Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2018

κυκλο-φ-οριακα 953, 29 Νοεμβρίου 2018


Καλημέρα αγαπητοί! Τελειώνει οσονούπω ο ένατος μήνας του αρχικού ρωμαϊκού ημερολογίου, που άρχιζε τον Μάρτιο, November εκ του novem=εννέα (όπου Σεπτέμβριος ο έβδομος, septem=επτά, Οκτώβριος ο όγδοος, octo=οκτώ, δεν υπάρχει “m” στο τέλος, γι’ αυτό και ο δικός μας Οκτώβριος δεν έχει “μ” (το ξέρατε αυτό; κι εγώ μόλις τώρα το ανακάλυψα και είπα να σας κάνω τον έξυπνο…) και Δεκέμβριος ο δέκατος, decem=δέκα). Αργότερα προστέθηκαν ο Ιανουάριος και ο Φεβρουάριος πριν τον Μάρτιο και οι μήνες έγιναν δώδεκα. Κι ύστερα τους πήραν η Μαριανίνα Κριεζή και ο κάποτε ημέτερος Δημήτρης Μαραγκόπουλος και τους έκαναν αθλητές για τις ανάγκες της υπέροχης Λιλιπούπολης (1976-1980 στο Τρίτο Πρόγραμμα της ΕΡΤ) «Δώδεκα μήνες αθλητές στο γήπεδο του χρόνου, δώδεκα μήνες αθλητές κάνουν αγώνα δρόμου κλπ. κλπ.» και έζησαν οι άλλοι καλά κι εμείς καλύτερα.

Τώρα ήθελα να είμαι ψηλά στο βουνό, μέσα στο δάσος με τα βρεγμένα απ’ την ομίχλη φύλλα της οξιάς στο νοτισμένο χώμα, γλυστράνε (ή γλιστράνε; ο ένας φιλόλογος ετυμολογεί από το αρχαίο έκλυτος, ο άλλος από το μεσαιωνικό εκλιστρώ, ο Θεός μεθ’ ημών) και μ’ αρέσει, αν θέλω μπορώ να κάνω και μια ωραία τσουλήθρα. Ήθελα, αλλά δεν…

Στην πόλη και τα περίχωρα πηγαινοέρχομαι, αέρια βιομηχανικής και οικιακής καύσης εισπνέοντας και σωτηρίας άκρες μη βρίσκοντας. Και αποτελέσματα επιδημιολογικής μελέτης περιμένοντας, που εδώ και χρόνια αναγγέλλεται, χρηματοδοτείται, γίνεται, τελειώνει, κι όσο η μελέτη τελειώνει τόσο τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων αυξάνονται αγγέλλοντας θανάτους νέων και ηλικιωμένων ανθρώπων αδιακρίτως και ακατακρίτως από τα γνωστά και μη εξαιρετέα αίτια, τα οποία ουδείς, επί της ουσίας, μελετά. Απλώς θρηνούμε καρτερώντας, ίσως, τη σειρά μας, και διαπληκτιζόμαστε (αλληλο)δαχτυλοδείχνοντας ενόχους που δεν παραδέχονται την ενοχή τους. Ενόχους που δεν παραδεχόμαστε την ενοχή μας, έτσι είναι το σωστό να λέω, γιατί αθώος στην κοινωνία που ζούμε δεν είναι κανείς, κι όποιος αυτό πιστεύει είναι τουλάχιστον ανόητος, αν όχι εγκληματίας…

Αν ήμουν ψηλά στο βουνό, μέσα στο δάσος με τα βρεγμένα απ’ την ομίχλη φύλλα της οξιάς στο νοτισμένο χώμα, τότε ναι! Τότε μπορεί και να ήμουν αθώος. Αλλά δεν…

Σκέψεις, σκέψεις σκοτεινές, προσαρμοσμένες, ίσως, στο γκρίζο τ’ ουρανού. Ή στο γκρίζο της ψυχής, δεν ξέρω. Ή στις φθινοπωρινές στροφές του πηλιορείτικου δρόμου.

