κυκλο-φ-οριακα 1123, 26 Οκτωβρίου 2022

 

για καλό και για κακό...

Τ’ Αη Δημητριού σήμερα, Χρόνια Πολλά σε Δημητράδες («Δημήτρη μου, Δημήτρη μου, μου το ‘κλεισες το σπίτι μου…») και Δημητρούλες («Δημητρούλα μου γεια σου, πάρτα όλα δικά σου…») και στην όμορφη Θεσσαλονίκη («…τα μαγικά σου βράδια νοσταλγώ…»), που γιορτάζει την απελευθέρωσή της το 1912 από την Οθωμανική κατοχή, για την οποία απελευθέρωση ο Ιωάννης Πολέμης (1862-1924) έγραψε κατάλληλο και περισπούδαστο ποίημα – το βρήκα σε ένα ορθόδοξο ιστολόγιο στο διαδίκτυο…

Ύστερα διάβασα ένα άρθρο που είχε ως τίτλο επί λέξει «Ο Πούτιν καταστρέφει, η Αμερική θησαυρίζει και η Ευρώπη χαζολογάει και πληρώνει ακριβά…» (news247, Γιώργος Καρελιάς). Το βρήκα πολύ καλό, πολύ ταιριαστό γι’ αυτό που άνευ λόγου και αιτίας μάς συμβαίνει στην καθημερινή μας πραγματικότητα. Κυρίως αυτό όπου τα επιδόματα τρέχουν το ένα πίσω από το άλλο, δεν προλαβαίνω πια να καταλάβω περί τίνος πρόκειται, τα ποσά πάνε κι έρχονται, η ζωή πάει κι έρχεται, προσωπικά-οικογενειακά δεν λαμβάνω κανένα απολύτως, δεν ξέρω τι σόι «πατέντα» είναι αυτό το «καλάθι του νοικοκυριού», δεν ξέρω, επίσης, πότε θα μας αναγγείλουν επισήμως για μία ακόμη φορά ότι «δυστυχώς επτωχεύσαμεν». Και ποιοι θα είναι αυτοί που θα το αναγγείλουν. Διότι, αν δεν απατώμαι, και το 2008 η ΝΔ κυβερνούσε και τα έκανε μπάχαλο, αναγκάζοντας το ΠαΣοΚ που κέρδισε τις εκλογές στις 10 Οκτωβρίου 2009 (τι το ‘θελε;!) να κάνει τις ανακοινώσεις Καστελόριζου στις 23 Απριλίου 2010. Και ίσως, ίσως λέω, η ιστορία να επαναληφθεί στις εκλογές του 2023 με ή χωρίς ΠαΣοΚ…

Διότι είναι πολλά τα λεφτά, ρε παιδιά, και η Ευρώπη χαζολογάει ασυστόλως και αρνείται πεισματικά να τα βάλει με τους δικούς της ολιγάρχες. Κι όσο κι αν η «Μεγάλη» Βρετανία δεν ανήκει πια στην Ένωση, στην Ευρώπη, αναγκαστικά, παραμένει. Και χαζολογάει περισσότερο από όλους, ακόμη κι από την Ιταλία, από χθες έχει καινούργιο Πρωθυπουργό, 6^ο μέσα σε 5 χρόνια, να δούμε πόσο θα κρατήσει κι αυτός στο Airbnb διαμέρισμα Downing Street 10, κατασκευής 1680!!

Οκτωβριανό καλοκαιράκι, λοιπόν – και ποιος, άραγε, θυμάται την οκτωβριανή επανάσταση, τι ‘ν τούτο;! Και τριήμερο της 28^ης, ευκαιρία για βαθιές ανάσες. Συναφές και το θέμα του σημαιοστολισμού, κι εμείς το έχουμε ξαναπεί ευθαρσώς: δεν χαρίζουμε την ελληνική μας σημαία στους διάφορους «ελληναράδες». Την έχουμε στην καρδιά μας, την τιμούμε παντού και πάντα και την έχουμε μόνιμα αναρτημένη στο μπαλκόνι μας. Την σωστή ελληνική σημαία λέμε, με τις «εννέα ισοπαχείς, οριζόντιες και εναλλασσόμενες λευκές και κυανές παράλληλες λωρίδες», και τον σταυρό αριστερά επάνω.

Σε συνάντηση πολιτών ενάντια στην εγκατάσταση σταθμού υγροποιημένου φυσικού αερίου στον Παγασητικό Κόλπο παρευρεθήκαμε. Η αταλάντευτη άποψη της στήλης είναι ΟΧΙ LNG στον Παγασητικό Κόλπο. Και να σταματήσουν αμέσως οι «επιστημονικοί φορείς», εν αγνοία των μελών τους και μόνο για την αυτό-ικανοποίησή τους, να συζητούν οτιδήποτε με την εταιρεία. Ομοίως να σταματήσει και η τοπική ΝΔ να βλέπει το θέμα ως «τεχνικό» και όχι ως «πολιτικό». Ένα ΟΧΙ από όλους αυτούς φτάνει και περισσεύει.

