κυκλο-φ-οριακα 998, 29 Ιανουαρίου 2020

ποδηλατόδρομος, τελλική διαμόρφωση

Καλημέρα, για εννιακοσιοστή ενενηκοστή όγδοη (998η) φορά, πάει κι ο πρώτος μήνας του καινούργιου χρόνου, ούτε θα καταλάβουμε πότε θα ‘ρθει το Πάσχα…

Δευτέρα 27 Ιανουαρίου 2020, 75 χρόνια από την είσοδο του Κόκκινου Στρατού της Σοβιετικής Ένωσης απελευθερωτή στο ναζιστικό στρατόπεδο του Άουσβιτς, όπου εξοντώθηκαν 1,1 εκατομμύριο άνθρωποι. Μεγάλη εκδήλωση μνήμης έξω από την είσοδο του κεντρικού κτηρίου, μπροστά στην λεγόμενη «Είσοδο του θανάτου», αγγλιστί death gate, πολλές εκατοντάδες άνθρωποι καθιστοί κάτω από μια τεράστια σκηνή, υποβλητικά φωτισμένη. Και στο βήμα συγκλονιστικοί επιζώντες του ολοκαυτώματος, άντρες και γυναίκες, όχι μόνο Εβραίοι, με δύο κύρια μηνύματα: ποτέ ξανά! και μην αδιαφορείς! Παρακολούθησα την εκδήλωση, που την μετέδωσε ολόκληρη το BBC και η Deutsche Welle, το ένα αγγλικό, το άλλο γερμανικό κανάλι, τα οποία βλέπουμε εμείς οι ιθαγενείς χάρη στην ΕΡΤ. Βεβαίως κανένα ελληνικό κανάλι, ούτε η ίδια η ΕΡΤ, δεν έκανε τον κόπο να μεταδώσει αυτό το ιδιαίτερα σημαντικό γεγονός. Σημαντικό κυρίως για το μήνυμα που εκπέμπει, αυτό το ποτέ ξανά! Ποτέ ξανά φασισμός, ποτέ ξανά ρατσισμός, ποτέ ξανά ξενοφοβία, ΜΗΝ ΑΔΙΙΑΦΟΡΕΙΣ!

Απεναντίας, ώρες ολόκληρες αφιέρωσαν οι ελληνικοί τηλεοπτικοί σταθμοί στη μνήμη του αμερικανού μπασκετμπωλίστα Cobe Bryant, που σκοτώθηκε στις 26.01.2020 σε αεροπορικό δυστύχημα. Όντως κρίμα το παλληκάρι, κρίμα. Αλλά το μέτρο έχει χαθεί, δεν υπάρχει αμφιβολία…

Το μέτρο, το μέτρο, αυτό το διαχρονικό «μέτρον άριστον» του Κλεόβουλου του Λίνδιου, κατ’ εξοχήν ζητούμενο στην Ελλάδα του σήμερα. Και στον Βόλο κάτι λίγο περισσότερο.

Στον Βόλο, όπου λεφτά υπάρχουν. Έτσι, «για πλάκα», ένα έργο που θα εκτελούνταν με 775.446,59 € + ΦΠΑ, λόγω «δεν ξέρω ‘γω τι» θα εκτελεστεί (αν τελικά εκτελεστεί…) με 939.678,65 € + ΦΠΑ. Άρα ΓΙΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΕΡΓΟ ΘΑ ΧΑΘΟΥΝ ΑΔΙΚΩΣ 164.232,06 € +ΦΠΑ, τα οποία, βεβαίως, κάποιος-κάπου-κάποτε θα τα επωφεληθεί. Χάλια κατάσταση. Κι αυτά τα λεφτά για ένα έργο καταστροφής, ένα έργο τελείως άχρηστο και παράλογο, που το εισηγήθηκαν με ολοφάνερες ανακρίβειες «συγκοινωνιολόγοι» και άνθρωποι που επί 30 χρόνια ζητούν, απλώς, εκδίκηση γι’ αυτό που δεν τους αφήσαμε να κάνουν το 1990. Μιλώ για την καταστροφή της παρόχθιας του χειμάρρου Κραυσίδωνα οδού ήπιας κυκλοφορίας Καραμπατζάκη.

