κυκλο-φ-οριακα 949, 31 Οκτωβρίου 2018

Τελευταία μέρα του Οκτώβρη. Γραμμή για Χριστούγεννα, πλέον, με τους μπλε νυχτερινούς ουρανούς. Κλάψαμε αρκετά για το οριστικό κλείσιμο του τηλεοπτικού MEGA ώρα 02:08:36 της 28^ης Οκτωβρίου. Πρόκειται για κάτι ευθέως ανάλογο με τον κυρ-Λεωνίδα τον μαγαζάτορα, που δεν «βγαίνει» πια και το κλείνει το μαγαζί, αφήνοντας ανέργους όλους τους εργαζόμενους σ’ αυτό. Πόσοι οι «κυρ-Λεωνίδες» μέσα στην κρίση, και μάλιστα χωρίς να μας έχουν φεσώσει όλους εμάς με δεκάδες εκατομμύρια θαλασσοδάνεια. Εδώ οι καλοί μαγαζάτορες-μεγαλοκεφαλαιούχοι του MEGA αφού πέρασαν μια χαρά πίνοντας στην υγεία των κορόϊδων, όταν τα πράγματα σοβάρεψαν και κλήθηκαν να πληρώσουν για την χρήση της συχνότητας που λυμαίνονταν επί 29 συναπτά έτη, είπαν «δεν μας συμφέρει» και, πολύ απλά, το ‘κλεισαν το μαγαζί. Περί τούτου πρόκειται, και αρκετά. Πάμε στα δικά μας.

Στον πολύπαθο δρόμο Βόλου-Βελεστίνου πρόσφατα τοποθετήθηκαν ιστοί φωτισμού σε ένα τμήμα που εξ αρχής δεν είχε, και ήταν αρκούντως επικίνδυνο. «Άργησε, αλλά έγινε, και εύγε», ήταν το δικό μας σχόλιο, και  το «εύγε» πήγαινε κατά Περιφερειακή Ενότητα μεριά. Τελείωσε η εργολαβία της τοποθέτησης, θα πρέπει να έχουν περάσει και τρεις μήνες από τότε, και οι ιστοί ακόμη δεν έχουν ηλεκτροδοτηθεί, τουτέστιν δεν φωτίζουν. Η κατάσταση είναι το ίδιο χάλια όπως πάντα. Αναρωτιέμαι γιατί άραγε και ενδιαφέρομαι να μάθω μήπως έχουν σωθεί τα λεφτά για την πληρωμή του ρεύματος.

Και λέγοντας περί ρεύματος, έχω κι άλλη μια απορία, συμπολίτες. Στα χρόνια της κρίσης έχουμε ακούσει-διαβάσει για χιλιάδες περιπτώσεις αναλγησίας της απαίσιας ΔΕΗ, που κόβει το ρεύμα σε κακόμοιρους που χρωστάνε. Και ρίξτε κατάρες κι αναθέματα στο μονοπώλιο της ΔΕΗ, που να χαθεί στα τάρταρα – ένα σωρό απίθανοι δηλητηριαστές της κοινής γνώμης. Ύστερα, ακριβώς μέσα στα χρόνια της κρίσης, ακριβώς μετά το 2009, με τους νόμους περί απελευθέρωσης της αγοράς (και υποδούλωσης του καταναλωτή, όπως έγινε και με τις αεροπορικές μεταφορές…), άρχισαν να ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια οι ιδιωτικές εταιρείες παροχής ενέργειας, στην αρχή χωριστά, ύστερα ρεύμα-φυσικό αέριο μαζί, πακέτο, ελάτε να πάρετε, εδώ η καλή ενέργεια. Και δεν ακούω-διαβάζω απολύτως τίποτε περί διακοπών κλπ. Άραγε όλοι οι πελάτες όλων αυτών των εταιρειών είναι καλοπληρωτές; Τι κάνουν, για το καλό μας, αυτές οι εταιρείες σε περίπτωση που κάποιος καταναλωτής δεν μπορεί να πληρώσει; Του λένε «δεν πειράζει, συνεχίζουμε» ή του τραβάνε μια χοντροδιακοπή κι ένα τεράστιο τέλος επανασύνδεσης; Πού μπορώ να το μάθω αυτό – γιατί τα παπαγαλάκια μόνο να διαφημίζουν ξέρουν, τέτοιου είδους «χρηστικές» πληροφορίες τις θάβουν. Ενημερώστε με παρακαλώ.