Πάμε πάλι για μια βόλτα στην πόλη. Ο Δήμος Νέας Ιωνίας ζει, είναι εδώ, είναι υπαρκτός, Παύλο, Στέφανε, Ανδρέα και προηγούμενοι Δήμαρχοι. Ανεβαίνοντας την ράμπα από Λαρίσης για Περιφερειακό συναντάς μεγάλη και τρανή πινακίδα χρώματος μπλε που γράφει «Δήμος Νέας Ιωνίας» κι από κάτω «Municipality of Nea Ionia», άρα εισέρχεσαι στην περιοχή του Δήμου Νέας Ιωνίας, εγώ αυτό βλέπω και τι μου λέτε εσείς πρόγραμμα Καλλικράτης και τέτοια δεν ξέρω, εγώ αυτό βλέπω, αυτό λέω – και προφανώς, μαζί με όλα τα φρουφρού κι αρώματα, ουδείς ασχολείται με τέτοιες «λεπτομέρειες». Βέβαια, η δουλειά με τα φωτάκια καλά κρατεί, άσχετα με αυτά που ανακοινώνουν διάφοροι συν-αρμόδιοι υπουργοί, κάτι βαφές στην άσφαλτο γίνονται στην Δημοτική Ενότητα Νέας Ιωνίας, και μάλιστα με λάθος χρώματα, που ξεπλύθηκαν από τη βροχή και πήγε εκεί ο Άρχων και τους μάλωσε όλους και ύστερα δεν έμαθα τι έγινε, πώς προχωράει αυτό το «έργο» δεν είδα. Επίσης δεν έχω ιδέα αν και πώς λειτουργεί αυτοκινητιστικώς το πανάκριβο στην κατασκευή parking Φιλελλήνων-Δημητριάδος, στο ισόγειο του οποίου λειτουργεί, βεβαίως, διάσημη, εκτός Βόλου, επιχείρηση.

Και γράφοντας «εκτός Βόλου», βρέθηκε στα χέρια μου το τελευταίο Δελτίο του Συνδέσμου Βιομηχανιών Θεσσαλίας & Στερεάς Ελλάδος στο οποίο, διαβάζοντας το impressum, διαπίστωσα ότι ο σχεδιασμός και η εκτύπωσή του γίνεται στην Αθήνα. Δεν ξέρω τους λόγους, ίσως να είναι οικονομικοί μέσα από κάποιον διαγωνισμό, αλλά μου έκανε εντύπωση. Γιατί ξέρω καλά ότι στον Βόλο έχουμε καλές δυνατότητες τόσο για σχεδιασμό (γραφίστες κλπ.) όσο και για εκτυπώσεις. Εκτός…εκτός αν τις έχουμε χάσει, ως πόλη, κι αυτές τις δυνατότητες…

Έχω κάνει αίτηση ανανέωσης Άδειας Οδήγησης στις 23 Μαΐου 2022. Μου είπαν τότε να περιμένω μέχρι τον Νοέμβριο (τουτέστιν 6 μήνες!). Ο Νοέμβριος βρίσκεται προ των πυλών. Κι εγώ απλώς περιμένω.

Σας ασπάζομαι επ’ αμφοτέρων των παρειών. Γεια σας

Στην φωτογραφία, για καλό και για κακό…

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 26.10.2022, αρ.φύλλου 3802)

κυκλο-φ-οριακα 1122, 19 Οκτωβρίου 2022

Οι Μουσικοί. Νίκος Εγγονόπουλος 1984

«Εις τον αφρό, εις τον αφρό της θάλασσας, η αγάπη μου, η αγάπη μου κοιμάται…», άσχετον μεν, ωραίον δε, καλημέρα συμπολίτες. Εγώ κάθε πρωί σηκώνομαι απ’ το κρεβάτι με ένα τραγούδι στο στόμα, όποιο να ‘ναι, από τα εκατομμύρια ελληνικά μας τραγούδια, τουτέστιν ξυπνάω τραγουδώντας κι αυτό, πιστέψτε με, κάνει πολύ καλό στην ψυχική υγεία. Ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει γύρω μας πρέπει να φροντίζουμε εμείς να στεκόμαστε όρθιοι, ανεξάρτητα από την στάση των άλλων απέναντί μας.

«…παρακαλώ σας κύματα, μη μου τηνε ξυπνάτε…» και λοιπά και λοιπά.