Και… χαζεύοντας πάλι αυτές τις στροφές, που τις φωτογράφισα το 2000 με μηχανή Nikon F50 και φιλμ slides AGFA CTP 100, θυμήθηκα πόσο δύσκολη είναι η οδήγηση τόσο στους ορεινούς δρόμους, όσο και γενικότερα. Είχα τις προάλλες μια συζήτηση με έναν πολύχρονο οδηγό, περίπου συνομήλικο, τον οποίο προσπαθούσα, εγώ ο αιωνίως αιθεροβάμων, να πείσω για την αναγκαιότητα να φοράει ζώνη ασφαλείας. Παταγώδης αποτυχία. Να του πω ότι ο γιος του, ντελιβεράς με μηχανάκι, πρέπει οπωσδήποτε να φοράει κράνος σε κάθε μετακίνηση που κάνει. Εγκατέλειψα. Είχε συνεχώς «επιχειρήματα» περί του αντιθέτου. Βλέπω διαρκώς μαμάδες με μωρά στην αγκαλιά να κάθονται στο μπροστινό κάθισμα και να χαριεντίζονται. Βλέπω πολλούς μπαμπάδες με κράνος, και στο πίσω κάθισμα της μηχανής πιτσιρίκι χωρίς κράνος, φυσικά. Θα μου πείτε «αυτό είναι η οδήγηση;» και θα σας πω ότι οδήγηση δεν είναι συμπλέκτης-ταχύτητα-γκάζι κι αριστερά-δεξιά τιμόνι, αυτά είναι αντανακλαστικές κινήσεις που μπορεί να τις μάθει κι ένας πίθηκος. Η οδήγηση είναι νόηση και κατανόηση, σκέψη και περίσκεψη, συμπεριφορά, είναι κώδικας και τρόπος ζωής. Κι όποιος δεν καταλαβαίνει είναι τουλάχιστον ανόητος, αν όχι εγκληματίας…

«Μαύρα» σήμερα τα κυκλο-φ-οριακα, ίσως και ως επακόλουθο αυτής της απίστευτης εγγλέζικης «μαύρης Παρασκευής» που παρ’ ημίν κατέληξε σε «μαύρο δεκαήμερο». Την άλλη φορά, ελπίζω, φωτεινότερα, γεια σας.
(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Πέμπτη 29.11.2018, αρ. φύλλου 36.681)

Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2018

κυκλο-φ-οριακα 952, 21 Νοεμβρίου 2018



Καλημέρα συμπολίτες! Να τα και τα χιόνια, κι άντε τώρα να κάνουν προκοπή τα δεντράκια του αδερφού μου που πρόλαβαν κι άνθισαν. Ζούμε για μία ακόμη φορά ιστορικές στιγμές σ’ αυτή τη χώρα, με τεράστια πρωτογενή πλεονάσματα, με κοινωνικά μερίσματα, με συμφωνίες Τσίπρα-Ζάεφ και Τσίπρα-Ιερώνυμου (έτσι ακριβώς αναφέρονται στα ρεπορτάζ των σούπερ καναλιών μας), με την συνταγματική αναθεώρηση, με το τέλος των μνημονίων και τις επικείμενες αυτοδιοικητικές εκλογές της απλής αναλογικής – πολλές οι «τομές», δεν ξέρω πόσες αντέχει η ελληνική μας κοινωνία, που κατά κανόνα αντιδρά σε κάθε μεταβολή των κατεστημένων και το μόνο που δείχνει να την ενδιαφέρει είναι αν θα γίνει ή όχι η 12η κατά σειρά περικοπή των συντάξεων. Και μου φαίνεται ότι αν δεν γίνει τελικά αυτή η περικοπή κάποιοι πολύ θα στενοχωρηθούν καθώς θα βλέπουν το όνειρό τους να απομακρύνεται …

Πολιτικολογούμε μετά παρρησίας ακατακρίτως, ασκαρδαμυκτί και προφρόνως, αδελφοί εν Κυρίω. Και μη προς κακοφανισμόν κανενός δικαίου.

