κυκλο-φ-οριακα 1197, 5 Ιουνίου 2024

Καλώς ορίσαμε στον Ιούνιο. Πότε φτάσαμε στα μισά του χρόνου ούτε που το καταλάβαμε. Ήταν και τα απανωτά ευχάριστα γεγονότα – βεβαίως και ο Ολυμπιακός Πειραιώς κατέκτησε το Conference League αλλά και ο Ολυμπιακός Βόλου, ο από το 1937 ιστορικός ποδοσφαιρικός σύλλογος της πόλης μας, ο σύλλογος που (δυστυχώς) έκανε δήμαρχο τον Άρχοντα και τώρα δέχεται τον ολομέτωπο πόλεμο τού αγνώμονα οχτρού, ο σύλλογος που τόσο ταλαιπωρήθηκε τα τελευταία χρόνια ακόμα και ψάχνοντας γήπεδο να παίξει, είναι και πάλι παρών! Είναι εδώ και θα μας κάνει και πάλι υπερήφανους. Και η Νίκη Βόλου, ναι! που γίνεται φέτος 100 χρονών (ίδρυση 1924), από τα πρώτα πράγματα, μαζί με την εκκλησία της Ευαγγελίστριας (πρώτη κατασκευή 1926) που έστησαν οι μικρασιάτες πρόσφυγες στην Νέα Ιωνία (πλήρη στοιχεία στα πολύτιμα βιβλία του κ. Δημήτρη Κωνσταντάρα-Σταθαρά). Αυτές τις δυο μεγάλες ομάδες είχε ανέκαθεν ο Βόλος και πολλές μικρότερες – υγειές φαινόμενο για ένα πολεοδομικό συγκρότημα 100-120.000 κατοίκων. Τώρα με το ζόρι απέκτησε και τρίτη ομάδα, και γελάει μαζί της ολόκληρη η υφήλιος γη, με τους 150 φιλάθλους της και τον «απλό φίλαθλο-ηγέτη» της που μια την πουλάει-μια την κρατάει, μια είναι-μια δεν είναι μέτοχος, μια είναι πτωχός-μια είναι πλούσιος. Αφερίμ εφέντη μ’!

Τώρα έχουμε Ευρωεκλογές της Κυριακή. Δεν ξέρω γιατί αυτές είναι «οι πιο σημαντικές», μήπως ξέρω, μήπως μου λέει κανείς τι, επιτέλους, διακυβεύεται τούτες τις μέρες στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Πράσινη ανάπτυξη και πράσινα άλογα, χρόνια το ακούω αυτό και η κατάληξη είναι να γεμίζουν συνεχώς και αδιαλείπτως οι ελληνικοί κάμποι με φωτοβολταϊκές επενδύσεις, οι οποίες επενδύσεις, μαζί με τις ανεμογεννήτριες, είναι, αν δεν κάνω λάθος αδέρφια, οι μόνες επενδύσεις που γίνονται αυτή την περίοδο της παντοδύναμης «σταθερότητας» και της «εισαγόμενης ακρίβ(γ)ειας» στην χώρα μας. Ξέρετε εσείς να γίνεται τίποτε άλλο σοβαρό; – συγγνώμη, είναι και το θεσσαλονικιώτικο «φλάι όβερ» (τρομάρα μας, τα αγγλικά μας μαράνανε…). Κατά τα άλλα η Ευρώπη σέρνεται πίσω από τις Ηνωμένες Πολιτείες στον καταστροφικό για τα συμφέροντά της πόλεμο ενάντια στην Ρωσία και αρνείται σθεναρά να δει την Παλαιστίνη,από φόβο μήπως το παγκόσμιο εβραϊκό λόμπυ της κόψει την πίστωση. Τι ακριβώς καλούμαι να ψηφίσω συν-Έλληνες; Βέβαια τα δημοκρατικά μου αντανακλαστικά με καλούν να προσέλθω στην κάλπη και να επιλέξω το όσο γίνεται περισσότερο «μη χείρον», οψόμεθα.

Στο μεταξύ έχουμε αφήσει πίσω πολλά και διάφορα «μικρά» (που δεν τελειώνουν ποτέ), πάμε κι όπου βγει:

Καθαρίστηκε επιτέλους, μετά από πολλούς μήνες (φωτογραφία μου 2 Μαΐου 2024) ο ορειχάλκινος Ελευθέριος Βενιζέλος του Πάρκου, δεν ξέρω από ποιον (φορέα ή άνθρωπο), το σίγουρο είναι ότι καθαρίστηκε με σβουράκι, ίσως αλλιώς να μην έφευγε η ξεραμένη άσπρη μπογιά. Έτσι αναγκαστικά άλλαξε λίγο το χρώμα, ελπίζουμε ότι γρήγορα η πατίνα του χρόνου θα αποκαταστήσει τα πράγματα. Και βέβαια ευχόμαστε…

Οι πινακίδες στην είσοδο-έξοδο του Βόλου στον Σωρό, που είχαν τα μαυροκόκκινα χάλια τους, αποκαθηλώθηκαν και υποθέτουμε ότι καθαρίζονται ή καθαρίστηκαν, έχουμε 3-4 μέρες να περάσουμε από το σημείο.

Πέρα (…στους πέρα κάμπους…) στον Κραυσίδωνα, απέναντι ακριβώς από την είσοδο στον ανοιχτό χώρο των κτηρίων της Πολυτεχνικής Σχολής, υπήρχε ένα όμορφο ξύλινο γεφυράκι που συνέδεε με τον απέναντι χώρο του Υπεραστικού ΚΤΕΛ και της Μηχανικής Καλλιέργειας, όπου ήδη χτίζονται τα καινούργια κτήρια του Πανεπιστημίου. Αν δεν κάνω λάθος είχε κατασκευαστεί επί Δημαρχίας Σκοτινιώτη, ως συνδετήριο τμήμα, τρόπον τινά, για τον ποδηλατόδρομο που περνάει μέσα από τον πανεπιστημιακό χώρο και συνεχίζεται μπροστά από ολόκληρο το Πεδίον Άρεως μέχρι τις Αλυκές. Κάποια στιγμή τα ξύλα του σάπισαν, το γεφυράκι κατέρρευσε, εγώ το εντόπισα διαλυμένο αλλά στη θέση του, και το φωτογράφισα στις 7 Νοεμβρίου 2022. Προφανώς έκτοτε ουδείς ενδιαφέρθηκε, το γεφυράκι λείπει, φωτογράφισα το κενό στις 20 Μαΐου 2024.

