Πέρασε και η «Παγκόσμια Ημέρα του Πατέρα», 19 Ιουνίου, ταυτόχρονα με την
εορτή των Αγίων Πάντων, που μόνο παγκόσμια δεν είναι, η διαδικτυακή Βικιπαίδεια
το λέει καθαρά. Κι εγώ φέτος, για πρώτη φορά, είδα να υπάρχει αυτός ο
χαρακτηρισμός. Νομίζω ότι εντάσσεται κι αυτό στην μεγάλη
(αμερικάνικη) εικόνα μεγαλείου, που μετά μανίας προσπαθούν να μας επιβάλουν
όλων των ειδών τα μέσα (…και τα έξω). Όπου όλα είναι μοναδικά, υπάρχει μόνο «η
συγκλονιστική συνέχεια», η «απόλυτη φωνή», ο «πιο ανατρεπτικός» (τι ανατρέπει,
άραγε), δεν υπάρχει τελικός αγώνας, υπάρχει μόνο «μεγάλος τελικός», κάποιος δεν
(κατά)χειροκροτείται, μόνο «αποθεώνεται» πλέον, οι εξελίξεις είναι πάντοτε
«καταιγιστικές» κλπ. κλπ.
Καλημέρα συμπολίτισσες και συμπολίτες. Παγκόσμια ή τοπικά,
καλό είναι να θυμόμαστε και τους πατεράδες μας αυτή τη μία ημέρα του χρόνου –
πλάκα κάνω, εγώ τον κυρ Αντώνη τον έχω στο μυαλό μου, σύμβουλο και αρωγό, κάθε
μέρα, εύχομαι κι εσείς. Και να θυμάστε τους στίχους του Ελύτη από τον «Μικρό
Ναυτίλο» «Πιάσε την αστραπή στο δρόμο σου άνθρωπε / δώσε της διάρκεια /
μπορείς». Αστραπές είναι,
τώρα πια, οι πατεράδες μας.
Έβρεξε
και ψιλο-πλημμύρησε πάλι η Νεάπολη. Μετά την υπερχείλιση του Ξηριά και τα
πλημμυρικά φαινόμενα του 2006 (λίγο πριν από τις Δημοτικές Εκλογές, αν
θυμάστε…) επί Δημαρχίας Βούλγαρη είχε ξεκινήσει μεγάλο
αποστραγγιστικό-αντιπλημμυρικό έργο στην Νεάπολη, με τους τελικούς
συλλεκτήριους αγωγούς των ομβρίων υδάτων να καταλήγουν σε δύο υπόγειες
δεξαμενές στον χώρο γύρω από το Εκθεσιακό-Αθλητικό Κέντρο (νυν μπουζουξίδικο σε αργία…) για να προωθηθούν τα νερά από
εκεί στην θάλασσα με καταθλιπτικές αντλίες. Αυτή η συνολική εγκατάσταση με τις
αντλίες δεν είμαι βέβαιος ότι ολοκληρώθηκε-λειτούργησε κάποια στιγμή. Το θέμα είναι σοβαρό και προτρέπω τους επιχειρηματίες και τους
κατοίκους της Νεάπολης να ενδιαφερθούν τώρα να
μάθουν τι γίνεται, πριν έρθει πάλι καμιά νεροποντή με ωραίο όνομα και κλαίνε
για τις ζημιές τους. Και βέβαια να μην επαφίενται στο σωστό έργο που έκανε η
Περιφέρεια στον Ξηριά, με την στερέωση και ανύψωση των πρανών και τον
εγκιβωτισμό της κάτω κοίτης. Οι εγκιβωτισμοί είναι καλοί όσο οι παροχές είναι
χαμηλές, όταν οι όγκοι του νερού μεγαλώνουν και οι ταχύτητες ροής αυξάνονται,
λόγω του μπετόν, τα πράγματα μπορεί να γίνουν δύσκολα. Χρειάζεται, λοιπόν,
επαγρύπνηση και κανείς δεν επ-αγρυπνά καλύτερα από τον άμεσα ενδιαφερόμενο,
επιχειρηματία ή/και κάτοικο.
