ευχές 2016

Με μια όμορφη κροκοσυλλέκτρια από την Κνωσσό σας ευχόμαστε...

κυκλο-φ-οριακα 832 23.12.2015

η φωνή του Κυρίου του ...

Χριστούγεννα ήρθαν ξανά. Αυτός ήταν και ο τίτλος ενός πολύ ποιοτικού φεστιβάλ Χορωδιών, που έλαβε χώρα το περασμένο Σάββατο 19.12.2015 στον Ι.Ν. Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης. Διοργανώτρια η Πολυφωνική Χορωδία του Δήμου Βόλου (μαέστρος ο κ. Γιάννης Καρκάλας) και συμμετέχοντες η Βολιώτικη Χορωδία (μαέστρος η κα. Στάσα Τζάλλα), η Ευρωπαϊκή Χορωδία Στρατιωτικής Σχολής Αξιωματικών Σωμάτων (από την Θεσσαλονίκη, μαέστρος ο κ. Ευάγγελος Αραμπατζής) και η Βυζαντινή Χορωδία Ωδείου Βόλου Ρυθμός (χοράρχης ο κ. Δημήτριος Χατζηγεωργίου). Τραγουδήσαμε, ψάλλαμε και το ‘φχαριστηθήκαμε, μαζί μας ελπίζω και όσοι είχαν την τύχη να παρευρεθούν – και ήταν πάρα πολλοί, ασφυκτικά γεμάτος ο Ναός.

Την επόμενη μέρα, Κυριακή 20.12.2015 ανάλογη σύναξη Χορωδιών με τίτλο «Μελωδικά Χριστούγεννα 2015» διοργανώθηκε από την Χορωδία Εκπαιδευτικών Ν. Μαγνησίας στον Ι.Ν. Αναλήψεως του Χριστού. Και αποδείχτηκε για μία ακόμη φορά πόσο σοφή είναι η απόφαση της τοπικής μας Εκκλησίας να διαθέτει τους Ναούς για τέτοιες εκδηλώσεις Πολιτισμού υψηλού επιπέδου.

Αυτό, το Πνεύμα των Χριστουγέννων. Που δεν είναι μωβ και κίτρινα λαμπιόνια και σούπερ δώρα (μας έχουν τρελάνει, πάλι, οι διαφημίσεις, όποτε κι αν ανοίξω την τηλεόραση κάποιος(-α) πολύ-πολύ χαρούμενος(-η) μου προτείνει μετ’ επιτάσεως το ένα ή το άλλο ως το «τέλειο» δώρο…) και κόκκινα χαλιά (ωσάν να επρόκειτο δια το Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών…) και όλη αυτή η «αμερικανιά» που μας έχει κατακλύσει στον καιρό την παγκοσμιοποίησης. Το Πνεύμα των Χριστουγέννων δεν είναι οικονομικό φαινόμενο – κι ας με συγχωρήσουν οι έμποροι, καταλαβαίνω και την δική τους αγωνία, στους δύσκολους καιρούς που όλοι περνάμε. Είναι θεραπεία ψυχής, οικογένεια και αγάπη, ιδίως τώρα, στους, επαναλαμβάνω, χαλεπούς καιρούς. Με αυτά κατά νου, η στήλη, κατά παράδοση απευθύνει τις χριστουγεννιάτικες ευχές της:

στους ηγέτες της Ευρώπης, να αντιληφθούν ότι οι πρόσφυγες του Αιγαίου είναι άνθρωποι 
στους ηγέτες της Ελλάδας, να μας φέρουν, επιτέλους, την Ελπίδα 
στους άνεργους οικογενειάρχες, να βρουν τρόπους να θρέψουν τα παιδιά τους 
στους συνταξιούχους, να συνεχίσουν να εισπράττουν την σύνταξή τους από τα κατεστραμμένα λόγω κουρέματος ταμεία τους 
στους εργαζόμενους, να συνεχίσουν να εργάζονται, χωρίς ακόμη χειρότερους όρους 
στις οργανώσεις αλληλεγγύης, να συνεχίσουν το σπουδαίο έργο τους με την βοήθεια όλων μας 
στην Υγεία, να παραμείνει υγιής παρά την λαίλαπα των ανθυγιεινών μέτρων 
στο Μουσικό Σχολείο (ιδιαιτέρως) και σ’ όλα τα Σχολεία, να συνεχίσουν απρόσκοπτα τα θεάρεστα έργα τους 
στα παιδιά όλου του κόσμου, να μπορέσουν να ζήσουν στον κόσμο που θέλουν 
στους ποδηλάτες αυτής της πόλης, να αποκτήσουν κάποτε ποδηλατοδρόμους (εκτός κι αν δεν θέλουν…) 
στο 58^ο Σύστημα Ναυτοπροσκόπων, να τα εκατοστίσει, μαζί με τον Ραν του 
στην Βολιώτικη Χορωδία και σ’ όλους τους Φορείς Πολιτισμού, να συνεχίσουν να αγωνίζονται τον καλόν αγώνα για το δικαίωμα στην έκφραση (όσοι αρωγοί, προσέλθετε…)

Η φωτογραφία που συνοδεύει την σημερινή στήλη είναι το λογότυπο μιας μεγάλης αμερικάνικης δισκογραφικής εταιρείας, που ξεκίνησε το 1899 με δίσκους 78 στροφών. Οι παλαιότεροι οπωσδήποτε την γνωρίζετε. Ονομαζόταν «His master’s voice», τουτέστιν «Η φωνή του Κυρίου του». Παρεισέφρησε στην στήλη, εν μέσω ευχών, και ζήτησε να μείνει, πρώτη φορά εμφανίζεται, και είπα να μην της χαλάσω το χατίρι.

Αλλά εμείς ας ολοκληρώσουμε τις ευχές μας:

στους πνευματικούς ανθρώπους της Ελλάδας και της πόλης μας, ιδιαίτερα, να βρουν τον τρόπο να πουν τα πράγματα με το όνομά τους 
στην «Θεσσαλία» και τους ανθρώπους της, να μακροημερεύουν με πιο αισιόδοξους πρωτοσέλιδους τίτλους 
σε όλους και όλες εσάς, να έχετε υγεία, οικογενειακή ηρεμία και πραγματική χαρά.

Καλά Χριστούγεννα συμπολίτες! Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη "Θεσσαλία" την Τετάρτη 23.12.2015)

κυκλο-φ-οριακα 831 16.12.2015

Αργία. Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2015, ημέρα σημαντική για την Ιστορία του Βόλου. Η πόλη έχει τεθεί σε υποχρεωτική αργία, η πόλη αυτή την ώρα δεν έχει Δήμαρχο. Καλημέρα συμπολίτες, το ζούμε κι αυτό. Αφού ζήσαμε μία παραίτηση Δημάρχου τον Μάιο του 2000 (που δεν ήταν αναμενόμενη), ζούμε τώρα, Δεκέμβριος 2015, και μία κατά νόμον – λόγω παραπομπής σε δίκη για πράξεις κακουργηματικού χαρακτήρα – αργία Δημάρχου (που ήταν, καθώς έλεγαν οι γνωρίζοντες, αναμενόμενη, από τις εκλογές του 2013 ακόμη).

Πώς και σε ποιο βαθμό θα επηρεάσει αυτή η αργία την πόλη, σύντομα θα φανεί, έχουμε να ζήσουμε ακόμη πολλά, καθώς διαφαίνεται. Και αναρωτιέμαι, συμπολίτες, αναρωτιέμαι κάθε μέρα, και προσπαθώ να καταλάβω, κι απάντηση συνολική και πειστική δεν βρίσκω στα πώς και στα γιατί.

Είπαμε: Ο νοών νοείτω και ο κατανοών κατανοείτω, ετούτη η στήλη δεν είναι εγκυκλοπαίδεια να τα γράφει όλα με το νι και με το σίγμα.