Ολοκληρώθηκε το δημοψήφισμα του Δικηγορικού Συλλόγου όσον αφορά στην προτεινόμενη χωροθέτηση του νέου Δικαστικού Μεγάρου, στη συνοικία της Νεάπολης Βόλου με ένα βροντερό «όχι» – 293 «όχι» 68 «ναι». Και τώρα τι γίνεται αδέρφια; Γύρω-γύρω όλοι, στη μέση το Μέγαρο, όλοι αθώοι κι όλοι ένοχοι ταυτόχρονα, στα παλιά λημέρια θα μείνει πάλι η Θέμις, να μου το θυμηθείτε. Κι όχι τίποτε άλλο δηλαδή, θα έχει ήδη στεναχωρηθεί και ο Άρχων, που τόσες και τόσες προσπάθειες έκανε να βρει κατάλληλο οικόπεδο – εκτός αν όλα αυτά ήταν μία (ακόμη…) μπλόφα. Ή εκτός αν τα Υπουργεία αγνοήσουν του Δικηγόρους και προχωρήσουν ακάθεκτα, θα έχει ενδιαφέρον.

Με τούτα και με τ’ άλλα δεν μας μένει αρκετός χρόνος για αυτοκινητοβόλτες στην πόλη, πράγμα χρήσιμο δια την κατανόησιν των εν γένει κυκλοφοριακών συνθηκών του άστεως. Πάμε λοιπόν:

Ένα απόγευμα που ήθελα να πάω στον Άγιο Νεκτάριο, επίτηδες διάλεξα να πάω από την διαδρομή Γιάννη Δήμου-Παρασκευοπούλου-Φυτόκου ξεκινώντας από την οδό Περραιβού. Έκανα πάνω από 40 λεπτά να φτάσω. Και δεν έφταιγε ο κυκλοφοριακός φόρτος, πολύ λίγα τα οχήματα. Έφταιγαν οι φωτεινοί σηματοδότες, τα φανάρια! Πρέπει να είναι κάτι λίγο περισσότερα από 10 και δεν «πέτυχα» κανένα πράσινο. Κανένα. Με «έπιασε» μέχρι κι εκείνο το «διπλό» έξω απ’ τον ΑΒ, που ποτέ δεν κατάλαβα τι εξυπηρετεί. Όλα τα φανάρια κόκκινα, με όποια ταχύτητα κι αν κινήθηκα – επειδή ξέρω τι είναι το «πράσινο κύμα» δοκίμαζα διάφορες ταχύτητες μέχρι την ανώτατη επιτρεπόμενη μέσα στις αστικές περιοχές (δεν σας λέω ποια είναι, καλό είναι να ξεσκονίσετε λίγο τον ΚΟΚ…). Τίποτε. Κάθε σηματοδότης είναι «αυτόνομος». Άρχοντας (ο σηματοδότης…).

Εκεί ακριβώς, στο Σχολείο δίπλα στον Άγιο Νεκτάριο, όσο ήμουν Δημοτικός Σύμβουλος, ήτοι μέχρι το 2010, και επειδή το πεζοδρόμιο από το οποίο έπρεπε υποχρεωτικά να περάσουν τα παιδιά για να μπουν στην αυλή και στο κτήριο ήταν ιδιαίτερα στενό, είχα κάνει μια «πατέντα», οριοθετώντας με κορίνες έναν διάδρομο περίπου 1 μ. πάνω στο οδόστρωμα ως επέκταση, ας πούμε, του πεζοδρομίου. Η παρέμβαση λειτούργησε άψογα από την πρώτη μέρα, γονείς, παιδιά και δάσκαλοι ένιωσαν πιο ασφαλείς, και με ειλικρινή χαρά βλέπω ότι μέχρι και σήμερα, 12 χρόνια μετά (!), ο διάδρομος υφίσταται, άρα χρησιμοποιείται. Εκείνο που χρειάζεται είναι μια συμπλήρωση-ανανέωση μερικών κορινών, λίγη αγάπη τέλος πάντων, δουλειά μισής ώρας για το συνεργείο και κόστος ασήμαντο για τον Δήμο. Μακάρι. Και να σας θυμίσω με την ευκαιρία ότι οι γονείς αυτού του Δημοτικού Σχολείου (στο διαδίκτυο το βρίσκω σήμερα ως 6^ο Δημοτικό Σχολείο Νέας Ιωνίας Βόλου) ήταν οι πρώτοι που εθελοντικά έγιναν Σχολικοί Τροχονόμοι για την ασφάλεια των παιδιών τους, μετά από μια εισήγηση περί του θεσμού του Σχολικού Τροχονόμου και της Οδικής Ασφάλειας στην περιοχή των Σχολείων, που είχα κάνει σε Ημερίδα στο Τεχνικό Επιμελητήριο τον Μάρτιο 1998.

