κυκλο-φ-οριακα 1065, 30 Ιουνίου 2021

 

...μετά το "πάσο ελευθερίας"

Τέλος και ο έκτος μήνας Ιούνιος, Καλημέρα φίλες και φίλοι! Θα τελειώσει και το ένδοξο 21 και δεν θα το καταλάβουμε. Το ζητούμενο είναι αν θα τελειώσει μαζί κι αυτή η μάστιγα της CoViD. Νέες μεταλλάξεις του ιού και των εμβολίων, νέες διαταγές, πολλές οι ελπίδες του καλοκαιριού, αρκετές οι επιφυλάξεις του φθινοπώρου, απλώς συνεχίζουμε να υπάρχουμε και να ελπίζουμε – τι άλλο, άραγε, μπορούμε να κάνουμε; Πάντως, δε λέω, εκεί στα επικοινωνιακά επιτελεία της κυβέρνησης του κυρίου Κυριάκου – ό Θεός να του δίνει χρόνια, σαν τον μπαμπά του – υπάρχουν πράγματι άριστα αστέρια. Πώς το σκέφτηκαν, τα άτιμα τα χαρβαρντόπαιδα να γίνουν χουβαρντόπαιδα και να μοιράσουν 150ευρα σε 940.000 νέες και νέους, που χωρίς κανένα αίσθημα ατομικής ή/και κοινωνικής ευθύνης όχι μόνο δεν πάνε να εμβολιαστούν, αλλά κρατούν, ανάθεμά τους, χαμηλά και τα ποσοστά του κόμματος; Κι αυτό το ονόμασαν στα Χαρβαρντιανά «freedom pass» ήτοι στα ελληνικά «πάσο ελευθερίας». Το παίρνεις κι ελεύθερα πετάς, όπως έλεγε και η γνωστή πρωταγωνίστρια Πέγκυ Καρά στο ανυπέρβλητο «Κωνσταντίνου και Ελένης» του Ant1. Απανταχού της οικουμένης γελούν, όσοι μπορούν ακόμη να γελούν, με την «πρωτοτυπία» της Ελλάδας – λέγεται δε ότι γελούν περισσότερο κι από το ποδοσφαιρικό φιάσκο της μεγάλης και σημαντικής Γαλλίας, που αποκλείστηκε από την μικράν και ασήμαντον Ελβετίαν…

Αλλά γελούν-δε γελούν οι άλλοι, τα λεφτά θα φύγουν και θα παίξουν τους ρόλους για τους οποίους προορίζονται; ή θα δούμε τι θα γίνει, τέλος πάντων, εδώ θα είμαστε.

Αυτός ο Ιούνιος σήμανε για μένα το τέλος μιας ακόμη πολύ ευχάριστης περιόδου της ζωής μου. Η ζωή περνά και χάνεται… έγραφα και την προηγούμενη φορά, το επαναλαμβάνω για να το «χωνέψω» κι εγώ ο ίδιος. Όταν το ατομικό μικρο-συμφέρον μπαίνει πάνω από το συλλογικό τότε η δική μου συμμετοχή δεν έχει νόημα. Κίνησε, λοιπόν, η βαρκούλα πάλι, απ’ το όμορφο περ’γιάλι και τα νερά τα γαλανά τη χαιρετούν που ξεκινά... Ευχαριστώ όλες και όλους, εντός και, κυρίως, εκτός, για τις πάμπολλες όμορφες συνεργασίες, νιώθω ευγνωμοσύνη και ελπίζω κανείς και καμία να μην αισθάνεται αδικημένος/-η από εμένα. Και καλήν αντάμωση σε νέα μετερίζια, που οπωσδήποτε θα βρεθούν, καθώς ο αγώνας σταματάει μόνο όταν σφυρίξει ο μεγάλος διαιτητής τη λήξη.

