κυκλο-φ-οριακα 1081, 24 Νοεμβρίου 2021

 

Καλημέρα επιτέλους με λίγο βροχερό καιρό, προχθές την Κυριακή δεν ήταν 21 Νοεμβρίου, 84 Αυγούστου ήταν. Αλλά ο Νοέμβριος είναι (ήταν;) ο μήνας της βροχής στην Ελλάδα, και η γη και τα ζώα και οι άνθρωποι που την πατούνε (…όλοι μέσα θε να μπούνε…) την χρειάζονται την βροχή, τίποτε δεν ζει χωρίς νερό. Εκτός, ίσως, από την «Ηρώ το Μωρό» της μεθεπόμενης γενιάς, που μάλλον θα ζει μέσα στο ίντερνετ (internet και όχι idernet, λέμε).

Τέσσερα «μονολεκτικά» σχόλια «εισαγωγικά» μόνο, διότι πρόθεσή μας σήμερα είναι να ασχοληθούμε κυρίως και βασικώς με θέματα κυκλοφορίας. Το πρώτο, αυτοί οι στομφοδώς και εξοφθάλμως τηλεοπτικώς διαγγελθέντες υπό του κ. Πρωθυπουργού μας «αχρείαστοι θάνατοι», σε αντιδιαστολή, προφανώς, προς τους άλλους, τους «χρειαζούμενους θανάτους». Το δεύτερο, η πλήρης αποενοχοποίηση πασών των αστυνομικών δυνάμεων από πάσης διασποράς ιού CoViD-19 υπό του αρμοδίου τεχνοκρατικού συμβούλου του κ. Πρωθυπουργού μας. Το τρίτο, η κατάργηση της πανισχύρου και πλήρως ακαταδιώκτου αποφασιστικής Επιτροπής Λοιμοξιωλόγων και η αντικατάστασή της υπό Κύριος οίδε τι σόι συμβουλευτικής Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων. Το τέταρτο και τελευταίο, η ευθαρσώς δηλωθείσα αδυναμία της του Χριστού Εκκλησίας εν Συνόδω να ελέγξει πιθανήν διασποράν του άτιμου του ιού εις τους πιστώς εισερχομένους εις τους Ναούς της. Αυτά τα ολίγα. Όπου ενώ η Ευρώπη ολόκληρη «κλείνει» η Ελλάδα χαριεντίζεται, κατ’ άλλους χτενίζεται, φορτώνοντας πολύ εύκολα όλη την ευθύνη στους (απαράδεκτους οπωσδήποτε) αρνητές του εμβολίου και αρνούμενη πεισματικά να ενισχύσει αποφασιστικά το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Ο Θεός της Ελλάδος βοηθός.

Και γράφοντας «αρνητές», τι φρούτο είναι πάλι τούτο με τους «αρνητές απογραφής»; Ξέρετε, συμπολίτες συν-Έλληνες, ότι από την απογραφή πληθυσμού εξαρτάται ο αριθμός των βουλευτών της Μαγνησίας στις επόμενες εκλογές; Κι αν αυτό «δεν σας ενδιαφέρει» διότι είστε «υπεράνω», ξέρετε ότι από την ίδια απογραφή εξαρτώνται τα κονδύλια που θα πάρει η Μαγνησία από το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων για έργα υποδομών; Κι αν κι αυτό «δεν σας ενδιαφέρει» διότι είστε «υπεράνω», τότε πώς κόπτεσθε για την Δημοκρατία, για το καλό της πόλης κλπ. κλπ. φληναφήματα; Ένα κι ένα κάνουν πάντα δύο, συμπολίτες, τα υπόλοιπα είναι τρίχες κατσαρές (φυσικές ή από μασιά). Και φυσικά εκεί στο Δημαρχείο λεφτά υπάρχουν (μαζεύουν μονόευρα και από τους αγώνες της Πύδνας…), με την κυρία Βίσση ασχολούνται (τι φταίει κι αυτή…) με την Απογραφή διόλου δεν ασχολούνται.

Το σκίτσο είναι μία ακόμη υπέροχη δουλειά του Δημήτρη Σκυργιάννη, προσέξτε τις γραμμές, πόσο απλές και πόσο ακριβείς είναι – μέχρι τα κρόσια του χαλιού και τις φούντες της πολυθρόνας, το Trafalgar στο τζάκι και τα καλαμάκια στους φραπέδες! Ο διάλογος βγαλμένος μέσα από την επικαιρότητα και τις λαϊκές δοξασίες…

Ας πάμε λοιπόν στην κυκλοφορία, την οποία επιεικώς θα χαρακτηρίσουμε ως «μπάχαλο». Όσο πάει και χειρότερα, αλλά φαίνεται ότι όλα βαίνουν καλώς διότι ουδείς φαίνεται να ενδιαφέρεται, απεναντίας φαίνεται ότι όλοι είναι ευχαριστημένοι με τους ανθοστόλιστους κυκλικούς κόμβους – πηγαίνετε και στην Λάρισα να δείτε τι γίνεται, κάτι σαν κυκλικοκομβήτιδα έχει πλήξει την Θεσσαλία Kostas Agorastos – και τους δρόμους ήπιας κυκλοφορίας στο κέντρο και δεν ασχολούνται με το τι γίνεται παραπέρα.