Στην ωραία μας πόλη, όπου για ακατανόητο σε εμάς λόγο οι μπιγκόνιες που είχαν «πιάσει», όπως έλεγε η μητέρα, και όντως ομόρφαιναν την νησίδα της λεωφόρου Λαμπράκη στην εκ δυσμών είσοδο της πόλης, ξεριζώθηκαν και αντικαταστάθηκαν από διαφόρων χρωμάτων κυκλάμινα, τα οποία, αν δεν κάνω λάθος (λείπει και η μητέρα να ρωτήσω…) είναι εντελώς εποχιακά και βραχύβια. Έχω ξαναγράψει ότι εκτιμώ το έργο της Διεύθυνσης Πρασίνου, αλλά μήπως λίγο υπερβάλλουμε και ξοδεύουμε μερικά ευρουλάκια παραπάνω;

Τις τελευταίες μέρες παίρνω συχνά τον δρόμο προς Νέα Αγχίαλο, περνάω μπροστά από το πρώην Εκθεσιακό, πρώην Συνεδριακό και σήμερα Ένα-Κλειστό-Και-Έρημο-Κτήριο που δεν γνωρίζει το μέλλον του στο Πεδίο Άρεως, και θυμάμαι παλιότερες εποχές που έσφυζε από ζωή, τόσο στη μεγάλη αίθουσα όπου απ’ το πρωί ως το βράδυ αθλούνταν σχολεία και σύλλογοι και γίνονταν αγώνες, όσο και στα γραφεία του ορόφου. Θυμάμαι και Εκθέσεις «παραγωγικής φυσιογνωμίας», οργανωμένες από το Επιμελητήριο Μαγνησίας, θυμάμαι και μεγάλες συναυλίες του Μουσικού Σχολείου, θυμάμαι ακόμη και επίδειξη αερομοντελισμού με αεροπλανάκια να πετάνε πάνω από τις κερκίδες. Με τα όποια προβλήματα συντήρησης ήταν ένα σημείο που χρησίμευε και ζούσε! Τώρα; Τώρα, άραγε, περιμένει την Ελένη Φουρέιρα και τον Κώστα Αργυρό να κάνουν πρόγραμμα; Αλλά τι λέω; Αυτοί θα είναι στου Παπαστράτου, με φόντο, φευ!, την επί ξηράς Αργώ και με τη συνοδεία της Συμφωνικής Ορχήστρας του Δημοτικού Ωδείου, εφ’ όσον ορθώς μας πληροφόρησε ο κ. Δήμαρχος στην ιστορική συναυλία μας με το «Άξιον Εστί».

Και επανέρχομαι για τρίτη χρονιά ερωτών: αυτή η επί ξηράς Αργώ, με τα μπλε φωτάκια, αρέσει στους Αργοναύτες του 2008; Είναι σύμφωνοι μ’ αυτή την ετήσια, πλέον, διαπόμπευση ενός από τα σημαντικότερα σύμβολα, που με πολύ κόπο και χρήμα και πολλές (ως συνήθως…) αντιδράσεις κατάφερε να αποκτήσει αυτή η πόλη;

Επανέρχομαι επίσης στον δρόμο για Νέα Αγχίαλο. Στον οποίο για να φτάσω πρέπει να περάσω μέσα από ολόκληρη, σχεδόν, την πόλη. Και καθώς η οδός Δημητριάδος είναι οδός αδιάβατος (sic!) τις ώρες που πρέπει να κινηθώ, όπως έχω ξαναπεί, «παίρνω σβάρνα τα στενά κι όλες τις συνοικίες», που λέει κι ο Ζαμπέτας. Και περνάω αναρίθμητα (!) σταυροδρόμια με εκ δεξιών ή με ρυθμισμένη προτεραιότητα. Όπου κατά κανόνα δεν υπάρχει καμία ορατότητα, λόγω σταθμευμένων οχημάτων στην γωνία. Στα παλιά τα χρόνια, 2007-2010, είχαμε κάνει μια μεγάλη προσπάθεια επ’ αυτού με πλαστικά κολονάκια (κορύνες) σε αρκετές γωνίες, ένα απλό μέτρο αποτροπής της στάθμευσης, που λειτούργησε για αρκετόν καιρό και διευκόλυνε πολύ την κυκλοφορία στα σταυροδρόμια. Ύστερα τα κολονάκια καταπατήθηκαν δεόντως, άρχισε η αρμόδια υπηρεσία να μην τα ανανεώνει και από το 2014 και μετά το μέτρο εγκαταλείφθηκε τελείως και οι γωνίες γέμισαν παρκαρισμένα αυτοκίνητα…

