Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2012

οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία ...

Στα «ενδιαφέροντα» του ιστολογίου μας περιλαμβάνεται και το ιστολόγιο με τίτλο «Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία» του κ. Νίκου Σαραντάκου.
Πρόκειται για έναν εντελώς ξεχωριστό ιστότοπο, που ανήκει σε έναν ξεχωριστό άνθρωπο, με απέραντες γνώσεις στα θέματα της ελληνικής – και όχι μόνο – γλώσσας, έναν πραγματικό λόγο-τέχνη, από τους ελάχιστους που έχω συναντήσει στο διαδίκτυο.
Στο ιστολόγιο ο κ. Σαραντάκος δημοσιεύει κάθε μέρα ένα σχετικό με τις λέξεις κείμενο, πολύ καλογραμμένο, με ταυτόχρονα πολλές εύστοχες αναφορές στην σημερινή ελληνική πραγματικότητα, οικονομική, πολιτική, δημοσιογραφική και λοιπά.
Και μετά αρχίζει το πανηγύρι! Η μεγάλη παρέα των αναγνωστών-φίλων του ιστολογίου κοινοποιεί τα σχόλιά της πάνω στο αρχικό κείμενο, κάθε κείμενο μπορεί να έχει και περισσότερα από 200 σχόλια. Το εντυπωσιακό σ’ αυτή τη διαδικασία είναι ότι και τα σχόλια είναι το ίδιο ενδιαφέροντα με το κείμενο! Η φίλοι του ιστολογίου έχουν την ίδια ευρυμάθεια, την ίδια γλωσσική επάρκεια, την ίδια ικανότητα αξιοποίησης πηγών, τον ίδιο σεβασμό στην άποψη του συν-σχολιαστή.
Το συνολικό αποτέλεσμα είναι, κατά την γνώμη μου, εξαιρετικό και σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα.
Αυτή, λοιπόν, η ωραία παρέα που προανέφερα, που συγκροτείται μάλλον κατά το μεγαλύτερο μέρος της από Έλληνες μεταφραστές-διερμηνείς στις Βρυξέλλες (ο κ. Νίκος Σαραντάκος ξέρω ότι είναι) εκτός του ότι χειρίζεται άψογα θέματα γλώσσας, ορολογίας, ετυμολογίας, ιστορίας και πολλά άλλα, δημιουργεί και ελληνικές λέξεις! Ενδιαφέρουσες νέες λέξεις, που βέβαια δεν έχουν λεξικογραφηθεί, τουλάχιστον όχι ακόμη…
Θεώρησα καλό να αναδημοσιεύσω αυτό το (άτυπο) λεξικό, για να το γνωρίσετε κι εσείς, χωρίς άλλα δικά μου σχόλια. Παρέλειψα μόνο κάποια ονόματα νονών κάποιων λέξεων, τα οποία είναι ψευδώνυμα ανθρώπων της παρέας και δεν λένε τίποτε σε αναγνώστες εκτός του συγκεκριμένου ιστολογίου. Κράτησα ακέραιους τους λίκνους (βλ. στο λεξικό) που υπάρχουν στο κείμενο ώστε να μπορεί ο καθένας σας να οδηγείται (αν θέλει, φυσικά…) εκεί που τον παραπέμπει ο κ. Σαραντάκος. Στο τέλος της δημοσίευσης υπάρχει και ο πλήρης σύνδεσμος για την συγκεκριμένη ανάρτηση του ιστολογίου – το οποίο ιστολόγιο, αυτονόητο είναι ότι μπορείτε και αυτοβούλως να το επισκεφθείτε.
Με τις ευχαριστίες μου στον κ. Σαραντάκο για την άδεια αναδημοσίευσης του πονήματός του,
Καλή Ανάγνωση!

