κυκλο-φ-οριακα 1069, 28 Ιουλίου 2021

Καλημέρα και πάλι συμπολίτες! Περίοδος Ολυμπιακών Αγώνων. Ανασύρθηκαν ξανά όλες οι γνωστές και μη εξαιρετέες αναλύσεις περί μπάζας, μίζας, ντόπας γενικώς και καταστροφής της Ελλάδας ειδικώς (του Βόλου ακόμα πιο ειδικώς…), που διακινούνται εδώ και τουλάχιστον 30 χρόνια από τους ακριβώς ίδιους αναλυτές, και ογκώθηκαν πριν και μετά το 2004. Αγνοώντας καταφανώς και επίτηδες οι αναλυτές ότι ολόκληρος ο Αθλητισμός ούτως ή άλλως διέπεται από «μπάζα, μίζα, ντόπα», βλέπε τα δισεκατομμύρια των συμβολαίων στο ποδόσφαιρο, στο μπάσκετ (την επιτυχία του σούπερ-Γιάννη στο ΝΒΑ ομοθυμαδόν και ανεξαρτήτως οι ίδιοι αναλυτές πανηγυρίζοντες…), στο τένις και αλλαχού, βλέπε τα διαμάντια του στίβου και τους χορηγούς, βλέπε τα περίφημα «τηλεοπτικά δικαιώματα», βλέπε μέχρι και την συναλλαγή του Δημάρχου Βόλου με τον Πρόεδρο του Νέου Ποδοσφαιρικού Συλλόγου (ΝΠΣ) Βόλος (για τους μη γνωρίζοντες, είναι ένα και το αυτό πρόσωπο…) για το ενοίκιο στο Πανθεσσαλικό Στάδιο – είναι νομικά δυνατόν κάτι τέτοιο;

Το οποίο Στάδιο, μαζί με τον Περιφερειακό Δρόμο, ας το κατανοήσουν, επιτέλους, οι αναλυτές, δεν θα υπήρχαν σήμερα αν ο Βόλος δεν ήταν Ολυμπιακή Πόλη το 2004. Δεν θα υπήρχαν, τελεία και παύλα, όλα τα υπόλοιπα μπορεί, αν, ίσως και λοιπά είναι αναλυτικά παραμύθια για μικρά μυαλά. Τόσο δύσκολο είναι να γίνει κατανοητή αυτή η μεγάλη αλήθεια; Όπως επίσης κατά πάσαν πιθανότητα δεν θα υπήρχαν η Αττική Οδός, το Μετρό της Αθήνας, η Γέφυρα Ρίο-Αντίρριο, το μεγαλύτερο μέρος της Εγνατίας Οδού και ο Αυτοκινητόδρομος Αθήνα-Θεσσαλονίκη-Εύζωνοι (Α1), το Παμπελοποννησιακό (στην Ολυμπιακή πόλη της Πάτρας) και το Παγκρήτιο (στην Ολυμπιακή πόλη του Ηρακλείου) Στάδιο. Και παρ’ όλη τη γκρίνια και τα μνημόνια τόσων χρόνων οι ολυμπιακές εγκαταστάσεις λειτουργούν μια χαρά τόσο για αθλητικούς όσο και για πολιτιστικούς σκοπούς – εξ ου και το Πανθεσσαλικό Στάδιο, που τόσα χρόνια έχει εξυπηρετήσει κόσμο και κόσμο, τώρα που το ανέλαβε ο Δήμος του Μονακό αρχίζω να ανησυχώ… 

Διότι ενώ έχει διαθέσιμα για έργα 21.000.000 € (μας έβρισε αναλόγως ο κ. Αντιδήμαρχος Οικονομικών τις προάλλες, που δεν τον πιστεύουμε…) δεν μπορεί να εξοικονομήσει, βρε παιδί μου, 300 ψωρο-χιλιάδες να επισκευάσει το Εθνικό Στάδιο, τι γκαντεμιά είναι αυτή; Γι’ αυτό ανησυχώ, καταλαβαίνετε, να υπάρχουν τόσα λεφτά διαθέσιμα και το Στάδιο στο οποίο μεγαλώσαμε ολόκληρες γενιές Βολιωτών να μην χρησιμοποιείται. Το Στάδιο που εγκαινιάστηκε στις 30 Ιουνίου 1965 και από το 2015 φέρει το ένδοξο όνομα του Τάκη Συνετόπουλου (1948-2013), ο οποίος ξεκίνησε από τον Ολυμπιακό Βόλου και μεγαλούργησε στον Ολυμπιακό Πειραιώς και στην Εθνική Ελλάδος. Και του ‘λαχε, τώρα στα γεροντάματα, να βρεθεί αντιμέτωπο αυτό το Στάδιο με μια εκδικητική μανία καταδιώξεως. Ύβρις και όνειδος!

