κυκλο-φ-οριακα 1028, 30 Σεπτεμβρίου 2020

 

καταλήψεις σχολείων 2020

Με κλαρίνα και καμαρώνοντας σαν γύφτικα σκεπάρνια οι διοικούντες σήμερα αυτή την πόλη, που, δυστυχώς, ο Καλλικράτης την έκανε έναν ενιαίο αχταρμά, έδωσαν «στην κυκλοφορία» την κατεστραμμένη, πλέον, οδό Καραμπατζάκη – η δική μας άποψη επί αυτού δεν πρόκειται να αλλάξει μέχρι να βγει ο ήλιος απ’ τη δύση: ένα έργο βιώσιμης κινητικότητας, πρωτοποριακό για ολόκληρη την Ελλάδα του 1990, καταστράφηκε χωρίς κανείς να έχει εξηγήσει το κυκλοφοριακό «γιατί».

Καλημέρα συμπολίτες! Τα συγκλονιστικά γεγονότα προηγούνται. Αλλά μιλώ με πολλές άγνωστες λέξεις, το ξέρω, εδώ και 30 χρόνια. Και λέγοντας «άγνωστες λέξεις», ξέρετε ποια είναι η πιο πρόσφατη (ιστορικά) αλλά και μία από τις πιο δημοφιλείς, ελληνική λέξη; Ξέρετε, αλλά δεν πάει ο νους σας. Λοιπόν είναι η λέξη λοκντάουν. Έχει ζωή περίπου 6 μηνών, θεωρείται αυτονόητη και αυταπόδεικτη, δεν υπάρχει καμία ανάγκη να επεξηγηθεί, δεν υπάρχει συζήτηση όπου να μην αναφερθεί έστω μία φορά. Θυμάστε το ποιηματάκι του Γεωργίου Μαρτινέλλη «Μάνα» κράζει το παιδάκι / «Μάνα» ο νιος και «Μάνα» ο γέρος / «Μάνα» ακούς σε κάθε μέρος / αχ! τι όνομα γλυκό, έ! αντικαταστήστε τη λέξη «Μάνα» με τη λέξη «Λοκντάουν» και θα βρείτε αυτό που συμβαίνει σήμερα στο Ελλάντα.

Στο οποίο Ελλάντα εδώ και δύο (2) εβδομάδες υπηρεσίες, αρμόδιοι ειδικοί και (αν)αρμόδιοι πολιτικοί προσπαθούν να συμφωνήσουν για τις διαστάσεις που πρέπει να έχουν οι μάσκες που ΘΑ μοιραστούν στα σχολεία!! Τουτέστιν το λοκντάουν εύκολο, η μάσκα δύσκολο.

Αλλά τελειώνει σήμερα και η προθεσμία για την νομιμοποίηση αυθαιρέτων. Για την παράταση της οποίας προθεσμίας έκανε τεράστιο αγώνα το Τεχνικό Επιμελητήριο συνολικά και, φυσικά, το Τμήμα Μαγνησίας, το τελευταίο επικαλούμενο, μάλιστα, την θεομηνία του Ιανού στην Μαγνησία και την αποκοπή της οπτικής ίνας, που άφησε χωρίς internet το κέντρο του Βόλου για μερικές ώρες. Εγώ θεωρώ και το λέω ευθαρσώς και όχι για πρώτη φορά ότι όλη αυτή η ιστορία με την «νομιμοποίηση αυθαιρέτων» είναι ντροπή για τους Έλληνες Μηχανικούς. Ντροπή. Οι Μηχανικοί έπρεπε να είναι αδιαπραγμάτευτα αντίθετοι με κάθε μορφή αυθαιρεσίας στον δημόσιο χώρο, είτε στα κτήρια, είτε στο τοπίο. Απεναντίας και δυστυχώς συμμετέχουν και στην παραγωγή των αυθαιρέτων κτισμάτων (με «μαύρες» αμοιβές) και στην «νομιμοποίησή» τους (με νόμιμες αμοιβές). Μάλιστα τα «άκουσαν» (οι Μηχανικοί, συλλήβδην…) για τα χάλια του πολεοδομημένου χώρου και την συμμετοχή τους στην αυθαίρετη δόμηση στις 15.06.2020 στην συνέντευξη στο ταλαίπωρο Μάτι από τον δικηγόρο Υπουργό Χατζηδάκη και τους Μηχανικούς Υφυπουργό Οικονόμου και Γεν Γραμματείς Μπακογιάννη και Αραβώση, παρόντος και αυτού τούτου του Προέδρου του ΤΕΕ κκ. Γιώργου Στασινού. Δηλαδή πόση περισσότερη ξεφτίλα…

Κι όμως! «Απαίτηση» η παράταση της προθεσμίας, συναινούντων και όλων ανεξαιρέτως των βουλευτών – αυτούς τους καταλαβαίνω, πάντοτε τα αυθαίρετα έφερναν ψηφαλάκια, τους Μηχανικούς δεν καταλαβαίνω. Και μιας και γράψαμε για το πυρόπληκτο Μάτι, σε αυτή τη συνέντευξη αναφέρθηκαν διάφορα περίεργα στοιχεία για την δόμηση «…που θα συζητηθούν στη διάρκεια της διαβούλευσης…) αλλά τελικώς «…θα κατεδαφιστούν 141 (αυθαίρετα) κτήρια…» (θησαυρός αυτή η συνέντευξη). Είδατε, ακούσατε, μάθατε εσείς ότι κατεδαφίστηκε έστω 1 από τα 141;

Η τραγωδία στο Μάτι και η ιστορική Συμφωνία των Πρεσπών. Δεν περιγράφω άλλο.

