κυκλο-φ-οριακα 1131, 28 Δεκεμβρίου 2022

Καλημέρα καθώς το έτος με τα δυάρια αποχωρεί και, όπως διαφημίζει και η ΕΡΤ, «1, 2, 3 έρχεται το ‘23». Και του 2023 εισερχομένου εισερχόμεθα αισίως και ημείς και βεβαίως μια γενιά καλών συμμαθητών στο ένδοξο 2^ο Γυμνάσιο Αρρένων Βόλου εις την 7^ην δεκαετίαν του επίσης ενδόξου (!!) βίου μας. Εύχομαι σε όλους μας Καλές Αντάμωσες για πολλά ακόμη χρόνια.

Στο Ηράκλειο τση Κρήτης βρεθήκαμε τις προηγούμενες μέρες. Λένε πως είναι η πιο «αυθαίρετη» πόλη στην Ελλάδα, εμείς βρήκαμε ένα πολύ εκτεταμένο δίκτυο πεζοδρόμων, ίσως και μεγαλύτερο από αυτό της Λάρισας, γεμάτο κόσμο, νέον στην πλειοψηφία του, στολισμένο γιορτινά μεν ήπια δε, με ένα λούνα παρκ και μερικά περιπτεράκια στο «κέντρο του κόσμου», την Πλατεία Ελευθερίας – την θυμάμαι στις τηλεοπτικές οθόνες πήχτρα στον κόσμο όταν μιλούσε ο Ανδρέας. Όπως αναμενόταν, με άθλιο κυκλοφοριακό, που παλεύουν με διάφορους τρόπους να ρυθμίσουν, και επειδή οι Κρητικοί, ως γνωστόν, είναι πιο ηλίθιοι από τους Βολιώτες (εμείς έχουμε τα πρωτεία της εξυπνάδας παγκοσμίως) χρησιμοποιούν (άκουσον!, άκουσον!) κορύνες ψηλές στον άξονα των δρόμων – βγάλαμε φωτογραφίες από όλα αυτά, για να εμπλουτίσουμε τις συλλογές μας. Επισκεφθήκαμε το Ενετικό θαλάσσιο φρούριο «Κούλες» (Rocca a Mare, Βράχος στη Θάλασσα), που διατηρείται σε πολύ καλή κατάσταση, επισκεφθήκαμε το Ιστορικό Μουσείο, δοκιμάσαμε ωραίες τσικουδιές και εύγευστα κρητικά εδέσματα, συναντήσαμε φίλους συμφοιτητές, τελειώσαμε τη δουλειά μας, πληρώσαμε ένα σωρό λεφτά για μια βαλιτσούλα 12 kg, που δεν περιλαμβανόταν στα «φτηνά» «Light» εισιτήριά μας (αυτή κι αν είναι οργανωμένη και απολύτως «νόμιμη» απάτη!, και κανένα Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν ασχολείται με το θέμα ), πληρώσαμε 8 € για δυο καφεδάκια στο Αεροδρόμιο Νίκος Καζαντζάκης και επιστρέψαμε μέσω Αθηνών στην βάση μας.

Όπου μας επισκέφτηκε «ο σημαντικότερος υπουργός του κόσμου» κ. Πλακιωτάκης, σύμφωνα με δήλωση του ίδιου τον Μάιο 2021, αν θυμάστε. Συνάντησε, όπως αναμενόταν, τον σημαντικότερο Δήμαρχο του κόσμου (εκτίμηση δική μας) και πλαισιωμένος από τους σημαντικότερους Αρίστους της γειτονιάς μας έκανε τις σημαντικότερες ανακοινώσεις: το πάρκο Βασιλέως Γεωργίου ή Αγίου Κωνσταντίνου θα ξανα-παραχωρηθεί στον Δήμο Βόλου, στον οποίο είχε παραχωρηθεί και παλαιότερα από το ίδιο Υπουργείο (αναφορά στα κυκλο-φ-οριακα 111, 25.02.1994) αλλά μετά από μερικά χρόνια η παραχώρηση εκείνη ανακλήθηκε από το ίδιο Υπουργείο – δυστυχώς αυτή την ημερομηνία δεν την έχω. Ο Δήμος Βόλου συνεχώς διεκδικεί το πάρκο και συνολικά την χερσαία ζώνη, ξεκινώντας πολύ πριν από τις ανοησίες περί ιδιωτικοποίησης του Λιμένα, αλλά είναι σαφές ότι ο Άρχων και οι περί αυτόν Άριστοι δεν γνωρίζουν την Ιστορία του Βόλου. Ο σημαντικότερος υπουργός το μόνο που έκανε είναι να ξαναπεί ένα θα. Θα δούμε λοιπόν. Συντονισμένος και ο αναπτυξιολάγνος Βουλευτής μας θυμήθηκε «επί τη ευκαιρία» τον Ναύσταθμο του Πολεμικού Ναυτικού! Όσο για τον σταθμό LNG ο καθένας έλεγε ό,τι ήθελε ή ό,τι του είχαν πει να πει για να θολώσει τα νερά.

ΟΧΙ εγκατάσταση LNG στον Παγασητικό Κόλπο!

Και κάποιος να μου εξηγήσει, επιτέλους, ποιο το όφελος της πόλης μας από την ιδιωτικοποίηση του Λιμένα. Μήπως ο Βολιώτης πρόεδρος του τωρινού Δημόσιου Οργανισμού Λιμένος, που έχει διατελέσει επί χρόνια και πρόεδρος του ΤΕΕ Μαγνησίας και μηχανικός του Πανεπιστημίου θα μπορούσε να μας εξηγήσει αυτά τα οφέλη;

Το οποίο Πανεπιστήμιο, η καλύτερη επένδυση που έγινε ποτέ σε τούτη τη γωνιά της ελληνικής γης, συνεχίζει κανονικά το κτηριακό του πρόγραμμά, προχωρεί η κατασκευή των κτηρίων στην πρώην Μηχανική Καλλιέργεια, προχωρούν οι επισκευές στην Κίτρινη Αποθήκη (με πολύ αργούς ρυθμούς είναι αλήθεια), ξεκινάει η διαδικασία αξιοποίησης της Βαμβακουργίας. Εκείνο που δεν προχωρεί είναι το περίφημο δημιούργημα της κυρίας Κεραμέως και των αρίστων συνεργατών της για το Συμβούλιο Διοίκησης του Πανεπιστημίου με 6 εκλεγμένα και 5 εξωτερικά μέλη – ένα σχέδιο που καταδίκασαν όλοι ανεξαιρέτως οι παράγοντες της εκπαίδευσης, όπως και την λεγόμενη «πανεπιστημιακή αστυνομία», που έχει ήδη «τοις πράγμασιν» ακυρωθεί. Κάτι παρόμοιο θα γίνει και με το νέο, εντελώς παράλογο, κατασκεύασμα.

Με τον καιρό μια χαρά τα πάμε, οι αρχές δεν μπορούν να αποφασίσουν τι είναι ακριβότερο ως μέσον θέρμανσης, το πετρέλαιο ή το φυσικό αέριο ή το ηλεκτρικό ρεύμα, ο καλός Θεός ευτυχώς είναι με το μέρος μας – αλλά μεγάλη στεναχώρια έχω που στην Νέα Υόρκη έχει θερμοκρασία -30. Κατά τα άλλα, δόξα να ‘χει ο Κύριος, δεν μας λείπουν οι ειδήσεις, κακές κατά προτίμηση, για να ζούμε κάτω από ένα σύννεφο τρόμου, να γινόμαστε κάθε μέρα και πιο ανασφαλείς, μέχρι που να μην ανοίγουμε την πόρτα μας στα παιδάκια που τραγουδούν τα κάλαντα…

Αυτά για φέτος. Το 2023 η στήλη μπαίνει στο 32^ο έτος της ύπαρξής της. Και η Ελλάδα βρίσκεται πάλι σε ένα μεταίχμιο: εθνικές εκλογές, για πρώτη φορά στην ιστορία της με απλή αναλογική, και δημοτικές-νομαρχιακές εκλογές (έτσι τις λέγαμε πάντα, εσχάτως έγιναν «αυτοδιοικητικές»), αμφότερες πολύ σημαντικές, αμφότερες εμείς ελπίζουμε να φέρουν Αλλαγή. Εδώ θα είμαστε να τα λέμε.

Εύχομαι ολόψυχα ο καινούργιος χρόνος να σας φέρει ό,τι επιθυμείτε. Σας αγαπώ διακαώς, γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 28.12.2022, αρ.φύλλου 3843)

 

κυκλο-φ-οριακα 1130, 14 Δεκεμβρίου 2022

 

Καλημέρα στα μισά του Δεκέμβρη απανταχού αναγνώστες. Με την ευκαιρία, αυτό το κείμενο είναι καθαρά μία απανταχούσα! Αυτή ακριβώς είναι η προέλευση αυτής της λέξης, που ξεκίνησε να υπάρχει ως όρος από τις πατριαρχικές εγκυκλίους, οι οποίες απευθύνονταν (ίσως να απευθύνονται και τώρα, δεν ξέρω) στους «απανταχού ορθοδόξους» – εγώ απέκτησα μέσα στην πανδημία, μεταξύ άλλων, κι ένα βιβλίο με τίτλο «Η μαύρη βίβλος του 1821» όπου καταγράφονται διάφορες τέτοιες απανταχούσες του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, αντίθετες με τις επαναστατικές κινήσεις των Ελλήνων, μια πολύ πονεμένη ιστορία που παραμένει γενικώς στο σκοτάδι, όπως και πολλές άλλες. Ίσως γι’ αυτόν τον λόγο στην συνέχεια του Έθνους μας και της Γλώσσας μας (στοιχεία ύπαρξής μας άρρηκτα συνδεδεμένα) αυτή η λέξη να απέκτησε την αρνητική σημασία που έχει σήμερα («μου ήρθε η απανταχούσα για το ρεύμα…»).

Αλλά λέγοντας για ρεύμα και γενικώς ενέργεια, διαπιστώνουμε ότι ο καλός Θεός σαφέστατα είναι με το μέρος μας, αφού μέχρι τώρα πραγματική ανάγκη για διαρκή θέρμανση δεν υπάρχει. Άντε λίγο το βραδάκι, έτσι για να «σπάσει» λίγο η υγρασία, οι θερμοκρασίες γενικά παραμένουν υψηλές στα μέρη μας. Οι μετεωρολόγοι λένε ότι το φαινόμενο δεν είναι πρωτοφανές, έχει συμβεί κι άλλες χρονιές να έχουμε ζεστόν Δεκέμβρη.

