κυκλο-φ-οριακα 911 20 Δεκεμβρίου 2017

... μαλλιά-κουβάρια

Καλημέρα και φτάσαμε, συμπολίτες. Στα Χριστούγεννα εννοώ, γιατί κάπου αλλού δεν βλέπω σύντομα να φτάνουμε. Όμως σήμερα, μέρες που ‘ναι, η στήλη δεν θα «γκρινιάξει» για τίποτε. Ούτε για το κοινωνικό μέρισμα, που μοιράστηκε αλλά δεν έπρεπε να μοιραστεί, ούτε για το επίδομα των 400 ευρώ σε άνεργους νέους που επίσης δεν έπρεπε να δοθεί διότι είναι προεκλογική ελεημοσύνη, ούτε για το στρατόπεδο Γεωργούλα που δεν ξέρω ποιος «έξυπνος» έβγαλε στον αέρα μία ακόμη ψεύτικη είδηση (στα νεοελληνικά fake news), ούτε για τον Δήμο που ευελπιστεί (;) να γίνει δανειοαγοραστής (στα νεοελληνικά ο σύνθετος όρος funds-γύπες), ούτε για τον Ολυμπιακό μας που έμεινε, γιορτιάτικα, ακέφαλος (ή, εν πάση περιπτώσει, ολιγοτεροκέφαλος), αλλά ούτε και για τους τηλεφωνικούς ψηφοφόρους του τρίτου ημιτελικού γύρου του τηλεοπτικού υπερθεάματος «Ελλάδα έχεις ταλέντο» (αλήθεια, πώς τους ξέφυγε τέτοιος ελληνικός τίτλος;), που έστειλαν στον τελικό γύρο κάτι μπάζα κι άφησαν εκτός εκείνον τον απίθανο τύπο με την κρυστάλλινη σφαίρα!

Διότι αυτές είναι, αγαπητοί μου, μέρες αγάπης και μέρες επί γης ειρήνης, ασχέτως αν μαίνονται ένας σωρός πόλεμοι, που δημιουργούν έναν σωρό πρόσφυγες, που η καλή μαμά-Ευρώπη καθημερινά φροντίζει να τους φορτώνει στην Ελλαδίτσα, της οποίας Ελλαδίτσας αυτή η κυβέρνηση δεν είναι ικανή να τους διαχειριστεί και θα έρθει η επόμενη κυβέρνηση που ήταν προηγούμενη και θα τα κάνει όλα πολύ ωραία και θα ζούμε πολύ καλύτερα, τι καλύτερα; μέσα στη χλιδή θα μας έχει κι εμάς και τους πρόσφυγες, γενικώς, ούτε φόρους ούτε εφόρους, ούτε Μόριες και τέτοιες μωρίες, τίποτε, είναι μέρες αγάπης σας λέω και στα συνέδρια μ’ αρέσει που όλοι φεύγουν αγκαλιασμένοι και δείχνουν τι ωραία ότι αγαπιούνται και αγαπάνε κι εμάς.

κυκλο-φ-οριακα 910 13 Δεκεμβρίου 2017

Καλημέρα συμπολίτες. Με λιακάδες πορευόμαστε προς την φάτνη. Είναι και κάποιοι τύποι, καταστροφολάγνοι, που κάθε μέρα μιλούν για επερχόμενο βαρύτατο χειμώνα. Είναι αυτοί οι άνθρωποι που χαίρονται όταν υπάρχει ανασφάλεια και ψυχολογική πίεση στους συνανθρώπους τους. Ο άλλος μου έλεγε ότι διάβασε στο διαδίκτυο πως η αμερικάνικη εταιρεία διαστήματος, η περιβόητη ΝΑSA, είχε βγάλει φιρμάνι για 30 υπό το μηδέν στην Ελλάδα από το τέλος του Νοέμβρη μέχρι τον Μάρτη, ναι, μάλιστα, ειδικώς στην Ελλάδα ένας απέραντος πάγος – του σύστησα να ξαπλώσει και να βάλει ο ίδιος λίγο πάγο στο κεφάλι, μπας και συνέλθει.

Όμως είναι τρομερό πράγμα αυτή η υπερ-, και κατά κανόνα, παρα-πληροφόρηση που υπάρχει στις μέρες μας. Και γίνεται ακόμη πιο τρομερό για τις γενιές που έρχονται, για τα παιδιά και τα εγγόνια μας, που θα είναι, φοβάμαι πολύ, απολύτως έρμαια των διαδικτυακών διαθέσεων του κάθε ανεγκέφαλου (στην καλύτερη περίπτωση) ή επικίνδυνου παρανοϊκού.

Έγραψα «παρανοϊκού» και, τελείως τυχαία, το μυαλό μου πήδησε στον αξιότιμο πρόεδρο κύριο Τραmp, που αιφνιδίως αποφάσισε να βάλει μία ακόμη φωτιά στην πολύπαθη Μέση Ανατολή, αναγνωρίζοντας, λέει, την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ κι όχι πια το από το 1948 Τελ Αβίβ. Προκαλώντας, κατά πάσα πιθανότητα μια τρίτη παλαιστινιακή ιντιφάντα. Ιιντιφάντα (انتفاضة ), αραβική λέξη, κυριολεκτικά «τίναγμα», κατ’ επέκταση «εξέγερση», «αντίσταση» - η πρώτη 1987-1993, η δεύτερη 2000-2005, χιλιάδες οι εκατέρωθεν νεκροί, και οι Παλαιστίνιοι ακόμη δίχως κράτος (τόσο η αραβική γραφή όσο και οι λοιπές πληροφορίες κατατάσσονται στα ευεργετικά αποτελέσματα του διαδικτύου, το οποίο, όπως πολλάκις έχουμε εμείς εδώ επισημάνει, είναι ταυτοχρόνως κόλαση και παράδεισος).

