κυκλο-φ-οριακα 956, 10 Ιανουαρίου 2019

...το καλοκαίρι θα ξανάρθει...

Καλημέρα και ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ συμπολίτες! Σε λίγες μέρες, για την ακρίβεια στις 20 Ιανουαρίου 2019, η παρούσα στήλη θα εορτάσει τα 29^α γενέθλιά της. Είκοσι εννέα συναπτά έτη συνεπούς παρουσίας στις σελίδες της 121χρόνης «Θεσσαλίας» δεν είναι μικρό πράγμα, με τέτοια νούμερα άλλοι παίρνουν σύνταξη – η στήλη όχι, λέει να συνεχίσει όσο αντέχει κι όσο εσείς, οι αναγνώστες της, την αντέχετε.

1.160.000 επισκέπτες ανακοίνωσε επισήμως ο Μύλος των Ξωτικών στα Τρίκαλα, μια δημοτική δομή που έχει αρχή και τέλος, από κάθε άποψη. Στον Βόλο που μαγεύει υπάρχει αρχή και τέλος; Υπάρχει κάποιου είδους απολογισμός; Πόσα δημοτικά λεφτά ξοδεύτηκαν σε λαμπάκια και λοιπά μπιχλιμπιδάκια, πόσα εισπράχτηκαν, πόσα πληρώθηκαν σε κυκλάμινα που αντικατέστησαν τις μπιγκόνιες, πόσα λεφτά πήραν οι τρεις καλλιτέχνες (μαζί με τον κ. Βρεττό στα φαναράκια) που μας καταδιασκέδασαν. Τον είχαμε ξαναζητήσει έναν τέτοιον απολογισμό, δεν τον είδαμε πουθενά βέβαια, άραγε θα υπάρξει;

1.160.000 επισκέπτες είναι πολλοί, ό,τι και να πεις. Μπράβο στους ανθρώπους των Τρικάλων, που με σαφή στοχοθεσία, μακροχρόνιο σχεδιασμό και σωστές επιλογές Δημοτικών Αρχόντων (εκεί δεν υπήρξαν εξυγιαντές από το «σάπιο πολιτικό σύστημα»…) έχουν πετύχει την πλήρη αναβάθμιση της πόλης τους.

Στο μεταξύ μια Σοφία κι ένας Τηλέμαχος δημιούργησαν «κατάσταση έκτακτης ανάγκης». Πάει κι αυτή η έννοια ή η διαδικασία της έκτακτης ανάγκης, την ξευτιλίσαμε κι αυτή σε αυτή τη χώρα. Δυο μέρες ασθενούς, κατά βάση, χιονόπτωσης, το Πουρί, η Ανάβρα και το Κεραμίδι «σκεπασμένα» από χιόνι, τρεις-τέσσερεις διακοπές ρεύματος στα καλώδια που ανέκαθεν περνούν μέσα από το δάσος και κάθε χρόνο υποφέρουν, χαμηλές θερμοκρασίες που φτάνουν – αν είναι δυνατόν! – τους -1^ο Κελσίου (ψυχρούλα δηλαδή) και αμέσως «έκτακτη ανάγκη», έτοιμοι να φέρουμε και τον Στρατό να συνδράμει. Εκτιμώ ότι υπερβάλλουμε, και μάλιστα πολύ. Τα βουνά είναι βουνά, ο χειμώνας είναι χειμώνας, τα χωριά είναι χωριά και το χιόνι είναι χιόνι. Και οι άνθρωποι οφείλουμε να μην ξεχνούμε ότι όλα αυτά χρειάζονται μια κατάλληλη προετοιμασία στους ανέμελους μήνες του μακριού καλοκαιριού και μια συνετή αντιμετώπιση την ώρα των φαινομένων. Και να μην επιμένει σώνει και ντε ο καλός Συνεταιρισμός να κινηθούν οι νταλίκες του με χιόνι στους στενούς και ελικοειδείς δρόμους του βουνού των Κενταύρων, διότι τότε πράγματι θα δημιουργηθεί έκτακτη ανάγκη. Τόσο δύσκολο είναι να γίνουν αυτά κατανοητά;