Πρωτοφανές προφανώς είναι αυτό που συμβαίνει εδώ και περίπου μια εβδομάδα στις Βρυξέλλες, την πρωτεύουσα της Ευρώπης. Οικονομικό σκάνδαλο, με πρωταγωνίστρια Ελληνίδα Ευρωβουλευτή! Έρευνα, σύλληψη, (προ)φυλάκιση – τσακ-μπαμ! Γιούργια, λοιπόν, όλοι οι ντόπιοι άσχετοι και οι σχετικοί, εκστασιασμένοι μπροστά στον τρόπο δράσης των βελγικών αρχών. Από κοντά και ο αφεντικός Εισαγγελέας της αρχής για την καταπολέμηση βρώμικου χρήματος αστραπιαία να δεσμεύσει τα περιουσιακά στοιχεία της Ευρωβουλευτού και των συγγενών της. Φυσικά καμία δίκη δεν έχει γίνει ακόμη, μόνο βαριές κατηγορίες υπάρχουν εκεί. Εδώ σ’ εμάς; Άκουσε κανείς τίποτε περί «σκανδάλου Novartis»; Έγινε τίποτε, καμιά προφυλάκιση, καμιά δέσμευση, οτιδήποτε, θυμάται κανείς πώς λειτούργησαν οι ελληνικές αρχές και εξουσίες – ναι, αυτοί οι ίδιοι, που σήμερα εκστασιάζονται, επειδή τους βολεύει, με την αντίδραση των Βέλγων, πώς αντέδρασαν ως Έλληνες;

Δύσκολα πράγματα, συνάνθρωποι. Κι άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε. Μη χαλάμε και την εορταστική ατμόσφαιρα…

Και μέσα στην εορταστική ατμόσφαιρα στην πόλη μας ανακατασκευάζονται πεζοδρόμια σε κεντρικούς δρόμους. Πολύ ωραία. Λεφτά υπάρχουν, ο Kostas Agorastos και η Αθήνα να ‘ναι καλά, εκλογές έρχονται, λεφτά υπάρχουν. Αλλά εδώ δημιουργείται ένα (ακόμη…) θέμα ανισονομίας σε τούτη τη χώρα μεταξύ των πολιτών που έχουν τις ιδιοκτησίες τους σε κεντρικούς δρόμους και των άλλων που τις έχουν σε δευτερεύοντες. Όταν γίνονταν με τον ίδιο τρόπο τα πεζοδρόμια της οδού Δημητριάδος (ο Δήμος είναι πάντα ο Δήμος) είχα θέση το θέμα της άνισης μεταχείρισης των ιδιοκτητών πολυκατοικίας με είσοδο επί της οδού Γαμβέτα (ως παράδειγμα) σε σχέση με την όμορη πολυκατοικία που έχει είσοδο επί της οδού Δημητριάδος: οι μεν πρέπει να πληρώσουν για την κατασκευή, επισκευή κλπ. του πεζοδρομίου τους, οι δε το βρίσκουν έτοιμο και δεν πληρώνουν δραχμή! Βεβαίως ο Κτιριοδομικός Κανονισμός (ΦΕΚ Δ 59/03-02-1989) αυτό το έχει προβλέψει, στο άρθρο 24, που μνημονεύσαμε και στα προηγούμενα κυκλο-φ-οριακα και συγκεκριμένα στην παράγραφο 2.4. λέει ότι Η κατασκευή, ανακατασκευή ή επισκευή των πεζοδρομίων, μπορεί να γίνεται από τον οικείο Ο.Τ.Α. σε βάρος και για λογαριασμό είτε των ιδιοκτητών των παρόδιων ακινήτων είτε φορέων εκτέλεσης έργων εφόσον αυτά δεν έχουν κατασκευασθεί ή επισκευασθεί ακόμα ή δεν έχουν τηρηθεί οι προδιαγραφές που ισχύουν για την κατασκευή ή επισκευή τους.» Σαφές; Πότε έκανε ο Δήμος κάτι τέτοιο, διαχρονικά; Και πότε ενδιαφέρθηκαν οι «αδικούμενοι» παρόδιοι για μια οποιαδήποτε διεκδίκηση; Αυτοί, κατά κανόνα, δεν ενδιαφέρονται – και το αποτέλεσμα, φυσικά, είναι αυτά τα εξαιρετικά πεζοδρόμια, που χαρακτηρίζουν το «Μονακό» μας πέραν των αρτηριών. Και φυσικά όλοι οι συν-πολίτες επικαλούνται τον Δήμο για το χάλι των πεζοδρομίων.

Την Δημοτική Αστυνομία εμείς την δεχτήκαμε, την υποστηρίξαμε, συνεργαστήκαμε μαζί της (Θέμη καλά να είσαι…) ως μία ήρεμη δύναμη μέσα στις πόλεις, με ήπια αποστολή, κυρίως στα θέματα της στάθμευσης και της λειτουργίας των καταστημάτων, χωρίς δυνατότητα συλλήψεων κλπ. Ύστερα ο τώρα Πρωθυπουργός και τότε Υπουργός την κατήργησε «εν μία νυκτί» και έστειλε τους εργαζόμενους σ’ αυτήν στα σωφρονιστικά καταστήματα – παρόμοιες ανοησίες έκανε τότε και με τις καθαρίστριες, του σιδηροδρομικούς και άλλους «άχρηστους» κλάδους εργαζομένων, άρχων και παντογνώστης. Όλα αυτά επανήλθαν σε ηρεμία μετά το 2015. Τώρα ο γνωστός τσεκουράτος Υπουργός, σε συνέχεια του δόγματος «Νόμος & Τάξη» (Low & Order, αμερικάνικη σειρά-κονσέρβα), επιδιώκει να εξοπλίσει την Δημοτική Αστυνομία με κλομπ, χειροπέδες και δυνατότητα συλλήψεων. Σοβαρά πράγματα συμπολίτες, φόβος και τρόμος.

Απεβίωσε ο 16χρονος Ρομά στην Θεσσαλονίκη. Αλλά δεν ανησυχώ, ο καλός συνήγορος είμαι βέβαιος ότι θα τον καθαρίσει εκ παντός ρύπου τον δυστυχή, ταλαίπωρο, άριστο οικογενειάρχη, που με βαθύ πόνο ψυχής αναγκάστηκε να πυροβολήσει (στο κεφάλι, η κακιά στιγμή…) τον μικρό, προκειμένου να σώσει την ζωή των συναδέλφων και εαυτού. Αμήν.

Απεβίωσε και ο Γιάννης Διακογιάννης, ο άνθρωπος που μου έμαθε απ’ το τρανζιστοράκι στην αρχή, απ’ την τηλεόραση αργότερα, τι είναι το ποδόσφαιρο. Και απεβίωσε μέσα σε ένα ακόμη από τα αγαπημένα του Παγκόσμια Κύπελλα Ποδοσφαίρου, για τα οποία έγραψε κι ένα βιβλίο το 1990, «60 χρόνια Μουντιάλ: Η Ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου». Αιώνια μνήμη.

Καλά Χριστούγεννα σας εύχομαι, παρά τα όσα λέει ο ΚΥΡ στο σκίτσο του. Την επόμενη Τετάρτη θα απουσιάσουμε, για Πρωτοχρονιά θα τα ξαναπούμε. Με την αγάπη μας, γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 14.12.2022, αρ.φύλλου 3835)

κυκλο-φ-οριακα 1129, 7 Δεκεμβρίου 2022

το ιστορικό μας Τραινάκι στην οδό Δημητριάδος, στον ιστορικό χιονιά του 1957

Καλημέρα συμπολίτες. Με μία ημέρα καθυστέρηση Χρόνια Πολλά στους Νικολάδες και στις Νικολέτες, με δύο ημέρες στους Σάββες, με τρεις ημέρες στις Βαρβάρες. Και ο πολιούχος μας Άγιος να μας φυλάει όλους. Υπάρχει και η παροιμία «Τ’ς Αγιαβαρβάρας βαρβαρών’(ει), τ’ Αησάββα σαβανών’(ει) κι τ’ Αηνικόλα παραχών’(ει)» υπονοώντας άγρια χιονόπτωση στις 6 Δεκεμβρίου, τότε που ειπώθηκε. Και προφανώς άνευ κλιματικής αλλαγής. Αλλά και ο Βόλος έχει την εμπειρία του χιονιά του 1957, όταν στις 3 Δεκεμβρίου χιόνισε παραπάνω από μισό μέτρο μέσα στην πόλη και πολύ περισσότερο στο Πήλιο, όπου πάγωσε τα πάντα για έναν μήνα περίπου, καταστρέφοντας και πολλές καλλιέργειες. Σε αυτόν τον «λευκό όλεθρο» (πηλιορείτες τον ονόμασαν έτσι αυτόν τον χιονιά, δεν υπήρχαν τότε ονόματα στις κακοκαιρίες…) το μόνο συγκοινωνιακό μέσον ήταν το Τραινάκι του Πηλίου, το οποίο, με τη βοήθεια του θρυλικού «βαρδαμπόγου» άνοιγε δρόμο μέσα στο χιόνι και ηρωικά, ως υλικό και ως άνθρωποι, πηγαινοερχόταν καθημερινά Βόλο-Μηλιές. Όπου βαρδαμπόγος ένα μεταλλικό ειδικό εξάρτημα, τριγωνικό με πλάτος βάσης όσο το πλάτος της μηχανής και με οξεία μύτη, που το κοτσάρανε μπροστά στην μηχανή και άνοιγε δρόμο μέσα στο χιόνι, στα «επιστημονικά» χιονοδιώκτης – έψαξα να βρω μια φωτογραφία του, απέτυχα, αν κανείς κατέχει και προαιρείται, μετά χαράς θα την αποδεχτώ.

