Τετάρτη 27 Ιουνίου 2012

ένας ουρανός μ' αστέρια...

χωρίς άλλα σχόλια...


γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε, 
αδερφέ μου, 
απ' τον κόσμο.


εμείς τραγουδάμε 
για να σμίξουμε τον κόσμο.

κυκλο-φ-οριακα 715 27.06.2012

μία παραλία στο Αιγαίο...

Τελειώνει οσονούπω και ο Ιούνιος. Κυβέρνηση έχουμε, βεβαίως, υπουργό οικονομικών δεν έχουμε ακόμη και ο εγχειρισμένος πρωθυπουργός είναι μία απλή σύμπτωση, πιστεύω. Αλλά για τον υπουργό οικονομικών πολλοί φίλοι μου λένε ότι εγώ φταίω που αρρώστησε ο άνθρωπος διότι, δεν σας το κρύβω, από την ώρα που ανακοινώθηκε ότι τα οικονομικά μας θα τα διαχειρίζεται, ως ο προφανώς καταλληλότερος, ένας τραπεζίτης, δεν έχω πάψει να θεωρώ ότι είναι απαράδεκτο στην Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, όπου ο Λαός ψηφίζει τους Εκπροσώπους του, στο τέλος να «εκπροσωπείται» από έναν εκπρόσωπο όχι δικό του, αλλά του στενότατου τραπεζικού κεφαλαίου. Ο όποιος πολιτικός, και παρά την μεγάλη απαξίωση του αξιώματος τα τελευταία χρόνια, έχει πολύ καλύτερη «εικόνα» από το τι συμβαίνει στην Ελλάδα του λαού από έναν ανώτατο τραπεζίτη που ζει σ’ ένα μεγάλο γραφείο περιστοιχισμένος αποκλειστικά από τραπεζικά νούμερα, στα οποία πρέπει οπωσδήποτε να φέρει την ευημερία…
Σταματώ εδώ, γιατί αν συνεχίσω μπορεί ο άνθρωπος να μην αναρρώσει ποτέ, και δεν έχω τίποτε προσωπικά μαζί του…
Έχει ανέβει και η θερμοκρασία, δεν πρέπει να συγχυζόμαστε, απεναντίας πρέπει να τραγουδάμε κάτω από «έναν ουρανό μ’ αστέρια…», σήμερα στις 21:30 στο ανοιχτό Δημοτικό Θέατρο Βόλου «Μελίνα Μερκούρη» - ελάτε να τραγουδήσετε μαζί μας τραγούδια από τον παλιό καλό ελληνικό κινηματογράφο (θυμηθείτε την σκηνή όπου ο Γιάννης Βογιατζής, ντυμένος αεροπόρος, τραγουδάει στην Μάρθα Καραγιάννη το «ένας ουρανός μ’ αστέρια…», στην ταινία του Γιάννη Δαλιανίδη «Ραντεβού στον αέρα»…).