Σε πρωινή εκπομπή του ραδιο ΕΝΑ ρωτήθηκα σχετικά με τον καινούργιο κυκλικό κόμβο στην νευραλγική δυτική είσοδο της πόλης, που προέκυψε ιδιαίτερα λουλουδάτος αλλά ίσως λιγάκι στενός, καθότι κάποια μακριά οχήματα φαίνεται κάπως να δυσκολεύονται στην στροφή. Είπα και για την κατάργηση της σηματοδοτούμενης διασταύρωσης Λαρίσης-Νεαπόλεως, που αποκόπτει την πρόσβαση στην συνοικία της Νεάπολης τόσο από το Κέντρο μέσω της Λεωφόρου Λαμπράκη, όσο και από την Νέα Ιωνία/Αγίους Αναργύρους μέσω Καραμπατζάκη-Αλαμάνας. Είπα επ’ αυτού ότι αν προ-υπήρχε μια σοβαρή Κυκλοφοριακή Μελέτη, ένα Σχέδιο Βιώσιμης Αστικής Κινητικότητας (ΣΒΑΚ) – σαν αυτό που σέρνεται εδώ και τέσσερα περίπου χρόνια κι αποτέλεσμα δεν βγάζει, μάλλον διότι απαιτεί δια νόμου διαβούλευση, κι αυτό το φρούτο δεν ευδοκιμεί στα μέρη μας – αν υπήρχε κάτι τέτοιο και αν μέσα σε όλα εισηγούνταν απαραιτήτως και για σοβαρούς κυκλοφοριακούς λόγους την καταστροφή της οδού Καραμπατζάκη – κάτι που βεβαίως δεν έγινε και απεναντίας όλα έγιναν άρον-άρον, ωσάν να ήταν αυτό και μόνον αυτό το πρόβλημα του Πολεοδομικού Συγκροτήματος Βόλου – τότε ίσως να ήταν πιο ορθο-λογικό να γίνει κάθοδος η Ζάχου και άνοδος η Αλαμάνας-Καραμπατζάκη, αυτό θα διευκόλυνε και την λειτουργία του κυκλικού κόμβου. Ταύτα μου έλεγε κι ένας καλός φίλος Μηχανικός.

Και βέβαια ξανα-είπα περί της επικινδυνότητας στις διελεύσεις πεζών και ποδηλατών. Κι επειδή προκοπή δεν γίνεται με τους (και τις, μη το ξεχνάμε) μάγκες οδηγούς κάνω σήμερα, από τούτη την στήλη, πρόταση σοβαρή και απόλυτα υλοποιήσιμη: σε όλες τις διαβάσεις πεζών στους κυκλικούς κόμβους να τοποθετηθούν ιδιαίτερες πινακίδες μεταβλητών μηνυμάτων (ηλεκτρονικές) με κύριο μήνυμα «ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΕ ΠΕΖΟΥΣ ΚΑΙ ΠΟΔΗΛΑΤΕΣ». Στις διαβάσεις όπου (κατόπιν μετρήσεων, και όχι «με το μάτι»…) αναμένονται ισχυρότερα ρεύματα πεζών (π.χ. κόμβος Δημαρχείου) να συνοδευτούν αυτές οι πινακίδες από κάμερες ασφαλείας – νομίζω ότι μία κάμερα σε ψηλόν ιστό μπορεί να επιβλέπει πολλές διαβάσεις, ας το βρουν οι αρμόδιοι τεχνικοί αυτό. Αυτό. Με το χέρι στην καρδιά, και μακάρι να εισακουστούμε.

Επί του αυτού περίπου θέματος, άλλος καλός φίλος, με θητεία στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, μου επεσήμανε τον σηματοδοτούμενο κόμβο Ελύτη-Περιφερειακός , στον δρόμο για την Άλλη Μεριά, όπου δεν υπάρχουν φυλασσόμενες (με Σταμάτη-Γρηγόρη εννοείται) διαβάσεις πεζών. Και στο σημείο λειτουργούν όχι ένα, αλλά δύο υπερ-καταστήματα τροφίμων, τα parking των οποίων ίσως και να μην είναι επαρκή ή (το πιθανότερο…) ίσως να ισχύει ο γνωστός ωχαδερφισμός των ιδίων ως άνω συναδέλφων οδηγών, πάντως ο δρόμος είναι γενικώς παρκαρισμένος. Άρα οι πεζοί βρίσκονται σε διαρκή κίνδυνο, αλλά κανείς δεν φαίνεται να νοιάζεται γι’ αυτό. Πόσο δύσκολη είναι πια μια προσθήκη δυο φαναριών για πεζούς και μια τροποποίηση του προγράμματος σηματοδότησης. Και μάλιστα από το Τμήμα Σηματοδότησης του Δήμου Βόλου, που το έχει η στήλη τόσες και τόσες φορές επαινέσει. Τίποτε δεν είναι, παιχνιδάκι είναι, και απορώ γιατί δεν γίνεται.

Αυτά συμπολίτες. Κι έχω και καμιά πενηνταριά απορίες, την επόμενη φορά θα εγκαινιάσουμε ειδική «στήλη μέσα στη στήλη» (πώς λένε αυτοί που ξέρουνε shop in shop…) με τίτλο «απορίας άξιον». Γεια σας

Το σκίτσο του αδερφού Δημήτρη δεν χρειάζεται περισσότερες επεξηγήσεις.

