κυκλο-φ-οριακα 1061, 26 Μαΐου 2021

 

η αποβάθρα των υδροπλάνων της ArGo Airways στον λιμένα Βόλου

Καλημέρα συμπολίτες και συμπολίτισσες! «Είμαστε-δεν είμαστε, τίποτα δεν είμαστε, βρε!», που λέει κι ο Σαββόπουλος στο τραγούδι «Ας κρατήσουν οι χοροί», που από τον δίσκο «Τραπεζάκια έξω» τον Απρίλιο 1983 και το Ολυμπιακό Στάδιο τον Σεπτέμβριο 1983 πέταξε μέχρι την τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων Αθήνα 2004 και έγινε ο ύμνος των 200 χρόνων Ελλάδα 2021, καθότι «…φτιάχνουν οι Έλληνες κοινότητες κι Ιστορία οι παρέες…». Και το ότι δεν είμαστε τίποτε (δύο αρνήσεις, αλλά άντε άλλαξέ το, κύριε φιλόλογέ μου…) περίτρανα αποδείχτηκε μ’ αυτό το διαβολομικρόβιο, που κανείς δεν ξέρει (άλλες δυο αρνήσεις…) πούθε μας προέκυψε.

(Ψιλο)τσακωθήκαμε και με φίλους για τα μονοκλωνικά αντισώματα, αγγλιστί mabs, monoclonal antibodies, όλοι οι όροι με ελληνικές ρίζες, όλες οι ονομασίες των σκευασμάτων τελειώνουν σε -mab (-μάμπη) και υπάρχουν διαφοροποιημένες καταλήξεις που υποδηλώνουν κατηγορίες προέλευσης και σύνθεσης: -omab (-ομάμπη), -ximab (-ξιμάμπη), -zumab (-ζουμάμπη), -umab (-ουμάμπη). Η κλασική ερώτηση «κι εσύ τι είσαι; λοιμωξιολόγος είσαι;», όπως κάποτε, αν θυμάστε, «συνταγματολόγος;» (τότε με τα γαλάζια ψηφοδέλτια του ΠαΣοΚ) ή «σεισμολόγος;» (τότε με τον μεγάλο σεισμό στο Αίγιο) είναι αλήθεια ότι ως λαός έχουμε περάσει πολλά στάδια γνωστικής εξειδίκευσης, υπερτροφικής ημιμάθειας, για την ακρίβεια, και τώρα με την πανδημία γίνεται πανηγύρι. Μην παραβλέπετε και το γεγονός ότι τότε, στις περιπτώσεις που αναφέραμε, δεν υπήρχε το διαδίκτυο, μόνο τηλεόραση, εφημερίδες και περιοδικά. Τώρα γίνεται «μαύρος χαμός» όχι στο «σοβαρό» διαδίκτυο (που υπάρχει, και είναι ό,τι καλύτερο έχει ως τώρα δημιουργήσει ο ανθρώπινος νους) αλλά στα περιβόητα και παντελώς πανταχόθεν ανεξέλεγκτα «μέσα κοινωνικής δικτύωσης». Όπου ο καθείς και η καθεμία δικαιούται να κατέχει την απόλυτη γνώση και να την διασπείρει ελευθέρως, στο όνομα της ελευθερίας της έκφρασης, η οποία, από την άλλη μεριά, είναι η μόνη που μας έχει απομείνει, καθώς όλες οι άλλες συνταγματικές ελευθερίες μας βρίσκονται τουλάχιστον σε αναστολή.

Έτσι, λοιπόν, λοιμωξιολόγος δεν είμαι, συγκοινωνιολόγος είμαι, και απλώς προσπαθώ έναν χρόνο τώρα να κατανοήσω την επιχειρηματολογία των λοιμωξιολόγων που δεν εισηγούνται την χρήση των μονοκλωνικών αντισωμάτων για την θεραπεία της CoViD-19. Ύστερα είπα να μάθω δυο πράγματα περί του τι είναι, πώς παράγονται αυτά τα αντισώματα και πώς θα λειτουργήσουν στον «ξένο» οργανισμό – εκεί έμπλεξα! Καταδύθηκα με σεβασμό σε άμετρα βάθη ανθρώπινης γνώσης και όταν αναδύθηκα αισθανόμουν μόνο απόλυτο δέος. Κράτησα κάποια αρχεία, αλλά δεν ξέρω πώς να τα χρησιμοποιήσω. Όσοι/όσες μπορείτε κάντε το, θα φτάσετε στο επίκεντρο της ανθρώπινης ύπαρξης, στο θαύμα της Φύσης, στην απόδειξη της ύπαρξης του Θεού – όχι, βέβαια, τσαλαβουτώντας στα άπειρα, πλέον, «ενημερωτικά σάιτς», που απλώς αναπαράγουν το ένα το άλλο.

