κυκλο-φ-οριακα 742 27.02.2013

            Καλημέρα συμπολίτες! Τέλος Φεβρουαρίου, άνθισαν οι αμυγδαλιές, σειρά παίρνουν τα λοιπά οπωροφόρα, έχοντας πλήρη άγνοια σχετικά με το τι τους επιφυλάσσει ο Μάρτης. Έτσι κι εμείς, σαν τα δέντρα, ξέρουμε τι μας έχει ο Μάρτης φυλαγμένο, μετά τις «τεχνικές επισκέψεις» των τροϊκανών στελεχών; Ε; ξέρουμε; Την τύφλα μας ξέρουμε, ο κύριος Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος διαπιστώνει αύξηση της φτώχιας. Μπράβο κύριε Διοικητά, καλή διαπίστωση, έρχεται μετά την διαπίστωση της «απίστευτης» ανεργίας από τον κύριο Πρωθυπουργό, θαύμα, ομοφωνία διαπιστώσεων. Και μετά τις διαπιστώσεις τι; Επίδομα από τον ΟΑΕΔ στους ελεύθερους επαγγελματίες; Πόσα πληρώνει το υπερχρεωμένο Κράτος σε επιδόματα ανεργίας, επιδόματα θέρμανσης και λοιπά σχετικά χαπάκια; Γιατί αντί να επιδοτεί την ανεργία δεν επιδοτεί την εργασία; Χαιρετίσματα στην εξουσία!

            Τα ίδια, βεβαίως, «διαπιστώνουν» και οι βιομηχανίες της περιοχής μας. Μειώσεις στην ΑΓΕΤ, μειώσεις στον ΛΟΥΛΗ, διαθεσιμότητα στην ΣΟΒΕΛ, αβεβαιότητα στην ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ, διαψεύσεις από την ΣΤΑΛΚΟ, φήμες για την 3Ε και την VPI, μια χαρά ακούγονται όλα αυτά. Αν θυμάμαι καλά ήταν στα μέσα της δεκαετίας του ’90 που ο Νομός διεκδικούσε ειδικά κονδύλια για την ενίσχυση της Βιομηχανίας, είχε, μάλιστα, λειτουργήσει κι ένα Γραφείο Βιομηχανικής Αλλαγής στην νεοσύστατη, τότε, Αναπτυξιακή Εταιρεία Μαγνησίας (ΑΝΕΜ). Επειδή νομίζω ότι έχουμε κατανοήσει οι Μαγνησιώτες την σημασία της Βιομηχανίας στην περιοχή μας, νομίζω ότι πρέπει πάλι να ανησυχούμε σοβαρά. Να ενδιαφερθούμε, Περιφέρεια, Δήμοι, Φορείς (π.χ. Επιμελητήριο Μαγνησίας, όχι μόνο Νυρεμβέργη και στέβια…), το Εργατικό Κέντρο βεβαίως (δεν αρκούν, παιδιά, τα χαπάκια για τους πενταμηνίτες, μέσω του Ινστιτούτου της ΓΣΕΕ), οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι Συνδικαλιστικοί Φορείς. Να κοιτάξουμε να δούμε τι μπορεί να γίνει – ας μην παραβλέπουμε π.χ το γεγονός ότι η αύξηση των τιμών του ηλεκτρικού ρεύματος προκάλεσε την πτώση της βουλγαρικής κυβέρνησης, εμείς εδώ γιατί δεν αντιδρούμε; Ένας σημαντικός παράγοντας διαμόρφωσης του κόστους των βιομηχανικών προϊόντων είναι το κόστος της ενέργειας, του ρεύματος δηλαδή. Το παίρνει κανείς υπόψη του αυτό, στο πλαίσιο της «ανάπτυξης» κατά το ελληνικό πρότυπο; Κάτι μου λέει ότι δεν το παίρνει.

κυκλο-φ-οριακα 741 22.02.2013

φωτοβολταϊκές καλλιέργεις στον κάμπο του Κιλελέρ

            Καλημέρα συμπολίτες! 20 Φεβρουαρίου, ακόμη μία ημέρα απεργίας, με βασικό μέλημα των παντοειδών «εθνοσωτήρων» μήπως και πληρωθούν κάποιοι απεργοί εργαζόμενοι. Αυτό οπωσδήποτε θα καταστρέψει την ομαλή εφαρμογή του μημονιακού προγράμματος με τους πολλαπλασιαστές (τι σκ… είναι αυτό πάλι;) και, το κυριότερο, θα αμαυρώσει την εικόνα της χώρας και θα κλονίσει την εμπιστοσύνη των τοκογλύφων δανειστών μας. Ήρθε και ο κύριος Ολάντ να μας «ενισχύσει», οι κακές γλώσσες λένε ότι ήρθε να πουλήσει πολεμικές φρεγάτες. Λέτε; Κι ο Πρωθυπουργός αποκάλεσε «απίστευτο» το ποσοστό 60% ανεργίας στους νέους Έλληνες. Απίστευτο (με το σίγμα παχύ-παχύ), που έλεγε κάποτε και ο κ. Λαζόπουλος, δεν το περίμενε ο άνθρωπος, ούτε και μπορεί να το πιστέψει – άλλωστε ένας απλός πρωθυπουργός είναι, δεν είναι ο Θεός (με αυτόν απλώς συνομιλεί…).