(δημοσιεύτηκε στην 124χρονη (1898-2021) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 30.06.2021, αρ.φύλλου 37.455) 

κυκλο-φ-οριακα 1064, 16 Ιουνίου 2021

το κρουαζιερόπλοιο Europa 2 στον Λιμένα του Βόλου

Στα μισά και ο Ιούνιος, Καλημέρα φίλες και φίλοι! Θα τελειώσει και το ένδοξο 21 και δεν θα το καταλάβουμε. Το ζητούμενο είναι αν θα τελειώσει μαζί κι αυτή η μάστιγα της CoViD. Νέες μεταλλάξεις του ιού και των εμβολίων, νέες διαταγές, πολλές οι ελπίδες του καλοκαιριού, αρκετές οι επιφυλάξεις του φθινοπώρου, απλώς συνεχίζουμε να υπάρχουμε και να ελπίζουμε – τι άλλο, άραγε, μπορούμε να κάνουμε;

Ένας πολύ καλός φίλος και συμμαθητής μάς θύμισε την φετινή μεγάλη σύμπτωση των επετείων 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821, 50 χρόνων από την παρουσία του Παναθηναϊκού στο Γουέμπλεϋ (τελικός Κυπέλου Πρωταθλητριών Άγιαξ-ΠΑΟ 2-0) και 50 χρόνων από την αποφοίτησή της γενιάς του 1953 από το 2^ο Γυμνάσιο Αρρένων Βόλου. Για τα 200 χρόνια είναι υπεύθυνη η κυρία Γιάννα που περιδιαβαίνει τα ελληνικά μονοπάτια φορώντας ελληνικές φορεσιές. Για τον Παναθηναϊκό είναι υπεύθυνοι οι παναθηναϊκοί οπαδοί με τον άξιο (;) πρόεδρό τους κ. Αλαφούζο. Για την αποφοίτησή μας, αν δεν μας τα χαλάσει ο κορωνοϊός, θα κάνουμε μεγάλη συνάντηση στις 17-18 Σεπτεμβρίου 2021. Στην οποία, μεταξύ πολλών άλλων, θα μνημονεύσουμε και τους αποβιώσαντες 22 συμμαθητές μας, που από προχθές έγιναν 23, καθώς «έφυγε» ο χειρουργός-ογκολόγος μας Κώστας Δημουλάς. Η ζωή περνά και χάνεται…

Βεβαίως η ζωή δεν έχει πάντα και παντού την ίδια «αξία» για όλους. Είδαμε τι έγινε πάλι με τους Παλαιστίνιους προκειμένου να διασωθεί ο «κύριος» Νετανιάχου – το είχαμε επισημάνει, αν θυμάστε, περίτρανα αποδείχτηκε – βλέπουμε καθημερινά τι γίνεται με τους απανταχού πλην ΗΠΑ προστάτες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Αμερικανούς σε σχέση με τους έγχρωμους συν-πολίτες τους, θρηνήσαμε για τους κορωνο-νεκρούς της Ινδίας, παθαίνουμε «σοκ» κάθε φορά που γίνεται ένα τροχαίο δυστύχημα – αυτό το «σοκ», εκ του αγγλοσαξωνικού shock, το παθαίνω σε καθημερινή βάση 2-3 φορές τουλάχιστον, είτε για απώλεια ανθρώπων είτε για απώλεια ζώων.

Για το τροχαίο δυστύχημα πολλή μελάνη χύνεται κάθε φορά, εδώ και πολλά χρόνια. Και η κατάσταση συνολικά βελτιώνεται με πολύ αργούς ρυθμούς στην χώρα μας. Βεβαίως η κατασκευή των Αυτοκινητοδρόμων, που εξ ορισμού είναι ασφαλείς δρόμοι, μείωσε τον αριθμό των μετωπικών συγκρούσεων και των ατυχημάτων γενικώς, αλλά στο υπόλοιπο οδικό δίκτυο η ιστορία συνεχίζεται. Από τα δημοσιευμένα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ (Ελληνική Στατιστική Αρχή) φαίνεται μείωση του συνολικού αριθμού από 24.819 το 1998 (μέγιστο για την περίοδο 1991-2019) σε 10.172 το 2019 (ελάχιστο για την περίοδο 1991-2019) άρα μείωση μεγαλύτερη του 50%. Από αυτά τα 10.172 ατυχήματα του 2019 τα 279 έγιναν σε Αυτοκινητοδρόμους (τα λιγότερα), ενώ τα περισσότερα, 8.496, έγιναν σε Δημοτικές οδούς. Που δείχνει πόσο μεγάλη σημασία έχει η οδική ασφάλεια όλων μας μέσα στις πόλεις.

