κυκλο-φ-οριακα 1232, 23 Απριλίου 2025

 

Χριστός Ανέστη, αδέρφια! Ήχησαν πάλι οι πένθιμες καμπάνες του ενταφιασμού και οι χαρμόσυνες της αναστάσεως, γέμισαν ασφυκτικά οι Ναοί με πιστούς και το φατσοβιβλίο με ανόητες «ευχετήριες» εικονίτσες και η Φύση ανταποκρίθηκε πλήρως στην εορταστική ατμόσφαιρα. Ο οβελίας μας περιεστράφη μεγαλοπρεπώς, με την βοήθεια ειδικού μοτέρ, το οποίον, ειρήσθω εν παρόδω, αυτοδιαφημίζεται ότι θα αντέξει 10.000 ψησίματα – με το προχθεσινό είμαστε στα 10, σκέτο! Ως Πρόσκοποι του 58^ου Συστήματος Ναυτοπροσκόπων εκπληρώσαμε και πάλι την εσωτερική υποχρέωσή μας στην περιφορά του Επιταφίου του Ι.Ν.Αγίων Κωνσταντίνου & Ελένης και η καλή μας Τροχαία έβγαλε την δική της υποχρέωση τοποθετώντας δέκα κώνους στις κεντρικές αρτηρίες και θεωρώντας ότι έτσι λύθηκε το κυκλοφοριακό πρόβλημα των αγίων ημερών. Παρεμπιπτόντως, στα 7 (επτά) χρόνια που έμειναν οι κορύνες στους άξονες των αρτηριών, ο Βόλος είχε την καλύτερη κυκλοφορία σε όλη την Ελλάδα – μόνο οι μίζεροι «συντηρητικοί» (καταλαβαίνετε ποιους εννοώ…) Βολιώτες ήταν «εξ ορισμού» δυσαρεστημένοι, θα έρθει η ώρα που θα τα πούμε όλα, λεπτομερώς.

Αυτά τα όμορφα, επελθούσης της Ανοίξεως. Επελθούσης μαζί και της 21^ης Απριλίου, την οποία, αδέρφια, δεν πρέπει καθόλου να ξεχνάμε ή, ακόμα χειρότερα, να υποβαθμίζουμε, καθότι πολλές δυνάμεις και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη και πέρα από τον Ατλαντικό απεργάζονται σχέδια παραπλήσια μιας δικτατορίας, που μπορεί να είναι κι ακόμα χειρότερα εκείνης της στρατιωτικής, καθώς ο Μεγάλος Αδελφός του Τζώρτζ Όργουελ είναι πλέον, δια της Τεχνητής Νοημοσύνης του αξιοτίμου κκ. Μασκ, πολύ-πολύ κοντά μας. Στις 21 Απριλίου 2025 επίσης απεβίωσε μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο ο 266^ος Πάπας της Ρώμης, ο Αργεντινός αρχιεπίσκοπος του Μπουένος Άιρες Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο με το θρησκευτικό όνομα Φραγκίσκος, που εξελέγη στις 13 Μαρτίου 2013. Ήταν ο πρώτος (Νοτιο)Αμερικανός και έγινε παγκοσμίως γνωστός ως ο Πάπας των φτωχών, των μεταναστών και των κατατρεγμένων γενικώς. Τώρα θα περιμένουμε τον λευκό καπνό από το κονκλάβιο (conclave) στην Καπέλα Σιξτίνα (Capella Sistina).