Αγνώριστοι: ή, Στρατιά των Αγνώριστων. Πρόσωπα και τόποι που το όνομά τους παραμορφώθηκε φριχτά από μεταφραστική ή άλλη ατζαμοσύνη, με αποτέλεσμα να είναι αγνώριστο, σαν τον Φλάβιους Ζοζέφ (= Φλάβιος Ιώσηπος). Είναι το αντίπαλο δέος των Ανύπαρχτων* και κατοικούν στην Απωνία*. Περισσότερα εδώ.
ακλισιά: Πάθηση της νεοκαθαρεύουσας (και όχι μόνο) στην οποία μένουν άκλιτες όσες λέξεις δεν είναι ελληνικές από δεκατέσσερις γενεές. Χαρακτηριστικό πρόσφατο παράδειγμα, η τρόικα, που πολλοί θεωρούν σωστό να την αφήνουν άκλιτη (της τρόικα). Ένα σχετικό άρθρο.
Ανύπαρχτοι: ή, Στρατιά των Ανύπαρχτων. Πρόσωπα που γεννήθηκαν όχι από μάνα και πατέρα, αλλά από μεταφραστική ατζαμοσύνη, σαν τον συνθέτη Μποχεμιάν, τον οδηγό αυτοκινήτου Πράβο Γιάζντι και τον δαιμόνιο σκακιστή Τάλατ Μπλεντ. Η χώρα των Ανύπαρχτων είναι η Νομανσλάνδη*. Ανακεφαλαίωση για τη Στρατιά των Ανύπαρχτων υπάρχει εδώ. 
Απωνία: Η χώρα των Αγνώριστων. Από (υποτιθέμενο) μαθητικό μαργαριτάρι του Μ. Έβερτ, που είχε γράψει «Η Απωνία» αντί για «Ιαπωνία».
βαρεσάδικο ή βαρεζάδικο: Είδος κατεβασάδικου*, ιστότοπος απ’ όπου κατεβάζουν (κάποιοι) προγράμματα.
γιουτουμπάκι: Βιντεάκι από το You Tube (γιουτούμπ ή γιουτούμπι), ιδίως όταν παρατίθεται σε άρθρο ή σε σχόλιο. Το πρωτοείπε στο φόρουμ Λεξιλογία ο ... αλλά ως γιουτΙουμπάκι.
γκούγκλης και γούγλης: Το γκουγκλ, φυσικά. Το λένε κι άλλοι πολλοί.
γκουγκλίζω: αναζητώ μια λέξη στο γκουγκλ. Στο ιστολόγιο είχε γίνει δημοψήφισμα για την προτιμότερη μορφή: γκουγκλάρω, γκουγκλίζω, γκουγκλεύω ή…. Και φράση: «η τάδε λέξη δεν γκουγκλίζεται» δηλ. δεν δίνει κανένα αποτέλεσμα στην αναζήτηση μέσω γκουγκλ.
ερμαφρόδιτοι τύποι: τύποι ουσιαστικών που χρησιμοποιούνται και για το αρσενικό και για το θηλυκό γένος (επίκοινοι λέγονται κανονικά), ιδίως όταν υπάρχει δόκιμος θηλυκός τύπος (π.χ. η εκπαιδευτής)
ηλε- Πρόθεμα που αντιστοιχεί στο αγγλικό e- και που το χρησιμοποιούμε κατά κόρο στο ιστολόγιο: ηλεμήνυμα το email, ηλέκδοση η ηλεκτρονική έκδοση (εφημερίδας), ηλεβιβλίο κτλ.
ηλεγατάκι: Μυθικό ζώο που πεθαίνει κάθε φορά που χρησιμοποιούμε το ηλε-.
θεία: το γκουγκλ, ο γούγκλης*.
καραβίδα: Μια μικρή πρόταση, ιδίως σε λεξικό ή έργο αναφοράς, που οι περισσότερες πληροφορίες της (ιδανικά όλες) είναι λανθασμένες. Γεννήθηκε από το (ίσως μπεντροβάτο*) ανέκδοτο για το εξής λήμμα εγκυκλοπαίδειας: «Η καραβίδα είναι ένα μικρό κόκκινο ψάρι που κινείται προς τα πίσω».
κατεβασάδικο: Ιστότοπος απ’ όπου κατεβάζουν (κάποιοι) προγράμματα. Μπορεί να είναι πιρτουπιράδικο* ή βαρεσάδικο*.
