κυκλο-φ-οριακα 1089, 26 Ιανουαρίου 2022

 

Είναι όλα υπό έλεγχον, συν-Έλληνες, όλα, μην ανησυχείτε για τίποτε, είμαστε άριστα προετοιμασμένοι για την αντιμετώπιση παντός κακού. Κι όταν λέμε παντός, εννοούμε παντός. Κι όταν λέμε κακού, εννοούμε κακού, από κακό σπυρί και κακό μάτι μέχρι κακο-λογία, μέχρι κακο-ψυχία, μέχρι και κακο-καιρία. Αυτό, πριν.

Μετά έρχεται το άτιμο το κακό. Και φαίνεται περίτρανα ότι δεν ήμασταν προετοιμασμένοι. Και γίνεται ό,τι γίνεται τέλος πάντων, εμείς ευθαρσώς αναγνωρίζουμε μέρος των ευθυνών, πάντα υπάρχουν κάποια εξιλαστήρια θύματα, υποσχόμεθα όμως εκ βαθέων και ακατακρίτως ότι την επόμενη φορά θα είμεθα οπωσδήποτε άριστα προετοιμασμένοι για την αντιμετώπιση παντός κακού. Και έρχεται η άτιμη η επόμενη φορά…

Καλημέρα συμπολίτες! Χιονοπασπάλισε στη γειτονιά μας, χιόνισε στο βουνό μας, ένας ωραίος χειμώνας, έχουμε πει δεκάδες φορές, και από αυτή τη στήλη, ότι το χιόνι είναι πολύ χρήσιμο, εμπλουτίζει τις πηγές, ζωογονεί τα ρέματα, ποτίζει την καλλιεργούμενη γη. Βεβαίως προκαλεί κάποιες δυσλειτουργίες στα δίκτυα, οδικά, ηλεκτρικά, υδροδοτικά, μπορεί και στο δίκτυο φυσικού αερίου – μην ξεχνάτε τους λέβητες φυσικού αερίου στα μπαλκόνια, αυτή την επικίνδυνη ανοησία που δεν υπάρχει σε καμία ευνομούμενη χώρα, οι οποίοι μπορούν πολύ εύκολα να καταστραφούν σε έναν παγετό-συνέχεια μιας καλής χιονόπτωσης. Πρέπει επίσης να γίνει βίωμα ότι όποιος κινείται για οποιονδήποτε λόγο με αυτοκίνητο στο βουνό πρέπει να έχει μαζί του αλυσίδες και να ξέρει να τις περάσει αν χρειαστεί – αυτά τα απλά πράγματα δεν τα «έχουμε» εμείς οι Έλληνες, αδέρφια, δεν πιστεύουμε ότι θα χρειαστούν οι ρημαδο-αλυσίδες. Ακόμα κι όταν χρειάζονται εμείς πιστεύουμε ότι θα τα βγάλουμε πέρα χωρίς αυτές. Γιατί είμαστε οδηγάρες, γιατί έχουμε το καλύτερο όχημα του κόσμου, έστω και χωρίς 4 επί 4, γιατί «σιγά τώρα μη βάλω εγώ αλυσίδες». Κι ένα μέρος των μεγάλων ή μικρών εγκλωβισμών που συμβαίνουν κάθε χρόνο απανταχού της Ελλάδας μέσα ή έξω από τα φώτα της τηλεοπτικής δημοσιότητας, οφείλεται ακριβώς στην έλλειψη χιονοαλυσίδων.

Το υπόλοιπο, το μεγαλύτερο μέρος αυτών των καταστάσεων, οφείλεται α) στην απουσία συγκεκριμένων σχεδίων δράσης για την κάθε μία εξειδικευμένη περίπτωση (τεχνοκρατικό ζήτημα που ενδεχομένως, λέω, μπορεί να βελτιωθεί) και β) στην ασυνεννοησία μεταξύ των εκάστοτε αρμοδίων φορέων (πολιτικό ζήτημα που δεν πρόκειται να βελτιωθεί στον αιώνα τον άπαντα σε μια χώρα όπου σταδιακά τα πάντα παραχωρούνται σε ιδιώτες, αλλοδαπούς τις περισσότερες φορές, και όπου φέρνουν έναν αλλοδαπό να ασχοληθεί με την προστασία μας κι άλλον έναν να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρό μας). Δεν πρόκειται, φίλοι αναγνώστες, εγώ το έχω πιστέψει πλέον, έτσι θα πορευόμαστε αιωνίως «προς τα πεπρωμένα» μας.

Το μόνο που θα βελτιώνεται συνεχώς και αδιαλείπτως θα είναι τα πλυντήρια εγκεφάλων μέσω της ολοένα ισχυροποιούμενης και αφειδώς χρηματοδοτούμενης τηλεόρασης. Ώστε να είμαστε ακόμη καλύτερα προετοιμασμένοι για την επόμενη φορά…

Και τελικά, και τούτη τη φορά, η θεόσταλτη λύση βρέθηκε (θυμάστε τον θεόσταλτο κύριο Τριαντόπουλο στην Εύβοια; αν όχι ψάξτε το στο γιουτούμπι, είναι καταπληκτικό). Βρέθηκε, που λέτε. Πήρε ο Ένας και Μοναδικός τηλέφωνο και το κανόνισε το θέμα: αποζημίωση από τις εταιρείες «Αττική Οδός Α.Ε» και «Αττικές Διαδρομές Α.Ε» 2.000 € σε κάθε εγκλωβισθέν όχημα. Τέλος, λήξη συναγερμού, όλα καλά, πάμε γι’ άλλα. Οι εγκλωβισθέντες Κατεχάκη, Μεσογείων, Κιφησίας, Μαραθώνος, Εθνική Οδό και κάτι άλλα ψιλά ας προσέχατε, γιατί δεν πήγατε κι εσείς από Αττική Οδό;

