Τετάρτη 24 Ιουνίου 2015

κυκλο-φ-οριακα 814 24.06.2015

αμαξάκια στην Αίγινα


Καλημέρα συμπολίτες. Οι μέρες περνάνε, τα χρόνια μας φεύγουν, κάποιοι λένε πως όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν, εγώ απ’ το πρωί τραγουδάω «χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια, μόνο τρόπο να κοιτάνε», δεν ξέρω γιατί μου «καρφώθηκε» αυτό το τραγούδι – κανονικά σήμερα (Τετάρτη) το βράδυ ήταν προγραμματισμένο να τραγουδήσουμε όμορφα τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι στο ανοιχτό δημοτικό θέατρο Βόλου «Μελίνα Μερκούρη», δεν θα το κάνουμε διότι δεν πήραμε την άδεια. Κρίμα. Ύστερα ήρθε η σύνοδος κορυφής της Δευτέρας και τα επακόλουθά της την Τρίτη και … με αποτελείωσαν! Όπου την Δευτέρα οι αναλυτές και παντογνώστες έκραζαν «Σώσε την Ελλάδα!» και την Τρίτη οι ίδιοι και όλοι οι ρδιοφωνασκούντες χασκογελούσαν «τι ωραία κωλοτούμπα…». Τι να πω;
Ναι, δεν άρχισαν καλά αυτά τα κυκλο-φ-οριακα. Και πώς ν’ αρχίσουν; Τι πάει καλά για να πάν καλά και τούτα τα έρμα; Εκτός κι αν πρέπει υποχρεωτικά να είναι ευχάριστα για να έχουν αναγνωσιμότητα – αν και τα τελευταία χρόνια όσο πιο δυσάρεστα είναι τα νέα τόσο πιο πολύ ψηλώνουν οι ακροα- και θεα-ματικότητες… Ας δούμε, μαζί, την συνέχειά τους – γιατί θα το ‘χετε καταλάβει, πιστεύω, ότι αυτή η στήλη κάθε φορά κάνει ότι θέλει, ποτέ δεν ξέρω με σιγουριά πώς αρχίζει και πώς τελειώνει.