Πάντως για την ώρα χιόνι στην πόλη δεν έχουμε. Στα Χάνια και στο χιονοδρομικό κέντρο είχαμε 5-10 πόντους, καλόν χειμώνα. Αλλά να που, όπως πάντα σ’ αυτή τη στήλη, το ένα φέρνει τ’ άλλο και το χιονοδρομικό κέντρο φέρνει στον νου την παράκαμψή του. Πάει πολύς καιρός που ανακοινώθηκε αρμοδίως και επισήμως (πάντα με αναφορά στις περιβόητες «ανθρώπινες κοινότητες»…) κάποιο είδος έναρξης του έργου – συγγνώμη για την ασάφεια, αλλά στις 17 Μαΐου 2021 ο Περιφερειάρχης μας Kostas Agorastos ευχαριστούσε τον Υπουργό Κώστα Καραμανλή για την χρηματοδότηση του έργου με 4,5 εκατομμύρια και τα «μέσα» έγραφαν ότι «το έργο δημοπρατείται», σε ενεστώτα χρόνο τον Μάιο πριν από ενάμιση χρόνο, τι έγινε άραγε μετά από τότε; Αλλά μήπως και η συνέχιση του Περιφερειακού Δρόμου δεν έχει ομοίως πανηγυρικά ανακοινωθεί; Έγινε κάτι και δεν το πήρα χαμπάρι; Εκείνος πάντως ο δρομάκος μέσα στα κτήματα που τον εγκαινίασε ο κ. Πέτσας μια χαρά είναι, την υγεία μας να έχουμε και το χαμόγελό μας να μην χάνουμε – στην Λάρισα ολοκληρώνεται κάθε μέρα ο ένας δρόμος μετά τον άλλο! Εγώ για να εξομολογηθώ την αμαρτία μου, και μη προς κακοφανισμόν κανενός, αυτή την παράκαμψη του χιονοδρομικού κέντρου καθόλου απαραίτητη δεν την θεωρώ από την στιγμή που υπάρχει ωραίος δρόμος, η Εθνική Οδός αρ. 34^α, ο οποίος αποχιονίζεται πάντα και γρήγορα και εύγε στους αποχιονιστές! Πάμε παρακάτω.

[Το κείμενο αυτό γράφτηκε το απόγευμα της Δευτέρας κι από ότι φάνηκε ήταν πολύ επίκαιρο. Τρίτη πρωί στις εφημερίδες ανακοινώσεις Περιφερειάρχη περί χρηματοδότησης με 977.000 € της επικαιροποίησης της μελέτης! Άρα δικαίως ανησυχούμε, αγαπητοί αναγνώστες, χρηματοδότηση για απαλλοτριώσεις και, πολύ περισσότερο, για κατασκευή του έργου δεν υπάρχει, θα αναζητηθεί από τον γνωστό θεόσταλτο Υφυπουργό μέχρι τις εκλογές…].

3 Δεκεμβρίου Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία, ΑμεΑ. Τεράστια τα εμπόδια, ελάχιστες οι βελτιωτικές κινήσεις, τις περισσότερες φορές να λειτουργούν ως άλλοθι ή, ακόμη καλύτερα, ως απλή υποχρέωση συμμόρφωσης με τους «αυστηρούς» κανονισμούς «Σχεδιάζοντας για όλους» (1997) και κάποιους μεταγενέστερους, μέχρι το 2009. Και τελικώς; Γεμάτα τα πεζοδρόμια με κίτρινες αυλακωτές και «μπιμπικιασμένες» πλάκες που σταματούν σε δέντρα, καφάσια, στάσεις, μπλοκαρισμένες από αυτοκίνητα οι περισσότερες προσβάσιμες ράμπες στα πεζοδρόμια – υπάρχουν και πολλές ράμπες που εκ κατασκευής δεν είναι προσβάσιμες, έγιναν απλώς για να γίνουν – από τα ηχητικά φανάρια-βοηθούς για τυφλούς που κάποτε είχαμε εγκαταστήσει σε πολλούς σηματοδοτούμενους κόμβους (είχα πρωτοστατήσει σ’ αυτό, σε συνεργασία με τον Πρόεδρο των Μαγνήτων Τυφλών κ. Λάμπρο Παρασκευά) δεν λειτουργεί κανένα, οι ζαρντινιέρες στην οδό Δημάρχου Κονταράτου (ποιος είναι αυτός; ένας, δεν τον ξέρεις, εξωγήινος ήτανε…) διακόπτουν τις κινήσεις αλλά κανείς δεν νοιάζεται. Δεν νοιάζεται, συμπολίτες, και δυστυχώς δεν νοιάζονται ούτε τα ίδια τα πληττόμενα άτομα. Ίσως ακούγεται σκληρό αυτό που λέω, όμως είναι η πραγματικότητα που είναι σκληρή. Απεναντίας, όταν ο Άρχοντας έστησε το γνωστό πανηγυράκι στα πεζοδρόμια της Ιωλκού κάτω από την Γαλλίας για την δήθεν «πρώτη ελεύθερη διαδρομή για ΑμεΑ στον Βόλο» ο σχετικός φορέας έσπευσε να παραστεί και να συγχαρεί αναλόγως. Έκτοτε δεν ξαναπέρασε ΑμεΑ από εκείνα τα πεζοδρόμια…

Δύσκολα πράγματα, συμπολίτες, είμαστε μια κοινωνία που δεν μαθαίνει, που αρνείται να μάθει – μόνο φατσοβιβλίο έμαθε αυτή η κοινωνία τα τελευταία τριάντα χρόνια και πρόσφατα πώς να ζει με επιδόματα. Και χθες έμαθε ότι αστυνομικοί (και λιμενικοί) θα λάβουν «μποναμά» 600 €, ίσως για να εξασκηθούν περισσότερο στην σκοποβολή όταν καταδιώκουν 16χρονους παραβάτες… Δύσκολα πράγματα, συμπολίτες!

Και αφού έγραψα για πεζοδρόμια, ένα αγαπημένο θέμα είναι τα πεζοδρόμια που ανακατασκευάζει ο Δήμος με δική του δαπάνη σε κεντρικούς δρόμους σε αντιδιαστολή με τα πεζοδρόμια που κατασκευάζουν ή ανακατασκευάζουν με δική τους δαπάνη οι παρόδιοι ιδιοκτήτες σε όλους τους υπόλοιπους δρόμους της πόλης. Το έχουμε ψάξει καλά, θα το δούμε λεπτομερώς στα επόμενα, η Νομοθεσία είναι σαφέστατη: Ο ισχύων Κτιριοδομικός Κανονισμός (ΦΕΚ Δ 59/03-02-1989) στο άρθρο 24 «Πεζοδρόμια», παρ. 2 «Υπόχρεοι» γράφει επί λέξει: «2.1. Υπόχρεοι για την κατασκευή, επισκευή και συντήρηση των πεζοδρομίων και των τεχνικών έργων που τα αποτελούν (κράσπεδα, ρείθρα, υπόστρωμα και επίστρωση ή επικάλυψη) είναι οι ιδιοκτήτες των παρόδιων ακινήτων μπροστά στα οποία βρίσκονται.»

Σαφές; Λέει κι άλλα ωραία αυτό το άρθρο, την άλλη φορά. Διαπρύσιος ευχέτης περί υγείας, γεια σας και χαρά σας!

Στην φωτογραφία το ιστορικό μας Τραινάκι στην οδό Δημητριάδος, στον ιστορικό χιονιά του 1957.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 07.12.2022, αρ.φύλλου 3830)

κυκλο-φ-οριακα 1128, 30 Νοεμβρίου 2022

 

5ο Δ.Σ. Βόλου Γυμναστικές Επιδείξεις Ιούνιος 1965

Μια αδημονία την έχω συμπολίτες, καλημέρα σας. Έρχεται αύριο στην πόλη μου ο Αντώνης Ρέμος, μικρό πράμα είναι αυτό; Μέχρι τώρα, αν δεν κάνω λάθος, έναρξη των χριστουγεννιάτικων εκδηλώσεων μαγείας γινόταν στις 6 Δεκεμβρίου, εορτή του πολιούχου μας Αγίου Νικολάου, τώρα θα υπάρξει επιμήκυνση. Μαγικά πράγματα, ζωή να ‘χουμε συμπολίτες!

Εντύπωση έκανε στους παλιούς Βολιώτες η φωτογραφία της περασμένης Τετάρτης με τον κυρ Κώστα και το αμαξάκι του μπροστά στον Άγιο Κωνσταντίνο. Ξύπνησε θύμησες από έναν καλύτερο, φτωχότερο, πιο ήρεμο Βόλο, όπου τα αμαξάκια μετέφεραν τις ανάγκες, τις χαρές και τις λύπες των ανθρώπων. Και λίγο αργότερα τους επισκέπτες, είτε τους αμερικάνους ναύτες από τα αντιτορπιλικά στο λιμάνι, είτε τους γενικώς τουρίστες, είτε, πιο πρόσφατα, την ελίτ των κρουαζιεροπλοίων. Και όλοι ήταν ευχαριστημένοι, όλοι ήταν χαρούμενοι, ο Βόλος ήταν μία από τις Ελληνικές παραθαλάσσιες πόλεις στις οποίες κυκλοφορούσαν ιππήλατα οχήματα, κοινώς αμαξάκια. Ύστερα, στα χρόνια της μιζέριας, κάποιοι αισθάνθηκαν ότι κάτι χάνουν στον ανταγωνισμό κι άλλοι ότι ενοχλούνται από τα πέταλα και τις σβουνιές των αλόγων κι άλλοι ότι δήθεν καταστρατηγούνται νόμοι και προφήτες. Ανακάλυψαν ότι ως οχήματα δρόμου τα αμαξάκια όφειλαν να έχουν αριθμό κυκλοφορίας (!, τα ποδήλατα γιατί δεν έχουν; στον δρόμο δεν κινούνται κι αυτά;), ανακάλυψαν ότι η παραλία είναι πεζόδρομος (που δεν ήταν χαρακτηρισμένη, εγώ το ανακάλυψα και το οριστικοποίησα) και άρα δήθεν δεν μπορεί να κινούνται τα αμαξάκια (στους πεζοδρόμους της Ευρώπης κινούνται νομιμοτάτως (!) πολύ πιο επικίνδυνα τραμ) αρχές και εξουσίες έπεσαν να φάνε ό,τι είχε απομείνει από τα όμορφα, γραφικά και εντελώς ακίνδυνα αμαξάκια. Έτσι ο Βόλος διαγράφηκε από τον πίνακα των παραθαλάσσιων πόλεων με αμαξάκια και λίγο μετά εξελίχτηκε σε Μονακό με μάγους Άρχοντες, άπειρα καφενεία και τρελή κυκλοφορία. Στις πόλεις όπου συνεχίζουν να λειτουργούν τα αμαξάκια (Κέρκυρα, Ναύπλιο, Σπέτσες κλπ., ακόμα και Κηφισιά) οι «αυστηροί» νόμοι» δεν έχουν, προφανώς, ισχύ.