Και περιμένοντας ας ασχοληθούμε λίγο με τα του τόπου μας. Ο οποίος τόπος μας έγινε πάλι προορισμός για πολλούς επισκέπτες, οι οποίοι απήλαυσαν τον υπέροχο καιρό στο υπέροχο βουνό μας και τα υπέροχα ακρογιάλια μας. Το όμοιον και στον Βόλο, όπου τα airbnb και τα νεότευκτα Suites Hotel (μαζί με τα παλαιότερα, κανονικά ξενοδοχεία, φυσικά) ευλογήθηκαν με υψηλές πληρότητες – με την ευκαιρία, ξέρετε τι σημαίνει airbnb; Ο όρος ξεκίνησε από δύο και στην συνέχεια τρεις αμερικάνους φοιτητές στο Σαν Φραντσίσκο, που έβαλαν αγγελία στα «σόσιαλ» ότι μπορούν στο σαλόνι του σπιτιού όπου κατοικούσαν να φιλοξενήσουν επισκέπτες φοιτητές από άλλες πόλεις (είτε για τουριστικούς είτε για επιστημονικούς ή συνεδριακούς λόγους) παρέχοντας, έναντι πληρωμής, για ύπνο ένα φουσκωτό στρώμα θαλάσσης (airbed) και πρωινό στο ξύπνημα (breakfast). Οπότε παρείχαν AirBed (a)n(d) Breakfast, εν συντομία airbnb. Έκτοτε έγινε ο χαμός, σήμερα η εταιρεία απασχολεί πάνω από 6.000 υπαλλήλους σε όλον τον κόσμο και οι έξυπνοι τότε φοιτητές (2007-8) είναι δισεκατομμυριούχοι. Και στα δικά σας, ή, ακόμα καλύτερα, στα των παιδιών σας.

Αυτός όλος ο επισκέπτης κόσμος επιβάρυνε, ως ήτο φυσικόν, όχι μόνο τα «ιστορικά» βολιώτικα τσιπουράδικα, αλλά και τα οδικά δίκτυα, με πρώτο και καλύτερο το «κλασικό» τμήμα Βόλος-Αγριά, στο οποίο, όπως έχουμε ξαναγράψει δυο-τρεις φορές στο παρελθόν, εξαντλείται πλήρως η κυκλοφοριακή ικανότητα της παραλιακής οδού με την μία λωρίδα ανά κατεύθυνση και δεν μπορεί να γίνει τίποτε το ουσιαστικά βελτιωτικό. Τίποτε πλην του Περιφερειακού δρόμου της Αγριάς, που κι αυτός έχει τα γνωστά προβλήματα στην συνέχειά του. Άρα συμπολίτες και συν-Έλληνες συνιστώ ψυχραιμία και υπομονή, έχουμε να φτιάξουμε άλλους δρόμους πρώτα, Ρακοπόταμος-Καμάρι, παράκαμψη Χιονοδρομικού, πολύ σημαντικούς δρόμους, δεν προκάνουμε – «στα όρια της γρφικότητος», όπως διάβασα σε μια τοπική ιστοσελίδα…

Ύστερα ταξίδεψα τον ως τότε αδειούχο γιο μου στο στρατόπεδο, κάπου κοντά στην Στυλίδα. Πρώτα τα εργοτάξια στην περιοχή του Αλμυρού, πάγια, καθιερωμένα, εδώ και ίσως τρία χρόνια, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί καθυστερούν τόσο, θα τελειώσει πρώτα το φαραωνικό «fly over» της Θεσσαλονίκης, φοβάμαι. Ύστερα οι φοβερές και τρομερές πινακίδες στα τούνελ «ανάψτε φώτα» μπαίνοντας και (το καλύτερο) «σβήστε φώτα» βγαίνοντας. Ήταν και νύχτα, είπα να μην τα σβήσω… Αλλά γιατί τέτοια πρεμούρα; Τι πειράζει αν τα φώτα μείνουν αναμμένα και με το φως του ήλιου; Ακόμη πιστεύουμε, οι Έλληνες, ότι τα αναμμένα φώτα στα αυτοκίνητα καταναλώνουν ρεύμα; Ύστερα επέστεψα μόνος, με άριστη συντροφιά το 2^ο Πρόγραμμα και τα λαϊκά τραγούδια στην άριστη εκπομπή του Γιώργου Τσάμπρα. Μπαίνοντας από το Βελεστίνο στον «κάποτε θα γίνω κι εγώ ο αυτοκινητόδρομος Α12» συνάντησα τα γνωστά σκοτάδια στις χωρίς εγκάρσια κλίση στροφές, τις εκθαμβωτικές τιμές των καυσίμων στα πρατήρια (ποιος αδειοδοτεί αυτές τις άκρως επικίνδυνες διατάξεις;), την πινακίδα «Δήμος Νέας Ιωνίας» στην ράμπα του Περιφερειακού (μάλλον δεν το έχει πάρει κανείς χαμπάρι) και έφτασα στον κόμβο Μελισσάτικα-Ελ.Βενιζέλου. Εκεί ό,τι καλύτερο. Κατεστραμμένες πινακίδες κατεύθυνσης, πλήρως μουτζουρωμένη η (ορθή) τοπωνυμική πινακίδα της Νέας Ιωνίας. Κι όχι τίποτε άλλο δηλαδή, αλλά από αυτόν τον κόμβο περνάει καθημερινά σύσσωμη η Ελληνική Αστυνομία της Μαγνησίας, μπορεί να είναι πολύ απασχολημένη και να μην προλαβαίνει να δει το χάλι, τι να πω. Διότι ο Άρχοντας μόνο τέτοιου είδους διορθωτικές παρεμβάσεις, συνήθως ανταλλακτικού χαρακτήρα, δέχεται, τα υπόλοιπα είναι «η πόλη μου» και δεν συμμαζεύεται – και με την ευκαιρία, κατάλαβε κανείς τι πραγματικά σημαντικό ανακοινώθηκε σ’ εκείνη την απόρρητη συνέντευξη τύπου Άρχοντα-Περιφερειάρχη; Αναφορικά με την καταχρεωμένη ΔΕΥΑΜΒ;