Τετάρτη 17 Ιουνίου 2015

κυκλο-φ-οριακα 813 17.06.2015

Δημοτικό Θέατρο Βόλου, εσωτερικό


Καλημέρα συμπολίτες. Με μία απουσία, δικαιολογημένη λόγω φόρτου, η στήλη δεν μένει μετεξεταστέα, επανέρχεται και μάλιστα …ορεξάτη. Όχι, ακόμη δεν έχουμε χρεοκοπήσει, τουλάχιστον όχι επίσημα. Μου φαίνεται ότι μόνοι ωφελημένοι απ’ αυτό το πέρα-δώθε των αντιπροσωπειών και των παντοειδών αξιωματούχων είναι … οι αεροπορικές εταιρείες και τα ξενοδοχεία, τι άλλο να πω, αυτές οι απανωτές συναντήσεις, που ακολουθούνται από απανωτές δηλώσεις κυριολεκτικά κάθε πικραμένου, δεν ξέρω πού ακριβώς αποσκοπούν. Από όσο μπορεί να καταλάβει το λίγο μυαλό που διαθέτω – είναι σαφές ότι «οι άλλοι» διαθέτουν πολύ περισσότερο – κανείς σοβαρός οικονομολόγος δεν πιστεύει ότι αυτό το «πρόγραμμα» των εταίρων για την Ελλάδα έχει την παραμικρή πιθανότητα επιτυχίας. Και είναι πολύ ενδιαφέρον να παρακολουθεί κανείς στην τηλεόραση της Βουλής τις ζωντανές μεταδόσεις των συνεδριάσεων της κοινοβουλευτικής επιτροπής για την αλήθεια του δημόσιου χρέους. Όπως έγραψα και την προηγούμενη φορά, ένα «αï σιχτίρ» βγαίνει κάπου-κάπου αυθόρμητα από μέσα μου…
Κάτι ανάλογο μου συμβαίνει και παρακολουθώντας τα πολυεπίπεδα τεκταινόμενα στην όμορφη πόλη μας. Από τις προετοιμασίες για το παζάρι στην προσφυγή της Ένωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων κατά της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, από τη συζήτηση για το μέλλον του Δημοτικού Θεάτρου στην για ένα ακόμη καλοκαίρι κλειστή πλαζ των Αλυκών, από την μονοδρόμηση της σήραγγας του Περιφερειακού τα καλοκαιρινά Σαββατοκύριακα και την διέλευση των λεωφορείων από την οδό Τσιτσιλιάνου στο ξήλωμα των περιπτέρων από τα πεζοδρόμια των οδικών αρτηριών, από την πρόσφατη ανακοίνωση της νομαρχιακής επιτροπής του κυβερνώντος κόμματος με τους πέντε βουλευτές στην απάντηση της Δημοτικής Αρχής – και ούτω καθ’ εξής, ένας κυκεώνας.
Βία, νιώθω παντού να κυριαρχεί η βία. Βίαιη επιδρομή στα parking του Πανθεσσαλικού Σταδίου, για ποιον λόγο, άραγε, οι ιστοί των φωτιστικών έπρεπε να κοπούν; όλα τα φωτιστικά του κόσμου είναι με κάποιον τρόπο βιδωμένα σε βάσεις και, εν τέλει, για ποιον λόγο πρέπει σώνει και καλά το παζάρι να γίνει σ’ αυτόν τον χώρο κι όχι στον χώρο του ΚΤΕΟ, εκεί που γίνονταν τα τελευταία χρόνια, με ευθύνη του Δήμου Αισωνίας;
Τι σκοπούς εξυπηρετούσε αυτή η οπερετική «προσφυγή» της ΕΠΣΘ (αλήθεια, γιατί αυτό το «Θ» που σημαίνει «Θεσσαλίας» παραμένει, όταν τα σωματεία που συμμετέχουν είναι αποκλειστικά της Μαγνησίας και υπάρχουν αντίστοιχες ενώσεις σε Λάρισα, Τρίκαλα και Καρδίτσα;) της μόνης στην Ελλάδα, κατά της ΕΠΟ, που κατέληξε σε δράμα; Μία ακόμη «ιδιαιτερότητα» της Μαγνησίας, την καταγράφουμε στον σχετικό κατάλογό μας.
Μας αιφνιδίασαν δυσάρεστα οι απόψεις που διαβάσαμε στον τοπικό τύπο εδώ και έναν ακριβώς μήνα σχετικά με το Δημοτικό Θέατρο. Δεν καταλαβαίνω πώς «δεν έχει κάποια αρχιτεκτονική αξία» ένα κτήριο του μεγάλου Έλληνα Αρχιτέκτονα Πάνου Τσολάκη (1910-1984), δεν καταλαβαίνω πώς ξαφνικά το κτήριο είναι «δυσλειτουργικό (και) ξεπερασμένο από τις σύγχρονες ανάγκες», ένα από τα μεγαλύτερα θέατρα στην Ελλάδα, με πολύ μεγάλη σκηνή, ειδικό χώρο για συμφωνική ορχήστρα εκτός σκηνής, μεγάλο φουαγιέ και ένα σωρό βοηθητικούς χώρους. Ξεχάσαμε, οι Βολιώτες, τις άπειρες θεατρικές, μουσικές και λοιπές εκδηλώσεις, αλλά και τα πολλά και μεγάλα συνέδρια που ζήσαμε μέσα σ’ αυτό; Και επιτέλους, οι συνεδριακές αίθουσες δεν μας λείπουν στον Βόλο, οι θεατρικές μας λείπουν. Βεβαίως το κτήριο χρειάζεται συντήρηση, ποιο δεν χρειάζεται; Το κατά πόσον αυτή η συγκεκριμένη συντήρηση του συγκεκριμένου κτηρίου απαιτεί οπωσδήποτε αυτό το τεράστιο ποσόν των 6 εκατ. ευρώ, αυτό ναι!, αυτό θα έπρεπε, κατά την γνώμη μου, να αποτελέσει σοβαρό αντικείμενο προβληματισμού και ελέγχου από τον τεχνικό κόσμο της Μαγνησίας – από αυτούς τους συναδέλφους του τεχνικού κόσμου που καλά γνωρίζουν πόσο «αλληλένδετες» είναι οι αμοιβές των μελετών με τους προϋπολογισμούς των αντίστοιχων έργων.
Είναι παραφωνία σ’ αυτή την πόλη που πρωτοπορεί στην διατήρηση και επανάχρηση των υπαρχόντων κτηρίων (τώρα και του Ματσάγγου) να διαβάζω περί κατεδάφισης του Δημοτικού Θεάτρου.
Συνοδευτική και «εις ανάμνησιν» μια «ευρυγώνια» φωτογραφία του εσωτερικού του Δημοτικού Θεάτρου, από μία ευχετήρια κάρτα, που γράφει με καλλιγραφικά γράμματα «Ο Δήμαρχος Βόλου Μιχάλης Δ. Κουντούρης & το Δημοτικό Συμβούλιο σας εύχονται Καλά Χριστούγεννα και Ευτυχισμένο τον Καινούργιο Χρόνο», πρέπει να ήταν Δεκέμβριος 1988 ή 1989 που έλαβα αυτή την κάρτα.
Θα τα ξαναπούμε, αγαπητοί. Γεια σας.
(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη "Θεσσαλία" την Τετάρτη 17.06.2015)