Και προσέξτε, συμπολίτες, μην τύχει καμιά στραβή και σας κόψουν το φυσικό αέριο. Πάνω από 100 € είναι το τέλος επανασύνδεσης, τελείως άνευ λόγου, χώρια οι τόκοι υπερημερίας και τα λαδόξυδα. Αυτά. Στην κοινωνία των αγγέλων.

Δεν αφαιρέθηκαν ακόμη οι πινακίδες Ρ-40 απαγόρευσης στάσης και στάθμευσης από τον περιβάλλοντα χώρο του Ι.Ν. Αγίων Κωνσταντίνου & Ελένης, στον οποίο δικαίως παρκάρουν εκατοντάδες Ι.Χ. αυτοκίνητα.

Εκεί ψηλά, εκεί ψηλά στον Περιφερειακό, στον κόμβο με Οδυσσέα Ελύτη, υπήρχε από παλιά ένα σουπερμάρκετ, με ένα επαρκές parking, σχεδόν κανένα πρόβλημα. Πρόσφατα κατασκευάστηκε ένα καινούργιο τέτοιο, άλλης αλυσίδας, σε οικόπεδο δίπλα και πίσω από το προηγούμενο. Η εγκατάσταση δείχνει να διαθέτει τον απαιτούμενο αριθμό θέσεων στάθμευσης (δεν τις μέτρησα) σε έναν καλά οργανωμένο χώρο. Η πρόσβαση σ’ αυτόν τον χώρο γίνεται από έναν δρόμο κάθετο στην Ελύτη, πλάτους 5,50-6,00 μ., τόσο για είσοδο, όσο και για έξοδο, τόσο των επιβατικών οχημάτων, όσο και των οχημάτων τροφοδοσίας. Και ως «κερασάκι στην τούρτα» σ’ αυτόν τον δρομάκο βρίσκονται και κάποια παρκαρισμένα! Φρονώ ότι κάποιος (π.χ. ο Δήμος…) πρέπει να το δει το θεματάκι και μάλλον θα χρειαστούν κάποιες κυκλοφοριακές ρυθμίσεις.

Ώσπου να γίνουν όλα αυτά, γεια σας και χαρά σας,
(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 31.10.2018, αρ.φύλλου 36.656)

κυκλο-φ-οριακα 948, 25 Οκτωβρίου 2018

Οδός Ερμού, Θεσσαλονίκη

Καλημέρα και πάλι, συμπολίτες. Εμείς εδώ, όσο σταθερά γίνεται (τελευταία αλλάζουμε συχνά μέρα…), 28 χρόνια τώρα, καθώς φαίνεται ότι η στήλη συνάδει με αυτήν την πόλη. Την πόλη όπου πλέον είναι τόσο πολλές οι εκδηλώσεις Πολιτισμού, που δεν τις προλαβαίνω. Μια πολύ ωραία μπορέσαμε να παρακολουθήσουμε αναφορικά με τους Σιδηροδρομικούς Σταθμούς στην ελληνική επικράτεια, πνευματικό προϊόν των αέναων οδοιπορικών ενός από τους μεγαλύτερους Έλληνες περιηγητές της εποχής μας, του συμπολίτη μας δικηγόρου κ. Κυριάκου Παπαγεωργίου.

