κυκλο-φ-οριακα 1122, 19 Οκτωβρίου 2022

Οι Μουσικοί. Νίκος Εγγονόπουλος 1984

«Εις τον αφρό, εις τον αφρό της θάλασσας, η αγάπη μου, η αγάπη μου κοιμάται…», άσχετον μεν, ωραίον δε, καλημέρα συμπολίτες. Εγώ κάθε πρωί σηκώνομαι απ’ το κρεβάτι με ένα τραγούδι στο στόμα, όποιο να ‘ναι, από τα εκατομμύρια ελληνικά μας τραγούδια, τουτέστιν ξυπνάω τραγουδώντας κι αυτό, πιστέψτε με, κάνει πολύ καλό στην ψυχική υγεία. Ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει γύρω μας πρέπει να φροντίζουμε εμείς να στεκόμαστε όρθιοι, ανεξάρτητα από την στάση των άλλων απέναντί μας.

«…παρακαλώ σας κύματα, μη μου τηνε ξυπνάτε…» και λοιπά και λοιπά.

Ολοκληρώθηκε το δημοψήφισμα του Δικηγορικού Συλλόγου όσον αφορά στην προτεινόμενη χωροθέτηση του νέου Δικαστικού Μεγάρου, στη συνοικία της Νεάπολης Βόλου με ένα βροντερό «όχι» – 293 «όχι» 68 «ναι». Και τώρα τι γίνεται αδέρφια; Γύρω-γύρω όλοι, στη μέση το Μέγαρο, όλοι αθώοι κι όλοι ένοχοι ταυτόχρονα, στα παλιά λημέρια θα μείνει πάλι η Θέμις, να μου το θυμηθείτε. Κι όχι τίποτε άλλο δηλαδή, θα έχει ήδη στεναχωρηθεί και ο Άρχων, που τόσες και τόσες προσπάθειες έκανε να βρει κατάλληλο οικόπεδο – εκτός αν όλα αυτά ήταν μία (ακόμη…) μπλόφα. Ή εκτός αν τα Υπουργεία αγνοήσουν του Δικηγόρους και προχωρήσουν ακάθεκτα, θα έχει ενδιαφέρον.

Με τούτα και με τ’ άλλα δεν μας μένει αρκετός χρόνος για αυτοκινητοβόλτες στην πόλη, πράγμα χρήσιμο δια την κατανόησιν των εν γένει κυκλοφοριακών συνθηκών του άστεως. Πάμε λοιπόν:

Ένα απόγευμα που ήθελα να πάω στον Άγιο Νεκτάριο, επίτηδες διάλεξα να πάω από την διαδρομή Γιάννη Δήμου-Παρασκευοπούλου-Φυτόκου ξεκινώντας από την οδό Περραιβού. Έκανα πάνω από 40 λεπτά να φτάσω. Και δεν έφταιγε ο κυκλοφοριακός φόρτος, πολύ λίγα τα οχήματα. Έφταιγαν οι φωτεινοί σηματοδότες, τα φανάρια! Πρέπει να είναι κάτι λίγο περισσότερα από 10 και δεν «πέτυχα» κανένα πράσινο. Κανένα. Με «έπιασε» μέχρι κι εκείνο το «διπλό» έξω απ’ τον ΑΒ, που ποτέ δεν κατάλαβα τι εξυπηρετεί. Όλα τα φανάρια κόκκινα, με όποια ταχύτητα κι αν κινήθηκα – επειδή ξέρω τι είναι το «πράσινο κύμα» δοκίμαζα διάφορες ταχύτητες μέχρι την ανώτατη επιτρεπόμενη μέσα στις αστικές περιοχές (δεν σας λέω ποια είναι, καλό είναι να ξεσκονίσετε λίγο τον ΚΟΚ…). Τίποτε. Κάθε σηματοδότης είναι «αυτόνομος». Άρχοντας (ο σηματοδότης…).