Στις πόλεις, όπου πρέπει να μπορούμε να κυκλοφορούμε με ασφάλεια όλοι άπαντες οι κάτοικοι και οι επισκέπτες – γι’ αυτούς τους τελευταίους δυο λόγια και θα επανέλθουμε: καυχόμαστε στον όμορφο Βόλο μας ότι έρχονται κρουαζιερόπλοια με αλλοδαπούς τουρίστες οι οποίοι θέλουμε να μην φεύγουν αμέσως για τα Μετέωρα αλλά να μένουν και να τριγυρίζουν στην πόλη. Έχετε αναρωτηθεί με τι τρόμο αυτοί οι άνθρωποι διασχίζουν τους μεγάλους δρόμους μας, όπου κανένας Βολιώτης οδηγός δεν σταματάει σε καμία διάβαση πεζών (πλην των συγκεκριμένων δύο «ιστορικών»); Πώς περνούν τους περιλάλητους και πολυθρύλητους κυκλικούς κόμβους μας; Τι εικόνα σχηματίζουν για το επίπεδο του οδικού πολιτισμού μας; Κι αν βρεθεί – λέμε τώρα – ένας φιλότιμος οδηγός και σταματήσει, το πράγμα γίνεται ακόμη πιο επικίνδυνο, καθώς ο οδηγός που ακολουθεί θεωρεί ότι ο μπροστινός «τα ‘παιξε» και σταμάτησε, και αυτομάτως κάνει, βρίζοντας συνήθως, προσπέραση, οπότε ο πεζός βρίσκεται στο έλεος του Θεού και στα χέρια του φύλακα-αγγέλου.

Απλά πράγματα, καθημερινά, συμπολίτες μου. Όσο προχωρούν τα χρόνια εγώ δεν διαπιστώνω βελτίωση, και να με συμπαθάτε. Τα άτομα με αναπηρίες, που αποτολμούν να κυκλοφορήσουν, μάλλον μειώνονται, παρά τις γνωστές φανφάρες περί των σούπερ κατασκευών για τα αναπηρικά αμαξίδια και με προφανή άρνηση να λειτουργήσουν ως ελάχιστο μέσον προστασίας τα ηχητικά φανάρια για τυφλούς, που δια-κοσμούν τις περισσότερες κολώνες των φωτεινών σηματοδοτών – κατάλοιπα του «φαύλου παρελθόντος», κατά την προσφιλή ορολογία του πληρωμένου κοντυλοφόρου και των αφεντικών του.

Α! τι θυμήθηκα! Εκείνη η μήνυση εναντίον του υπαλλήλου του Δήμου Βόλου για πιθανή δωροληψία (αν έχω καταλάβει σωστά), που τόσο πανηγυρικά είχε ανακοινωθεί από τον Άρχοντα αυτοπροσώπως σε ειδική προς τούτο συνέντευξη τύπου και πραγματοποιήθηκε νομικώς λίγο μετά, πού βρίσκεται;

Κι επειδή το μυαλό όπως θέλει δουλεύει κι όπου θέλει πάει, λύστε μου και μια άλλη, τελείως άσχετη, απορία. Εκείνος ο κύριος Χουάν Γκουαϊδό της Βενεζουέλας, που στις 12 Ιουλίου 2019 ευχαρίστησε τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη για την αναγνώριση «μιας ελεύθερης Βενεζουέλας» πού βρίσκεται; τι κάνει το παλληκάρι; Θυμίζω ότι οι Εθνικές Εκλογές στην χώρα μας έγιναν στις 7 Ιουλίου 2019. Πέντε (5) μέρες μετά, η αναγνώριση! Μου ‘χει μείνει απωθημένο, βρε αδερφέ.

Με την οδική ασφάλεια θα ασχοληθούμε και την επόμενη φορά. Να είστε καλά και να τραγουδάτε, τα τραγούδια κάνουν καλό. Τα παρατράγουδα όχι. Γεια σας.

Στην φωτογραφία το κρουαζιερόπλοιο Europa 2 στον Λιμένα του Βόλου.

