κυκλο-φ-οριακα 1211, 9 Οκτωβρίου 2024

 

Καλημέρα συμπολίτες, συμπολίτισσες και απανταχού αναγνώστες! Σαν το νερό τρέχουν οι μέρες, περνούν και φεύγουν και δεν κλαίει ανθρώπου μάτι, που λέει και το λαϊκόν άσμα. Τουτέστιν ούτε να κλάψει ένα μάτι δεν προλαβαίνει, καθώς οι κατραπακιές έρχονται απανωτές κι απ’ όλες τις μεριές, αδιακρίτως – από το Δημοτικό Σχολείο μέχρι τους κέδρους του Λιβάνου.

Βία, βία παντού. Που διαπερνά τα πάντα, όλες σχεδόν τις εκφράσεις της ζωής στον 21^ο αιώνα, με κύρια θύματα τις ψυχές των παιδιών. Κατά την γνώμη μου, όσοι ψυχολόγοι, ψυχοθεραπευτές και λοιποί επιστήμονες κι αν ασχοληθούν, θεωρητικά και πρακτικά, με το ζήτημα, τίποτε δεν θα αλλάξει αν δεν απαγορευτούν δια νόμων, παγκοσμίων, επειγόντων και αυστηρών, κάθε μορφής βίαια ηλεκτρονικά παιχνίδια στα «ίντερνετ καφέ» και στα ατομικά χειριστήρια καθώς και όλα τα «κατάλληλα για άτομα άνω των 12 ετών» τηλεοπτικά κατασκευάσματα με ό,τι είδους τέρατα μπορεί να γεννήσει η άρρωστη φαντασία των άρρωστων ανθρώπων και των υπολογιστών τους, που τα παράγουν. Και βέβαια μετά από όλα αυτά μένει ο ίδιος ο υπολογιστής, αυτό το τεράστιο επίτευγμα του ανθρώπινου μυαλού, αυτός ο θεός μαζί και διάβολος μέσα στο ίδιο μας το σπίτι, μέσα στο ίδιο μας το μυαλό, μέσα στην ψυχή των παιδιών. Χρειάζεται αγώνας, κι αγώνας δύσκολος, οι συνθήκες είναι πραγματικά δύσκολες.

Κι από την άλλη μεριά, βέβαια, οι τσακωμοί κι οι πλακωμοί μεταξύ συμμαθητών δεν ήταν άγνωστοι στα χρόνια που εμείς, ως αμιγείς άρρενες στα Γυμνάσια Αρρένων, μεγαλώναμε. Και οι «μάγκες» υπήρχαν, και οι «φλώροι» υπήρχαν, και οι «σπασίκλες», και οι «γυαλάκηδες», και οι «τσαμπουκάδες», και κάποιο κεφάλι άνοιγε, κάποια μύτη μάτωνε – έπεφταν 3-4 χαστούκια από τους Γυμναστές, 3-4 αποβολές από τον Γυμνασιάρχη, άντε και ένα πέρασμα των γονέων από το Γραφείο, και το θέμα τελείωνε εκεί. Τώρα…συλλήψεις, εισαγγελέας ανηλίκων, τακτική δικάσιμος, ο Θεός να μας φυλάει. Και είναι βέβαιο ότι δεν είναι ο γιαλός στραβός.

Πολλοί Βολιώτες μου μήνυσαν (ευτυχώς, δεν με μήνυσαν, η υπέροχη γλώσσα μας κρατάει την δύναμη της, παρά τις καθημερινές ταλαιπωρίες που υφίσταται…) ενθουσιασμένοι με την «…πρόταση για διέλευση των αστικών λεωφορειακών γραμμών 2, 3, 4, 7, 8 και 9 και των υπεραστικών για Χάνια/Ζαγορά και Πορταριά/Μακρινίτσα από τον ήδη κυκλοφορούμενο παραλιακό δρόμο οδό Αργοναυτών μέχρι την οδό Κ.Καρτάλη κι από εκεί ευθεία επάνω». Αλλά τι ωφελεί, όταν ουδείς αρμόδιος της πόλεως ταύτης ενδιαφέρεται σχετικά; Ήταν ένας καιρός που αρκετοί άνθρωποι ενδιαφέρονταν για τα ζητήματα της κυκλοφορίας και είναι απολύτως βέβαιο ότι ό,τι έγινε σ’ αυτή την πόλη έγινε τότε, παλιά, τότε που οι Δήμαρχοι ήταν Δήμαρχοι, όχι πτωχοί και αφανείς ιδιοκτήτες ποδοσφαιρομάδων με (αναγκαστικά μόνο) υπεφίαλους τεχνικούς συμβούλους. Τώρα περιμένουμε πάλι φανφάρες για έναν ακόμη κυκλικό κόμβο που όλο γίνεται κι ακόμα δεν τελειώνει. Κι έβλεπα τελευταία και κάτι άλλο, από τα «ασήμαντα», που όμως έχει τη σημασία του, όταν μιλάμε για κυκλοφορία: Τι σημαίνει «ήπια κυκλοφορία»; Τι λέει σχετικά ο ΚΟΚ; Τι δηλώνει η σχετική Πινακίδα Π-92 (αρχή) και Π-92^α (τέλος). Αυτή την έρμη την Πινακίδα την εισηγήθηκα εγώ και την εφαρμόσαμε όταν φτιάχναμε την μάλλον πρώτη περιοχή Ήπιας Κυκλοφορίας στην Ελλάδα, στην παρόχθια του Κραυσίδωνα οδό Καραμπατζάκη. Το πρότυπό μου ήταν ο Γερμανικός ΚΟΚ, όπου αυτές οι Περιοχές ήταν σε φάσεις ανάπτυξης (Verkehrsberuhigung), μαζί με την Ολλανδία (woonerf) και την Αγγλία (traffic calming). Και η δική μας παρέμβαση έγινε αρκετά πριν ο Ελληνικός ΚΟΚ ενσωματώσει την Πινακίδα Π-92 και αναφέρει σχετικά στο Άρθρο 39, παρ. 3. Λέει λοιπόν ο Ελληνικός ΚΟΚ ότι (οι επισημάνσεις δικές μου)

«3. Σε περιοχές κατοικίας που έχουν χαρακτηρισθεί και σημανθεί ως περιοχές ήπιας κυκλοφορίας εφαρμόζονται οι εξής ειδικοί κανόνες: α) Οι πεζοί μπορούν να χρησιμοποιούν το οδόστρωμα σε όλο το πλάτος του. Τα παιχνίδια επιτρέπονται. β) Οι οδηγοί πρέπει να προχωρούν με πολύ χαμηλή ταχύτητα, η οποία σε καμιά περίπτωση δε θα πρέπει να υπερβαίνει τα 20 χιλιόμετρα την ώρα. γ) Οι οδηγοί δεν πρέπει να θέτουν τους πεζούς σε κίνδυνο ούτε να συμπεριφέρονται με παρεμποδιστικό τρόπο. Αν είναι αναγκαίο πρέπει να σταματούν. δ) Οι πεζοί δεν πρέπει να εμποδίζουν χωρίς λόγο την κυκλοφορία των οχημάτων. ε) Απαγορεύεται η στάθμευση, εκτός από εκεί που επιτρέπεται από σήματα στάθμευσης. στ) Σε διασταυρώσεις, χρήστες της οδού που εξέρχονται από περιοχή κατοικίας πρέπει να παραχωρούν την προτεραιότητα στους άλλους χρήστες της οδού.»

