κυκλο-φ-οριακα 1120, 5 Οκτωβρίου 2022

Με λιακάδα υποδεχτήκαμε τον Οκτώβρη. Ο φιδωτός δρόμος κι ένας μάστορας μας οδήγησαν στον Αη Γιάννη την περασμένη Κυριακή, σε μία ακόμη φετινή επίσκεψη. Αυτή τη φορά ο ουρανός ήταν καταγάλανος και ο ήλιος καυτός αλλά ο βοριάς (…που τ’ αρνάκια παγώνει…) ξεσήκωνε το Αιγαίο και το πέταγε με δύναμη στην αμμουδερή παραλία, έτσι που ήταν αδύνατον να αποτολμήσει κανείς μπάνιο, οι επίμονοι τουρίστες ξαπλωμένοι παραπέρα, στην ζεστή άμμο. Στο πήγαιν-έλα ο δρόμος στα ανατολικά στρωμένος με άδειες κασίδες, 5.000 επισκέπτες στο φεστιβάλ γαστρονομίας της Πορταριάς, το Πήλιο σε οργασμό, κάστανα, μήλα, ελιές, βουνό, θάλασσα και άνθρωποι, ένας ευλογημένος τόπος, που με την έλευση του Φθινοπώρου περνά σταδιακά από το καταπράσινο στις αποχρώσεις του καφεκιτρινοκοκκινουμωβ. Κι ένας έξυπνος διαφημιστής θέλοντας να χαρακτηρίσει πόσο ωραίο είναι ένα ψωμί τοστ 50-50 λευκό-ολικής άλεσης βάζει έναν καλό ηθοποιό να λέει «…και το ένα και το άλλο, και βουνό και θάλασσα, το Πήλιο σε ψωμί!!!». Να χαιρόμαστε.

Πορταριά, λοιπόν, το πηλιορείτικο χωριό με τους περισσότερους επισκέπτες σε όλη την διάρκεια του έτους. Στο οποίον χωριό, πολύ ορθώς σκεφθείσα η Τράπεζα Πειραιώς εγκατέστησε μηχάνημα ΑΤΜ (Automated Teller Machine, Αυτόματη Ταμειολογιστική Μηχανή) για να εξυπηρετεί (διότι, ως γνωστόν, οι Τράπεζες γενικώς μόνον την εξυπηρέτηση των πολιτών έχουν κατά νου…) τους κατοίκους και τους επισκέπτες-τουρίστες, μόνιμους και διερχόμενους. Εύγε, άξιον και δίκαιον, προς όφελος όλων! Μέχρι εδώ όλα καλά. Όμως εδώ και περίπου δύο (2) μήνες το ΑΤΜ βρίσκεται «προσωρινά εκτός λειτουργίας». Προσωρινά, λέμε. Άρα τζίφος οι φοβερές και τρομερές έννοιες οι σχετικές με «εξυπηρέτηση». Το χειρότερο όμως είναι ότι το κακό και απαίσιο μυαλό μου αυτοβούλως σκέπτεται ότι σε όλο το Πήλιο έχει αναπτυχθεί (από πέρυσι αν δεν κάνω λάθος) ένα δίκτυο «ιδιωτικών» ΑΤΜ, μιας διεθνούς εταιρείας ονόματι Euronet, η οποία χρεώνει περίπου 4 € για κάθε συναλλαγή! Και σε ρωτάω τώρα εγώ: πόσο δύσκολο είναι να καθυστερεί η επαναλειτουργία του «προσωρινά εκτός λειτουργίας» ΆΤΜ της Πορταριάς, χίλιοι δυο λόγοι μπορεί να υπάρχουν ή/και απλώς να προβάλλονται αρμοδίως. Προς όφελος όλων και στην υγειά των κορόιδων…

Δεν ζούμε σε έναν αθώο κόσμο, δυστυχώς αδελφοί. Αλλά είμαι βέβαιος ότι θα ζήσουμε και φέτος εξαιρετικά μπλε Χριστούγεννα, ήδη Δευτέρα 3 Οκτωβρίου ξεκίνησαν οι εργολάβοι να τοποθετούν λαμπιόνια στα δέντρα της διαχωριστικής νησίδας της οδού Αθηνών. Με ενημέρωσε φίλος κι εγώ απάντησα ότι δεν ανησυχώ, είμαι βέβαιος ότι ο Άρχων της πόλεώς μας έχει εγκαίρως κρατήσει επαρκή αποθέματα ενέργειας. Πού; Ε! δεν θα σας τα πω εγώ τα πάντα όλα, χαρτί και καλαμάρι, κάντε κι εσείς μόνοι σας μια μικρή έρευνα!