Νέα νομιμοποίηση αυθαιρέτων ετοιμάζεται, με κάποιες υποσημειώσεις περί άρσης της «ομηρείας» κάποιων
διατηρητέων κτηρίων και κάποιων δεσμευμένων οικοπέδων (άμα ψάξει κανείς θα βρει
ποιος ή το πολύ ποιοι δυο-τρεις «επώνυμοι» έχουν τέτοιου είδους ενδιαφέροντα
και προκαλούν τέτοιου είδους νομοσχέδια…) και με βασικό «πολεοδομικό εργαλείο»
τις «Ζώνες Υποδοχής Συντελεστή Δόμησης». Η χαρά των
καταπατητών, των δικηγόρων και των άνεργων μηχανικών. Η ελληνική πολεοδομική
νομοθεσία είναι ό,τι χειρότερο υπάρχει παγκοσμίως (αυτό μετά βεβαιότητος…) όπου,
φυσικά, υπάρχουν κανονισμοί για την δόμηση των πόλεων. Χρόνια και ζαμάνια (zaman, στα τούρκικα
χρόνος, εποχή, περίοδος – και με την ευκαιρία, οι Τούρκοι έχουν πλήρες
κτηματολόγιο από τα χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας) χρόνια και ζαμάνια,
λοιπόν, ακούμε περί κωδικοποιήσεως, απλοποιήσεως, αυστηροποιήσεως,
ενεργοποιήσεως και λοιπά εις -ποιήσεως της Πολεοδομικής Νομοθεσίας κι αυτή
γίνεται όλο και χειρότερη, πολυπλοκότερη, όλα δεν γίνονται και όλα γίνονται
«υπό προϋποθέσεις», έχουν γεμίσει τα δάση, τώρα και οι περιοχές Natura 2000, έχουν
χτιστεί τα ρέματα, έχουν κλείσει οι παραλίες, ολόκληρα χωριά χτίζονται χωρίς
όρια οικισμού, σχεδόν όλοι οι κάποτε αυθαιρετήσαντες έχουν τακτοποιηθεί, εκείνο
που πραγματικά έλειπε ήταν οι Ζώνες Υποδοχής Συντελεστή Δόμησης, που ανάθεμά με
κι αν καταλαβαίνω τι σόι κομπίνα πάει πάλι να στηθεί, ώστε να νομιμοποιηθούν χιλιάδες αυθαίρετα στον Δήμο
Βόλου. Χιλιάδες. Κι αυτό που με θλίβει περισσότερο, πέρα από το διαχρονικό έγκλημα των
αυθαιρέτων αυτό καθ’ εαυτό, είναι η συναίνεση και, κατ’ επέκταση, η συνενοχή
των Συναδέλφων Μηχανικών και η συνακόλουθη βουβαμάρα του Τεχνικού Επιμελητηρίου.
Θυμάμαι τον Αντώνη Τρίτση και κλαίω, από την Επιχείρηση Πολεοδομική
Ανασυγκρότηση (ΕΠΑ) του ΥΧΟΠ ξεκίνησα την ζωή μου στο Δημόσιο…
Και μιλώντας περί άρσεων και κομπινών γενικώς, πέντε (5) ακίνητα
ιδιοκτησίας της Εθνικής Τράπεζας μέσα στα όρια του Δήμου Βόλου, που ήταν
δεσμευμένα για χρήσεις σχολείων και κοινόχρηστων χώρων, αποδεσμεύτηκαν και επέστρεψαν θριαμβευτικά στην καημένη
την Τράπεζα, που τα απέκτησε κατά κανόνα προ αμνημονεύτων
χρόνων αφού ρούφηξε το αίμα των δύστυχων δανειοληπτών-επιχειρηματιών και
αργότερα πούλησε παρόμοια δάνεια αναίσχυντα στο ένα τρίτο της αξίας που ζητούσε από τους Έλληνες σε διάφορα ξένα
«φαντς» (investment funds, αλλοδαπές
εταιρείες επενδύσεων, στα ελληνικά: παγκόσμια πλυντήρια βρώμικου χρήματος) που
έχουν πέσει ως κόρακες πάνω στην ελληνική οικονομία. Αυτά εν ολίγοις. Κι ο καλός Δήμος με τον,
κατά δήλωσή του, καλόν επιχειρηματία Άρχοντα αποχαρακτήρισε και αποδέσμευσε τα
πέντε οικόπεδα της Τράπεζας που προορίζονταν για Σχολεία. Αλλά διεκδίκησε μετά μεγάλης ζέσεως και μανίας το οικόπεδο της οδού Παρασκευοπούλου, που ανήκε στο Πανεπιστήμιο
Θεσσαλίας και προοριζόταν για ανέγερση Φοιτητικών Εστιών. Ήταν τότε που δήλωσε
«δεν θα αφήσω εγώ να γίνει ο Βόλος πανεπιστημιούπολη…». Να χαιρόμαστε,
συμπολίτισσες και συμπολίτες.
Κι επειδή, όπως έχουμε πολλάκις ξαναπεί, το ‘να φέρνει τ’ άλλο, τι
γίνεται με το Δικαστικό Μέγαρο, ξέρει κανείς;
Το εργοστάσιο των σκουπιδιών θα γίνει είπε ο κύριος Υπουργός
Περιβάλλοντος, είπε κι έφυγε ικανοποιημένος από την Γενική Συνέλευση του ΣΒΘΣΕ-Συνδέσμου
Βιομηχανιών Θεσσαλίας & Στερεάς Ελλάδος. Γρηγορείτε! Και το LNG θα γίνει, λέει, την άλλη φορά θα τα πούμε αυτά. Δεν θα γίνει η μοναδική
πραγματικά σοβαρή επένδυση, που θα έδινε πραγματική δουλειά σε βολιώτικα χέρια,
αυτή με το εργοστάσιο ηλεκτρικών αυτοκινήτων. Φεύγει και η Τράπεζα της Ελλάδος,
ένα ακόμη εμβληματικό κτήριο του Βόλου θα ρημάξει. Μένουμε με τα σκουπίδια και το
αέριο. Να χαιρόμαστε.
Σας χαιρετώ καταιγιστικώς, γεια σας.
(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 22.06.2022, αρ.φύλλου 3722)