Κι όλα αυτά από μία χιονόπτωση που οι αν-εγκέφαλοι του Αστεροσκοπείου ονόμασαν «Ελπίδα» και οι καλοί επικοινωνιολόγοι των καναλιών ονόμασαν «Ελπίς», μια λέξη την οποία παραπάνω από το 50% των δύστυχων τηλεθεατών δεν καταλαβαίνει…

Πριν από αυτά τα πολύ σπουδαία, στο όμορφο «Μονακό» συνέβησαν δύο (2) σημαντικά γεγονότα.

α) 18 Ιανουαρίου 2022 (σημειώστε την ιστορική ημερομηνία) πραγματοποιήθηκε «επίθεση» εναντίον της παράνομης στάθμευσης στην οδό Δημητριάδος, μια δράση που υλοποιήθηκε από την Δημοτική Αστυνομία (με εξάρχουσα αυτοπροσώπως την κυρία Αντιδήμαρχο) και την Τροχαία, και απέδωσε πλήθος προστίμων – ενισχυτικών των τεραστίων αποθεματικών του Δήμου μας, που όμως δεν έχει λεφτά για απαλλοτριώσεις. Η κατάσταση, βέβαια, καθόλου δεν βελτιώθηκε, δέκα λεπτά μετά την «επίθεση» η στάθμευση ήταν απολύτως αποκατεστημένη. Αυτό το πολύ απλό γεγονός, ότι δεν αντιμετωπίζεται έτσι αποσπασματικά η παράνομη στάθμευση στις αρτηρίες του Βόλου είναι τόσο δύσκολο να γίνει κατανοητό; Είναι τόσο δύσκολο, φαίνεται.

β) 20 Ιανουαρίου 2022 η Αρχή του Αθλητισμού έκλεισε την εξωτερική 50άρα πισίνα του κολυμβητηρίου του ΕΑΚ «λόγω της επερχόμενης κακοκαιρίας». Έχω φωτογραφία από τότε που κολυμπούσαν στο ΕΑΚ τα παιδιά μου, όπου η πισίνα λειτουργούσε άψογα με χιόνι στρωμένο γύρω-γύρω! Τώρα δεν μπορεί. Και το δεύτερο κολυμβητήριο, που με κόπους και θυσίες προηγούμενων Δημοτικών Αρχών του Δήμου Νέας Ιωνίας δημιουργήθηκε, παραμένει εδώ και μήνες κλειστό, περιμένοντας την «ενεργειακή αναβάθμιση». Στο μεταξύ το ιστορικό κολύμπι στον Βόλο; δε βαριέσαι αδερφέ, ο ΝΠΣ-Πύδνα να ‘ναι καλά και οι διάφοροι παραγοντίσκοι, που κάθε μέρα ιδρύουν κι ένα καινούργιο «ναυταθλητικό σωματείο».

Τέλος. Επί του πληκτρολογίου το καινούργιο νέο: 1.000 € αποζημίωση από την Ιταλική «ΤΡΑΙΝΟΣΕ Α.Ε» στους ταλαιπωρηθέντες επιβάτες των τραίνων στο Λιανοκλάδι (άλλη ιστορία φρίκης κι αυτή). Τώρα ησύχασα τελείως, τακτοποιήθηκαν όλα, πάω για ύπνο. Γεια σας.

Στην φωτογραφία το καλοκαίρι, που οπωσδήποτε θα έρθει.

(δημοσιεύτηκε στην 125χρονη (1898-2022) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 26.01.2022, αρ.φύλλου 37.631)

Επτά χρόνια Κυκλοφορία στο "Μονακό"

Από την καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα ΜΑΓΝΗΣΙΑ και προκειμένου να γίνει ένα αφιέρωμα, μου ζητήθηκε ένα κειμενάκι σχετικό με την 7ετία του "Μονακό" στην αγαπημένη μου πόλη, τον Βόλο. Αν και μπορούσα να γράψω "επί πολλών του επιστητού" αυτοπεριορίστηκα στα κυκλοφοριακά ζητήματα. Το κείμενο που ακολουθεί, μαζί με 29 από άλλους συμπολίτες, που κάλυψαν πολλές και διάφορες πτυχές των δράσεων της Δημοτικής Αρχής υπό τον Πρόεδρο του Νέου Ποδοσφαιρικού Συλλόγου Βόλου (Πύδνας) δημοσιεύτηκε στην "ΜΑΓΝΗΣΙΑ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ" το Σάββατο 15 Ιανουαρίου 2022, αρ.φύλλου 3616:

Ως κυκλοφορία ορίζεται, με απλά λόγια, η μετα-κίνηση, με αρχή (αφετηρία), διάρκεια και τέλος (προορισμός) οχημάτων με ή χωρίς οδηγό, πεζών ανθρώπων και ανθρώπων με κάποια αναπηρία. Όλα αυτά μαζί και ταυτοχρόνως, στους προς τούτο ορισμένους χώρους μιας πόλης, του μεγάλου μας Βόλου, εν προκειμένω, για να μην μακρηγορούμε ασκόπως, αφού κανείς αρμόδιος δεν ασχολήθηκε, τα τελευταία οχτώ χρόνια με τέτοια «θεωρητικά» ζητήματα.