Άντε, λοιπόν, πηγαίνετε μια αυτοκινητοβόλτα στην οδό Αριστοτέλους Ζάχου, αυτή την μεγάλη ευθεία από την οδό Παπαδιαμάντη μέχρι τον Άγιο Γεράσιμο, που είναι γεμάτη με μεγάλες, όμορφες, καλοφτιαγμένες (γεια σου Νίκο) Πινακίδες Π-92, οι οποίες απάνω τους έχουν όριο ταχύτητας 30 χλμ/ώρα (Πινακίδα Ρ-32) και αναλογιστείτε (ή ονειρευτείτε…) αν μπορεί πεζός να χρησιμοποιεί το οδόστρωμα σε όλο το πλάτος του και αν μπορούν παιδιά να παίζουν σ’ αυτό το οδόστρωμα. Το ίδιο και στην οδό Καραμπατζάκη και παντού όπου κάποιοι έχουν καταλάβει ότι απευθύνονται σε ιθαγενείς χούλιγκανς και μόνο.

Αλλά ομοίως αδιάφορη βλέπω και την Τροχαία, τον υποτιθέμενο φύλακα-άγγελο του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας στο σύνολό του και όχι μόνο σε ότι αφορά τα πρόστιμα. Δεν βλέπει η Τροχαία αυτή την κατάφωρη παραβίαση του προαναφερθέντος άρθρου; Ή αποφεύγει να έρθει σε «σύγκρουση» με τον Άρχοντα πασών των διαδικασιών και τα τσιράκια του σ’ αυτή την έρμη πόλη; Κάποτε, πάλι παλιά, η Τροχαία διέθετε Αξιωματικούς με τους οποίους είχα-είχαμε στενά συνεργαστεί και οι οποίοι ήξεραν να μαθαίνουν και να εφαρμόζουν τους Νόμους χωρίς διακρίσεις.

Ουφ! συγχύστηκα! Κι αν σας στεναχώρησα, αγαπητοί μου αναγνώστες, ζητώ συγγνώμη, σας αγαπώ ανελλιπώς, γεια σας.

Στην φωτογραφία η Πινακίδα Π-92 αυτοπροσώπως. Με οικία, όχημα, δρόμο, πεζό, παιδί και μπάλα.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 09.10.2024, αρ.φύλλου 4263)

κυκλο-φ-οριακα 1192, 24 Απριλίου 2024

 

4άρτη 24.4.24, Καλημέρα συμπολίτες και απανταχού αναγνώστες και αναγνώστριες. Το 4 κυρίαρχο σήμερα, δεν ξέρω τι μπορεί να σημαίνει αυτό για τις διάφορες συναστρίες, τις οποίες προσπαθούν απεγνωσμένα να ερμηνεύσουν διαφόρων τύπων «επαΐοντες» στα πανομοιότυπα πρωινάδικα της ελληνικής τηλεόρασης.

Ολοταχώς προς το Άγιον Πάσχα, λοιπόν. Κι εμείς ετοιμαζόμαστε να ψάλουμε τα εγκώμια το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης με την καλλίφωνη συντροφιά από το 1981, όπου άρχει ο Νίκος Παρθένης, και να μεταφέρουμε ως Πρόσκοποι του 58^ου Συστήματος Ναυτοπροσκόπων τον Επιτάφιο του Αγίου Κωνσταντίνου στην παραλία, όπως κάνουμε από το 1956. Αυτά τα δύο γεγονότα, κυρίως, χαρακτηρίζουν, εδώ και χρόνια, το δικό μας Πάσχα και δευτερευόντως το εν πάση περιπτώσει παραδοσιακό αρνί στη σούβλα (με το κατάλληλο μηχανάκι, πλέον, ποιος κάθεται να γυρίζει με το χέρι…).

Μέχρι τότε, βέβαια, έχουμε δρόμο ακόμα. Ποιος ξέρει τι καταστροφές θα μας βρουν, πόσες φορές θα σκούξει εκείνο το εκνευριστικό 112, που κακό χρόνο να ‘χει ως άγγελος κακών, πόσες φορές θα ανταλλάξουν φιλοφρονητικούς πυραύλους το Ισραήλ με το Ιράν και πόσα παιδιά θα πεθάνουν στην Παλαιστίνη, πόσοι ακόμη νεκροί θα ταυτοποιηθούν στα μπάζα των Τεμπών, τα οποία, ως γνωστόν, μαζεύτηκαν από μόνα τους, αφού ουδείς έδωσε εντολή να μαζευτούν – όπως το φορτίο της εμπορικής αμαξοστοιχίας, το οποίο φορτώθηκε από μόνο του, αφού ουδείς έδωσε εντολή να φορτωθεί.

Μέχρι τότε μπορεί να έχουν τελειώσει και τα «έργα» της κατά δήλωση της ίδιας «πιο αποτελεσματικής δημοτικής αρχής που είχε ποτέ ο Βόλος», άλλωστε καθένας ό,τι θέλει λέει και το θέμα είναι η πραγματικότητα ποια είναι. Και η αλήθεια είναι ότι τίποτε δεν πάει καλά. Η Πλατεία Πανεπιστημίου κλείνει κοντά τρία (3) χρόνια υπό ανακαίνισιν, η φοβερή και τρομερή αλλαγή οδοστρώματος στην οδό Ερμού και κρασπέδων μπροστά στο Ωδείο πλησιάζει το εξάμηνο, η μετατροπή της οδού Παύλου Μελά σε οδό Ήπιας Κυκλοφορίας καθυστερεί – και, με την ευκαιρία, μαθαίνω ότι η πιάτσα ΤΑΞΙ που ήταν στην οδό θα μεταφερθεί επί της οδού Δημητριάδος, αριστερά κατά την κίνηση (αφού στην δεξιά υπάρχει η πράσινη λεωφορειολωρίδα). Δύο παρατηρήσεις: α) θεωρώ λάθος να χωροθετηθεί πιάτσα ΤΑΞΙ σ’ αυτό το σημείο της οδού Δημητριάδος, το σωστό είναι η πιάτσα να πάει στην πλατεία Μπόρελ, εκτός οδού κύριας κυκλοφορίας, παλαιότερα, αν δεν κάνω λάθος, υπήρχε πιάτσα μέσα στον χώρο της πλατείας, δεν θυμάμαι γιατί έφυγε. Γενικώς, βέβαια, για να λέμε και του στραβού το δίκιο ως προς τον Δήμο και τις Υπηρεσίες του, υπάρχει και η διαρκής γκρίνια των ίδιων των ιδιοκτητών-οδηγών ΤΑΞΙ, που μετά βίας συμφωνούν σε περιπτώσεις αλλαγών, έχω προσωπικά ζήσει καταστάσεις τρέλας τόσο με την πιάτσα στο Υπεραστικό ΚΤΕΛ, όσο και με την πιάτσα στο Νοσοκομείο, την πιάτσα Ιωλκού-Αργοναυτών, την πιάτσα στα Κύματα, που διπλασιάστηκε αυτοβούλως, και λοιπά πολλά και χαρούμενα, και β) αν δεν πρόκειται να επιστρέψουν τα ΤΑΞΙ στην Παύλου Μελά τι νόημα έχει αυτό το πλάτος οδοστρώματος που κατασκευάστηκε; Η θεωρία και η πράξη των οδών ήπιας κυκλοφορίας προβλέπει πλάτος κίνησης οχημάτων το πολύ 3,00 μέτρα και ο υπόλοιπος διατιθέμενος χώρος να αφιερώνεται στην κίνηση των πεζών, ΑμεΑ κλπ.

