κυκλο-φ-οριακα 1090, 2 Φεβρουαρίου 2022

 

η (αχρηστευμένη σήμερα) πόρτα του Αχιλλοπούλειου Νοσοκομείου Βόλου

Καλημέρα απανταχού φίλοι αναγνώστες και φίλες αναγνώστριες και καλόν μήνα. 2.2.22 σήμερα, τέσσερα τα δυάρια και, όπως σας ξαναγράψαμε, προσοχή μεγάλη στους διχασμούς που σηματοδοτεί ο αριθμός «2». Όλα βαίνουν καλώς, ουδεμία ανησυχία δικαιολογείται για οτιδήποτε και αν δεν προκύψει καινούργια μετάλλαξη μετά την Ο2 (πάλι το 2…) η πανδημία CoViD-19 θα τελειώσει οσονούπω, όλοι οι «ειδικοί» συμφωνούν επί αυτού. Βεβαίως αν! Εμείς, ως μη ειδικοί, παραμένουμε αισιόδοξοι και οπωσδήποτε φυλαγόμαστε όσο μπορούμε, διότι οι συνέπειες αυτού του διαβολοϊού παραμένουν ολέθριες. Και χαιρόμαστε που το αντιικό χάπι της φαρμακοβιομηχανίας Merck μπαίνει στη μάχη (αν και υπάρχουν κάποιες επιφυλάξεις…) προκειμένου να αντικαταστήσει τα μονοκλωνικά αντισώματα, τα οποία, αν τα χορηγούσαν όταν και όπως έπρεπε, θα είχαν σώσει πολλές ανθρώπινες ζωές. Πάμε παρακάτω.

Παραμένει κλειστή η 50ρα πισίνα στο Κολυμβητήριο του Εθνικού Αθλητικού Κέντρου (ΕΑΚ) που φέρει το όνομα «Ιάσων Ζηργάνος» (το άλλο στην Νέα Ιωνία φέρει το όνομα «Βασίλης Πολύμερος» και τα δύο ονόματα σωστά και επιβεβλημένα), αν και πέρασε η μεγάλη κακοκαιρία, η οποία, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, καθόλου μεγάλη δεν ήταν στα μέρη μας. Ευκαιρία για την Δημοτική μας Αρχή γενικώς και αδιακρίτως για ένα ακόμη βρισίδι στους εκπροσώπους της αντιπολίτευσης που πήγαν να δουν και ζήτησαν (άκουσον! άκουσον!) να ενημερωθούν για το τι συμβαίνει στο Κολυμβητήριο. Συνήθεια πλέον, τρόπος ζωής αυτό το δημοτικό βρισίδι – είναι απολύτως βέβαιο ότι δεν συμβαίνει σε καμία άλλη ελληνική Αυτοδιοίκηση, δεν ξέρω αν συμβαίνει σε κάποιο άλλο σημείο του Κόσμου. Ας είμαστε υπερήφανοι οι Βολιώτες!

Το οποίο βρισίδι συνεχίστηκε και στην Οικονομική Επιτροπή όπου αποφασίστηκε (ακούσατε! ακούσατε!) το πρώην Εκθεσιακό και Αθλητικό Κέντρο και νυν δήθεν Συνεδριακό και πραγματικά Νυχτερινό Κέντρο (μπουζουκλερί, το λένε κάποιοι…) να παραχωρηθεί δωρεάν σε κάποιον ιδιώτη και να μετατραπεί σε Μουσείο Ναυτικής Παράδοσης, Πρόεδρος του οποίου Μουσείου ανέλαβε (δόξα! δόξα!) ο κ. Κώστας Λούλης, πρώην στέλεχος της Κυβέρνησης. Ιδιοκτήτης αυτού του Μουσείου είναι κάποιος κ. Ευάγγελος Κυριαζόπουλος στέλεχος της Κυβέρνησης, και «μεσολαβητής» σε αυτό το deal (διότι περί συναλλαγής πρόκειται) είναι ο θεόσταλτος κ. Τριαντόπουλος, επίσης στέλεχος της Κυβέρνησης. Μία ωραία ατμόσφαιρα, δηλαδή, με προεξάρχοντα τον ένα και μοναδικό κ. Δήμαρχο Βόλου. Θαύμα! Και το πιο σημαντικό είναι, όπως ορθώς αποκαλύπτει νεοφανής ειδησεογραφική ιστοσελίδα του Βόλου, ότι το υπ’ όψιν Μουσείο έχει μέχρι τώρα εκδιωχθεί από τον Οργανισμό Λιμένος Πειραιώς και από τον Δήμο Περάματος λόγω αθέτησης ανειλημμένων υποχρεώσεων. Στο πλαίσιο, λοιπόν, αυτής της συζήτησης και όταν εκπρόσωπος της αντιπολίτευσης «τόλμησε» να αναφέρει ότι αυτό το κτήριο κατασκευής προηγούμενων Δημοτικών Αρχών, πριν το 1992 (ναι! υπήρχε και τότε Βόλος…), για τελείως διαφορετικούς σκοπούς, μετασκευάστηκε βιαίως από την παρούσα Δημοτική Αρχή σε μπουζουξίδικο με δημοτικό κόστος 1 εκ. ευρώ και πώς παραχωρείται τώρα δωρεάν σε κάποιον ιδιώτη; υπέστη αυτό που ο λαός μας ονομάζει «λούσιμο», με πολλές χυδαίες φράσεις και χαρακτηρισμούς. Επαναλαμβάνω: Ας είμαστε υπερήφανοι οι Βολιώτες!

