επιστολή 4. Περί "μετεγκατάστασης" του 2ου Γυμνασίου Βόλου

το κτήριο και οι παιδαγωγικές αρχές του 2ου Λυκείου/Γυμνασίου Βόλου

Κύριε Διευθυντά,

Με τον ίδιο ακριβώς τίτλο είχα δημοσιεύσει στις 19 Ιουλίου 2000 στην «Θεσσαλία» μας μία επιστολή. Ακριβώς 12 χρόνια μετά (τι σύμπτωση!!) το θέμα βρίσκεται και πάλι στην τοπική επικαιρότητα.

Τότε, το 2000, το 2^ο Γυμνάσιο Βόλου αποσχίστηκε από τον φυσικό του χώρο, το Σχολικό Συγκρότημα του Αναύρου, όπου από το 1971 συγκατοικούσε με το 2^ο Λύκειο Βόλου, και δια της βίας μεταφέρθηκε στο καινούργιο Σχολικό Κτήριο, που είχε μόλις αποπερατωθεί, στην γωνία Απόλλωνος και Ορμινίου, παρέα με το 8^ο Γυμνάσιο Βόλου. Στον Άναυρο στεγάστηκε, μαζί με το 2^ο Λύκειο, το 8^ο Λύκειο.

Για μένα, απόφοιτο 1971 του ενιαίου, τότε, 2^ου Γυμνασίου Αρρένων Βόλου, αυτή η ενέργεια ήταν εντελώς παράλογη και δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω ούτε την σκοπιμότητα ούτε και τα επιχειρήματα που χρησιμοποιήθηκαν για να γίνει αυτός ο διαχωρισμός – Γυμνάσια πάνω, Λύκεια κάτω. Το ιστορικό 2^ο Γυμνάσιο/Λύκειο είχε το κτήριό του, που το κάλυπτε απόλυτα, το καινούργιο 8^ο Γυμνάσιο/Λύκειο αποκτούσε το δικό του, ολοκαίνουργο κτήριο, που επίσης κάλυπτε πλήρως της ανάγκες του.

Ποιος, άραγε, παιδαγωγικός κανόνας επέβαλε εκείνον τον διαχωρισμό; Ή μήπως δεν ήταν παιδαγωγικοί αλλά ήταν «άλλοι λόγοι»;

Στην επιστολή μου του 2000 με συντομία παρουσίαζα την ιστορία του Σχολείου μας και του Κτηρίου του και κατέληγα τονίζοντας μόνο την ανάγκη διατήρησης της ιστορικής μνήμης – τα υπόλοιπα που λέγονταν εκείνο τον καιρό δεν άντεχαν σε καμία «αντιπαράθεση» από το «τεχνοκρατικό» μυαλό μου.

Τώρα, με κεντρικό άξονα πάλι αυτή την ιστορικότητα διαβάζω τα νέα επιχειρήματα, που αυτή τη φορά ζητούν να επανέλθει το 2^ο Γυμνάσιο στον φυσικό του χώρο, στον Άναυρο.

Προσυπογράφω και με τα δύο χέρια, αφήνοντας πάλι εκτός οπτικής γωνίας τα λοιπά επιχειρήματα, που μου ακούγονται το ίδιο έωλα όπως και τότε, το 2000.

Μέχρι που διάβασα το βροντερό «όχι» της Επιτροπής Παιδείας του Δήμου Βόλου, απόφαση που ελήφθη «με γνώμονα να μην δημιουργηθεί αναστάτωση στην τοπική κοινωνία». Τότε, το 2000, κάποιοι, προφανώς, έκαναν «ότι ήθελαν» και δικαιούνταν να αναστατώνουν την τοπική κοινωνία, τώρα όμως υπάρχει τάξις και ηθική καλλικρατικού χαρακτήρα, θεματοφύλακας της τοπικής ηρεμίας.

Αυτό κι αν είναι έωλο επιχείρημα!

Καταλήγω, πάλι φοβούμαι εις ώτα μη ακουόντων ομιλών, όπως ακριβώς κατέληγα και στην επιστολή του 2000:

            Το κτήριο του 2^ου Γυμνασίου/Λυκείου Βόλου πρέπει για πάντα να στεγάζει το 2^ο Γυμνάσιο/Λύκειο Βόλου.

