κυκλο-φ-κορωνοϊκα 1041, 30 Δεκεμβρίου 2020

 

Φτάσαμε επιτέλους στο τέλος αυτού του δίσεχτου 2020. Κι ύστερα σου λέει ο άλλος «ανοησίες, προλήψεις». Δεν ξέρω τι ακριβώς συμβαίνει στο σύμπαν, πάντως τίποτε δεν αλλάζει το γεγονός ότι το έτος 2020 είχε 29^η Φεβρουαρίου και μας άλλαξε τα φώτα. Ένα έτος που είναι βέβαιο ότι δεν θα ξεχάσουμε ποτέ – αν και κάποιοι λένε ή υπαινίσσονται ότι η γκαντεμιά ξεκίνησε τον προηγούμενο χρόνο, το 2019, κι αυτό το έτος δεν πρέπει να ξεχάσουμε.

Τέλος πάντων, τα δεινά εμφανίστηκαν συλλήβδην φέτος. Στις 9 Ιανουαρίου 2020 οι κινεζικές αρχές ανακοίνωσαν επίσημα την ύπαρξη ενός νέου (κορωνο)ιού, ιδιαίτερα μολυσματικού, που προκαλεί άσχημη αναπνευστική μόλυνση, με την κωδική ονομασία CoViD-19 (Co-rona Vi-rus D-isease–19, επειδή εντοπίστηκε τον Δεκέμβριο 2019). Από εκεί και μετά κυριολεκτικά μας πήρε και μας σήκωσε. Στις δικές μου σημειώσεις το «πανηγύρι» στην χώρα μας ξεκίνησε στις 26 Φεβρουαρίου, μετά από επιβεβαίωση των τριών πρώτων κρουσμάτων. Στις 10 Μαρτίου έκλεισαν όλα τα εκπαιδευτικά ιδρύματα, στις 13 Μαρτίου έκλεισε η εστίαση και οι αθλητικοί χώροι και ταυτόχρονα ξεκίνησε η καμπάνια «Μένουμε Σπίτι», στις16 Μαρτίου έκλεισαν τα εμπορικά και οι εκκλησίες και το απόγευμα εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στις τηλεοράσεις μας ο κύριος Τσιόδρας και ο κύριος Χαρδαλιάς, και στις 22 Μαρτίου επιβλήθηκε πλήρης απαγόρευση κυκλοφορίας. Στις 4 Μαΐου ξεκίνησε η άρση των απαγορεύσεων, στις 7 Νοεμβρίου ξεκίνησε η δεύτερη καραντίνα, που κρατάει ακόμη. Μέχρι την Κυριακή 27 Δεκεμβρίου είχαμε καταγεγραμμένους 4.606 νεκρούς. 26 Δεκεμβρίου ξεκίνησε η Ελευθερία, ήρθαν τα πρώτα εμβόλια της Pfizer/BioNTech, η ιστοσελίδα capital.gr μας πληροφορεί ότι η πρώτη παρτίδα είχε 9.750 δόσεις και ότι μέχρι το τέλος Μαρτίου 2021 θα έχουμε παραλάβει ακριβώς 1.265.550 δόσεις. Ακριβώς. Το capital ξέρει, είναι «του κόμματος», που έλεγε και ο Γκρούεζας-Παπαγιαννόπουλος στο «Υπάρχει και φιλότιμο»!

Εμπρός, λοιπόν, για μια Ελλάδα Νέα.

Το άλλο σημαντικό γεγονός αυτής της χρονιάς στην παλιά Ελλάδα ήταν η ολοκλήρωση της δίκης της Χρυσής Αυγής στις 22 Οκτωβρίου 2020, που είχε ξεκινήσει στις 20 Απριλίου 2015, με την φυλάκιση των στελεχών της εγκληματικής οργάνωσης. Δύο μόνο μελανά σημεία, η διαφυγή του καταδικασμένου Χρήστου Παππά – ενώ δεν υπήρχε «ούτε μία περίπτωση στο τρισεκατομμύριο να διαφύγει» κατά δήλωση (με τα αναγκαία χασκόγελα…) του κυρίου Σταύρου Μπαλάσκα από την Πανελλήνια Ομοσπονδία Αστυνομικών Υπαλλήλων (ΠΟΑΣΥ) – και η ασυλία του επίσης καταδικασμένου Γιάννη Λαγού στο Ευρωκοινοβούλιο. Συγχαρητήρια στην έδρα του Εφετείου που έφερε σε πέρας αυτόν τον σκληρό Μαραθώνιο της πεντάχρονης δίκης.

Στον κόσμο εμείς ξεχωρίσαμε την επί μήνες αμφισβήτηση του εκλογικού αποτελέσματος στην «Μεγαλύτερη Δημοκρατία του Κόσμου» από τον κύριο Ντόναλντ Τραmp, την έξοδο της Πολύ Μεγάλης Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την σχεδόν ηρωικά σθεναρή στάση των ευρωπαίων εταίρων της Ελλάδας απέναντι στις τουρκικές προκλήσεις, δάκρυα ευγνωμοσύνης στα μάτια μάς φέρνει η στάση του κυρίου Μακρόν – για την κυρία Μέρκελ ήμασταν βέβαιοι…

Προσωπικά το δίσεχτο 2020 μου έφερε μια χαρά και πολλές λύπες. Η χαρά οφείλεται στην ολοκλήρωση ενός κύκλου που ελπίζω να μην χρειαστεί να επαναληφθεί. Οι περισσότερες λύπες οφείλονται στην απώλεια πέντε (5) πολύ κοντινών μου ανθρώπων *), εδώ, στον Βόλο, είτε από κορωνοϊό, είτε από άλλες αιτίες. Αλλά η μεγαλύτερη λύπη μου οφείλεται σε μια στάση μεγάλης αχαριστίας απέναντί μου (και όχι μόνο…), μετά από 20 χρόνια αγαστής, όπως νόμιζα και νομίζαμε, συν-εργασίας. Υπάρχει κι εκείνο το ακαθορίστου πατρότητος και αμφιβόλου διατυπώσεως ρητό με τον «ευεργετηθέντα αχάριστο», που έναν χρόνο τώρα μου τριβελίζει τον νου.

Αλλά το ένοχο 2020 φεύγει και έρχεται το (κατά τεκμήριο…) αθώο 2021 – μέχρις αποδείξεως του εναντίου, βεβαίως-βεβαίως. Έρχονται τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821 (ποιος ξέρει τι μας ετοιμάζει η κυρία Γιάννα…) έρχονται τα 50 χρόνια από την αποφοίτησή μας από το 2^ο Γυμνάσιο Αρρένων Βόλου (ποιος ξέρει τι ετοιμάζουμε…), έρχονται οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο Τόκυο και το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου, που αναβλήθηκαν φέτος,

Με ρεβεγιόν ή χωρίς; Ιδού η απορία. Διότι μέχρι πέρυσι οι Έλληνες μαζευόμασταν, ανεξαρτήτως αριθμού, γύρω από το Χριστουγεννιάτικο ή/και από το Πρωτοχρονιάτικο Γιορτινό Τραπέζι των σπιτιών μας. Σε ρεβεγιόν πήγαιναν, αν δεν κάνω λάθος, μόνο μερικοί (προνομιούχοι, συνήθως...) συν-Έλληνες, πάντοτε και μόνο την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, σε κέντρα με ταμπλ ντοτ ή σε οργανωμένες συναθροίσεις, όπου και πανηγυρικά γιόρταζαν την αλλαγή του χρόνου. Διότι reveil στα γαλλικά σημαίνει ξυπνάω, αγρυπνώ και η λέξη reveillon εμπεριέχει ακριβώς την έννοια του ξενυχτιού μετά τα μεσάνυχτα, που αλλάζει ο χρόνος. Φέτος, με την αρχοντιά που διακρίνει τους μαχητές κατά του κορωνοϊού, από Χαρδαλιά μέχρι Χατζηνικολάου και βάλε, τα πάντα όλα ξαφνικά έγιναν ρεβεγιόν!!

Εμείς, τελικά, χωρίς «ρεβεγιόν» αρμενίζουμε. Με, ευελπιστούμε, ούριους ανέμους το 2021. Τους οποίους ολοκαρδίως και οικογενειακώς ευχόμαστε να πνέουν και στα δικά σας πανιά. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 30.12.2020, αρ.φύλλου 37.308) 

*) εκ των υστέρων: οι απώλειες του 2020 ήταν οκτώ (8): Σταύρος Αργυρόπουλος, Στυλιανός (Τέλης) Κυπραίος, Δημήτρης Μακρυβέλιος (πρόσκοποι 58^ο Σ.Ν/Π), π. Βάιος Τακούμης (συμμαθητής 5^ο ΔΣΒ), Κώστας Καρανικολός (συμμαθητής 2^ο ΓΑΒ), Γιώργος Σερβετάς (ξάδερφος, ετών 87), Νικόλας Ζωιόπουλος (συμμαθητής αδερφού) και Φωτεινή (Φωφώ) Μανουσάκη (πεθερά, ετών 92).

κυκλο-φ-κορωνοϊκα 1040, 23 Δεκεμβρίου 2020

 

οδός Δημητριάδος, Χριστούγεννα 2009

Καλημέρα αγαπητοί αναγνώστες. Είναι πλέον σίγουρο ότι δεν θα γλιτώσουμε εύκολα από αυτή την κατάρα του ιού, τώρα έχουν αρχίσει και οι αμφιβολίες για το αν και κατά πόσον καλύπτουν τα ήδη πολύ βιαστικά εγκεκριμένα εμβόλια την «βρετανική» μετάλλαξη του ιού, που δείχνει να είναι πιο έξυπνος από τον άνθρωπο. Και κάνει τους απανταχού επιστήμονες να τρέχουν αλαφιασμένοι πίσω του και τους απανταχού πολιτικούς να μην γνωρίζουν πού πάν τα τέσσερα. Τους δε δημοσιογράφους να τους κλαις, καθώς δεν ξέρουν τι και από πού τους έρχεται και τι επιτρέπεται ή όχι να ξεστομίζουν ή να γράφουν. Για παράδειγμα ένας σούπερ παρουσιαστής ειδήσεων, ιδιοκτήτης εφημερίδας, ιδιοκτήτης ραδιοφώνου και άλλα πολλά και καλά έκρινε ότι ήταν «χωρίς θεαματικά αποτελέσματα το click away» την ώρα που όλες οι εικόνες και οι συνεντεύξεις έλεγαν ότι είναι μια μεγάλη βλακεία που δεν βοηθάει καθόλου την αγορά και οι έμποροι της πόλης μας μιλούσαν για μπάχαλο.