Το αποτέλεσμα είναι αυτό που βιώνουμε καθημερινά, δεδομένου ότι η κυκλοφορία είναι ένα καθημερινό και απολύτως αναπόφευκτο κοινωνικό γεγονός, που το αποφεύγει κανείς μόνο αν περνάει κατά συρροήν τις μέρες και τις νύχτες του σε έναν καναπέ. Και αυτό που βιώνουμε καθημερινά είναι ένα μπάχαλο, που ξεκινάει με μεγαλοστομίες, ψέματα, ύβρεις και απειλές, με πανηγυρισμούς (με κλαρίνα ή χωρίς) και καταλήγει με ολοήμερες συμφορήσεις για τα οχήματα (με οδηγούς, εννοείται, τα χωρίς οδηγό ετοιμάζονται, αλλά νομίζω ότι θα αργήσουν πάααρα πολύ να φτάσουν στις ελληνικές πόλεις), μεγάλους κινδύνους για τους πεζούς, πλήρη αγνόηση των Ατόμων με Αναπηρία (ΑμεΑ).

Όλοι οι Συγκοινωνιολόγοι ξέρουν ότι οι κυκλικοί κόμβοι από μόνοι τους δεν λύνουν τα κυκλοφοριακά προβλήματα των πόλεων – απλώς διευκολύνουν, και αναλόγως επιταχύνουν, την κίνηση των οχημάτων και βελτιώνουν τα θέματα της ατμοσφαιρικής ρύπανσης. Αλλά (για παράδειγμα) όταν η οδός Δημητριάδος είναι ολημερίς «στο ρελαντί» και στο «σταμάτα-ξεκίνα» τι να βελτιώσει ο κυκλικός κόμβος του Δημαρχείου με την όμορφη μεταλλική Αργώ;

Οι λεωφορειολωρίδες δυσκολεύουν την κυκλοφοριακή ροή και δεν νομίζω ότι εξυπηρετούν, εν τέλει, τα λεωφορεία. Η (παράνομη;;) στάθμευση κυριαρχεί στις αρτηρίες και παραμένει το βασικό πρόβλημα μετά την (εκδικητική;;) αποξήλωση των κορυνών, που λειτούργησαν 2007-2014 με πολύ ικανοποιητικό τρόπο.

Τα ποδήλατα έχουν σχεδόν εκδιωχθεί από την πόλη. Και εδώ η (εκδικητική;;) αποξήλωση των ποδηλατοδρόμων αντί της ολοκλήρωσής τους με την ανάλογη επέκταση του πεζοδρομίου γύρισε την πόλη τουλάχιστον δύο δεκαετίες πίσω.

Για τα άτομα με προβλήματα τυφλότητας υπάρχουν σε πολλούς σηματοδοτούμενους κόμβους ειδικά ηχητικά σήματα, κανένα δεν λειτουργεί. Στην πόλη δεν κυκλοφορούν άτομα με κινητικά προβλήματα, παρά τον «ένα, μοναδικό και ανεπανάληπτο» (για όσους ακόμη θυμούνται…) «διάδρομο κίνησης ΑμεΑ» στα σχεδόν πάντα κατειλημμένα πεζοδρόμια της οδού Ιωλκού!

Τέλος, βρήκε επιτέλους διέξοδο το μίσος 30 χρόνων ολόκληρης της παράταξης που εκλέγει αυτή τη Δημοτική Αρχή απέναντι στο πανελληνίως πρωτοποριακό και βραβευμένο μοντέλο Περιοχής Ήπιας Κυκλοφορίας στην παρόχθια του Κραυσίδωνα οδό Καραμπατζάκη. Καταστροφή, και ποιο το κυκλοφοριακό όφελος;

Έχω την βεβαιότητα ότι η πόλη κυκλοφοριακά πήγε πολύ πίσω τα τελευταία οχτώ χρόνια.

κυκλο-φ-οριακα 1088, 19 Ιανουαρίου 2022

 

Ο θεός Ερμής, αγγελιοφόρος ποδηλάτης, έργο Αλέκου Φασιανού

Να δείτε που θα περάσει ο Ιανουάριος χωρίς να το καταλάβουμε, φίλες και φίλοι. Καλημέρα! Την περάσαμε την μέση, γιορτάσαμε Αντώνηδες και Θανάσηδες, Αντωνίες και Αθανασίες, πάμε για τα επόμενα. Πάμε για τα πρόστιμα!