Παράδειγμα περί τούτου του τελευταίου το ΦΕΚ για το υδατοδρόμιο του Βόλου. Πρώτα διάβασα το πανηγυρικό άρθρο στην εφημερίδα μας, που ξεκινάει ακριβώς «Με ΦΕΚ που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα της Κυβερνήσεως εγκρίθηκε η χορήγηση της άδειας που αποκτάει ο Οργανισμός Λιμένα Βόλου για να προχωρήσει μετέπειτα στη δημιουργία του υδατοδρομίου της πόλης…» και συνεχίζεται με δηλώσεις του συναδέλφου Διευθύνοντα Συμβούλου και όλα καλά. Όμως αυτό με την άδεια που χορηγείται τώρα για να δημιουργηθεί «μετέπειτα» το υδατοδρόμιο δεν μου πολυάρεσε, και είπα να ψάξω το συγκεκριμένο ΦΕΚ. Δεν το βρήκα, συμπολίτες. Βρήκα δεκάδες ιστοσελίδες, οι περισσότερες με τις ίδιες ακριβώς λέξεις για το γεγονός, σε καμία ο αριθμός του ΦΕΚ. Κατόπιν αυτού έχω μείνει με την απορία. Και δεν το «παίζω μάγκας» συμπολίτες. Πάμε πάλι από την αρχή:

Από τον Σεπτέμβριο 2009 έως τον Μάρτιο 2010 στον λιμένα του Βόλου από-/προς-θαλασσώνονταν υδροπλάνα της εταιρείας ArGo Airways, τύπου De Havilland Single Otter DHC3 με πλήρωμα 2 άτομα και δυνατότητα μεταφοράς 9 επιβατών, με κατεύθυνση προς/από Σκιάθο, Θεσσαλονίκη και Αθήνα. Πραγματοποιήθηκαν συνολικά 864 πτήσεις με πληρότητα της τάξης του 67%, πρόλαβα και έκανα ένα ταξίδι ωρών αλερετούρ στην Σκιάθο στις 30.11.2009 με διάρκεια πτήσης 17 λεπτά – προς Αθήνα ήταν 55 λεπτά και προς Θεσσαλονίκη 42 λεπτά. Οι πτήσεις προσ-/από-γειώνονταν στα «κανονικά» στεριανά αεροδρόμια, ακόμη και της Σκιάθου – διότι μόνο ο Βόλος είχε υδατοδρόμιο, την αδειοδότηση του οποίου την ξεκινήσαμε Φεβρουάριο 2008 και την τελειώσαμε Σεπτέμβριο 2009, ήμουν τότε εκπρόσωπος του Δήμου Βόλου στην αρμόδια προς τούτο επιτροπή. Αυτός ήταν και ο λόγος που η γραμμή σταμάτησε, τα υψηλά κόστη των αεροδρομίων, που επιβάρυναν πολύ το κόμιστρο.

Τα υπόλοιπα υδατοδρόμια δεν έγιναν ποτέ. Λες και πρόκειται για ποιος ξέρει τι υποδομές, ένας διάδρομος στη θάλασσα με συντεταγμένες είναι, σαφώς έξω από την ρότα μεγάλων πλοίων, άντε να έχει και καμιά σημαδούρα να μην μπαίνουν μέσα βάρκες, έτσι κι αλλιώς σχεδόν το σύνολο των πτήσεων γίνεται με κανόνες οπτικής επαφής (vfr), επιστήμη ολόκληρη έχει γίνει το θέμα, μελέτες, υπογραφές και σφραγίδες και ουσία λίγη. Και η ουσία είναι, αγαπητοί μου αναγνώστες και αγαπητοί συνάδελφοι στον Οργανισμό ότι αν ταυτοχρόνως δεν αδειοδοτηθούν υδατοδρόμια σε Σκιάθο, Σκόπελο, Αλόννησο (τουλάχιστον) πολύ φοβάμαι ότι για μία ακόμη φορά θα γίνει μια μεγαλοπρεπής τρύπα στο νερό. Μακάρι να διαψευστώ. Αν και έχω την υποψία ότι αυτοί που λεν ότι έχουν τον Πρωθυπουργό χ@@@@νο έχουν το ίδιο και τα υδροπλάνα…

Αυτά. Είναι και το Εμπορευματικό Κέντρο, είναι και ο Βόλος που δεν λέει να κατασταλάξει αν θα γίνει Μονακό ή Ρότερνταμ (άντε μην θυμηθώ και την Ευρωβιζιόν με την ιταλική μάπα…), είναι κι η Ελλάδα που αντιστέκεται, είναι κι ο άνθρωπός μας για 4^η εβδομάδα στα πολύ δύσκολα, να μην ξεχνάτε να αγαπάτε αλλήλους, συμπολίτες. Γεια σας.