Το επόμενο θέμα στο Περιφερειακό είναι τα απολύτως ασυντόνιστα φανάρια. Την επόμενη φορά.

Στην φωτογραφία, τα πανευρωπαϊκά πρώτα ενοικιαζόμενα ποδήλατα στην Κοπεγχάγη, Πρωτομαγιά 1996, στην Γενική Συνέλευση του Δικτύου «Πόλεις χωρίς Αυτοκίνητο» (Car Free Cities Club).

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 23.04.2025, αρ.φύλλου 4388)

κυκλο-φ-οριακα 1021, 22 Ιουλίου 2020

ο νέος κυματοθραύστης στο λιμάνι του Αη Γιάννη

Ήταν ένα τραγούδι του 1974 με μουσική Βασίλη Δημητρίου, στίχους Κώστα Μουρσελά και εκτελεστή τον Γιάννη Καλατζή, που έλεγε «Σε τι κόσμο, μπαμπά, μ’ έχεις φέρει να ζήσω / δεν μου κάνει, μαμά, επιστρέφεται πίσω». Το τραγουδούσαμε τότε, μαζί με όλα τα αντιδικτατορικά της εποχής (σαν τώρα η εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο, ακόμη ένα ατιμώρητο έγκλημα…), και είχαμε βαθιά μέσα μας την βεβαιότητα ότι θα καταφέρναμε να αλλάξουμε αυτόν τον κόσμο. 46 χρόνια μετά, ο κόσμος έχει αλλάξει. Έγινε χειρότερος.

Φταίμε εμείς; Φταίει η Δημοκρατία; Φταίει το internet; Φταίει ο Μαμωνάς; Φταίει ο κακός μας ο καιρός;

Δεν ξέρω τι ακριβώς φταίει, ίσως και όλα τα παραπάνω μαζί και ταυτοχρόνως – πάντως ο κόσμος μας γίνεται κάθε μέρα και χειρότερος, πιο καταστροφικός, πιο ανασφαλής, πιο ανελεύθερος (security is more important than liberty) – και φυσικά παίζει τον ρόλο της και η πανδημία του κορωνοϊού σ’ αυτό. Η πανδημία είναι η αφορμή, οι αιτίες είναι αλλού, είναι λίγο ως πολύ αυτές που επί 24ώρου βάσεως (24/7 κατά την τρέχουσα αμερικάνικη ορολογία…) μετ’ εμβριθείας αναλύονται στα απανταχού ελληνικά καφενεία. Χωρίς να βγαίνει ποτέ ένα συμπέρασμα.