Ή είναι δύσκολο να κατανοήσουμε μέσα στην πόλη ότι όταν χιονίζει δεν οδηγούμε αν δεν είναι απόλυτη ανάγκη και αν οδηγούμε δεν παρκάρουμε για κανέναν λόγο όπου βρούμε. Την διάβασα την ανακοίνωση του Δήμου Βόλου κι αυτή τη φορά με βρήκε απόλυτα σύμφωνο. Το χιόνι απαιτεί καλή συμπεριφορά και μυαλό, κι όποιος δεν τα διαθέτει αυτά τα δυο να κάτσει σπίτι του ή να κινηθεί με τα πόδια, με ταξί, με λεωφορείο. Θα μου πεις ποιος ξέρει ότι δεν διαθέτει μυαλό, ε! ναι! αυτή είναι η δυσκολία, κι ύστερα αρχίζει η βαβούρα με την «κατανομή ευθυνών»…

Και μιλώντας για χιόνι και παρεπόμενο παγετό: τον νου σας στους επιτοίχιους καυστήρες του φυσικού αερίου, αυτούς που έχουν γεμίσει τα μπαλκόνια των πολυκατοικιών, νέων και παλιών. Τον νου σας, όσο και όπως μπορείτε. Αν παγώσουν τα νερά αφ’ ενός δεν θα έχετε θέρμανση και αφ’ ετέρου μπορεί να χρειαστείτε μέχρι και καινούργιον λέβητα. Μιλήστε με υδραυλικούς, με καυστηρατζήδες, ακούστε και πράξτε, το θέμα είναι επείγον και το μετά την ζημιά κλάμα δεν βοηθάει σε τίποτε – κατά την γνώμη μου όλη αυτή η ιστορία των επιτοίχιων είναι λάθος, ένα μεγάλο λάθος, που δεν ξέρω αν έχει γίνει σε άλλες χώρες του Νότου, γιατί για χώρες του Βορρά δεν το συζητάω, πουθενά οι καυστήρες του αερίου δεν είναι έτσι εκτεθειμένοι στα καιρικά φαινόμενα.

Χειμώνας είναι, χειμωνιάτικα και τα γραφτά μας. Το καλοκαίρι θα ξανάρθει. Υγείαν έχετε!

(δημοσιεύτηκε στην 121χρονη βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Πέμπτη 10.01.2019, αρ.φύλλου 36.714)

κυκλο-φ-οριακα 950, 7 Νοεμβρίου 2018

Καλημέρα συμπολίτες! Οι Ταξιάρχες αύριο βοήθειά μας μαζί με την Πολεμική μας Αεροπορία, που διαρκώς αερομαχεί πάνω από τα νερά του Αιγαίου, καθώς οι καλοί μας γείτονες της άλλης όχθης ησυχία δεν έχουν – είναι ίδιον των δικτατορικών καθεστώτων να προβαίνουν διαρκώς σε προκλήσεις και ενίοτε σε «θερμά επεισόδια» και μη μου πείτε ότι στην σύμμαχο χώρα δεν υπάρχει δικτατορία…