Δεν ξέρω ποια γνώμη έχετε σχηματίσει γι’ αυτό το μηνιαίο πρόστιμο στους ανεμβολίαστους συν-Έλληνες άνω των 60 ετών. Εγώ ευθέως και ευθαρσώς θεωρώ ότι είναι ένα απαράδεκτο χαράτσι, που για κανέναν λόγο δεν μπορεί, νομικά, να γίνει αποδεκτό σε μία ευνομούμενη και όχι πανικόβλητη κοινωνία – αλλά εγώ δεν είμαι ούτε νομικός, ούτε, πολύ περισσότερο δικαστής, π.χ. στο Συμβούλιο της Επικρατείας, που βγάζει κάθε φορά για το ίδιο θέμα διαφορετικές αποφάσεις, εξ ου και τα περιβόητα «αναδρομικά» των συνταξιούχων, που τότε «νομίμως» κόπηκαν και τώρα «νομίμως» επιστρέφονται ως τότε παρανόμως παρακρατηθέντα (ο Θεός και η Ψυχή μας), δεν είμαι, λέω, τίποτε από αυτά και ίσως δεν δικαιούμαι δια να ομιλώ. Και ας μην πάει, πάλι, ο νους σας στο κακό, τριπλοεμβολιασμένος τυγχάνω και κατά πως ακούω τους Έλληνες εκπροσώπους του κυρίου Μπουρλά μου ετοιμάζουν και τέταρτη δόση – κι αρχίζω να πιστεύω τους κινηματίες ανεμβολίαστους που με αποκαλούν «τρυπημένο».

Αρχίζω επίσης να πιστεύω λίγο-λίγο την συνωμοσιολογική άποψη ότι όλα αυτά που ζούμε είναι μια πρόβα τζενεράλε για ένα έργο που έχει ήδη σκηνοθετηθεί…

Όμως ενώ όλα αυτά κι άλλα πολύ χειρότερα συμβαίνουν (π.χ. «συναυλία» Ρουβά, αποχαρακτηρισμός περιοχών natura, διώξεις δημοσιογράφων αλά Ερντογκάν, λίστες εξαγοράς συνειδήσεων κλπ.) τα τηλεοπτικά μας μέσα προσπάθησαν, είναι αλήθεια πολύ, να μας συγκλονίσουν με την σύγκρουση σε δέντρο και την ανάφλεξη ενός αυτοκινήτου μάρκας Ferrari 488 Pista κάπου στην παραλιακή οδό των Αθηνών – είναι το ισχυρότερο μοντέλο για δρόμο της ιταλικής αυτοκινητοβιομηχανίας, με κινητήρα V8 3.900 cm3, με ισχύ 720 ΗΡ, επιτάχυνση 0-100 km/h σε 2,8 sec και τελική ταχύτητα 340 km/h. Ο οδηγός νεκρός, η συνοδηγός σύζυγος ευτυχώς επέζησε. Εγώ ομολογώ ότι δεν συγκλονίστηκα, όχι γιατί δεν λυπάμαι τους ανθρώπους, θλίβομαι σε κάθε τροχαίο ατύχημα ή δυστύχημα, ανεξάρτητα από αίτια ή υπεύθυνους, δεν συγκλονίστηκα διότι θεωρώ ότι τέτοια αυτοκίνητα δεν μπορούν και δεν πρέπει να κυκλοφορούν στους δρόμους των ελληνικών πόλεων – και μη μου πείτε περί ελεύθερης επιλογής, δημοκρατίας κι άλλα τέτοια, αυτού του είδους η επίδειξη πλούτου (διότι περί αυτού πρόκειται, ας μην κοροϊδευόμαστε, κανένας άλλος λόγος δεν υπάρχει που να δικαιολογεί μια τέτοια αγορά 300.000 ευρώ) δεν συνάδει ούτε με την ψυχολογία αλλά ούτε και με τα οδοστρώματα (συν τα φρεάτια…) της ελληνικής μας πραγματικότητας. Αυτά. Κι εκεί που «υποχρεωτικώς συγκλονιζόμουν» τσουπ! ο κύριος Κούγιας μπροστά μου! Τι μυρίστηκε, άραγε, αυτό το τσακάλι; Οι επόμενες μέρες θα δείξουν…

Ύστερα ήρθε και με βρήκε αυτή η καινούργια «διαφήμιση» της καλής εταιρείας, στην οποία οι τεχνικοί της προσαρμόζουν το σπίτι σας στο internet τους. Το προσέξατε; Όχι το internet τους στο σπίτι σας, που γι’ αυτό και για την κινητή τους τηλεφωνία τους πληρώνετε πανάκριβα σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη, αλλά το σπίτι σας στο internet τους, επειδή το σπίτι σας φταίει που δεν έχετε καλές λήψεις, όχι αυτοί! Καταλαβαίνετε πόσο ξεδιάντροποι απατεώνες είναι, αγαπητοί φίλοι; Νομίζω ότι το ζούμε όλοι, και μάλιστα κάθε μέρα εντεινόμενα, η κινητή τηλεφωνία και η λήψη internet στα σπίτια μας και έξω από αυτά γίνεται προβληματική. Υποθέτω ότι τα παράπονα των καταναλωτών-κορόιδων στα τηλεφωνικά κέντρα εξυπηρέτησης πελατών και των τριών εταιρειών είναι πάμπολλα καθημερινά. Κάποιος, λοιπόν, «έξυπνος» σκέφτηκε «είναι που είναι κορόιδα, γιατί να μην τους πούμε ότι αυτοί και τα σπίτια τους φταίνε για το χάλι τους και να τους πάρουμε και κάτι παραπάνω, πώς, τζάμπα θα σας φτιάξουμε το σπίτι σας;) και έβγαλαν αυτή την κατάπτυστη «διαφήμιση», που αν υπήρχαν σοβαρές αρχές σ’ αυτή την έρμη χώρα έπρεπε ανυπερθέτως να την απαγορέψουν.