20 Σεπτεμβρίου η ανακοίνωση έλεγε ότι θα αρχίσει το έργο του κυκλικού κόμβου Λαρίσης-Αθηνών. Δεν άρχισε και (ούτως ή άλλως) τα Χριστούγεννα πλησιάζουν επικίνδυνα. Όμως δόθηκαν στην κυκλοφορία τόσο η οδός Τοπάλη όσο και το τμήμα της οδού Ογλ ανάμεσα στα σχολεία – και καλά έκαναν. Τα κολονάκια και τα καγκελάκια που τοποθετήθηκαν μού φαίνεται ότι αντικατοπτρίζουν την εξέλιξη της πόλης από τον ρομαντισμό στην βαρβαρότητα…

Κι ο άλλος, ο σούπερ δήμαρχος, βγαίνει στο ραδιόφωνο και λέει ανενδοίαστα ότι ο Μεγάλος Περίπατος της Αθήνας «βγήκε και δεν βγήκε». Δηλαδή, παληκάρι μας, 2 εκατ. ευρώ σε μπογιές, ζαρντινιέρες και φυτά πεταμένα; Είναι δυνατόν; Και δεν έχουν, ακόμη, σηκωθεί οι πλάκες των πεζοδρομίων της οδού Πανεπιστημίου να τον βαράνε, απορώ. Για φανταστείτε τι θα γινόταν αν ήταν άλλος ο Δήμαρχος…

Αχ! όπου κι αν στρέψω τη ματιά η Ελλάδα με πληγώνει

Μια κουβέντα μόνο για τον Γιατρό Αλέκο Δούρα – ας είναι ελαφρύ το χώμα.

Σας αγαπώ, ό,τι κι αν σκέφτεστε για μένα. Γεια σας.

Στην φωτογραφία ελάχιστη αναφορά στις καταλήψεις Σχολείων 2020. Περισσότερα στα επόμενα.

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 30.09.2020, αρ.φύλλου 37.233)

Συνάντηση μετά από 55 χρόνια...

από αριστερά: Σοφία Παπαδοπούλου, Μαρία Μεφσούτ, Όλγα Σοφοκλέους, Κική Ναϊσίδου, Ροδούλα Ζήση, Ευδοξία (Τίτσα) Ρεπανίδου, Ασπασία Χαρμάνη, Βαρβάρα Τζαλαμαρία, Βλάσης Βολιώτης, Μανώλης Βαρδαλής, Δημήτρης Μενεέμης, Στάθης Μαλάκος (κάτω), Γιάννης Προγκίδης, Χαράλαμπος Σκυργιάννης.

• 
  
  
  

Βραδάκι Σαββάτου 19 Σεπτεμβρίου 2020, με ωραία δροσιά μετά τη βροχή, στο εστιατόριο «Σαρρής» πίσω από τον Ι.Ν. Αγίων Κωνσταντίνου & Ελένης, πραγματοποιήθηκε η από καιρό προγραμματισμένη Συνάντηση αποφοίτων 1965 του 5ου Δημοτικού Σχολείου Βόλου.

«Πέρασαν κιόλας 55 χρόνια, ούτε που το καταλάβαμε…», γράφαμε στα προηγούμενα Δελτία Τύπου και πράγματι, ήταν σαν να μην πέρασε μια μέρα. Δεκατέσσερα παιδιά, οκτώ κορίτσια (Άσπα, Βαρβάρα, Ευδοξία (Τίτσα), Κική, Μαρία, Όλγα, Ροδούλα, Σοφία) και έξι αγόρια (Βλάσης, Γιάννης, Δημήτρης Μ., Μανώλης, Στάθης, Χαράλαμπος) παρόντες/παρούσες και οι απόντες/απούσες σχεδόν όλοι/όλες με σοβαρή δικαιολογία - πέντε κορίτσια ζουν στην Αθήνα και ένα στην Κρήτη, δύσκολα τα ταξίδια με τον κορωνοϊό-μπαμπούλα. Οριστικά απόντες μόνο δύο: ο Σταύρος Σκουλής και ο Γιώργος Κοπατσάρης, ένα ποτηράκι κρασί στη μνήμη τους.

