Σάββατο 21 Δεκεμβρίου 2013

κυκλο-φ-οριακα 751 18.12.2013



            Καλημέρα συμπολίτες, μια βδομάδα πριν απ’ τα Χριστούγεννα, μ’ αυτόν τον μπερδεμένο Αη Βασίλη, που τα πάντα όλα επιμένουν ότι θα έρθει το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων και όχι της Πρωτοχρονιάς, όπως ξέραμε εμείς οι παλαιότεροι. Ας έρθει όποτε θέλει, λέω εγώ, αρκεί να έρθει. Γιατί ποιος ξέρει; Μπορεί και στα μέρη του να έχουν μνημόνια, μπορεί κι ο δικός του μπαμπάς να είναι άνεργος, μπορεί το εργαστήρι των νάνων του να μην έχει ρεύμα, μπορεί να μην έχει λεφτά να ταΐσει τον Ρούντολφ το ελαφάκι, ποιος μπορεί να ξέρει;

            Πάντως, αν δεν έρθει ο καλός γεροντάκος με τα κόκκινα, τα βλέπω άσχημα τα πράγματα φέτος για τα ελληνόπουλα. Είναι τέτοια η κατάσταση που επικρατεί γύρω μας, που νομίζω ότι πρέπει να κάνουμε κάτι όσοι ακόμη μπορούμε, ώστε να πάρουν ένα μικρό δώρο όλα, αν είναι δυνατόν, τα παιδιά αυτής της πόλης.

            Δεν ξέρω και πώς πορεύεται το αποκαλούμενο «χωριό του Αη Βασίλη». Για να πω την αμαρτία μου, εγώ το προτιμούσα πολύ μέσα στην Πλατεία Πανεπιστημίου. Εκεί, στην καρδιά της πόλης, μ’ άρεζε πολύ περισσότερο, θεωρώ ότι λειτουργούσε καλύτερα στην ψυχολογία της κοινωνίας. Κάποιοι ανησύχησαν μη τυχόν και χαλάσει το καημένο το χορτάρι ή δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να σκέφτηκαν, και προτίμησαν να αφήσουν την Πλατεία έρημη γιορτιάτικα. Δεν μ’ αρέσει καθόλου να συγκρίνω την πόλη μου με άλλες πόλεις αλλά έχω πει γενικά ότι ζούμε σε μια εξαιρετικά σοβαροφανή και κατηφή πόλη, που την έχω δει ως τώρα να διασκεδάζει πραγματικά μόνο μία φορά: τον Μάιο 2010, με την Regatta, τότε που φιλοξένησε τα 25 μεγάλα ιστορικά ιστιοφόρα πλοία. Και προσπαθώ να ξεχάσω την σχετική γκρίνια των πολλών και διαφόρων «παραγόντων».

κυκλο-φ-οριακα 750 11.12.2103

διασφάλιση ράμπας ΑΜεΑ


            Καλημέρα και τούτη την Τετάρτη, με χιόνια, καθώς λένε τα δελτία και τα διαδίκτυα. Και με το χιονοδρομικό κέντρο Πηλίου για μία ακόμη φορά ανέτοιμο – θυμάμαι μελέτες επί μελετών, πρόεδροι επί προέδρων, συμβούλια και ιδιώτες, έχει περάσει κόσμος και κόσμος απ’ αυτό το «πολλά υποσχόμενο» χιονοδρομικό κέντρο. Και τίποτε δεν γίνεται, μια οριακή συντήρηση γίνεται, ίσα για να βγάζει κουτσά-στραβά την σαιζόν και τον επόμενο χρόνο φτου κι απ’ την αρχή.

     Όμως, είχαμε «λευκή νύχτα» στην όμορφη πόλη μας. Όποιος κατάλαβε τι ακριβώς ήταν αυτό που μας βρήκε (ευτυχώς πάει, πέρασε…) ας ενημερώσει, ειλικρινά παρακαλώ, κι εμάς τους υπόλοιπους.

     Κατά τα άλλα, ησυχία. Με το αποχετευτικό δίκτυο της ΔΕΥΑΜΒ και τους με αυτό ασχολούμενους, δημοσιογράφους και μη, ασχολούμαστε τις τελευταίες μέρες, ο κύριος υπουργός της υγείας θα μας πεθάνει όλους, η κυβέρνηση ανακάλυψε με τεράστια έκπληξη ότι είναι χιλιάδες τα νοικοκυριά που δεν έχουν ηλεκτρικό ρεύμα, μετά τον θάνατο της 13χρονης Σάρας από αναθυμιάσεις μαγκαλιού. Αλλά ουδεμία ανησυχία δικαιολογείται: η «σκληρή διαπραγμάτευση» συνεχίζεται, και μάλιστα έχει γίνει, πλέον, ανελέητη.

Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου 2013

ελληνική ραδιοφωνία τηλεόραση 6


Η ΕΡΤ εκπέμπει πάλι τηλεοπτικό σήμα!
Από Θεσσαλονίκη ΚΑΙ από Αθήνα, απέναντι από το Ραδιομέγαρο!!
Αντωνοβαγγέληδες και Σιμοπαντελήδες την πάτησαν πάλι.
Μεγάλο Μπράβο! στους τεχνικούς της για πάντα ανοιχτής ΕΡΤ. 

κυκλο-φ-οριακά 749 04.12.2013



       Μια ζεστή καλημέρα μέσα στον, επιτέλους, κρύο χειμώνα. Τελευταίος μήνας και τούτου του χρόνου, πρόσω ολοταχώς για το 2014, έναν ακόμη χρόνο «σκληρών διαπραγματεύσεων». Αλλά άμα λέμε «σκληρών», το εννοούμε, ξέρετε εσείς. Λέγαμε και την προηγούμενη φορά, εσείς, εμείς όλοι ξέρουμε, αυτοί δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι ξέρουν. Ολοταχώς για το 2014, λοιπόν, κι ο Θεός βοηθός.
      Αη Νικόλας μεθαύριο, Χρόνια Καλά και Πολλά ευχόμαστε στους τρεις (3) οικογενειακούς κουμπάρους, στον Αρχηγό και σε όλους εσάς που τιμάτε το όνομα του Αγίου των Θαλασσών. Και στις Νικολέτες, βεβαίως, μία στη Σαλονίκη, μία στον Αη Γιάννη και όσες άλλες αλλαχού.
            Αη Νικόλας πολιούχος και «επισήμως» εναρκτήριος της Χριστουγεννιάτικης περιόδου. Με όλα τα συμπαρομαρτούντα ελαφάκια, φωτάκια, καμπανάκια και, οπωσδήποτε, χωρίς σοβαρές μειώσεις τιμών στις πολυδιαφημιζόμενες «προσφορές».
    Όπου, μέσα στη σύγχυση, ήταν καιρός να αναθεωρηθούν και οι συμβάσεις παραχώρησης των αυτοκινητοδρόμων. Δυο χρόνια τώρα ο κύριος υπουργός ανάπτυξης και πρώην υποδομών φωτογραφίζεται στα εργοτάξια που δήθεν «επανεκκινούν» και να τώρα που μας το ‘σκασε το παραμύθι: αναθεωρούνται οι καλές συμβάσεις από «επί Σουφλιά», ακόμη μία σκληρότατη διαπραγμάτευση έχει προηγηθεί και ω! του θαύματος οι καινούργιες προβλέπουν (τι άλλο;) αυξήσεις στα διόδια! Μια χαρά. Έκαναν τα πάντα οι καλοί υπουργοί, ένας της ΝΔ κι ένας του ΠαΣοΚ, για το καλό μας, βρε αδερφέ. Για να έχουμε αυτοκινητοδρόμους να τους χαιρόμαστε, όμορφους, ασφαλείς, καλοφτιαγμένους με την τελευταία λέξη της οδοποιητικής τεχνολογίας και …άδειους. Άδειους, αφού κανένας δεν τους χρησιμοποιεί. Έτσι θα παραμείνουν οι καλοί δρόμοι ακέραιοι για πολλά-πολλά χρόνια και οι καλοί υπουργοί θα φωτογραφίζονται υπερήφανοι μπροστά στα έργα τους.
          Και μην ξεχνάτε. «Κατά σύμπτωση» οι περισσότεροι παραχωρησιούχοι είναι και κάτοχοι μέσων μαζικής αποχαύνωσης, είναι τα ίδια καλά παιδιά που πήρανε πριν από καναδυό μήνες δωρεάν και ως δώρον όλο το ψηφιακό τηλεοπτικό σήμα της Ελλάδας, απούσης της κλεισμένης (;) ΕΡΤ, που γι’ αυτόν τον λόγο την έκλεισαν τα καλά παιδιά της κυβέρνησης. Όμορφος κόσμος, αγγελικά πλασμένος, μέσα σε μια όμορφη κρίση που, όπως λένε, «γεννάει ευκαιρίες»…
       Στο μεταξύ, οι παρακαμπτήριοι δρόμοι σηκώνουν όλο το βάρος της κυκλοφορίας, ελαφριάς και βαριάς. Όταν λέμε όλο, εννοούμε όλο, ολόκληρο. Αυτό καταστρέφει τους δρόμους, μαζί με την οδική ασφάλεια, που πάει περίπατο. Τους δρόμους, που είναι υποχρεωμένο το Κράτος να τους συντηρεί, άρα να πληρώνει από το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, που μειώνεται καθημερινά ή από τα έσοδα του Ταμείου Εθνικής Οδοποιίας, που το κλείσανε ως άχρηστο και επιζήμιο. Συμπέρασμα; Ύστερα από την σκληρή αυτή διαπραγμάτευση, ωφελημένες βγαίνουν μόνο οι παραχωρησιούχες εταιρείες και μια πρόσκαιρη «ανάπτυξη», που θα δώσει δουλειά σε κάποιες εκατοντάδες συνανθρώπων μας μέχρι να ολοκληρωθούν (θα δούμε πότε…) τα οδικά έργα.
    Κι εμείς οι υπόλοιποι, αυτά…! Θα συνεχίσουμε να διακινδυνεύουμε την ασφάλειά μας σε απολύτως ανεπαρκείς δρόμους, που θα μπαλώνονται κατά τμήματα και ανάλογα με τα κονδύλια που θα καταφέρνουν να εξοικονομούν οι Περιφέρειες.
     «Κλασικό» παράδειγμα – αν και δεν ανήκει στην παραπάνω κατηγορία οδών – το κυματοειδές οδόστρωμα του δρόμου Βόλου-Βελεστίνου. Εντοπισμένο εδώ και τουλάχιστον μια εικοσαετία το πρόβλημα, κι ακόμη δεν κατέστη δυνατόν να διορθωθεί. Κάτι άκουσα πρόσφατα περί τριών εκατομμυρίων ευρώ, εξαγγελία του κυρίου περιφερειάρχη ενόψει εκλογών; Δεν ξέρω και αναμένω. Αναμένω ολοκλήρωση, μαζί με την καινούργια γέφυρα που οδηγεί στο Βελεστίνο, η οποία γέφυρα, καθώς μαθαίνω, αναμένει την ολοκλήρωση της αρχαιολογικής έρευνας στο σημείο. Μαζί και με την άλλη γέφυρα, στον Ξηριά, που θα συνδέσει το λιμάνι με την Μπουρμπουλήθρα, όταν θα ‘ρθει η καλή η ώρα. Ωραία πράματα, συμπολίτες, με μέλλον, να ‘χαμε να λέγαμε.
           Τα 100 χρόνια του ετοιμάζεται να γιορτάσει οσονούπω το 5ο Δημοτικό Σχολείο Βόλου, με μια εκδήλωση που οι λεπτομέρειές της θα ανακοινωθούν δια του Τύπου. Καλούνται οι πιστοί απόφοιτοι να επικοινωνήσουν με το Σχολείο, με τον Σύλλογο Γονέων ή με το facebook, όπου έχει δημιουργηθεί ομάδα, για να καταθέσουν με αγάπη τις αναμνήσεις ή/και τις φωτογραφίες τους. Στην δική μας φωτογραφία το επίσημο λογότυπο των 100 χρόνων,
         Είναι καιρός να μας συμβεί και κάτι ευχάριστο, βρε αδερφέ.
            Να είστε καλά, γεια σας.
(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη "Θεσσαλία" την Τετάρτη 04.12.2013)