Όσο για κείνον τον στίχο «ο βοριάς που τ’ αρνάκια παγώνει», περιέχεται σε ένα ποίημα του αγωνιστή του ’21 και ποιητή Γεωργίου Ζαλοκώστα (1805-1858) που γράφτηκε το 1848 και ιστορεί τον θάνατο του τέταρτου παιδιού του: «Ήταν νύχτα, εις την στέγη εβογγούσε / Ο βορειάς, και ψιλό έπεφτε χιόνι. / Τι μεγάλο κακό να εμηνούσε / Ο βορειάς που τ’ αρνάκια παγώνει;» – έχασε επτά από τα εννέα παιδιά του και συντετριμμένος πέθανε σε ηλικία 53 ετών.

Αυτό, αγαπητοί μου, είναι το τεράστιο καλό του διαδικτύου. Βεβαίως η Εγκυκλο-παίδεια Ελευθερουδάκη μάλλον θα έχει περισσότερες πληροφορίες από την Βικι-παίδεια, αλλά άντε να ψάχνεις τώρα τους χοντρούς τόμους, την ώρα που με ένα κλικ! βρίσκεις παραπάνω από το 60-70% των αναγκαίων πληροφοριών.

Και ξαφνικά έφτασε σε γνώση μου το Αεροδρόμιο – κάργκο (cargo σημαίνει φορτίο και, κατ’ επέκταση, εμπορεύματα) της Νέας Αγχιάλου. Δεν κατάλαβα πώς μας προέκυψε αυτή η εξέλιξη, εγώ το συνάντησα στην «ιστορική» ομιλία του γνωστού «θεόσταλτου» (για την Εύβοια και όχι μόνο…) κυρίου Τριαντόπουλου σε ένα Συνέδριο στον Αλμυρό. Από εκεί ξεκίνησε ένα γαϊτανάκι δηλώσεων «επωνύμων», με τελευταία (για την ώρα…) την πρόταση του ενός και μοναδικού Περιφερειάρχη μας «να αναλάβει η Περιφέρεια και οι φορείς το αεροδρόμιο» στο οποίο «μπορούν να γίνονται και μεταφορές cargo». Όταν ακούω-διαβάζω κάτι τέτοια τρελαίνομαι αδέρφια, ειλικρινά. Δύο τινά: ή αυτοί που τα λένε αυτά δεν ξέρουν περί τίνος πρόκειται ή ξέρουν και απλώς μας δουλεύουν για να γίνεται κουβέντα και να καλύπτεται η επικαιρότητα. Κυρίως όταν ακούω/διαβάζω για τους «φορείς» με πιάνει ένα πράμα, μια ανατριχίλα. Και πιστέψτε με, ξέρω καλά τι λέω, χρόνια και ζαμάνια έχω περάσει σ’ αυτή την «πιάτσα» των φορέων, που όλο αναλαμβάνουν και όλο τίποτε δεν γίνεται, νιος ήμουνα και γέρασα, νιος ξεκίνησα στο Διεθνές Ερευνητικό Κέντρο Ανατολικής Μεσογείου για τις Μεταφορές (ΔΕΚΑΜΜ) (μια μεγάλη πλην όμως εν πολλοίς άγνωστη ιστορία για την πόλη του Βόλου) κι όταν… με φύγανε, είχα ήδη αποθησαυρίσει μεγάλα ποσά εμπειρίας σχετικά με το ποιος και γιατί ενδιαφέρεται για τι ακριβώς σε τούτη τη γωνιά της Ελληνικής Γης.

Και το Αεροδρόμιο της Νέας Αγχιάλου μια χαρά επιβατικό είναι κι έτσι πρέπει να παραμείνει.