Υπάρχει φυσικά και το έργο της αλλαγής των σωλήνων ύδρευσης, πάντα σε εξέλιξη, ουδείς γνωρίζει πότε θα τελειώσει. Κι αν γίνει και καμιά «στραβή» με τον εγκληματικής σύλληψης ενιαίο θεσσαλικό «φορέα» διαχείρισης υδάτων (ποιο παλληκάρι έχει βάλει το χέρι του για να το βάλει στη συνέχεια στην τσέπη του δεν γνωρίζουμε αυτή τη στιγμή, σύντομα θα μάθουμε…) να δούμε πώς και πότε θα αποπερατωθεί το έργο. Α! μάθαμε όμως, ότι οι περίφημοι των πάντων γνώστες και των πάντων ιατροί Ολλανδοί, οι οποίοι αιφνιδίως εμφανίστηκαν καναδυό μέρες μετά τις καταστροφές του Σεπτέμβρη, αμείφθηκαν με 940.000 ευρώ (!!) και οι πληροφορίες μας λένε ότι περιμένουν και κάτι ακόμα ψιλά. Και με όλα αυτά τα λεφτά, βρε παιδιά, δεν κατέστη δυνατόν να βρουν καναδυό σχετικούς μεταφραστές, και παρέδωσαν στους ιθαγενείς Έλληνες, όπως συνηθίζουν να κάνουν στην Αφρική όπου δραστηριοποιούνται, την «μελέτη» τους με την επωνυμία «master plan» στα αγγλικά – Χάρβαρντ, παιδί μου, όχι παίξε-γέλασε!

Φίλος που κατοικεί μόνιμα στην Μηλίνα μου είπε ότι ευτυχώς που η προχθεσινή κακοκαιρία ήταν σχετικά χαμηλής έντασης και μικρής διάρκειας, αλλιώς το χωριό θα ξαναπνιγόταν, καθώς τίποτε το ουσιαστικα αντιπλημμυρικό δεν έχει γίνει!

Θα το ξαναπούμε, θέλει Αρετήν και Τόλμην η Ελευθερία.

Και με αυτά ως προϋπόθεση, την Αρετή και την Τόλμη, υποθέτω εγώ, βαδίζουμε προς τις Ευρωεκλογές της 9^ης Ιουνίου. Για μια Ευρώπη των Λαών και όχι των μονοπωλίων, έλεγε κάποτε παλιάαααα ένα σύνθημα. Τώρα πια αυτά έχουν τελειώσει, η Ευρώπη είναι ένας πιστός ακόλουθος της μίας και μοναδικής υπερδύναμης κι ένα καλό μέρος για πολύ υψηλές αμοιβές και μια εξειδικευμένη γραφειοκρατία έκδοσης κατά το πλείστον μη εφαρμόσιμων οδηγιών από τα Κράτη-Μέλη. Κάτι τέτοιο, τέλος πάντων, που καμία σχέση δεν φαίνεται να έχει με τους Λαούς, που δέχεται αδιαμαρτύρητα κάθε αμερικανικό καταναγκασμό και σπεύδει να δικαιολογήσει κάθε σφαγή αμάχων στο όνομα της Δημοκρατίας. Κρίμα, αλλιώς την είχαμε φανταστεί την Ενωμένη Ευρώπη…

Αυτά για σήμερα. Σε ταξίδι βρίσκεται πάλι η στήλη, στην όμορφη Θεσσαλονίκη και πάλι, από εκεί και η φωτογραφία του γλυπτού με τις ομπρέλες, έργο του Γιώργου Ζογγολόπουλου (1903-2004), από το 1997 στην παραλία της πόλης κι από το 2013 στην σημερινή του θέση.

Σας αγαπώ και σας υπολήπτομαι δεόντως. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα!) την Τετάρτη 24.04.2024, αρ.φύλλου 4158)

κυκλο-φ-οριακα 1179, 24 Ιανουαρίου 2024

 

«Πᾶσαν την βιωτικὴν ἀποθώμεθα μέριμναν», που σημαίνει «ας απωθήσουμε μακριά μας κάθε βιωτική μέριμνα, κάθε γήινη σκέψη και φροντίδα» προκειμένου να υποδεχθούμε τον Βασιλέα των Όλων, λέει ο Ύμνος. Καλημέρα συμπολίτες και συμπολίτισσες, την πασίγνωστη φράση από τον Χερουβικό Ύμνο την ξανάκουσα την Κυριακή στον Άγιο Νικόλαο και κατά έναν περίεργο τρόπο το μυαλό μου πήρε κάποιους περίεργους δρόμους (μυαλό είναι αυτό, ό,τι θέλει κάνει, και μη προς κακοφανισμόν ουδενός…)

Ο 30χρονος, η 49χρονη, ο 50χρονος, ο 40χρονος, η 12χρονη, ο 19χρονος, έχει κουραστεί το μυαλό μου να προσπαθεί να ξεκαθαρίσει ποιος σκότωσε ποιον, ποια πήδησε από το μπαλκόνι, ποιος φυλακίστηκε, ποιος περιορίστηκε στο σπίτι του, ποιος ή ποια αναζητείται, τίνος το πτώμα βρέθηκε πού, ποιανού η δίκη αναθεωρείται – ένας καταιγισμός άχρηστων πληροφοριών, που σήμερα είναι «πολύ σημαντικές» και εκφωνούνται τηλεοπτικώς με το δέον συγκλονισμένο ύφος και αύριο εξαφανίζονται από την «επικαιρότητα» για να αντικατασταθούν από άλλες, το ίδιο άχρηστες. Ο στόχος σαφής, αποπροσανατολισμός της τηλεοπτικής κοινής γνώμης από τα σοβαρά ζητήματα της ελληνικής πραγματικότητας, «…αποθώμεθα…», με πρώτο και χειρότερο τον πληθωρισμό, που πλησιάζει το 20%, και κατ’ ακολουθίαν τις απαράδεκτα υψηλές τιμές όλων των καταναλωτικών αγαθών. Οι οποίες τιμές δημιουργούν ένα εκρηκτικό μίγμα μαζί με την ασύδοτη κερδοσκοπία των μεγαλοκαρχαριών που λυμαίνονται τα πάντα στα θέματα της ενέργειας, της επικοινωνίας, των μεταφορών. Κι εμείς απασχολούμαστε πανηγυρίζοντας για τις αυτονόητες «επιτυχίες» τού για 5^η φορά Υπουργού ΠροΠο.

Τόσο πολύς και τόσο καλά οργανωμένος τηλε-αποπροσανατολισμός δεν έχει υπάρξει ποτέ πριν σ’ αυτή την έρμη χώρα, που είναι ξεκάθαρο, πλέον, ότι δεν ξέρει πού πατάει και πού βρίσκεται. Απλώς «απωθεί».