Π.χ. στην οδό Κ.Καρτάλη, τα λέγαμε και την προηγούμενη φορά. Στην οδό Παπαδιαμάντη, στην οδό Αναπαύσεως, στην ίδια την οδό Αναλήψεως, στην οδό Ανθίμου Γαζή και στην οδό Γ.Καρτάλη/Γαλλίας, στην οδό Πολυμέρη, «κλασικά» στην οδό Ιάσονος και στην οδό Δημητριάδος, όλοι αυτοί οι δρόμοι με μία και μοναδική «ελεύθερη» λωρίδα κυκλοφορίας. Και το πρόβλημα εντείνεται από τα πάμπολλα μηχανάκια μικρού κυβισμού, τα περισσότερα με διανομείς φαγητού που βιάζονται μεν, δεν φορούν κράνος δε και κινούνται παντού με σφήνες, αλλά όχι μόνο, διότι και πολλοί ηλικιωμένοι κυκλοφορούν χωρίς κράνος επίσης – και τρέμει η ψυχή μου μη βρεθούν στον δρόμο μου – και μαμάδες με μωρά γαντζωμένα στο πίσω κάθισμα, απ’ όλα έχει ο μπαξές, και η οδήγηση μού γίνεται σιγά-σιγά από ευχαρίστηση που ήταν κάποτε (πρέπει να έχω ξεπεράσει κι εγώ τα 1 εκατομμύριο χιλιόμετρα…) ένα άγχος, ένα σφίξιμο, δεν ξέρω τι και από πού μου ‘ρχεται, δεν ξέρω τι να κάνω στις άπειρες διασταυρώσεις, προσπαθώ να κινούμαι σε δρόμους με προτεραιότητα, με να! κάποια ΣΤΟΠ στους κάθετους δρόμους (ο Βόλος έχει μάλλον την καλύτερη οδική σήμανση από όλες τις ελληνικές πόλεις), δεν υπάρχει γωνία που να μην είναι παρκαρισμένη, «μουσούδες» ξεπροβάλουν (λογικά) από παντού, ένα «μπάχαλο». Στο κάδρο και οι πεζοί, που, στην προσπάθειά τους να επιβιώσουν στην ζούγκλα, έχουν αρχίσει να αισθάνονται λίγο σαν Ταρζάν (me Tarzan, you Jane,που έλεγε κι ο Τζώνυ Βαϊσμύλερ, Θοδωρή φίλε μου!) και να αγνοούν επιδεικτικά σήματα, φανάρια, διαβάσεις, διακινδυνεύοντας την ίδια τους τη ζωή.

Η πλήρης αταξία. Κι όταν μέσα σ’ αυτήν την δηλωμένη, επιθυμητή αταξία – διότι δηλωμένα δεν σου άρεσαν οι κορύνες στον άξονα των αρτηριών, που έβαζαν τάξη στην ροή και οι κορύνες στις γωνίες, που αύξαιναν την ορατότητα – πας και «φυτεύεις» μια εντόνως ανθρωποελκτική (!) δραστηριότητα πάνω σε μία από τις δύο όλες κι όλες κάθετες στην θάλασσα οδικές αρτηρίες, εγγράφως ελπίζοντας ότι οι πελάτες θα κουβαλούν τα ψώνια τους στα «παρακείμενα πάρκινγκ», όπου απαρεγκλίτως θα έχουν εκ των προτέρων παρκάρει τα οχήματά τους, τότε κάνεις την αταξία όχι μόνο μεγαλύτερη αλλά και πολύ επικινδυνοδέστερη. Κι όποιος δεν καταλαβαίνει δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει, που λέει κι ο Διονύσης.

