κυκλο-φ-οριακα 1107, 1 Ιουνίου 2022

 

Γιάννης Γαΐτης (1923-1984) "Οδυσσέας και Σειρήνες"

Καλόν μήνα συμπολίτες και απανταχού αναγνώστες. Βρε πώς περνάει ο καιρός! Πρωτοχρονιά, Πάσχα, έρχονται τα Χριστούγεννα, φροντίζει ο καλός μας Δήμος να κάνει προμήθεια αξίας 209.808 € για λαμπάκια και λοιπό διάκοσμο. Το συνειδητοποιείτε πανηγυριώτες συνάνθρωποι; Θέλετε να καθίσουμε παρέα να βγάλουμε κοστολόγια να δούμε πόσα πραγματικά χρήσιμα έργα μπορούμε να κάνουμε με 210.000 ευρουλάκια; Τι γαλαντομία είναι αυτή – ή μήπως δεν είναι, και είναι κάτι άλλο; Από το 2014 που ξεκίνησαν οι μπλε ουρανοί – «μα σ’ αγαπώ και κοίτα, ανοίγουν οι ουρανοί, οι ουρανοί, που τόσο δύσκολα ανοίγουν» τραγουδάει ο Κώστας Χατζής μαζί με την Μαρινέλα» – έχουν δαπανηθεί πάνω από 1 εκατομμύριο ευρώ, και απορώ πώς οι ίδιοι οι υπηρεσιακοί παράγοντες εγκρίνουν τέτοια ποσά, πώς ο επίτροπος του ελεγκτικού συνεδρίου εγκρίνει, πώς κάποια ανώτερη η/και δικαστική αρχή δεν ασχολείται με αυτή την απίστευτη διαρκή σπατάλη δημοσίου χρήματος.

Και στη διπλανή στήλη του ρεπορτάζ ο Kostas Agorastos μετά φωτογραφίας μάς εξηγεί τα πλεονεκτήματα των υπόγειων κάδων απορριμμάτων (έλα παππούλη να σου δείξω…) και χρηματοδοτεί τον Δήμο με 53.000 € για την οδό Γαμβέτα και την οδό Ερμού – δοξάστε τον!

Αποκλειστικά στον Βόλο θα κινηθεί η στήλη σήμερα. Αφού προσπεράσει την Πινακίδα αναγγελίας της πόλης πάνω στον Σωρό, στην γνωστή «εμβληματική» γέφυρα, η οποία Πινακίδα είναι όχι απλώς μουτζουρωμένη και βρώμικη, είναι σαν να μην υπάρχει, δεν διαβάζεται ντιπ! Κάποιοι πρέπει να ασχοληθούνε με αυτό το θέμα – και να μην ακούω «μήπως είναι η μοναδική;», βεβαίως δεν είναι, οι περισσότερες πληροφοριακές Πινακίδες είναι έτσι, το ξέρω, αλλά αυτή η μία είναι ο καθρέφτης της πόλης. Αυτή, και όχι τα λαμπιόνια των Χριστουγέννων, δηλώνει ότι εδώ είναι Βόλος, στην ανάγκη ας φτιάξουν μια καινούργια, τόσα λεφτά πετιούνται στον αέρα.

Προχωρούν τα έργα της ΔΕΥΑΜΒ για την αντικατάσταση του δικτύου ύδρευσης. Αργά αλλά σταθερά αποκαθίστανται και τα οδοστρώματα, αλλού προχείρως και εμβαλωματικώς και αλλού μονίμως και οριστικώς (τουλάχιστον μέχρι την επόμενη σύνδεση φυσικού αερίου…). Έχουμε πει: έργο σοβαρό και απαραίτητο, επικροτούμε και, όσο μπορούμε, ανεχόμαστε τις καθυστερήσεις των αποκαταστάσεων – πού να δείτε τι έχει να γίνει όταν, σύντομα, το έργο θα φτάσει στο κέντρο.