Εγκυκλοπαίδεια, ας πούμε, είναι η διαδικτυακή DIKIpedia, η (κατά τον ορισμό των δημιουργών της) «ψηφιακή βιβλιοθήκη του Δημοτικού Κέντρου Ιστορίας και Τεκμηρίωσης Βόλου», του γνωστού μας ΔΗ.Κ.Ι. δηλαδή. Εκεί, λοιπόν, στην σελίδα «Αρχείο Δήμου Βόλου», υπάρχει ένα συνοπτικό ιστορικό του Δήμου Βόλου, που παρέχει πολλά στοιχεία σε κάθε ενδιαφερόμενο, κυρίως για την διαδοχή των Δημάρχων και για τις σημαντικές αποφάσεις που αφορούν τον Δήμο Παγασών από το 1881 και Βόλου από το 1954. Και το σημείωμα καταλήγει: «...Ακολούθησαν ο Μιχάλης Κουντούρης (1978-1990 και 1999-2000), ο Δημήτρης Πιτσιώρης (1990-1998), ο Κυριάκος Μήτρου, (2000-2006), και ο Αλέκος Βούλγαρης από το 2007 έως σήμερα. Το Δημοτικό Συμβούλιο αποτελείται από 31 αιρετά μέλη (Π.Δ. 323/1989).» (οι υπογραμμίσεις δικές μου). Το διάβασα και το ξαναδιάβασα και είπα μήπως χάζεψα, κι έχουμε σήμερα ακόμη Δήμαρχο τον Αλέκο Βούλγαρη; Και το πιο «περίεργο» είναι ότι αμέσως παρακάτω, στον πίνακα με όλους τους Δημάρχους, από το 1881 μέχρι και σήμερα, εκεί υπάρχουν και ο Πάνος Σκοτινιώτης και ο Αχιλλέας Μπέος!! Ποιος «ξέχασε» να ενημερώσει το συνοπτικό ιστορικό; Κι ακόμη: το Δημοτικό Συμβούλιο δεν αποτελείται από 31 αλλά από 49 αιρετά μέλη μετά την εφαρμογή του Προγράμματος «Καλλικράτης», ήτοι ήδη από 01.01.2011, κοντά 5 χρόνια πριν!! Κανείς δεν σκέφτηκε να επικαιροποιήσει την DIKIpedia;;

Θα μου πείτε πάλι το γνωστό «ποιος νοιάζεται για τέτοιες λεπτομέρειες...» και θα σας απαντήσω ότι το διαδίκτυο έχει εξελιχθεί, πλέον, στην σχεδόν μοναδική πηγή πληροφόρησης των μαθητών, των σπουδαστών, των ακαδημαϊκών, των μελετητών, των ερευνητών και όλων όσων, εν πάση περιπτώσει, ενδιαφέρονται να βρουν κάποια στοιχεία για οτιδήποτε. Και μια πόλη που ενδιαφέρεται για την Ιστορία της οφείλει να προσέχει τα στοιχεία που κοινοποιεί.

Ύστερα περνάω μια βόλτα και από την επίσημη ιστοσελίδα του Δήμου Βόλου, σύνθεση του Δημοτικού Συμβουλίου, «σαν να μην πέρασε μια μέρα...», που λέει και το τραγούδι, τι ωραία-τι καλά, ονόματα και παρατάξεις, ένας σύμβουλος έχει παραιτηθεί και αντικατασταθεί – ο νέος δεν φαίνεται πουθενά, ένα σωρό σύμβουλοι ένθεν κακείθεν έχουν ανεξαρτητοποιηθεί – παραμένουν στις «αρχικές» παρατάξεις τους σύμφωνα με την επίσημη διαδικτυακή πύλη του Δήμου. Κανείς δεν σκέφτηκε να επικαιροποιήσει την ιστοσελίδα dimosvolos.gr;;

κυκλο-φ-οριακα 830 09.12.2015

Βόλος, ιστιοπλοϊκά στην παραλία

Αχ! Αννούλα του χιονιά...! Χρόνια καλά και πολλά για όλες τις Αννούλες – ιδιαίτερα στην Έφορο – έστω και χωρίς χιονιά. Κι ύστερα σου λέει «Αγιά Βαρβάρα βαρβαρών(ει), Αη Σάββας σαβανών(ει) κι Αη Νικόλας παραχών(ει)», γίνονται όλα αυτά με τις λιακάδες πού ‘χουμε; Δεν γίνονται. Φωτάκια, δεντράκια, ελαφάκια, προβατάκια γίνονται άμα διαθέτεις 100 χιλιάρικα, χιόνια στο καμπαναριό κατά παραγγελίαν δε γίνονται. Έγινε και η μεγάλη γιορτή της αφής του εορταστικού φωτισμού, καληώρα όπως ο Ομπάμα στην Ουάσινκγτων, με παρουσία Μαρτάκη και Μπεκατώρου (καταγράφω δια την Ιστορίαν), όμως τι ν’ τούτο πάλι με την απόφαση της Αποκεντρωμένης Διοίκησης, που ακυρώνει ως παράνομη την σχετική με όλα αυτά απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου;;

Το οποίο Δημοτικό Συμβούλιο, λέει, έκανε εκμίσθωση μέρους της Πλατείας Πανεπιστημίου (1.540 τ.μ.) και της Πλατείας Ρήγα Φεραίου (5.040 τ.μ.) για καλλιτεχνικές εκδηλώσεις που όμως τελικά δεν είναι καλλιτεχνικές («...δεν αναφέρονται ούτε ενδεικτικά ως προς το είδος, την ποιότητα, τον τόπο κι τον χρόνο πραγματοποίησής τους...) αλλά εμπορικές δραστηριότητες («...λούνα-παρκ, χωριό Αη Βασίλη, παγοδρόμιο, καρουζέλ...») και ειδικότερα για την σοκολατούπολη και τα εργαστήρια ζαχαροπλαστικής, λέει, πρόκειται για «...εγκαταστάσεις υγειονομικού ενδιαφέροντος παρασκευής και διάθεσης πρόχειρων γευμάτων, των οποίων η βραχυχρόνια λειτουργία μόν κατ’ εξαίρεση επιτρέπεται (και) στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις...». Άρα, καταλήγει η Αποκεντρωμένη Διοίκηση, γενικώς «...υφίσταται παράβαση του νόμου.» Αυτά διαβάζω, αυτά σας λέω, περισσότερα μπορεί να μάθουμε σήμερα Τετάρτη.

Ο Θεός μαζί μας, επαναλαμβάνω συχνά απ’ αυτή τη στήλη, συμπολίτες. Και ο νοών, νοείτω.

Στην παραλία, Κυριακή του Αη Νικόλα, με τη θάλασσα ν’ αστράφτει κι ολόκληρη την προκυμαία, μέχρι πέρα στα ψαράδικα, γεμάτη με ιστιοπλοϊκά σκάφη, πολλά απ’ αυτά επαγγελματικά. Δάσος τα μεταλλικά κατάρτια, σφιχτά κρατημένα απ’ τα ξάρτια τους, όμορφα, ταχύπλοα σκαριά, έτοιμα για την παραμικρή πνοή του Αιόλου. Υπέροχες εικόνες μέσα στο καταχείμωνο και κόσμος πολύς, κυριακάτικος και εορταστικός, να βολτάρει περιμένοντας τη λιτανεία του Αγίου. Στην οποία λιτανεία δεν είδα Ναυτοπροσκόπους, γιατί άραγε; Αλλά ούτε και παραπλέοντα σκάφη, αλιευτικά, βάρκες, κωπηλατικά κανώ, γιατί άραγε; Μόνο ένα βαπόρι άκουσα να σφυρίζει, γιατί άραγε; Μήπως ξεχάσαμε ότι ο Άγιος είναι ο προστάτης των θαλασσών και των ναυτικών και όλων όσων ασχολούνται με τη θάλασσα; Κι ότι η πόλη μας τον τιμά ως πολιούχο ακριβώς επειδή απολαμβάνει την ευλογία της θάλασσας;

«Άγιε Νικόλα παρακαλώ σε, στα πέλαγα όλα λουλούδια στρώσε» έγραψε ο Νίκος Γκάτσος, μελοποίησε ο Μάνος Χατζιδάκις και πρωτοτραγούδησε ο Γιώργος Ρωμανός το 1966.

κυκλο-φ-οριακα 829 02.12.2015

κάποτε υπήρχαν ποδηλατόδρομοι στον Βόλο...

Καλόν μήνα, συμπολίτες! Τον φάγαμε κι αυτόν τον χρόνο ή, καλύτερα, τον φορτωθήκαμε, Δόξα τω Θεώ να λέμε, αφού ακόμη είμαστε όρθιοι, ακμαίοι, και μπορούμε εμείς να γράφουμε κι εσείς να διαβάζετε.