Ύστερα έχουμε την «Ελευθερία», επιχείρηση εμβολιασμού του άμαχου ελληνικού πληθυσμού. Το διάβασα στην ηλεκτρονική σελίδα της εφημερίδας «Τα Νέα» (ιδιοκτησίας κυρίου Μαρινάκη, αθώος εκρίθη και αυτός…) κι αν δεν με πιστεύετε ιδού ο σύνδεσμος https://www.tanea.gr/2020/12/20/greece/emvolia-programmatizontai-85-512-rantevou-tin-imera/ Λέει, λοιπόν, ότι θα γίνονται (κρατήστε το θα) 85.512 ραντεβού για εμβολιασμό κάθε μέρα σε όλη τη χώρα. Το υπερήφανο αυτό νούμερο προκύπτει ως εξής: 1.018 εμβολιαστικά κέντρα επί 14 ώρες λειτουργίας την ημέρα επί 10 λεπτά για κάθε εμβολιασμό (άρα 6 εμβολιασμοί κάθε ώρα). Αυτό για 6 ημέρες την εβδομάδα (Κυριακή αργία…) επί 4 εβδομάδες ίσον 2.052.288 εμβολιασμοί τον μήνα. Και όλο αυτό θα το διαχειρίζεται μία ειδική ηλεκτρονική πλατφόρμα και ένα (ακόμη…) επιτελικό κέντρο, που θα εδρεύει στο war room της ΓΓ Πολιτικής Προστασίας. Μάλιστα, έτσι ακριβώς το ονοματίζουν «Τα Νέα», war room, δωμάτιο πολέμου, μέχρι τώρα εγώ ήξερα ότι το ΓΕΣ, το ΓΕΕΘΑ, το Λιμενικό Σώμα έχουν ένα Κέντρο Επιχειρήσεων, το ίδιο ήξερα, ο αδαής, και για την Πολιτική Προστασία, αλλά το Πεντάγωνο στην Βιρτζίνια έχει war room και προφανώς έπρεπε να αποκτήσουμε κι εμείς μέσω των καλοπληρωμένων «Νέων»! Για να επιστρέψουμε στα νούμερα, εμένα μου φαίνονται εξωπραγματικά για την ελληνική πραγματικότητα. Τα κατέγραψα εδώ για να τα θυμόμαστε, κάθε φορά που θα ακούμε τους απολογισμούς της «Ελευθερίας».

Για την ελληνική πραγματικότητα, λέω, όπου διαπρέπουν «τοξικοί άνθρωποι», αναζητείται «ποιοτικός χρόνος» και απαιτείται «ενσυναίσθηση», πολλοί «κυνηγούν το όνειρό τους», πολλοί σχολιάζουν την «δυστοπία», ασκούν «τηλεργασία», «έχουν αισθήματα για το άλλο φύλλο» και καταγράφουν ιστορίες στα «σόσιαλ» και αιτήματα στις «πλατφόρμες» - πρόσφατα είδα κι ένα πανώ αναρτημένο στην παραλία (παρακαλώ!) στο οποίο σε άψογα αγγλικά είναι γραμμένο «all I want for x-mas is clean air», ο εστί μεθερμηνευόμενον «το μόνο που θέλω για τα Χριστούγεννα είναι καθαρός αέρας» και υπογραφή Πρωτοβουλία Πολιτών No Burn (προφανώς κατά της καύσης σκουπιδιών). Το πράγμα, που λέτε, πάει μακριά, κάθε ώρα που περνάει πάει και μακρύτερα, μετά από όλους αυτούς τους ανόητους όρους και τις ανάλογες ξενόφερτες φράσεις τώρα και τα συνθήματά μας, Bread, Education, Freedom. Γιατί; Δεν καταλαβαίνω τον λόγο. Απευθυνόμαστε σε αλλοδαπούς συμπολίτες; χρηματοδοτούμαστε από φροντιστήρια αγγλικών (τρόπος του λέγειν); γιατί πρέπει ο υπέροχος αέρας μας να παραχωρεί τη θέση του στο παράγωγό του air;

Αυτοκτονία δεύτερη στο Νοσοκομείο του Βόλου. «Ψυχολογικά προβλήματα» κι εδώ. Όλοι έχουμε ψυχολογικά προβλήματα, όμως δεν καταλαβαίνουμε ότι οι γιατροί στα Νοσοκομεία ανεβαίνουν κάθε μέρα – για να μην πω κάθε ώρα – έναν Γολγοθά, και ιδιαίτερα τώρα με τον κορωνοϊό. Μιλάμε για «ήρωες», χειροκροτούμε απ’ τα μπαλκόνια κατά την επιθυμία της «υπέρκομψης» κυρίας (κατά το υπερ-σύγχρονος ή το υπερ-όπτης, τώρα και υπερ-κομψός, θεός να φυλάει…) αλλά στην ουσία δεν κάνουμε τίποτε, απολύτως τίποτε, για την ενίσχυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Αριθμοί, και ξανά αριθμοί, ακριβείς μέχρι την μονάδα, σαν τους παραπάνω, προσλήψεις επί προσλήψεων, επιτάξεις, χαμός, να γεμίζει το μυαλό των τηλεθεατών-ψηφοφόρων κι ας μένουν άδεια τα Νοσοκομεία, κι ας μην υπάρχει δεύτερος οδηγός ασθενοφόρου ή χειριστής ακτινολογικού στην Αλόννησο, ποιος νοιάζεται για τις φώκιες; Να χειροκροτούμε, ναι!, αλλά να απαιτούμε κιόλας, συμπολίτες.

Παραγωγή ηλεκτρικών αυτοκινήτων στην Ελλάδα! 30.000 οχήματα κάθε χρόνο, 1.000 άτομα προσωπικό, γερμανική υπερ-επένδυση από την εταιρεία Next.e.GO Mobile SE που εδρεύει στο Άαχεν και υπέγραψε «επιστολή πρόθεσης συνεργασίας» με την ημέτερη και αρμοδία (;) Ελληνική Εταιρεία Επενδύσεων και Εξωτερικού Εμπορίου Α.Ε., για συντομία Enterprise Greece S.A. Η έδρα του εργοστασίου αναζητείται, και βέβαια η Βιομηχανική Περιοχή του Βόλου διαθέτει όλα τα πλεονεκτήματα, όπως έχει στο παρελθόν περίτρανα αποδείξει με την παραγωγή των NISSAN από την ΤΕΟΚΑΡ Α.Ε. Ιδού πεδίον δόξης λαμπρότατον δια εν ενεργεία ή δια θέλω-να-γίνω στελέχη πολιτικών η/και αυτοδιοικητικών σχηματισμών. Γένοιτο! Με την υπερ-επένδυση στο Ελληνικό ξέρει κανείς τι γίνεται;

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, φίλοι αγαπημένοι. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 23.12.2020, αρ.φύλλου 37.304) 

κυκλο-φ-κορωνοϊκα 1039, 16 Δεκεμβρίου 2020

 

Ο Βιολιστής στο Πάρκο

Click away ή drive through; Ιδού η απορία! Δεν ξέρω τι να κάνω, δεν ξέρω τι να διαλέξω, είναι κάτι σαν το Σαιξπηρικό to be or not to be του πρίγκηπα Άμλετ. Πώς μπορώ να συνεχίσω ως καταναλωτικό ον χωρίς ένα click away ή, έστω, λίγο drive through – αυτό το τελευταίο μου θυμίζει έντονα τον Ζαμπέτα να λέει «…και η βρόχα έπεφτε στρέιτ θρου…». Βεβαίως, αγαπητοί μου, ο κορωνοϊός είναι μια πρωτόγνωρη κατάσταση παγκοσμίως, που απειλεί να μας εξοντώσει (κι ακόμα δεν ξέρουμε από πού προέρχεται…), αλλά δεν μπορούσα να φανταστώ, όταν ξεκινούσε αυτό το πανηγύρι, ότι θα μας μόρφωνε κιόλας γλωσσικώς. Το παθαίνω, λοιπόν, κι αυτό (ευτυχώς από μικρόβια δεν παθαίνω, προς ώρας) και κάθε φορά που ακούω τον κ. Πέτσα ή τον, κατά δήλωση του ιδίου, αρχαιολάτρη κ. Γεωργιάδη να μου λέει αβίαστα και «με προφορά» από τηλοψίας μία ακόμα αμερικανιά η οποία οφείλει να ενσωματωθεί στην καθημερινότητά μου, χάνω και μερικές τρίχες από την πλούσια κόμη μου. Και να πεις ότι δεν την ξέρω αυτή τη ρημαδογλώσσα, χρόνια ολόκληρα σε διασκέψεις στον ΟΗΕ και στην ΕΕ τριγύρναγα, μελέτες και διαλέξεις ολόκληρες στα εγγλέζικα έχω κάνει, ποτέ και πουθενά δεν συνάντησα λέξεις όπως λοκντάουν (κλείδωσε κάτω) ή αυτό το απίθανο κλικ αγουέη (πάτα το κουμπί μακριά).

Όσο για το ντραιβ θρού (οδήγησε μέσα από, δια μέσου) εγώ το κάνω εδώ και χρόνια στην οδό 28^ης Οκτωβρίου όπου, επειδή δεν βρίσκω να παρκάρω, τηλεφωνώ αρμοδίως και ο εξυπηρετικότατος γιος του φίλου καφεκόπτη μού φέρνει στον δρόμο το σακουλάκι με τον ελληνικό καφέ, παίρνει το δίευρω και είμεθα άπαντες ευτυχείς χωρίς να έχουμε δώσει όνομα στην θεάρεστη αυτή πράξη. Το αυτό και στην οδό Σπυρίδη, όπου παραλαμβάνω από συγγενικό βιβλιοπωλείο το βιβλίο από το ανοιχτό παράθυρο πριν ανάψει το φανάρι πράσινο και περνάω άλλη μέρα, πεζή, και πληρώνω αναλόγως. Χρόνια τώρα, επαναλαμβάνω.