            Μια χαρά πάμε πάντως, είχαμε και «πρωτογενές πλεόνασμα», εμ! τι θα ‘χαμε, αφού οι δαπάνες κόβονται και τα χρέη του Δημοσίου δεν πληρώνονται, όλα ωραία και καλά. Ανέλαβε και νέος Υφυπουργός ΕΣΠΑ, αρχίζει η Ανάπτυξη αδέρφια, αυτό έφταιγε, ο Γενικός Γραμματέας ΕΣΠΑ που υπήρχε μέχρι πρότινος, δεν αρκούσε, χρειάζονταν Υφυπουργός. Κι έλεγα τι έφταιγε και δεν κινούνταν αυτά τα ευρωπαϊκά χρήματα. Αυτό ήταν τελικά: τους έλειπε ένας Υφυπουργός.

            Εμείς παραμένουμε στην Πόλη μας και παρακολουθούμε τους τροχούς να γυρίζουν, όπως έλεγε σ’ ένα τραγούδι του και ο Τζωρτζ Χάρισον. Όχι ότι τρέχουν, δηλαδή, αλλά εμείς έχουμε υποχρέωση (!) να καταγράφουμε ό,τι κινείται.

κυκλο-φ-οριακα 740 13.02.2013

η σήραγγα της Γορίτσας, Φεβ. 2013

            Και με λιακάδες συνεχίζει ο Φεβρουάριος, πλησιάζουμε, με το καλό, στην μέση του. Άντε να δούμε, το φάγαμε, άραγε, το βόδι ή έχει πολύ μακριά ουρά;

            Μεγάλο πρόβλημα δημιουργείται καθημερινά με τους ιδιωτικούς χώρους στάθμευσης. Είτε σε pilotis, είτε σε κλειστά γκαράζ, είτε και σε αυλές, καθημερινά αυτοκίνητα δυσκολεύονται να μπουν ή/και να βγουν. «Απελπισμένοι» ιδιοκτήτες προσφεύγουν στις αρμόδιες υπηρεσίες ζητώντας βοήθεια, συνδρομή, ρυθμίσεις, διασφαλίσεις, εφαρμογή των Νόμων, τιμωρία των ενόχων. Στις 9,5 από τις 10 περιπτώσεις όλα τα προβλήματα θα μπορούσαν να μην έχουν καν υπάρξει αν υπήρχε μια καλή συνεννόηση με τον ή τους γείτονες. Έλεγε η μάνα μου, Θεός σχωρέσ’ την: το πρωί που βγαίνεις απ’ το σπίτι, ούτε τον ξάδερφο ούτε τον αδερφό σου θα συναντάς. Τον γείτονα θα συναντάς, μ’ αυτόν πρέπει να λες «καλημέρα». Αυτό, λοιπόν, το αξίωμα της λαϊκής σοφίας είναι προφανές ότι δεν μπορούμε οι σύγχρονοι πολίτες των σύγχρονων πόλεων να το υλοποιούμε. Και πάει ο γείτονας και παρκάρει ακριβώς απέναντι απ’ το parking τ’ αλλουνού, κι είναι ο δρόμος στενός και δεν μπορεί να μπαινοβγεί ο κάτοχος και γίνεται καθ’ εκάστην τοπικό πανηγύρι. Λέει ο Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας, Άρθρο 34, § 3 β) «Η στάθμευση οχήματος στο οδόστρωμα απαγορεύεται… Μπροστά από την είσοδο και έξοδο οχημάτων παροδίου ιδιοκτησίας ως και απέναντι από αυτήν, όταν η οδός είναι στενή και παρεμποδίζεται η είσοδος-έξοδος οχημάτων εξ αυτής (σς. της παροδίου ιδιοκτησίας)». Το λέει ο καημένος ο Κώδικας, ρητά και κατηγορηματικά, χωρίς, όμως, να προσδιορίζει πότε η οδός θεωρείται «στενή». Κι ύστερα; Επειδή το λέει ο κώδικας;

            Είναι πολύ δύσκολες οι διοικητικές-ρυθμιστικές παρεμβάσεις σ’ αυτές τις περιπτώσεις, συμπολίτες. Πολύ δύσκολες και συνηθέστατα ατελέσφορες. Η καλύτερη ρύθμιση προκύπτει μέσα από μία φιλική συνεννόηση με τους γείτονες, πιστέψτε με, μέσα από την φιλοσοφία ότι ο σεβασμός δεν επιβάλλεται, κερδίζεται (κι όχι μόνο σ’ αυτό το θέμα…). Δεν είμαι αισιόδοξος, τα φαινόμενα κοινωνικής βίας αυξάνονται – ένα τέτοιο είναι κι αυτό – καθώς τα λανθασμένα μνημόνια «κατά λάθος» καταστρέφουν τις ζωές όλων μας, όμως, λέω, ας είναι αυτό το μικρότερο πρόβλημά μας, κι ας αρχίσουμε ξανά να πίνουμε με τον γείτονα ένα κρασάκι με σαρδέλες παστές και δυο ελιές, όπως έκαναν σε δίσεχτους καιρούς οι δικοί μας γονείς.