Παρασκευή 22 Ιουνίου 2012

κυκλο-φ-οριακα 714 20.06.2012


Διεργασίες για τον σχηματισμό Κυβέρνησης. Διεξάγονται από την Δευτέρα, επομένη των επαναληπτικών βουλευτικών εκλογών της 17ης Μαΐου 2012, καλημέρα συμπολίτες.
Τα αριθμητικά αποτελέσματα είναι, πλέον, γνωστά – τα αποτελέσματα στην ζωή αυτής της χώρας μένει να τα δούμε. Ήταν πράγματι κρίσιμες αυτές οι εκλογές και η δική μας εκτίμηση είναι ότι ο λαός μας, εμείς δηλαδή, αντιληφθήκαμε πλήρως αυτή την κρισιμότητα και πήραμε, μπροστά στην κάλπη, την απόφασή μας – κανείς στην Δημοκρατία δεν δικαιούται να κρίνει την ψήφο του άλλου, όλα κρίνονται, δυστυχώς ή ευτυχώς, εκ του αποτελέσματος.
Με αισθητά αυξημένη την αποχή από την ψηφοφορία, κατά 3% περίπου, ο αριθμός των εγκύρων ψηφοδελτίων στην Επικράτεια μειώθηκε μόνο κατά 1,71%, κι αυτό γιατί μειώθηκαν αισθητά τα άκυρα και τα λευκά ψηφοδέλτια. Πράγμα που δείχνει ακριβώς μεγαλύτερη υπευθυνότητα και συνειδητή επιλογή ψήφου. Άλλο δείγμα είναι τα εξαιρετικά χαμηλά ποσοστά των εκτός Βουλής κομμάτων, που από το συνολικό 19,02% των εκλογών του Μαΐου έπεσε στο 5,98% και μάλιστα χωρίς κανένα κόμμα να υπερβαίνει το 1,59% (ΔΗ.ΞΑ-Δράση).
Το τοπίο της Βουλής, λοιπόν, διαμορφώνεται με επτά (7) κόμματα και η Κυβέρνηση αναμένεται να συγκροτηθεί από τρία ή δύο από αυτά. Είναι καιρός να δούμε και κυβερνήσεις συνεργασίας σ’ αυτή τη χώρα, ένα θέμα για το οποίο επίσης πολύ μελάνι έχει χυθεί και θα κριθεί ομοίως εκ του αποτελέσματος. Γιατί μη νομίζετε ότι κι εκεί όπου υπάρχουν λειτουργούν τι ωραία τι καλά, την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενοι λειτουργούν κι εκεί, κόσμος μπαινοβγαίνει σε υπουργεία, χώρες έχουν μείνει για μεγάλα διαστήματα ακυβέρνητες κι αυτό που λένε κάποιοι αναλυτές «ο λαός ζητάει συνεργασία για το καλό της χώρας» μια κουβέντα είναι, αφού το καλό της χώρας μας δεν έγινε, δυστυχώς, ακόμη κατορθωτό να αποσαφηνιστεί πλήρως ποιο είναι – αντιλαμβάνεστε τι εννοώ.
Αποφασίσαμε, λοιπόν, ως Έλληνες, ότι πρέπει να τηρηθούν οι μέχρι τώρα (τουλάχιστον…) δεσμεύσεις της χώρας απέναντι στους δανειστές της, με μία προσπάθεια επαναδιαπραγμάτευσης κάποιων όρων και προϋποθέσεων, χωρίς να ξέρουμε ακριβώς ποιοι θα είναι αυτοί οι «διαπραγματεύσιμοι» όροι των δύο μνημονίων. Αυτό δεν κάναμε; ή μήπως κάνω λάθος; Άρα, περιμένουμε τα επόμενα ορόσημα της ζωής μας – δεν νομίζω να ξεχάσαμε την πρώτη σύμβαση (που δεν έχει, αν δεν κάνω λάθος, υπογραφές) το μεσοπρόθεσμο, τις συμφωνίες του Ιουλίου και της 26ης Οκτωβρίου, τον εκβιασμό για τις υπογραφές του 2ου μνημονίου, το κούρεμα των ασφαλιστικών ταμείων, τις δόσεις των δανείων. Όλα με ημερομηνίες, ή τώρα ή ποτέ, χανόμαστε, αδήριτη ανάγκη, για το καλό της χώρας. Τώρα, πάλι, κάποιες ανάλογες αναγκαιότητες θα περιμένουμε, ίσως ελαφρά τροποποιημένες, επιμηκυμένες, ίσως λίγο πιο αναπτυξιακές, δεν ξέρω και νομίζω ότι ούτε κανένας άλλος ξέρει – «στα σκοτεινά βαδίζουμε, στα σκοτεινά προχωρούμε» (πού ‘λεγε και σε ένα αντιστασιακό τραγουδάκι το συγκρότημα «Ταμπούρι», επί Χούντας – μπα σε καλό σου, που το θυμήθηκες τώρα το Ταμπούρι!!).
Θετικές επιπτώσεις του εκλογικού αποτελέσματος στο τραπεζικό σύστημα, μετεκλογικό ράλι στο Χρηματιστήριο Αθηνών, «Θεσσαλία», 19.06.2012. Σημαίνει, άραγε, αυτό ότι η απόφαση ήταν σωστή; Θα δείξει.

