κυκλο-φ-οριακα 1245, 30 Ιουλίου 2025

Επερχομένου του Αυγούστου – «Αύγουστε μήνα / μήνα και θεέ / σ’ εσένα ορκιζόμαστε / πάλι του χρόνου να μας βρεις / στο βράχο να φιλιώμαστε» (Οδ. Ελύτης, Λίνος Κόκοτος, Ρένα Κουμιώτη, 1972 στον θρυλικό δίσκο «Το θαλασσινό τριφύλλι» , υπάρχει και δεύτερη ενορχήστρωση, από τον Μιχάλη Τρανουδάκη με την Αφροδίτη Μάνου, 1979 στον δίσκο «Η Ποδηλάτισσα» – επερχομένου, λοιπόν, του τελευταίου μήνα του καλοκαιριού, ακούω πλήθος συν-ανθρώπων να διαμαρτύρεται για την ζέστη, (παρά τα λειτουργούντα ερκοντίσιον…) και σκέπτομαι τι θα μπορέσει να πετύχει στο πολύ κοντινό μέλλον η τεχνητή νοημοσύνη, η οποία με ταχύτητα αστραπής αντικαθιστά κάθε στιγμή που περνάει την φυσική μας νοημοσύνη.

Για απλές εφαρμογές, μπείτε στα «κοινωνικά δίκτυα» και απολαύστε τον Αγιατολάχ Χαμενεΐ να κυνηγάει τον Τραμπ, να τον πετάει στο νερό ή από το αεροπλάνο, ο Τραμπ να αγκαλιάζεται με τον Πούτιν και μαζί να κλέβουν καρπούζια από τον Σι Τζινπινγκ, όλοι μαζί μωρά μέσα σ’ ένα αεροπλάνο να χαριεντίζονται και χίλια άλλα ευτράπελα και ταυτόχρονα εφιαλτικά κατασκευασμένα βιντεάκια, τα οποία, μάλιστα, προσφάτως αποκαλούνται reels, όπου η λέξη reel στο σοβαρό αγγλο-ελληνικό διαδικτυακό λεξικό WordReference.com έχει καμιά δεκαριά ερμηνείες όπως καρούλι, ανέμη, μηχανισμός ψαρέματος, ρουλεμάν, μπομπίνα, παραπατώ, γέρνω, κλονίζομαι, γυρίζω, προσελκύω, απαριθμώ, αραδιάζω, σ’ αυτή την πάμφτωχη, επαναλαμβάνω, γλώσσα, όπου ο καθένας κάνει ό,τι νομίζει (κάτι ανάλογο, βεβαίως, αλλά σε αρκετά μικρότερο βαθμό συμβαίνει και στην δική μας πλούσια γλώσσα, η οποία, λόγω συνθηκών, συχνά τα τελευταία χρόνια αναγκάζεται να υιοθετεί αγγλοσαξωνικές ανοησίες).

Το καλοκαίρι (πρέπει να) κάνει ζέστη, πώς να το κάνουμε. Κι αυτά περί κλιματικής αλλαγής και γενικής τρομοκρατίας του πληθυσμού είναι λίγο αμφιλεγόμενα, τολμώ να πω, «θερμική αστική νησίδα» ονοματίστηκε το τωρινό φαινόμενο, κι όποιος κατάλαβε... Και δεν ξεχνώ ότι το 1987, μεταξύ 21 και 30 Ιουλίου υπήρξε ο πιο φονικός καύσωνας σε ολόκληρη την Ευρώπη, που άφησε πίσω του πάνω από 1.300 νεκρούς, εκ των οποίων 1.115 στην Αθήνα και 2 από τους πρώτους στον Βόλο. Τα ρεπορτάζ και οι φωτογραφίες της εποχής λένε ότι οι νεκροθάλαμοι των Νοσοκομείων δεν επαρκούσαν, διατέθηκαν οι αντίστοιχοι των στρατιωτικών και στο τέλος τα βαγόνια-ψυγεία του ΟΣΕ!

Έγιναν 26 & 27 Ιουλίου 2025 στο Πανθεσσαλικό Στάδιο οι «Βαλκανικοί Αγώνες». Για την Ιστορία καταγράφω στα κυκλο-φ-οριακα τις Βαλκανικές Χώρες που έλαβαν μέρος: Αζερμπαϊτζάν, Αλβανία, Αρμενία, Αυστρία, Βόρεια Μακεδονία, Βοσνία Ερζεγοβίνη, Βουλγαρία, Γεωργία, Ελλάδα, Ισραήλ, Κόσοβο, Κροατία, Κύπρος, Μάλτα, Μαυροβούνιο, Μολδαβία, Ρουμανία, Σαν Μαρίνο, Σερβία, Σλοβενία, Τουρκία, Ουκρανία, σύνολο 22. Τα υπόλοιπα είναι μία ακόμη θλιβερή, δυστυχώς, σελίδα στην ιστορία αυτής της πόλης, αφού ο παντογνώστης και συνάμα πανανεύθυνος Άρχοντάς μας εξέδωσε μια άκρως υποτιμητική ανακοίνωση για τον Ολυμπιονίκη Μίλτο Τεντόγλου, ο οποίος, αφού πήρε το χρυσό μετάλλιο με ένα άλμα, κόσμια επεσήμανε ότι η άμμος στο σκάμμα του μήκους ήταν πολύ σκληρή και υπήρχε κίνδυνος τραυματισμών Σε απλά ελληνικά, ρεζίλι γίναμε πάλι…

Εδώ, στον Αη Γιάννη, όπως σας είχα πει, συνέπεσαν αυτό το τετραήμερο 24-27.07.2025 οι γιορτές για τα 100+1 χρόνια της Κατασκήνωσης της ΧΑΝ. Κόσμος και λαός συνέρρευσε, πάνω από 700 άτομα παρακάθησαν στο τελικό εόρτιο τραπέζι, συνέβησαν πολλά ωραία, αλλά στόχος δικός μας δεν είναι η περιγραφή των Εορτών. Είναι, δυστυχώς για μία ακόμη φορά, η αβελτηρία των Αρχών. Ακριβώς στις 18 Ιουλίου, ώρα 18:16 (πλέον οι φωτογραφίες παίζουν και τον ρόλο του ρουφιάνου…) εντόπισα και φωτογράφισα στις άκρες της γέφυρας Μπέλεϋ (έχουμε γράψει γι’ αυτήν, μετά τον κακούργο τον Δανιήλ) δύο συστήματα φωτεινών σηματοδοτών τριών χρωμάτων (κανονικά, κόκκινο, πορτοκαλί, πράσινο) που λειτουργούσαν με μπαταρία, τα οποία πολύ σωστά και πολύ σοφά έδιναν εκ περιτροπής προτεραιότητα για την διέλευση της γέφυρας. Μια χαρά, τα οχήματα να περιμένουν την σειρά τους, τάξις (και ηθική, ξαναλέω). Τι ήθελα να το πω; Στις 24 Ιουλίου, εκεί που γινότανε «χαμός» από αυτοκίνητα πέρα-δώθε, τα συστηματάκια δεν λειτουργούσαν! Και μέχρι σήμερα το κάτω δεν λειτουργεί καθόλου και το πάνω αναβοσβήνει κίτρινο. Προφανώς διότι σώθηκαν οι μπαταρίες και κανένας δεν βρέθηκε αρμόδιος να τις γεμίσει, να τις αντικαταστήσει, να ασχοληθεί μαζί τους τέλος πάντων. Εικάζω ότι σύντομα θα αποσυρθούν κιόλας…

Την προχθές Δευτέρα ήρθε στον Βόλο ο Υπουργός Υποδομών και Μεταφορών για το φοβερό και τρομερό θέμα της γέφυρας στο Αλυγαρόρεμα, έργο το οποίο έχει ενταχθεί (καθώς λένε) στα μετά-Δανιήλ έργα αποκατάστασης, που έχουν ανατεθεί στην μία και μοναδική κατασκευαστική εταιρεία ΓΕΚ-ΤΕΡΝΑ. Αυτό που κατάλαβα εγώ, με την άδειά σας, είναι ότι χρηματοδότηση υπάρχει, μελέτη δεν υπάρχει αλλά το φθινόπωρο θα ξεκινήσει το έργο και, όπως δήλωσε ο Άρχοντάς μας με το πάντα αχαρακτηριστ(ικ)ο ύφος του αν δεν τηρηθούν τα χρονοδιαγράμματα θα γίνει «της Πάολας». Και ευκαιρίας δοθείσης, επειδή μαζί με την γέφυρα μιλήσανε με τον Υπουργό και για Σχολεία, έριξε και μερικές μπηχτές στην συμπολίτισσα πρώην Υφυπουργό Παιδείας. Να τον χαίρονται. Και να τον κάνουν Βουλευτή, να έχουμε να γελάμε στην Βουλή, να γλιτώσει και η πόλη ΜΑΣ.

Όσο για την γέφυρα, εδώ θα είμαστε να την παρακολουθήσουμε την υπόθεση. Πάνε τουλάχιστον 30 χρόνια που μιλάμε για την ανάγκη μιας νέας γέφυρας σ’ αυτό το νευραλγικό σημείο, στην είσοδο της πόλης και αντ’ αυτής έχουν κατασκευαστεί σε εποχές προ-Άρχοντα, από τον Δήμο και την Νομαρχία/Περιφέρεια τουλάχιστον δέκα (10) άλλες, κάποιες και μικρότερης σημασίας – τώρα χρειάστηκε να έρθει το Υπουργείο αυτοπροσώπως...

Αυτά τα ολίγα και περί του παρόντος. Και άλλο τι, για σήμερα, δεν έχω να προσθέσω, σας αγαπώ εξωφρενικώς, γεια σας.

Και καλές βουτιές σε καθάρια νερά, εύχομαι.

Στην φωτογραφία, τα ιπτάμενα δελφίνια στην παραλία του Βόλου, 1998, φωτο ΧΣ.

 δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 30.07.2025, αρ.φύλλου 4454)

κυκλο-φ-οριακα 1163, 20 Σεπτεμβρίου 2023

Το νερό νεράκι.... 15 μέρες μετά την καταιγίδα. Χωρίς ασφαλείς πληροφορίες, χωρίς, φυσικά, χρονοδιάγραμμα, με διαρκή επικοινωνιακά παιχνιδάκια ζεστού-κρύου, με πολλή λάσπη, ακόμα, σε υπόγεια, υπόγεια parking και δρόμους, «...ο Βόλος μας, πατρίδα ζηλευτή, που τον χαϊδεύει η αύρα του γιαλού...» – ξέρει κανείς τίνος είναι οι στίχοι και η μουσική σ’ αυτό το υπερ-εκατοντάχρονο τραγουδάκι-ύμνο προς την πόλη μας; – βαδίζει «κουτουρού» προς τις εκλογές της 8^ης Οκτωβρίου. Με την πηγή «Μάνα» άθικτη (κατά Κοντορίζο) ή κατεστραμμένη (κατά τον Άρχοντα, εγώ τον Πατριάρχη πιστεύω), με την Αναπληρώτρια Υπουργό Υγείας να είναι «μόνο γι’ αγάπες» κι ύστερα να γίνεται «αρμοδία», με τον Kostas Agorastos να είναι φίλος και αδερφός κι ύστερα άλλος ένας «πολιτικός απατεώνας», με τον σεμνό τραγουδοποιό-καύχημα για τον τόπο μας να αποκαλεί τον Άρχοντα «ανεκδιήγητο» κι αυτός να τον αποκαλεί «νούμερο» (είναι η μάλλον πιο προσφιλής του έκφραση τελευταία...), με τους κυβερνητικούς βουλευτές του Νομού άφαντους κι ανύπαρκτους,

ακόμα κι ο θεόσταλτος στη Λάρισα τη βγάζει, στα μέρη μας δεν πολυ-πλησιάζει, με την ΕΥΔΑΠ της Αθήνας να επιμελείται τα της ΔΕΥΑΜΒ του Βόλου, τι καλό μπορώ να περιμένω; Κάποιοι λένε ότι μπορεί να εκραγεί το ηφαίστειο στον Σαρακηνό, να ολοκληρωθεί η γκαντεμιά μας.

Και η κυρία Αναπληρώτρια να δηλώνει στην Βουλή την Δευτέρα 18.09.2023 «το νερό στον Βόλο δεν ήταν πόσιμο και πριν τις πλημμύρες»! Τώρα... δέσαμε! Μας πήρανε χαμπάρι, παιδιά, και στην Βουλή. Και οι εκπρόσωποί μας; Τι είπαν και, κυρίως, τι έκαναν περί αυτού; Τίποτε. Στηρίζουν και υποστηρίζουν ακρίτως και αδιακρίτως, και ένα ρημαδο-έπος δεν φεύγει από το ομηρικό έρκος (φράγμα) των οδόντων τους.

Πήγαμε μια βόλτα και στον Αη Γιάννη του Αιγαίου. Πραγματικά πρόκειται για εικόνες που είναι δύσκολο να πιστέψεις. Το ρέμα-ποτάμι, η Μαυρούτσα, χάραξε καινούργια κοίτη! Διέλυσε το τοιχίο που επί χρόνια την όριζε προς τα δυτικά (αριστερά κατά την ροή) και πήρε μαζί της ολόκληρο τον περιφερειακό δρόμο, 8-10 μέτρα, λίγο μετά την προτελευταία στροφή. Ύστερα ξαναέστριψε ανατολικά και διέλυσε τα πέτρινα βάθρα και την ξύλινη γεφυρούλα που συνέδεε τον κυρίως οικισμό με την κατασκήνωση της ΧΑΝΘ, την εκκλησία του Αη Γιάννη, το Κανισκέρη, το camping και παραπέρα το Παπά Νερό. Συνέχισε με την ίδια δύναμη και διέλυσε ομοίως την μεταλλική γέφυρα, που συνέδεε παραλιακά τον οικισμό με το camping και το Παπά Νερό. Κι ύστερα έστειλε στην αφρισμένη θάλασσα 5-6 αυτοκίνητα που ακόμα τα ψάχνουν και δημιούργησε μια πρόσχωση περίπου 20 μέτρα μέσα στο Αιγαίο. Πριν κάνει αυτές τις μνημειώδεις καταστροφές έπνιξε την κατασκήνωση, τα μαγαζιά και τα ξενοδοχεία της ανατολικής πλευράς, προκαλώντας ζημιές εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ. Σήμερα η Μαυρούτσα αργοκυλάει στην καινούργια της κοίτη γάργαρη και παγωμένη (!), σαν να μην έγινε τίποτε, απλώς με όλες τις προσβάσεις κομμένες και τους επαγγελματίες να θρηνούν. Σοβαρότατες ζημιές υπέστησαν και άλλες επιχειρήσεις, σε άλλα σημεία, όπου περνούσαν μικρότερα ρέματα με έξοδο στην θάλασσα.

Η Φύση θεώρησε σωστό να βρει ή να ξανα-βρεί τον χώρο της, αγνοώντας επιδεικτικά τον παράγοντα «άνθρωπος». Ας βρεθεί κάποιος/-α να μας πει ποια ήταν η κοίτη της Μαυρούτσας τα παλιά τα χρόνια για να μπορέσουμε, από επιστημονικής άποψης, να καταλάβουμε αν η Φύση εκδικείται ή απλώς κάνει του κεφαλιού της, ευκαιρίας Daniel δοθείσης.

Δύσκολες καταστάσεις, συμπολίτες. Και στο δικό μου υπόγειο ανάβλυσαν νερά από τον υδροφόρο ορίζοντα, την ώρα που ο κοντινός μας Άναυρος υπερχείλισε, ελαφρά ευτυχώς. Έκτοτε, όπως πάρα πολλοί συμπολίτες, παλεύω κι εγώ «να σώσω οτιδήποτε αν σώζεται», που λέει κι ο Διονύσης Τσακνής, και περιμένω το συνεργείο της πολιτικής προστασίας να μας προστατέψει...

Και στο μεταξύ οδικό δυστύχημα με τρεις στρατιωτικούς και δύο διερμηνείς νεκρούς στην Λιβύη. Δεν κατάλαβα πώς και τι έγινε, κι όποιος κατάλαβε ας μας το πει, αλλά όχι μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπου κάθε πικραμένος/-η γράφει ό,τι νομίζει. Αλλά και το ότι ΥΠΕΞ και ΥΠΕΘΑ έβγαλαν τρομερές επίσημες ανακοινώσεις ό,τι νά ‘ναι περί απλώς τραυματιών δείχνει το μπάχαλο που επικρατεί στο γενικώς «επιτελικό κράτος», το οποίο ο πρωθυπουργός επικαλέστηκε 5-6 φορές στην 87^η ΔΕΘ. Κι αυτό σε άμεση συνέχεια των εκρήξεων βομβών στην Νέα Αγχίαλο, που θάφτηκε ομοίως. Ουδείς υπεύθυνος, ένας ο αρχιανεύθυνος.

Τέλος και για σήμερα, συμπολίτες. Σας φιλώ σταυρωτά και μένω. Γεια σας.

Στις φωτογραφίες η γέφυρα και ο δρόμος στον Αη Γιάννη. Και τα δύο δεν υπάρχουν πλέον...

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα!) την Τετάρτη 20.09.2023, αρ.φύλλου 4011)
 

κυκλο-φ-οριακα 1099, 7 Απριλίου 2022

Καλημέρα, πάλι με μία ημέρα καθυστέρηση πολίτες αυτής της χώρας με την καταπληκτική ποιότητα ζωής. Αυτή τη φορά χωρίς δικαιολογία, καθυστέρηση σκέτη και, στην ουσία, αναίτια.

Στον Αη Γιάννη του Αιγαίου μεταβήκαμε την περασμένη Κυριακή. Με λαμπρό καιρό, δυνατό αέρα ο οποίος εξαφάνισε κάθε μόριο σκόνης και μας χάρισε εξαιρετική διαύγεια που μας επέτρεψε να θαυμάσουμε για ακόμη μία φορά τον Άθω με το γνωστό συννεφάκι στην κορφή του – αυτοί που ξέρουν λένε ότι αυτό υποδηλώνει την αέναη παρουσία της Παναγίας στο Άγιον Όρος. Ο Αη Γιάννης παραμένει στη θέση του εν αναμονή (δοτική, με υπογεγραμμένη στο «η», λέμε…) του Πάσχατος και βεβαίως του Καλοκαιριού. Πέρυσι το καλοκαίρι (2021) ολοκληρώθηκε η πλήρης επισκευή του λιμανιού, που ήταν κατεστραμμένο από το 2009, και η για πρώτη φορά στην ιστορία του Αη Γιάννη τσιμεντόστρωση του παραλιακού δρόμου προς το λιμάνι. Στο πλαίσιο της αποκατάστασης του λιμανιού τοποθετήθηκαν και τέσσερα (4) «πίλλαρ» (pillar=κολώνα, κίων, υποστύλωμα) που παρέχουν νερό και ηλεκτρικό ρεύμα σε σκάφη παντός είδους τα οποία δένουν στα μουράγια. Τέτοια υπάρχουν και στην μεγάλη παραλία μας και στο λιμανάκι του Αγίου Κωνσταντίνου. Όπως είπα, στον Αη Γιάννη τοποθετήθηκαν πέρυσι 4 για να καλύψουν όλο το μέτωπο του λιμανιού. Φέτος, την περασμένη Κυριακή, υπάρχει μόνον ένα (1)! Τα υπόλοιπα τρία (3) έχουν βανδαλιστεί με τον χειρότερο τρόπο, έχουν τελείως καταστραφεί, κι όποιος ενδιαφέρεται ας μπει στην σελίδα μου στο facebook (Μπάμπης Sky) να δει και τις υπόλοιπες φωτογραφίες. Μιλάμε για μίσος. Μείναμε άναυδοι, δεν περιγράφεται το συναίσθημα. Και κυρίως δεν υπάρχει απάντηση στο ερώτημα «γιατί;». Και επίσης γιατί το θέμα δεν απασχόλησε τον τοπικό τύπο – εκτός αν δεν το πήραμε εμείς χαμπάρι. Σήμερα (χθες), για παράδειγμα, μάθαμε για την κλοπή δύο (2) αγαλμάτων από την πλατεΐτσα Καραμπατζάκη-Λεωφόρο Ειρήνης. Για αυτή την μεγάλη καταστροφή, μαζί και οικονομική, στον Αη Γιάννη, γιατί δεν μας ενημέρωσε κανείς; Μήπως κάποιοι γνωρίζουν και δεν μιλούν ή μήπως ξέχασαν να μιλήσουν παραδομένοι στα ολοήμερα μυστήρια της Πάτρας; «Επί του πληκτρολογίου» γείτονας μού είπε ότι και γι’ αυτό ευθύνεται η θάλασσα – δυσκολεύομαι να το πιστέψω…

Ένας ρεπόρτερ, ένας φωτογράφος, ένας κάτοικος, ένας κάποιος, ρε παιδιά. Όλοι μπροστά σε μια οθόνη; Ένα τηλέφωνο, ένα κάτι.