(δημοσιεύτηκε στην 124χρονη (1898-2021) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 16.06.2021, αρ.φύλλου 37.444) 

κυκλο-φ-οριακα 1063, 10 Ιουνίου 2021

Καλημέρα και πάλι φίλοι και φίλες αναγνώστες! Με σχεδόν συμπληρωμένη την έκτη εβδομάδα στους θαλάμους του Νοσοκομείου η Καίτη μας κατέληξε, ως αποτέλεσμα «πολυοργανικής ανεπάρκειας», συνεπεία CoViD-19. Μόνη κι έρημη, χωρίς έναν δικό της άνθρωπο να της κρατάει το χέρι, με μόνη συντροφιά τις φιλότιμες ηρωίδες νοσηλεύτριες. Ύστερα το πτώμα της μπήκε σ’ έναν ειδικό σάκο, μετά σ’ ένα φέρετρο που κλείστηκε ερμητικά κι ύστερα όλο αυτό τυλίχτηκε σε διαφανές «στρετς φιλμ» κι αυτό το πακέτο το έφεραν τέσσερις άνθρωποι ντυμένοι σαν αστροναύτες στον Άγιο Λάζαρο, διαβάστηκε η εξόδιος ακολουθία κι ακολούθησε ο ενταφιασμός σε μια ξεχωριστή, επί τούτου, περιοχή στα πολύ ορεινά του Κοιμητηρίου στον Κούκο. Τέλος!

Η Καίτη ήταν η Νταντά, η γυναίκα που μεγάλωσε και τα τρία παιδιά μας, η δεύτερη μάνα τους. Ένας χαρούμενος και δραστήριος άνθρωπος, μια άριστη νοικοκυρά με ωραία δική της οικογένεια, που ήρθε στο σπίτι μας τον Οκτώβρη του 1990 κι έφυγε …τώρα, μετά από 30 χρόνια. Με κάθε κυριολεξία, ένας δικός μας άνθρωπος. Πενθούμε. Κι ευχόμαστε καμία άλλη οικογένεια να μην ζήσει αυτό το δράμα των συνεπειών αυτού του διαβολοϊού...

Όσο για τον ενταφιασμό, θα μου επιτρέψετε να πιστεύω ότι δεν είναι η καλύτερη λύση στην προκείμενη περίπτωση. Πολύ δύσκολα θα γίνει η πρέπουσα αποσύνθεση – το περιβόητο και «απαράβατο» χους ει και εις χουν απελεύσει – με αυτά τα δεδομένα των διάφορων προστατευτικών μέσων. Και το χώμα των κοιμητηρίων, μαζί με τους υδροφόρους ορίζοντες, θα επιβαρυνθεί αναλόγως, κάποιοι υπολογίζουν για όλα αυτά διάστημα 10 με 15 χρόνια. Θεωρώ ότι πιο απλή κα πιο φιλική προς το περιβάλλον είναι η καύση, στην υψηλή θερμοκρασία του κλιβάνου. Τούτη η επιδημία ήταν μια καλή ευκαιρία να τεθεί και αυτό το ζήτημα σε σοβαρή συζήτηση, νομίζω ότι για μία ακόμη φορά αυτή η ευκαιρία χάθηκε.

Και η ζωή συνεχίζεται. Τώρα κουβεντιάζουμε για προνόμια στους εμβολιασμένους – στο τέλος να δείτε που θα μας σφραγίσουν τα μπράτσα, όπως τους Εβραίους στο Άουσβιτς – και οι κυβερνήτες βρίσκουν ευκαιρία να ανεβάσουν τις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων και 20 συμπαρασυρόμενους φόρους και να κατεβάσουν τις απολαβές των εργαζομένων – πού είσαι κυρία Θάτσερ μου να καμαρώσεις τα μανάρια σου! Να σας θυμίσω ότι ο γενικώς ανεπάγγελτος κύριος Χατζιδάκις είναι αυτός που ξεπούλησε την Ολυμπιακή Αεροπορία και ξεκίνησε το ξεπούλημα της ΔΕΗ, καλό παιδί, που έλεγε, καλή του ώρα, κι ο Χάρρυ Κλυν. Έτοιμα και τα αστυνομικά τμήματα μέσα στα Πανεπιστήμια – έχει τέτοιο και στο Χάρβαρντ άραγε; – τα απέξω λίγο δυσκολεύονται αλλά μη νομίζετε, είναι πολύ πιο σημαντικό το αν ή τάδε κυρία είναι ή δεν είναι ψυχολόγος από το αν πιάστηκαν ή δεν πιάστηκαν οι ένοχοι, μέχρι και ο «μέγας διδάσκαλος» της μασονικής στοάς μου έκανε την τιμή αυτοπροσώπως να μου απευθυνθεί – τους μασόνους, από όσο θυμάμαι, ανοιχτά και απροκάλυπτα δεν τους είχε χρησιμοποιήσει κανείς τα τελευταία πολλά χρόνια στην Ελλάδα, ε! έφτασε ο καιρός οι Άριστοι να το κάνουν κι αυτό, προκειμένου να δείξουν πόσο «γροθιά» είναι, τι να πω, συμπολίτες…!