Εκεί ακριβώς, στο Σχολείο δίπλα στον Άγιο Νεκτάριο, όσο ήμουν Δημοτικός Σύμβουλος, ήτοι μέχρι το 2010, και επειδή το πεζοδρόμιο από το οποίο έπρεπε υποχρεωτικά να περάσουν τα παιδιά για να μπουν στην αυλή και στο κτήριο ήταν ιδιαίτερα στενό, είχα κάνει μια «πατέντα», οριοθετώντας με κορίνες έναν διάδρομο περίπου 1 μ. πάνω στο οδόστρωμα ως επέκταση, ας πούμε, του πεζοδρομίου. Η παρέμβαση λειτούργησε άψογα από την πρώτη μέρα, γονείς, παιδιά και δάσκαλοι ένιωσαν πιο ασφαλείς, και με ειλικρινή χαρά βλέπω ότι μέχρι και σήμερα, 12 χρόνια μετά (!), ο διάδρομος υφίσταται, άρα χρησιμοποιείται. Εκείνο που χρειάζεται είναι μια συμπλήρωση-ανανέωση μερικών κορινών, λίγη αγάπη τέλος πάντων, δουλειά μισής ώρας για το συνεργείο και κόστος ασήμαντο για τον Δήμο. Μακάρι. Και να σας θυμίσω με την ευκαιρία ότι οι γονείς αυτού του Δημοτικού Σχολείου (στο διαδίκτυο το βρίσκω σήμερα ως 6^ο Δημοτικό Σχολείο Νέας Ιωνίας Βόλου) ήταν οι πρώτοι που εθελοντικά έγιναν Σχολικοί Τροχονόμοι για την ασφάλεια των παιδιών τους, μετά από μια εισήγηση περί του θεσμού του Σχολικού Τροχονόμου και της Οδικής Ασφάλειας στην περιοχή των Σχολείων, που είχα κάνει σε Ημερίδα στο Τεχνικό Επιμελητήριο τον Μάρτιο 1998.

Αν και το αποφεύγω συστηματικά, πέρασα σε όλο το μήκος, από Περιφερειακό μέχρι Φιλαδελφείας, την οδό Καραμπατζάκη. Πρώτο ερώτημα: γιατί το όριο ταχύτητας είναι 30 χλμ/ω ενώ σε άλλες περιοχές που έχουν την ίδια ακριβώς σήμανση ήπιας κυκλοφορίας το όριο είναι 15 χλμ/ω; Για παράδειγμα η προέκταση της οδού Δημητριάδος, στο πάρκο του Αγίου Κωνσταντίνου (Βασιλέως Γεωργίου Α’ είναι το σωστό) ή οποία κανένα χαρακτηριστικό οδού ήπιας κυκλοφοράς δεν έχει κι όμως έχει Πινακίδες Π92 με όριο ταχύτητας 15 χλμ/ω, ίσως διότι χρήζουν ειδικής προστασίας οι παροικούντες… Και με αυτή, επίσης, την ευκαιρία, να σας ενημερώσω ότι σε αυτόν τον δρόμο εκδηλώνεται μία ακόμη παράνοια της ελληνικής νομο-βλακείας: η στάθμευση δεξιά, στις διαμορφωμένες θέσεις προς το πάρκο, ελέγχεται από την Λιμενική Αστυνομία λόγω χερσαίας ζώνης λιμένος. Η στάθμευση αριστερά, παρά το κράσπεδο ή «καβαλητά», ελέγχεται από την Δημοτική Αστυνομία ή/και την Τροχαία. Αυτά.