Και δεν είναι η μόνη ζημιά. Στο Παπά Νερό πάλι ένας κρηπιδότοιχος κατεστραμμένος, καμιά 25αριά μέτρα. Μεγάλο το έργο της ανακατασκευής, στο ίδιο facebook κι αυτές οι φωτογραφίες. Το Αιγαίο δεν αστειεύεται, το ξέρουμε αυτό, κι ό,τι στέκεται απέναντί του, τεχνική ή ανθρώπινη οντότητα, πρέπει να είναι γερά φτιαγμένη. Αλλά τα καημένα τα pillars δεν είχαν να κάνουν με την δύναμη του Αιγαίου, προφανώς με τη μαύρη ψυχή (υπ)ανθρώπων βρέθηκαν αντιμέτωπα.

Όσο για την ιστορία της Πάτρας, ένας καλός φίλος, που παρακολουθεί διαδικτυακά τα πάντα από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, μου γράφει ότι «…Η ναρκισσιστική προσωπικότητα περιγράφεται λεπτομερώς σε ιατρικά εγχειρίδια, εγωκεντρισμός χωρίς όρια, μηδενική συμπάθεια για άλλους, μεγαλομανία, χειριστικότητα άλλων για ιδίους σκοπούς, πλήρης έλλειψη ηθικής… Δεν υπάρχει θεραπεία ψυχολογική η ψυχιατρική. Δεν υπάρχουν φάρμακα. Δεν είναι αρρώστια. Απλώς είναι.» Φαίνεται ότι το γνωρίζει το αντικείμενο, προσυπογράφω και (αναγκαστικά…) συνεχίζω να ζω χωρίς να αναλαμβάνω ρόλους που δεν μου αναλογούν. Μέχρι την επόμενη αναπόφευκτη φρίκη.

Αλλά τι λέω; Η αναπόφευκτη φρίκη είναι ήδη εδώ, είναι ήδη μέσα στα σαλόνια μας και στις ψυχές μας. Είναι, βέβαια, ο πόλεμος στα εδάφη της Ουκρανίας, που όχι μόνο τελειωμό δεν έχει (στην αρχή του λέγαμε ότι θα τελειώσει γρήγορα) αλλά όλο και πιο βάρβαρος, όλο και πιο συγκεχυμένος γίνεται. Και σε ρωτάω, αδερφέ: είναι δυνατόν σε μια πόλη να φαίνονται τόσα πτώματα και οι επιτιθέμενοι να ισχυρίζονται ότι όλα αυτά είναι στημένη προβοκάτσια των αμυνόμενων; Και οι νεκροί, τι είναι οι νεκροί; Μολυβένια στρατιωτάκια; Δεν ξέρω, αγαπητοί και δεν ξέρω ποιος ξέρει πώς διεξάγεται ένας πόλεμος στον 21^ο αιώνα, αιώνα της 4^ης Βιομηχανικής Επανάστασης, αιώνα της Επικοινωνίας, αιώνα του Διαδικτύου, αιώνα της Κλιματικής Αλλαγής, της Ισότητας, της Πολυπολιτισμικότητας, της Ελευθερίας κι άλλα πολλά τέτοια χαρούμενα και «επιδραστικά» (influencing, που λένε και οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι, προστάτες, γενικώς, των λαών…).

Δεν ξέρω, λέω. Όπως και δεν ξέρω τι δουλειά έχει ένας Δήμαρχος, που επί τούτου βιντεοσκοπείται από επαγγελματία βιντεοσκόπο, να καθορίζει πλάτος νησίδων (με μετροταινία, παρακαλώ) σε κόμβους («θα μου το κάνεις 2,60», πώς λέμε στον ράφτη «θα μου το κάνεις το σακάκι με διπλό σκίσιμο…), διαβάσεις πεζών και άλλα κυκλοφοριακά στοιχεία. Αυτά τα στοιχεία τα καθορίζει, κατά κανόνα, η μελέτη του έργου, μελετητής του οποίου είναι, κατά κανόνα, αρμόδιος περί αυτά Μηχανικός. Κι ο συνάδελφος που μου έστειλε το σχετικό βίντεο να μου επισημαίνει «Πάρε μαθήματα…». Τι να κάνω, αδέρφια, τι πρέπει να κάνω επιτέλους, πόσα μαθήματα να πάρω ακόμη σ’ αυτή την πόλη;;

«Άδεια η πόλη / τι γίναν όλοι / αν με θυμάσαι, στην υγειά μου κάτι πιες» που τραγούδησε το 1992 ο μεγάλος Βασίλης Παπακωνσταντίνου. Και οι άλλοι να αρνούνται να καταλάβουν τι δηλώνει ο σαββοπουλικός στίχος «…εγώ θα είμαι εκεί να σας θυμίζω / τις μέρες τις παλιές!».

Ύστερα μας πρόκυψε όχι αιφνιδίως θέμα με κατεδάφιση του Ξενοδοχείου της Γαλλίας και του Καφενείου «Η Συνάντηση», Κ.Καρτάλη/Ιάσονος/Αργοναυτών για τα οποία κτήρια, αν κατάλαβα καλά, η Εφορία Νεωτέρων Μνημείων ξεκινάει τώρα διαδικασία για κήρυξη διατηρητέων μνημείων. Η άποψή μου είναι ρητά όχι στην κατεδάφιση αλλά ρε παιδιά, πού ήταν τόοοοσα χρόνια η καλή Υπηρεσία;

Άλλο τι δεν έχω να προσθέσω, και γράμματα γνωρίζω. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην 125χρονη (1898-2022) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Πέμπτη 07.04.2022, αρ.φύλλου 37.690)

 

κυκλο-φ-οριακα 1070, 4 Αυγούστου 2021

 

4^η Αυγούστου, Καλημέρα συμπολίτες! Επέτειοι που χάνονται μέσα στην ομίχλη του χρόνου; Όχι βέβαια. Η φασιστική δικτατορία που επιβλήθηκε στις 4 Αυγούστου 1936 από τον Ιωάννη Μεταξά αποτελεί μία ακόμη μαύρη σελίδα στην πολυτάραχη ελληνική μας ιστορία για την οποία κάποιοι, ακόμα και σήμερα, αισθάνονται υπερήφανοι και έτοιμοι να γίνουν με πρώτη ευκαιρία μιμητές. Βεβαίως είναι μεγάλη επιτυχία της Δημοκρατίας μας η φυλάκιση της Χρυσής Αυγής (φυλάκιση ναι, εξουδετέρωση όχι) όμως υπάρχουν ακόμη πολλά παλληκάρια που έχουν ως πρότυπο τον Μεταξά και την ΕΟΝ του, και τολμούν να καταλαμβάνουν (βρωμίζουν, για την ακρίβεια) έδρανα του Κοινοβουλίου, εκπροσωπώντας ανάλογο αριθμό ομοϊδεατών ψηφοφόρων – χρειαζόμαστε Προσοχή, Γνώση και Μνήμη.

Περίοδος καύσωνα. Από πρωθυπουργικά χείλη «ο χειρότερος καύσωνας από το 1987» – κάποιοι την είπαν πάλι τη γνωστή κακία περί οικογενειακής γκαντεμιάς… Αλλά η δική μας προσοχή στρέφεται στην επιβάρυνση του συστήματος ηλεκτρικής ενέργειας αυτές τις μέρες που τα κλιματιστικά μηχανήματα, μεγάλα και μικρά, λειτουργούν στο φουλ. Είδα ότι ξαναλειτούργησε χθες η λιγνιτική μονάδα Μεγαλόπολη 3 στην Πελοπόννησο για να συνεισφέρει στην κάλυψη της ζήτησης. Και απορώ συμπολίτες μου, απορώ. Την επόμενη φορά, στον επόμενο καύσωνα, που θα έρθει οπωσδήποτε, πώς θα αντιμετωπιστεί όλη αυτή η ζήτηση χωρίς τις μεγάλες λιγνιτικές μονάδες; Πώς; Με πόσες εκατοντάδες χιλιάδες ανεμογεννήτριες στις κορυφογραμμές της Ελλάδας ή/και εκατοντάδες χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα φωτοβολταϊκές πλάκες σε όλους ανεξαιρέτως τους κάμπους; Ή μήπως το σχέδιο προβλέπει να κάνουμε πλούσιες την Αλβανία και την Βουλγαρία με το πυρηνικό Κοζλοντούι δια της εισαγωγής ηλεκτρικού ρεύματος; Ή θα καταργηθεί ο εγχώριος λιγνίτης και θα παράγεται ηλεκτρικό ρεύμα από εισαγόμενο πετρέλαιο ή/και φυσικό αέριο, όπως ήδη διαφημίζεται από ιδιώτες παρόχους – και είναι αυτά όλα εκτός από ενεργειακά και περιβαλλοντικά προτιμητέα; Δεν ξέρω, ψάχνω και σαφείς απαντήσεις δεν βρίσκω. Τεχνοκράτες βρίσκω, μαγεμένους από το ζεστό χρήμα που υπόσχεται αυτή η «πράσινη ανάπτυξη», εταιρείες μεγάλες βρίσκω που όλο και λιγοστεύουν (συγκέντρωση κεφαλαίων το λένε αυτό) και μια επενδυτο-λαγνεία χωρίς αρχή και τέλος – κι αυτό όχι μόνο στην Ελλάδα, πανευρωπαϊκά, τουλάχιστον. Πού θα καταλήξει αυτό;

Περίοδος Ολυμπιακών Αγώνων. Όλοι ανεξαιρέτως και ανεξαρτήτως και ανυπερθέτως υπερήφανοι πανηγυριστές των ολυμπιακών μεταλλίων, οι «αναλυτές» με την μπάζα, μίζα, ντόπα σιωπηλοί, θα ξανακάνουν αισθητή την παρουσία τους πλησιάζοντας στο Παρίσι του 2024.

Περίοδος τσουχτρών στον Παγασητικό μας κόλπο. Φυσιολογικό φαινόμενο, λόγω και της άπνοιας, το χαρακτηρίζουν οι επιστήμονες, ιδιαίτερα έντονο και τρομακτικό λένε οι κάτοικοι-παραθεριστές. Παράλληλα στον τοπικό μας τύπο διάβασα πως ανασύρθηκαν νεκρές δύο θαλάσσιες χελώνες caretta caretta, μία στο λιμάνι και μία στα Πλατανίδια. Τα πανάρχαια αυτά ζώα πεθαίνουν κατά κανόνα χτυπημένα από ανθρώπινα εργαλεία της θάλασσας, δίχτυα, καμάκια-ψαροντούφεκα, προπέλες – την ιστορία τους στην Ελλάδα, που ξεκινάει το 1977 στις παραλίες ωοτοκίας της Ζακύνθου, την ξέρω «από πρώτο χέρι», που λένε. Εκείνο που δεν ήξερα και το έμαθα αυτές τις μέρες είναι ότι οι θαλάσσιες χελώνες έχουν τις μέδουσες για λιχουδιά (!), συμβάλλοντας έτσι με τον τρόπο τους στην ισορροπία του οικοσυστήματος.