Στην πόλη μας, πάλι, δεν ξέρω τι ακριβώς υπάρχει, πάντως και απόλυτη Δημοκρατία δεν το λες, π.χ. ένα ολόκληρο, ήρεμο, σοβαρό Δημοτικό Συμβούλιο, όπου ο καθένας δικαιούται να ρωτά οτιδήποτε και να περιμένει απαντήσεις ή να επιχειρηματολογεί χωρίς να κινδυνεύει η σωματική του ακεραιότητα έχει, νομίζω, καιρό να γίνει στο Δημαρχείο του Βόλου. Αλλά κι έξω από αυτό ομοίως δεν βλέπω πάρα πολύ Δημοκρατία, πάρα πολλά ωραία λόγια διαβάζω περί της αδηρίτου ανάγκης αλλαγής του σκοτεινού σκηνικού και περί της ομοφρόνου αναδείξεως των νέων και υγειών δυνάμεων της κοινωνίας μας κι ύστερα μπαμ! «τούτος εστίν ο Εκλεκτός και όστις θέλει οπίσω του ελθείν….» κάτι μου θυμίζει, κάτι που λεγότανε παλιά, αν θυμάστε, «το … και άλλες δημοκρατικές δυνάμεις», από κοντά και το κυβερνών κόμμα που εδώ και χρόνια δείχνει να αδυνατεί να αναδείξει «μέσα από την κοινωνία» μια αξιόπιστη πρόταση και τέλος το θέλω-να-γίνω-κυβέρνηση κόμμα, που πελαγοδρομεί ανάμεσα στην φανερή ή κρυφή υποστήριξη της τρέχουσας Δημοτικής Αρχής και σε υποψηφίους χωρίς ελπίδα. Σκηνικό λίγο ως πολύ 2014, με μόνη διαφορά την (επιτέλους!) μεταμέλεια των οργανωμένων Ολυμπιακών…

Στην δική μου θεώρηση για την πόλη που ξέρω και αγαπώ η μόνη ενδεδειγμένη λύση είναι η ανέκαθεν Δημοκρατική Συνεργασία. Όσο αυτό δεν επιτυγχάνεται η πόλη νομίζω ότι θα παραπαίει, κι εγώ θα βασανίζομαι από εφιάλτες, που επιδιώκουν να με πείσουν να μεταφέρω αλλού τα εκλογικά μου δικαιώματα…

Αλλά ας μην προτρέχω, υπάρχει ακόμη κάποιος καιρός, δεν ξέρω πόσος πραγματικά, αλλά υπάρχει. Πρέπει να είμαι αισιόδοξος.

Στο μεταξύ τα σοβαρά ζητήματα υποδομών καρκινοβατούν. Χθες, Τρίτη, διάβασα ότι και το έργο για το δίκτυο ύδρευσης της Νέας Ιωνίας σταματάει, λόγω προβλημάτων της εκ Κατερίνης εταιρείας ΕΝΙΠΕΑΣ που έχει την εργολαβία. Το άλλο, στο parking Φιλελλήνων-Δημητριάδος, εκεί όπου πανηγυρικά αναρτήθηκε μια ταμπέλα και βγήκαν οι δέουσες φωτογραφίες, με ανάδοχο την εκ Θεσσαλονίκης εταιρεία ΑΡΧΙΤΕΧ, δεν φαίνεται να ξεκινάει. 62,43% έκπτωση έχει δώσει η ΕΝΙΠΕΑΣ, 59,79% η ΑΡΧΙΤΕΧ. Κοντά στο 60% έχει δώσει και ο εργολάβος του δρόμου Βόλου-Βελεστίνου, που σταθερά δεν λέει να τελειώσει. Προβλήματα και στο έργο των κυκλικών κόμβων καθώς φαίνεται ότι το Ελεγκτικό Συνέδριο δεν αναγνωρίζει «μη δυνάμενες να προβλεφθούν εργασίες» ίσης αξίας με τις προβλεφθείσες! Τώρα, μετά την επίσης πανηγυρική ανάρτηση μεγάλης πινακίδας έργου μετά πλήθους φωτογραφιών έξω από το Δημοτικό Θέατρο, έργο το οποίο απλώς εδέησε και εντάχθηκε για μερική χρηματοδότηση στο ΕΣΠΑ –υπάρχει και ένα σοβαρό ποσόν που πρέπει να εκταμιεύσει εξ ιδίων ο Δήμος Βόλου – περιμένω να δω τις εκπτώσεις που θα δώσουν οι εργολάβοι.