Βεβαίως είναι αρκετά συγκεκριμένος ο κόσμος που παρακολουθεί αυτές τις εκδηλώσεις – όπως συγκεκριμένος είναι και ο κόσμος που διαβάζει εφημερίδες, συγκεκριμένος κι ο κόσμος που ενημερώνεται από το σωστό, ενημερωτικό διαδίκτυο κι όχι από το καφενείο της γειτονιάς ή τις σκουπιδοϊστοσελίδες. Και εκεί βρισκόταν πάντα, και τώρα ακόμη πολύ περισσότερο, το τρανό πρόβλημα της επικοινωνίας. Της επικοινωνίας «με τις μάζες», καθώς λέγαμε παλιάαααα, πολύ παλιά, τότε που πιστεύαμε ότι μπορούσαμε εμείς, με τις Γνώσεις, το Παράδειγμα και τον Πολιτισμό μας να βελτιώσουμε το επίπεδο του λαού που δεν είχε τις ανάλογες με εμάς προσβάσεις. Εδώ και πολλά χρόνια εγώ έχω καταλάβει πόσο αδύνατη ήταν αυτή η καλή μας πρόθεση. Και διαπιστώνω πόσο διαρκώς και ιστορικά ταχέως αυτό το επίπεδο αντί να ανεβαίνει, κατεβαίνει. Να με συμπαθάτε αν αυτό σας ακούγεται «ελιτίστικο» ή «εγωιστικό» ή «υπερφίαλο», όμως επικοινωνία δεν υπάρχει, κι όποιος βαυκαλίζεται με το αντίθετο να μου επιτρέψει να νομίζω ότι «…προς κέντρα λακτίζει».

Πάμε πάλι βόρεια. Πάλι στην όμορφη Θεσσαλονίκη, αυτή τη φορά για την ορκωμοσία. Αυτή τη φορά με πολλές μετακινήσεις με το όχημα μέσα στην πολύβουη πόλη, που κατακυριεύεται από το ιδιωτικό αυτοκίνητο – τέτοια εικόνα έχω την εντύπωση ότι δεν συναντάς σε άλλη ελληνική πόλη (ούτε καν στον Βόλο…), μια εικόνα που μάλλον οφείλεται στις πάρα πολλές παλιές πολυκατοικίες χωρίς χώρους parking στο κέντρο της πόλης. Φαντάζομαι οι συνάδελφοι Συγκοινωνιολόγοι του Δήμου αλλά και του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, που παλαιόθεν συνδράμει τις προσπάθειες του Δήμου, ξέρουν καλά, έχουν αναλύσει την κατάσταση και κάνουν ό,τι μπορούν.

Ένα από τα μέτρα που παίρνονται εδώ και καναδυό χρόνια σε κεντρικούς οδικούς άξονες της πόλης είναι (άκουσον! άκουσον!) οι κορύνες. Μάλιστα, οι πλαστικοί επαναφερόμενοι οριοδείκτες, και μάλιστα στην ψηλότερη έκδοσή τους, των 80 εκ. σε πυκνή διάταξη και με ενδιάμεσα χαμηλά πλαστικά διαχωριστικά σαμαράκια, που είναι σχεδόν αδύνατον να τα καταπατήσει ένα Ι.Χ. Οργανωμένη και μαζική παρέμβαση, χρηματοδοτημένη, μάλιστα, από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (δεδομένου ότι ο Δήμος Θεσσαλονίκης δεν διαθέτει τα τεράστια χρηματικά αποθέματα του Δήμου Βόλου…) καθώς είδα κι άκουσα σ’ ένα βιντεάκι να λέει ο Δντής Τεχνικών Υπηρεσιών κ. Γιώργος Μπελιμπασάκης. Οι κεντρικές οδοί Ερμού, Αντιγονιδών, Ιασωνίδου, Λαμπράκη, Συνδίκα, Μπότσαρη διαθέτουν πλέον κατά τμήματα πλήρες κεντρικό διαχωριστικό σύστημα, καθώς και οι Λεωφόροι Στρατού και Παπαναστασίου για το πλήρη διαχωρισμό των λεωφορειολωρίδων (στην φωτογραφία η οδός Ερμού). «…Δημιουργούμε ένα αποτρεπτικό φράγμα για τη διπλοστάθμευση … διασφαλίζουμε τη ροή των οχημάτων και των λεωφορείων…» άκουσα τον κ. Μπελιμπασάκη να λέει και … συγκινήθηκα, καθώς θυμήθηκα τα νιάτα μου.

Μάλιστα, συμπολίτες, στην όμορφη, φτωχομάνα Θεσσαλονίκη τολμούν να δώσουν ριζικές κυκλοφοριακές λύσεις εν έτη 2018. Εμείς εδώ τολμήσαμε εν έτη 2007, η επόμενη Αρχή συνέχισε και συμπλήρωσε το τόλμημα και οι καινούργιοι ξε-τολμήσανε (!) αμέσως μετά τον Σεπτέμβριο 2014, που ανέλαβε εξουσία η σημερινή Δημοτική Αρχή. Διότι δεν είναι των λύσεων, αλλά των διακοσμήσεων, δεν είναι της αντιμετώπισης, είναι της μη διατάραξης.