Ουφ! συγχύστηκα! Ναι, φταίει κι ο φόβος του διαβολοϊού, που μας κρατάει μέσα κι έχει αυξήσει, δυστυχώς, τον χρόνο μπροστά στην τηλεόραση, με το σχεδόν εναγώνιο «ζάπινγκ» μπας και παίζεται τίποτε καλύτερο από την κυρία Μάρα, τον κύριο Νίκο τον συνεντευξιαστή (!), την κυρία Σία, την κυρία Τατιάνα και την κυρία Ζήνα, τον άλλον κύριο Νίκο, τον κύριο Άρη και όλα τα υπόλοιπα καλά παιδιά. Όαση το δωρεάν ertflix και το συνδρομητικό netflix.

Έγραψα πιο πάνω για επικίνδυνα για Ferrari φρεάτια στους δρόμους των ελληνικών πόλεων. Στην δική μας πόλη, πάντως, είναι κίνδυνος-θάνατος, κι όχι μόνο για τις Ferrari, σ’ εκείνη την οδό Αναλήψεως είναι αδύνατον να κινηθείς χωρίς να πέσει μία ρόδα σε καπάκι φρεατίου. Τις προάλλες πέρασα από την Νέα Αγχίαλο, όπου έριχναν καινούργια άσφαλτο και τα καπάκια ξεκάθαρα ήταν γύρω στους 5 πόντους κάτω από το επίπεδο της πατημένης με οδοστρωτήρα ασφάλτου. Το σκεπτικό είναι «η άσφαλτος θα καθίσει το καλοκαίρι και το επίπεδο θα αποκατασταθεί», όμως έλα που δεν αποκαθίσταται! Κάποτε πάλι είχα δει κάποιους μαστόρους, στην οδό Αναλήψεως νομίζω, που έριχναν τσιμέντο γύρω από το καπάκι για να το σταθεροποιήσουν, έλα όμως που το τσιμέντο και η άσφαλτος δεν συνεργάζονται. Ειλικρινά δηλώνω ότι δεν ξέρω τι πρέπει να γίνεται, υποθέτω πως εξειδικευμένοι στην οδοστρωσία συνάδελφοι πρέπει να το ξαναδούν λεπτομερώς το θέμα.

Πέθανε κι ο ζωγράφος Αλέκος Φασιανός και φτωχύναμε λίγο ακόμα ως λαός. Αλλά πέθανε κι ο Αδερφός Πρόσκοπος Γιάννης Κολέτσος κι ο Συμμαθητής Νίκος Πανταζής και ορφανέψαμε ακόμη μία φορά. Ας είναι ελαφρύ το χώμα, για όλους τους νεκρούς, δικούς μας και δικούς σας. Να είστε καλά, γεια σας.

Στην φωτογραφία ο θεός Ερμής, αγγελιοφόρος ποδηλάτης σε έντονο μπλε, έργο του Αλέκου Φασιανού.

(δημοσιεύτηκε στην 125χρονη (1898-2022) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 19.01.2022, αρ.φύλλου 37.625)

κυκλο-φ-οριακα 1087, 12 Ιανουαρίου 2022

Καλημέρα αγαπητοί και αγαπητές. Κυκλο-φ-οριακά 1087 σήμερα, 20 Ιανουαρίου 1991 οι πρώτες 719 τυπωμένες λεξούλες, με τα χρόνια αυξήθηκαν στις 735.000, όλες τυπωμένες σε φύλλο εφημερίδας, ανεξάρτητα από την από το 2011 ηλεκτρονική δημοσίευση στο προσωπικό μου ιστολόγιο και αργότερα στην σελίδα του φατσοβιβλίου. Θεού θέλοντος και κορωνοϊού επιτρέποντος μέσα στο αρξάμενο 2022 η στήλη θα φτάσει τις 1100 δημοσιεύσεις – ας ευτυχήσουμε!

Ξεκινώντας, η στήλη θέλει να συγχαρεί τον Φιλόλογο Κύριο Αλέξανδρο Δημητρόπουλο τόσο για την εις Αναγνώστην χειροθεσία του, όσο και για τα άρθρα του σχετικά με την αδιάλειπτη τουρκική επιθετικότητα. Με τον κ. Δημητρόπουλο είχα την τιμή να συνυπάρξω επί 17 χρόνια στην Βολιώτικη Χορωδία (ο Αλέξανδρος τενόρος, εγώ βαρύτονος), τα περισσότερα από τα οποία διακόνησα αυτό το ιστορικό Καλλιτεχνικό Σωματείο ως Αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου, με Πρόεδρο εκείνον, και να τον διαδεχτώ το 2014, όταν παραιτήθηκε προκειμένου να ασχοληθεί περισσότερο με τα υπόλοιπα ενδιαφέροντά του. Εύχομαι να έχει καλή σωματική, ψυχική και διανοητική υγεία ώστε να συνεχίσει να ευλογεί όλους μας δια των λόγων και των έργων του.

