Γεια σας παιδιά...

Ύστερα πέρασαν οι μέρες...
Τα κυκλο-φ-οριακά δεν ξαναφάνηκαν στις σελίδες της βολιώτικης "Θεσσαλίας" και κανείς "εκ των έσω" δεν ενδιαφέρθηκε να μάθει γιατί και πώς.
Ήταν και η τρόικα εδώ, σκληρές διαπραγματεύσεις διεξάγονταν, ίσως ήταν απασχολημένοι οι άνθρωποι, ποιος μπορεί να ξέρει;
Εμείς εξακολουθούμε, σε πείσμα όλων, να υπάρχουμε...
Και να ψάχνουμε τις ωραίες στιγμές μέσα στην καθημερινή μαυρίλα.

Ωραίες στιγμές μας προσφέρει, εδώ και χρόνια, το Μουσικό Σχολείο Βόλου.
Το κείμενο, που δημοσιεύτηκε στην τοπική εφημερίδα "Ταχυδρόμος" στις 07.04.2013, τα λέει, πιστεύω, όλα:

Γεια σας παιδιά…

…Παιδιά του Μουσικού Σχολείου Βόλου. Για μία ακόμη φορά γεμίσατε την ψυχή μας με φως, γεμίσατε τούτη την πόλη με πολιτισμό.

2 και 3 Απριλίου 2013, στην αίθουσα της Παλαιάς Ηλεκτρικής Εταιρείας, συναυλία-αφιέρωμα στην θεία μουσική του Μάνου Χατζιδάκι. Μετά από τον κινηματογραφικό Μίκη Θεοδωράκη, το συνολικό έργο του Σταύρου Ξαρχάκου, την διαδρομή του Γιώργου Νταλάρα, την ανάμνηση της Σμύρνης πέρυσι, στα 90 χρόνια από την καταστροφή, σειρά φέτος είχε ο Μάνος.

Μία ορχήστρα μουσικής δωματίου με 28 όργανα, μία χορωδία με 72 εφηβικές φωνές και 15 σολίστ τραγουδιστές επί σκηνής – μία μουσική πανδαισία, με τον γενικό τίτλο «Ο Μάνος Χατζιδάκις στην οδό νεανικών ονείρων». Από την πιανιστική Μικρή Λευκή Αχιβάδα και την Λαϊκή Ζωγραφιά της Αρχόντισσας του 1954, στα συμφωνικά σύννεφα και την προσωπογραφία της μητέρας από το Χαμόγελο της Τζοκόντας του 1965. Από την Βουλή των Ορνίθων, επίσης του 1965, και το κρυμμένο μυστικό της Αλίκης Βουγιουκλάκη, στον αητό χωρίς φτερά, στον χορευτικό ηθοποιό του Δημήτρη Χορν, στην Αμπελιώτισσα του Καπετάν Μιχάλη. Δύσκολα κομμάτια, απαιτητικά και για τα όργανα και για τους τραγουδιστές – τίποτε δεν είναι εύκολο στις συνθέσεις του Χατζιδάκι. Στο κλείσιμο, τα τιμημένα με όσκαρ Παιδιά του Πειραιά.

Εξαιρετικά τα Παιδιά του Βόλου. Και το επίσης εξαιρετικό είναι ότι ενώ κάθε χρόνο η σύνθεση των σχημάτων και των σολίστ αλλάζει (υποχρεωτικά, αφού τα παιδιά μεγαλώνουν κι ανοίγουν γι’ αλλού τα φτερά τους και καινούργια παιδιά παίρνουν την σκυτάλη της γνώσης και της δημιουργίας), η ποιότητα παραμένει ίδια, στα ίδια υψηλά επίπεδα.

Το Σχολείο είναι που παραμένει όλα τα χρόνια στα ίδια υψηλά επίπεδα. Κι αυτουνού η σύνθεση αλλάζει, όμως οι γενικές αρχές παραμένουν αναλλοίωτες: «υπάρχει μια δίψα, υπάρχει μι’ αγάπη, υπάρχει μια έκσταση…» όπως θα ‘λεγε και ο Σεφέρης. Ένα Σχολείο, που κάθε μέρα αποδεικνύει ότι η Δημόσια Εκπαίδευση στην χώρα μας έχει τις δυνατότητες, με λίγα μέσα και πολλή θέληση, να κάνει θαύματα, δίνοντας στα Ελληνόπουλα γνώση κι αγάπη για τον τόπο τους. Γιατί η μουσική και το τραγούδι, που διαιωνίζουν τους ζώντες ήχους και την ζώσα γλώσσα των Ελλήνων, είναι γνώση υψηλής αξίας, υψηλότερης, κατά την γνώμη μας – και μη προς κακοφανισμό κανενός, παρακαλώ –, από πολλά άλλα σχολικά μαθήματα.

Συγχαρητήρια, λοιπόν. Στους Δασκάλους-Μύστες, στην Κυρία Διευθύντρια, στον Σύλλογο Γονέων, που στέκεται πάντα αρωγός και, κυρίως, στα Παιδιά.

Γεια σας ωραία Παιδιά του Μουσικού Σχολείου Βόλου!