Στην πόλη, εκτός από το parking που δόθηκε σε λειτουργία χωρίς να έχει παραληφθεί επισήμως, ως όφειλε, από τον Δήμο Βόλου (τώρα, κατόπιν εορτής, συγκροτήθηκε Επιτροπή Παραλαβής), υπάρχει και το υπό ανακαίνιση Δημοτικό Θέατρο «Βαγγέλης Παπαθανασίου» το οποίο επίσης δεν έχει παραληφθεί – τώρα διαβάζω ότι προκηρύσσεται ή προκηρύχθηκε η προμήθεια-εγκατάσταση του ηλεκτρομηχανολογικού εξοπλισμού της σκηνής. Κι όμως, στις εορτές των εγκαινίων, στην συναυλία για τον Βαγγέλη, στην Άλκηστη Πρωτοψάλτη και στο Μαύρο Κύμα χιλιάδες ήταν οι θεατές που κάθισαν στα καινούργια καθίσματα. Αναρωτιέμαι, δεν υπάρχει θέμα νομιμότητας για τον κατά δήλωση του ιδίου του Άρχοντος «πιο νομοταγή Έλληνα πολίτη» ή φταίνε πάλι οι Υπηρεσίες; Οι οποίες Υπηρεσίες ενοχοποιήθηκαν και πάλι πρόσφατα, μετά την παραίτηση του Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου κ. Μουλά και την παράνομη σύγκληση του Δ.Σ. από τον Αντιδήμαρχο Καθαριότητας – επί του θέματος «Αντιδήμαρχοι» οφείλω μία διόρθωση: είναι μεν 15 στο σύνολο, αλλά οι 12 είναι έμμισθοι και οι 3 άμισθοι, έτσι λέει η επίσημη ιστοσελίδα του Δήμου Βόλου, στην οποία κάποτε έμπαινα και έβρισκα ένα εξαιρετικό αρχείο με παλιές αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου και τώρα δεν υπάρχει τίποτε.

Φοβάμαι ότι και γι’ αυτή την έλλειψη οι Υπηρεσίες είναι υπεύθυνες, ποιος να ρωτήσει τον Άρχοντα;. Και αναρωτιέμαι τι ακριβώς κάνει ο κ. Γενικός Γραμματέας του Δήμου και ένας σωρός από άλλους παρατρεχάμενους και παρακοιμώμενους – έχω μια εντύπωση ότι μόνο η Νομική Υπηρεσία παράγει «έργο»…

Ύστερα πήγα στον πεζόδρομο της οδού Μεταμορφώσεως – ξέρετε, κάτω από τον Ι.Ν.Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, μπρος από Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου, Κέντρο Τέχνης Τζιόρτζιο ντε Κίρικο, Δημοτικό Ωδείο και μερικά μαγαζιά – και βρήκα ακόμη ένα εργοτάξιο, παρόμοιο με εκείνο της Πλατείας Πανεπιστημίου που δεν λέει να τελειώσει. Τουτέστιν ξηλώνονται οι υπάρχουσες επιφάνειες, πλάκες, μάρμαρα, τουβλάκια και τοποθετούνται καινούργιες επιφάνειες, πλάκες, μάρμαρα, τουβλάκια. Τουτέστιν σε δουλειά να βρισκόμαστε. Ρώτησα και παρόδιους καταστηματάρχες να μου πουν την γνώμη τους και μου είπαν ότι μια χαρά ήταν ο πεζόδρομος, καμία ανάγκη ανακατασκευής δεν είχε, μερικά σπασμένα μαρμαράκια είχε, που θα μπορούσαν κάλλιστα να αντικατασταθούν. Ίσως, λέω, να υπήρχαν τίποτε ανεξόφλητα γραμμάτια ή τίποτε δωρεές προς ποδοσφαιρικές ομάδες (…) που έπρεπε να αντισταθμιστούν, λέω τώρα. Κι εκείνη η οδός Γαμβέτα, ακόμη ένα γιοφύρι της Άρτας.

Και για να μην ξεχνιόμαστε ή/και μπερδευόμαστε, όλα αυτά τα έργα ήπιας κυκλοφορίας στο κέντρο της πόλης προβλέπονται με αποφάσεις από τις αρχές του 2000 και υλοποιούνται σταδιακά. Τότε να δείτε (και να ακούσετε…) αντιδράσεις που υπήρχαν από πολίτες και ομάδες επειδή καταργούσαμε παρόδιες θέσεις στάθμευσης. Τότε η πόλη είχε υγεία, γιατί και η αντίδραση σύμπτωμα υγείας είναι, το σημερινό κουτσομπολιό στα «μέσα κοινωνικής δικτύωσης» δεν είναι, συμπολίτες. Κι αυτή την  «ήπια κυκλοφορία», που στην αρχή ήταν «πειθαρχημένη κυκλοφορία», εγώ την έφερα σ’ αυτή την πόλη, εγώ αυτοπροσώπως, κατ’ εφαρμογήν της γερμανικής Verkehrsberuhigung, που την είχα σπουδάσει στην Καρλσρούη. Και πάλι πολλοί χαμογελούσαν συγκαταβατικά, τότε, στα 1985-86. Από τότε δεκάδες είναι οι εφαρμογές, με πρώτη και κυριολεκτικά καλύτερη (παράδειγμα σε πανελλήνιο επίπεδο), την οδό Καραμπατζάκη, που μια ακατανόητη και αδικαιολόγητη βία κατέστρεψε.

Όπως ανόητη και αδικαιολόγητη ήταν η αφαίρεση των κορυνών από τους άξονες των αρτηριών (τώρα βάφουμε πρασινάδες και βάζουμε κορδελίτσες…) και η καταστροφή των ποδηλατοδρόμων (τώρα σπαταλάμε «μάτια γάτας» και χρωματάκια…).

Αλλά η μέριμνα περί τον βίον είναι απαραίτητη, είναι εδώ, συμπολίτες. Και ναι μεν, αλλά!

Σας αγαπώ υψηλοφρόνως, γεια σας!

Στην φωτογραφία κάδοι απορριμμάτων στην Βυζίτσα (τα χρώματα στο ιστολόγιό μου «κυκλο-φ-οριακα»)

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα!) την Τετάρτη 24.01.2024, αρ.φύλλου 4096)

κυκλο-φ-οριακα 1028, 30 Σεπτεμβρίου 2020

 

καταλήψεις σχολείων 2020

Με κλαρίνα και καμαρώνοντας σαν γύφτικα σκεπάρνια οι διοικούντες σήμερα αυτή την πόλη, που, δυστυχώς, ο Καλλικράτης την έκανε έναν ενιαίο αχταρμά, έδωσαν «στην κυκλοφορία» την κατεστραμμένη, πλέον, οδό Καραμπατζάκη – η δική μας άποψη επί αυτού δεν πρόκειται να αλλάξει μέχρι να βγει ο ήλιος απ’ τη δύση: ένα έργο βιώσιμης κινητικότητας, πρωτοποριακό για ολόκληρη την Ελλάδα του 1990, καταστράφηκε χωρίς κανείς να έχει εξηγήσει το κυκλοφοριακό «γιατί».