Τετάρτη 3 Ιουνίου 2015

κυκλο-φ-οριακα 812 02.06.2015



Καλόν μήνα. Με την φώτιση του Αγίου Πνεύματος πρωτομηνιάτικα και με πανσέληνο στις 2 του Ιουνίου. Όπερ σημαίνει ότι η επόμενη πανσέληνος είναι στις 2 Ιουλίου και η μεθεπόμενη στις 31 Ιουλίου – άρα έχουμε δύο φεγγάρια μέσα στον Ιούλιο, 13 φεγγάρια μέσα στο 2015. Και η τελευταία πανσέληνος του έτους είναι ανήμερα Χριστούγεννα, 25 Δεκεμβρίου 2015.
Αυτά τα ολίγα εισαγωγικά, περί των «μυστηρίων της σελήνης».
Τα οποία μυστήρια ο άνθρωπος από αρκετά νωρίς μπόρεσε να κατανοήσει, αιγυπτιακά, ελληνικά και αργότερα αραβικά μυαλά κατάφεραν να τα εξιχνιάσουν εδώ και χιλιετίες.
Ήταν, φαίνεται, πιο εύκολα εκείνα τα μυστήρια από μία «συμφωνία κυρίων» (και κυριών, βεβαίως-βεβαίως…) ανάμεσα σε κράτη-εταίρους μιας Ένωσης που όπου βρεθεί κι όπου σταθεί καυχάται για την δημοκρατικότητα και την αλληλεγγύη μεταξύ των μελών της – παραμύθια τύμπανα και αλογάκια πράσινα. Δεν είμαι απ’ αυτούς που τάσσονται υπέρ της εξόδου (αυτό το περιβόητο και τρισαναθεματισμένο Grexit), αλλά δεν νομίζετε κι εσείς ότι τούτο το παιχνιδάκι, τέσσερις μήνες τώρα, σε συνέχεια των προηγούμενων πέντε χρόνων, είναι η πλήρης κατάλυση της εθνικής ανεξαρτησίας και της λαϊκής κυριαρχίας της Ελλάδας μας; Μιλάνε, ξαναμιλάνε, δηλώνουν ό,τι τους έρθει στο κρανίο, μαζεύονται δυο-δυο, τρεις-τρεις, πέντε γίνανε προχθές οι παντοκρατόρισσες κεφαλές – για την ISIS, με τους τζιχαντιστές που καταστρέφουν ότι βρουν στο διάβα τους, τόσες πολλές διασκέψεις δεν βλέπω να γίνονται (εκεί, προφανώς, πουλάνε τα όπλα τους και .. όλα καλά). Για να σας είμαι απόλυτα ειλικρινής (όπως πάντα σ’ αυτή τη στήλη), ένα «αï σιχτίρ» βγαίνει κάπου-κάπου αυθόρμητα από μέσα μου…
Κατά τα άλλα κάναμε το πρώτο μας μπάνιο στα κρύα, αναζωογονητικά νερά του Αιγαίου. Επιστρέφοντας σταθήκαμε για λίγο νεράκι στην αγαπημένη μας βρυσούλα, στα Χάνια, απέναντι από τον Λούκουλο. Και είδαμε με ευχάριστη έκπληξη την βρυσούλα συμμαζεμένη και καθαρή! Μάλιστα είχε και κάδο απορριμμάτων δίπλα, με σακούλα και όλα τα σχετικά. Μπράβο, λοιπόν, σ’ αυτούς που φροντίζουν τον τόπο μας.