κυκλο-φ-οριακα 1077, 27 Οκτωβρίου 2021

 

το 5ο Δημοτικό Σχολείο Βόλου παρελαύνει, 1965

Να ‘μαστε πάλι εδώ, καλημέρα αγαπητοί αναγνώστες! Μια μέρα μετά τον Αη Δημήτρη (ευχές σε όλους και όλες) και μια μέρα πριν από … τα γενέθλια του αείμνηστου πατέρα μας Αντώνη, 28 Οκτωβρίου 1906, 34 χρόνια πριν το 1940 – πέρυσι τέτοιες μέρες, στα κυκλο-φ-οριακά 1032, ανήμερα 28.10.2020, δημοσίευσα μια φωτογραφία κι έγραψα δυο λόγια γι’ αυτόν τον άνθρωπο, που πολέμησε στο αλβανικό μέτωπο ως έφεδρος υπολοχαγός, ως ένας απ’ τους πάρα πολλούς αφανείς ήρωες αυτής της χώρας. Μνήμη, Τιμή και Δόξα.

Και κάθε τέτοιες μέρες ακούω μέσα μου τη φωνή του Μάνου Κατράκη στο Πρώτο Ανάγνωσμα από το «Άξιον Εστί» του Οδυσσέα Ελύτη με τίτλο Η Πορεία προς το μέτωπο «Ξημερώνοντας τ' Αγιαννιού, με την αύριο των Φώτων, λάβαμε τη διαταγή να κινήσουμε πάλι μπροστά, για τα μέρη όπου δεν έχει καθημερινές και σκόλες. Έπρεπε, λέει, να πιάσουμε τις γραμμές που κρατούσανε ως τότε οι Αρτινοί, από Χιμάρα ως Τεπελένι. Λόγω που εκείνοι πολεμούσανε απ' την πρώτη μέρα, συνέχεια, κι είχαν μείνει σχεδόν οι μισοί και δεν αντέχανε άλλο…». Αξιώθηκα να αναγνώσω-απαγγείλω κι εγώ αυτό και τα υπόλοιπα δύο αναγνώσματα που περιλαμβάνονται στο μελοποιημένο από τον Μίκη Θεοδωράκη έργο, στην αλησμόνητη εκείνη συναυλία της Βολιώτικης Χορωδίας και της Χορωδίας Αταλάντης στο Πνευματικό Κέντρο της Ι.Μ.Δημητριάδος, στις 15 Ιουνίου 2014.

Και διηγώντας τα να κλαις… (η φράση προέρχεται από τον «Ύμνον εις την ελευθερίαν» του Διονυσίου Σολωμού, είναι η κατάληξη της 5^ης στροφής, που λέει «Δυστυχής! Παρηγορία / μόνη σου έμενε να λες / περασμένα μεγαλεία / και διηγώντας τα να κλαις). Και ζώντας το παρόν να ολοφύρεσαι, συμπληρώνω εγώ…

Μετά από εκείνη την συναυλία η Βολιώτικη Χορωδία προσκλήθηκε από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και εκτέλεσε τμήμα του «Άξιον Εστί» στην ετήσια επετειακή εκδήλωση για την 28^η Οκτωβρίου 2014, στο αμφιθέατρο «Γιάννης Κορδάτος», τιμή μας και καμάρι μας. Σήμερα μαθαίνω, διαβάζω, ακούω ότι το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας έχει δική του Χορωδία, υπό τη διεύθυνση ενός πολύ άξιου, νέου σε ηλικία, Μαέστρου και Συνθέτη, που είναι γέννημα-θρέμμα της πόλης μας, ομοίως τιμή μας και καμάρι μας. Αλλά δεν μαθαίνω, διαβάζω, ακούω ότι το Πανεπιστήμιό μας εκτιμάει όσο θα έπρεπε την ύπαρξη αυτής της Χορωδίας, τρίτης αν δεν κάνω λάθος, σε σημασία πανεπιστημιακής χορωδίας, μετά από την «Γιάννης Μάντακας» του Αριστοτελείου και εκείνη του Πανεπιστημίου Πατρών. Ως γνήσιος υπέρμαχος τής από πάσης απόψεως χορωδιακής «κουλτούρας» περιμένω (και επιμένω…) καλύτερη μεταχείριση από το αγαπητό μου Πανεπιστήμιο απέναντι στην Χορωδία του.