Αυτά από γλωσσικής απόψεως, συμπολίτες. Από εμπορικής, που είναι και η ουσιαστική άποψη για τους ανθρώπους που αγωνίζονται να επιβιώσουν, νομίζω ότι αυτά τα μέτρα είναι ο οριστικός «Θάνατος του εμποράκου» (Death of a Salesman, Arthur Miller, 1949) και η οριστική επικράτηση των πολυεθνικών πολυκαταστημάτων. Μακάρι να βγω ψεύτης. Αλλά δεν το χωνεύω να μην ανοίξει στην μεγάλη μας πόλη ούτε ένα από τα προβλεπόμενα εποχικά καταστήματα με τα χριστουγεννιάτικα στολίδια, έτσι «αναγκάστηκαν» πάλι τα πολυκαταστήματα να συνδράμουν. Α! και κάτι καλό για την μεγάλη μας πόλη: το μόνο όμορφα και πραγματικά γιορτινά διακοσμημένο μέρος είναι το Πάρκο του Αγίου Κωνσταντίνου. Πάρτε παιδιά κι εγγόνια, βάλτε το 6 στο χαρτάκι σας (όχι sms!) και πάτε μια βόλτα, χωρίς βροχή, βέβαια. Θα την ευχαριστηθείτε, εδώ την ευχαριστήθηκα εγώ, που με λένε γκρινιάρη…

Κι ενώ αυτά συμβαίνουν, εν μέσω δισεκατομμυρίων εμβολίων αλλά και πανηγυρισμών διότι άνοιξαν τα κομμωτήρια και, κυρίως, τα «νυχάδικα» (όπως λέμε τυροπιτάδικα, μαρμαράδικα, ξενυχτάδικα…) εμφανίστηκαν ξαφνικά κι απρόσμενα δύο συναδέλφισσες (θυμήθηκα τα νιάτα μου στα αμφιθέατρα του φοιτητικού κινήματος) συγκοινωνιολόγοι του Πανεπιστημίου μας, η μία εξ αυτών Καθηγήτρια, με μεγάλες ανησυχίες για τα σχέδια των (καινούργιων;;…) ποδηλατοδρόμων σε σχέση με το υπερκείμενο, ως επίπεδο σχεδιασμού, Σχέδιο Βιώσιμης Αστικής Κινητικότητας για την Πόλη του Βόλου, σε συντομογραφία ΣΒΑΚ, που εκπονείται ή θα έπρεπε να εκπονείται, κάπου από το 2017 αν δεν κάνω λάθος. Και παραλίγο να πέσω από το σύννεφο στο οποίο, ως γνωστόν, ανέκαθεν και μονίμως κατοικοεδρεύω. Νάτο, είπα, κάτι σαν εσωτερικός ανταγωνισμός μου ακούγεται όλο αυτό, χρονιάρες μέρες, λέω να το αφήσω, εκτός απροόπτου, για τον καινούργιο χρόνο. Μπορεί να ταιριάζουν και μερικά πραγματάκια σχετικά με τους προηγούμενους ποδηλατοδρόμους, αυτούς ντε!, που τους πήγαν, πάλι Πανεπιστημιακοί, στα δικαστήρια κι ύστερα τους γκρέμισαν ως επικίνδυνους και ακατάλληλους, αλλά αμέσως μετά η επικινδυνότητα και ακαταλληλότητά τους πέρασε στις περίφημες «νέες προδιαγραφές για την κατασκευή ποδηλατοδρόμων» με τις οποίες προδιαγραφές κανένας ποδηλατόδρομος δεν έχει κατασκευαστεί ακόμη στην Ελλάδα, τέτοια ωραία.

Λέω να μην ανοίγω το στόμα μου, αλλά δεν μ’ αφήνουν στην ησυχία μου, στο σύννεφό μου.

Εν πάση περιπτώσει, μέρες που ‘ναι, ας έχουμε στον νου και στην καρδιά μας αυτούς που μένουν κι αυτούς που φεύγουν, τα αχ! και βαχ! των ανθρώπων. Προσωπικά θρηνώ ακόμη μια μεγάλη απώλεια, την τέταρτη κατά σειρά, συνομήλικος κι αδερφός Πρόσκοπος από το 1964 ο Σταύρος, θύμα του κορωνοϊού κι αυτός.

Περιμένοντας τους Μάγους με τα Δώρα, σας αφήνω πάλι. Φιλιά πολλά, γεια σας.

Στην φωτογραφία ένας βιολιστής από χαρτί, μια χαρούμενη φιγούρα στο Πάρκο Αγίου Κωνσταντίνου. Ο Βιολιστής στο Πάρκο.

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 16.12.2020, αρ.φύλλου 37.298) 

Δυο λόγια για τον Σταύρο Αργυρόπουλο

 

Στην φωτογραφία απεικονίζεται η θρυλική σκοπευτική ομάδα της Περιφέρειας Προσκόπων Μαγνησίας στους Αγώνες «Πήλεια» του 1969. Από αριστερά Νίκος Αργυρόπουλος, Χρήστος Φακής, Σταύρος Αργυρόπουλος, Νίκος Κεφαλάς-Ραν, Κώστας Μαρούσος, Δημήτρης Μακρυβέλιος και Γιώργος Κουτσούκος, ο μόνος μη-58 στην νικήτρια ομάδα – τα δέκα (10) κύπελλα μαρτυρούν του λόγου το αληθές. Αυτά το 1969, μια χρονιά όπου το 58^ο Σύστημα Ναυτοπροσκόπων Βόλου μεσουρανούσε…

Από τα πρόσωπα της φωτογραφίας, στις 17 Δεκεμβρίου 2012 χάσαμε τον Νίκο Αργυρόπουλο. Φέτος, στις 26 Νοεμβρίου επέστρεψε στον Δημιουργό ο Δημήτρης Μακρυβέλιος και στις 10 Δεκεμβρίου 2020 μας «έφυγε» ο Σταύρος Αργυρόπουλος.

Ελπίζουμε και ευχόμαστε εδώ να μπει μια τελεία. Ελπίζουμε και ευχόμαστε το τέλος του δίσεχτου έτους 2020 και η αρχή του επετειακού έτους 2021 να φέρει ειρήνη, γαλήνη και απαλλαγή από τον φοβερό υγειονομικό  βραχνά του κορωνοϊού, που έχει αλλάξει τη ζωή μας.

Ο Νίκος ήταν ο τερματοφύλακας, ο βολλεϋμπολίστας μας και ο δικηγόρος της ΔΕΠΑ. Ο Δημήτρης ήταν αρχηγός και καπετάνιος, ήταν κι ο πρώτος Πρόεδρος της Ένωσής μας.  Ο Σταύρος ήταν μια ξεχωριστή φυσιογνωμία για το Σύστημά μας.

Δώσαμε υπόσχεση μαζί, το 1964, εκείνος από Λυκόπουλο, εγώ απ’ ευθείας, ενταχθήκαμε στους Πελαργούς με Ενωμοτάρχη τον Κώστα Μαρούσο, ήμασταν «οι 3 Πελαργοί», συνηθίσαμε να βγαίνουμε πρώτοι σε δράσεις και παιχνίδια, στην πόλη και στα Χάνια, στις ιστορικές εκείνες κατασκηνώσεις της δεκαετίας του ’60 στον «Κένταυρο». Γίναμε μαζί Πρόσκοποι Έθνους το 1968 (Βασιλέως, τότε, το πολίτευμα ήταν ακόμη Βασιλευομένη Δημοκρατία), ο Σταύρος διαδέχτηκε τον Κώστα στους Πελαργούς, εγώ μετακόμισα στους Ξιφίες. Ο Σταύρος ήταν πρωταθλητής σε οτιδήποτε αθλητικό, από τρέξιμο μέχρι σκοποβολή μέσω βόλλεϋ και ποδοσφαίρου στα τσικό του Ολυμπιακού Βόλου μαζί με τον Κώστα, από πινγκ-πονγκ μέχρι ιστιοπλοΐα. Είχε και το χάρισμα της χειροτεχνίας, ότι έπιανε στα χέρια του γινόταν αριστούργημα.

Αυτό το χάρισμα χάραξε και την επαγγελματική του πορεία. Η οικογένεια έφυγε από τον Βόλο ακολουθώντας τον αδελφό του Νίκο στην Αθήνα, όπου εκείνος ξεκίνησε σπουδές στην Νομική. Ο Σταύρος τελείωσε το Γυμνάσιο και έκανε σπουδές γραφίστα στην περίφημη σχολή Βακαλό. Παντρεύτηκε τον ένα και μοναδικό, νεανικό έρωτα της ζωής του, την Έλενα, και απόκτησαν δύο παιδιά και τέσσερα εγγόνια. Με όπλα τα χέρια και το μυαλό του μπήκε στον ιδιαίτερα ανταγωνιστικό χώρο της διαφήμισης και κατάφερε να διακριθεί και σ’ αυτό.

Ο Σταύρος ποτέ δεν ξέχασε το 58. Ήρθε στην πρώτη συνάντησή μας 26-27 Σεπτεμβρίου 1987 στον «Κένταυρο», ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της Ένωσής μας. Όποτε οι υποχρεώσεις του το επέτρεπαν συμμετείχε στις δράσεις μας, εντός και εκτός Ελλάδος. Βρισκόμασταν για καφέ στην «Μινέρβα» όταν ο δρόμος τον έφερνε ξανά κοντά μας, ποτέ, όλα αυτά τα χρόνια, δεν διακόπηκε η επαφή μας, τόσο η προσωπική όσο και η προσκοπική.

Δεν είναι εύκολο να μιλάει κανείς για ανθρώπους με τους οποίους υπάρχουν δυνατές κοινές εμπειρίες, οι αναμνήσεις είναι κόμποι στον λαιμό και δάκρυα στα μάτια.

Καλόν δρόμο, Σταύρο Αδερφέ μας. Καλήν αντάμωση με τα άλλα αδέρφια μας εκεί ψηλά στον Προσκοπικό Παράδεισο.

12 Δεκεμβρίου 2020, 

για την Ένωση Παλαιών Προσκόπων 58ου Σ.Ν/Π Βόλου ο Αρχηγός,

..Μπάμπης Σκυργιάννης..Τριζόνι..

