κυκλο-φ-οριακα 1241, 2 Ιουλίου 2025

 Καλημέρα και πάλι, Συμπολίτες!

Η απουσία της περασμένης Τετάρτης (και μας ψάχνατε, έμαθα…) οφειλόταν σε ολιγοήμερη προσκυνηματική εκδρομή στην Μεγαλόχαρη της Τήνου. Πρώτη φορά επισκέφθηκα το νησί στην δεκαετία του ’70, φοιτητής ακόμα, παρέα με τους γονείς μου. Τόσο η Μεγαλόχαρη, όσο και συνολικά η κατάσταση και η ιστορία του νησιού μπήκαν στην καρδιά μου, κι από τότε πολλές φορές, και περισσότερο στις δύσκολες στιγμές των πρόσφατων ετών, έχω καταφύγει προσκυνητής στην Χάρη της.

Τούτη τη φορά επικρατούσε μια ωραία ηρεμία στο νησί. Στη Χώρα, στον τουριστικό Πάνορμο, στον μοναδικό Πύργο με τον πλάτανο της πλατείας, το κλειστό, υπό ανακαίνισιν, Μουσείο Γιαννούλη Χαλεπά και το Μουσείο Μαρμαροτεχνίας. Με την ευκαιρία, να σημειώσω εδώ ότι στον Πύργο της Τήνου κατασκευάστηκε από τον γλύπτη Ιωάννη Στρατή Φιλιππότη (1912-2000) το μαρμάρινο τέμπλο του Ιερού Ναού Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, στον Βόλο. Εγκαταστάθηκε λίγο πριν την 9^η Οκτωβρίου 1973 και κόστισε συνολικά 380.000 δραχμές, ποσόν που συγκεντρώθηκε με εράνους και προσφορές. Στάλθηκε και σχετική επιστολή «προς Εξοχώτατον Αντιβασιλέα και Πρωθυπουργόν της Ελλάδος Κον Γεώργιον Παπαδόπουλον» με αίτημα 100.000 δρχ. αλλά μάλλον ο εξοχώτατος είχε άλλες έγνοιες και δεν ανταπεκρίθη…

Και η θάλασσα, φίλη μας κι αυτή. Παρά τα τηλεοπτικώς αναγγελθέντα, «οι σημάντορες άνεμοι που ιερουργούνε / που σηκώνουν το πέλαγος σαν Θεοτόκο / που φυσούν και ανάβουνε τα πορτοκάλια / που σφυρίζουν στα όρη κι έρχονται», δεν στάθηκαν ενάντιοί μας, τα σύγχρονα γρήγορα οχηματαγωγά (αυτολεξί Fast Ferries) μας πήγαν και μας έφεραν «αρχοντικά» και ομοίως χωρίς συνωστισμούς. Βοήθειά μας.

Αλλά γράφοντας για θάλασσα («θάλασσα, τους θαλασσινούς – θαλασσάκι μου / μη τους θαλασσοδέρνεις» ή, όπως λέει κι ένα σύγχρονο τραγούδι του Μίλτου Πασχαλίδη, «όλους τους ξέμπαρκους τους τρώει το σαράκι / κι όσοι ταξίδεψαν ζηλεύουν την Ιθάκη») για θάλασσα, που λέτε, αναπόφευκτα ο νους τρέχει στον Παγασητικό μας, ο οποίος, προσφάτως, έχει φύγει εντελώς, τελείως, απολύτως και διαχρονκώς από την οποιαδήποτε ευθύνη του Μεγάλου, του Τεράστιου Δήμου Βόλου. Αν κατάλαβα καλά και τα σκουπίδια του δικού του ΧΑΔΑ (Χώρος Ανεξέλεγκτης Διάθεσης Απορριμμάτων, τι ωραία έκφραση για έναν σκουπιδότοπο…) κάπου 85.000 τόνοι, που έχουν έρθει με τους Δανιήλ και Ηλία από τον Ξηριά (ποιος εναποθέτει «ανεξέλεγκτα» σκουπίδια στον Ξηριά;) στον Παγασητικό πρέπει να τα αποκομίσει ο ΦΟΔΣΑ (Φορέας Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων) Θεσσαλίας, Πρόεδρος του οποίου είναι ο Δήμαρχος Τρικάλων, ο αποκλειθείς και «γιδοβοσκός» από τον Άρχοντά μας. Τα είπα καλά, τα καταλάβαμε; ή να τα ξαναπώ; Ο «γιδοβοσκός» των Τρικάλων οφείλει, λέει, να καθαρίσει τις βρωμιές του Άρχοντα του Βόλου! Τι ακούμε, Παναγία μου!, ντροπή δεν υπάρχει.

