κυκλο-φ-οριακα 1111, 29 Ιουνίου 2022

 

Καλημέρα συμπολίτισσες και συμπολίτες. Όταν στις 12 Φεβρουαρίου 2020 τα κυκλο-φ-οριακά γιόρταζαν τις 1000 συνέχειες, ο παιδικός φίλος και συν-ναυτοπρόσκοπος στο 58^ο Σ.Ν/Π Κώστας Μ. μου ευχήθηκε να φτάσω τις 2000 και «για αρχή» να φτάσω στον ιδιαίτερο αριθμό 1111, με τους τέσσερεις άσσους. Ε! σήμερα, 29 Ιουνίου 2022 αυτό που διαβάζετε είναι το κείμενο αριθμός 1111! Δυο χρόνια και πέντε μήνες για 111 κείμενα είναι ένας καλός μέσος όρος απόδοσης.

Δυο χρόνια πανδημίας, ας μην ξεχνάμε. Μιας πανδημίας που δεν λέει να ξεκουμπιστεί ή, τουλάχιστον, να γίνει ενδημία να ησυχάσουμε κάπως. Σχεδόν μόλις οι «εμπειρογνώμονες» αποφάσισαν να καταργήσουν τις μάσκες, ο CoViD-19 έδειξε, πάλι, τα δόντια του. Και ναι μεν δεν βρισκόμαστε σε καταστάσεις ανάγκης («δεν υπάρχει πίεση στο Σύστημα Υγείας»…) όμως πολλοί συνάνθρωποι αρρωσταίνουν, έστω και ελαφρά, και οι θάνατοι δεν έχουν τελειώσει. Και επιτρέψτε μου να αναρωτιέμαι: αφού όλα γίνονται προκειμένου να διευκολυνθεί ο Τουρισμός, τουλάχιστον τα ξενοδοχεία και τα λοιπά καταλύματα τηρούν κάποια υγειονομικά πρωτόκολλα ή καταργήθηκαν, μαζί με τις μάσκες, κι αυτά; Και με την ευκαιρία, μιλώντας για Τουρισμό, κάποια στιγμή το 2019, στο φατσοβιβλίο, είχα αναφέρει το νούμερο 30 εκατομμύρια αφίξεις, ένα νούμερο το οποίο, ως άσχετος περί αυτά, το είχα διαβάσει σε κάποια ανακοίνωση. Δέχτηκα, λοιπόν που λέτε, σφοδρή επίπληξη από τουριστικό παράγοντα της περιοχής μας, του τύπου «…δεν ισχύουν αυτά τα νούμερα, μην ακούς τι λέει η Κουντουρά…» (τότε, επί ΣΥΡΙΖΑ, Υπουργός Τουρισμού). Πικράθηκα εσωτερικώς, όμως σήμερα ακούω πανταχόθεν ότι «…στόχος είναι να φτάσουν και να ξεπεραστούν τα 30 εκ. αφίξεις του 2018-19…» (τώρα, επί ΝΔ, με Κικίλια Υπουργό Τουρισμού). Ή κάνω, πάλι, λάθος; Τέλος πάντων, πάμε παρακάτω.

Μιλώντας για το Σύστημα Υγείας, είναι η πρώτη φορά στην ιστορία αυτού του τόπου που η πρόσληψη-ορκωμοσία Νοσηλεύτριας στο Νοσοκομείο μας γίνεται είδηση μετά φωτογραφίας στον Τύπο. Δύο φορές μάλιστα, Διοικητής και Διευθύντρια και στο μέσον η κοπέλα, ολοψύχως ευχόμαστε ευόδωσιν του δύσκολου έργου της. Αλλά δεν καταλαβαίνω τι θέλει να πει ο ποιητής, μήπως ότι να! δείτε, εμείς έτσι ενισχύουμε το Σύστημα Υγείας; – κάποιοι γιατροί λείπουν, νομίζω, μια μονάδα στεφανιογραφίας λείπει, νομίζω, την υγεία μας να ‘χουμε…

Την προηγούμενη Τετάρτη ρωτούσαμε τι γίνεται με το Δικαστικό Μέγαρο, απανωτές μας ήρθαν οι απαντήσεις, με τη σειρά, τόσο από τον Πρόεδρο του Δικηγορικού Συλλόγου κ. Στρατηγόπουλο, όσο και από τον Βουλευτή κ. Μαραβέγια. Ο κ. Πρόεδρος είπε εμμέσως πλην σαφώς ότι ο δικηγορικός κόσμος αφ’ ενός δεν εγκρίνει την τοποθεσία της Νεάπολης (τα έχουμε πει αυτά, πρόκειται για τμήμα του οικοπέδου όπου βρίσκεται το Εργαστήριο Δημοσίων Έργων (σήμερα Τμήμα Ελέγχου Υλικών & Ποιότητας Δημοσίων Έργων), στην οδό Ύδρας, στην Νεάπολη) και αφ’ ετέρου ανησυχεί για την διαδικασία ΣΔΙΤ (Σύμπραξη Δημόσιου & Ιδιωτικού Τομέα) με την οποία πρόκειται, γενικώς, να κατασκευαστεί το έργο, όπου εμπλέκεται (δεν ξέρω πώς και γιατί) και το αντίστοιχο μέγαρο της Λαμίας. Ο κ. Βουλευτής δηλώνει «…την ικανοποίηση της κοινωνίας της Μαγνησίας για την λύση (σσ. ΣΔΙΤ) που δρομολογήθηκε…» και αναμένει εντός 15ημέρου να οριστικοποιηθούν οι όροι ανάθεσης του έργου και να δικαιωθούν η υπομονή και οι προσδοκίες όλων μας. Αυτά συμπολίτισσες και συμπολίτες, τα συμπεράσματα δικά σας. Εγώ ουδόλως αισιοδοξώ.