κυκλο-φ-κορωνοϊκα 1038, 9 Δεκεμβρίου 2020

και τελικά ... καλά Φώτα!

Πάει και η 7^η Δεκεμβρίου. Το σκίτσο του αρχιτέκτονα αδερφού Δημητρίου Σκυργιάννη αποτυπώνει όλη την αγωνία καθώς και το φρενάρισμα της κοινωνίας μας, που βαδίζει κουτουρού για τα Χριστούγεννα, με ανοιχτά 110 καταστήματα εποχικών χριστουγεννιάτικων ειδών – μη ρωτάτε πώς πρόκυψε αυτός ο καταπληκτικά ακριβής αριθμός 110, είναι ανάλογος του αριθμού των εμβολιαζομένων ανά μήνα, που o αρμόδιος κύριος Υπουργός είπε ότι θα είναι 2.117.440, ούτε ένας παραπάνω!!. Ευτυχώς, στο θέμα των Σχολείων η στήλη εισακούστηκε και το άνοιγμα πηγαίνει για τ’ Αγιαννιού. Αυτά. Όμως η ζωή συνεχίζεται.

Συνεχίζεται για τους ανάπηρους συνανθρώπους. Στις 3 Δεκεμβρίου ήταν η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία, που καθιερώθηκε από τον ΟΗΕ το 1992. Εκφωνήθηκαν πάλι οι ανάλογοι πανηγυρικοί, στάλθηκαν τα κατάλληλα μηνύματα δεξιά κι αριστερά, όλα τα καλά κανάλια έκαναν ένα ρεπορτάζ σχετικά με τις δυσκολίες μετακίνησης που αντιμετωπίζουν οι συνάνθρωποι με τα αναπηρικά καροτσάκια. Και ζήσαμε εμείς καλά και οι ανάπηροι το ίδιο άσχημα. Είμαστε μια κοινωνία, αγαπητοί φίλοι, που αυτά τα θέματα τα επικροτεί αλλά δεν τα πολυπιστεύει. Προδιαγραφή, εδώ και πολλά χρόνια. είναι οι ράμπες στα πεζοδρόμια, όπως και οι ειδικές κίτρινες πλάκες με τις ραβδώσεις ή τους κυλίνδρους. Πόσα από αυτά τα συστήματα λειτουργούν πραγματικά; Στον Βόλο έχουμε εγκαταστήσει στις περισσότερες διασταυρώσεις ηχητικά φανάρια για τους τυφλούς. Κανένα και πουθενά δεν λειτουργεί, πιθανώς ενοχλούνταν οι παρόδιοι, κάτοικοι και έμποροι, από το ρυθμικό σφύριγμα ή απλώς ο Δήμος δεν ενδιαφέρεται. Δύσκολα πράγματα.

Η ζωή συνεχίζεται και για τις εταιρείες ταχυμεταφορών. Εκεί να δείτε πώς η κρίση δεν γίνεται ευκαιρία. Διότι με κλειστά τα εμπορικά καταστήματα ανθεί το ηλεκτρονικό εμπόριο. Το οποίο ηλεκτρονικό εμπόριο, παγκοσμίως, στηρίζεται ακριβώς στις εταιρείες ταχυμεταφορών για να φτάσει το προϊόν ασφαλές και ακριβές στον παραλήπτη. Ιδού, λοιπόν, η ευκαιρία. Όμως φαίνεται ότι οι εταιρείες δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν σ’ αυτή την πίεση. Αντί να ενεργοποιήσουν περισσότερες δυνάμεις, να προσλάβουν επιπλέον προσωπικό με συμβάσεις (τόση ανεργία υπάρχει), άφησαν να κατακλυστούν από δέματα, να καθυστερούν τις παραδόσεις και εν τέλει να αδυνατούν να εκτελέσουν το έργο τους. Κρίμα. Κι ακόμη, κατά κανόνα η μεταφορά προπληρώνεται, άρα δημιουργείται ένα μεγάλο ζήτημα σχετικά με την ζημιά που υφίστανται οι καταναλωτές-παραλήπτες από αυτή την καθυστέρηση. Κρίμα δεύτερο.

Η ζωή συνεχίζεται και στην πόλη. Στην πόλη που βάφτηκε πάλι μπλε. Η γνώμη μου, και να με συμπαθάτε, είναι ότι αυτό το μπλε σκούρο χρώμα μπορεί να βγαίνει ωραίο στα βίντεο και τις φωτογραφίες και να χαίρονται αυτοί που σηκώνουν τα drones, αλλά για τους ανθρώπους είναι πένθιμο και καταθλιπτικό. Ιδίως φέτος, με αυτές τις συνθήκες αποκλεισμού που ζούμε, φρονώ ότι ο φωτισμός της πόλης έπρεπε να είναι κίτρινος, άσπρος, κόκκινος, χαρούμενος, όχι πένθιμος. Αρκετούς νεκρούς θρηνούμε, στον περίγυρο του καθενός, πλέον, απάντηση στους λεγόμενους «αρνητές», ένα βασικό, ας πούμε, επιχείρημα των οποίων ήταν από την αρχή «έχεις εσύ κάποιον γνωστό σου που πέθανε από κορωνοϊό;» ε! λοιπόν έχω, ο Δημήτρης, ο Κίμωνας, ο Χρήστος ήταν κοντινοί μου άνθρωποι, σας φτάνουν αυτοί; Δεν ανεβαίνει το ηθικό της πόλης με μωβ φωτάκια και την ταλαίπωρη την Αργώ στη στεριά, επίσης μωβ καραγκιοζάκι. Σε ποιον τα λέω;

Αλλά υπάρχει και ο άλλος. Που είναι γνωστό ότι τουλάχιστον αντιπαθεί τα ζώα και έγραψε επιστολή για να συγχαρεί τον Δήμαρχο ονομαστικά διότι, λέει, απαγόρεψε (ο Δήμαρχος…) την είσοδο σκύλων στις παιδικές χαρές. Και δεν έκανε τον κόπο, ο αντικειμενικός επιστολογράφος, να ενημερωθεί από το απέραντο διαδίκτυο ή έστω να ρωτήσει να μάθει ότι οι σύγχρονες παιδικές χαρές κατασκευάζονται σε όλη την Ελλάδα σύμφωνα με την Απόφαση Υπουργού Εσωτερικών 27934/ΦΕΚ Β/2029/25.07.2014 η οποία συμπληρώνει και εν μέρει τροποποιεί την Απόφαση 28492/ΦΕΚ Β/931/18.05.2009. Σε αυτές τις Αποφάσεις, μεταξύ πολλών άλλων, ορίζεται ότι η παιδική χαρά «πρέπει να περιβάλλεται από ικανή περίφραξη», να υπάρχει «Σύστημα αποτροπής αδέσποτων ζώων» και στην πινακίδα που τοποθετείται στην είσοδο ρητά να αναφέρεται ότι «Απαγορεύεται η είσοδος για ζώα συντροφιάς, με εξαίρεση σκύλους-συνοδούς ατόμων με αναπηρία». Κατόπιν αυτών κάθε καλοπροαίρετος πολίτης αντιλαμβάνεται, νομίζω, ότι ουδεμίαν επιρροήν έχει ο όποιος Δήμαρχος αυτοπροσώπως στην είσοδο ή μη ζώων στις παιδικές χαρές. Γένοιτο.

Είχα κι άλλα κατά νου, π.χ. την κακόμοιρη την ανθοδέσμη για τον Αλέξη Γρηγορόπουλο στα χέρια της αστυνομίας, την προσβλητική, σύμφωνα με τον Μητροπολίτη μας κ. Ιγνάτιο, επιτήρηση της «εορτής» του Πολιούχου Αγίου Νικολάου, την κίνηση των ποδηλάτων στην παραλία και άλλα τέτοια, αλλά τι να προκάνει κι ο ποιητής όταν ο χρονοχώρος τελειώνει...

Περιμένοντας την εν Βηθλεέμ Γέννηση, σας αφήνω. Φιλιά πολλά, γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 09.12.2020, αρ.φύλλου 37.292) 

κυκλο-φ-κορωνοϊκα 1037, 2 Δεκεμβρίου 2020

Νάτος κι ο Δεκέμβριος. Το δίσεχτο 2020 βαδίζει προς τη λήξη του αφήνοντας πίσω του πάνω από ενάμιση εκατομμύριο νεκρούς σε όλον τον κόσμο και πρωτοφανείς στην ιστορία περιορισμούς της ελευθερίας του ατόμου σε συνθήκες Δημοκρατίας, πάντα για το καλό μας. Βεβαίως η 30^η Νοεμβρίου παρήλθε, ας δούμε τι θα γίνει με την 7^η Δεκεμβρίου, εμάς (κι εσάς, βέβαια…) κανείς δεν μας ρωτάει, αλλά όπως και να το δει το θέμα ένας ορθός νους είναι τελείως ανόητο να ξεκινήσουν τα Σχολεία Δευτέρα 14 και να κλείσουν για χριστουγεννιάτικες διακοπές Τετάρτη 23, 7 μέρες διδασκαλίας, όλες κι όλες – διχασμένοι είναι, λένε, οι λοιμωξιολόγοι. Διχασμένοι ήταν, λένε επίσης, και στο προηγούμενο ανοιγοκλείσιμο, για το οποίο κανείς δεν πήρε μια ευθύνη, μόνο εμείς πρέπει να παίρνουμε την ατομική μας ευθύνη.