Όμως χώρος και χρόνος εξαντλήθηκαν, εις το επανιδείν και να θυμόμαστε τον Φίλο μας τον ΚΟΚ. Με τις υγείες σας.
(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη 120ετή εφημερίδα "Θεσσαλία " την Τετάρτη 21.11.2018, αρ. φύλλου 36.674)

Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2018

Η Ένωση Παλαιών Προσκόπων του 58ου Συστήματος Ναυτοπροσκόπων Βόλου στα Μετέωρα.

στα πόδια των βράχων, άτομα συνολικά 47

Την Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2018, η Ένωση Παλαιών Προσκόπων του 58ου Συστήματος Ναυτοπροσκόπων Βόλου γιόρτασε τα τριακοστά (30α) γενέθλιά της (από το 1988) και μαζί τα 65 χρόνια από την ίδρυση του Συστήματος, το 1953. Ευκαιρία για μία ακόμη απόδραση, αυτή τη φορά με πούλμαν στα Μετέωρα.
Με μάρτυρα την φωτογραφία, που τραβήχτηκε μπροστά στο Κέντρο Ψηφιακής Προβολής της Ιστορίας & του Πολιτισμού των Μετεώρων, 47 μέλη και φίλοι της Ένωσής μας, μεταξύ των οποίων 4 παιδιά, πρωί-πρωί ξεκινήσαμε και εγκαίρως φτάσαμε στην Καλαμπάκα, όπου μας περίμενε η υπεύθυνη του Κέντρου.
Το Κέντρο Ψηφιακής Προβολής της Ιστορίας & του Πολιτισμού των Μετεώρων είναι μια δομή-κόσμημα του Δήμου Μετεώρων, που άνοιξε τις πύλες του τον Μάιο 2017. Στην αίθουσά του, δυναμικότητας 105 θέσεων, γίνονται τρισδιάστατες προβολές σχετικά με την γεωλογική δημιουργία των βράχων (κάτι εκατομμύρια χρόνια πριν), την μυθολογία της περιοχής, την ιστορία των Ιερών Μονών κλπ.
Με θαυμάσιο καιρό πήραμε ύστερα τον δρόμο για τα Μοναστήρια. Επισκεφθήκαμε την Ι.Μ. Αγίου Στεφάνου, την πιο προσβάσιμη με τα πόδια Μονή, όπου συναντήσαμε πλήθη κόσμου από όλη την Ελλάδα. Καταφέραμε να φτάσουμε ως το καθολικό του Αγίου Χαραλάμπους με το παλαιό ξυλόγλυπτο τέμπλο και τις νεώτερες τοιχογραφίες, να προσκυνήσουμε και να απολαύσουμε τη θέα του κάμπου από το μπαλκόνι.
Σειρά πήρε η Ι.Μ. Αγίου Νικολάου Αναπαυσά, μετρήθηκαν 160 σκαλοπάτια μέχρι την πύλη του, όσοι ανέβηκαν, όμως, αποζημιώθηκαν αφ’ ενός από τις τοιχογραφίες ενός από τους μεγαλύτερους αγιογράφους της μεταβυζαντινής περιόδου, του Θεοφάνη του Κρητός (1490-1559) και αφ’ ετέρου από την περιμετρική θέα σε όλους τους βράχους, όπου υπήρχαν και πολλοί αναρριχητές.
Κι έφτασε η ώρα της γιορτής, στο εστιατόριο «Βάκχος». Προβολή εικόνων από παλαιότερα γενέθλια – έχουμε υλικό από 29 χρόνια!! – προσκοπικά τραγούδια, εξαιρετική ζωντανή μουσική με σαντούρι από την μαθήτρια του Μουσικού Σχολείου Φαίδρα Άρη Μαρούσου, και η μεγάλη στιγμή: απονομή τιμητικής πλακέτας στον Αρχηγό μας Ραν – Νίκο Κεφαλά, που υπήρξε συν-ιδρυτής του 58ου Συστήματος το 1953 και έκτοτε είναι συνεχώς μαζί μας, 65 χρόνια στο Σύστημα και 30 στην Ένωση. Συγκίνηση, δυο λόγια και τα κεράκια στην τούρτα-προσφορά της Κυρίας Μαίρης, που τα σβήσαμε μαζί ο Ραν, ο προηγούμενος Πρόεδρος Κώστας Ζαφειρόπουλος και ο νυν Μπάμπης Σκυργιάννης, ενθυμούμενοι και τους δύο προηγούμενους Προέδρους μας, τον αείμνηστο Τάκη Ποδάρα και τον Δημήτρη Μακρυβέλιο. Και του χρόνου με υγεία!
Καφεδάκι και βόλτα στον πεζόδρομο των Τρικάλων δίπλα στον πεντακάθαρο και πολύβουο Ληθαίο κι ύστερα Βόλος μέσω Λαρίσης. Μέχρι την τελευταία στιγμή, μέσα στο πούλμαν, παίζαμε παιχνίδι που είχε ετοιμάσει ο Ραν, ένα παιχνίδι όπου ο νικητής ήταν υποχρεωμένος να μοιράσει το βαρύτιμο έπαθλο (γκοφρετάκια!) σε όλο το πούλμαν, τόσο καλά!
Για ακόμη μία φορά «επεράσμε όμορφα, όμορφα, όμορφα…» χάρη στο προσκοπικό μας δέσιμο, την μεταξύ μας αγάπη και τις πάντοτε ζωντανές εκδηλώσεις μας, που φέρνουν σε επαφή όχι μόνο έναν μεγάλο αριθμό μελών μας, αλλά και φίλους, οι οποίοι έτσι και έρθουν μια φορά μαζί μας … κολλάνε!
Ο κρίκος μας καλά κρατεί. Να μας έχει ο Θεός γερούς, έχουμε κι άλλους τόπους να επισκεφθούμε, έχουμε κι άλλα πολλά γενέθλια να γιορτάσουμε.

Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2018

κυκλο-φ-οριακα 951, 14 Νοεμβρίου 2018

το ομοίωμα της Αργούς, με όλα του τα κουπιά


Καλημέρα συν-Έλληνες! Χρόνια πολλά στους Φιλίππους, αν δεν κάνω λάθος είναι ένα από τα λίγα ονόματα που δεν έχουν θηλυκό γένος; Λιακάδες πάλι και ξηρός καιρός, μετά από ένα μικρό διάλειμμα ψιλοβροχής – ο αδερφός μου μού έλεγε ότι κάτι δεντράκια που έχει σ’ ένα κτηματάκι άνθισαν!

Κατά τα άλλα όλα καλά. Στα Μετέωρα βρεθήκαμε την περασμένη Κυριακή, εντυπωσιαστήκαμε τρισδιάστατα στο Κέντρο Ψηφιακής Προβολής της Ιστορίας & του Πολιτισμού των Μετεώρων, νέα κατασκευή-λειτουργία από τον Δήμο στην Καλαμπάκα και ύστερα εντυπωσιαστήκαμε από δύο πράγματα: α) τα πλήθη κόσμου στον δρόμο των Ιερών Μονών – απίστευτη ουρά και στριμωξίδι στην Ι.Μ. Αγίου Στεφάνου, προφανώς λόγω εύκολης πρόσβασης, πολύ καλύτερη η κατάσταση στην Ι.Μ. Αγίου Νικολάου Αναπαυσά, εκεί μετρήθηκαν 317 σκαλοπάτια β) τα πλήθη των αναρριχητών στους κάθετους βράχους – σχεδόν σε κάθε έναν, εκεί όπου δεν υπάρχουν μοναστήρια, 7-8 αναρριχητές στη σειρά, κάθετα, με σκοινιά και όλα τα συμπαρομαρτούντα. Πάντως το οδικό δίκτυο από το Καστράκι και πάνω λειτουργεί στο όριο, η κυκλοφοριακή ικανότητα του δικτύου και συνολικά η φέρουσα ικανότητα του τόπου εξαντλείται, ιδίως τους καλοκαιρινούς μήνες, οι οδηγοί των πούλμαν διηγούνται ιστορίες φρίκης με μποτιλιαρίσματα ωρών. Και οι δυνατότητες βελτίωσης δεν είναι εύκολες.