Όσο για τις ελεύθερες, κοινόχρηστες βρύσες με πηγαίο νερό, που κατά τους «αρμόδιους» μας γυρίζουν 100 χρόνια πίσω, τους πληροφορώ ότι εμείς πληρώνουμε το εμφιαλωμένο νερό, άγνωστης, εν γένει, προέλευσης, που πίνουν αφειδώς στις συναντήσεις τους στα γραφεία και στα συμβούλια. Κι αυτά τα εμφιαλωμένα νερά, που είναι εκ των ουκ άνευ για τα σύγχρονα νοικοκυριά του Αρχοντικού Βόλου, κοστίζουν πανάκριβα, αλλά ποιος νοιάζεται; Τα αρχοντιλίκια να ‘ν’ καλά και τα χριστουγεννιάτικα λαμπάκια. Προσωπικά, εδώ και πολλά χρόνια έχω κατασκευάσει μια έξυπνη πατέντα μεταφοράς (εδώ είμαι για όποιον/-α ενδιαφέρεται), ανεβαίνω κάθε όποτε στο ευλογημένο Βουνό μας κι έχουμε νεράκι καθαρό να πίνουμε – ούτε εμφιαλωμένα, ούτε, πολύ περισσότερο, βρύση, εδώ και πολλά χρόνια. Και το αίτημα για τις κοινόχρηστες βρύσες δεν είναι καινούργιο, όπως προσπαθούν να απαξιώσουν αυτοί που νομίζουν ότι ο Βόλος φτιάχτηκε μετά το ’14. Δεν βρίσκω αυτή την ώρα ακριβή τεκμηρίωση (όποιος έχει ας συμβάλει, παρακαλώ) αλλά σίγουρα υπάρχει από την δεκαετία του ’90, ίσως κι ακόμα πιο πίσω.

Άλλο θέμα. Καλοκαιράκι, αεράκι, κοντά και η πυρκαγιούλα! Νόμοι, παρανόμοι, όργανα και λοιπά, ορθές απαγορεύσεις και ορθές υπαγορεύσεις για καθαρισμό οικοπέδων από ξερά χόρτα και λοιπή «καύσιμη ύλη» (σύγχρονη έννοια κι αυτή, καραμελίτσα στο στοματάκι των απανταχού εκφωνητών). Αλλά τι ακριβώς συμβαίνει, συμπολίτες και απανταχού αναγνώστες, με τους δημόσιους χώρους; Για τρανό παράδειγμα, ο λόφος της Γορίτσας μας, δίπλα μας, μέσα στην πόλη. Γεμάτος ξερόχορτα. Μια σπίθα και θα γίνει «παρανάλωμα του Πειραιώς» όπως έλεγε κινηματογραφικώς η συμπαθέστατη Δέσποινα Στυλιανοπούλου (1932-2024). Δίπλα είναι η τεράστια καύσιμη ύλη των πεύκων, κι αλλοίμονό μας. Ποιος έχει την ευθύνη αυτού του καθαρισμού; Μήπως πάλι ο Δήμαρχος Τρικκαίων; Χωρίς πλάκα, πρέπει ο Δήμος Βόλου να «τσακιστεί» να καθαρίσει, πριν να είναι πολύ αργά.

Α! και κάτι που μου «ήρθε» τώρα, αν και το σκεφτόμουνα σε όλο το ταξίδι της επιστροφής από την Τήνο. Γεμάτο το νησί με αυτοκίνητα. Κινούμενα και σταματημένα, παρκαρισμένα, παντού και κυρίως στον παραλιακό δρόμο, που συνδέει το Λιμάνι με την Ακτή Γ.Δρόσου κι ακόμα παραπέρα, μέχρι το γήπεδο. Αρκετή κυκλοφορία δύο κατευθύνσεων. Και μέσα σ’ όλο αυτό δύο (2) πανέμορφα αμαξάκια: το ένα με ένα άσπρο αλογάκι και το δεύτερο με δύο κανελιά αλογάκια. Κλιπιτικλόπ, κλιπιτικλόπ, ήρεμα κι απλά, βόλτα τους τουρίστες, από τη μια άκρη στην άλλη. Στοιχείο ζωντανό ενός ήρεμου πολιτισμού. Μελαγχόλησα. Σ’ εμάς εδώ, που, φυσικά, δεν είμαστε καθόλου ήρεμοι, λυσσάξανε να καταργήσουν τα αμαξάκια. Λυσσάξανε, κυριολεκτικά, με αστείες δικαιολογίες και διαρκείς βλακώδεις απαγορεύσεις στερήσανε τον Βόλο από ένα παραδοσιακό κι όμορφο μεταφορικό μέσον αναψυχής. Δύσμοιρη πόλη. Ας ευχηθούμε βελτίωση. Και Καλόν Μήνα. Σας αγαπώ ανελλιπώς, γεια σας.