Διότι πράγματι η θέση μας είναι στοΝ Βόλο. Και πουθενά αλλού. Κι όπως μου είπε μια καλή φίλη ένα βραδάκι που πίναμε μια δροσερή μπυρίτσα «Τετάρτη και Παρασκευή τα νύχια σου μην κόβεις, την Κυριακή μη λούζεσαι αν θέλεις να προκόβεις», έλεγε η γιαγιά της, άσχετο μεν, καλό δε.

Κατά τα λοιπά, το θέμα με τον κορωνοϊό δεν φαίνεται να πηγαίνει καλά. Μόνο στη Μύκονο το ιικό φορτίο «σταθεροποιήθηκε» και οι απαγορεύσεις ήρθησαν, στην υπόλοιπη Ελλάδα υπάρχει «συναγερμός στα Νοσοκομεία» και πτέρυγες covid ανεώχθησαν εκ νέου. Δεν το λέω εγώ, οι επίσημες ανακοινώσεις το λένε. Και καλά οι πολιτικοί, πολιτική κάνουν, περνάει κι ο κύριος Αντώνης Ρέμος δύσκολα χωρίς το Nammos του, καλά και οι δημοσιο-γράφοι, τους πολιτικούς αντι-γράφουν. Οι αξιόλογοι Έλληνες γιατροί, επιστήμονες παγκοσμίου κύρους, πώς ανέχονται τέτοια φαινόμενα εξόφθαλμης κοροϊδίας της κοινωνίας μας; Απορίας άξιον.

Παίρνοντας αφορμή από την όμορφη πανσέληνο της 24^ης Ιουλίου, την ημέρα της αποκατάστασης της Δημοκρατίας το 1974, (την αποκαλούμενη από τους ονοματοδότες των πάντων «πανσέληνος του ελαφιού») σκάλισα λίγο τις αραχνιασμένες γωνιές του μυαλού μου κι ανέσυρα το όνομα Ζωρζ Μελιές (Georges Méliès) 1861-1938. Ήταν ένας χαρισματικός και πολύπλευρος άνθρωπος, πρωτοπόρος συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας και, κυρίως, ιδιοφυής κινηματογραφιστής. Σε μια εποχή που ο κινηματογράφος ήταν στα σπάργανα, στο διάστημα 1896 με 1912, ο Μελιές γύρισε περισσότερες από 1500 ταινίες (!!), μικρού μήκους κατά κανόνα, οι πιο πολλές από τις οποίες σήμερα είναι, δυστυχώς, χαμένες. Μία από τις πρώτες ταινίες του και γενικά του κινηματογράφου είναι η «Ένα ταξίδι στην Σελήνη», ταινία με πλοκή, διάρκειας 14 λεπτών, που γυρίστηκε το 1902, 37 χρόνια μετά από το μυθιστόρημα του Ιουλίου Βερν «Από τη Γη στη Σελήνη», και έχει διασωθεί πλήρης. Το ταξίδι πραγματοποιείται μέσα σε ένα μεγάλο βλήμα, το οποίο εκτοξεύεται από ένα τεράστιο πυροβόλο και καταλήγει καρφωμένο στο δεξιό «μάτι» της άτυχης Σελήνης!

Αυτή η φωτογραφία μου ήρθε στον νου καθώς αγνάντευα ένα κατακόκκινο φεγγάρι με έντονους κρατήρες να βγαίνει μέσα από το Αιγαίο του Αη Γιάννη. Σας την κοινοποιώ, κι αν θέλετε να γνωρίσετε καλύτερα αυτόν τον ιδιοφυή κινηματογραφιστή μπορείτε να βρείτε πολλά στοιχεία στο διαδίκτυο αλλά και σε ένα ωραίο κινηματογραφικό έργο με τίτλο «Hugo», που σκηνοθέτησε ο μεγάλος Μάρτιν Σκορτσέζε το 2011 – Θοδωρή, φίλε μου, τα λέω καλά;

Αυτά που λέτε. Όσο για το Τόκυο, δεν ξέρω ποιο από όλα τα καλά παιδιά των «μέσων» το επινόησε πρώτο και τα υπόλοιπα έσπευσαν να αντι-γράψουν «Τόκιο», με «ι». Κι ας γράφει ο ίδιος ο κ. Μπαμπινιώτης «Τόκυο», φυσικά με «υ» (έκδοση 1998, σ. 1794, έκδοση 2005, σ. 1772). Τίποτε δεν θα αφήσουν όρθιο τα καλά παιδιά, εγώ το λέω από καιρό, οι φιλόλογοι ακούν; Ή ασχολούνται μόνο με την αρχαία γραμματεία;