Αν και το αποφεύγω συστηματικά, πέρασα σε όλο το μήκος, από Περιφερειακό μέχρι Φιλαδελφείας, την οδό Καραμπατζάκη. Πρώτο ερώτημα: γιατί το όριο ταχύτητας είναι 30 χλμ/ω ενώ σε άλλες περιοχές που έχουν την ίδια ακριβώς σήμανση ήπιας κυκλοφορίας το όριο είναι 15 χλμ/ω; Για παράδειγμα η προέκταση της οδού Δημητριάδος, στο πάρκο του Αγίου Κωνσταντίνου (Βασιλέως Γεωργίου Α’ είναι το σωστό) ή οποία κανένα χαρακτηριστικό οδού ήπιας κυκλοφοράς δεν έχει κι όμως έχει Πινακίδες Π92 με όριο ταχύτητας 15 χλμ/ω, ίσως διότι χρήζουν ειδικής προστασίας οι παροικούντες… Και με αυτή, επίσης, την ευκαιρία, να σας ενημερώσω ότι σε αυτόν τον δρόμο εκδηλώνεται μία ακόμη παράνοια της ελληνικής νομο-βλακείας: η στάθμευση δεξιά, στις διαμορφωμένες θέσεις προς το πάρκο, ελέγχεται από την Λιμενική Αστυνομία λόγω χερσαίας ζώνης λιμένος. Η στάθμευση αριστερά, παρά το κράσπεδο ή «καβαλητά», ελέγχεται από την Δημοτική Αστυνομία ή/και την Τροχαία. Αυτά.

Στην οδό Καραμπατζάκη παρατηρεί κανείς ακόμη ότι τα περισσότερα τμήματα πεζοδρομίου είναι «εικονικά», δηλαδή είναι αδιάβατα για πεζούς, πόσο μάλλον για εμποδιζόμενα άτομα (με μπαστούνι π.χ. ή και με παιδικό καροτσάκι, γιατί αυτές οι έννοιες παραμένουν άγνωστες στο Ελληνικό κοινό…) άσε πια για Άτομα με Αναπηρία (επιτέλους, αυτό σημαίνει ΑμεΑ, ούτε «ειδικές ανάγκες», ούτε «ειδικές δεξιότητες» κι άλλα τέτοια δήθεν «καλλωπιστικά»), αυτοί οι συνάνθρωποι δεν έχουν καμία τύχη σ’ αυτόν τον δρόμο πέραν του οδοστρώματος, κι ο Θεός μαζί τους.

Τέλος (για σήμερα…) στην οδό Ιάσονος. Κυκλοφορία εφ’ ενός ζυγού στο μεγαλύτερο τμήμα της ημέρας. Και η «λεωφορειολωρίδα» χιλιοπαρκαρισμένη, γι’ αυτό και τα εισαγωγικά, και το αριστερό πεζοδρόμιο μυριοπαρκαρισμένο, μια ωραία ατμόσφαιρα «μεγαλούπολης» με ωραίες φωτογραφίες κυκλικών κόμβων, μούρλια! Το ίδιο συμβαίνει στην Δημητριάδος, στην Κ.Καρτάλη (χωρίς λεωφορειολωρίδα) και στην Ελ.Βενιζέλου (ομοίως χωρίς) από την Γαλλίας και κάτω. Δεν το βλέπει κανείς αυτό το χάλι; Ή πιστεύει κάποιος ότι φτιάχνοντας δεν ξέρω ‘γω πού καναδυοτρείς παραπάνω κυκλικούς θα λυθεί το πρόβλημα στην Ιάσονος; Και ναι! οι μπλε ουρανοί ετοιμάζονται, πάνω από τους πεζοδρόμους είναι κιόλας έτοιμοι. Και όχι! τους «ποδηλατοδρόμους» δεν τους ξεχνάμε.

«…γιαλό να πας, γιαλό να ‘ρθεις, τα λόγια μου να θυμηθείς…». Γεια σας.