Στην οδό Καραμπατζάκη παρατηρεί κανείς ακόμη ότι τα περισσότερα τμήματα πεζοδρομίου είναι «εικονικά», δηλαδή είναι αδιάβατα για πεζούς, πόσο μάλλον για εμποδιζόμενα άτομα (με μπαστούνι π.χ. ή και με παιδικό καροτσάκι, γιατί αυτές οι έννοιες παραμένουν άγνωστες στο Ελληνικό κοινό…) άσε πια για Άτομα με Αναπηρία (επιτέλους, αυτό σημαίνει ΑμεΑ, ούτε «ειδικές ανάγκες», ούτε «ειδικές δεξιότητες» κι άλλα τέτοια δήθεν «καλλωπιστικά»), αυτοί οι συνάνθρωποι δεν έχουν καμία τύχη σ’ αυτόν τον δρόμο πέραν του οδοστρώματος, κι ο Θεός μαζί τους.

Τέλος (για σήμερα…) στην οδό Ιάσονος. Κυκλοφορία εφ’ ενός ζυγού στο μεγαλύτερο τμήμα της ημέρας. Και η «λεωφορειολωρίδα» χιλιοπαρκαρισμένη, γι’ αυτό και τα εισαγωγικά, και το αριστερό πεζοδρόμιο μυριοπαρκαρισμένο, μια ωραία ατμόσφαιρα «μεγαλούπολης» με ωραίες φωτογραφίες κυκλικών κόμβων, μούρλια! Το ίδιο συμβαίνει στην Δημητριάδος, στην Κ.Καρτάλη (χωρίς λεωφορειολωρίδα) και στην Ελ.Βενιζέλου (ομοίως χωρίς) από την Γαλλίας και κάτω. Δεν το βλέπει κανείς αυτό το χάλι; Ή πιστεύει κάποιος ότι φτιάχνοντας δεν ξέρω ‘γω πού καναδυοτρείς παραπάνω κυκλικούς θα λυθεί το πρόβλημα στην Ιάσονος; Και ναι! οι μπλε ουρανοί ετοιμάζονται, πάνω από τους πεζοδρόμους είναι κιόλας έτοιμοι. Και όχι! τους «ποδηλατοδρόμους» δεν τους ξεχνάμε.

«…γιαλό να πας, γιαλό να ‘ρθεις, τα λόγια μου να θυμηθείς…». Γεια σας.

Στην φωτογραφία ο πίνακας του Νίκου Εγγονόπουλου «Οι Μουσικοί», 1984.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 19.10.2022, αρ.φύλλου 3797)

κυκλο-φ-οριακα 1121, 12 Οκτωβρίου 2022

Καλημέρα και τούτη την Τετάρτη. Πληθώρα γεγονότων στον μείζονα κόσμο, αναστάτωση και στην ωραία μας πόλη καθώς βρισκόμαστε στη μέση μιας εβδομάδας ποικίλων σοβαρών αποφάσεων. Σεισμός στον Κορινθιακό κόλπο, έκρηξη του ηφαιστείου του ιταλικού νησιού Στρόμπολι (ένα από τα τέσσερα ενεργά ηφαίστεια της Ιταλίας), εκτροχιασμός τρένου στην τοπική γραμμή Λιανοκλάδι-Τιθορέα, ολοκλήρωση του μετρό της Αθήνας μέχρι τον Πειραιά, δεκάδες πνιγμένοι μετανάστες, ανατίναξη της γέφυρας στην Κριμαία και αντίποινα στο Κίεβο (οχτώ μήνες πολέμου χωρίς κανένα αποτέλεσμα), σύναξη της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Κοινότητας (European Political Community) τουτέστιν σε δουλειά να βρισκόμαστε, 44 ηγέτες, ταξιδάκια, φωτογραφίες, κουβεντούλες να περνάει ή ώρα και αποφάσεις να μην παίρνουμε – σύγκρουση Μητσοτάκη-Ερντογκάν (μπρρρ…) ενώπιον της απολύτως απαθούς (τουλάχιστον…) «ευρωπαϊκής οικογένειας», στην οποία, αν δεν το ξέρετε, περιλαμβάνεται η Γεωργία, η Αρμενία, το Ατζερμπαϊτζάν, το Καζακστάν, όλες αμιγώς ευρωπαϊκές χώρες και δεν περιλαμβάνονται η Ρωσία και η Λευκορωσία, που, ως γνωστόν, δεν βρίσκονται στην ευρωπαϊκή ήπειρο.