Στην φωτογραφία μια μακρινή ανάμνηση. Ημέρα χωρίς Αυτοκίνητο, 22 Σεπτεμβρίου 2000, τα παιδάκια χορεύουν μέσα στην οδό Δημητριάδος (!), φωτο ΧΣ.

δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 02.07.2025, αρ.φύλλου 4429)

κυκλο-φ-οριακα 1159, 2 Αυγούστου 2023

 

Τα καταφέραμε πάλι εμείς ως Μαγνησία. Γράψαμε ιστορία. Και (κατα)καήκαμε και γίναμε διεθνώς ρεζίλι, για πολλούς λόγους.

Πρώτον διότι η φωτιά ξεκίνησε από και τελείωσε σε χόρτα. Δεν υπήρχαν ψηλά δέντρα στην περιοχή, δεν ήταν πευκώνας, η μόνη, σχεδόν, καύσιμη ύλη ήταν ξερόχορτα και μια τέτοια φωτιά, περίπου ανάλογη με αυτές που βάζουν οι ίδιοι οι αγρότες στα χωράφια μετά τον θερισμό, δεν μπόρεσε να ελεγχθεί, έκανε βόλτες κατά το δοκούν του «στρατηγού άνεμου» - τον θυμάστε τον κύριο Βύρωνα Πολύδωρα στις πυρκαγιές του 2007 στην Ηλεία με 73 νεκρούς ή μόνο το Μάτι σάς έχει μπει στο μάτι; - πηδούσε λόφους και οδούς κι έκαιγε μαντριά (15 στο σύνολο, μόνο στην περιοχή του Βελεστίνου), αυλές και κτήρια.

Δεύτερον διότι μετά τους δύο ηρωικούς πιλότους του πυροσβεστικού canadair CL-215, που σκοτώθηκαν προσπαθώντας να σβήσουν την πυρκαγιά στην Κάρυστο, μόνο η Μαγνησία καταγράφει δύο (2) νεκρούς, μια γυναίκα στον Πλάτανο και έναν κτηνοτρόφο στο Σέσκλο.

Τρίτον διότι ούτε οι επιχειρήσεις ούτε και η ίδια η πυροσβεστική είχαν νερό για να κάνουν αυτό που μπορούσαν. Μια ρημαδο-γεννήτρια δεν βρέθηκε στο ρημαδο-αντλιοστάσιο της ΔΕΥΑΜΒ όταν η φωτιά κατέκαψε τα ηλεκτρικά καλώδια. Κλαίνε και θρηνούν επιχειρηματίες και κάτοικοι και ο τοπικός μας Άρχοντας τους γράφει στα «τέτοια» του (επί λέξει).

Τέταρτον διότι μόνο εδώ, από όσο έχω αντιληφθεί στα τόσα χρόνια ελληνικών πυρκαγιών βγήκε η κυρία Αντιπεριφερειάρχης μας να εγκαλέσει την Πυροσβεστική, ότι δεν έκανε καλά τη δουλειά της. Είχε προηγηθεί, το πρωί της 2^ης μέρας, μια σύσκεψη, που μόλις τελείωσε, ο πάντα χυδαίος Άρχοντας την αποκάλεσε ευθέως «σύσκεψη του κ@λου» (επί λέξει, επίσης), στην οποία ήταν άπαντες παρόντες και ουδείς γνωρίζει τι συζήτησαν. Ύστερα έφταιγε η Πυροσβεστική.

Πέμπτον διότι πουθενά αλλού στην ελληνική επικράτεια δεν έσκασαν βλήματα, που υποχρέωσαν σε εκκένωση έναν οικισμό (νέα Αγχίαλο) αν και δεν κινδύνευε άμεσα από την φωτιά καθ’ αυτή. Εκκένωση δια θαλάσσης (μπράβο στον ΝΟΒ και στους λοιπούς εθελοντές) όταν ο δρόμος προς Βόλο ήταν εντελώς ανοιχτός και εντελώς ακίνδυνος. Στρατόπεδο πυρομαχικών μέσα σε κατοικημένες περιοχές, που δεν το υπερασπίζεται κανείς έναντι της φωτιάς και απλώς εγκαταλείπεται στο έλεός της. Στο ίδιο έλεος και μια από τις δυναμικότερες επιχειρήσεις της Μαγνησίας, το οινοποιείο-αποστακτήριο της «Δήμητρας».

Έκτον διότι ουδείς αντελήφθη ποιος ή ποιο ήταν ο άνθρωπος ή το όργανο που συντόνιζε την όλη επιχείρηση κατάβεσης. Ερωτώ: επιτρέπεται η Μαγνησία με τέλειο Περιφερειάρχη, τέλεια Αντιπεριφερειάρχη, τέλειο και θεόσταλτο υπουργό-βουλευτή, και απάντων τελειότερον Άρχοντα της πρωτεύουσας πόλης και των περιχώρων να πάθει τέτοιο κάζο από μια φωτίτσα σε ξερόχορτα; Δεν τολμώ ούτε καν να φανταστώ τι, ενδεχομένως και μακριά από μας, θα συμβεί...

