κυκλο-φ-οριακα 1192, 24 Απριλίου 2024

 

4άρτη 24.4.24, Καλημέρα συμπολίτες και απανταχού αναγνώστες και αναγνώστριες. Το 4 κυρίαρχο σήμερα, δεν ξέρω τι μπορεί να σημαίνει αυτό για τις διάφορες συναστρίες, τις οποίες προσπαθούν απεγνωσμένα να ερμηνεύσουν διαφόρων τύπων «επαΐοντες» στα πανομοιότυπα πρωινάδικα της ελληνικής τηλεόρασης.

Ολοταχώς προς το Άγιον Πάσχα, λοιπόν. Κι εμείς ετοιμαζόμαστε να ψάλουμε τα εγκώμια το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης με την καλλίφωνη συντροφιά από το 1981, όπου άρχει ο Νίκος Παρθένης, και να μεταφέρουμε ως Πρόσκοποι του 58^ου Συστήματος Ναυτοπροσκόπων τον Επιτάφιο του Αγίου Κωνσταντίνου στην παραλία, όπως κάνουμε από το 1956. Αυτά τα δύο γεγονότα, κυρίως, χαρακτηρίζουν, εδώ και χρόνια, το δικό μας Πάσχα και δευτερευόντως το εν πάση περιπτώσει παραδοσιακό αρνί στη σούβλα (με το κατάλληλο μηχανάκι, πλέον, ποιος κάθεται να γυρίζει με το χέρι…).

Μέχρι τότε, βέβαια, έχουμε δρόμο ακόμα. Ποιος ξέρει τι καταστροφές θα μας βρουν, πόσες φορές θα σκούξει εκείνο το εκνευριστικό 112, που κακό χρόνο να ‘χει ως άγγελος κακών, πόσες φορές θα ανταλλάξουν φιλοφρονητικούς πυραύλους το Ισραήλ με το Ιράν και πόσα παιδιά θα πεθάνουν στην Παλαιστίνη, πόσοι ακόμη νεκροί θα ταυτοποιηθούν στα μπάζα των Τεμπών, τα οποία, ως γνωστόν, μαζεύτηκαν από μόνα τους, αφού ουδείς έδωσε εντολή να μαζευτούν – όπως το φορτίο της εμπορικής αμαξοστοιχίας, το οποίο φορτώθηκε από μόνο του, αφού ουδείς έδωσε εντολή να φορτωθεί.

Μέχρι τότε μπορεί να έχουν τελειώσει και τα «έργα» της κατά δήλωση της ίδιας «πιο αποτελεσματικής δημοτικής αρχής που είχε ποτέ ο Βόλος», άλλωστε καθένας ό,τι θέλει λέει και το θέμα είναι η πραγματικότητα ποια είναι. Και η αλήθεια είναι ότι τίποτε δεν πάει καλά. Η Πλατεία Πανεπιστημίου κλείνει κοντά τρία (3) χρόνια υπό ανακαίνισιν, η φοβερή και τρομερή αλλαγή οδοστρώματος στην οδό Ερμού και κρασπέδων μπροστά στο Ωδείο πλησιάζει το εξάμηνο, η μετατροπή της οδού Παύλου Μελά σε οδό Ήπιας Κυκλοφορίας καθυστερεί – και, με την ευκαιρία, μαθαίνω ότι η πιάτσα ΤΑΞΙ που ήταν στην οδό θα μεταφερθεί επί της οδού Δημητριάδος, αριστερά κατά την κίνηση (αφού στην δεξιά υπάρχει η πράσινη λεωφορειολωρίδα). Δύο παρατηρήσεις: α) θεωρώ λάθος να χωροθετηθεί πιάτσα ΤΑΞΙ σ’ αυτό το σημείο της οδού Δημητριάδος, το σωστό είναι η πιάτσα να πάει στην πλατεία Μπόρελ, εκτός οδού κύριας κυκλοφορίας, παλαιότερα, αν δεν κάνω λάθος, υπήρχε πιάτσα μέσα στον χώρο της πλατείας, δεν θυμάμαι γιατί έφυγε. Γενικώς, βέβαια, για να λέμε και του στραβού το δίκιο ως προς τον Δήμο και τις Υπηρεσίες του, υπάρχει και η διαρκής γκρίνια των ίδιων των ιδιοκτητών-οδηγών ΤΑΞΙ, που μετά βίας συμφωνούν σε περιπτώσεις αλλαγών, έχω προσωπικά ζήσει καταστάσεις τρέλας τόσο με την πιάτσα στο Υπεραστικό ΚΤΕΛ, όσο και με την πιάτσα στο Νοσοκομείο, την πιάτσα Ιωλκού-Αργοναυτών, την πιάτσα στα Κύματα, που διπλασιάστηκε αυτοβούλως, και λοιπά πολλά και χαρούμενα, και β) αν δεν πρόκειται να επιστρέψουν τα ΤΑΞΙ στην Παύλου Μελά τι νόημα έχει αυτό το πλάτος οδοστρώματος που κατασκευάστηκε; Η θεωρία και η πράξη των οδών ήπιας κυκλοφορίας προβλέπει πλάτος κίνησης οχημάτων το πολύ 3,00 μέτρα και ο υπόλοιπος διατιθέμενος χώρος να αφιερώνεται στην κίνηση των πεζών, ΑμεΑ κλπ.