Στα προηγούμενα κυκλο-φ-οριακά μιλούσα θετικά για το Μόναχο και τους Γερμανούς και είχα υποσχεθεί πως σήμερα θα συνέχιζα με τα αρνητικά τους στοιχεία – διότι, εκτός των άλλων, καλός και παμπάλαιος φίλος με επέπληξε στο φατσοβιβλίο ότι εκθειάζω τους «ολετήρες των λαών, είτε με τα τανκς, είτε με τις μπανκς» (έξυπνο, δεν το είχα σκεφτεί…). Νομίζω ότι είναι ιεροσυλία να αναφερθώ σήμερα στην Γερμανία, μέρα που ‘ναι. Να έχουμε υγεία, χρόνο θα βρούμε, δεν θα τους αφήσουμε έτσι, αλλά ένα πράγμα μπορώ να το πω από τώρα: στην μεγάλη και πολύ αξιόλογη Pinakothek der Moderne Πινακοθήκη μοντέρνας τέχνης και design του Μονάχου είδαμε πολλά έργα τέχνης, προέλευσης τόσο πριν όσο και μετά τον 2^ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Είδαμε μόνον έναν (1) πίνακα, ένα τρίπτυχο για την ακρίβεια, που απεικονίζει, και μάλιστα με άγριο τρόπο, τον ναζισμό και τα βασανιστήρια, είναι του Ιρλανδού ζωγράφου Francis Bacon (Φράνσις Μπέικον) (1909-1992). Από τους πολλούς γερμανούς καλλιτέχνες που φιλοξενούνται ούτε ένας δεν «σχολιάζει» αυτό το πολύ κοντινό εγκληματικό παρελθόν, ούτε καν ο περίφημος Josef Beuys (Γιόζεφ Μπόις) (1921-1986). Είναι βέβαιο ότι κάτι σημαίνει αυτό, κι εγώ λέω πως σημαίνει ότι αυτός ο λαός δεν έχει, όπως θα έπρεπε, διαγράψει από την συλλογική του μνήμη τον ναζισμό και τα επακόλουθά του.

Πέρυσι παρέλαση δεν έγινε, λόγω κορωνοϊού, φέτος θα γίνει, είπαν «οι ειδικοί». Παρ’ όλο που ο κορωνοϊός δείχνει ότι «καλά κρατεί», παρ’ όλο που τα ποσοστά εμβολιασμού σέρνονται. Αλλά τώρα ιδού! Τα μονοκλωνικά αντισώματα είναι εδώ και θα μας σώσουν!! Τι ξευτίλα είναι αυτή αγαπητοί αναγνώστες. Κόσμος και λαός, σοβαροί επιστήμονες, από την αρχή τούτης της πανδημίας ζητούσαν και παρακαλούσαν να εφαρμοστούν οι θεραπείες με τα μονοκλωνικά αντισώματα – ακόμα και τα κυκλο-φ-οριακά ασχολήθηκαν επανειλημμένα με το θέμα. Το ιερατείο της «επιστημονικής» κονόμας απέρριπτε μετά βδελυγμίας πάσαν σκέψιν και κατακεραύνωνε ως αμαθείς και επικινδύνους δια την ασφάλειαν του Έθνους και των οικονομικών του αποθεμάτων όσους απετόλμουν να ομιλήσουν γι’ αυτά τα μιαρά κατασκευάσματα. Και ξαφνικά, όταν πλέον έχουμε 16.000 νεκρούς, όταν έχουν παμπλουτίσει Pfizer, Moderna, AstraZeneka και όλα τα παπαγαλάκια τους ανά την υφήλιο, βγαίνει «η επιτροπή» και εισηγείται την ευρεία χορήγηση μονοκλωνικών αντισωμάτων στα αρχικά στάδια της νόσου και με πλήρη κάλυψη του κόστους από τον ΕΟΠΥΥ, παρακαλώ. Βεβαίως οι «αρμόδιοι» φρόντισαν με νόμο-αίσχος να έχουν (κι αυτοί…) το ακαταδίωκτο, αλλιώς θεωρώ ότι πολλοί συγγενείς θανόντων θα μπορούσαν κάλλιστα να τους μηνύσουν για παράβαση καθήκοντος, ίσως και για ανθρωποκτονία, μαζί με Υπουργούς, Υφυπουργούς και γιατί όχι; και Πρωθυπουργό.

Για την ημέρα ψάξτε κι ακούστε το «Άσμα ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας» του Οδυσσέα Ελύτη (1941) σε μελοποίηση του Νότη Μαυρουδή (1968). Εγώ το πρωτο-άκουσα όντας μαθητής στο 2^ο Γυμνάσιο Αρρένων Βόλου – χούντα μεν, ιδιοφυείς δάσκαλοι δε… Γεια σας.

Στην φωτογραφία το 5^ο Δημοτικό Σχολείο Βόλου παρελαύνει, 1965.