Ολοταχώς για Χριστούγεννα, λοιπόν. Με λαμπιόνια αμερικάνικης έμπνευσης και αξίας 100.000 € και με το «Δος ημίν» στον Άγιο Νικόλαο, μεγάλη η Χάρη του, σε φουλ λειτουργία – ένα μέρος μόνο απ’ αυτά τα 100 χιλιάρικα θα έκανε το πραγματικό πνεύμα των Χριστουγέννων, που στεγάζεται σ’ αυτή την κατακόμβη, πολύ-πολύ πιο χαρούμενο. Η γκλαμουριά μας έλειπε, και ο κύριος Μαρτάκης, αν έχω καταλάβει καλά...

Α! ναι. Και ο κρυφός φωτισμός στην Αργώ. Απαραίτητος, δεν σηκώνει συζήτηση, ο κρυφός. Γιατί αν ήταν φανερός, με έναν-δυο μελετημένους προβολείς σε μελετημένα σημεία, ας πούμε, ε! δεν θα ήταν το ίδιο αδερφέ, ο κρυφός είναι αλλιώς...

Όμως ας μην είμαστε «μηδενιστές». Γίνονται κι άλλα πράγματα σ’ αυτή την πόλη και λίγο έξω απ’ αυτήν, πολλά γίνονται. Για παράδειγμα, διαμαρτυρία για τα σαμαράκια στον δρόμο Βόλου-Βελεστίνου, ένα θέμα που και η στήλη πολλαπλώς έχει αναδείξει εις ώτα μη ακουόντων. Και την ίδια μέρα η «έξυπνη» Περιφέρεια ανακοίνωνε ότι είναι έτοιμη για δημοπράτηση της ανακατασκευής σε ένα μήκος ενός χιλιομέτρου, εκεί που ο δρόμος έχει τρικυμία, με το όχι ευτελές ποσόν των εννέα (9) εκατομμυρίων ευρώ. Δεν έγινε ακόμη η δημοπρασία, και μάλιστα ηλεκτρονική, πλέον, όλες οι δημοπρασίες θα γίνονται εφεξής μέσω internet. Μέχρι να γίνει, να κατακυρωθεί, να συμβασιοποιηθεί, να εγκατασταθεί ο εργολάβος, να ξεκινήσει και να ολοκληρώσει το έργο, βάλε καλοκαίρι και βλέπουμε.

Εκείνος ο άλλος εργολάβος, που έχει αναλάβει την «σκούπα αρ. 2» του Περιφερειακού, έκανε πάνω από δύο χρόνια να ξεκινήσει έργο ασφαλτόστρωσης. Κι όταν τό ‘κανε (τι γκαντεμιά ειν’ αυτή!...) έκανε ένα κυματοειδές οδόστρωμα, ανάμεσα στον κόμβο της Αγίας Παρασκευής και στον κόμβο του Φυτόκου. Δεν ξέρω πώς γίνονται αυτά τα πράγματα, έχω κατ’ επανάληψη σκεφτεί και γράψει ότι αυτός ο δρόμος έχει κάτι, μια «αρνητική αύρα», τόσους εργολάβους έχει φαλιρίσει και τώρα πάλι τι ‘ν τούτο; Ένας απλός ασφαλτοτάπητας ήταν να πέσει και να διαστρωθεί-συμπιεστεί σύμφωνα με τους σχετικούς, παγκόσμιας εφαρμογής, κανόνες. Τι στο καλό συνέβη πάλι, ποιοι «αστάθμητοι» παράγοντες παρενέβησαν και προέκυψε κυματοειδές το οδόστρωμα; Μήπως ο εργολάβος δεν ήξερε τι πήγαινε να φτιάξει, μήπως, λέω, δεν είχε την απαιτούμενη πείρα σε ασφαλτοστρώσεις; Και τώρα τι κάνουμε; Η κεντρική υπηρεσία του Υπουργείου, ανέκαθεν αρμόδια γι’ αυτόν τον έρμο Δρόμο, θα παραλάβει αυτό το χάλι, σαν να μη συνέβη τίποτε; Θα επιμείνει σε αντικατάσταση ή θα ζήσουμε μαζί του, όπως τόσα και τόσα χρόνια ζούμε με το αντίστοιχο χάλι στον δρόμο Βόλου-Βελεστίνου;

κυκλο-φ-οριακα 828 18.11.2015

... σε σιωπηλές πλαγιές...

Τι καλές μέρες είναι αυτές, συμπολίτες! Σχεδόν απίστευτες ή μήπως σχεδόν επικίνδυνες; Μ’ αυτά τα τρελά που κάνει ο καιρός τα τελευταία χρόνια είναι να φοβάσαι το τι θα ακολουθήσει, ανασφάλεια και σ’ αυτό, μπορεί να ξυπνήσουμε ένα πρωί χωμένοι στο χιόνι ή μπορεί να μας βρει ο χιονισμένος Αη Βασίλης να κολυμπάμε στον Άναυρο, πού ξέρεις;

17 του Νοέμβρη, 42 χρόνια μετά. Μετά το τέλος της μεταπολίτευσης, στον καιρό των μνημονίων, τα ξημερώματα κατέληξαν, καθώς φαίνεται, και οι διηνεκείς διαπραγματεύσεις αυτής της φάσης, «Συμφώνησαν για το πώς θα μας πάρουν τα σπίτια» διάβασα σε έναν ενημερωτικό ιστότοπο του διαδικτύου. «Κανένα σπίτι σε χέρια Τραπεζίτη» θυμάμαι και ανατριχιάζω, αδέρφια. 42 χρόνια μετά, «ψωμί, παιδεία, ελευθερία», ποιος, αλήθεια, κυβερνάει σήμερα αυτόν τον τόπο;

κυκλο-φ-οριακα 827 11.11.2015

Καλημέρα συμπολίτες. Μια καλημέρα, μαζί με την άχρηστη πληροφορία ότι σήμερα, 11 11^ου και ώρα 11:11 (το πρωί) γίνεται παραδοσιακά στην Κολωνία η επίσημη έναρξη του γερμανικού καρναβαλιού! Κάθε χρόνο, σταθερά αυτή τη μέρα και αυτή την ώρα, ανεξάρτητα από το πότε πέφτει το Πάσχα. Ξέρω, χαρήκατε πολύ. Αλλά, απ’ την άλλη, καρναβάλι και πράσινα άλογα. Εμείς εδώ περιμένουμε τα Χριστούγεννα να ζήσουμε μια μαγική πόλη πλημμυρισμένη από τουρίστες, εμείς δίνουμε 100.000 € μόνο για λαμπιόνια, ποιος ξέρει πόσα άλλα δίνουμε δεξιά κι αριστερά για τα υπόλοιπα θεάματα άνευ άρτου.

Άκουσα αυτές τις μέρες ένα καινούργιο τραγούδι ενός νέου τραγουδοποιού, που λέγεται Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης, κι έχει στο ρεφραίν αυτούς τους στίχους: «Είμαι παντού, παντός και πάντα / είμαι εντός, εκτός κι αμήν. / Γέρασα πριν απ' τα τριάντα / μονάχα για τα προς το ζην.»

Μ’ άρεσε, νομίζω ότι εκφράζει την αγωνία των νέων ανθρώπων στους δύσκολους καιρούς των μνημονίων, στους καιρούς όπου κανείς δεν ξέρει τι κι από πού θα τού ‘ρθει. Ακόμη και κυριολεκτικά, μιας και οι μπουνιές, μετά την ασύστολη βωμολοχία, έχουν γίνει βασικό στοιχείο της δημόσιας ζωής και πρώτο θέμα στα σαλόνια των τηλεοράσεων. Και σαν να μην έφτανε αυτό, έχουμε και τις «επιστημονικές» απόψεις περί γενοκτονίας ή εθνοκάθαρσης, λες και είμαστε υποχρεωμένοι οι Έλληνες να εντρυφήσουμε σε έννοιες που και οι ίδιοι που τις υποστηρίζουν δεν μπορούν να μας πουν σε τι επί της ουσίας και επί του αποτελέσματος διαφέρουν – εμένα η γενοκτονία μου αρκεί, με καλύπτει πλήρως, τέλος.

