κυκλο-φ-οριακα 1209, 25 Σεπτεμβρίου 2024

 

Καλημέρα συμπολίτες. Καθώς ο Σεπτέμβριος – ιταλικά Settembre, ο 7^ος μήνας του ρωμαϊκού ημερολογίου, που ξεκινούσε από τον Μάρτιο – τελειώνει αισίως και η νύχτα μεγαλώνει σε βάρος της μέρας, τα κυκλο-φ-οριακα της καρδιάς μας λένε σήμερα να ασχοληθούν κυρίως με κυκλοφοριακά ζητήματα οχημάτων και ανθρώπων. Κυρίως, λέμε, διότι κανείς ποτέ δεν έμαθε τι μπορεί αίφνης να γεννήσει ο νους του ανθρώπου-συγκοινωνιολόγου, καθώς υφίσταται αυτόν τον καθημερινό καταιγισμό βλακείας-αλαζονείας-αναισθησίας στην ένδοξη ελληνική πραγματικότητα. Ας ξεκινήσουμε να βλέπουμε, και…βλέπουμε.

Προβληματιζόμαστε εδώ και καιρό με τις πράσινες λεωφορειολωρίδες στις οδούς Δημητριάδος και Ιάσονος. Είναι κατά κανόνα κενές (στην Δημητριάδος πέρα-πέρα, στην Ιάσονος από Κ.Καρτάλη και πέρα) και δίπλα τους τα πάσης φύσεως οχήματα κινούνται σε μία και μοναδική σειρά (εφ’ ενός ζυγού, που λέγαμε στον στρατό), δεδομένου ότι η δήθεν υπάρχουσα αριστερή λωρίδα είναι μονίμως δεσμευμένη από σταθμευμένα οχήματα – παρανόμως ή νομίμως δεν έχει καμία σημασία για την ροή της κυκλοφορίας. Και ερωτώ: πόσο απαραίτητη, πόσο πραγματικά χρήσιμη είναι αυτή η λεωφορειολωρίδα; Το 2005, μετά την Ολυμπιακή ευωχία και πριν την εφαρμογή των κορινών, το Αστικό ΚΤΕΛ είχε αναθέσει στο ΔΕΚΑΜΜ την πρώτη, και μοναδική, νομίζω, «Μελέτη Πληρότητας Αστικών Λεωφορειακών Γραμμών» για όλες τις τότε Γραμμές – προστέθηκε η Γραμμή 15, με δική μας μελέτη και επιμονή, και διαφοροποιήθηκαν κάποια στοιχεία σε κανδυό άλλες Γραμμές, άλλο τίποτε δεν ξέρουμε να συνέβη. Σ’ εκείνη την Μελέτη, λοιπόν, εκτός από τις πληρότητες καταγράψαμε και χρόνους κυκλικής διαδρομής (αφετηρία-τέρμα-αφετηρία) και από εκεί υπολογίσαμε μέση ταχύτητα των λεωφορείων στην συγκεκριμένη διαδρομή. Στο σύνολο των Γραμμών η μέση ταχύτητα των λεωφορείων βρέθηκε 20,24 χλμ/ώρα με χαμηλότερες την μέση ταχύτητα της Γραμμής 1-14,3 χλμ/ώρα και της Γραμμής 3-14,7 χλμ/ώρα και υψηλότερη αυτή της Γραμμής 5-25,3 χλμ/ώρα λόγω της εκτός Πολεοδομικού Συγκροτήματος διαδρομής. Μικρότερη μέση ταχύτητα από 20 χλμ/ώρα έχουν και όλες οι υπόλοιπες γραμμές που διέρχονται μέσα από το Π.Σ. Αυτά, βέβαια, το 2005. Τι γίνεται, άραγε, σήμερα, 19 χρόνια μετά και μάλιστα με ένα πρόγραμμα τηλεματικής παρακολούθησης των κινήσεων; Υπάρχουν και παρακολουθούνται στοιχεία μέσης ταχύτητας; Υπάρχει πραγματική βελτίωση αυτών των στοιχείων λόγω της λειτουργίας των λεωφορειολωρίδων; Μην ξεχνάμε ότι ο μόνος πραγματικός λόγος για τον οποίο ορίζουμε αυτές τις λωρίδες αποκλειστικής κίνησης λεωφορείων είναι για την διευκόλυνση της κίνησής τους. Και ο δείκτης μέτρησης της αποδοτικότητάς τους είναι ακριβώς αυτή η μέση ταχύτητα κίνησης, διαφορετικά δεν έχουν λόγο ύπαρξης και μόνο προβλήματα δημιουργούν. Ποιος θα δώσει μια εμπεριστατωμένη απάντηση;