Πανηγυράκι εγκαινίων (ξέρετε, κάμερες, παρατρεχάμενοι, δηλώσεις, συνηθισμένα πράγματα…) στήθηκε πάλι καθώς τοποθετήθηκαν κάπου 5-6 κάγκελα στην όχθη του Κραυσίδωνα, που είχαν καταστραφεί από τις πλημμύρες. Πολύ καλά έκαναν και τοποθετήθηκαν, τα πανηγύρια είναι για τα πανηγύρια. Αλλά λείπουν τουλάχιστον δέκα φορές τόσα. Και όχι μόνο στον Κραυσίδωνα, αλλά και στον Άναυρο, τα κάγκελα στις γέφυρες είναι όπως τα άφησαν ο Δανιήλ και ο Ηλίας.

Στον τρίτο χείμαρρο της πόλης μας, τον Ξηριά, αδιάκοπα τρέχει το νεράκι από την Κάρλα και τώρα, με τις μαζικές γαστρεντερίτιδες στο Στεφανοβίκειο και τον Ριζόμυλο, που προέρχονται από «κοπρανώδη μόλυνση» και από σαλμονέλα, ελπίζω όλοι να αντελήφθησαν πόσο επιβαρυμένα είναι αυτά τα νερά – αν και, από ότι διαβάζω, κάποιοι σπεύδουν να απαλλάξουν τα πλημμυρικά φαινόμενα, όμως του Δημάρχου Ρήγα Φεραίου του ξέφυγε, μάλλον, κάτι περί διείσδυσης στον υδροφόρο ορίζοντα, διότι στην περιοχή του Ριζομύλου υπάρχουν 3-4 μέτρα στάσιμα νερά!! (ΕΡΤ NEWS, 04/06/2024).

Για πανηγυράκια γράφοντας, θυμήθηκα ένα ακόμη, 7 Απριλίου 2022, με ένα τεράστιο τσούρμο και μια τεραστίου θράσους Αρχοντική δήλωση κατεδαφίστηκε ένα (αριθμητικώς: 1) ρυμοτομούμενο και απαλλοτριωμένο κτίσμα κάπου στην οδό Αχιλλοπούλου. Έκτοτε δεν ξανάγινε τέτοια εφαρμογή του Σχεδίου Πόλης. Έγινε η μία, κάναμε τη φιγούρα μας, βρίσαμε τους προηγούμενους που δεν ενδιαφέρονταν για το καλό της πόλης, και όλα καλά. Στην παρόχθια του χειμάρρου Αναύρου οδό Δανιήλ Φιλιππίδη υπάρχουν 3 ή 4 τέτοια κτίσματα, ρυμοτομούμενα από το 1956. Το ίδιο και στην οδό Ιατρού Τζάνου. Στην πόλη γενικά είναι πάνω από είκοσι και, προφανώς, ουδείς από τους τωρινούς ενδιαφέρεται.

Την άλλη Τετάρτη, πρώτα ο Θεός, περισσότερα. Με την ειλικρινή αγάπη μου, γεια σας.

Στην φωτογραφία η ακτή του Αναύρου, Ιανουάριος 1984 (40 χρόνια…). 

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 05.06.2024, αρ.φύλλου 4184)

κυκλο-φ-οριακα 1196, 29 Μαΐου 2024

Μεγάλη μέρα η σημερινή, σε τούτον τον ιστορικό Μάη που διανύουμε. Αθλητικού χαρακτήρα ιστορικότητα, διότι κατά τα άλλα διανύουμε ακόμη μία προεκλογική περίοδο «υψίστης σημασίας» δια την Ευρωπαϊκήν Ένωσιν και την θέσιν της Ελλάδος εντός αυτής (που όλο και περισσότερο υποβαθμίζεται, αλλά εμείς άλλα πρέπει να πιστεύουμε…) όπου κάθε πικραμένος/-η φτιάχνει ένα κόμμα και ζητάει την ψήφο μας μέσω μακροσκελούς τηλεοπτικού μηνύματος. Το μεγάλο ζητούμενο, πλέον, είναι η συμμετοχή των ψηφοφόρων, ακόμη και μετά την καθιέρωση της επιστολικής ψήφου – έτσι αναξιόπιστη που την καταντήσανε την Δημοκρατία οι παντοιότροποι και ποικιλόχρωμοι Αθώοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και όχι μόνο στην Ελλάδα, φοβάμαι ότι δεν αξίζει τον κόπο να ασχολείται κανείς μαζί της.

Αλλά η ιστορικότητα έγκειται στο ότι την περασμένη Κυριακή ο Παναθηναϊκός στέφθηκε Ευρωπαϊκός Πρωταθλητής Μπάσκετ, το περασμένο Σάββατο ο ίδιος στέφθηκε Κυπελλούχος Ελλάδος στο Ποδόσφαιρο και απόψε, 29.05.2024, περιμένουμε να στεφθεί ο Ολυμπιακός Πειραιώς Κυπελλούχος στο Ευρωπαϊκό Ποδοσφαιρικό Conference League. Τόσα σοβαρά γεγονότα συμπυκνωμένα δεν θυμάμαι να με βομβάρδισαν τα τελευταία χρόνια. Αφήστε και την ανασφάλεια αν θα βρεθεί επενδυτής να αγοράσει τα στοιχήματα του ΝΠΣ, έχω χάσει τον ύπνο μου αδέρφια.

Υπογράφηκε η σύμβαση για την κατασκευή του Μουσείου της Αργούς, και καλά έκανε. Δεν έμαθα ποιος είναι ο ανάδοχος και τι έκπτωση έχει δώσει, διότι, με όλον τον προσήκοντα σεβασμό στον συμπαθή κλάδο των (κατά κανόνα συναδέλφων) εργοληπτών δημοσίων έργων, τον τελευταίο καιρό στον Μονακοβόλο τα έργα (ακόμη και τα εργάκια) αρχίζουν και δεν τελειώνουν (με εξαίρεση τα έργα του Πανεπιστημίου), δεν ξέρω ποιος ή τι φταίει, πολλά συζητιούνται στα καφενεία, οι πολίτες διαμαρτύρονται …από μέσα τους, και το καθεστώς της Πλατείας Ρήγα Φεραίου καλά κρατεί. Αυτά για σήμερα, την επόμενη φορά θα πούμε λίγη απαραίτητη Ιστορία περί αυτού του Μουσείου και του ναυπηγήματος της Αργούς αυτού καθ’ αυτού.