Διότι πώς μπορεί να επιλεγεί ο καλύτερος δήμαρχος της Ελλάδας; Με πολυκριτηριακή ανάλυση; Με έρευνα δηλωμένων προτιμήσεων; Με άλλα δημοσκοπικά στατιστικά εργαλεία; Τρίχες κατσαρές! Με απλή απόφαση τύπου καφενείου, ενός οργάνου του οποίου η σύνθεση δεν μας είναι γνωστή, παρά μόνο η κεφαλή, ο ένας και μοναδικός πρόεδρος. Όσο για τους επίσημους καλεσμένους, που θα κάνουν και την βράβευση, οι ίδιοι, λίγο ως πολύ, μας είχαν πει ότι ήταν καλεσμένοι και τον Σεπτέμβριο 2017 σε ανάλογη εορτή, αλλά δεν ήρθαν! Πλην του Αρχιεπισκόπου Κατάρρων (αυτή τη γραφή δεν ξέρω πού την βρήκαν, πρόκειται απλώς για το πάμπλουτο Αραβικό Εμιράτο Κατάρ και τον ορθόδοξο Αρχιεπίσκοπό του), με τον οποίο ο πρόεδρος διατηρεί εδώ και χρόνια φιλικές σχέσεις. Τελικώς βεβαίως ούτε ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας ήρθε ούτε ο τσεκουράτος υπουργός αγροτικής ανάπτυξης, και βράβευση δεν έγινε. Δεν ξέρω ποιο είναι μεγαλύτερο ρεζίλι, το ότι δεν έγινε ή το ότι θα γινόταν αυτή η βράβευση. Αυτά, και ποιο είναι το συμπέρασμα ή το ηθικό δίδαγμα; Εσείς ξέρετε.

Πάντως από τις ειδήσεις των καναλιών κι από τις άπειρες «ενημερωτικές» ιστοσελίδες ο Βόλος δεν λείπει. Και κατά κανόνα όχι για κάτι καλό. Βολιώτης ο «ψευτογιατρός», βολιώτικη η «βράβευση», βολιώτικο το νερό των Σταγιατών και των καλλιτεχνών, βολιώτικο το εργοστάσιο παραγωγής SRF, βολιώτικη η καταστροφή μιας περιοχής ήπιας κυκλοφορίας, Βολιώτης ο δήμαρχος-εκπρόσωπος τύπου ποδοσφαιρικής ομάδας, Βολιώτης ο Βασίλης Μάγγος, που χτυπήθηκε άγρια από την αστυνομία μετά την διαδήλωση ενάντια στην καύση σκουπιδιών και πέθανε έναν μήνα αργότερα (14.06-14.07.2020), μιλάμε για πανελλήνιες διακρίσεις κατά συρροήν.

Περί της δυσκολίας στις κινήσεις από τον Βόλο προς τα παράλια του Παγασητικού τα καλοκαιρινά Σαββατοκύριακα γράφαμε την προηγούμενη φορά, έχουμε γράψει και παλαιότερα. Μια περασμένη Κυριακή αιφνιδίως εμφανίστηκαν μέσα στην Αγριά κορύνες στον άξονα της οδού, σε μια προσπάθεια να αποτραπεί η εκατέρωθεν στάθμευση και να μην εμποδίζεται η ροή της κυκλοφορίας. Αμ πώς!, που θα ‘λεγε και ο Θύμιος του Κώστα Χατζηχρήστου. Κάτι συγκράτησαν οι πάσης φύσεως αρμόδιοι περί την κυκλοφορία από την οκταετή (2007-2014) πολύ καλή λειτουργία των κορυνών στους άξονες των αρτηριών του Βόλου. Θα δούμε τι θα γίνει στις επόμενες Κυριακές του καλοκαιριού.

Στον Αη Γιάννη του Αιγαίου η τουριστική ζωή επανέρχεται πολύ-πολύ αργά, η απουσία αλλοδαπών τουριστών είναι πασιφανής, τα ελληνικά Σαββατοκύριακα διασώζουν κάπως την κατάσταση – μόνη ελπίδα ο Αύγουστος. Ο Αύγουστος, που ελούζονταν στην αστροφεγγιά, κι από τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά, κατά πως λέει ο Οδυσσέας Ελύτης. Όμως η επισκευή του λιμανιού προχωρεί, ελπίζουμε σε ένα έργο σωστό, ανθεκτικό στις φουρτούνες του Αιγαίου.