Κάποτε συζητούσε η Θεσσαλία για Αεροδρόμιο στην Καλαμπάκα, κι είχα κι εγώ, ως Συγκοινωνιολόγος και Διευθυντής του ΔΕΚΑΜΜ, συμμετάσχει σε μια σχετική ομάδα μελετητών. Το σχέδιο έδειχνε πολύ καλό, χώρος διαθέσιμος υπήρχε (και υπάρχει φυσικά) στην πεδιάδα του Πηνειού, δεν επρόκειτο, δα, να κατασκευάσουμε κανένα θηρίο, κάτι σωστά διαστασιολογημένο για μικρά αεροσκάφη charter. Και υπήρχε και υπόσχεση χρηματοδότησης! Μάλιστα. Έδειχνε ζωηρό ενδιαφέρον η Mercedes Benz, που έχει και μεγάλη εταιρεία κατασκευής κινητήρων αεροσκαφών. Και ξαφνικά, όπως συμβαίνει σε πολλές τέτοιες περιπτώσεις στην ένδοξη χώρα μας, όλα πάγωσαν και, με τον καιρό, ξεχάστηκαν. Δεν ξέρω πόσοι άνθρωποι θυμούνται σήμερα το Αεροδρόμιο της Καλαμπάκας.

Κάτι παρόμοιο συμβαίνει με τα υδροπλάνα, που όλο έρχονται και άφαντα είναι, καθώς αι αρμόδιαι Αρχαί (δήθεν) παιδεύονται χρόνια και χρόνια να ορίσουν έναν διάδρομο από/προσθαλάσσωσης κι έναν αεροδιάδρομο, δεν τους φτάνει η θάλασσα κι ο αέρας…!

Λέγοντας για αεροδρόμια, όσοι κινείστε στον Περιφερειακό με κατεύθυνση τη Λάρισα προσέξτε λίγο πριν από την ράμπα εξόδου από τον Περιφερειακό προς την οδό Λαρίσης μία κακόμοιρη μπλε πινακίδα, ψιλοπεσμένη, που δείχνει δεξιά και γράφει «Αεροδρόμιο». Δηλαδή δείχνει να πάς στον δρόμο Βόλου-Βελεστίνου και από εκεί θα βρεις το Αεροδρόμιο. Αν εννοεί της Νέας Αγχιάλου, αποκλείεται, αν εννοεί κάποιο άλλο, ίσως το «Ελευθέριος Βενιζέλος», είναι πιθανό μετά από 300τόσα χιλιόμετρα.

Θέμα σοβαρό για τον Βόλο η μεταστέγαση της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας. Πρόσφατα ο Δήμος προχώρησε σε μία κυκλοφοριακή ρύθμιση στις διασταυρώσεις των οδών 28ης Οκτωβρίου και Ερμού με την οδό Γαμβέτα. Αυτό κρίθηκε αναγκαίο για την απρόσκοπτη κίνηση των πυροσβεστικών οχημάτων τα οποία, μετά το κλείσιμο με μπάρα της  ήπιας κυκλοφορίας οδού Κουμουνδούρου, υποχρεωτικά χρησιμοποιούν την οδό Γαμβέτα. Κι όλα αυτά συμβαίνουν επειδή κανένας άρχοντας, βουλευτής, στέλεχος σ’ αυτή την πόλη δεν ενδιαφέρεται πλέον για την μεταστέγαση της Πυροσβεστικής, από το παραχωρημένο το 1956 σ’ αυτήν κτήριο Γιαλλίας-Κουμουνδούρου (πιο κέντρο δεν γίνεται) σε καινούργια εγκατάσταση, κάπου στην περίμετρο της πόλης. Για την Αστυνομία το σεβαστό Υπουργείο έφτιαξε ένα θαυμάσιο κτήριο στο Αλιβέρι, για την Πυροσβεστική δεν βρίσκονται λεφτά παρά το ότι ο Δήμος Βόλου και με τις δύο προηγούμενες Δημοτικές Αρχές (Βούλγαρη και, κυρίως, Σκοτινιώτη) είχε παραχωρήσει κατάλληλο οικόπεδο – η σημερινή Αρχή δεν το «άγγιξε» το θέμα, έχει άλλες έγνοιες, π.χ. εργοστάσιο παραγωγής SRF. Λέτε να οφείλεται αυτή η διαφορετική μεταχείριση από τη μεριά του Υπουργείου στο ότι η Αστυνομία πλήρωνε μεγάλα ενοίκια ενώ η Πυροσβεστική τη βγάζει τζάμπα; Λέτε;