Στο μεταξύ αναπτύσσεται σταδιακά το καινούργιο Σύστημα Ελεγχόμενης Στάθμευσης, σε συντομογραφία ΣΕΣ. Αυτό το «ΣΕΣ» ήταν μια αποκλειστικά δική μου επινόηση, το καλοκαίρι του 1994, όταν μαζί με τον καλό συνάδελφο Νίκο Τρίμη μελετούσαμε την ελεγχόμενη στάθμευση για λογαριασμό, τότε, της ιδιωτικής εταιρείας ΤΕΟΚΑΡ ΑΒΕΕ, που είχε πλειοδοτήσει στον σχετικό διαγωνισμό του Δήμου Βόλου τον Ιούνιο 1993 (σύμβαση 8 Ιουνίου 1994), επί Δημαρχίας Δημήτρη Πιτσιώρη. Όποιος/-α ενδεχομένως ενδιαφέρεται για εκείνη την Ιστορία, υπάρχει στο ιστολόγιό μου η πλήρης εισήγηση και η σχετική παρουσίαση σε Ημερίδα του Συλλόγου Ελλήνων Συγκοινωνιολόγων στην Αθήνα, στις 18 Ιουνίου 2002, σε συνεργασία με τον άλλο καλό συνάδελφο Γιώργο Τουλουμάκο, Προϊστάμενο στο Τμήμα Κυκλοφορίας του Δήμου Βόλου. Το ΣΕΣ που λειτουργεί μέχρι σήμερα ξεκίνησε στις 11 Ιουλίου 1994. Έφτασε ως τις μέρες μας με πολλές διαφοροποιήσεις αλλά με τις ίδιες πάντοτε Πινακίδες, κατασκευής της βολιώτικης εταιρείας γραφικών τεχνών «ΠΑΛΜΟΣ» των Βασίλη Καραπατάκη και Ηρακλή Γαρυφαλλογιάννη, μεταξοτυπία πάνω σε φύλλο λαμαρίνας. 30 ολόκληρα χρόνια εκτεθειμένες στις καιρικές συνθήκες και στα ανθρώπινα γούστα κι είναι ακόμη ακέραιες και στιλπνές. Τώρα που αυτές οι Πινακίδες ξηλώνονται λόγω του καινούργιου, ψηφιακού, πλέον, Συστήματος φρόντισα να κρατήσω δύο, μία από Πορτοκαλί Ζώνη και μία από Πράσινη Ζώνη, έτσι, για την Ιστορία και την Ανάμνηση. Η ΤΕΟΚΑΡ ΑΒΕΕ έπαψε να ελέγχει στις 4 Μαρτίου 1998, ύστερα από απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας και ανέλαβε ό Δήμος Βόλου.

Ένα τέτοιο ψηφιακό Σύστημα Στάθμευσης ήταν η προτελευταία μελέτη που έκανα, πριν την συνταξιοδότησή μου ως υπάλληλος του Δήμου Βόλου, 2012-13. Εκείνη η μελέτη, σε συνεργασία με σχετικές εταιρείες που ήδη δραστηριοποιούνταν σε πολλές πόλεις, δεν υλοποιήθηκε, το Δημοτικό ΣΕΣ (ΔΗΣΕΣ) συνέχισε να λειτουργεί κατά βάση με ξυστές κάρτες, καθώς οι κερματοδέκτες ΑΜΑΝΟ που λειτουργούσαν από το 1994 ένας-ένας έβγαιναν εκτός λειτουργίας λόγω έλλειψης ανταλλακτικών. Σήμερα δεν ξέρω πόσες είναι οι ελεγχόμενες θέσεις και τι απόδοση έχουν, καθώς και αν υπάρχουν διακριτές ζώνες – οι έρμες οι Πινακίδες με τα διαφορετικά χρώματα (πορτοκαλί και πράσινο) παραμένουν στη θέση τους.

Το νέο ΣΕΣ Βόλου έρχεται αυτές τις μέρες με ορμή. Με άσπρες και μπλε διαγραμμίσεις, με αισθητά μεγαλύτερη περιοχή ελέγχου, με νόμιμες θέσεις στις οδούς Ελ.Βενιζέλου και Κ.Καρτάλη – δεν ξέρω τι σκοπεύουν για Δημητριάδος-Ιάσονος, όπου, ως γνωστόν, η κυκλοφορία διεξάγεται σε μία και μοναδική λωρίδα – και με ρυθμίσεις για τους μόνιμους κατοίκους στις μπλε θέσεις, χωρισμένους αποκλειστικά σε τρεις ζώνες, που φοβάμαι ότι είναι δύσκολο να λειτουργήσουν όπως οι σχεδιαστές τους το φαντάζονται, πιθανώς αυτό να είναι ένα σύστημα που λειτουργεί στο χάος της Αθήνας, για τον Βόλο μας δεν ξέρω. Επίσης δεν ξέρω πώς κατανέμονται οι θέσεις επισκεπτών στις ζώνες των μονίμων κατοίκων. Και τέλος θεωρώ ότι ο διπλασιασμός του τέλους στάθμευσης είναι και υπέρογκος και αδικαιολόγητος, καθώς αφ’ ενός τα έξοδα συντήρησης ενός τέτοιου συστήματος δεν φαίνονται τεράστια και αφ’ ετέρου η ελεγχόμενη στάθμευση εφαρμόζεται για το καλό της πόλης, όχι για τον πλουτισμό του Δήμου...

Τουτέστιν, συμπολίτες, μπαίνουμε σε καινούργιες περιπέτειες, κι εμείς θα είμαστε εδώ να παρακολουθούμε, να ενημερώνουμε και, αν χρειαστεί, να αντιδρούμε.

Σας αγαπώ μελοδραματικώς, γεια σας.

Στην φωτογραφία οι αχώριστοι Φίλοι στο Πάρκο κάθε μέρα ταΐζουν τα περιστέρια.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 29.05.2024, αρ.φύλλου 4179)

κυκλο-φ-οριακα 1194, 15 Μαΐου 2024

 

Χριστός Ανέστη, αδέρφια. Μια ήρεμη Μεγάλη Εβδομάδα, οι Ναυτοπρόσκοποι του 58^ου περιέφεραν για μία ακόμη χρονιά τον Επιτάφιο του Ι.Ν.Αγίων Κωνσταντίνου & Ελένης, ο οποίος Ιερός Ναός, παρεμπιπτόντως, είναι έργο του Αρχιτέκτονα Αριστοτέλη Ζάχου, εγκαινιάστηκε το 1936 και είναι μάλλον το πρώτο κτίσμα στον Βόλο που θεμελιώθηκε ουσιαστικά μέσα στο νερό με τη μέθοδο των πασσαλομπήξεων σε βάθος 12 μέτρων. Αυτοί οι πάσσαλοι ήταν από οπλισμένο σκυρόδεμα, μυτεροί στην κάτω άκρη και μπήγονταν στο έδαφος με κρούση από πάνω – με την ίδια μέθοδο θεμελιώθηκε αργότερα, πρέπει να ήταν αρχές του ’60, και το σιλό στο λιμάνι, θυμάμαι που ακούγαμε το ντουπ! ντουπ! σχεδόν μέρα νύχτα. Το έργο εκτέλεσε ελβετική εταιρεία και ο πατέρας μου μού είχε πει ότι σ’ αυτή την κατασκευή είχε συμμετάσχει και η Βιομηχανία Γκλαβάνη, δεν έχω σχετική τεκμηρίωση. Για τα υπόλοιπα βλ. και περιοδικό «εν Βόλω», τεύχος 15.