Διότι η ύπαρξη τέτοιων αποκλειστικών λωρίδων σε μια πόλη, και μάλιστα Ελληνική, όπου η συχνότητες των λεωφορειακών γραμμών είναι, κατά κανόνα, χαμηλές δεν υποδηλώνει «πολιτισμό» ή κάτι το ιδιαίτερο (προς Μονακό μεριά…) αλλά, κατά κανόνα πάλι, ταλαιπωρία.

Όσο για το πρόβλημα της οδού Ιάσονος μέχρι την οδό Κ.Καρτάλη, τον Νοέμβριο 2012, επισήμως, ως Διεύθυνση Βιώσιμης Κινητικότητας του Δήμου Βόλου, όπου εργαζόμουν (κι απ’ όπου έφυγα τρέχοντας με σύνταξη πριν …την καταιγίδα της 1^ης/1^ου/2014) παρουσιάσαμε πλήρη, τεκμηριωμένη μελέτη-πρόταση με θέμα «Αλλαγή Διαδρομής Αστικών και Υπεραστικών Λεωφορειακών Γραμμών στην Πόλη του Βόλου» για την οποία θα σας γράψω δυο λόγια την επόμενη φορά. Φυσικά η πρόταση «πήγε άπατη» και αντ’ αυτής, τον Οκτώβριο 2014 θεσμοθετήθηκαν οι λεωφορειολωρίδες – 10ετή γενέθλια θα «γιορτάσουμε» σε λίγο – και η οδός Ιάσονος παραμένει στα χάλια της.

Διάσπαρτες στην πόλη εκείνες οι μεταλλικές, γκριζοβαμμένες και βιδωμένες στο έδαφος κατασκευές που προορίζονται (;) για τα ενοικιαζόμενα ποδήλατα. Η κολώνια κρατάει πάνω από χρόνο, τα ποδήλατα δεν λένε να εμφανιστούν. Οι πληροφορίες μας λένε ότι έχουν θαφτεί στην λάσπη των υπογείων του αθλητικού κέντρου «Βάκης Παρασκευόπουλος», στο κτήριο (πρώην) Αδαμόπουλου, Ρήγα Φεραίου-Γλάδστωνος. Ακούγεται πολύ πιθανό. Αλλά αν είναι ορθόν τι περιμένουν οι αρμόδιοι έναν χρόνο τώρα; Να τα ανασύρουν και να τα επαναφέρουν σε λειτουργία; να τα αποζημιωθούν από δεν ξέρω ποιον ως πλημμυροπαθείς; να τα πουλήσουν με κέρδος ως παλιοσίδερα; Και ποιος, αλήθεια, τα έχει πληρώσει αυτά τα ποδήλατα (που δεν φταίνε σε τίποτα τα ίδια τα αγαπημένα μας οχήματα) και όλο το σύστημα;

Παρεμφερές το ζήτημα με την ελεγχόμενη στάθμευση, όπου τίποτε απολύτως δεν συμβαίνει. Και μάλιστα κάποια στιγμή είχαν εμφανιστεί μπάρες ασφαλείας, με τα ανάλογα μηχανήματά τους, στον χώρο στάθμευσης της οδού Μπόρελ, μία μπάρα μπαίνοντας από την οδό Δημητριάδος και μία βγαίνοντας στην οδό Ιάσονος. Τώρα αυτές οι μπάρες έχουν αφαιρεθεί αλλά τα μηχανήματα έχουν παραμείνει, ποιος ξέρει να μας πει τι σημαίνει αυτό;