Ξεκίνησε, διαβάζω, και η διαδικασία «επενδυτικής αξιοποίησης» του Λιμένα Βόλου, που στα ελληνικά σημαίνει ιδιωτικοποίηση. Ονόματα επιχειρηματικά μεγάλα και τρανά, διαβάζω, θα ασχοληθούν με αυτό το «πρότζεκτ», το οποίο, ειλικρινά το λέω, δεν ξέρω σε τι θα ωφελήσει την αγαπημένη μου πόλη. Διαβάζω και κάτι περί κατασκευής ναυστάθμου του Πολεμικού Ναυτικού «εντός των ορίων του οργανισμού» στις σχετικές δηλώσεις του ως άνω κ. Τριαντόπουλου, πώς γίνεται ιδιωτικοποίηση με ναύσταθμο δεν ξέρω, ξέρουν, προφανώς, αυτοί, και να πάψω να ενδιαφέρομαι. Όπως επίσης δεν ξέρω τι ακριβώς κάνουν οι χερσαίοι χώροι (τα ξαναλέγαμε αυτά…).

Τέλος και τω Θεώ Δόξα! Καλή καινούργια θητεία στο Αστικό ΚΤΕΛ στον Νίκο Ευαγγελινό και την ομάδα του. Γεια σας.

Στην φωτογραφία, απλώς, το Αιγαίο είναι ακόμη εδώ!

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 05.10.2022, αρ.φύλλου 3787)

κυκλο-φ-οριακα 1098, 31 Μαρτίου 2022

 

Καλημέρα, με μία ημέρα καθυστέρηση πολίτες αυτής της χώρας με την καταπληκτική ποιότητα ζωής. Κι ο λόγος αυτής της καθυστέρησης ήταν το διαδίκτυο. Το οποίο αιφνιδίως, άνευ προειδοποιήσεως και άνευ λόγου και αιτίας πήρε μαζί του και το σταθερό τηλέφωνο (ή τούμπαλιν…) και απεχώρησε από την οικία μας και μας άφησε σύξυλους, εμένα και την Ηλέκτρα. Βεβαίως φιλοσοφήσαμε δεόντως, πώς καταντήσαμε έτσι που κρεμόμαστε από τις βουλήσεις του κάθε καλώδιου και του κάθε καλωδιάρχη (πώς λέμε ολιγάρχη…), τι ωραία όταν ήμασταν ελεύθεροι (παρ’ όλα όσα μας λένε τώρα περί ελευθερίας των «μέσων»…) όμως η Ηλέκτρα σφόδρα εταράχθη διότι την ώρα που συνέβη η πλήρης αποσύνδεση (το λες και μπλακάουτ…) εκείνη διάβαζε υπολογιστικώς ένα θέμα περί των αζόφ-ναζί της Ουκρανίας και σκέφθηκε δολιοφθορείς και «χάκερς» ανωτάτου επιπέδου που μας παρακολουθούν (μήπως ψέματα είναι…;) όμως είχε δουλειά να κάνει και να στείλει/πάρει αρχεία και άλλα πολλά εργασιακά σε επικοινωνία με διάφορες επιχειρήσεις (ο «πανδημικός» νεολογισμός, αν έχετε ακουστά: τηλεργασία…) κι έμεινε, φερ ειπείν (που έλεγε κι ο Βουτσάς στο μνημειώδες «Ο Θόδωρος και το δίκαννο»…) άν-εργη και ως γνωστόν αργία μήτηρ πάσης κακίας. Εγώ δε έγινα έξω φτερνών (κατά Δέσποινα Στυλιανοπούλου, ετών 90 πλέον…) και εγκατέλειψα την οικογενειακήν εστίαν προς αναζήτησιν παρηγορίας στην γαλήνια θάλασσα. Ενημερωθείς περί του συμβάντος ο καλωδιάρχης (πάροχος κατά την σύγχρονη ορολογία…) απεφάνθη ότι επρόκειτο περί «καλωδιακής βλάβης» και ότι «εντός 36 ωρών» (!) θα μας επεσκέπτετο αρμόδιος τεχνικός. Περί ώραν 3^ην μεσημβρινήν αιφνιδίως, άνευ προειδοποιήσεως και άνευ λόγου και αιτίας τηλεφωνία και internet αποκαταστάθηκαν αυτοβούλως και χωρίς προφανή ανθρώπινη παρέμβαση – οπότε η Ηλέκτρα εθριάμβευσε δηλώσασα ότι οι «χάκερς» αφού μας ξετίναξαν με ιδεολογικούς, περιουσιακούς, εργασιακούς, υγειονομικούς, οικογενειακούς, φιλικούς και λοιπούς ελέγχους μας επέτρεψαν να συνεχίσουμε ευρύθμως, τρόπον τινά, την (όποια, τέλος πάντων...) ζωή που κάνουμε. Και πες εσύ ότι δεν είναι έτσι! Αυτά.