Ας είμαστε καλά, γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην 124χρονη (1898-2021) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 28.07.2021, αρ.φύλλου 37.479)

κυκλο-φ-οριακα 1068, 22 Ιουλίου 2021

Καλημέρα συμπολίτες! Τα μπάνια του λαού, το μεγάλο βήμα στην σελήνη από τον Νηλ Άρμστρονγκ το 1969, η τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974, η αποστασία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη το 1965 είναι ίσως τα πιο σημαντικά γεγονότα μέσα στον Ιούλιο, που μαζί με τον Αύγουστο συνθέτουν το γνωστό «θερμό ελληνικό καλοκαίρι». Εμείς πάντως είμαστε ακόμα εδώ, εντός και επί τα αυτά, περιμέναμε εναγωνίως την «ψυχρή λίμνη» (έχουν ξεφύγει τελείως αυτοί που διαρκώς ονοματίζουν τον κακό μας τον καιρό…) τελικώς μια βροχούλα ήρθε, μάλλον αυξήθηκε η υγρασία, μαζί με την βρώμα του αέρα, που κάποια βράδια γίνεται ανυπόφορη.

Επίσης μου λένε συμπολίτες ότι δέχονται κατ’ οίκον επιθέσεις από κάτι τεράστιες κόκκινες ιπτάμενες κατσαρίδες, οι οποίες κατά τεκμήριο ενδημούν και αναπτύσσονται στους υπονόμους της πόλης. Παλιότερα θυμάμαι κάποια συνεργεία να περνούν και να ψεκάζουν στα φρεάτια των υπονόμων, τώρα δεν βλέπω κάτι. Χώρια που πολλά φρεάτια είναι βουλωμένα κι αν έρθει καμιά πραγματική (επώνυμη ή ανώνυμη) βροχή μπορεί να βρούμε τον μπελά μας ως πολιτική προστασία – είναι η υπηρεσία των ημερών, από πλημμύρες, φωτιές, κατακρημνίσεις μέχρι την (μη) φιλοξενία της προσβληθείσας οικογένειας στην Αλόννησο και την επακολουθήσασα θρασύτατη ανακοίνωση, όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω. Δεν ξέρω – θα μάθω – αν έχουν αρμοδιότητα και στις κατσαρίδες, διότι ο Δήμος του Μονακό δεν φαίνεται διατεθειμένος να ενεργήσει – κάνει προετοιμασία στην Ολλανδία και έχει μεγάλη έγνοια για τα τηλεοπτικά δικαιώματα του ΝΠΣ.

Συγκλονιστικό για εμάς (άλλοι συγκλονίζονται με άλλα…) ήταν το χθεσινό ρεπορτάζ που επί λέξει έγραφε «Ένας 68χρονος μεταφέρθηκε ελαφρά τραυματισμένος στο Νοσοκομείο του Βόλου, όταν παρασύρθηκε από 21χρονο οδηγό. Ο οδηγός παρέσυρε τον 68χρονο γιατί δεν κινούνταν στην διάβαση πεζών.» (η υπογράμμιση δική μας). Κάτι σαν τιμωρία δηλαδή, ο 21χρονος στον 68χρονο; Ή μήπως μία ομολογία ότι αν, λέμε αν, ο 68χρονος κινούνταν σε διάβαση πεζών δεν θα τον παρέσυρε; Δεν ξέρω τι να πω. Φτάνουμε στο σημείο αντί να αναφέρουμε-καταγγείλουμε-σχολιάσουμε την εγκληματική απροσεξία του οδηγού (νεαρού ή όχι, δεν έχει σημασία) να επιτιμούμε τον πεζό (οποιασδήποτε ηλικίας, επίσης δεν έχει σημασία) που είτε σε διάβαση είτε έξω απ’ αυτήν αγωνίζεται να επιβιώσει μέσα στην όλο και εντεινόμενη κυκλοφοριακή αναρχία της εποχής μας. Θεός να φυλάει.