Ήρθε πάλι και μας βρήκε αυτό το αίσχος με το έσχες. Όπου ουδείς και ποτέ εξετάζει το πόθεν – κι αν το εξετάζει, τύπου Γιώργος Τράγκας, τι έγινε; σκασίλα μας και σκορδοκαΐλα μας. Κανείς δεν εξετάζει πώς προέκυψαν, αδερφέ, τόσα ακίνητα, βίλες περίπου εν μία νυκτί και λογαριασμοί καταθέσεων, όπως και εκατομμύρια δανείων. Χαλαρά, ακόμη λίγο σανό και σε δουλειά να βρισκόμαστε οι πολίτες, να ‘χουμε κάτι να κουβεντιάζουμε στα παραλιακά καφενεία, χωρίς ουσία, όπως πάντα.

Κατά τα άλλα εντάξει, που είχατε αγωνία. Κατακυρώθηκαν τα λαμπάκια, 210.000 ευρώ, σε γνωστόν βολιώτη (κάτι είναι κι αυτό, τα λεφτά στον τόπο τους…) επιχειρηματία, για τον οποίο εγώ προσωπικώς δεν φανταζόμουν ότι ασχολείται και με τέτοιου είδους επιχειρήσεις – όμως εγώ ηπατήθην ενώ αυτός θα μας κρεμάσει και τα λαμπάκια των Χριστουγέννων. Αμήν.

Στο μεταξύ η νυχτερινή βρώμα συνεχίζεται και ουδείς, αλλά αδιαμφισβητήτως ουδείς, ασχολείται με το θέμα. Όλοι οι αρμόδιοι ερωτούν αλλήλους ή απλώς σφυρίζουν αδιάφορα (θυμάστε εκείνο το υπέροχο τραγουδάκι του 1959 με τη φωνή του Τώνη Μαρούδα, στίχους Γιώργου Οικονομίδη, σύνθεση Γιώργου Μουζάκη που λέει «Σου σφυρίζω / για να βγεις σου σφυρίζω / σου κρυφομουρμουρίζω / το δικό μας σκοπό…»), αποτέλεσμα δεν υπάρχει, μια συντονισμένη κοροϊδία υπάρχει κι όλοι κοιμούνται ήσυχοι και βέβαιοι ότι ο λαουτζίκος θα τους ξαναστείλει στα αρμόδια όργανα (ίσως και κάπου παραπέρα…) όταν θα έρθει ο καιρός της κρίσεως.

Αλλά εμένα αυτό το τραγουδάκι, με το συμπάθιο δηλαδή, με γύρισε πίσω στον Φεβρουάριο 2006, όταν η Βολιώτικη Χορωδία ανέβασε στο Δημοτικό Θέατρο (ναι! είχαμε και τέτοιο κάποτε, περασμένα μεγαλεία…) παράσταση «Λες και ήταν χθες…» και αυτό μάς το τραγούδησε-σφύριξε ο σαξοφωνίστας Δημήτρης Πετρής, που πρόσφατα εντάχθηκε στην ορχήστρα των αγγέλων…

Ουδείς, επίσης, ασχολείται με το ότι και ο ΟΣΕ, μετά την Τράπεζα της Ελλάδος, εγκαταλείπει τον Βόλο. Ποιος να ασχοληθεί; Ποιος Άρχων; Ο… τρέχων Άρχων βλέπει το μέλλον του Βόλου ως ποδοσφαιρική ομάδα, άντε και ως διοργανωτή αγώνων στίβου, το πολύ ως παραγωγό σκουπιδιών και το ακόμα πιο πολύ ως «κόμβο» υγροποιημένου φυσικού αερίου. Και τέρμα. Τα υπόλοιπα προφανώς δεν τα χρειαζόμαστε, κατ’ αυτόν. Και, προφανώς, κατ’ αυτούς που τον στηρίζουν…

Σας χαιρετώ εξονυχιστικώς. Γεια σας.

Στην φωτογραφία Πίνακας του δικού μας λαϊκού ζωγράφου Νικολάου Χριστόπουλου (1880-1967) με όλα τα πλωτά εργαλεία για τα πρώτα έργα στο λιμάνι του Βόλου, στην δεκαετία 1892-1902.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 29.06.2022, αρ.φύλλου 3727)

κυκλο-φ-οριακα 1110, 22 Ιουνίου 2022

 

Πέρασε και η «Παγκόσμια Ημέρα του Πατέρα», 19 Ιουνίου, ταυτόχρονα με την εορτή των Αγίων Πάντων, που μόνο παγκόσμια δεν είναι, η διαδικτυακή Βικιπαίδεια το λέει καθαρά. Κι εγώ φέτος, για πρώτη φορά, είδα να υπάρχει αυτός ο χαρακτηρισμός. Νομίζω ότι εντάσσεται κι αυτό στην μεγάλη (αμερικάνικη) εικόνα μεγαλείου, που μετά μανίας προσπαθούν να μας επιβάλουν όλων των ειδών τα μέσα (…και τα έξω). Όπου όλα είναι μοναδικά, υπάρχει μόνο «η συγκλονιστική συνέχεια», η «απόλυτη φωνή», ο «πιο ανατρεπτικός» (τι ανατρέπει, άραγε), δεν υπάρχει τελικός αγώνας, υπάρχει μόνο «μεγάλος τελικός», κάποιος δεν (κατά)χειροκροτείται, μόνο «αποθεώνεται» πλέον, οι εξελίξεις είναι πάντοτε «καταιγιστικές» κλπ. κλπ.

Καλημέρα συμπολίτισσες και συμπολίτες. Παγκόσμια ή τοπικά, καλό είναι να θυμόμαστε και τους πατεράδες μας αυτή τη μία ημέρα του χρόνου – πλάκα κάνω, εγώ τον κυρ Αντώνη τον έχω στο μυαλό μου, σύμβουλο και αρωγό, κάθε μέρα, εύχομαι κι εσείς. Και να θυμάστε τους στίχους του Ελύτη από τον «Μικρό Ναυτίλο» «Πιάσε την αστραπή στο δρόμο σου άνθρωπε / δώσε της διάρκεια / μπορείς». Αστραπές είναι, τώρα πια, οι πατεράδες μας.