Αλλά πάλι δεν ανησυχώ. Έφυγε αυτομάτως ο παντοκράτωρ πασών των επιδημιών, τώρα και υποψήφιος Περιφερειάρχης Αττικής, να διατρέξει σε τρεις (3) μέρες (όλα τα θαύματα τρεις μέρες, έλεγε ο πατέρας μου...) όλα τα στρατόπεδα και λοιπά στρατιωτικά σημεία και να ελέγξει την απαραίτητη κλπ. κλπ. πυρασφάλεια – κι εγώ θυμάμαι τότε, 1981 στην Τρίπολη, ένα τεράστιο στρατόπεδο νεοσυλλέκτων με «πυρασφάλεια» κάτι βαρέλια γεμάτα άμμο, φτυάρια και τσεκούρια. Ποιος ασχολείται, σε τούτη τη χώρα, με τέτοιες λεπτομέρειες;

Αλλά για να λέμε και του στραβού το δίκιο έχουμε την αίσθηση ότι οι πυροσβεστικές δυνάμεις και τα εναέρια μέσα εναντίον αυτής της φωτιάς δεν ήταν επαρκή, η φωτιά στα ξερόχορτα φαίνεται να υποτιμήθηκε, και τον έξυπνο δεν κάνω. Αλλονών προνόμιο είναι η «εξυπνάδα», αυτών που όταν ανοίγουν το στόμα ξεχύνεται δυσωδία κι αυτών που όταν γράφουν, το χαρτί υποφέρει. Να βοηθήσουμε όλοι να απαλλαγούμε από αυτή την λαίλαπα. Α! και κάτι άλλο. Ο πρωθυπουργός τον άλλον τον έστειλε σπίτι του επειδή χόρεψε ένα ζεϊμπέκικο. Τούτον τον διαρκή οχετό δεν πρέπει να τον στείλει αναλόγως;

Τέλος. Καλόν Μήνα συνάνθρωποι, σας αγαπώ και σας υπολήπτομαι δεόντως. Θα τα ξαναπούμε τέλος Αυγούστου, γεια σας.

Στην φωτογραφία από το Σέσκλο (πηγή news24/7), τι φταίνε και τα έρημα τα ζώα...;

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα!) την Τετάρτη 02.08.2023, αρ.φύλλου 3990)

κυκλο-φ-οριακα 1158, 26 Ιουλίου 2023

 

Κυκλο-φ-οριακα 1158 σήμερα. Κι όπου υπάρχει ο αριθμός 58 εμείς (και είμαστε πάρα πολλοί) συγκινούμαστε, καθότι Ναυτοπρόσκοποι στο 58^ο Σύστημα Ναυτοπροσκόπων Βόλου, το μοναδικό σε όλη την Ελλάδα με αυτή την αρίθμηση, και μόλις το δεύτερο στον κόσμο, με το άλλο να βρίσκεται στην Κολομβία!! 58^ο Σύστημα στον Βόλο, συνένωση, το 1953, δύο Προσκοπικών Συστημάτων, του 5^ου Ναυτοπροσκόπων και του 8^ου Πεζοπροσκόπων με το «προσωρινό» όνομα 58^ο Ναυτοπροσκόπων. Έχουν περάσει ακριβώς 70 χρόνια και κανείς σ’ αυτή την πόλη δεν διανοείται να το αλλάξει!

Εκείνο που, δυστυχώς για μας, αλλάζει τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα ραγδαία φέτος, είναι το όνομα του Θερινού Δημοτικού Θεάτρου Βόλου «Μελίνα Μερκούρη». Δεν ξέρω για ποιον ακριβώς λόγο, συντομία, χαριτωμενιά, άγνοια (το πιθανότερο...) στις διαφημιστικές καμπάνιες των καλλιτεχνικών σχημάτων, που καθημερινά παρουσιάζουν την δουλειά τους στον Βόλο, αυτό γίνεται στο Θέατρο «Μελίνα». Σκέτο. Χωρίς το επίθετο της Μεγάλης Ελληνίδας Μερκούρη, που συνέβαλε τα μέγιστα στην δημιουργία του. Βεβαίως η Διεύθυνση Πολιτισμού του Δήμου ορθώς και επιμελώς γράφει παντού στο εξαιρετικό τετράπτυχο πρόγραμμα εκδηλώσεων και στις λοιπές αναφορές το πλήρες όνομα Θερινό Δημοτικό Θέατρο Βόλου «Μελίνα Μερκούρη». Οι υπόλοιποι;