κυκλο-φ-οριακα 739 06.02.2013

            Με λιακάδες μας μπήκε και ο Φεβρουάριος. Έψαξα λίγο το θέμα των Αλκυονίδων Ημερών (πού αλλού; στην Βικιπαίδεια του διαδικτύου) και βρήκα ενδιαφέροντα πράγματα. Πρώτον, ότι η ονομασία ανήκει στον Αριστοτέλη. Δεύτερον, οι ημέρες αυτές έλαβαν το όνομά τους ("αλκυόνιαι") από τον μύθο της ελληνικής μυθολογίας τον σχετικό με το θαλάσσιο πτηνό Αλκυόνη, που αποτελεί την αλληγορική σημασία του ομώνυμου αστέρα Αλκυόνη στο σύμπλεγμα των Πλειάδων. Ο αστέρας Αλκυόνη κατά την εποχή αυτή μεσουρανεί κατά τις εσπερινές ώρες και επομένως κατά τις ανέφελες νύκτες του Ιανουαρίου είναι ορατός στο σύμπλεγμα των Πλειάδων, ως κορωνίδα της Πούλιας, κατά τη δημώδη έκφραση, που σημαίνεται ως προς το ζενίθ, στην ψηλότερη περιοχή του ουράνιου θόλου. Εξ αυτού του απλού φυσικού γεγονότος όλες οι συνεχόμενες ημέρες που είναι ορατός ο αστέρας Αλκυών ήταν πολύ φυσικό να ονομασθούν Αλκυονίδες. Τρίτον, από καθαρά μετεωρολογική άποψη οι αλκυονίδες ημέρες ως ημέρες καλοκαιρίας εξηγούνται από το γεγονός ότι στο γεωγραφικό πλάτος που βρίσκεται η Ελλάδα μέχρι το γεωγραφικό πλάτος κυρίως της βορειοανατολικής Ευρώπης, κατά την περίοδο του Χειμώνα παρατηρείται η ίδια βαρομετρική πίεση (εξίσωση πίεσης) με συνέπεια αφενός να μη δημιουργούνται άνεμοι αφετέρου και ο καιρός να είναι μεν ψυχρός αλλά και ηλιόλουστος, λόγω της αντικυκλωνικής κατάστασης (αυτό εγώ δεν το καταλαβαίνω, το γράφω μήπως το καταλάβετε εσείς). Τέταρτον, αυτό δεν σημαίνει πως κάθε χρόνο υπάρχουν Aλκυονίδες ημέρες. Υπάρχουν και έτη που έλειψαν τελείως, αλλά και οι ημερομηνίες έναρξης και λήξης και διάρκεια αυτών δεν είναι σταθερές. Συνηθέστερα όμως καλύπτουν σχεδόν το δεύτερο ήμισυ του Ιανουαρίου. Παρόλα αυτά άλλοι επιμένουν να αποδίδουν την διάρκειά τους σε διάστημα 14 αιθρίων ημερών, από τις 15 Δεκεμβρίου έως 15 Φεβρουαρίου στην Ελλάδα, στην καρδιά του χειμώνα. Πέμπτον, οι σχετικοί μύθοι είναι πολλοί και σε όλες τις εκδοχές τους μιλούν για τους θεούς, που προσέφεραν τις μέρες αυτές στο πουλί Αλκυόνη, στο οποίο μεταμόρφωσε ο Δίας την Αλκυόνη, κόρη του θεού των ανέμων Αιόλου, μετά το θάνατό της, ώστε να μπορεί να γεννά τα αυγά του στα βράχια των αλκυονίδων νήσων χειμώνα κι όχι άνοιξη. Πρόκειται για ένα σύμπλεγμα τεσσάρων νησίδων που αποκαλείται και «Καλά Νησιά», στο ανατολικό τμήμα του Κορινθιακού κόλπου, μία ιδιαίτερα σεισμογενή περιοχή, που έδωσε και τον μεγάλο σεισμό του 1981 στην Αθήνα. Όμως, κατά τα λεγόμενα της Βικιπαίδειας πάντα, το όνομα των νησιών αυτών δεν προέρχεται από την προαναφερθείσα Αλκυόνη κόρη του Αιόλου, αλλά από τις Αλκυονίδες, που ήταν κόρες του γίγαντα Αλκυονέα.