κυκλο-φ-οριακα 1246, 6 Αυγούστου 2025

 

Παρελθόν και η φετινή 4^η Αυγούστου – «Ο Φασισμός δεν έρχεται απ’ το μέλλον / καινούργιο τάχα κάτι να μας φέρει / τι κρύβει μεσ’ στα δόντια του το ξέρω / καθώς μου δίνει γελαστός το χέρι. Τον Φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον / δε θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον» (Φώντας Λάδης, Θάνος Μικρούτσικος, Μαρία Δημητριάδη, 1978). Καθημερινά και πιο επίκαιροι γίνονται αυτοί οι στίχοι καθώς τα «γελαστά χέρια» αυξάνονται και πληθύνονται και η Βουλή της Ελληνικής Δημοκρατίας είναι ένα «παιχνίδι στα χέρια των παιδιών», όπως έλεγε ο Σαββόπουλος, των αθώων γαλάζιων παιδιών, των παιδιών της Συμμορίας των Αθώων.

Καλημέρα και Καλόν Μήνα, συμπολίτισσες και συμπολίτες και απανταχού αναγνώστες. Πρώτον, εκείνο το «ν» στην πάγια έκφραση για την αρχή του Μήνα προτείνω εγκαρδίως να το υιοθετήσετε ανυπερθέτως. Ο Μήνας είναι αρσενικός, το ευφωνικό «ν» στην ούτως ή άλλως αιτιατική «εύχομαι έναν…» τονίζει την αρσενικότητά του (!) και τον τραγουδάει κιόλας ενώ το άνευ παραπέμπει σε ουδέτερο και άφωνο μήνα. Καλόν Μήνα, λοιπόν, πολύ καλύτερο από το Καλό Μήνα.

Δεύτερον και σημαντικόν. Εγώ αυτοπροσώπως, με το παρατσούκλι (ή όνομα χρήστη…) Μπάμπης Sky, απενεργοποίησα το Σάββατο 02.08.2025 πλήρως και εντελώς τον λογαριασμό μου στο φατσοβιβλίο, κατά κόσμον Facebook Inc.(orporation), από το 2012 στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης, μέλος της ομάδας GAFAM (Google, Amazon, Facebook, Apple, Microsoft), πρόσφατα μετονομασθέν σε Meta Platforms Inc. ή απλώς Meta, με τα τρισεκατομμύρια των κερδών τού όντως πανέξυπνου κυρίου Mark Zuckerberg (το όνομα έχει γερμανική προέλευση, προφέρεται τσούκερμπεργκ και σημαίνει ζαχαρένιο βουνό ή βουνό από ζάχαρη) που προέρχονται από ένα βουνό διαφημίσεων παντός είδους, κατάλληλων δια πάσαν νόσον και πάσαν … Κάποια στιγμή αυτό, το κάθε δεύτερη ανάρτηση και μία διαφήμιση, επειδή πιθανώς ή προφανώς δεν συναίνεσα να τους πληρώνω κι από πάνω δήθεν για να μην μου δείχνουν διαφημίσεις, θεώρησα ότι είναι απολύτως υπερβολικό, παραβιάζει κατάφορα την προσωπική μου ελευθερία και δεν πρέπει να το ανεχτώ άλλο. Άλλωστε ούτε influencer (επηρεαστής, επιδράστης, κάτι τέτοιο) επεδίωξα ποτέ να γίνω, με αηδιάζει και μόνο η ιδέα. Και προχώρησα στο νενοημένο (και καθόλου από…) διάβημα. Αν θυμάμαι καλά είχα 886 εγγεγραμμένους φίλους, με τους οποίους όλους είναι ζήτημα αν είχα έρθει μία φορά σε επαφή – λόγω των γνωστών αλγορίθμων (;) (σιγά να μην είναι γνωστοί, κρυφοί κι απαραβίαστοι είναι οι περίφημοι «αλγόριθμοί», οι έλεγχοι, οι αποκλεισμοί, οι δήθεν προστασίες, τα παλληκάρια ξέρουν καλά τι κάνουν, δεν βγαίνουν έτσι άντε τα τρισεκατομμύρια…).

Φεύγω (έφυγα) λοιπόν, κι αφήνω πίσω μου συντρίμμια (σιγά τον τραχανά…). Στην πραγματικότητα το μόνο που θα λείψει θα είναι η ανάρτηση των κυκλο-φ-οριακών, που γινόταν πάντα μετά την δημοσίευση στην εφημερίδα «Μαγνησία» (χωρίς το χαρτί κυκλο-φ-οριακα δεν υπάρχουν), την αντίστοιχη ανάρτησή τους στο magnesianews.gr και την ανάρτηση στο προσωπικό μου ιστολόγιο με τον ίδιο τίτλο «κυκλο-φ-οριακά» (επειδή έχει αυτές τις «παράξενες» παύλες, το Google στην αναζήτηση το βγάζει πρώτο) όπου υπάρχουν αρχειοθετημένα και όλα τα κείμενα, από το πρώτο, 21.01.1991, μέχρι το σημερινό 1246^ο, και αρκετά άλλα δημοσιεύματα. Παραμένει, δεν ξέρω μέχρι πότε, σε ενέργεια το messenger και (θα δούμε μέχρι πότε κι αυτό…) το Viber, η άλλη πλατφόρμα των «κοινωνικών δικτύων», που αγωνίζεται να επιβιώσει. Στην ιστορία «twitter», που το πήρε ο αρχιγκάνγκστερ και το έκανε «Χ» ούτε μπήκα ούτε πρόκειται να μπω ποτέ.

Και ειλικρινά το λέω, νιώθω ότι δεν θα μου λείψουν όλα αυτά, μέσα στα οποία τόσο βίαια μπήκαμε στην αρχή του 21^ου αιώνα (μπήκαμε ή μήπως μας βάλανε; ή ανήκετε σ’ εκείνη την παρτίδα ανθρώπων που με τίποτε δεν παραδέχονται ότι επηρεάζονται από άλλους ή, κυρίως, από άλλα, και εξακολουθούν σήμερα να πιστεύουν ότι μόνοι και ανεξάρτητοι διαμορφώνουν την άποψή τους και, στο τέλος, την ζωή τους;). Δεν μπορώ να πω, και στο τέλος-τέλος δεν με ενδιαφέρει.

Τα κυκλο-φ-οριακά είναι εδώ και θα συνεχίσουν, όσο αντέχουν ακόμα το μυαλό, η καρδιά και τα δάχτυλα (καθόλου αμελητέα τα δάχτυλα, παρά τα διάφορα επιτεύγματα φωνητικής γραφής) κι όσο υπάρχουν θέματα άξια σχολιασμού – μπορείτε να φανταστείτε έναν Κόσμο, μια Ελλάδα, έναν Βόλο όπου δεν θα συμβαίνει τίποτε άξιο σχολιασμού; Είναι δυνατόν να συμβεί κάτι τέτοιο; Πώς θα ήταν, άραγε, η ζωή μας χωρίς Νετανιάχου, χωρίς Μητσοτάκη, χωρίς Άρχοντα; (τώρα που το λέω, στην Λιλιπούπολη ο Δήμαρχος λέγεται Χαρχούδας και είναι μία ακραιφνής Αρκουδοπεταλούδα, μήπως να αλλάξουμε αναλόγως την προσφώνησή μας, μιας που, εκτός των άλλων, θύμισε και λίγο ανάλαφρη πεταλουδίτσα η ποδηλατοβόλτα στην Ολλανδία;)

Με την «ευκαιρία» της Παλαιστινιακής γενοκτονίας (ας μην κοροϊδευόμαστε, φίλες και φίλοι) διαπιστώνω, για μία ακόμη φορά, τον αχταρμά της Ελληνικής μας Κοινωνίας, που δεν ξέρει πού πατάει και πού βρίσκεται, δεν μπορεί να ξεκαθαρίσει με ποιους να πάει και ποιους ν’ αφήσει, είναι αδύνατον να εκφράσει τι θέλει, τι επιθυμεί. Και δυστυχώς φοβάμαι πολύ ότι αυτός ο αχταρμάς καταλήγει σε ακραίες καταστάσεις (ήδη τα τελευταία γεγονότα στην Βουλή ήταν ένα ξεκάθαρο πραξικόπημα) που οδηγούν στις σύγχρονες μορφές Φασισμού, όπως αυτές που κάθε μέρα και περισσότερο εκφράζονται και μορφοποιούνται στην Ευρώπη και σε πολλά σημεία του Κόσμου, ξεκινώντας από αυτό το υπέρτατο όνειδος για την ανθρωπότητα που ονομάζεται Τραmp.

Δεν ξέρω, και φοβάμαι. Το μόνο που έχω σίγουρο είναι το ότι σας αγαπώ αδιαφιλονίκητα. Και συγγνώμη αν τα σημερινά κυκλο-φ-οριακα ήταν περισσότερο ατομικές εξομολογήσεις παρά η συνήθης (λίγο πολύ) θεματολογία μας. Γεια σας.

Συγχαρητήρια στον Οργανισμό Λιμένος Βόλου και στην Φίλη Κυρία Μαρία Σπανού, Συγγραφέα-Ερευνήτρια της τοπικής μας Ιστορίας και Πρόεδρο του Λυκείου των Ελληνίδων, για την εξαιρετική έκδοση με τίτλο «Ιστορώντας τη ρότα του Λιμένα Βόλου» και υπότιτλο «Η διαδρομή του Λιμενικού Ταμείου 1883-2001». Είχαμε χρόνια να δούμε μια τόσο επιμελημένη και τόσο λεπτομερή καταγραφή για την πορεία ενός σημαντικού στοιχείου της Βολιώτικης πραγματικότητας.

Στην φωτογραφία, κοντέϊνερς στο Λιμάνι, 2001, φωτο ΧΣ.

 δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 06.08.2025, αρ.φύλλου 4459

κυκλο-φ-οριακα 1172, 29 Νοεμβρίου 2023

 

Την ώρα που διαβάζονται αυτές οι γραμμές ο Βόλος έχει μπει σε μία ακόμη εορταστική περίοδο με εναρκτήριους υπερ-καλλιτέχνες, με καταθλιπτικούς μπλε ουρανούς, με την Αργώ-καραγκιοζάκι στη στεριά και με «το πρώτο στην Ευρώπη instagramικό πάρκο» – τι σημαίνει αυτός ο τόσο βαρύγδουπος χαρακτηρισμός θα σας εξηγήσω όταν το επισκεφθώ επισταμένως. Εγώ για μία ακόμη φορά δεν συμμετείχα στους εναρκτήριους πανηγυρισμούς.