Στην φωτογραφία η αποβάθρα των υδροπλάνων στον Κεντρικό Προβλήτα του Λιμένα Βόλου.

(δημοσιεύτηκε στην 124χρονη (1898-2021) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 26.05.2021, αρ.φύλλου 37.427) 

κυκλο-φ-οριακα 1060, 20 Μαΐου 2021

 

Πανθεσσαλικό Στάδιο Βόλου Ολυμπιακοί Αγώνες 2004

Καλημέρα συμπολίτες! Η Άνοιξη πορεύεται προς το τέλος της, το καλό ελληνικό Καλοκαίρι προετοιμάζεται να υποδεχτεί το τουριστικό χρήμα σε «κόβιντφρι» τοποθεσίες ανά την επικράτεια – να δείτε που θα έχουμε σοβαρούς διαγκωνισμούς σχετικά με το ποιος προορισμός είναι πιο πολύ περισσότερο «ασφαλής» από τον άλλον. Κι ο δικός μας άνθρωπος εξακολουθεί να νοσηλεύεται ευτυχώς χωρίς διασωλήνωση κι η εφημερίδα κάθε μέρα αναγγέλλει θανάτους…

Με θανάτους γέμισε πάλι το σαλόνι μας, πάλι και πάλι, οι βόμβες του Ισραήλ στους Παλαιστίνιους, άμαχοι και παιδιά ακρωτηριασμένα, οι βόμβες της Χαμάς στους Εβραίους, αυτή τη φορά, για πρώτη φορά στην μακρά ιστορία της φλεγόμενης Μέσης Ανατολής, με τις «ευλογίες» της Τουρκίας, που επιδιώκει, λέει, τον καθορισμό ΑΟΖ με την Χαμάς!. Το γνωστό παιχνίδι στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, την ώρα που οι ΗΠΑ πουλάνε «έξυπνα» όπλα αξίας 735 εκατ. δολαρίων στο παγίως φιλικό τους Κράτος του Ισραήλ. Κι εγώ, που διεθνής ή στρατηγικός ή στρατιωτικός ή οτιδήποτε παρόμοιο αναλυτής ούτε είμαι ούτε θέλω να γίνω δεν ξέρω γιατί έχω την εντύπωση ότι όλο αυτό το αιφνίδιο και, στην ουσία, αναίτιο αιματοκύλισμα είναι μια χοντρή προβοκάτσια του αξιότιμου κυρίου Νετανιάχου, προκειμένου να μην οδηγηθεί στην φυλακή και ίσως, ίσως λέω, να βγάλει και το κατιτίς του από τα 735 μιλιούνια…

Αλλά αυτά είναι θέματα για τους μεγάλους καθηγητές και λοιπούς τηλεοπτικούς αναλυτές, που σχεδόν πάντα εκφράζουν τις μεγαλύτερες μπούρδες με την μεγαλύτερη σοβαρότητα. Ας πάμε στα δικά μας, πεζά θέματα της πόλης μας.

Πρώτα ένα θαλασσινό, κάτι για τον Οργανισμό Λιμένος. Από το 2000, ακόμη πριν την ίδρυση του ΟΛΒ, είχαμε προσωπικά θέσει θέμα Φάρου στον κυματοθραύστη του Λιμένα. Τότε εργαζόμουν στο ΔΕΚΑΜΜ, στο κτήριο της τότε Λιμενικής Επιτροπής και νυν ΟΛΒ, έβλεπα καθημερινά τον προβλήτα κι αναρωτιόμουνα γιατί να μην έχει ο Βόλος έναν αξιόλογο Φάρο, όπως όλα τα σοβαρά λιμάνια στον κόσμο, παρά να έχει αυτή την αστεία σιδηροκατασκευή. Τότε συνεργαζόμουν με τον αείμνηστο καπετάνιο Ζαφείρη Χαλιαμπάλια, το είχαμε ψάξει το θέμα, Φάρο χτιστό ύψους μέχρι 10 μέτρων μπορούμε να κατασκευάσουμε, τα καταχωρήσαμε όλα στα κυκλο-φ-οριακά 345,346 στις 14 και 21.07.2000. Τον Ιανουάριο 2001 η Λιμενική Επιτροπή με Πρόεδρο τον καλό συνάδελφο Παναγιώτη Παπαδέλη προκήρυξε Πανελλήνιο Αρχιτεκτονικό Διαγωνισμό που ολοκληρώθηκε τον Απρίλιο 2001 με 50 συμμετοχές (!), δόθηκαν και βραβεία, όλα έτοιμα και μετά… δημιουργήθηκε ο Οργανισμός Λιμένος Βόλου, ο οποίος είχε, προφανώς, άλλες έγνοιες. Μέχρι το 2010 η στήλη έκανε 19 αναφορές στο θέμα, ύστερα σταμάτησε να βοά εις ώτα μη ακουόντων. Στις 20 Νοεμβρίου 2017 επανήλθαμε ως Ενεργοί Πολίτες, μέλη της Ένωσης Παλαιών Προσκόπων του 58^ου Συστήματος Ναυτοπροσκόπων Βόλου, άλλες Αρχές στον Οργανισμό, το ίδιο μηδενικό αποτέλεσμα. Σήμερα επαναφέρουμε το αίτημα για έναν όμορφο, πραγματικό Φάρο στον Λιμένα του Βόλου. Τώρα που ο κυματοθραύστης έχει πάρει νέα ζωή με τα τόσα ιστιοπλοϊκά σκάφη, τώρα είναι και η ώρα του Φάρου, που θα δώσει ακόμη μεγαλύτερη αίγλη στον 4^ο Λιμένα της χώρας.