Εμένα μου φτάνει ο ΕΝΦΙΑ, τα τέλη κυκλοφορίας που ακόμη δεν αποφασίστηκαν και θα «αναρτηθούν» (τα πάντα, πλέον, αναρτώνται, δηλαδή κρεμιούνται...) καμια-δυο μέρες πριν την λήξη της προθεσμίας πληρωμής τους και πάλι θα ψάχνω στο άδειο σεντούκι, μου φτάνει η απειλή του πλειστηριασμού, η απειλή της διακοπής του ρεύματος, η ανύπαρκτη υγειονομική μου περίθαλψη για την οποία όλο και κάτι παραπάνω πληρώνω, οι τιμές των προϊόντων που όλο ανεβαίνουν (τάχαμου λόγω ΦΠΑ...) και όλο «προσφορές» βγάζουν οι έξυπνοι επιχειρηματίες για να με βάζουν να τρέχω από πολυκαταστήματος εις πολυκατάστημα και ησυχία να μη βρίσκω, μου φτάνει αυτό που καθημερινά ζω απ’ το πρωί ως το βράδυ. Μου φτάνει επίσης αυτό που συμβαίνει στο αγαπημένο μου Αιγαίο που, χωρίς να το θέλει, ξεβράζει διαρκώς πτώματα παιδιών – τι φταίει κι αυτό, τι φταίει η αρχέγονη θάλασσα, άλλοι φταίνε και τους ξέρουμε, κι αυτοί αδιαφορούν κι εγώ, ζαλισμένος απ’ όλα τα παραπάνω, δεν κάνω τίποτε για να υποχρεώσω αυτούς τους δολοφόνους να σταματήσουν τους αδιέξοδους πολέμους. Μια φρίκη.

κυκλο-φ-οριακα 826 21.10.2015

ποδηλατοστάσιο στον Άγιο Νικόλαο

Με έναν βαρύ φθινοπωρινό ουρανό πάνω απ’ τα κεφάλια μας, τόσο κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά, καλημέρα συμπολίτες. Η μεταφορά βρίσκεται, βεβαίως, στις επικρεμάμενες φορολογικές, ΕΝΦΙΑκες, ασφαλιστικές τραπεζικές και λοιπές «μεταρρυθμίσεις», που, κατά την γνώμη μας, θα απορρυθμίσουν ακόμη περισσότερο τις ήδη απορρυθμισμένες ζωές μας.

Επειδή όσοι «σοφοί» κι αν ασχοληθούν με το ασφαλιστικό σύστημα σωτηρία δεν μπορεί να υπάρξει όσο η ανεργία καταγράφει συνεχώς ρεκόρ και όσο δεν επιστρέφονται στα ταμεία τα αποθεματικά που τους αφαιρέθηκαν με το μνημειώδες εκείνο κούρεμα των ελληνικών ομολόγων (PSI = Private Sector Involvement = Εμπλοκή Ιδιωτικού Τομέα στον δανεισμό μιας χώρας, και για την ακρίβεια, στην αγορά ομολόγων της, ένα σχέδιο γερμανικής προέλευσης, που εφαρμόστηκε παγκοσμίως μόνο στην Ελλάδα) για το οποίο τόσο πανηγύριζαν οι κκ. Βενιζέλος και Παπαδήμος τον Μάρτιο του 2012. Η δική μου «κοινή λογική» αυτό λέει, η λογική των διαχρονικών κρατικών λογιστών λέει μειώσεις συντάξεων και αυξήσεις εισφορών – αποκλείεται να «βγαίνει» αυτός ο λογαριασμός. Η μόνη πραγματική λύση βρίσκεται στην μείωση της ανεργίας και στην οργανωμένη ανακεφαλαιοποίηση των Ασφαλιστικών Ταμείων, όπως ακριβώς πληρώνουμε (όλοι εμείς) δισεκατομμύρια για την στήριξη των «συστημικών» Τραπεζών.

Τα ίδια, σε γενικές γραμμές, ισχύουν και για τους φόρους, που θεσμοθετούνται και δεν εισπράττονται ή θα εισπραχθούν σε 10-15 χρόνια μέσω ρυθμίσεων επί ρυθμίσεων και δόσεων επί δόσεων, και ζήσε μαύρε μου να φας τριφύλλι.

Ένας βαρύς φθινοπωρινός ουρανός...

Και μόνο η σοβαρή μείωση του όντως επονείδιστου και επαχθούς χρέους της χώρας μπορεί να φέρει κάποιες ηλιαχτίδες. Αν δεν γίνει ούτε αυτό, όσοι «σοφοί» κι αν ασχοληθούν με την ελληνική οικονομία μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, άκρη δεν θα βρουν – έχουμε και την εμπειρία του Γιάνη με ένα «ν»...

κυκλο-φ-οριακα 825 14.10.2015

Καλημέρα συμπολίτες. Με την θάλασσα ασχοληθήκαμε την προηγούμενη Τετάρτη, με την στεριά στην πόλη μας θα ασχοληθούμε σήμερα.

Θετική θεωρούμε την οριοθέτηση περισσότερων θέσεων στάθμευσης για μοτοσυκλέτες στην οδό Ερμού και στην οδό Γκλαβάνη. Βεβαίως τα μοτό γενικώς είναι πάρα πολύ περισσότερα και δεν υπάρχει δυνατότητα τακτοποίησης όλων, αλλά κι αυτές οι προσπάθειες θετικές είναι, γλιτώνουν κάποια πεζοδρόμια στο κέντρο, όπου (πρέπει να) κινούνται ελεύθερα οι πεζοί.

Διαμάχη για το κλάδεμα των δέντρων, εμφύλια σύρραξη, τρόπον τινά. Άκουσα γνωστόν τηλεπαρουσιαστή να «απαιτεί» την παραίτηση της αρμοδίας Αντιδημάρχου, επειδή κάποιες νεραντζιές κλαδεύονται «στα χοντρά». Παλιό το θέμα, επανέρχεται βιαίως σχεδόν κάθε χρόνο, και τα δέντρα είναι πάντα εκεί, ζουν και βασιλεύουν. Άρα μάλλον η Διεύθυνση Πρασίνου έχει το δίκιο με το μέρος της και οι πολίτες απλώς δεν ξέρουν ακριβώς πώς πρέπει κανείς να διαχειρίζεται κάθε δέντρο, από τα πάνω από 25.000 που υπάρχουν στους δημόσιους χώρους της πόλης.

Διαμάχη για τα αδέσποτα και τα φιλοξενούμενα στο δημοτικό κυνοκομείο ζώα. Άλλη μια παλιά ιστορία, κι εμείς θα επαναλάβουμε ότι το πρόβλημα των αδέσποτων δεν θα λυθεί αν δεν τεθεί υπό έλεγχο η κύρια πηγή παραγωγής αδέσποτων σκύλων, που είναι η Βιομηχανική και η Βιοτεχνική Περιοχή.

Διαμάχη μεταξύ ΔΕΥΑΜΒ και Τεχνικού Επιμελητηρίου. Αστειότητες. Το ΤΕΕ είναι ο θεσμοθετημένος τεχνικός σύμβουλος της Πολιτείας και έχει κάθε δικαίωμα να έχει, ως συλλογικό όργανο, τις απόψεις του, και να ασκεί οποιαδήποτε κριτική κάθε στιγμή, σε πράξεις και παραλείψεις της Διοίκησης. Η ποινικοποίηση αυτών των απόψεων δεν είναι στοιχείο της Δημοκρατίας.

κυκλο-φ-οριακα 824 07.10.2015

Τετάρτη πάλι, Καλημέρα συμπολίτες. «Έφτασε η Τετραδίτσα, πάει η βδομαδίτσα», έλεγε η γιαγιά μου η Μαρία, εκ Μ(ο)υρεσίου την καταγωγήν έλκουσα. Μετά τις μεγάλες καταστροφές στην Σκάλα Λακωνίας, στην περιοχή της Καλαμάτας, στην Κεφαλονιά (τι έχει τραβήξει αυτό το νησί…!) και στην δική μας Σκόπελο, να τώρα και οι οκτωβριανές λιακάδες και υψηλές (δια την εποχήν) θερμοκρασίες. Ένας «τρελός» καιρός, που πλήττει τοπικά και επιλεκτικά, σήμερα εδώ, αύριο ποιος ξέρει πού, με μια βία πρωτόγνωρη για τα ελληνικά δεδομένα. Κάποιοι λένε ότι τα φαινόμενα οφείλονται στο Ευρωπαϊκό «Ελ Νίνιο», το οποίο οφείλεται στην ταλάντωση του Βόρειου Ατλαντικού Ωκεανού (φαινόμενο ΝΑΟ, North Atlantic Ocsillation). Ή αντίστοιχη ταλάντωση του Ειρηνικού Ωκεανού έχει πάρει το όνομα «El Nino» (με περισπωμένη πάνω απ’ το n) και οφείλεται σε διαφορές θερμοκρασίας. Στον Ατλαντικό οφείλεται σε διαφορές ατμοσφαιρικής πίεσης στην επιφάνεια της θάλασσας, ανάμεσα στα νερά της Ισλανδίας και των Αζορών. Ανακαλύφθηκε το 1920 από τον Sir Gilbert Walker (1868-1958) και έκτοτε μελετάται από τους αρμόδιους επιστήμονες, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι δεν έχει καμία σχέση με την λεγόμενη κλιματική αλλαγή, που οφείλεται στο φαινόμενο του θερμοκηπίου, δηλαδή στην αύξηση του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα.