Στην φωτογραφία ο πίνακας του Νίκου Εγγονόπουλου «Οι Μουσικοί», 1984.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 19.10.2022, αρ.φύλλου 3797)

κυκλο-φ-οριακα 1121, 12 Οκτωβρίου 2022

Καλημέρα και τούτη την Τετάρτη. Πληθώρα γεγονότων στον μείζονα κόσμο, αναστάτωση και στην ωραία μας πόλη καθώς βρισκόμαστε στη μέση μιας εβδομάδας ποικίλων σοβαρών αποφάσεων. Σεισμός στον Κορινθιακό κόλπο, έκρηξη του ηφαιστείου του ιταλικού νησιού Στρόμπολι (ένα από τα τέσσερα ενεργά ηφαίστεια της Ιταλίας), εκτροχιασμός τρένου στην τοπική γραμμή Λιανοκλάδι-Τιθορέα, ολοκλήρωση του μετρό της Αθήνας μέχρι τον Πειραιά, δεκάδες πνιγμένοι μετανάστες, ανατίναξη της γέφυρας στην Κριμαία και αντίποινα στο Κίεβο (οχτώ μήνες πολέμου χωρίς κανένα αποτέλεσμα), σύναξη της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Κοινότητας (European Political Community) τουτέστιν σε δουλειά να βρισκόμαστε, 44 ηγέτες, ταξιδάκια, φωτογραφίες, κουβεντούλες να περνάει ή ώρα και αποφάσεις να μην παίρνουμε – σύγκρουση Μητσοτάκη-Ερντογκάν (μπρρρ…) ενώπιον της απολύτως απαθούς (τουλάχιστον…) «ευρωπαϊκής οικογένειας», στην οποία, αν δεν το ξέρετε, περιλαμβάνεται η Γεωργία, η Αρμενία, το Ατζερμπαϊτζάν, το Καζακστάν, όλες αμιγώς ευρωπαϊκές χώρες και δεν περιλαμβάνονται η Ρωσία και η Λευκορωσία, που, ως γνωστόν, δεν βρίσκονται στην ευρωπαϊκή ήπειρο.

Όλα καλά, λοιπόν, τους νικήσαμε πάλι και πολύ υπερήφανος αισθάνθηκα, ύστερα, μετά την ομαδική φωτογραφία κάτω από την αψίδα με την Τσέχικη σημαία, είδα και την τοπική μας φωτογραφία με τρεις βουλευτές (παραδόξως έλειπε η τέταρτη…) μία αντιπεριφερειάρχη, έναν δήμαρχο και έναν Υφυπουργό Εσωτερικών να κόβουν όλοι μαζί μια λευκή κορδέλα σε μια ασφαλτόστρωση αγροτικού δρόμου 3 χιλιομέτρων Λεφόκαστρο-Καλαμος μέσα από ελαιοπερίβολα! Έχουμε ξαναγράψει γι’ αυτές τις υπερβολές, που δεν ξέρουμε πόσο πείθουν τους «χωριάτες» ή πόσο καταμαρτυρούν «έργο». Βεβαίως ο δρομάκος καλώς ασφαλτοστρώθηκε για να μην σπάνε τα αμορτισέρ των αγροτικών (κυρίως) οχημάτων που κινούνται στην περιοχή αλλά ως εκεί το μπράβο, ως εκεί και η προσφορά στο κοινωνικό σύνολο. Το να φέρνεις έναν Υπουργό να σου κόψει κορδελίτσα γι’ αυτόν τον δρομάκο, ε! νομίζω ότι παραπάει – άσε που μου θυμίζει και λίγο από «μυστρί», συνέπεσε και με τον ναζιστικό χαιρετισμό του πατέρα του Υπουργού Υγείας (να τους χαίρεστε παιδιά, γιο και πατέρα…), ήρθε κι έδεσε η σούπα.

Με αγωνία θα περιμένω (πλάκα κάνω, έχω μάλλον βεβαιότητα για το αποτέλεσμα…) το Δημοψήφισμα του Δικηγορικού Συλλόγου Βόλου «…για την διατύπωση σύμφωνης ή μη άποψης των Μελών του, όσον αφορά στην προτεινόμενη χωροθέτηση του νέου Δικαστικού Μεγάρου Βόλου, στη συνοικία της Νεάπολης Βόλου…». Δημοκρατικό πράμα το Δημοψήφισμα, δημοκρατικό δικαίωμα η Απόφαση. Ως καλοί Δημοκράτες, ας την περιμένουμε.

Ας περιμένουμε και τις εκλογές στον Ιατρικό Σύλλογο Μαγνησίας, για τις οποίες νομίζω ότι η αντιπαράθεση των εκλογικών σχηματισμών αυτή τη φορά έπιασε πάτο, κρίμα, ίσως είναι κι αυτό ένα σημάδι της γενικευμένης κρίσης των θεσμών και των αξιών, που βιώνουμε ως κοινωνία.