Ύστερα ένα αθλητικό και όχι μόνο. Το Πανθεσσαλικό Στάδιο, το οποίο περνάει-δεν περνάει στην αρμοδιότητα του Δήμου Βόλου μόνο ή ενός Φορέα Διαχείρισης. Και αυτή είναι μια παλιά ιστορία, συμπολίτες, που επανέρχεται ως μοναδικό επίτευγμα από αυτούς που δεν γνωρίζουν την Ιστορία του Βόλου, παρ’ όλο που θα έπρεπε, καθώς, πλην ενός όπως έχουμε πει, μεγάλωσαν και εργάζονται σ’ αυτή την πόλη. Η προσπάθεια, λοιπόν, για την δημιουργία ενός Φορέα Διαχείρισης του μεγάλου αυτού δώρου που αποκαλείται Πανθεσσαλικό Στάδιο ξεκινά το 2006-7, δύο μόλις χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Πολύ απλά, η εταιρεία του δημοσίου με την επωνυμία «Ολυμπιακά Ακίνητα», που από το 2016, μαζί με άλλες παρόμοιες εταιρείες έχει ενσωματωθεί στην «Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου – ΕΤΑΔ Α.Ε., από την πρώτη στιγμή ήθελε να το παραχωρήσει, τουτέστιν να το «ξεφορτωθεί». Όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά και ρόδινα όπως τώρα παρουσιάζονται αρμοδίως. Τα κόστη συντήρησης είναι πολύ μεγάλα, πολύ μεγαλύτερα από τα απαιτούμενα για τις έρμες τις κερκίδες του Εθνικού Σταδίου (ΕΑΚ) που δεν καταφέρνουν να επισκευαστούν γιατί «δεν υπάρχουν λεφτά». Τότε είχε εμπλακεί και το Επιμελητήριο Μαγνησίας στον υπό σύσταση Φορέα (Δήμος Βόλου-Βούλγαρης, Δήμος Νέας Ιωνίας-Μαβίδης, Νομαρχία Μαγνησίας-Παπατόλιας, Επιμελητήριο Μαγνησίας-Σπηλιόπουλος) και πρέσβευε την κατασκευή ενός ξενοδοχείου στον χώρο του Πανθεσσαλικού (!) προκειμένου να υπάρχουν έσοδα. Τώρα η ΕΤΑΔ υπόσχεται 660.000 € επιχορήγηση «με προοπτική επταετίας» που ειλικρινά δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς εννοεί, κάθε χρόνο ή για όλη την επταετία 660.000 €; Επίσης, από ότι καταλαβαίνω, η Περιφέρεια είπε «όχι» στην συμμετοχή, έχει «καεί» από Εταιρείες και Φορείς, άλλος κανείς δεν φαίνεται διατεθειμένος να πάρει το ρίσκο, ο Δήμος Βόλου δεν προχωρά σε μια σοβαρή μελέτη βιωσιμότητας παρά εκφέρει τις γνωστές μεγαλοστομίες. Είναι να ανησυχεί κανείς…

Α! κι ένα τελευταίο. Με την εξαίρεση του ποδηλατοδρομίου (που μακάρι να γίνει) όλα τα άλλα, Πανθεσσαλικό Στάδιο, Κλειστό Κολυμβητήριο, Κλειστό Γυμναστήριο, Γήπεδα Τέννις, Ξενώνες Αθλητών υπήρχαν στην Νέα Ιωνία ήδη στις 30 Μαρτίου 2004, όταν επισκέφτηκαν τον Βόλο ο Αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής (IOC) κ. Ντένις Όσβαλντ και ο Αντιπρόεδρος της FIFA κ. Ίσα Χαγιάτου. Τότε ο κ. Όσβαλντ, βλέποντας όλα τα παραπάνω σ’ εκείνον τον ενιαίο χώρο της Νέας Ιωνίας, είπε την ιστορική φράση «this is a small OAKA», τουτέστιν «αυτό είναι ένα μικρό ΟΑΚΑ». Για να μην ξεχνιόμαστε, αγαπητέ μου Πρόεδρε.