Τετάρτη 13 Ιουνίου 2012

κυκλο-φ-οριακά 713 13.06.2012

ποδήλατο και θάλασσα
        Τετάρτη 13 Ιουνίου κι αυτά είναι τα κυκλο-φ-οριακά 713. Και σε 4 μέρες ο μήνας έ-, ο μήνας έχει 17!  Για δεύτερη φορά μέσα σε 40 ημέρες θα πάμε να ψηφίσουμε – κι εμείς θα ξαναπούμε τα ίδια: θα πάμε όλοι να ψηφίσουμε αυτό που επιλέγει η καρδιά μας (οπωσδήποτε εκτός από το «Μαύρο Σκοτάδι»), με την ελπίδα να ξημερώσουν πραγματικά καλύτερες μέρες για τα παιδιά μας και για όλους μας. Στον χρόνο που μεσολάβησε από τις 6 Μαΐου νομίζω ότι αυτό που αναδείχτηκε μέσα από τον ορυμαγδό των αλληλοκατηγοριών και των ψευτοδιλημμάτων είναι ότι υπάρχουν πραγματικά περιθώρια βελτίωσης του ασφυκτικού οικονομικού περιβάλλοντος στο οποίο μας έχουν μέχρι τώρα στριμώξει. Μένει σ’ εμάς να επιλέξουμε τους καταλληλότερους, αυτούς που θα πετύχουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
        Γιατί πάντα το αποτέλεσμα είναι αυτό που μετράει. Κι αυτό που σήμερα ζούμε, αποτέλεσμα είναι…
        Την άλλη βδομάδα, λοιπόν, θα ‘χουμε να λέμε περισσότερα.
        Μέχρι τότε, ας κάνουμε άλλη μια βόλτα με το ποδήλατο στην πόλη. Θυμηθείτε… «ένα μικρό-μικρό ποδήλατο, κι ένα μικρό-μικρό παιδί, είδαν το πρόβλημα το άλυτο, και κάναν βόλτες στη ζωή…».
        Παράδεισος η πόλη μας, ευλογία. Παίρνεις το ποδηλατάκι και πας απ’ τη μια άκρη στην άλλη, ήσυχα κι ωραία – προσωπικά έχω την τύχη να ακολουθώ διαδρομή Άγιος Κωνσταντίνος-Ψαράδικα-Δημαρχείο, μαζί με πολλούς άλλους συμπολίτες, είτε πεζούς, είτε ποδηλάτες. Και σκέφτομαι: τι μπορεί να αντικαταστήσει αυτή την αίσθηση ηρεμίας, αυτή την πρωινή ομορφιά, με την αστραφτερή θάλασσα να φιλοξενεί τους διεθνούς επιπέδου κωπηλάτες μας, με το πάρκο σε καλή, από άποψη καθαριότητας, κατάσταση, με τον Ελευθέριο Βενιζέλο να ατενίζει αγέρωχα την Ελλάδα των πέντε ηπείρων και των επτά θαλασσών, με το γεφυράκι του κυματοθραύστη, σύμβολο, πλέον, μαζί με το κτήριο Παπαστράτου, συνέχεια με τα εκατοντάδες (ή μήπως χιλιάδες;) άδεια καθίσματα στα παραλιακά καφενεία, τα ιστιοπλοϊκά σκάφη στη σειρά, το λιμάνι, τον ποδηλατόδρομο, τα ψαροκάικα, το πλήθος των συμπολιτών που ψάχνουν για φρέσκο και φτηνό ψαράκι. Δείτε, ζήστε αυτές τις εικόνες, είναι τόσο καθημερινές, όσο και σπάνιες, βρείτε τον χρόνο – πάντα υπάρχει, βγείτε από τα σιδερένια κουτάκια με τις ρόδες, που μας γεμίζουν άγχος και χοληστερίνη.