Και ύστερα νάτοι πάλι για το ζήτημα του υγροποιημένου φυσικού αερίου LNG στον Παγασητικό Κόλπο οι «φορείς» μπροστά μου – οι φορείς, αν θυμάστε από την προηγούμενη φορά, με τους οποίους ο Kostas Agorastos θέλει να λειτουργήσει το Αεροδρόμιο της Νέας Αγχιάλου. Αυτή τη φορά, στις 4 Οκτωβρίου 2022, αποφάσισαν ότι η Επιτροπή των Επιστημονικών Φορέων «…αποδέχεται – με πλήρη συναίσθηση της συνθετότητας και των εγγενών δυσκολιών ολιστικής προσέγγισης του θέματος – την τιμητική πρόταση και ταυτόχρονα την ευθύνη να συντονίσει τον αναγκαίο διεπιστημονικό διάλογο, προκειμένου να συνεκτιμηθούν, με μεθοδολογική πληρότητα, όλες οι κρίσιμες παράμετροι της σχεδιαζόμενης δραστηριότητας και να αξιολογηθούν οι εν γένει επιπτώσεις αυτής στο φυσικό, οικιστικό και πολιτιστικό περιβάλλον και στα βιοτικά συμφέροντα των τοπικών κοινωνιών της ευρύτερης περιοχής χωροθέτησης». Είναι ακριβώς οι ίδιοι Φορείς που στις 23 Μαρτίου 2022 είχαν ομόφωνα αποφασίσει ότι «Στο πλαίσιο αυτό, η Επιτροπή τάσσεται ομόφωνα κατά της φερόμενης χωροθέτησης της σχεδιαζόμενης δραστηριότητας δημιουργίας υπεράκτιου πλωτού τερματικού σταθμού υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) στην ευρύτερη περιοχή του Λιμένα Βόλου, αλλά και κατά οποιασδήποτε τυχόν άλλης χωροθέτησης που χαρακτηρίζεται από αντίστοιχη εγγύτητα με υφιστάμενες δραστηριότητες εντός διαμορφωμένου οικιστικού, φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος, εκφράζει δε τη θέση ότι η συγκεκριμένη δραστηριότητα θα πρέπει να χωροθετηθεί σε πολύ μεγαλύτερη απόσταση τόσο από την πόλη του Βόλου, όσο και από τις λοιπές οικιστικές περιοχές της Μαγνησίας».

Δεν ξέρω, δεν διαφαίνεται ποιος έκανε αυτή την «τιμητική» πρόταση. Δεν ξέρω τι είναι αυτό που υποχρεώνει κατά τεκμήριο σοβαρούς ανθρώπους να αναθεωρούν μέσα σε έξι μήνες την τεκμηριωμένη άποψή τους. Δεν καταλαβαίνω ποιο είναι το δέλεαρ. Δεν αντιλαμβάνομαι το «απολύτως κρίσιμο» αναπτυξιακό όφελος αυτής της επένδυσης. Υποθέτω ότι μεταξύ Μαρτίου και Οκτωβρίου έχουν ασκηθεί αναμενόμενες πιέσεις πολιτικής φύσης, μπορώ να τις «δικαιολογήσω» στην περίπτωση του Τεχνικού Επιμελητηρίου και καναδυό φορέων ή/και συλλόγων ακόμη. Αλλά υπάρχουν και άλλοι που δεν τους δικαιολογώ. Και να ξέρουν όλοι ότι υπάρχουν πράγματα σε τούτον τον τόπο που δεν είναι «ναι μεν αλλά», ούτε είναι «φερόμενα» αλλά είναι πράγματι απολύτως κρίσιμα για την επιβίωση ημών και των παιδιών μας. Απλώς, ντροπή!

Κυρίες και Κύριοι, είπατε ένα «όχι» και σας χειροκροτήσαμε γι’ αυτό. Αν καταφέρετε να κάνετε το «όχι» «ναι» μέσα από τον «αναγκαίο διεπιστημονικό διάλογο», ανάλογο με αυτόν που εδώ και χρόνια κάνετε σχετικά με την μόλυνση της ατμόσφαιράς μας από την ΑΓΕΤ, θα σας γράψει η Ιστορία. Κι ας νομίζετε ότι δεν υπάρχει Ιστορία αλλά υπάρχουν μόνο συμφέροντα.

ΌΧΙ στην εγκατάσταση FSRU στον Παγασητικό Κόλπο!

Κάτι χρώματα στην άσφαλτο είδα στην οδό Εθνικών Αγώνων, λέτε αυτοί να είναι οι «νέοι ποδηλατόδρομοι»!; Ας περιμένουμε και γι’ αυτό λίγο ακόμη. Να είστε καλά, γεια σας.