Αρκετές φορές έχουμε αναφερθεί στις σύγχρονες παιδικές χαρές «ειδικών προδιαγραφών», που κατά την ταπεινή μας γνώμη είναι απολύτως μελετημένες για παιδιά που παίζουν και χαίρονται μόνο παιχνίδια του ηλεκτρονικού υπολογιστή – παιδιά σε πλήρη «ασφάλεια» πίσω από κάγκελα, παιδιά που θα «καταστραφούν» αν ματώσουν το γονατάκι, παιδιά που επιτρέπεται να παίζουν μπάλα μόνο σε ακαδημίες ποδοσφαίρου, τέτοια θαυμάσια. Αρχές του καλοκαιριού επισκεφτήκαμε, μετά την καραντίνα, τον αγαπημένο μας Αη Γιάννη του Αιγαίου και διαπιστώσαμε ότι ο αρμόδιος Δήμος Ζαγοράς-Μουρεσίου, ακολουθώντας τις προαναφερθείσες ειδικές προδιαγραφές, διαμόρφωσε αναλόγως την μοναδική παιδική χαρά του οικισμού, λίγα μέτρα μακριά από την θάλασσα και δίπλα σε πανύψηλα πλατάνια: περίφραξη με σιδερένια κάγκελα, πλήρης τσιμεντόστρωση (!) και από πάνω πλάκες από πλαστικό (!!) πάχους 3-5 εκ. Δηλαδή τα παιδιά της πόλης στις διακοπές τους μη χάσουν τα γράδα τους αλλάζοντας περιβάλλον, κι εδώ τσιμέντο να γίνει, «εκσυγχρονισμός» λέγεται αυτό ή πώς αλλιώς;

Και επειδή έχουμε μείνει πίσω, ας πάμε ταχέως στο «απορίας άξιον»: 1) Στην σήραγγα της Γορίτσας έχουν εξ αρχής τοποθετηθεί διάφορες ηλεκτρονικές πινακίδες μεταβλητών μηνυμάτων. Δεν λειτουργεί καμία, γιατί; Υπενθυμίζω, για να μην μπερδεύεστε, ότι η σήραγγα λειτουργεί με ευθύνη ιδιώτη εργολάβου ύστερα από σύμβαση με τον Δήμο Βόλου, ο οποίος έχει, πλέον, την ευθύνη του συνόλου του Περιφερειακού Δρόμου. 2) Στην αρχή, ας πούμε, του Περιφερειακού, ανεβαίνοντας την ράμπα από Λαρίσης, συναντά κανείς δεξιά μια ωραία πινακίδα που γράφει «Δήμος Νέας Ιωνίας». Ίσως να μένει εκεί (έχει κι άλλες παρακάτω) περιμένοντας την επανασύσταση του ιστορικού Δήμου, την οποία, για να είμαι ειλικρινής, κι εγώ θα ευχόμουνα… 3) Το 2007-2008 το Αστικό ΚΤΕΛ Βόλου, συμμετέχοντας σε ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα, απέκτησε εξοπλισμό για δορυφορική παρακολούθηση των λεωφορείων που κινούνταν στις διάφορες γραμμές του και, ως αποτέλεσμα χρήσιμο για το επιβατικό κοινό, ηλεκτρονικές πινακίδες μεταβλητών μηνυμάτων στις στάσεις (τηλεματική το λένε αυτό, για να μην νομίζουν οι τωρινοί άρχοντες ότι ο Βόλος ήταν «χωριό» πριν πατήσουν το πόδι τους σ’ αυτόν…), που ενημέρωναν σε πόσα λεπτά θα ερχόταν το επόμενο λεωφορείο, για την κάθε γραμμή εκεί όπου υπάρχουν κοινές στάσεις. Εδώ και αρκετό καιρό (δεν κράτησα ακριβώς από πότε) το σύστημα δεν λειτουργεί και είναι (ένα ακόμα) κρίμα. 4) Τον Ιούνιο 2020 ξεκίνησε με πολλά ταρατατζούμ (όπως συμβαίνει τον τελευταίο καιρό με τα καλοπληρωμένα παπαγαλάκια) ο ονομασθείς «μεγάλος περίπατος της Αθήνας» εμπνεύσεως Δημάρχου Κ.Μπακογιάννη και Συγκοινωνιολόγου Καθηγητού Γ.Γιαννή. Ξοδεύτηκαν 2 μύρια ευρώ. Οι υπόλοιποι συγκοινωνιολόγοι, πολεοδόμοι, πολιτικοί και λοιποί αντιδραστικοί εκφράσαμε τις επιφυλάξεις μας, πλην ο Δήμαρχος βράχος. Τώρα ο μεγάλος περίπατος καταργήθηκε, αφού ξεράθηκαν τα κακόμοιρα δεντράκια και λοιπά φυτά και αφού ξεθώριασαν τα (κακής ποιότητος) χρώματα. Δεν πρέπει κάποιος εισαγγελέας να ρωτήσει τι έγιναν εκείνα τα 2 εκατομμύρια; Και το χειρότερο: το παλληκάρι ετοιμάζει «ανάπλαση της Πλατείας Συντάγματος» και πάλι πανηγυρίζουν τα ως άνω παπαγαλάκια – μήπως ετοιμάζεται νέα ρεμούλα;

Πολλές οι απορίες αγαπητοί φίλοι, αλλά δεν πτοούμεθα. Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει. Γεια σας.