Παρασκευή 29 Νοεμβρίου 2013

...τέλος (κι αρχή)

 Ιδού εγώ, λοιπόν. 
Στο τέλος.
Στο τέλος της δημοσιοϋπαλληλικής περιόδου της ζωής μου.
Στην Ελλάδα που δεν ξέρει πού πατάει και πού βρίσκεται, στην Ελλάδα που δεν ξέρει για πού τραβάει - για πού την τραβάνε.
Στο άγνωστο βαδίζουμε όλοι. Στο άγνωστο μέλλον του "συνταξιούχου" κι εγώ, μαζί με εκατοντάδες χιλιάδες άλλους και άλλες συναδέλφους, αδελφούς. 
Καταραμένος κι εγώ από τους "μεταρρυθμιστές" και τα παπαγαλάκια τους στα μέσα μαζικής προπαγάνδας, εξαπατημένος κι εγώ από ένα κράτος-υπηρέτη ξένων συμφερόντων - ευδοκίμως τερματίσας, όπως θα έλεγαν και οι καθαρευουσιάνοι, αν υπήρχαν...
Στο τέλος και συνάμα στην αρχή.
Πάντοτε μετά από ένα Τέλος υπάρχει μια Αρχή.
Εδώ, λοιπόν, στην αρχή μιας καινούργιας περιόδου ζωής.
Γιατί η Ζωή είναι βέβαιο ότι δεν τελειώνει με την συνταξιοδότηση.

Μπορεί και να αρχίζει...

Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 2013

κυκλο-φ-οριακα 748 27.11.2013

            Τελευταία εβδομάδα του Νοεμβρίου. Εβδομάδα-ορόσημο για την στήλη, καθώς είναι η τελευταία της υπαλληλικής περιόδου της ζωής μου, συμπολίτες. Ένας μεγάλος κύκλος κλείνει, με τους χειρότερους οιωνούς από οικονομική άποψη, είναι αλήθεια. Κοινό μυστικό είναι ότι τα ασφαλιστικά ταμεία έχουν καταστραφεί από το περιβόητο «κούρεμα» των ομολόγων, για το οποίο τόσο πολύ πανηγύριζε ο τότε υπουργός οικονομικών και τώρα υπουργός εξωτερικών αρχηγός του ΠαΣοΚ, ο οποίος τώρα πανηγυρίζει για το «πρωτογενές πλεόνασμα», για το οποίο πολύ μας συνεχάρη και η καλή κυρία Μέρκελ. Μετά τον μύθο του σακσες στόρυ, τώρα ζούμε τον μύθο του πλεονάσματος, το οποίο πλεόνασμα δεν έχει. λέει, καμία σχέση ούτε με το «δημοσιονομικό κενό», ούτε με την αλματώδη αύξηση του δημόσιου χρέους. Άλλο τ’ άλλο κι άλλο τ’ άλλο, ανίδεοι, περιδεείς Έλληνες, εσείς (εμείς όλοι δηλαδή…) μόνο να πληρώνετε φόρους και χαράτσια πρέπει, τα υπόλοιπα αφήστε τα σ’ εμάς, εμείς ξέρουμε.
            «Ξιράδια ξέρ’ς», πού ‘λεγε κι η γιαγιά μου. Η μεγαλύτερη βραδυφλεγής βόμβα στην ελληνική κοινωνία (άρα και στην οικονομία) είναι τα ασφαλιστικά ταμεία, για τα οποία ουδείς απ’ αυτούς που «ξέρουν» ενδιαφέρεται, ενώ, απεναντίας, ο πρώην τραπεζίτης υπουργός οικονομικών πολύ ενδιαφέρεται να είναι οι τράπεζες «υγιείς», γι’ αυτό τους έδωσε ήδη 60 δις περίπου, και ετοιμάζεται πυρετωδώς να τους δώσει και τα σπίτια μας ρεγάλο. Τα ταμεία, που τα καταλήστεψαν, δεν τους ενδιαφέρει να είναι υγιή – κανείς απ’ αυτούς δεν είναι συνταξιούχος ούτε ανασφάλιστος επειδή δεν μπορεί να πληρώσει τα απίθανα ασφάλιστρα που ζητούν τα ανήμπορα να αντεπεξέλθουν ταμεία.
            Το «μοντέλο» είναι απλό: τα χωρίς αποθεματικά, πλέον, ταμεία, περιμένουν να εισπράξουν εισφορές από εργοδότες και ασφαλισμένους εργαζόμενους για να δώσουν παροχές υγείας τόσο στους εργαζόμενους όσο και στους συνταξιούχους και την σύνταξη στους δεύτερους. Οι εργαζόμενοι μειώνονται, στα 2 εκατ έχουν φτάσει οι άνεργοι, οι εργοδοτικές εισφορές μειώθηκαν για να μπορέσουν να επιζήσουν και οι εργοδότες, τα έσοδα των ταμείων μειώνονται ραγδαία, οι συνταξιούχοι αυξάνονται, τι κάνουν τα καλά ταμεία; Αυξάνουν τα ποσά των εισφορών αυτών που ακόμη εργάζονται ή δηλώνουν ότι εργάζονται. Οι οποίοι με τη σειρά τους αδυνατούν να πληρώσουν αυτές τις υπέρογκες εισφορές μαζί με όλους τους φόρους και τα χαράτσια.
Αν αυτός ο κύκλος δεν είναι φαύλος, τότε τι είναι; Αυτοί ξέρουν.
            Πάμε, λοιπόν, κι εμείς στο άγνωστο, χωρίς καν την βάρκα της ελπίδας…

Τετάρτη 20 Νοεμβρίου 2013

κυκλο-φ-οριακα 747 20.11.2013

...φθινόπωρο στο βουνό


            Πανικός, αδελφοί! Πριν καλά-καλά αρχίσει η περίοδος της φουλ θέρμανσης – έχουμε φτάσει στις 20 του Νοέμβρη, και μόλις το περασμένο Σαββατοκύριακο άρχισε να κάνει ψύχρα – είχαμε το πρώτο πρωτοσέλιδο με θέμα την ατμοσφαιρική ρύπανση από τον καπνό που βγαίνει από τα τζάκια και τις σόμπες. Καλόν χειμώνα, λοιπόν. Που θα τον περάσουμε, να είστε βέβαιοι, κυνηγώντας, πάλι, οι μεν τους δε, οι ευαίσθητοι τους αναίσθητους, οι θερμόαιμοι τους ψυχρόαιμους, οι «πετρελαιούχοι» τους «τζακάτους», πέλετ εναντίον φυσικού αερίου, οι αντλίες θερμότητας απέναντι στα ερκοντίσια, το «έξυπνο» Κράτος, όπως πάντα, εναντίον όλων μας. Με αιφνιδίως πλήρως αποενοχοποιημένο το πετρέλαιο και απολύτως ενοχοποιημένο το ξύλο, ως καύσιμη ύλη. Μέχρι που σκέφτεται, λέει, το συμπαθές Υπουργείο Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής (αυτό με την κλιματική αλλαγή είναι πάλι άλλο ευαγγέλιο) να υποχρεώσει τους Έλληνες να καίνε ξύλα για να ζεσταίνονται εκ περιτροπής! Σήμερα καπνίζει η συνοικία Αγίου Νικολάου, αύριο η του Αγίου Βασιλείου, μεθαύριο η Νέα Δημητριάδα και ούτω καθ’ εξής, όποιος πετύχει το κατάλληλο κρύο και την κατάλληλη μέρα ζεσταίνεται, οι υπόλοιποι χάσατε. Τρελά πράματα, από τρελαμένα μυαλά.

Τα ίδια μυαλά που ανέβασαν στα ύψη τις τιμές του πετρελαίου θέρμανσης, τα ίδια μυαλά που έχουν συνδέσει την τιμή του φυσικού αερίου με την τιμή του πετρελαίου (έχει καταλάβει κανείς γιατί γίνεται αυτό; τι σχέση έχει το φυσικό αέριο με το πετρέλαιο;), τα ίδια μυαλά, λίγο παραπέρα, που καταστρέφουν το δομημένο περιβάλλον της Ελλάδας νομιμοποιώντας όλες τις αυθαίρετες κατασκευές, μόνο και μόνο για να κλείσουν κάποιες τρυπούλες στο μεγάλο τρύπιο βαρέλι του δημόσιου χρέους. Τα ίδια τρελαμένα μυαλά.

Τετάρτη 13 Νοεμβρίου 2013

κυκλο-φ-οριακα 746 13.11.2013

...απλώς, ένα όμορφο ποδήλατο


            Και πάλι Καλημέρα σας, αγαπητοί αναγνώστες. Στα μέσα του Νοέμβρη, τέσσερις μέρες πριν από την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, στις 17 Νοεμβρίου 1973. Μετά από την εισβολή των ΜΑΤ στο Ραδιομέγαρο της Ελληνικής Ραδιοφωνίας Τηλεόρασης, μετά από τα δελτία ειδήσεων στον δρόμο, μετά από μια πρόταση δυσπιστίας απέναντι στην κυβέρνηση που, όπως ήταν αναμενόμενο, δεν πέρασε, έγραψε όμως την δική της ιστορία.
            Μετά από την πρώτη συνάντηση των 5 Δημάρχων στην πόλη μας. Των Δημάρχων, που επιδιώκουν την μεταρρύθμιση του μοντέλου του προγράμματος «Καλλικράτης», ανεξάρτητα από την μεταρρύθμιση του εκλογικού νόμου για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, που κανείς δεν ξέρει τι σόι τραγέλαφους θα γεννήσει.
            Εμείς, θα πάμε στις εκδηλώσεις για το Πολυτεχνείο. Όχι για να θυμηθούμε, αλλά για να διδαχτούμε, πάλι και πάλι να διδαχτούμε ότι τίποτε δεν χαρίζεται και τα πάντα κατακτώνται.
            Αλλά θα πάμε μια ακόμη βόλτα και στην πόλη μας.