Τώρα ετοιμάζεται δημοπράτηση νέου δικτύου ποδηλατοδρόμων με ζωγραφισμένες στην άσφαλτο λωρίδες για την κίνηση των ποδηλάτων με προϋπολογισμό 1.465.000 € συμπεριλαμβανομένου του ΦΠΑ. Με τόσα λεφτά συν τα όσα ξοδεύτηκαν για το γκρέμισμα των προηγούμενων στηθαίων θα είχαμε τώρα ένα ωραιότατο δίκτυο ποδηλατοδρόμων διπλής κατεύθυνσης με διευρυμένα πεζοδρόμια. Όμως δυστυχώς ο φανατισμός σε συνδυασμό με την απληστία, η αδυναμία (;) των αρμοδίων επιστημόνων να αρθρώσουν έναν ορθό λόγο και η άρνηση του συνόλου του δημοσιογραφικού δυναμικού να δει χωρίς παρωπίδες το πραγματικό καλό της πόλης, οδήγησαν με άναρθρες κραυγές στην καταστροφή και οδηγούν τώρα, πάλι με άναρθρες κραυγές πανηγυρισμών, σε ακόμη μία σπατάλη πολύτιμου δημοσίου χρήματος. Και βέβαια όλα αυτά απέναντι σε μια κοινωνία παντελώς αδιάφορη όταν το ποδήλατο περνάει από τον αποκάτω δρόμο και εντόνως εχθρική όταν περνάει μπροστά στην πόρτα της. «Θα μας σκοτώσουν!» ωρύονταν αγανακτισμένοι κάτοικοι της οδού Κασσαβέτη όταν αποπειραθήκαμε να οργανώσουμε ποδηλατόδρομο πλάτους 1,50 μέτρων στο πλάτους 6,00 μέτρων (!) πεζοδρόμιο της οδού – αλλά οι ίδιοι βολιώτες κάτοικοι όταν επισκέπτονται ευρωπαϊκές πόλεις εκστασιάζονται με τους ποδηλατοδρόμους πάνω στα πεζοδρόμια και αλλού…

Κι άλλα, κι άλλα, ποτέ προσωπικά, πάντα πολιτικά με την ευρεία έννοια του ταλαίπωρου αυτού όρου,  – καθώς πλησιάζουν τα 1000 κυκλο-φ-οριακα, μετά από 38 συναπτά έτη ενασχόλησης με τα κοινά σ’ αυτή την όμορφη πόλη έχω, πλέον, βγάλει τα συμπεράσματά μου για όλα και για όλους. Όσο κι αν αυτά τα όλα με πληγώνουν.

Και το μόνο που τώρα πια κάνω με χαρά είναι το τραγούδι με την Βολιώτικη Χορωδία. Να είστε καλά, γεια σας!

Η φωτογραφία δεν χρειάζεται επεξηγήσεις.

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 29.01.2020, αρ.φύλλου 37.030)

κυκλο-φ-οριακα 997, 22 Ιανουαρίου 2020

Καλημέρα, για εννιακοσιοστή ενενηκοστή έβδομη (997η) φορά, τούτη τη μεγάλη μέρα όπου εκλέγεται η πρώτη στην Ιστορία Ελληνίδα Πρόεδρος της Δημοκρατίας, τιμή μας και καμάρι μας και βοήθειά μας. Και ας μη σας κακοφανεί που προσωπικά δεν είμαστε πάρα πολύ χαρούμενοι με αυτή την επιλογή δικαστή, αυτό, τίποτε άλλο.

Στο μεταξύ διεξήχθη και η σύνοδος του Βερολίνου, με το τέλος της οποίας όλοι συνεχάρησαν όλους αμοιβαίως και ασκαρδαμυκτί, βγήκαν φωτογραφία όλοι μαζί και στη μέση η κυρία με τα μπλε (αυτό οι Γερμανοί το ονομάζουν «Gruppenbild mit Dame» όπως και το μυθιστόρημα του Heinrich Böll (Χάινριχ Μπελ) από το 1971, που του χάρισε το 1972 το Νόμπελ Λογοτεχνίας, σε ελληνική μετάφραση «Ομαδικό πορτρέτο με μία κυρία», εκδόσεις Πόλις) και από εκεί και πέρα δήλωσε ο καθείς ό,τι κατάλαβε αυτός, έτσι ώστε να μην καταλάβει κανείς άλλος. Τι ζούμε Παναγία μου; Και πού θα μας βγάλει όλη αυτή η θολούρα, που ούτε καν ηθελημένη είναι, απλό σημάδι απόλυτης ανικανότητας είναι, κι όσοι προσπαθούν να την ερμηνεύσουν (τη θολούρα…) τζάμπα φαιά ουσία καταναλώνουν.