Η μεγάλη πινακίδα «Δεν ξεχνώ» τοποθετήθηκε στην είσοδο του Λιμένα Βόλου στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και είναι πάντα εκεί.

(δημοσιεύτηκε στην 124χρονη (1898-2021) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Πέμπτη 22.07.2021, αρ.φύλλου 37.474)  

κυκλο-φ-οριακα 1067, 14 Ιουλίου 2021

14^η Ιουλίου 1789, η άλωση της φυλακής της Βαστίλης στο Παρίσι κατά την επανάσταση, εθνική εορτή των Γάλλων. Καλημέρα συμπολίτες! Πολλά έχουν γραφτεί σχετικά με την επίδραση της γαλλικής επανάστασης και, κυρίως, των ιδεών που την προετοίμασαν πάνω στην προετοιμασία της ελληνικής επανάστασης του 1821. Τα κηρύγματα των διαφωτιστών, που έγιναν συνθήματα των επαναστατών, μιλούσαν για Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφοσύνη – Liberté, Egalité, Fraternité. Έχουν περάσει πολλάααα χρόνια από τότε, συμπολίτες, αυτές οι τρεις λέξεις δεν ξέρω αν έχουν σήμερα την ίδια έννοια που είχαν τότε για τους αβράκωτους (ή ξεβράκωτους) – «sans culottes» στο Παρίσι ή για τους αδερφούς τους στο Χάνι της Γραβιάς, 32 χρόνια αργότερα.

Σήμερα παλεύω να καταλάβω τι είναι «για το καλό μου», που λέει κι ο Γιάννης Μηλιώκας. Φοβάμαι πολύ ότι με αφορμή και πρόσχημα τους υγειονομικούς κινδύνους γίνεται μία, σε παγκόσμιο επίπεδο, ανίχνευση των αντοχών των ατόμων-υποκειμένων της Ιστορίας απέναντι στην καταπάτηση θεμελιωδών και κατοχυρωμένων με αιματηρούς αγώνες ατομικών δικαιωμάτων. Εάν αυτό είναι αληθές, τότε το μέλλον είναι πράγματι εφιαλτικό, κι αυτοί που σήμερα τόσο πρόθυμα τάσσονται υπέρ όλων αυτών των διαχωρισμών «για το καλό μου» αύριο με μεγάλη πιθανότητα θα βρεθούν οι ίδιοι θύματα ακόμη χειρότερων διαχωρισμών. Με την άδειά σας, θα σας θυμίσω την ρήση του γερμανού πάστορα Martin Niemöller, που χρησιμοποίησε και ο Bertolt Brecht, όταν ο ναζισμός γινόταν καθεστώς:

«Όταν ήρθαν να πάρουν τους τσιγγάνους δεν αντέδρασα. / Δεν ήμουν τσιγγάνος. /

Όταν ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές δεν αντέδρασα. / Δεν ήμουν κομμουνιστής.

Όταν ήρθαν να πάρουν τους εβραίους δεν αντέδρασα. / Δεν ήμουν εβραίος.

Όταν ήρθαν να πάρουν εμένα δεν είχε απομείνει κανείς για να αντιδράσει».

Κι αυτό δεν είναι «πολιτική», συμπολίτες. Αγωνία, απλή αγωνία είναι.

Αλλά ας ξεφύγουμε από την αντάρα του κορωνοϊού (που, σημειωτέον, δεκαοχτώ μήνες μετά την εμφάνισή του δεν έχουμε, ακόμη, συμφωνήσει ως Έλληνες πώς γράφεται και καλά-καλά πώς προφέρεται, δεν είναι λίγοι αυτοί που τον αναφέρουν ως «κοροναϊό»…). Και συμβαίνουν πράγματι ευοίωνα πράγματα στην χώρα.