Πολύ καλή διάθεση, πολλές διηγήσεις, πολλές φωτογραφίες, το λεύκωμα του  Σχολείου για τα 100 χρόνια, ο Δημήτρης Μ. που ήρθε επί τούτου από μακριά, οι δάσκαλοι και οι δασκάλες, οι ιστορίες του 5^ου ΔΣ Βόλου από τις παράγκες του 1959 με την κα Σιάπα, στην σκάλα του 4^ου με τον κ. Δημόπουλο και στην αποχαιρετιστήρια γιορτή το καλοκαίρι του 1965. Ενδιάμεσα τα «δύσκολα χρόνια» με τον κ. Συντήλα. Στο «Ενθύμιο Συνάντησης» που ετοίμασε ο Μπάμπης, η φωτογραφία της Στ’ Τάξης και όλοι οι Δάσκαλοι εκείνης της περιόδου. Δυο λόγια από την Ροδούλα και τον Βλάση, ύστερα η μοναδική τούρτα της Ευδοξίας και…

…Να μας έχει ο Θεός υγιείς σύντομα πάλι να ανταμώσουμε!

υπεύθυνος για το κείμενο Χαράλαμπος Α. Σκυργιάννης 

κυκλο-φ-οριακα 1027, 23 Σεπτεμβρίου 2020

 

Ο διπρόσωπος Ιανός (Janus στα λατινικά) ήταν ένας από τους παλαιότερους και σημαντικότερους θεούς των Ρωμαίων, χαρακτηρίζεται ως ο θεός «των ενάρξεων και των μεταβάσεων» και απεικονιζόταν συνήθως σε σημεία διαβάσεων, όπως θύρες, πύλες, γέφυρες ως φύλακας σε καιρό ειρήνης και πολέμου. Ως εδώ καλά, τον τιμούσαν οι Ρωμαίοι, του χάρισαν και τον Ιανουάριο, τον πρώτο μήνα του ημερολογίου (έναρξη…), ωραία. Δεν ξέρω ποιος έδωσε το όνομά του σε ένα έντονο καιρικό φαινόμενο μεσογειακού κυκλώνα, ο Ιανός δεν ήταν καταστροφικός θεός. Αλλά ο κυκλώνας ήταν. Και ενώ όλες οι προβλέψεις και οι κώδωνες κινδύνου αναφέρονταν στην δυτική Ελλάδα, μια περίεργη «σύγκλιση» αέριων μαζών κατέστρεψε κυρίως τον Νομό Καρδίτσας αλλά και τα Φάρσαλα, τον Αλμυρό κι άλλες περιοχές της Θεσσαλίας. Μαζί, φυσικά, με τα Επτάνησα και την Δυτική Πελοπόννησο. Κυκλώνας ειν’ αυτός, ό,τι θέλει κάνει, αδερφέ!

Καλημέρα συμπολίτες, κάπως απότομα ξεκινήσαμε σήμερα, όσο απότομα μας πλάκωσε και η κακοκαιρία. Όπου φούσκωσαν τα ποτάμια και κατέστρεψαν περιουσίες, χωράφια και οδικές και σιδηροδρομικές υποδομές. Κι αν οι ανόητοι αποψιλώσουν τα Άγραφα για να εγκαταστήσουν ανεμογεννήτριες, την επόμενη φορά που θα βρέξει πολύ θα κατεβούν όλα τα χωριά της Αργιθέας στον κάμπο – να δείτε που θα το ζήσουμε κι αυτό, καθώς τα συμφέροντα γύρω από τις ανεμογεννήτριες είναι τεράστια. Και μετά, βεβαίως, θα φταίει η κλιματική αλλαγή, τι να κάνουμε; Η οποία επίσης φταίει που χτίστηκε δίπλα στο ποτάμι τον Πάμισο το Κέντρο Υγείας στο Μουζάκι, χωρίς, καταφανώς, μέτρα αντιπλημμυρικής προστασίας.

Εδώ σ’ εμάς το 2006 υπερχείλισε ο Ξηριάς και «έπνιξε» την Νεάπολη. Ευτυχώς από το 2007 (με Δήμαρχο Αλέκο Βούλγαρη) ξεκίνησαν και σταδιακά ολοκληρώθηκαν σοβαρά αντιπλημμυρικά έργα τόσο  στον χείμαρρο, όσο και στα δίκτυα απορροής της Νεάπολης. Όσο και στον Κραυσίδωνα, που κάποιοι άλλοι ανόητοι  ήθελαν, στις αρχές του ’90, να επικαλύψουν και να κάνουν δρόμο κι επειδή δεν τους αφήσαμε, τότε, βρήκαν ευκαιρία τώρα να μας εκδικηθούν, να εκδικηθούν την πόλη, δηλαδή, καταστρέφοντας το εξαιρετικό και πρωτοποριακό στην Ελλάδα έργο Ήπιας (Πειθαρχημένη) Κυκλοφορίας της οδού Καραμπατζάκη. Αυτά, αγαπητοί φίλοι, λέει η σύγχρονη Ιστορία αυτής της πόλης. Πάντως κι ο Κραυσίδωνας οχυρώθηκε αρκετά, με αγωγούς εκτόνωσης και ντουβαράκι, τότε κατασκευάστηκε κι εκείνη η λεκάνη κάτω από την σιδηροδρομική γέφυρα. Ο Άναυρος δείχνει (τονίζω το δείχνει…) επαρκής, και τα έργα σ’ αυτόν έγιναν μετά την μεγάλη πλημμύρα που προκάλεσε στις 13 Οκτωβρίου 1955 με 27 νεκρούς και 23 τραυματίες.