Μπερδεμένα πράγματα, συμπολίτες. Όσο ο άνθρωπος μελετάει την φύση που τον περιβάλλει (και πολύ καλά κάνει) τόσο ανακαλύπτει πόσο περίπλοκη είναι αυτή η φύση. Όταν δε, με τις ενέργειές του, παρεμβαίνει σ’ αυτή την περιπλοκή, τόσο περισσότερο περιπεπλεγμένα γίνονται τα φυσικά φαινόμενα.

Αφήστε που υπάρχει (η μήπως δεν υπάρχει πια;) και η περίφημη «τρύπα του όζοντος», για την οποία δεν ακούμε κάτι τον τελευταίο καιρό – τρύπα ήταν, μπορεί και να μπαλώθηκε, πού ξέρεις;

κυκλο-φ-οριακα 823 30.09.2015

ένας δρόμος στο Σαν Φρανσίσκο

Καλημέρα, συμπολίτες. Την είδατε την «υπερπανσέληνο» της 27^ης/28^ης Σεπτεμβρίου που συνδυάστηκε με ολική έκλειψη σελήνης; Αν την είδατε, καλώς εκάματε. Αν δεν, θα πρέπει να περιμένετε μέχρι το έτος 2033 για την επόμενη τέτοια σύμπτωση. Τα πράγματα έχουν ως εξής: Η λεγόμενη υπερπασέληνος φαίνεται μεγαλύτερη επειδή απλούστατα το φεγγάρι βρίσκεται στο περίγειο, δηλαδή στο πιο κοντινό σημείο στη γη. Δεν είναι πολύ σπάνιο φαινόμενο, συμβαίνει περίπου κάθε 412 ημέρες, δηλαδή κάθε έναν χρόνο και κάτι. Εκλείψεις σελήνης, μερικές ή ολικές, συμβαίνουν πολύ συχνά. Όμως ο συνδυασμός υπερπανσελήνου και ολικής έκλειψης σελήνης είναι ένα πράγματι σπάνιο γεγονός. Σκαλίζοντας στο διαδίκτυο βρήκα ότι μέσα στον 20^ο αιώνα συνέβη μόνο πέντε (5) φορές: 1910, 1928, 1946, 1964, 1982, ήτοι με μια περιοδικότητα 18 ετών. Ύστερα αυτή η περιοδικότητα δείχνει να διακόπηκε, δεν ξέρω για ποιον (φυσικό) λόγο. Το φαινόμενο εμφανίστηκε φέτος, 2015, και θα επαναληφθεί το 2033, δηλαδή πάλι μετά από 18 χρόνια – αν κάποιος από τους διακεκριμένους αστρονόμους που διαθέτει η πόλη μας έχει την καλή διάθεση, ας μας διαφωτίσει περαιτέρω, παρακαλώ.

Αρκετές υπεραστικές διαδρομές με αυτοκίνητο έκανε η στήλη όλο το προηγούμενο διάστημα. Πήλιο, Λάρισα, Λεπτοκαρυά, Αλμυρός, Αθήνα, πολλά χιλιόμετρα, πολλές επισημάνσεις (λόγω της γνωστής διαστροφής...). Ας δούμε μερικές: α) Στην Εθνική Οδό αρ. 6, την αποκαλούμενη και Παλαιά Εθνική Οδό Βόλου Λάρισας, τα στέγαστρα και γενικά τα σημεία στάσης των υπεραστικών λεωφορείων παραμένουν στα ίδια απερίγραπτα χάλια, φαίνεται ότι ουδείς ενδιαφέρεται γι’ αυτά, προφανώς ούτε οι ίδιοι οι χρήστες, οι κάτοικοι των πολλών ενδιάμεσων χωριών β) Στην ίδια οδό είναι, κατά την γνώμη μας, εύκολο και χρήσιμο να αντικατασταθούν οι δύο σηματοδοτούμενοι κόμβοι, στις διασταυρώσεις προς Κιλελέρ/Καλαμάκι και προς Χάλκη/Πλατύκαμπο, με μεγάλους υπεραστικούς κυκλικούς κόμβους γ) Ο δρόμος Βόλου-Βελεστίνου «δεν παλεύεται» πλέον, κατά το κοινώς λεγόμενον δ) Στην πόλη της Λάρισας όλα τα οδικά έργα προχωρούν με βήμα ταχύ ε) στην πόλη του Αλμυρού περιμένουμε με μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε το αποτέλεσμα όλης αυτής της τεράστιας αναστάτωσης που συμβαίνει στην κεντρική πλατεία ε) Στο Πήλιο, μέσα στο οργιώδες πράσινο, οι οδικές υποδομές υποφέρουν από τα νερά – τα νερά που είναι η ευλογία του βουνού – κάποια τοιχία αντιστήριξης στον επαρχιακό δρόμο Χάνια-Κισσός κινδυνεύουν με κατάρρευση στ) Στην βρυσούλα των Χανίων ο κάλαθος των αχρήστων λειτουργεί περίφημα, και μπράβο σ’ αυτόν (ή αυτούς) που τακτικά τον αδειάζει – αυτό αποδεικνύει πόσο απλή υπόθεση, τελικά, είναι η διατήρηση ενός καθαρού περιβάλλοντος.

κυκλο-φ-οριακα 822 23.09.2015

παρτέρι στην οδό Δημητριάδος

Καλημέρα, συμπολίτες. Με τον ίδιο Πρωθυπουργό και με καινούργια Κυβέρνηση βαδίζουμε προς τα πεπρωμένα της φυλής μας. Ο «σοφός λαός», εμείς δηλαδή, μίλησε. Για την ακρίβεια μίλησε το 56,57% των πολιτών που είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους των 56 εκλογικών περιφερειών της χώρας. Μιλώντας περί αποχής των ψηφοφόρων κάναμε μια μικρή αναζήτηση στο διαδίκτυο και διαπιστώσαμε α) ότι ο αριθμός των εγγεγραμμένων μεταβάλλεται σε κάθε εκλογική διαδικασία, πράγμα που σημαίνει ότι οι εκλογικοί κατάλογοι ανανεώνονται συνεχώς. Και έχει μειωθεί κατά 108.876 από τον Μάιο 2012 ως τον Σεπτέμβριο 2015, συμπεριλαμβανομένου και του δημοψηφίσματος του Ιουλίου 2015. β) στο ίδιο διάστημα ο αριθμός τον ψηφισάντων μειώθηκε κατά 910.456, αυτό είναι ένα μεγάλο νούμερο, που δεν ξέρω πώς ακριβώς αξιολογείται από τους αρμόδιους αναλυτές γ) πάντα στο ίδιο διάστημα το απόλυτο ποσοστό της αποχής (100-(ψηφίσαντες/εγγεγραμμένοι)) δείχνει μια σαφή ανοδική τάση, μέχρι το τωρινό 43,43%, που μάλλον αποτελεί το ιστορικό μέγιστο – δεν προλάβαμε να αναλύσουμε όλες τις 17 βουλευτικές εκλογές και τα 2 δημοψηφίσματα από το 1974 μέχρι σήμερα.

Το τι σημαίνει αυτή η αποχή γίνεται προσπάθεια να αναλυθεί με κοινωνιολογικά κριτήρια και νομίζω ότι χρειάζεται μεγάλη σοβαρότητα κι όχι αυτά που ακούω δεξιά κι αριστερά από κάθε έναν που θεωρεί ότι ξέρει. Το ότι δεν ξέρει κανείς αποδεικνύεται κι από τις περίφημες δημοσκοπήσεις, που ακόμη και στο έξιτ πολ έπεσαν πανηγυρικά έξω – η άποψή μας, που διακινδυνεύσαμε την προηγούμενη εβδομάδα, επιβεβαιώθηκε πλήρως: η διαφορά του 7,36% ανάμεσα στα δύο πρώτα κόμματα δεν υπήρξε ούτε στα όνειρα των ποικίλων δημοσκόπων και δημοσιολόγων.