κυκλο-φ-οριακα 745 06.11.2013



        Καλημέρα σας, αγαπητοί αναγνώστες. Μετά από ακριβώς οκτώ (8) μήνες (τελευταία δημοσίευση 06.03.2013), η στήλη ξαναβρίσκεται στην γνωστή της θέση. Οι λόγοι πολλοί και διάφοροι (ή αδιάφοροι…), εξωγενείς και ενδογενείς, λογικοί και παράλογοι ή και υπέρλογοι, τέλος πάντων, λόγοι, που καλό είναι να μείνουν στο παρελθόν, σ’ αυτό το σιωπηρό (και χρυσό, σύμφωνα με την γνωστή ρήση περί σιωπής) οχτάμηνο. Και όχι, δεν μας έχει κοπεί καθόλου η όρεξη, τουναντίον μάλιστα, τώρα που πλησιάζει και η καλή η ώρα για τα εργασιακά μας ζητήματα, η όρεξη γίνεται πιο πολύ περισσότερο μεγαλύτερη (sic!).
       Οκτώ μήνες στην Ελλάδα του 2013, οκτώ μήνες στον Βόλο! «Τι να θυμηθώ, τι να ξεχάσω, απ’ όσα πέρασα», που λέει και το τραγούδι του Απόστολου Καλδάρα, από την εξαιρετική «Μικρά Ασία».
Μια μεταλλαγή Κυβέρνησης από τρι- σε δι-κομματική (άλλαξε ο Μανολιός…), μια μαύρη πράξη νομοθετικού περιεχομένου για την Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση που εξακολουθεί να είναι ορθάνοιχτη, χιλιάδες διαθεσιμότητες-κινητικότητες (όχι, αυτές δεν έχουν καμία σχέση με την βιώσιμη κινητικότητα, το αντίθετο…), κανα-δυό ταξιδάκια των τρο-ικανών (;;) τεχνικών κλιμακίων, ένα καλοκαίρι που κρατάει ακόμα, 20.000 αιτήσεις σε μια μέρα για το επίδομα θέρμανσης, ένας φόνος, τρεις προφυλακίσεις βουλευτών, διάφορα κεντροαριστεροδέξια μανιφέστα στον δρόμο για τις Δημοτικές Εκλογές του Μαΐου (;), μια εγκαταλελειμμένη Κάρλα με ένα θυρόφραγμα που ανοιγοκλείνει αυτοβούλως, μια καταργημένη Δημοτική Αστυνομία κι ένα μόνιμο χάος στην οδό Δημητριάδος, πολλά κλειστά μαγαζιά στην Ερμού και άπειρες καφετέριες παντού αλλού, μια αλλαγή βάρδιας στο Νοσοκομείο, δίκες και πάλι δίκες με αθωώσεις – σε μία από αυτές και η αθώωση των ποδηλατοδρόμων, μία ακόμη καθυστέρηση στην εργολαβία-σκούπα του Περιφερειακού, ένας καινούργιος κύκλος επεισοδίων για τον τούρκο σουλτάνο στις ελληνικές τηλεοράσεις, μία ακόμη παρέλαση, με επιχορηγούμενα άρματα μάχης. αυτή τη φορά, και με τα «γνωστά» κάγκελα παντού, νέες συνέχειες στο σήριαλ «Νηες», μια βλάβη στον αγωγό των λυμάτων, που προκαλεί πανικό, μέτρα και πάλι μέτρα, χωρίς λεφτά, αυτά.
Αυτά κι άλλα τόσα, όσα χωράει και δεν χωράει το μυαλό. Η ζωή στην μνημονιακή μας Ελλάδα συνεχίζεται. Ανοίγουν και τα σουπερμάρκετ τις Κυριακές, ήταν αυτό ακριβώς που μου έλειπε τόσα χρόνια! Μ’ αυτή την αγωνία ζούσα, συμπολίτες, πότε θ’ αρχίσουν ν’ ανοίγουν τα σουπερμάρκετ την Κυριακή – τώρα επιτέλους, έγινε. Για το καλό μας κι αυτό, τι νομίζετε; Για το δημόσιο συμφέρον. Για το ίδιο ακριβώς συμφέρον που κρίνονται «νόμιμες» όλες οι αντισυνταγματικές αποφάσεις που παίρνονται τα τελευταία τέσσερα χρόνια και αφορούν την ζωή μας.
Στην γειτονιά μας, από κυκλοφοριακής απόψεως, το πιο σημαντικό γεγονός ήταν η διάνοιξη της οδού Αλαμάνας. Βεβαίως όχι με την διαμόρφωση που προτείναμε εμείς, αλλιώς, αλλά εν πάση περιπτώσει συνετελέσθη. Μας είπαν, τότε που γινότανε το έργο, ότι «μην ανησυχείς, δέντρα θα φυτευτούν πολλά στα πεζοδρόμια» κι ύστερα είδαμε το μπετόν ακέραιο να καλύπτει τους χώρους των πεζοδρομίων, με κάτι μικρές τρυπούλες μόνο, για τους ιστούς του φωτισμού. Έκτοτε δεν ξέρουμε τι θα γίνει με τα δέντρα.
Άλλο τι σημαντικό δεν νομίζω να συνέβη, το πέρα κομμάτι του Περιφερειακού (σήραγγα, κοιλαδογέφυρα, ανισόπεδος κόμβος ΑΓΕΤ, ισόπεδος κόμβος στ’ Αστέρια) φαίνεται να προχωρεί κανονικά, ασφαλτόστρωση βλέπουμε στην είσοδο της σήραγγας και ιστούς ηλεκτροφωτισμού στ’ Αστέρια, το υπάρχον χρονοδιάγραμμα προβλέπει περάτωση τον Αύγουστο 2014. Θα πάμε και μια βόλτα στα ενδότερα και θα σας ενημερώσουμε συντόμως.
Εκεί που γίνεται το μεγάλο μπάχαλο είναι, βεβαίως, στην οδό Δημητριάδος. Όπου, εδώ και πολλούς μήνες και μετά από διαφόρων ειδών διαβουλεύσεις, αποφασίστηκε από το Δημοτικό Συμβούλιο η τοποθέτηση κορυνών. Αυτό πριν την κατάργηση της Δημοτικής Αστυνομίας. Και ακόμη, συμπολίτες, δεν μπορούν να καταλήξουν οι «υπερκείμενες αρχές» του Δήμου Βόλου ποια θα πρέπει να δώσει την τελική έγκριση! Το θέμα των αρμοδιοτήτων επί των οδών το θέσαμε εμείς εδώ στις 2 Ιανουαρίου 2011, όταν άρχισε – πανηγυρικά! – η εφαρμογή του Νόμου 3852/2010 με το βαρύγδουπο όνομα «Νέα Αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης και της Αποκεντρωμένης Διοίκησης − Πρόγραμμα Καλλικράτης». Με τον Νόμο αυτόν, λοιπόν, εκεί που ως τότε είχαμε εκλεγμένους Δήμους, εκλεγμένη Νομαρχία και διορισμένη Περιφέρεια, αποκτήσαμε εκλεγμένους Δήμους, εκλεγμένη Περιφέρεια και διορισμένη Αποκεντρωμένη Διοίκηση. Και κάπου εκεί έχασε η μάνα το παιδί κι οι Υπηρεσίες τις αρμοδιότητες, κι άρχισε το ψάξιμο και το «κατά τη γνώμη μου…». Ύστερα άρχισαν οι «ερμηνευτικές εγκύκλιοι», και σήμερα που μιλάμε δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμη το τοπίο. Και οι κορύνες της Δημητριάδος περιμένουν. Και αγωνιούν οι καλοί μας ραδιοφωνικοί σταθμοί, «τι γίνεται επιτέλους με τις κορύνες!» - προσωπικά ζούμε συγκλονιστικές στιγμές.
Για τους ποδηλατοδρόμους, θα τα πούμε την άλλη φορά, έχουμε καιρό μπροστά μας. Όπως και για ένα μεγάλο πλήθος άλλων θεμάτων, που επί 22 χρόνια απασχολεί αυτή τη στήλη.
Άντε, καλώς ξανανταμώσαμε. Και καλόν δρόμο να ‘χουμε, παρέα.
Γεια σας
(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη "Θεσσαλία" την Τετάρτη 06.11.2013)

Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2013

οι τρεις φωνές



Το πρωί της 27 Απριλίου 1941, Κυριακή του Θωμά, τα γερμανικά στρατεύματα εισβάλλουν στην Αθήνα. Μπροστά στο μικρόφωνο του Ραδιοφωνικού Σταθμού Αθηνών κάθεται ο Κωνσταντίνος Σταυρόπουλος, που λέει:

«Εδώ ελεύθεραι ακόμα Αθήναι. Έλληνες, οι γερμανοί εισβολείς ευρίσκονται εις τα πρόθυρα των Αθηνών. Αδέρφια, κρατήστε καλά μέσα στην ψυχή σας το πνεύμα του μετώπου. Ο εισβολεύς εισέρχεται με όλας τα προφυλάξεις εις την έρημον πόλιν με τα κατάκλειστα σπίτια. Έλληνες, ψηλά τις καρδιές! Προσοχή! Ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Αθηνών, ύστερα από λίγο, δεν θα είναι ελληνικός. Θα είναι γερμανικός και θα μεταδίδει ψέματα. Έλληνες, μην τον ακούτε! Ο πόλεμός μας συνεχίζεται και θα συνεχισθεί μέχρι της τελικής νίκης».

Λίγο μετά, ο εύζωνος φρουρός της Ακρόπολης Κωνσταντίνος Κουκίδης τυλίχτηκε με την ελληνική σημαία και αυτοκτόνησε μπροστά στα μάτια των Ναζί. Άρχιζε η αντίσταση του ελληνικού λαού απέναντι στην γερμανική κατοχή.