Οι χείμαρροι και τα ρέματα είναι ζωντανά και πολύ δυναμικά στοιχεία του περιβάλλοντος, διοχετεύουν αέρα και νερό από το βουνό στη θάλασσα και προστατεύουν τους οικισμούς (…τις ανθρώπινες κοινότητες, που λέει και κάποιος γνωστός μας). Απαιτούν προσοχή, προστασία και καλομεταχείριση, αλλιώς φταίει η κλιματική αλλαγή και ψάξε βρες κονδύλια δια την ανακούφισιν των παθόντων.

Αχ! μας πήρε το ποτάμι / μας πήρε ο ποταμός των σκέψεων και των λέξεων.

Σε ένα μονόστηλο του τοπικού τύπου διαβάσαμε ότι περίπου 25.000 ευρώ θα δοθούν από τον Δήμο Βόλου με απ’ ευθείας ανάθεση σε καθηγητή του Πανεπιστημίου μας για να γίνουν μετρήσεις κυκλοφοριακού φόρτου και σύνθεσης κυκλοφορίας σε επιλεγμένες θέσεις του αστικού οδικού δικτύου και ννα  διατυπωθούν προτάσεις διευθέτησηςκυκλοφοριακών προβλημάτων στη Δ.Ε. Νέας Ιωνίας του Δήμου Βόλου. Έτσι ακριβώς. Από το 2001 έως το 2010 αυτή ακριβώς τη δουλειά την έκανα κάθε χρόνο, με μοναδικό κόστος κάποια 10άρια στην εργασία εξαμήνου των φοιτητών μου του Τμήματος Χωροταξίας κλπ. του Πανεπιστημίου μας (αυτό το «μας» καλό είναι να μην το ξεχνάμε...). Το 2020 προφανώς απαιτούνται 25.000 €. Ας έχομεν υγείαν!

Άσχετο, αλλά το σκέφτομαι πολύν καιρό και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας: «μου τη δίνουν» αυτές οι καινούργιες «παιδικές χαρές» που είναι περιφραγμένες με κάγκελα. Φοβάμαι ότι αυτά τα κάγκελα προετοιμάζουν τις αθώες παιδικές ψυχές να δεχτούν αύριο τα πραγματικά όρια της ελευθερίας που θα τους επιβάλουν οι παντοειδείς «ανώτερες δυνάμεις», να αποδεχτούν τον παντοειδή εγκλωβισμό. Σε μια κοινωνία που αλλάζει ραγδαία, αυτά τα κάγκελα, που δήθεν προστατεύουν τα παιδιά από τους έξωθεν κακούς, είναι ακριβώς τα κάγκελα μέσα στα οποία θα κληθούν να ζήσουν ολόκληρη τη ζωή τους…

Έγινε και πέτυχε η Συνάντηση  των αποφοίτων 1965 του 5^ου Δημοτικού Σχολείου Βόλου, εξ ου και η φωτογραφία.

Να είστε καλά, γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 23.09.2020, αρ.φύλλου 37.227)

κυκλο-φ-οριακα 1026, 16 Σεπτεμβρίου 2020

Εντάξει συμπολίτες, όλα καλά. Τέλος η «κρίση της Ανατολικής Μεσογείου», απεσοβήθη, δια μίαν εισέτι φοράν ένας Τουρκοελληνικός πόλεμος, εντάξει. Όλο αυτό το «σκληρό πόκερ» των δήθεν προκλήσεων και των δήθεν διπλωματικών ανακοινωθέντων για τα μάτια και τα αυτιά των ιθαγενών, Ελλήνων και Τούρκων, ένα και το αυτό, για να αγοραστούν φρεγάτες, αρεόπλανα, πύραυλοι και άλλα τέτοια «χρήσιμα» και πανάκριβα εργαλεία «απαραίτητα δια την προάσπισιν των εθνικών συμφερόντων» αμφοτέρων των μερών. Ισορροπία του τρόμου το λέγαμε αυτό κάποτε – από τότε που το Σισμίκ, το Χόρα, το Πίρι Ρέις, οι πρόγονοι του Ορουτς Ρέις, έκαναν πάλι βόλτες στο Αιγαίο και απειλούσαν την εθνική μας ανεξαρτησία, κάτι που ολοκληρώθηκε με την Αγορά του Αιώνα, αν θυμάστε. Ισορροπία του τρόμου επιδιώκεται και σήμερα, κι όσοι νομίζατε ότι κάποια δισεκατομμύρια από το λεγόμενο «ταμείο ανάκαμψης» θα κατέληγαν στην τσέπη σας προφανώς απατάσθε, στην τσέπη των εταιρειών κατασκευής και εμπορίας όπλων θα καταλήξουν, μια χαρά, απ’ τη μία τσέπη στην άλλη…