Στον Αη Γιάννη του Αιγαίου δεν υπάρχουν επικίνδυνες μέδουσες, μόνο μερικές ακίνδυνες σαλούφες. Υπάρχει ήδη πολύς κόσμος και δεν υπάρχει Ναυαγοσώστης. Για πρώτη φορά εδώ και κάμποσα χρόνια δεν υπάρχει Ναυαγοσώστης. Κι όχι μόνο στον Αη Γιάννη, ρώτησα κι έμαθα ότι σε καμία παραλία του Ανατολικού Πηλίου δεν ευδοκιμεί το είδος. Ποιος έχει την ευθύνη γι’ αυτό; Ποιος θα είναι υπεύθυνος αν χαθεί πάλι καμιά ζωή, όπως πολλές φορές έχει συμβεί, ακόμη και στο πρόσφατο παρελθόν; Ακούω από πολλές μεριές διάφορες γνωστές δικαιολογίες, η Κυβέρνηση, ο Δήμος, οι εργολάβοι, τα λεφτά, και οι επαγγελματίες των παραλιακών οικισμών πανευτυχείς «μετά την πανδημία», σιγά μην κάτσουν να σκάσουν για αλλότριες έγνοιες τύπου «ναυαγοσώστης». Μόνο προσευχές μπορώ, πλέον, να κάνω.

Ρεζίλι έχουμε γίνει πάλι με τα αλισβερίσια του Άρχοντα της πόλης με τον Άρχοντα εαυτό του ιδιοκτήτη της ποδοσφαιρικής ομάδας από την Πύδνα που έχει ονομάσει ΝΠΣ Βόλος, σχετικά με το γελοίο ενοίκιο και τα λοιπά ευτράπελα περί το Πανθεσσαλικό Στάδιο. Μου τηλεφωνούν από μέρη εκτός Μονακό και με ρωτάνε πώς είναι κάτι τέτοιο δυνατόν «…μα εγώ δεν έχω τι να πω, σφυρίζω στον αγέρα…», όπως λέει και η Γιοβάννα στο ωραίο τραγουδάκι του Μάνου Χατζιδάκι από το μακρινό 1959. Αν δεν είναι ούτε η Αποκεντρωμένη Διοίκηση ούτε η Δικαιοσύνη αρμόδια εγώ κι εσείς τι μπορούμε να περιμένουμε;

Εκεί στο parking Φιλελλήνων-Δημητριάδος κάτι φαίνεται να βαδίζει προς την ολοκλήρωση και κάτι φαίνεται να αλλάζει ριζικά στα κυκλοφοριακά δεδομένα της πόλης, θα περιμένουμε λίγο ακόμη και θα τα πούμε μετά. Και στο μεταξύ πολλά αλλάζουν και στην άλλη άκρη της πόλης, στην συνοικία των Παλαιών. Δεν έχουμε ακόμη πλήρη εικόνα (ποιος να μας την δώσει;…) το έργο προχωρεί. Όπως προχωρεί και η αντικατάσταση των σωλήνων ύδρευσης στον ανατολικό τομέα, με πολλή σκόνη και πολλές περιπορείες κατακαλοκαιριάτικα.

Πάει, ζαβλακώθκαμαν απ’ ντ’ ζέστα. Γεια σας.

Στις φωτογραφίες μια caretta caretta και το σήμα του Συλλόγου για την προστασία της Θαλάσσιας Χελώνας ΑΡΧΕΛΩΝ.

(δημοσιεύτηκε στην 124χρονη (1898-2021) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 04.08.2021, αρ.φύλλου 37.485)

κυκλο-φ-οριακα 1056, 15 Απριλίου 2021

 

Καλημέρα και πάλι συμπολίτες. «Απόψε είναι βαριά η δόλια μου καρδιά…» που λέει κι ο Γιώργος Μητσάκης, ένα πλάκωμα υπάρχει, διατί να το κρύψωμεν άλλωστε. Κι αυτό παρά το ότι ο πρώτος εμβολιασμός μας ήτο επιτυχής και πλέον δυνάμεθα να αισιοδοξούμε ότι θα επανέλθουμε στην κανονικότητα, την επονομαζόμενη «μετά την πανδημία», ένα σενάριο που ήδη φαίνεται δυστοπικό – αυτή η λέξη, η δυστοπία (dystopia) από τις ελληνικές ρίζες δυσ-τόπος, κακός τόπος, είναι ένα ακόμη αντιδάνειο από τα νέο-λατινικά, καθώς δημιουργήθηκε ως αντώνυμο της λέξης ουτοπία (utopia) από τις ελληνικές ρίζες ου-τόπος, όχι-τόπος, ανύπαρκτος τόπος. Η «Oυτοπία» (Utopia) εμφανίστηκε ως λέξη για πρώτη φορά το 1516 ως τίτλος σε ένα βιβλίο ενός Άγγλου φιλοσόφου, ονόματι Τόμας Μορ (Thomas More) που ήθελε να περιγράψει έναν ιδανικό τόπο ανθρώπινης συμβίωσης: ένα απομακρυσμένο, «ανύπαρκτο» νησί με τέλειο πολιτικό και νομικό σύστημα. Η πρώτη δημόσια χρήση της λέξης δυστοπία συνέβη πάλι στην Αγγλία το 1868. Και τελικά οι «δυστοπική κοινωνία» περιγράφηκε κατά βάση στα μυθιστορήματα του Άλντους Χάξλεϋ «Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος» (1932), του Τζωρτζ Όργουελ «1984» (1949) και του Ραίη Μπράντμπερυ «Φαρενάιτ 451» (1953). Και είναι γεγονός ότι πολλά από τα στοιχεία εκείνων των τριών μεγάλων οραματιστών μπορεί να συναντήσει κανείς στην σημερινή και, πολύ περισσότερο, στην αυριανή, «μετα…» κοινωνία.

Δυστοπία, λοιπόν. Για παράδειγμα, περπατάω στην πόλη και βλέπω σε πολλά σημεία κάγκελα. Τα κάγκελα των «παιδικών χαρών». Που προφυλάσσουν, δήθεν, τα παιδιά από τις πάσης φύσεως επιβουλές, αλλά ταυτόχρονα τα διδάσκουν ότι στη ζωή υπάρχουν κάγκελα, κάγκελα παντού, «…και τα μυαλά στα κάγκελα», που έλεγε κι ο αείμνηστος Τζιμάκος, ο Πανούσης. Δεν ξέρω πώς διαμορφώνεται ο ψυχισμός των νέων ανθρώπων που μεγαλώνουν μέσα σ’ αυτές τις «ασφαλείς» εγκαταστάσεις παιχνιδιού (;) – ένα σύνθημα της παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας μας είναι «η ασφάλεια είναι πιο σημαντική από την ελευθερία», εξ ου και τα εκατομμύρια, πλέον, των βιντεοσκοπικών μηχανημάτων παρακολούθησης, σε συνδυασμό με τις παντοειδείς καταπατήσεις στοιχειωδών ανθρώπινων ελευθεριών. Αυτά βέβαια είναι άλλων επιστημόνων αντικείμενα, εγώ απλώς έχω μεγαλώσει τρία παιδιά ευτυχώς σε τόπους χωρίς κάγκελα.

Και χωρίς υποχρεωτικούς ηλεκτρονικούς υπολογιστές για «εκπαίδευση εκ του μακρόθεν» – αυτό το συνθετικό «τηλε-» είναι επίσης ένα αντιδάνειο στις λέξεις που χρησιμοποιούμε σήμερα, λέξεις που έχουν δημιουργηθεί όλες «έξω από ‘δω», όπως π.χ. η τηλεδιάσκεψη, που είναι μετάφραση της λέξης teleconference, η τηλεκπαίδευση από την tele-education. Αυτό κι αν είναι δυστοπική λειτουργία, απλώς στις μέρες μας δεν υπάρχουν τόσο φωτεινά μυαλά όσο των τριών παραπάνω μεγάλων συγγραφέων για να «οραματιστούν» την λειτουργία αυτών των παιδιών το 2060. Κάπου εδώ μπαίνει και το «επερχόμενο» 5G, που «θα αλλάξει τη ζωή μας».

Αλλά ο κόσμος δεν ξέρει να διαβάζει ποιήματα. Και οι ποιητές μάς άφησαν εδώ και χρόνια χρόνους.

Την περασμένη Κυριακή πραγματοποιήσαμε διαδημοτική μετακίνηση με κωδικό 6 (στο χαρτί, εννοείται, σ’ αυτή την «βεβαίωση κατ’ εξαίρεση μετακίνησης», που έχει την καλοσύνη η εφημερίδα μας να δημοσιεύει κάθε μέρα, εμείς οικογενειακώς δεν έχουμε στείλει ούτε ένα sms). Πήγαμε στον Αη Γιάννη μέσω Χανίων-Κισσού. Είδαμε, ακούσαμε, μυρίσαμε το βουνό να ξυπνάει από τον λήθαργο του χειμώνα. Το φρέσκο πράσινο στα νέα βλαστάρια, τα χαμομήλια στα λιβαδάκια, τα χελιδόνια που έχουν, για μία ακόμη φορά, επιστρέψει. Επισημαίνουμε τις πάρα πολλές κάμπιες στα φυτεμένα στα τέλη της δεκαετίας του ’50 ένα-ένα πεύκα (μεγάλα τώρα) αριστερά ανεβαίνοντας, πριν τα Χάνια. Πρέπει να επιληφθεί το Δασαρχείο, αυτό (πρέπει να) ξέρει. Επισημαίνουμε επίσης την συνεχιζόμενη καταστροφή των τοιχίων αντιστήριξης στον δρόμο Χάνια-Κισσός, ένα θέμα που είναι γνωστό στην Περιφέρεια αλλά δεν βλέπουμε να εξευρίσκεται το προς αποκατάστασιν απαιτούμενον κονδύλιον. Κι ύστερα, το Αιγαίο! Ακύμαντο, απέραντο, απαστράπτον. Με μια τεράστια, πεντακάθαρη αμμουδιά, την γνωστή αμμουδιά του Αιγαίου, όπου η άμμος δεν κολλάει επάνω σου. Με την υποδομή του λιμανιού (κυματοθραύστες, πλάκες μπετόν, κρηπιδώματα, δέστρες) έτοιμη, ο φωτισμός λείπει ακόμη – επιτέλους θα υπάρχει σωστό λιμανάκι φέτος, μετά το 2009. Αλλά με νέα κατολίσθηση στο ψηλό πρανές πάνω από τον ακόμη χωματόδρομο προς το λιμάνι. Και λέω «ακόμη χωματόδρομο», γιατί σ’ εκείνη την ανακοίνωση της κας. Υφυπουργού μας από 18.02.2021 σαφώς αναφερόταν ότι στο πλαίσιο του έργου θα ασφαλτοστρωθεί και ο δρόμος, δεν ξέρω που βρίσκεται πρακτικά το θέμα. Όμως η κατολίσθηση είναι πρόβλημα. Οι σαθροί σχιστολιθικοί βράχοι καταρρέουν συνεχώς και θα γίνει καμιά μεγάλη ζημιά κάποιαν ώρα κι ύστερα όλοι θα τρέχουν…

Όπως τρέχουν (άσχετο…) τώρα να καταλάβουν, εισαγγελείς και δικηγόροι, πώς και γιατί ένας άνθρωπος που έχρηζε ψυχιατρικής παρακολούθησης σε κλειστή δομή κυκλοφορούσε ελεύθερος και σκότωσε δύο δύστυχα παιδιά. Και σας ερωτώ: αυτό δεν είναι ένα «ειδεχθές έγκλημα»; Μόνο η δολοφονία του επίσης δύστυχου Γιώργου Καραϊβάζ είναι «ειδεχθές έγκλημα», το οποίο κινητοποιεί από Υπουργό ΠροΠο μέχρι Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής;

Αχ! τι τραβάμε και δεν το μαρτυράμε, αδελφοί. Να είστε καλά και να αισιοδοξείτε για καλύτερα. Γεια σας. 