Την νύχτα της Παρασκευής 16 προς Σάββατο 17 Νοεμβρίου 1973, λίγο πριν τις 3:00, στο μικρόφωνο του ραδιοσταθμού «των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών, των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων» του Πολυτεχνείου, βρίσκεται ο Δημήτρης Παπαχρήστος, που λέει:

«…είμαστε άοπλοι, είμαστε άοπλοι, είμαστε άοπλοι, ήδη τα τανκς κυκλοφορούν στην Αθήνα, κυκλοφορούν στην Αθήνα τα τεθωρακισμένα για να μας επιτεθούν, είμαστε τα νιάτα της Ελλάδος, αδέρφια, αδέρφια μας στρατιώτες, δεν θα σηκώσετε όπλο, δεν θα σηκώσετε και δεν θα πυροβολήσετε, δεν θα σκοτώσετε τ’ αδέρφια σας, αδέρφια μας στρατιώτες, αδέρφια μας στρατιώτες, αδέρφια μας στρατιώτες, πώς είναι δυνατόν, πώς είναι δυνατόν να πυροβολήσετε τ’ αδέρφια σας, να χυθεί ελληνικό αίμα, όλοι πιστεύουμε στη λευτεριά, κι εγώ πάλι πρώτος αρχίζω τον Εθνικό Ύμνο, αυτό το αιώνιο σύμβολο της ελευθερίας, σε γνωρίζω από την κόψη του σπαθιού την τρομερή (προστίθενται κι άλλες φωνές), σε γνωρίζω από την όψη που με βιά μετράει τη γη, απ’ τα κόκαλα βγαλμένη, των Ελλήνων τα ιερά, και σαν πρώτα αντρειωμένη, Χαίρε! Ω! Χαίρε Λευτεριά!».

Στις 2:59, ένα άρμα μάχης τύπου ΑΜΧ 30 έριξε την πύλη του Πολυτεχνείου. Άρχιζε η πτώση της χούντας των συνταγματαρχών.

Ξημερώματα της Πέμπτης 7 Νοεμβρίου 2013, λίγο μετά τις 5:32, στο μικρόφωνο του Ραδιομεγάρου της ΕΡΤ στην Αγία Παρασκευή, βρίσκεται ο Νίκος Τσιμπήδας, που λέει:

«…με δύο διμοιρίες ΜΑΤ να ‘χουνε περικυκλώσει το θάλαμο του ηχολήπτη, ο οποίος αυτή τη στιγμή δεν βρίσκεται στη θέση του, και το θάλαμο της ζωντανής μετάδοσης των εκπομπών, αστυνομικοί με πολιτικά και κάμερες μας καταγράφουν … να γίνει μια μεγάλη διαδήλωση, όχι μόνο για την ΕΡΤ, όχι για τις θέσεις εργασίας μας, αλλά για την ίδια τη Δημοκρατία, για την τροπή που ‘χουν πάρει, πλέον, τα πράγματα, γι’ αυτή την κατάφωρη καταστολή, γι’ αυτό το πισωγύρισμα δεκαετιών … για την αξιοπρέπεια και την τιμή μας, για να σταθούμε ο ένας πλάι στον άλλο … και να θυμάστε, όταν αυτό το μικρόφωνο κλείσει, αυτό που θα ακούτε δεν θα είναι η φωνή σας, δεν θα είναι η φωνή της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, δεν θα είναι η φωνή της ΕΡΤ, αυτοί που θα σας μιλούν, αυτοί που θα σας μιλούν, αυτοί που θα σας μιλούν, δεν θα είναι οι αγωνιζόμενοι εργαζόμενοι της ΕΡΤ, δεν θα είναι οι αγωνιζόμενοι εργαζόμενοι της ΕΡΤ, δεν θα είναι οι αγωνιζόμενοι εργαζόμενοι της ΕΡΤ, μας εκκενώνουν, μόλις δόθηκε εντολή να σταματήσω να μιλάω, (συνομιλία με αστυνομικό), κάπου εδώ κλείνουμε αγαπητοί ακροατές, η φωνή της Ελληνικής Ραδιοφωνίας σιγεί, καλή συνέχεια, θα τα πούμε, θα ξαναβρεθούμε, τα μικρόφωνα αυτά κλείνουν. Ψυχή βαθειά!»

Οι αστυνομικές δυνάμεις της Δημοκρατικής Ευρωπαϊκής Ελλάδας είχαν ήδη καταλάβει την Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση και είχαν φορέσει χειροπέδες στην πύλη της. Αρχίζει η πτώση της συγκυβέρνησης των μνημονίων.

Τρεις στιγμές της πρόσφατης Ελληνικής Ιστορίας, εκφρασμένες με δραματικό τρόπο από τρεις φωνές μπροστά σε μικρόφωνα ραδιοφώνου. Σε τρεις διαφορετικές ιστορικές περιόδους, με «αντικειμενικές» διαφορές αλλά και ομοιότητες…

Τρεις φωνές που έγραψαν Ιστορία.

(όσοι/-ες έχουν μια σχετική εξοικείωση με το διαδίκτυο, θα βρουν εύκολα τα τρία αυτά ηχητικά ντοκουμέντα στο youtube)
(δημοσιεύτηκε στις βολιώτικες εφημερίδες "Θεσσαλία" και "Ταχυδρομος" το Σάββατο 09.11.2013)

Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2013

Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση 5

Η πόρτα του Ραδιομεγάρου της Αγίας Παρασκευής, με χειροπέδες
Ξημερώματα της 7ης Νοέμβρη 2013, οι δυνάμεις της τάξης και της ηθικής των μνημονίων εισέβαλαν στην Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση.
Πέντε μήνες παρά τέσσερις μέρες μετά την επαίσχυντη 11η Ιουνίου - που δεν επικυρώθηκε ΠΟΤΕ από την άχρηστη ελληνική βουλή.
Ξημερώματα της 7ης Νοέμβρη 2013, μία ακόμη πύλη της Δημοκρατίας, μετά απ' αυτή του Πολυτεχνείου στις 17 Νοέμβρη 1973 (σαράντα χρόνια πριν...), πέρασε στα χέρια των εχθρών της Δημοκρατίας.
Ο συμβολισμός σαφέστατος: χειροπέδες-σύλληψη.
Οι Αντωνοβαγγέληδες και οι Σιμοπαντελήδες συνέλαβαν την Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση.
Συνέλαβαν την Ελληνική Δημοκρατία.

Ψυχή βαθειά!
Οι τελευταίες λέξεις του κ. Νίκου Τσιμπήδα στο μικρόφωνο της ΕΡΤ.

Έλληνες, ψηλά τις καρδιές!


http://www.youtube.com/watch?v=6mKss7IU-qw

Οι τελευταίες λέξεις του κ. Σπυρόπουλου στο μικρόφωνο του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας (ΕΙΡ) στις 27 Απριλίου 1941.

Παρασκευή 16 Αυγούστου 2013

...σε δεύτερο πλάνο



Σε δεύτερο πλάνο
ένα σμάρι δελφίνια
φαίνονται – χάνονται
σκίζουν τα νερά και πάνε μακριά
κάποιοι προσπαθούν να τα φωτογραφίσουν
μάταιος κόπος.

Σε πρώτο πλάνο
ένα βατραχοπεδιλάτο θηλυκό μωρό
φαίνεται – χάνεται
ανάμεσα σε πέντε γιαγιάδες-μαμάδες-νταντάδες-κυράδες
σκούζει αδιάκοπα και δεν πάει πουθενά
προσπαθεί να επιπλεύσει στον σκληρό κόσμο της αγάπης
μάταιος κόπος.

Σε τρίτο πλάνο
ένα αγέρωχο λευκό σιδερένιο πουλί
ψηλά στον αίθριο ουρανό
ένα αεροπλάνο
φαίνεται – χάνεται
του ήλιου όμορφο παιχνίδι
σκίζει τον αιθέρα και πάει μακριά
ποιος ξέρει πού;

Στου Αιγαίου να νερά
πλατσουρίζουμε γλυκά
Στου Αιγαίου τα νερά
τα παιδία παίζει.
 

Στον Αη Γιάννη του Αιγαίου, 5 Αυγούστου 2011
η τελευταία στροφή είναι ελαφρά παράφραση από ένα ρεφραίν του τραγουδιού «η κολυμβήτρια», του συγκροτήματος «Χάνομαι γιατί Ρεμβάζω».

Παρασκευή 9 Αυγούστου 2013

Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση 4

 




















Κακώς τα δεχτήκαμε!
Σήμερα, 9 Αυγούστου 2013, κάποια παλικάρια με συντροφιά εισαγγελέα ανέβηκαν στο Πήλιο και φόρτωσαν πάνω στις συχνότητες της ΕΡΤ την εικόνα της ονομαζόμενης ΔΤ.

Το μαύρο κάλυψε και το τελευταίο φωτεινό σημείο, το αναλογικό σήμα της ΕΡΤ που έπαιρνε ο πομπός του Πηλίου από τον δορυφόρο της ΕΒU και το μοίραζε σε όλη την Κεντρική Ελλάδα.

Ο Βόλος δεν βλέπει, πλέον, ΕΡΤ στις οθόνες.
Δεν βλέπει, πλέον.
Καληνύχτα.

Τετάρτη 7 Αυγούστου 2013

Ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Βόλου κλείνει.

στην παράγκα της ερα Βολου, 12 Ιουνίου 2013


Ο πρώτος στην Ελλάδα περιφερειακός Ραδιοφωνικός Σταθμός του τότε Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας (Ε.Ι.Ρ), που δημιουργήθηκε στον Βόλο, από Βολιώτες ραδιοερασιτέχνες με πρωτοπόρο τον Γ.Κοντογεωργίου και εγκαινιάστηκε στις 12 Ιουνίου 1948, κλείνει, συμπολίτες!

Κατά τραγική σύμπτωση, το μαύρο στην ΕΡΤ έπεσε στις 11 Ιουνίου 2013, μετά από 65 χρόνια αδιάλειπτης λειτουργίας του δικού μας Σταθμού. Σήμερα, 7 Αυγούστου 2013, 58 ημέρες μετά, ο Σταθμός εξακολουθεί να εκπέμπει, χάρη στην αυτοθυσία των ανθρώπων που τον λειτουργούν όλα αυτά τα χρόνια.

Σ’ αυτό το μεταξύ, οι ντόπιοι υπάλληλοι της τρόικας, με προεξάρχον το άξιο τέκνο της αείποτε διαπλοκής των μέσων μαζικής επικοινωνίας με την εκάστοτε κυβέρνηση, προσπαθούν εναγωνίως να στήσουν έναν λεγόμενο «νέο φορέα», σαφέστατα έχοντας κατά νου να στήσουν ένα μαγαζάκι κυβερνητικής προπαγάνδας, έτοιμο εγκαίρως για επερχόμενες εκλογές.

Στο πλαίσιο αυτού, λοιπόν, του «σχεδιασμού» (ο Θεός να τον κάνει…), από τους δέκα εννιά (19) περιφερειακούς σταθμούς της ΕΡΤ: (αλφαβητικά) Βόλου, Ζακύνθου, Ηρακλείου, Ιωαννίνων, Καβάλας, Καλαμάτας, Κέρκυρας, Κοζάνης, Κομοτηνής, Λάρισας, Μυτιλήνης, Ορεστιάδας, Πάτρας, Πύργου, Ρόδου, Σερρών, Τρίπολης, Φλώρινας, Χανίων, οι δώδεκα (12) παραμένουν με προφανέστατη υποστελέχωση: Ηρακλείου, Ιωαννίνων Κέρκυρας, Κοζάνης, Κομοτηνής, Λάρισας, Μυτιλήνης, Ορεστιάδας, Πάτρας, Ρόδου, Τρίπολης, Φλώρινας. και οι επτά (7) κλείνουν:

Βόλου, Ζακύνθου, Καβάλας, Καλαμάτας, Πύργου, Σερρών και Χανίων.

Ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Βόλου κλείνει, τον κλείνουν, δεν τους χρειάζεται.

Σκοπός αυτού του σημειώματος δεν είναι να αναφερθεί, για μία ακόμη φορά, στο «ένδοξο παρελθόν», στην «μακρόχρονη προσφορά», σ’ όλα αυτά τα σπουδαία και ωραία που έχουμε συνηθίσει να λέμε και ν’ ακούμε στον αέρα, πάντα ανέξοδα και αδιέξοδα.

Σκοπός του είναι να ρωτήσει την λεγόμενη «τοπική κοινωνία» του όμορφου Βόλου μας, ποια είναι η άποψή της γι’ αυτό το κλείσιμο. Μετά το «σοκ» του πρωινού της 12ης Ιουνίου, όπου με τον ένα ή τον άλλο τρόπο πολλοί, αλλά όχι όλοι, έσπευσαν, για επικοινωνιακούς, προφανώς, λόγους να δηλώσουν «την αμέριστη συμπαράστασή τους», έπεσε η γνωστή «σιγή ασυρμάτου» (που ευτυχώς δεν εξαπλώθηκε στις συχνότητες της ΕΡΑ Βόλου) και όλοι απεσύρθησαν στις συνήθεις δραστηριότητές τους, όπου δεν χωράνε αλλότρια προβλήματα.

Τώρα ο Σταθμός κλείνει, η παραδοσιακή παράγκα πίσω απ’ τον Άγιο Κωνσταντίνο αργά ή γρήγορα θα ερημώσει, ίσως κάποτε και να κατεδαφιστεί, οικόπεδο-φιλέτο είναι, ποια ιστορία και πράσινα άλογα, κάποιος θα ανακαλύψει εκεί (μπορεί και το ίδιο το περιβόητο ΤΑΙΠΕΔ) ότι μπορεί να γίνει «πόλος ανάπτυξης» για ποιος-ξέρει-ποια αναγκαία δια το εθνικόν συμφέρον δραστηριότητα.

Μαζί του κλείνουν και τα μικρόφωνά του. Αυτά τα μικρόφωνα που φιλοξένησαν, πάντοτε δωρεάν, τις απόψεις πολιτικών και άλλων που ήθελαν να γίνουν, προέδρων και συμβούλων κάθε φορέα αυτής της πόλης, κινημάτων, «εναλλακτικών» και «απλών» πολιτών, την έκφραση κάθε καλλιτεχνικής ευαισθησίας και την στήριξη κάθε πολιτιστικής δραστηριότητας, την ενημέρωση για τα «μικρά» και τα «μεγάλα» θέματα της μικρής μας κοινωνίας.

Πού είναι σήμερα όλοι αυτοί; Βουλευτές, Δήμαρχοι, Αντιδήμαρχοι, Νομάρχες και Αντινομάρχες, Σύμβουλοι και συμβουλάτορες, εκλεγμένοι και υποψήφιοι, τέως και νυν και αεί, εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες, Πρόεδροι (…αν πετάξεις μια πέτρα…) και Αντιπρόεδροι Φορέων, Σωματείων, πάσης φύσεως Συλλόγων, όλοι, τέλος πάντων, που διαχρονικά ενδιαφέρθηκαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο για τα «κοινά» (και τετριμμένα, λέμε εμείς…) αυτής της γειτονιάς του κόσμου, όπου μας έλαχε να ζούμε, και στηρίχθηκαν από τον Ραδιοφωνικό Σταθμό Βόλου;

Ο Σταθμός κλείνει. Λυπούνται, χαίρονται, αδιαφορούν, κανείς δεν ξέρει, άκρα (του τάφου…) σιωπή στον κάμπο βασιλεύει, μόνο από μακριά, κάπου-κάπου, ακούγονται κάποιες άσφαιρες τουφεκιές, σαν αντίλαλος μιας μάχης που έχει ήδη προδοθεί.

Προσωπικά λυπούμαστε βαθύτατα. Και για το κλείσιμο της φωνής της Μαγνησίας και για το κατάντημα της τοπικής μας κοινωνίας.
(δημοσιεύτηκε απ' ευθείας στους δημοσιογραφικούς ιστοχώρους www.myvolos.net, www.magnesianews.gr και www.ertopen.com την Τετάρτη 07.08.2013, στις βολιώτικες εφημερίδες "Θεσσαλία" και "Ταχυδρόμο" την Πέμπτη 08.08.2013 και ταξίδεψε ανεξέλεγκτα στα θολά νερά του φατσοβιβλίου)

Τετάρτη 31 Ιουλίου 2013

η στάθμευση στον Αη Γιάννη

Μετά χαράς διάβασα ότι από την Παρασκευή 26.07.2013 (της Αγίας Παρασκευής, μεγάλη η χάρη της) στον Αη Γιάννη του Αιγαίου θα κυκλοφορεί το ιδιόκτητο λαστιχοφόρο τρενάκι του Δήμου Ζαγοράς-Μουρεσίου, το οποίο θα μεταφέρει δωρεάν τους επισκέπτες-τουρίστες από/προς το λεωφορείο του υπεραστικού ΚΤΕΛ που σταματά ψηλά στην αρχή του περιφερειακού δρόμου.
Άξιον και δίκαιον. Διότι έχουν δει τα μάτια μας πολλούς ανθρώπους όλων των φύλλων, ηλικιών, εθνοτήτων, αποχρώσεων και λοιπών χαρακτηριστικών να ταλαιπωρούνται βαρύτατα ανεβοκατεβαίνοντας φορτωμένοι με αποσκευές και άλλα χρειώδη.
Το γιατί δεν κατεβαίνει το λεωφορείο στο χωριό, είναι επίσης γνωστό. Διότι ενώ στον περιφερειακό μπορεί να κινηθεί άνετα και φτάνει εύκολα μέχρι το παραλιακό parking, φεύγοντας πρέπει να περάσει από τον παραλιακό δρόμο μέχρι τη στροφή της εκκλησίας για να πάρει τον ανήφορο. Σ’ αυτή τη διαδρομή ο δρόμος δεν είναι ελεύθερος. Και δεν είναι ελεύθερος, απλούστατα διότι στον δρόμο παρκάρουν οχήματα πάσης φύσεως όπου υπάρχει, κατά την κρίση των οδηγών, χώρος όπου μπορεί να παρκάρει ένα αυτοκίνητο. Αγνοώντας το πλάτος και τις λοιπές ανάγκες κίνησης των μεγάλων λεωφορείων.
Βεβαίως ο ποδηλατόδρομος, για τον οποίο κάποια στιγμή αισθανθήκαμε περήφανοι οι λάτρεις του τόπου και του ποδηλάτου, έχει ακυρωθεί «τοις πράγμασιν» στο μεγαλύτερο μήκος του. Έρμαιο ο παραλιακός δρόμος στα αυτοκίνητα, ακόμη κι όταν τα δύο μεγάλα parking, με τα οποία ευλογήθηκε ο Αη Γιάννης, διαθέτουν κενές θέσεις.
Ούτε συνείδηση, ούτε νοοτροπία υπάρχει, αυτό είναι δεδομένο. Και η τεχνική λύση του προστατευμένου με κορύνες ποδηλατοδρόμου είναι προφανές ότι δεν επαρκεί (είναι κι αυτό ένα καλό παράδειγμα για όσους εισηγούνταν και εξακολουθούν να πιστεύουν ότι το ίδιο σύστημα θα μπορούσε να ευδοκιμήσει στον Βόλο). Τι μένει;
Μένει η ανάγκη για σοβαρή, διαρκή αστυνόμευση. Που αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει καθόλου, και πώς είναι δυνατόν να υπάρξει όταν ολόκληρη η Αστυνομία του Ανατολικού Πηλίου συνοψίζεται σε ένα Τμήμα, στις Μηλιές! Τι να προκάνουν κι αυτά τα λίγα όργανα;
Όμως ο Αη Γιάννης έχει το προνόμιο να διαθέτει Λιμενικό Σταθμό. Κι εδώ αρχίζουν οι απορίες μου.
Στον Βόλο, το Λιμενικό Σώμα ασκεί πλήρη τροχονομικό έλεγχο, τουτέστιν ελέγχει ροή και στάθμευση, μέχρι και αλκοτέστ, στην παραλιακή οδό Αργοναυτών, από το Τελωνείο μέχρι τον Άγιο Κωνσταντίνο. Έχει απολύτως αυτή την αρμοδιότητα και την ασκεί πλήρως, διαβιβάζοντας μάλιστα ταχύτατα τα μη πληρωθέντα πρόστιμα στο Δημόσιο Ταμείο, όπου γίνονται αυτομάτως απαιτητά.
Γιατί, λοιπόν, δεν ασκεί το Λιμενικό Σώμα αυτή την αρμοδιότητα και στην παραλιακή οδό του Αη Γιάννη;
Δεν ξέρω αν ο Δήμος έχει ζητήσει κάτι τέτοιο, δεν ξέρω ποια είναι η απάντηση του Λιμεναρχείου και θα με ενδιέφερε να την μάθω. Υποψιάζομαι ότι θα βασίζεται στην «έλλειψη προσωπικού», δηλαδή στην έλλειψη ενός μέρους αυτών των κατάπτυστων, ανεπρόκοπων και κοπανατζήδων δημοσίων υπαλλήλων, που καθημερινά διογκώνουν το δημόσιο χρέος της χώρας μας (!!).
Πάντως εγώ δεν βλέπω άλλη δυνατότητα, αν θέλουμε ο παραλιακός δρόμος του Αη Γιάννη να μένει ελεύθερος από παρκαρισμένα αυτοκίνητα, ώστε αφ’ ενός να μπορούν να περνούν τα λεωφορεία του ΚΤΕΛ και τα τουριστικά και αφ’ ετέρου – το και σημαντικότερο, κατά τη γνώμη μου – να απαλλαγεί ο τόπος απ’ αυτό το απαράδεκτο σιδερόφρακτο μέτωπο που υπάρχει σήμερα.