Εύχομαι σε όλους μας υγεία και μακροημέρευση, μακριά από «τοξικούς» ανθρώπους. Γεια σας.

Στην φωτογραφία ο νέος κυματοθραύστης στο λιμάνι του Αη Γιάννη.

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Πέμπτη 22.07.2020, αρ.φύλλου 37.175)

κυκλο-φ-οριακα 966, 3 Απριλίου 2019

οδός Ερμού, Οκτώβριος 1997

Κάθε που μπαίνει ο Απρίλης στο μυαλό μου έρχεται ο στίχος από το αριστούργημα του Διονυσίου Σολωμού «Ελεύθεροι πολιορκημένοι» στο Γ’ Σχεδίασμα

«Έστησ’ ο Έρωτας χορό με τον ξανθόν Απρίλη

κι η φύσις ηύρε την καλή και τη γλυκειά της ώρα.»

κι ανάλογα στο Β’ Σχεδίασμα

«Ο Απρίλης με τον Έρωτα χορεύουν και γελούνε,

κι όσ’ άνθια βγαίνουν και καρποί τόσ’ άρματα σε κλειούνε.»

γιατί ο Απρίλης ήταν ο μήνας του Μεσολογγίου, ο μήνας της Εξόδου των ελεύθερων πολιορκημένων, αλλά ήταν κι ο Έρωτας εκεί, πανταχού παρών, ακόμη και στις μαύρες στιγμές της χειρότερης πολιορκίας.

Τα αριστουργήματα της Ελληνικής διανόησης, πέρα για πέρα αληθινά, μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες. Και σήμερα ψάχνω να καταλάβω τι είναι αληθινό και τι ψεύτικο, πρωταπριλιάτικο 365 μέρες τον χρόνο. Καθώς, δε, είμαστε και σε προεκλογική τροχιά, δεν ξέρω από πού να φυλαχτώ. Βρίσκω στην πόρτα μου καρτούλα υποψηφίας Δημοτικού Συμβούλου, που στο βιογραφικό της γράφει ότι έλαβε με άριστα μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών στη Φιλοσοφία χωρίς να γράφει ότι έχει λάβει πτυχίο! Παγκόσμια πρωτοτυπία! Διαβάζω ότι στόχοι αναπτυξιακοί μας είναι ένα ποδηλατοδρόμιο στον Βόλο, αγνώστου προϋπολογισμού, και ένα αεροδρόμιο στην Λάρισα ακόμη πιο αγνώστου, γενικώς, οπωσδήποτε, δε, προεκλογικώς. Διαβάζω ακόμη ότι σχεδιάζεται αρμοδίως από την Νέα Δημοκρατία «διεθνής καμπάνια για την ελληνικότητα της Μακεδονίας», πράγμα που εμένα με βάζει σε σκέψεις μήπως μέχρι τώρα η ελληνικότητα της Μακεδονίας ήταν υπό αμφισβήτηση λόγω ακριβώς του ότι η γείτων χώρα αποκαλούνταν μέχρι πριν έναν μήνα διεθνώς και επισήμως και απλώς «Μακεδονία» (Republic of Macedonia). Κι όλα αυτά την ώρα που ο Πρωθυπουργός βρίσκεται στην Βόρεια Μακεδονία μαζί με 140 Μακεδόνες επιχειρηματίες και ο Πάπας Φραγκίσκος εισηγείται Νόμπελ Ειρήνης! (αυτό, πάλι, αν δεν έβλεπα αυτοπροσώπως τον 82χρονο Πάπα, ντυμένο στα λευκά, μέσα στο αεροπλάνο να το λέει, δεν θα το πίστευα με τίποτε…)

Χρειάζεται ψυχραιμία, είναι αλήθεια. Και «αγώνας» για την εύρεση της αλήθειας. Πάντως ένα από τα καλύτερα χτεσινά πρωταπριλιάτικα ήταν αυτό με τη συνδρομή της ΕΡΓΗΛ στην κατασκευή του Μουσείου της Αργούς. Πολύ με άρεσε, να ησυχάσουν και οι άνθρωποι της επί τούτου συσταθείσης επιτροπής, βρε αδερφέ, που ψάχνουν για λεφτά. Το άλλο με την συγχώνευση Ολυμπιακού Βόλου και Πύδνας, δεν με άρεσε, δεν επιδέχεται χώνευση (sic!).