Τέτοια υπέροχα συμβαίνουν παρ’ ημίν. Και υπάρχουν κι άλλα, ακόμα πιο περισσότερο υπέροχα (!) που πολύ φοβούμαι ότι θα ενταθούν όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογικές διαδικασίες, τόσο τις εθνικές όσο και τις αυτοδιοικητικές. Κι αν μου επιτρέπετε, θεωρώ ότι δεν είναι καθόλου νωρίς για να σκεφτούμε με σοβαρότητα το μέλλον της όμορφης πόλης μας.

Στις 20 Ιανουαρίου έκανα ακόμη μία ωραία βόλτα με κατάληξη την Πλατεία Αναύρου και τον πεζόδρομο της οδού Πλαστήρα μπροστά από την Αγία Τριάδα. Παρατήρησα τα εξής και σας τα μεταφέρω: α) είναι εκ κατασκευής τελείως λάθος ο αποκλεισμός με σιδερένια κολωνάκια της οδού Τσιτσιλιάνου. Δεν είναι δυνατόν ένας κυκλοφορούμενος δρόμος δύο κατευθύνσεων, με παρόδια και εκτός οδού, σε pilotis, στάθμευση να καταλήγει σε τέτοιο αδιέξοδο, χωρίς καμία δυνατότητα αναστροφής, οι Συγκοινωνιολόγοι ξέρουμε ότι σε τέτοιες περιπτώσεις κατασκευάζονται ειδικές διατάξεις που στα γερμανικά ονομάζονται Wendehammer, (σφυρί αναστροφής), στα αγγλικά turning bay, και στα γαλλικά cul-de-sac, στα ελληνικά δεν έχει βρεθεί ακόμη ο αρμόδιος όρος, αν το ψάξετε στο google θα δείτε τι είναι. Το αποτέλεσμα είναι ότι κάποιος-κάποιοι πάρα πολύ απλά έχουν ξεβιδώσει ένα κολωνάκι και η αναστροφή γίνεται μια χαρά επί του πεζοδρόμου. Αλλά όχι μόνο! Διότι σε αυτές τις περιπτώσεις είναι να μη γίνει η αρχή, να μην ανοίξει η τρυπούλα. Φωτογράφισα ήδη λευκόν αυτοκίνητον όχημα σταθμευμένο μια χαρά επί του πεζοδρόμου. Και σ’ άλλα με υγεία, και ψάξε εσύ να βρεις «ποιος φταίει», που έλεγε κι ο Χάρυ Κλυνν β) η μεγάλη σιδερένια πόρτα του Νοσοκομείου, ένα πραγματικό έργο τέχνης, ένα μνημείο τοπικού πολιτισμού, χρειάζεται συντήρηση, αναστήλωση και γενική φροντίδα, μαζί με τις χοντρές μαρμάρινες κολώνες που την αναρτούν. Είναι μεγάλο κρίμα να στέκει εκεί σχεδόν ξεχαρβαλωμένη γ) οι φοίνικες στον κήπο του Αθανασάκειου Μουσείου, πανύψηλοι και υγιέστατοι, χρειάζονται κλάδεμα και γενικώς περιποίηση. Επίσης, ενώ η ανατολική πλευρά του κήπου είναι σε πολύ καλή κατάσταση, η δυτική, εκεί πίσω και δίπλα από τα κοντέϊνερς, χρειάζεται ένα γενναίο συμμάζεμα.

