κυκλο-φ-οριακα 1032, 28 Οκτωβρίου 2020

 

Έφεδρος Υπολοχαγός ΠΖ Σκυργιάννης Αντώνιος (1940)

Καλημέρα Συμπολίτες και απανταχού Αναγνώστες. Η 28^η Οκτωβρίου 2020, θα μείνει στην Ελληνική Ιστορία ως η επέτειος του «ΟΧΙ» του Ελληνικού Λαού στους ξένους εισβολείς του 2^ου Παγκοσμίου Πολέμου που δεν τιμήθηκε όπως της πρέπει λόγω μιας επικίνδυνης πανδημίας. Όμως εμείς εδώ, στα κυκλο-φ-οριακά, θα τιμήσουμε αυτό το ένδοξο «ΟΧΙ» με μια μικρή αναφορά στην συμμετοχή ενός δικού μας ανθρώπου σ’ αυτόν τον αμυντικό πόλεμο στα βουνά της Πίνδου και της Βόρειας Ηπείρου, ενάντια στις μεραρχίες του Ντούτσε. Πιθανότατα δεν ήταν «ήρωας», ο ίδιος δεν μου μίλησε ποτέ για εκείνη την περίοδο, ό,τι ξέρω είναι γραμμένο σε χαρτιά, που τα φύλαγε τακτοποιημένα σε κουτιά από πουκάμισα η σύζυγος κι εγώ τα βρήκα στο βάθος μιας ντουλάπας, όταν αμφότεροι είχαν φύγει για το χωρίς επιστροφή ταξίδι. Είναι βέβαιο ότι ήταν ένας εγγράμματος Έλληνας πολίτης, που κλήθηκε να υπερασπιστεί τα πατρώα εδάφη και ανταποκρίθηκε σ’ αυτό το ύψιστο καθήκον όσο καλύτερα μπορούσε.

Ο Αντώνιος Σκυργιάννης του Δημητρίου και της Βικτωρίας γεννήθηκε στον Βόλο στις 28 Οκτωβρίου 1906 (μετά την παρέλαση εμείς γιορτάζαμε πάντα τα γενέθλια του πατέρα…). Στρατεύθηκε στις 18.11.1926 στο 4^ο Σύνταγμα Πεζικού, στην Λάρισα, πέρασε Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών, στις 08.11.1927 ονομάστηκε Έφεδρος Ανθυπολοχαγός Πεζικού και στις 17.03.1928 απολύθηκε. Επανήλθε για μετεκπαίδευση το 1937 και στις 11.09.1940. Η κήρυξη του πολέμου τον βρήκε Έφεδρο Ανθυπολοχαγό στον 6^ο Λόχο του 2^ου Τάγματος του 4^ου Συντάγματος Πεζικού και στις 06.12.1940 προήχθη σε Έφεδρο Υπολοχαγό – «ο πιο όμορφος Αξιωματικός του Στρατού» έλεγε η μητέρα. Έφυγε κατ’ ευθείαν από την Λάρισα για το μέτωπο και έλαβε μέρος σε όλες τις μάχες που έδωσε ο Λόχος του εναντίον των Ιταλών και συγκεκριμένα (σύμφωνα με έγγραφο του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης από 27.05.1941 και δικά του έγγραφα):

Από 03.11.1940 έως 05.01.1941 ως Διμοιρίτης: Βοβούσα - διάφορες τοποθεσίες "εντός του Ελληνικού εδάφους, ων τα ονόματα μοι διαφεύγουσι" - Κόνιτσα (Προφήτης Ηλίας) - Δίδυμοι λόφοι - Ύψωμα 1150 (Αλή Ποστεβάν) - Ύψωμα 1067 - Ύψωμα 850 (Κλεισούρας).

Από 05.01.1941 έως 15.01.1941 ως Διοικητής του 6ου Λόχου: Ύψωμα 853 Β.Δ. Κλεισούρας

Από 16.01.1941 έως 23.01.1941 ως Διοικητής του 6ου Λόχου: Ύψωμα 1308 (Τρεμπεσίνας)

Από 15.02.1941 έως 23.03.1941 ως Διοικητής του 6ου Λόχου, αποσπασμένου στο 16ο Σύνταγμα Πεζικού: «τις εν αμυντική γραμμή των προφυλακών» Υψώματος 1060 (Τρεμπεσίνας)

Από 24.03.1941 έως 24.04.1941 ως Διμοιρίτης: Ύψωμα 1403 (Μέτωπον Κορυτσάς)

Στις 01.05.1941 «εθεωρήθη απολυθείς» λόγω της κατάρρευσης του μετώπου μετά την γερμανική εισβολή και στις 08.05.1941 συμμετείχε στην διάλυση του 4^ου Συντάγματος Πεζικού στην Λάρισα.