κοπιπαστάδα ή κοπιπαστή Το κόπι-πέιστ (copy & paste), η αντιγραφή ενός κειμένου, π.χ. από εφημερίδα ή σε υποτιθέμενη πρωτότυπη εργασία.
κοπιπαστώνω Αντιγράφω κάτι με κοπιπαστή*, αναδημοσιεύω (ενν. χωρίς να το ελέγξω), π.χ. «το λάθος θα το βρείτε σε πάμπολλους ιστότοπους. Μήπως κοιτάζει κανείς τι κοπιπαστώνει;».
λεκανόστ: Καληνύχτα. Συνήθης αποχαιρετισμός σε μεταμεσονύχτια κουβεντούλα. Από τα βουλγάρικα (νομίζω) όπου όντως η καληνύχτα λέγεται έτσι. 
λεξιλογώ: ασχολούμαι με τις λέξεις. Αγαπημένη φράση του Νικοκύρη*: «εμείς εδώ λεξιλογούμε».
λερναιάκι: το μικρό και σχετικά ανώδυνο λερναίο*.
λερναίο: αρχικά το Λερναίο κείμενο, δηλαδή η ελληνοκεντρική μπαρούφα περί Hellenic quest, και κατ’ επέκταση οποιοσδήποτε μύθος διαδίδεται μέσω Διαδικτύου.
λίκνος: το λινκ, ο σύνδεσμος (link). Από μαργαριτάρι του Γ. Παπανδρέου.
λουρκίζω: παρακολουθώ μια συζήτηση σε ιστολόγιο, φόρουμ κτλ. χωρίς να εκδηλώνομαι, μεταφορά του αγγλ. lurk.
μακροβούτι: το άτεχνο υπερβατό σχήμα, π.χ. σε κακές μεταφράσεις, όπως: το από τον Ντίτερ Τσίγκλερ κυρίως συγγραμένο τμήμα. Για το χρυσό μετάλλιο στο μακροβούτι, δείτε εδώ.
μεζεδάκι: μαργαριτάρι, αστείο γλωσσικό ή μεταφραστικό λάθος από εφημερίδα ή ιστότοπο. Επειδή κάθε τόσο, περίπου μια φορά την εβδομάδα, παρουσιάζω ένα άρθρο που δεν έχει ένα ενιαίο θέμα, αλλά πολλά μικρά, που τα λέω μεζεδάκια. Το πρώτο άρθρο με μεζεδάκια.
μεταμπλόγκειν: το μεταμπλόγκινγκ ή meta-blogging.
μουστάκια: η χρήση αρσενικών (ερμαφρόδιτων*) τύπων για τα επαγγελματικά θηλυκά, π.χ. «η εκπαιδευτής». Και ρήμα: φοράω μουστάκια.
μπαμπινιωτισμός: η κανονιστική τάση στη γλώσσα, ιδίως όταν συνοδεύεται από περιφρόνηση της χρήσης. Επίσης, η υιοθέτηση προκλητικών ορθογραφήσεων (τα κουττά αγώρια) στο όνομα της ετυμολογίας.
μπεντροβάτος: Γουστόζικη ιστορία που όμως μάλλον δεν είναι αληθινή. Από την ιταλική φράση se non è vero, e ben trovato (αν δεν είναι αληθινό, είναι καλό εύρημα).
μπούμερανγκ, νόμος: Ο νόμος του μπούμερανγκ είναι νόμος των ιντερνετικών και άλλων αντιπαραθέσεων, σύμφωνα με τον οποίο όταν πας να διορθώσεις το λάθος ενός άλλου είναι πολύ πιθανό να κάνεις κι εσύ λάθος, ή αλλιώς: Η πιθανότητα να περιέχει λάθος το σχόλιο που επισημαίνει λάθος σε προηγούμενο σχόλιο είναι τόσο μεγαλύτερη όσο πιο ασήμαντο είναι το αρχικό λάθος.
νατσουλισμός: ευφάνταστη αλλά εντελώς ατεκμηρίωτη εξήγηση παροιμιώδους φράσης. Από τον μακαρίτη Τάκη Νατσούλη, συγγραφέα του βιβλίου Λέξεις και φράσεις παροιμιώδεις, όπως στο παράδειγμα.
Νικοδεσπότης: ο Νικοκύρης*.
Νικοκύρης: ο υποφαινόμενος, επειδή είναι νοικοκύρης του ιστολογίου αλλά και Νίκος. Δεν θυμάμαι ποιος το πρωτοείπε…