(δημοσιεύτηκε στην 124χρονη (1898-2021) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 27.10.2021, αρ.φύλλου 37.557)

κυκλο-φ-οριακα 1061, 26 Μαΐου 2021

 

η αποβάθρα των υδροπλάνων της ArGo Airways στον λιμένα Βόλου

Καλημέρα συμπολίτες και συμπολίτισσες! «Είμαστε-δεν είμαστε, τίποτα δεν είμαστε, βρε!», που λέει κι ο Σαββόπουλος στο τραγούδι «Ας κρατήσουν οι χοροί», που από τον δίσκο «Τραπεζάκια έξω» τον Απρίλιο 1983 και το Ολυμπιακό Στάδιο τον Σεπτέμβριο 1983 πέταξε μέχρι την τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων Αθήνα 2004 και έγινε ο ύμνος των 200 χρόνων Ελλάδα 2021, καθότι «…φτιάχνουν οι Έλληνες κοινότητες κι Ιστορία οι παρέες…». Και το ότι δεν είμαστε τίποτε (δύο αρνήσεις, αλλά άντε άλλαξέ το, κύριε φιλόλογέ μου…) περίτρανα αποδείχτηκε μ’ αυτό το διαβολομικρόβιο, που κανείς δεν ξέρει (άλλες δυο αρνήσεις…) πούθε μας προέκυψε.

(Ψιλο)τσακωθήκαμε και με φίλους για τα μονοκλωνικά αντισώματα, αγγλιστί mabs, monoclonal antibodies, όλοι οι όροι με ελληνικές ρίζες, όλες οι ονομασίες των σκευασμάτων τελειώνουν σε -mab (-μάμπη) και υπάρχουν διαφοροποιημένες καταλήξεις που υποδηλώνουν κατηγορίες προέλευσης και σύνθεσης: -omab (-ομάμπη), -ximab (-ξιμάμπη), -zumab (-ζουμάμπη), -umab (-ουμάμπη). Η κλασική ερώτηση «κι εσύ τι είσαι; λοιμωξιολόγος είσαι;», όπως κάποτε, αν θυμάστε, «συνταγματολόγος;» (τότε με τα γαλάζια ψηφοδέλτια του ΠαΣοΚ) ή «σεισμολόγος;» (τότε με τον μεγάλο σεισμό στο Αίγιο) είναι αλήθεια ότι ως λαός έχουμε περάσει πολλά στάδια γνωστικής εξειδίκευσης, υπερτροφικής ημιμάθειας, για την ακρίβεια, και τώρα με την πανδημία γίνεται πανηγύρι. Μην παραβλέπετε και το γεγονός ότι τότε, στις περιπτώσεις που αναφέραμε, δεν υπήρχε το διαδίκτυο, μόνο τηλεόραση, εφημερίδες και περιοδικά. Τώρα γίνεται «μαύρος χαμός» όχι στο «σοβαρό» διαδίκτυο (που υπάρχει, και είναι ό,τι καλύτερο έχει ως τώρα δημιουργήσει ο ανθρώπινος νους) αλλά στα περιβόητα και παντελώς πανταχόθεν ανεξέλεγκτα «μέσα κοινωνικής δικτύωσης». Όπου ο καθείς και η καθεμία δικαιούται να κατέχει την απόλυτη γνώση και να την διασπείρει ελευθέρως, στο όνομα της ελευθερίας της έκφρασης, η οποία, από την άλλη μεριά, είναι η μόνη που μας έχει απομείνει, καθώς όλες οι άλλες συνταγματικές ελευθερίες μας βρίσκονται τουλάχιστον σε αναστολή.

Έτσι, λοιπόν, λοιμωξιολόγος δεν είμαι, συγκοινωνιολόγος είμαι, και απλώς προσπαθώ έναν χρόνο τώρα να κατανοήσω την επιχειρηματολογία των λοιμωξιολόγων που δεν εισηγούνται την χρήση των μονοκλωνικών αντισωμάτων για την θεραπεία της CoViD-19. Ύστερα είπα να μάθω δυο πράγματα περί του τι είναι, πώς παράγονται αυτά τα αντισώματα και πώς θα λειτουργήσουν στον «ξένο» οργανισμό – εκεί έμπλεξα! Καταδύθηκα με σεβασμό σε άμετρα βάθη ανθρώπινης γνώσης και όταν αναδύθηκα αισθανόμουν μόνο απόλυτο δέος. Κράτησα κάποια αρχεία, αλλά δεν ξέρω πώς να τα χρησιμοποιήσω. Όσοι/όσες μπορείτε κάντε το, θα φτάσετε στο επίκεντρο της ανθρώπινης ύπαρξης, στο θαύμα της Φύσης, στην απόδειξη της ύπαρξης του Θεού – όχι, βέβαια, τσαλαβουτώντας στα άπειρα, πλέον, «ενημερωτικά σάιτς», που απλώς αναπαράγουν το ένα το άλλο.