Για τις υπηρεσίες του προς την Πατρίδα τιμήθηκε (με δικά του λόγια):

Α) Δια του Πολεμικού Σταυρού Γ Τάξεως μετά Στέμματος, 428/44 ΕΔΥΕΑ τον οποίον και παρέλαβον. Η εγκύκλιος αναφέρει ότι το παράσημο απονέμεται «δια την ηρωικήν του προσπάθειαν κατά τας επιχειρήσεις» Β) Δια Χρυσού Σταυρού κατά δημοσίευμα της εφημερίδος ΕΘΝΟΣ κατά Αύγουστον 1947 πλην όμως τον οποίον δεν παρέλαβον διότι δεν υδηνήθην να ανεύρω την σχετικήν διαταγήν Υ.Σ. δια της οποίας απενέμετο ούτος, να τον ζητήσω αρμοδίως" – ταραγμένες εποχές, λέω εγώ, τι ψάχνεις...

Μετά την διάλυση του Συντάγματος επέστρεψε στον Βόλο και στο εργοστάσιο Γκλαβάνη, παντρεύτηκε την κοπέλα-συνάδελφο στο εργοστάσιο, με την οποία αλληλογραφούσε από το μέτωπο (δεκάδες τα λογοκριμένα επιστολικά δελτάρια, διάσπαρτα με διακριτικά μισόλογα αγάπης…), έδωσε ζωή σε δύο αγόρια, πρόλαβε τέσσερα εγγόνια και απεβίωσε στις 4 Ιουλίου 2002 (96 ετών).

Ήταν ένας από τους πολλούς ήρωες που πολέμησαν σαν Έλληνες, όπως είπε ο κύριος Τσώρτσιλ. Αυτούς που διέλυσαν τους φασίστες με τα φτερά και καθυστέρησαν τους σιδερόφρακτους ναζιστές. Τιμή και Δόξα.

Μέρα που είναι σήμερα, να τους θυμόμαστε όλους. Να μην τους ξεχάσουμε ποτέ. Γεια σας.

Στην φωτογραφία ο Έφεδρος Υπολοχαγός ΠΖ Αντώνιος Σκυργιάννης (1940).

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 28.10.2020, αρ.φύλλου 37.257) 

κυκλο-φ-οριακα 1031, 21 Οκτωβρίου 2020

...και του χρόονου με υγεία!

 Όχι! δεν μας  φτάνει η τουρκική προκλητικότητα και το ανάλογο ευρωπαϊκό θέατρο του παραλόγου, δεν μας φτάνει η πανδημία του CoViD-19, που φέρνει όλο και πιο κοντά το οριστικό λοκντάουν, δεν μας φτάνει η παντελώς απαράδεκτη κυρία εισαγγελεύς στην δίκη της Χρυσής Αυγής, δεν μας φτάνει που πνίγονται άνθρωποι στο εξαίρετο δημιούργημα του Καρά Τεπέ, στην Λέσβο, έχουμε και τις κακουργηματικού χαρακτήρος επιθέσεις που δέχεται η αστυνομία του κυρίου Χρυσοχοΐδη από δεκατετράχρονους μαθητές – τέσσερις μέρες στα κρατητήρια της ΓΑΔΑ για να μάθουν, οι κακούργοι…

Καλημέρα Φίλοι Αναγνώστες. Αν αισθάνεστε ότι πνίγεστε, είτε με, είτε, κυρίως, χωρίς μάσκα προστασίας να σκέφτεστε ότι δεν είστε μόνοι, πολλοί πνιγόμαστε. Αν πάλι τα βρίσκετε όμορφα κι ωραία όλα αυτά έχετε κάθε δικαίωμα να παραμείνετε ευτυχείς.

Και επειδή τα έχουμε αφήσει λίγο πίσω, ας πάμε στα καθ’ ημάς:

α) Ευλογήθηκε με έναν μοριακό αναλυτή δειγμάτων DNA το Αχιλλοπούλειο Νοσοκομείο του Βόλου – παρ’ όλο που δεν το χρειαζόταν, σύμφωνα με τον κύριο βουλευτή του κυβερνώντος κόμματος – όμως λόγω ανέχειας αντιδραστηρίων θα γίνονται μόνον 10 έλεγχοι ημερησίως – τέτοια γαλαντομία!