Έβρεξε και ψιλο-πλημμύρησε πάλι η Νεάπολη. Μετά την υπερχείλιση του Ξηριά και τα πλημμυρικά φαινόμενα του 2006 (λίγο πριν από τις Δημοτικές Εκλογές, αν θυμάστε…) επί Δημαρχίας Βούλγαρη είχε ξεκινήσει μεγάλο αποστραγγιστικό-αντιπλημμυρικό έργο στην Νεάπολη, με τους τελικούς συλλεκτήριους αγωγούς των ομβρίων υδάτων να καταλήγουν σε δύο υπόγειες δεξαμενές στον χώρο γύρω από το Εκθεσιακό-Αθλητικό Κέντρο (νυν μπουζουξίδικο σε αργία…) για να προωθηθούν τα νερά από εκεί στην θάλασσα με καταθλιπτικές αντλίες. Αυτή η συνολική εγκατάσταση με τις αντλίες δεν είμαι βέβαιος ότι ολοκληρώθηκε-λειτούργησε κάποια στιγμή. Το θέμα είναι σοβαρό και προτρέπω τους επιχειρηματίες και τους κατοίκους της Νεάπολης να ενδιαφερθούν τώρα να μάθουν τι γίνεται, πριν έρθει πάλι καμιά νεροποντή με ωραίο όνομα και κλαίνε για τις ζημιές τους. Και βέβαια να μην επαφίενται στο σωστό έργο που έκανε η Περιφέρεια στον Ξηριά, με την στερέωση και ανύψωση των πρανών και τον εγκιβωτισμό της κάτω κοίτης. Οι εγκιβωτισμοί είναι καλοί όσο οι παροχές είναι χαμηλές, όταν οι όγκοι του νερού μεγαλώνουν και οι ταχύτητες ροής αυξάνονται, λόγω του μπετόν, τα πράγματα μπορεί να γίνουν δύσκολα. Χρειάζεται, λοιπόν, επαγρύπνηση και κανείς δεν επ-αγρυπνά καλύτερα από τον άμεσα ενδιαφερόμενο, επιχειρηματία ή/και κάτοικο.

Νέα νομιμοποίηση αυθαιρέτων ετοιμάζεται, με κάποιες υποσημειώσεις περί άρσης της «ομηρείας» κάποιων διατηρητέων κτηρίων και κάποιων δεσμευμένων οικοπέδων (άμα ψάξει κανείς θα βρει ποιος ή το πολύ ποιοι δυο-τρεις «επώνυμοι» έχουν τέτοιου είδους ενδιαφέροντα και προκαλούν τέτοιου είδους νομοσχέδια…) και με βασικό «πολεοδομικό εργαλείο» τις «Ζώνες Υποδοχής Συντελεστή Δόμησης». Η χαρά των καταπατητών, των δικηγόρων και των άνεργων μηχανικών. Η ελληνική πολεοδομική νομοθεσία είναι ό,τι χειρότερο υπάρχει παγκοσμίως (αυτό μετά βεβαιότητος…) όπου, φυσικά, υπάρχουν κανονισμοί για την δόμηση των πόλεων. Χρόνια και ζαμάνια (zaman, στα τούρκικα χρόνος, εποχή, περίοδος – και με την ευκαιρία, οι Τούρκοι έχουν πλήρες κτηματολόγιο από τα χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας) χρόνια και ζαμάνια, λοιπόν, ακούμε περί κωδικοποιήσεως, απλοποιήσεως, αυστηροποιήσεως, ενεργοποιήσεως και λοιπά εις -ποιήσεως της Πολεοδομικής Νομοθεσίας κι αυτή γίνεται όλο και χειρότερη, πολυπλοκότερη, όλα δεν γίνονται και όλα γίνονται «υπό προϋποθέσεις», έχουν γεμίσει τα δάση, τώρα και οι περιοχές Natura 2000, έχουν χτιστεί τα ρέματα, έχουν κλείσει οι παραλίες, ολόκληρα χωριά χτίζονται χωρίς όρια οικισμού, σχεδόν όλοι οι κάποτε αυθαιρετήσαντες έχουν τακτοποιηθεί, εκείνο που πραγματικά έλειπε ήταν οι Ζώνες Υποδοχής Συντελεστή Δόμησης, που ανάθεμά με κι αν καταλαβαίνω τι σόι κομπίνα πάει πάλι να στηθεί, ώστε να νομιμοποιηθούν χιλιάδες αυθαίρετα στον Δήμο Βόλου. Χιλιάδες. Κι αυτό που με θλίβει περισσότερο, πέρα από το διαχρονικό έγκλημα των αυθαιρέτων αυτό καθ’ εαυτό, είναι η συναίνεση και, κατ’ επέκταση, η συνενοχή των Συναδέλφων Μηχανικών και η συνακόλουθη βουβαμάρα του Τεχνικού Επιμελητηρίου. Θυμάμαι τον Αντώνη Τρίτση και κλαίω, από την Επιχείρηση Πολεοδομική Ανασυγκρότηση (ΕΠΑ) του ΥΧΟΠ ξεκίνησα την ζωή μου στο Δημόσιο…

Και μιλώντας περί άρσεων και κομπινών γενικώς, πέντε (5) ακίνητα ιδιοκτησίας της Εθνικής Τράπεζας μέσα στα όρια του Δήμου Βόλου, που ήταν δεσμευμένα για χρήσεις σχολείων και κοινόχρηστων χώρων, αποδεσμεύτηκαν και επέστρεψαν θριαμβευτικά στην καημένη την Τράπεζα, που τα απέκτησε κατά κανόνα προ αμνημονεύτων χρόνων αφού ρούφηξε το αίμα των δύστυχων δανειοληπτών-επιχειρηματιών και αργότερα πούλησε παρόμοια δάνεια αναίσχυντα στο ένα τρίτο της αξίας που ζητούσε από τους Έλληνες σε διάφορα ξένα «φαντς» (investment funds, αλλοδαπές εταιρείες επενδύσεων, στα ελληνικά: παγκόσμια πλυντήρια βρώμικου χρήματος) που έχουν πέσει ως κόρακες πάνω στην ελληνική οικονομία. Αυτά εν ολίγοις. Κι ο καλός Δήμος με τον, κατά δήλωσή του, καλόν επιχειρηματία Άρχοντα αποχαρακτήρισε και αποδέσμευσε τα πέντε οικόπεδα της Τράπεζας που προορίζονταν για Σχολεία. Αλλά διεκδίκησε μετά μεγάλης ζέσεως και μανίας το οικόπεδο της οδού Παρασκευοπούλου, που ανήκε στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και προοριζόταν για ανέγερση Φοιτητικών Εστιών. Ήταν τότε που δήλωσε «δεν θα αφήσω εγώ να γίνει ο Βόλος πανεπιστημιούπολη…». Να χαιρόμαστε, συμπολίτισσες και συμπολίτες.