Τις προάλλες επισκεφθήκαμε για μία ακόμη φορά την ωραία Πλατεία του Νεοχωρίου. Και διαπιστώσαμε για μία ακόμη φορά πόσο δύσκολο είναι να φτάσει ένας άνθρωπος από το parking (που έχει διαμορφωθεί ωραιότατα, με πέτρινους κυβόλιθους) μέχρι την πλατεία. Κι αν ο άνθρωπος έχει χτυπημένα, πονεμένα ή και απλώς ταλαιπωρημένα πόδια μάλλον δεν θα φτάσει ποτέ – δεν μιλάμε για κινητικά ανάπηρους συνανθρώπους, αυτοί ούτε κατά διάνοια. Διότι η πρόσβαση γίνεται με δύο συνεχόμενες σκάλες, που τα σκαλοπάτια τους έχουν ύψος τουλάχιστον 30 πόντους! Αυτό δεν είναι ανέβασμα, σκαρφάλωμα είναι, για πιτσιρικάδες και για γυμνασμένους χωριανούς. Κι είναι τόσο ωραία η σκιερή Πλατεία με τον ανακαινισμένο Άγιο Δημήτριο και τα καφενεία! Θα μου πείτε εσείς που ξέρετε «ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία πλατεία είναι που έχει στο Πήλιο σκαλιά» και θα σας πω μπράβο! για τις γνώσεις σας. Αλλά δεν πρέπει, με αφορμή, έστω, το Νεοχώρι να το δούμε με την δέουσα ευαισθησία το θέμα; Δεν πρέπει οι Δήμοι να δουν τι μπορούν να κάνουν για να διευκολύνουν την πρόσβαση όλων των συν-πολιτών, ημών και υμών με το πονεμένο γόνατο συμπεριλαμβανομένων; Αν μιλάμε δε για παιδικά καροτσάκια, ας θυμηθούμε τη σκηνή από το «Θωρηκτό Ποτέμκιν»…

Σας αγαπώ εξ απήνης, γεια σας.

Στην φωτογραφία η νέα γέφυρα στην Μαυρούτσα, προσφορά ΧΑΝΘ και Δήμου Ζαγοράς-Μουρεσίου στον Αη Γιάννη.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 25.09.2024, αρ.φύλλου 4253)

κυκλο-φ-οριακα 1142, 15 Μαρτίου 2023

 

Καλημέρα συμπολίτες και απανταχού αναγνώστες/αναγνώστριες. Είμαστε 15, πλέον, μέρες μακριά από το φοβερό σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, 57 οι διαπιστωμένοι νεκροί, μία κοπέλα αγνοείται ακόμη, προφανώς δεν υπάρχουν άλλοι αγνοούμενοι, ο δικός μας Γεράσιμος-Ιάσων συνεχίζει την μάχη και ολόψυχα ευχόμαστε να την κερδίσει, οι έρευνες καλά κρατούν. Όλοι μιλούσαν με όλους εκείνο το μοιραίο βράδυ της 28^ης Φεβρουαρίου, όλοι άβουλοι και μοιραίοι, όλοι ένοχοι και συνάμα αθώοι, εγκληματικά αμελείς και δικαιολογημένα (;) αφελείς. Είναι κι εκείνη η εικόνα του υπουργικού συμβουλίου με τα κατεβασμένα κεφάλια των υπουργών μπροστά στις κάμερες, το ηλίθιο χαμόγελο του αρχηγού και το «φταίμε όλοι» (κάτι σαν εκείνο το ιστορικό «μαζί τα φάγαμε»…), δεν ακούω άχνα από τους δύο Συναδέλφους Συγκοινωνιολόγους Καθηγητές, ειδικευμένους στην σιδηροδρομική τεχνική, που απαρτίζουν την Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων. Μόνο τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου ακούω να ξανα-διερευνά τον εκτροχιασμό στο Άδενδρο Θεσσαλονίκης στις 13 Μαΐου 2017, σχετικά με τον οποίο η διαδικτυακή Βικιπαίδεια γράφει, εν κατακλείδι: «Η ΤΡΑΙΝΟΣΕ και το Υπουργείο Μεταφορών ξεκίνησαν έρευνα για το δυστύχημα. Σύμφωνα με τα ευρήματα, ο καταγραφέας του τρένου αποκάλυψε ότι η αιτία του δυστυχήματος ήταν η υπερβολική ταχύτητα. Το τρένο έτρεχε με ταχύτητα 144.3 km/h ενώ το όριο ταχύτητας ήταν τα 60 km/h (χλμ/ώ). Η τριμελής επιτροπή εμπειρογνωμόνων απεφάνθη ότι δεν υπήρχε ένδειξη σαμποτάζ και ότι οι τοπικοί ελεγκτές είχαν ακολουθήσει τις  συνήθεις διαδικασίες.»

Άλλο τι δεν έχω να δηλώσω, και γράμματα γνωρίζω.