Το λοιπόν, Καλημέρα Συμπολίτες και απανταχού ανα-γνώστες/-γνώστριες. Ήρθε και ο χειμώνας που όλοι εναγωνίως περιμέναμε, χιόνισε στο Βουνό μας – κατακαημένες υποδομές, μετά τους Δανιήλ, Ηλία και λοιπούς συγγενείς (τρέχοντα ονοματάκια είναι Oliver και Bettina και έχει ο Θεός ονόματα και ο καιρός γυρίσματα), σε λίγο θα χιονίσει και στις τσέπες μας, όταν τα διάφορα καύσιμα θα θυσιάζονται στον βωμό της ευ-δαιμονίας μας. Και ο τουρισμός στο Βουνό, καθώς λεν αυτοί που ξέρουν, δεν πάει πολύ καλά, κι ο καλός μας Δήμος, για να τον ενισχύσει, εξέδωσε διαφημιστικό φυλλάδιο για τα «Τσιπουράδικα του Βόλου», λαμπάκια, λουλουδάκια, τσιπουράκια, το τρίπτυχο της επιτυχίας του 27,9%.

Όμως πέρα από «πλάκα», πολιτικές αντιπαραθέσεις και αντιπαλότητες, η πόλη μας φαίνεται ότι βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα στο βασικό στοιχείο της ύπαρξής της: το Λιμάνι – Βόλος χωρίς λιμάνι δεν νοείται, δεν υπάρχει. Κι αυτή τη στιγμή όλες οι αναφορές δείχνουν ότι υπάρχει πρόβλημα, και μάλιστα σοβαρό. Το οποίο προέρχεται από τις δύο πλημμυρικές καταστάσεις του Σεπτεμβρίου, καθώς τα φερτά υλικά που κατέβασαν ο Κραυσίδωνας και ο Ξηριάς κατέληξαν στον πυθμένα του Λιμανιού και ανέβασαν την στάθμη του σε κάποια κρίσιμα σημεία στους διαύλους και στους προβλήτες κατά 2,0-2,5 μέτρα! Πράγμα που σημαίνει ότι πολλά πλοία, εμπορικά και επιβατικά (κρουαζιερόπλοια και λοιπά), που έχουν συγκεκριμένο βύθισμα, ακόμη και αλιευτικά στην Ιχθυόσκαλα, δεν μπορούν, πλέον, να προσεγγίσουν. Πράγμα που σημαίνει παραπέρα ότι πρέπει να γίνει εκβάθυνση, βυθοκόρηση, και να απομακρυνθούν, αν διάβασα καλά το νούμερο, περίπου 760.000 κυβικά μέτρα λάσπης – να απομακρυνθούν και να πάνε πού; Πρόβλημα. Περιβαλλοντικό και οικονομικό. Χώρια που πίσω απ’ την κουρτίνα παραμονεύει ο «επενδυτής», που αδημονεί να αποκτήσει την ιδιοκτησία – ενδόμυχα κάνω κάποιες αμαρτωλές σκέψεις, τις οποίες όμως δεν επιτρέπεται να κάνω… εξώμυχα.

Και ουδείς, φυσικά, έχει απαντήσει στο ερώτημα τι όφελος θα έχει η πόλη μας από αυτό το ξεπούλημα αυτής της βασικής υποδομής της για 50 ψωροεκατομμύρια… Όπως επίσης ουδείς απαντά στο γιατί αυτή η τιμωριτική επιταγή των δανειστών της τρόικας για ιδιωτικοποίηση της περιουσίας του Ελληνικού Δημοσίου μέσω ΤΑΙΠΕΔ, υπαρταμείου και λοιπών απαράδεκτων τοκογλυφικών επιβολών δεν έχει ακυρωθεί τώρα πια, που η κυβέρνηση σχεδόν καθημερινά πανηγυρίζει και διατυμπανίζει εδώ και στα διεθνή φόρα την πλήρη ανάκαμψη και την υποδειγματική σταθερότητα της ελληνικής οικονομίας, τις συνεχείς ανόδους των επενδυτικών βαθμίδων, τα τεράστια μαξιλάρια, παπλώματα και λοιπά προστατευτικά διαθέσιμα δια την απόλυτον ευημερίαν του Ελληνικού Λαού. Γιατί; Και μιας που βρεθήκαμε σ’ αυτό το θέμα, 15 εκατ. αποζημίωση ζητά η ιταλική Hellenic Train Α.Ε. (μέλος της ιταλικής κρατικής εταιρείας σιδηροδρόμων Ferrovia Dello Stato Italiane), η οποία λειτουργεί τα ελληνικά τραίνα, λόγω των ζημιών που υπέστη από τις πλημμύρες το σιδηροδρομικό δίκτυο, το οποίο ανήκει στον ελληνικό ΟΣΕ, με αποτέλεσμα να μην διεξάγονται δρομολόγια, και η καλή Hellenic Train να έχει διαφυγόντα κέρδη. Πιθανότατα στα απλά ελληνικά αυτό να ονομάζεται «εμ! κερατάς, εμ! δαρμένος». Κι αν ήταν στο Λιμάνι μας ήδη ο «επενδυτής» και χρειαζόταν αυτή η βυθοκόρηση ποιος νομίζετε ότι θα την πλήρωνε, καθώς ο δύστυχος ιδιώτης θα είχε ομοίως διαφυγόντα κέρδη…

Ζούμε απίστευτες καταστάσεις, το έχουμε ξαναγράψει, συμπολίτες. Αλλά είμαστε δύναμη σταθερότητας.

Και μέσα σ’ όλα αυτά βγήκε ο Άρχοντας σε μία από τις καθημερινές του συνεντεύξεις και «ανακοίνωσε» την ευγενή πρόθεσή του να κατεδαφίσει το Εθνικό Στάδιο Βόλου και στην θέση του, δίπλα στον καταπράσινο λόφο της Γορίτσας, να φτιάξει ένα «μητροπολιτικό πάρκο» (αμφιβάλλω βαρέως αν γνωρίζει τι ‘ν τούτο…), όπως «του ζήτησαν κάτοικοι της περιοχής» (αυτό κι αν το αμφισβητώ…). Στα προηγούμενα κυκλο-φ-οριακα έγραψα λίγη Ιστορία, σήμερα μόνο ένα συμπλήρωμα (υπάρχουν κι άλλα, από το 2008 και μετά, αν παραστεί ανάγκη θα δημοσιευτούν κι αυτά). Οι ακριβείς πληροφορίες μου λένε ότι στις θητείες του Άρχοντα ο Δήμος Βόλου έχει λάβει 2.300.000 ευρώ για την συντήρηση του Εθνικού Σταδίου (600.000 για τον χλοοτάπητα και 1.700.000 για κερκίδες, πυλώνες κλπ. Πού πήγαν αυτά τα λεφτά; Γιατί δεν έγιναν τα έργα που έπρεπε να γίνουν, κι αφέθηκε το Στάδιο «Τάκης Συνετόπουλος» να ρημάξει; Γιατί, τι συνέβη; Πιστεύω ότι κάποιος πρέπει να ψάξει τις αιτίες αυτής της εγκατάλειψης και την πορεία αυτών των χρημάτων…

Σοβαρή κατολίσθηση βράχων στον δρόμο για Νέα Αγχίαλο, που έσπασε και τα συρμάτινα δίχτυα στο σημείο. Ήδη οι βράχοι αποκομίστηκαν όμως το δίχτυ θα περιμένει, φαντάζομαι, νέα πίστωση και νέα εργολαβία. Άρα προσοχή μεγάλη σε όσους κινούνται προς Ν.Αγχίαλο. Τα εδάφη, όταν αρχίζουν να μετα-κινούνται δύσκολα σταματούν, καθώς πρέπει, συνήθως, να φύγει μια μεγάλη σαθρή επιφανειακή στρώση πριν σταθεροποιηθούν. Προσοχή!

Δύο επισημάνσεις: α) πλησιάζουν οι μέρες για ένα παλλαϊκό, βροντερό ΟΧΙ στην εγκατάσταση LNG στον Παγασητικό Κόλπο, ανήμερα της Αγίας Άννας και β) πλησιάζουν Χριστούγεννα. Σας αγαπώ ανεπιστρεπτί, γεια σας.

Στην φωτογραφία, ο τοίχος τα λέει όλα.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα!) την Τετάρτη 29.11.2023, αρ.φύλλου 4059)

κυκλο-φ-οριακα 1149, 17 Μαΐου 2023

 

Καλημέρα Φίλοι, Φίλες και Αγαπητά μου Παιδιά. Τέσσερις μέρες πριν από τις εθνικές εκλογές, στις οποίες εμείς προσωπικά θα πάμε με φόρα για να πετύχουμε Δικαιοσύνη παντού. Από εσάς όλους και όλες, που είσαστε συνειδητοποιημένα πολιτικά όντα, θα τολμήσω μόνο να ζητήσω να μην αμελήσετε την ψηφοφορία, είναι πολύ σημαντικό για την απλή αναλογική που όλοι θέλουμε (ή πρέπει να θέλουμε...) να μην υπάρχει αποχή. Και να παρακινήσετε τα νέα παιδιά επίσης να πάνε να ψηφίσουν. Κι εσείς και τα παιδιά σαφώς μπορείτε να ψηφίσετε ότι θέλετε, το κύριο είναι να ψηφίσετε. Εκτός από νεο-ναζιστικά μορφώματα, για τα οποία πολύς θόρυβος έγινε κι αποτέλεσμα καλό δεν βγήκε.

Κι όλα αυτά Μάη μήνα. Μαζί και με την Τουρκία. Όπου αυτό το παγκόσμιο πολιτικό φαινόμενο που λέγεται Ερντογάν (γεν. 1954, Δήμαρχος Κωνσταντινούπολης 1994-1998, Πρωθυπουργός 2003-2014, Πρόεδρος από το 2014) κατάφερε για μία ακόμη φορά να επικρατήσει, σε πείσμα όλων των δημοσκοπήσεων. Ελέγχει ήδη την Βουλή και πάει σε δεύτερο γύρο με αέρα νικητή – 28 Μαΐου κι αυτός, τι να σου κάνει κι ο έρμος ο Μάης, μια άσπρη μέρα δεν μπορεί να δει... Όσο για τις δημοσκοπήσεις, εγώ το έχω ξαναπεί από τούτη τη στήλη: μην ακούτε τίποτε, εννιά στις δέκα φορές πέφτουν έξω, είτε τυχαία, είτε και ηθελημένα. Στο τέλος τον ξυρίζουν τον γαμπρό, πάντα, η κάλπη δίνει το αποτέλεσμα.