Υπάρχει φυσικά και το έργο της αλλαγής των σωλήνων ύδρευσης, πάντα σε εξέλιξη, ουδείς γνωρίζει πότε θα τελειώσει. Κι αν γίνει και καμιά «στραβή» με τον εγκληματικής σύλληψης ενιαίο θεσσαλικό «φορέα» διαχείρισης υδάτων (ποιο παλληκάρι έχει βάλει το χέρι του για να το βάλει στη συνέχεια στην τσέπη του δεν γνωρίζουμε αυτή τη στιγμή, σύντομα θα μάθουμε…) να δούμε πώς και πότε θα αποπερατωθεί το έργο. Α! μάθαμε όμως, ότι οι περίφημοι των πάντων γνώστες και των πάντων ιατροί Ολλανδοί, οι οποίοι αιφνιδίως εμφανίστηκαν καναδυό μέρες μετά τις καταστροφές του Σεπτέμβρη, αμείφθηκαν με 940.000 ευρώ (!!) και οι πληροφορίες μας λένε ότι περιμένουν και κάτι ακόμα ψιλά. Και με όλα αυτά τα λεφτά, βρε παιδιά, δεν κατέστη δυνατόν να βρουν καναδυό σχετικούς μεταφραστές, και παρέδωσαν στους ιθαγενείς Έλληνες, όπως συνηθίζουν να κάνουν στην Αφρική όπου δραστηριοποιούνται, την «μελέτη» τους με την επωνυμία «master plan» στα αγγλικά – Χάρβαρντ, παιδί μου, όχι παίξε-γέλασε!

Φίλος που κατοικεί μόνιμα στην Μηλίνα μου είπε ότι ευτυχώς που η προχθεσινή κακοκαιρία ήταν σχετικά χαμηλής έντασης και μικρής διάρκειας, αλλιώς το χωριό θα ξαναπνιγόταν, καθώς τίποτε το ουσιαστικα αντιπλημμυρικό δεν έχει γίνει!

Θα το ξαναπούμε, θέλει Αρετήν και Τόλμην η Ελευθερία.

Και με αυτά ως προϋπόθεση, την Αρετή και την Τόλμη, υποθέτω εγώ, βαδίζουμε προς τις Ευρωεκλογές της 9^ης Ιουνίου. Για μια Ευρώπη των Λαών και όχι των μονοπωλίων, έλεγε κάποτε παλιάαααα ένα σύνθημα. Τώρα πια αυτά έχουν τελειώσει, η Ευρώπη είναι ένας πιστός ακόλουθος της μίας και μοναδικής υπερδύναμης κι ένα καλό μέρος για πολύ υψηλές αμοιβές και μια εξειδικευμένη γραφειοκρατία έκδοσης κατά το πλείστον μη εφαρμόσιμων οδηγιών από τα Κράτη-Μέλη. Κάτι τέτοιο, τέλος πάντων, που καμία σχέση δεν φαίνεται να έχει με τους Λαούς, που δέχεται αδιαμαρτύρητα κάθε αμερικανικό καταναγκασμό και σπεύδει να δικαιολογήσει κάθε σφαγή αμάχων στο όνομα της Δημοκρατίας. Κρίμα, αλλιώς την είχαμε φανταστεί την Ενωμένη Ευρώπη…

Αυτά για σήμερα. Σε ταξίδι βρίσκεται πάλι η στήλη, στην όμορφη Θεσσαλονίκη και πάλι, από εκεί και η φωτογραφία του γλυπτού με τις ομπρέλες, έργο του Γιώργου Ζογγολόπουλου (1903-2004), από το 1997 στην παραλία της πόλης κι από το 2013 στην σημερινή του θέση.