Όλα καλά, λοιπόν, τους νικήσαμε πάλι και πολύ υπερήφανος αισθάνθηκα, ύστερα, μετά την ομαδική φωτογραφία κάτω από την αψίδα με την Τσέχικη σημαία, είδα και την τοπική μας φωτογραφία με τρεις βουλευτές (παραδόξως έλειπε η τέταρτη…) μία αντιπεριφερειάρχη, έναν δήμαρχο και έναν Υφυπουργό Εσωτερικών να κόβουν όλοι μαζί μια λευκή κορδέλα σε μια ασφαλτόστρωση αγροτικού δρόμου 3 χιλιομέτρων Λεφόκαστρο-Καλαμος μέσα από ελαιοπερίβολα! Έχουμε ξαναγράψει γι’ αυτές τις υπερβολές, που δεν ξέρουμε πόσο πείθουν τους «χωριάτες» ή πόσο καταμαρτυρούν «έργο». Βεβαίως ο δρομάκος καλώς ασφαλτοστρώθηκε για να μην σπάνε τα αμορτισέρ των αγροτικών (κυρίως) οχημάτων που κινούνται στην περιοχή αλλά ως εκεί το μπράβο, ως εκεί και η προσφορά στο κοινωνικό σύνολο. Το να φέρνεις έναν Υπουργό να σου κόψει κορδελίτσα γι’ αυτόν τον δρομάκο, ε! νομίζω ότι παραπάει – άσε που μου θυμίζει και λίγο από «μυστρί», συνέπεσε και με τον ναζιστικό χαιρετισμό του πατέρα του Υπουργού Υγείας (να τους χαίρεστε παιδιά, γιο και πατέρα…), ήρθε κι έδεσε η σούπα.

Με αγωνία θα περιμένω (πλάκα κάνω, έχω μάλλον βεβαιότητα για το αποτέλεσμα…) το Δημοψήφισμα του Δικηγορικού Συλλόγου Βόλου «…για την διατύπωση σύμφωνης ή μη άποψης των Μελών του, όσον αφορά στην προτεινόμενη χωροθέτηση του νέου Δικαστικού Μεγάρου Βόλου, στη συνοικία της Νεάπολης Βόλου…». Δημοκρατικό πράμα το Δημοψήφισμα, δημοκρατικό δικαίωμα η Απόφαση. Ως καλοί Δημοκράτες, ας την περιμένουμε.

Ας περιμένουμε και τις εκλογές στον Ιατρικό Σύλλογο Μαγνησίας, για τις οποίες νομίζω ότι η αντιπαράθεση των εκλογικών σχηματισμών αυτή τη φορά έπιασε πάτο, κρίμα, ίσως είναι κι αυτό ένα σημάδι της γενικευμένης κρίσης των θεσμών και των αξιών, που βιώνουμε ως κοινωνία.