Κι επειδή, όπως έχουμε πολλάκις ξαναπεί, το ‘να φέρνει τ’ άλλο, τι γίνεται με το Δικαστικό Μέγαρο, ξέρει κανείς;

Το εργοστάσιο των σκουπιδιών θα γίνει είπε ο κύριος Υπουργός Περιβάλλοντος, είπε κι έφυγε ικανοποιημένος από την Γενική Συνέλευση του ΣΒΘΣΕ-Συνδέσμου Βιομηχανιών Θεσσαλίας & Στερεάς Ελλάδος. Γρηγορείτε! Και το LNG θα γίνει, λέει, την άλλη φορά θα τα πούμε αυτά. Δεν θα γίνει η μοναδική πραγματικά σοβαρή επένδυση, που θα έδινε πραγματική δουλειά σε βολιώτικα χέρια, αυτή με το εργοστάσιο ηλεκτρικών αυτοκινήτων. Φεύγει και η Τράπεζα της Ελλάδος, ένα ακόμη εμβληματικό κτήριο του Βόλου θα ρημάξει. Μένουμε με τα σκουπίδια και το αέριο. Να χαιρόμαστε.

Σας χαιρετώ καταιγιστικώς, γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 22.06.2022, αρ.φύλλου 3722)

κυκλο-φ-οριακα 1109, 15 Ιουνίου 2022

Στο μέσον του Ιούνη, καλημέρα αγαπητοί και αγαπητές αναγνώστες και αναγνώστριες, εθριαμβεύσαμεν! Ως χώρα, φυσικά, στο ποδόσφαιρο, ακόμα πιο φυσικά. Εθνική Ελλάδος γεια σου!, μετά από πραγματικά πολύν καιρό όπου δεν κερδίζαμε και όλοι ήξεραν γιατί δεν κερδίζουμε, όλοι εκτός από εμένα, που δεν ήξερα, ούτε και μπορούσα να καταλάβω πώς γινότανε και χάναμε δυο φορές από τα Νησιά Φερόε (μεταξύ Νορβηγίας και Ισλανδίας) το 2014-15 – τότε, λόγω αυτής της συγκεκριμένης ήττας, έμαθα ότι «φερόε» σημαίνει πρόβατο, άρα «Νησιά των Προβάτων», έχουν περίπου 70.000 πρόβατα και 50.000 κατοίκους, το σύμπλεγμα αποτελείται από 18 νησιά, το δυτικότερο των οποίων ονομάζεται Mykines, τουτέστιν Μυκήνες και ψάξε-γύρευε τι δουλειά έχει αυτό το Ελληνικό όνομα στους Βίκινγκς! Έκανα πράξη αυτό που συνιστούν όλοι οι ψυχο-διάφοροι «να μαθαίνεις από τις ήττες σου…».

Τώρα θρίαμβος, από την 3^η κατηγορία στην 2^η θα ανεβούμε, ω! Έλληνες. Κι ο άλλος θέλει και καλά την Ρόδο, την Χίο, την Λέσβο, δικά του είναι, λέει, τα νησιά μας – τι ακούω, Παναγία μου; Και από τους δύο «ισχυρούς μας συμμάχους» (κάποιος δικός μας αρμόδιος το είπε χθες έτσι, επί λέξει, δεν συγκράτησα όνομα) ο ένας δυσκολεύεται με βουλευτικές εκλογές (άλλο δημοκρατικό βίτσιο κι αυτό, άλλη φορά ο Πρόεδρος άλλη το Κοινοβούλιο του Λαού, εμένα κάτι μου θυμίζει αυτό αλλά δεν κάνει να το πω, σύμμαχοι άνθρωποι…) ο άλλος ψάχνει εναγωνίως να βρει να μας πουλήσει σε δεκαπλάσια τιμή πετρέλαιο και υγροποιημένο φυσικό αέριο, να σωθεί ο Kyriakos να βολευτεί κι o ίδιος, βρε αδερφέ. Σύμμαχοι άνθρωποι!

Και οι άτιμες οι τιμές ανεβαίνουν και πάνε, με τις ευλογίες του Αδώνιδος και την δημοσιονομική αδυναμία του Χρήστου (μέχρι που άρχισα να τον λυπάμαι τον δύστυχο) …

Στον Βόλο, εκτός από επινίκιο ενθουσιασμό, επικρατεί πρωινή, κατά κανόνα, μπόχα. Μπόχα, βρώμα, κακοσμία, πώς αλλιώς να το πω; Μια ανεξήγητη κατάσταση, την οποία ουδείς προσπαθεί να εξηγήσει. Οι τακτικοί αναγνώστες της στήλης θα θυμούνται, πιστεύω, την περιβόητη μελέτη ολφακτομετρίας, την οποία τόσο πανηγυρικά είχε υπογράψει ο Kostas Agorastos ακριβώς στις 3 Οκτωβρίου 2020 (κυκλο-φ-οριακα 1034 & 1035) προκειμένου να διερευνηθούν επτά (7) συγκεκριμένες πιθανές (το τονίζω, πιθανές…) πηγές εκπομπής δυσοσμίας. Βαριά επιστήμη, η στήλη έπεσε στα βαθιά, κολύμπησε καλά, ανεδύθη σώα και συνεπέρανε τότε ευθαρσώς ότι «Κατόπιν όλων αυτών, και με το χέρι στην καρδιά, συμπολίτες Βολιώτες, τολμώ να πω ότι κάποιος μας δουλεύει. Ή ότι κάποιος θέλει να κάνει ένα διδακτορικό και βρήκε κάποια κορόϊδα να του το πληρώσουν.» Έκτοτε επανήλθαμε ερωτώντες τον Φεβρουάριο 2022 (κυκλο-φ-οριακα 1092) και όπως πριν, έτσι και μετά ουδέν νεώτερον από το βρωμο-μέτωπον.