β) Ξεκίνησαν από 15 Οκτωβρίου να τοποθετούνται αρμοδίως τα εορταστικά και πολύ ακριβά λαμπιόνια. Παράλληλα συνεχίζονται οι αποκεφαλισμοί δέντρων και κάποιοι ισχυρίζονται ότι οι ανάδοχοι εργολάβοι πληρώνονται σε είδος, με τα ξύλα που αποκομίζουν – εγώ δεν το πιστεύω. Ταυτοχρόνως περνώ έξω από το εκθεσιακό μπουζουξίδικο στο Πεδίο Άρεως, που στέκει «έρμο και σκότεινο» περιμένοντας το επόμενο μπουζουκο-ιβέντ (event), το οποίο φέτος μάλλον δεν θα προκύψει – πιο λάθος επέμβαση δεν έχουν κάνει τα ξεφτέρια της Αρχής όλα τα τελευταία χρόνια. (σσ. έρμο στα λευκαδίτικα σημαίνει ταλαίπωρο, άθλιο…).

γ) Συνεχίζεται το έργο στις οδούς Ογλ και Μαυροκορδάτου, η Τοπάλη ολοκληρώθηκε, σταδιακά και σιγά-σιγά ο διαχρονικός Δήμος Βόλου υλοποιεί το δικό μας σχέδιο για το κέντρο της πόλης, σύμφωνα με την απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου 282/2007 «Γενικές Αρχές για μια Βιώσιμη Κινητικότητα στην Πόλη του Βόλου», 2^ος Άξονας Δράσης: «Ελεύθερη ροή στις αρτηρίες – ήπια κυκλοφορία στους δρόμους του κέντρου», μόνο, βέβαια, ως προς το σκέλος της ήπιας κυκλοφορίας, γιατί δεν μπορεί κανείς να μιλά για «ελεύθερη ροή» στις αρτηρίες, όπου γίνεται «το έλα να δεις», παρά την ενεργοποίηση και της Δημοτικής Αστυνομίας

δ) Θεωρώ λάθος τους κυβόλιθους στην οδό Πλαστήρα, έξω από την Αγία Τριάδα, στη θέση του «ιστορικού» πλακόστρωτου με πλάκες Πηλίου, που είχε κατασκευαστεί στο πλαίσιο της Πλατείας Αναύρου, έργο της Ήβης Αγγελοπούλου επί Δημαρχίας Κουντούρη το 1989-90. Αυτό το πλακόστρωτο, από Αθανασάκη (Μουσείο) μέχρι Τσιτσιλιάνου (Αγία Τριάδα) επρόκειτο να είναι πεζόδρομος και για μερικά χρόνια λειτούργησε έτσι, ύστερα το κατέλαβε κι αυτό το αυτοκίνητο και σιγά-σιγά, όπως ήταν αναμενόμενο, οι πλάκες έσπασαν. Αντί λοιπόν να αντικατασταθούν με πλάκες προτιμήθηκαν οι κυβόλιθοι, οι οποίοι και αισθητικά δεν ταιριάζουν αλλά και πολύ σύντομα θα αρχίσουν να μετακινούνται, όσο καλά κι αν φαίνονται στερεωμένοι σήμερα.

ε) Με το parking στην Φιλελλήνων δεν έχω καταλάβει ακριβώς τι γίνεται. Ενώ η κατασκευή προχωρεί καλώς, κατά πώς φαίνεται, και βρέθηκε και ο ανάδοχος λειτουργίας για 12 χρόνια, ακούω ότι χρειάζεται κάποια σημαντική τροποποίηση της πολεοδομικής άδειας – δεν γνωρίζω τον λόγο!

Αυτά ως προς αυτά τα διάφορα ή αδιάφορα. Υπάρχουν όμως και ευχάριστα γεγονότα. Όπως είχε επιτακτικά ζητήσει ο πρόεδρος της ΠΑΕ ΝΠΣ Βόλος, Δευτέρα απόγευμα η Κυβέρνηση έβγαλε ανακοίνωση ότι πλέον οι ποδοσφαιρικοί αγώνες θα διεξάγονται με παρουσία φιλάθλων, και όλοι οι σχετικοί πανηγύρισαν δεόντως. Τρίτη πρωί ο Μωυσής – Πρωθυπουργός ανακάλεσε την απόφαση της δικής του Κυβέρνησης! Χωρίς να απολύσει ούτε τον αρμόδιο Υφυπουργό, ούτε την Επιτροπή των Λοιμωξιολόγων, που (υποτίθεται ότι) έδωσε το «έχει καλώς». Τσίρκο, για να γελάει ο κόσμος!