Τώρα θα μου πείτε «εδώ ο κόσμος καίγεται κι εσύ χτενίζεσαι», δεν λέω, καίγεται, αλλά δεν ανησυχώ, θα πάει στα καμένα ο γνωστός μας θεόσταλτος προπομπός του Μωυσή και την επόμενη φορά το 40% θα γίνει 50%. Άλλωστε για όλα φταίει η κλιματική κρίση. Άλλωστε, επίσης, υπάρχει και η «πράσινη ανάπτυξη» (και πράσινα άλογα...) των ανεμογεννητριών και των φωτοβολταϊκών κακοεργειών, χιλιάδες θέσεις εργασίες, όλα καλά θα πάνε, δεν ανησυχώ. Και μόλις τελειώσουν οι παλιο-φωτιές βουρ οι πυροσβέστες για τα ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ, όλα προγραμματισμένα, δεν ανησυχώ.

Και για την ντόπια μας ΔΕΥΑΜΒ επίσης δεν ανησυχώ. Είναι σε πολύ καλά χέρια, ε! γίνεται καμιά φορά κανένα λαθάκι, ο Άρχοντας τα διορθώνει τα πάντα όλα, άλλωστε δεν κάνει Αυτός τις μετρήσεις, κάτι παλιο-ιδιώτες είναι (γιατί άραγε;) κατά πάσαν πιθανότητα κάποιος «ανέντιμος και ασυνεπής εργολάβος» (δικός του χαρακτηρισμός για τον εργολάβο των Πλατειών Πανεπιστημίου και Γερμανικών) είναι υπεύθυνος, Αυτός ή/και ο Άρχων του Ύδατος και του Αναύρου δεν κάνουν ποτέ λάθη. Και με την ευκαιρία, για να μαθαίνει ο Άρχων και η αμόρφωτη παρέα του, η Πλατεία Πανεπιστημίου ήταν όραμα και σχέδιο τεσσάρων Δημοτικών Αρχών από το 1985 (Κουντούρη, Πιτσιώρη, Μήτρου, Βούλγαρη) και υλοποιήθηκε με δυσκολίες λόγω απαλλοτριώσεων από την τελευταία το 2008 – τα κυκλο-φ-οριακα έχουν παρακολουθήσει αρκετά τις ενέργειες για την δημιουργία της. Η «ανάπλασή» της μας τρομάζει.

Με τους τάχαμου καινούργιους τάχαμου ποδηλατοδρόμους η στήλη δεν πρόκειται να ασχοληθεί. Περιμένει να ακούσει τις απόψεις ποδηλατών και φίλων του ποδηλάτου, κομμάτων και κομματιών, δημοσιογράφων και λοιπών συγγενών, που μετά βδελυγμίας κατακεραύνωναν τους ποδηλατοδρόμους-«οχυρωματικά έργα» της περιόδου 2008-2010, καθώς και του παν-ειδήμονα καθηγητή που τους έσυρε στο δικαστήριο το 2013. Οι ποδηλατόδρομοι αθωώθηκαν, αλλά ο Βόλος έχασε τότε την ευκαιρία να έχει ένα εκτεταμένο, εξυπηρετικό, αμφίδρομο και ασφαλές δίκτυο, που εξασφάλιζε πλήρως τον χώρο κίνησης των ποδηλάτων χωρίς να καταργεί πολλές θέσεις στάθμευσης και με την επόμενη χρηματοδότηση θα εξελισσόταν σε διαπλάτυνση πεζοδρομίων – ύστερα ήρθαν οι μπουλντόζες του Άρχοντα και, ως είθισται έκτοτε, «δεν άνοιξε ρουθούνι». Κρίμα, Βολιώτες.

Τώρα κόπηκαν μέσα στη νύχτα τα δυο εμβληματικά κυπαρίσσια έξω από την πύλη του παλιού Νεκροταφείου. Το τι πρόκειται να συμβεί είναι προφανές, και μαντικές ικανότητες δεν απαιτούνται. Θέλω να δω τις νομοθετικές-νομικές δυνατότητες της Εφορίας Νεωτέρων Μνημείων, καθώς και του Συμβουλίου Αρχιτεκτονικής της Π.Ε. Μαγνησίας & Σποράδων.

Και ενώ πραγματικά ο κόσμος καίγεται, τα καλά τηλεοπτικά μας κανάλια ασχολούνται όλη μέρα με το πόσο ευχαριστημένοι είναι οι τουρίστες που εγκαταλείπουν τα φλεγόμενα μέρη από την άριστη διαχείριση των πραγμάτων μέσω υπηρεσιών και εθελοντών.

Μόνο θετικό το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νέων Ιστιοπλόων, που διοργανώνει ο ΝΟΒ, με 440 συμμετέχοντες από 50 χώρες. Πάντα τέτοια!

Μη συγχύζεστε, κάνει κακό σε συνδυασμό με τον κάψωνα. Σας αγαπώ διακαώς, γεια σας.