Τι να πεις; Και πού να το πεις; Εδώ ο άλλος έφραξε τον πεζόδρομο εδώ και τόσες μέρες και δεν βρέθηκε ένα όργανο, μια Αρχή να καταργήσει αυτό το αίσχος. Κανείς, τίποτα. Πηγαίνετε στον πεζόδρομο Δημάρχου Κονταράτου να δείτε και αυτοπροσώπως τις ξύλινες ζαρντινιέρες  με τις ελίτσες, το χάλι αυτής της πόλης. Διότι για χάλι πρόκειται, συμπολίτες. Όταν ο καθένας δικαιούται να φράσσει μια δίοδο για πεζούς, εμποδιζόμενα άτομα και άτομα με αναπηρία χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν, αυτό εγώ το λέω χάλι. Κυκλοφόρησε δε, αλλά δεν παίρνω την ευθύνη της αλήθειας, ότι αυτό έγινε «με προσωπική εντολή Δημάρχου», αν τελικά είναι αλήθεια θα πρόκειται για ακόμη μεγαλύτερο χάλι. Και βέβαια ας μην ξεχνάμε ότι βάσει νόμων, προφητών και κανονιστικών αποφάσεων δημοτικών συμβουλίων για οποιαδήποτε πράξη επί οδού παντός είδους απαιτείται απόφαση Επιτροπής Βιώσιμης Κινητικότητας (τα νιάτα μας φάγαμε εκεί μέσα, 1985-2010). Αλλά δε βαριέσαι…

Θέμα της ίδιας Επιτροπής (παλαιότερα την λέγαμε πιο απλά Επιτροπή Κυκλοφοριακών Θεμάτων, από Καλλικράτη και μετά μπήκε δυνατά το θέμα της Βιώσιμης Κινητικότητας (sustainable mobility) και ψιλομπλέξαμε…) είναι και οι θέσεις στάθμευσης για τους πελάτες των διαφόρων ειδών πολυκαταστημάτων, ανάλογα με το μέγεθος του καθενός. Και εδώ, φυσικά, υπάρχει αρμόδια και δεσμευτική νομοθεσία, το κατάστημα υποχρεούται να φέρει μελέτη κυκλοφοριακών επιπτώσεων από την λειτουργία του. Υποχρεούται επίσης να κατασκευάσει και να λειτουργεί τον απαιτούμενο αριθμό θέσεων στάθμευσης και η Υπηρεσία υποχρεούται, αντιστοίχως, να ελέγχει αυτή την διαδικασία και όχι άπαξ, αλλά διαρκώς. Έχω την αίσθηση ότι σε κάποιες περιπτώσεις οι προδιαγραφές που κάποτε μπορεί να πληρούνταν τώρα πλέον, για πολλούς και διάφορους λόγους, δεν πληρούνται. Το αποτέλεσμα είναι κυκλοφοριακά ζητήματα στους πέριξ δρόμους – και δεν μιλώ για την Κ.Καρτάλη, όπου το κυκλοφοριακό πρόβλημα είναι σοβαρό και καθημερινό, δεδομένου ότι, σύμφωνα με την άδεια που χορήγησε η ως άνω Επιτροπή, οι απαιτούμενες θέσεις στάθμευσης δήθεν καλύπτονται σε παρακείμενο υπόγειο parking… Μιλώ για άλλες εγκαταστάσεις, όπου φαίνεται ότι υπάρχει πρόβλημα σταθμεύσεων και βέβαια κανείς δεν ασχολείται.

Έγραψα parking, τι το ‘θελα; Βγήκε μπροστά μου, θηρίο ολόκληρο και οσονούπω κατάφωτο, το δημοτικό parking Φιλελλήνων. Το οποίο κανένας δεν μου λέει αν δουλεύει, πώς δουλεύει, αν βγάζει τα λεφτά του, δεν ξέρω βρε παιδιά, στα άλλα parking του Βόλου, κλειστά και ανοιχτά, όταν περνάω τυχαία βλέπω εισόδους, βλέπω εξόδους, βλέπω μια κίνηση, κάτι τέλος πάντων. Στην Φιλελλήνων (και είναι ο δρόμος για το σπίτι μου) σχεδόν πάντοτε δεν συμβαίνει τίποτε, δεν ξέρω τι να υποθέσω.

«Μια ζωή περιμένω, μα δεν γίνονται θάματα / μια ζωή σ’ ανασταίνω στα γαλάζια σου γράμματα…» (Γ.Χατζηνάσιος, Γ.Κανελλόπουλος, Δ.Γαλάνη), άσμα ηρωικόν και πένθιμον.

Και με την «Κιβωτό του Κόσμου» τι θα γίνει τώρα που άνοιξαν διάφορα κιβώτια κι άρχισε να χύνεται λίγο φως (άπλετο δεν περιμένω να γίνει ποτέ…) σε διάφορες υποθέσεις, από έσοδα και λογαριασμούς μέχρι δωρεές Προσκόπων, Συμμαθητών και Χορωδών και «δωρεές» με αμοιβή ενός εκατομμυρίου ευρώπουλων – ρεζίλι στο πανελλήνιο μας έκανες όλους τους Βολιώτες, για μία ακόμη φορά, αφεντικό, δεν μας έφτανε ο ένας… Αλλά θα μου πεις όμοιος ομοίω αεί πελάζει, όπως έγραψε και ο Πλάτων στο Συμπόσιο ή, επί το δημοτικότερον, όμοιος τον όμοιο (αγαπά) κι η κοπριά τα λάχανα. Και πολύ φοβάμαι ότι θα μ(π)άθουμε κι άλλα, νέο Διοικητικό Συμβούλιο στο Κληροδότημα Δεληγεώργη διαβάζω, ψυχραιμία συμπολίτες.

Σας αγαπώ και σας σκέπτομαι αναφανδόν και ακροποδιτί. Γεια σας.

Στην φωτογραφία μία ακόμη όμορφη ανάμνηση. 5^ο Δημοτικό Σχολείο Βόλου, Γυμναστικές Επιδείξεις στην αυλή του 4^ου, Ιούνιος 1965, 6^η και 5^η τάξη μαζί, Δάσκαλος ο Σταύρος Ντόντος, γυμναστές στα δημοτικά σχολεία δεν υπήρχαν.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 30.11.2022, αρ.φύλλου 3825)

κυκλο-φ-οριακα 1127, 23 Νοεμβρίου 2022

 

ο κυρ Κώστας και ο "Μπέμπης" του

Τετάρτη ήρθε ξανά (κατά το περίφημο «Χριστούγεννα ήρθαν ξανά…») και Καλην Ημέραν να έχετε αγαπητοί και αγαπητές. Ανάσα δεν μπορούμε να πάρουμε σε τούτη τη χώρα, με το που πάει να καταλαγιάσει το ένα κουτσομπολιό τσουπ! ξεφυτρώνει ένα καινούργιο, λες και είναι στημένα τα γεγονότα, να σκάνε το ένα μετά το άλλο για να μην μείνουν άνεργα τα καλά κορίτσια κι αγόρια στα δελτία ειδήσεων και στα πρωινάδικα, μεσημεράδικα και απογευματάδικα στέκια κουτσομπολιού της ελεύθερης (και όχι ωραίας…) ελληνικής τηλεόρασης. Και λέω εγώ: τόσο απίθανο είναι, στους καιρούς που ζούμε, πολλά από αυτά να είναι στημένα ή να είναι γνωστά από καιρό και να βγαίνουν στις οθόνες κατόπιν συμφωνιών ή εντολών, ακόμη και κυβερνητικών ή πρώην και νυν φιλο-κυβερνητικών οργάνων πάσης φύσεως; Πόσο απίθανο;

Συγκλονισμένη η Ελληνική Κοινωνία. Αδιαλείπτως και ενδελεχώς, συγκλονισμένη, και σε μια διαρκή πτώση από τα σύννεφα. Και ποιος νοιάζεται για predator και τέτοια, ούτε καν για την κοροϊδία με το αδώνειο καλάθι και την «φορολόγηση των υπερκερδών» δεν ενδιαφέρεται πια κανείς, μόνο για το αίμα, για τις ολοήμερες αρένες με τους κυρίους λέοντες και τις κυρίες λέαινες, που δεν σέβονται όχι «τεκμήριο αθωότητος» και τέτοιες δικηγορίστικες ανοησίες αλλά ούτε καν τον ίδιο τους τον εαυτό. Και βεβαίως πάντα στο απυρόβλητο, πάντα στο περίφημο «ακαταδίωκτο», εφεύρεση κι αυτή των ίδιων των καταστροφέων της Ελλάδας για την προστασία των ίδιων των εαυτών τους – ατύπως και για τους/τις «σταρ» της τηλεόρασης.

Άρχισε και το 22^ο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου Εθνικών Ομάδων στο Κατάρ. Και κοίτα να δεις τι κάνουν οι αριθμοί: 2022 κι αυτό είναι το υπ’ αριθμ. 22 μέγιστο ποδοσφαιρικό γεγονός. Το πρώτο ήταν το 1930 στην Ουρουγουάη, που το κέρδισε κιόλας. Μέχρι τώρα το τρόπαιο έχουν κατακτήσει 5 φορές οι Βραζιλία, από 4 η Γερμανία και η Ιταλία, από 2 η Αργεντινή, η Γαλλία και η Ουρουγουάη και από 1 η Αγγλία και η Ισπανία. Πάντα, σε κάθε διοργάνωση από το 1966 που παρακολουθώ υπήρχαν εξω-αθλητικά γεγονότα, φήμες, καταγγελίες, ιστορίες διάφορες, τίποτε δεν είναι εντελώς αθώο σ’ αυτόν τον ένοχο κόσμο που ζούμε. Φέτος το πράγμα έχει παραγίνει (ούτως ή άλλως το 2022 είναι μια παλαβή μετα-κόβιντ χρονιά…) καθώς διάφορες παγκόσμιες οργανώσεις προστασίας δικαιωμάτων μιλούν για 6.500 νεκρούς, στην μεγάλη πλειοψηφία μετανάστες από Ινδία, Πακιστάν, Μπαγκλαντες, Σρι Λάνκα κλπ., στην διαδικασία κατασκευής των επτά νέων και του ενός αναβαθμισθέντος σταδίων (γηπέδων) για την διεξαγωγή των αγώνων. Αυτό το νούμερο είναι όντως συγκλονιστικό! Και παραπέρα μιλούν για πολύ χαμηλούς μισθούς, άθλιες συνθήκες διαμονής και άλλα τέτοια. Προφανώς, αδέρφια, έτσι γίνονται τα θαύματα…

Και λέγοντας για θαύματα, ξανα-πέρασα έξω από το σκοπευτήριο – ξέρετε, αυτό στους πρόποδες της Γορίτσας, δίπλα στο (αχρηστευμένο) Εθνικό Στάδιο Βόλου. Ένα χάλι μαύρο. Τόσο το κτήριο, που δείχνει να καταρρέει, όσο και ο θλιβερός εξωτερικός χώρος, ένας σκουπιδότοπος. Παραμέσα δεν ξέρω τι γίνεται, αλλά η εξωτερική εικόνα, αδέρφια, είναι τραγική. Να χαιρόμαστε. Και βέβαια να χαιρόμαστε επίσης που ο Άρχοντας έχει καταφέρει να παίζει ο Ολυμπιακός Βόλου «εντός έδρας» σε ένα γήπεδο στο Στεφανοβίκειο!! Δεν το συζητώ. Αφού κατάφερε να πάρει για πάρτη του το Πανθεσσαλικό Στάδιο ολόκληρο, μαζί με τους ξενώνες, για 1.500 ευρώ τον μήνα (και θέλω να μάθω αν τα πληρώνει κι αυτά τα λεφτά, γιατί όσο λυμαίνονταν το Εθνικό Στάδιο, ως Πρόεδρος του Ολυμπιακού, κάτι μου λέει ότι δεν πλήρωνε δραχμή από το τότε καθορισμένο ενοίκιο…) αγνοεί παντελώς την αναγκαία επισκευή του Εθνικού Σταδίου και, ως κερασάκι στην τούρτα, βρήκε την κατάλληλη περίοδο να ξαναφυτέψει το γκαζόν στο (ο Θεός να το κάνει…) γήπεδο της Νεάπολης. Να χαιρόμαστε συμπολίτες! Λουλουδάκια και λαμπάκια!