Χαμογελάτε, συμπολίτες, είναι μεταδοτικό. Γεια σας.

Στην φωτογραφία … και του χρόνου, να ‘μαστε καλά!

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 21.10.2020, αρ.φύλλου 37.251) 

Μικρή, οφειλόμενη, αναφορά στον Κώστα Καρανικολό.

 

Η ασπρόμαυρη φωτογραφία με τους συμμαθητές τραβήχτηκε τον Σεπτέμβριο του 1972 στην αυλή του σπιτιού μου, στον Βόλο, λίγες ώρες πριν το «Ακρόπολις Εξπρές» με ταξιδέψει στην (Δυτική) Γερμανία για σπουδές. Δεξιά είναι ο Τάσος Σφυάκης, δίπλα του εγώ, δίπλα ο Σούλης Τσέτας και στην άκρη αριστερά ο Κώστας Καρανικολός.

Ο Κώστας Καρανικολός του Αλεξάνδρου και της Μαρίας έφυγε από κοντά μας την Παρασκευή 2 Οκτωβρίου 2020 και ενταφιάστηκε την ίδια μέρα στο Νέο Κοιμητήριο, στη θέση «Κούκος», με μέριμνα της συζύγου του Φρόης Γαλανούλη. Τελειώσαμε μαζί το 2^ο Γυμνάσιο Αρρένων, γίναμε και οι δυο Πολιτικοί Μηχανικοί, ο Κώστας στο Μετσόβιο κι εγώ στην Καρλσρούη, την αλληλογραφία μας την έχω φυλαγμένη. Ο γάμος του Κώστα και της Φρόης ήταν αποτέλεσμα σφοδρού έρωτα.

Ο Κώστας άσκησε για πολύ λίγο το τυπικό επάγγελμα του Πολιτικού Μηχανικού. Από φοιτητής είχε «μαγευτεί» από τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, συνέχισε αταλάντευτα μέχρι το τέλος να ασχολείται με την πληροφορική τεχνολογία και να έχει στην κατοχή του τα καλύτερα μηχανήματα. Κι όταν ένα μηχάνημα «πάλιωνε» (μόνο ο Κώστας καταλάβαινε την σημασία αυτής της λέξης…) το έδινε σ’ εμένα, κι είναι κάποια που εγώ τα χρησιμοποιώ εδώ και τουλάχιστον μια δεκαετία!

Πολύ νωρίς εντάχθηκε στο δυναμικό των εκδόσεων «Κλειδάριθμος», που ειδικεύεται στα τεχνικά βιβλία παντός είδους. Ήταν η εποχή που οι οικιακοί υπολογιστές έμπαιναν αργά αλλά σταθερά στη ζωή των Ελλήνων και υπήρχε τεράστια ανάγκη για εγχειρίδια χρήσης τόσο των συσκευών όσων και των προγραμμάτων λειτουργίας, όπως π.χ. το περίφημο DOS της Microsoft. Ο Κώστας, με τα αγγλικά επιπέδου proficiency που είχε μάθει από τον μεγάλο δάσκαλο Άλκη Μαργαρίτη ξεκίνησε να μεταφράζει τα εγχειρίδια της Microsoft. Με την αφοσίωση και τον ζήλο που πάντα τον διέκρινε γρήγορα έφτασε να ανήκει στην επίλεκτη μικρή ομάδα των Ελλήνων επιστημόνων που έφτιαξαν την ελληνική ορολογία για τους οικιακούς ηλεκτρονικούς υπολογιστές, την οποία ορολογία στη συνέχεια ενσωμάτωσε η Microsoft στα «Παράθυρα» της, τα επονομαζόμενα και Windows!

Εγώ θα το πω κι ας παρεξηγηθώ: αγγλικά όπως ο Κώστας ελάχιστοι Έλληνες ξέρουν. Γι’ αυτό, στα χρόνια που ακολούθησαν μέχρι και πριν λίγο στράφηκε και στην μετάφραση και επιμέλεια λογοτεχνικών βιβλίων, πάντα στο πλαίσιο των εκδόσεων «Κλειδάριθμος», με τον ιδιοκτήτη των οποίων ήταν από το Πολυτεχνείο ακόμη φίλοι, με το «φ» κεφαλαίο.