Ό,τι και να λέμε, κάποιοι πρέπει επιτέλους να (ξανα)ασχοληθούν σοβαρά (κι όχι προεκλογικά…) μ’ αυτό το θέμα. Γεια σας.
ΥΓ. Το ορειχάλκινο ομοίωμα της Αργούς πολύ καλά κάνει και στέκει πάνω στο μαρμάρινο βάθρο του, στη σωστή θέση, από τη δεκαετία του '60. Το ναυπήγημα της Αργούς, που έχουμε τη χαρά να έχουμε από το 2008 στον Βόλο, δεν έχει καμία δουλειά στη στεριά, στη γωνία του Παπαστράτου, ξεφτίλα με μωβ φωτάκια "διάκοσμος" Χριστουγεννιάτικος...
(δημοσιεύτηκε στη βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 14.11.2018, αρ.φύλλου 36.668, χωρίς, λόγω χώρου, το υστερόγραφο και χωρίς την φωτογραφία της πινακίδας προς Αερολιμένα)

Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2018

κυκλο-φ-οριακα 950, 7 Νοεμβρίου 2018



Καλημέρα συμπολίτες! Οι Ταξιάρχες αύριο βοήθειά μας μαζί με την Πολεμική μας Αεροπορία, που διαρκώς αερομαχεί πάνω από τα νερά του Αιγαίου, καθώς οι καλοί μας γείτονες της άλλης όχθης ησυχία δεν έχουν – είναι ίδιον των δικτατορικών καθεστώτων να προβαίνουν διαρκώς σε προκλήσεις και ενίοτε σε «θερμά επεισόδια» και μη μου πείτε ότι στην σύμμαχο χώρα δεν υπάρχει δικτατορία…
Στην πόλη μας, πάλι, δεν ξέρω τι ακριβώς υπάρχει, πάντως και απόλυτη Δημοκρατία δεν το λες, π.χ. ένα ολόκληρο, ήρεμο, σοβαρό Δημοτικό Συμβούλιο, όπου ο καθένας δικαιούται να ρωτά οτιδήποτε και να περιμένει απαντήσεις ή να επιχειρηματολογεί χωρίς να κινδυνεύει η σωματική του ακεραιότητα έχει, νομίζω, καιρό να γίνει στο Δημαρχείο του Βόλου. Αλλά κι έξω από αυτό ομοίως δεν βλέπω πάρα πολύ Δημοκρατία, πάρα πολλά ωραία λόγια διαβάζω περί της αδηρίτου ανάγκης αλλαγής του σκοτεινού σκηνικού και περί της ομοφρόνου αναδείξεως των νέων και υγειών δυνάμεων της κοινωνίας μας κι ύστερα μπαμ! «τούτος εστίν ο Εκλεκτός και όστις θέλει οπίσω του ελθείν….» κάτι μου θυμίζει, κάτι που λεγότανε παλιά, αν θυμάστε, «το … και άλλες δημοκρατικές δυνάμεις», από κοντά και το κυβερνών κόμμα που εδώ και χρόνια δείχνει να αδυνατεί να αναδείξει «μέσα από την κοινωνία» μια αξιόπιστη πρόταση και τέλος το θέλω-να-γίνω-κυβέρνηση κόμμα, που πελαγοδρομεί ανάμεσα στην φανερή ή κρυφή υποστήριξη της τρέχουσας Δημοτικής Αρχής και σε υποψηφίους χωρίς ελπίδα. Σκηνικό λίγο ως πολύ 2014, με μόνη διαφορά την (επιτέλους!) μεταμέλεια των οργανωμένων Ολυμπιακών…