Στην φωτογραφία της Κυρίας Ηλέκτρας Μανουσάκη (με την άδειά σας, Κυρία…) ο Αη Γιάννης από το ανακαινισμένο λιμανάκι.

(δημοσιεύτηκε στην 124χρονη (1898-2021) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Πέμπτη 15.04.2021, αρ.φύλλου 37.395. παρ' όλο που προστέθηκε ένα έτος η εφημερίδα συνεχίζει να δημοσιεύει στην πρώτη σελίδα το "123 χρόνια") 

κυκλο-φ-οριακα 1022, 19 Αυγούστου 2020

 

Καλημέρα ἐν Βόλῳ συμπολίτες και απανταχού της γης αναγνώστες. Τα κυκλο-φ-οριακα είναι εδώ, για την ακρίβεια «εδώ» είναι το Αιγαίο, το Αιγαίο με τους παραλιακούς οικισμούς που έχουν πήξει από αυτοκίνητα και κόσμο, Δεκαπενταύγουστος γαρ. Η αίσθησή μας είναι ότι οι συν-Έλληνες δεν άφησαν τον κορωνοϊό να τους πτοήσει. Χωρίς ή με μάσκα φόρτωσαν στον γάιδαρό τους, τον επονομαζόμενο «αυτοκίνητο», μια ολόκληρη οικοσκευή, τα παιδιά, τον/την σύζυγο, ενδεχομένως και την πεθερά και επέδραμαν στο Καμάρι των Βουνών, να ψάχνουν απελπισμένα μια θέση στάθμευσης. Από κοντά και τα μηχανάκια των χωριών με το μαύρο φανελάκι, το μαύρο νυχάκι, τη σαγιονάρα και βεβαίως χωρίς κράνος, δεν τίθεται θέμα, κατά κανόνα δεν ξέρουν τι είναι κράνος. Επίσης δεν ξέρουν τι είναι μονόδρομος, τι είναι τα όρια, γιατί υπάρχει αυτή η βλακώδης λέξη «απαγορεύεται», πρόκειται για παιδιά που επικοινωνούν μόνο μέσω φέισμπουκ και ακούν αποκλειστικά εναλλάξ χιπ-χοπ και Ζαζόπουλο-Βολάνη.

Όχι, δεν νομίζω ότι ακούν τις δραματικές εκκλήσεις του πρωθυπουργού «προς τους νέους» – ανεξάρτητα από το πού βιντεοσκοπήθηκαν εκείνες οι δηλώσεις εμένα με συγκίνησαν, γιατί έχω κι εγώ τρία παιδιά: είμαστε και οι δυο τρίτεκνοι λοιπόν, και αισθάνθηκα λιγάκι ίσος. Βέβαια όταν πηγαίνει να υποβάλει δίκαια αιτήματα η φίλη μου η Κυρία Σούλα, Πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων Τριών Τέκνων Βόλου «Η Αργώ» στον ίδιο ή στους παρατρεχάμενούς του τόσο ο ίδιος όσο και όλοι οι υπόλοιποι ξεχνούν αυτομάτως ότι και ο Πρωθυπουργός-Μωυσής είναι τρίτεκνος.

Αλλά τι βλακείες γράφω! Είναι δυνατόν τέκνα Μητσοτάκη να έχουν ίδια προβλήματα με τέκνα Σούλας, Μπάμπη και άλλων συναφών σε έναν άγνωστο τόπο που λέγεται Μονακό – συγγνώμη, Βόλος ήθελα να πω, Βόλος σκέτο και καθαρό, χωρίς ΝΠΣ, ΠΑΕ και άλλες αηδίες; Όχι, σας ρωτάω, είναι δυνατόν;

Με τον κορωνοϊό έχουμε μπλέξει άσχημα αγαπητοί φίλοι. Δεν ξέρουμε από πού να φυλαχτούμε, τι να προσέξουμε, τι να κάνουμε. Τι θα κάνουμε, π.χ., με το ρωσικό εμβόλιο, που μπήκε σε παραγωγή. Είμαι βέβαιος ότι συρροή ανακοινώσεων, εκθέσεων, μελετών από την πλευρά της ευρωπαϊκής ένωσης και των ηνωμένων πολιτειών σε πρώτη φάση θα το βγάλει σκάρτο κι ύστερα θα μπουν σε εφαρμογή τα εμπορικά κόλπα με τις εισαγωγές και τα τοιαύτα. Διότι «είναι πολλά τα λεφτά Άρη…». Κι εμείς στα καφενεία μας θα διαπληκτιζόμαστε ανάλογα με το τι διαβάσαμε ο καθένας στο διαδίκτυο. Και η κυβέρνηση θα κάνει αυτό που συμφέρει στο Βερολίνο, δεν το συζητώ. Περιμένοντας – αιωνίως – και τις υπεσχημένες κυρώσεις στην Τουρκία.

Ένα σοβαρό θέμα έφτασε μέσω καλών φίλων στα χέρια μου, ένα θέμα με το οποίο είχε ασχοληθεί και η εφημερίδα μας στις 20 Ιουνίου: η συμπλήρωση της αρτηρίας παράκαμψης του Βόλου από την Μπουρμπουλήθρα μέχρι τον ανισόπεδο κόμβο (Α/Κ) Λαρίσης, που υπάρχει. Αυτό λοιπόν το τμήμα, που ξεκίνησε να αδειοδοτείται-μελετιέται το 1999 (!), δεν πρόλαβε να κατασκευαστεί ως ολυμπιακό έργο το 2004 κι έκτοτε κάνει βόλτες σε γραφεία και υπολογιστές κι όλο και … λιγοστεύει, έφτασε τώρα να είναι ένα δρομάκι λίγο καλύτερο από αυτά που υπάρχουν ήδη στην περιοχή. Είδα και διάβασα και μακάρι να κάνω λάθος, αλλά κάποιοι μας δουλεύουν και μάλιστα άγρια! Αυτό που έχουν σχεδιάσει να μας προσφέρουν ως «αρτηρία παράκαμψης» είναι ένας δίιχνος δρόμος, ήτοι με μία λωρίδα ανά κατεύθυνση, όπως είναι όλοι οι επαρχιακοί δρόμοι, διανθισμένος με τέσσερεις (!) ισόπεδους κυκλικούς κόμβους, έναν στην Μπουρμπουλήθρα κι άλλους τρεις κοντά στην υπάρχουσα γέφυρα για να συνδέεται άνετα το Διμήνι και οι πέριξ δρομίσκοι. Ούτε δύο λωρίδες ανά κατεύθυνση (τετράιχνος δρόμος, όπως είναι ο σημερινός, από Λαρίσης μέχρι Αστέρια - με εξαίρεση, ορθώς, τη σήραγγα) ούτε, φυσικά, διαχωριστική νησίδα ασφαλείας. Τίποτε, ένας δρομάκος σαν όλους τους άλλους, με αντίθετη κυκλοφορία, που θα έχει και την «απαίτηση» να χαρακτηρισθεί Δευτερεύον Εθνικό Οδικό Δίκτυο. Τέσσερεις κυκλικοί κόμβοι (σιγά το πράμα!...) και βγήκαμε απ’ την υποχρέωση, ως Κράτος. Όσο για την σιδηροδρομική γραμμή του πορθμείου, ας μη γίνεται κουβέντα, δεν υπάρχει!

Δεν ξέρω, αν υπάρχουν αρμόδιοι ας το ψάξουν περισσότερο. Εγώ αυτά κατάλαβα. Γεια σας.

Στον χάρτη, για να μην ξεχνάμε, η προμελέτη της Αρτηρίας Παράκαμψης Βόλου, το 1996.

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 19.08.2020, αρ.φύλλου 37.197)

κυκλο-φ-οριακα 1021, 22 Ιουλίου 2020

ο νέος κυματοθραύστης στο λιμάνι του Αη Γιάννη

Ήταν ένα τραγούδι του 1974 με μουσική Βασίλη Δημητρίου, στίχους Κώστα Μουρσελά και εκτελεστή τον Γιάννη Καλατζή, που έλεγε «Σε τι κόσμο, μπαμπά, μ’ έχεις φέρει να ζήσω / δεν μου κάνει, μαμά, επιστρέφεται πίσω». Το τραγουδούσαμε τότε, μαζί με όλα τα αντιδικτατορικά της εποχής (σαν τώρα η εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο, ακόμη ένα ατιμώρητο έγκλημα…), και είχαμε βαθιά μέσα μας την βεβαιότητα ότι θα καταφέρναμε να αλλάξουμε αυτόν τον κόσμο. 46 χρόνια μετά, ο κόσμος έχει αλλάξει. Έγινε χειρότερος.

Φταίμε εμείς; Φταίει η Δημοκρατία; Φταίει το internet; Φταίει ο Μαμωνάς; Φταίει ο κακός μας ο καιρός;

Δεν ξέρω τι ακριβώς φταίει, ίσως και όλα τα παραπάνω μαζί και ταυτοχρόνως – πάντως ο κόσμος μας γίνεται κάθε μέρα και χειρότερος, πιο καταστροφικός, πιο ανασφαλής, πιο ανελεύθερος (security is more important than liberty) – και φυσικά παίζει τον ρόλο της και η πανδημία του κορωνοϊού σ’ αυτό. Η πανδημία είναι η αφορμή, οι αιτίες είναι αλλού, είναι λίγο ως πολύ αυτές που επί 24ώρου βάσεως (24/7 κατά την τρέχουσα αμερικάνικη ορολογία…) μετ’ εμβριθείας αναλύονται στα απανταχού ελληνικά καφενεία. Χωρίς να βγαίνει ποτέ ένα συμπέρασμα.