Πορευόμαστε, λοιπόν, προς την φάτνη. Και, ως γνωστόν, αυτή η πορεία είναι διανθισμένη, διακοσμημένη, όπως θέλετε πέστε το, με φωτάκια και λαμπιόνια, προκειμένου να μην χάνουμε το στίγμα, τον δρόμο. Και επειδή, ως γνωστόν, σε τούτη την πόλη εμείς όλοι πολύ συχνά τον χάνουμε τον δρόμο μας, χρειαζόμαστε πολλά φωτάκια και λαμπιόνια τέτοιες μέρες. Για να μην χάνουμε τον δρόμο προς την φάτνη. Και να, λοιπόν, η οδός Δημητριάδος, φωτισμένη με ένα γλυκό κίτρινο φως, περίπου σαν το φως το ήλιου. Το ίδιο και η οδός Κ.Καρτάλη, όπως την έχουμε κρατήσει στην ευχετήρια κάρτα μας για το 2015, όπου ελπίζαμε ότι ή ελπίδα έρχεται, αν θυμάστε, που λέει ο λόγος (η αρχική φωτογραφία κάπου έχει κρυφτεί και δεν την βρίσκω).

οδός Δημητριάδος

οδός Κ.Καρτάλη

Αυτό το μπλε το σημερινό δεν το μπορώ βρε παιδιά. Μου είναι ξένο, είναι έξω από την περί φωτός αντίληψή μου. Θα μου πείτε «γούστα είν’ αυτά», και δεν θα διαφωνήσω, γούστα είναι, ούτως ή άλλως η αισθητική των λαών αλλάζει συν τω χρόνω, αλλά τούτο το βαθύ μπλε που μας έχει κατακυριεύσει τα τελευταία χρόνια δεν μου «κάθεται» με τίποτε, συμπολίτες, στον δρόμο για την φάτνη.

Γι αυτό φέτος είπα να σας ευχηθώ για τα Χριστούγεννα και το Νέο Έτος με μια φωτογραφία από τις «Μορφές» ή τα «Πέτρινα Δέντρα» του λαρισαίου γλύπτη Φιλόλαου Τλούπα, που από το 1986 (επί Δημαρχίας Κουντούρη) στέκονται καταντικρύ του Παγασητικού στην Πλατεία του Αναύρου.

Που λούζονται στο φως της λιακάδας το πρωί κι αγναντεύουν τα ιστία στον ορίζοντα και το βράδυ εκπέμπουν το φως του αλλοτινού πολιτισμού αυτής της όμορφης πόλης.

Να είμαστε καλά και θα ξανανταμώσουμε σίγουρα. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη "Θεσσαλία" την Τετάρτη 13.12.2017)

ευχές 2018

...με πέτρινα δεντράκια "μορφές" του γλύπτη Φιλόλαου 

κι ένα πανάκι στον ορίζοντα, 

καλοτάξιδες ας είναι οι φετινές οικογενειακές ευχές μας...

κυκλο-φ-οριακα 909 6 Δεκεμβρίου 2017

ο Άγιος Νικόλαος, των ναυτικών ο προστάτης

Τ’ Αη Νικόλα, βοήθειά μας. Σωρό τραγούδια, όλα αφιερωμένα εξαιρετικά. Δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι σχετικό και στο ρεπερτόριο της κυρίας Παπαρίζου ή του κυρίου (πον)Σταν που μας επισκέφτηκαν με το αζημίωτο τις προάλλες, εμείς κατά κακή (ή μήπως καλή;;) μας τύχη απουσιάζαμε στην Πελοπόννησο και στην Αθήνα. Και συνέπεσε την ώρα που στον μπλε ουρανό του Βόλου πετούσαν αερόστατα, καρδιές και έλκηθρα, εμείς να επισκεπτόμαστε στο Μέγαρο Μουσικής την έκθεση «Van Gogh alive», τουτέστιν «ζωντανός Βαν Γκογκ», υπό τους ήχους κλασικής μουσικής – μια ιδιαίτερη εμπειρία, στην οποία με την χρήση ειδικών προγραμμάτων ηλεκτρονικού υπολογιστή και 40 ψηφιακών βιντεοπροβολέων «ζωντανεύουν» σε μεγάλες οθόνες όλοι οι πίνακες του μεγάλου Ολλανδού ζωγράφου, που έζησε μόνο 37 χρόνια, από το 1853 ως το 1890. Όλοι οι πίνακες με όλες τους τις ζωγραφικές και χρωματικές λεπτομέρειες, μια πανδαισία.

Αυτά συνέβαιναν το βράδυ της Παρασκευής 1 Δεκεμβρίου 2017. Πάντως από χριστουγεννιάτικο διάκοσμο, η Αθήνα χάλια! Χάλια, τελείως, ένα μεταλλικό δέντρο στο Σύνταγμα, μισοστημένο και κακορίζικο και έτερον ουδέν. Ακούσαμε και το σχόλιο «εμ! αφού ο Δήμαρχος (Γιώργος Καμίνης) έτρεχε να γίνει αρχηγός της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, πού να προλάβει;!». Το ακούσαμε και δεν είπαμε τίποτε, τι θα μπορούσαμε, δηλαδή να πούμε, ε!, σας ερωτώ.