Στην φωτογραφία τα αγαλματάκια των βράχων, έργα αγάπης και υπομονής του Κυρίου Καρασμάνογλου.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα!) την Τετάρτη 26.07.2023, αρ.φύλλου 3985)

κυκλο-φ-οριακα 1071, 11 Αυγούστου 2021

 

Αύγουστε Μήνα και Θεέ σε σένανε ορκιζόμαστε / πάλι του χρόνου να μας βρεις στο βράχο να φιλόμαστε. Έγραψε ο Οδυσσέας Ελύτης στα Ρω του Έρωτα. Καλημέρα συμπολίτες! Σε διακοπές βρίσκεται η στήλη και «κανονικά» (η έννοια της κανονικότητας έχει διαστραφεί, πλέον, κανονικότατα…) δεν θα έπρεπε να δει το φως της δημοσιότητος. Όμως ξημερώνοντας η Δευτέρα μια μυρωδιά κάπνας χτύπησε τα ρουθούνια μας και μια θολούρα κάλυψε το οικείο μας τοπίο και ύστερα η Πυροσβεστική Υπηρεσία μας ενημέρωσε ότι αυτό ήταν καπνός από την μεγάλη πυρκαγιά στην Βόρεια Εύβοια, που πέρασε θάλασσες και βουνά κι έφτασε στις ανατολικές ακτές του Πηλίου. Και πέρασε μέσα από τον νου μας.

Χιλιάδες δασικές πυρκαγιές στην ταλαίπωρη Ελλάδα μας. Και κάθε φορά, ως μόνιμη επωδός, λόγοι τρανοί περί ανάγκης αναδιάρθρωσης και στελέχωσης των πυροσβέστικών υπηρεσιών, ανάγκης επιτήρησης και διαχείρισης των δασών, ανάγκης δημιουργίας αντιπυρικών ζωνών, ανάγκης αντιπυρικής προστασίας και σωστής πολεοδόμησης των οικισμών που γειτνιάζουν με δάσος (πολύ περισσότερο όταν βρίσκονται μέσα σ’ αυτό), ανάγκης προμήθειας και επιχειρησιακής ετοιμότητας κατάλληλων εναέριων μέσων, κι άλλες πολλές ανάγκες. Οι οποίες ανάγκες πάντα εντοπίζονται, διακηρύττονται, ενίοτε λειτουργούν και ως προεκλογικές εξαγγελίες, και στην κατακλείδα όταν έρχεται η επόμενη πυρκαγιά (διότι πάντοτε έρχεται η ρημάδα, που κακό χρόνο να ‘χει…) βρίσκει την Ελλάδα πάντοτε απροετοίμαστη – ακινητοποιημένα αεροπλάνα, λειψό προσωπικό εδάφους, ανύπαρκτο σχέδιο δράσης, άγνοια τοπικών συνθηκών.

Πρόσφατη ανακάλυψη το περιβόητο 112. Είναι πάρα πολύ νωρίς, νομίζω, για να αξιολογηθεί η παρουσία του στη ζωή μας. Είναι πολύ απλό να λες «πάνω απ’ όλα η ανθρώπινη ζωή, όλα τ’ άλλα γίνονται» ιδίως όταν ο ίδιος βρίσκεσαι πολύ μακριά απ’ όλα αυτά, πίσω από μικρόφωνα και τηλεοπτικές κάμερες, είναι πολύ εύκολο να στέλνεις ένα μήνυμα στο κινητό και να λες «εκκενώστε…». Ιδίως όταν ξέρεις ότι μετά την εκκένωση δεν θα υπάρχει κανείς και τίποτε για να υπερασπιστεί τον δύστυχο τόπο, το δύστυχο χωριό, την δύστυχη ιδιοκτησία. Πρωτοφανή πράγματα.

Ούτως ή άλλως όλα πρωτοφανή είναι σ’ αυτή τη χώρα, ακόμη και ο απλός καύσωνας. Πρωτοφανής ήταν ο «στρατηγός άνεμος» και η «ασύμμετρη απειλή» το 2007 στην Ζαχάρω, πρωτοφανής ήταν η πυροθύελλα κατηγορίας 7 το 2018 στο Μάτι (η κατηγοριοποίηση είναι από τους επιστήμονες του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών Θ.Μ.Γιάνναρο, Κ.Λαγουβάρδο, Β.Κοτρώνη, μέσω του ιστοτόπου meteo.gr, και περιγράφεται ακριβώς ως «Πυρκαγιά που είναι αδύνατο να ελεγχθεί: Επικόρυφη, Ακραίας πυκνότητας κηλίδωση (καύτρες), Ακραία ταχύτητα εξάπλωσης, Ακραία υψηλό μήκος φλογών, Ακραία υψηλό θερμικό φορτίο, Χαοτική και απρόβλεπτη συμπεριφορά, Συνθήκες πυροθύελλας», πρωτοφανείς είναι και τούτες οι πυρκαγιές που ζούμε, που με πλήρη άπνοια κατάφεραν να κάψουν ένα μεγάλο κομμάτι Ελλάδας και να καταστρέψουν πολλές χιλιάδες Έλληνες.