Διότι πώς μπορεί να επιλεγεί ο καλύτερος δήμαρχος της Ελλάδας; Με πολυκριτηριακή ανάλυση; Με έρευνα δηλωμένων προτιμήσεων; Με άλλα δημοσκοπικά στατιστικά εργαλεία; Τρίχες κατσαρές! Με απλή απόφαση τύπου καφενείου, ενός οργάνου του οποίου η σύνθεση δεν μας είναι γνωστή, παρά μόνο η κεφαλή, ο ένας και μοναδικός πρόεδρος. Όσο για τους επίσημους καλεσμένους, που θα κάνουν και την βράβευση, οι ίδιοι, λίγο ως πολύ, μας είχαν πει ότι ήταν καλεσμένοι και τον Σεπτέμβριο 2017 σε ανάλογη εορτή, αλλά δεν ήρθαν! Πλην του Αρχιεπισκόπου Κατάρρων (αυτή τη γραφή δεν ξέρω πού την βρήκαν, πρόκειται απλώς για το πάμπλουτο Αραβικό Εμιράτο Κατάρ και τον ορθόδοξο Αρχιεπίσκοπό του), με τον οποίο ο πρόεδρος διατηρεί εδώ και χρόνια φιλικές σχέσεις. Τελικώς βεβαίως ούτε ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας ήρθε ούτε ο τσεκουράτος υπουργός αγροτικής ανάπτυξης, και βράβευση δεν έγινε. Δεν ξέρω ποιο είναι μεγαλύτερο ρεζίλι, το ότι δεν έγινε ή το ότι θα γινόταν αυτή η βράβευση. Αυτά, και ποιο είναι το συμπέρασμα ή το ηθικό δίδαγμα; Εσείς ξέρετε.

Πάντως από τις ειδήσεις των καναλιών κι από τις άπειρες «ενημερωτικές» ιστοσελίδες ο Βόλος δεν λείπει. Και κατά κανόνα όχι για κάτι καλό. Βολιώτης ο «ψευτογιατρός», βολιώτικη η «βράβευση», βολιώτικο το νερό των Σταγιατών και των καλλιτεχνών, βολιώτικο το εργοστάσιο παραγωγής SRF, βολιώτικη η καταστροφή μιας περιοχής ήπιας κυκλοφορίας, Βολιώτης ο δήμαρχος-εκπρόσωπος τύπου ποδοσφαιρικής ομάδας, Βολιώτης ο Βασίλης Μάγγος, που χτυπήθηκε άγρια από την αστυνομία μετά την διαδήλωση ενάντια στην καύση σκουπιδιών και πέθανε έναν μήνα αργότερα (14.06-14.07.2020), μιλάμε για πανελλήνιες διακρίσεις κατά συρροήν.

Περί της δυσκολίας στις κινήσεις από τον Βόλο προς τα παράλια του Παγασητικού τα καλοκαιρινά Σαββατοκύριακα γράφαμε την προηγούμενη φορά, έχουμε γράψει και παλαιότερα. Μια περασμένη Κυριακή αιφνιδίως εμφανίστηκαν μέσα στην Αγριά κορύνες στον άξονα της οδού, σε μια προσπάθεια να αποτραπεί η εκατέρωθεν στάθμευση και να μην εμποδίζεται η ροή της κυκλοφορίας. Αμ πώς!, που θα ‘λεγε και ο Θύμιος του Κώστα Χατζηχρήστου. Κάτι συγκράτησαν οι πάσης φύσεως αρμόδιοι περί την κυκλοφορία από την οκταετή (2007-2014) πολύ καλή λειτουργία των κορυνών στους άξονες των αρτηριών του Βόλου. Θα δούμε τι θα γίνει στις επόμενες Κυριακές του καλοκαιριού.

Στον Αη Γιάννη του Αιγαίου η τουριστική ζωή επανέρχεται πολύ-πολύ αργά, η απουσία αλλοδαπών τουριστών είναι πασιφανής, τα ελληνικά Σαββατοκύριακα διασώζουν κάπως την κατάσταση – μόνη ελπίδα ο Αύγουστος. Ο Αύγουστος, που ελούζονταν στην αστροφεγγιά, κι από τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά, κατά πως λέει ο Οδυσσέας Ελύτης. Όμως η επισκευή του λιμανιού προχωρεί, ελπίζουμε σε ένα έργο σωστό, ανθεκτικό στις φουρτούνες του Αιγαίου.

Εύχομαι σε όλους μας υγεία και μακροημέρευση, μακριά από «τοξικούς» ανθρώπους. Γεια σας.

Στην φωτογραφία ο νέος κυματοθραύστης στο λιμάνι του Αη Γιάννη.

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Πέμπτη 22.07.2020, αρ.φύλλου 37.175)

κυκλο-φ-οριακα 1020, 8 Ιουλίου 2020

το πεζοδρόμιο του Αη Γιάννη

Μια υπέροχη πανσέληνο μας χάρισε το Αιγαίο την περασμένη Κυριακή, καλημέρα συμπολίτες! Τα πράγματα στον τουρισμό δεν φαίνεται, δυστυχώς, να πηγαίνουν πολύ καλά, ο κορωνοϊός CoViD-19 από την άλλη μεριά φαίνεται ότι καλά κρατεί ανά την υφήλιο (υφήλιος = υπό τον ήλιον, ο ήλιος παίρνει δασεία και το «π» γίνεται «φ», πόσο πιο σημαντικό είναι να μαθαίνουν τα παιδιά της Ελλάδας ζωντανά ελληνικά από τα νεκρά λατινικά, που πεισματικά επανέφερε η κα. Κεραμιδαρέως, στην πρόσφατη 459^η μεταρρύθμιση της μεταρρυθμισμένης εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης…). Κορωνοϊός, λοιπόν, και οι καμπάνιες καλά κρατούν επίσης, λεφτά υπάρχουν, δόξα τω Θεώ, όπου να ‘ναι θα ‘ρθει κι ένα 5^ο μνημόνιο, θα πνιγούμε στο χρήμα.

Είναι πολλοί οι πεινασμένοι αυτού του τόπου, συμπολίτες. Ο ένας (θαλασσο)δανείζεται από τέσσερις (4) Τράπεζες για να κάνει την μεγάλη επένδυση στο Ελληνικό, ο άλλος δανείζεται από λιβανέζους για να πάρει τηλεοπτική συχνότητα, οι «ενημερωτικές ιστοσελίδες», που ξεφυτρώνουν κάθε μέρα, έχουν καρμπόν διαφημίσεις για τηλεφωνικά ραντεβού και θεραπείες αντιγήρανσης και καρμπόν μικροπολιτικές «αναλύσεις» αλλά χρειάζονται λεφτά για να γράψουν «μένουμε ασφαλείς», τα ψευτο-δέντρα στις ζαρντινιέρες κοστίζουν 350 € έκαστον και τα χρώματα εδάφους (κόκκινο, κίτρινο, πράσινο) βάφονται από συγκεκριμένη εταιρεία, όπως και συγκεκριμένες ΜΚΟ (Μη Κυβερνητική Οργάνωση, λέμε) αναλαμβάνουν με 130.000 € εκστρατείες αντιμετώπισης των κοινωνικών αντιδράσεων για την εγκατάσταση των αιολικών πάρκων (επί αυτού θα μου επιτρέψετε να περιμένω με αγωνία την συνάντηση του Δημάρχου Νοτίου Πηλίου με την Κυρία Πρόεδρο μιας από αυτές τις ΜΚΟ, που τυγχάνει αδελφή του Πρωθυπουργού – απλή σύμπτωση …).

Η αιολική ενέργεια, η καινούργια ψύχωση των ελληνικών επενδυτικών κύκλων, που μάλλον εξάντλησαν τις δυνατότητες των φωτοβολταϊκών πάρκων και βρήκαν καινούργιες κερδοφόρες περιπέτειες στον τομέα της ενέργειας. Μεγάλο θέμα, τεράστιο, για μία ακόμη φορά η ελληνική κοινωνία διχάζεται χωρίς να έχει την απαιτούμενη πλήρη πληροφόρηση. Για παράδειγμα, σε μια διαδικτυακή συζήτηση έθεσα χωρίς να πάρω απάντηση δύο απλά όσο και αφελή ερωτήματα: α) τα υδροηλεκτρικά εργοστάσια, το νερό των ποταμών, είναι ΑΠΕ; (Ανανεώσιμη Πηγή Ενέργειας) β) πόσες (αριθμός) ανεμογεννήτριες χρειάζονται για να αντικατασταθεί πλήρως η σημερινή παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από τον λιγνίτη; Επίσης διάβασα ένα υποτίθεται σχετικό περισπούδαστο άρθρο του ομότιμου καθηγητή του Μετσοβίου κ. Θεοδόση Τάσιου, που δυστυχώς δεν έλεγε τίποτε εκτός από το ότι 70% της ηλεκτρικής ενέργειας που καταναλώνεται στην Ελλάδα εισάγεται από άλλες χώρες! Δικαιολογεί αυτό το νούμερο την εγκατάσταση ανεμογεννητριών σε όλα τα ελληνικά βουνά, νησιά, στεριά και θάλασσα αλά Δανία; Ο θείος Κώστας, ο θείος Κώστας ξέρει! Όπως ήξερε και τότε, με την ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ, αν θυμάστε…

Στην Αθήνα ο μεγάλος περίπατος όσο πάει και μεγαλώνει. Στον Αη Γιάννη του Αιγαίου ο περίπατος όσο πάει και μικραίνει. Για την ακρίβεια στενεύει. Στο πεζοδρόμιο προς την θάλασσα εγκαταστάθηκαν πριν δυο χρόνια τραπεζοκαθίσματα και ομπρέλες. Ήταν η αρχή των σημείων. Φέτος, βοηθούντος δήθεν και του κορωνοϊού, ξεφύτρωσαν (για την ακρίβεια, πακτώθηκαν) ακόμη δύο συστάδες και αναμένεται συνέχεια. Στένεψε λοιπόν αυτό το πεζοδρόμιο που δεν έχει κιγκλίδωμα προς την άμμο, η οποία βρίσκεται τουλάχιστον 3 μέτρα χαμηλότερα. Στένεψε, ποιος σκάει; Έχει κι εκείνες τις κίτρινες πλάκες με τις αυλακώσεις, «οδηγός όδευσης τυφλών» τον γράφουν τα βιβλία, τώρα δεν μπορούν να τον χρησιμοποιήσουν οι τυφλοί, ποιος σκάει;

Κανένας δεν σκάει φυσικά. Ούτε και στον αρμόδιο Δήμο Ζαγοράς-Μουρεσίου, ο οποίος εξέδωσε κανονική άδεια, καθώς με ενημέρωσαν, σκάει, προφανώς, κανείς. Όλα ωραία και στο βάθος θάλασσα.