Ξέρω καλά πως σε όλα αυτά υπάρχουν αντίλογοι – σε αυτά δεν υπάρχουν «αρνητές», ο καθένας κοιτάζει την βολή του. Το ζήτημα πάντοτε ήταν ποιος ποιες και με ποιοι κόστος αποφάσεις παίρνει. Αμήν. Και καλή Απογραφή, μεθαύριο τελειώνει η προθεσμία. Και γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην 124χρονη (1898-2021) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 24.11.2021, αρ.φύλλου 37.580)

κυκλο-φ-οριακα 1080, 17 Νοεμβρίου 2021

Καλημέρα σε όλες και όλους, τούτη την ημέρα μνήμης κι αγώνα. Μνήμης για την τεράστια σημασία της εξέγερσης του Πολυτεχνείου κι αγώνα για να μην ξαναγυρίσει η Ελλάδα ποτέ σε τέτοιες καταστάσεις – διότι τα σκουλήκια που σέρνονται εδώ κι εκεί, ακόμα και σε καλογυαλισμένα «επίσημα» πατώματα, καραδοκούν και οργανώνονται, κι όσο κι αν αυτό ακούγεται «εξωπραγματικό» ένα τσακ! είναι αρκετό για να γίνουν όλα, πάλι, στάχτη και μπούρμπερη. Αγώνα για να μην αφεθούμε στα «σόσιαλ», στις/στους «ινφλουένσερ», στις/στους καλοταϊσμένους «οπίνιονμέικερς» και σε όλον αυτόν τον συρφετό που καθημερινά μας βομβαρδίζει με ένα σωρό αηδίες και ασημαντότητες, με μοναδικό, βεβαιωμένο σκοπό να μας αποκοιμίσει, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για πολύ πιο «απλά» πράγματα, όπως π.χ. τα τανκς στους δρόμους, από τα περίπλοκα δημιουργήματα φαντασίας τύπου Μπιλ Γκέιτς, τσιπάκια, 5G και εμβόλια αλλαγής DNA.

Και μιλώντας για τανκς, για δικούς μου λόγους, επειδή κι εγώ βρέθηκα φαντάρος στα τεθωρακισμένα 1981-1983, έψαξα να βρω τι απέγινε εκείνο το άρμα μάχης που γκρέμισε την πόρτα του Πολυτεχνείου, με επικεφαλής τον Υπίλαρχο Μιχάλη Γουνελά, πλήρωμα τον Ανθυπασπιστή Λάμπρο Κωνσταντέλλο, τον Λοχία Στέλιο Εμβαλωμένο και τον Στρατιώτη Γιάννη Τίρπα και οδηγό τον επίσης 20χρονο στρατιώτη Α. Σκευοφύλακα (σε ολόκληρο το διαδίκτυο όσοι «ασχολήθηκαν» με το θέμα αντιγράφουν μια συνέντευξη αυτού του στρατιώτη στο «Βήμα» στις 17.11.2003, και κανείς δεν κάνει τον κόπο να μας εξηγήσει τι υποδηλώνει αυτό το «Α», Αντώνης; Αθανάσιος; Αναστάσης; Αλκιβιάδης; Αριστογείτων;). Και βρήκα τα εξής, εν συντομία: Το άρμα “υπηρέτησε” μέχρι την απόσυρσή του, σε μονάδες του Έβρου. Με μεγάλη δόση …μαύρου χιούμορ – κατάμαυρου και ατυχέστατου – κάποιοι αξιωματικοί είχαν “κολλήσει” στο άρμα μάχης το παρατσούκλι “μορφωμένο”, επειδή είχε μπει στο Πολυτεχνείο!! (σσ. τόσο μυαλό είχαν…). Τώρα εκτίθεται στο ΚΕΤΘ (σσ. Κέντρο Εκπαίδευσης Τεθωρακισμένων, στον Αυλώνα). Το άρμα ήταν ΑΜΧ-30 Γαλλικής κατασκευής, με αριθμό Νο-84337, διοικητικό, με τις περισσότερες ώρες ασκήσεων. Στο ημερολόγιο του άρματος δεν έγραφε τίποτα για το βράδυ της 17 Νοεμβρίου1973 – αυτά έγραψε κάπου, κάποτε ένας μαυροσκούφης που το συνάντησε στην 1^η ΕΜΑ (σσ. Επιλαρχία Μέσων Αρμάτων) στην Αλεξανδρούπολη.

Να μην ξεχνάμε, συμπολίτες, και να μην αφήνουμε κανέναν να μας παραπλανήσει με ψεύτικα λόγια και «διηγήσεις» δήθεν «μαρτύρων». Και επίσης να μην ξεχνάμε ότι η Δημοκρατία ναι μεν «δεν εκδικείται» αλλά δεν είναι και ξέφραγο αμπέλι…

Σε τούτη την πόλη, παραδείγματος χάριν, η Δημοκρατία είναι ένα καθημερινό ζητούμενο. Κι όποιος δεν το βλέπει, επειδή, ίσως, είναι κρυμμένο (το ζητούμενο) πίσω από λαμπάκια ή/και λουλουδάκια, κακό της κεφαλής του.