Στην φωτογραφία η ελληνική βαρκούλα έξω από τον Άγιο Κωνσταντίνο.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 12.10.2022, αρ.φύλλου 3792)

κυκλο-φ-οριακα 1120, 5 Οκτωβρίου 2022

Με λιακάδα υποδεχτήκαμε τον Οκτώβρη. Ο φιδωτός δρόμος κι ένας μάστορας μας οδήγησαν στον Αη Γιάννη την περασμένη Κυριακή, σε μία ακόμη φετινή επίσκεψη. Αυτή τη φορά ο ουρανός ήταν καταγάλανος και ο ήλιος καυτός αλλά ο βοριάς (…που τ’ αρνάκια παγώνει…) ξεσήκωνε το Αιγαίο και το πέταγε με δύναμη στην αμμουδερή παραλία, έτσι που ήταν αδύνατον να αποτολμήσει κανείς μπάνιο, οι επίμονοι τουρίστες ξαπλωμένοι παραπέρα, στην ζεστή άμμο. Στο πήγαιν-έλα ο δρόμος στα ανατολικά στρωμένος με άδειες κασίδες, 5.000 επισκέπτες στο φεστιβάλ γαστρονομίας της Πορταριάς, το Πήλιο σε οργασμό, κάστανα, μήλα, ελιές, βουνό, θάλασσα και άνθρωποι, ένας ευλογημένος τόπος, που με την έλευση του Φθινοπώρου περνά σταδιακά από το καταπράσινο στις αποχρώσεις του καφεκιτρινοκοκκινουμωβ. Κι ένας έξυπνος διαφημιστής θέλοντας να χαρακτηρίσει πόσο ωραίο είναι ένα ψωμί τοστ 50-50 λευκό-ολικής άλεσης βάζει έναν καλό ηθοποιό να λέει «…και το ένα και το άλλο, και βουνό και θάλασσα, το Πήλιο σε ψωμί!!!». Να χαιρόμαστε.

Πορταριά, λοιπόν, το πηλιορείτικο χωριό με τους περισσότερους επισκέπτες σε όλη την διάρκεια του έτους. Στο οποίον χωριό, πολύ ορθώς σκεφθείσα η Τράπεζα Πειραιώς εγκατέστησε μηχάνημα ΑΤΜ (Automated Teller Machine, Αυτόματη Ταμειολογιστική Μηχανή) για να εξυπηρετεί (διότι, ως γνωστόν, οι Τράπεζες γενικώς μόνον την εξυπηρέτηση των πολιτών έχουν κατά νου…) τους κατοίκους και τους επισκέπτες-τουρίστες, μόνιμους και διερχόμενους. Εύγε, άξιον και δίκαιον, προς όφελος όλων! Μέχρι εδώ όλα καλά. Όμως εδώ και περίπου δύο (2) μήνες το ΑΤΜ βρίσκεται «προσωρινά εκτός λειτουργίας». Προσωρινά, λέμε. Άρα τζίφος οι φοβερές και τρομερές έννοιες οι σχετικές με «εξυπηρέτηση». Το χειρότερο όμως είναι ότι το κακό και απαίσιο μυαλό μου αυτοβούλως σκέπτεται ότι σε όλο το Πήλιο έχει αναπτυχθεί (από πέρυσι αν δεν κάνω λάθος) ένα δίκτυο «ιδιωτικών» ΑΤΜ, μιας διεθνούς εταιρείας ονόματι Euronet, η οποία χρεώνει περίπου 4 € για κάθε συναλλαγή! Και σε ρωτάω τώρα εγώ: πόσο δύσκολο είναι να καθυστερεί η επαναλειτουργία του «προσωρινά εκτός λειτουργίας» ΆΤΜ της Πορταριάς, χίλιοι δυο λόγοι μπορεί να υπάρχουν ή/και απλώς να προβάλλονται αρμοδίως. Προς όφελος όλων και στην υγειά των κορόιδων…

Δεν ζούμε σε έναν αθώο κόσμο, δυστυχώς αδελφοί. Αλλά είμαι βέβαιος ότι θα ζήσουμε και φέτος εξαιρετικά μπλε Χριστούγεννα, ήδη Δευτέρα 3 Οκτωβρίου ξεκίνησαν οι εργολάβοι να τοποθετούν λαμπιόνια στα δέντρα της διαχωριστικής νησίδας της οδού Αθηνών. Με ενημέρωσε φίλος κι εγώ απάντησα ότι δεν ανησυχώ, είμαι βέβαιος ότι ο Άρχων της πόλεώς μας έχει εγκαίρως κρατήσει επαρκή αποθέματα ενέργειας. Πού; Ε! δεν θα σας τα πω εγώ τα πάντα όλα, χαρτί και καλαμάρι, κάντε κι εσείς μόνοι σας μια μικρή έρευνα!

Όσο για κείνον τον στίχο «ο βοριάς που τ’ αρνάκια παγώνει», περιέχεται σε ένα ποίημα του αγωνιστή του ’21 και ποιητή Γεωργίου Ζαλοκώστα (1805-1858) που γράφτηκε το 1848 και ιστορεί τον θάνατο του τέταρτου παιδιού του: «Ήταν νύχτα, εις την στέγη εβογγούσε / Ο βορειάς, και ψιλό έπεφτε χιόνι. / Τι μεγάλο κακό να εμηνούσε / Ο βορειάς που τ’ αρνάκια παγώνει;» – έχασε επτά από τα εννέα παιδιά του και συντετριμμένος πέθανε σε ηλικία 53 ετών.