Εδώ, στα μέρη μας, Πέμπτη 11.05 ήρθε ο κ. Μητσοτάκης, 13.05 ήρθε ο κ. Τσίπρας. Και ξαφνικά, ανήμερα 13.05 ώρα 21:15, στην ιστοσελίδα έγκριτης βολιώτικης εφημερίδας διαβάζω τίτλο «Τορπίλη Τσίπρα στο λιμάνι του Βόλου για το LNG»! Ώπα, λέω, τι ‘ν τούτο πάλι; Αστραπή μπαίνω να διαβάσω και νάτο: «Θα επανεξετάσω και αν χρειαστεί θα ακυρώσω την ιδιωτικοποίηση» τόνισε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Και στην συνέχεια επί λέξει: «Τορπίλη» στην υπόθεση της ιδιωτικοποίησης του λιμανιού του Βόλου που έχει ήδη περάσει στη δεύτερη φάση με οκτώ επενδυτικά σχήματα από την Ελλάδα και το εξωτερικό να έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον να αγοράσουν το 67% του πακέτου των μετοχών του ΟΛΒ, εξαπέλυσε από την παραλία ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας στην κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του κόμματος». Και παρακάτω «...ενώ συνεχίζοντας έκανε αναφορά στην επένδυση για το LNG λέγοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση δεν πρόκειται να εγκρίνει μία τέτοια «επικίνδυνη για το περιβάλλον και όχι μόνο επένδυση μέσα στον Παγασητικό». Τρελαίνομαι, συνάνθρωποι, ειλικρινά τρελαίνομαι. Να υποθέσω ότι οι έγκριτοι «δημοσιογράφοι» πλέον δεν γνωρίζουν τι σημαίνει «τορπιλίζω»; Να υποθέσω ότι δεν ξέρουν την διαφορά ανάμεσα στην ιδιωτικοποίηση του λιμένα και στην «επένδυση» του υγροποιημένου φυσικού αερίου LNG; Να φανταστώ ότι αγωνιούν μπας και δεν γίνει κατά 67% (τι ακρίβεια!) το λιμάνι μας ιδιωτικό; Να σκεφτώ ότι δεν έχουν καταλάβει τίποτε σχετικά με το LNG; Να πιστέψω ότι σκοπός τους είναι «να θολώσουν τα νερά» εν όψει εκλογών;

Τι άλλο να πω γι’ αυτή την έρμη πόλη, έρμαιο σε ανάξια χέρια...

Πάντως εμένα ως επίμονο ενεργό πολίτη, με προ πολλού εκφρασμένες απόψεις και επί των δύο αυτών θεμάτ ων, με ικανοποίησαν και οι δύο θέσεις του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. ΟΧΙ ιδιωτικοποίηση του Λιμένα Βόλου. ΟΧΙ εγκατάσταση LNG στον Παγασητικό Κόλπο. Το γράφουμε και το λέμε εδώ και μήνες. Και ελπίζω να πραγματοποιηθούν και τα δύο, να γλιτώσουμε και τον Κόλπο μας και το Λιμάνι μας.

Την προηγούμενη Τετάρτη γράψαμε «καλά λόγια» για το χάλι στο Πάρκο του Αγίου Κωνσταντίνου (Γεωργίου Α’). Το διάβασαν οι παρατρεχάμενοι εκεί στην Πλατεία Ρήγα Φεραίου, συγκλονίστηκαν, την άλλη μέρα μπήκε στην πόλη ο Πρωθυπουργός, έτρεξε ο Άρχων, ζήτησε την άδεια, την έλαβε, και Παρασκευή πρωί αι μεν ημέτεροι δυνάμεις επετέθησαν στα χορτάρια του Πάρκου κα τα κατέσφαξαν, ο δε Άρχων, κατά την προσφιλή του συνήθεια, επετέθη εναντίων όλων και ανεδείχθη , όπως πάντα, αυτόκλητος νικητής. Τέτοια υπέροχα. Κι εκείνο το «μπήκε στην πόλη» δεν ξέρω πώς μου πρόκυψε, διάβαζα για τις ταλαιπωρίες του Γιάννη Μαρκόπουλου και ίσως ο εγκέφαλος να «έπαιξε» με το αντιδικτατορικό «μπήκαν στην πόλη οι εχθροί». Κι από το ένα στο άλλο, άσχετο, ο Μωάμεθ Β’ ο Πορθητής (1432-1481) μπήκε στην κατακτημένη Κωνσταντινούπολη καβάλα στ’ άλογο και πήγε κατ’ ευθείαν στην Αγία Σοφία. Το ίδιο έκανε, λένε, σε άλλες 198 πόλεις, από τις 200 που κατέλαβε στη διάρκεια της Αυτοκρατορίας του. Σε μία μόνο αφίππευσε και μπήκε πεζός: στην Αθήνα, θέλοντας να δείξει την μεγάλη εκτίμησή του στον αρχαίο Ελληνικό Πολιτισμό.

Κι άλλο άσχετο: στα περίφημα ποδοσφαιρικά playoffs (κανένα άλλο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα δεν έχει τέτοια καραγκιοζιλίκια...) ο ΝΠΣ Πύδνας σε 10 αγώνες πήρε 1 βαθμό, έβαλε 4 γκολ και έφαγε 28. Και σ’ ανώτερα!

Πολλές φορές έχουμε γράψει σχετικά με τις άθλια μουτζουρωμένες πινακίδες ρύθμισης της κυκλοφορίας. Μια κάκιστη συνήθεια, πιτσιρικάδων κατά κανόνα, που δεν λέει να βελτιωθεί. Και δεν αντιμετωπίζεται εύκολα, το ξέρω. Όμως είναι προτιμότερο να τοποθετηθούν σε κάποια κρίσιμα σημεία καινούργιες, καθαρές πινακίδες, από το να κρεμαστεί ακόμη μια σειρά μωβ καταθλιπτικά λαμπάκια τα Χριστούγεννα. Οι πινακίδες σώζουν ζωές (οδική ασφάλεια, είναι και το σύνθημα της Περιφέρειάς μας) ή πληροφορούν για τους προορισμούς, τα λαμπάκια απλώς «φτιάχνουν ατμόσφαιρα».

Επίσης, το Πάρκο του Αγίου Κωνσταντίνου (και Ελένης, μεγάλη η χάρη τους) είναι ένα που χρειάζεται περιποίηση. Υπάρχουν δεκάδες άλλοι χώροι σε όλη την πόλη, όπου σύντομα θα κυκλοφορούν φίδια...

Τέλος. Καλή Ψήφο συν-Έλληνες, 21 Μαΐου 2023, ημέρα Αλλαγής. Σας αγαπώ αναφανδόν, Γεια σας.

Για την φωτογραφία δεν χρειάζονται επεξηγήσεις.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 17.05.2023, αρ.φύλλου 3936)

κυκλο-φ-οριακα 1148, 10 Μαΐου 2023

 

«Τέτοιον Μάη μάνα μου / άλλον να μη μας στείλεις / να λέει πως στην Ελλάδα μας / σκοτώθηκε ο Απρίλης» τραγουδούσε το 1975 ο Γιώργος Ζωγράφος σε στίχους Φώντα Λάδη και μουσική Μίκη Θεοδωράκη στον δίσκο LP «Γράμματα από τη Γερμανία» – ευθεία αναφορά στην Απριλιανή χούντα, στον ίδιο δίσκο τραγουδούσε και η Άννα Βίσση, μάλιστα, η Άννα Βίσση, προ Καρβέλα, δαιμόνων και λοιπών, τραγουδούσε Θεοδωράκη, Κουγιουμτζή, τέτοια.

Αλλά και τέτοιον Μάη, όλο γκρίνια και μουρτζούφλα, καιρό έχουμε να ζήσουμε θαρρώ. Λες και συγχύστηκε που του βάλανε εκλογές πάνω στην μεγάλη γιορτή των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης – όσο μπορώ να θυμηθώ δεν νομίζω να ξαναείχαμε μέσα στον Μάη, και μάλιστα στις 21, εκλογές κανενός είδους. Λες και σώθηκαν οι ημερομηνίες. Τέλος πάντων.

Μάϊος, λοιπόν, τα χορταράκια σε πλήρη ανάπτυξη, είχα καιρό να περάσω από το παραλιακό πάρκο, πέρασα μια μέρα με ήλιο και απόλαυσα πράσινο! Είναι σαφές ότι κανείς δεν ασχολείται με αυτό το ωραίο σημείο της ωραίας πόλης μας. Είπα να ενημερωθώ και, ως γνωστόν, όποιος ψάχνει βρίσκει. Απ’ όλα. Οργανισμός Λιμένος, Δήμος, Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, Υπουργείο Οικονομικών, Κτηματική Υπηρεσία, όλοι επισήμως και διαδικαστικώς ενήμεροι και πολυάσχολοι – μέχρι και ο Άρχοντας προσωπικά έχει αναλάβει το θέμα, προσωπικά, ξέρετε πόσο μεγάλο πράμα είναι αυτό; ίσως το κάνει για να ξεπερνάει τις πίκρες από τα δεκάδες γκολ που του κερνούν τα φιλαράκια του μέσα στο Πανθεσσαλικό Στάδιο – ο ΟΛΒ από τον Ιούλιο έχει εξαιρέσει το πάρκο από την ζώνη αιγιαλού, άρα και από την αρμοδιότητά του. Επιτέλους, για δεύτερη φορά γίνεται αυτό, όπως έχουμε ξαναγράψει, το 1994 είχε παραχωρηθεί στον Δήμο Βόλου, το 1995 είχα εναντιωθεί στην κατασκευή «κυλικείου» στο πάρκο, φυσικά δεν με άκουσε κανείς, τα μισθώματα είναι, τελικά, το μήλον της έριδος μέχρι και σήμερα..., το Λιμάνι πήρε πίσω την παραχώρηση, δυστυχώς δεν έχω βέβαιη ημερομηνία πότε έγινε αυτό. Πάντως θυμάμαι ότι στο Δημοτικό Συμβούλιο το 2007, όπου συμμετείχα, ένας Μέγας Αντιδήμαρχος μας έλεγε ότι «σε δεκαπέντε μέρες θα έχω ασφαλτοστρώσει όλους τους δρόμους του Πάρκου», άρα ήταν ακόμη στην αρμοδιότητα του Δήμου, δεν έγινε ποτέ κάποια ασφαλτόστρωση! Και φτάσαμε στο σήμερα. Όπου πλησιάζει ένας χρόνος «διαβουλεύσεων» για να παραχωρηθεί ο χώρος (με το αντίστοιχο μισθίον, εννοείται...) στον Δήμο και ακριβώς σήμερα υπεύθυνος για την πράσινη ατασθαλία είναι, τελικώς, η Κτηματική Υπηρεσία του Δημοσίου – λέτε να είναι δάκτυλος του ΠαΣοΚικού πράσινου ήλιου; (!!!).