Πάντως για μία ακόμη χρονιά την Αργώ την έκαναν ρεντίκολο της στεριάς. Και ξέρετε τι μου θυμίζει, πλέον, το ιστορικό αυτό επίτευγμα ναυπηγικής, το μοναδικό εν Ελλάδι, το και παγκοσμίως συμπροσκυνούμενον και συνδοξαζόμενον, ξέρετε τι μου θυμίζει; Τα χριστουγεννιάτικα στολίδια του δέντρου μας, που τα έχω σε ένα χαρτοκιβώτιο στο υπόγειο και τα ανεβάζω τέτοιες μέρες, τα στολίζω-τα κρεμάω, κι ύστερα πάλι τα μαζεύω και τα αποθηκεύω μέχρι του χρόνου. Αυτό μου θυμίζει, κι αν έχει κάποιος αντίρρηση να μου το πει. Ή αν είδε κανείς φέτος το καράβι να πλέει στα γαλανά νερά του Παγασητικού, πάλι να μου το πει – ήταν ένα μικρό καράβι (δις) που ήταν α-α-αταξίδευτο (δις) οε οε οε οε!

Ξεροσταλιάζει, το λοιπόν, η Αργώ μας, κύριε Σταύρο, και περιμένει την Άννα Βίσση να έρθει να την φωτίσει.

Στην στενή παραλία περπατούσα τις προάλλες και παρακολουθούσα για πολλοστή φορά έναν ασπρομάλλη κύριο με μια σκούπα με μακρύ κοντάρι να σκουπίζει το οδόστρωμα. Το έκανε τόσο προσεκτικά, τόσο μεθοδικά, που σκέφτηκα να πάω να του δώσω συγχαρητήρια, δεν το έκανα, δεν ξέρω γιατί. Έκανε αυτή την «ταπεινή» αλλά συνάμα πολύ χρήσιμη δουλειά με περισσή ευσυνειδησία (σπανιότατο είδος στις μέρες μας…) λες και περιποιόνταν κάτι δικό του, λαμπίκο την έκανε την παραλία.

Αυτά πηγαίνοντας προς Παπαστράτου και αφού είχα φωτογραφήσει το νέο απόκτημα-δωρεά «Κάδος ανακύκλωσης αποτσίγαρων» και αφού είχα μάθει ότι «…(τα αποτσίγαρα, τα και «γόπες» αποκαλούμενα) διαχωρίζονται και με ειδική διαδικασία παράγουν νέα ανακυκλωμένα βιομηχανικά προϊόντα, όπως πλαστικές παλέτες. Τα υπολείμματα χαρτιού, καπνού και η τέφρα κομποστοποιούνται και παράγεται λίπασμα», όλα αυτά μου τα είπε αυτομάτως το φοβερό μου κινητό «τηλέφωνο» – η φωτεινή πλευρά της τεχνολογίας.

Επιστρέφοντας προς Άγιο Κωνσταντίνο, ούτε μισή ώρα αργότερα, στην λαμπίκο παραλία «καμάρωναν» δύο σωραδάκια σκλιόσκατα, ήτοι περιττώματα σκύλων. Να χαιρόμαστε τους/τις φιλόζωους, συμπολίτες!

Ύστερα θρηνήσαμε έναν ακόμη νεκρό λόγω παραβίασης προτεραιότητας, κατά πως φαίνεται. Όμως εγώ, που ούτε δικαστής ούτε εισαγγελέας είμαι, απλός ερασιτέχνης οδηγός είμαι, θα θυμηθώ ότι στη συγκεκριμένη διασταύρωση Κ.Καρτάλη-Μαγνήτων έχω κι εγώ διακινδυνέψει κάποια σύγκρουση, καθώς 9 στις 10 φορές δεν υπάρχει καμία απολύτως ορατότητα δεξιά για τον οδηγό που κινείται στην οδό Μαγνήτων. Ολόκληρη η αριστερή πλευρά της οδού Κ.Καρτάλη, από την Ερμού και πάνω είναι μονίμως παρκαρισμένη – ίσως σ’ αυτό να έχει κάποια ευθύνη και η τελείως ανεύθυνη αδειοδότηση λειτουργίας σουπερμάρκετ στη γωνία Κ.Καρτάλη-Γαλλίας.

Την επόμενη φορά περισσότερα και επ’ αυτού. Μνήμη κι αγώνας, συμπολίτες, 17 Νοέμβρη 1973. Γεια σας.

Στις φωτογραφίες το ΑΜΧ-30 μπροστά στην πόρτα του Πολυτεχνείου και αργότερα, στο ΚΕΤΘ.