Τρίτη πρωί, που γράφονται αυτές οι γραμμές, βρέχει πολύ. Ο «Διομήδης», λένε οι νονοί μετεωρολόγοι, ευθύνεται. Ο οποίος Διομήδης ήταν μυθικός βασιλιάς του Άργους και, σύμφωνα με τον Όμηρο στην Ιλιάδα, ήταν ο τρίτος καλύτερος πολεμιστής στον Τρωικό Πόλεμο, μετά τον Αχιλλέα και τον Τελαμώνιο Αίαντα, αλλά και άντρας σώφρων, με σοφές απόψεις, που τις αποδέχονταν ο Αγαμέμνων και ο Νέστωρ. Τώρα γιατί πρέπει μια τέτοια μυθολογική προσωπικότητα να ταυτίζεται στις συνειδήσεις των συγχρόνων Ελλήνων (και Κυπρίων, αν δεν κάνω λάθος) με φυσικές καταστροφές εγώ δεν το γνωρίζω – υποθέτω πως ούτε οι σύγχρονοι μετεωρολόγοι, απορροφημένοι από τους ουράνιους και αέριους χάρτες, αλλά ούτε και οι σύγχρονοι Έλληνες, απορροφημένοι από το ίνσταγκραμ και τα σόσιαλ, ενδιαφέρονται για τέτοιες λεπτομέρειες. Άλλωστε το σύνθημα είναι «Don’t look up» (Μην κοιτάς προς τα πάνω), μια πολύ καλή κινηματογραφική ταινία, που ταιριάζει γάντι στην παγκόσμια πολιτικο-κοινωνική λειτουργία υπό την απειλή ενός τεράστιου μετεωρίτη, και οπωσδήποτε και στην ελληνική, με την δεδομένη πανδημία, την δεδομένη κυβέρνηση και τον δεδομένο ΣΚΑΪ του καθημερινού Αδώνιδος. Δείτε την ταινία και τα ξαναλέμε.

Εμείς, παρ’ όλη τη βροχή, ας κάνουμε μια μικρή βόλτα στην πόλη και τα περίχωρά της.

Στον παραλιακό δρόμο από τα Πευκάκια προς τις Αλυκές, στον δρόμο που ονομαζόταν μετά βεβαιότητος «Παπαδάκου» και τώρα χωρίς επίσημη μετονομασία βλέπω πινακίδες που γράφουν «Ασα Τζένικς» (άλλη φορά σχετικά με αυτόν τον άνθρωπο), στο προς την θάλασσα πεζοδρόμιο με τον ποδηλατόδρομο είχαν τοποθετηθεί ιστοί με φωτοβολταϊκές πλάκες και φωτιστικά σώματα, πρωτοποριακά για την προ δεκαετίας, περίπου, εποχή κατασκευής αυτού του έργου από την (προηγούμενη) Δημοτική Αρχή Σκοτινιώτη – ναι, ναι! συμπολίτες, γίνονταν και τότε έργα, πιστέψτε το!. Αυτά, λοιπόν, τα οικολογικά φωτιστικά σημεία, σήμερα δεν λειτουργούν, στην απέναντι πλευρά υπάρχουν κανονικοί ιστοί με τις γνωστές σε όλη την πόλη λάμπες LED με το ξέξασπρο φως των 6000 βαθμών Kelvin. Γιατί συμβαίνει αυτό; Και γιατί απαξιώθηκε με τέτοιον τρόπο ένα σοβαρό, κατά τη γνώμη μας, περιουσιακό στοιχείο του Δήμου, όπως αυτά τα φωτοβολταϊκά φωτιστικά;

Εισέρχομαι στην πόλη από τα Αηβαλιώτικα (καθόλου καλή η εικόνα μας) αφού έχω περάσει από το γεφυράκι στο Αλυγαρόρεμα (που όλο γίνεται κι ακόμα το ίδιο χάλια είναι) και φτάνω στην Μπουρμπουλήθρα, όπου περιμένω να γίνει ένας κόμβος, ισόπεδος ή ανισόπεδος, δεν έχω καταλάβει αν έχει κατασταλάξει το θέμα, και να ξεκινήσει από εκεί ένας δρόμος, που θα συναντήσει τον Περιφερειακό στην γέφυρα πάνω από την οδό Λαρίσης και θα ολοκληρώσει την Αρτηρία Παράκαμψης του Πολεοδομικού Συγκροτήματος Βόλου από Εθνική Οδό αρ. 30 (Μπουρμπουλήθρα) μέχρι Εθνική Οδό αρ. 34 (δεξαμενές καυσίμων πριν την Αγριά). Πού βρίσκεται αυτό το θέμα, το παρακολουθεί κανένας; Μήπως ο επί της αναπτύξεως κύριος βουλευτής μας, ο οποίος εκστασιάζεται επειδή επιτέλους θα γίνει ένα γηπεδάκι στην Άνω Γατζέα και έφερε, μαζί με τους υπόλοιπους παράγοντες, που εμφανίστηκαν σύσσωμοι και ομόψυχοι, κοτζαμάν Υφυπουργό Αθλητισμού προκειμένου να υπογράψει επιτοπίως την σύμβαση του έργου «Βελτίωση υφιστάμενων γηπέδων και μπάσκετ στην Άνω Γατζέα Τ.Κ. Αγ.Γεωργίου Δήμου Νοτίου Πηλίου». Ανατρίχιασα συνάνθρωποι, ειλικρινά το λέω, και επειδή έχω περιπλανηθεί πολύ στην ελληνική ύπαιθρό κι έχουν δει τα μάτια μου γήπεδα-βοσκοτόπια και γήπεδα-χωράφια με γκολπόστ και κερκίδες φυτρωμένες και αποδυτήρια-μαντριά και μπασκέτες σπασμένες, που όλα, κάποτε, όταν δημιουργήθηκαν, ακόμη και χωρίς ηλεκτρονικούς υπολογιστές και φωτορεαλισμούς, διέθεταν άψογα τρισδιάστατα σχέδια και άψογες πολυδιάστατες άριστες προθέσεις, εύχομαι ολόψυχα, για το καλό όλων μας, αυτή η υπερβολική φιέστα να μην πάει χαμένη – διότι στην Ελλάδα δεν είναι πρόβλημα το έργο αλλά η συντήρησή του. Γκρινιάζω απελπιστικά Δημήτρη; Ίσως. Αλλά η ίδια η ζωή μας είναι γκρινιάρα, νομίζω.