Ο Κώστας και η Φρόη ζούσαν στην Αθήνα. Σποραδικά έρχονταν στον Βόλο και πάντα βρισκόμασταν. Το 2006 πήραν τη μεγάλη απόφαση, εγκαταστάθηκαν στον Βόλο. Το διαδίκτυο έγινε πια ο στενός συνεργάτης του Κώστα, που απρόσκοπτα συνέχισε την συνεργασία με τον «Κλειδάριθμο». Και ξεκίνησε την εξερεύνηση του Πηλίου.

Ο Κώστας ό,τι έκανε το έκανε πάντα με ευσυνειδησία, ακρίβεια και πάθος. Το ίδιο έκανε και με το Πήλιο. Μεθοδικά, με σχέδιο, και με τη βοήθεια, πάλι, της τεχνολογίας προγραμμάτιζε τις εξορμήσεις του στο βουνό με παρέα ή, πολύ συχνότερα, μόνος. Δεν άφησε μονοπάτι για μονοπάτι απάτητο, σε κάποια εύκολα με πήρε κι εμένα μαζί, ύστερα γνωρίστηκε με γυμναστές «γερά πόδια», κατά την ορειβατική ορολογία, κι έφυγε μακριά, έφτασε να κάνει 34 χιλιόμετρα συνεχή πορεία! Και σε όλες τις πορείες απαραίτητη σύντροφος μία από τις πολλές φωτογραφικές μηχανές που είχε – κάποιες ιδιαίτερες, ιστορικές, συλλεκτικές και πανάκριβες. Πολλές χιλιάδες η «κληρονομιά» του σε φωτογραφίες κάθε τεχνολογίας.

Νους υγιής εν σώματι υγιή, η απόλυτη ενσάρκωση, ο Κώστας.

Βρισκόμασταν κάθε Παρασκευή μεσημέρι στην «Όστρια» (εγώ κατά κανόνα «σκαστός» από τη δουλειά…) για καφεδάκι και ανασκόπηση των τελευταίων γεγονότων – χώρια τα τηλεφωνήματα, τα μηνύματα και οι άλλοι σύγχρονοι τρόποι επικοινωνίας, τα «έξτρα» βραδινά, οι επισκέψεις. Συζητούσαμε χωρίς πάντα να συμφωνούμε, επί παντός του επιστητού, ο Κώστας ήταν κινητή εγκυκλοπαίδεια.

Από τότε που ξεκίνησε η μαύρη αρρώστια, αυτή η αναθεματισμένη «ατροφία κινητικού νευρώνα», δεν ειδωθήκαμε ξανά, μόνο μηνύματα ανταλλάσσαμε. Δεν ήθελε και δεν ήθελα. Απλώς περιμέναμε και οι δυο το τέλος κι εγώ ενημερωνόμουν από την Φρόη και τον Μιχάλη.

Άλλο τι δεν έχω να προσθέσω. Περιμένω κάποια στιγμή να λάβω φωτογραφία απ’ τον Παράδεισο, γιατί δεν μπορεί, κάποια κάμερα θα ‘χει πάρει μαζί του. Μαζί με όλη μου την αγάπη.

Χαράλαμπος Α. Σκυργιάννης

Βόλος, 16 Οκτωβρίου 2020

κυκλο-φ-οριακα 1030, 15 Οκτωβρίου 2020

 

η Ελλάδα των διοδίων

Καλημέρα συμπολίτες, πάλι εδώ είμαστε. Με γνωστές, πλέον, τις ποινές για τα μέλη της εγκληματικής οργάνωσης, με το Oruc Reis (καπετάν Όρουτς, ο μεγαλύτερος αδερφός του περισσότερο διάσημου ναυάρχου Hayreddin Barbarossa, κυρίαρχου της Μεσογείου στα μέσα του 16^ου αιώνα) να κάνει «έρευνες» ανοιχτά του Καστελόριζου, την Τουρκία να ανοίγει την Αμμόχωστο και την  Ευρωπαϊκή μας Ένωση να σφυρίζει αδιάφορους σκοπούς βαδίζουμε στα πεπρωμένα της φυλής μας. Με τον κορωνοϊό πάντοτε παρόντα και τα υγειονομικά πρωτόκολλα όλο και πιο μπερδεμένα – τώρα και με χρωματιστό χάρτη, διαφορετικών επιπέδων επιτήρησης, μέχρι να φτάσουμε στο νέο lock down…