Και ύστερα νάτοι πάλι για το ζήτημα του υγροποιημένου φυσικού αερίου LNG στον Παγασητικό Κόλπο οι «φορείς» μπροστά μου – οι φορείς, αν θυμάστε από την προηγούμενη φορά, με τους οποίους ο Kostas Agorastos θέλει να λειτουργήσει το Αεροδρόμιο της Νέας Αγχιάλου. Αυτή τη φορά, στις 4 Οκτωβρίου 2022, αποφάσισαν ότι η Επιτροπή των Επιστημονικών Φορέων «…αποδέχεται – με πλήρη συναίσθηση της συνθετότητας και των εγγενών δυσκολιών ολιστικής προσέγγισης του θέματος – την τιμητική πρόταση και ταυτόχρονα την ευθύνη να συντονίσει τον αναγκαίο διεπιστημονικό διάλογο, προκειμένου να συνεκτιμηθούν, με μεθοδολογική πληρότητα, όλες οι κρίσιμες παράμετροι της σχεδιαζόμενης δραστηριότητας και να αξιολογηθούν οι εν γένει επιπτώσεις αυτής στο φυσικό, οικιστικό και πολιτιστικό περιβάλλον και στα βιοτικά συμφέροντα των τοπικών κοινωνιών της ευρύτερης περιοχής χωροθέτησης». Είναι ακριβώς οι ίδιοι Φορείς που στις 23 Μαρτίου 2022 είχαν ομόφωνα αποφασίσει ότι «Στο πλαίσιο αυτό, η Επιτροπή τάσσεται ομόφωνα κατά της φερόμενης χωροθέτησης της σχεδιαζόμενης δραστηριότητας δημιουργίας υπεράκτιου πλωτού τερματικού σταθμού υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) στην ευρύτερη περιοχή του Λιμένα Βόλου, αλλά και κατά οποιασδήποτε τυχόν άλλης χωροθέτησης που χαρακτηρίζεται από αντίστοιχη εγγύτητα με υφιστάμενες δραστηριότητες εντός διαμορφωμένου οικιστικού, φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος, εκφράζει δε τη θέση ότι η συγκεκριμένη δραστηριότητα θα πρέπει να χωροθετηθεί σε πολύ μεγαλύτερη απόσταση τόσο από την πόλη του Βόλου, όσο και από τις λοιπές οικιστικές περιοχές της Μαγνησίας».

Δεν ξέρω, δεν διαφαίνεται ποιος έκανε αυτή την «τιμητική» πρόταση. Δεν ξέρω τι είναι αυτό που υποχρεώνει κατά τεκμήριο σοβαρούς ανθρώπους να αναθεωρούν μέσα σε έξι μήνες την τεκμηριωμένη άποψή τους. Δεν καταλαβαίνω ποιο είναι το δέλεαρ. Δεν αντιλαμβάνομαι το «απολύτως κρίσιμο» αναπτυξιακό όφελος αυτής της επένδυσης. Υποθέτω ότι μεταξύ Μαρτίου και Οκτωβρίου έχουν ασκηθεί αναμενόμενες πιέσεις πολιτικής φύσης, μπορώ να τις «δικαιολογήσω» στην περίπτωση του Τεχνικού Επιμελητηρίου και καναδυό φορέων ή/και συλλόγων ακόμη. Αλλά υπάρχουν και άλλοι που δεν τους δικαιολογώ. Και να ξέρουν όλοι ότι υπάρχουν πράγματα σε τούτον τον τόπο που δεν είναι «ναι μεν αλλά», ούτε είναι «φερόμενα» αλλά είναι πράγματι απολύτως κρίσιμα για την επιβίωση ημών και των παιδιών μας. Απλώς, ντροπή!

Κυρίες και Κύριοι, είπατε ένα «όχι» και σας χειροκροτήσαμε γι’ αυτό. Αν καταφέρετε να κάνετε το «όχι» «ναι» μέσα από τον «αναγκαίο διεπιστημονικό διάλογο», ανάλογο με αυτόν που εδώ και χρόνια κάνετε σχετικά με την μόλυνση της ατμόσφαιράς μας από την ΑΓΕΤ, θα σας γράψει η Ιστορία. Κι ας νομίζετε ότι δεν υπάρχει Ιστορία αλλά υπάρχουν μόνο συμφέροντα.

ΌΧΙ στην εγκατάσταση FSRU στον Παγασητικό Κόλπο!

Κάτι χρώματα στην άσφαλτο είδα στην οδό Εθνικών Αγώνων, λέτε αυτοί να είναι οι «νέοι ποδηλατόδρομοι»!; Ας περιμένουμε και γι’ αυτό λίγο ακόμη. Να είστε καλά, γεια σας.

Στην φωτογραφία η ελληνική βαρκούλα έξω από τον Άγιο Κωνσταντίνο.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 12.10.2022, αρ.φύλλου 3792)