Το περασμένο Σαββατοκύριακο ταξιδέψαμε στην Αθήνα μέσω… Τρικάλων, διότι η σύζυγος είχε δουλειά στα δυο στενά. Άρα Αυτοκινητόδρομος Κεντρικής Ελλάδας, με την σωστή ελληνική αρίθμηση Αυτοκινητόδρομος Α3, ο αποκαλούμενος και Ε65. Για την εγκυκλοπαιδική σας γνώση, η Ευρωπαϊκή Οδός Ε65, όπως καθορίστηκε από την αρμόδια επιτροπή του ΟΗΕ στην Γενεύη στις 16 Σεπτεμβρίου 1950, έχει συνολικό μήκος 4.400 χιλιόμετρα, ξεκινάει από το Μάλμοε της Σουηδίας, διασχίζει Πολωνία, Τσεχία, Σλοβακία, Ουγγαρία, Βοσνία Ερζεγοβίνη, Μαυροβούνιο, Σερβία, Κόσοβο, Βόρεια Μακεδονία, μπαίνει στην Ελλάδα από τον συνοριακό σταθμό Νίκης, συνδέει Φλώρινα, Πτολεμαΐδα, Κοζάνη, Λάρισα, Δομοκό, Λαμία, Μπράλο, Πάτρα, Κόρινθο, Τρίπολη, Καλαμάτα, περνάει με πλοίο στην Κίσαμο της Κρήτης και τερματίζει στα Χανιά. Όπως αντιλαμβάνεστε εσείς οι έξυπνοι και πεπαιδευμένοι αναγνώστες των κυκλο-φ-οριακών αυτός ο δρόμος δεν έχει μεγάλη σχέση με τον σημερινό Αυτοκινητόδρομό μας, που θα συνδεθεί σύντομα με την Εγνατία Οδό παραπάνω από την Καλαμπάκα, περνάει από Τρίκαλα, Καρδίτσα, Φάρσαλα και απλώς θα συναντήσει την Ε65 στον Δομοκό. Τέλος πάντων, αυτός είναι ακόμη ένας θαυμάσιος δρόμος, μετά την Ιονία Οδό Ιωάννινα-Αντίρριο, που μας φαινόταν τότε, στις αρχές της δεκαετίας του ’90, στις μεγάλες διεθνείς συναντήσεις περί των Διευρωπαϊκών Δικτύων όπου συμμετείχαμε, απίθανο να κατασκευαστεί ποτέ στην Ελλάδα. Απατηθήκαμε ευχαρίστως.

Σήμερα, συμπολίτες, η Ελλάδα έχει το πιο σύγχρονο δίκτυο αυτοκινητοδρόμων στην Ευρώπη, κάπου 2.300 χιλιόμετρα, που θα γίνουν 2.700 μέχρι το 2030. Επιτέλους ας το πιστέψουμε αυτό.

Και επίσης ας πιστέψουμε ότι ο Περιφερειακός του Βόλου είναι ένας πάρα πολύ χρήσιμος δρόμος και είναι, κυριολεκτικά, μια χαρά. Διάφορες δεισιδαιμονίες, μεγαλοϊδεατισμοί και λαϊκίστικες πομφόλυγες που κατά καιρούς ακούγονται, ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα. Όποιος/όποια οδηγεί με νου και γνώση σε έναν φαρδύ δρόμο, που σε ένα μεγάλο τμήμα του κινείται μέσα στον οδικό ιστό της πόλης γιατί δεν έχει από πού αλλού να περάσει, δεν έχει τίποτε απολύτως να φοβηθεί, ας το κατανοήσουμε αυτό κι ας το απολαύσουμε.

Θα τελειώσουμε εδώ και έτσι σήμερα. Με μια «σκληρή» φωτογραφία ενταφιασμού στα κατσάβραχα, από αυτές που αποφεύγουν να μας δείχνουν τα διάφορα «μέσα», αλλά που είναι η πραγματικότητα του CoViD-19. Γεια σας, κι άλλο κακό να μη μας βρει.