Και επαναλαμβάνω: πού βρίσκεται το θέμα του κλάδου της Αρτηρίας Παράκαμψης από Μπουρμπουλήθρα μέχρι οδό Λαρίσης; Απορίας άξιον.

Είχα κι άλλα να σας πω, αλλά ας όψεται ο Χρόνος, ακόμη και του συνταξιούχου, παρά το ότι «Ο χρόνος είναι κάτι απίθανα μακρύ…» κατά τον Βλαδίμηρο Μαγιακόφσκι στην μετάφραση του Γιάννη Ρίτσου (Το τραγούδι του Οκτώβρη, Θάνος Μικρούτσικος, Μαρία Δημητριάδη, «Καντάτα για τη Μακρόνησο», 1976). Να είστε καλά, γεια σας.

Το σκίτσο του Μποστ (Μέντης Μποσταντζόγλου) από την δεκαετία του ’60 δίνει ζωή στην Μαμά Ελλάδα και στα παιδιά της, τον Πειναλέοντα και την Ανεργίτσα. Καμιά σχέση με το σήμερα…

(δημοσιεύτηκε στην 125χρονη (1898-2022) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 12.01.2022, αρ.φύλλου 37.619)

κυκλο-φ-οριακα 1086, 5 Ιανουαρίου 2022

 

Καλημέρα αγαπητοί και αγαπητές συμπολίτες και συμπολίτισσες και απανταχού της υφηλίου αναγνώστες και αναγνώστριες και Καλή Χρονιά 2022 (πιο πολιτικά ορθή-politically correct προσφώνηση δεν γίνεται). Εύχομαι να έχετε μπροστά σας μια πραγματικά Καλή Χρονιά, με ό,τι αυτό σημαίνει για την καθεμιά και τον καθένα – πέρα από τα τετριμμένα περί υγείας, αγάπης και ελπίδας, τα οποία θα σας τα έχουν ήδη πει απειράριθμοι καλοπροαίρετοι φίλοι και συγγενείς. Και γράφοντας για πολιτικά ορθά πράγματα σκέφτηκα εκείνη την τελείως incorrect ταινία «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο» με εκείνη την φριχτή κακοποιητική συμπεριφορά εκείνων των βαρβάρων καθηγητών απέναντι στα αθώα εκείνα κοράσια – σήμερα θα βρίσκονταν άπαντες, από Τσαγανέα μέχρι Παπαγιαννόπουλο και Φλωρά, βεβαίως-βεβαίως, πίσω απ’ της μαύρης φυλακής τα σίδερα κι εμείς οι μαύροι θα είχαμε ανεπιστρεπτί στερηθεί την «νιάου-νιάου βρε γατούλα» εθνική μας σταρ.

Πάντως ναι, χρειάζεται προσοχή. Μια από τις προηγούμενες μέρες οδηγώντας μέσα στην πόλη και ακούγοντας, όπως πάντα, μόνο ραδιόφωνο, πέτυχα (ή με πέτυχε, δεν ξέρω ακριβώς) τον κύριο Κώστα Λεφάκη διάσημο στο πανελλήνιο αστρολόγο και μελλοντολόγο. Χείμαρρος, μιλάμε. Κόντεψε να με παρασύρει σύσσωμο, δεν τον είχα ξανακούσει, σταμάτησα στου δρόμου την άκρη κι άκουγα, κι ο άνθρωπος δεν έβαζε τελεία. Με σωστό λόγο, σωστά δομημένο, ανεξάρτητα από το περιεχόμενο των προβλέψεων (το οποίο το αποδέχεται κανείς ή δεν το αποδέχεται) με εντυπωσίασε η ευρυμάθειά του, η εξυπνάδα του και η ικανότητα έκφρασης των απόψεών του. Ανάμεσα, λοιπόν, στα πολλά και ποικίλα που είπε ήταν και κάτι για το 2022 από αριθμολογική άποψη. Είπε ότι το 2 (δύο) αντιπροσωπεύει τον δυισμό, την δυαρχία την διαίρεση, την διχόνοια, τον διχασμό, κι ένας αριθμός που έχει τρία δυάρια (2022) έχει μια αρνητική αύρα που πρέπει να προσεχθεί, τόσο στις προσωπικές σχέσεις όσο και στις εθνικές. Με ταρακούνησε λίγο αυτό καθώς σχεδόν αυτόματα ο νους μου πέταξε στο 1922, στην καταστροφή της Σμύρνης, ένα σε μεγάλο βαθμό τραγικό αποτέλεσμα του μεγάλου Εθνικού Διχασμού στην πατρίδα μας, μεταξύ βασιλοφρόνων και βενιζελικών.