Ύστερα ήρθαν, λέει, για τα παιδιά των Σχολείων και «…τα χιλιάδες παγουρίνο». Τι ‘ν’ τούτο πάλι, είπα από μέσα κι απ’ έξω μου. Τι είναι τούτο το άκλιτο «παγουρίνο». Για άλλη μια φορά, φίλοι αναγνώστες, τον κακό μας τον καιρό! Η λέξη παγούρι(ον) είναι αυθεντική ελληνική λέξη, που διαμορφώθηκε τον μεσαίωνα από την αρχαία ελληνική πάγουρος < πάγος+ουρά που αρχικά σήμαινε «κάβουρας» – προφανώς διότι το γνωστό σε όλους μας πρωτότυπο σχήμα του παγουριού (στους προσκόπους, στις εκδρομές, στον στρατό…) θυμίζει το κέλυφος κάβουρα. Το παγούρι, τα παγούρια, λοιπόν, κι αν το θέλετε μικρό (!) το παγουράκι, τα παγουράκια. Τι είναι αυτό το παγουρίνο, τα παγουρίνο; Κάθε μέρα και μια καινούργια βλακώδης δηθενιά, κυρίως από αυτούς που δήθεν ενδιαφέρονται δια το δήθεν καλόν του τόπου μας…

Τέτοια κορω(παρα)νοϊκά. Κι ο Βόλος μας «μαύρο πρόβατο», με παράταση περιοριστικών μέτρων, άγνωστο για πόσον καιρό ακόμη.

Έργα στον άξονα Βόλος-Βελεστίνο αναγγέλθηκαν από την Περιφέρεια Θεσσαλίας. Με δελτίο τύπου που απαραιτήτως περιλαμβάνει φωτογραφία του κ. Περιφερειάρχη και την τόσο αρεστή στους συντάκτες αυτών των δελτίων έκφραση «…για να αποκαταστήσουμε την άνετη κυκλοφορία των ανθρώπινων κοινοτήτων…» – μεγάλο πράμα αυτές οι «ανθρώπινες κοινότητες», σε αντίθεση, ας πούμε, με τις κοινότητες των μελισσών ή των μερμήγκων… Έργα, λοιπόν. Αν αποκωδικοποιώ σωστά τις κατευθύνσεις, τους κλάδους και το αριστερά-δεξιά του δελτίου, πρόκειται μάλλον να βελτιωθεί το οδόστρωμα πηγαίνοντας από  Βόλο προς τον κόμβο, το οποίο για ανεξήγητους λόγους δεν ολοκληρώθηκε μαζί με το υπόλοιπο κομμάτι και συνεχίζει, σήμερα, να «χορεύει», έχει μάλιστα και πινακίδες αναταράξεων για προσοχή. Μακάρι να κατάλαβα σωστά.

Παρακολούθησα και την ανταλλαγή απόψεων (επιεικέστατος χαρακτηρισμός…) μεταξύ εργαζομένων στον Σιδηρόδρομο και βουλευτών της ΝΔ σχετικά με την γενική υποβάθμιση του Σιδηροδρόμου και ιδίως στην περιοχή μας καθώς και με την περιβόητη ηλεκτροκίνηση, η οποία, αν θυμάστε, αναμενόταν να ξεκινήσει τον περασμένο Μάρτιο, το είχε καταγράψει και η στήλη. Παρακολούθησα επίσης κάποιες δηλώσεις περί μη ανάγκης μοριακού αναλυτή στο Νοσοκομείο του Βόλου. Το συμπέρασμα που έβγαλα εγώ από όλα αυτά είναι η πάντα επίκαιρη αρχαία προτροπή «κρείττον του λαλείν το σιγάν»…

Όσο για τα δέντρα της πόλης, ακόμη δύο κομμένα πεύκα από τον Άγιο Κωνσταντίνο προστέθηκαν στα δέκα κομμένα έξω από την Ανάληψη και στον πλάτανο Ρ.Φεραίου με Σπυρίδη και ποιος ξέρει τι θα ακολουθήσει. Πρώτη φορά βιώνω τέτοια ευκολία του Δήμου Βόλου στην κοπή δέντρων. Βεβαίως και οι «πολίτες» γίνονται κάθε μέρα και χειρότεροι, αυτό είναι γεγονός, αλλά ο Δήμος οφείλει να προστατεύει το περιβάλλον του Μονακό (λέμε τώρα…). Χαιρετίσματα στην εξουσία.