Τώρα «έσκασε» κι αυτή η ιστορία με τις ενδεχόμενες διπλές καταχωρήσεις των επιδημιολογικών στοιχείων, όπου αμέσως επελήφθη εισαγγελεύς για να δει τι γίνεται, και επικρατεί ακόμη ένα μπαχαλάκι. Το οποίο για να ξεχαστεί καλύπτεται από δισεκατομμύρια δόσεις διαφόρων εμβολίων (εξαιρουμένων του ρώσικου και του κινέζικου, φυσικά, αυτά είναι βλαβερά παρασκευάσματα, πολύ βλαβερά για την Wall Street και τα άλλα μεγάλα και μικρά χρηματιστήρια του δυτικού κόσμου, όπου οι μετοχές των φαρμακευτικών εταιρειών κάνουν πάρτι) που ανταγωνίζονται για το προσφερόμενο ποσοστό κάλυψης του πληθυσμού. Είναι το απόλυτο σύνθημα του καπιταλισμού «κάνε την κρίση ευκαιρία» – ήδη άρχισαν να καταφθάνουν στην Ελλάδα τα ειδικά ψυγεία που κατεβάζουν την θερμοκρασία στους -80^ο Κελσίου προκειμένου να διατηρείται το εμβόλιο της εταιρείας Pfizer. Ποιος τα κατασκευάζει, ποιος τα διακινεί αυτά τα ειδικά ψυγεία; Πόσα τέτοια θα χρειαστούν για να καλυφθεί όλη η επικράτεια και όλος ο πληθυσμός; Πόσο μεγάλη, παράλληλη μπίζνα είναι αυτή;

Γιατί, εν τέλει, πρέπει σώνει και καλά να πάρουμε αυτό το εμβόλιο; Ούτε το καλύτερο, ούτε το φτηνότερο φαίνεται να είναι, έχει κι αυτό το μειονέκτημα (ή μήπως δεν είναι;…) της υπερβολικά χαμηλής θερμοκρασίας αποθήκευσης, γιατί τόση επιμονή; Όταν μετά από καμιά δεκαριά χρόνια κάποιος κάπου κάποτε μιλήσει για «σκάνδαλο» να είστε βέβαιοι ότι θα είναι συκοφάντης, εχθρός του λαού, ανθέλλην, και θα συρθεί σε 15 εξεταστικές επιτροπές, 8 προανακριτικές επιτροπές και 10 δικαστήρια. Βλέπε υπόθεση Novartis, ταμάμ, 16 εκατ. εμβόλια το 2009 για την γρίπη Η1Ν1, υπουργός κ. Αβραμόπουλος, χρησιμοποιήθηκαν μόνο 3 εκατ., τα υπόλοιπα πετάχτηκαν!! Α! και κάτι άλλο βρε παιδιά. Σκαλίζοντας την υπόθεση του 2009 βρήκα ότι το αρμόδιο όργανο για την δημόσια υγεία ήταν τότε το ΚΕΕΛΠΝΟ (Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων), το οποίο το 2019 (η …δεκαριά χρόνια, που γράψαμε παραπάνω) λόγω σκανδάλων και διώξεων έκλεισε και το διαδέχτηκε καθολικά ο σημερινός ΕΟΔΥ (Εθνικός Οργανισμός Δημόσιας Υγείας), αυτός που τώρα ελέγχεται για τα στοιχεία της πανδημίας.

«Πολλά τα λεφτά Άρη» λέει ο Μαύρος (Σπύρος Καλογήρου) με το στιλέτο στο χέρι στον Άρη (Νίκος Κούρκουλος) στην ταινία του 1964 «Λόλα». Είναι όντως πολλά τα λεφτά, συμπολίτες. Και δεν τα φάγαμε όλοι μαζί, λάθος έκανε ο κ. Πάγκαλος, λίγοι τα φάγανε και εξακολουθούνε να τα τρώνε. Και εν μέσω πανδημίας. Κάνοντας την κρίση ευκαιρία...

Αλλά αρκετά για σήμερα περί αυτών, «δεν περιγράφω άλλο», όπως είπε και ο Γεώργιος Χελάκης στις 1 Ιουλίου 2004 στο στάδιο Ντραγκάο (Δράκοι) της Πορτογαλίας, όταν στο ματς Ελλάδα-Τσεχία ο Τραϊανός Δέλλας έβαλε το ασημένιο γκολ στο 105^ο λεπτό και έστειλε την Εθνική Ελλάδος στον τελικό, τον οποίο, ως γνωστόν, κέρδισε.

Για το parking Φιλελλήνων-Δημητριάδος αρκετά πράγματα διάβασα τώρα τελευταία. Ένα σχόλιο για όλα αυτά θα ήταν «εκεί που μας χρωστούσανε μας πήραν και το βόδι» ή «τα δικά μου δικά μου και τα δικά σου δικά μου» ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Αλλά το θέμα δεν έχει κλείσει, βέβαια. Κι αν είχα διαβάσει σωστά, παλαιότερα, το Δημοτικό Συμβούλιο είχε εγκρίνει μια (ακόμη) παράταση για την παράδοση του έργου μέχρι τις 30 Νοεμβρίου. Πέρασε προχθές, παραδόθηκε το έργο;;

Περιμένοντας τον Άγιο Βασίλη, σας αφήνω. Φιλιά πολλά, γεια σας. 

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 02.12.2020, αρ.φύλλου 37.286) 

κυκλο-φ-κορωνοϊκα 1036, 25 Νοεμβρίου 2020

μία κοινωνική φούσκα

 Η μάχη των ΜΕΘ. Σε πέντε (5) μέρες φτάνουμε στην ημερομηνία της αναγγελμένης λήξης αυτής της φάσης της καραντίνας και, παρά τα όσα ακούμε καθημερινά από παπαγαλάκια και παπαγάλους, κανένας δεν φαίνεται να πιστεύει ότι θα γλιτώσουμε. Βεβαίως έρχονται Χριστούγεννα και ο εκνευρισμός των αγορών μεγαλώνει, λογικό είναι. Δεν έρχεται κι εκείνο το πολυαναμενόμενο «ταμείο ανάκαμψης», βλέπεις δεν συμφωνούν οι καλοί μας φίλοι στην ΕΕ. Προς ώρας κατακλυζόμαστε από μαύρα μηνύματα λόγω μαύρης Παρασκευής (εβδομάδα και κάτι την έχουμε κάνει στην Ελλάδα…). Αλλά τι είναι αυτή η Βlack Friday, γιατί είναι Παρασκευή και, κυρίως, γιατί είναι μαύρη;

Όλα ξεκινούν από την περιβόητη αμερικάνικη Ημέρα των Ευχαριστιών, Thanksgiving Day, γιορτή χωρίς θρησκευτικό χαρακτήρα, διάσημη στις αμερικάνικες ταινίες ως ημέρα συνάθροισης των οικογενειών και σφαγής των γαλοπούλων. Οι Ευχαριστίες εορτάζονται σταθερά την τέταρτη Πέμπτη του Νοεμβρίου. Πέμπτη. Η επόμενη μέρα τι είναι; Παρασκευή. Ε! αυτή είναι η μαύρη Παρασκευή, καθιερώθηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’80 από τα μεγάλα καταστήματα για να σηματοδοτήσει την αρχή της καταναλωτικής φρενίτιδας των επερχόμενων Χριστουγέννων και την λένε «μαύρη» απλώς διότι οι λογαριασμοί αυτή τη μέρα (και μετά…) γράφονται με μαύρο μολύβι (= είναι θετικοί, είναι κέρδος) κι όχι πλέον με κόκκινο μολύβι (= είναι αρνητικοί, είναι ζημιά), όπως, υποτίθεται, μέχρι τότε. Αυτό είναι όλο, that’s all Folks, που έλεγε κι ο Μπαγκς Μπάνυ αν θυμάστε. Μαύρα νούμερα αντί για κόκκινα, Black Friday. Έτσι δημιουργήθηκαν και δημιουργούνται κάθε μέρα οι φοβεροί και τρομεροί αμερικάνικοι μύθοι…

Όμως η πανδημία στις ΗΠΑ, στην λοιπή Ευρώπη και σ’ εμάς εδώ καλά κρατεί. Μέρκελ, Μακρόν και Κόντε τηλε-διασκέπτονται για το άνοιγμα των Χριστουγέννων και ο δικός μας Διαγγελματίας (=  επαγγελματίας διαγγελμάτων, τόσα πολλά διαγγέλματα και σε τόσο λίγο χρόνο δεν νομίζω να έχει κάνει άλλος, παγκοσμίως) ετοιμάζεται, λέει, να διαγγείλει το (ξανα)-άνοιγμα των Σχολείων στις 7 Δεκεμβρίου, την ώρα που ο Υπαρχηγός του στις καθημερινές καναλοβόλτες του δηλώνει «απαισιόδοξος», μετά το «πέσαμε έξω». Ο Θεός να μας φυλάει, συμπολίτες, να δώσει να μην χρειαστούμε Νοσοκομείο για τίποτε αυτή την περίοδο.

Τώρα πια, και αφού έχουμε επαρκώς κατακεραυνώσει τους απείθαρχους νέους, καταριόμαστε κι όσους συγγενείς ή/και φίλους συναντιούνται μέσα στα σπίτια τους. Μια από τις πολλές καινούργιες λέξεις-φράσεις που μάθαμε αυτή την περίοδο (κατά κανόνα αγγλοσαξωνικής προέλευσης) είναι η «κοινωνική φούσκα» (social bubble), μέσα στην οποία πρέπει να ζούμε «μέχρι να κάνουμε το εμβόλιο» – το οποίο χθες άκουσα ότι θα αρχίσουμε να το έχουμε κατά τα Χριστούγεννα και προχθές άκουσα ότι έκλεισε η συμφωνία μεταξύ ΕΕ και Pfizer, αλλά πάλι χθες άκουσα ότι πάει «πολύ καλά» το εμβόλιο της Οξφόρδης με την AstraZeneca και δεν ακούω πουθενά την Novartis κι αυτό πολύ με προβληματίζει και με στεναχωρεί, θα έλεγα. Η φούσκα μας επιτρέπεται να περιλαμβάνει, λένε οι μελέτες, μέχρι δέκα (10) άτομα, όχι παραπάνω. Ποιος πρόλαβε, μελέτησε και κατέληξε σε αυτόν τον αριθμό είναι άγνωστο. Πάντως αυτό μας ζητάνε, μέχρι 10 άτομα, μέχρι να σκάσει κι αυτή η φούσκα...