Ευχάριστη εικόνα στην πόλη οι καινούργιες στάσεις του Αστικού ΚΤΕΛ και όχι μόνο τα καλαίσθητα στέγαστρα με τα όμορφα παγκάκια. Πληροφορήθηκα αρμοδίως ότι κατασκευάστηκαν με χρήματα από το ειδικό πρόγραμμα του Υπουργείου Εσωτερικών «Φιλόδημος». Εύγε. Αλλά εκτός από το αισθητικό μέρος οι καινούργιες στάσεις διαθέτουν και πολλή τεχνολογία! Γίνομαι σαφής: πηγαίνετε σε μία στάση, στον ιστό με την ταμπέλα της ονομασίας της στάσης. Θα δείτε βιδωμένον εκεί έναν δίσκο με ένα μεγάλο QR code (αυτό το μαύρο τετράγωνο που έχει μπει πλέον για τα καλά στη ζωή μας, ακόμη και οι αποδείξεις του μπακαλομανάβη έχουν απάνω τους τέτοιο). Αν έχετε «έξυπνο» κινητό τηλέφωνο (στα ελληνικά smartphone) σαρώστε (στα ελληνοαγγλικά scan-άρετε) αυτό το σχήμα και αστραπιαία στην οθόνη σας θα εμφανιστεί το νούμερο της λεωφορειακής γραμμής, η κατεύθυνση κίνησης του λεωφορείου, το όνομα της στάσης και (αυτό είναι το πραγματικό θαύμα!) σε πόσα λεπτά θα έρθει το λεωφορείο που περιμένετε! Μάλιστα αγαπητοί μου, επιτέλους γίναμε Ευρώπη! Και ειλικρινά χαίρομαι, γιατί το 2007, στο ξεκίνημα αυτής της προσπάθειας εφαρμογής τεχνολογιών τηλεματικής στις Αστικές Συγκοινωνίες του Βόλου, είχα πάρει μέρος, ως Διευθυντής του ΔΕΚΑΜΜ, και είχα συμβάλει σημαντικά στην καταγραφή μέσω GPS όλων των στάσεων όλων των λεωφορειακών γραμμών. Μεσολάβησαν διάφορες φάσεις και δεκαπέντε χρόνια μετά φαίνεται ότι όλα, πλέον, λειτουργούν. Από βάθους καρδίας εύχομαι μακροημέρευσιν τόσο των στεγάστρων, που κινδυνεύουν κατά βάσιν μόνο από βανδαλισμό, όσο και της τηλεματικής, όπου καραδοκούν πολλοί ηλεκτρονικοί, δορυφορικοί, τεχνικοί και ανθρώπινοι κίνδυνοι.

Πήγα να περάσω σε φρεσκοβαμμένη διάβαση πεζών, στην αρχή της οδού Ιάσονος, μετά τον κόμβο. Ο πρώτος «επιτιθέμενος» με είδε, έκανε έναν ελιγμό και συνέχισε απτόητος την πορεία του. Ο δεύτερος φρέναρε λίγο, δεν σταμάτησε, πάτησε γκάζι ακριβώς πίσω μου, επάνω στη διάβαση, κι έφυγε. Ο τρίτος, με μερσεντές καινούργια, αναγκάστηκε να σταματήσει κι άρχισε να μου κάνει νοήματα να περπατήσω πιο γρήγορα. Φοβάμαι ότι ξεστόμισα πολλά «γαλλικά», αδιαφόρησε ακόμη και γι’ αυτό και έφυγε αγέρωχος με την μερσεντάρα του. Κι εσύ μου λες…

Σας χαιρετώ διακαώς και απεριορίστως, γεια σας.

Στην φωτογραφία ο κυρ Κώστας, καλός γείτονας και καλός αμαξάς, με τον άσπρο «Μπέμπη», μπροστά στον Άγιο Κωνσταντίνο (φωτογραφία δανεισμένη με ευχαριστίες από ανάρτηση της κας. Άννας Κουτσελίνη στο φατσοβιβλίο).

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 23.11.2022, αρ.φύλλου 3820)

κυκλο-φ-οριακα 1126, 16 Νοεμβρίου 2022

 

(από αριστερά) Σταύρος Ντόντος, Θεόδωρος Δημόπουλος (Δ/ντης), Άγγελος Συντήλας
Κική Ντόντου, Ελένη Κύρκου, Δέσποινα Σιάππα

Καλημέρα συμπολίτες και συμπολίτισσες. 17 Νοέμβρη αύριο, κι όσο κι αν προσπαθούν τα διάφορα φασιστοειδή της σύγχρονης δημόσιας ζωής να διαγράψουν την Ιστορία το τανκ που γκρέμισε την Πύλη του Πολυτεχνείου ήταν αληθινό, οι νεκροί ήταν νεκροί, η χούντα ήταν δικτατορία κι όχι «επανάσταση» και η Κύπρος πληρώνει ακόμη την προδοσία της. Όσο κι αν προσπαθούν, η Ιστορία ξέρει. Όπως, για παράδειγμα, η Ιστορία ξέρει τι δουλειά είχε ο Ελληνικός Στρατός να πάει σε κατακτητικό πόλεμο στην Τουρκία το 1919.

Τέτοια είναι η Ιστορία. Ξέρει τα πάντα, δεν ξεχνάει ποτέ τίποτε, κι αφήνει τους ανθρώπους να την «ερμηνεύουν» και να την «γράφουν» – τις περισσότερες φορές γελάει μαζί τους.

Ένα κομμάτι της δικής μας ιστορίας ταξίδεψε μακριά μας για πάντα: η πρώτη μας Δασκάλα, η Κυρία Δέσποινα Σιάππα. Την συναντήσαμε στην 1η τάξη του 5^ου Δημοτικού Σχολείου τον Σεπτέμβριο 1959 στις παράγκες όπου στεγαζόταν, στην αυλή του 4^ου Δημοτικού Σχολείου, παράλληλα με την οδό Φιλίππου Ιωάννου – μια ομάδα παιδιών της συνοικίας Αγίου Κωνσταντίνου, που μέχρι σήμερα θυμόμαστε, που μέχρι σήμερα κρατάμε έναν δεσμό. Η Κυρία Δέσποινα (ή απλούστερα η κυραΔέσποινα) μας πήγε μέχρι την 3η τάξη και στην 4η μας ανέλαβε ο Κύριος Άγγελος Συντήλας. Ήδη από την 2α στεγαζόμασταν στις αίθουσες του 4^ου και τα μαθήματα γίνονταν εναλλάξ πρωί-απόγευμα. Η Κυρία Δέσποινα μας έμαθε γράμματα «γράμματα σπουδάματα, του Θεού τα πράματα», από το «να Λόλα, να ένα μήλο» μέχρι τις εκθέσεις «γράφω για το Φθινόπωρο» και τις γυμναστικές επιδείξεις – έχω μια φωτογραφία, εμείς, αγόρια και κορίτσια, ντυμένοι στα ολόλευκα με τα χέρια στην έκταση και δίπλα η ΚυραΔέσποινα, με τα χέρια στην πλάτη, αρχοντική, στοργική και συνάμα άγρυπνος φύλακας της καλής μας ανατροφής στο πνεύμα και στο σώμα. Έφτασε κοντά στα 100, ανάμεσα μιλούσαμε, πολλά χρόνια αργότερα μου έδειχνε ότι παρακολουθούσε την επιστημονική και οικογενειακή εξέλιξη όλων μας, εμένα με αποκαλούσε πάντοτε Χαραλαμπάκο, αλλά δεν με έπαιρνε στις ημερήσιες εκδρομές αν δεν ήταν και η μητέρα μου μαζί, φοβόταν την ανταλαβιά μου, μην προκαλέσω ή πάθω κανένα κακό… Ας είναι ελαφρό το χώμα που την σκεπάζει.

Ύστερα προχθές Κυριακή πήγαμε με καλή παρέα μια βόλτα απογευματινή στις Αλυκές και, ως ήτο φυσικόν, καταλήξαμε να πιούμε δυο χαλαρά τσιπουράκια και, ως ήτο επίσης φυσικόν, «ο ήλιος εβασίλεψε, Έλληνά μου» (Στρατηγός Μακρυγιάννης, Χρήστος Λεοντής, Νίκος Ξυλούρης), κι επιστρέφοντας τα φώτα των δρόμων είχαν ανάψει. Κινηθήκαμε στον παραλιακό δρόμο Πλαζ-Πευκάκια, αυτόν που εμείς τον ξέραμε να ονομάζεται Γεωργίου Παπαδάκου (1909-1975), του Νομάρχη Μαγνησίας στα διαστήματα 1946-1949, 1953-1958 και 1959-1964 (τα στοιχεία από το πολυτιμότατο πόνημα του Κυρίου Δημήτρη Κωνσταντάρα-Σταθαρά «Δρομο-λόγιο του Δήμου Βόλου», έκδοση Ίωνες 2009). Τώρα οι μπλε ταμπέλες γράφουν «Οδός Ασα Τζένιγκς» και δεν ξέρω αν υπάρχει σχετική απόφαση ονοματοθεσίας. Τέλος πάντων, σ’ αυτόν τον δρόμο, στο προς την θάλασσα φαρδύ πεζοδρόμιο υπάρχει και οριοθετημένος ποδηλατόδρομος και μία μακριά σειρά από μεταλλικούς στύλους, που στην κορυφή έχουν φωτοβολταϊκές πλάκες (πάνελς, ελληνιστί) και παρακάτω φωτιστικά σώματα τα οποία, προφανώς, λειτουργούν με το ρεύμα των φωτοβολταϊκών, ήτοι δωρεάν! Αυτό είναι τμήμα ενός συνολικότερου έργου, που έγινε από την προ Άρχοντος Δημοτική Αρχή (οι εξωγήινοι, που λέγαμε…) και βεβαίως πληρώθηκε από δημόσια χρήματα. Ε! λοιπόν την σήμερον νύκτα αυτός ο φωτισμός με τα φωτοβολταϊκά δεν λειτουργεί και ακριβώς στο απέναντι πεζοδρόμιο οι κάτασπροι led λαμπτήρες καταυγάζουν τα πέριξ. Ποιον να ρωτήσω γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί αχρηστεύτηκε έτσι ένα τόσο πρωτοποριακό έργο «πράσινης ανάπτυξης»; Ποίος ο λόγος ή οι λόγοι;