Κυριακή πρωί το οδικό ταξίδι για τη θάλασσα του Παγασητικού γίνεται με μεγάλη δυσκολία. Κι αυτό δεν μπορεί να βελτιωθεί όσο η κυκλοφορία γίνεται εφ’ ενός ζυγού, όσο δεν υπάρχει ένας σοβαρός δρόμος παράκαμψης της Αγριάς και των Λεχωνίων. Ας το πάρουν όλοι χαμπάρι κι απλώς ας αποφύγουν να ξεκινούν από τον Βόλο όλοι μαζί «κατά τις 10». Τίποτε άλλο.

Αυτά για τώρα, γεια σας. Στην φωτογραφία το πεζοδρόμιο του Αη Γιάννη.

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 08.07.2020, αρ.φύλλου 37.162)

κυκλο-φ-οριακα 1018, 17 Ιουνίου 2020

οι παλαιοί ναυτοπρόσκοποι του 58ου στο Άγιο Νικολάκη του Σωρού

Καλημέρα και πάλι συμπολίτες! Με ανοιχτά τα αεροδρόμια Αθήνας και Θεσσαλονίκης, τα οδικά σύνορα και αρκετά από τα εποχιακά ξενοδοχεία, το καλοκαίρι είναι εδώ. Κι εμείς εδώ και δεν σκοπεύουμε να φύγουμε από την πιο όμορφη χώρα του κόσμου.

Και η αέρια ρύπανση είναι εδώ. «Υπερβάσεις σωματιδίων μία στις δύο μέρες», συμπεραίνει η μελέτη της ερευνητικής ομάδας GreenYourAir του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, που διήρκεσε 12 μήνες. Πολύ ενδιαφέρον το  παρά λίγο ολοσέλιδο ρεπορτάζ της «Θεσσαλίας» μας την Τρίτη 16.06.2020. Βεβαίως στο υπόλοιπο της σελίδας παρατίθενται στοιχεία μετρήσεων της Περιφέρειας, μετά φωτογραφίας Περιφερειάρχου, όπου είναι όλα καλά κι όλα ωραία, ουδεμία ρύπανσις. Πολύ ενδιαφέρουσες και συγκινητικές, θα πω, οι παραπλεύρως ανακοινώσεις των δύο εκ των τεσσάρων τοπικών βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας, που πολύ ανησυχούν.

Κατά σύμπτωση ή όχι (;) την ίδια χθεσινή Τρίτη 16.06.2020 το Περιφερειακό Συμβούλιο Θεσσαλίας συνεδρίασε με θέμα την έγκριση κατασκευής του εργοστασίου παραγωγής SRF, τουτέστιν καύσιμου από σκουπίδια, στον Βόλο – δεν μάθαμε τι απέγινε. Εργοστάσιο για το οποίο έδωσε πριν από λίγες ημέρες έγκριση, με την προστασία ισχυρής δύναμης ΜΑΤ, μόνη της η παράταξη της Δημοτικής Αρχής Βόλου, η οποία, ως γνωστόν, στηρίζεται «στα κρυφά» από την ΝΔ και έχει πλειοψηφίσαντα δημοτικό σύμβουλο τον Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Τουρισμού.

Με όλα αυτά τι συμπέρασμα βγαίνει; «Σας δουλεύουμε, κορόιδα Βολιώτες!» Κι όχι μόνο σας δουλεύουμε στα λόγια και στις υπογραφές, αλλά σας βαράμε κιόλας (πώς το ‘πε ο υπουργός αγροτικής ανάπτυξης, που κάποτε κυκλοφορούσε με αξεσουάρ τσεκούρι: το λέω γλυκά – το ξύλο είναι στοιχείο αναγκαστικότητας…) όταν διαμαρτύρεστε για την καύση σκουπιδιών στην ΑΓΕΤ. Σάββατο 13.06.2020 μεγάλη διαδήλωση με ανθρώπους κάθε ηλικίας, που ανησυχούν πραγματικά (κι όχι στα λόγια…) για την καθαρότητα του αέρα που ανασαίνουν αυτοί και τα παιδιά τους. Όμως η ΑΓΕΤ φυλάσσεται από ισχυρές δυνάμεις – τα σχετικά βίντεο κάνουν τον γύρο του διαδικτύου. Κι όχι μόνο στην ΑΓΕΤ αλλά και μέσα στην πόλη η αστυνομική βία ξεπέρασε αρκετά όρια.

Βεβαίως ευθύνη σοβαρή φέρει και ο Υπουργός Περιβάλλοντος της προηγούμενης κυβέρνησης, που ξεκίνησε αυτή την ιστορία της καύσης των σκουπιδιών στον Βόλο – μέσα σε όλες τις αρνητικές ιδιαιτερότητές μας ακόμη μία. Κι ύστερα πάει ο ίδιος, ως αντιπολίτευση, πλέον, στη Σαλονίκη και λέει όχι στην καύση σκουπιδιών στο εργοστάσιο της τσιμεντοβιομηχανίας ΤΙΤΑΝ. Δηλαδή στην ΑΓΕΤ ναι, στην ΤΙΤΑΝ όχι. Ομοίως «σας δουλεύουμε κορόιδα Βολιώτες!» Και ποιος θα μας σώσει;

Την ώρα που στο κέντρο της Αθήνας, της πόλης των τεσσάρων, τουλάχιστον, εκατομμυρίων, υλοποιείται βήμα-βήμα «ο μεγάλος περίπατος» υπέρ των πεζών και των ήπιων μέσων μετακίνησης, στον Βόλο, την πόλη των 130.000 κατοίκων, συνεχίζεται η καταστροφή της παρόχθιας του χειμάρρου Κραυσίδωνα οδού Καραμπατζάκη προκειμένου να παραδοθεί άνευ όρων στα αυτοκίνητα. Ακόμη μία αρνητική ιδιαιτερότητα.

Ε! μετά από αυτά, για να πάρουμε μια βαθιά ανάσα, καταφύγαμε στον Αη Γιάννη του Αιγαίου. Ήρεμα πράγματα, λίγος κόσμος, μια υπέροχη, δροσερή θάλασσα και το εργοτάξιο επισκευής του λιμανιού, το καλοκαίρι τώρα αρχίζει, η αγωνία των ανθρώπων του τουρισμού έκδηλη. Κι ο πλάτανος έξω από την εκκλησία κομμένος στον πάτο – όσους στα πέριξ ρώτησα γιατί, κανένας δεν μου έδωσε μια ολοκληρωμένη απάντηση. Κανένας. Πράγμα που με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι και κανένας δεν ενδιαφέρθηκε πραγματικά για το κόψιμο αυτού του εμβληματικού δέντρου, που, σημειωτέον, διήρκεσε 4 μέρες, τέτοιο δέντρο-θεριό ήταν.

Σήμερα οι Παλαιοί Ναυτοπρόσκοποι του 58^ου Συστήματος επισκέπτονται για 5^η συνεχή χρονιά το «υιοθετημένο» εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου στην βραχονησίδα πίσω από τον Σωρό και κάνουν την ετήσια συντήρηση. Να μας έχει ο Θεός γερούς να μπορούμε να συνεχίζουμε για πολλά ακόμη χρόνια.

Κι εσείς, να είστε καλά για πολλά ακόμη χρόνια. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 17.06.2020, αρ.φύλλου 37.144)

κυκλο-φ-οριακα 1017, 11 Ιουνίου 2020

Καλημέρα και πάλι συμπολίτες! Πεφωτισμένοι από το Άγιο Πνεύμα, ελπίζω, και με αυξανόμενα κρούσματα κορωνοϊού διάσπαρτα ανά την επικράτεια βαδίζουμε προς αυτό το «διαφορετικό» καλοκαίρι του 2020 – όπως λέει και το σποτάκι των 40 δευτερολέπτων και των 32 εκατομμυρίων «…φέτος απόλαυσε το ελληνικό καλοκαίρι σου όπου κι αν είσαι». Πάντως η αλήθεια είναι ότι το ελληνικό καλοκαίρι είναι πράγματι τρόπος σκέψης, ανεξάρτητα με την όποια διαφημιστική καμπάνια της εταιρείας καλλυντικών Lancaster.

Ξεσηκωμός στο Νησί των Ανέμων, κίνδυνος από και για τον Τουρισμό, συνωστισμός, συγχρωτισμός, πρόστιμα και απαγορεύσεις, αεροπλάνα και αεροδρόμια, οι μάσκες ξανά στο προσκήνιο, ένα μπερδεμένο κουβάρι, που αντί να ξεμπερδεύεται αντιθέτως μου φαίνεται ότι μπερδεύεται και δεν μ’ αρέσει αυτό, συμπολίτες. Για την Ιστορία καταγράφω ότι στον Βόλο εντοπίστηκαν τις τελευταίες μέρες 4 ασθενείς από κορωνοϊό, που νοσηλεύονται στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Λάρισας, και ένα πλήθος από καταστροφολόγους, που κυκλοφορεί από καφενείο σε καφετέρια κι από πεζοδρόμιο σε πεζόδρομο.

Και στην λεγόμενη «επανεκκίνηση» (restart) μετά το lockdown (απαγόρευση εισόδου  και εξόδου, σύμφωνα με το λεξικό, αλλά ποιος χρειάζεται λεξικό στην σύγχρονη Ελλάδα…) η καλή και ιταλική, πλέον, ΤΡΑΙΝΟΣΕ κατήργησε δύο (2) δρομολόγια του τραίνου Βόλου-Λάρισας: το πρωινό και το βραδινό. Πολύ ωραία. Και βέβαια κανείς μα κανείς «μεγαλόσχημος» ούτε στις δύο Πόλεις, ούτε στην υπερένδοξη Περιφέρεια Θεσσαλίας, αλλά ούτε και στην Βουλή των Ελλήνων έδειξε το παραμικρό ενδιαφέρον, γιατί να το κάνει; άλλωστε μήπως χρησιμοποιεί ποτέ το τραίνο, μήπως ξέρει κατά πού πέφτει ο Σταθμός; Υπερβολές, θα μου πείτε. Απλώς οι μεγαλόσχημοι άνθρωποι έχουν άλλες έγνοιες, βρε αδερφέ, ίσια κι όμοια είμαστε;

Κι εσύ περιμένεις ηλεκτροκίνηση και άλλα παραμύθια Χρήστο μου. Η λογική, και όχι μόνο των ανθρώπων που ασχολούνται με τις Μεταφορές, λέει ότι κόβει κανείς δρομολόγια (προσφορά) όταν δεν έχει ζήτηση (επιβάτες). Φαντάζομαι ότι αυτό συμβαίνει στη γραμμή Βόλου-Λάρισας. Και ποιο Κράτος θα επενδύσει σε μια φθίνουσα γραμμή; Εκτός αν δεν είναι έτσι και συμβαίνει κάτι άλλο, πέραν των μεταφορικών δεδομένων.