Στην Μαγνησία νομίζουμε ότι μόνο η ανάλυση σε επίπεδο αριθμού ψήφων δίνει κάποια εικόνα, τα ποσοστά δεν λένε πολλά πράγματα. Σημαντικό στοιχείο, για τις δικές μας καταγραφές, η εκλογή κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, το πρωί της Δευτέρας, του 37^ου κατά σειρά Βουλευτή Μαγνησίας από το 1974, του κ. Κώστα Στεργίου από το ΚΚΕ. Σ’ αυτόν και στους υπόλοιπους πέντε επανεκλεγέντες η στήλη εύχεται μακρά και καλή θητεία, προς όφελος της αγαπημένης μας Μαγνησίας.

Αυτά περί αυτών. Οι εκλογές είναι παρελθόν, το μέλλον ανήκει στην νέα Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, το μέλλον είναι δύσκολο, κι αυτό το ξέρουμε κι όσοι ψηφίσαμε κι όσοι απείχαν.

Στην πόλη μας αναμένονται ανακατατάξεις. Γενικώς.

κυκλο-φ-οριακα 821 16.09.2015

Καλημέρα, συμπολίτες. Φτάσαμε, για μία ακόμη φορά στην πολυτάραχη ελληνική ιστορία μας, τρίτη μέσα στο 2015, μπροστά σε κάλπες. Για μία ακόμη φορά με σημαντικές αλλαγές στη σύνθεση του κομματικού χάρτη. Κι αυτό είναι ο βασικός λόγος για τον οποίο οι δημοσκοπήσεις στην Ελλάδα πέφτουν, κατά κανόνα, έξω, και οι ασχολούμενοι μ’ αυτές παλεύουν να κατανοήσουν ποια είναι η περιβόητη «συσπείρωση» και πώς θα γίνουν οι περίφημες «μετακινήσεις ψηφοφόρων. Αυτές οι στατιστικές μέθοδοι προβλέψεων με μικρό, αντιπροσωπευτικό δείγμα ερωτωμένων, που αναπτύχθηκαν από τον αμερικανό κύριο George Gallup (1901-1984) το 1936 και ισχύουν ακόμη με μικρές τροποποιήσεις, βασίστηκαν σε σταθερά συστήματα κομμάτων, δημοκρατικοί-ρεπουμπλικάνοι. εργατικοί-συντηρητικοί, χριστιανοδημοκράτες-σοσιαλδημοκράτες, άντε με προσθήκη ενός ή δύο κομμάτων παραπάνω. Έτσι δημιουργούνται στατιστικές σειρές από πολλές εκλογικές διαδικασίες και πολλά εκλογικά τμήματα και γι αυτόν τον λόγο στις αντίστοιχες χώρες οι αντίστοιχες δημοσκοπήσεις πετυχαίνουν τα λεγόμενα «όρια του στατιστικού λάθους». Εδώ και τώρα στην Ελλάδα μας είναι αδύνατον, λέμε εμείς, να υπάρξει ασφαλής πρόβλεψη, από τη στιγμή που σε κάθε εκλογική αναμέτρηση συμμετέχει και ένας τουλάχιστον καινούργιος κομματικός σχηματισμός. Αυτό που γίνεται και, δυστυχώς, πληρώνεται κιόλας, είναι μια τσαρλατανιά, η οποία ευθέως αποσκοπεί όχι στην αποτύπωση αλλά στην διαμόρφωση των επιθυμιών του εκλογικού σώματος.

Ενός εκλογικού σώματος που εγώ νομίζω, και να με συμπαθάτε αν σας ακούγεται «βαρύ», ότι δεν ξέρει τι επιθυμεί, μετά από έξι χρόνια αλληλοφαγώματος και αλλοπρόσαλλων πολιτικών.

Κι ο Θεός της Ελλάδας, για μία ακόμη φορά, ας βάλει το χέρι του. Κυριακή βράδυ, αλληλούια.

κυκλο-φ-οριακα 820 09.09.2015

χωρίς λόγια...

Ο μήνας έχει εννιά, Καλημέρα, συμπολίτες. Έχουν γεμίσει, πλέον, τα σαλόνια μας με προεκλογικά μηνύματα, συνεντεύξεις, προγράμματα και μη-προγράμματα, κατάρες και αναθέματα (ευχές δεν ακούς ποτέ…), κουτσομπολιά και εξυπναδίτσες και την ανάγκη δια εθνικήν συνεννόησιν – ποιος να συνεννοηθεί με ποιον; εδώ δυο άνθρώποι σ’ ένα καφενείο και δεν μπορούμε να βρούμε κοινό τόπο σ’ ετούτον τον τόπο. Αθώοι και ένοχοι όλοι, το ίδιο και εξ ίσου, εκεί που τα πράγματα έδειχναν να ξεκαθαρίζουν στις 25 Ιανουαρίου, σήμερα μου φαίνονται ακόμη πιο μπερδεμένα κι από πριν, φήμες και δημοσκοπήσεις (συνήθως ψεύτικες και σπανίως αληθινές…) λένε ότι βαδίζουμε προς εννεακομματική Βουλή.

Για σήμερα η στήλη επέλεξε να δημοσιοποιήσει ένα «ξένο» κείμενο. Ένα κείμενο που έγραψε στις 20.01.2015 και ανήρτησε στο προσωπικό της ιστολόγιο μια φοιτήτρια Ιατρικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, καθώς μελετούσε για την εξέταση της Φαρμακολογίας!!. Διαβάστε το:

κυκλο-φ-οριακα 819 02.09.2015

... απλώς, πανσέληνος

Ακόμη μία Καλημέρα, συμπολίτες. Μετά την υπέροχη πανσέληνο του περασμένου Σαββάτου αναπόφευκτα μπήκαμε στον ένατο μήνα του 2015, με το καλό να ... βγούμε. Με υπηρεσιακή κυβέρνηση (διαχρονικός και πάντα επίκαιρος ο στίχος του Μανώλη Ρασούλη «οι κυβερνήσεις πέφτουνε μα η αγάπη μένει») και ένα θολό και κατακερματισμένο πολιτικό τοπίο, στο οποίο, μέσα στην αναμπουμπούλα, εμφανίζονται και σχηματισμοί με άτομα από το απώτατο παρελθόν να διεκδικούν είσοδο στην Βουλή – η πεποίθησή μου είναι ότι αυτή η χώρα απαλλάσσεται από «πολιτικά πρόσωπα» μόνο με τον θάνατό τους, ποτέ νωρίτερα...

Όσο για την Ελπίδα, η οποία, ως γνωστόν, πάντα πεθαίνει τελευταία, η πεποίθησή μου είναι ότι υπάρχει ακόμη και μπορεί, σε βάθος τετραετίας να φέρει κάποια καλά αποτελέσματα, π.χ. την δραστική μείωση αυτού του παράλογου, παράνομου και επαχθούς (και όχι απεχθούς, όπως συχνά ακούω και διαβάζω, και μάλιστα από «επαΐοντα» πρόσωπα...) χρέους. Ένας καλός φίλος μού έστειλε μέσω διαδικτύου ένα κειμενάκι, προφανώς γραμμένο λίγο πριν την παραίτηση της κυβέρνησης, σας το παραθέτω αυτούσιο: «Αν ο Τσίπρας υπογράψει θα είναι ίδιος με τους προηγούμενους. Αν δεν υπογράψει θα είναι ανίκανος και θα μας πάει στη ρήξη. Αν πάμε σε ρήξη και νέο νόμισμα θα είναι προδότης γιατί δεν έχει τέτοια εντολή. Αν παραιτηθεί και φύγει θα είναι κότα. Αν δεν παραιτηθεί και αλλάξει κυβερνητικό εταίρο θα είναι λάτρης της εξουσίας. Το θέμα προφανώς δεν είναι ο Τσίπρας ή ο κάθε Τσίπρας. Η συμπλεγματικότητα του νεοέλληνα είναι, που δεν έχει ισορροπία και καθαρό νου. Εννοώ τον συλλογικό εαυτό της χώρας, που είναι διπολικός, τριπολικός και για ψυχιατρείο.» Αυτά, τα συμπεράσματα δικά σας, στην ιστορία υπάρχει και η ρήση του Καωνσταντίνου Καραμανλή περί «απέραντου φρενοκομείου», γεγονός είναι, πάντως, ότι η αυτογνωσία δεν αποτελούσε ποτέ ισχυρό προτέρημά μας ως Λαός.