Από κυκλοφοριακής απόψεως ένα μπάχαλο επικρατεί, γενικώς. Και δεν φταίει μόνο η κατασκευή του κυκλικού κόμβου στο Δημαρχείο, φταίει, για μία ακόμη φορά, η παράνομη στάθμευση. Συμμετείχα σε μία διαδικτυακή συζήτηση περί αυτού, όπου όλοι αιτιώνταν την «απούσα» Αστυνομία, είτε Τροχαία, είτε ΔΙΑΣ και μόνο εγώ ισχυριζόμουν ότι η Αστυνομία δεν μπορεί. Είπα ξανά αυτά που έλεγα το 2007, 12 χρόνια πριν, δηλαδή, ότι οι κορύνες ήταν και είναι «δωρεάν τροχονόμοι». Και η εμπειρία μέχρι το 2014 που καταργήθηκαν ήταν θετική, κανείς δεν φαίνεται πλέον να το αμφισβητεί αυτό – ακόμα κι από εκείνους που, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, ήταν τότε στην αρχή «επιφυλακτικοί» – κανείς, εκτός, βεβαίως, από την Δημοτική Αρχή και τους παρόδιους καταστηματάρχες της.

Για τους οποίους καταστηματάρχες υπάρχει και η φοβερή και τρομερή κανονιστική απόφαση περί τραπεζοκαθισμάτων, που έχει κάνει ομοίως μπάχαλο τόσο τους πεζοδρόμους, όσο και τα πεζοδρόμια. Τους οποίους πεζοδρόμους ένας από τους ως άνω συζητητές θεωρεί μηδαμινούς έως και ανύπαρκτους. Έχω πολλάκις πει ότι αυτή η πόλη μεγαλώνει πολλά και πολύχρωμα λουλούδια, αλλά και τόση βλακεία…

Ωχ! Παναγία μου, κι ακόμη δεν έχει ζεσταθεί η προεκλογική ατμόσφαιρα…

Να είστε καλά, hasta la Victoria, siempre!! Γεια σας.

Στην φωτογραφία η οδός Ερμού μπροστά στον Άγιο Νικόλαο, Οκτώβριος 1997. Αμέσως μετά πεζοδρομήθηκε.

(δημοσιεύτηκε στην 121χρονη καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 03.04.2019, αρ.φύλλου 36.783)

κυκλο-φ-οριακα 948, 25 Οκτωβρίου 2018

Οδός Ερμού, Θεσσαλονίκη

Καλημέρα και πάλι, συμπολίτες. Εμείς εδώ, όσο σταθερά γίνεται (τελευταία αλλάζουμε συχνά μέρα…), 28 χρόνια τώρα, καθώς φαίνεται ότι η στήλη συνάδει με αυτήν την πόλη. Την πόλη όπου πλέον είναι τόσο πολλές οι εκδηλώσεις Πολιτισμού, που δεν τις προλαβαίνω. Μια πολύ ωραία μπορέσαμε να παρακολουθήσουμε αναφορικά με τους Σιδηροδρομικούς Σταθμούς στην ελληνική επικράτεια, πνευματικό προϊόν των αέναων οδοιπορικών ενός από τους μεγαλύτερους Έλληνες περιηγητές της εποχής μας, του συμπολίτη μας δικηγόρου κ. Κυριάκου Παπαγεωργίου.