Έγραψα «μνημείο» κι ο νους μου ταξίδεψε στα καταγεγραμμένα γλυπτά και λοιπά μνημεία σε όλους τους οικισμούς του Δήμου Βόλου, που περιέχονται ιδανικά στην «Εικονική Γλυπτοθήκη» στην ιστοσελίδα του Δήμου. Και λέω «ιδανικά» διότι δεν αρκεί μια ωραία φωτογραφία μιας ωραίας στιγμής, όλα αυτά τα γλυπτά-μνημεία πολιτισμού χρειάζονται διαρκή φροντίδα – θα επανέλθουμε στα επόμενα. Να είστε καλά, στο σώμα, στην ψυχή και στον νου, γεια σας.

Στην φωτογραφία η πόρτα του Νοσοκομείου στην οδό Πλαστήρα.

(δημοσιεύτηκε στην 125χρονη (1898-2022) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 02.02.2022, αρ.φύλλου 37.637)

κυκλο-φ-οριακα 952, 21 Νοεμβρίου 2018

Καλημέρα συμπολίτες! Να τα και τα χιόνια, κι άντε τώρα να κάνουν προκοπή τα δεντράκια του αδερφού μου που πρόλαβαν κι άνθισαν. Ζούμε για μία ακόμη φορά ιστορικές στιγμές σ’ αυτή τη χώρα, με τεράστια πρωτογενή πλεονάσματα, με κοινωνικά μερίσματα, με συμφωνίες Τσίπρα-Ζάεφ και Τσίπρα-Ιερώνυμου (έτσι ακριβώς αναφέρονται στα ρεπορτάζ των σούπερ καναλιών μας), με την συνταγματική αναθεώρηση, με το τέλος των μνημονίων και τις επικείμενες αυτοδιοικητικές εκλογές της απλής αναλογικής – πολλές οι «τομές», δεν ξέρω πόσες αντέχει η ελληνική μας κοινωνία, που κατά κανόνα αντιδρά σε κάθε μεταβολή των κατεστημένων και το μόνο που δείχνει να την ενδιαφέρει είναι αν θα γίνει ή όχι η 12^η κατά σειρά περικοπή των συντάξεων. Και μου φαίνεται ότι αν δεν γίνει τελικά αυτή η περικοπή κάποιοι πολύ θα στενοχωρηθούν καθώς θα βλέπουν το όνειρό τους να απομακρύνεται …

Πολιτικολογούμε μετά παρρησίας ακατακρίτως, ασκαρδαμυκτί και προφρόνως, αδελφοί εν Κυρίω. Και μη προς κακοφανισμόν κανενός δικαίου.

Στην ωραία μας πόλη, όπου για ακατανόητο σε εμάς λόγο οι μπιγκόνιες που είχαν «πιάσει», όπως έλεγε η μητέρα, και όντως ομόρφαιναν την νησίδα της λεωφόρου Λαμπράκη στην εκ δυσμών είσοδο της πόλης, ξεριζώθηκαν και αντικαταστάθηκαν από διαφόρων χρωμάτων κυκλάμινα, τα οποία, αν δεν κάνω λάθος (λείπει και η μητέρα να ρωτήσω…) είναι εντελώς εποχιακά και βραχύβια. Έχω ξαναγράψει ότι εκτιμώ το έργο της Διεύθυνσης Πρασίνου, αλλά μήπως λίγο υπερβάλλουμε και ξοδεύουμε μερικά ευρουλάκια παραπάνω;

Τις τελευταίες μέρες παίρνω συχνά τον δρόμο προς Νέα Αγχίαλο, περνάω μπροστά από το πρώην Εκθεσιακό, πρώην Συνεδριακό και σήμερα Ένα-Κλειστό-Και-Έρημο-Κτήριο που δεν γνωρίζει το μέλλον του στο Πεδίο Άρεως, και θυμάμαι παλιότερες εποχές που έσφυζε από ζωή, τόσο στη μεγάλη αίθουσα όπου απ’ το πρωί ως το βράδυ αθλούνταν σχολεία και σύλλογοι και γίνονταν αγώνες, όσο και στα γραφεία του ορόφου. Θυμάμαι και Εκθέσεις «παραγωγικής φυσιογνωμίας», οργανωμένες από το Επιμελητήριο Μαγνησίας, θυμάμαι και μεγάλες συναυλίες του Μουσικού Σχολείου, θυμάμαι ακόμη και επίδειξη αερομοντελισμού με αεροπλανάκια να πετάνε πάνω από τις κερκίδες. Με τα όποια προβλήματα συντήρησης ήταν ένα σημείο που χρησίμευε και ζούσε! Τώρα; Τώρα, άραγε, περιμένει την Ελένη Φουρέιρα και τον Κώστα Αργυρό να κάνουν πρόγραμμα; Αλλά τι λέω; Αυτοί θα είναι στου Παπαστράτου, με φόντο, φευ!, την επί ξηράς Αργώ και με τη συνοδεία της Συμφωνικής Ορχήστρας του Δημοτικού Ωδείου, εφ’ όσον ορθώς μας πληροφόρησε ο κ. Δήμαρχος στην ιστορική συναυλία μας με το «Άξιον Εστί».