Ένας πολύ καλός παιδικός φίλος και συμμαθητής «έφυγε» τις προηγούμενες μέρες, χτυπημένος άγρια από κάτι πιο βάρβαρο από τον κορωνοϊό: ατροφία κινητικού νευρώνα. Ένα νόσημα που δίνει περίπου δύο χρόνια ζωής από την ώρα της διάγνωσης, και μάλιστα πολύ δύσκολης ζωής, όπου κάθε κινούμενο μέλος του σώματος σταδιακά ατροφεί. Πριν από αυτή τη διάγνωση ο Κώστας είχε σπουδάσει Πολιτικός Μηχανικός στο ΕΜΠ, είχε παντρευτεί, είχε περπατήσει όλα τα μονοπάτια του Πηλίου και των περισσότερων ελληνικών βουνών, είχε φωτογραφήσει δυο και τρεις φορές ολόκληρη την Ελλάδα, είχε μεταφράσει στα ελληνικά πολλά αγγλικά βιβλία και τα περισσότερα εγχειρίδια της Microsoft, ήταν ένας από τους πολύ λίγους επιστήμονες που έφτιαξαν την ελληνική ορολογία των ηλεκτρονικών υπολογιστών. Αν υπάρχει «άδικος θάνατος» ο δικός του ήταν ένας. Κώστας Καρανικολός το όνομά του, στην καρδιά μου για πάντα.

Την περασμένη εβδομάδα σας περιέγραψα αδρά μια περιήγηση στους ελληνικούς αυτοκινητοδρόμους. Σ’ αυτή την περιήγηση δεν θυμάμαι πόσες φορές περάσαμε από διόδια. Διόδια παντού, στους ακριβούς μας δρόμους. Δύο παρατηρήσεις: α) το ακριβότερο διόδιο σε όλη την Ελλάδα είναι στο Μοσχοχώρι, στο τμήμα του αυτοκινητοδρόμου Α1 (Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου) μεταξύ Βόλου και Λάρισας – δεν μπορεί όποιος κι όποιος να επισκέπτεται την πρωτεύουσα της Θεσσαλίας, έδρα του Υπάτου Περιφερειάρχου πασών των ανθρωπίνων κοινοτήτων β) τα κατάφεραν, επιτέλους! Από την Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2020 ενοποιούνται τα συστήματα ηλεκτρονικών πομποδεκτών των διαφόρων εταιρειών που λειτουργούν τους αυτοκινητοδρόμους. Δεν ξέρω πόσο σας ενδιαφέρει προσωπικά αυτό το θέμα, όμως ενδιαφέρει πάρα πολλούς ανθρώπους που ταξιδεύουν σε πολλούς δρόμους, αλλάζοντας εταιρείες, ενδιαφέρει τα υπεραστικά ΚΤΕΛ, ενδιαφέρει τα φορτηγά. Για να καταλάβετε όσοι δεν το ξέρετε το θέμα, αυτοί οι πομποδέκτες επιτρέπουν να περνάει το όχημα από τα διόδια χωρίς να χρειάζεται να σταματήσει και να πληρώσει στον υπάλληλο, έχει πληρώσει εκ των προτέρων και ένα ηλεκτρονικό σύστημα αφαιρεί αυτομάτως το ποσόν. Αυτό κάνει τις διελεύσεις πιο εύκολες. Σήμερα από εδώ μέχρι την Αθήνα λειτουργούν τρεις διαφορετικές εταιρείες: Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου, Κεντρική Οδός, Νέα Οδός. Αν θέλει ένας οδηγός να εκμεταλλευτεί το πλεονέκτημα των ηλεκτρονικών διελεύσεων σήμερα πρέπει να έχει τρία διαφορετικά μαραφέτια. Επιτέλους κατάφεραν και συνεννοήθηκαν (ποτέ δεν ήταν δύσκολο…) και από 04.11.2020 θα αρκεί ένας πομποδέκτης και οι τρεις εταιρείες θα τα βρίσκουν μεττά μεταξύ τους.

Τέτοια πρόοδος, στον 21^ο αιώνα. Αλλά τα 4 € για την Λάρισα δεν πρόκειται να αλλάξουν…

Σας έγραψα και για τις 73 σήραγγες της Εγνατίας Οδού που διαπερνούν τα όρη της Πίνδου και για την υποθαλάσσια σήραγγα Άκτιο-Πρέβεζα. Αλλά έχουμε κι εμείς, εδώ, μια σηραγγούλα, 530 μ. που διαπερνά το όρος Γορίτσα και είναι πολύ χρήσιμη. Τελευταία δεν βλέπω αναμμένες τις πινακίδες μεταβλητών μηνυμάτων, μόνο το πράσινο βέλος και το κόκκινο Χ βλέπω – κάποτε ήξερα, τώρα δεν ξέρω ποιος διαχειρίζεται/εποπτεύει την σήραγγα. Και δεν είναι για παιχνίδι αυτά τα πράγματα.