Στην σελίδα μου στο φατσοβιβλίο (με όνομα Μπάμπης Sky για όποιον/-α ενδιαφέρεται) έχω δύο φορές ως τώρα (25.11.22 και 10.03.23) αναρτήσει φωτογραφίες από την βαμμένη κεραμιδί λωρίδα ασφάλτου, σύμφωνα με τους «επιστήμονες» του Δήμου Βόλου λωρίδα ονομαζόμενη «ποδηλατόδρομος», στην οδό Μαιάνδρου της Νέας Ιωνίας. Είναι εντυπωσιακές φωτογραφίες, που σε κανέναν, προφανώς, δεν προκαλούν εντύπωση. Δείχνουν πέραν πάσης αμφισβητήσεως ότι αυτή η κεραμιδί λωρίδα είναι μονίμως και σθεναρώς κατειλημμένη από παρκαρισμένα οχήματα και μόνο ποδήλατα δεν εξυπηρετεί. Έθεσα δε δύο ερωτήματα: α) το «έργο» έχει σταματήσει; και β) πόσα λεφτά έχουν πεταχτεί ως τώρα και σε ποια τσέπη έχουν καταλήξει; Σαφώς δεν περιμένω απάντηση από τον Δήμο, περιμένω, ίσως, να ενδιαφερθεί κάποιο ανώτερο ελεγκτικό όργανο; Αιθεροβάμων;

Αλλά ποδηλατοδρόμων μη υπαρχόντων, υπάρχουν ποδήλατα! Μάλιστα, ποδήλατα. Η πόλη αποκτά ήδη σε διάφορα σημεία ποδηλατοστάσια με οσονούπω εκάστοτε 12 ηλεκτρονικώς ενοικιαζόμενα ποδήλατα. Σύμφωνα με παλαιότερες καταγραφές και εκτιμήσεις (τότε που γίνονταν και κάτι «ποδηλατοπορείες», αν θυμάστε οι Βολιώτες, τότε που υπήρχαν και πραγματικοί, ασφαλείς ποδηλατόδρομοι…) το Π.Σ. Βόλου διαθέτει περισσότερα από 60.000 ποδήλατα. Στις αρχές του 2009 η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Μαγνησίας δημιούργησε ένα σύστημα με 50 ενοικιαζόμενα ποδήλατα και κάρτα μέλους, μέσα σε δυο χρόνια τα συμπαθή αυτά ποδήλατα εξαφανίστηκαν! Τον Οκτώβριο 2016 βρέθηκα στην συμπαθή μου «πόλη του ποδηλάτου» Καρδίτσα, στην κεντρική πλατεία της οποίας συνάντησα ένα μεγάλο σύγχρονο σύστημα ενοικιαζομένων ποδηλάτων εκτός λειτουργίας και πλήρως απαξιωμένο, όλα αυτά μπορείτε να τα βρείτε με φωτογραφίες εδώ https://babisskyrgiannis.blogspot.com/2018/09/941-6-2018.html. Τώρα λοιπόν φαίνεται ότι έφτασε και η ώρα του Βόλου να δοκιμάσει – το θέμα, όπως καταλαβαίνετε, δεν είναι καινούργιο, έχει από τα τέλη της δεκαετίας ‘90 που συζητείται ποικιλοτρόπως, κατά την δική μας γνώση όπου στην Ελλάδα εφαρμόστηκε δεν καλο-λειτούργησε. Ίδωμεν και πιστεύσομεν!

«Δεν έχει ασφοδίλια, μενεξέδες, μήτε υάκινθους / πώς να μιλήσεις με τους πεθαμένους.

Οι πεθαμένοι ξέρουν μονάχα τη γλώσσα των λουλουδιών / γι’ αυτό σωπαίνουν

ταξιδεύουν και σωπαίνουν, υπομένουν και σωπαίνουν / παρά δήμον ονείρων, παρά δήμον ονείρων.»

Στίχοι του Γιώργου Σεφέρη από το ποίημα «Ο Στράτης Θαλασσινός ανάμεσα στους αγάπανθους», μελοποιημένο από τον Γιάννη Μαρκόπουλο και εκτελεσμένο με την θεία φωνή του Νίκου Ξυλούρη το 1973 – τότε που ακόμα γραφόταν μουσική σε τούτη την έρμη Ελλάδα της απώλειας.

Και είναι πολλές οι απώλειες συμπολίτες, πολλές και καθημερινές. Αλλά ας μη μελαγχολούμε, δεν βοηθάει σε τίποτε.