Κι ύστερα … ήρθαν οι Ρουμάνοι! Μετά από 7 ημέρες παντελούς ανικανότητας ελέγχου. έφτασαν και επιχειρούν Ρουμάνοι, Τσέχοι, Ούγγροι, Γερμανοί, Σέρβοι, Ουκρανοί, Γάλλοι και άλλοι που μπορεί να ξεχνάω, με σύγχρονο εξοπλισμό και σύγχρονο τρόπο δράσης, ακόμη και στο ξένο γι’ αυτούς πεδίο, μαζί με μερικά εναέρια μέσα – ακόμη κι απ’ την Τουρκία, που επίσης ταλαιπωρείται από μεγάλες πυρκαγιές. Κι αυτοί, μαζί με τους κατοίκους που αγνόησαν το 112 και έμειναν στον τόπο τους, μαζί με άλλους πολίτες που έσπευσαν από όλη τη χώρα, καταφέρνουν, πλέον, να τιθασεύσουν σταδιακά τις φλόγες.

Θλίψη, μια απέραντη θλίψη. Αφ’ ενός για την τεράστια οικολογική και οικονομική καταστροφή και αφ’ ετέρου για την αδυναμία αντιμετώπισης από μεριάς του Ελληνικού Κράτους στοιχειωδών αναγκών προστασίας των πολιτών του. Και όχι, συμπολίτες, αυτό δεν είναι «αντιπολίτευση», είναι η πραγματικότητα. Διότι μπορεί πράγματι το 2007 να ήταν πολύ ισχυροί οι άνεμοι, μπορεί στο Μάτι οι 102 νεκροί να είναι ένα πολύ βαρύ τίμημα για μια φωτιά που οι επιστήμονες λένε ότι ήταν αδύνατο να ελεγχθεί, τώρα δυστυχώς είναι πολύ δύσκολο να αναζητήσει κανείς δικαιολογία, όταν μάλιστα οι αριθμοί των επιχειρούντων, ανθρώπων και μέσων, γέμιζαν κάθε βράδυ τις τηλεοπτικές οθόνες και οι κραυγές των καιομένων εκλιπαρούσαν για σωτηρία.

Θλίψη, μια απέραντη θλίψη. Ένα σύννεφο καπνού (και όχι, βέβαια, ένα καπνογόνο σύννεφο, όπως κάπου διάβασα…) που ταξιδεύει απ’ την Εύβοια μέχρι το Ανατολικό Πήλιο σκεπάζει την καρδιά μου.

Τρίτη σήμερα. Και στην τηλεόραση ο καθ’ ύλην αρμόδιος μού κουνάει, για μία ακόμη φορά, το δάχτυλο. Εύχομαι ολόψυχα την επόμενη φορά να μην χρειασθεί να τον βλέπω, τον ίδιο ή κάποιον άλλο στη θέση του. Οι φωτιές που θα ‘ρθουν (και θα ‘ρθουν οπωσδήποτε οι ρημάδες, που κακό χρόνο να ‘χουν…) να σβηστούν γρήγορα από το ένα, ενιαίο, συνεχές και αδιάσπαστο Ελληνικό Κράτος, που φέτος γιορτάζει τα 200 χρόνια ανεξαρτησίας.

Γεια σας.

Στην φωτογραφία η Κατηγοριοποίηση Δασικών Πυρκαγιών σύμφωνα με το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών.

(δημοσιεύτηκε στην 124χρονη (1898-2021) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 11.08.2021, αρ.φύλλου 37.491)

κυκλο-φ-οριακα 937, 2 Αυγούστου 2018

Με το κεφάλι γεμάτο φωτιά, πυκνό καπνό και δηλητηριώδεις αναθυμιάσεις βλακείας περάσαμε την προηγούμενη εβδομάδα και πολλές φορές σκεφτήκαμε ότι η Φύση ξέρει πολύ καλά τι κάνει κι εμείς οι άνθρωποι καλόν είναι να σιωπούμε (στα…απλά ελληνικά, να βγάλουμε, επιτέλους, τον σκασμό). Αλλά δεν έμεινε άνθρωπος ή ανθρωπάκος, Έλληνας ή Ελληναράς που αφ’ ενός δεν κάηκε και αφ’ ετέρου είχε (και έχει, ακλόνητη…) άποψη επί όλων ανεξαιρέτως των παραμέτρων αυτού του πράγματι μεγάλου δράματος της 23.07.2018 στους οικισμούς Καλλιτεχνούπολη, Νέος Βουτζάς και, κυρίως, Μάτι, της Ανατολικής Αττικής.