Σιγά μην πάρω απάντηση. Εδώ έχουμε τόσες δουλειές, λαμπάκια, λουλουδάκια, μέχρι και Πατριάρχη να εγκαινιάσει (τι να εγκαινιάσει δηλαδή, μια ανακαινισούλα όλο κι όλο, έργο εξωγήινων από τα παλιά τα χρόνια είναι κι αυτό) το Δημοτικό Θέατρο θα φέρουμε, σιγά μην ασχοληθούμε με φωτοβολταϊκά. Με σκουπίδια, ίσως…

Α! ναι!, φτιάχνουμε και «ποδηλατοδρόμους». Ένας καλός φίλος μου έστειλε σχετική ενημέρωση από τα Χανιά, στην Κρήτη ντε!, όπου επίσης φτιάχνουν ποδηλατοδρόμους. Και μου «άναψαν τα λαμπάκια» φίλοι αναγνώστες και επί τόπου έκανα μια ανάρτηση στο φατσοβιβλίο που λέει επί λέξει: «Αφιερωμένο σε όλους τους ανεγκέφαλους, εκπαιδευτικούς, ποδηλάτες, "συγκοινωνιολόγους", λοιπούς τεχνικούς και "τεχνικούς", διάφορους πολιτικούς και "πολιτικούς", δημοσιογράφους και "δημοσιογράφους" αναρμόδιους και αρμόδιους, που απαξίωσαν, δαιμονοποίησαν, έσυραν στα δικαστήρια και τελικά κατέστρεψαν το δίκτυο ποδηλατοδρόμων στον Βόλο. Ευτυχώς υπάρχουν ακόμη επιστήμονες με μυαλό και μηχανικοί που ξέρουν και να διαβάζουν και να εφαρμόζουν. Και Πολιτικοί που ακούν και δέχονται… Με γεια στους Κρητικούς φίλους. Για όσους ΠΙΘΑΝΟΝ αμφιβάλλουν δια το αληθές του λόγου, η πλήρης δημοσίευση σε ιστοσελίδα των Χανίων: https://www.zarpanews.gr/o-kyvos-errifthi-gia.../». Αυτό διότι στην σύνοψη του Σχεδιασμού Ποδηλατοδρόμου επιλέγεται (επί λέξει): «ο τύπος ποδηλατοδρόμου «Διάδρομος ποδηλάτων-Cycle Track» (η υποκατηγορία τοποθέτησής του στο επίπεδο του οδοστρώματος με διαχωριστική νησίδα από οπλισμένο σκυρόδεμα και συχνά ανοίγματα)…Σε πλήρη συμφωνία με τις Τεχνικές Οδηγίες για Ποδηλατοδρόμους του Υπουργείου ΥΠΟΜΕΔΙ, ΦΕΚ 1053 Β’/2016».

Είναι γνωστό, νομίζω, ότι η βλακεία δεν παλεύεται. Επίσης είναι γνωστό ότι «ουδείς χειρότερος εχθρός από τον ευεργετηθέντα αχάριστον» (αν και η ύπαρξη αρχαίου ρητού με την ίδια έννοια αμφισβητείται σφόδρα). Και επίσης ισχύει η ρήση του Γεωργίου Σουρή (1853-1919) (αμφισβητούμενης, ως τόσο, πατρότητος) «τ’ αγγειά γινήκαν θυμιατά και τα σκ… λιβάνι…». Όλα αυτά μαζί και ταυτοχρόνως, και η ζωή συνεχίζεται κουτσά-στραβά. Γεια σας.

Στην φωτογραφία, στο 5^ο Δημοτικό Σχολείο Βόλου 1959-1965, (από αριστερά) οι Δάσκαλοι Σταύρος Ντόντος, Θεόδωρος Δημόπουλος (Διευθυντής) και Άγγελος Συντήλας και οι Δασκάλες Κική Ντόντου, Ελένη Κύρκου και Δέσποινα Σιάππα.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 16.11.2022, αρ.φύλλου 3815)

κυκλο-φ-οριακα 1125, 9 Νοεμβρίου 2022

 

Καλημέρα συμπολίτες και απανταχού αναγνώστες. Μας τρέλαναν οι απανταχού μετεωρολόγοι με την κακοκαιρία «Εύα» (τελειωμό δεν έχει αυτή η ανοησία των ονομάτων…), γιούργια και οι τηλεοπτικοί σταθμοί και καλά να δείξουν πλημμύρες – δυο φρεάτια βουλωμένα «πλημμύρισε ο Πειραιάς», ο άλλος, επιστήμονας άνθρωπος, προέτρεψε να αναβληθεί το παιχνίδι Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού λόγω αναμενόμενης νερο-καταστροφής – δεν έπεσε σταγόνα. Λύσσαξε κι εκείνο το 112, ευτυχώς όχι στα μέρη μας, γενικώς ζήσαμε πάλι μια αναστάτωση, να ξεφεύγει, βρε αδερφέ, ο ελληνικός νους από παρακολουθήσεις και επισυνδέσεις, ενεργειακά υπερκέρδη, βιαστές και καταχραστές εν γένει, αυγά και καλάθια κι άλλα τέτοια ουσιώδη.

«Βροχή βροχούλα βρέξε με / βοήθα με ν’ αντέξω / τριγύρω τόσες ομορφιές / για να τις ημερέψω» τραγουδάει η Μελίνα Τανάγρη, κι εμείς ακούμε βροχή μήνα Νοέμβρη και πανικοβαλόμαστε…

Την προηγούμενη φορά αναφερθήκαμε στο (καυτό…) θέμα της μεταστέγασης της Πυροσβεστικής στον Βόλο με αφορμή μια «διαφωνία» (πόσο όμορφα μπορούν να κάνουν τα άσχημα πράγματα οι όμορφες λέξεις…) μεταξύ Υφυπουργού και Περιφερειάρχη. Μνημονεύσαμε ένα δικό μας παρελθόν πιθανών οικοπέδων και αναρωτηθήκαμε αν υπάρχει σήμερα κάτι. Και μόλις λάλησε ο αλέκτωρ της Τετάρτης μού ήρθε ηλεκτρονικά αρμόδια (πιο αρμόδια δεν γίνεται…) ενημέρωση και διατελώ ευγνώμων γι’ αυτό. Η οποία ενημέρωση λέει αναλυτικά (επί λέξει) ότι «…το Δημοτικό Συμβούλιο Βόλου αποφάσισε, στις 17-06-2011, να παραχωρήσει κατά κυριότητα στην Πυροσβεστική Υπηρεσία δύο όμορα δημοτικά οικόπεδα, συνολικού εμβαδού 3.091,36 τ.μ., τα οποία βρίσκονται στη Νέα Ιωνία, πλησίον της Περιφερειακής Οδού, καθώς και να χαρακτηρίσει τα οικόπεδα αυτά ως «Χώρο Εγκατάστασης Πυροσβεστικής Υπηρεσίας».

Στη συνέχεια, τον Ιανουάριο του 2012, ο Δήμος Βόλου προέβη στη δωρεά των δύο οικοπέδων, με σκοπό την ανέγερση νέων εγκαταστάσεων για τη στέγαση της Π.Υ. Βόλου, εντός πέντε (5) ετών από την ημερομηνία αποδοχής της δωρεάς. Η αποδοχή της δωρεάς έγινε στις 21-11-2012 (συνεπώς στις 21-11-2017 εξέπνευσε η πενταετία), με απόφαση του τότε Γενικού Γραμματέα Δημόσιας Περιουσίας. Η απόφαση αυτή ρητά ορίζει ότι, σε περίπτωση που η ανωτέρω προθεσμία παρέλθει άπρακτη ή σε περίπτωση που η Πυροσβεστική Υπηρεσία Βόλου μεταφερθεί σε άλλο χώρο, η κυριότητα των εν λόγω οικοπέδων επανέρχεται αυτοδικαίως στον Δήμο Βόλου. Ορίζει, επίσης, ρητά πως, όταν ολοκληρωθούν οι νέες εγκαταστάσεις και μεταφερθεί σ' αυτές η Πυροσβεστική Υπηρεσία, το κεντρικό ακίνητο, στο οποίο στεγάζεται, από τη δεκαετία του ’50, η Πυροσβεστική Υπηρεσία (οδός Γαλλίας και Κουμουνδούρου), θα επιστραφεί κατά κυριότητα στον Δήμο Βόλου.

Στις 3-2-2014, ο τότε υπουργός Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη Ν.Δένδιας, απαντώντας σε σχετικό υπόμνημα του τέως δημάρχου Βόλου, Π.Σκοτινιώτη, που κατέθεσαν στη Βουλή ως αναφορά οι βουλευτές, Α.Μεϊκόπουλος και Μ.Χρυσοβελώνη, ανέφερε ότι το Αρχηγείο του Πυροσβεστικού Σώματος έχει προχωρήσει στην «ωρίμανση» του έργου, προκρίνοντας τη χρηματοδότησή του μέσω του προγράμματος Σ.Δ.Ι.Τ.»

Νοέμβριος 2012 η δωρεά, Νοέμβριος 2022, 10 τα χρόνια, 8 από αυτά υπό τον «αποτελεσματικό» (έτσι αυτοχαρακτηρίζεται…) Άρχοντα πασών των εξυπηρετήσεων, να χαριεντίζονται μεταξύ τους οι αξιωματούχοι του Κόμματος που τον στηρίζει πάση δυνάμει κι ο Βόλος να έχει την Πυροσβεστική Υπηρεσία στον Κεντρικό Ιστό της πόλης. Ίσως να πληρώνει και την «αφέλεια» τού τότε Δήμου, που παραχώρησε «δια βίου» τον χώρο κι αυτό το τζάμπα το εκμεταλλεύονται οι διοικούντες – κάτι που δεν υπήρχε για την Αστυνομία και τους ανάγκασε να χτίσουν στο Αλιβέρι καινούργιο και ωραίο Αστυνομικό Μέγαρο. Αυτό, βέβαια, δεν μειώνει τις ευθύνες του σημερινού Δήμου, που έπρεπε να έχει το θέμα της Πυροσβεστικής ψηλότερα και από την ασφαλτόστρωση των δρόμων και από τις χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις και από το εργοστάσιο παραγωγής SRF (και άλλα παραμύθια…).