Με τούτα και με τ’ άλλα χάσαμε κι έναν γιατρό υποψήφιο βουλευτή, ο οποίος είναι βέβαιο ότι θα χρεωθεί όλες τις αμαρτίες που οδήγησαν στο δυστύχημα των Τεμπών. Αυτός κι ο άλλος, κι ο Επιθεωρητής και καναδυό-πέντε Σταθμάρχες κι έξι-εφτά Μηχανοδηγοί, όλοι, αρκεί να σωθεί ο Ένας – έρχονται, γρήγορα ή αργά, και εκλογές, Κυρίες και Κύριοι. Οι Μεταφορές είναι μεγάλη πληγή και έχουν, όπως ξαναείπαμε εμείς εδώ, πολύ «ψωμί».

Και γράφοντας αυτά μου ήρθε στον νου εκείνη η ενοικίαση ή μίσθωση (;) των λεωφορείων από τα Υπεραστικά ΚΤΕΛ της Περιφέρειας στις αρχές της πανδημίας (Φεβρουάριο 2020, μην ξεχνάμε) προκειμένου να ενισχυθούν οι Επιβατικές Μεταφορές του (γνωστού και μη εξαιρετέου) λεκανοπεδίου της Αττικής. Αν η ενημέρωσή μου είναι σωστή, αυτό το έξυπνο «προτζεκτ» έχει κοστίσει στο Ελληνικό Δημόσιο ως τώρα περίπου 150 εκατ., τα οποία χαλαρά και λάιτ περάσανε στα ιδιωτικά ΚΤΕΛ. Και συνεχίζεται, αντί με τα ίδια χρήματα να αγορασθούν καινούργια λεωφορεία για να ανανεωθεί-εμπλουτισθεί ο ταλαιπωρημένος στόλος της Αττικής. Τι να πω; Θα πω τα ίδια: 

Ποιο θα είναι το όφελος της πόλης μας από την ιδιωτικοποίηση του Λιμένα; 

ΟΧΙ εγκατάσταση LNG στον Παγασητικό Κόλπο! 

Πώς δουλεύει το κατασκευής ΑΡΧΙΤΕΧ parking Φιλελλήνων;

Τι γίνεται με την Κίτρινη Αποθήκη; 

Σας αγαπώ ενδελεχώς και μένω, γεια σας!

Στην φωτογραφία συνάντηση αποφοίτων 1971 του ενδόξου 2^ου Γυμνασίου Αρρένων Βόλου, Απρίλιος 1991.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 15.03.2023, αρ.φύλλου 3895)

κυκλο-φ-οριακα 1059, 12 Μαΐου 2021

Καλημέρα συμπολίτες! Είναι τραγικό να έχεις δικό σου άνθρωπο στο Νοσοκομείο «ένα βήμα πριν τη διασωλήνωση, που αμφιβάλλουμε αν θα μπορέσει να την αντέξει…». Δηλαδή; Είναι ακόμα πιο τραγικό το ότι δεν μπορείς να είσαι κοντά του, να κάνεις κάτι, να νιώσεις, έστω, την αγωνία του. Και είναι εξοργιστικό να ξέρεις ότι ο άνθρωπός σου μπορεί να θεραπευτεί αν του χορηγηθούν μονοκλωνικά αντισώματα, τα οποία δεν εγκρίνονται, λόγω κόστους, από το Άριστον Κράτος την ίδια στιγμή που πετιούνται εκατομμύρια για αισχρή προπαγάνδα μέσω των τηλεοπτικών καναλιών – σκεπτόμαστε σοβαρά να αναζητήσουμε κάποιους νομικούς δρόμους. Και την ίδια στιγμή που η Ευρωπαϊκή Ένωση (αυτό το δράμα, στο οποίο πρόσφατα πανηγυρίσαμε τα 40χρονά μας…) σταματάει την συναλλαγή με την AstraZeneca, την εταιρεία την οποία μέσω Πανεπιστημίου Οξφόρδης χρηματοδότησε για την έρευνα και την παραγωγή εμβολίων και πριμοδοτεί την Pfizer/BioNTech για «το δεύτερο κύμα ευρωπαϊκού εμβολιασμού», διότι τα εμβόλια «πρέπει οπωσδήποτε να είναι τεχνολογίας mRNA και να παρασκευάζονται εντός της Ένωσης, και η μόνη που καλύπτει τον συγκεκριμένο όρο είναι η εταιρεία Pfizer». Ταύτα δήλωσε ο Ευρωπαίος Επίτροπος Μαργαρίτης Σχοινάς, ακόλουθος της ορθής Κυρίας φον ντερ Λάιεν. Και ο καθένας, νομίζω, αντιλαμβάνεται πόσο χοντρά οικονομικά παιχνίδια παίζουν αυτοί οι παχυλόμισθοι υπάλληλοί μας με τις ζωές όλων μας. Και, φυσικά, έχουν το ακαταδίωκτο, φροντίζουν οι ίδιοι γι’ αυτό.