Αυτά, συμπολίτες, και μη μου πείτε ότι δεν έχετε κι εσείς αντιμετωπίσει παρόμοιες καταστάσεις. Όπου καταλαβαίνει ο ανθρωπάκος (εγώ, εσείς, η κάθε Ηλέκτρα…) πόσο ασήμαντος είναι μέσα σ’ αυτό το (υπερ)τεράστιο γίγνεσθαι της παγκοσμιοποιημένης δήθεν ελευθερίας. Πώς το έλεγε ο Νίκος Γκάτσος; «Να συνοδέψουνε την βλακεία στην τελευταία της κατοικία».

Την επομένη της Εθνικής Επετείου μας η στήλη οικογενειακώς βρέθηκε στο Ίδρυμα Β.&Μ. Θεοχαράκη, στην Αθήνα, όπου εκτίθενται μέχρι τις 19 Ιουνίου 148 έργα του υπερρεαλιστή ζωγράφου και ποιητή Νίκου Εγγονόπουλου, μεγάλου θιασώτη του «Βολιώτη Γεωργίου Ντε Κίρικο», με τα δικά του λόγια. Όπως γράφει εισαγωγικά και ο επιμελητής της έκθεσης κ. Τάκης Μαυρωτάς «ο Εγγονόπουλος με λογισμό και όραμα, κινείται από το παρόν στο παρελθόν, από το όνειρο στον μύθο και από την πραγματικότητα στη φαντασίωση» με φιγούρες όλο κίνηση χωρίς πρόσωπα και με έντονα και φωτεινά χρώματα. Απολαύσαμε ομορφιά ψυχής και ελευθερία έκφρασης. Στον πίνακα που επιλέξαμε για σήμερα (όχι τυχαία…) με τίτλο «Αργώ», ζωγραφισμένο το 1948, η θάλασσα κι ο ουρανός, με τα κλασικά «σύννεφα Εγγονόπουλου», έχουν υπέροχες διαβαθμίσεις του μπλε.

Διότι κάπως πρέπει να φροντίζουμε την ισορροπία της ψυχής μας, αγαπητοί και αγαπητές. Αν αφεθούμε στη «μαγεία» των μέσων και, κυρίως, της τηλεόρασης χαθήκαμε, τελειώσαμε, πορτοσάλτες, πρετεντέρηδες, χατζηνικολάοι και λοιποί συγγενείς θα μας ρουφήξουν κυριολεκτικά το μεδούλι. Ούτε σε μια συναυλία ειρήνης με τριάντα τέσσερεις (34) συμμετέχοντες καλλιτέχνες δεν θα μας αφήνουν να πάμε, τους έλειψαν οι δηλωτικές της συμπαθείας σημαίες... Κι εγώ να θυμάμαι τις πορείες ειρήνης, χωρίς καθόλου σημαίες, με μοναδικό σύμβολο το σήμα της ειρήνης. Άλλα χρόνια…

Κι αν προσέξουμε καλά θα δούμε ότι όλο αυτό που γίνεται με την εχθρότητα και την απροκάλυπτη αμετροέπεια απέναντι στην Ρωσία έχει σαφέστατα και μόνο οικονομικά κίνητρα, απολύτως τίποτε άλλο. Εξοπλισμός της Γερμανίας (μπρρρρ!...) και των συγγενών δυνάμεων, υγροποιημένο φυσικό αέριο (το περιβόητο LNG...) από τους ex officio προστάτες πάσης Δημοκρατίας Αμερικανούς, ανοιχτή και επίσημη πρόσκληση της Τουρκίας για ρωσικές επενδύσεις (είδατε που σας έλεγα την προηγούμενη φορά πώς κινείται ο Ηγέτης του Ντολμά Μπαχτσέ, πώς αναδεικνύει σταδιακά και με σχέδιο την χώρα του σε παγκόσμιο ρυθμιστικό παράγοντα, σεβαστό από όλους – κάντε μια αντιπαραβολή με τον δικό μας που έσπευσε πρώτος να στείλει όπλα και να καμαρώνει κιόλας και μετά ούτε καν ένα απλό προνόμιο, όπως η Ισπανία και η Πορτογαλία, δεν κατάφερε να εξασφαλίσει…). «Για τα λεφτά τα κάνεις όλα, για τα λεφτά δε μ’ αγαπάς…» τραγούδησε το 1993 ο Αντύπας.