Αυτή η όμορφη πόλη, με το υπέροχο θαλάσσιο και ορεινό περιβάλλον, έχει την ατυχία (ή την κακοδαιμονία, ή την αδυναμία των εκάστοτε παντοειδών ηγετών της…) να μην μπορεί να συνεννοηθεί με τα επιχειρηματικά συμφέροντα της εγγύς περιοχής ώστε να εξασφαλιστεί και η ευζωία όλων ανεξαιρέτως των πολιτών της. Δράμα διαχρονικό, από την τσιμεντόσκονη και τις παιδικές χαρές μέχρι τα σκουπίδια και τον νεκρό Βασίλειο (σαν χθες ήταν που το 2020 τον τσάκισαν στο ξύλο οι φρουροί της τάξης έξω από τα Δικαστήρια και συνέχισαν απτόητοι μέσα στα αστυνομικά γραφεία, για να πάρουν, λίγο αργότερα, προαγωγές…) από την μεταπολιτευτική συνειδητοποίηση μέχρι τις Αρχοντικές «αποφάσεις» για κατασκευή εργοστασίου SRF και σταθμού υγροποιημένου FSRU στα Πευκάκια (με την σύμπραξη, βεβαίως-βεβαίως, των αναπτυξιολάγνων βουλευτών και παρατρεχάμενων, του «θεόσταλτου» συμπεριλαμβανομένου, καθώς και των εκ Λαρίσης ακραιφνών Πρωτονοτάριων και Χαρτουλάριων), ένα δράμα εξ ανατολών, πλην ουχ ήττον και εκ δυσμών, από όπου μπορεί κάλλιστα να προέρχεται και η δυσοσμία. Ποιος θα το ψάξει, επιτέλους, ποιος θα απαλλάξει τον Βόλο από την μπόχα;

Αυτά συμβαίνουν στον αέρα και μέσα στα σπίτια μας. Έξω, στο έδαφος, στον δρόμο, να δείτε τι συμβαίνει. Προχθές ανέβηκε στον ενημερωτικό ιστότοπο της Λάρισας onlarissa ένα βιντεάκι που δείχνει από χαμηλά κι από ψηλά «…16 συνολικά κυκλικούς κόμβους (που) έχει δημιουργήσει τα τελευταία χρόνια η Περιφέρεια Θεσσαλίας στην πόλη της Λάρισας, αλλάζοντας άρδην τον συγκοινωνιακό χάρτη αλλά και την εικόνα» και είναι πράγματι ένα εντυπωσιακό οδοιπορικό, που αξίζει να το δείτε, όσοι/όσες ασχολείστε με το διαδίκτυο, άλλωστε το ζούμε όλοι όσοι επισκεπτόμαστε την περιοχή, είτε για δουλειά, είτε, σπανιότερα, για αναψυχή. Δύο παρατηρήσεις: α) στην Λάρισα κατασκευάζει κυκλικούς κόμβους η Περιφέρεια Θεσσαλίας αυτοβούλως, αυτοπροσώπως και δια παντός, εκεί δεν υπάρχει Δήμος, Καλογιάννης και τέτοια, εκεί ένας είν’ ο Ένας. Στον Βόλο κατασκευάζει κυκλικούς κόμβους ο Άρχων πάντων των Μονακών, ο πιο Ένας κι απ’ τον Ένα της Λάρισας – άλλωστε ποιος τολμά να συγκρίνει την Λάρισα με το Μονακό; και β) όλοι οι κυκλικοί κόμβοι της Λάρισας ήταν-είναι περισσότερο από απαραίτητοι για την καλή κυκλοφορία, ιδίως στις διασταυρώσεις και πάνω στην παλιά Εθνική Οδό αρ. 1, σήμερα λεωφόρο Κωνσταντίνου Καραμανλή, στους περιφερειακούς δρόμους κλπ. Η Λάρισα είναι κέντρο, και όχι μόνο της Θεσσαλίας, και ορθώς αναπτύσσει σταδιακά τις οδικές υποδομές της. Στον Βόλο οι κυκλικοί κόμβοι δεν ήταν-είναι απολύτως απαραίτητοι, ούτε η καταστροφή της οδού Καραμπατζάκη ήταν κατ’ ελάχιστον απαραίτητη, απεναντίας είναι απαραίτητη η ολοκλήρωση του Περιφερειακού δρόμου. Το πώς και γιατί με αυτό το θέμα δεν ασχολείται κανείς είναι μιας επόμενης στήλης αντικείμενο.

Σας αγαπώ ενδελεχώς και μένω ειλικρινώς υμέτερος. Τουτέστιν, γεια σας!

Και μην ξεχνάτε: «Όπου και να σας βρίσκει το κακό, αδελφοί, / όπου και να θολώνει ο νους σας, / μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμό / και μνημονεύετε Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη. / Η λαλιά που δεν ξέρει από ψέμα / θ’ αναπαύσει το πρόσωπο του μαρτυρίου / με το λίγο βάμμα του γλαυκού στα χείλη.» 

Ο δικός μας Παπαδιαμάντης, από τις 20 Μαΐου 1962 στην ίδια θέση. 