(δημοσιεύτηκε στην 124χρονη (1898-2021) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Πέμπτη 10.06.2021, αρ.φύλλου 37.440) 

 

κυκλο-φ-οριακα 1062, 3 Ιουνίου 2021

 

ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης εορτάζων

Καλό Καλοκαίρι φίλοι και φίλες αναγνώστες! Θα δούμε τι είδους καλοκαίρι θα είναι και τούτο και, κυρίως, τι είδους φθινόπωρο θα μας έρθει μετά. Πάντως ένα «πράσινο πιστοποιητικό εμβολιασμού», ένα ακόμη φακέλωμα και μάλιστα με τα πιο ευαίσθητα από τα προσωπικά δεδομένα των πολιτών, εισάγεται ως «απολύτως αναγκαίο» στην ιστορία της ανθρωπότητας. Κι ο δικός μας άνθρωπος έκλεισε πέμπτη εβδομάδα στους θαλάμους του Νοσοκομείου…

Πρώτα μια απαραίτητη διευκρίνιση, σχετικά με το θέμα του υδατοδρομίου στον Λιμένα του Βόλου. Όταν έγραψα ότι «δεν βρήκα το ΦΕΚ» σαφώς εννοούσα ότι δεν το βρήκα ψάχνοντας μόνος μου στο διαδίκτυο. Και φυσικά δεν αμφισβήτησα ότι υπάρχει. Την επόμενη μέρα ο Συνάδελφος Διευθύνων Σύμβουλος του ΟΛΒ αυτοπροσώπως επικοινώνησε μαζί μου και μου το έστειλε. Στην σύντομη κουβέντα μας συμφωνήσαμε ότι είναι αναγκαίο να προωθηθούν παράλληλα τα υδατοδρόμια στα νησιά καθώς και στον Άλιμο για την Αθήνα. Η στήλη ευχαριστεί τον ΟΛΒ για την επικοινωνία.

Και δεν θέλω τώρα και εδώ να ασχοληθώ με το θέμα «Ο Βόλος διαμετακομιστικός κόμβος όπως το Ρότερνταμ», που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα μας στις 25.05.2021. Δεν θέλω διότι θα στεναχωρηθούμε, κι εγώ και άλλοι, μπορεί και το Πολεμικό Ναυτικό που επιθυμεί, από όσο καταλαβαίνω, να κάνει ναύσταθμο στον Βόλο. Πάντως κάποια στιγμή θα έρθει κι αυτή η ώρα. Μαζί και με το Εμπορευματικό Κέντρο που μάλλον κανείς δεν έχει καταλάβει περί τίνος πρόκειται – και δεν μιλώ μόνο για την γειτονιά μας, για την Ελλάδα ολόκληρη μιλώ – αλλά κυκλοφορεί ανάμεσά μας από το 1997 πολύ συγκεκριμένα, σε καθαρά διεκδικητικό και, κατά βάση, τοπικιστικό επίπεδο. Από κοντά και οι διάφοροι κατά καιρούς «κυβερνητικοί αξιωματούχοι», που ανακοινώνουν ό,τι βρίσκουν πρόχειρο κι ό,τι, ίσως, βολεύει την εκλογική πελατεία τους. Εδώ ταιριάζει «γάντι» κι ο στίχος του Σαββόπουλου «…τι να φταιν οι εκπρόσωποι, έρημοι κι απρόσωποι, βρε!». Κι εγώ τώρα έμαθα για «Θριάσιο Ι και Θριάσιο ΙΙ», μέχρι χτες για ένα ήξερα, εδώ και παραπάνω από 30 χρόνια, φαίνεται ότι στον δρόμο προέκυψε και δεύτερο, παρ’ όλο που το πρώτο δεν έχει, στα 30 αυτά χρόνια, σημειώσει καμία πρόοδο πέρα από διαδικαστικού χαρακτήρα κινήσεις και ανταγωνισμούς μεταξύ «επενδυτών». Ειλικρινά πιστεύω – και παίρνω το ρίσκο να το πω – ότι πραγματικό εμπορευματικό κέντρο δεν πρόκειται ποτέ να γίνει στην Θεσσαλία. Ακόμη κι αν γίνει ο Βόλος «Ρότερνταμ»…