Δύο από τα «χρωστούμενα» για σήμερα, αγαπητοί μου αναγνώστες. Να είστε καλά. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην 124χρονη (1898-2021) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Πέμπτη 20.05.2021, αρ.φύλλου 37.422) 

κυκλο-φ-οριακα 1059, 12 Μαΐου 2021

Καλημέρα συμπολίτες! Είναι τραγικό να έχεις δικό σου άνθρωπο στο Νοσοκομείο «ένα βήμα πριν τη διασωλήνωση, που αμφιβάλλουμε αν θα μπορέσει να την αντέξει…». Δηλαδή; Είναι ακόμα πιο τραγικό το ότι δεν μπορείς να είσαι κοντά του, να κάνεις κάτι, να νιώσεις, έστω, την αγωνία του. Και είναι εξοργιστικό να ξέρεις ότι ο άνθρωπός σου μπορεί να θεραπευτεί αν του χορηγηθούν μονοκλωνικά αντισώματα, τα οποία δεν εγκρίνονται, λόγω κόστους, από το Άριστον Κράτος την ίδια στιγμή που πετιούνται εκατομμύρια για αισχρή προπαγάνδα μέσω των τηλεοπτικών καναλιών – σκεπτόμαστε σοβαρά να αναζητήσουμε κάποιους νομικούς δρόμους. Και την ίδια στιγμή που η Ευρωπαϊκή Ένωση (αυτό το δράμα, στο οποίο πρόσφατα πανηγυρίσαμε τα 40χρονά μας…) σταματάει την συναλλαγή με την AstraZeneca, την εταιρεία την οποία μέσω Πανεπιστημίου Οξφόρδης χρηματοδότησε για την έρευνα και την παραγωγή εμβολίων και πριμοδοτεί την Pfizer/BioNTech για «το δεύτερο κύμα ευρωπαϊκού εμβολιασμού», διότι τα εμβόλια «πρέπει οπωσδήποτε να είναι τεχνολογίας mRNA και να παρασκευάζονται εντός της Ένωσης, και η μόνη που καλύπτει τον συγκεκριμένο όρο είναι η εταιρεία Pfizer». Ταύτα δήλωσε ο Ευρωπαίος Επίτροπος Μαργαρίτης Σχοινάς, ακόλουθος της ορθής Κυρίας φον ντερ Λάιεν. Και ο καθένας, νομίζω, αντιλαμβάνεται πόσο χοντρά οικονομικά παιχνίδια παίζουν αυτοί οι παχυλόμισθοι υπάλληλοί μας με τις ζωές όλων μας. Και, φυσικά, έχουν το ακαταδίωκτο, φροντίζουν οι ίδιοι γι’ αυτό.

Αλλά οι δικοί μας άνθρωποι πεθαίνουν έρημοι και μόνοι, με μόνη συντροφιά εξουθενωμένες καλοσυνάτες νοσοκόμες και ταλαιπωρημένους πρόθυμους γιατρούς. Κι εμείς οι «τυχεροί», οι απέξω, τρέχουμε να εμβολιαστούμε χωρίς να ξέρουμε αν, πότε και σε ποιο ποσοστό θα πετύχει αυτή η ρημάδα η ανοσία της (δικής μας) αγέλης, καθώς κανένα από τα επίσης ακαταδίωκτα μέλη της επιτροπής των γενικώς ειδημόνων δεν δίνει μια συγκεκριμένη απάντηση.

Είμαι πολύ θυμωμένος, συμπολίτες, και να με συμπαθάτε, δεν μπορώ πια τους πανηγυρισμούς των αριθμών, των αυτοδιαγνώσεων και της ατομικής ευθύνης. Και την συστηματική παραχάραξη της αλήθειας, δεν την μπορώ.

Στρέφομαι στα τεκταινόμενα στον Βόλο, μπας και διασκορπίσει η αύρα του Παγασητικού τα σύννεφα των προβλημάτων και ηρεμήσει την ψυχή μου, αλλά δεν το βλέπω…

Διότι νίκησε η ομάδα της Πύδνας την ομάδα της Λάρισας και καθημερινά, πλέον, οι δύο πρόεδροι ανταλλάσσουν φιλιά στα μαγουλάκια – δεν θα με ενδιέφερε καθόλου αν ο ένας πρόεδρος δεν ήταν δήμαρχος κι ό άλλος πρόεδρος δεν διατείνονταν ότι είναι ο καλύτερος υπερασπιστής αποβρασμάτων στο ελληνικό νομικό σύστημα. Στο οποίο νομικό σύστημα, ειρήσθω εν παρόδω, κατάφεραν οι αρμόδιοι πολιτικοί και, κυρίως, δημοσιογράφοι να μιλάμε για «σκάνδαλο Novartis» και να εννοούμε όχι την ρεμούλα των δισεκατομμυρίων, την οποία ακόμη και ο ίδιος ο κ. Σαμαράς είχε αναγνωρίσει μέσα στη Βουλή, αλλά την ταλαιπωρία ενός πολιτικού αντιπάλου, με μάρτυρες παντελώς αναξιόπιστα «επιχειρηματικά» συμφέροντα.