Κρούσμα κορωνοϊού στο Δημαρχείο του Βόλου και μια απαράδεκτη ανακοίνωση του προέδρου της ΠΑΕ ΝΠΣ Βόλος και δημάρχου, που εκφράζει μίσος για τους εργαζόμενους ανθρώπους αυτής της πόλης. Ας είμαστε καλά να αντέχουμε.

Και μια τελευταία διαπίστωση, «με πολλούς αποδέκτες», που λένε και οι καλοί δημοσιογράφοι. Από την ιστορική ακρούλα της οραματικής αριστεράς μέχρι την άκρη της φιλελεύθερης δεξιάς ο δρόμος είναι σπαρμένος με συμφέροντα. Και με ακριβά διόδια βεβαίως-βεβαίως. Με το συμπάθιο, συμπολίτες και απανταχού αναγνώστες.

Έχετε την αγάπη μου, γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Πέμπτη 15.10.2020, αρ.φύλλου 37.246) 

κυκλο-φ-οριακα 1029, 9 Οκτωβρίου 2020

Εγκληματική Οργάνωση και «με τη βούλα», πλέον. Ναι! για την «Χρυσή Αυγή» λέω, και είναι η πρώτη φορά που γράφω ολόκληρο αυτό το όνομα, όποτε το χρειάστηκα ως τώρα έγραφα απλώς «ΧΑ». Για την «Χρυσή Αυγή», που ήρθε σαν μαύρο σύννεφο στα χρόνια των μνημονίων σε μια Ελλάδα που παραπατούσε και κατέλαβε χώρο στο Κοινοβούλιο και στους δρόμους. Και στα δυο έδειξε το πραγματικό της πρόσωπο, αλλά χρειάστηκε ένα νεκρό παιδί, μια δίκη 5,5 χρόνων και μια άξια σύνθεση δικαστών για να πάρει τον χαρακτηρισμό που από την αρχή της ανήκε: εγκληματική οργάνωση. Ποτέ ξανά, συμπολίτες, ποτέ ξανά. Όσα ονόματα κι αν αλλάξει ο φασισμός, παραμένει ο ίδιος – η θέση του είναι στον σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας. Και στις φυλακές.

Ένα ταξίδι στην Δυτική Ελλάδα με Ι.Χ. κάναμε τις προηγούμενες μέρες. Μας δόθηκε η ευκαιρία να χρησιμοποιήσουμε μερικά από τα σημαντικότερα τεχνικά έργα που έχουν κατασκευαστεί στην χώρα μας. Πρώτη η «Ολυμπία Οδός», ο αυτοκινητόδρομος Α8 Αθήνα-Κόρινθος-Πάτρα, που παραδόθηκε στις 17 Απριλίου 2017 (στα γενέθλιά μου…) κι έβαλε τέλος στην εκατόμβη ατυχημάτων σ’ αυτόν τον δρόμο. Αξίζει εδώ να σημειώσω ότι τον ίδιο Απρίλιο 2017 δόθηκαν στην κυκλοφορία οι σήραγγες των Τεμπών, στον αυτοκινητόδρομο Α1 Αθήνα-Θεσσαλονίκη-Εύζωνοι. Ύστερα η Γέφυρα «Χαρίλαος Τρικούπης» Ρίο-Αντίρριο , 2.252 μέτρα μήκος, που άνοιξε την παραμονή της έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων, στις 12 Αυγούστου 2004. Ύστερα ο αυτοκινητόδρομος Α5 «Ιονία Οδός» Πάτρα-Ιωάννινα-Κακαβιά, που ολοκληρώθηκε στις 3 Αυγούστου 2017 μας πήγε μέχρι την Αμφιλοχία. Στη συνέχεια η υποθαλάσσια σήραγγα Άκτιο-Πρέβεζα, με μήκος 910 μ. και μέγιστο βάθος 27 μ. κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, εγκαίνια 28 Ιουνίου 2002. Ύστερα η όμορφη Πρέβεζα, με το λιθόστρωτο κέντρο, την πλακόστρωτη παραλία («…περπατώντας αργά στην προκυμαία / υπάρχω, λες, κι ύστερα δεν υπάρχεις…») και την ολοκαίνουργια «υπερσύγχρονη» μαρίνα 300 θέσεων, γεμάτη πολυτελή μηχανοκίνητα και ιστιοφόρα σκάφη.