Νομανσλάνδη: Η χώρα των Ανύπαρχτων*. Έχει και δικό της ιστολόγιο, καθώς και έπος που γράφεται (σε αραιότατα χρονικά διαστήματα) από τον ... .
νύκτορες: Σκοτεινοί τύποι που κυκλοφορούν τη νύχτα. Από τη δήλωση του (τότε) υπουργού Γκιουλέκα, που μετέτρεψε το αρχαίο επίρρημα νύκτωρ σε ουσιαστικό.
παρέμπ: παρεμπιπτόντως. Επίσης: παρεπιφτού, παρεμπίπ.
πεντέφι: κείμενο σε μορφή pdf, αρχείο pdf. Και πεντεφάκι, το μικρό.
περιαυτομπλογκίες:  περιαυτολογίες κάποιου που έχει μπλογκ.
πιρτουπιράδικο: Κατεβασάδικο* στο οποίο γίνεται ανταλλαγή αρχείων peer-to-peer.
πολυτονιάτης: οπαδός του πολυτονικού. Δείτε και το ποίημα.
πορτοκαλίζω: βρίσκω ή υποστηρίζω ελληνοκεντρικές και εντελώς αβάσιμες ετυμολογίες, όπως ο Γκας Πορτοκάλος της ταινίας Γάμος αλά ελληνικά. Υπήρχε σκέψη για απονομή και βραβείων Πορτοκάλος.
ραμόνι: παράκουσμα, συχνά παιδικό, σε γνωστό τραγούδι, που συχνά πλάθει νέες λέξεις, όπως «το ραμόνι» από το «τώρα μόνη»  ή «βιολί σαν του Ροβιόλη» από το «σαντουροβιόλι».
σκουληκάκια (αλεξανδρινά): η δασεία, η περισπωμένη και τα άλλα τονικά σημάδια του πολυτονικού.
σπαμακόπιτα: δώρο σε νικητές διαγωνισμών του ιστολογίου. Στέλνεται με ατάτσμεντ και ονομάστηκε έτσι επειδή δεν είναι σπανακόπιτα.
σπαμοπαγίδα: το akismet, το πρόγραμμα που τσακώνει τα οχληρά διαφημιστικά μηνύματα (σπαμ) αλλά μαζί με τα ξερά πιάνει και κανένα κανονικό σχόλιο (ιδίως όταν έχει πολλούς λίκνους*) που έτσι παραμένει πιασμένο στην παγίδα και αθέατο μέχρι να το απελευθερώσει ο Νικοκύρης*.
συνεννόηση Λοΐζος: όταν κάποιος κάνει μια ερώτηση δίνοντας όλα τα στοιχεία λάθος και… παίρνει τη σωστή απάντηση. Ονομάστηκε έτσι από μια παρέα όπου κάποια είχε ρωτήσει: Πώς λεγόταν εκείνος ο ωραίος τραγουδιστής, που έλεγε τραγούδια του Θεοδωράκη, που σκοτώθηκε τον καιρό της Χούντας; και της απάντησαν «Ο Μάνος Λοΐζος» -και πράγματι αυτόν εννοούσε.
σχιζολεξία: ψύχωση των νεοκαθαρευουσιάνων που τους αναγκάζει να γράφουν χωριστά λέξεις που πάντοτε γράφονταν ως μία, π.χ. “κατ’ επειγόντως“. Λέγεται και “μανιακή σχιζολεξία“.
τηλεσκοπική λέξη: Νεολογισμός που φτιάχνεται ενώνοντας τα μισά δυο λέξεων, όπως η ευελφάλεια από το ευελιξία και ασφάλεια.
Τσαπατσούλιτζερ, βραβείο: Φανταστικό βραβείο που απονέμεται στον πιο τσαπατσούλη δημοσιογράφο, που γράφει στο γόνατο, χωρίς να ελέγξει αν στέκουν τα στοιχεία του. Τον όρο πρότεινε ο ... , αρχικά για γνωστό δημοσιογράφο που είχε μόνιμη στήλη στην τελευταία σελίδα γνωστής απογευματινής εφημερίδας.
Χρυσό πέταλο: Η συσσώρευση πολλών ψεμάτων (ή ανακριβειών) στις λιγότερες δυνατές λέξεις. Από διήγημα του Ντάσιελ Χάμετ.

Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012

ημέρα σκέψης ...

"ημέρα σκέψης" χθες, 22 Φεβρουαρίου, για τους προσκόπους όλου του κόσμου.
ημέρα γεμάτη από εικόνες χαρούμενου παρελθόντος, θλιβερού παρόντος και αβέβαιου μέλλοντος.
"να κάνουμε τον Κόσμο μας καλύτερο", θέλει το παγκόσμιο προσκοπικό κίνημα.
"να κάνουμε τον Κόσμο σας χειρότερο", θέλει το παγκόσμιο οικονομικό κατεστημένο.
ποιο θα υπερισχύσει;
σκέπτομαι, άρα υπάρχω!

κυκλο-φ-οριακα 701 22.02.2012

Χαρταετοί στις Αλυκές, 1995

Καλημέρα! Εδώ, σ’ αυτόν τον Κόσμο, τον μικρό, τον μέγα. Εδώ, σ’ αυτόν τον τόπο που μας έλαχε να ζούμε και να αγαπάμε. Εδώ.
22 Φεβρουαρίου σήμερα, Παγκόσμια Ημέρα Σκέψης για τον Προσκοπισμό. Οι παλιοί θυμούνται και οι νέοι μαθαίνουν τα ιδεώδη της Προσκοπικής Κίνησης. Μιας Κίνησης που φαίνεται ότι πολύ καλά κρατεί, αριθμεί πάνω από 20 εκατομμύρια μέλη σε όλον τον κόσμο, είναι ένας φάρος για τα νέα παιδιά, μία όαση δημιουργίας και χαράς, μία ελπίδα για το μέλλον. Και στην περιφέρειά μας καλά κρατεί, πλήθος παιδιών, εφήβων, ανδρών και γυναικών απασχολείται στις ωραίες προσκοπικές δραστηριότητες στην θάλασσα, στο βουνό, στην πόλη μέσα στα εννέα (9) συστήματα ναυτοπροσκόπων, δασοπροσκόπων, (πεζο)προσκόπων και αεροπροσκόπων που βρίσκονται σε πλήρη λειτουργία. Ένας ωραίος κόσμος, γεμάτος με γνώσεις, με πίστη, με καθήκον, με τιμή.
Και μετά την επετειακή αυτή αναφορά, πάμε στα ιδιαιτέρως δικά μας.
Απορία μας προκαλούν οι επαναλαμβανόμενες βλάβες στα φανάρια του Περιφερειακού, σχεδόν αποκλειστικά στον ισόπεδο κόμβο του Φυτόκου (την τελευταία φορά ο κόμβος κλείστηκε από την Τροχαία, προς αποφυγή ατυχημάτων, και ανοίχτηκε μόλις προχθές). Απορία, γιατί εκεί κι όχι αλλού – έχει μία σειρά από σηματοδοτούμενους κόμβους ο Περιφερειακός, Ελύτη (Κασσαβέτη), Καββαδία (Κύπρου), Ιωλκού, προς Κουκουράβας/Αγία Παρασκευή, Φυτόκου, Μελισσάτικα, έξι συνολικά, γιατί συνεχώς, σχεδόν, υπάρχει κάποιο πρόβλημα στον κόμβο Φυτόκου; Απάντηση, βεβαίως, δεν μπορώ να δώσω, απλώς μια απορία μας έχει δημιουργηθεί, δεν ξέρω ποιος θα μπορούσε να απαντήσει. Υπάρχει και η γνωστή εκκρεμότητα περί τις αρμοδιότητες και … η ζωή συνεχίζεται με σημαίες και με ταμπούρλα.
Εδώ (και καθόλου άσχετα με το προηγούμενο) έχω κι άλλη μία απορία, με το συμπάθιο. Έχει ή δεν έχει Αντιπεριφερειάρχη η Μαγνησία, κι αν έχει, ποιος, εν τέλει, είναι; Μήπως για μία ακόμη φορά η Μαγνησία «γράφει ιστορία» στα θέματα Τοπικής Αυτοδιοίκησης; Και είναι καλό αυτό για την εν γένει πορεία των μαγνησιώτικων θεμάτων, μέσα στις τρέχουσες συνθήκες πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης;
(Άσε, γυναίκα, το παιδί να ρωτάει. Άμα δε ρωτάει πώς θα μάθει;)

Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2012

κυκλο-φ-οριακά 700 15.02.2012

Παρίσι, δεκαετία '60

Κυκλο-φ-οριακα 700, σήμερα. Για επτακοσιοστή φορά η στήλη βλέπει το άπλετο φως της έντυπης δημοσιότητας, καθώς έχει ήδη μπει στον 21ο χρόνο διαρκούς παρουσίας. Με αυτά τα δεδομένα, για να φτάσει τον μαγικό αριθμό 1.000 θα πρέπει να συνεχίσει για ακόμη εξίμισι με επτά χρόνια, πράγμα που, με την αισιοδοξία που την διακρίνει, σήμερα φαίνεται εφικτό. Βεβαίως, πολλά ερωτηματικά υπάρχουν περί του πώς και τι θα είναι ο Τύπος, πώς θα είναι η ζωή μας, πώς θα είναι η Ελλάδα σ’ αυτά τα επόμενα επτά χρόνια, κανείς απολύτως δεν μπορεί να δώσει απάντηση – ας έχουμε υγεία κι εμείς κι εσείς και η επικοινωνία μας θα κρατήσει όσο κρατήσει.
«Πώς θα είναι η Ελλάδα» έγραψα. Αυτό είναι το μεγάλο ζητούμενο, μετά κι από την τραγική, κατά την γνώμη μου, διαδικασία του κατεπείγοντος στην Βουλή, το βράδυ της περασμένης Κυριακής, που ανέδειξε σ’ όλο του το μεγαλείο το αδιέξοδο στο οποίο έχει οδηγηθεί η χώρα μας. Το πρώτο Κόμμα των εκλογών του 2009 δεν έχει πλέον την δεδηλωμένη πλειοψηφία, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης καταδικάζει στα λόγια το μνημόνιο αλλά το ψηφίζει και διαγράφει τους βουλευτές που δεν το ψήφισαν (σημειώστε ότι είναι ο ίδιος αρχηγός που, δυο χρόνια πριν, διέγραψε την σημερινή πρόεδρο της δημοκρατικής συμμαχίας, επειδή ψήφισε το πρώτο μνημόνιο), ο άλλος αρχηγός δεν το ψηφίζει και διαγράφει τα μέχρι προχθές κορυφαία στελέχη του που το ψήφισαν – δεν είναι αυτό εικόνα διάλυσης; Αναμένεται και ανασχηματισμός (αναδόμηση, την έλεγε κάποτε ο ορο-πλάστης Ανδρέας) ο οποίος θα κάνει τι; τι καινούργιο θα φέρει; Κι εμείς, ο λαός, παρακολουθούμε αυτό το θέατρο του παραλόγου χωρίς να είμαστε απολύτως βέβαιοι για το πού βρίσκεται το δίκιο και που το άδικο. Απολύτως βέβαιοι, λέω, γιατί μια εντύπωση ότι πάμε απ’ το κακό στο χειρότερο μη μου πείτε ότι δεν έχετε κι εσείς όπως έχω κι εγώ!

Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012

13 Φεβρουαρίου 2012 ...

ΠΑΣΟΚ 21 βουλευτές λιγότεροι
ΝΔ 22 βουλευτές λιγότεροι
ΛΑΟΣ 2 βουλευτές λιγότεροι
ΑΘΗΝΑ 45 κτήρια λιγότερα
ΒΟΛΟΣ 1 κτήριο λιγότερο
ΕΛΛΑΔΑ χιλιάδες άνεργοι περισσότεροι

Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2012

κυκλο-φ-οριακά 699 08.02.2012

Βόλος, Χιόνι 1987

Και το χιόνι έπεφτε στρέϊτ θρου, όπως θα έλεγε και ο Ζαμπέτας. Ζήσαμε όχι μία, αλλά δύο άσπρες μέρες, Τετάρτη, Πέμπτη, 1 και 2 Φεβρουαρίου, όμως ήρθαν κι έφυγαν μέσα στην πόλη. Και ο αποχιονισμός καλά πήγε, μου φαίνεται, τουλάχιστον δεν άκουσα πολλές γκρίνιες, εκτός απ’ τους φορτηγατζήδες για το προσωρινό κλείσιμο της Εθνικής Οδού, για το οποίο θα υποβάλουν μηνύσεις, λέει.
Συνέπεσε το χιόνι και με την καινούργια αύξηση των τιμών των διοδίων, ευκαιρία για πολλούς να καταφερθούν κατά της εταιρείας διαχείρισης του αυτοκινητοδρόμου. Κάποιος, μάλιστα, έφτασε στο σημείο να πει ότι ο αποχιονισμός στην εθνική αρτηρία γίνονταν καλύτερα όταν την ευθύνη είχε το (γνωστό) βραδυκίνητο Κράτος. Όμως κανένας δεν τόλμησε να ζητήσει να σταματήσουν αυτές οι ιστορίες των παραχωρήσεων και να επιστρέψουν όλοι οι δρόμοι στην πλήρη κυριότητα και αρμοδιότητα του Κράτους.
Αυτές οι ιστορίες, που λέτε, ξεκίνησαν τότε που οι Τράπεζες είχαν τεράστια κέρδη και έπρεπε κάπου να τα διοχετεύσουν. Ήρθαν σε συνεννόηση με τις κατασκευαστικές εταιρείες, οι οποίες άλλο που δεν θέλανε, τα βρήκανε και με το Κράτος, το οποίο ξαφνικά βρέθηκε σε πλήρη αδυναμία να κατασκευάζει και να συντηρεί δρόμους (!...), στήθηκαν οι αποικιοκρατικές αυτές συμβάσεις παραχώρησης, που δίνουν ακόμη μεγαλύτερα κέρδη στους παραχωρησιούχους (νέα και ωραία λέξις…), πέρασαν σούμπιτες από την Βουλή των Ελλήνων και μπήκαμε «σε άλλη εποχή» στην Ψωροκώσταινα. Και φτάσαμε τώρα, που η νέα ωραία φράσις είναι «ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών» (όποιος καταλαβαίνει τι σημαίνει αυτό, ας το πει και σ’ εμένα), στην κατάσταση να μην εκτελεί έργο καμία εταιρεία σε καμία σύμβαση παραχώρησης, αλλά να λειτουργούν οι συμβάσεις!! Δηλαδή, απλώς να συνεχίζονται οι εισπράξεις των υπέρογκων διοδίων, που είναι κατοχυρωμένες από την Βουλή των Ελλήνων. Αυτό.
Δική μου γνώμη ήταν απ’ την αρχή και παραμένει ότι οι Δρόμοι πρέπει ολοκληρωτικά να ανήκουν στο Κράτος. Οριστικά και αμετάκλητα.