Διότι ήρθε ο υφυπουργός αθλητισμού κ. Αυγενάκης κι άρχισε πάλι να βρέχει λεφτά. Αυτό το ποδηλατοδρόμιο πάντως εγώ το θυμάμαι από πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες κι ο κ. υφυπουργός απλώς, αν κατάλαβα καλά, εξέφρασε την αισιοδοξία του. Αισιοδοξία εξέφρασε επίσης και για το Πανθεσσαλικό Στάδιο, με το οποίο θα ασχοληθούμε κάποια στιγμή διεξοδικά. Και τα μόνα χρήματα, τελικά, είναι ονοματισμένα για τον χλοοτάπητα του ΕΑΚ – το οποίο ΕΑΚ χαρακτήρισε «αχούρι και μισό» ο υπεύθυνος γι’ αυτό το κατάντημά του Άρχων, από το 2018 ως εκδίκηση απέναντι στον Ολυμπιακό Βόλου, που δεν υποτάχτηκε στα ποδοσφαιρικά του σχέδια. Έτσι και μόνο έτσι έχουν τα πράγματα σ’ αυτή την όμορφη πόλη, φίλοι αναγνώστες, όλα τα υπόλοιπα είναι καθρεφτάκια για ιθαγενείς.

Διότι ένας ποδηλάτης είναι νεκρός, παρασυρμένος από ένα αυτοκίνητο, σ’ έναν δρόμο λίγο έξω από την πόλη. Ένα αυτοκίνητο που οδηγούσε ένας επίσης σχετικά νέος άνθρωπος, ο οποίος «δεν κατάλαβε τι έγινε» κι εγώ αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν να μην καταλάβεις τι συμβαίνει όταν σπάζει το παρμπριζ, πιθανότατα από την σύγκρουση με ένα ανθρώπινο σώμα! Κι εδώ ανοίγει μια μεγάλη συζήτηση σχετικά με την προστασία των ποδηλατιστών στα περίχωρα της πόλης αλλά και μέσα σ’ αυτήν, καθώς το ποδήλατο είναι θεμελιώδες στοιχείο της Βιώσιμης Αστικής Κινητικότητας. Μια μεγάλη συζήτηση και μια σειρά δράσεων «και σύντομα, γιατί έχουμε αργήσει!», όπως τόνισε τις αμέσως προηγούμενες ημέρες σε άρθρο του ο καλός φίλος Στάθης Χαλαστάρας.

Μια συζήτηση που θα ξεκινήσει διαδικτυακά σήμερα Τετάρτη 12.05.2021 ώρα 19:00 μέσα από τον λογαριασμό facebook της Δημοτικής Κίνησης «Μαζί για τον Βόλο», με θέμα «Προς γενναίες αποφάσεις για τη Βιώσιμη Κινητικότητα στον Βόλο» και επιστημονικούς ομιλητές τον Καθηγητή στο ΕΜΠ Θάνο Βλαστό, τον Επίκουρο Καθηγητή στην Χωροταξία Νίκο Γαβανά και τον υπογράφοντα. Την συζήτηση μπορείτε να την παρακολουθήσετε ακόμη κι αν δεν έχετε δικό σας λογαριασμό στο φατσοβιβλίο. Μια συζήτηση σαν αυτές που γίνονταν τότε, στις αρχές τις δεκαετίας του ’90, για τα αποτελέσματα των οποίων ο Βόλος ήταν υπερήφανη πρωτοπόρα πόλη σε όλη την Ελλάδα…

Μ’ αυτά και μ’ αυτά άντε να ηρεμήσει η ψυχή τ’ ανθρώπου, η ψυχή μου – ψυχή βαθειά, συμπολίτες και συμπολίτισσες.

Να θυμόμαστε, μόνο η μνήμη μπορεί να μας σώσει, μόνο το παρελθόν, το παρόν δεν υπάρχει, γεια σας.

Η φωτογραφία είναι τιμή στην Μητέρα, μ’ αυτό το γλυπτό από το 1975, αφιέρωμα του Σοροπτιμιστικού Ομίλου Βόλου. Με μερικά λουλούδια, λόγω της γιορτής της 9^ης Μαΐου.