Αμ το άλλο; Που απαγόρεψε ο ένας παράγων να τον αναφέρει με το άγιο όνομά του ο άλλος παράγων με το όσιο όνομα; Τέλος, του το απαγόρεψε, με απόφαση Πρωτοδικείου. Κι αυτό μου θύμισε την αντίστοιχη ανοησία του Γιώργου Νταλάρα με τον Τζίμη Πανούση, όπου ο Τζιμάκος αποκαλούσε εφεξής τον Γιώργο με ό,τι επίθετο μπορεί ή δεν μπορεί κανείς να φανταστεί, με το «ακατονόμαστος» να είναι το ηπιότερο…

Σε «νεκρό σημείο» το έργο ηλεκτροκίνησης Βόλου-Λάρισας διαβάζω στην Κυριακάτικη «Θεσσαλία», διότι υπάρχουν «νέες παλινωδίες με τις μελέτες και τον προϋπολογισμό». Αλλά εγώ άκουσα με τα αυτιά μου τον καλό κ. Βουλευτή να ορκίζεται δημοπράτηση μέχρι τον Μάρτιο – λέτε να με κοροϊδεύει;

Καθημερινό κυκλοφοριακό κομφούζιο στην Καρτάλη, διαβάζω σε άλλο μέσον, όπου γίνεται άμεση αναφορά στο εκπτωτικό κατάστημα τροφίμων το οποίο λειτουργεί στην γωνία Κ.Καρτάλη-Γαλλίας. Στο θέμα η στήλη έχει αναφερθεί κατ’ επανάληψη, είχε προβλέψει το κομφούζιο, καθότι η έγκριση για την λειτουργία του καταστήματος από κυκλοφοριακής απόψεως ήταν-είναι ένα μνημείο ασάφειας, ποιος, όμως, νοιάζεται για τα κυκλοφοριακά πράγματα στον Βόλο, πέρα από τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα και τις πανηγυρικές βόλτες μετά των απαραιτήτων βωμολοχιών;

Και κάτι άλλο σχετικό. Η κυκλοφορία δεν είναι μια αφηρημένη έννοια, ούτε μια «αίσθηση» είναι, ούτε μια «εικόνα». Η κυκλοφορία είναι πολύ συγκεκριμένο και μετρήσιμο μέγεθος της ανθρώπινης δραστηριότητας. Και ως τέτοιο μέγεθος ποσοτικοποιείται – κυκλοφοριακός φόρτος – και ομογενοποιείται – σύνθεση οχημάτων-ΜΕΑ, Μονάδες (ισοδύναμων) Επιβατικών Αυτοκινήτων. Από το 2000 έως το 2010 έχω στοιχεία φόρτου και σύνθεσης της κυκλοφορίας σε 30 νευραλγικούς κόμβους ολόκληρου του Πολεοδομικού Συγκροτήματος. Στοιχεία που συλλέγονταν από φοιτητές του Τμήματος Μηχανικών Χωροταξίας & Περιφερειακής Ανάπτυξης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, στους οποίους δίδασκα Σχεδιασμό Μεταφορών και Κυκλοφοριακή Τεχνική. Και κάθε χρόνο, μετά την επεξεργασία από τα ίδια τα παιδιά, δημοσιεύαμε στον τοπικό τύπο νούμερα και συμπεράσματα επί του κυκλοφοριακού παρόντος της πόλης. Αυτό μέχρι το 2010. Ύστερα ήρθαν τα μνημόνια, η δική μου σχέση με το Πανεπιστήμιο διακόπηκε και από τότε δεν ξαναείδα τίποτε που να θυμίζει αποτελέσματα μετρήσεων σε κόμβους. Θα μου πείτε «και ποιος είσαι εσύ που θες να ξέρεις», μάλλον έτσι είναι, οι επαΐοντες (πρέπει να) κατέχουν και να  κρατούν σφιχτά τη γνώση, μη και τους φύγει και γίνει κτήμα των πολλών και χάσουν έτσι την αυθεντία τους. Άλλο εγώ… Αλλά, για παράδειγμα, επειδή πολύ μιλάμε για τον Περιφερειακό Δρόμο, όλοι με κάποια άποψη, όλοι μηδενός εξαιρουμένου, οδηγοί ή μη, με πολλά «θέλω» κι ακόμη περισσότερα «πρέπει», δεν είναι σωστό να ξέρουμε κιόλας, σε επίπεδο πραγματικών αριθμών, για τι πράγμα μιλάμε;  Ή δεν χρειάζεται, εσείς τι λέτε;