Διανυκτέρευση. Το επόμενο πρωί η Αμμουδιά στις εκβολές του Αχέροντα, το Νεκρομαντείο, ένας ακόμη «μαγικός» αρχαιοελληνικός τόπος, ύστερα «Αχ! στης Πάργας τον ανήφορο κανέλλα και γαρύφαλλο / Αχ! με γέλασαν δυο παργιανές κοντούλες και μελαχροινές», επίσκεψη για παραλιακό καφέ ακριβώς 29 χρόνια μετά την πρώτη φορά. Πολύ κοντά από εκεί η Εγνατία Οδός στον κόμβο 01^Α Βασιλικός. Η Α2 «Εγνατία Οδός» Ηγουμενίτσα-Θεσσαλονίκη-Κήποι Έβρου, 670 χλμ., 73 σήραγγες (4.600 μ. η μεγαλύτερη, του Δρίσκου), 177 γέφυρες μεγαλύτερες των 50 μ. (στον ποταμό Άραχθο η μεγαλύτερη 1.036 μ.), 63 ανισόπεδοι κόμβοι, το μεγαλύτερο οδικό έργο στην Ελλάδα και ένα από τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη, με τεράστια κοινωνικοοικονομική και γεωπολιτική σημασία, στο μεγαλύτερο μέρος του έτοιμο το 2009.

Τα έλατα, το Μέτσοβο των Βλάχων για κατσικάκι στη σούβλα, κι ύστερα …το βάσανο. Κόμβος Παναγιάς-Καλαμπάκα, στροφές και ταλαιπωρημένα οδοστρώματα. Εκεί προβλέπεται να φτάσει ο Αυτοκινητόδρομος Κεντρικής Ελλάδας Α3 (Ε65) που βρίσκεται υπό κατασκευή, λειτουργεί το τμήμα Ξυνιάδα-Τρίκαλα.

Πατριδογνωσία, αγαπητοί μου αναγνώστες. Χρήσιμο μάθημα, πολύ διδακτικό. Η Ελλάδα είναι η ομορφότερη και με τη μεγαλύτερη ποικιλία χώρα στον κόσμο, ένα τέτοιο ταξίδι σου γεμίζει την ψυχή με δαντελωτά ακρογιάλια, πανύψηλες κατάφυτες βουνοκορφές, ποτάμια και λίμνες, λακκούβες, σπιτάκια, εκκλησιές, πετρόχτιστα έρημα σχολειά, τσίγκινα μαντριά, αρχαιολογικούς θησαυρούς, σύγχρονα έργα τεχνολογίας, «…Όλα πατρίδα μας! Κι αυτά κι εκείνα / και κάτι που ‘χουμε μες στην καρδιά / και λάμπει αθώρητο σαν ήλιου αχτίνα / και κράζει μέσα μας: Εμπρός παιδιά!».

Νυχτώσαμε στα μέρη μας, δρόμος Βελεστίνο-Βόλος, ο γνωστός. Όπου λειτουργούν εδώ και λίγον καιρό δύο νέα, ανακαινισμένα, πρατήρια καυσίμων με κάτι τεράστιες φωτεινές πινακίδες για τις τιμές, που από πάνω αναβοσβήνουν κιόλας. Θεωρώ ότι αυτές οι πρακτικές αποσπούν την προσοχή των οδηγών, είναι άκρως επικίνδυνες και είμαι βέβαιος ότι απαγορεύεται οτιδήποτε να αναβοσβήνει μέσα στον οδικό χώρο εκτός οικισμών, γι’ αυτό και οι πινακίδες των πρατηρίων που όλοι ξέρουμε είναι σταθερά φωτιζόμενες. Παρακαλώ πολύ την Διεύθυνση Συγκοινωνιών να επιληφθεί του θέματος πριν θρηνήσουμε…

Αυτά, που λέτε. Ένα ταξίδι στην Ήπειρο, ανεπιφύλακτα σας το συνιστώ. Όσο για τους δρόμους, μαζί με την Αττική Οδό (2001), το Metro της Αθήνας (2004) και την Γέφυρα Ρίο-Αντίρριο (2004) να είστε βέβαιοι ότι ακόμη θα κατασκευάζονταν (!!) αν δεν υπήρχαν οι Κυβερνήσεις που προετοίμασαν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 και ο «τσαμπουκάς» της συγκεκριμένης Κυβέρνησης το 2017. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Παρασκευή 09.10.2020, αρ.φύλλου 37.241)