Άντε να δούμε τι θα δούμε. Βεβαίως η πάγια δική μας άποψη είναι ότι πρέπει να παραχωρηθεί στην πόλη ολόκληρη η παραλιακή ζώνη, ολόκληρη, από το Τελωνείο μέχρι τον Άγιο Κωνσταντίνο, δεν είναι δυνατόν αυτό το θαλάσσιο μέτωπο της πόλης να ανήκει στον οποιονδήποτε ιδιώτη που θα «αγοράσει» το λιμάνι. Ακόμα και το ότι οι επιχειρηματίες της παραλίας, Βολιώτες στην μεγάλη πλειοψηφία τους, θα πληρώνουν τα μισθώματα σε ξένους εμένα (που δεν έχω κανένα απολύτως οικονομικό συμφέρον στον χώρο) μου φαίνεται βαρύ. Και ρωτάω εδώ και μήνες κι απάντηση δεν παίρνω: Ποιο θα είναι το όφελος της πόλης μας από την ιδιωτικοποίηση του Λιμένα;

Η Ιστορία είναι αμείλικτη, συμπολίτες. Η Ιστορία δεν συγχωρεί. Μπορεί να καταγράφει «απόψεις», «δικαιολογίες», «αναλύσεις», «συνέπειες», «οπτικές γωνίες» (αλλιώς δεν θα μπορούσαν να υπάρχουν τόσοι και τόσοι ιστορικοί...) αλλά στο τέλος η μία και μοναδική Ιστορία βγάζει το ένα και μοναδικό Συμπέρασμα. Και μοιράζει «τὰ τοῦ Καίσαρος τῷ Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ».

Βλέπω και τα κρουζιερόπλοια που έρχονται όλη αυτή την περίοδο. Όμορφα, περήφανα σκαριά, που διασχίζουν τις θάλασσες μεταφέροντας μέχρι και χιλιάδες επιβάτες, ελλιμενίζονται στον τόπο μας με σκοπό, πρωτευόντος, την επίσκεψη στο μοναδικό, παγκόσμιας αίγλης, ζωντανό μνημείο των Μετεώρων και δευτερευόντως την πόλη και την περιοχή μας, Πήλιο, Μουσεία, τσιπουράδικα κλπ. Φέτος προβλέπεται να καταπλεύσουν 39 πλοία. Και επειδή κάποιοι πιθανώς θεωρούν ότι τα κρουαζιερόπλοια άρχισαν να έρχονται στον Βόλο από τότε που το δικό τους άστρο έλαμψε στην πόλη, να τους ενημερώσω ότι το 1994 είχαμε 55 αφίξεις, το 1995 38, το 1996 50, το 1997 52, το 1998 34, το 1999 και το 2000 από 54, το 2001 79, το 2002 72 και λοιπά. Η κρουαζιέρα έχει τους δικούς της νόμους και χαράζει τους δικούς της δρόμους. Και κανένας τουρίστας δεν κάνει ολόκληρο ταξίδι για να πιεί τσίπουρο... Πάντως ένα πράγμα που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν το πλήθος των τουριστών, μια μέρα που περπατώντας βρέθηκα στην Παναγία Τρύπα. Μιλάμε για δεκάδες σε ομάδες, Γιαπωνέζοι, Ινδοί, Ταϊλανδοί, Αμερικάνοι, Βραζιλιάνοι, άνδρες και γυναίκες, όλοι επιβάτες ενός κρουαζιεροπλοίου, επισκέπτονταν την σπηλιά της Παναγίας και έφευγαν σαφώς ευχαριστημένοι. Και είχαν φτάσει εκεί περπατώντας όλο το παραλιακό μέτωπο, μαζί με τις δυσκολίες του τελευταίου τμήματος με το τέρας του κόμβου. Εντυπωσιάστηκα, ειλικρινά.

Η θάλασσα σε πρώτο πλάνο σήμερα. Ίσως γιατί οσονούπω θα αρχίσουμε τα μπάνια. Εγκαινιάστηκε χθες και θα διαρκέσει μέχρι τις 18 Μαΐου μία Έκθεση Καλλιτεχνικών Δημιουργημάτων μελών της Ένωσης Παλαιών Προσκόπων του 58^ου Συστήματος Ναυτοπροσκόπων Βόλου στο Κέντρο Τέχνης Τζιόρτζιο ντε Κίρικο. Πρωί 11:30-13:00, Απόγευμα 18:00-21:00. Ελάτε και δεν θα χάσετε την ώρα σας.

Είναι κι άλλα θέματα σε εκκρεμότητα, χρωστάω και μία ιερή αποκατάσταση, είναι και οι εθνικές εκλογές, ένα μυαλό χειμώνα-καλοκαίρι τι να σου κάνει! Πάντως,

Σας αγαπώ μεγαλοφώνως κα υπερτοπικώς, γεια σας.

Στην φωτογραφία ο υποφαινόμενος παρελαύνων στις 25 Μαρτίου 1967 ως Ενωμοτάρχης Ξιφιών του 58^ου Σ.Ν/Π Βόλου.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 10.05.2023, αρ.φύλλου 3931)

κυκλο-φ-οριακα 1137, 8 Φεβρουαρίου 2023

 

Καλημέρα απανταχού αναγνώστες! Αυτή τη φορά το πέτυχαν όλοι οι μετεωρολόγοι. Ο χιονιάς με το βλακώδες για χιονιά όνομα «Μπάρμπαρα» ενέσκηψε όπως τον προανήγγειλαν, στην ώρα του. Άσπρισε ο τόπος, είδαμε μια άσπρη μέρα (παλιό αλλά διαχρονικά καλό), σφύριξε δυο φορές το θρυλικό 112 – σκέφτομαι πολλές φορές πόσες ομοιότητες έχει αυτό το εργαλείο με τον ψεύτη βοσκό του Αισώπου, «ποιμήν παίζων» στα αρχαία, στον οποίο μύθο «Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι τοῦτο κερδαίνουσιν οἱ ψευδολόγοι τὸ μηδὲ ὅταν ἀληθεύωσι, πιστεύεσθαι». Βεβαίως εάν και εφ’ όσον γίνεται κατάχρηση, εάν όχι είναι πράγματι ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο προειδοποίησης για επικίνδυνες καταστάσεις.

Είναι και η υποχρέωση να υπάρχουν στο όχημα αντιολισθητικά μέσα, αλυσίδες ή χιονοκουβέρτες (που είναι, κατά την γνώμη μας, μια χαζομάρα). Αλυσίδες, λοιπόν, το κατάλληλο εξάρτημα για την κίνηση σε δρόμους με χιόνι – προσοχή, με χιόνι, αν υπάρχει πάγος τα πράγματα γίνονται πολύ δύσκολα, οι αλυσίδες δεν είναι απόλυτα ασφαλείς στον πάγο. Και είναι σωστό το ότι επιβάλλονται, πλέον, ως υποχρεωτικό «αξεσουάρ», όπως το τρίγωνο ασφαλείας και το φαρμακείο. Διότι παρά το ότι η κλιματική αλλαγή και τα λοιπά μάς έχουν τρελάνει στις λιακάδες και την ανομβρία και παρά το γνωστό άσμα των Λοκομόντο «δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα / κρύο δεν έκανε ποτέ…» στην Ελλάδα και κρύο κάνει και κάθε χρόνο χιονίζει. Και μόλις προχθές ένας Έλληνας, ο Αλέξανδρος Γκιννής, έγινε ο πρώτος στην ιστορία μας που κέρδισε ασημένιο μετάλλιο στο αλπικό σκι, συγκεκριμένα στην τεχνική κατάβαση, στο παγκόσμιο κύπελο του Σαμονί της Γαλλίας!

Φαίνεται ότι θα ξανα-λειτουργήσει το πάλαι ποτέ Οικοτροφείο της Μητρόπολης (1959-2004), στην γωνία Κ.Καρτάλη-Αναλήψεως. Φαίνεται ότι εξασφαλίστηκε χρηματοδότηση 2.000.000 € για μετατροπή του κτηρίου σε «Ακαδημία Εκκλησιαστικών Τεχνών», στα ελληνικά Σχολή Βυζαντινής Μουσικής και Σχολή Αγιογραφίας. Βέβαια το 2019 υπήρχαν δημοσιεύματα ότι το κτήριο θα λειτουργούσε πάλι ως Οικοτροφείο με χρηματοδότηση 600.000 € «προς όφελος των νέων γενιών και των οικογενειών τους που θέλουν να δουν τα παιδιά τους να σπουδάζουν αλλά δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα» και ανάμεσα έπεσαν ιδέες περί ξενώνα αστέγων. Γι’ αυτό εμείς γράφουμε «φαίνεται». Το βέβαιο είναι ότι κάτι επιτέλους πρέπει να γίνει και μακάρι να βρεθεί η καλύτερη λύση για το κοινωνικό σύνολο της ευρείας Μαγνησίας.

Πανηγυρισμούς διαπίστωσα τις τελευταίες ημέρες, λόγω υποβολής 8 (οκτώ) υποψηφιοτήτων για την ιδιωτικοποίηση του Λιμένα Βόλου, μεταξύ των οποίων μία από το (περιβόητο τον τελευταίο καιρό λόγω…Βρυξελλών) Κατάρ, μία από «Βούλγαρους δισεκατομμυριούχους» και έξι από ελληνοανάμικτα σχήματα, με ιδιαίτερη έμφαση, από εμάς, στην Χαλυβουργία Ελλάδος αυτοπροσώπως, στην παντού και πάντοτε παρούσα ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ (ο πεθερός του υπουργού κυρίου Γεραπετρίτη) και (ω! του θαύματος) στον Οργανισμό Λιμένος Θεσσαλονίκης. Τουλάχιστον προς στιγμήν γλιτώνουμε τους Κινέζους…! Και εγώ εξακολουθώ να πιστεύω, συμπολίτες, ότι αυτό είναι ένα τεράστιο, ξένης έμπνευσης, λάθος, που αν τελικά υλοποιηθεί το κέρδος του «Ταμείου» θα είναι ελάχιστο και τις συνέπειες θα τις πληρώνει για πάντα η περιοχή μας.