Ούτως ή άλλως, βέβαια, μια κοινωνία-σούπα είμαστε…

Μ’ αυτά και μ’ αυτά νύχτωσε χωρίς φεγγάρι. Και μέσα στη νύχτα ο τοίχος τα λέει όλα. Γεια χαρά.

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 22.01.2020, αρ.φύλλου 37.024)

κυκλο-φ-οριακα 996, 15 Ιανουαρίου 2020

Καλημέρα, για εννιακοσιοστή ενενηκοστή έκτη (996η) φορά, και ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ να έχουμε. 2020, δίσεκτος χρόνος μπροστά μας, ας είναι όσο καλύτερος γίνεται – αν και τα σημάδια, παγκόσμια, εθνικά, ακόμη και τοπικά, δεν είναι ιδιαίτερα καλά. Πνευματικά φτωχότεροι γίναμε το 2019 με την απώλεια του Γιάννη Σπανού, του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα και του Θάνου Μικρούτσικου, οικονομικά  πλουσιότεροι θα γίνουμε το 2020, λένε τα παπαγαλάκια που, ούτως ή άλλως, πρόβλημα οικονομικό ποτέ κανένα δεν είχαν. Και σκεφτόμουνα αυτές τις μέρες, που κάθισα λίγο περισσότερο μπροστά στην τηλεόραση, όταν πάνω από το 60% των διαφημίσεων αφορούν φάρμακα και παραφάρμακα ποιος και γιατί θα ενδιαφερθεί για σκάνδαλο Novartis και τέτοια «παραμύθια»; Είναι απείρως προτιμότερο να ασχολούνται με πίνακες επί πινάκων σχετικά με τα πινάκια φακής που (δοξάστε μας!!) θα μοιράσουν, δήθεν, στους αναξιοπαθούντες συνταξιούχους. Οψόμεθα, λοιπόν.

Στην Αθήνα μας βρήκε η «θεομηνία» της 30^ης Δεκεμβρίου, όπου «κόπηκε η Ελλάδα στα δύο», όπου όλοι επέρριψαν ευθύνες σε όλους και στο τέλος την πλήρωσε μόνο ένας ταλαίπωρος Διοικητής Τροχαίας, ο οποίος, κατά την γνώμη μας, μια χαρά έκανε την δουλειά του. Προσωπικά, επειδή επρόκειτο να ταξιδέψουμε με Ι.Χ. εκείνη τη μέρα, τηλεφωνήσαμε στην αρμόδια Τροχαία Αυτοκινητοδρόμων, μας είπαν «τα φαινόμενα στη Βοιωτία είναι έντονα, καλύτερα να μην ταξιδέψετε», μείναμε μία ακόμη νύχτα στο κλεινόν άστυ και την άλλη μέρα το πρωί, παραμονή Πρωτοχρονιάς, πάλι μετά από τηλεφώνημα στην αρμόδια Τροχαία, ταξιδέψαμε άνετα και χωρίς καμία ταλαιπωρία για Βόλο. Τι δεν καταλαβαίνεις; που λένε. Χειμώνας είναι, η φύση δεν καταλαβαίνει ούτε από μετεωρολόγους ή πολιτικές προστασίες, ούτε από εργολάβους, ούτε από αλατιέρες ή εκχιονιστικά, άμα θέλει μπορεί, και το αποδεικνύει κάθε ώρα, να τα αχρηστεύσει όλα και να κάνει το δικό της. Χρειάζεται σεβασμός και νους.