Καλημέρα συμπολίτες! Τα συγκλονιστικά γεγονότα προηγούνται. Αλλά μιλώ με πολλές άγνωστες λέξεις, το ξέρω, εδώ και 30 χρόνια. Και λέγοντας «άγνωστες λέξεις», ξέρετε ποια είναι η πιο πρόσφατη (ιστορικά) αλλά και μία από τις πιο δημοφιλείς, ελληνική λέξη; Ξέρετε, αλλά δεν πάει ο νους σας. Λοιπόν είναι η λέξη λοκντάουν. Έχει ζωή περίπου 6 μηνών, θεωρείται αυτονόητη και αυταπόδεικτη, δεν υπάρχει καμία ανάγκη να επεξηγηθεί, δεν υπάρχει συζήτηση όπου να μην αναφερθεί έστω μία φορά. Θυμάστε το ποιηματάκι του Γεωργίου Μαρτινέλλη «Μάνα» κράζει το παιδάκι / «Μάνα» ο νιος και «Μάνα» ο γέρος / «Μάνα» ακούς σε κάθε μέρος / αχ! τι όνομα γλυκό, έ! αντικαταστήστε τη λέξη «Μάνα» με τη λέξη «Λοκντάουν» και θα βρείτε αυτό που συμβαίνει σήμερα στο Ελλάντα.

Στο οποίο Ελλάντα εδώ και δύο (2) εβδομάδες υπηρεσίες, αρμόδιοι ειδικοί και (αν)αρμόδιοι πολιτικοί προσπαθούν να συμφωνήσουν για τις διαστάσεις που πρέπει να έχουν οι μάσκες που ΘΑ μοιραστούν στα σχολεία!! Τουτέστιν το λοκντάουν εύκολο, η μάσκα δύσκολο.

Αλλά τελειώνει σήμερα και η προθεσμία για την νομιμοποίηση αυθαιρέτων. Για την παράταση της οποίας προθεσμίας έκανε τεράστιο αγώνα το Τεχνικό Επιμελητήριο συνολικά και, φυσικά, το Τμήμα Μαγνησίας, το τελευταίο επικαλούμενο, μάλιστα, την θεομηνία του Ιανού στην Μαγνησία και την αποκοπή της οπτικής ίνας, που άφησε χωρίς internet το κέντρο του Βόλου για μερικές ώρες. Εγώ θεωρώ και το λέω ευθαρσώς και όχι για πρώτη φορά ότι όλη αυτή η ιστορία με την «νομιμοποίηση αυθαιρέτων» είναι ντροπή για τους Έλληνες Μηχανικούς. Ντροπή. Οι Μηχανικοί έπρεπε να είναι αδιαπραγμάτευτα αντίθετοι με κάθε μορφή αυθαιρεσίας στον δημόσιο χώρο, είτε στα κτήρια, είτε στο τοπίο. Απεναντίας και δυστυχώς συμμετέχουν και στην παραγωγή των αυθαιρέτων κτισμάτων (με «μαύρες» αμοιβές) και στην «νομιμοποίησή» τους (με νόμιμες αμοιβές). Μάλιστα τα «άκουσαν» (οι Μηχανικοί, συλλήβδην…) για τα χάλια του πολεοδομημένου χώρου και την συμμετοχή τους στην αυθαίρετη δόμηση στις 15.06.2020 στην συνέντευξη στο ταλαίπωρο Μάτι από τον δικηγόρο Υπουργό Χατζηδάκη και τους Μηχανικούς Υφυπουργό Οικονόμου και Γεν Γραμματείς Μπακογιάννη και Αραβώση, παρόντος και αυτού τούτου του Προέδρου του ΤΕΕ κκ. Γιώργου Στασινού. Δηλαδή πόση περισσότερη ξεφτίλα…

Κι όμως! «Απαίτηση» η παράταση της προθεσμίας, συναινούντων και όλων ανεξαιρέτως των βουλευτών – αυτούς τους καταλαβαίνω, πάντοτε τα αυθαίρετα έφερναν ψηφαλάκια, τους Μηχανικούς δεν καταλαβαίνω. Και μιας και γράψαμε για το πυρόπληκτο Μάτι, σε αυτή τη συνέντευξη αναφέρθηκαν διάφορα περίεργα στοιχεία για την δόμηση «…που θα συζητηθούν στη διάρκεια της διαβούλευσης…) αλλά τελικώς «…θα κατεδαφιστούν 141 (αυθαίρετα) κτήρια…» (θησαυρός αυτή η συνέντευξη). Είδατε, ακούσατε, μάθατε εσείς ότι κατεδαφίστηκε έστω 1 από τα 141;

Η τραγωδία στο Μάτι και η ιστορική Συμφωνία των Πρεσπών. Δεν περιγράφω άλλο.

20 Σεπτεμβρίου η ανακοίνωση έλεγε ότι θα αρχίσει το έργο του κυκλικού κόμβου Λαρίσης-Αθηνών. Δεν άρχισε και (ούτως ή άλλως) τα Χριστούγεννα πλησιάζουν επικίνδυνα. Όμως δόθηκαν στην κυκλοφορία τόσο η οδός Τοπάλη όσο και το τμήμα της οδού Ογλ ανάμεσα στα σχολεία – και καλά έκαναν. Τα κολονάκια και τα καγκελάκια που τοποθετήθηκαν μού φαίνεται ότι αντικατοπτρίζουν την εξέλιξη της πόλης από τον ρομαντισμό στην βαρβαρότητα…

Κι ο άλλος, ο σούπερ δήμαρχος, βγαίνει στο ραδιόφωνο και λέει ανενδοίαστα ότι ο Μεγάλος Περίπατος της Αθήνας «βγήκε και δεν βγήκε». Δηλαδή, παληκάρι μας, 2 εκατ. ευρώ σε μπογιές, ζαρντινιέρες και φυτά πεταμένα; Είναι δυνατόν; Και δεν έχουν, ακόμη, σηκωθεί οι πλάκες των πεζοδρομίων της οδού Πανεπιστημίου να τον βαράνε, απορώ. Για φανταστείτε τι θα γινόταν αν ήταν άλλος ο Δήμαρχος…

Αχ! όπου κι αν στρέψω τη ματιά η Ελλάδα με πληγώνει

Μια κουβέντα μόνο για τον Γιατρό Αλέκο Δούρα – ας είναι ελαφρύ το χώμα.

Σας αγαπώ, ό,τι κι αν σκέφτεστε για μένα. Γεια σας.

Στην φωτογραφία ελάχιστη αναφορά στις καταλήψεις Σχολείων 2020. Περισσότερα στα επόμενα.

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 30.09.2020, αρ.φύλλου 37.233)

κυκλο-φ-οριακα 908 29 Νοεμβρίου 2017

ήπια κυκλοφορία

Είμεθα υπεράνω. Γενικώς, υπεράνω. Ποιο Συμβούλιο Επικρατείας, ποια Αποκεντρωμένη Διοίκηση, τι είναι όλα αυτά, άραγε; Εμείς είμεθα υπεράνω όλων. Μπορεί να μην έχουμε μελέτη, μπορεί να μην έχουμε χρηματοδότηση, έχουμε όμως δημοτικό εργολάβο που έχει τσάπες και σφυριά και κομπρεσέρ και μπορούμε εύκολα να καταστρέψουμε, αφού, για τα μάτια του κόσμου, πάρουμε μόνοι μας και μια αποφασούλα, έτσι για να μας βρίσκεται.

Είναι μεγάλο λάθος, συμπολίτες, αυτή η μετά μανίας επιδιωκόμενη αλλαγή στον κυκλοφοριακό χαρακτήρα της οδού Καραμπατζάκη. Δεν έχει τίποτε απολύτως να προσφέρει στην αντιμετώπιση των ουσιαστικά ανύπαρκτων κυκλοφοριακών προβλημάτων της περιοχής μας. Με απλά ελληνικά, δεν θα λύσει κανένα κυκλοφοριακό πρόβλημα, ενώ θα δημιουργήσει μια σειρά από προβλήματα ποιότητας ζωής όλων όσων ζούμε σ’ αυτό το Πολεοδομικό Συγκρότημα.