(δημοσιεύτηκε στην 124χρονη (1898-2021) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 12.05.2021, αρ.φύλλου 37.415) 

κυκλο-φ-οριακα 1058, 6 Μαΐου 2021

Χριστός Ανέστη συμπολίτες! Το ελληνικό Άγιον Πάσχα γιορτάστηκε και φέτος τόσο στους Ιερούς Ναούς όσο και στις παντός μεγέθους και τεχνολογίας ψησταριές, όλα καλά. Και δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιος σοβαρός, θεολογικός λόγος που να επιβάλλει να γίνεται η Ανάσταση τα μεσάνυχτα – μήπως λόγω του κατά Μάρκον «Διαγενομένου του Σαββάτου…»;. Επίσης πολύ μου άρεσε η ώρα της περιφοράς του Επιταφίου, εκείνη η γλυκειά ώρα του δειλινού, που τόσο ωραία φώτισε τις φωτογραφίες μου. Όσο για την «απλή» κίνηση πέριξ του Ιερού Ναού, ας μην ξεχνάμε ότι στους περισσότερους τόπους της πατρίδας μας έτσι γίνεται ανέκαθεν κι απλώς κακομαθημένοι είμαστε εμείς οι Βολιώτες με την μεγάλη σύναξη των τεσσάρων Επιταφίων στην παραλία.

Το 58^ο Σύστημα Ναυτοπροσκόπων Βόλου, ενεργοί βαθμοφόροι και παλαιοί πρόσκοποι, τιμήσαμε και φέτος το έθιμο που κρατάει από το 1956 (τον χρόνο αμέσως μετά τον μεγάλο σεισμό…), το έθιμο που μας θέλει μόνοι εμείς να περιφέρουμε τον Επιτάφιο του Ι.Ν. Αγίων Κωνσταντίνου & Ελένης, είτε μέχρι την Τράπεζα της Ελλάδος, είτε τρεις φορές γύρω από τον παραλιακό μας Ναό. Εξήντα πέντε χρόνια, εκατοντάδες, μπορεί και χιλιάδες, παιδιά που μεγάλωσαν σε τούτη την πόλη!

Α! και για να μην το ξεχάσω. Να συγχαρώ τους υπεύθυνους του Ναού για τον λιτό κι απέριττο διάκοσμο του Επιταφίου.

Έγραψα παραπάνω «γλυκειά», με έψιλον γιώτα κι ο «διορθωτής» του υπολογιστή μου το κοκκίνισε, ως γραμματικό λάθος, επιβάλλοντας τον «ιωτακισμό» (δεν είναι αυτό ακριβώς…) «γλυκιά». Πες άντε, ας πάει και το παλιάμπελο. Όμως…

Όμως ανήμερα Μεγάλη Παρασκευή, στο τηλεοπτικό «ΟΡΕΝ» (διαβάζεται, φυσικά, όρεν…), βλέπω με μεγάλα γράμματα «Ω ΓΛΥΚΗ ΜΟΥ ΕΑΡ» και μου ‘ρχεται σκοτοδίνη. Λέω λάθος ανθρώπινο είναι, καποιανού του ξέφυγε το «Η», θα το διορθώσουν. Δεν το διόρθωσαν, τώρα είμαι βέβαιος ότι «ξέρουν» ότι είναι σωστό, αυτοί όλα τα ξέρουν, άλλωστε! Σχεδόν παράλληλα χτυπάει χαρακτηριστικά το κινητό μου, μήνυμα μέσω φατσοβιβλίου. Καρτούλα με λαγουδάκια, πασχαλίτσες και πασχαλιές (δεν μπορεί, όλοι θα πήρατε μία παρόμοια…) και πάνω-πάνω φαρδειά-πλατειά «Ω Γλυκή μου Έαρ». Δεν έχω λόγια, η ηλιθιότητα με αφήνει άφωνο.