Αλλά οι δικοί μας άνθρωποι πεθαίνουν έρημοι και μόνοι, με μόνη συντροφιά εξουθενωμένες καλοσυνάτες νοσοκόμες και ταλαιπωρημένους πρόθυμους γιατρούς. Κι εμείς οι «τυχεροί», οι απέξω, τρέχουμε να εμβολιαστούμε χωρίς να ξέρουμε αν, πότε και σε ποιο ποσοστό θα πετύχει αυτή η ρημάδα η ανοσία της (δικής μας) αγέλης, καθώς κανένα από τα επίσης ακαταδίωκτα μέλη της επιτροπής των γενικώς ειδημόνων δεν δίνει μια συγκεκριμένη απάντηση.

Είμαι πολύ θυμωμένος, συμπολίτες, και να με συμπαθάτε, δεν μπορώ πια τους πανηγυρισμούς των αριθμών, των αυτοδιαγνώσεων και της ατομικής ευθύνης. Και την συστηματική παραχάραξη της αλήθειας, δεν την μπορώ.

Στρέφομαι στα τεκταινόμενα στον Βόλο, μπας και διασκορπίσει η αύρα του Παγασητικού τα σύννεφα των προβλημάτων και ηρεμήσει την ψυχή μου, αλλά δεν το βλέπω…

Διότι νίκησε η ομάδα της Πύδνας την ομάδα της Λάρισας και καθημερινά, πλέον, οι δύο πρόεδροι ανταλλάσσουν φιλιά στα μαγουλάκια – δεν θα με ενδιέφερε καθόλου αν ο ένας πρόεδρος δεν ήταν δήμαρχος κι ό άλλος πρόεδρος δεν διατείνονταν ότι είναι ο καλύτερος υπερασπιστής αποβρασμάτων στο ελληνικό νομικό σύστημα. Στο οποίο νομικό σύστημα, ειρήσθω εν παρόδω, κατάφεραν οι αρμόδιοι πολιτικοί και, κυρίως, δημοσιογράφοι να μιλάμε για «σκάνδαλο Novartis» και να εννοούμε όχι την ρεμούλα των δισεκατομμυρίων, την οποία ακόμη και ο ίδιος ο κ. Σαμαράς είχε αναγνωρίσει μέσα στη Βουλή, αλλά την ταλαιπωρία ενός πολιτικού αντιπάλου, με μάρτυρες παντελώς αναξιόπιστα «επιχειρηματικά» συμφέροντα.

Διότι ήρθε ο υφυπουργός αθλητισμού κ. Αυγενάκης κι άρχισε πάλι να βρέχει λεφτά. Αυτό το ποδηλατοδρόμιο πάντως εγώ το θυμάμαι από πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες κι ο κ. υφυπουργός απλώς, αν κατάλαβα καλά, εξέφρασε την αισιοδοξία του. Αισιοδοξία εξέφρασε επίσης και για το Πανθεσσαλικό Στάδιο, με το οποίο θα ασχοληθούμε κάποια στιγμή διεξοδικά. Και τα μόνα χρήματα, τελικά, είναι ονοματισμένα για τον χλοοτάπητα του ΕΑΚ – το οποίο ΕΑΚ χαρακτήρισε «αχούρι και μισό» ο υπεύθυνος γι’ αυτό το κατάντημά του Άρχων, από το 2018 ως εκδίκηση απέναντι στον Ολυμπιακό Βόλου, που δεν υποτάχτηκε στα ποδοσφαιρικά του σχέδια. Έτσι και μόνο έτσι έχουν τα πράγματα σ’ αυτή την όμορφη πόλη, φίλοι αναγνώστες, όλα τα υπόλοιπα είναι καθρεφτάκια για ιθαγενείς.