Για δείτε τι γίνεται και στην Αυστραλία. Από τον Σεπτέμβριο, σου λέει, μαίνονται οι δασικές πυρκαγιές, γύρω-γύρω στο «νησί», όπως φαίνεται στις φωτογραφίες των δορυφόρων. Και μη μου πει κανείς ότι δεν είναι οργανωμένο κράτος κοτζάμ Αυστραλία! Απλώς οι δυνάμεις της φύσης είναι τεράστιες και του ανθρώπου ελάχιστες – αν και, συχνά, πολύ βλαπτικές…

Και με την ευκαιρία, όταν καίγονταν τα δάση του Αμαζονίου διαβάζαμε-ακούγαμε συνέχεια για την τεράστια επιβάρυνση του φαινομένου του θερμοκηπίου. Τώρα που καίγονται τα δάση της Αυστραλίας διαβάζω-ακούω πόσα ζώα εξαφανίστηκαν. Τι έγινε, άραγε, το φαινόμενο του θερμοκηπίου; Ή τι έγιναν οι επιδράσεις στην υγεία των ανθρώπων, τη στιγμή που εδώ σ’ εμάς ο πρώτος, πλέον, εχθρός είναι η καύση του ξύλου στα τζάκια και στις ξυλόσομπες. Ίσως, πάλι, να είναι αλλιώτικος ο αέρας της Αυστραλίας, τι να πω;!

Τελείωσε κι αυτή η εορταστική περίοδος, μαζεύτηκαν τα μπλε λαμπάκια, μαζεύτηκε η Αργώ, μαζεύτηκαν και οι μηνύσεις στους διαιτητές, μαζεύτηκαν γενικώς τα πράγματα. Πόσα λεφτά μαζεύτηκαν θα μας πει κανείς; Ο Μύλος των Ξωτικών μάζεψε, λένε, 1,5 εκατομμύριο επισκέπτες, ο Βόλος έχει ένα μετρήσιμο αποτέλεσμα; Ή έχει απλώς παπαγαλάκια που πανηγυρίζουν επειδή δούλεψαν τα τσιπουράδικα, που θα δούλευαν έτσι κι αλλιώς χρονιάρες μέρες; Ερωτώ και απάντησιν, ως είναι φυσικόν, δεν λαμβάνω.

Μελετάται, διαβάζω, ο νέος, 5^ος κατά σειρά, κυκλικός κόμβος, στην δυτική είσοδο της πόλης. Εκεί που συναντώνται η Εθνική Οδός αρ. 6 με την Εθνική Οδό αρ.30, στην γέφυρα του Κραυσίδωνα. Προχωρεί, βλέπω, η μεταλλική κατασκευή στο parking της οδού Φιλελήνων, όπου τροποποιήθηκε, λέει, η μελέτη και στον τελευταίο όροφο αντί για θέσεις στάθμευσης θα κατασκευαστεί (μία ακόμη…) καφετέρια – τώρα που το λέω, λέτε αυτός να είναι ο λόγος που κυνηγιέται τόσο επίμονα εκείνο το κοντέινερ στο green park; Διάβασα νέα εξαγγελία για την ηλεκτροκίνηση της σιδηροδρομικής διαδρομής Βόλου-Λάρισας και άκουσα (με τ’ αυτιά μου, που λένε…) κυβερνητικό βουλευτή να λέει τηλεοπτικώς ότι οι προηγούμενοι κυβερνητικοί φταίνε που δεν έγινε τίποτε και ότι μέχρι τον Μάρτιο θα υπάρξει δημοπράτηση – ανατρίχιασα και είπα νάτο! έγινε το θάμα, κι ύστερα άρχισα να μετράω τις μέρες, ναι! μέχρι τσατσάρα πήρα, όπως κάναμε στον Στρατό.

Τέλος, και τω Θεώ Δόξα, γεια σας.

Στην φωτογραφία ο Θάνος Μικρούτσικος όπως τον γνώρισα το 1975 με τα «Πολιτικά Τραγούδια». Έτσι θέλω να τον θυμάμαι κι όχι με τον επίδεσμο στο χέρι…

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 15.01.2020, αρ.φύλλου 37.018)