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 15.06.2022, αρ.φύλλου 3717)

κυκλο-φ-οριακα 1108, 8 Ιουνίου 2022

 

η Αγία Τριάδα του Γουναρόπουλου

Καλημέρα συμπολίτες και απανταχού αναγνώστες, ετούτη τη σημαδιακή μέρα, 8 Ιουνίου 2022. Σημαδιακή, διότι η στήλη βρίσκεται από σήμερα σε ένα καινούργιο περιβάλλον – είπε ν’ αλλάξει λίγο τον αέρα της, να αναπνεύσει λίγο πιο ελεύθερα, κυρίως λόγω της περιρρέουσας, διαρκώς εντεινόμενης, «Μονακο-λατρείας» (!!) καθώς και της εκδοτικής συνεργασίας με εξω-βολιώτικα οικονομικά (και μόνο…) συμφέροντα εκεί που φιλοξενούνταν μέχρι χθες. Αυτή η στήλη υπάρχει εδώ και 31 χρόνια, έχει περάσει διάφορα και έχει κολυμπήσει σε διάφορα, ψηλά ή χαμηλά κύματα, έχει γνώση επιστημονική, έχει άποψη πολιτική με την πραγματική, πιστεύει, έννοια του όρου, έχει θέσεις και αντι-θέσεις αναλλοίωτες μέσα στον χρόνο, υπάρχει λόγω αγάπης τόσο στον Ελληνικό Γραπτό Λόγο όσο και στην Πόλη που μας μεγαλώνει, αλλά και επειδή την στηρίζουν οι αναγνώστες της, πρωτίστως στο χαρτί μιας εφημερίδας και δευτερευόντως στο συνώνυμο διαδικτυακό ιστολόγιο και, εσχάτως, στο φατσοβιβλίο.

Καλώς ανταμώσαμε, λοιπόν, στις σελίδες της «Μαγνησίας» και καλόν δρόμο να έχουμε.

Δρόμο, τι δρόμο! Δρόμους να δουν τα μάτια σου, δρόμοι που έχουν τη δική τους ιστορία, τους δικούς τους μουσικούς, τους δικούς τους περιπατητές, δρόμοι οριζόντιοι και κάθετοι, ήσυχοι και θορυβώδεις, δρόμοι «ήπιοι» και δρόμοι ποδηλάτου, μονόδρομοι και πεζόδρομοι, κατσικόδρομοι και αυτοκινητόδρομοι. «Δρόμοι παλιοί, που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα…», όπως έγραψε ο Μανόλης Αναγνωστάκης (1925-2005), μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης (1925-2021) και πρωτοτραγούδησε η Μαργαρίτα Ζορμπαλά στις Μπαλάντες τού 1975.

Διάβασα ότι ο Δήμος Βόλου αγόρασε και μοίρασε 3.000 εισιτήρια σε μαθητές για να παρακολουθήσουν τα δύο παιχνίδια της Εθνικής Ελλάδος στο Πανθεσσαλικό Στάδιο, 9 και 12 Ιουνίου. Και καλά έκανε. Αρκετές καταστάσεις βίας (θυμάστε εκείνες τις ωραίες εικόνες με τον Άρχοντα μαινόμενο εναντίον του Άρη ή τότε, ΠΑΟΚ-ΑΕΚ για το Κύπελλο Ελλάδος;) αλλά και μεγάλες ερημιές έχει ζήσει μέχρι τώρα το καημένο το Στάδιο (με 200-300 φιλάθλους τι σόι είναι αυτή η ομάδα στην Α’ Εθνική…) καιρός να χαρεί με τα παιδιά και την Εθνική Ομάδα. Εγώ έχω «μείνει» στις 17 Αυγούστου 2004 με τους 22.000 θεατές στον αγώνα Ελλάδα-Μεξικό για το Ολυμπιακό Τουρνουά Ποδοσφαίρου στην Ολυμπιακή Πόλη του Βόλου. Τώρα το Πανθεσσαλικό Στάδιο ανήκει στον Δήμο Βόλου, όπως και το Εθνικό Αθλητικό Κέντρο στην Ν. Δημητριάδα, το κολυμβητήριο Βασίλης Πολύμερος και το κλειστό γυμναστήριο της Ν. Ιωνίας κλπ. κλπ. Αλλά όχι ακριβώς! Για το Στάδιο συστάθηκε, λέει, Φορέας Διαχείρισης, στον οποίο συμμετέχουν, λέει, ο Δήμος (λογικό) η Περιφερειακή Ένωση Δήμων Θεσσαλίας (τι δουλειά έχει αυτή; και κυρίως πώς μπορεί να συνεισφέρει στα απαιτούμενα έξοδα συντήρησης;) και το Επιμελητήριο Μαγνησίας. Εδώ τα πιάσαμε τα λεφτά μας, σωθήκαμε, σώθηκε το Στάδιο! Από όσα γνωρίζω κατά κανόνα το Επιμελητήριο δεν έχει κονδύλια διαθέσιμα για τέτοιες δουλειές, πώς θα συμβάλει στην σωστή διατήρηση και την εύρυθμή λειτουργία αυτής της όντως πολύ σημαντικής υποδομής του τόπου μας; Ήμουν μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ανώνυμης Εταιρείας Ιάσων Α.Ε., με Πρόεδρο το Επιμελητήριο, που ευελπιστούσε να αξιοποιήσει την μεγάλη υπερτοπική αγορά η οποία ρημάζει ακόμα, κοντά στα 40 χρόνια, στην Νεάπολη. Λίγο μετά το ίδιο Επιμελητήριο επεδίωκε να του παραχωρηθεί το ίδιο Πανθεσσαλικό Στάδιο προκειμένου να το μετατρέψει σε περίπου εμπορικό κέντρο! Κοντολογίς, συμπολίτες, φοβάμαι ότι αυτή η ιστορία του Πανθεσσαλικού Σταδίου με ιδιοκτήτη και μοναδικό, εν τέλει, χρηματοδότη τον Δήμο Βόλου δεν θα πάει καλά και είναι κρίμα.