Διότι ένας ποδηλάτης είναι νεκρός, παρασυρμένος από ένα αυτοκίνητο, σ’ έναν δρόμο λίγο έξω από την πόλη. Ένα αυτοκίνητο που οδηγούσε ένας επίσης σχετικά νέος άνθρωπος, ο οποίος «δεν κατάλαβε τι έγινε» κι εγώ αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν να μην καταλάβεις τι συμβαίνει όταν σπάζει το παρμπριζ, πιθανότατα από την σύγκρουση με ένα ανθρώπινο σώμα! Κι εδώ ανοίγει μια μεγάλη συζήτηση σχετικά με την προστασία των ποδηλατιστών στα περίχωρα της πόλης αλλά και μέσα σ’ αυτήν, καθώς το ποδήλατο είναι θεμελιώδες στοιχείο της Βιώσιμης Αστικής Κινητικότητας. Μια μεγάλη συζήτηση και μια σειρά δράσεων «και σύντομα, γιατί έχουμε αργήσει!», όπως τόνισε τις αμέσως προηγούμενες ημέρες σε άρθρο του ο καλός φίλος Στάθης Χαλαστάρας.

Μια συζήτηση που θα ξεκινήσει διαδικτυακά σήμερα Τετάρτη 12.05.2021 ώρα 19:00 μέσα από τον λογαριασμό facebook της Δημοτικής Κίνησης «Μαζί για τον Βόλο», με θέμα «Προς γενναίες αποφάσεις για τη Βιώσιμη Κινητικότητα στον Βόλο» και επιστημονικούς ομιλητές τον Καθηγητή στο ΕΜΠ Θάνο Βλαστό, τον Επίκουρο Καθηγητή στην Χωροταξία Νίκο Γαβανά και τον υπογράφοντα. Την συζήτηση μπορείτε να την παρακολουθήσετε ακόμη κι αν δεν έχετε δικό σας λογαριασμό στο φατσοβιβλίο. Μια συζήτηση σαν αυτές που γίνονταν τότε, στις αρχές τις δεκαετίας του ’90, για τα αποτελέσματα των οποίων ο Βόλος ήταν υπερήφανη πρωτοπόρα πόλη σε όλη την Ελλάδα…

Μ’ αυτά και μ’ αυτά άντε να ηρεμήσει η ψυχή τ’ ανθρώπου, η ψυχή μου – ψυχή βαθειά, συμπολίτες και συμπολίτισσες.

Να θυμόμαστε, μόνο η μνήμη μπορεί να μας σώσει, μόνο το παρελθόν, το παρόν δεν υπάρχει, γεια σας.

Η φωτογραφία είναι τιμή στην Μητέρα, μ’ αυτό το γλυπτό από το 1975, αφιέρωμα του Σοροπτιμιστικού Ομίλου Βόλου. Με μερικά λουλούδια, λόγω της γιορτής της 9^ης Μαΐου.

(δημοσιεύτηκε στην 124χρονη (1898-2021) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 12.05.2021, αρ.φύλλου 37.415) 

κυκλο-φ-οριακα 941, 6 Σεπτεμβρίου 2018

Βόλος, 2009

Καρδίτσα, 2016

Η επανάσταση της 3^ης Σεπτέμβρη 1843 εναντίον του Όθωνα, με την οποία κατακτήθηκε το πρώτο Σύνταγμα του Ελληνικού Κράτους, θα έπρεπε να εορτάζεται ως Εθνική Εορτή. Αυτό δεν καθιερώθηκε, και 131 χρόνια αργότερα ο έξυπνος πολιτικός Ανδρέας Παπανδρέου με την διακήρυξη της 3^ης Σεπτέμβρη 1974 ίδρυσε το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα, συνδέοντας στην συλλογική μνήμη του ελληνικού λαού τις δύο ημερομηνίες. Ύστερα πέρασαν χρόνια πολλά, άλλα καλά, άλλα άσχημα, και η συλλογική μνήμη του ελληνικού λαού δεν ξέρω πια τι θυμάται και τι ξεχνάει…

Πάντως όσοι έχουμε ακόμη την κακιά συνήθεια να μην ξεχνάμε, σκόπιμο είναι να θυμόμαστε και τις δύο αυτές πολύ σημαντικές και απολύτως διακριτές ημερομηνίες της Ελληνικής Ιστορίας, στην αρχή του Σεπτέμβρη, του μήνα της αναχώρησης πτηνών τε και ανθρώπων.