Με ικανοποίηση παρατηρούμε τον τελευταίο καιρό ότι στις κεντρικές στάσεις του Αστικού ΚΤΕΛ λειτουργούν και πάλι οι πίνακες τηλεματικής με τα δρομολόγια και τους αναμενόμενους χρόνους άφιξης κάθε λεωφορειακής γραμμής. Ανεπιφύλακτα συνιστώ να τους συμβουλεύεστε αυτούς τους πίνακες με τα κεφαλαία γράμματα που «τρέχουν» και τους αριθμούς δεξιά, σας δείχνουν σε πόσα λεπτά θα έρθει το λεωφορείο σας. Και κατά κανόνα είναι ακριβή τα στοιχεία, αφού το λεωφορείο το ίδιο δίνει στίγμα (κάτι σαν GPS για τους/τις εξοικειωμένους/-ες) στον δορυφόρο κι αυτός στον πίνακα – μακάρι να ήταν τόσο απλό, φυσικά δεν είναι για εμάς τους αμαθείς, άντε ημιμαθείς. Το 2007-2008 που αυτό το σύστημα στηνότανε, η αφεντιά μου, ως ΔΕΚΑΜΜ ακόμη τότε, είχε καταγράψει όλες τις στάσεις του Αστικού ΚΤΕΛ σε όλες τις γραμμές και μάλιστα με διαχωρισμό: 276 στάσεις με έναν απλό ιστό και 131 στάσεις με στέγαστρο, μετά από 15 χρόνια ίσως τα νούμερα να έχουν αλλάξει, οι γραμμές παραμένουν οι ίδιες με μικρές τροποποιήσεις. Κάθε στάση απέκτησε συντεταγμένες, και τα υπόλοιπα, μαζί με τον εξοπλισμό εντός και εκτός των λεωφορείων, τα διεκπεραίωσε ένα θεσσαλονικιώτικο γραφείο, στο πλαίσιο ενός ευρωπαϊκού χρηματοδοτικού προγράμματος. Εύγε, λοιπόν, που το σύστημα λειτουργεί.

Αχ! το σύστημα, το Σύστημα, που τσακίζει στο ξύλο τα παιδιά μας στη Θεσσαλονίκη, περιφρουρώντας, δήθεν, την «βιβλιοθήκη» του Βιολογικού Τμήματος του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου. Που θέλει να βάλει τα ΜΑΤ μέσα στα αμφιθέατρα της Ελευθερίας, που θέλει να καταργήσει την Πανεπιστημιακή Ελευθερία, που επιδιώκει να καταργήσει, εν τέλει, αδέρφια, το Δημόσιο Πανεπιστήμιο και ό,τι αυτό συμβολίζει για την ελληνική μας κοινωνία. Οι Άριστοι του πανάκριβου Χάρβαρντ, που καμία επαφή δεν έχουν με τα προβλήματα του λαού μας, η χειρότερη δεξιά, το χειρότερο καθεστώς που πέρασε από τούτη τη χώρα – ούτε η χούντα των συνταγματαρχών δεν έβαλε αστυνομία μέσα στα Πανεπιστήμια, ούτε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στην μεταπολιτευτική παντοδυναμία του, τότε που τα Πανεπιστήμια κυριολεκτικά βράζανε, δεν σκέφτηκε καν να περιορίσει τις ακαδημαϊκές ελευθερίες, τούτοι ‘δω ετοιμάζονται να καταργήσουν και τις φοιτητικές παρατάξεις.

Συγχωρείστε μου το ξέσπασμα, αγαπητοί. Έχω κι εγώ γιο φοιτητή στη Σαλονίκη, είμαστε πολλοί, τρέμω κάθε βράδυ που ακούω ότι «…κουκουλοφόροι επιτέθηκαν στους (καημένους…) αστυνομικούς, οι οποίοι (με πλήρη πολεμική εξάρτηση, λες και περιμένουν Τσετσένους αυτονομιστές…) φρουρούσαν κλπ. κλπ.», όλα γραμμένα από κατάλληλα άριστα χέρια και αφειδώς μοιρασμένα στα φερέφωνα της λίστας Πέτσα. Κι ύστερα σιωπή. Οι βομβίδες «κρότου-λάμψης» που πυροδοτούνται οριζόντια δεν αναφέρονται, δεν υπάρχουν, τα παιδάκια που έχουν χάσει το αυτί τους δεν υπάρχουν!

Είναι κι εκείνος ο Νικηφόρος, «ο πιο ανατρεπτικός καλλιτέχνης της γενιάς του» που διερωτάται «Ζω ή έχω πεθάνει;», κάτι που αρχίζω κι εγώ να σκέφτομαι…

Είδα πλέον ολοκληρωμένο και τον καινούργιο βανδαλισμό στην Πλατεία Αναύρου, με τις σοβατισμένες πλάκες Πηλίου στα τρία μεγάλα παρτέρια – θα τρίζουν τα κόκκαλα της Ήβης Αγγελοπούλου. Και όπως το είχα υποψιαστεί ανήκει κι αυτό στα «αναπτυξιακά έργα» του νέου Ενυδρείου, της νύχτας τα καμώματα…

Αυτά για σήμερα. Καλά μπάνια σας εύχομαι, γεια σας.

Στην φωτογραφία ο πίνακας του Γιάννη Γαΐτη (1923-1984) «Οδυσσέας και Σειρήνες».