Το ένα είναι η ολοκλήρωση του Αυτοκινητόδρομου Κεντρικής Ελλάδας ή Ε 65. Τα λέγαμε εμείς στα κυκλο-φ-οριακά 1063, στις 10 Ιουνίου 2021, στις 24 Ιουνίου υπογράφηκε η σύμβαση για την κατασκευή του βόρειου τμήματος, που θα συνδεθεί με την Εγνατία Οδό. Σπουδαίο έργο, μήκους 70,5 km, με 2 (ακόμη!) σήραγγες και 20 γέφυρες (αμέτρητες είναι, πλέον, οι γέφυρες και οι μεγάλες κοιλαδογέφυρες στους ελληνικούς αυτοκινητοδρόμους) και 6 ανισόπεδους κόμβους (Βασιλικής, Καλαμπάκας, Γρεβενών, Οξύνειας, Αγιόφυλλου-Καρπερού και Εγνατίας). Το νότιο τμήμα, από Ξυνιάδα μέχρι Λαμία (Α/Κ Ανθήλης) μήκους 32,5 km βρίσκεται ήδη στο 70% της κατασκευής, περιλαμβάνει ακόμη μία δίδυμη σήραγγα, 15 γέφυρες, 3 ανισόπεδους κόμβους (Ξυνιάδας, Καρπενησίου, Λαμίας) και σύνδεση με τον Αυτοκινητόδρομο Α1 Αθήνα-Θεσσαλονίκη-Εύζωνοι (αποκαλούμενον και ΑΘΕ). Σοβαρό έργο, επαναλαμβάνουμε, που όμως κατάφερε να χρηματοδοτηθεί από τα Ευρωπαϊκά Ταμεία στο βόρειο τμήμα του μόνο μέσω του πρόσφατου Ταμείου Ανάκαμψης και αφού η Ελλάδα επικαλέστηκε τα προβλήματα που θα δημιουργήσει η απολιγνιτοποίηση στην Δυτική Μακεδονία.

Το δεύτερο είναι η μεγάλη επέκταση του metró της Αθήνας με την γραμμή 4, η οποία θα καλύψει μεγάλες πυκνοδομημένες περιοχές και δεκάδες σημεία εξυπηρέτησης κοινού στο κέντρο της πρωτεύουσας, καθώς οι 15 προβλεπόμενοι σταθμοί είναι Άλσος Βεΐκου, Γαλάτσι, Ελικώνος, Κυψέλη, Δικαστήρια, Αλεξάνδρας, Εξάρχεια, Ακαδημία, Κολωνάκι, Ευαγγελισμός, Καισαριανή, Πανεπιστημιούπολη, Ζωγράφου, Ιλίσια, Γουδή. Το χρονοδιάγραμμα προβλέπει 8 χρόνια, βάλε 2030, και το απολύτως καινοτομικό στοιχείο είναι ότι τα τρένα, οι συρμοί, σ’ αυτή τη γραμμή θα κινούνται χωρίς οδηγό!

Το τρίτο είναι το Marine Tower. Ο πύργος κατοικιών, ύψους 200 m, 45 ορόφων, και 200 διαμερισμάτων, που θα χτιστεί κοντά στην θάλασσα στον υπό ανάπλαση χώρο του (πρώην) αεροδρομίου του Ελληνικού. Ακούσαμε διάφορα πανηγυρικά περί μεγαλύτερου, ψηλότερου, ομορφότερου, πρασινότερου (!), λίγο «κουμπωθήκαμε» ειν’ αλήθεια – όλη αυτή η ιστορία με το Ελληνικό και τα μεγάλα καζίνα δεν μας είναι πολύ συμπαθής, ύστερα υπάρχει (και καλά κάνει) και ο πανίσχυρος ελληνικός αντισεισμικός κανονισμός, και δη σε παραλιακό έδαφος – και μετά είπαμε να το ψάξουμε λίγο περισσότερο. Και διαπιστώσαμε ότι σίγουρα σε μελετητικό επίπεδο το έργο έχει σοβαρές περγαμηνές. Τόσο από το διεθνούς φήμης αγγλικό αρχιτεκτονικό γραφείο Foster+Partners, όσο και από τους λοιπούς συνεργάτες, ανάμεσα στους οποίους είναι τα μεγαλύτερα ελληνικά γραφεία (Τομπάζης, Δοξιάδης) και αξιόλογοι καθηγητές (Κίζης, Κωτσιόπουλος κλπ.). Θα το παρακολουθήσουμε.

Αυτά τα ενημερωτικά σήμερα.

Έγραφα την προηγούμενη φορά σχετικά με την στάθμευση εταιρικών οχημάτων στον χώρο της πλατείας Μπόρελ – υπάρχει και οδός Μπόρελ. Στο βιβλίο του «δικού μας» Χριστόφορου Σεμέργελη «Μια θάλασσα δύο πατρίδες», όπου η Ιστορία πλέκεται αριστοτεχνικά με την μυθοπλασία, μπορεί να βρει κανείς πολλά στοιχεία σχετικά με την δράση του Προξένου Καρόλου Μπόρελ στα τελευταία χρόνια της τουρκοκρατίας στον Βόλο. Και μαζί σχετικά με τον μεγάλο φιλέλληνα Άγγλο αρχιτέκτονα-δημοσιογράφο Κάρολο Ογλ, που σκοτώθηκε στο Πήλιο στα 1878.