Κυριακή βράδυ η τηλεόραση ξανα-παίζει την «Σωφερίνα» με τον μνημειώδη αλλήθωρο Γύλο του Βασίλη Αυλωνίτη και το τραγουδάκι «…όποιος πιάνει το τιμόνι, πού και πού να φασκελώνει…» υλοποιούμενο στον λεβέντη τροχονόμο Τάσο Γιαννόπουλο – στα χρόνια της αθωότητας, 60 χρόνια μετά το φασκέλωμα θεωρείται βαρέως αντικοινωνική συμπεριφορά, διωκόμενη από τον υπεράνω όλων Νόμο…

Μέσα στις γιορτές ήρθαν και με βρήκαν δύο ιδιαίτερης αξίας δώρα. Το ένα είναι το ημερολόγιο του Παραρτήματος Βόλου του Λυκείου των Ελληνίδων για το 2023, αφιερωμένο στο μοναδικό στα χρονικά της παγκόσμιας – είμαι βέβαιος – χειροτεχνίας έργο της κεντημένης Χάρτας του Ρήγα Βελεστινλή, ένα έργο «αδιανόητο», που όμως η θέληση και η υπομονή από 12 συμπολίτισσες κεντήστρες κατάφεραν να υλοποιήσουν σε έναν ενιαίο καμβά διαστάσεων περίπου 2,00*1,90 m (συνολικού εμβαδού 3,86 m2). Το είδαμε αναρτημένο σε περίοπτη θέση στο Αρχαιολογικό μας Μουσείο τον Ιούνιο του 2021, τώρα βρίσκεται στην Αθήνα, στο Προεδρικό Μέγαρο, όπου και προβλέπεται να παραμείνει μόνιμα. Με όλον τον σεβασμό τόσο στο πανάξιο Συμβούλιο του Λυκείου, όσο και στις 12 συμπολίτισσες Κυρίες κεντήστρες, όσο και στον Θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας, προσωπικά προτιμώ το έργο να επιστρέψει και να εκτίθεται στον Βόλο, εκεί όπου ανήκει – με όλη μου την αγάπη.

Το δεύτερο είναι ένα λεύκωμα φωτογραφιών, αποτέλεσμα «άπειρων» οδοιπορικών σε «Ασύχναστους τόπους στη Μητρόπολη Δημητριάδος» της Όλιας Γκλουσένκο και του Κωστή Δρυγιανάκη. Και η «οδός ᾗ επορεύθησαν» (Γένεσις 35:3) μακρά, από το Τρίκερι στην Αγιά μέσω Καναλίων, απ’ το Ξουρίχτι στον Παλαιό Πλάτανο του Αλμυρού μέσω Λαμπινούς, από τον Λαύκο στην Άνω Κερασιά μέσω Μελισσατίκων, από τον Μυλοπόταμο στην Μιτζέλα κι από την Φακίστρα στις Αλυκές και στην Νέα Αγχίαλο μέσω Τσαγκαράδας και Βυζίτσας και πάει λέγοντας, 195 φωτογραφίες τέχνης, αλλά κυρίως ευαισθησίας, σεβασμού και αγάπης. Οι ασύχναστοι (τι υπέροχη λέξη!) τόποι λατρείας είναι εκκλησιές, καθολικά μοναστηριών και ξωκλήσια που δεν δέχονται συχνά την επίσκεψη της φροντίδας, δεν ξέρουν τι είναι «συντηρητής», καλά-καλά έχουν ξεχάσει τι είναι «μάστορας», όμως είναι εκεί, στέκουν (όσο αντέχουν ακόμη, κι αυτό είναι ένα σοβαρό θέμα) και διαιωνίζουν με τις λίγες δυνάμεις τους την Πίστη. Διατηρούν τις εικόνες τους, σκοροφαγωμένες ίσως, ξεθωριασμένες ίσως, τα ταλαιπωρημένα ξυλόγλυπτα ή «κοντραπλακέ» τέμπλα τους, τα σκουριασμένα μανουάλια, διατηρούν την Πίστη. Η Όλια και ο Κωστής έχουν την ικανότητα να βλέπουν πίσω ή μέσα από τα αντικείμενα, έχουν την δύναμη να αποτυπώνουν τις δυνάμεις που διαφεντεύουν τον ορατό και τον αόρατο κόσμο. Θεωρώ την δουλειά τους σ’ αυτό το λεύκωμα ευλογία.

Ακόμη ένας ισχυρότατος σεισμός στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας, χιλιάδες θα είναι πάλι οι νεκροί – ο Θεός να φυλάει. Χιονίζει κιόλας, χειμέρια τα πράγματα. Σας αγαπώ ορθολογικώς, γεια σας.

Η φωτογραφία δηλώνει ξεκάθαρα ότι το καλοκαίρι θα ξανάρθει.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 08.02.2023, αρ.φύλλου 3871)

κυκλο-φ-οριακα 1120, 5 Οκτωβρίου 2022

Με λιακάδα υποδεχτήκαμε τον Οκτώβρη. Ο φιδωτός δρόμος κι ένας μάστορας μας οδήγησαν στον Αη Γιάννη την περασμένη Κυριακή, σε μία ακόμη φετινή επίσκεψη. Αυτή τη φορά ο ουρανός ήταν καταγάλανος και ο ήλιος καυτός αλλά ο βοριάς (…που τ’ αρνάκια παγώνει…) ξεσήκωνε το Αιγαίο και το πέταγε με δύναμη στην αμμουδερή παραλία, έτσι που ήταν αδύνατον να αποτολμήσει κανείς μπάνιο, οι επίμονοι τουρίστες ξαπλωμένοι παραπέρα, στην ζεστή άμμο. Στο πήγαιν-έλα ο δρόμος στα ανατολικά στρωμένος με άδειες κασίδες, 5.000 επισκέπτες στο φεστιβάλ γαστρονομίας της Πορταριάς, το Πήλιο σε οργασμό, κάστανα, μήλα, ελιές, βουνό, θάλασσα και άνθρωποι, ένας ευλογημένος τόπος, που με την έλευση του Φθινοπώρου περνά σταδιακά από το καταπράσινο στις αποχρώσεις του καφεκιτρινοκοκκινουμωβ. Κι ένας έξυπνος διαφημιστής θέλοντας να χαρακτηρίσει πόσο ωραίο είναι ένα ψωμί τοστ 50-50 λευκό-ολικής άλεσης βάζει έναν καλό ηθοποιό να λέει «…και το ένα και το άλλο, και βουνό και θάλασσα, το Πήλιο σε ψωμί!!!». Να χαιρόμαστε.

Πορταριά, λοιπόν, το πηλιορείτικο χωριό με τους περισσότερους επισκέπτες σε όλη την διάρκεια του έτους. Στο οποίον χωριό, πολύ ορθώς σκεφθείσα η Τράπεζα Πειραιώς εγκατέστησε μηχάνημα ΑΤΜ (Automated Teller Machine, Αυτόματη Ταμειολογιστική Μηχανή) για να εξυπηρετεί (διότι, ως γνωστόν, οι Τράπεζες γενικώς μόνον την εξυπηρέτηση των πολιτών έχουν κατά νου…) τους κατοίκους και τους επισκέπτες-τουρίστες, μόνιμους και διερχόμενους. Εύγε, άξιον και δίκαιον, προς όφελος όλων! Μέχρι εδώ όλα καλά. Όμως εδώ και περίπου δύο (2) μήνες το ΑΤΜ βρίσκεται «προσωρινά εκτός λειτουργίας». Προσωρινά, λέμε. Άρα τζίφος οι φοβερές και τρομερές έννοιες οι σχετικές με «εξυπηρέτηση». Το χειρότερο όμως είναι ότι το κακό και απαίσιο μυαλό μου αυτοβούλως σκέπτεται ότι σε όλο το Πήλιο έχει αναπτυχθεί (από πέρυσι αν δεν κάνω λάθος) ένα δίκτυο «ιδιωτικών» ΑΤΜ, μιας διεθνούς εταιρείας ονόματι Euronet, η οποία χρεώνει περίπου 4 € για κάθε συναλλαγή! Και σε ρωτάω τώρα εγώ: πόσο δύσκολο είναι να καθυστερεί η επαναλειτουργία του «προσωρινά εκτός λειτουργίας» ΆΤΜ της Πορταριάς, χίλιοι δυο λόγοι μπορεί να υπάρχουν ή/και απλώς να προβάλλονται αρμοδίως. Προς όφελος όλων και στην υγειά των κορόιδων…

Δεν ζούμε σε έναν αθώο κόσμο, δυστυχώς αδελφοί. Αλλά είμαι βέβαιος ότι θα ζήσουμε και φέτος εξαιρετικά μπλε Χριστούγεννα, ήδη Δευτέρα 3 Οκτωβρίου ξεκίνησαν οι εργολάβοι να τοποθετούν λαμπιόνια στα δέντρα της διαχωριστικής νησίδας της οδού Αθηνών. Με ενημέρωσε φίλος κι εγώ απάντησα ότι δεν ανησυχώ, είμαι βέβαιος ότι ο Άρχων της πόλεώς μας έχει εγκαίρως κρατήσει επαρκή αποθέματα ενέργειας. Πού; Ε! δεν θα σας τα πω εγώ τα πάντα όλα, χαρτί και καλαμάρι, κάντε κι εσείς μόνοι σας μια μικρή έρευνα!

Όσο για κείνον τον στίχο «ο βοριάς που τ’ αρνάκια παγώνει», περιέχεται σε ένα ποίημα του αγωνιστή του ’21 και ποιητή Γεωργίου Ζαλοκώστα (1805-1858) που γράφτηκε το 1848 και ιστορεί τον θάνατο του τέταρτου παιδιού του: «Ήταν νύχτα, εις την στέγη εβογγούσε / Ο βορειάς, και ψιλό έπεφτε χιόνι. / Τι μεγάλο κακό να εμηνούσε / Ο βορειάς που τ’ αρνάκια παγώνει;» – έχασε επτά από τα εννέα παιδιά του και συντετριμμένος πέθανε σε ηλικία 53 ετών.