Εκτός κι αν ο Δήμος Ζαγοράς-Μουρεσίου αποκτήσει, τώρα που σ’ όλη την Ελλάδα διαλύθηκε, πολυπληθή Δημοτική Αστυνομία…
(δημοσιεύτηκε στον βολιώτικο "Ταχυδρόμο" την Τετάρτη 31.07.2013)

Σάββατο 13 Ιουλίου 2013

...βοήθα καλέ μου, μη φαγωθούμε μεταξύ μας



Στα τέλη του 2009, όταν όλα τα σημάδια έδειχναν την επερχόμενη θύελλα αλλά εμείς ζούσαμε ακόμη «όπως πριν», το μυαλό μου ανέσυρε έναν στοίχο του Κ.Χ.Μύρη από το «Χρονικό» του Γιάννη Μαρκόπουλου, τραγουδισμένο αξεπέραστα το 1972 από τον Νίκο Ξυλούρη.
…Μεγάλωσαν τα γένια μας,
η ψυχή μας αλλιώτεψε,
αγριεμένο το σκυλί γαβγίζει τη φωνή του,
βοήθα, καλέ μου, μη φαγωθούμε μεταξύ μας…
Το έγραψα, το τύπωσα σε πολλά αντίτυπα, το κόλλησα πάνω απ’ το γραφείο μου, το μοίρασα σ’ όλους τους συναδέλφους.
Είπα «να δείτε που αυτό θα ‘ναι το πιο σημαντικό στους καιρούς που έρχονται».
Ύστερα άρχισαν οι βροντές, που πάντα προηγούνται της καταιγίδας. Βροντές-ομοβροντίες. Όχι από κανονικά πυροβόλα, από εκτοξευτήρες βομβίδων κρότου-λάμψης και χημικών σκευασμάτων. Τα παλιά εγχειρίδια του καλού κυρίου Γκαίμπελς, συνταιριασμένα με τα νεώτερα του κυρίου Γεωργαλά, ανασύρθηκαν από το χρονοντούλαπο της ιστορίας, στο οποίο χρονοντούλαπο, σημειωτέον, το ίδιο το ΠαΣοΚ τα είχε βάλει επί πατρός, και, αφού πλέον το πιστόλι πάνω στο τραπέζι του Γιώργου είχε γυρίσει κατά πάνω του και κατά πάνω μας, άρχισε η ολομέτωπη επίθεση.
Πρώτα ήρθε κι έσκασε το «μαζί τα φάγαμε», με το οποίο ενοχοποιηθήκαμε αυτομάτως άπαντες και, σχεδόν αμέσως – άλλο που δε θέλαμε – αρχίσαμε να στραβοκοιτάμε τον γείτονά μας, που έπαιρνε επιδότηση για τις ελιές του στα κατσάβραχα, που είχε την κόρη του στο ΙΚΑ, που έπαιρνε αναπηρική σύνταξη, που είχε τρίτο ξάδερφο διαχειριστή ευρωπαϊκού προγράμματος, που είχε ένα κληρονομικό εξοχικό στο Πήλιο, που πήγαινε κάθε τρίτη μέρα στο τσιπουράδικο, που είχε βάρκα και πήγαινε για ψάρεμα, που ψώνισε πέρυσι καινούργιο μηχανάκι, που φώναξε τον υδραυλικό και δεν του ζήτησε απόδειξη.
Ύστερα άρχισαν τα περί φοροδιαφυγής σημαντικά. Αρχίσαμε κι εμείς να απεχθανόμαστε συλλήβδην όλους τους φοροφυγάδες περιπτεράδες, ηλεκτρολόγους και υδραυλικούς, καυστηρατζήδες, συνεργάδες, ψιλικατζήδες, καφετζήδες, γιατρούς, μηχανικούς, δικηγόρους, φαρμακοποιούς, οικοδόμους πάσης ειδικότητος, κουλουρτζήδες, λαϊκατζήδες, ΔΕΗτζήδες και ΟΤΕτζήδες, εμπόρους και εμποράκους, εφοριακούς, δικαστές, στρατιωτικούς, κομμωτές, μαγείρους, συμβούλους γενικώς, δημάρχους, δημοσιογράφους, φωτογράφους, ζωγράφους, εργάτες, αγρότες, φοιτητές (αυτό μου βγήκε αυθόρμητα, ήταν, κάποτε, ένα σύνθημα…), φουρνάρηδες, μανάβηδες και μπακάληδες, όλους τους βάλαμε στο μάτι, δεδομένου ότι μόνο εμείς και κανένας άλλος επί ελληνικής γης ήμασταν πάντα συνεπείς προς τις φορολογικές προς την πατρίδα υποχρεώσεις μας. Μόνο εμείς.

Τρίτη 2 Ιουλίου 2013

Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση 3

...ύστερα συνέβησαν "δραματικά" γεγονότα:

21.06.2013 παραιτήθηκαν από την κυβέρνηση οι εκπρόσωποι της Δημοκρατικής Αριστεράς (ΔΗΜ.ΑΡ) του προέδρου Φώτη Κουβέλη
24.06.2013 ανασχηματίστηκε η κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας (Ν.Δ) - Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος (Πα.Σο.Κ) και, επιτέλους, ορίστηκε αντιπρόεδρος και υπουργός εξωτερικών ο διάπυρρος προς Αντώνιον ευχέτης, πρόεδρος κ. Ευάγγελος Βενιζέλος

πήρα μια βαθιά ανάσα. είπα τώρα που μας έγιναν τα τρία δύο (κόμματα, για να μην παρεξηγηθώ...) δεν μπορεί, κάτι το ωραίον θα μας προκύψει.

ταυτοχρόνως η κλεισμένη ΕΡΤ, με τους δυο χιλιάδες τόσους απολυμένους πασών των ειδικοτήτων, συνεχίζει να εκπέμπει κανονικότατα, διαδικτυακά και, προσφάτως, αναλογικά από τον σταθμό του Πηλίου και όχι μόνο.

α ναι! τώρα υπάρχει και αρμόδιος υφυπουργός, ο κ. Παντελής Καψής. έδεσε το γλυκό.

όλα στο μαύρο! στο μαύρο κι άραχλο!!...

Παρασκευή 14 Ιουνίου 2013

Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση 2


  • Εσύ που χάρηκες επειδή "γλιτώνεις" τα 4€ τον μήνα για την ΕΡΤ, σκέψου πόσα λεφτά έχω πληρώσει εγώ για τον δρόμο που οδηγεί στη βίλα σου κάπου στο Πήλιο.
  • Εσύ που χάρηκες επειδή "γλιτώνεις" τα 4€ τον μήνα για την ΕΡΤ, σκέψου ότι μέσα από την ΕΡΤ έγινε γνωστή σ' όλον τον κόσμο η Πόλη σου και το Μουσικό της Σχολείο.
  • Εσύ που χάρηκες επειδή "γλιτώνεις" τα 4€ τον μήνα για την ΕΡΤ, σκέψου ότι τα τούρκικα σήριαλ διατίθενται στα ελληνικά ιδιωτικά κανάλια δωρεάν, επιδοτούμενα από το τουρκικό κράτος, με ΜΟΝΟ όρο να μην μεταγλωττίζονται - ώστε να ακούγεται δυνατά και καθαρά η τουρκική γλώσσα μέσα στο ελληνικό (;) σαλόνι σου.
  • Εσύ που χάρηκες επειδή "γλιτώνεις" τα 4€ τον μήνα για την ΕΡΤ, σκέψου πόσα λεφτά πληρώνεις στα ιδιωτικά κανάλια όταν χάνεις 20 λεπτά από τη ζωή σου σε ένα "διαφημιστικό διάλειμμα", όπου και την "ελευθερία" του ζάπινγκ σου την έχουν καταργήσει οι μεταξύ τους συμφωνίες.
  • Εσύ που χάρηκες επειδή "γλιτώνεις" τα 4€ τον μήνα για την ΕΡΤ, σκέψου απλά ΠΟΣΟ ΚΑΝΕΙ ΕΝΑΣ ΚΑΦΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ.


Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση

Το απόγευμα της Τρίτης 11.06.2013, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και άλλα πολλά Συμεών Κεδίκογλου ανακοινώνει με αυτόν τον γκεμπελικό τρόπο το κλείσιμο της Ελληνικής Ραδιοφωνίας Τηλεόρασης.

Γύρω στις 12:00 τα μεσάνυχτα της ίδιας Τρίτης η μαυρίλα του λόγου του και της ψυχής του επεκτείνεται στις οθόνες της ΕΤ1, της ΝΕΤ και της ΕΤ3.
Η ΕΡΤ εξακολουθεί να εκπέμπει από το Ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής και πρώτος ο τηλεοπτικός σταθμός του ΚΚΕ, ο 902, αρχίζει να την αναμεταδίδει. Αμέσως μετά παίρνουν σειρά οι ιστότοποι και η εικόνα φτάνει "ζωντανά" στα πέρατα του κόσμου. Το απόγευμα της Πέμπτης 13.06.2013 οι "πειρατικές" εικόνες της ΝΕΤ επανέρχονται στις οθόνες των ελληνικών σπιτιών, κόντρα σε όλες τις παραληρηματικές δηλώσεις των "αρμοδίων" τρικομματικών παραγόντων. 
Στον Βόλο, με τον παλαιότερο ραδιοφωνικό σταθμό της ελληνικής περιφέρειας, από το 1948 σε συνεχή λειτουργία, η μετάδοση δεν σταμάτησε ούτε στιγμή. Με συντροφιά πλήθους κόσμου, από την πρώτη στιγμή.

Αυτό το ιστολόγιο δεν έχει ειδησεογραφικό χαρακτήρα - υπάρχουν πολλά τέτοια.
Αυτό το ιστολόγιο είναι αυτοβιο- κατα- γραφικό.
Αυτές οι στιγμές καταγράφηκαν με ανεξίτηλα χρώματα στην εξηντάχρονη ιστορία μου. 
Τα υπόλοιπα είναι Ιστορία... 

αγάπες...


είμαστε και θα είμαστε για πολύ ακόμη ζωντανοί...
(δημοσίευση στην "Θεσσαλία" την Τετάρτη 12.06.2013)




Το Κοιμητήριο και τα αυτοκίνητα

Μέσα στον Μάιο του 2013, αιφνιδίως και άνευ ετέρου, η ηγεσία του Δημοτικού Κοιμητηρίου Βόλου αποφάσισε την απαγόρευση εισόδου οχημάτων στον χώρο, προκαλώντας τις (εύλογες, κατά την γνώμη μου) διαμαρτυρίες των επισκεπτών. Η άποψη του ιστολογίου διατυπώθηκε στο κείμενο που ακολουθεί...

Τον Σεπτέμβριο του 1994, επί Δημάρχων Δημήτρη Πιτσιώρη και Στέφανου Φούσκη, το Διαδημοτικό Κοιμητήριο στον Κούκο υπήρχε μόνον ως οικόπεδο, αγορασμένο από κοινού από τους Δήμους Βόλου και Νέας Ιωνίας. Προκειμένου, λοιπόν, να κατασκευασθεί Κοιμητήριο σ’ αυτό το οικόπεδο, ο Δήμος Βόλου προκήρυξε έναν αρχιτεκτονικό διαγωνισμό – κι όποιος πιστεύει ότι ένα Κοιμητήριο είναι μία «απλή υπόθεση», ως συνήθως, γελιέται. Χρειάζεται ένα ολόκληρο σχέδιο, κάτι σαν ένα μικρό χωροταξικό, πολεοδομικό, ρυμοτομικό σχέδιο, χρειάζεται οδικό δίκτυο και κυκλοφοριακή οργάνωση, χρειάζεται αρχιτεκτονική ανάλυση και σχεδίαση των κτηρίων που θα περιλαμβάνει.