Αυτό, αγαπητοί μου, είναι το τεράστιο καλό του διαδικτύου. Βεβαίως η Εγκυκλο-παίδεια Ελευθερουδάκη μάλλον θα έχει περισσότερες πληροφορίες από την Βικι-παίδεια, αλλά άντε να ψάχνεις τώρα τους χοντρούς τόμους, την ώρα που με ένα κλικ! βρίσκεις παραπάνω από το 60-70% των αναγκαίων πληροφοριών.

Και ξαφνικά έφτασε σε γνώση μου το Αεροδρόμιο – κάργκο (cargo σημαίνει φορτίο και, κατ’ επέκταση, εμπορεύματα) της Νέας Αγχιάλου. Δεν κατάλαβα πώς μας προέκυψε αυτή η εξέλιξη, εγώ το συνάντησα στην «ιστορική» ομιλία του γνωστού «θεόσταλτου» (για την Εύβοια και όχι μόνο…) κυρίου Τριαντόπουλου σε ένα Συνέδριο στον Αλμυρό. Από εκεί ξεκίνησε ένα γαϊτανάκι δηλώσεων «επωνύμων», με τελευταία (για την ώρα…) την πρόταση του ενός και μοναδικού Περιφερειάρχη μας «να αναλάβει η Περιφέρεια και οι φορείς το αεροδρόμιο» στο οποίο «μπορούν να γίνονται και μεταφορές cargo». Όταν ακούω-διαβάζω κάτι τέτοια τρελαίνομαι αδέρφια, ειλικρινά. Δύο τινά: ή αυτοί που τα λένε αυτά δεν ξέρουν περί τίνος πρόκειται ή ξέρουν και απλώς μας δουλεύουν για να γίνεται κουβέντα και να καλύπτεται η επικαιρότητα. Κυρίως όταν ακούω/διαβάζω για τους «φορείς» με πιάνει ένα πράμα, μια ανατριχίλα. Και πιστέψτε με, ξέρω καλά τι λέω, χρόνια και ζαμάνια έχω περάσει σ’ αυτή την «πιάτσα» των φορέων, που όλο αναλαμβάνουν και όλο τίποτε δεν γίνεται, νιος ήμουνα και γέρασα, νιος ξεκίνησα στο Διεθνές Ερευνητικό Κέντρο Ανατολικής Μεσογείου για τις Μεταφορές (ΔΕΚΑΜΜ) (μια μεγάλη πλην όμως εν πολλοίς άγνωστη ιστορία για την πόλη του Βόλου) κι όταν… με φύγανε, είχα ήδη αποθησαυρίσει μεγάλα ποσά εμπειρίας σχετικά με το ποιος και γιατί ενδιαφέρεται για τι ακριβώς σε τούτη τη γωνιά της Ελληνικής Γης.

Και το Αεροδρόμιο της Νέας Αγχιάλου μια χαρά επιβατικό είναι κι έτσι πρέπει να παραμείνει.

Ξεκίνησε, διαβάζω, και η διαδικασία «επενδυτικής αξιοποίησης» του Λιμένα Βόλου, που στα ελληνικά σημαίνει ιδιωτικοποίηση. Ονόματα επιχειρηματικά μεγάλα και τρανά, διαβάζω, θα ασχοληθούν με αυτό το «πρότζεκτ», το οποίο, ειλικρινά το λέω, δεν ξέρω σε τι θα ωφελήσει την αγαπημένη μου πόλη. Διαβάζω και κάτι περί κατασκευής ναυστάθμου του Πολεμικού Ναυτικού «εντός των ορίων του οργανισμού» στις σχετικές δηλώσεις του ως άνω κ. Τριαντόπουλου, πώς γίνεται ιδιωτικοποίηση με ναύσταθμο δεν ξέρω, ξέρουν, προφανώς, αυτοί, και να πάψω να ενδιαφέρομαι. Όπως επίσης δεν ξέρω τι ακριβώς κάνουν οι χερσαίοι χώροι (τα ξαναλέγαμε αυτά…).

Τέλος και τω Θεώ Δόξα! Καλή καινούργια θητεία στο Αστικό ΚΤΕΛ στον Νίκο Ευαγγελινό και την ομάδα του. Γεια σας.

Στην φωτογραφία, απλώς, το Αιγαίο είναι ακόμη εδώ!

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 05.10.2022, αρ.φύλλου 3787)