Αυτό, αγαπητοί μου, είναι το τεράστιο καλό του διαδικτύου. Βεβαίως η Εγκυκλο-παίδεια Ελευθερουδάκη μάλλον θα έχει περισσότερες πληροφορίες από την Βικι-παίδεια, αλλά άντε να ψάχνεις τώρα τους χοντρούς τόμους, την ώρα που με ένα κλικ! βρίσκεις παραπάνω από το 60-70% των αναγκαίων πληροφοριών.

Και ξαφνικά έφτασε σε γνώση μου το Αεροδρόμιο – κάργκο (cargo σημαίνει φορτίο και, κατ’ επέκταση, εμπορεύματα) της Νέας Αγχιάλου. Δεν κατάλαβα πώς μας προέκυψε αυτή η εξέλιξη, εγώ το συνάντησα στην «ιστορική» ομιλία του γνωστού «θεόσταλτου» (για την Εύβοια και όχι μόνο…) κυρίου Τριαντόπουλου σε ένα Συνέδριο στον Αλμυρό. Από εκεί ξεκίνησε ένα γαϊτανάκι δηλώσεων «επωνύμων», με τελευταία (για την ώρα…) την πρόταση του ενός και μοναδικού Περιφερειάρχη μας «να αναλάβει η Περιφέρεια και οι φορείς το αεροδρόμιο» στο οποίο «μπορούν να γίνονται και μεταφορές cargo». Όταν ακούω-διαβάζω κάτι τέτοια τρελαίνομαι αδέρφια, ειλικρινά. Δύο τινά: ή αυτοί που τα λένε αυτά δεν ξέρουν περί τίνος πρόκειται ή ξέρουν και απλώς μας δουλεύουν για να γίνεται κουβέντα και να καλύπτεται η επικαιρότητα. Κυρίως όταν ακούω/διαβάζω για τους «φορείς» με πιάνει ένα πράμα, μια ανατριχίλα. Και πιστέψτε με, ξέρω καλά τι λέω, χρόνια και ζαμάνια έχω περάσει σ’ αυτή την «πιάτσα» των φορέων, που όλο αναλαμβάνουν και όλο τίποτε δεν γίνεται, νιος ήμουνα και γέρασα, νιος ξεκίνησα στο Διεθνές Ερευνητικό Κέντρο Ανατολικής Μεσογείου για τις Μεταφορές (ΔΕΚΑΜΜ) (μια μεγάλη πλην όμως εν πολλοίς άγνωστη ιστορία για την πόλη του Βόλου) κι όταν… με φύγανε, είχα ήδη αποθησαυρίσει μεγάλα ποσά εμπειρίας σχετικά με το ποιος και γιατί ενδιαφέρεται για τι ακριβώς σε τούτη τη γωνιά της Ελληνικής Γης.

Και το Αεροδρόμιο της Νέας Αγχιάλου μια χαρά επιβατικό είναι κι έτσι πρέπει να παραμείνει.

Ξεκίνησε, διαβάζω, και η διαδικασία «επενδυτικής αξιοποίησης» του Λιμένα Βόλου, που στα ελληνικά σημαίνει ιδιωτικοποίηση. Ονόματα επιχειρηματικά μεγάλα και τρανά, διαβάζω, θα ασχοληθούν με αυτό το «πρότζεκτ», το οποίο, ειλικρινά το λέω, δεν ξέρω σε τι θα ωφελήσει την αγαπημένη μου πόλη. Διαβάζω και κάτι περί κατασκευής ναυστάθμου του Πολεμικού Ναυτικού «εντός των ορίων του οργανισμού» στις σχετικές δηλώσεις του ως άνω κ. Τριαντόπουλου, πώς γίνεται ιδιωτικοποίηση με ναύσταθμο δεν ξέρω, ξέρουν, προφανώς, αυτοί, και να πάψω να ενδιαφέρομαι. Όπως επίσης δεν ξέρω τι ακριβώς κάνουν οι χερσαίοι χώροι (τα ξαναλέγαμε αυτά…).

Τέλος και τω Θεώ Δόξα! Καλή καινούργια θητεία στο Αστικό ΚΤΕΛ στον Νίκο Ευαγγελινό και την ομάδα του. Γεια σας.

Στην φωτογραφία, απλώς, το Αιγαίο είναι ακόμη εδώ!

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 05.10.2022, αρ.φύλλου 3787)

κυκλο-φ-οριακα 1097, 23 Μαρτίου 2022

 

Καλημέρα, Καλή Άνοιξη πολίτες αυτής της χώρας με την καταπληκτική ποιότητα ζωής.

Ένα ακόμη τραγούδι κυκλοφορεί στο μυαλό μου αυτές τις δύσκολες μέρες. Είναι η «Ελλαδογραφία», σε στίχους Νίκου Γκάτσου, μουσική Μάνου Χατζιδάκι και εκτέλεση από τον Μίκη Θεοδωράκη στον δίσκο «Τα παράλογα», 1976. Λίγο τραγούδι, λίγο αφήγηση, μια χορωδία στα ιντερμέδια, ένα δηκτικό σχόλιο, μια κατάθεση ψυχής των μεγάλων της Ελληνικής Μουσικής για την Ελληνική Πραγματικότητα, που καταλήγει, χορωδιακά, ως εξής:

«Πότε θ’ ανθίσουνε τούτοι οι τόποι / Πότε θα ‘ρθούνε καινούργιοι ανθρώποι / να συνοδέψουνε την βλακεία / στην τελευταία της κατοικία»

Τόσα χρόνια πέρασαν, όλοι οι μεγάλοι έφυγαν κι ακόμα ν’ ανθίσουνε τούτοι οι τόποι, καθώς οι καινούργιοι ανθρώποι είναι χειρότεροι απ’ τους παλιούς και η βλακεία είναι πια εδραιωμένη κι οριστικά αθάνατη…

Εαρινή ισημερία προχθές, εθνική επέτειος μεθαύριο, και ο Μάρτιος βαδίζει προς το τέλος του. Και λέγοντας για Εθνική Εορτή ο νους μου πηγαίνει στην ένδοξη Ελληνική Σημαία μας, που καθορίστηκε ακριβέστατα ποια είναι και πώς κατασκευάζεται με τον Νόμο 851/1978 (ΦΕΚ Α 233/22.12.1978): Άρθρον 1. (πολυτονικά γραμμένο) Εθνική Σημαία: 1. Η Εθνική Σημαία της Ελλάδος είναι κυανόλευκος, σύγκειται εξ εννέα ίσου πλάτους οριζοντίων ταινιών, εξ ων αι πέντε (5) κυαναί και αι τέσσερες (4) λευκαι ούτως ώστε η άνω και η κάτω ταινία να είναι κυαναί, αι δε άλλαι εναλλάξ λευκαί και κυαναί. 2. Εις την άνω προς τον ιστόν ή κοντόν γωνίαν υπάρχει όρθιος λευκός ισοκέραιος σταυρός εκτεινόμενος μέχρι των τεσσάρων πλευρών του περιέχοντος αυτόν κυανού τετραγώνου καταλαμβάνοντος εκ των άνω προς τα κάτω τρεις ταινίας κυανάς και δύο λευκάς. 3. Το πλάτος των κεραιών του σταυρού είναι ίσον προς το των ταινιών. Η αναλογία του πλάτους προς το μήκος της Σημαίας είναι δύο (2) προς τρία (3), η δε της ταινίας προς το ένατον του πλάτους. Άρθρον 8. Ποινικαί κυρώσεις: Οι μη συμμορφούμενοι προς τας διατάξεις του παρόντος νόμου… τιμωρούνται δια κρατήσεως μέχρι δύο (2) μηνών ή προστίμου κλπ.

Έτσι έχουν τα πράγματα αγαπητοί φίλοι. Κι όσοι αισθάνονται πολύ Έλληνες (Ελληναράδες αυτό-αποκαλούνται…) και επιμένουν να χρησιμοποιούν την παλαιότερη σημαία, αυτή που κάποτε χαιρετούσαμε ως «της πατρίδος μου η σημαία έχει χρώμα γαλανό και στη μέση χαραγμένο έναν κάτασπρο σταυρό», θεωρώντας όλους εμάς τους υπόλοιπους λιγότερο Έλληνες, διαπράττουν ποινικά κολάσιμη πράξη σύμφωνα με τον γραπτό Νόμο και ασέβεια προς το Σύμβολο σύμφωνα με τους άγραφους Νόμους. Αλλά μάλλον θεωρούν ότι βρίσκονται υπεράνω των Νόμων απάντων…

Κι αυτά σε μια περίοδο όπου τα πιο αντιδραστικά στοιχεία των σύγχρονων κοινωνιών σε όλον τον κόσμο διαγκωνίζονται με έπαθλο το προφανές: ποιος είναι πιο αντιδραστικός από τους άλλους.

Ήρθε και ο Υπουργός Οικονομικών στον Βόλο, δεν κατάλαβα γιατί ήρθε, πάντως ήρθε. Και το μόνο ουσιαστικό που δήλωσε ήταν ότι έχουν αυξηθεί οι καταθέσεις των Βολιωτών στις Τράπεζες!! Θυμάστε που γράφαμε την προηγούμενη Τετάρτη ότι η ακρίβεια είναι «…παράγωγο της αχαλίνωτης κερδοσκοπίας και κερδολαγνείας της φιλελεύθερης οικονομίας μας (τρομάρα μας!). Κι επειδή όλα τα κακά πάνε μαζί (τα παραπάνω ποδάρια του διαβόλου που λέγαμε…) να! ξεμύτισαν και οι Τράπεζες κι άρχισαν τις «μεγάλες προσφορές» δανείων – σε απλά ελληνικά μυρίστηκαν πως υπάρχει χρήμα στα σεντούκια και τα στρώματα κι είπαν να βουτήξουν το κουτάλι…», πλέον το έχουν ομολογήσει τόσο ο Υπουργός Οικονομικών όσο και ο ομογάλακτός του Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος. Βουρ στον πατσά! Και για τα μάτια του κόσμου, που ναρκώνεται όλο και περισσότερο με τις ασταμάτητες πολεμικές εικόνες, δώσε 3 μήνες επί 13 ευρώ = 39 ευρώ ως βοήθημα για καύσιμα.

Σε τοπικό επίπεδο επιβεβαιώθηκε η «δυσκολία» με τους κυκλικούς κόμβους στο Νεκροταφείο, καθώς απορρίφθηκαν και από τα θεσμοθετημένα όργανα για την προστασία των Νεωτέρων Μνημείων. Και βέβαια ο Άρχων αποκάλεσε τους αρμοδιους Μηχανικούς «νούμερα» και με το γνωστό πια στυλάκι δήλωσε ότι αν δεν δικαιωθεί η ένστασή του ξέρει αυτός, «…ο κόμβος θα κατεβεί με ελικόπτερο στη 1 η ώρα το βράδυ και άντε γεια.» κατά την προσφιλή διάλεκτο των γηπέδων. Ωραία.