(δημοσιεύτηκε στην 125χρονη (1898-2022) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 01.06.2022, αρ.φύλλου 37.734)

κυκλο-φ-οριακα 1051, 10 Μαρτίου 2021

Steve McCurry, Αφγανή πρόσφυγας στο Πακιστάν, 1985

Καλημέρα συμπολίτες και τούτη την Τετάρτη, δυο μέρες μετά την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας. Που με γύρισε πολλά χρόνια πίσω, στο 1979, στην μακρινή Καρλσρούη της τότε Δυτικής Γερμανίας, όπου τα κορίτσια του Φοιτητικού μας Συλλόγου, οι συμφοιτήτριες, μας περίμεναν έξω από το κεντρικό εστιατόριο του Πολυτεχνείου, την πολυθρύλητη Μένζα (mensa, από τα λατινικά, τραπέζι), για να προσφέρουν σ’ εμάς, τα αγόρια της παρέας, από ένα κόκκινο τριαντάφυλλο. Και στις 13 Ιουλίου του ίδιου χρόνου εκδήλωση-συζήτηση του Συλλόγου με αντικείμενο «Το Γυναικείο Ζήτημα». 1979, συμπολίτες, πόσο «μπροστά» τα κορίτσια μας, τι ωραία κοινωνία ονειρευόμασταν όλοι…!

Χθες το βράδυ πήρα ένα ακόμη διαζύγιο. Με έναν φίλο από τότε, από εκείνα τα χρόνια στην ξενιτιά, από τότε που τα κοινά μας όνειρα για την κοινωνία του τότε μέλλοντος ήταν όμορφα, ίσως λίγο ιδανικά και δυσ-πραγματοποίητα, πάντως όμορφα, ενωτικά, αδερφικά, αντίθετα σε κάθε μορφή βίας, ρατσισμού, εξάρτησης, καταναγκασμού. Χαθήκαμε στην πορεία κι όταν ξαναβρεθήκαμε, πριν τρία χρόνια περίπου, ήταν ένας άλλος άνθρωπος. Ένας τελείως διαφορετικός, σε όλα, άνθρωπος, ποτισμένος ως τα κατάβαθα με αυτό το χωρίς ψυχική διέξοδο κυρίαρχο μίγμα μισαλλοδοξίας, υπεροψίας, αγορολαγνείας (και αγοροφοβίας ταυτόχρονα…), ενάντια σε ό,τι η νεανική μας, θα πω, ψυχή λαχταρούσε τότε, ενάντια σε ό,τι μας κράτησε, εν τέλει, ζωντανούς όλα αυτά τα χρόνια…

Πήρα μονομερές διαζύγιο. Δεν άντεξα να του δείχνω το ξύλο που έπεσε τελείως αναίτια Κυριακή απόγευμα στην Πλατεία της Νέας Σμύρνης κι αυτός να μου λέει ότι οι «πάνθηρες», οι οπαδοί του Πανιωνίου, επιτέθηκαν στους καημένους τους τεθωρακισμένους αστυνόμους. Δεν άντεξα, συμπολίτες, γιατί μπορεί να βρισκόμουν κι εγώ στην Πλατεία της Νέας Σμύρνης στην Αθήνα ή στην Πλατεία Ελευθερίας στον Βόλο, εκεί που σακατέψανε στις 14.06.2020 οι «αμυνόμενοι» τον Βασίλειο – κι ακόμη διεξάγουν Ένορκη Διοικητική Εξέταση (ΕΔΕ) οι «Εσωτερικές Υποθέσεις», εδώ κι εννιά (9) μήνες. Δεν άντεξα, συμπολίτες. Και με τον καιρό θα στείλω κι άλλους στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας, στο οποίο χρονοντούλαπο έχει ανοίξει χαραμάδα και ξεχύνεται μπόχα απίστευτη…

Επί του προκειμένου, λοιπόν, και προκειμένου φερ’ ειπείν να ολοκληρωθεί το παρόν πόνημα, ας ξεκινήσουμε με μερικές σχετικές ερωτήσεις που μας απασχολούν κι απάντηση δεν βρίσκουν:

α) Πόσα λεωφορεία των περιφερειακών Υπεραστικών ΚΤΕΛ εκτελούν δρομολόγια στις αστικές γραμμές της Αθήνας και πόσα λεφτά πληρώνουμε όλοι οι Έλληνες γι’ αυτά; Πόσα καινούργια αστικά λεωφορεία για την Αθήνα αλλά και για την υπόλοιπη Ελλάδα θα είχαν αγοραστεί με αυτά τα ποσά; Γιατί ο άτιμος ο ιός κολλάει στις Πλατείες και δεν κολλάει μέσα στα παστωμένα λεωφορεία;