Και δεν υπάρχει σωτηρία συμπολίτες. Δεν υπάρχει. Διότι υπάρχει και συνέχεια. Μεγάλη Τετάρτη, πρωί, βλέπω δύο πιτσιρικάδες να χτυπάνε κουδούνια στην απέναντι πολυκατοικία. Έτυχε να είμαι στον δρόμο, δεν τους ανοίξανε και φεύγοντας τους ρώτησα «τι έγινε ρε παλληκαράκια;». Ακολούθησε ο εξής αυτολεξεί διάλογος: «Να τα πούμε;» «Τι να πείτε;» «Τα κάλαντα» «Γιατί, Χριστούγεννα έχουμε;» «Όχι αυτά καλέ, τα άλλα, αυτά για το Πάσχα» «Το σήμερα μαύρος ουρανός; Αυτό δεν είναι κάλαντα, αυτό είναι μοιρολόι» «Δεν πειράζει, το ίδιο είναι, να τα πούμε;» «Μα αυτό το λένε αύριο, την Μεγάλη Πέμπτη το λένε αυτό, σήμερα είναι Μεγάλη Τετάρτη» «Δεν πειράζει, το ίδιο είναι, να τα πούμε;». Δεν συνέχισα, δεν θα έβγαζε πουθενά η κουβέντα. Και επειδή ξέρω καλά πως εκεί πάει – δυστυχώς – το μυαλό των περισσοτέρων, βεβαιώνω ότι οι πιτσιρικάδες δεν ήταν ρομά, σχολιαρόπαιδα τηλε-εκπαιδευόμενα ήταν. Τόπο στην οργή, πέρασε κι η Μεγάλη Πέμπτη. Μεγάλη Παρασκευή κατά τις 10:00 ντριννν το δικό μας κουδούνι. Δυο κοριτσάκια αυτή τη φορά, «να τα πούμε;»

Γι’ αυτό φοβάμαι ότι δεν υπάρχει σωτηρία, συμπολίτες. Η Ελλάδα μας είναι, πλέον, ένας αχταρμάς χωρίς αρχή και τέλος.

Βεβαίως είναι και Μάιος, μήνας των λουλουδιών και των εργατικών διεκδικήσεων. Και φέτος ιδιαίτερα, καθώς νόμοι και συνομωσίες ενάντια στην κατοχύρωση της παρεχόμενης εργασίας εξυφαίνονται – σε συνθήκες πανδημίας αλλά με τις ευλογίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που, κατά τα άλλα, αδυνατεί να μοιράσει δυο γαϊδάρων άχυρα. Αυτό σαφώς λέγεται, σαφέστερα δεν γίνεται, «ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται».

Και εγένετο φως! Γίναμε η πόλη του φωτός και τύφλα να ‘χει το Παρίσι. Αξιέπαινη προσπάθεια οπωσδήποτε, οι σύγχρονοι λαμπτήρες LED (Light Emitting Diode, δίοδος εκπομπής φωτός) προσφέρουν μεγάλη οικονομία στην κατανάλωση και υψηλή ποιότητα φωτισμού – τα στοιχεία λένε ότι για να επιτύχουμε ποσότητα φωτός π.χ. 1600 lumens χρειαζόμαστε έναν λαμπτήρα πυρακτώσεως 100 Watts με διάρκεια ζωής 1 έτος ή έναν λαμπτήρα LED 20 Watts με διάρκεια ζωής 15-25 έτη. Υπολογίζεται εξοικονόμηση έως και 90%, σπουδαία υπόθεση. Όμως…

Κι εδώ υπάρχει ένα «όμως» συμπολίτες. Η τεχνολογία έχει τα καλά έχει και τα μυστήριά της. Κάποτε μας έστελνε η Μάνα στο περίπτερο «μια λάμπα των 60 να πάρεις», αυτό κράτησε πολλά χρόνια, κι ήταν πολλοί αυτοί που δεν ήξεραν καν τι ήταν αυτά τα «60». Τώρα πηγαίνεις στο εξειδικευμένο μαγαζί και για να πάρεις μια λάμπα πρέπει να λύνεις εξισώσεις 2^ου βαθμού! Διότι το φως απέκτησε χρώμα και το χρώμα θερμοκρασία, η οποία εκφράζεται σε βαθμούς Κέλβιν (Kelvin). Κι όσο χαμηλότεροι οι Kelvin τόσο πιο «θερμό» και κίτρινο το φως, όσο ψηλότεροι τόσο πιο «ψυχρό» και άσπρο. Στους δρόμους της πόλης έχει επιλεγεί ένα κατάψυχρο, κάτασπρο χρώμα φωτός, ίσως να είναι και 6.500 Κ, κι αυτή είναι η δική μας ένσταση: θεωρούμε ότι μπορούσε αυτή η πραγματική φωτοχυσία να είναι λιγότερο άσπρη, λιγότερο ψυχρή κι απόμακρη, περισσότερο θερμή, ίσως 4.000 Κ, περισσότερο φιλική προς τον νυχτερινό περιπατητή και προς αυτόν που ατύχησε να έχει την κρεβατοκάμαρά του κάτω από μια κολώνα….

Προσπαθώ να παρακολουθώ τα τεκταινόμενα γύρω από το Πανθεσσαλικό Στάδιο, ολίγον θολά φαίνονται. Την άλλη φορά, μαζί με μερικές οφειλές που ελπίζουμε να ξεχρεώσουμε. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην 124χρονη (1898-2021) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Πέμπτη 06.05.2021, αρ.φύλλου 37.410. η εφημερίδα δημοσιεύει πλέον στην πρώτη σελίδα το "124 χρόνια")