Τέλος. «Δεν (περι)γράφω άλλο!» που έλεγε λόγω υπέρμετρου ενθουσιασμού ένας εκφωνητής-είδωλο όταν η ποδοσφαιρική Ελλάδα έπαιρνε το πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα, το 2004 μέσα στην Λισσαβώνα.

Να είμαστε καλά, να επικοινωνούμε. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στη βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Πέμπτη 25.10.2018, αρ. φύλλου 36.651)

κυκλο-φ-οριακα 947, 19 Οκτωβρίου 2018

Δεν συνάδει, συμπολίτες. Δεν συνάδει με αυτό που ήταν, είναι και θα είναι αυτή η πόλη. Φαντάζομαι ότι ελάχιστοι κατ’ ιδίαν δήλωσιν «κοπρίτες» κατάλαβαν «αφεαυτού» τους, που λένε, τι σημαίνει αυτό το ρημάδι το «συνάδει». Δεν συνάδει με το Πανεπιστήμιο, δεν συνάδει δυο φορές με τον Μανώλη Γλέζο ως τιμώμενο πρόσωπο. Ένα εύγε! κι από την ταπεινή ετούτη στήλη για όλους τους ανθρώπους του δικού μας Πανεπιστημίου, που συνάδει απολύτως με το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της δικής μας πόλης.

Ένα παράδειγμα που έρχεται από το παρελθόν και πάει στο μέλλον είναι αυτό το θέμα του Εμπορευματικού Κέντρου (ΕΚ για τη συνέχεια). Το οποίο ούτε τότε ούτε σήμερα έχουν καταλάβει αυτοί που το «διεκδικούν» περί τίνος πρόκειται. Να σε χαίρεται που σ’ έχει, που λέει ο λαός μας. Η ιστορία των ΕΚ στην Ελλάδα ξεκινά «εν αιθρία» το 1995. Ξεκινά από μερικούς πραγματικά έξυπνους [και ολίγον τυχοδιώκτες – δεν δημοσιεύτηκε] ανθρώπους που ασχολούνται με τις εθνικές και διεθνείς μεταφορές, μέλη των Επιμελητηρίων της Ελλάδας (οι άνθρωποι των Μεταφορών είναι ανέκαθεν «ολίγον τυχοδιώκτες», σκεφτείτε Φοίνικες, Έλληνες, Μαγγελάνους και άλλους μεγάλους θαλασσοπόρους, καραβάνια στον δρόμο του μεταξιού, Όριεντ Εξπρες, Ωνάση, Αλαφούζους κλπ. κλπ.). Συστήνουν τον Ελληνικό Επιμελητηριακό Σύνδεσμο Μεταφορών (ΕΕΣΥΜ) (που υπάρχει και σήμερα, με τον ίδιο Πρόεδρο, 23 χρόνια) και βγαίνουν στην πιάτσα για επιστημονικούς συμβούλους και χρηματοδότηση (χρήμα αρχή των πάντων…). Το ΔΕΚΑΜΜ, που εδρεύει στον Βόλο κι έχει εκείνη την περίοδο Διευθυντή εμένα, (το ξαναείπαμε, Διεθνές Ερευνητικό Κέντρο Ανατολικής Μεσογείου για τις Μεταφορές, 1985-2008 με έδρα το κτήριο του Λιμενικού Ταμείου, σήμερα ΟΛΒ, και πρώτον Διευθυντή τον Ναυπηγό Μηχανικό Δημήτρη Δερβένη) ορίζεται ένας από τους επιστημονικούς συμβούλους (οι υπόλοιποι ήταν καθηγητές Πολυτεχνείου) και αναλαμβάνει δράση, πρώτα-πρώτα για να ενημερωθεί και να ενημερώσει περί τίνος πρόκειται. Εξασφαλίζεται χρηματοδότηση από το Ταμείο Συνοχής της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Απρίλιο 1996 ξεκινάει και Ιανουάριο 1997 μια πραγματικά εμπεριστατωμένη μελέτη με τίτλο «Μελέτη Ελληνικού Δικτύου Εμπορευματικών Κέντρων».