Βεβαίως για την στάθμευση απάντηση δεν υπάρχει, όπως και για τις υπόλοιπες απορίες. Αλλά εμείς δεν σκοπεύουμε να σταματήσουμε να ρωτάμε. Άλλωστε είναι γνωστόν τοις πάσιν ότι «αν δε ρωτάει το παιδί πώς θα μάθει;». Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην 124χρονη (1898-2021) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 14.07.2021, αρ.φύλλου 37.467)  

κυκλο-φ-οριακα 1066, 7 Ιουλίου 2021

ενήλικος ασημόγλαρος, αγέρωχος συν-ταξιδιώτης

Ημέρα έβδομη στον έβδομο μήνα, καλημέρα συμπολίτες! Ο «ιερός», κατ’ άλλους «συμπαντικός», αριθμός 7 (επτά) εμφανίζεται σχεδόν παντού στη ζωή μας, από τις 7 ημέρες της εβδομάδας, τα 7 φωνήεντα της ελληνικής μας γλώσσας και την 7φωτη λυχνία των Εβραίων μέχρι τις 7 σφραγίδες, τους 7 αγγέλους, τις 7 πληγές και τις 7 χρυσές φιάλες της Αποκάλυψης, που απευθύνεται, κυρίως, στις 7 εκκλησίες της Ανατολής (Μικράς Ασίας). Στην πορεία της ανθρωπότητας υπήρξαν πολλοί άνθρωποι, ανάμεσά τους και πολύ επιστήμονες, μαθηματικοί και άλλοι, που προσπάθησαν να κατανοήσουν και να αποκωδικοποιήσουν, τρόπον τινά, αυτόν τον αριθμό και έχουν καταλήξει, που λέει ο λόγος, σε απίθανα συμπτωσιο- και συνωμοσιο-λογικά συμπεράσματα. Αλλά και η ίδια η Εκκλησία χρησιμοποίησε τον αριθμό 7 για να ορίσει τις 7 χριστιανικές αρετές (ευσπλαχνία, ταπεινότητα, αγνότητα, φιλαλληλία, επιείκεια, καλοσύνη, εργατικότητα) και τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα (αλαζονεία, ζηλοφθονία, οργή, οκνηρία, απληστία, λαιμαργία, λαγνεία).

Τέτοια ωραία συμβαίνουν, την ώρα που αφ’ ενός τα κρούσματα αυξάνονται και αφ’ ετέρου κάποιοι, ξένοι και ντόπιοι, οραματίζονται σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης, λόγω «υγειονομικής αναγκαιότητος» παρά το ρητό ψήφισμα της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης από 27.01.2021 (5^η Συνεδρίαση) με αρ. 2361/2021 με το οποίο καλούνται τα κράτη-μέλη και η Ευρωπαϊκή Ένωση:

σημείο 7.3.1 να διασφαλίσουν ότι οι πολίτες ενημερώνονται ότι ο εμβολιασμός ΔΕΝ είναι υποχρεωτικός και ότι κανείς δεν πιέζεται πολιτικά, κοινωνικά ή με άλλο τρόπο να εμβολιαστεί, εάν δεν το επιθυμεί,

σημείο 7.3.2 να διασφαλίσουν ότι κανείς δεν υφίσταται διακρίσεις για το ότι δεν έχει εμβολιαστεί, λόγω πιθανών κινδύνων για την υγεία ή επειδή δεν θέλει να εμβολιαστεί.

σημείο 7.5.2 να χρησιμοποιούν πιστοποιητικά εμβολιασμού μόνο για τον καθορισμένο σκοπό παρακολούθησης της αποτελεσματικότητας του εμβολίου, των πιθανών παρενεργειών και των ανεπιθύμητων ενεργειών.

Παρ’ όλα αυτά εμείς εδώ στην Ελλάδα είμαστε εκτός από ανεύθυνοι τώρα και «τζαμπατζήδες», για δεύτερη φορά, καθώς το ίδιο είχαμε υπάρξει και το 2011, με αφορμή το κίνημα «δεν πληρώνω» στα διόδια. Τότε νονός ήταν ο κ. Πεταλωτής, τώρα είναι αυτοπροσώπως ο κ. Μητσοτάκης – μια χαρά περνάμε.