Στην πόλη μια απλή βόλτα, με σημειωμένο το «6» στο αρμόδιο χαρτάκι, δείχνει όλη την επικρατούσα κατάσταση. Και με την ευκαιρία: όταν στις 23 Μαρτίου 2020 ξεκινούσε η λειτουργία του13033 για τα sms εμείς είχαμε στείλει μήνυμα σε φίλους και συγγενείς και είπαμε «μην χρησιμοποιείτε τα sms, μπορεί να παρακολουθούνται οι κινήσεις σας, γράψτε ένα χαρτάκι…», κάποιοι μας αγνόησαν, άλλοι μας χλεύασαν, άλλοι μας είπαν «ψεκασμένους», τώρα έφτασε ο καιρός που ακούμε ότι τα sms δίνουν «πολλές» πληροφορίες για τις μετακινήσεις των ατόμων στις αρμόδιες αρχές – καλό είναι να τα αποφεύγετε. Εμείς χρησιμοποιούμε την Βεβαίωση Μετακίνησης που δημοσιεύει καθημερινά η Εφημερίδα μας.

Μια απλή βόλτα, λοιπόν, στους έρημους δρόμους με τα λίγα ανοιχτά μαγαζιά, στην υπέροχη Παραλία με τις κλειστές καφετέριες, στην Πλατεία Αναύρου, είναι μια καλή ανάσα, ζούμε σε μια ευλογημένη πόλη, όπου και κάποια έργα προχωρούν σιγά-σιγά και κάποιες ανακαινίσεις καταστημάτων συντελούνται και τα μπλε λαμπιόνια έχουν ήδη τοποθετηθεί παντού, η πόλη υπάρχει, αναπνέει και ελπίζει. Παραφωνία μέγιστη η Αργώ, από τις 12 Νοεμβρίου στη στεριά, την προετοιμάζουν να γίνει για άλλη μια χρονιά καραγκιοζάκι «διακοσμητικό» προς άγραν πελατών για τα τσιπουράδικα. Παραφωνία επίσης οι ουρές των ανθρώπων έξω από τις Τράπεζες και τα Ταχυδρομεία, είναι χειμώνας, πλέον, δεν πρέπει αυτά τα «μαγαζιά» να βρουν τρόπους και χώρους να μην ξεροσταλιάζουν οι άνθρωποι στα πεζοδρόμια; – ας το πάρουν χαμπάρι επιτέλους οι Τράπεζες (λες και δεν  το ξέρουν…), πρώτον δεν γίνονται όλες οι τραπεζικές εργασίες μέσω e-banking και δεύτερον δεν μπορούν να έχουν όλοι οι πελάτες τους πρόσβαση σ’ αυτό το ηλεκτρονικό εργαλείο. Και μια τελευταία (για σήμερα…) παραφωνία, που χρειάστηκα να πληρώσω ένα παράβολο στο ταμείο του ΙΚΑ, μόνο επί τόπου, στον 1^ο όροφο του γνωστού κτηρίου, και μόνο με μετρητά, παρακαλώ. Αυτό το «μαγαζί» δεν διαθέτει POS, 2020, στην ψηφιακή, υποτίθεται, Ελλάδα, μεσούντος του κορωνοϊού, ο φορέας κοινωνικής ασφάλισης ΙΚΑ, ΕΦΚΑ ή όπως τον λένε δεν δέχεται πληρωμή με κάρτα, έλεος!

Ουφ, συγχύστηκα! Και Χρόνια Πολλά στις Κατερίνες. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 25.11.2020, αρ.φύλλου 37.280) 

κυκλο-φ-κορωνοϊκα 1035, 18 Νοεμβρίου 2020

 

το "Αχίλλειον" έρημο, βαρύ και μόνο...

Συνεχίζουμε, κι εμείς κι ο κορωνοϊός, απτόητοι, εμείς από τα απανωτά μέτρα κι ο ιός από τις υψηλές για την εποχή θερμοκρασίες αλλά και τις απειλές εναντίον του, που εκτοξεύτηκαν σε θερμοκρασία -70 C από την φαρμακευτική εταιρεία Pfizer στις 9 Νοεμβρίου, ακριβώς την επομένη της εκλογικής νίκης του δημοκρατικού κυρίου Μπάιντεν στις Η.Π.Α. – μια νίκη που ακόμη δεν έχει οριστικοποιηθεί δικαστικά.

Καλημέρα αγαπητοί αναγνώστες. Συνεχίζονται οι μεγάλες δυσκολίες στο Εθνικό Σύστημα Υγείας και τα νούμερα στις οθόνες των σαλονιών εξακολουθούν να είναι άκρως αντιφατικά και συγχυστικά, κι όχι μόνο για τους «απλούς» ανθρώπους. Τώρα έχουν μπει στην κουβέντα και οι «νέες πτέρυγες», τα χειρουργεία-θάλαμοι, το Βελίδειο, ο γεμάτος «Ευαγγελισμός» και  το Πανεπιστημιακό της Λάρισας, οι διακομιδές από Νοσοκομείο σε Νοσοκομείο και κυριολεκτικά χάνει η μάνα το παιδί, με μία λέξη να επικρέμαται ως η σπάθη πάνω από την κεφαλή του Δαμοκλέους: Μπέργκαμο!

Μπέργκαμο. Γιατί δεν φαίνεται να διδάχτηκαν οι αρμόδιοι επιστήμονες και πολιτικοί από την αγωνία της Ιταλίας στην πρώτη φάση – μόνο σαν κακό παράδειγμα την χρησιμοποιούσαν πάντα, κομπάζοντας ότι αυτοί τα έκαναν όλα καλύτερα, όμως τώρα που τα πράγματα έχουν φτάσει στα όριά τους, τώρα απότομα τρομάξαμε. Ύστερα ήρθαν και οι ιδιώτες γιατροί, οι οποίοι, με μπροστάρη τον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο (Π.Ι.Σ), προσπαθούν τώρα να εκβιάσουν το Κράτος που τους έχει τώρα ανάγκη. Όλα ωραία και στο βάθος κήπος. Για 1.100 συνανθρώπους μας, ο Κήπος της Εδέμ…

Για τα Δημοτικά Σχολεία και τα μικρότερα ιδρύματα η στήλη μάλλον το είχε προβλέψει την προηγούμενη φορά. Διότι «οι επιστήμονες» προβλέπουν μόνο την εξέλιξη της νοσηρότητας και ήταν αδύνατο να προβλέψουν ότι τα μικρά παιδιά τα πηγαινοφέρνουν στα σχολεία, στα νηπιαγωγεία, στους παιδικούς και βρεφονηπιακούς σταθμούς οι γονείς ή οι παπουδογιαγιάδες καθώς και ότι οι εκπαιδευτικοί διανυκτερεύουν στα σπίτια τους. Έτσι ευτελίζεται η επιστήμη, αγαπητοί μου, σε τούτη τη χώρα, και σοβαροί άνθρωποι αναγκάζονται να ψελλίζουν διαρκώς χαζές δικαιολογίες αντί να ασχολούνται με το πραγματικά πολύ σοβαρό πρόβλημα της πανδημίας.

Πρόβλημα επιστήμης είναι και το επόμενο. Ολφακτομετρία, όπως σας έχω υποσχεθεί. Τεχνική μέτρησης οσμών στον αέρα, μεταφρασμένος όρος από τον αντίστοιχο αγγλικό (olfaktometry), ο οποίος προέρχεται από την λέξη olfaction (ολφάξιον), που σημαίνει όσφρηση. Πάμε, λοιπόν, να δούμε περί τίνος πρόκειται, τουλάχιστον στον βαθμό που εγώ κατάλαβα αυτά που διάβασα – αν κάποιος/-α άλλος/-η έχει κάτι άλλο να πει, ευχαρίστως να τον/την ακούσουμε.

Υπάρχουν δύο μέθοδοι: η Αέρια Χρωματογραφία – Ολφακτομετρία (για συντομία GC-O) και η Δυναμική Ολφακτομετρία (για συντομία DO), για την οποία υπάρχει από το 2003 και το πρότυπο ΕΝ 13725:2003 «Ποιότητα του αέρα. Προσδιορισμός της συγκέντρωσης οσμής με Δυναμική Ολφακτομετρία». Και στις δύο μεθόδους μετράται το πλήθος, η χημική σύσταση (GC-O) και η συγκέντρωση των οσμών μέσα σε ένα συγκεκριμένο δείγμα αέρα, το οποίο λαμβάνεται από συγκεκριμένη πηγή εκπομπής. Και στις δύο μεθόδους, και αφού χρησιμοποιηθούν διάφορα πολύπλοκα μηχανήματα για την συγκέντρωση, τον διαχωρισμό, την αραίωση, την χρωματογραφία (GC-O), η τελική αξιολόγηση γίνεται από ανθρώπους, από «εκπαιδευμένα μέλη ειδικής ομάδας», τα οποία εισπνέουν το αραιωμένο μίγμα και μόλις αντιληφθούν κάτι πατούν ένα κουμπί και καταγράφουν την οσμή. Τα ίδια τα κείμενα του συστήματος καταγράφουν για την GC-O ως μειονέκτημα «…την υποκειμενικότητα και την έλλειψη προσοχής των μελών της ειδικής ομάδας…μπορεί να προκαλέσει σημαντικά λάθη, ιδιαίτερα όταν το οσμηρό ερέθισμα είναι σύντομο ή αδύναμο». Σε ότι αφορά την DO διαβάζω ότι «…Η δυναμική ολφακτομετρία είναι μια ασυνεχής μέθοδος μέτρησης, καθώς τα δείγματα συλλέγονται στην πηγή σε μια ακριβή (σσ. χρονικά, υποθέτω) στιγμή και στη συνέχεια μεταφέρονται και αναλύονται σε ένα εργαστήριο. Για το λόγο αυτό, δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για συνεχή παρακολούθηση των εκπομπών οσμών. Η δυναμική ολφακτομετρία δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αποκομίσει πληροφορίες σχετικά με την ποιότητα της οσμής, επομένως δεν μπορεί να προσδιορίσει τις οσμές ή να ξεχωρίσει διαφορετικές οσμές. Η δυναμική ολφακτομετρία παρέχει πληροφορίες σχετικά με τις εκπομπές οσμών. Επομένως, δεν μπορεί να δώσει πληροφορίες σχετικά με την παρουσία οσμών στον ατμοσφαιρικό αέρα (εισροή οσμών). Για το σκοπό αυτό, τα στοιχεία από την ολφακτομετρική ανάλυση θα πρέπει να συνδυάζονται με μετεωρολογικές και γεωγραφικές πληροφορίες σε συγκεκριμένο μοντέλο διασποράς».