Παράδειγμα περί τούτου του τελευταίου το ΦΕΚ για το υδατοδρόμιο του Βόλου. Πρώτα διάβασα το πανηγυρικό άρθρο στην εφημερίδα μας, που ξεκινάει ακριβώς «Με ΦΕΚ που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα της Κυβερνήσεως εγκρίθηκε η χορήγηση της άδειας που αποκτάει ο Οργανισμός Λιμένα Βόλου για να προχωρήσει μετέπειτα στη δημιουργία του υδατοδρομίου της πόλης…» και συνεχίζεται με δηλώσεις του συναδέλφου Διευθύνοντα Συμβούλου και όλα καλά. Όμως αυτό με την άδεια που χορηγείται τώρα για να δημιουργηθεί «μετέπειτα» το υδατοδρόμιο δεν μου πολυάρεσε, και είπα να ψάξω το συγκεκριμένο ΦΕΚ. Δεν το βρήκα, συμπολίτες. Βρήκα δεκάδες ιστοσελίδες, οι περισσότερες με τις ίδιες ακριβώς λέξεις για το γεγονός, σε καμία ο αριθμός του ΦΕΚ. Κατόπιν αυτού έχω μείνει με την απορία. Και δεν το «παίζω μάγκας» συμπολίτες. Πάμε πάλι από την αρχή:

Από τον Σεπτέμβριο 2009 έως τον Μάρτιο 2010 στον λιμένα του Βόλου από-/προς-θαλασσώνονταν υδροπλάνα της εταιρείας ArGo Airways, τύπου De Havilland Single Otter DHC3 με πλήρωμα 2 άτομα και δυνατότητα μεταφοράς 9 επιβατών, με κατεύθυνση προς/από Σκιάθο, Θεσσαλονίκη και Αθήνα. Πραγματοποιήθηκαν συνολικά 864 πτήσεις με πληρότητα της τάξης του 67%, πρόλαβα και έκανα ένα ταξίδι ωρών αλερετούρ στην Σκιάθο στις 30.11.2009 με διάρκεια πτήσης 17 λεπτά – προς Αθήνα ήταν 55 λεπτά και προς Θεσσαλονίκη 42 λεπτά. Οι πτήσεις προσ-/από-γειώνονταν στα «κανονικά» στεριανά αεροδρόμια, ακόμη και της Σκιάθου – διότι μόνο ο Βόλος είχε υδατοδρόμιο, την αδειοδότηση του οποίου την ξεκινήσαμε Φεβρουάριο 2008 και την τελειώσαμε Σεπτέμβριο 2009, ήμουν τότε εκπρόσωπος του Δήμου Βόλου στην αρμόδια προς τούτο επιτροπή. Αυτός ήταν και ο λόγος που η γραμμή σταμάτησε, τα υψηλά κόστη των αεροδρομίων, που επιβάρυναν πολύ το κόμιστρο.

Τα υπόλοιπα υδατοδρόμια δεν έγιναν ποτέ. Λες και πρόκειται για ποιος ξέρει τι υποδομές, ένας διάδρομος στη θάλασσα με συντεταγμένες είναι, σαφώς έξω από την ρότα μεγάλων πλοίων, άντε να έχει και καμιά σημαδούρα να μην μπαίνουν μέσα βάρκες, έτσι κι αλλιώς σχεδόν το σύνολο των πτήσεων γίνεται με κανόνες οπτικής επαφής (vfr), επιστήμη ολόκληρη έχει γίνει το θέμα, μελέτες, υπογραφές και σφραγίδες και ουσία λίγη. Και η ουσία είναι, αγαπητοί μου αναγνώστες και αγαπητοί συνάδελφοι στον Οργανισμό ότι αν ταυτοχρόνως δεν αδειοδοτηθούν υδατοδρόμια σε Σκιάθο, Σκόπελο, Αλόννησο (τουλάχιστον) πολύ φοβάμαι ότι για μία ακόμη φορά θα γίνει μια μεγαλοπρεπής τρύπα στο νερό. Μακάρι να διαψευστώ. Αν και έχω την υποψία ότι αυτοί που λεν ότι έχουν τον Πρωθυπουργό χ@@@@νο έχουν το ίδιο και τα υδροπλάνα…

Αυτά. Είναι και το Εμπορευματικό Κέντρο, είναι και ο Βόλος που δεν λέει να κατασταλάξει αν θα γίνει Μονακό ή Ρότερνταμ (άντε μην θυμηθώ και την Ευρωβιζιόν με την ιταλική μάπα…), είναι κι η Ελλάδα που αντιστέκεται, είναι κι ο άνθρωπός μας για 4^η εβδομάδα στα πολύ δύσκολα, να μην ξεχνάτε να αγαπάτε αλλήλους, συμπολίτες. Γεια σας.

Στην φωτογραφία η αποβάθρα των υδροπλάνων στον Κεντρικό Προβλήτα του Λιμένα Βόλου.

(δημοσιεύτηκε στην 124χρονη (1898-2021) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 26.05.2021, αρ.φύλλου 37.427)