Και επανέρχομαι για τρίτη χρονιά ερωτών: αυτή η επί ξηράς Αργώ, με τα μπλε φωτάκια, αρέσει στους Αργοναύτες του 2008; Είναι σύμφωνοι μ’ αυτή την ετήσια, πλέον, διαπόμπευση ενός από τα σημαντικότερα σύμβολα, που με πολύ κόπο και χρήμα και πολλές (ως συνήθως…) αντιδράσεις κατάφερε να αποκτήσει αυτή η πόλη;

Επανέρχομαι επίσης στον δρόμο για Νέα Αγχίαλο. Στον οποίο για να φτάσω πρέπει να περάσω μέσα από ολόκληρη, σχεδόν, την πόλη. Και καθώς η οδός Δημητριάδος είναι οδός αδιάβατος (sic!) τις ώρες που πρέπει να κινηθώ, όπως έχω ξαναπεί, «παίρνω σβάρνα τα στενά κι όλες τις συνοικίες», που λέει κι ο Ζαμπέτας. Και περνάω αναρίθμητα (!) σταυροδρόμια με εκ δεξιών ή με ρυθμισμένη προτεραιότητα. Όπου κατά κανόνα δεν υπάρχει καμία ορατότητα, λόγω σταθμευμένων οχημάτων στην γωνία. Στα παλιά τα χρόνια, 2007-2010, είχαμε κάνει μια μεγάλη προσπάθεια επ’ αυτού με πλαστικά κολονάκια (κορύνες) σε αρκετές γωνίες, ένα απλό μέτρο αποτροπής της στάθμευσης, που λειτούργησε για αρκετόν καιρό και διευκόλυνε πολύ την κυκλοφορία στα σταυροδρόμια. Ύστερα τα κολονάκια καταπατήθηκαν δεόντως, άρχισε η αρμόδια υπηρεσία να μην τα ανανεώνει και από το 2014 και μετά το μέτρο εγκαταλείφθηκε τελείως και οι γωνίες γέμισαν παρκαρισμένα αυτοκίνητα…

Όμως χώρος και χρόνος εξαντλήθηκαν, εις το επανιδείν και να θυμόμαστε τον Φίλο μας τον ΚΟΚ. Με τις υγείες σας.

(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη 120ετή εφημερίδα "Θεσσαλία " την Τετάρτη 21.11.2018, αρ. φύλλου 36.674)

κυκλο-φ-οριακα 943, 19 Σεπτεμβρίου 2018

Καλημέρα καλοί μου συμπολίτες και απανταχού συνέλληνες, που παρακολουθείτε τα κυκλο-φ-οριακα μέσα από το μεγάλο και απέραντο διαδίκτυο – είναι αυτό το τεράστιο πλεονέκτημα της επικοινωνίας, που στη συνέχεια εξελίσσεται σε δυνάστη, όταν κάποιος θεωρεί ότι το διαδίκτυο είναι ο μόνος τρόπος επικοινωνίας. Δυστυχώς νιώθω ότι κατά ‘κει βαδίζουμε, αν δεν έχουμε ήδη φτάσει, όταν βλέπω στα πεζούλια του πάρκου δεκάδες νέα παιδιά, φοιτητές επί το πλείστον, άρα παιδιά με εξ αντικειμένου υψηλό μορφωτικό επίπεδο, να κάθονται έκαστο με το εαυτού κινητό τηλέφωνο στο χέρι και να… ατενίζουν στα βάθη του facebook τις σκέψεις του παιδιού που κάθεται τρία πεζούλια παρακεί!