Τα μόνα πραγματικά κυκλοφοριακά προβλήματα αυτή τη στιγμή υπάρχουν στις αρτηρίες της πόλης, που οφείλονται στην πάγια αδυναμία ελέγχου της παράνομης στάθμευσης και στην κατάργηση των «δωρεάν τροχονόμων», όπως ευφυώς χαρακτηρίστηκαν κάποτε οι κορύνες.

Είναι επίσης παραπλάνηση η λεγόμενη «ήπια κυκλοφορία» που ευαγγελίζονται άνθρωποι που δεν έχουν πάρει χαμπάρι τίποτε από όσα επί τριάντα (30) συναπτά έτη τους λέμε σ’ αυτή την πόλη, ούτε διαβάζουν νόμους και διατάγματα σχετικά, ούτε την επιστήμη θεραπεύουν. Είπαμε, είναι υπεράνω. Υπεράνω των πάντων όλων. Θυμάμαι και κάποιον Νομάρχη, αρκετά χρόνια πριν, που υποστήριζε παρομοίως την «ήπια κυκλοφορία» και εννοούσε μια πινακίδα ορίου ταχύτητας …!! Ούτε είναι απολύτως ήπια κυκλοφορία οι κυβόλιθοι και τα καγκελάκια στο κέντρο της πόλης – κι αυτό μια παρεξήγηση είναι που προέκυψε όταν κατασκευάζονταν αυτοί οι δρόμοι που δεν μπορούσαν να γίνουν αμιγώς πεζόδρομοι αλλά και δεν θέλαμε να έχουν παρόδια στάθμευση. Και σ’ αυτούς τους δρόμους μπλέξαμε, στην συνέχεια, με την έννοια «πεζοδρόμιο» κι άντε πάλι να εξηγώ τα δυσεξήγητα. Και κανένας να μην καταλαβαίνει, γιατί δεν θέλει να καταλάβει.

Επαναλαμβάνω, λοιπόν, πράγματα που έχω πει και γράψει στις αρχές της δεκαετίας του ’90, τότε που αυτή η πόλη έβλεπε με άλλα μάτια την πορεία ανάπτυξής της, με βάση το ότι : ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΖΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΟΧΙ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ.

κυκλο-φ-οριακα 907 22 Νοεμβρίου 2017

καταστροφή...

Κάθε που συμβαίνει κάτι άσχημο στην πόλη λέω ε! αμάν πια, χειρότερα δεν γίνεται! Κι έρχεται η επόμενη φορά και με διαψεύδει, συμπολίτες. Με διαψεύδει. Και τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα. Και εγώ, που δεν συχνάζω στα γήπεδα, δεν έχω ξανακούσει στη ζωή μου (έγινα, Θεού θελήσαντος, 60τόσων χρονών…) τέτοιο υβρεολόγιο. Και αυτό το υβρεολόγιο βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο διαδίκτυο, ατόφιο, στο youtube. Και την άλλη μέρα υπάρχει ανακοίνωση του Δήμου, που καταφέρεται με χείριστο τρόπο κατά του διευθυντή και του υποδιευθυντή της Αστυνομίας, κι εγώ αναρωτιέμαι γιατί, τι δουλειά έχει ο Δήμος, κι ύστερα πάλι αναρωτιέμαι ποιος είναι ο Δήμος. Κι ύστερα με παίρνουν φίλοι απ’ την Αθήνα και το Τέξας (!!) και με ρωτούν πώς τα καταφέρνουμε και περνάμε τόσο ωραία. Κι ύστερα πάλι αναρωτιέμαι πώς φτάσαμε να ζούμε τέτοιες καταστάσεις σε τούτη την πόλη και ποιοι ευθύνονται γι’ αυτό.

Το ζήτημα, βεβαίως, δεν είναι γηπεδικό. Το ζήτημα είναι η μεγάλη παγίδα που στήθηκε έξυπνα και στην οποία παγίδα έπεσε πολύς κόσμος. Το ζήτημα είναι το πώς μπορεί να τελειώσει αυτό, καθώς δεν βλέπω κανέναν να αναγνωρίζει τις ευθύνες του.

Και στην οδό Καραμπατζάκη, εκεί που ξεσπάει τώρα το 27χρονο μίσος συγκεκριμένης μερίδας πολιτών, και μάλιστα συγκεκριμένης πολιτικής τοποθέτησης, λόγω ακύρωσης του «έργου» επικάλυψης του Κραυσίδωνα το 1990, κόβονται δέντρα και ετοιμάζεται μία ακόμη καταστροφή.

Όμως, με την «ευκαιρία» των 20 νεκρών και των απίστευτων καταστροφών από τις πλημμύρες στην Μάντρα Αττικής, οι άνθρωποι αυτοί θα έπρεπε να είναι ευτυχείς που κάποιοι «περιθωριακοί» τύποι (πάντα η εξουσία αποκαλούσε τους αντιπάλους της έτσι…), στις 27 Ιουνίου 1990, απέτρεψαν την καταστροφική μετατροπή του Κραυσίδωνα σε οδική αρτηρία. Θα έπρεπε, λέω, να είναι ευτυχείς. Αλλά, δυστυχώς, δεν είναι, γιατί κάποιοι το κρατάνε το γινάτι και κάποιοι άλλοι δεν έχουν μνήμες, γιατί δεν είναι από ‘δω και δεν έμαθαν ποτέ τι υπήρχε σ’ αυτή την πόλη πριν από το Μονακό με τους μωβ ουρανούς και τα αιωρούμενα ελάφια.

Τώρα λοιπόν ετοιμάζονται να καταστρέψουν μια περιοχή παράδειγμα για όλη την Ελλάδα. Μια περιοχή ήπιας κυκλοφορίας που έχει παρουσιαστεί σε πολλά ελληνικά και διεθνή συνέδρια και σε πολλές Ομάδες Εργασίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως παράδειγμα καλής πρακτικής προς όφελος των πολιτών, που έχει συμβάλλει στη γνώση πολλών φοιτητών πολλών πανεπιστημιακών σχολών διαφόρων ειδικοτήτων. Μια περιοχή που κατασκευάστηκε με ειδικά χρήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την προστασία του περιβάλλοντος μέσα στις πόλεις. Μια περιοχή που εξαιρέθηκε σαφέστατα από τους μελετητές της Γενικής Μελέτης Μεταφορών και Κυκλοφορίας (1994-1999), μιας μελέτης που ψευδέστατα την επικαλούνται και την διαστρέφουν οι επιστημονικοί υπεύθυνοι για την καταστροφή της οδού Καραμπατζάκη. Μια περιοχή που κανέναν δεν ενοχλεί και καθόλου δεν επιβαρύνει τα κυκλοφοριακά πράγματα της πόλης. Είναι τίτλος τιμής για μένα το ότι εισήγαγα τον όρο «πειθαρχημένη (ήπια) κυκλοφορία», ότι εφάρμοσα αυτές τις παγκόσμιες κυκλοφοριακές αξίες σ’ αυτή την πόλη όπου γεννήθηκα, και ότι εφάρμοσα στην επιστημονική μου πράξη το «σύνθημα» που δημιούργησα: ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΖΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΟΧΙ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ.