Βεβαίως εγκαινιάστηκε και λειτουργεί ήδη το κλειστό γυμναστήριο της Αγριάς, άλλο ένα έργο με μακρά προϊστορία εμπλεκομένων – κάπου διάβασα ότι χωρίς την παρέμβαση του αείμνηστου Θανάση Νάκου στην απαλλοτρίωση της έκτασης γυμναστήριο δεν θα υπήρχε. Ένα «ευχής έργον» για τα νιάτα της περιοχής μας, χρήσιμη προσθήκη στην μακρά σειρά των αθλητικών υποδομών που υπάρχουν σε όλον τον Νομό. Να το ξέρετε, να το εκτιμάτε και να τις αγαπάτε αυτές τις εγκαταστάσεις, έχουν κατασκευαστεί με μεγάλον κόπο και συντηρούνται με ακόμη μεγαλύτερον.

Επιστροφή στον δρόμο Βόλου-Βελεστίνου. Έγινε κι άλλο ένα εργάκι κοντά στον Βόλο, μια ασφαλτόστρωση, πολύ ωραία, ακόμη ένα εύγε!. Κι έμεινε χωρίς διαγράμμιση ο πολυσύχναστος δρόμος και το παίρνουμε πίσω το «εύγε».

Παρά τις λιακάδες είναι Φθινόπωρο, συμπολίτες. Το Πήλιο το ξέρει καλά. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στη βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 07.11.2018, έτος 120ό, αρ.φύλλου 36.662.)

κυκλο-φ-οριακα 939, 22 Αυγούστου 2018

Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι, Σέρβοι, Βούλγαροι, Ρουμάνοι, Σκοπιανοί. Και Έλληνες φυσικά. Όλοι μαζί, ατάκτως ερριμένοι, σε σπίτια και ξενοδοχεία, σε «βραχυχρόνιες μισθώσεις», σε μπαρ και σε ταβέρνες, με μια πανχρωμία ομπρελών και λοιπών θαλασσινών αξεσουάρ (φέτος είναι της μόδας κάτι θεόρατα φουσκωτά σε στυλ καραβίδα, φλαμίνγκο, στρουθοκάμηλος, καρπούζι, πορτοκάλι, κροκόδειλος, αισθάνομαι σαν να βρίσκομαι στην Μυστηριώδη Νήσο του Ιουλίου Βερν) απλωμένοι άπαντες το ίδιο γυμνοί ενώπιον του βασιλιά Ήλιου στις παραλίες του Αιγαίου, λίγο πιο ‘δω από τις «αμμουδιές του Ομήρου» του Οδυσσέα Ελύτη.

Καλημέρα συμπολίτες, όπου κι αν βρισκόσαστε, όσο κι αν ακόμη δεν μπορείτε να πιστέψετε πως πάει πια, έχουμε βγει από τα διάφορα μνημόνια. Μια βασανιστική πορεία που ξεκίνησε τυπικά στις 23 Απριλίου 2010 (λίγο μετά το «λεφτά υπάρχουν»…) από το Καστελόριζο κι ολοκληρώθηκε τυπικά στις 21 Αυγούστου 2018 στην Ιθάκη – η Ιστορία χρειάζεται ημερομηνίες και τόπους, οι άνθρωποι χρειάζονται ευημερία. Προς στιγμήν, μην διαταράσσετε τα μπάνια του λαού!

Αυτά, που λέτε. Εδώ, σ’ αυτόν τον ευλογημένο τόπο, πλήθος ανθρώπων και πλήθος αυτοκινήτων, κάποιες φορές αναρωτιέμαι, μήπως τα οχήματα είναι περισσότερα από τους ανθρώπους; Πράγμα άτοπον, δεδομένου ότι ένα όχημα μεταφέρει, λέμε τώρα, πέντε ανθρώπους. Αλλά πολύ πράμα αδελφοί, πολύ λαμαρίνα (κι εδώ «λέμε τώρα», καθότι πλαστικά είναι τα περιβλήματα των περισσότερων σύγχρονων Ι.Χ. επιβατικών αυτοκινήτων) διάσπαρτη παντού, κατακυριεύει το τοπίο, με τα δόντια κρατιέται να μην καταλάβει και τις πέντε-δέκα πιθαμές γης που όχι τίποτ’ άλλο δηλαδή αλλά μένουν ελεύθερες για να μπορούν στριμωχτά να περνούν οι άλλοι, να υπάρχει αυτό που οι επιστήμονες του είδους ονομάζουν «κυκλοφοριακή ροή». Ίσα-ίσα, τσίμα-τσίμα. Και να ξέρετε ότι τούτος ο τόπος έχει και το προνόμιο να έχει τρεις καλά οργανωμένους χώρους στάθμευσης με περίπου 280 θέσεις, κι ένα σωρό δυνατότητες στον Περιφερειακό δρόμο – αν δεν τις είχε κι αυτές, θα είχαμε πνιγεί.