β) Πότε σκοπεύουν να έλθουν στην Ελλάδα χρήματα από τα 72 δις. € του Ταμείου Ανάκαμψης;

γ) Γιατί ολόκληρες οι ΗΠΑ των 330 εκατ. κατοίκων έχουν έναν (1) επικεφαλής λοιμωξιολόγο, τον κ. Άντονι Φάουτσι, και η Ελλαδίτσα δεν ξέρει τι έχει;

δ) Τι γίνεται με την δικαστική διαμάχη ΔΕΥΑΜΒ-ΕΡΓΗΛ; Τους φάγαμε ή μας έφαγαν;

ε) Ποια είναι η άποψη των τεσσάρων (4) κυβερνητικών βουλευτών σε σχέση με τα εμβολιαστικά κέντρα στην Μαγνησία; Ο κύριος Κοντοζαμάνης να ‘ναι καλά κι εμείς όπως-όπως, αδερφέ.

στ) Πού καταλήγουν οι τόνοι των ξύλων από τα δέντρα που καρατομούνται καθημερινά στον Βόλο; Πότε θα φυτευτούν τα καινούρια δέντρα για να εξισορροπηθεί το περιβαλλοντικό ισοζύγιο; Μήπως τα λουλουδάκια θεωρούνται δέντρα σε κάποιες πρόσφατες μελέτες και δεν το ‘χω πάρει χαμπάρι;

ζ) Ποια είναι η άποψη των τεσσάρων (4) κυβερνητικών βουλευτών σε σχέση με το Τραίνο του Πηλίου; Ποια είναι η άποψη των τεσσάρων (4) κυβερνητικών βουλευτών σε σχέση με το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας εν Βόλω; Διότι απόλυτη αφωνία και ουράνια νιρβάνα επικρατεί στα πέριξ, την ώρα που ο πληρωμένος κοντυλοφόρος του αφεντικού οργιάζει.

η) Πότε σκοπεύει ο Δήμος Βόλου να βγάλει μια λιτή (ή και δεμένη, δεν έχει σημασία…) ανακοίνωση για τον θάνατο του Γιάννη Στάμου, που ήταν επί 16 χρόνια Δημοτικός Σύμβουλος και επί 14 από αυτά Αντιδήμαρχος; Λέω τώρα εγώ, αν έχει μνήμη αυτή η ταλαίπωρη πόλη με τους τραγικούς κατοίκους.

Άφεριμ, που λένε και οι «φίλοι» μας οι Τούρκοι. Α! και για να μην το ξεχάσω: αν σκοπεύετε να βάλετε σημαία στο μπαλκόνι (που πολύ καλά θα κάνετε) φροντίστε να είναι η σωστή, από το 1978, Ελληνική μας Σημαία, αυτή με τις οριζόντιες ρίγες, 5 μπλε, 4 άσπρες, και τον σταυρό στην αριστερή πάνω γωνία. Αυτή είναι η σύγχρονη, από το 1978, επαναλαμβάνω, σημαία μας. Όσοι χρησιμοποιούν την παλιά, επιδιώκοντας να από- ή επι-δείξουν την δήθεν αυξημένη ελληνοφροσύνη τους, απλώς επιδεικνύουν το ακριβώς αντίθετο: τον ανθελληνισμό τους, καθώς δεν σέβονται την Ελληνική Σημαία.

Ρε τι τραβάμε κι εμείς οι πολίτες, καλοί μου συν-πολίτες. Υπομονή, θα ανθίσει και η δικιά μας λεμονιά. Και καλά Κούλουμα. Γεια-χαρά.

Ως φόρο τιμής στις γυναίκες όλου του πλανήτη αυτή η φωτογραφία του Steve McCurry, που απεικονίζει μια Αφγανή σε έναν καταυλισμό προσφύγων στο Πακιστάν. Έγινε εξώφυλλο στο περιοδικό National Geographic τον Ιούνιο 1985 και έκτοτε είναι η δημοφιλέστερη φωτογραφία στην ιστορία του περιοδικού, που υπάρχει από το 1888. Για να την απολαύσετε έγχρωμη, όπως πρέπει, μπείτε στο ιστολόγιό μου  http://babisskyrgiannis.blogspot.com

(δημοσιεύτηκε στην 124χρονη (1898-2021) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 10.03.2021, αρ.φύλλου 37.366. παρ' όλο που προστέθηκε ένα έτος η εφημερίδα συνεχίζει να δημοσιεύει στην πρώτη σελίδα το "123 χρόνια")