Επισκευάζεται, επιτέλους, το λιμανάκι στον Αη Γιάννη του Αιγαίου. Το οποίο υπέστη σοβαρές ζημιές τον Δεκέμβριο του 2009 και πέρασαν 11 ολόκληρα χρόνια μέχρι να ξεκινήσει η επισκευή του. Για να είστε ενημερωμένοι, στα κυκλο-φ-οριακά 856, στις 10 Αυγούστου 2016 γράφαμε τα εξής: «…Οι ζημιές στο λιμανάκι προκλήθηκαν από υποσκαφή και διείσδυση υδάτων τον Δεκέμβριο 2009, ήταν σχετικά μικρής έκτασης και η Νομαρχία ήταν έτοιμη να τις επισκευάσει, είχε βρει και εργολάβο, και τότε παρενέβη η Κτηματική Υπηρεσία (του Δημοσίου, εννοείται, και το λιμάνι έργο του Δημοσίου είναι, δεν το κατασκεύασε κανένας ιδιώτης, η Νομαρχία το κατασκεύασε) η οποία Κτηματική εντόπισε «αυθαίρετες κατασκευές» και επέβαλε πρόστιμο στον Δήμο (ο οποίος ουδεμία ευθύνη είχε για την κατασκευή του έργου…). Πρόκειται για ένα ακόμη πραγματικό θαύμα της ελληνικής γραφειοκρατίας και των διαφόρων υπηρεσιακών συν-αν-αρμοδιοτήτων.», κλπ., κλπ. 11 χρόνια γραφειοκρατίας και βέβαια τα πραγματικά παραλιακά αυθαίρετα, καθ’ άπασαν την επικράτειαν, δεν τα έχει πειράξει κανείς. Εμείς απλώς να ευχηθούμε να ολοκληρωθεί ορθώς και εγκαίρως το έργο της αποκατάστασης στο λιμανάκι του Αη Γιάννη.

Κατά  τα άλλα … αυτά! Συνεχίζεται η καταστροφή της οδού Καραμπατζάκη, και μάλιστα τη στιγμή που ο Δήμος Αθηναίων σχεδιάζει πεζοδρόμους και ποδηλατοδρόμους στο τελείως κέντρο της Πρωτεύουσας για να ευνοήσει τις μετακινήσεις με τα πόδια και με ποδήλατο – έχω στα χέρια μου την σχετική εισήγηση του Καθηγητή του ΕΜΠ Γιώργου Γιαννή στο Δημοτικό Συμβούλιο Αθηναίων, είναι πολύ ενδιαφέρουσα, μπορώ να την στείλω μέσω του ηλεκτρονικού μου ταχυδρομείου babissky@gmail.com – ακόμη και στον εδώ κύριο Καθηγητή, για να δει, εκτός των άλλων όλων, πώς οριοθετείται ο ποδηλατόδρομος της οδού Πανεπιστημίου…! Συνεχίζεται το … φτύσιμο από το Πανελλήνιο κι εμείς διδάσκουμε την Δημοκρατία του 35,05%. Συνεχίζονται και οι διαδηλώσεις κατά της καύσης των σκουπιδιών, με δύναμη αλλά δυστυχώς με διασπασμένους τους ενεργούς πολίτες…

Γενικώς, η ζωή συνεχίζεται κι εγώ εύχομαι να έχετε Υγεία και Χαρά: Γεια-χαρά.

Στην φωτογραφία μία εικόνα που μπορεί σε πολύ λίγα χρόνια να είναι «ιστορική».

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Πέμπτη 11.06.2020, αρ.φύλλου 37.139)

κυκλο-φ-κορωνοϊκα 1009, 15 Απριλίου 2020

 Μεγάλη Τετάρτη, καλημέρα συμπολίτες. Βαδίζουμε προς το Πάσχα των Ελλήνων με κλειστές τις εκκλησίες και αποκλεισμένες τις ψησταριές και τις σούβλες. Ένα αλλιώτικο Πάσχα, που όμοιό του, νομίζω, δεν έχει ξαναζήσει η Χριστιανοσύνη – έλαχε κι αυτό στα χρόνια μας! Για σημερινή φωτογραφία επέλεξα μία από την Μεγάλη Παρασκευή του 2018 στον Ι.Ν.Αγίων Κωνσταντίνου & Ελένης Βόλου, όπου «τηρεί την τάξιν» και στη συνέχεια περιφέρει τον Επιτάφιο το 58^ο Σύστημα Ναυτοπροσκόπων Βόλου από το 1955 αδιαλείπτως μέχρι πέρυσι. Από το 2016 συμμετείχαμε και εμείς οι Παλαιοί Πρόσκοποι του Συστήματος σ’ αυτή την λειτουργία.

Πάλι του χρόνου εκεί θα είμαστε, πρώτα ο Θεός. Νέοι και Παλαιοί, όλοι Πρόσκοποι, πάντα έτοιμοι για το καλό.

Ανησυχητικά μας ακούγονται τα τελευταία κρούσματα στις ευαίσθητες ομάδες των Ρομά και των Οίκων Ευγηρίας. Όσον αφορά τους διάσπαρτους σε όλη τη χώρα οικισμούς ή/και καταυλισμούς των Ρομά, κατά την γνώμη μας έπρεπε να έχουν προληπτικά, ελεγχθεί και τουλάχιστον απολυμανθεί. Τώρα καταλαβαίνω ότι όλοι τρέχουν (μέχρι και ο εξαφανισμένος εμφανίστηκε…) και ιδιαίτερα στην Θεσσαλία – ας πάει κάποιος στα γκέτο στον Ασπρόπυργο, στο Μενίδι, στο Ζεφύρι και στις άλλες δυτικές συνοικίες της πρωτεύουσας να δει τι γίνεται. Ή στην Αμαλιάδα, που «τροφοδοτεί» σχεδόν όλες τις λαϊκές αγορές της Ελλάδας. Όσο για τους Οίκους Ευγηρίας, ακούω τους Γάλλους ευγενείς να απαριθμούν θανάτους μέσα σ’ αυτούς (δεν προλαβαίνουν, φαίνεται, τα ασθενοφόρα να μεταφέρουν τους γέροντες στα Νοσοκομεία…) και ανατριχιάζω – αλλοίμονο αν φτάσουμε σ’ αυτό το σημείο.

Δευτέρα πρωί βγήκα με το αυτοκίνητο για μετακινήσεις Β1 και Β4 και πέρασα μέσα από όλον τον Βόλο. Είδα λίγα αυτοκίνητα και πολλούς πεζούς, σχεδόν όλους σε ουρές έξω από τις Τράπεζες, τις εταιρείες τηλεφωνίας, τα καταστήματα τροφίμων, αλλά η μεγαλύτερη ουρά πού ήταν νομίζετε; Έξω από το Ταχυδρομείο στην Δημητριάδος, μέτρησα πάνω από 50 άτομα. Αυτό πώς αντιμετωπίζεται, πατριώτες; Τι έχει να πει, άραγε, η μεγάλη κυρία Απαλαγάκη των Τραπεζών, που μέχρι και χαζούς μας είπε την προηγούμενη φορά;

Και μέσα σε όλη αυτή την αναμπουμπούλα της πανδημίας κάποιοι δεν σταματούν τα καταστροφικά τους έργα απέναντι στο περιβάλλον. Σαν κεραυνός μού έπεσε η είδηση ότι στον Αη Γιάννη του Αιγαίου ο Δήμος Ζαγοράς-Μουρεσίου έκοψε στον πάτο έναν πλάτανο κοντά 150 ετών, υγιέστατο, που ίσκιωνε όλη την πλατεία έξω από την (κεντρική) εκκλησία της Ανάληψης! Απίστευτο; Κι όμως αληθινό, αγαπητοί και αγαπητές! Δείτε την φωτογραφία για να καταλάβετε για τι δέντρο μιλάμε. Χθες έλαβα ένα μήνυμα από έναν αγανακτισμένο κάτοικο του Αη Γιάννη, το οποίο και καταγράφω αυτούσιο: «Δεν επεμβαίνει κάποιος Εισαγγελέας, δεν παίρνει θέση το Δασαρχείο στην κατακρεούργηση ενός υγιέστατου πλατάνου 150 και πλέον χρόνων στον προαύλιο χώρο της εκκλησίας Αναλήψεως του Χριστού στην παραλία του Αη Γιάννη Κισσού; Είστε άξιοι της τύχης σας κύριοι της Δημοτικής Αρχής Ζαγοράς-Μουρεσίου και της Δημοτικής Ενότητας Αγίου Δημητρίου. Βρήκατε ευκαιρία που ήταν άδειος ο Αη Γιάννης λόγω της πανδημίας και κόψατε από τη ρίζα έναν αγκαλιαστό πλάτανο, αλλιώς θα σας είχαν πάρει με τις πέτρες. Να σας χαίρονται οι ψηφοφόροι σας! Καλή ηλιοθεραπεία τον Δεκαπενταύγουστο, που θα πάτε να εκκλησιαστείτε.»

Πέρυσι είχαμε παρόμοιο επεισόδιο στην άλλη άκρη του οικισμού. Δεν μπορώ να καταλάβω ποια ακριβώς συμφέροντα εξυπηρετούνται μ’ αυτές τις εγκληματικές ενέργειες. Όπως και γιατί δεν διώκονται οι προφανείς ένοχοι.

Στον Βόλο η κλειστή παραλία αναδεικνύει την μεγάλη ανάγκη να υπάρχουν επαρκείς χώροι περιπάτου και αναψυχής μέσα στα όρια της πόλης, προσπελάσιμοι από πεζούς και ποδηλάτες κάθε ηλικίας αλλά και από ΑΜεΑ. Είναι καιρός να ξαναρχίσουμε την ξεχασμένη (;) συζήτηση για τους χώρους πρασίνου, τα γραμμικά πάρκα, την ανάπλαση των χειμάρρων, τις περιοχές ήπιας κυκλοφορίας, μια συζήτηση που την κάναμε έντονα και με αποτελέσματα στην δεκαετία του ’90, την συνεχίσαμε τα επόμενα χρόνια εφαρμόζοντας μέτρα βιώσιμης κινητικότητας, και μας την διέκοψαν βιαίως αυτοί που αποφάσισαν να μας κάνουν «Μονακό» με το ζόρι και με τη συνδρομή αυτοκινητολάγνων αντιεπιστημόνων. Στα κυκλο-φ-οριακά που θα ακολουθήσουν θα πούμε πολλά επ’ αυτών, «μείνετε συντονισμένοι»!

Εύχομαι ολόψυχα ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ απανταχού συν-Έλληνες! Οβελία του χρόνου με το καλό. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 15.04.2020, αρ.φύλλου 37.094)