Τελευταία η στήλη εκτρέπεται σε κοινωνικοοικονομικογεωπολιτικά θέματα μάλλον, καθώς φαίνεται ότι ζηλοί (εκ του ρήματος ζηλόω-ζηλώ, με περισπωμένη…) την δόξαν των διεθνολόγων και λοιπών αναλυτών, Σάββα και Υιού συμπεριλαμβανομένων. Ίσως είναι της μοίρας μας γραφτό, τώρα που ο Άρχων και ο Καθηγητής με τους παρατρεχάμενούς τους έχουν επιλύσει άπαντα όλα τα κυκλοφοριακά προβλήματα της πόλεως ταύτης και ο έτερος Μέγιστος, ο εκ Λαρίσης, έχει αποκαταστήσει απανταχού της Θεσσαλίας και δια παντός τις επικοινωνίες των ανθρώπινων κοινοτήτων.

Ένα κυκλοφοριακό με τριβελίζει τελευταία: τα κράνη των πάσης φύσεως μηχανόβιων. Στο πλαίσιο του γενικού κοινωνικού ξεχαρβαλώματος (παρά τις ποικίλες κορώνες…) οι αναβάτες που κυκλοφορούν χωρίς κράνος ασφαλείας έχουν σημαντικά αυξηθεί. Ποιος νοιάζεται; Κι εγώ αναγκαστικά αναπολώ τον Δημήτρη Κατσίκα…

Γεια σας και χαρά σας και κάθε καλό στην αφεντιά σας.

(δημοσιεύτηκε στην 125χρονη (1898-2022) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Πέμπτη 31.03.2022, αρ.φύλλου 37.684)

κυκλο-φ-οριακα 943, 19 Σεπτεμβρίου 2018

Καλημέρα καλοί μου συμπολίτες και απανταχού συνέλληνες, που παρακολουθείτε τα κυκλο-φ-οριακα μέσα από το μεγάλο και απέραντο διαδίκτυο – είναι αυτό το τεράστιο πλεονέκτημα της επικοινωνίας, που στη συνέχεια εξελίσσεται σε δυνάστη, όταν κάποιος θεωρεί ότι το διαδίκτυο είναι ο μόνος τρόπος επικοινωνίας. Δυστυχώς νιώθω ότι κατά ‘κει βαδίζουμε, αν δεν έχουμε ήδη φτάσει, όταν βλέπω στα πεζούλια του πάρκου δεκάδες νέα παιδιά, φοιτητές επί το πλείστον, άρα παιδιά με εξ αντικειμένου υψηλό μορφωτικό επίπεδο, να κάθονται έκαστο με το εαυτού κινητό τηλέφωνο στο χέρι και να… ατενίζουν στα βάθη του facebook τις σκέψεις του παιδιού που κάθεται τρία πεζούλια παρακεί!

Διάβασα ότι ξαναβγαίνει σε δημοπρασία η ενοικίαση των χώρων του κτηρίου του λιμένα, στον κεντρικό προβλήτα. Και με ικανοποίηση είδα ότι αυτή τη φορά αποκλείεται στην προκήρυξη η χρήση σούπερ μάρκετ. Την προηγούμενη φορά είχαμε έντονα εναντιωθεί σε μια τέτοια προοπτική, δεν μπορώ να ξέρω πόσο «μέτρησε» αυτό στην τωρινή απόφαση. Πολύ καλά, λοιπόν, θα περιμένουμε το αποτέλεσμα. Επίσης με ικανοποίηση βλέπω να παραμένει χωρίς τραπεζοκαθίσματα το Αχίλλειον, όπου ετοιμάζεται να αρχίσει μία ακόμη κινηματογραφική περίοδος, τόσο από τον Δήμο Βόλου, όσο και από το CineDoc, τον οργανισμό που προβάλλει βραβευμένα ντοκυμαντέρ σε συνεργασία με τον ΔΟΕΠΑΠ-ΔΗΠΕΘΕ. Μαζί, φαντάζομαι, και οι μεταδόσεις των σπουδαίων έργων της Metropolitan Opera από την Νέα Υόρκη. Ας αφήσουμε, λοιπόν, το πολύτιμό μας Αχίλλειον στην ησυχία του. Το Αχίλλειον που «στο τσακ» διασώσαμε τον Ιανουάριο 1991 από το να γίνει ξενοδοχείο (ναι! ναι!, υπήρχε και τόοοοοσο παλιά ο Βόλος…). Δεν χρειάζεται ο Βόλος άλλη μία καφετέρια – έχει πάμπολλες. Ούτε χρειάζεται το έσοδο ο Δήμος, ο οποίος, άλλωστε, καυχάται ότι έχει τεράστια πλεονάσματα. Η παραλία χρειάζεται ελεύθερη την υπέροχη όψη του Αχιλλείου.