Καλόν μήνα συμπολίτες, απότομα ξεκινήσαμε σήμερα, με το κεφάλι γεμάτο και την ψυχή βαριά. Γιατί είναι η πρώτη φορά που μια πυρκαγιά, και μάλιστα τέτοιου μεγέθους χτυπά μια αμιγώς κατοικημένη περιοχή. Και την χτύπησε με την μεγαλύτερη δυνατή μανία, λες και η Μητέρα Φύση είχε σκοπό να επιδώσει ένα (ακόμη) μήνυμα – το πέτυχε, εξοντώνοντας πάνω από 100 ανθρώπους και καταστρέφοντας σχεδόν ολοσχερώς το περιβάλλον που αυτοί με την στενομυαλιά τους δημιούργησαν. Το μεγάλο ερώτημα είναι αν αυτό το μήνυμα ελήφθη. Εγώ νομίζω πως δεν ελήφθη και ούτε πρόκειται να ληφθεί. Με το που τόλμησαν κάποιοι να αναφέρουν λέξεις όπως «αυθαίρετο σε δασική περιοχή», «πρόσβαση σε παραλίες» - θυμάμαι ένα από τα συνθήματα του Υπουργού Αντώνη Τρίτση που έλεγε «οι ακτές ανοικτές», παραμύθια για αιθεροβάμονες έτους 1981 – ξεκίνησε το γνωστό και επί δεκαετίες ίδιο πανηγύρι: όλοι εναντίον όλων, αλλά «υπό προϋποθέσεις». Εμ! αυτές οι «προϋποθέσεις» είναι που φτάσανε τα πράγματα ως εδώ!

Εγώ να πω μόνο τρεις λέξεις, κι όσοι μπορούν ας καταλάβουν: Πολεοδομική Μελέτη Κορώπης (Μπούφας). Να! και το ΤΕΕ Μαγνησίας με σούπερ ανακοίνωση (ο Μάιος μας έφτασε, εμπρός βήμα ταχύ…), όπου η λέξη «τεχνολογία» θεοποιείται πάνω από δέκα φορές αλλά ούτε μία λέξη (δεν) αφιερώνεται στις διαχρονικά τεράστιες ευθύνες των Συναδέλφων μας Μηχανικών και στην κατάπτυστη «Νομιμοποίηση Αυθαιρέτων». Και όπου διατυπώνεται ένα ακόμη ευχολόγιο περί το δέον (πλην αδύνατον…) γενέσθαι.

1.218 καμμένα σπίτια, 305 καμμένα αυτοκίνητα, πάνω-κάτω 100 καμμένοι ή πνιγμένοι συνάνθρωποι. Δεν έμαθα ως τώρα, έστω ένα νούμερο κατά προσέγγιση, πόσοι άνθρωποι βρίσκονταν εκεί την ώρα που η μεγάλη φωτιά περνούσε την Λεωφόρο Μαραθώνος. Δεν μπόρεσα επίσης να καταλάβω πώς το μήνυμα στο κινητό μέσω του μαγικού αριθμού 112 θα έφτανε μόνο σ’ αυτούς τους συνδρομητές που θα βρίσκονταν εκεί, με ποιο κριτήριο επιλογής δηλαδή, όσοι μετά μανίας το επικαλέστηκαν αυτές τις μέρες ελπίζω να ξέρουν – η τεχνολογία έγινε θεά, αλλά ο άνθρωπος παραμένει άνθρωπος, ο παππούς κι η γιαγιά σφιχταγκαλιασμένοι με τα δύο εγγονάκια …

Και ξαφνικά μια ίδια εικόνα ήρθε και μου έριξε μια μπουνιά στη μούρη από τη μακρινή, πλην ομοιοπαθή Βόρεια Καλιφόρνια των Ηνωμένων Πολιτειών: μια γιαγιά με δύο εγγονούλες, απανθρακωμένες (και δεν είναι οι μόνες…), κάπου 1.000 σπίτια καμμένα, χιλιάδες πυροσβέστες – κι ακόμα πιο ξαφνικά άκουσα χθες σύσσωμη την (ελληνική) αντιπολίτευση να ζητά μετ’ επιτάσεως την παραίτηση του Προέδρου Τραmp και όλων ανεξαιρέτως των ανίκανων Υπουργών του…

Δύσκολοι καιροί για τυμβωρύχους. Για εμάς η πιο συγκλονιστική εικόνα από αυτή την τραγωδία είναι αυτή που δημοσιεύουμε, γιατί δείχνει όλο το πρόβλημα και όλη την απόγνωση. Ας είναι ελαφρύ το χώμα, γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη "Θεσσαλία" την Πέμπτη 02.08.2018)