Αλλά σε ποιον να τα πεις; Με ποιον να συν-ομιλήσεις; Ποιος ακούει; Μηνύσεις είναι η απάντηση – η Δημοκρατία στο απόσπασμα, για μία ακόμη φορά. Και η αντίληψη ότι η πόλη είναι φτιαγμένη για αυτοκίνητα και τραπεζοκαθίσματα, ότι η πόλη είναι ένα μεγάλο Πανθεσσαλικό Στάδιο όπου κυριαρχεί ο ισχυρότερος και η ανταλλαγή «εμπνευσμένων» ύβρεων και μηνύσεων.

Τρίτη πρωί, 21 Νοεμβρίου 2017, ώρα 8:30 περίπου, φτάνω στο Μεταξουργείο, κόσμος είναι συγκεντρωμένος στο πεζοδρομημένο τμήμα όπου, προς στιγμήν, έχουν κλαδευτεί «στα χοντρά» τα δέντρα και το συνεργείο απομακρύνει τα κλαδιά. Και πιο πίσω, στην γωνία Καραμπατζάκη-Αναπαύσεως, ένα κοπτικό μηχάνημα κόβει το πεζοδρόμιο προς το ποτάμι και μια τσάπα εξοπλισμένη με κρουστικό καρφί καταστρέφει τις πλάκες Πηλίου, τα τουβλάκια, τα κράσπεδα – το έργο με το οποίο υλοποιήθηκε το 1994-95 με ευρωπαϊκά χρήματα από το πρόγραμμα Life (= ζωή…) ο θαυμάσιος αρχιτεκτονικός σχεδιασμός των ντόπιων Μελετητών Αρχιτεκτόνων Ελένης Γαλλή, Δήμητρας Νικολάου και Δημήτρη Φιλιππιτζή με συμβούλους και ειδικούς συνεργάτες τους κκ. Άρη Προδρομίδη, Κώστα Κίτσο, Κώστα Κατσιφαράκη και Άγγελο Παπαϊωάννου και με δική μου κυκλοφοριακή μελέτη για τις διατάξεις ήπιας κυκλοφορίας σε όλη την περιοχή. Καταστρέφουν σήμερα το έργο του Δημάρχου Νέας Ιωνίας Στέφανου Φούσκη ο οποίος από την πρώτη στιγμή είχε ταχθεί κατά της επικάλυψης του Κραυσίδωνα και υπέρ της ήπιας κυκλοφορίας των οχημάτων και του γραμμικού πάρκου στους παρόχθιους δρόμους – δυστυχώς, τότε, ο Δήμαρχος Βόλου Δημήτρης Πιτσιώρης δεν είχε την ίδια άποψη για την οδό Ζάχου.

Κάτι φουντώνει μέσα μου, κάτι με πνίγει, συμπολίτες. Αποχωρώ γιατί δεν μου επιτρέπονται, πλέον, οι μεγάλες συγκινήσεις. Να τους χαιρόμαστε, συμπολίτες.

Το ερχόμενο Σάββατο 25.11.2017, ώρα 19:00, σας περιμένω στο Πολιτιστικό Κέντρο Ν. Ιωνίας, 80 Χρόνια Βολιώτικη Χορωδία. Για να ξεδώσουμε. Εγώ οπωσδήποτε, εσείς το εύχομαι! Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη "Θεσσαλία" την Τετάρτη 22.11.2017)

κυκλο-φ-οριακα 882 22 Μαρτίου 2017

η Άνοιξη έφτασε

Η Άνοιξη είναι εδώ φίλοι αναγνώστες! Ήρθε προχθές Δευτέρα 20 Μαρτίου, στις 12:29 ακριβώς, ώρα που εσήμανε την εαρινή ισημερία στο βόρειο ημισφαίριο της γης, στο οποίο, ως γνωστόν, ανήκει και η Ελλάδα. Αυτό το τελευταίο, το σε ποιο ημισφαίριο ανήκει η Ελλάδα δηλαδή, το έγραψαν όλες, πέρα ως πέρα, οι ενημερωτικές ιστοσελίδες του διαδικτύου (συνήθως αντιγράφουν η μία την άλλη…) προκειμένου να αποφευχθεί κάθε πιθανόν και συνάμα ολέθριον λάθος που θα μπορούσε να προέλθει από το να νομίζει κανείς ότι βρίσκεται στο νότιο ημισφαίριο! Μάλιστα αγαπητοί, τόσο μας φροντίζουν οι φίλοι του διαδικτύου, κι ας υποτίθεται ότι για να ασχολείται κανείς με αυτό το πολυεργαλείο πρέπει να έχει και ένα γνωστικό επίπεδο που να περιλαμβάνει και το ημισφαίριο στο οποίο ανέκαθεν (sic!) βρίσκεται η χώρα μας…

Η Άνοιξη είναι, λοιπόν, εδώ, στο λιβαδάκι με τις μαργαριτοπαπαρούνες, στα ανθισμένα δέντρα, στον γαλανό ουρανό, στην καρδιά μας μέσα. Πάμε να δούμε τι έχει το «μενού» για σήμερα.

Σήμερα έχει συνεδρίαση της Επιτροπής Ποιότητας Ζωής του Δήμου Βόλου με θέμα την μονοδρόμηση των οδών Ζάχου και Καραμπατζάκη. Μονοδρόμηση με προοπτική οι δύο παρόχθιοι δρόμοι του χειμάρρου Κραυσίδωνα να λειτουργήσουν ως «ζεύγος μονοδρόμων» και να συνδεθούν προς βορά με τον κόμβο της Περιφερειακής Οδού και προς νότο με την οδό Λαρίσης. Και αφού η Δημοτική Αρχή και οι επί του κυκλοφοριακού ειδήμονές της έκαναν λίγο πίσω στις αρχικές διακηρύξεις τους προκειμένου να χρυσωθεί, κάπως, το χαπάκι, και μίλησαν για ήπια κυκλοφορία και άλλα τινά, η στήλη αισθάνεται υποχρεωμένη να επισημάνει τα εξής:

1. Η «Γενική Μελέτη Μεταφορών και Κυκλοφορίας της πόλης του Βόλου» (ΓΜΜΚ) Άνυσμα Ε.Ε., 1995-1999, είναι η ΜΟΝΗ τεκμηριωμένη και αξιόπιστη ΣΥΝΟΛΙΚΗ Μελέτη για τα κυκλοφοριακά ζητήματα του Π.Σ.Βόλου.. Σε αυτή την Μελέτη, μετά από πολλές αναλυτικές μετρήσεις και έρευνες ώστε να αποτυπωθεί πλήρως η Υπάρχουσα Κατάσταση, οι προβλέψεις των κυκλοφοριακών ροών έγιναν με προγράμματα ηλεκτρονικού υπολογιστή. Το λεγόμενο «ζεύγος μονοδρόμων Ζάχου-Καραμπατζάκη» εξετάστηκε ως μία εναλλακτική λύση αλλά τελικά ΔΕΝ ΠΡΟΤΑΘΗΚΕ και ΔΕΝ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ στο Κεφάλαιο 5. Προτεινόμενο Σχέδιο Μεταφορών, στην σελ 101ff, του τεύχους την Οριστικής Έκθεσης της ΓΜΚΚ, ΑΝΥΣΜΑ Ε.Ε., Ιούνιος 1999.