Κάτι διάβασα, επίσης, για κάποια αρκετά λεφτά που εγκρίθηκαν στο Δημοτικό Συμβούλιο για το έργο «…της μετατροπής των οδών Καραμπατζάκη και Ζάχου σε ήπιας κυκλοφορίας». Στο ίδιο έργο θεατές, απέναντι σε ανθρώπους που αρνούνται να καταλάβουν (γιατί δεν μπορώ να πιστέψω ότι δεν μπορούν να ξεχωρίσουν δύο γαϊδάρων άχυρα…). Ας το ξαναπούμε λοιπόν, ίσως για χιλιοστή φορά στα τελευταία 30 χρόνια: η οδός Καραμπατζάκη είναι από κατασκευής, το 1994 (υπήρχε και τότε Βόλος και Νέα Ιωνία…), οδός ήπιας κυκλοφορίας. Και δεν χρειάζεται καμία απολύτως «μετατροπή». Από την άλλη πλευρά η οδός Αριστοτέλους Ζάχου πολύ καλά θα κάνει να μετατραπεί σε οδό ήπιας κυκλοφορίας. Αυτό θα είναι ένα έργο για το οποίο η παρούσα στήλη θα πει ευθαρσώς «εύγε»! Οτιδήποτε άλλο σ’ εκείνη την περιοχή θα είναι ένα βλακώδες έγκλημα μίσους. Τελεία (για την ώρα…).

Από την Δευτέρα το απόγευμα γελάω καθώς διάβασα ότι το Εκθεσιακό Κέντρο στο Πεδίο του Άρεως, που επί χρόνια ολόκληρα λειτουργούσε και ως Αθλητικό Κέντρο, το οποίο με απόφαση Δ.Σ.Βόλου 402/2015 είχε μετονομαστεί σε «Εκθεσιακό-Συνεδριακό και Πολιτιστικό Κέντρο Βόλου» και δαπανήθηκε ποσόν γύρω στις 500.000 € για την μετατροπή του, ξανα-μετονομάστηκε σε «Εκθεσιακό Πολυχώρο Δήμου Βόλου» με μια τουλάχιστον περίεργη αιτιολόγηση-επιχειρηματολογία. Αυτά. Στις 01.11.2017 και στις 16.05.2018 η στήλη είχε ρητά εναντιωθεί σε κάθε αλλαγή χρήσης αυτού του χώρου, που στερεί έναν εξαίρετο Αθλητικό Χώρο από τα παιδιά των Δυτικών Συνοικιών και από μία σειρά σωματείων που αγωνίζονται να υπάρχουν.

Και μετά τη μεγάλη επιτυχία του «Άξιον Εστί» στο ανοιχτό Δημοτικό Θέατρο Βόλου «Μελίνα Μερκούρη», έχουμε να περιμένουμε Αντώνη Ρέμο και Ελένη Φουρέιρα παρέα με τη συμφωνική ορχήστρα του Δημοτικού Ωδείου Βόλου, τα δικά μας παιδιά, για να χαρεί ο κόσμος. Και καλή ακουστική. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στη βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 19.09.2018, αρ. φύλλου 36.620)

κυκλο-φ-οριακα 877 15 Φεβρουαρίου 2017

Θ.Βρυζάκης: Η Έξοδος του Μεσολογγίου

15 πήγε ο κουτσοφλέβαρος, καλημέρα και πάλι συμπολίτες. Εδώ είμαστε, στο μετερίζι του σχολιασμού της επικαιρότητας στον τόπο μας, στον έντυπο και ενυπόγραφο λόγο, που σέβεται τον εαυτό του πρώτα και τον περίγυρό του ύστερα. Αυτό εμείς το θεωρούμε κατάκτηση και κέρδος μας, τιμή μας και καμάρι μας. Και θλίβεται η ψυχή μας με τα όσα υποχρεωνόμαστε να διαβάζουμε στο διαδίκτυο, το οποίο κάποιοι χρησιμοποιούν ως αποθετήριο για τον βόρβορο που κρύβει η ψυχή τους. Κρίμα.