Τώρα, πλέον, βρισκόμαστε πάλι σε προεκλογική περίοδο για τις 20 Σεπτεμβρίου, κι εμείς λέμε ότι πρέπει και ο Θεός και ο Λαός να βάλει το χέρι του, ώστε να εξυγιανθεί αυτή η άρρωστη κατάσταση.

κυκλο-φ-οριακα 818 26.08.2015

ο Μουτζούρης στην πεντάτοξη γέφυρα

Από του Αιγαίου τα μέρη, τελευταίες ήσυχες μέρες του Αυγούστου, καλημέρα συμπολίτες. Με τον τίτλο «Ήσυχες μέρες του Αυγούστου» υπάρχει και κινηματογραφική ταινία του Παντελή Βούλγαρη από το 1991, με πρωταγωνιστή τον Θανάση Βέγγο και μουσική του Μάνου Χατζιδάκι.

Βέβαια οι μέρες στην Ελλάδα δεν είναι και τόσο «ήσυχες», προς εκλογές βαδίζουμε πάλι, με ένα τουλάχιστον «περίεργο» πολιτικό σκηνικό, όπου πράγματι είναι όλοι εναντίον όλων και το μέλλον διαγράφεται μάλλον αβέβαιο. Θα βρούμε τον καιρό να τα πούμε κι αυτά. Σήμερα έχουμε άλλη προτεραιότητα.

Στις 11 Αυγούστου έφυγε από τη ζωή ένας άνθρωπος για τον οποίο η στήλη αισθάνεται την υποχρέωση να γράψει δυο λόγια. Ο Γιάννης Δαμίγος, σιδηροδρομικός, Δημοτικός Σύμβουλος Βόλου, ισόβιος Πρόεδρος του Συλλόγου «Φίλοι του Τραίνου Βόλου-Πηλίου» και αρωγό μέλος της Βολιώτικης Χορωδίας (ας με συγχωρέσει αν ξεχνώ κάποια άλλη δημόσια ιδιότητά του). Τον μπάρμπα Γιάννη τον γνώρισα το 1983, σχεδόν μόλις είχα επιστέψει στην πόλη μου μετά από 12 χρόνια απουσίας για σπουδές και φανταρικό. Ενδιαφέρθηκα, ως συγκοινωνιολόγος, για το Τραινάκι του Πηλίου και εντάχτηκα μετά πολλών επαίνων στον Σύλλογο των Φίλων του, που είχε συγκροτηθεί τον ίδιο χρόνο, από ανθρώπους που, από την 1^η Αυγούστου 1971 που σταμάτησε η λειτουργία του μικρού τραίνου, δεν σταμάτησαν ποτέ να επιδιώκουν την επαναλειτουργία του. Εκεί συνάντησα για πρώτη φορά τον Πρόεδρο Γιάννη Δαμίγο, τον Αντιπρόεδρο Αλέκο Πώποτα, τον Ταμία Ηλία Παπαθέου (στους ουρανούς και οι τρεις, πλέον) και την Γενική Γραμματέα κυρία Μηλίτσα Καραθάνου, σημερινή Πρόεδρο της Εταιρείας Θεσσαλικών Ερευνών. Αυτοί οι τέσσερις άνθρωποι ήταν και είναι, διαχρονικά, η ψυχή και το σώμα αυτού του Συλλόγου, που με πολύ κόπο κατάφερε πρώτα να χαρακτηριστεί το Τραινάκι στο σύνολό του ως Μνημείο της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς και ύστερα να επισκευαστούν γραμμές, γέφυρες και όλο το τροχαίο υλικό και να ξαναλειτουργήσει το 1996 στο τμήμα Άνω Λεχώνια-Μηλιές. Σ’ αυτή την τετράδα εντάχθηκα ως πέμπτος του Διοικητικού Συμβουλίου, κι όταν το 1992 ο κυρ Αλέκος έφυγε από κοντά μας κατέλαβα την θέση του Αντιπροέδρου. Μείναμε όλοι μαζί μέχρι που σιγά-σιγά αραιώσαμε (...) και έχω τις καλύτερες αναμνήσεις από εκείνες τις πολλές συνεδριάσεις, παραστάσεις, συγκεντρώσεις και λοιπά. Ο μπάρμπα Γιάννης ήταν πάντα ο αδιαμφισβήτητος Πρόεδρος. Μηχανοδηγός του Μουτζούρη στα νιάτα του, ήξερε απέξω κι ανακατωτά κάθε βίδα πάνω στις παλιές ατμομηχανές και τα ξύλινα βαγόνια, ήταν αυτό που λένε (και ξέρουν τι λένε αυτοί που το λένε) βαθύτατα «σιδηροδρομικός», αγαπούσε τα τραίνα και ιδιαίτερα τον «δικό του» Μουτζούρη. Βροντόφωνος αλλά ποτέ εριστικός, με χιούμορ και αποφασιστικότητα, με διαπραγματευτικές ικανότητες και άριστες δημόσιες σχέσεις, Πρόεδρος με τα όλα του. Ευτύχησε να δει το όνειρό του να παίρνει σάρκα και οστά.

κυκλο-φ-οριακα 817 12.08.2015

Άλλο ένα καλοκαίρι

στ’ όμορφου Πηλίου τα μέρη.

Στου Αιγαίου τα παιχνίδια,

που ‘ναι του Θεού στολίδια.

Στιχούργημα εποχιακόν και επί του ποδός, καλημέρα συμπολίτες. Η στήλη διάγει παραθαλασσίως, το αυτό επιθυμεί και δι’ υμάς. Με ήλιο, βοτσαλάκια, μελτεμάκια, ομπρέλες και ξαπλώστρες και... αυτοκίνητα. Πολλά αυτοκίνητα, συμπολίτες, παντού όπου μπορεί να χωρέσει ένα σιδερένιο κουτάκι βρίσκεις ένα τέτοιο. Μεγάλο, μικρό, ψηλό, χαμηλό, τα πάντα όλα, παντού.

Όχι πολλά χρόνια πριν ένας ντόπιος Δήμαρχος είχε προσπαθήσει να βάλει ένα φρένο σ’ αυτή την αυτοκινητοκατάληψη, τόλμησε μάλιστα να φτιάξει και μια ποδηλατολωρίδα, που την έβαψε κόκκινη και την διαχώρισε απ’ το υπόλοιπο οδόστρωμα με πλαστικά κολωνάκια, σήμερα δεν υπάρχει τίποτε. Αποδοκιμάστηκε κι ύστερα πήρε σύνταξη εκείνος ο Δήμαρχος, αλλάξανε δυο φορές τα πρώτα βιολιά στον Δήμο, σήμερα δεν υπάρχει όχι ποδηλατολωρίδα, ούτε σπιθαμή ελεύθερης από παρκαρισμένα αυτοκίνητα γης. Και βέβαια κανένα λεωφορείο, είτε τουριστικό, είτε, κυρίως, του υπεραστικού ΚΤΕΛ δεν διανοείται να προσεγγίσει τον παραλιακό δρόμο και σταματάει ψηλά, στον περιφερειακό δρόμο, όπου κι εκεί, πολλές φορές, υπάρχει μεγάλη δυσκολία στην αναστροφή. Καναδυό χρόνια λειτούργησε ένα λαστιχοφόρο τρενάκι, που ανεβοκατέβαζε τους δύστυχους επιβάτες, τώρα πάει κι αυτό.

κυκλο-φ-οριακα 816 22.07.2015

... το δικό μας, ελληνικό καλοκαίρι

Καλημέρα συμπολίτες. Καλοκαίρι, υψηλές θερμοκρασίες, ένα ακόμη θερμό ελληνικό καλοκαίρι. Μαζί με τα μπάνια του λαού (ιστορική φράση του Ανδρέα Παπανδρέου) κατά κανόνα καλοκαίρι συμβαίνουν σοβαρά γεγονότα σε τούτη τη γωνιά της γης με την «μεγάλη γεωπολιτικἠ σημασία» (ούτε αυτό μπόρεσε ποτέ να καταλάβει το χοντρό μου το μυαλό τι ακριβώς σημαίνει ή πώς αυτό διαχρονικά λειτουργεί για το καλό μας).