Όμως ο Νομός Μαγνησίας πανηγυρίζει για 23 γαλάζιες σημαίες, εκ των οποίων 12 στην χερσαία Μαγνησία, 10 στην Σκιάθο και 1 στην Σκόπελο. Αυτές οι 12 βραβευμένες παραλίες της στεριάς ανήκουν όλες στον Δήμο Βόλου. Όλες. Και είναι ο Άναυρος, οι Αλυκές, το Καρνάγιο, οι Αμφανές κλπ., μέχρι Πλατανίδια ανατολικά και μέχρι Νέα Αγχίαλο δυτικά. Και τέλος. Και μπράβο που είναι καθαρές και κατάλληλες για κολύμπι αυτές οι παραλίες του τόπου μας. Αλλά εγώ θεωρώ, συμπολίτες, απαράδεκτο να μην συμπεριλαμβάνονται σ΄ αυτόν τον διεθνή θεσμό, στον οποίο συμμετέχουν 49 κράτη και στον οποίο η Ελλάδα υπερηφανεύεται ότι κατέκτησε την 2^η θέση παγκοσμίως, παραλίες όπως (τελείως ενδεικτικά) Καμάρι, Χορευτό, Παπά Νερό, Ποτιστικά, Πάλτση, Χόρτο, Αμποβός, Καλά Νερά, Νιές, Πηγάδι, Αχίλλειο κι άλλες 50 τουλάχιστον. Δεν ξέρω ακριβώς τι συμβαίνει, έχω κάποιες υποψίες μετά από κάποιες παλιότερες συζητήσεις, αλλά σε κάθε περίπτωση θεωρώ ότι είναι κρίμα και εκτιμώ ότι είναι ανάγκη να ενδιαφερθεί η Περιφέρεια με τους περί Τουρισμού φορείς γι’ αυτό, μιας και οι αρμόδιοι Δήμοι είναι προφανές ότι δεν ενδιαφέρονται.

Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος μεθαύριο 5 Ιουνίου και η Μαγνησία δείχνει για μία ακόμη φορά το μεγαλείο της: δεύτερη κατά σειρά εκδήλωση διαμαρτυρίας-διαδήλωση-συλλαλητήριο για το πολύ κρίσιμο θέμα της καύσης των σκουπιδιών (η πρώτη έγινε στις 29 Μαΐου, μια βδομάδα πριν…). Χωρίς άλλα σχόλια.

Τα σχετικά με το Πανθεσσαλικό Στάδιο τα μάθατε, φαντάζομαι. Ησύχασα πια, δικό μας, των πολιτών του Βόλου είναι το Στάδιο, συγκινήθηκα και με τη συγκίνηση του Δημοτικού Συμβούλου, έμαθα πώς γίνονται οι δουλειές σ’ αυτές τις απαίσιες εταιρείες του Δημοσίου, έμαθα και ότι οι κερκίδες στάζουν νερά και χρειάζονται αμέσως επισκευή, έμαθα, παρεμπιπτόντως, και ότι «λεφτά υπάρχουν» και να μην ανησυχώ. Και τότε αναρωτήθηκα, αφού υπάρχουν 20.000.000,00 αποθεματικά ή διαθέσιμα, και τόσα και τόσα έργα γίνονται στην πόλη χωρίς, βεβαίως, να μειώνεται το ποσόν των 20 εκατομμυρίων εδώ και μία 6ετία περίπου, (θαύμα! θαύμα!) αναρωτήθηκα, που λέτε, γιατί δεν επισκευάζονται οι κερκίδες κι ότι άλλο χρειάζεται το Εθνικό Στάδιο (ΕΑΚ). Θυμάται κανείς συναυλία με τον Γιώργο Νταλάρα στο Στάδιο ή κάνω λάθος; Άσχετο, θα μου πείτε. Όχι και τόσο, θα σας πω, καθώς τα περισσότερα έσοδα του Πανθεσσαλικού Σταδίου αναμένονται από πολιτιστικές εκδηλώσεις…

Αλλά να! κι ένα πραγματικά άσχετο σχόλιο: εκείνη η εξωτερική μονάδα ερκοντίσιον στο καλύτερο σημείο του κτηρίου με την επένδυση από πλάκες Πηλίου, στην πρόσοψη της ΔΕΥΑΜΒ, ακριβώς πάνω από τα γράμματα, που δεν υπάρχει περίπτωση να βγει μια φωτογραφία χωρίς να την περιλαμβάνει, δεν είναι δυνατόν να μετακινηθεί σε άλλη θέση; Ή δεν το «βλέπει» κανείς;

Ως εδώ και μη παρέκει σήμερα, συμπολίτες. Να είστε καλά και να ανταμώνετε, η μοναξιά είναι κακός σύμβουλος. Γεια σας.

Στην φωτογραφία ο στρατηγός Θεόδωρος Κολοκοτρώνης (πριν τον βάλουν φυλακή…) γιορτάζει τα 200 χρόνια της Επανάστασης με ένα μπουκαλάκι κρασί…

(δημοσιεύτηκε στην 124χρονη (1898-2021) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Πέμπτη 03.06.2021, αρ.φύλλου 37.434)