Βεβαίως είναι αρκετά συγκεκριμένος ο κόσμος που παρακολουθεί αυτές τις εκδηλώσεις – όπως συγκεκριμένος είναι και ο κόσμος που διαβάζει εφημερίδες, συγκεκριμένος κι ο κόσμος που ενημερώνεται από το σωστό, ενημερωτικό διαδίκτυο κι όχι από το καφενείο της γειτονιάς ή τις σκουπιδοϊστοσελίδες. Και εκεί βρισκόταν πάντα, και τώρα ακόμη πολύ περισσότερο, το τρανό πρόβλημα της επικοινωνίας. Της επικοινωνίας «με τις μάζες», καθώς λέγαμε παλιάαααα, πολύ παλιά, τότε που πιστεύαμε ότι μπορούσαμε εμείς, με τις Γνώσεις, το Παράδειγμα και τον Πολιτισμό μας να βελτιώσουμε το επίπεδο του λαού που δεν είχε τις ανάλογες με εμάς προσβάσεις. Εδώ και πολλά χρόνια εγώ έχω καταλάβει πόσο αδύνατη ήταν αυτή η καλή μας πρόθεση. Και διαπιστώνω πόσο διαρκώς και ιστορικά ταχέως αυτό το επίπεδο αντί να ανεβαίνει, κατεβαίνει. Να με συμπαθάτε αν αυτό σας ακούγεται «ελιτίστικο» ή «εγωιστικό» ή «υπερφίαλο», όμως επικοινωνία δεν υπάρχει, κι όποιος βαυκαλίζεται με το αντίθετο να μου επιτρέψει να νομίζω ότι «…προς κέντρα λακτίζει».

Πάμε πάλι βόρεια. Πάλι στην όμορφη Θεσσαλονίκη, αυτή τη φορά για την ορκωμοσία. Αυτή τη φορά με πολλές μετακινήσεις με το όχημα μέσα στην πολύβουη πόλη, που κατακυριεύεται από το ιδιωτικό αυτοκίνητο – τέτοια εικόνα έχω την εντύπωση ότι δεν συναντάς σε άλλη ελληνική πόλη (ούτε καν στον Βόλο…), μια εικόνα που μάλλον οφείλεται στις πάρα πολλές παλιές πολυκατοικίες χωρίς χώρους parking στο κέντρο της πόλης. Φαντάζομαι οι συνάδελφοι Συγκοινωνιολόγοι του Δήμου αλλά και του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, που παλαιόθεν συνδράμει τις προσπάθειες του Δήμου, ξέρουν καλά, έχουν αναλύσει την κατάσταση και κάνουν ό,τι μπορούν.

Ένα από τα μέτρα που παίρνονται εδώ και καναδυό χρόνια σε κεντρικούς οδικούς άξονες της πόλης είναι (άκουσον! άκουσον!) οι κορύνες. Μάλιστα, οι πλαστικοί επαναφερόμενοι οριοδείκτες, και μάλιστα στην ψηλότερη έκδοσή τους, των 80 εκ. σε πυκνή διάταξη και με ενδιάμεσα χαμηλά πλαστικά διαχωριστικά σαμαράκια, που είναι σχεδόν αδύνατον να τα καταπατήσει ένα Ι.Χ. Οργανωμένη και μαζική παρέμβαση, χρηματοδοτημένη, μάλιστα, από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (δεδομένου ότι ο Δήμος Θεσσαλονίκης δεν διαθέτει τα τεράστια χρηματικά αποθέματα του Δήμου Βόλου…) καθώς είδα κι άκουσα σ’ ένα βιντεάκι να λέει ο Δντής Τεχνικών Υπηρεσιών κ. Γιώργος Μπελιμπασάκης. Οι κεντρικές οδοί Ερμού, Αντιγονιδών, Ιασωνίδου, Λαμπράκη, Συνδίκα, Μπότσαρη διαθέτουν πλέον κατά τμήματα πλήρες κεντρικό διαχωριστικό σύστημα, καθώς και οι Λεωφόροι Στρατού και Παπαναστασίου για το πλήρη διαχωρισμό των λεωφορειολωρίδων (στην φωτογραφία η οδός Ερμού). «…Δημιουργούμε ένα αποτρεπτικό φράγμα για τη διπλοστάθμευση … διασφαλίζουμε τη ροή των οχημάτων και των λεωφορείων…» άκουσα τον κ. Μπελιμπασάκη να λέει και … συγκινήθηκα, καθώς θυμήθηκα τα νιάτα μου.