(δημοσιεύτηκε στην 124χρονη (1898-2021) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 17.11.2021, αρ.φύλλου 37.574)
 

κυκλο-φ-οριακα 1079, 10 Νοεμβρίου 2021

Οι ωραίες συμπτώσεις των αριθμών στην σημερινή ημερομηνία 10.11.21, καθώς 10+11=21. Καλημέρα συμπολίτισσες και συμπολίτες και αναδρομικές ευχές στους εορτάζοντες αγγέλους και αρχαγγέλους καθώς και στην πολεμική μας αεροπορία.

Σε δύσβατα μονοπάτια συνεχίζουμε να βαδίζουμε, παρά τις από τηλεοράσεως δηλώσεις του αρμοδίου Υπουργού Υγείας (ονόματα δε λέμε) στις 2 Νοεμβρίου ότι επί λέξει «Η Κυβέρνηση έχει λάβει όλα τα μέτρα, προκειμένου να ενισχυθεί το Εθνικό Σύστημα Υγείας και προς τούτο έχουμε υπερδιπλασιάσει τις κλίνες ΜΕΘ, οι οποίες φτάνουν τις 1.300 και βρίσκονται πάνω από 2.000 μόνιμοι γιατροί – καινούριες προσλήψεις – καθώς και πάνω από 2.000 επικουρικοί γιατροί και συνολικά 12.000 επικουρικό προσωπικό». Τέτοια επάρκεια κι από την άλλη μεριά η καλή κυρία-τηλεοπτικός αστήρ από την πρώτη στιγμή της πανδημίας να ονοματίζει «νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου» μια προχθεσινή εφημερία στο Νοσοκομείο Γεώργιος Γεννηματάς και όχι μόνο, ένας λαρισινός γιατρός να καταρρέει από υπερκόπωση, το Νοσοκομείο του Βόλου να ασφυκτιά καθημερινά, ποιος μας κοροϊδεύει, επιτέλους; Έχουμε ξαναπεί ότι αυτή η πανδημία είναι μια χρυσή ευκαιρία να οργανωθεί καλά το Εθνικό Σύστημα Υγείας αλλά οι αρμόδιοι (ονόματα δε λέμε) την αφήνουν να χαθεί (την ευκαιρία) προκειμένου αφ’ ενός να αγοράσουν αεροπλάνα και βαπόρια για να μη στεναχωρηθούν οι φίλοι μας οι Γάλλοι και αφ’ ετέρου να μην στεναχωρηθούν τα φιλαράκια των Ιδιωτικών Νοσοκομείων. Μπροστά μας η 3^η δόση, και πιο μπροστά μας τα χάπια τα οποία, αν προσέξατε, μόλις ανακοινώθηκε της εταιρείας Merck αμέσως, την επόμενη μέρα, έσπευσε να ανακοινωθεί της εταιρείας Pfizer – μιλάμε για πολλά δισεκατομμύρια μπικικίνια συμπολίτες.

Και στο μεταξύ ακόμη μία γνωστή μου κυρία, 60 μόλις ετών, απεβίωσε λόγω CoViD-19 (Corona Virus Disease – 2019).