Μία από τις μελετητικές ομάδες που συμμετείχαν στον διαγωνισμό, ζήτησε την δική μου άποψη σχετικά με την κυκλοφοριακή οργάνωση και λειτουργία του Κοιμητηρίου, για να την συμπεριλάβει στην πρότασή της. Στο κείμενο που κατατέθηκε στον διαγωνισμό έγραφε επί λέξει:

«Για να αποφεύγεται αυτή η ταλαιπωρία των πεζών (σσ. υπάρχουν προηγουμένως αναφορές στις μεγάλες οριζόντιες κλίσεις κάποιων δρόμων) και συνάμα να ελαττωθεί σχεδόν στο μηδέν η κυκλοφορία οχημάτων επισκεπτών μέσα στον χώρο του Νεκροταφείου, προτείνουμε
να κινούνται σε σταθερή βάση μέσα στο Νεκροταφείο δύο (2) μικρά, κατά προτίμηση ηλεκτροκίνητα, λεωφορεία
Τα λεωφορεία αυτά θα ανήκουν στον πάγιο εξοπλισμό και οι οδηγοί τους θα είναι μόνιμοι υπάλληλοι του Νεκροταφείου.
Θα πραγματοποιούν συνεχώς "δρομολόγια"- αντίρροπες κυκλικές κινήσεις στους δρόμους, με στάσεις όπου το ζητούν οι επιβάτες. Θα έχουν αφετηρία-τέρμα στον χώρο των γραφείων Διοίκησης, όπου θα διαμορφωθεί κατάλληλος χώρος αναμονής.
Σε περίπτωση που είναι ηλεκτροκίνητα, το βράδυ, μετά το κλείσιμο του Νεκροταφείου, θα φορτώνουν τις μπαταρίες τους για την κίνηση της επόμενης μέρας (τα ηλεκτροκίνητα είναι προτιμότερα για περιβαλλοντικούς, κυρίως, λόγους)
Το είδος των οχημάτων, ο τρόπος λειτουργίας τους, το αν οι επιβάτες θα πρέπει να πληρώνουν κάποιο εισιτήριο και σε ποιο ύψος καθώς και άλλα οικονομικής φύσης ζητήματα, είναι αντικείμενο μιας μικρής τεχνικοοικονομικής μελέτης, που θα γίνει σε επόμενη φάση.
Κατά την άποψή μας η μετακίνηση των επισκεπτών θα πρέπει να γίνεται ή εντελώς δωρεάν ή με συμβολικό αντίτιμο.
Εφ' όσον λειτουργήσουν ικανοποιητικά τα μικρά λεωφορεία να απαγορευτεί εντελώς η είσοδος οχημάτων επισκεπτών στον χώρο, με όλα τα προφανή πλεονεκτήματα για την λειτουργία του Νεκροταφείου».

Ως συνήθως σ’ αυτή την πόλη γέλασε, πάλι, κάθε «σώφρων», που ακούει ξαφνικά αυτό που δεν μπορεί να βάλει το μικρό μυαλό του. Από την άλλη μεριά, ο αρχιτεκτονικός διαγωνισμός έμεινε στην υποβολή των προτάσεων επτά (7) μελετητικών ομάδων που βραβεύτηκαν όλες (!!), το Κοιμητήριο οργανώθηκε το 1995 με σχέδια της Τεχνικής Υπηρεσίας του Δήμου Βόλου και, για να είμαι ειλικρινής, καλά οργανώθηκε, τόσο στο πεδίον, όσο και στην κτηριακή υποδομή.

Το θέμα της κυκλοφορίας οργανώθηκε επίσης καλά, με άνετους δρόμους μέσα και μεγάλους χώρους στάθμευσης έξω από την πύλη εισόδου-εξόδου. Με την κίνηση των αυτοκινήτων μέσα στον χώρο δεν ασχολήθηκε κανείς, άλλωστε τα πρώτα ταφικά τετράγωνα είναι κοντά στην πύλη και φτάνονται εύκολα με τα πόδια, άρα στην αρχή τα αυτοκίνητα έμεναν απ’ έξω και όλοι ήταν ευχαριστημένοι.

Ύστερα το Κοιμητήριο επεκτάθηκε. Ούτε όταν οι ανάγκες άρχισαν να ωθούν σταδιακά τα νέα ταφικά τετράγωνα προς τα ψηλώματα ασχολήθηκε κανείς να δει τι θα γίνει κάποτε με τα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν ανενόχλητα στους δρόμους του Κοιμητηρίου.

Τώρα το «κάποτε» φαίνεται ότι έφτασε. Ακούω και διαβάζω ότι απαγορεύτηκε η είσοδος αυτοκινήτων, χωρίς, φυσικά, να έχει προβλεφθεί άλλος τρόπος μεταφοράς των πονεμένων ανθρώπων στο σημείο προορισμού τους (κανείς δεν πάει για βόλτα στο νεκροταφείο…) πέραν του γνωστού «δύο» που προϋποθέτει βαρύ λαχάνιασμα στον ανήφορο. Κι αν άκουσα καλά «συζητιέται» να υπάρξει όχημα στο οποίο οι επισκέπτες να πληρώνουν κόμιστρο για την μεταφορά τους;

Το θεωρώ απαράδεκτο – στο τέλος θα πληρώνουμε και τον αέρα που ανασαίνουμε – και επαναφέρω την πρότασή μου του 1994, με την ίδια ακριβώς διατύπωση:

να κινούνται σε σταθερή βάση μέσα στο Νεκροταφείο δύο (2) μικρά, κατά προτίμηση ηλεκτροκίνητα, λεωφορεία
Εφ' όσον λειτουργήσουν ικανοποιητικά τα μικρά λεωφορεία, να απαγορευτεί εντελώς η είσοδος οχημάτων επισκεπτών στον χώρο, με όλα τα προφανή πλεονεκτήματα για την λειτουργία του Νεκροταφείου.


Ίσως το 2013 κάποιοι να μην γελάσουν όπως γέλασαν το 1994.

(επιστολή, στάλθηκε στις 05.06.2013 και στις τρεις βολιώτικες εφημερίδες "Θεσσαλία", "Ταχυδρόμο" και "Μαγνησία". η "Μαγνησία" την ανέβασε στον ιστότοπό της www.magnesianews.gr και μίλησε μαζί μου από την συχνότητα του Ράδιο ΕΝΑ, ο "Ταχυδρόμος" την δημοσίευσε μετά φωτογραφίας την επόμενη μέρα, η "Θεσσαλία" δεν την δημοσίευσε, άγνωστο γιατί...) 

Δευτέρα 15 Απριλίου 2013

Γεια σας παιδιά...

Ύστερα πέρασαν οι μέρες...
Τα κυκλο-φ-οριακά δεν ξαναφάνηκαν στις σελίδες της βολιώτικης "Θεσσαλίας" και κανείς "εκ των έσω" δεν ενδιαφέρθηκε να μάθει γιατί και πώς.
Ήταν και η τρόικα εδώ, σκληρές διαπραγματεύσεις διεξάγονταν, ίσως ήταν απασχολημένοι οι άνθρωποι, ποιος μπορεί να ξέρει;
Εμείς εξακολουθούμε, σε πείσμα όλων, να υπάρχουμε...
Και να ψάχνουμε τις ωραίες στιγμές μέσα στην καθημερινή μαυρίλα.

Ωραίες στιγμές μας προσφέρει, εδώ και χρόνια, το Μουσικό Σχολείο Βόλου.
Το κείμενο, που δημοσιεύτηκε στην τοπική εφημερίδα "Ταχυδρόμος" στις 07.04.2013, τα λέει, πιστεύω, όλα:


Γεια σας παιδιά…

…Παιδιά του Μουσικού Σχολείου Βόλου. Για μία ακόμη φορά γεμίσατε την ψυχή μας με φως, γεμίσατε τούτη την πόλη με πολιτισμό.
2 και 3 Απριλίου 2013, στην αίθουσα της Παλαιάς Ηλεκτρικής Εταιρείας, συναυλία-αφιέρωμα στην θεία μουσική του Μάνου Χατζιδάκι. Μετά από τον κινηματογραφικό Μίκη Θεοδωράκη, το συνολικό έργο του Σταύρου Ξαρχάκου, την διαδρομή του Γιώργου Νταλάρα, την ανάμνηση της Σμύρνης πέρυσι, στα 90 χρόνια από την καταστροφή, σειρά φέτος είχε ο Μάνος.
Μία ορχήστρα μουσικής δωματίου με 28 όργανα, μία χορωδία με 72 εφηβικές φωνές και 15 σολίστ τραγουδιστές επί σκηνής – μία μουσική πανδαισία, με τον γενικό τίτλο «Ο Μάνος Χατζιδάκις στην οδό νεανικών ονείρων». Από την πιανιστική Μικρή Λευκή Αχιβάδα και την Λαϊκή Ζωγραφιά της Αρχόντισσας του 1954, στα συμφωνικά σύννεφα και την προσωπογραφία της μητέρας από το Χαμόγελο της Τζοκόντας του 1965. Από την Βουλή των Ορνίθων, επίσης του 1965, και το κρυμμένο μυστικό της Αλίκης Βουγιουκλάκη, στον αητό χωρίς φτερά, στον χορευτικό ηθοποιό του Δημήτρη Χορν, στην Αμπελιώτισσα του Καπετάν Μιχάλη. Δύσκολα κομμάτια, απαιτητικά και για τα όργανα και για τους τραγουδιστές – τίποτε δεν είναι εύκολο στις συνθέσεις του Χατζιδάκι. Στο κλείσιμο, τα τιμημένα με όσκαρ Παιδιά του Πειραιά.
Εξαιρετικά τα Παιδιά του Βόλου. Και το επίσης εξαιρετικό είναι ότι ενώ κάθε χρόνο η σύνθεση των σχημάτων και των σολίστ αλλάζει (υποχρεωτικά, αφού τα παιδιά μεγαλώνουν κι ανοίγουν γι’ αλλού τα φτερά τους και καινούργια παιδιά παίρνουν την σκυτάλη της γνώσης και της δημιουργίας), η ποιότητα παραμένει ίδια, στα ίδια υψηλά επίπεδα.
Το Σχολείο είναι που παραμένει όλα τα χρόνια στα ίδια υψηλά επίπεδα. Κι αυτουνού η σύνθεση αλλάζει, όμως οι γενικές αρχές παραμένουν αναλλοίωτες: «υπάρχει μια δίψα, υπάρχει μι’ αγάπη, υπάρχει μια έκσταση…» όπως θα ‘λεγε και ο Σεφέρης. Ένα Σχολείο, που κάθε μέρα αποδεικνύει ότι η Δημόσια Εκπαίδευση στην χώρα μας έχει τις δυνατότητες, με λίγα μέσα και πολλή θέληση, να κάνει θαύματα, δίνοντας στα Ελληνόπουλα γνώση κι αγάπη για τον τόπο τους. Γιατί η μουσική και το τραγούδι, που διαιωνίζουν τους ζώντες ήχους και την ζώσα γλώσσα των Ελλήνων, είναι γνώση υψηλής αξίας, υψηλότερης, κατά την γνώμη μας – και μη προς κακοφανισμό κανενός, παρακαλώ –, από πολλά άλλα σχολικά μαθήματα.
Συγχαρητήρια, λοιπόν. Στους Δασκάλους-Μύστες, στην Κυρία Διευθύντρια, στον Σύλλογο Γονέων, που στέκεται πάντα αρωγός και, κυρίως, στα Παιδιά.
Γεια σας ωραία Παιδιά του Μουσικού Σχολείου Βόλου!