Όπως πάντα σ’ αυτή τη στήλη, από το ένα στο άλλο και πάλι από την αρχή – «ψάχνω για μια διέξοδο γυρεύοντας μια αλλιώτικη ζωή» όπως λέει ο Κώστας Τριπολίτης, μελοποιεί ο Δήμος Μούτσης (ζωή σ’ ελόγου μας, ακόμη ένας από τους μεγάλους Έλληνες συνθέτες πήγε να συναντήσει την μεγάλη παρέα των ουρανών…) και τραγουδάει η ομοίως μακαρίτισσα Σωτηρία Μπέλλου στον δίσκο «Φράγμα» του 1981.

Διαμαρτυρίες καταγράφω από συντοπίτες και επισκέπτες που κινήθηκαν αυτοκινητιστικώς προς και από το Νότιο Πήλιο. Το πάγιο αίτημα (να ΄χαμε να λέγαμε…) της ολοκλήρωσης του Περιφερειακού Δρόμου είναι σαν το εκκρεμές του Φουκώ ή του σπιτιού μου, πάει κι έρχεται, φεύγει και επανέρχεται. Λίγο πριν τις εκλογές η και εκ Λεχωνίων ορμωμένη Κυρία Αντιπεριφερειάρχης, σε αγαστή συμφωνία με τον Kostas Agorastos, ορκιζόταν την εκτέλεση του έργου, και μάλιστα μετ’ επιτάσεως ως πεδινή χάραξη, νοτίως της υπάρχουσας Εθνικής Οδού, εκεί που ούτε ν’ ακούσουν θέλουν οι Λεχωνίτες. Φυσικά δεν έγινε, πάλι, τίποτε, και η ζωή συνεχίζεται, λέτε ότι αν είχαν επανεκλεγεί θα γινόταν;; Ενώ το Δικαστικό Μέγαρο, που το ανήγγειλε μεγαλοφώνως και υπερφιάλως ο Άρχοντας, είμαι βέβαιος ότι θα γίνει. Πότε και πού ακριβώς και από ποιον φορέα, δεν ξέρω, αλλά θα γίνει. Και επιτέλους, θα έχουμε κι ένα μέρος να ουρούμε (ναι! όπως τ’ ακούς, να κατουράμε, συμπολίτη) στο κέντρο της πόλης, στο νυν Κτήριο των Δικαστηρίων – το οποίο, παρεμπιπτόντως, ξεκίνησε να κατασκευάζεται το 1910 με δαπάνες του Ιδρύματος Ανδρέα Συγγρού και ολοκληρώθηκε το 1929 (βλ. περιοδικό «εν Βόλω», τεύχος 15) – το οποίο θα το κάνει «δημόσια ουρητήρια», ναι! όπως τ’ ακούς!. Ο άξιος Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου έδωσε μιαν εξαιρετική απάντηση επί όλων αυτών, τα δικά μου σχόλια περιττεύουν.

Από την άλλη μεριά, παρατυχόντες εξ Αθηνών συγγενείς, μετά από εκδρομή στην Δράκεια, σχολίασαν θετικά μεν το πολύ καλό φαγητό, αρνητικότατα δε την πλήρη εγκατάλειψη των υποδομών του χωριού. Εγώ σχολίασα ότι ο Καλλικράτης και ο δεκαετής Άρχοντάς του να ‘ν καλά κι ας ψοφήσουν χίλια αρνιά…

Και λέγοντας αρνιά, εμείς το τηρήσαμε και φέτος το έθιμο του οβελία, ήρεμα κι απλά, με θαυμάσιο καιρό (τι θα κάνουμε, συν-Έλληνες, με τους ποικίλους μετεωρολόγους, πτυχιούχους και πρακτικούς, όλοι αυτοί έχουν βαλθεί να επιβεβαιώνουν την ύπαρξή τους καθημερινά στο κεφάλι μας, μετά την τρομοκρατία της βροχής τώρα έχει ξεκινήσει η τρομοκρατία του καύσωνα), πήραμε ένα αρνί όχι πολύ βαρύ για να μας έρθει και φτηνότερα, δεδομένου ότι όπως εδήλωσε ο μέγας Υπουργός (τρομάρα μας) Σκρέκας, τα βαριά αρνιά κοστίζουν περισσότερο από τα ελαφρά, κι αυτή η διάνοια καθορίζει του νόμους της ανόμου αγοράς των τροφίμων. Θου Κύριε φυλακήν. Αλλά το αρνί μας έγινε λουκούμι και πολύ το ευχαριστηθήκαμε, μια φορά τον χρόνο μάς συμβαίνει αυτό το γεγονός. Πάει κι αυτό, το λύσαμε.

Εκείνο που δεν λύσαμε ακόμα είναι το τι θα γίνει με τον τελικό του Κυπέλλου – τουτέστιν πιασ’ τ’ αυγό και κουρευ’ το. Όσο κι αν η Ελλάδα δείχνει σαφή σημάδια αθλητικής βελτίωσης τον τελευταίο καιρό, το χάλι του Βόλου ελάχιστα διαφοροποιείται. Με συγκίνηση διάβασα ότι το ποδηλατοδρόμιο θα αντικατασταθεί από ένα κλειστό γυμναστήριο, πότε θα γίνει αυτό δεν διάβασα. Το Κολυμβητήριο στο Εθνικό Αθλητικό Κέντρο (ΕΑΚ), στους πρόποδες της Γορίτσας ντε!, αυτό που μαζί με το Εθνικό Στάδιο θα κατεδαφίσει ο Άρχοντας για να φτιάξει ένα πάρκο (!!) είναι εκτός λειτουργίας από τον Σεπτέμβριο, εννιά μήνες τώρα. Με κάτι αστείες δικαιολογίες και κυρίως με το «έτσι θέλω», ένα από τα καλύτερα Κολυμβητήρια της Ελλάδας, με 50άρα πισίνα ανοιχτή και 25άρα κλειστή δεν λειτουργεί και περίπου 1.000 παιδιά κάθε μέρα στριμώχνονται απελπιστικά στο κλειστό Κολυμβητήριο της Νέας Ιωνίας «Βασίλης Πολύμερος» – το οποίο έτσι όπως πάει το πράγμα κάποια μέρα σύντομα θα «χτυπήσει μπιέλα» αλλά υπεύθυνος γι’ αυτό δεν θα βρεθεί κανείς. Αχ, αλί και τρισαλί! Ακούω κόκκαλα να τρίζουν κι ανθρώπους που έδωσαν την ψυχή και το όνομά τους σ’ αυτούς τους αθλητικούς χώρους να στριφογυρνάνε στον τάφο τους…