Διάβασα ότι ξαναβγαίνει σε δημοπρασία η ενοικίαση των χώρων του κτηρίου του λιμένα, στον κεντρικό προβλήτα. Και με ικανοποίηση είδα ότι αυτή τη φορά αποκλείεται στην προκήρυξη η χρήση σούπερ μάρκετ. Την προηγούμενη φορά είχαμε έντονα εναντιωθεί σε μια τέτοια προοπτική, δεν μπορώ να ξέρω πόσο «μέτρησε» αυτό στην τωρινή απόφαση. Πολύ καλά, λοιπόν, θα περιμένουμε το αποτέλεσμα. Επίσης με ικανοποίηση βλέπω να παραμένει χωρίς τραπεζοκαθίσματα το Αχίλλειον, όπου ετοιμάζεται να αρχίσει μία ακόμη κινηματογραφική περίοδος, τόσο από τον Δήμο Βόλου, όσο και από το CineDoc, τον οργανισμό που προβάλλει βραβευμένα ντοκυμαντέρ σε συνεργασία με τον ΔΟΕΠΑΠ-ΔΗΠΕΘΕ. Μαζί, φαντάζομαι, και οι μεταδόσεις των σπουδαίων έργων της Metropolitan Opera από την Νέα Υόρκη. Ας αφήσουμε, λοιπόν, το πολύτιμό μας Αχίλλειον στην ησυχία του. Το Αχίλλειον που «στο τσακ» διασώσαμε τον Ιανουάριο 1991 από το να γίνει ξενοδοχείο (ναι! ναι!, υπήρχε και τόοοοοσο παλιά ο Βόλος…). Δεν χρειάζεται ο Βόλος άλλη μία καφετέρια – έχει πάμπολλες. Ούτε χρειάζεται το έσοδο ο Δήμος, ο οποίος, άλλωστε, καυχάται ότι έχει τεράστια πλεονάσματα. Η παραλία χρειάζεται ελεύθερη την υπέροχη όψη του Αχιλλείου.

Κάτι διάβασα, επίσης, για κάποια αρκετά λεφτά που εγκρίθηκαν στο Δημοτικό Συμβούλιο για το έργο «…της μετατροπής των οδών Καραμπατζάκη και Ζάχου σε ήπιας κυκλοφορίας». Στο ίδιο έργο θεατές, απέναντι σε ανθρώπους που αρνούνται να καταλάβουν (γιατί δεν μπορώ να πιστέψω ότι δεν μπορούν να ξεχωρίσουν δύο γαϊδάρων άχυρα…). Ας το ξαναπούμε λοιπόν, ίσως για χιλιοστή φορά στα τελευταία 30 χρόνια: η οδός Καραμπατζάκη είναι από κατασκευής, το 1994 (υπήρχε και τότε Βόλος και Νέα Ιωνία…), οδός ήπιας κυκλοφορίας. Και δεν χρειάζεται καμία απολύτως «μετατροπή». Από την άλλη πλευρά η οδός Αριστοτέλους Ζάχου πολύ καλά θα κάνει να μετατραπεί σε οδό ήπιας κυκλοφορίας. Αυτό θα είναι ένα έργο για το οποίο η παρούσα στήλη θα πει ευθαρσώς «εύγε»! Οτιδήποτε άλλο σ’ εκείνη την περιοχή θα είναι ένα βλακώδες έγκλημα μίσους. Τελεία (για την ώρα…).

Από την Δευτέρα το απόγευμα γελάω καθώς διάβασα ότι το Εκθεσιακό Κέντρο στο Πεδίο του Άρεως, που επί χρόνια ολόκληρα λειτουργούσε και ως Αθλητικό Κέντρο, το οποίο με απόφαση Δ.Σ.Βόλου 402/2015 είχε μετονομαστεί σε «Εκθεσιακό-Συνεδριακό και Πολιτιστικό Κέντρο Βόλου» και δαπανήθηκε ποσόν γύρω στις 500.000 € για την μετατροπή του, ξανα-μετονομάστηκε σε «Εκθεσιακό Πολυχώρο Δήμου Βόλου» με μια τουλάχιστον περίεργη αιτιολόγηση-επιχειρηματολογία. Αυτά. Στις 01.11.2017 και στις 16.05.2018 η στήλη είχε ρητά εναντιωθεί σε κάθε αλλαγή χρήσης αυτού του χώρου, που στερεί έναν εξαίρετο Αθλητικό Χώρο από τα παιδιά των Δυτικών Συνοικιών και από μία σειρά σωματείων που αγωνίζονται να υπάρχουν.

Και μετά τη μεγάλη επιτυχία του «Άξιον Εστί» στο ανοιχτό Δημοτικό Θέατρο Βόλου «Μελίνα Μερκούρη», έχουμε να περιμένουμε Αντώνη Ρέμο και Ελένη Φουρέιρα παρέα με τη συμφωνική ορχήστρα του Δημοτικού Ωδείου Βόλου, τα δικά μας παιδιά, για να χαρεί ο κόσμος. Και καλή ακουστική. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στη βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 19.09.2018, αρ. φύλλου 36.620)