Κατόπιν όλων αυτών, και με το χέρι στην καρδιά, συμπολίτες Βολιώτες, τολμώ να πω ότι κάποιος μας δουλεύει. Ή ότι κάποιος θέλει να κάνει ένα διδακτορικό και βρήκε κάποια κορόϊδα να του το πληρώσουν. Διότι εμάς μας ενδιαφέρει, αν δεν κάνω λάθος, να εντοπίσουμε την πηγή της δυσοσμίας, όχι την σύστασή της όταν δεν ξέρουμε από πού προέρχεται. Και το ότι θα ελεγχθούν επτά (7) συγκεκριμένες πηγές δεν νομίζω ότι διασφαλίζει κάτι. Θα επανέλθουμε επί του θέματος.

Ένα ευσεβές «αντίο» στον Πρωτοπρεσβύτερο του Αγίου Τρύφωνα Βάιο Τακούμη, συμμαθητή στο 5^ο Δημοτικό Σχολείο. Γεια σας.

Στην φωτογραφία το «Αχίλλειον» έρημο, βαρύ και μόνο…

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 18.11.2020, αρ.φύλλου 37.274) 

ΕΠΠ58 Αντί εορτής γενεθλίων (κορωνοϊού ένεκεν...)

 

Ήταν Σεπτέμβριος 1987 όταν για πρώτη φορά συναντηθήκαμε στον «Κένταυρο» 38 συνολικά παλαιοί πρόσκοποι του 58^ου Συστήματος Ναυτοπροσκόπων Βόλου, ύστερα από πρωτοβουλία του παλαιοτέρου όλων μας, του Αρχηγού μας και ενός εκ των δύο Ιδρυτών του 58^ου, του Νίκου Κεφαλά-Ραν.

Τον Νοέμβριο 1988 πήραμε την έγκριση του Σώματος Ελλήνων Προσκόπων (ΣΕΠ) και της Κεντρικής Ένωσης Παλιών Προσκόπων Ελλάδος (ΚΕΠΠΕ) και έτσι δημιουργήθηκε η ΕΠΠ58 Βόλου, η Ένωση Παλαιών Προσκόπων 58^ου Συστήματος Ναυτοπροσκόπων Βόλου, μία από τις παλαιότερες Ενώσεις σε επίπεδο Συστήματος στην Ελλάδα.

Από τότε έχουν περάσει 32 χρόνια μέσα στα οποία με πολλούς τρόπους τιμήσαμε το μαντήλι που φοράμε, την υπόσχεση που κάποτε δώσαμε, τον Νόμο των Προσκόπων. Κάναμε πράξη το «Αιέν Αριστεύειν» τηρήσαμε το «Έσο Έτοιμος», περίτρανα αποδείξαμε το «μια φορά Πρόσκοπος, πάντα Πρόσκοπος». Έχουμε να λέμε για εκατοντάδες πολύμορφες δράσεις στον Βόλο, στο Πήλιο, στην Ελλάδα ολόκληρη, σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες. Για οργάνωση η/και συμμετοχή σε κοινωνικές, θρησκευτικές, αθλητικές δραστηριότητες, στην φιλική μας στεριά και στην αγαπημένη μας θάλασσα. Τραγουδάμε πάντα και το πιστεύουμε ακράδαντα πως «…ειν’ ένας κρίκος γερός, δυνατός … που μας ενώνει σε νέα ζωή, που ‘χει τον Νόμο πνοή…».

32 χρόνια, ζήσαμε ωραίες και χαρούμενες στιγμές, ζήσαμε και θλιβερές απώλειες, όλα μέσα στη ζωή είναι  – ας αναλογιστεί ο καθένας και η καθεμία τι κρατάει από όλα αυτά τα χρόνια. Η ΕΠΠ58 γράφει με τις δυνάμεις που διαθέτει νέα κεφάλαια στην προσκοπική ιστορία της Ελλάδας, πάντα με μπροστάρη τον Ραν.

Και κάθε χρόνο τον Νοέμβριο η ΕΠΠ58 γιορτάζει, συμβολικά, τα γενέθλιά της, σβήνοντας κεράκια!

Το 2020 έχει σημαδευτεί ανεξίτηλα από την πανδημία του κορωνοϊού CoViD-19 και τα παρεπόμενά της υγειονομικά πρωτόκολλα, δευτερόκολλα, πρόστιμα, υπευθυνότητες κλπ. κλπ., κι αυτό δεν μας επιτρέπει να συναντηθούμε όλοι μαζί, να ξανατραγουδήσουμε τον κρίκο και να σβήσουμε τα κεράκια μας. Έπεσε μια ιδέα να το κάνουμε με «τηλεδιάσκεψη» αλλά αυτά δεν είναι τόσο εύκολα πράγματα όσο, πιθανώς, ακούγονται.

Τα «Χρόνια Πολλά» μας, λοιπόν, μέσα από το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο και την σελίδα μας στο φατσοβιβλίο. Ευχόμαστε να παραμείνουμε όλοι και όλες υγιείς και ατόφιοι και να μπορέσουμε σύντομα πάλι να ανταμώσουμε «δια ζώσης».

Στα αδέρφια μας των άλλων Ενώσεων, στον Βόλο και στην Ελλάδα ολόκληρη, ευχόμαστε να βγούμε όλοι αλώβητοι  από αυτή την περιπέτεια και επίσης να ξανα-ανταμώσουμε σε όμορφες δράσεις.

Βόλος 15 Νοεμβρίου 2020

Για την ΕΠΠ58

Χαράλαμπος Σκυργιάννης, Αρχηγός

Κώστας Μαρούσος, Υπαρχηγός Οικονομικών

Άγγελος Μακρυγιάννης, Υπαρχηγός Δράσεων

κυκλο-φ-κορωνοϊκα 1034, 11 Νοεμβρίου 2020

ο μοναδικός, βαριεστημένος, θαμώνας...

 Πάμε πάλι απ’ την αρχή κορωνοϊκά, καλημέρα αγαπητοί αναγνώστες.

Καραντίνα και κλείδωμα κάτω, ολόκληρος ο χάρτης γκρι! Η στήλη αισθάνεται, βέβαια, μια υπερηφάνεια, καθότι παρά το ότι μη λοιμωξιολογική εισακούστηκε από τον αρμόδιο Πρωθυπουργό, καθώς πριν μια εβδομάδα εισηγήθηκε «καθολικό λοκντάουν» και επεσήμανε την κακή σημειολογία του γκρι χρώματος. Ευτυχώς όμως εξελέγη μετά από μια εβδομάδα ο γηραιός κύριος Μπάιντεν πλανητάρχης και, όσο να πεις, μια αγωνία μας έφυγε.

Εκείνο που δεν πρόκειται να μας φύγει είναι η ανασφάλεια σχετικά με τις κλίνες CoViD-ΜΕΘ καθ’ άπασαν την επικράτειαν. Είναι απίθανο (ή μάλλον είναι ελληνική καλοπληρωμένη διαφημιστική επικοινωνία…) πόσο διαφέρουν μεταξύ τους τα νούμερα που ανακοινώνονται τόσο από επίσημα χείλη, όσο και από τηλε-δημοσιογράφους – και τελευταία έχει αρχίσει δειλά-δειλά να «παίζει» το θέμα της επιλογής ασθενών που θα νοσηλευθούν στις ΜΕΘ ανάλογα με το προσδόκιμο της ζωής του καθενός. Παραπροχθές, 7 Νοεμβρίου 2020, είδα κι άκουσα εντατικολόγο γιατρό του Νοσοκομείου «Σωτηρία» ρητά να λέει ότι στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας διαθέτουν 12 (!!) κλίνες για CoViD, που είναι όλες κατειλημμένες. Αλλά στις 20 Οκτωβρίου 2020 ο Πρωθυπουργός παρέστη στα εγκαίνια των 50 νέων κλινών που αναπτύχθηκαν στο Νοσοκομείο «Σωτηρία» με δωρεά της Βουλής των Ελλήνων (Εφημερίδα «Καθημερινή») – τι έγιναν αυτές οι κλίνες άραγε, υπάρχουν ή δεν υπάρχουν;; Για τις προσλήψεις γιατρών κατατέθηκε τώρα μια τροπολογία στην Βουλή. Τώρα.

Δεν ξέρω, συμπολίτες, κάποιοι θα νομίζουν ότι η στήλη κάνει «αντιπολίτευση», δεν το έκανε ποτέ και δεν σκοπεύει τώρα. Βλέπει κάποια στραβά και τα επισημαίνει, αυτό είναι όλο. Βλέπει, παραδείγματος χάριν, για μία ακόμη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας την υποταγή της Επιστήμης στην Πολιτική – μου κάνει τεράστια εντύπωση το ότι οι πολλοί (πόσοι, αλήθεια; δεν μαθαίνουμε και δεν νομίζω ότι θα μάθουμε ποτέ…) συμμετέχοντες στην επιτροπή των ειδικών μιλούν, αναλύουν, προβλέπουν, καθησυχάζουν, αγωνιούν για το Σύστημα Υγείας αλλά ούτε ένας, ούτε ένας γιατρός δεν έχει μιλήσει για την ανάγκη πρόσληψης γιατρών, δεν σας κάνει μια εντύπωση αυτό; Κι αυτή η ιστορία με τα Δημοτικά Σχολεία, όπου τα μικρά παιδιά δεν μεταδίδουν τον ιό;

Ύστερα διάβασα στην εφημερίδα μας την αγανάκτηση του κυρίου Περιφερειάρχη μας για τον κύριο Διοικητή της 5^ης ΥΠΕ (Υγειονομικής Περιφέρειας) διότι ο πρώτος, λέει, έδωσε από τον Μάιο «με στρατηγική αλλά και με πρόβλεψη» στον δεύτερο 20 εκατομμύρια από το ΕΣΠΑ για να προετοιμάσει τα Νοσοκομεία της Θεσσαλίας για το 2^ο κύμα κι αυτός, ο Διοικητής, δεν έκανε τίποτε, και τώρα τα Νοσοκομεία είναι «γυμνά». Είπε και κάτι ακόμα πιο «χοντρό» ο κ. Περιφερειάρχης, επί λέξει «Δεν το χωράει το μυαλό μου. Καμαρώνουν που δέχονται δωρεές για …έναν αναπνευστήρα, ενώ θα μπορούσαμε να έχουμε αγοράσει 50. Τι να πω πλέον, έχουν χάσει νόημα και τα λόγια». Ναι τα είπε όλα αυτά ο εκλεγμένος. Κι ο άλλος, ο διορισμένος, είναι ακόμα στη θέση του, και δεν μας λέει τι τα έκανε τα 20 μύρια. Και οι δυο ανήκουν, φυσικά, στο ίδιο «κλίμα». Κι ο πρώτος εξανέστη για το θέμα τώρα, έξι μήνες μετά, τώρα που τα πράγματα «έσφιξαν».