Πάλι την έβγαλαν την Αργώ στην στεριά, πάλι το εξευτελίζουν το ιστορικό ναυπήγημα. Κι έχουν και το θράσος να καμαρώνουν γι’ αυτό και να νέμονται τον τίτλο «Αργοναύτης». Τι να πω; Άξιοι της μοίρας μας, για μία ακόμη φορά, άξιοι της κακομοιριάς μας, για την ακρίβεια, σε τούτη την όμορφη πόλη. Και όλοι εσείς οι κωπηλάτες της Αργούς, που με τα μπράτσα σας γράψατε ένδοξη ιστορία το 2008, να χαίρεστε. Και να βγαίνετε ωραίες φωτογραφίες!

Τις τελευταίες μέρες ταξίδευα καθημερινά στον Αλμυρό με Ι.Χ. κυρίως μέσα από τον Αυτοκινητόδρομο, είτε από Βελεστίνο με διόδιο 1,20 € είτε από τον παράπλευρο δίπλα από τις αποθήκες της ΚΥΔΕΠ μέχρι το Αερινό στο πήγαινε και στο έλα από Μικροθήβες, σπανίως από Ν.Αγχίαλο και συχνότερα μέχρι Αερινό και πάλι στον παράπλευρο. Σε αυτή την διαδρομή, που λέτε, συμβαίνουν τα εξής αξιοσημείωτα: α) προχωρεί η κατασκευή μεγάλου αμφίπλευρου ΣΕΑ (Σταθμού Εξυπηρέτησης Αυτοκινήτων) κοντά στον ανισόπεδο κόμβο Αερινού. Πρόκειται για παλιά ιστορία, που είχε μπλέξει με Αρχαιολογία και τώρα φαίνεται ότι ξέμπλεξε β) στις πληροφοριακές πινακίδες του ανισόπεδου κόμβου Μικροθηβών έχει απαλειφθεί τελείως η αναγραφή κατεύθυνσης «Βόλος». Στην έξοδο υπάρχει αναγραφή μόνο για Ν.Αγχίαλο και Φάρσαλα (Εθνική Οδός 30). Αυτό σημαίνει ότι ουσιαστικά η μόνη έξοδος για Βόλο είναι στο Βελεστίνο και η μόνη συνδετήρια οδός είναι η Βελεστίνο-Βόλος (Ε.Ο 6), 15 km, που προβλέπεται να εξελιχθεί σε Αυτοκινητόδρομο Α12 και γ) υπάρχουν ακόμη οι τρεις μεγάλες πινακίδες χρώματος καφέ με τα λευκά πηκτογράμματα που αναφέρονται στα χαρακτηριστικά (με τη σειρά) της Μαγνησίας γενικώς, του Πηλίου και των Βορείων Σποράδων. Ωραίες και έξυπνες πληροφοριακές πινακίδες, που κατασκευάστηκαν και τοποθετήθηκαν από την Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Μαγνησίας, αν δεν κάνω λάθος, στις αρχές της χιλιετίας. Σήμερα είναι δυσδιάκριτες, τις πνίγουν τα δέντρα και είναι κρίμα. Η «Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου» οφείλει να τις συντηρήσει.

Και κάτι τελευταίο, για να μην ξεχνιόμαστε: ΟΧΙ εγκατάσταση LNG στον Παγασητικό Κόλπο. Γεια σας και χαρά σας.

Στην φωτογραφία της Ηλέκτρας Μ. ο φθινοπωρινός Βόλος από ψηλά.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 09.11.2022, αρ.φύλλου 3811)

κυκλο-φ-οριακα 1124, 2 Νοεμβρίου 2022

 

Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 1881 (με το παλιό ημερολόγιο) ο Βόλος (τότε Βώλος) εκκενώθηκε από τους Τούρκους και μετά από σχεδόν πέντε αιώνες η περιοχή ξαναέγινε ελληνική (σχετική αναφορά στο εξαιρετικό ιστολόγιο «Η Μαγνησία στο Πέρασμα του Χρόνου», όπου υπάρχουν και ωραίες περιγραφές των γεγονότων από το περιοδικό «Μη χάνεσαι» του Βλάση Γαβριηλίδη (1848-1920)). Εξ ου και η οδός 2ας Νοεμβρίου, που συνδέει τον Βόλο με την Νέα Ιωνία.

Εμείς εδώ, 141 χρόνια μετά την απελευθέρωση, βαδίζουμε ολοταχώς προς το τέλος ενός ακόμη ενιαυτού. Με χρηματικές δυσκολίες μεν, με τριήμερες διακοπές δε. «Βούλιαξε» η γενικώς Μαγνησία σ’ αυτό το υπέροχο, από άποψη καιρού, τριήμερο της Παρασκευιάτικης 28^ης Οκτωβρίου. Του χρόνου τα πράγματα δεν θα είναι τόσο ωραία, καθώς η 25^η Μαρτίου 2023 πέφτει Σάββατο, κι όπως σας έχω ξαναγράψει σ’ αυτή τη στήλη ό,τι μέρα είναι η 25^η Μαρτίου ίδια είναι και η 28 Οκτωβρίου. Κάθε χρόνο, μονίμως και διακαώς. Και γιατί συμβαίνει αυτό; Πολύ απλά, διότι η 25.03 και η 28.10 απέχουν ακριβώς 217 ημέρες, ήτοι ακριβώς 31 εβδομάδες. Και επειδή δεν μεσολαβεί ο Φεβρουάριος, η απόσταση παραμένει σταθερή κάθε χρόνο. Το αυτό συμβαίνει με την Πρωτομαγιά και τα Χριστούγεννα! Η μεταξύ τους απόσταση, πάλι, φυσικά, χωρίς τον Φεβρουάριο, είναι σταθερά 238 μέρες, ήτοι 34 εβδομάδες. Άρα, Πρωτομαγιά 2023 Δευτέρα, νάτο το τριημεράκι, Χριστούγεννα 2023 Δευτέρα-Τρίτη, τετραήμερο, παρακαλώ.

Διότι, αγαπητέ μου, άλλο τι δηλώνουμε εμείς οι Έλληνες μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες εις άγραν επιδομάτων και καλάθων και άλλο πώς διαχειριζόμαστε την διασκέδασή μας – «δε θα μου πεις εσύ...». Πλήθη, το λοιπόν, 95% πληρότητα λένε τα ίδια τα ξενοδοχεία, να δείτε τι έγινε με τις «βραχυχρόνιες μισθώσεις», στα ελληνικά Airbnb – κι άλλη μία «άχρηστη γνώση» για σήμερα, αυτή η έννοια που τόσο ξαφνικά και βίαια μπήκε στη ζωή μας είναι δημιούργημα δύο ομολογουμένως έξυπνων αμερικάνων φοιτητών που σε ένα δωμάτιο του σπιτιού τους νοίκιαζαν σε άλλους διερχόμενους φοιτητές χώρο με Airbed (αερόστρωμα, φουσκωτό στρώμα θαλάσσης) and (και) breakfast (πρωινό). Και πληρώνονταν γι’ αυτό! Οργάνωσαν την ανάλογη πλατφόρμα στο διαδίκτυο και σήμερα είναι δισεκατομμυριούχοι. Αυτό λέγεται καινοτομία αγαπητοί φίλοι.

Έτυχε (και πέτυχε…) το Σάββατο του τριημέρου να παίζουν ποδόσφαιρο ο ΝΠΣ Πύδνας με τον Παναθηναϊκό στο Πανθεσσαλικό Στάδιο Βόλου και ο γαλαντόμος Άρχων πασών των εξυπηρετήσεων πόλεώς τε και αθλητισμού προσεκάλεσε μυριάδες φιλάθλων του συμπαθούς αθηναϊκού σωματείου, οι οποίοι, βεβαίως, προσετέθησαν στα προαναφερθέντα πλήθη και τελικώς έγινε «το έλα να δεις». Κόντεψε να σωθεί το τσίπουρο, θρίαμβος καταναλωτικός! Πλην όμως δράμα ποδοσφαιρικόν, 5 γκολ ο Παναθηναϊκός, 1 ο ΝΠΣ Πύδνας, ευγενής ο Άρχων συνεχάρη τους αντιπάλους. Οι οποίοι αντίπαλοι, όμως, από ότι φαίνεται σε κάτι φωτογραφίες που δειλά-δειλά έκαναν την εμφάνισή τους στα «μέσα» της Μαγνησίας, δεν ήταν και απολύτως ευγενικοί με την πόλη, είδα κάποιους αδειασμένους κάδους σκουπιδιών με γραμμένο το αναμνηστικό «θύρα 13»…

Εκεί στον Αλμυρό, μόλις γράψαμε στην στήλη ότι οι κυβόλιθοι του δρόμου γύρω από την Πλατεία θέλουν επισκευή, επισκεύασαν τον δρόμο ασφαλτοστρώνοντάς τον! Κυβόλιθοι και λοιπές ομορφιές, αηδίες! Αλλά είναι και αλήθεια, αδελφοί, ότι κυβόλιθοι με βαριά κυκλοφορία δεν ταιριάζουν, οι κυβόλιθοι, είτε τσιμεντένιοι (παλαιότεροι) είτε πέτρινοι (πρόσφατοι, και πολύ ανθεκτικότεροι) είναι για πεζοδρόμους – σε δρόμους ήπιας κυκλοφορίας πρέπει να χρησιμοποιούνται με φειδώ και με προσοχή. Αυτά πρέπει οπωσδήποτε να τα παίρνουν υπόψη οι κατασκευαστές αλλά και οι σχεδιαστές τέτοιων δρόμων. Με την ευκαιρία, διαβάζω ότι «απεφασίσθη» να μετατραπούν σε ήπιας κυκλοφορίας τμήματα των οδών Γαμβέτα και Ερμού, απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου που ανάγεται στο 2007 και μακάρι, εφ’ όσον τώρα βρέθηκαν τα χρήματα, να υλοποιηθεί. Βέβαια η Πυροσβεστική έχει βαριά οχήματα και η διαμόρφωση του οδοστρώματος της οδού Γαμβέτα χρειάζεται ειδική φροντίδα.