Φουρτούνα και στον Οργανισμό Λιμένος Βόλου, φεύγει-δεν φεύγει, έρχεται-δεν έρχεται, τελικά παραιτήθηκε με σοβαρές αιχμές η Βολιώτισσα Πρόεδρος, ήρθε ένας μη Βολιώτης Πρόεδρος, «παύθηκε» ο εκπρόσωπος του Δήμου, πάμε φουλ για το ξεπούλημα του λιμανιού. Απορίας άξιον: είναι ελλειμματικό το λιμάνι του Βόλου, δεν έχει επαρκή έσοδα, δεν τα βγάζει τα λεφτά του και πρέπει να το διώξει από πάνω του το σεβαστόν Υπουργείον Εμπορικής Ναυτιλίας; Ή, απεναντίας, είναι προσοδοφόρο και απλά πρέπει να το χαρίσουν σε κάποιο φιλαράκι όπως έκαναν π.χ. με τον ΟΠΑΠ, τον Πειραιά, τον ΟΤΕ, τον ΟΣΕ, τη ΔΕΗ και τέλος δεν έχει αυτός ο κατάλογος των ιδιωτικοποιήσεων.

Κι ο πόλεμος καλά κρατεί, με τους εγκληματίες πολέμου να πάνε και να ‘ρχονται ένθεν κακείθεν. Ένας ατέλειωτος βομβαρδισμός, τόσο με βόμβες, ρουκέτες κι άλλες φονικές εφευρέσεις, όσο και με εικόνες στις οποίες κανείς δεν ξέρει τι είναι αληθινό και τι ψεύτικο. Εδώ και 25 ημέρες πλέον…

Αυτά προς το παρόν, και καλά ξεμπερδέματα να έχουμε. Χωρίς πόλεμο. Γεια σας.

Στην φωτογραφία ο (γνωστός) πίνακας του Θεόδωρου Βρυζάκη (1814-1878) «Η Ελλάς ευγνωμονούσα» (1858).

(δημοσιεύτηκε στην 125χρονη (1898-2022) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 23.03.2022, αρ.φύλλου 37.678)

κυκλο-φ-οριακα 1096, 16 Μαρτίου 2022

Καλημέρα, Καλή Τετάρτη πολίτες αυτής της χώρας με την καταπληκτική ποιότητα ζωής.

«Η ελπίδα μας χαμένη / και η μοίρα μας γραμμένη / στου διαβόλου το κιτάπι / να του βγει το μάτι» είναι το ρεφραίν που τραγούδησε ο Δημήτρης Μητροπάνος σε στίχους και μουσική Βαγγέλη Κορακάκη το 1998. Και το πρώτο κουπλέ λέει «Έτυχε να με γεννήσεις / και ζωή να μου χαρίσεις / στον πιο δύσκολο καιρό / μάνα πού ζω;». Έτσι απλά, σεμνά και ταπεινά, ένας λαϊκός ποιητής κι ένας μεγάλος τραγουδιστής είπαν ξανά όλη την αλήθεια. Κι αν δεν του βγει του διαβόλου το μάτι (που δεν το βλέπω κι εύκολο…) πολύ φοβάμαι ότι θα μας πάρει και θα μας σηκώσει.

«Να μην τον μελετάω», μου ‘λεγε πάντα η Μητέρα, κι εγώ την άκουσα, δεν τον μελετάω. Απλώς τον βρίσκω διαρκώς μπροστά, να ‘χει παντού χωμένο ένα από τα πολλά ποδάρια του και να ανασκαλεύει τα σωθικά του κόσμου. Κάτι τέτοιο δεν είναι ο πόλεμος; Τίνος έργο είναι ο πόλεμος; Ποδάρια του δεν είναι όλα αυτά τα μικρά κι ασήμαντα ανθρωπόμορφα όντα που προκαλούν τον αλληλοσπαραγμό εντός και εκτός πεδίου; Όλα γραμμένα στο μεγάλο κιτάπι. Κι όπως έγραψε κι ο σπουδαίος γερμανός δραματουργός Μπέρτολτ Μπρεχτ (Bertolt Brecht 1898-1956):

Ο πόλεμος που έρχεται (παρέμβαση δική μου: που άρχισε) / δεν είναι ο πρώτος. Πριν απ’ αυτόν / γίνανε κι άλλοι πόλεμοι. / Όταν τελείωσε ο τελευταίος, / υπήρχαν νικητές και νικημένοι. / Στους νικημένους, ο φτωχός λαός / πέθαινε από την πείνα. Στους νικητές / ο φτωχός λαός πέθαινε το ίδιο.

Κρατάω, πλέον, κλειστά τα μάτια και τα αυτιά σ’ αυτά τα ολοένα και πιο τρομακτικά και ταυτόχρονα τρομοκρατικά ρεπορτάζ από τα μέτωπα (ποια μέτωπα; ούτε μία σκηνή δευτερολέπτων αληθινού πολεμικού μετώπου δεν έχει παιχτεί ποτέ) ακατάπαυστα μεροληπτικά, ασύστολα προπαγανδιστικά, πλήρως σκοταδιστικά και, εν κατακλείδι, εξόχως τραγικά.

Προσπαθώ να συγκεντρωθώ στα δικά μας προβλήματα, που είναι σε κάποιον βαθμό απότοκα αυτού του πολέμου και σε κάποιον άλλον βαθμό παράγωγα της αχαλίνωτης κερδοσκοπίας και κερδολαγνείας της φιλελεύθερης οικονομίας μας (τρομάρα μας!). Κι επειδή όλα τα κακά πάνε μαζί (τα παραπάνω ποδάρια του διαβόλου που λέγαμε…) να! ξεμύτισαν και οι Τράπεζες κι άρχισαν τις «μεγάλες προσφορές» δανείων – σε απλά ελληνικά μυρίστηκαν πως υπάρχει χρήμα στα σεντούκια και τα στρώματα κι είπαν να βουτήξουν το κουτάλι. Το ίδιο κάνουν, τολμώ να πω εγώ, και οι «πάροχοι ηλεκτρικής ενέργειας», που από την άλλη μεριά αποφεύγουν να αποδώσουν στους Δήμους τα δημοτικά τέλη που εισπράττουν μέσω των λογαριασμών, το ίδιο, βεβαίως, και οι πάροχοι του φυσικού αερίου, όλοι ένα σόι, πλέον, όλοι απ’ όλα, ελάτε να πάρετε, ένας πουλάει μαζί και φωτοβολταϊκό (!!;;), το φιλελεύθερο Κράτος μας δυσκολεύεται να αποφασίσει να θέσει ξανά σε λειτουργία τις λιγνιτικές μονάδες (ποιος ξέρει τι δεσμεύσεις έχει αναλάβει…). Και στο μεταξύ ο κορωνοϊός, που πέρασε σε δεύτερη μοίρα στις ειδήσεις, λόγω πολέμου, ξαναδείχνει, μου φαίνεται, τα δόντια του.

Νέος κυκλικός κόμβος κατασκευάζεται στη συμβολή των οδών Σταδίου και Πολυμέρη (Ε.Ο. 34, Βόλου-Νεοχωρίου-Τσαγκαράδας-Χορευτού). Άξιον και δίκαιον. Με τους άλλους, τους «δίδυμους» στο Νεκροταφείο (κατά κόσμον Μαιάνδρου-Αναπαύσεως-Μελίνας Μερκούρη) τι ακριβώς γίνεται μετά τα όσα έχουν συμβεί; Νομίζω ότι βρέθηκαν κι άλλοι «κοπρίτες» που τους ξανα-απέρριψαν τους κόμβους και το θέμα οδεύει προς Αθήνα μεριά, προκειμένου να το καθαρίσουν τα εκεί φιλαράκια – έτσι λένε οι πληροφορίες μας, θέλει κανείς να απαντήσει; Επίσης έτυχε κι άκουσα προχθές πάλι κάτι πανηγυρισμούς περί του Δικαστικού Μεγάρου, του οποίου η μη πρόοδος οφείλεται, πλέον, σε κάποιους άλλους «κοπρίτες» δημοσίους υπαλλήλους. Συνέχεια με την κοπριά στο στόμα…

Και λέγοντας για κυκλικούς κόμβους, στις 25 Φεβρουαρίου άκουγα, όπως σχεδόν κάθε μέρα, το 1^ο Πρόγραμμα της ΕΡΤ και την εκπομπή «Το Πρώτο στην Περιφέρεια», με ειδήσεις από του 19 περιφερειακούς σταθμούς (μεταξύ των οποίων και ο δικός μας, από το 1948). Άκουσα λοιπόν ότι ο Δήμος Σερρών έχει υπογραμμένες συμβάσεις και ξεκινά την κατασκευή εννέα (9) κυκλικών κόμβων. Μάλιστα κυρίες και κύριοι. Εννέα. Στις Σέρρες. Κι εμείς που νομίζαμε πως έρχονται τουρίστες για να δουν τους σπάνιους κόμβους μας! Εννέα οι Σέρρες αδερφοί, μας πήρανε φαλάγγι, πάει ο τουρισμός.

Τώρα όμως προωθούμε και τον Αθλητισμό (πέραν του γνωστού ποδοσφαίρου, εννοείται). Κέντρο ο Βόλος, «Κόμβος», που έλεγε κι ο Φωτόπουλος στον Λογοθετίδη στον Σιδηροδρομικό Σταθμό της Θυμαριάς, στο μνημειώδες «Ούτε γάτα ούτε ζημιά» από το πολύ μακρινό 1955. Αθλητικό Κέντρο. Και βέβαια τουριστικός προρισμός, Αργώ και τα σχετικά. Κι όλα αυτά με έναν άλλον σταθμό, πλωτό, για υγροποιημένο φυσικό αέριο FSRU στον Παγασητικό κι ένα εργοστασιάκι SRF στην ΒΙΠΕ – αυτές οι συντομογραφίες, όλα τα λεφτά! ΟΧΙ στο LNG οπουδήποτε στον Παγασητικό, ΟΧΙ και στην παραγωγή και καύση σκουπιδιών. Όχι, συμπολίτες, γιατί αυτά τα «έργα» όχι μόνο δεν φέρνουν ανάπτυξη, αλλά με μαθηματική ακρίβεια φέρνουν υποβάθμιση. Κι ας λένε ό,τι θέλουν οι «ειδικοί» και τα παπαγαλάκια τους. Όχι.