Στην δική μου θεώρηση για την πόλη που ξέρω και αγαπώ η μόνη ενδεδειγμένη λύση είναι η ανέκαθεν Δημοκρατική Συνεργασία. Όσο αυτό δεν επιτυγχάνεται η πόλη νομίζω ότι θα παραπαίει, κι εγώ θα βασανίζομαι από εφιάλτες, που επιδιώκουν να με πείσουν να μεταφέρω αλλού τα εκλογικά μου δικαιώματα…
Αλλά ας μην προτρέχω, υπάρχει ακόμη κάποιος καιρός, δεν ξέρω πόσος πραγματικά, αλλά υπάρχει. Πρέπει να είμαι αισιόδοξος.
Στο μεταξύ τα σοβαρά ζητήματα υποδομών καρκινοβατούν. Χθες, Τρίτη, διάβασα ότι και το έργο για το δίκτυο ύδρευσης της Νέας Ιωνίας σταματάει, λόγω προβλημάτων της εκ Κατερίνης εταιρείας ΕΝΙΠΕΑΣ που έχει την εργολαβία. Το άλλο, στο parking Φιλελλήνων-Δημητριάδος, εκεί όπου πανηγυρικά αναρτήθηκε μια ταμπέλα και βγήκαν οι δέουσες φωτογραφίες, με ανάδοχο την εκ Θεσσαλονίκης εταιρεία ΑΡΧΙΤΕΧ, δεν φαίνεται να ξεκινάει. 62,43% έκπτωση έχει δώσει η ΕΝΙΠΕΑΣ, 59,79% η ΑΡΧΙΤΕΧ. Κοντά στο 60% έχει δώσει και ο εργολάβος του δρόμου Βόλου-Βελεστίνου, που σταθερά δεν λέει να τελειώσει. Προβλήματα και στο έργο των κυκλικών κόμβων καθώς φαίνεται ότι το Ελεγκτικό Συνέδριο δεν αναγνωρίζει «μη δυνάμενες να προβλεφθούν εργασίες» ίσης αξίας με τις προβλεφθείσες! Τώρα, μετά την επίσης πανηγυρική ανάρτηση μεγάλης πινακίδας έργου μετά πλήθους φωτογραφιών έξω από το Δημοτικό Θέατρο, έργο το οποίο απλώς εδέησε και εντάχθηκε για μερική χρηματοδότηση στο ΕΣΠΑ –υπάρχει και ένα σοβαρό ποσόν που πρέπει να εκταμιεύσει εξ ιδίων ο Δήμος Βόλου – περιμένω να δω τις εκπτώσεις που θα δώσουν οι εργολάβοι.
Βεβαίως εγκαινιάστηκε και λειτουργεί ήδη το κλειστό γυμναστήριο της Αγριάς, άλλο ένα έργο με μακρά προϊστορία εμπλεκομένων – κάπου διάβασα ότι χωρίς την παρέμβαση του αείμνηστου Θανάση Νάκου στην απαλλοτρίωση της έκτασης γυμναστήριο δεν θα υπήρχε. Ένα «ευχής έργον» για τα νιάτα της περιοχής μας, χρήσιμη προσθήκη στην μακρά σειρά των αθλητικών υποδομών που υπάρχουν σε όλον τον Νομό. Να το ξέρετε, να το εκτιμάτε και να τις αγαπάτε αυτές τις εγκαταστάσεις, έχουν κατασκευαστεί με μεγάλον κόπο και συντηρούνται με ακόμη μεγαλύτερον.
Επιστροφή στον δρόμο Βόλου-Βελεστίνου. Έγινε κι άλλο ένα εργάκι κοντά στον Βόλο, μια ασφαλτόστρωση, πολύ ωραία, ακόμη ένα εύγε!. Κι έμεινε χωρίς διαγράμμιση ο πολυσύχναστος δρόμος και το παίρνουμε πίσω το «εύγε».
Παρά τις λιακάδες είναι Φθινόπωρο, συμπολίτες. Το Πήλιο το ξέρει καλά. Γεια σας.
(δημοσιεύτηκε στη βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 07.11.2018, έτος 120ό, αρ.φύλλου 36.662.)