Σας αγαπώ και σας υπολήπτομαι δεόντως. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα!) την Τετάρτη 24.04.2024, αρ.φύλλου 4158)

κυκλο-φ-οριακα 1187, 20 Μαρτίου 2024

 

Καλημέρα και Καλή Τεσσαρακοστή, συμπολίτες και απανταχού αναγνώστες. 5 Μαΐου το δικό μας, το Πάσχα των Ορθοδόξων, 31 Μαρτίου το Πάσχα των Καθολικών. 5 εβδομάδες απόσταση φέτος. Προσπάθησα πολύ να κατανοήσω πώς προκύπτουν αυτές οι διαφορές από την στιγμή που και τα δύο δόγματα καθορίζουν ως βάση μέτρησης την πρώτη εαρινή πανσέληνο μετά την εαρινή ισημερία, δεν κατάφερα τίποτε. Κι αν έχετε γερά νεύρα, μπορείτε να προσπαθήσετε κι εσείς να καταλάβετε: στην διαδικτυακή Βικιπαίδεια, με λήμμα «Ορθόδοξο Πασχάλιο», υπάρχει ένα εκτεταμένο και πολύ αναλυτικό ιστορικό-αστρονομικό-δογματικό-ημερολογιακό άρθρο κι άμα καταλάβετε πάρτε ένα τηλέφωνο και σ’ εμένα – ειλικρινά το λέω. Κι επειδή η Πρωτομαγιά πέφτει Μεγάλη Τετάρτη, η αργία έχει ήδη μεταφερθεί την Τρίτη 7 Μαΐου, τουτέστιν η κλασική τετραήμερη αργία του Πάσχατος φέτος γίνεται πενθήμερη!

Μέγα θέμα έχει ανακύψει με την βαμβακοκαλλιέργεια στον κάμπο της Θεσσαλίας μας. Υδροβόρος καλλιέργεια το βαμβάκι, χαμηλά οι υδροφόροι ορίζοντες, κίνδυνος υφαλμύρωσης των υδάτων, ευτυχώς που ήρθαν οι Ολλανδοί της HVA και τα διαπίστωσαν! Εγώ, ο άσχετος περί τα γεωπονικά, τα έχω ακούσει αυτά από τα χρόνια του ’80-’90, τότε που έτρεχα στα αναπτυξιακά συνέδρια διοργάνωσης ΠαΣοΚ, απανταχού της Θεσσαλίας, εκπροσωπώντας το Τεχνικό Επιμελητήριο. Τότε που, παράλληλα με αυτά, αφειδώς και ανελλιπώς έτρεχαν οι κρουνοί των επιδοτήσεων, και η έκταση της Ελλάδας είχε περίπου διπλασιαστεί – αυτά τα μάθαμε κομματάκι αργότερα, τότε που οι Ευρωπαϊκοί μηχανισμοί επέβαλαν μνημόνια και οι Έλληνες πολιτικοί ήταν, ως είθισται, άπαντες αθώοι, αλλά και οι ίδιοι οι πολλαπλώς ωφελημένοι αγρότες σφύριζαν αδιάφορα. Είναι παλιό και γνωστό, λοιπόν, το πρόβλημα, και λύση, προφανώς, δεν υπάρχει. Αφήστε που άκουσα έναν νεόκοπο σοφολογιώτατο (όχι Ολλανδό) να υπερθεματίζει για την δημιουργία «βιομηχανίας παραγώγων βάμβακος» στην Ελλάδα, τουτέστιν κλωστουφαντουργίες, εριουργεία, μεταξουργεία, τέτοια που είχε δεκάδες η Ελλάδα κι έκλεισαν όλα, μη αντέχοντας στον κινέζικο, τον ινδικό, τον τούρκικο, τον μπαγκλαντεσιανό κλπ. ανταγωνισμό – τελείως ό,τι θέλει λέει κανείς σ’ αυτή τη χώρα.

Δεύτερο πολύ σοβαρό θέμα η πλημμυρισμένη Κάρλα. Πρόταση της HVA «να μην πειραχτεί το πλημμυρικό πεδίο» και η όποια στράγγιση των περισσευάμενων υδάτων να γίνει σε τουλάχιστον ενάμιση χρόνο μέσω της υπάρχουσας σήραγγας στον Παγασητικό Κόλπο. Τι ωραία τι καλά, όλα είναι ανθηρά. Κι ο Παγασητικός, με τον οποίο κανείς δεν ασχολείται, και κυρίως οι άμεσα ενδιαφερόμενοι Δήμοι Βόλου, Νοτίου Πηλίου και Αλμυρού, πώς δέχεται όλο αυτό το φορτίο; Άχνα δεν ακούω, και το καλοκαίρι με βήμα ταχύ πλησιάζει, πολύ φοβάμαι νέες αλληλο-μηνύσεις με το ΠΑΚΟΕ, σχετικά με την καθαρότητα και εν γένει καταλληλότητα των υδάτων προς κολύμβησιν. Αμέσως πρέπει να υπάρξει μηχανισμός παρακολούθησης της ροής στην σήραγγα και ελέγχου της ποιότητας του νερού, αλλιώς ίσως πρέπει να την ξανα-φράξουμε την σήραγγα, όπως τότε, το 1987, που μας έφερνε τα μολυσμένα λύματα της οινοπνευματοποιίας Χατζηδήμα.