Κι όπως το έφερε η κουβέντα με φίλους του καφέ γύρω από τις 210.000 ευρώ για τα λαμπάκια του χριστουγεννιάτικου εντυπωσιασμού, είπα πόσο καλύτερα θα επενδύονταν τόσα λεφτά σε ένα πολύ χρήσιμο έργο, όπως η γέφυρα στο (Α)λυγαρόρεμα, στην είσοδο της πόλης από Νέα Αγχίαλο. Ο δρόμος είναι η Εθνική Οδός αρ. 30 και έχει χαρακτηρισμό «Τριτεύον Εθνικό Οδικό Δίκτυο», αν αυτό έχει κάποια σημασία για κάποιους – που δεν φαίνεται να έχει…

Ή σε κάτι ακόμα φτηνότερο αλλά επίσης υψηλής χρησιμότητας, ιδίως τώρα το καλοκαίρι. Στο θερινό θέατρο της Νέας Ιωνίας. Στο οποίο, στο πλαίσιο πρόσφατης «ανακαίνισης», αφαιρέθηκαν τελείως όλα τα καθίσματα θεατών και αντικαταστάθηκαν από… μαξιλαράκια πάνω στο μπετόν των κερκίδων! Άνθρωποι μέσης ηλικίας που πήγαν να δουν παράσταση μου διηγήθηκαν ότι έφυγαν από τη μέση (της παράστασης) διότι τους πόνεσε αφόρητα η μέση και η σπονδυλική στήλη ολόκληρη. Μα είναι δυνατόν; Από κατασκευής τα δύο ανοιχτά μας θέατρα είχαν καθίσματα πλαστικά με πλάτη – δεν γίνεται να παρακολουθεί κανείς δυο ώρες οποιασδήποτε παράστασης χωρίς κάπου να ακουμπάει η πλάτη του, δεν είναι το κοινό αυτών των εκδηλώσεων πιτσιρικάδα ή χουλιγκάνοι των γηπέδων. Και βέβαια τα πλαστικά καθίσματα υφίστανται φθορές, και κάθε χρόνο πάντα υπήρχαν ανανεώσεις. Τώρα δεν βαριέσαι αδερφέ, τα βγάζουμε όλα και κάνουμε «οικονομία». Για να έχουμε να δίνουμε για λαμπάκια…

Και το Πανθεσσαλικό Στάδιο τέτοια καθίσματα έχει. Γι’ αυτό λέω ότι φοβάμαι…

Εκείνος ο κυκλικός κόμβος στην Γορίτσα τι έχει και καθυστερεί τόσο; Ναι, είναι εκείνος ο κόμβος που τον επισκέφθηκε μια μέρα ο Άρχων και έδωσε, ως επαΐων, οδηγίες στον εργολάβο «…θα μου το κάνεις 2,60 …» (βλ. κυκλο-φ-οριακα 1099, 7 Απριλίου 2022), μάλλον σε κάποια νησίδα αναφερόταν, δεν ξέρω τι απέγινε, χάθηκε και το σχετικό βίντεο, αλλά ο κόμβος ξεκίνησε στις 23 Φεβρουαρίου και ακόμα δεν τελειώνει. Κι όσοι περνούν συχνά από εκεί μου λένε ότι είναι κάπως «στενός», εγώ λέω να τελειώσει και θα δούμε.

(Επ)Έρχεται τριήμερον Αγίου Πνεύματος, καλή φώτιση και καλό μπάνιο, γεια σας.

Στην φωτογραφία η μοναδική στον κόσμο αγιογραφία της Αγίας Τριάδας, στο ομώνυμο εκκλησάκι, στον Βόλο. Έργο του 1951, από τον ζωγράφο Γιώργο Γουναρόπουλο (1889-1977).

(δημοσιεύτηκε για 1η φορά στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 08.06.2022, αρ.φύλλου 3713)

κυκλο-φ-οριακα 1107, 1 Ιουνίου 2022

 

Γιάννης Γαΐτης (1923-1984) "Οδυσσέας και Σειρήνες"

Καλόν μήνα συμπολίτες και απανταχού αναγνώστες. Βρε πώς περνάει ο καιρός! Πρωτοχρονιά, Πάσχα, έρχονται τα Χριστούγεννα, φροντίζει ο καλός μας Δήμος να κάνει προμήθεια αξίας 209.808 € για λαμπάκια και λοιπό διάκοσμο. Το συνειδητοποιείτε πανηγυριώτες συνάνθρωποι; Θέλετε να καθίσουμε παρέα να βγάλουμε κοστολόγια να δούμε πόσα πραγματικά χρήσιμα έργα μπορούμε να κάνουμε με 210.000 ευρουλάκια; Τι γαλαντομία είναι αυτή – ή μήπως δεν είναι, και είναι κάτι άλλο; Από το 2014 που ξεκίνησαν οι μπλε ουρανοί – «μα σ’ αγαπώ και κοίτα, ανοίγουν οι ουρανοί, οι ουρανοί, που τόσο δύσκολα ανοίγουν» τραγουδάει ο Κώστας Χατζής μαζί με την Μαρινέλα» – έχουν δαπανηθεί πάνω από 1 εκατομμύριο ευρώ, και απορώ πώς οι ίδιοι οι υπηρεσιακοί παράγοντες εγκρίνουν τέτοια ποσά, πώς ο επίτροπος του ελεγκτικού συνεδρίου εγκρίνει, πώς κάποια ανώτερη η/και δικαστική αρχή δεν ασχολείται με αυτή την απίστευτη διαρκή σπατάλη δημοσίου χρήματος.

Και στη διπλανή στήλη του ρεπορτάζ ο Kostas Agorastos μετά φωτογραφίας μάς εξηγεί τα πλεονεκτήματα των υπόγειων κάδων απορριμμάτων (έλα παππούλη να σου δείξω…) και χρηματοδοτεί τον Δήμο με 53.000 € για την οδό Γαμβέτα και την οδό Ερμού – δοξάστε τον!

Αποκλειστικά στον Βόλο θα κινηθεί η στήλη σήμερα. Αφού προσπεράσει την Πινακίδα αναγγελίας της πόλης πάνω στον Σωρό, στην γνωστή «εμβληματική» γέφυρα, η οποία Πινακίδα είναι όχι απλώς μουτζουρωμένη και βρώμικη, είναι σαν να μην υπάρχει, δεν διαβάζεται ντιπ! Κάποιοι πρέπει να ασχοληθούνε με αυτό το θέμα – και να μην ακούω «μήπως είναι η μοναδική;», βεβαίως δεν είναι, οι περισσότερες πληροφοριακές Πινακίδες είναι έτσι, το ξέρω, αλλά αυτή η μία είναι ο καθρέφτης της πόλης. Αυτή, και όχι τα λαμπιόνια των Χριστουγέννων, δηλώνει ότι εδώ είναι Βόλος, στην ανάγκη ας φτιάξουν μια καινούργια, τόσα λεφτά πετιούνται στον αέρα.