Τι να κάνω ρε παιδιά, να πάψω να βλέπω και να ακούω; Ούτως ή άλλως η μάσκα είναι ένα είδος φίμωτρου…

Πιο πριν από αυτά (03.10.2020) ήρθε και με βρήκε η ολφακτομετρία που υπογράφηκε από τον ως άνω κ. Περιφερειάρχη πάσης Θεσσαλίας. Δεν ήταν, φυσικά, δυνατόν εγώ να αφήσω ανεξερεύνητη μια τέτοια έννοια που δεν την είχα ξανακούσει. Κατ’ αρχήν είναι μεταφρασμένος όρος από τον αντίστοιχο αγγλικό (olfaktometry), ο οποίος προέρχεται από την λέξη olfaction (ολφάξιον), που σημαίνει όσφρηση, και υποδηλώνει μέτρηση οσμών στον αέρα. Το θέμα είναι η μέτρηση, πώς μετριέται μια οσμή; Έπεσα στο βαθύ διαδίκτυο κι άρχισα να κολυμπάω. Και κόντεψα να πνιγώ! Μεγάλη ιστορία, αρκούντως μπερδεμένη, θα τα πούμε την επόμενη φορά. Ολφακτομετρία, μην ξεχάσετε.

Ένα ελάχιστο «αντίο» στον Αστυνόμο Βασίλη Κιο, υπέρμαχο των κορυνών, και στον Πολίστα Ηλία Λέτσιο.

Και ψυχραιμία, συν-Άνθρωποι. Σήμερα είμαι αισιόδοξος, θα νικήσουμε. Ιούς και ανθρώπους. Γεια σας.

Στην φωτογραφία ο μοναδικός, βαριεστημένος, θαμώνας…

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 11.11.2020, αρ.φύλλου 37.268) 

κυκλο-φ-οριακα 1033, 4 Νοεμβρίου 2020

 

Σεισμό έχουμε, λοιμό έχουμε, καταποντισμό δεν έχουμε ακόμη, εκτός αν θεωρηθεί ότι το τσουνάμι κατά-ποντίζει την παραλία – ενδιαφέρον έχει η διεθνής, πλέον, ιαπωνική λέξη τσου-νάμι, όπου τσου σημαίνει λιμάνι και νάμι σημαίνει κύμα, άρα σε ακριβή μετάφραση «κύμα του λιμανιού», διότι, λέει, το τσουνάμι δεν είναι επικίνδυνο για τα πλοία στην ανοιχτή θάλασσα, είναι όμως καταστρεπτικό στις παράλιες περιοχές και μέσα στα λιμάνια. Κάπως σαν να πλησιάζουν τα ύστερα του Κόσμου, συμπολίτες, κάπως έτσι δεν τα λέει και η Αποκάλυψη του Ιωάννη;

Με τον κορωνοϊό, που μας κατσικώθηκε και δε λέει να ξεκουμπιστεί, έχω μια εντύπωση, αν μου επιτρέπετε, ότι γίνονται κάποιες σπασμωδικές κινήσεις στα θέματα της πρόληψης: Ο περίφημος χάρτης, που είχε τέσσερα χρώματα κι είδαμε και πάθαμε να κατανοήσουμε τις ιδιαιτερότητες των πρωτοκόλλων ανά χρώμα μεταλλάχθηκε μέσα σε λίγες μέρες σε χάρτη δύο χρωμάτων για να υπάρχουν δύο πρωτόκολλα, αλλά τώρα μαθαίνω ότι παρά το ίδιο χρώμα με την Αττική, στη Θεσσαλονίκη και στις Σέρρες θα υπάρξουν πρόσθετα μέτρα. Οι μετακινήσεις από Νομό σε Νομό, που όντας διαφορετικού χρώματος μεταφέρουν εύκολα τα ιικά φορτία. Τα μέσα μαζικής μεταφοράς, και ιδίως στην Πρωτεύουσα, όπου χαμός επικρατεί και εκατομμύρια πληρώνονται στα Υπεραστικά ΚΤΕΛ χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Αυτά τα καινούργια σχετικά με τις μάσκες στα σχολεία, όπου οι μάσκες μπορούν, πλέον, να ανεβοκατεβαίνουν κατά την βούληση του διδάσκοντος – με το ίδιο άγχος ζουν κι αυτοί οι συνάνθρωποι. Αφήστε εκείνο το μαύρο χάλι με τις δωρεάν μάσκες για τα Σχολεία, ακόμη να φτάσουν Τα Νοσοκομεία, που όλο διατάσσονται και αναδιατάσσονται, νούμερα καθημερινά ανακοινώνονται και καμία πρόσληψη γιατρού δεν γίνεται, παρά ακριβοπληρώνονται οι ιδιωτικές μονάδες και χειροκροτούνται οι «ήρωες»...

Εγώ είμαι ειδικός Συγκοινωνιολόγος και όχι ειδικός Λοιμοξιωλόγος και βέβαια όχι εκπρόσωπος κανενός. Ως απλός πολίτης, που ανήκει στις ευπαθείς ομάδες, εγώ νομίζω ότι καλύτερα για όλους θα ήταν ένα «Μένουμε Σπίτι» (στα ελληνικά «καθολικό λοκντάουν») για τουλάχιστον 15 μέρες. Με ένα πραγματικό και σοβαρό Ταμείο Ανάκαμψης για την στήριξη των επαγγελματικών ομάδων που πλήττονται, ακόμη και χωρίς την συμμετοχή των υπόλοιπων ευρωπαίων. Στην Ελλάδα λεφτά υπάρχουν, λεφτά πολλά μοιράζονται καθημερινά σε πολλές και διάφορες δευτερεύουσες δραστηριότητες και «υποχρεώσεις». Ψάξτε, για παράδειγμα, να δείτε τι πανηγύρι γίνεται ήδη για τον εορτασμό του 2021… Κάποια στιγμή, τον Μάρτιο, είχα συνυπογράψει ένα ψήφισμα που ζητούσε να ακυρωθούν οι επιτροπές και τα πανηγύρια για το 2021 και τα λεφτά να δοθούν στην Υγεία και στην Παιδεία.

Ψυχραιμία συμπολίτες, ψυχραιμία και υπομονή, αλλά όχι «μούγκα στη στρούγγα». Και ας μην αναζητούμε μονίμως κάποιους «ενόχους» για την αύξηση των κρουσμάτων και τα λοιπά κακά της μοίρας μας, ας κοιτάμε καλύτερα τι κάνουμε εμείς.

Δευτέρα μεσημέρι, 02.11.2020 (σημαδιακή ημέρα, 02.11.1881 απελευθέρωση του Βόλου από τον οθωμανικό ζυγό, εξ ου και η οδός 2ας Νοεμβρίου), επί του πληκτρολογίου, η Μαγνησία μας έγινε κόκκινη. Ψάχνω για τα αρμόδια πρωτόκολλα.

Στον Βόλο λοιπόν, χρωστάω κάτι σχετικά με το parking Φιλελλήνων-Δημητριάδος. Στο οποίο, σημειωτέον, έχει αποφασιστεί να ενοικιάζονται 22+22 θέσεις στάθμευσης στο 5^ο και 6^ο υπόγειο (υποθαλάσσιο, εννοείται…) στους περιοίκους με 60 €/μήνα/θέση και 22 θέσεις στο 7^ο υπόγειο στο Πανεπιστήμιο με 80 €/μήνα/θέση. Ψυχή βαθιά (και κυριολεκτικά…). Στην αντίθετη άκρη του κτηρίου, στον τελευταίο όροφο (6^ο υπέργειο, αν δεν απατώμαι) αποφασίστηκε εκ των υστέρων να γίνει καφετέρια, ήτοι κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος κι αυτό περιέπλεξε τα πράγματα διότι α) χρειάζονται αλλαγές στην μελέτη του κτηρίου, άρα και στην πολεοδομική του άδεια και β) για να φτάνουν τα εμποδιζόμενα άτομα, τα άτομα με κινητική ή άλλη αναπηρία αλλά και οι «κανονικοί» πελάτες στην καφετέρια «βέλτιστη παρέμβαση είναι η δημιουργία εξωτερικού ανελκυστήρα, με υλικά εναρμονισμένα με το υπάρχον κτήριο». Εκεί …μπλέξαμε. Διότι ο εξωτερικός ανελκυστήρας είναι στοιχείο πρόσθετο στον αδειοδοτημένο όγκο του κτηρίου και για να κατασκευαστεί απαιτείται μια λεγόμενη «παρέκκλιση των όρων δόμησης» την οποία, αν δεν απατώμαι πολύ, την χορηγεί μόνο το αρμόδιο Υπουργείο. Αυτά. Αλλά δυστυχώς κι άλλο κακό το βρήκε το καημένο το parking: η καλή εταιρεία που είχε αποφασιστεί ότι θα το εκμεταλλευόταν έναντι ενός σχετικά μεγάλου ετήσιου τιμήματος μετάνιωσε, καθώς φαίνεται. Και τώρα αναζητείται νέα. Και όσοι γνωρίζουν λένε ότι αυτό είναι ένα παλιό κόλπο για να μειώνεται το τίμημα κι εγώ δεν ξέρω τι να πω, λέτε να έχουν δίκιο;;

Αλλά πολλά τα είπαμε και καιρός να σταματήσουμε. Πάλι εδώ θα ‘μαστε, συμπολίτες. Γεια σας.

Δευτέρα βράδυ ο χάρτης απέκτησε τρίτο χρώμα, γκρι. Γκρι. Πιο κακή σημειολογία δεν μπορούσαν να βρουν…

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 04.11.2020, αρ.φύλλου 37.262)