Ένα θετικό και ενθαρρυντικό νέο για την περιοχή μας πληροφορήθηκα πρόσφατα, ότι υπάρχει σε προχωρημένο στάδιο μια συζήτηση με Αιγύπτιους αξιωματούχους για την εγκαθίδρυση μιας ναυτιλιακής εμπορευματικής γραμμής με πλοία Ro-Ro (αγγλική ορολογία, Roll On-Roll Off δηλώνει φέρυμπωτ μεταφοράς εμπορευμάτων με φορτηγά οχήματα) μεταξύ του Λιμένα του Βόλου και του Λιμένα της Αλεξάνδρειας. Μακάρι, να αποκτήσει πάλι ο Βόλος, όπως είχε από το 1977 έως το 1985, μια διεθνή ναυτιλιακή σύνδεση με πολλαπλά οφέλη, τόσο οικονομικά όσο και πολιτιστικά, και μάλιστα με την Αίγυπτο, με την οποία μας συνδέουν, τους Μάγνητες, ακόμη και δεσμοί αίματος. Η Ιστορία μας είναι η Ζωή μας

Θετικό επίσης στοιχείο η επαναλειτουργία, μετά τις καταστροφές του Σεπτέμβρη, του Τραί(έ)νου του Πηλίου. Ένα εύγε! στον Δήμαρχο και στον Διευθύνοντα και περισσότερα την άλλη φορά. Γεια σας.

Στην φωτογραφία το Κολυμβητήριο του ΕΑΚ Βόλου «Ιάσων Ζηργάνος» (2008) με την ανοιχτή 50άρα πισίνα «Ιωάννης Αντωνόπουλος» (2022) σε πλήρη λειτουργία, υπό το βλέμμα της τοιχογραφίας του Same84 της Urbanact από το 2017.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 15.05.2024, αρ.φύλλου 4169)

κυκλο-φ-οριακα 1139, 22 Φεβρουαρίου 2023

 

Καλημέρα φίλοι και φίλες! Ώστε αυτό ήταν, τζάμπα φωνάζουμε τόσα χρόνια, η επιστήμη, σε αγαστή συνεργασία με τον Ωραίο και την Ωραία της Περιφέρειάς μας, απεφάνθη ότι ναι μεν αλλά. Ναι μεν κάτι βρωμάει στον αέρα που αναπνέουμε (ποιος μπορεί να το αρνηθεί αυτό; άρα ας το αποδεχτούμε…), αλλά αυτό το κάτι δεν βλάπτει την υγεία των προβάτων – συγγνώμη, των κατοίκων ήθελα να πω. Διότι λίγο από βιομηχανία, λίγο από ανέμους, λίγο από «πτητικές ενώσεις», λίγο από «αστικές δραστηριότητες» (εσύ φταις πάλι!) συμπέρασμα ένα: αθώος ο κατηγορούμενος, για την ακρίβεια, οι κατηγορούμενοι. Καπάκι κι εκείνη η ολφακτομετρία – σας έχω ενημερώσει γι’ αυτή τη σαχλαμάρα, είδα κι έπαθα να την καταλάβω – τόση επιστήμη (λέμε τώρα) κι αποτέλεσμα 1%!

Εγώ δεν είμαι ο καταλληλότερος για να αναλύσω τις αναλύσεις, εγώ με την κυκλοφορία τα έχω. Το κάνουν ήδη ειδικοί επιστήμονες (όσοι παραμένουν ακόμη χωρίς φίμωτρο) και γιατροί, που ήδη αμφισβητούν την ορθότητα των λεγομένων και επισημαίνουν κινδύνους. Κι εγώ, που από το 2018 παλεύω με έναν καρκίνο στον πνεύμονα, μαζί με τους εκατοντάδες (ή μήπως χιλιάδες;) άλλους καρκινοπαθείς της Μαγνησίας. ψάχνω ακόμα «να φωτίσω τις αιτίες που μ’ αφήνουνε μισό», κατά πως λέει κι ο Σαββόπουλος, Και οι άλλοι, που πολύ ενδιαφέρονται για τις πασίγνωστες τα τελευταία χρόνια «ανθρώπινες κοινότητες», ετοιμάζονται να ξανα-θριαμβεύσουν επί των προβάτων – συγγνώμη, των πολιτών ήθελα να πω. Κι ο άλλος, ο βραβευμένος (θα έρθουμε και σ’ αυτό) Άρχοντάς μας πανηγυρίζει για το εργοστάσιο που θα παράγει καύσιμα σκουπίδια – καθαρό αεράκι θα βγάζουν αυτά στην ατμόσφαιρα …

Απελπιστικά απροστάτευτοι είμαστε, συμπολίτες, και το ενδιαφέρον φαίνεται να εντοπίζεται στην ημερομηνία των αρίστων εκλογών και στα διάφορα πας (ας πούμε μάρκετ πας, το ‘μαθε κι ο παππούς που είδε κι έπαθε να μάθει τι είναι το μηχάνημα ΑΤΜ (εσείς ξέρετε τι σημαίνει;), τώρα τον βλέπω να αλωνίζει τα πολυκαταστήματα των εκπτώσεων, τα πάντα όλα 30-50% κάτω λέει η τηλεόραση, κάτω από ποια τιμή, συμπολίτες; έκπτωση-προσφορά σε ποια ακριβώς τιμή; όλα pass για να ζουν αυτοί καλύτερα κι εμείς χειρότερα).

Φτάνει, λοιπόν, το κουτόχορτο και τα χιλιάδες like στα μέσα της κοινωνικής δικτύωσης.