Προχωρούν τα έργα της ΔΕΥΑΜΒ για την αντικατάσταση του δικτύου ύδρευσης. Αργά αλλά σταθερά αποκαθίστανται και τα οδοστρώματα, αλλού προχείρως και εμβαλωματικώς και αλλού μονίμως και οριστικώς (τουλάχιστον μέχρι την επόμενη σύνδεση φυσικού αερίου…). Έχουμε πει: έργο σοβαρό και απαραίτητο, επικροτούμε και, όσο μπορούμε, ανεχόμαστε τις καθυστερήσεις των αποκαταστάσεων – πού να δείτε τι έχει να γίνει όταν, σύντομα, το έργο θα φτάσει στο κέντρο.

Με ικανοποίηση παρατηρούμε τον τελευταίο καιρό ότι στις κεντρικές στάσεις του Αστικού ΚΤΕΛ λειτουργούν και πάλι οι πίνακες τηλεματικής με τα δρομολόγια και τους αναμενόμενους χρόνους άφιξης κάθε λεωφορειακής γραμμής. Ανεπιφύλακτα συνιστώ να τους συμβουλεύεστε αυτούς τους πίνακες με τα κεφαλαία γράμματα που «τρέχουν» και τους αριθμούς δεξιά, σας δείχνουν σε πόσα λεπτά θα έρθει το λεωφορείο σας. Και κατά κανόνα είναι ακριβή τα στοιχεία, αφού το λεωφορείο το ίδιο δίνει στίγμα (κάτι σαν GPS για τους/τις εξοικειωμένους/-ες) στον δορυφόρο κι αυτός στον πίνακα – μακάρι να ήταν τόσο απλό, φυσικά δεν είναι για εμάς τους αμαθείς, άντε ημιμαθείς. Το 2007-2008 που αυτό το σύστημα στηνότανε, η αφεντιά μου, ως ΔΕΚΑΜΜ ακόμη τότε, είχε καταγράψει όλες τις στάσεις του Αστικού ΚΤΕΛ σε όλες τις γραμμές και μάλιστα με διαχωρισμό: 276 στάσεις με έναν απλό ιστό και 131 στάσεις με στέγαστρο, μετά από 15 χρόνια ίσως τα νούμερα να έχουν αλλάξει, οι γραμμές παραμένουν οι ίδιες με μικρές τροποποιήσεις. Κάθε στάση απέκτησε συντεταγμένες, και τα υπόλοιπα, μαζί με τον εξοπλισμό εντός και εκτός των λεωφορείων, τα διεκπεραίωσε ένα θεσσαλονικιώτικο γραφείο, στο πλαίσιο ενός ευρωπαϊκού χρηματοδοτικού προγράμματος. Εύγε, λοιπόν, που το σύστημα λειτουργεί.

Αχ! το σύστημα, το Σύστημα, που τσακίζει στο ξύλο τα παιδιά μας στη Θεσσαλονίκη, περιφρουρώντας, δήθεν, την «βιβλιοθήκη» του Βιολογικού Τμήματος του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου. Που θέλει να βάλει τα ΜΑΤ μέσα στα αμφιθέατρα της Ελευθερίας, που θέλει να καταργήσει την Πανεπιστημιακή Ελευθερία, που επιδιώκει να καταργήσει, εν τέλει, αδέρφια, το Δημόσιο Πανεπιστήμιο και ό,τι αυτό συμβολίζει για την ελληνική μας κοινωνία. Οι Άριστοι του πανάκριβου Χάρβαρντ, που καμία επαφή δεν έχουν με τα προβλήματα του λαού μας, η χειρότερη δεξιά, το χειρότερο καθεστώς που πέρασε από τούτη τη χώρα – ούτε η χούντα των συνταγματαρχών δεν έβαλε αστυνομία μέσα στα Πανεπιστήμια, ούτε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στην μεταπολιτευτική παντοδυναμία του, τότε που τα Πανεπιστήμια κυριολεκτικά βράζανε, δεν σκέφτηκε καν να περιορίσει τις ακαδημαϊκές ελευθερίες, τούτοι ‘δω ετοιμάζονται να καταργήσουν και τις φοιτητικές παρατάξεις.

Συγχωρείστε μου το ξέσπασμα, αγαπητοί. Έχω κι εγώ γιο φοιτητή στη Σαλονίκη, είμαστε πολλοί, τρέμω κάθε βράδυ που ακούω ότι «…κουκουλοφόροι επιτέθηκαν στους (καημένους…) αστυνομικούς, οι οποίοι (με πλήρη πολεμική εξάρτηση, λες και περιμένουν Τσετσένους αυτονομιστές…) φρουρούσαν κλπ. κλπ.», όλα γραμμένα από κατάλληλα άριστα χέρια και αφειδώς μοιρασμένα στα φερέφωνα της λίστας Πέτσα. Κι ύστερα σιωπή. Οι βομβίδες «κρότου-λάμψης» που πυροδοτούνται οριζόντια δεν αναφέρονται, δεν υπάρχουν, τα παιδάκια που έχουν χάσει το αυτί τους δεν υπάρχουν!

Είναι κι εκείνος ο Νικηφόρος, «ο πιο ανατρεπτικός καλλιτέχνης της γενιάς του» που διερωτάται «Ζω ή έχω πεθάνει;», κάτι που αρχίζω κι εγώ να σκέφτομαι…

Είδα πλέον ολοκληρωμένο και τον καινούργιο βανδαλισμό στην Πλατεία Αναύρου, με τις σοβατισμένες πλάκες Πηλίου στα τρία μεγάλα παρτέρια – θα τρίζουν τα κόκκαλα της Ήβης Αγγελοπούλου. Και όπως το είχα υποψιαστεί ανήκει κι αυτό στα «αναπτυξιακά έργα» του νέου Ενυδρείου, της νύχτας τα καμώματα…

Αυτά για σήμερα. Καλά μπάνια σας εύχομαι, γεια σας.

Στην φωτογραφία ο πίνακας του Γιάννη Γαΐτη (1923-1984) «Οδυσσέας και Σειρήνες».

(δημοσιεύτηκε στην 125χρονη (1898-2022) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 01.06.2022, αρ.φύλλου 37.734)