Μάλιστα, συμπολίτες, στην όμορφη, φτωχομάνα Θεσσαλονίκη τολμούν να δώσουν ριζικές κυκλοφοριακές λύσεις εν έτη 2018. Εμείς εδώ τολμήσαμε εν έτη 2007, η επόμενη Αρχή συνέχισε και συμπλήρωσε το τόλμημα και οι καινούργιοι ξε-τολμήσανε (!) αμέσως μετά τον Σεπτέμβριο 2014, που ανέλαβε εξουσία η σημερινή Δημοτική Αρχή. Διότι δεν είναι των λύσεων, αλλά των διακοσμήσεων, δεν είναι της αντιμετώπισης, είναι της μη διατάραξης.

Τέλος. «Δεν (περι)γράφω άλλο!» που έλεγε λόγω υπέρμετρου ενθουσιασμού ένας εκφωνητής-είδωλο όταν η ποδοσφαιρική Ελλάδα έπαιρνε το πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα, το 2004 μέσα στην Λισσαβώνα.

Να είμαστε καλά, να επικοινωνούμε. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στη βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Πέμπτη 25.10.2018, αρ. φύλλου 36.651)

κυκλο-φ-οριακα 933, 27 Ιουνίου 2018

27 Ιουνίου και οι βροχές καλά κρατούν, καλημέρα συμπολίτες. Μας έχει πλακώσει μια Νεφέλη (καμία σχέση με τη μαμά του Φρίξου και της Έλλης, που ήταν Ωκεανίς και θεότης της Φιλοξενείας) και βρέχει καθημερινά, ρημαδιό έχει γίνει το πρόγραμμα των θερινών πολιτιστικών εκδηλώσεων. Μία απ’ αυτές, από τις Χορωδίες των Εκπαιδευτικών και του Πολιτιστικού Συλλόγου «Το Εγγλεζονήσι» με ωραία ορχήστρα και άψογα χορευτικά σε όμορφα επιλεγμένο ρεμπέτικο πρόγραμμα στο ανοιχτό Θέατρο Νέας Ιωνίας ολοκληρώθηκε Δευτέρα βράδυ «με την ψυχή στα δόντια», καθώς ενδιαμέσως χοντροψιχάλισε αρκετά, ανοίξανε ομπρέλες και σκεπάστηκαν μην βραχυκυκλώσουν τα ηλεκτροηχητικά μηχανήματα. Και ίσως, λέω, συμπολίτες, να μην μπορείτε να καταλάβετε πόσος μόχθος εμπεριέχεται στην οργάνωση και εκτέλεση μιας τέτοιας εκδήλωσης – κι ύστερα μπορεί να έρθει μια κυρία Νεφέλη και να σου τα κάνει όλα μαντάρα…

Καινούργια μόδα κι αυτή η ονοματοδοσία κάθε καιρικού φαινομένου, σε δουλειά να βρισκόμαστε. Αντί να ψάχνουμε τα αίτια και να κοιτάμε πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την ρίζα των φαινομένων της κλιματικής αλλαγής (διότι περί αυτού πρόκειται, ας μη γελιόμαστε…) προσπαθούμε να «ωραιοποιήσουμε» με βλακιούλες τον κακό μας τον καιρό. Κι έχουμε και εκείνον τον υπερατλαντικό Τραμπ-άκουλα (αιώνια μνήμη στον Χαρρυ Κλυνν…) να αποσύρει την Αμερική του από τα σοβαρά παγκόσμια περιβαλλοντικά ζητήματα και να την προστατεύει από την καταστροφή κρατώντας σε κλουβιά τα παιδιά των μεταναστών. Νεφέλη εν κρανίω.

Άσχετο: «Να σταματήσω δεν μπορώ, εσένα και το μάλμπορο (Marlboro)» στίχος-ρεφραίν σύγχρονου ελληνικού τραγουδιού σε ρυθμό συρτοτσιφτετέλι για τα σύγχρονα ελληνικά πανηγύρια. Αγάπης Αγώνας Άγονος, που θα ‘λεγε και ο Σαίξπηρ το 1595, τις προάλλες δηλαδή.