Χαιρετίσματα και στο υπουργείο περιβάλλοντος (Κωστής Χατζηδάκης), που επιμένει στην καύση των απορριμμάτων και θεωρεί τον Βόλο κατάλληλη περιοχή για πειραματισμούς!

Να είστε καλά. Και να κρατιέστε μακριά από σκουπίδια τύπου Big Brother, Bachelor κλπ. Γεια σας.

Α! και οι συμμαθητές του 1965 καλή μας αντάμωση Σάββατο ώρα 20:00 στου «Σαρρή». Άπαντες/σες παρόντες/ούσες!

Στη φωτογραφία η πραγμάτωση του στίχου «…εγυρίσανε πάλι με το στήθος μπροστά φοβερά, των βράχων τ’ αγάλματα! (Οδ. Ελύτης, Άξιον Εστί).

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 16.09.2020, αρ.φύλλου 37.221)

κυκλο-φ-οριακα 1025, 11 Σεπτεμβρίου 2020

 

Καλημέρα συμπολίτες και με το καλό να ξεκινήσουν τα Σχολεία από Δευτέρα. Αντιλαμβάνομαι ότι, είτε ως παππουδογιαγιάδες είτε ως μπαμπαδομαμάδες, μια αγωνία σχετικά με το πώς θα εξελιχθεί αυτή η ιστορία την έχετε. Κι εγώ την έχω, κι ας μην ανήκω, αυτή την περίοδο, σε καμία από αυτές τις πληθυσμιακές ομάδες – και τα τρία παιδιά μου, για διαφορετικούς λόγους το καθένα, έκαναν έλεγχο για CoViD-19 και είναι μια χαρά, καλύτερα από όλους ο φοιτητής μας, που δίνει εξετάσεις από το σπίτι μας, μέσω διαδικτύου…

Όμως τα Σχολεία, ναι! είναι ένα θέμα. Με πάμπολλες πτυχές, τις περισσότερες από τις οποίες, όταν τα Σχολεία λειτουργούσαν «κανονικά», είτε δεν τις γνωρίζαμε είτε δεν τις ανα-γνωρίζαμε ως σημαντικές εμείς οι γονείς – για παράδειγμα, τον αριθμό των παιδιών μέσα στην τάξη, τρία παιδιά, τρία Σχολεία, δώδεκα χρόνια, ποτέ δεν έμαθα πόσο ήταν το σύνολο των συμμαθητών/συμμαθητριών στο κάθε τμήμα. Απαραίτητη για όλους τους μεγάλους πρέπει να γίνει η ψυχραιμία, η νηφάλια αντιμετώπιση. Για τα παιδιά δεν έχω καμία ανησυχία – αυτά που λένε διάφοροι τηλεοπτικοί σοφοί «πρέπει να εκπαιδευτούν τα παιδιά…», σιγά τον τραχανά, τα σύγχρονα παιδιά γεννιούνται εκπαιδευμένα, εδώ κάνουν φύλλο και φτερό την σούπερ τεχνολογία των κινητών τηλεφώνων και υπολογιστών, στο πρόβλημα «πώς φοράμε/ξε-φοράμε τη μάσκα» θα κολλήσουν;

Και λέγοντας για Σχολεία, φέτος συμπληρώνουμε εμείς πενήντα πέντε (55) χρόνια από την αποφοίτησή μας από το 5^ο Δημοτικό Σχολείο Βόλου. Ο κατάλογος της 6^ης τάξης περιλαμβάνει 33 παιδιά, 11 αγόρια και 22 κορίτσια (σύμπτωση ε!, ακριβώς 1/3 αγόρια, 2/3 κορίτσια). Έχουμε μόνο δύο (2) οριστικές απουσίες, έχουμε έναν στην Ουάσινγκτων, και οι υπόλοιποι/-ες 30 είμαστε κατά 80% στον Βόλο και κατά 20% στην Αθήνα και την Κρήτη. Εδώ είναι και η δασκάλα μας, η Κυρία Δέσποινα Σιάπα, που μας ανέλαβε πρωτάκια το 1959, στις παράγκες κατά μήκος της οδού Φιλίππου Ιωάννου, στην αυλή του 4^ου Δημοτικού. Μια τόσο σημαντική επέτειος δεν έπρεπε να πάει χαμένη. Και είπαμε να την γιορτάσουμε με μια ασφαλή Συνάντηση το Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2020 στο εστιατόριο «Σαρρής», στις 20:00 η ώρα, γιατί στις δώδεκα παρά κάτι ο κορωνοϊός θα μας εκδιώξει…