Κι ενώ εγώ υψιπετών και ονειροβατών προσπαθούσα να κατανοήσω χάπια και μονοκλωνικά αντισώματα ήρθε το ποδόσφαιρο να με προσγειώσει στην αδήριτη ελληνική πραγματικότητα. Μάχης πεδίον οι κερκίδες του Πανθεσσαλικού Σταδίου, πρωτοστατούντος του πρώτου πολίτου-άρχοντος της πόλεώς μας και προέδρου της ποδοσφαιρικής ομάδος εκ Πιερίας, με το ιστορικό όνομα Πύδνα Κίτρους-ΝΠΣ Βόλος, και υποκειμένων απαραφράστως των ευγενών οπαδών του Άρεως Θεσσαλονίκης, οι οποίοι εν τέλει επέστρεψαν στην συν-πρωτεύουσα δαρμένοι μεν, νικηταί και τροπαιούχοι δε. Και γέμισαν φύλλα, ιστοσελίδες και «σόσιαλ» με οργίλες ανακοινώσεις της ΠΑΕ ΝΠΣ κατά παντός υπευθύνου τε και ανευθύνου, ιδίως δε κατά του αστυνομικού διευθυντού, του τάλανος εκείνου, ο οποίος κατά την αποφράδα εκείνην ημέρα της διαδηλώσεως έξωθεν της ΑΓΕΤ Ηρακλής εναντίον της καύσεως απορριμμάτων βαρέως ετραυματίσθη, με αποτέλεσμα οι δικοί του την επόμενη μέρα να σπάσουν στο ξύλο τον Βασίλειο Μάγγο, με το σχετικόν πόρισμα να είναι  απόν ανελλιπώς από 13 Ιουνίου 2020 έως και σήμερον (τι θέλω και θυμάμαι...). Αλλά και οι άλλοι, οι κίτρινοι, που και γλώσσα έχουν και μιλιά έχουν, απάντησαν και είπαν ότι μέχρι ώρα 14:30 τα εκδοτήρια του Σταδίου πωλούσαν κανονικά εισιτήρια για τον αγώνα, γιατί άραγε μετά ήταν όλες οι θύρες κλειδωμένες πλην των επισήμων; Η ανακοίνωσή τους γράφει επί λέξει τα εξής: «Όλος ο κόσμος είχε ένα εισιτήριο στο χέρι. Όλοι όμως! Οπότε η αναφορά σου (σ.σ. στον άρχοντα απευθύνεται) στα 288 εισιτήρια που πουλήθηκαν έχει τρεις εκδοχές: Ή ψειρίζεις την εφορία, ή σε ψειρίζουν οι μπάρμπες από τα καφενεία που έβαλες να κόβουν εισιτήρια ή έβγαλες επίτηδες πλαστά εισιτήρια για να ψειρίσεις εμάς. Το πιο από τα τρία είναι το ξέρεις εσύ. Το μόνο σίγουρο είναι ότι εμείς είχαμε όλοι από ένα εισιτήριο στο χέρι.» κι αυτό εγώ θεωρώ ότι είναι μια καταγγελία, που κάποιος πρέπει να την εξετάσει – τι λέω; ποιος να εξετάσει; (αυτό το τμήμα του κειμένου δεν δημοσιεύτηκε, κρίθηκε "επικίνδυνο για μήνυση από τον άρχοντα" παρά το ότι ανήκει σε δημόσια, μέσω facebook, ανακοίνωση της ένωσης φιλάθλων του Άρη Θεσσαλονίκης super 3) Μήπως να επιστρέψω στις ονειροβασίες ή, καλύτερα, στις ονειρώξεις μου;

Εδώ θα έρθουν η Βίσση, η Θεοδωρίδου, οι Διονυσίου, ο Κιάμος, ο Ιακωβίδης, παραλήρημα!! τι λες τώρα, ποιος θα ασχοληθεί να «εξετάσει»; Ακόμη και η αρμοδία (;) Υφυπουργός φάνηκε να χαιρετά αυτές τις εκδηλώσεις…

Μία ακόμη βόλτα στο φθινοπωρινό Πήλιο κάναμε την περασμένη Κυριακή, μέσα στα χρώματα, πράσινα, κίτρινα, κόκκινα, καφέ, μωβ, πορτοκαλί, δίπλα στα κυκλάμινα και στα μανιτάρια, αν δεν το δεις δεν το πιστεύεις ότι υπάρχουν εδώ και τώρα όλα αυτά δίπλα μας, σ’ αυτόν τον ευλογημένο τόπο. Κι απ’ την χαράδρα της Δράκειας να ανεβαίνει αργά αλλά σταθερά η ομίχλη κι ύστερα, στις Αγριόλευκες, να βρίσκεσαι πάνω απ’ τα σύννεφα. Άνω ποταμών και άνω νεφών, συμπολίτες, ευλογημένοι είμαστε κι εμείς αλλά ή δεν το’ χουμε καταλάβει ή δεν το εκτιμούμε δεόντως μου φαίνεται.

Επίσης επισκέφθηκα το Αθανασάκειο Αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης μας και θαύμασα την Χάρτα του Ρήγα κεντημένη από δώδεκα (12) συμπολίτισσες μέλη του Λυκείου των Ελληνίδων Βόλου. Μια μοναδική, σε παγκόσμιο επίπεδο φαντάζομαι, προσπάθεια, επιτυχημένη πέρα ως πέρα, που έδωσε ένα αποτέλεσμα το οποίο επίσης (όπως και παραπάνω) αν δεν το δεις δεν το πιστεύεις. Θερμά συγχαρητήρια στο Λύκειο-κόσμημα της κοινωνίας μας και σε μία-μία από τις δώδεκα κεντήστρες Κυρίες.

Αυτά, δεν (περι)γράφω άλλο. Και… Αν δεν μπορείς, φύγε ρε φίλε. Γεια σας.

Στο φθινοπωρινό Πήλιο και συγκεκριμένα στο Προσκοπικό καταφύγιο «Κένταυρος» στα Χάνια, Σεπτέμβριος 1987, 1^η Συνάντηση Παλαιών Προσκόπων του 58^ου Συστήματος Ναυτοπροσκόπων Βόλου.