Ύστερα είναι και η γλώσσα, ή μάλλον η α-γλωσσία, η άγνοια, η αμάθεια και η ημιμάθεια, εδώ να δεις πόσο αχός βαρύς ακούγεται πολλά τουφέκια πέφτουν (sic!). «(έπεσε) Καταρακτώδεις και πολύ βροχή», «φαίνετε ότι όλα πάνε καλά», «πρόταση υποψηφιότητας του επικεφαλούς της παράταξης Μηχανικών» αλλά και «πρόταση υποψηφιότητας της επικεφαλούς της παράταξης» (ένας και μία επικεφαλής παρατάξεων Μηχανικών, στις πρόσφατες εκλογικές διαδικασίες στο ΤΕΕ Μαγνησίας – πώς λέμε ο,η ασφαλής-του,της ασφαλούς, έτσι και του,της επικεφαλούς (!!) κι ο Θεός βοηθός. Όσο πάει και χειρότερα γίνονται τα πράματα. Και δεν φταίει το σχολείο, το σχολείο κάνει ό,τι μπορεί μέσα σ’ αυτήν την λαίλαπα του διαδικτύου.

κυκλο-φ-οριακα 858 31 Αυγούστου 2016

από εκεί αρχίζει το χάος ...

«Από Αύγουστο χειμώνα κι από Μάρτη καλοκαίρι»; Όχι κυρία μου, δεν το δεχόμαστε, κάνουν και οι αθάνατες ελληνικές παροιμίες λάθος. Μια χαρά καλοκαιρινός μήνας είναι κι ο Σεπτέμβρης, απλώς είναι μήνας «ανασυγκρότησης». Μήνας σχεδίων – πολλά από τα οποία επανέρχονται ως τέτοια εδώ και αρκετούς Σεπτέμβρηδες…

Και μήνας επιστροφών. Στην πόλη, στα θρανία, στις επιχειρήσεις, στον ΕΝΦΙΑ ή/και στην ΔΕΗ («είδες η ΔΕΗ;» μετά από πόσα χρόνια επανήλθε στις οθόνες μας αυτό το πανέξυπνο σύνθημα;), επιστροφή στην χορωδία μας, επιστροφές γενικώς για τους παλαιότερους, έναρξη για τους νέους μαθητές και φοιτητές.

Φέτος περιμένουμε κι ένα καινούργιο τηλεοπτικό τοπίο στην καινούργια χρονιά, καθώς ο διαγωνισμός για την κατοχύρωση των τεσσάρων (4) τηλεοπτικών συχνοτήτων πανελλαδικής εμβέλειας ξεκίνησε ήδη χθες Τρίτη 30 Αυγούστου 2016 (καταγραφή για την Ιστορία) με οκτώ (8) διεκδικητές – ο ένας στους δύο κερδίζει. Και ναι μεν γκρίνια και πολιτικές δηλώσεις και ενστάσεις και προσφυγές και αλληλομαχαιρώματα και πλήθος βλακείες στα τηλεκαφενεία από σχετικά σχετικούς και παντελώς άσχετους, αλλά Τρίτη πρωί όλοι οι μεγάλοι διεκδικητές-αστέρες στην ουρά μπροστά απ’ το φυλάκιο της πύλης να πάρουν το καρτελάκι τους, με τη βαλιτσούλα τους ή το σακβουαγιάζ τους σαν να πηγαίνανε σε εκδρομή. Μια χαρά, με υπομονή, τάξη και ασφάλεια, σαν πρωτάκια την πρώτη μέρα στο σχολείο. Πολύ, μα πάρα πολύ μου άρεσε αυτή η εικόνα, συμπολίτες, μετά από 27 ολόκληρα χρόνια πλήρους ασυδοσίας...