Τέτοια σκέφτηκα κι ύστερα μελαγχόλησα ακόμη περισσότερο καθώς θυμήθηκα ότι εδώ και τώρα, σε τούτη την όμορφη πόλη, χωρεί εδώ και κοντά δυο χρόνια ένας απολύτως αναίτιος και αδικαιολόγητος διχασμός, που έχει κάνει τη ζωή πολλών ανθρώπων άνω-κάτω…

Και κοίτα να δεις τώρα σύμπτωση: όσο γίνονταν αυτά τα σημαντικά βρισκόμουν σε μια δεξιά άκρη της οδού Μαιάνδρου και ξεκινώντας βρέθηκα σε δυο λεπτά έξω από το παλιό Νεκροταφείο. Τουτέστιν στο σημείο όπου ο Δήμος σχεδίασε (συντάκτης του σχεδίου είναι Μηχανικός του Δήμου) δύο επάλληλους κυκλικούς κόμβους, αναμφισβήτητα χρήσιμους κυκλοφοριακά, για τους οποίους όμως το Συμβούλιο Αρχιτεκτονικής Περιφερειακής Ενότητας Μαγνησίας και Σποράδων, ως αρμόδιο όργανο «για κάθε μελέτη διαμόρφωσης ή ανάπλασης του αδόμητου χώρου» της πόλης, γνωμοδότησε αρνητικά διότι «Η εγγύτητα της χωροθέτησης του συγκεκριμένου κόμβου με την κύρια πύλη δεν αφήνει περιθώρια ορθής λειτουργίας και διαμόρφωσης της εισόδου στο κοιμητήριο. Από το υποβληθέν σχέδιο και την τεχνική έκθεση της Διεύθυνσης Βιώσιμης Κινητικότητας δεν προκύπτει ότι έχει απασχολήσει τους μελετητές η σχέση του κόμβου με την κεντρική πύλη (διατηρητέο μνημείο), οι επιπτώσεις στην πρόσβαση αλλά και στη μελλοντική ανάδειξη του χώρου του κοιμητηρίου». Να σημειωθεί ότι το Κοιμητήριο Ταξιαρχών είναι κηρυγμένο ιστορικό διατηρητέο μνημείο (ΦΕΚ 506/Β/1-7-1996), μαζί με το παρακείμενο Εβραϊκό νεκροταφείο. Άρα ορθόν και επιβεβλημένον είναι να προστατευθεί το Μνημείο και σε αυτές τις περιπτώσεις είναι απαραίτητη η συνεργασία Συγκοινωνιολόγων με αρμόδιους περί τα μνημεία Αρχιτέκτονες.

Ναι, καλά! Αυτά όχι στο Μονακό παιδιά! Βγήκε την επομένη ο άρχων δια του γνωστού κονδυλοφόρου και με το γνωστό στυλάκι εξύβρισε και απείλησε με μηνύσεις τους πάντες που τόλμησαν κλπ, κλπ. Κατά κοντά εμφανίστηκε και ο σύμβουλος, ο κύριος καθηγητής πανεπιστημίου – ο οποίος μόνο σύμβουλος μπορεί να δηλώνει, ως δημόσιος υπάλληλος απαγορεύεται να κάνει μελέτες, να αναφέρεται και να υπογράφει ως μελετητής – προκειμένου να υπερασπιστεί το σχέδιο του Δήμου και είπε διάφορα εξυπνακίστικα επιχειρήματα, μη απαντώντας επί της ουσίας στην αρνητική γνωμοδότηση του Συμβουλίου. Θλιβερά γεγονότα, συμπολίτες, ποια θα είναι η συνέχεια δεν γνωρίζω.

Εκείνο που γνωρίζω είναι ότι και στους άλλους δύο κυκλικούς κόμβους, Παπαδιαμάντη και Δημαρχείο, είναι θαμμένες οι γραμμές από το Τραινάκι του Πηλίου, το οποίο επίσης είναι κηρυγμένο από το 1986 διατηρητέο ιστορικό μνημείο στο σύνολό του (γραμμή, έργα υποδομής, τροχαίο υλικό, τα πάντα). Επίσης στην Αγία Τριάδα οι γραμμές πετροκαλύφθηκαν και ανθοστολίστηκαν και αν δεν κάνω λάθος χωρεί μήνυση εναντίον της Προϊσταμένης της Εφορίας Νεωτέρων Μνημείων για παρακώλυση του μεγαλόπνοου έργου της μεγαλόπνοης αρχής και εξουσίας της ούτως ή άλλως μεγαλόπνοης πόλης μας. Και στον Θεό Δόξα.

Όλα αυτά βεβαίως πέρασαν σε δεύτερη μοίρα ενδιαφέροντος από τη στιγμή που οι κύριοι Μπακογιάννης και Ρουβάς διοργάνωσαν εκείνο το ανεπανάληπτο τηλεοπτικό σόου, αξίας 215.000 € και διάρκειας 12,5, τελικά, λεπτών στον μαύρο κι έρημο Λυκαβηττό. Κι όπως εκφώνησε η κυρία των ειδήσεων της ΕΡΤ αυτό που με απύθμενο θράσος της είχε γράψει ο εκεί πληρωμένος κονδυλοφόρος (βρίσκονται παντού, σαν τις κατσαρίδες…) «ο Δήμαρχος κ. Μπακογιάννης μαζί με τα παιδιά του γιόρτασαν την έλευση του καινούργιου χρόνου κλπ. κλπ.». Τέλος. Δεν υπάρχει καλύτερη Ελλάδα από αυτή.

Τέλος κι εμείς. Η στήλη πανηγυρικά εισέρχεται στο 31^ο έτος της παρουσίας της. «Μαζί θα προχωρήσουμε!» και ο νοών νοείτω. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην 125χρονη (1898-2022) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 05.01.2022, αρ.φύλλου 37.614)