Το θέμα της προηγούμενης εβδομάδας με τις διαβάσεις των πεζών βρήκε ανταπόκριση, μιμητές δεν ξέρω αν βρήκε. Εκείνες τις μέρες έγινε στην Λάρισα ένα άσχημο δυστύχημα με παράσυρση δύο πεζών παιδιών από αυτοκίνητο, την ώρα που διέσχιζαν έναν δρόμο. Το τραγικό είναι ότι ένας οδηγός σταμάτησε για να περάσουν τα παιδιά κι ήρθε από δίπλα ένας δεύτερος που δεν σταμάτησε! Κι ένας φίλος εδώ, στον Βόλο, διαμαρτύρεται έντονα για την συμπεριφορά των οδηγών στην διάβαση στο Γκρην Παρκ (στροφή Ιάσονος με Δημητριάδος) όπου πράγματι κανείς δεν σταματά. Εδώ και χρόνια η γνώμη μου για το σημείο είναι ότι χρειάζεται πλήρης σηματοδότηση, ιδίως τώρα που, καθώς φαίνεται, θα λειτουργήσει και το parking στο πάλαι ποτέ Τετράγωνο. Παλαιότερα υπήρχαν φανάρια τα οποία αφαιρέθηκαν κατ’ απαίτηση της Τροχαίας, χωρίς ποτέ να έχω καταλάβει τους λόγους – καιρός να επανέλθουν.

Ο καλός φίλος, συνάδελφος και συγγραφέας Βάιος Κουτριτζές επισημαίνει την επικινδυνότητα μιας δεξιάς στροφής στην θέση «Βαθιά Σπηλιά», στον δρόμο μεταξύ Χόρτου και Μηλίνας, όπου υπάρχει γκρεμός δεξιά που φτάνει ως τη θάλασσα, και ζητά την «μεσολάβησή» μου μπας και τοποθετηθεί αρμοδίως μια μπάρα ασφαλείας στο σημείο. Προσυπογράφω. Και μάλιστα τώρα είναι ευκαιρία, πρέπει να βρίσκεται το ειδικό μηχάνημα στην περιοχή μας, και πρέπει να υπάρχει και κάποιο περίσσευμα σε μπάρες ασφαλείας μετά τις τόσες που τοποθετήθηκαν στο οδικό τμήμα μέχρι την Πορταριά προκειμένου να είναι ασφαλές το ράλυ «Ανάβαση Πορταριάς» το περασμένο Σαββατοκύριακο.

Και βέβαια είναι δεκάδες τα σημεία στους δρόμους της Μαγνησίας που χρειάζονται μπάρες ασφαλείας.

Αλλά εδώ και τώρα μας τέλειωσε ο χρόνος, την άλλη φορά συνέχεια. Γεια σας.

Στην φωτογραφία η 6^η Τάξη του 5^ου Δ.Σ. Βόλου, 1965, στα σκαλιά του 4^ου Δ.Σ.Βόλου.

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Παρασκευή 11.09.2020, αρ.φύλλου 37.217)

κυκλο-φ-οριακα 1024, 2 Σεπτεμβρίου 2020

κυκλοφοριακή αγωγή 1970

«Μυρίζει ο κόσμος γιασεμί / κι η γη αναστατωμένη …» Καλημέρα και καλόν μήνα αγαπητοί μου αναγνώστες. Το γιασεμί διαφεντεύει την πόλη, ο Αύγουστος έφυγε, ο κορωνοϊός δεν έφυγε και μάλλον θα αργήσει. Μου έστειλε τις προάλλες ένας φίλος ένα βιντεάκι-σοκ (!) όπου μια φωνή παίρνει συνέντευξη από μια άλλη φωνή, εικόνα δεν υπάρχει. Ο συνεντευξιαζόμενος είναι, λέει, ο κύριος Πάνος (Παναγιώτης) Σκαρλάτος, βιοϊατρικός ερευνητής με 12ετή πείρα, και αναφέρεται σε όλες τις τρέχουσες θεωρίες συνωμοσίας γύρω από τον κορωνοϊό. Ψάχνω λίγο το διαδίκτυο και εύκολα βρίσκω ότι ο «έμπειρος βιοϊατρικός ερευνητής» είναι απλώς φοιτητής στο σχετικό ΤΕΙ (τώρα ΑΕΙ…) της Λάρισας, έκανε πρακτική άσκηση στην ΔΕΥΑ Λάρισας και στις 17.07.2020 η ΔΕΥΑΛ διέκοψε την σύμβαση μαζί του λόγω μη συμμόρφωσης στα υγειονομικά πρωτόκολλα της Επιχείρησης! Τόσο καλά. Η στήλη συνιστά προσοχή σε ότι διακινείται στο απέραντο διαδίκτυο.

Εξ αιτίας του ιδίου ιού αναβλήθηκε και ο τελικός αγώνας για το Κύπελλο στο ποδόσφαιρο, ένας αγώνας που δεν θα ήταν άξιος αναφοράς από την στήλη αν δεν είχε  ανακοινωθεί από την αρμόδια ΕΡΤ (Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση, τονίζουμε το «Ελληνική») ότι ο αγώνας θα μεταδίδονταν σε live delay. Έτσι ακριβώς, γραπτά και όπως το εκφωνούσε ένας καλός Έλλην, «…ο αγώνας θα μεταδοθεί σε λάιβ ντιλέι…». Αυτό χωρίς καμία άλλη επεξήγηση, λάιβ ντιλέι και ξερό ψωμί κορόιδα συν-Έλληνες, λεφτά να ‘χετε να πληρώνετε, διότι εμάς δεν μας αρέσει η ελληνική έκφραση «σε μαγνητοσκόπηση», εμείς τα θέλουμε, τρομάρα μας, αγγλοσαξωνικά κι εσύ κάνε το κουμάντο σου.