Ά! και κάτι ακόμα μην ξεχάσω, επειδή διαβάζω ότι θα αλλάξει η ηγεσία του Οργανισμού Λιμένος ενόψει την ιδιωτικοποίησης από το ΤΑΙΠΕΔ: πριν από αυτή την ιδιωτικοποίηση, που δεν ξέρουμε τι είδους θα είναι, να δοθεί στον Δήμο Βόλου ολόκληρη η παράκτια ζώνη κι όχι μόνο το Πάρκο του Αγίου Κωνσταντίνου. Ολόκληρη, από τα παλιά ψαράδικα μέχρι το ΞΕΝΙΑ, ολόκληρη και ατόφια, με το κυκλοφορούμενο και το πεζοδρομημένο τμήμα της οδού Αργοναυτών. Πριν δούμε μπροστά μας κανένα κινεζάκι ή αμερικανάκι να μας ζητάει διόδια…

Αυτά προς το παρόν, και καλά ξεμπερδέματα να έχουμε. Χωρίς πόλεμο. Γεια σας.

Στην φωτογραφία ένας μουσικός του δρόμου. Για την ακρίβεια, ένας μουσικός της προκυμαίας. 

(δημοσιεύτηκε στην 125χρονη (1898-2022) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 16.03.2022, αρ.φύλλου 37.672)

κυκλο-φ-οριακα 1046, 4 Φεβρουαρίου 2021

 

Αλκυονίδες ημέρες, καλημέρα συμπολίτες! Ανακατεμένες ημέρες, χωρίς αρχή και τέλος, όπου ο καθένας παίρνει τον λόγο δημοσίως και λέει ό,τι του καπνίσει εντός, εκτός και επί τα αυτά. Και η ΔΕΥΑΜΒ βγάζει ανακοίνωση και χρησιμοποιεί τον όρο «ευάριθμη ομάδα δημοτών» και ελπίζω εγώ τώρα ότι ξέρει η ΔΕΥΑΜΒ ότι «ευάριθμη» σημαίνει «μικρή σε αριθμό, ολιγάριθμη» - ψύλλος στα άχυρα. Και το συμπαθές Υπουργείον υπερηφάνως ανακοινώνει ότι θα (κρατάμε το θα…) κάνει τα 300 εμβολιαστικά κέντρα 700 όταν θα στείλει η AstraZeneca πολλά εμβόλια, τα οποία εμβόλια κατ’ άλλους καλύπτουν τις μεταλλάξεις, κατ’ άλλους δεν, κι εκείνη η αμέτρητη αισιοδοξία-καραμελίτσα για να περάσουμε οι ιθαγενείς καλά Χριστούγεννα και να αποκτήσει δισεκατομμύρια η καλή Pfizer πάει, πέταξε. Και οι επιχειρηματίες της πάσης φύσεως εστίασης δεν ξέρουν κατά πού να κάνουν, κι έχουν και τον κύριο Άδωνη να τους απειλεί καθημερινώς και αδιακρίτως.

Μέρες παράξενες, «μέρες αδέσποτες» που λέει κι ένα τραγούδι. Όπου το μόνο πραγματικά ευχάριστο γεγονός είναι η θάλασσα που αστράφτει στη λιακάδα. Πάμε να κάνουμε μια βόλτα στην πόλη.

Πεζοδρομείται, λέει το ρεπορτάζ, η οδός Πλαστήρα, στο τμήμα από Αθανασάκη μέχρι Ιατρού Τζάνου. Αλλά η οδός Πλαστήρα κατασκευάστηκε (1989-90, αν δεν κάνω λάθος) εξ αρχής ως πεζόδρομος, εξ ου και έχει όλη αυτή τη διαμόρφωση που κατάφερε να φτάσει ως το σήμερα, αλλιώς θα ήταν άσφαλτος, όπως όλοι οι κυκλοφορούμενοι δρόμοι. Όμως τότε λειτουργούσε ακόμη η κάτω πόρτα του Νοσοκομείου και ήταν αδύνατο να μην υπάρχει διέλευση οχημάτων. Είναι και η Αγία Τριάδα, είναι δίπλα κι ο ξενώνας φιλοξενίας για απόρους συγγενείς ασθενών, άνοιξαν και καναδυό μαγαζιά προς τη θάλασσα, που χρειάζονται πρόσβαση και στάθμευση για τους πελάτες τους, αυτά, τέρμα ο πεζόδρομος. Τώρα έγιναν-γίνονται κάποιες επισκευές στις πλακόστρωτες επιφάνειες, κυρίως μπροστά στην εκκλησία, και μακάρι να διατηρηθεί το σύνολο του δρόμου ως πεζόδρομος. Και ελπίζω να ξέρουν αυτοί που το είπαν τι σημαίνει πεζόδρομος…

Στον Λιμένα του Βόλου, ο οποίος, για να ξέρετε, είναι ένα ΣΣΔ (Συνοριακό Σημείο Διέλευσης), σχεδιάζεται να κατασκευαστεί νέος επιβατικός σταθμός, εμβαδού 1.032,40 τ.μ., κατά πληροφορίες στον ίδιο, τον κεντρικό, προβλήτα. Διότι υπάρχουν νέες απαιτήσεις για τα Συστήματα Εισόδου-Εξόδου (ΣΕΕ) των κρουαζιεροπλοίων, θαλαμηγών και ταχυπλόων σκαφών αλλά και των υδροπλάνων (ψυχραιμία!...). Στις 29 Σεπτεμβρίου 2009 παρουσιάστηκε στους φορείς, υποψήφιους βουλευτές (για τις εκλογές 4 Οκτωβρίου 2009) κλπ. ολοκληρωμένος ο επιβατικός σταθμός επιφάνειας 5.500 τ.μ. σε δύο ορόφους, που χαρακτηρίστηκε «πραγματικό κόσμημα» και περιλαμβάνει επί λέξει από ρεπορτάζ εκείνης της ημέρας «Ειδικότερα το ισόγειο που είναι 2.750 τ.μ. αποτελείται από το Τμήμα Α΄ που είναι 1.133 τ.μ. (νότιο τμήμα) που αποτελείται από Σταθμό Επιβατών Διεθνών Πλόων, που περιλαμβάνει αίθουσες ελέγχου αφίξεων - αναχωρήσεων, χώρους αναμονής, γραφεία των Αρχών (λιμενική Αστυνομία, Τελωνείο, Έλεγχο Διαβατηρίων), ιατρείο, αίθουσα VIPS, κατάστημα αφορολόγητων ειδών (duty free), χώρους υγιεινής, χώρος φύλαξης αποσκευών, γραφείο παροχής πληροφοριών, σημεία πρόσβασης στο Διαδίκτυο κλπ.» και το υπόλοιπο με άλλες χρήσεις και όλα μια χαρά. Τώρα αυτό το τότε κόσμημα θεωρείται ότι είναι «δύσχρηστος και δεν πληροί τις προδιαγραφές», τον έχουμε νοικιασμένο σε διαφόρων ειδών επιχειρήσεις και πάμε να χτίσουμε έναν καινούργιο επιβατικό σταθμό. Και τα κρουαζιερόπλοια συνεχίζουν να δένουν στον προβλήτα με τα σκραπ.

Ερωτώ: είναι κάτι που δεν καταλαβαίνω; Και με την ευκαιρία, εκείνη η εδώ και χρόνια έτοιμη και οσονούπω καταρρέουσα, καθότι άδεια και εκτεθειμένη στην αρμύρα και το αγιάζι, Ιχθυόσκαλα, πού παραμένει σκαλωμένη και δεν αρχίζει να λειτουργεί; Να αδειάσει κι εκείνο το οικόπεδο μπροστά από τα παλιά σφαγεία, πού ξέρεις, μπορεί να προταθεί κι αυτό μια μέρα για Δικαστικό Μέγαρο – διότι το σήριαλ, κατά την γνώμη μας, δεν έχει τελειώσει.

Αχ! Μαρία μου, πόσο δίκιο έχεις κι εσύ, όντως θα είχε γκρεμιστεί ολόκληρη η Πλατεία Ρήγα Φεραίου…

Και καλά, ρε παιδιά, ο Άρχων δεν είναι από ‘δω, το ξέρουμε, δεν ξέρει το παρελθόν του Βόλου. Είναι αυτό που λέει ο Μανόλης Αναγνωστάκης «δεν έφταιγεν αυτός, τόσος ήτανε». Δεν υπάρχει κανείς κοντά του, π.χ. ένας Πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου, που κάποτε μαζί διαδηλώναμε για την μη-διάσπαση του Πανεπιστημίου μας, να τον ενημερώσει σχετικά; Ή κάποιος άλλος που να πέρασε από τα έδρανα αυτού του Συμβουλίου, το οποίο Συμβούλιο καταρρακώνεται σήμερα κατ’ αυτόν τον τρόπο και θα τρέχει να διεκδικεί στα σοβαρά (;) ένα οικόπεδο από το Πανεπιστήμιο, τη στιγμή που μπορεί και πρέπει να διεκδικεί τα οικόπεδα της Οινοπνευματικής, του Γκλαβάνη, του Βάκατου κι ένα σωρό άλλα, που βρίσκονται κυρίως στα χαρτοφυλάκια των Τραπεζών. Κι ακόμα, επί χρόνια σε αυτό το «σήριαλ» μιλούσαμε για το οικόπεδο της Στέγης Ανηλίκων, στον Ξηρόκαμπο, πίσω από το Πολυκλαδικό Σχολείο, γιατί ξαφνικά «χάθηκε» από την συζήτηση; Και τέλος, τι απέγινε με την περίφημη ένταξη στα ΣΔΙΤ, δεν είδα κάτι να δημοσιεύεται.

Μέρες δύσκολες. Και τα κρούσματα έγιναν 4ψήφια πάλι. Ο Θεός βοηθός μας, γεια σας.

Στην φωτογραφία, τελείως άσχετο (ή μήπως όχι;;), η ποδοσφαιρική ομάδα των Αθανάτων (από το ίντερνετ).

(δημοσιεύτηκε στην 124χρονη (1898-2021) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Πέμπτη 04.02.2021, αρ.φύλλου 37.337. παρ' όλο που προστέθηκε ένα έτος η εφημερίδα συνεχίζει να δημοσιεύει στην πρώτη σελίδα το "123 χρόνια")