(δημοσιεύτηκε στην 124χρονη (1898-2021) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 10.11.2021, αρ.φύλλου 37.568)

κυκλο-φ-οριακα 1078, 3 Νοεμβρίου 2021

ο Νοέμβρης, έργο του Γιάννη Τσαρούχη (1910-1989)

 …Νοέμβρης μήνας δε θα μείνει / να μη θυμάσαι στις 8 / το τραίνο για την Κατερίνη, έγραψε ο Μάνος Ελευθερίου (1938-2018), μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης (1925-2021), τραγούδησε η Μαρία Δημητριάδη (1950-2009) – τόσο φτωχοί είμαστε, πλέον. Καλώς τονε και τον 11^ο μήνα του επετειακού έτους 2021, πάμε για το επόμενο επετειακό έτος 2022, 100 χρόνια μετά την τραγική απώλεια της Σμύρνης και των λοιπών παραλίων της Μικράς Ασίας.

Με το έμπα του, 1 Νοεμβρίου 2021, καταγράφηκαν 5.449 ημερήσια κρούσματα CoViD-19, αριθμός-ρεκόρ από την αρχή της πανδημίας, ο αμέσως προηγούμενος ήταν 4.340 στις 30 Μαρτίου 2021. Και 52 θάνατοι. Κι αν διάβασα και πρόσθεσα σωστά κάποιους αριθμούς, την περασμένη εβδομάδα ο συνολικός «αριθμός εργαστηριακά επιβεβαιωμένων θανάτων με COVID-19 στην Ελλάδα» (έτσι ακριβώς περιγράφεται από τον ΕΟΔΥ) ήταν 310, μέσα στον Οκτώβριο ίσως να ξεπέρασαν και τους 1.000. Τι γίνεται συν-πατριώτες; Πού και πώς βαδίζουμε; Υπάρχει κάτι που δεν καταλαβαίνουμε; Όλη η προσπάθεια γίνεται για να εμβολιαστούν όσοι αρνούνται να το κάνουν, μέχρι και ο Αρχιεπίσκοπος μπήκε δυνατά στη μάχη, δεν ξέρω τι κατάφερε, αφήστε με να έχω τις αμφιβολίες μου. Τώρα θα αρχίσει, λέει, ένας καταιγισμός μηνυμάτων στα κινητά τηλέφωνα – δεν έχω καταλάβει πώς θα γίνει αυτό, με ποια διαδικασία, δηλαδή, θα βρεθούν τα κινητά τηλέφωνα των ανεμβολίαστων, μήπως, λέω τώρα, των εμβολιασμένων εκπέμπουν κάποιο σηματάκι και άρα, δια της του τρίτου αποκλείσεως, που λέει ο (παρα)λόγος, όσα δεν εκπέμπουν…

Τι να πω αγαπητοί; Τα πράγματα αντί να βελτιώνονται δυσκολεύουν, πάμε σε έναν χειμώνα όπου δεν θα ξέρουμε από τι κι από πού να φυλαχτούμε, όπου φοβάμαι ότι θα κλειστούμε στα σπίτια μας αυτοβούλως και χωρίς τα περιβόητα υποχρεωτικά λοκντάουν. Και θα ανασύρουμε από τις κασέλες τις παλιές καλές φλοκάτες για να τυλιγόμαστε ώστε να ζεσταινόμαστε χωρίς την ανάγκη των διεθνών γκάνγκστερ της ενέργειας. Τι να πω, «σε τι κόσμο, μπαμπά, μ’ έχεις φέρει να ζήσω», οι άλλοι, ευκαιρίας δοθείσης, πήγαν ένα ταξιδάκι στην Γλασκώβη, θα φάνε, θα πιούνε, θα βγάλουνε κι ένα ανακοινωθέν-σούπα για το έρμο το περιβάλλον, που ο καθένας θα μπορεί να το «εξειδικεύει» (αυτή είναι η σωστή, η επιστημονική ορολογία, δεδομένου ότι τα πάντα από μια επιτροπή επιστημόνων προέρχονται…) κατά τῶ αὐτῶ δοκούν.

Αυτό εκεί στην Γλασκώβη ονομάστηκε COP26 κι εγώ ο περίεργος είδα κι έπαθα να καταλάβω τι είναι τούτο πάλι, καθώς κανένα ελληνικό «μέσον» στο διαδίκτυο δεν έκανε τον κόπο να καταλάβει τι ήταν αυτό που αντέγραφε η/και μετέφραζε μέσω google (ποιος πληρώνει μεταφραστές την σήμερον ημέραν;) από τα διεθνή πρακτορεία ή τις αγγλικές ιστοσελίδες. COP26 και ξερό ψωμί, πήγαν θείος κι ανεψιός (Κυριάκος και Κωνσταντίνος) στην COP26! Και τελικά COP σημαίνει γενικώς «Conference of the parties, Διάσκεψη των μερών» και στην προκείμενη περίπτωση «Διάσκεψη των 197 κρατών που έχουν υπογράψει την σύμβαση-πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών για την κλιματική αλλαγή το 1992» και το 26 δηλώνει ότι είναι η 26^η ετήσια διάσκεψη που γίνεται με αυτό το αντικείμενο – η προηγούμενη, στο Παρίσι το 2015, ήταν η COP21 και η COP01 (η πρώτη) έγινε το 1995 στο Βερολίνο. Βέβαια αυτή τη φορά οι χώρες είναι 195, αφού ούτε η Ρωσία, ούτε η Κίνα παίρνουν μέρος – καταλάβατε τώρα πόσο αξιόπιστα θα είναι τα αποτελέσματα αυτής της Διάσκεψης. Δυστυχώς.