Βραβεύτηκε, που λέτε, ο Άρχοντας από την Κυρία Πρόεδρο του ΣΕΓΑΣ, στην οποία διατηρούσα μέχρι προχθές μια κάποια εκτίμηση, βρε αδερφέ, τώρα πάει κι αυτή, στο τέλος θα με πείτε μισογύνη.

Βραβεύτηκε για τί; Κατά τί προήγαγε ιδίως τον κλασικό αθλητισμό και γενικότερα τον αθλητισμό σε τούτη την πόλη; Δύο ωραίες ποδοσφαιρικές ομάδες είχαμε, ήρθε τις διέλυσε, έφτιαξε μια τρίτη, με ξένο ΑΦΜ, ξένους παίκτες και 200 φιλάθλους και περηφανεύεται ότι φέρνει τουρισμό στην πόλη. Βρήκε έναν υγιέστατο ναυταθλητισμό με δύο ωραία σωματεία και δύο κολυμβητήρια-κοσμήματα για όλη την Ελλάδα, σήμερα τα κολυμβητικά σωματεία είναι έντεκα (ακριβώς 11, ο κάθε πικραμένος, με τις ευλογίες του κυκλώματος, έφτιαξε και μια ομαδούλα) και τα κολυμβητήρια …μισό και βρίζει από πάνω τους παράγοντες ότι δρουν δι’ ίδιον όφελος!!! Το Εθνικό Στάδιο πεισματικά αρνείται να το επισκευάσει. Στα θέματα του Στίβου τι ακριβώς έκανε και δεν το μάθαμε; Αν δεν κάνω λάθος με μεγάλες και μακροχρόνιες προσπάθειες του Προέδρου του Γυμναστικού Συλλόγου Βόλου Αντώνη Χιώτη αποκτήθηκε επιτέλους ο εξοπλισμός αγώνων για το Πανθεσσαλικό Στάδιο, το οποίο τώρα ο Άρχοντας διαφεντεύει με ενοίκιο 1.500 € μηνιαίως. Διά ποίον λόγον, λοιπόν, τον εβράβευσε η έως πρότινος συμπαθής κυρία πρόεδρος; Απορώ και εξίσταμαι! Κι από ό,τι φαίνεται το ίδιο απορεί και το Κόμμα της, το Μερα25…

«Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ / γιατί ποτέ να σ’ αποκτήσω / δεν μπορώ», άλλαξε και ο Διοικητής της Τροχαίας, βοήθειά μας. Τα πεζοδρόμια της Κ.Καρτάλη τι έχουν και δεν τελειώνουν και συμβαίνει το «έλα να δεις» καθημερινά στην αρτηρία; Δεν καταλαβαίνω, της Ιωλκού/Ελ.Βενιζέλου έγιναν, τελείωσαν, δεν είναι δα και κανένα τρομερό έργο, στην Κ.Καρτάλη θα μας πει κάποιος τι συμβαίνει; Επίσης, στην Πλατεία Πανεπιστημίου, πλησιάζει χρόνος που είναι «υπό κατασκευήν», με εξαίρεση την περίοδο των χριστουγεννιάτικων δεινοσαύρων. Πόσο μεγαλόπνοο έργο, άραγε, έχουν οραματιστεί οι μελετητές – και με πόση χαρά κάποιος με ενημέρωσε ότι και η οδός Παύλου Μελά θα γίνει ήπιας κυκλοφορίας, δεν ξέρω αν έχουν συμφωνήσει οι ταξιτζήδες σ’ αυτό. Στην οδό Ιάσονος γιατί, άραγε, επιτρέπεται η στάθμευση σε παράταξη όλων των μηχανακίων (!!) των εταιρειών (και όχι μόνο) διανομής τροφών και τροφίμων μέσα στην (ο Θεός να την κάνει) λεωφορειολωρίδα; Υπάρχει, άραγε, ειδική περί αυτού νομοθεσία; Απασχολεί, άραγε, το θέμα τις ηγεσίες των Συγκοινωνιακών μέσων της πόλεώς μας; Απασχολεί την Δημοτική Αστυνομία; Απασχολεί το Τμήμα Τροχαίας; Απασχολεί τους επιστήμονες του Δήμου; Κανέναν απολύτως δεν απασχολεί, συμπολίτες!. Περιμένω τη μέρα που θα βγει ο Άρχοντας με το άσπρο άλογο και τις κάμερες να μοιράσει μπινελίκια στους κοπρίτες που δεν σέβονται τις Πινακίδες – να μου το θυμηθείτε.

Δεν περιγράφω άλλο, δεν μπορώ, συμπολίτες και απανταχού αναγνώστες. Ένας χρόνος πόλεμος, ο Μπάιντεν στο Κίεβο, ο Μπλίνκεν στην Αθήνα της ενεργειακής ασφάλειας, καρναβάλια και Καθαρή Δευτέρα, «τριγύρω τόσες ομορφιές / πώς να τις ημερέψω», βουλευτικές υποψηφιότητες σωρό, τρέχω και σε κάποιους γιατρούς, μέσα «στην τούρλα του Σαββάτου» χάλασε και το κινητό μου τηλέφωνο, αποσυντονίστηκα πλήρως – να με συμπαθάτε. Αλλά τα θέματά μας παραμένουν:

Ποιο θα είναι το όφελος της πόλης μας από την ιδιωτικοποίηση του Λιμένα; ΟΧΙ εγκατάσταση LNG στον Παγασητικό Κόλπο! Πώς δουλεύει το κατασκευής ΑΡΧΙΤΕΧ parking Φιλελλήνων; Τι γίνεται με την Κίτρινη Αποθήκη;

Σας αγαπώ δια βοής και παραμένω. Γεια σας και Χαρά σας.

Στην φωτογραφία Απόκριες 1963, 5^ο Δημοτικό Σχολείο Βόλου, στο κτήριο του 4^ου. Ωραία χρόνια, ωραία παιδιά…

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 22.02.2023, αρ.φύλλου 3881)

κυκλο-φ-οριακα 988, 23 Οκτωβρίου 2019

Καλημέρα καλοί μου συμπολίτες και απανταχού αναγνώστες! Με καλοκαίρι βαδίζουμε προς την επέτειο της 2^ης Οκτωβρίου. Καλοκαίρι κανονικό, σε λίγο θα αρχίσουν να διαμαρτύρονται οι αγρότες για ανομβρία και να ζητούν αποζημιώσεις. Όσο για τους ή τις σημαιοφόρους στα Δημοτικά Σχολεία πιστεύω και ελπίζω ότι θα επιλεγούν οι άριστοι, όπως πιστεύει και ελπίζει και η κυρία υπουργός, η οποία, εξ ορισμού, είναι αρίστη. Μέχρι την παρέλαση έχουμε λίγες μέρες ακόμη, θα μάθουμε τι απέγινε με τους αρίστους του Δημοτικού…