Συνακόλουθα ο παραλιακός ποδηλατόδρομος, που οριοθετήθηκε το 2009, βρίσκεται υπό απηνή διωγμό, εμείς τα λέμε αυτά κάθε χρόνο, έχουμε και δυο ποδήλατα που τα χρησιμοποιούμε καθημερινά, είναι και αρκετοί άλλοι παραθεριστές και επισκέπτες ποδηλάτες, τίποτε δεν γίνεται, η δύναμη των αυτοκινήτων, και ιδιαίτερα αυτών που τροφοδοτούν τα παραλιακά καταστήματα είναι ασύγκριτα μεγαλύτερη από τη θέληση ελαχίστων αιθεροβαμόνων…

Παραδείγματος χάριν, βλέπω τα ελαφρά κοντομάνικα μπλουζάκια με τις αναγραφές στο στήθος, που φορούν άντρες κάθε ηλικίας. Το ένα γράφει «Hard Rock» (πρόκειται για αλυσίδα μπαρ σ’ όλον τον κόσμο, στα οποία ο κάτοχος δεν έχει, κατά πάσα πιθανότητα, πατήσει το πόδι του) το άλλο διατυμπανίζει ότι ο κάτοχος είναι οπαδός των «Chicago Bulls» (αμερικάνικη ομάδα μπάσκετ) και χαίρεται να κυκλοφορεί με τα κέρατα ενός ταύρου, το τρίτο με διαβεβαιώνει ότι ό κάτοχος είναι απόφοιτος του Harvard (ούτε που πέφτει αυτό δεν ξέρει…) και μάλιστα της ένδοξης (γιατί άραγε;) χρονιάς του 1968, και ούτω καθ’ εξής, ό,τι του λαλεί του Λωλοστεφανή κι ό,τι ανοησία πουλάνε τα καλάθια των φτηνομάγαζων. Το δικό μου μπλουζάκι γράφει «Δήμος Βόλου, Παρασκευή 22 Σεπτεμβρίου 2000, Ευρωπαϊκή Ημέρα χωρίς Αυτοκίνητο» – πώς είπατε; Υπήρχε κανείς στον Βόλο στις 22.09.2000; Υπήρχε Βόλος τότε; Και τι σημαίνουν αυτές οι αηδίες, «χωρίς αυτοκίνητο»;

18 χρόνια μετά αυτές οι ιστορίες δεν υπάρχουν ούτε ως ανάμνηση.

Ύστερα κατέρρευσε μια μεγάλη οδογέφυρα στην Τζένοβα της Ιταλίας. Δέκα λεπτά μετά, και ενόσω η Ιταλία κοίταζε αποσβολωμένη την καταστροφή, οι δικοί μας αργόσχολοι μπλογκαδόροι, σχολιαστές, δημοσιολογίσκοι και δημοσιογραφίσκοι ήξεραν τα πάντα περί πάντων και ποιος και τι φταίει για όλα. Ήξεραν τα πάντα όλα. Στη φωτογραφία μια ιδιαίτερη παρουσία ενώπιον του Αιγαίου, τα καλάθια είναι ιδίας και επί τόπου κατασκευής. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη "Θεσσαλία" την Τετάρτη 22.08.2018)