Κι αφού τελειώσαμε (τρόπος του λέγειν…) με αυτά τα γενικού ενδιαφέροντος, ας έρθουμε και στα δικά μας.

Εγκαινιάστηκε, επιτέλους, η Ιχθυόσκαλα Βόλου, και έχει αρχίσει ήδη να λειτουργεί. Και λέμε επιτέλους διότι ως έργο ξεκίνησε το 1994, το 2010 κατάφερε να εκδοθεί η άδεια δόμησης, το 2014 ήταν έτοιμη και ύστερα …καθόοοοτανε, που θα ‘λεγε, αν ζούσε, κι ο Μίμης Φωτόπουλος (1913-1986), διότι το κράτος είναι αργό. Αυτά τα είπε αυτοπροσώπως ο κ. Περιφερειάρχης, ο οποίος συμπλήρωσε ότι αυτό το έργο καθιστά τον Βόλο εμπορευματικό κέντρο (5 θαυμαστικά) – τι σας έχω κατ’ επανάληψη πει; ότι ουδείς στην γειτονιά μας γνωρίζει τι είναι ένα εμπορευματικό κέντρο; Αν δεν με πιστεύετε, ορίστε ο κ. Περιφερειάρχης. Τέλος πάντων, κάπως τα έφερε η Θεά Τύχη και ήμουν κι εγώ παρών, απαθανάτισα τα κτήρια και αποχώρησα πριν αρχίσουν οι ομιλίες – πρόκειται πράγματι για ένα πολύ χρήσιμο και καλοφτιαγμένο έργο που φαίνεται λειτουργικό, ελπίζω και εύχομαι να βοηθήσει τους αλιείς της περιοχής μας να βελτιώσουν τις υπηρεσίες τους και να αναπτυχθούν. Η Ιχθυόσκαλα Βόλου είναι ενταγμένη στον Οργανισμό Κεντρικών Αγορών & Αλιείας Α.Ε. (ΟΚΑΑ) που διαχειρίζεται ακόμη 10 Ιχθυόσκαλες σε όλη την Ελλάδα.

Ύστερα είδα κόσμο πολύ, φοιτητές, στο καινούργιο κτήριο των Ηλεκτρολόγων Μηχανικών, αριστερά στην οδό Σέκερη, που επίσης επιτέλους άρχισε να λειτουργεί. Το Πανεπιστήμιο μας είναι εδώ και μεγαλουργεί, κι ας μη θέλει ο (ποδοσφαιρικός) άρχων της έρμης πόλης μας να γίνει αυτή Πανεπιστημιούπολη. Άλλωστε ούτε …τουριστούπολη τη θέλει, αφού καμία εκτίμηση δεν τρέφει και στο αεροδρόμιο – τελικά αυτό είναι, ποδόσφαιρο και νύχτα, τι άλλο θέλουμε αδελφοί; Πριν από αυτά είχα περάσει μπροστά κι από το εκθεσιακό, κάποτε και αθλητικό, κέντρο, κλειστό και σκοτεινό, περιμένει τα επόμενα μπουζούκια…

Ύστερα έφτασα στα ΚΤΕΛ, κι από το Αστικό βγήκαν ταυτόχρονα, ώρα 12:40 ακριβώς, τέσσερα (4) λεωφορεία. Περιττό να πω τι έγινε στην Ιάσονος, όπου έκαναν ουρά όλα αυτά τα μεγάλα λεωφορεία σε μια λεωφορειολωρίδα που δεν υπάρχει, παρέα με διπλοπαρκαρισμένα Ι.Χ. και άλλα χαρούμενα οχήματα.

Αλλά δε βαριέσαι αδερφέ, λαμπάκια υπάρχουν! Εύχομαι τα καλύτερα για όλους και όλες, γεια σας.

Στην φωτογραφία ο Νοέμβρης του Γιάννη Τσαρούχη (1910-1989).

(δημοσιεύτηκε στην 124χρονη (1898-2021) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 03.11.2021, αρ.φύλλου 37.562)