Παρουσιάστηκε το βιβλίο «Και εγώ ήμουν στο Γκαίρλιτς» με τα απομνημονεύματα του δεκανέα Νικολάου Μαργαριτούλη από την «φιλοξενία» – αιχμαλωσία, κατά τον ίδιο – του 4^ου Σώματος του Ελληνικού Στρατού από τον γερμανικό στρατό στο στρατόπεδο της τότε γερμανικής σήμερα γερμανοπολωνικής πόλης Γκαίρλιτς (Görlitz). Την επιμέλεια της έκδοσης έκανε ο τ. Αναπληρωτής Καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας κ. Δημήτριος Μπενέκος, και την παρουσίαση έκαναν o Αναπληρωτής Καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας κ. Αντώνης Σμυρναίος, η Προϊσταμένη των ΓΑΚ Μαγνησίας Δρ. Ιστορικός κα. Αννίτα Πρασσά και ο ίδιος ο κ. Μπενέκος, ενώ χαιρετισμό απηύθυναν ο Πρόεδρος του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών Καθηγητής κ. Μιχάλης Ζουμπουλάκης, ο επίτιμος Πρόξενος της Γερμανίας κ. Γεώγιος Παπαρρίζος. Συντονιστής όλων ο δημοσιογράφος Στάθης Κουτσερής. Πλήθος κόσμου ανταποκρίθηκε στο κάλεσμά μας (και μέσα από τα κυκλο-φ-οριακα της περασμένης εβδομάδας). Συγκινητική ήταν η στιγμή κατά την οποία ο γιος του Νικολάου Μαργαριτούλη Κώστας ανέβηκε στο βήμα και αναφέρθηκε σε κάποια περιστατικά από τη ζωή του πατέρα του. Το βιβλίο διατίθεται στο βιβλιοπωλείο «Επιλογή», Ερμού 262 με Μαυροκορδάτου.

Για να μαθαίνουμε την Ιστορία μας. Και να περάσουμε στο επόμενο θέμα μας, που είναι κι αυτό κομμάτι της τοπικής μας Ιστορίας.

Ξεκίνησε η αποκατάσταση της Κίτρινης Αποθήκης, στη γωνία Βασσάνη και Ανθίμου Γαζή. Ένα εμβληματικό κτήριο, διατηρητέο μνημείο από το 1993, καπναποθήκη από την δεκαετία του 1930, κολαστήριο στην περίοδο της γερμανικής κατοχής 1941-44, ενισχυμένο δομικά μετά τους σεισμούς του 1955-56, σε λειτουργία για την αποθήκευση-διακίνηση καπνών μέχρι το 1976, αν δεν κάνω λάθος. Μετά την ολοκλήρωση των εργασιών, που υλοποιούνται από την Περιφέρεια Θεσσαλίας με προϋπολογισμό 10,5 εκατ. Ευρώ από ΕΣΠΑ, θα εγκατασταθεί εκεί και θα αναπτυχθεί η «Τεχνόπολις Ιάσων», ένα Κέντρο («hot spot» στα ελληνικά…) Επιχειρηματικής Καινοτομίας, Τεχνολογίας και Διεπιστημονικής Έρευνας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Τουτέστιν ναι!, Πανεπιστήμιο και πάλι, η μεγαλύτερη και μακροβιότερη επένδυση που έγινε ποτέ στον Βόλο.

Χάρη στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας έχουν διασωθεί τα περισσότερα ιστορικά βιομηχανικά κτήρια του Βόλου, χθες ήμασταν για την παρουσίαση του Γκαίρλιτς στο Κτήριο Ματσάγγου, όπου στεγάζεται το Τμήμα Οικονομικών Επιστημών, ένα θαύμα (ανα)κατασκευής, το ίδιο θαυμάσιο είναι το κτήριο Τσικρίκη, το κτήριο Παπαστράτου είναι εδώ και χρόνια ένα από τα πιο γνωστά τοπόσημα του Βόλου, είναι και το συγκρότημα Παπαρρήγα με την Πολυτεχνική Σχολή, οι αποθήκες Ματσάγγου όπου στεγάζεται η Γεωπονική Σχολή, τώρα θα περιμένουμε με αδημονία την Κίτρινη Αποθήκη και θα ευχόμαστε να είναι καλά οι άνθρωποι που έφεραν το σπουδαίο αυτό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα στην πόλη μας και οι άνθρωποι που το λειτουργούν έκτοτε.

Οι Δημοτικές Αρχές έρχονται και παρέρχονται, το Πανεπιστήμιο μένει – κατά το Ρασουλικό «οι κυβερνήσεις πέφτουνε, μα η αγάπη μένει»…

Είπα Δημοτικές Αρχές και το μυαλό μου πήδησε στα γήπεδα (τρομερό;;). Είναι δυνατόν να μην υπάρχει κατάλληλο γήπεδο ποδοσφαίρου σε έναν ολόκληρο Βόλο των 130.000 κατοίκων και να τρέχουν οι Ομάδες μας να παίζουν στον Αλμυρό, στη Λάρισα, στο Βελεστίνο ίσως, μπορεί και στο Αερινό; Είναι δυνατόν; Και βέβαια όλα είναι δυνατά σε τούτη την πόλη που εκτός από λαμπάκια, λουλουδάκια και κυκλικούς κόμβους κάποτε περηφανεύονταν ότι είχε τις καλύτερες αθλητικές εγκαταστάσεις στην επαρχιακή Ελλάδα – ξαφνικά δεν έχει «απλά» γήπεδα ποδοσφαίρου. Και απέμεινε μόνο το Πανθεσσαλικό Στάδιο, για το οποίο κι αν έχει πέσει γκρίνια – άχρηστο, πανάκριβο, εγκαταλελειμμένο, τι δεν έχει ακούσει αυτό το έρμο στάδιο!

Σας αγαπώ όλους και όλες, γεια σας.