Και βέβαια κάπου πήρε το μάτι μου μια ακόμη «καινοτόμο» πρόταση περί κατασκευής ενός οδικού τούνελ από την Κάπουρνα (Γλαφυρές) μέχρι το Καμάρι, προκειμένου να διασυνδεθεί και με τον εξαιρετικής σημασίας οδικό άξονα Στόμιο-Πουρί (μη χάσουμε…) και στο πλαίσιο του εμβληματικού αυτού έργου (!) να κατασκευαστεί και μία σήραγγα προς το Αιγαίο! Είπαμε, ό,τι θέλει λέει κανείς σ’ αυτή τη χώρα.

Αλλά και για μέσα στον Βόλο κάτι είδα περί «σχέδιο αστικής κινητικότητας», δεν έχω ακόμη πλήρη εικόνα, δεν έμαθα και το βασικό, ποιος το εκπόνησε αυτό το σχέδιο, από κάτι ορολογίες-αγγλικούρες μού δημιουργήθηκαν κάποιες υποψίες, θα δούμε. Πάντως, με την πρώτη γρήγορη ματιά, διαπλατύνσεις πεζοδρομιών στην Δημητριάδος να θυμίσω στον/στην Επιστήμονα ότι υπήρχαν μέχρι το 2014, τότε που ενέσκυψε η λαίλαπα του Άρχοντα και των σοφών συμβούλων του, και κατεστράφησαν προς όφελος της πράσινης λεωφοριολωρίδας. Τότε αφαιρέθηκαν και οι κορύνες, αν θυμάστε. Θα τα ξαναπούμε αυτά, πιθανώς να έρχονται ωραίες ημέρες σε τούτη την ταλαίπωρη πόλη… Κι από την άλλη μεριά οι σύγχρονες εξελίξεις της Πολεοδομίας και της Συγκοινωνιολογίας ζητούν «συμμετοχικό σχεδιασμό» για την διαμόρφωση των πόλεων, δηλαδή συμμετοχή στις αποφάσεις της Διοίκησης των κοινωνικών και επαγγελματικών φορέων, των ομάδων πολιτών, ακόμη και μεμονωμένων ατόμων. Μελαγχολώ. Τα μάλα, συμπολίτες. Ερωτήθηκα σχετικά και απάντησα ότι η μία και μοναδική περίπτωση συμμετοχικού σχεδιασμού που ξέρω (και συμμετείχα ενεργά) ήταν στον Δήμο Νέας Ιωνίας, η διαμόρφωση της Περιοχής Ήπιας Κυκλοφορίας στην οδό Καραμπατζάκη, 1990-1994. Ένα έργο πρωτοποριακό, για ολόκληρη την Ελλάδα, που καταστράφηκε εμμονικά το 2020 και η καταστροφή του γιορτάστηκε με Αρχοντικά κλαρίνα στις 28 Σεπτεμβρίου 2020. Θλίψη, μόνο.

Επίσης διαβάζω ότι οι Ιταλικοί Σιδηρόδρομοι, που το 2017 αγόρασαν πολύ φτηνά την ελληνική ΤΡΕΝΟΣΕ, ετοιμάζονται να αποχωρήσουν, αφού πάρουν και μια μεγάλη αποζημίωση από τον ΟΣΕ λόγω διαφυγόντων κερδών, που προέκυψαν από τις ζημιές τις οποίες προκάλεσαν ο Δανιήλ και ο Ηλίας του Σεπτεμβρίου 2023. Όσο για το έγκλημα στα Τέμπη, ούτε αυτοί έχουν κάποια ευθύνη. Απλώς θα φύγουν, και το άξιο Ελληνικό Δημόσιο θα αναζητήσει άλλους «εταίρους» για να λειτουργήσουν τα Ελληνικά Τραίνα, διότι το ίδιο δεν μπορεί, τώρα που βρίσκεται, σύμφωνα με το κυβερνητικό αφήγημα, στην κορυφή της Ευρώπης, ενώ μπορούσε τότε που, επί Χαρίλαου Τρικούπη, ήταν απολύτως πτωχευμένο. Θλίψη.

Τέλος και για σήμερα, για 1187^η φορά. Να παραμείνουμε υγιείς ως την επόμενη (τουλάχιστον) εβδομάδα. Γεια σας.

Στην φωτογραφία ο ακόμη βρώμικος Ελευθέριος Βενιζέλος με την παρέα του, στο πάρκο ιδιοκτησίας Δήμου Βόλου (πλην καφετέριας!!...).

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα!) την Τετάρτη 20.03.2024, αρ.φύλλου 4136)