Τρίτος κυκλικός κόμβος, στο Τελωνείο, κατά 80% ολοκληρωμένος. Με την ιδιαιτερότητα της αμφιδρόμησης της οδού Παπαδιαμάντη. Χωρίς να έχω καταλάβει, ακόμη, αν αυτή η αμφιδρόμηση ισχύει σε όλο το μήκος της οδού, δηλαδή από τον Κραυσίδωνα μέχρι τον κυκλικό κόμβο, άρα και μπροστά στο ΙΚΑ, όπου «παραδοσιακά» γίνεται το «έλα να δεις» και όπου, αν δεν απατώμαι τελείως, προβλέπεται να περάσει και ποδηλατόδρομος ζωγραφισμένος στην άσφαλτο; Δεν ξέρω, θα περιμένω να μάθω.

Ποδηλατόδρομο έγραψα, στο σύστημα ενοικιαζομένων ποδηλάτων πήδηξε η σκέψη μου. Που αποφασίστηκε να το προμηθευτούμε για να εξυπηρετούμαστε οι ντόπιοι και οι επισκέπτες της ωραίας μας πόλης. Δύο καλοπροαίρετες παρατηρήσεις:

Η Πρώτη, θυμάται κανείς τα ποδήλατα που είχε θέσει στην διάθεση του κοινού η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Μαγνησίας; Να σας βοηθήσω με το αρχείο των κυκλο-φ-οριακών στις 10 Απριλίου 2009: «… ξεκίνησε ήδη και η πρωτοβουλία της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης με το γενικό σύνθημα «ΠΟΔΗΛΑΤΟ τρόπος να ΖΕΙΣ» με τα 50 ποδήλατα που μπορεί να τα δανειστεί ο καθένας από 39 σημεία διάσπαρτα σ’ όλη την πόλη, αφού πρώτα εφοδιαστεί με μια ειδική κάρτα μέλους από τα γραφεία του ΑΟΝΑΜ, Γαζή 164 & Γαμβέτα, 2^ος όροφος. Ενημερωθείτε και χρησιμοποιήστε τα πανόμοια και πανέμορφα ποδηλατάκια. Τώρα ακόμη χωρίς, σε λίγο με ποδηλατοδρόμους…». Αυτή η ωραία πρωτοβουλία δεν βρήκε την μεγάλη ανταπόκριση που πιθανώς αναμενόταν, όπως συνέβη, άλλωστε, και με τους ποδηλατοδρόμους. Ύστερα τα ποδήλατα άρχισαν σταδιακά να … μειώνονται χάρις στις πρωτοβουλίες πολλών ευγενών Βολιωτών, και στις αρχές του 2011, αν δεν κάνω λάθος, είχαν μείνει περίπου τα μισά, τα οποία ήξερα ότι μετά κόπων και βασάνων είχαν συγκεντρωθεί στο αμαξοστάσιο του ήδη ενιαίου Δήμου Βόλου. Ύστερα τίποτε, σιωπή. Δεν ήταν «σύγχρονο» αυτό το σύστημα, είπαν κάποιοι.

Η Δεύτερη, στις 17 Οκτωβρίου 2016 βρισκόμουν στην Καρδίτσα. Στην Καρδίτσα που εμάς μας αρέσει, με την Αναπτυξιακή Εταιρεία ΑΝΚΑ της οποίας έχω συνεργαστεί στο παρελθόν (είναι η καλύτερη και ίσως η μοναδική, πλέον, εν λειτουργία Αναπτυξιακή Εταιρεία από τις δεκάδες που είχαν δημιουργηθεί στις δεκαετίες ’80 και ’90), στην Καρδίτσα που με ανοιχτά δημοτικά μυαλά και με βοήθεια του φίλου μου καθηγητή στο Μετσόβιο Θάνου Βλαστού ονομάστηκε ορθώς «πόλη του ποδηλάτου». Στην Κεντρική Πλατεία συνάντησα ένα μεγάλο σύγχρονο σύστημα ενοικιαζομένων ποδηλάτων, που είναι βέβαιο ότι πληρώθηκε με πολλά δημοτικά λεφτά, εκτός λειτουργίας και πλήρως απαξιωμένο, ένα ακόμη τεχνολογικό ερείπιο, όπως όλα εκείνα τα «σημεία πληροφόρησης» (αγγλιστί info stand) που γέμισαν κάποτε «πιλοτικά» την ελληνική επικράτεια, ακριβοπληρωμένα σε αλλοδαπές εταιρείες με ασύστολα σπαταλημένα ευρωπαϊκά κονδύλια.

Τα συμπεράσματα δικά σας – το δικό μου το έχω βγάλει εδώ και αρκετό καιρό. Να είστε καλά, γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Πέμπτη 06.09.2018)