Αναμένουμε την συνέχεια, λοιπόν. Την εφαρμογή των συμφωνηθέντων, με τα οποία, καθώς λένε οι δημοσκοπήσεις, συμφωνεί το 70% του ελληνικού λαού. Και το χειρότερο, κατά την γνώμη μας, είναι ότι κι αυτό το 30% που διαφωνεί δεν μπορεί να τεκμηριώσει μια απολύτως αξιόπιστη εναλλακτική λύση. Η κατάσταση είναι «μπρος γκρεμός και πίσω γκρεμός», κι ότι δεν έγινε τα τελευταία πέντε χρόνια φαίνεται να πρέπει να γίνει τώρα –το ερώτημα γιατί δεν έγιναν κάποιες αναγκαίες κινήσεις τα προηγούμενα χρόνια έχει, νομίζω, την απάντησή του, όμως δυστυχώς η ιστορία γράφεται μόνο μια φορά και, το σημαντικότερο, γράφεται από τους νικητές. Αναμένουμε. Με αγωνία, όπως πάντα.

Κι ενώ όλα αυτά τα πολύ σημαντικά συμβαίνουν σε επίπεδο χώρας, σε επίπεδο πόλης τα μόνα σημαντικά είναι αυτά που αναφέρονται στο ποδόσφαιρο! Από αυτά που ακούω και διαβάζω κάπως μου δημιουργείται η εντύπωση ότι τα μόνα θέματα με τα οποία ασχολείται αυτόν τον καιρό αυτή η πόλη είναι τα θέματα των ποδοσφαιρικών ομάδων μας, ερασιτεχνικών τε και επαγγελματικών. Συμβούλια πάνε κι έρχονται, πρόεδροι έρχονται και φεύγουν, προπονητές και παίκτες αναζητούνται, πρόσωπα ανακυκλώνονται, δικαστήρια εμπλέκονται, άπειρη τροφή για τις συζητήσεις στα καφενεία, μακριά από τα πραγματικά τρέχοντα προβλήματα.

κυκλο-φ-οριακα 815 15.07.2015

Καί περάσανε μέρες πολλές μέσα σέ λίγην ὥρα. Καί θερίσανε πλῆθος τά θηρία, καί άλλους ἐμάζωξαν. Καί τήν άλλη μέρα ἐστήσανε στόν τοῖχο τριάντα.

Οδυσσέας Ελύτης, Άξιον Εστί, Τα Πάθη, Ανάγνωσμα Τρίτο: Η μεγάλη έξοδος

Καλημέρα συμπολίτες. Νομίζω ότι δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να περιγράψει κανείς αυτά που ζήσαμε τούτες τις τελευταίες μέρες στην Πατρίδα μας. Εγώ τουλάχιστον έτσι τα βίωσα. Ο Ελύτης σ’ αυτό το ανάγνωσμα αναφέρεται σ’ έναν λαϊκό ξεσηκωμό, μέσα στην κατοχή («η μεγάλη έξοδος»), που καταπνίγηκε από τα όπλα των Γερμανών κατακτητών. Κάπως έτσι δεν έγινε και τώρα; Χωρίς όπλα με σφαίρες, βέβαια, αλλά με όπλα την «ενότητα», την «αλληλεγγύη», την «εμπιστοσύνη», το «κοινό όραμα» και τον μπαμπούλα του αγνώστου, το οποίο κανείς ποτέ δεν αξιώθηκε ευκρινώς να περιγράψει παρ’ όλο που πολλοί συνεχώς αναφέρονταν σ’ αυτό, τα θηρία εμάζωξαν πολλούς στη φωλιά τους και ετοιμάζονται να θερίσουν έναν ολόκληρο λαό. Τους πρώτους τους έστησαν ήδη στον τοίχο, ξημερώματα Δευτέρας 13 Ιουλίου 2015.

Vae victis, ουαί τοις ηττημένοις ή αλίμονο στους νικημένους.

Η αλληλεγγύη θριάμβευσε, τα λεφτά στους υπολογιστές των τοκογλύφων συνεταίρων διασφαλίστηκαν, η εμπιστοσύνη αποκαταστάθηκε (εν μέρει...), το περιβόητο grexit το απομάκρυνε το νεόκοπο agreekment (στην δημιουργία ορολογίας ήταν πάντα ευφάνταστοι οι τεχνοκράτες των Βρυξελλών) και η Ελλάδα μπαίνει σε μια καινούργια περίοδο της μακραίωνης Ιστορίας της.

Βεβαίως, συμπολίτες, η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, αυτό νομίζω ότι το έχουμε συνειδητοποιήσει όλοι. Και η ελπίδα λένε ότι πεθαίνει τελευταία, άρα αφού η Ελλάδα δεν πεθαίνει ποτέ, δεν πεθαίνει και η ελπίδα. Ακόμη κι αυτή η τραγική «συμφωνία», που κρατάει την χώρα μας μέσα στον λεγόμενο «σκληρό πυρήνα της Ευρώπης», έχει περιθώρια ερμηνειών, περιθώρια χειρισμών, αποκρούστηκε το εξωπραγματικό αίτημα του απίθανου υπουργού οικονομικών της Γερμανίας περί μεταφοράς της ελληνικής δημόσιας περιουσίας στο δικό του μαγαζί στο Λουξεμβούργο, όπως φαίνεται τακτοποιείται κάπως το εξωφρενικό δημόσιο χρέος. Και η ανάπτυξη; Θυμόμαστε όλοι πόσο την περιμέναμε, πέντε χρόνια τώρα, να φανεί απ’ τη γωνία, τότε που σε πολύ τακτά διαστήματα ακούγαμε από επισημότατα χείλη ότι «έρχεται η Ανάπτυξη». Είμαστε στα μισά το έκτου χρόνου και πλέον περιμένουμε το «πακέτο Γιουνκέρ» (αυτό μου θυμίζει το κάποτε θεοποιηθέν μεν, κατασπαταληθέν δε «πακέτο Ντελόρ»...) με τα 35 δισεκατομμύρια των ευρωπαϊκών προγραμμάτων.

Εκείνο που μέσα σε όλα αυτά που συνέβησαν στην πρωτεύουσα του Βελγίου ίσως και να έχει την μεγαλύτερη σημασία είναι ότι το φίδι φάνηκε πια ξεκάθαρα ότι μεγαλώνει μέσα στο διάφανο αυγό του. Η Γερμανία, μέσω του ανεκδιήγητου υπουργού των οικονομικών της και μέσω της σιδηράς κυρίας καγκελαρίου της (κοριτσόπουλο μπροστά της η «πρωτότυπη» Μαργκαρετ Θάτσερ...) έδειξε σ’ όλον τον κόσμο την σαφή οικονομική υπεροχή της και τις ηγεμονικές προθέσεις της. Η «αντίσταση» των υπολοίπων ευρωπαϊκών κρατών περιορίστηκε στην φραστική αγανάκτηση του κ. Ρέντσι και στην «τεράστια επιτυχία» του κ. Ολάντ σχετικά με την έδρα της δημόσιας ελληνικής περιουσίας μαζί με το κλάμα του στην συνέντευξη τύπου για το πόσο άδεια θα ήταν η Ευρώπη χωρίς την Ελλάδα, την «κοιτίδα του πολιτισμού της». Η ευρωπαϊκή ιστορία των αρχών της δεκαετίας του ‘30 είναι ένας εφιάλτης που φαίνεται ότι επαναλαμβάνεται, και η σημερινή Ευρώπη των δορυφόρων με την απλωμένη παλάμη δεν φαίνεται να μπορεί να αντιδράσει σ’ αυτό. Εύχομαι ολόψυχα να διαψευστώ.

Εμείς, ο ελληνικός λαός, θα συνεχίσουμε να υπάρχουμε. Με τα καλά μας και με τα κακά μας. Με τις αρετές και με τις αντιφάσεις μας. Με τα «ναι» και με τα «όχι» μας, σήμερα έτσι κι αύριο αλλιώς, τώρα εδώ κι αύριο αλλού, στη γραμμή χωρίς γραμμή, στην ουρά της Ιστορίας.

Θα επιβιώσουμε ελπίζοντας.

Στη φωτογραφία η Γκουέρνικα του Πάμπλο Πικάσο.

Γεια σας.
(το κείμενο γράφτηκε μετά την Σύνοδο Κορυφής των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων της Ευρωζώνης, που ξεκίνησε το απόγευμα της Κυριακής 12 και ολοκληρώθηκε στις 09:30 το πρωί της Δευτέρας 13 Ιουλίου 2015, με μια συμφωνία για την παραμονή της Ελλάδας στο Ευρώ. δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη "Θεσσαλία" την Τετάρτη 15.07.2015)