Κατόπιν αυτού, η διαρκής επίκληση αυτής της Μελέτης από τα στελέχη του Δήμου υποδηλώνει ή άγνοια του αντικειμένου ή εσκεμμένη πραπληροφόρηση των πολιτών.

2. Συναφούς αντίληψης είναι και η θριαμβολογία περί επίλυσης του «σοβαρότερου κυκλοφοριακού προβλήματος της πόλης», όπως διαβάσαμε σε έγγραφο προέδρου Τοπικού Συμβουλίου. Καμία μέτρηση κυκλοφοριακών μεγεθών δεν έχει καταδείξει ως αναγκαιότητα την διάνοιξη της οδού Καραμπατζάκη.

3. Η οδός Καραμπατζάκη είναι κατασκευασμένη και λειτουργεί ως Περιοχή Ήπιας Κυκλοφορίας (ΠΗΚ) από το Καλοκαίρι του 1994. Τα τρία "δόγματα" των Περιοχών Ήπιας Κυκλοφορίας είναι :

1.   λιγότερος κυκλοφοριακός φόρτος 

2.   όσο το δυνατόν πιο χαμηλή ταχύτητα 

3.   άριστη οπτική επαφή.

Ένα βασικό «εργαλείο» για την επίτευξη των παραπάνω στόχων είναι η διακοπή της διαμπερότητας των κινήσεων της κυκλοφορίας. Στις μέχρι τώρα προθέσεις του Δήμου, όπως τις διαβάζουμε, είναι να μετατραπούν σε «δρόμους ήπιας κυκλοφορίας» οι οδοί Καραμπατζάκη και Ζάχου, με πλάτος λωρίδας κυκλοφορίας τάδε, με «σπασίματα» στον δρόμο και στάθμευση οχημάτων έτσι κι έτσι. Το συνολικό μήκος καθενός από αυτούς τους δύο μονοδρόμους θα είναι 2,5 km. Τέτοια ωραία, που ή υποδηλώνουν επίσης άγνοια του αντικειμένου ή προσπαθούν, απλώς, να ρίξουν «στάχτη στα μάτια».

4. Σε κάθε περίπτωση, και εφ’ όσον η πρόθεση της Δημοτικής Αρχής είναι πράγματι να μετατραπεί και η οδός Ζάχου σε Οδό Ήπιας Κυκλοφορίας, αυτό θα είναι μία θετική εξέλιξη, διότι θα αναβαθμίσει ουσιαστικά την ποιότητα ζωής των παρόδιων κατοίκων. Αξίζει εδώ να θυμίσουμε ότι στις αρχικές μας προθέσεις για την διαμόρφωση του χειμάρρου και των παρόχθιων δρόμων, το καλοκαίρι του 1990, μετά την αποτροπή της επικάλυψης του Κραυσίδωνα, ήταν οπωσδήποτε και η διαμόρφωση της οδού Ζάχου σε Περιοχή Ήπιας Κυκλοφορίας. Κάτι που αρνήθηκε να υλοποιήσει η τότε Δημοτική Αρχή του τότε Δήμου Βόλου.

5. Τέλος (για την ώρα…), για την σύνδεση των δύο οδών με τον κόμβο του Περιφερειακού «…απαιτείται η υλοποίηση απλών τεχνικών έργων», γράφεται στην σχετική εισήγηση. Πρόκειται, φυσικά, για την λοξή γέφυρα που έχει μείνει ημιτελής στην άκρη της οδού Ζάχου. Όπου απαιτούνται, φυσικά, κάτι πολύ περισσότερα από «απλά τεχνικά έργα».

Αχ, βάσανα που ‘χει η Αγάπη, συμπολίτες. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη "Θεσσαλία" την Τετάρτη 22.03.2017)

Θtv_33 διαδικτυακά κυκλο-φ-οριακα 8 Μαρτίου 2017

εκπομπή 33η,
οδός Καραμπατζάκη,
παρελθόν, παρόν και μέλλον

 

κυκλο-φ-οριακα 880 8 Μαρτίου 2017

οδός Καραμπατζάκη

«…Από τη γυναίκα ούτε ένα καλό δεν είδα,

μα πίστεψέ με, είν’ η μόνη μου ελπίδα…»

Με αυτούς τους στίχους ο Μανώλης Ρασούλης συμπύκνωσε μια ολόκληρη κοσμοθεωρία και μαζί με τον Νίκο Ξυδάκη δημιούργησαν το 1979 το άσμα «Από τη γυναίκα για τη γυναίκα», που περιλαμβάνεται στον δίσκο «Τα δήθεν». Αυτή, λοιπόν, η μόνη μας ελπίδα, έχει σήμερα την τιμητική της κι εγώ αναπολώ τα κόκκινα τριαντάφυλλα που μας μοίραζαν οι συμφοιτήτριες κάθε τέτοια μέρα τότε, στα τέλη της δεκαετίας του ’70, στις αρχές της καθιέρωσης της Ημέρας της Γυναίκας.

Ας είμαστε καλά να τα θυμόμαστε εκείνα τα όμορφα χρόνια.

Σε τούτη την πόλη, πάλι, δεν θέλουμε να θυμόμαστε. Στην πραγματικότητα δεν θέλουμε να έχουμε ούτε Ιστορία, ούτε ποιότητα ζωής, ούτε βιώσιμη κινητικότητα κι άλλες τέτοιες «χαζομάρες».

Η πόλη διαγράφει την Ιστορία της - οδός Καραμπατζάκη

Η διαγραφή της Ιστορίας είναι τακτική όλων των φασιστικών και ευρύτερα απολυταρχικών καθεστώτων. Είναι αναγκαιότητα για όσους δεν έχουν τίποτε να πουν για το παρόν και, πολύ περισσότερο, για το μέλλον, να καταστρέφουν το παρελθόν, κατεβάζοντας, έτσι, τα πάντα στο δικό τους επίπεδο.
 
Η πόλη διαγράφει την Ιστορία της.
 
Και συνηγορούν σ’ αυτό οι επιλήσμονες, οι αδιάφοροι και οι δήθεν.
 
Η Ιστορία της Ήπιας Κυκλοφορίας στην παρόχθια του Κραυσίδωνα οδό Καραμπατζάκη ανάγεται στις αρχές της δεκαετίας το ’90 και συναρτάται άμεσα με τον επιτυχημένο αγώνα αυτής της ίδιας πόλης ενάντια στην επικάλυψη του χειμάρρου και την μετατροπή του σε οδική αρτηρία.
 

Η Ήπια Κυκλοφορία στην οδό Καραμπατζάκη δεν έχει ΚΑΜΙΑ αρνητική επίπτωση στην γενικότερη κυκλοφορία στο Πολεοδομικό Συγκρότημα Βόλου.
 
Η Ήπια Κυκλοφορία στην οδό Καραμπατζάκη υπάρχει για να δηλώνει ότι
ΣΤΙΣ ΠΟΛΕΙΣ ΖΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΟΧΙ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ.

(μια ανάρτηση στο φατσοβιβλίο, στις 2 Μαρτίου 2017, ώρα 11:05)

Θtv_32 διαδικτυακά κυκλο-φ-οριακα 1 Μαρτίου 2017

εκπομπή 32η,
το δυστύχημα στο Ύπατο
αποφάσεις για κατάργηση
της ήπιας κυκλοφορίας στην οδό Καραμπατζάκη