Χαχα, έγραψα Πυροσβεστική, τι φιάσκο ήταν αυτό! Δήλωσε η κυρία Υφυπουργός, αντιδήλωσε ο κύριος Περιφερειάρχης, στον τόπο τα βιολιά! Αποτέλεσμα μηδέν. Και μέσα σε όλα αυτά, μου επιτρέπετε μια ερώτηση: Οικόπεδο έχετε εξασφαλίσει; Γιατί για Δικαστικόν Μέγαρον βλέπω να ψάχνουμε από την αρχή, κουράστηκε κι ο Άρχων να ασχολείται με τους Δικηγόρους, σκούρα τα βλέπω τα πράγματα. Με την Πυροσβεστική τι γίνεται αδέρφια; Υπάρχει κι εκεί ένα παρελθόν, τότε που στον Βόλο οι τοπικοί άρχοντες δεν έκαναν τίποτε και όλα γίνονταν από εξωγήινους (άλλη φορά θα πούμε αναλυτικά τα έργα των εξωγήινων…), είχε γίνει συζήτηση για δύο δημοτικά οικόπεδα: ένα «γήπεδο» στο τέλος της οδού Κουντουριώτου, δίπλα στον Περιφερειακό, και ένα μεγάλο οικόπεδο-μπουμπούκι ακριβώς στην βορειοανατολική γωνία της διασταύρωσης Περιφερειακού και Ελύτη-οδού Βόλου-Άλλης Μεριάς. Το πρώτο συνάντησε οργανωμένη ισχυρή αντίσταση περιοίκων. Το δεύτερο ανήκε τότε στον Δήμο Πορταριάς, σήμερα, φυσικά, στον Δήμο Βόλου, και δεν ξέρω ακριβώς γιατί δεν προχώρησε το θέμα, ίσως λόγω έλλειψης χρημάτων. Τώρα; Τώρα υπάρχει ακόμη έλλειψις; Όποιος ξέρει ας μας ενημερώσει, παρακαλώ, άνευ δηλώσεων, ξανα-παρακαλώ.

Εξαιρετικό το ημισέληνο φεγγαράκι τούτες τις ξάστερες νύχτες. Και δεν το βάζουμε κάτω, συνεχίζουμε να αγαπάμε τους άλλους και τον εαυτό μας, συνεχίζουμε τα καλά μας έργα και οπωσδήποτε την διασκέδασή μας. Καθ’ ότι ουκ επ’ άρτω μόνον ζήσεται άνθρωπος. Να είστε καλά, γεια σας.

Στην φωτογραφία πίνακας της εποχής «Η απόφαση της Ευρώπης και η παράδοση της Θεσσαλίας και της Ηπείρου στην Ελλάδα 1881».

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 02.11.2022, αρ.φύλλου 3806)

κυκλο-φ-οριακα 1123, 26 Οκτωβρίου 2022

 

για καλό και για κακό...

Τ’ Αη Δημητριού σήμερα, Χρόνια Πολλά σε Δημητράδες («Δημήτρη μου, Δημήτρη μου, μου το ‘κλεισες το σπίτι μου…») και Δημητρούλες («Δημητρούλα μου γεια σου, πάρτα όλα δικά σου…») και στην όμορφη Θεσσαλονίκη («…τα μαγικά σου βράδια νοσταλγώ…»), που γιορτάζει την απελευθέρωσή της το 1912 από την Οθωμανική κατοχή, για την οποία απελευθέρωση ο Ιωάννης Πολέμης (1862-1924) έγραψε κατάλληλο και περισπούδαστο ποίημα – το βρήκα σε ένα ορθόδοξο ιστολόγιο στο διαδίκτυο…

Ύστερα διάβασα ένα άρθρο που είχε ως τίτλο επί λέξει «Ο Πούτιν καταστρέφει, η Αμερική θησαυρίζει και η Ευρώπη χαζολογάει και πληρώνει ακριβά…» (news247, Γιώργος Καρελιάς). Το βρήκα πολύ καλό, πολύ ταιριαστό γι’ αυτό που άνευ λόγου και αιτίας μάς συμβαίνει στην καθημερινή μας πραγματικότητα. Κυρίως αυτό όπου τα επιδόματα τρέχουν το ένα πίσω από το άλλο, δεν προλαβαίνω πια να καταλάβω περί τίνος πρόκειται, τα ποσά πάνε κι έρχονται, η ζωή πάει κι έρχεται, προσωπικά-οικογενειακά δεν λαμβάνω κανένα απολύτως, δεν ξέρω τι σόι «πατέντα» είναι αυτό το «καλάθι του νοικοκυριού», δεν ξέρω, επίσης, πότε θα μας αναγγείλουν επισήμως για μία ακόμη φορά ότι «δυστυχώς επτωχεύσαμεν». Και ποιοι θα είναι αυτοί που θα το αναγγείλουν. Διότι, αν δεν απατώμαι, και το 2008 η ΝΔ κυβερνούσε και τα έκανε μπάχαλο, αναγκάζοντας το ΠαΣοΚ που κέρδισε τις εκλογές στις 10 Οκτωβρίου 2009 (τι το ‘θελε;!) να κάνει τις ανακοινώσεις Καστελόριζου στις 23 Απριλίου 2010. Και ίσως, ίσως λέω, η ιστορία να επαναληφθεί στις εκλογές του 2023 με ή χωρίς ΠαΣοΚ…

Διότι είναι πολλά τα λεφτά, ρε παιδιά, και η Ευρώπη χαζολογάει ασυστόλως και αρνείται πεισματικά να τα βάλει με τους δικούς της ολιγάρχες. Κι όσο κι αν η «Μεγάλη» Βρετανία δεν ανήκει πια στην Ένωση, στην Ευρώπη, αναγκαστικά, παραμένει. Και χαζολογάει περισσότερο από όλους, ακόμη κι από την Ιταλία, από χθες έχει καινούργιο Πρωθυπουργό, 6^ο μέσα σε 5 χρόνια, να δούμε πόσο θα κρατήσει κι αυτός στο Airbnb διαμέρισμα Downing Street 10, κατασκευής 1680!!

Οκτωβριανό καλοκαιράκι, λοιπόν – και ποιος, άραγε, θυμάται την οκτωβριανή επανάσταση, τι ‘ν τούτο;! Και τριήμερο της 28^ης, ευκαιρία για βαθιές ανάσες. Συναφές και το θέμα του σημαιοστολισμού, κι εμείς το έχουμε ξαναπεί ευθαρσώς: δεν χαρίζουμε την ελληνική μας σημαία στους διάφορους «ελληναράδες». Την έχουμε στην καρδιά μας, την τιμούμε παντού και πάντα και την έχουμε μόνιμα αναρτημένη στο μπαλκόνι μας. Την σωστή ελληνική σημαία λέμε, με τις «εννέα ισοπαχείς, οριζόντιες και εναλλασσόμενες λευκές και κυανές παράλληλες λωρίδες», και τον σταυρό αριστερά επάνω.

Σε συνάντηση πολιτών ενάντια στην εγκατάσταση σταθμού υγροποιημένου φυσικού αερίου στον Παγασητικό Κόλπο παρευρεθήκαμε. Η αταλάντευτη άποψη της στήλης είναι ΟΧΙ LNG στον Παγασητικό Κόλπο. Και να σταματήσουν αμέσως οι «επιστημονικοί φορείς», εν αγνοία των μελών τους και μόνο για την αυτό-ικανοποίησή τους, να συζητούν οτιδήποτε με την εταιρεία. Ομοίως να σταματήσει και η τοπική ΝΔ να βλέπει το θέμα ως «τεχνικό» και όχι ως «πολιτικό». Ένα ΟΧΙ από όλους αυτούς φτάνει και περισσεύει.

Πάμε πάλι για μια βόλτα στην πόλη. Ο Δήμος Νέας Ιωνίας ζει, είναι εδώ, είναι υπαρκτός, Παύλο, Στέφανε, Ανδρέα και προηγούμενοι Δήμαρχοι. Ανεβαίνοντας την ράμπα από Λαρίσης για Περιφερειακό συναντάς μεγάλη και τρανή πινακίδα χρώματος μπλε που γράφει «Δήμος Νέας Ιωνίας» κι από κάτω «Municipality of Nea Ionia», άρα εισέρχεσαι στην περιοχή του Δήμου Νέας Ιωνίας, εγώ αυτό βλέπω και τι μου λέτε εσείς πρόγραμμα Καλλικράτης και τέτοια δεν ξέρω, εγώ αυτό βλέπω, αυτό λέω – και προφανώς, μαζί με όλα τα φρουφρού κι αρώματα, ουδείς ασχολείται με τέτοιες «λεπτομέρειες». Βέβαια, η δουλειά με τα φωτάκια καλά κρατεί, άσχετα με αυτά που ανακοινώνουν διάφοροι συν-αρμόδιοι υπουργοί, κάτι βαφές στην άσφαλτο γίνονται στην Δημοτική Ενότητα Νέας Ιωνίας, και μάλιστα με λάθος χρώματα, που ξεπλύθηκαν από τη βροχή και πήγε εκεί ο Άρχων και τους μάλωσε όλους και ύστερα δεν έμαθα τι έγινε, πώς προχωράει αυτό το «έργο» δεν είδα. Επίσης δεν έχω ιδέα αν και πώς λειτουργεί αυτοκινητιστικώς το πανάκριβο στην κατασκευή parking Φιλελλήνων-Δημητριάδος, στο ισόγειο του οποίου λειτουργεί, βεβαίως, διάσημη, εκτός Βόλου, επιχείρηση.

Και γράφοντας «εκτός Βόλου», βρέθηκε στα χέρια μου το τελευταίο Δελτίο του Συνδέσμου Βιομηχανιών Θεσσαλίας & Στερεάς Ελλάδος στο οποίο, διαβάζοντας το impressum, διαπίστωσα ότι ο σχεδιασμός και η εκτύπωσή του γίνεται στην Αθήνα. Δεν ξέρω τους λόγους, ίσως να είναι οικονομικοί μέσα από κάποιον διαγωνισμό, αλλά μου έκανε εντύπωση. Γιατί ξέρω καλά ότι στον Βόλο έχουμε καλές δυνατότητες τόσο για σχεδιασμό (γραφίστες κλπ.) όσο και για εκτυπώσεις. Εκτός…εκτός αν τις έχουμε χάσει, ως πόλη, κι αυτές τις δυνατότητες…

Έχω κάνει αίτηση ανανέωσης Άδειας Οδήγησης στις 23 Μαΐου 2022. Μου είπαν τότε να περιμένω μέχρι τον Νοέμβριο (τουτέστιν 6 μήνες!). Ο Νοέμβριος βρίσκεται προ των πυλών. Κι εγώ απλώς περιμένω.

Σας ασπάζομαι επ’ αμφοτέρων των παρειών. Γεια σας

Στην φωτογραφία, για καλό και για κακό…

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 26.10.2022, αρ.φύλλου 3802)