Από την άλλη πλευρά κλάμα και οδυρμός, «…έπεσαν οι βάσεις εισαγωγής», είναι πλέον φοιτητές Ανωτάτου Εκπαιδευτικού Ιδρύματος (ΑΕΙ) – και μόνο, καθότι τα Τεχνολογικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα (ΤΕΙ) έχουν καταργηθεί – παιδιά με βαθμό 0,3 στα 20 (300 μόρια)! Άλλη τρομάρα αυτή, αλλά εμείς χρόοοοοονια τώρα μεταρρυθμίζουμε τα συστήματα κατά πώς θεωρούμε ότι μας βολεύει, κι άκρη στην Παιδεία δεν βρίσκεται. Live delay.

Βεβαίως όλα τα παραπάνω σχετίζονται μεταξύ τους, αγαπητοί μου, κι όποιος δεν καταλαβαίνει δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει, όπως λέει κι ο Σαββόπουλος.

Φυσικά και το επόμενο θέμα μας σχετίζεται. Πρόκειται για τις διαβάσεις των πεζών εκτός σηματοδοτημένων κόμβων, τις αποκαλούμενες και ζέμπρες. Σήμερα, για μία ακόμη φορά σταμάτησα, με το αυτοκίνητο φυσικά, πριν από μια ζέμπρα στην παρόχθια του χειμάρρου Αναύρου οδό Δανιήλ Φιλιππίδη. Ο καλός μεσήλιξ με κοίταξε, με ξανακοίταξε και εν τέλει έκανε το μεγάλο βήμα, πέρασε τον δρόμο, άνοιξα το τζάμι και του είπα «σου φαίνεται παράξενο που σταμάτησα ε;!», μου είπε «σχεδόν κάθε μέρα περνάω από ‘δω, πρώτη φορά σταματάει κάποιος, τρόμαξα!». Τράβηξε ο καθένας μας στη δουλειά του παρέα με τις σκέψεις του. Οι δικές μου σκέψεις έβγαλαν φτερά, με γύρισαν πίσω στο 2002, τότε που αυτοβούλως και ως μέλος της Κίνησης Πρόληψης Τροχαίων Ατυχημάτων έκανα διαλέξεις Κυκλοφοριακής Αγωγής σε Δημοτικά Σχολεία – τι θέλω και θυμάμαι! Είχα ψάξει τότε πολύ να βρω ένα επίσημο εγχειρίδιο μ’ αυτό το θέμα, που να απευθύνεται σε μικρά παιδιά. Μια δασκάλα στο 2^ο Δ.Σ. Νέας Ιωνίας μου έδωσε το μοναδικό διαθέσιμο βιβλιαράκι, έκδοσης του Υπουργείο Ναυτιλίας, Μεταφορών & Επικοινωνιών το 1970! Δεν βρέθηκε τίποτε άλλο, και βέβαια το βιβλιαράκι αποτύπωνε την τότε (1970) άποψη περί οχημάτων και πεζών – δείτε την εικόνα. Πενήντα χρόνια έχουν περάσει από τότε, οι οδηγοί του Μονακό (συγγνώμη, του Βόλου…) συμπεριφέρονται όπως τότε. Σ’ εκείνες τις 17 διαλέξεις τον Απρίλιο 2002 είχα διαπιστώσει ότι ναι μεν τα παιδάκια ήταν πολύ δεκτικά σ’ αυτά που τους έλεγα, όμως οικογενειακό περιβάλλον και, δυστυχώς, μεγάλο ποσοστό δασκάλων ήταν τελείως αρνητικά διατεθειμένοι απέναντι σε ό,τι θα είχε σχέση με οργανωμένη Κυκλοφοριακή Αγωγή στα Σχολεία. Και βέβαια το ίδιο το Υπουργείο Παιδείας, παρ’ όλο που ο Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας του1999, που είναι και σήμερα με μικρές τροποποιήσεις ο ισχύων ΚΟΚ, το προβλέπει ρητά.

Βρε δεν πα’ να το προβλέπει! Εμείς λάιβ ντιλέι να ‘χουμε κι άλλο δε θέμε.

Θλιβερές σκέψεις σε ένα θλιβερό παρόν, που δεν προοιωνίζεται ένα καλύτερο μέλλον. Μείνετε ασφαλείς αγαπητοί μου, γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την  Τετάρτη 02.09.2020, αρ.φύλλου 37.209)