(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη «Θεσσαλία» την Πέμπτη 19.07.2012)

...και δια του λόγου το αληθέστατον, ιδού και η επιστολή που δημοσιεύτηκε στην "Θεσσαλία" την Τετάρτη 19.07.2000:
 

Τα Χριστούγεννα του 1970 το 6τάξιο 2ο Γυμνάσιο Αρρένων Βόλου μετακόμισε από τις θρυλικές παράγκες της οδού Κύπρου στο δικό του, μοναδικό ανά το Πανελλήνιο, τότε, νεόδμητο κτήριο του Αναύρου. Είχα την τύχη να είμαι μαθητής του 2ου στην 6η Τάξη, μαζί με άλλους 122 συμπολίτες (49 του κλασσικού και 74 του πρακτικού), που όλοι μαζί αναλάβαμε ακόμη και να περιφρουρήσουμε το αγαπημένο μας Σχολείο (το «πέρασμα» από το ντουβάρι της οδού Ογλ στις απαστράπτουσες τουαλέτες του νέου κτηρίου δεν ήταν καθόλου «ειρηνικό», θυμάμαι…).

Τα εγκαίνια του Σχολείου πραγματοποιήθηκαν στις 4 Ιουνίου 1971, παρουσία Σιώρη, Μπράβου και λοιπών εθνοσωτήρων. Στην τελετή θεμελίωσης, στις 22 Ιουνίου 1969, παρέστη μέχρι και ο Στυλιανός Παττακός αυτοπροσώπως. Γυμνασιάρχης ήταν ο φιλόλογος κ. Κωνσταντίνος Παπαθανασίου, από το 1966 μέχρι το 1971. Παρών σε όλες τις τελετές και ο πρώην Γυμνασιάρχης/Λυκειάρχης κ. Δημήτρης Οικονομίδης.

Από το 1939, που ιδρύθηκε το 2ο Γυμνάσιο, μέχρι το 1959 Γυμνασιάρχης ήταν ο φιλόλογος κ. Σωκράτης Παπαϊωάννου. Το 1959 ανέλαβε ο μαθηματικός κ. Δημήτρης Οικονομίδης, που συνταξιοδοτήθηκε το 1966, αφού πραγματοποίησε τουλάχιστον το μεγαλύτερο τμήμα του ονείρου του.

Το μεγάλο όνειρο του Δασκάλου Δημήτρη Οικονομίδη ήταν να αποκτήσει το 2ο Γυμνάσιο δικό του διδακτήριο σε δικό του οικόπεδο. Μεγάλος και πολύχρονος αγώνας για τον ωραίο σκοπό. Την Δευτέρα 16 Αυγούστου 1965, ο Δημήτριος Ν. Οικονομίδης, ο Διονύσιος Π. Μακρής και ο Ευάγγελος Λ. Ψαρράς αντίστοιχα Γραμματέας, Πρόεδρος και Ταμίας της Σχολικής Επιτροπής του Β’ Λυκείου Βόλου υπέγραψαν το συμβόλαιο αγοράς του οικοπέδου έκτασης 7.700 τετρ. μέτρων με συνολικό αντίτιμο 1.078.081 δρχ. Πωλητής ήταν ο Κυνηγετικός Σύλλογος Βόλου, με Πρόεδρο τον κ. Γεώργιο Δήμου.

Αυτά λέει η Ιστορία. Μια Ιστορία καθόλου μακρινή, μ’ εμάς, τ’ αδέρφια μας και τους φίλους μας μέσα, μια Ιστορία άριστα αποτυπωμένη στο πολύτιμο λεύκωμα του Σχολείου, που εκδόθηκε το 1992.

Το να συζητούν κάποιοι σήμερα για «μεταστέγαση» του 2ου Γυμνασίου/Λυκείου Βόλου, το θεωρώ τουλάχιστον προσβολή σ’ αυτήν ακριβώς την Ιστορία. Δεν υπεισέρχομαι στους άλλους πολλούς λόγους που προβάλλουν γονείς, καθηγητές και άλλοι, στέκομαι μόνο σ’ αυτή την Ιστορία. Λέξη πολύπαθη στην πόλη μας, που συχνά κάνει ότι μπορεί για να τη διαγράψει, λες και μισεί το παρελθόν της.

Το κτήριο του 2ου Γυμνασίου/Λυκείου Βόλου πρέπει για πάντα να στεγάζει το 2ο Γυμνάσιο/Λύκειο Βόλου.