Στην φωτογραφία, το 1926 το γήπεδο ποδοσφαίρου ήταν στο πάρκο Γεωργίου Α’ (Αγίου Κωνσταντίνου)

(δημοσιεύτηκε στην 122χρονη καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 23.10.2019, αρ.φύλλου 36.951)

κυκλο-φ-οριακα 958, 23 Ιανουαρίου 2019

Καλημέρα και πάλι αθώοι συμπολίτες! Όλοι άπαντες μηδενός εξαιρεθέντος και ουδαμώς κατακριθέντος νυν και αεί και εις τον αιώνα τον άπαντα αθώοι. Κατά συνέπειαν κι εσείς κι εμείς κι ο Χατζηπετρής ομοίως αθώοι – ο εν λόγω Χατζηπετρής αναφέρεται υπό Λουκιανού του Κηλαηδόνη εις περιώνυμον άσμα έτους 1990 λέγον «είναι που φταίμε κι εμείς, φταίτε κι εσείς, ναι, φταίνε κι οι άλλοι, φταίμε κι εμείς, φταίτε κι εσείς, ναι, φταίει κι ο Χατζηπετρής».

Βοήθειά μας, λοιπόν, και είθε οι δήθεν αθώοι, που όλο και περισσότερο διασπώνται εις τα εξ ων κάποτε συνετέθησαν, να αντιληφθούν επιτέλους σε τι έχει εμπλακεί αυτή η έρμη πόλη και να ομονοήσουν – δεν είναι αργά τώρα, σε πέντε μήνες όμως θα είναι πολύ αργά.

Ύστερα έγινε ένα ακόμη συλλαλητήριο υπέρ της πανταχόθεν αυτονόητης ελληνικότητας της Μακεδονίας, στο οποίο οι διοργανωτές (κάποιοι αμερικάνοι, εν τέλει;) είχαν ανακοινώσει ότι αναμένονταν στην Αθήνα 3.000 πούλμαν από όλη την Ελλάδα. Εγώ μόλις το πληροφορήθηκα είπα ένα ξερό «αδύνατον», αυτό το νούμερο δεν υπάρχει ούτε ως φαντασίωση, φίλοι καλοπροαίρετα προσπάθησαν ματαίως να με μεταπείσουν και τελικά η Αστυνομία ανακοίνωσε 326 πούλμαν εκ των οποίων 253 από βόρειες κατευθύνσεις, νούμερο απολύτως λογικό, που οδηγεί σε περίπου 15.000 ανθρώπους από την Επικράτεια, βάλε και τους γηγενείς, μια χαρά δείχνει το επίσης ανακοινωθέν νούμερο των 60.000 συμμετεχόντων, ευτυχώς χωρίς τον Μίκη Θεοδωράκη αυτή τη φορά.

Πάντα επίκαιρος ο Ανδρέας Κάλβος (1792-1869) με το «θέλει αρετήν και τόλμην η Ελευθερία» από την Ωδή «Εις Σάμον».

Πάμε στα δικά μας, εδώ, στην αθώα γειτονιά μας. Κυκλικός κόμβος ξεκινά να κατασκευάζεται οσονούπω στο σημείο συνάντησης του Περιφερειακού Δρόμου με την παραλιακή Εθνική Οδό αρ. 34 Βόλου-Αγριάς-Νεοχωρίου-Τσαγκαράδας-Χορευτού. Είναι έργο της Περιφερειακής Ενότητας Μαγνησίας & Σποράδων, είναι το δεύτερο τέτοιο μετά τον κυκλικό κόμβο στην διασταύρωση της Ε.Ο αρ. 6 (Παλαιά Εθνική Οδός Βόλου-Λάρισας κλπ.) με τον δρόμο προς Χλόη. Είναι ένα έργο που θα καταργήσει τα υπάρχοντα φανάρια κι εμείς έχουμε γράψει ότι μας είναι ακατανόητο γιατί δεν μελετήθηκε-κατασκευάστηκε εξ αρχής ένας τέτοιος κόμβος σ’ αυτό το σημείο. Βέβαια θα πρέπει να δούμε και να αξιολογήσουμε την λειτουργία του στις πιεστικές κυκλοφοριακές συνθήκες των καλοκαιρινών Σαββατοκύριακων.

Επιτέλους συγχύστηκε η Περιφέρεια Θεσσαλίας με αυτό που συμβαίνει στον δρόμο Βόλου-Βελεστίνου, μπροστά στο εργοστάσιο των αρμάτων, και αποφάσισε να επιβάλει «ποινική ρήτρα» στον εργολάβο του έργου, που μας δουλεύει συλλήβδην πολίτες και πολιτικούς εδώ και δύο χρόνια. Δεν θυμάμαι πόσες φορές έχω πάρει ανώνυμα τηλέφωνα στους ραδιοσταθμούς ζητώντας να μάθουν (οι σταθμοί) από τους αρμόδιους τι γίνεται μ’ αυτόν τον δρόμο – κι οι απαντήσεις που παίρναμε (οι σταθμοί κι εγώ) ήταν πάντα καθησυχαστικές «μην ανησυχείτε, όλα βαίνουν καλώς και εντός χρονοδιαγράμματος»… Γι’ αυτό και το «επιτέλους» στην αρχή της πρότασης. Και να δούμε από ‘δω και μπρος τι θα συμβεί, να δούμε πότε θα έχουμε δρόμο!

Περνάω συχνά με το Ι.Χ. από την Λεωφόρο Λαμπράκη, όπου τα κυκλάμινα που φυτεύτηκαν βιαστικά τις παραμονές των γιορτών (αφού ξεριζώθηκαν οι μπιγκόνιες…) έχουν χαλάσει, και μάλλον θα πληρώσουμε καινούργια φυτά. Ένα θέμα αυτό. Το άλλο είναι το χάλι στο οποίο βρίσκεται το γήπεδο του Μαγνησιακού, στον Κραυσίδωνα. Μου κάνει μεγάλη εντύπωση. Ένα γήπεδο που βρίσκεται εκεί από πάντα, που χρόνια τώρα το έβλεπα πράσινο, χωρίς να ξέρω αν είχε αυτοφυές ή καλλιεργημένο χόρτο, πάντως πράσινο, με αυτόματα ποτίσματα και γενικά προσεγμένο, με πλήθος παιδιών να παίζουν «διπλό», με προπονητές, ένα κανονικό ποδοσφαιρικό γήπεδο τέλος πάντων, τώρα είναι μια χωμάτινη αλάνα όπου φυτρώνουν κάτι αγριόχορτα. Αναρωτιέμαι γιατί συμβαίνει αυτό κι αν κάποιος ξέρει την απάντηση ας με ενημερώσει παρακαλώ. Ξέρουμε ότι έχουμε ζητήσει κι άλλες ενημερώσεις και δεν τις λάβαμε αρμοδίως, όμως δεν το βάζουμε κάτω, θα τη βρούμε κι αυτή την ακρούλα.

Εύχομαι πάντα τα καλύτερα. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην 121χρονη βολιώτικη καθημερινή εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 23.01.2019, αρ.φύλλου 36725)