Και οι άλλοι, στον Τσουγκριά, το νησάκι απέναντι από το λιμάνι της Σκιάθου, καλά περνάνε επίσης. Πηγαινοέρχονται ελικόπτερα με κορίτσια «ινφλουένσερ» (λέξη, κατ’ ουσίαν, αμετάφραστη, προερχόμενη από το αγγλοσαξωνικό ρήμα influence, που σημαίνει επηρεάζω, επιδρώ, εξ ου και η βλακώδης προσπάθεια απόδοσης του όρου ως «επιδραστικός/-η/-ο», κάτι που σ’ εμένα τουλάχιστον δεν λέει τίποτε). Τα κορίτσια, που λέτε, πληρώθηκαν καλά, καθώς έμαθα, για να αποβιβαστούν στο νησί και να φωτογραφηθούν σε μεγάλα κέφια με τον Άρχοντα του Βόλου και ιδιοκτήτη του εκεί μπαρ. Μεγάλες στιγμές ζούμε, κι από νερό ας είν’ καλά τα εμφιαλωμένα – πανηγυρίζει και γνωστή βολιώτικη ιστοφυλλάδα με το «εξαιρετικό» διαφημιστικό βίντεο, ενώ βεβαίως για το νερό της Αγριάς δεν χαλαλίζει ένα σχόλιο…

Βρέθηκα Σάββατο πρωί ώρα 11:10 στον οργανωμένο χώρο στάθμευσης Μπόρελ, όπου συνάντησα 6 εταιρικά οχήματα παρκαρισμένα σε κανονικές θέσεις στάθμευσης και 23 εταιρικά μοτοποδήλατα στη σειρά πάνω στο πεζοδρόμιο. Δεν ξέρω αν υπάρχει ή όχι κάποια συμφωνία με τον Δήμο, θυμάμαι όμως ότι κάποτε (τότε που δεν γινόταν τίποτε σ’ αυτή την πόλη, και περιμέναμε να έρθει ο Άρχων με τα Αρχοντόπουλά του να κάνει κάτι…) τα ψάχναμε αυτά τα πράγματα, και οι υπηρεσίες το ξέρουν. Όπως επίσης ψάχναμε τον αριθμό των θέσεων στάθμευσης σε σχέση με τα τετραγωνικά μέτρα κάλυψης των πολυκαταστημάτων και των μεγάλων κέντρων διασκέδασης, κάτι που επίσης ξέρουν πώς γίνεται οι υπηρεσίες. Τώρα δεν ξέρω πρώτον τι ισχύει και δεύτερον τι γίνεται. Ακούω και κάτι τρελά, που δεν θέλω να τα πιστέψω αδέρφια, πως τάχα, λέει, τα περισσότερα πρόστιμα για διάφορους λόγους «πατσίζονται» με εισιτήρια διαρκείας, αν είναι δυνατόν!

Όπως υποσχεθήκαμε, κι επειδή οι απορίες μας όλο και πληθαίνουν, ξεκινάμε την στήλη μέσα στην στήλη με τίτλο «απορίας άξιον»: α) πού βρίσκεται το έργο ανακαίνισης του Δημοτικού Θεάτρου; β) γιατί καθυστερεί η πλήρης λειτουργία της έτοιμης από καιρό Ιχθυόσκαλας; γ) γιατί τα πάμπολλα και καθ’ όλα άξια αυτοδιοικητικά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας των παρελθόντων ετών ανέχονται σε κάθε δημόσια εμφάνισή του να τους αποκαλεί «λαμόγια», «πολιτικούς απατεώνες», «άχρηστους», «ανίκανους» και ένα σωρό παρόμοια και χειρότερα ο Άρχων, ο οποίος, στο κάτω-κάτω, από το ίδιο τους το Κόμμα υποστηρίχτηκε;

Κι όποιος ξέρει και θέλει, μακάρι να μας δώσει απαντήσεις. Κι επειδή πολλοί κακοπροαίρετοι σ’ αυτή την κοινωνία που ζούμε υπάρχουν, να τους ενημερώσω πάραυτα ότι οικογενειακώς άπαντες ομοθυμαδόν είμεθα εμβολιασθέντες, εντάξει; Αυτό είναι άλλο κι άλλο είναι αυτή η κατάφωρη παραβίαση των δικαιωμάτων απάντων, που βρίσκεται σε εξέλιξη.

Και η εκδήλωση του Λυκείου των Ελληνίδων Βόλου για την Ηρωίδα Εξοδίτισσα του Μεσολογγίου (10 Απριλίου 1826) Τασούλα Γυφτογιάννη ήταν εξαιρετική και αξίζει ένα εύγε!

Θα τα ξαναπούμε, γεια σας.

Στην φωτογραφία ένας ενήλικος ασημόγλαρος συνταξιδιώτης με αρκετό θράσος (πληροφορίες Σ.Χ.).

(δημοσιεύτηκε στην 124χρονη (1898-2021) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 07.07.2021, αρ.φύλλου 37.461)