διαπραγματεύσεις ...

... σκληρές και ανελέητες διαπραγματεύσεις, με εκατέρωθεν σκληρούς και ανελέητους διαπραγματευτές.
(δια)πραγματευτές, πραματευτάδες, 
βγάτε κυράδες, ο πραματευτής περνάει, 
για τις κοπέλες όνειρα γλυκά πουλάει.
τούτοι οι πραματευτάδες, εκατέρωθεν, πουλάνε θάνατο και πληρώνονται με αίμα...

Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2012

κυκλο-φ-οριακα 698 01.02.2012


Καλόν Φεβρουάριο να έχουμε. Φέτος θα εορτάσουν και οι Κας(σ)ιανοί (Κας(σ)ιανός, Κάς(σ)ιος, Κάς(σ)ος, Κάς(σ)ης, Κας(σ)ια, Κας(σ)ιος) στις 29 Φεβρουαρίου. Όχι όμως και οι Κασ(σ)ιανές, όπως εσφαλμένα νόμιζα ως σήμερα, οι οποίες εορτάζουν στις 7 Σεπτεμβρίου, σύμφωνα με την διαδικτυακή ιστοσελίδα www.eortologio.gr «Εορτολόγιο Ελληνικών Ονομάτων». Αν κανείς ξέρει κάτι άλλο, ας κάνει πρκλ τον κόπο να ενημερώσει κι εμένα (αυτό το «πρκλ» (παρακαλώ), μαζί με το «κ» (και), το «σ» (σου, σε), το «μ» (μου, με), το «κλ» (καλά) και άλλα σχετικά, είναι οι «συντομεύσεις» που χρησιμοποιούνται από τους νέους μας στην μεταξύ τους επικοινωνία μέσω γραπτών μηνυμάτων, είτε στα κινητά τηλέφωνα είτε στο διαδίκτυο. Αν μάλιστα – το και συχνότερο – η φράση γράφεται με γκρικλις, τότε π.χ. το «θα έρθω με τα πόδια» καταλήγει σε «8a er8w m t podia» !!!) Είναι μεγάλο το πρόβλημα, σας λέω, κι εσείς εκεί έξω κάνετε πως δεν υπάρχει…
Τέλος πάντων, ας πάμε στα «δικά μας».
Ένα ταξίδι στην Καβάλα μας έλαχε το περασμένο Παρασκευοσάββατο, μέσω Θεσσαλονίκης και Χορτιάτη, κάπου 900 χιλιόμετρα το σύνολον. Με θερμοκρασίες υπό το μηδέν και χιόνια στο βουνό. Αλλά και με την «ευλογία» της Εγνατίας Οδού. Ένας άψογος άξονας, αν εξαιρέσει κανείς ότι δεν έχει πουθενά στα 140 χλμ. Θες/νίκης-Καβάλας έναν Σταθμό Εξυπηρέτησης Αυτοκινήτων (ΣΕΑ), ένα βενζινάδικο, ένα πάρκινγκ για κατ…, τίποτε. Ο δρόμος είναι τέλειος, στην βόρεια πλευρά των λιμνών Κορώνεια, Μεγάλη και Μικρή Βόλβη. Και διόδια ένα (1), ένα δίφραγγο, αν θυμάμαι καλά, για όλα τα 140 χλμ. Τώρα, λέει, με το άρτι ψηφισθέν (ένα ακόμα) παραπολυνομοσχέδιο, και αυτός ο δρόμος θα περάσει σε χέρια ιδιωτών, μέσω του Ταμείου Αξιοποίησης Ακίνητης Περιουσίας (ΤΑΑΠ, τι ωραίο όνομα!).