Κυριακή 17 Μαρτίου 2013

κυκλο-φ-οριακα 744 13.03.2013



αυτό το κείμενο ΔΕΝ δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη "Θεσσαλία" την Τετάρτη 13.03.2013.
ο λόγος είναι ότι το κείμενο αναφέρεται (καταφέρεται, κατά την άποψη της εφημερίδας) σε ένα άρθρο της, στο οποίο η εφημερίδα ΠΡΕΠΕΙ να απαντήσει, αλλά δεν ΜΠΟΡΕΙ να απαντήσει, επειδή το κείμενο δημοσιέυεται σε στήλη και η εφημερίδα δεν επιτρέπεται να απαντάει σε μία στήλη της! 
κατόπιν αυτού επιλέγει να μην δημοσιεύσει την στήλη.
μέσα στα 22 χρόνια ύπαρξης της στήλης είναι η 3η φορά που η στήλη δεν δημοσιεύεται για συγκεκριμένο λόγο-κριτικό λόγο.


  • την 1η διότι η εφημερίδα θεώρησε ότι η στήλη κάνει έμμεση διαφήμιση της συγκεκριμένης εταιρείας που λειτουργούσε το Σύστημα Ελεγχόμενης Στάθμευσης στον Βόλο
  • την 2η διότι κάποια πρωταπριλιάτικα τρανταχτά ψέμματα της στήλης η εφημερίδα φοβήθηκε ότι θα προκαλούσαν κοινωνική αναστάτωση
  • αυτή είναι η 3η και ...καλύτερη.

Βόλος, η Πόλη μας


      Εδώ πάλι, η στήλη στη θέση της, καλημέρα συμπολίτες. Εν μέσω Καρναβαλιού, με την Ινδονησία στο πλάι μας, βαδίζουμε προς τα ευτυχή Κούλουμα 2013, με μία ακόμη προσπάθεια του Δήμου Βόλου να δημιουργήσει ένα κλίμα χαρούμενο στην κατσούφα πόλη μας. Μακάρι να πετύχει, χρειαζόμαστε όλοι λίγη χαρά, στις κατσούφες μέρες που περνάμε.

Περάσαμε μια (μικρή) σύγχυση την περασμένη Τετάρτη όταν είδαμε στην εφημερίδα μας ένα δισέλιδο με φωτογραφίες και ένα κείμενο που περιέγραφε τον Βόλο ως μία κατεστραμμένη πόλη που έχει επιπλέον ένα «χάος με την αναχρονιστική και επικίνδυνη σήμανση». Κι εμείς εδώ έχουμε κατ’ επανάληψη γράψει ότι ο Βόλος είναι κατά πάσα πιθανότητα η ελληνική πόλη με την καλύτερη οδική σήμανση. Τι συμβαίνει λοιπόν; Παρωπίδες; Αυτή η στήλη έχει αποδείξει, νομίζω, ότι δεν έχει. Λιβάνι στις Υπηρεσίες, τους συναδέλφους και τις Δημοτικές Αρχές; Τουναντίον μάλιστα, είναι πάμπολλες οι φορές που η στήλη έχει σχολιάσει αρνητικά επιλογές, πράξεις και παραλείψεις Αρχών και Υπηρεσιών, ας μην με βάλετε στον κόπο να ψάξω τα πολύτιμα αρχεία μου. Άρα τι συμβαίνει;

Συμβαίνει ότι στον Βόλο είναι εγκατεστημένες, με ρητές Κανονιστικές Αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου κάποιες χιλιάδες Πινακίδες Σήμανσης, σύμφωνα με τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας. Κάποιες χιλιάδες, λέω. Σκεφτείτε, δεν κάνει κακό: οι εφτά οριζόντιοι μονόδρομοι 28ης Οκτωβρίου, Γ.Καρτάλη/Γαλλίας, Γαζή, Κωνσταντά, Ρ.Φεραίου, Μαγνήτων, Δημάρχου Γεωργιάδου, που πάνε χοντρικά από Παγασών μέχρι Άναυρο, δημιουργούν κάτι λιγότερο από 300 σταυροδρόμια με τους καθέτους, επίσης μονοδρόμους, που συναντούν. Η σήμανση μίας διασταύρωσης μονοδρόμων απαιτεί έξι (6) Πινακίδες συν ακόμη μία (1) τουλάχιστον αν η μία από τις διασταυρούμενες οδούς έχει προτεραιότητα έναντι της καθέτου. Ένας (πάλι χοντρικός) υπολογισμός μας δίνει περίπου 2000 Πινακίδες σ’ αυτούς του εφτά (7)) δρόμους, μόνο για την ρύθμιση της ροής. Βάλτε τώρα και τους περιορισμούς στάθμευσης, που τοποθετούνται, όπου έχει αποφασιστεί, στην αρχή κάθε οικοδομικού τετραγώνου, βάλτε ειδικές ρυθμίσεις για ποδηλατοδρόμους, διαβάσεις πεζών και σχολικούς τροχονόμους, απαγορεύσεις διέλευσης και στάθμευσης ειδικά για φορτηγά, τοπικά όρια ταχύτητας, αναγγελίες σχολείων, ειδική σήμανση ήπιας κυκλοφορίας στην Ρ.Φεραίου και θα φτάσετε «χαλαρά» στις 2.500 Πινακίδες περίπου, επαναλαμβάνω μόνο σ’ αυτούς τους εφτά (7) δρόμους και τους καθέτους τους, που συγκροτούν, βεβαίως, τον κύριο αστικό οδικό ιστό. Ύστερα σκεφτείτε πόσος είναι ο υπόλοιπος Βόλος (ένας χάρτης δεν είναι άχρηστος…) πάνω από την Αναλήψεως/Αγίου Δημητρίου, κάτω από την Πολυμέρη, πέρα από την Παγασών, στα Παλιά, στη Νεάπολη, στους Αγίους Αναργύρους, παντού, και το εννοώ: παντού υπάρχει η προβλεπόμενη, σύμφωνα με τις Αποφάσεις, Σήμανση. Σίγουρα πάνω από 20.000 Πινακίδες του ΚΟΚ, όλες απαραίτητες για την εύρυθμη κυκλοφορία μέσα στην πόλη.

            Τα έγραψα όλα αυτά επειδή ξέρω καλά ότι εμείς οι οδηγοί συχνά δεν συνειδητοποιούμε την σήμανση, ιδίως στους δρόμους που καθημερινά διατρέχουμε. Όμως αν προσέξετε λίγο καλύτερα θα δείτε πως όλα είναι στη θέση τους, εκεί που πρέπει. Στην δεκαετία 2000-2010 ήμουν και εξεταστής υποψηφίων οδηγών, είχα τακτική επαφή με τους δασκάλους οδήγησης (κι έχω ακόμη, όταν συναντιόμαστε στους δρόμους) και πάντα τους ζητούσα να μου επισημαίνουν ζητήματα σήμανσης – όλα τα χρόνια πάνω από τρία (3) συγκεκριμένα σημεία δεν μου επεσήμαναν. Ας βγουν να με διαψεύσουν αν λέω ψέμματα. Μιλάω πάντα για τον Βόλο, τον «παλιό» Δήμο Βόλου, την Νέα Ιωνία δεν την ξέρω ακόμη καλά.

            Αυτό λοιπόν συμβαίνει, αδιαμφισβήτητα. Τώρα, το πώς απ’ αυτό φτάνουμε στον πηχυαίο τίτλο «Χάος με την αναχρονιστική και επικίνδυνη σήμανση στο Βόλο», παραθέτοντας δύο (2) φωτογραφίες και ένα (1) «χαρακτηριστικό παράδειγμα» στο «τριγωνάκι» Κωνσταντά-Σαράφη-Φιλιππίδη, όπου, λόγω ιδιαιτεροτήτων, απαιτείται επιπλέον σήμανση, που, αν δεν υπάρχει, κρύβει κινδύνους, εγώ δεν το ξέρω. Ούτε και μπορώ να φανταστώ σε τι αποσκοπεί αυτή η απολύτως αφοριστική και λανθασμένη «διαπίστωση» της εφημερίδας μας. Χώρια που κι αυτό το «αναχρονιστική» πάλι δεν ξέρω τι μπορεί να υποδηλώνει, έχουμε κι άλλη, πιο «μοντέρνα», ας πούμε, δυνατότητα οδικής σήμανσης και δεν το ξέρω; Άσε πια το «επικίνδυνη»!

            Τι να πω, ρε παιδιά; Ώρες-ώρες αισθάνομαι πραγματικά ότι ζω σε άλλη πόλη.

            Είναι άλλο θέμα, και αυτό είναι πράγματι πολύ σοβαρό, η συντήρηση των δημόσιων υποδομών της πόλης. Τεράστιο και διαχρονικό θέμα. Το ‘χουμε ξαναγράψει: ένα έργο στην πόλη γίνεται εύκολα (λέμε τώρα…), το δύσκολο είναι να συντηρηθεί στα χρόνια που ακολουθούν. Βεβαίως εξαρτάται κι απ’ το ίδιο το έργο, από το πόσο «στιβαρή» είναι η κατασκευή του. Όμως αυτό που ακολουθεί είναι, στις περισσότερες περιπτώσεις, μία τραγωδία. Δεν είναι μόνο οι διάφορες Υπηρεσίες που είτε δεν έχουν διαθέσιμα χρήματα, είτε δεν έχουν προσωπικό, είτε αμελούν και περί άλλα τυρβάζουν, είναι και η «καταστροφική μανία» ημών των ιδίων των πολιτών, που δεν σεβόμαστε τίποτε μπροστά στο στενό, πρόσκαιρο, ιδιωτικό μας συμφέρον ή και στον απλό «χαβαλέ» μας.
            Περί αυτού την άλλη φορά. Για την ώρα, δώστε λίγη περισσότερη προσοχή στην Σήμανση και θα τα ξαναπούμε. Γεια σας.