Η Μελέτη αυτή, πρώτη και μοναδική σε τέτοια έκταση για τον ελληνικό χώρο, το 1997, τονίζω, προτείνει 10 Εμπορευματικά Κέντρα, 14 Εμπορευματικούς Σταθμούς και 13 Εμπορευματικούς Κόμβους, η διάκριση γίνεται ως προς το μέγεθος των διακινούμενων φόρτων και την επικουρικότητα. Τα 10 Εμπορευματικά Κέντρα προσδιορίζονται στις εξής περιοχές: Αλεξανδρούπολη, Θεσσαλονίκη, Κιλκίς, Κοζάνη, Ηγουμενίτσα, Λάρισα, Πάτρα, Πειραιά, Ηράκλειο, Χίο. Στον Βόλο προτείνεται Σταθμός (στο Λιμάνι) και στο κείμενο γράφεται ως σημείο χωροθέτησης του Κέντρου «ο άξονας μεταξύ Λάρισας-Βόλου» ύστερα από προσωπική μάχη σε «επιστημονικό επίπεδο».

Πέντε χρόνια μετά, τον Απρίλιο του 2002 το Υπουργείο Μεταφορών και Επικοινωνιών (Πρωθυπουργός Κώστας Σιμήτης, Υπουργός Χρίστος Βερελής, Υφυπουργός Σπύρος Βούγιας) αναθέτει σούπερ «Μελέτη Σκοπιμότητας για την δημιουργία Εθνικού Δικτύου Εμπορευματικών Κέντρων» σε σούπερ μελετητικές εταιρείες με σούπερ προϋπολογισμό 1.800.000 €. Κατά τας σούπερ προδια-γραφάς εξεταστέες ήταν οι «ευρύτερες περιοχές αναφοράς» Αλεξανδρούπολης, Ηγουμενίτσας, Πάτρας και Ηρακλείου και οι «άξονες» Θεσσαλονίκης-Κιλκίς και Λάρισας-Βόλου, ήτοι 6 ΕΚ και έτερον ουδέν.

Έκτοτε, βέβαια, και παρά τα 1,8 εκ. € αισιοδοξίας (στο πλαίσιο του τότε «λεφτά υπάρχουν»…) ουδέν ΕΚ είτε κατασκευάστηκε είτε χωροθετήθηκε, ουδαμού της ελληνικής γης. Από το 1999 έχει ξεκινήσει η προσπάθεια για ένα ΕΚ του ΟΣΕ στο Θριάσιο Πεδίο, το απόλυτο έργο Συνδυασμένων Μεταφορών λέγαμε κάποτε εμείς οι επιστήμονες στα συνέδρια, κι ακόμη δεν είναι έτοιμο, δεν λειτουργεί.

Τώρα διαβάζω ότι στο νέο Περιφερειακό Χωροταξικό Πλαίσιο (ΠΧΠ) για την Θεσσαλία προβλέπεται ένα ΕΚ Θεσσαλίας και «κατ’ αρχήν κατάλληλη περιοχή για την χωροθέτησή του προτείνεται η περιοχή του Βελεστίνου». Αισθάνομαι πολύ χαρούμενος και επιστημονικώς δικαιωμένος, 22 χρόνια μετά. Αν θα προλάβω να δω ΕΚ στη Θεσσαλία, στο Βελεστίνο ή οπουδήποτε αλλού επί της ελληνικής γης δεν ξέρω, μόνο ο Κύριος ξέρει. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Παρασκευή 19.10.2018, αρ. φύλλου 36.646)

κυκλο-φ-οριακα 946, 11 Οκτωβρίου 2018

Ταξιδευτές ήμασταν το περασμένο Σαββατοκύριακο, μια βόλτα με αυτοκίνητο στην πρωτεύουσα του βορρά ή νύμφη του Θερμαϊκού ή συμπρωτεύουσα ή φτωχομάνα Θεσσαλονίκη. Που σφύζει από ζωή και είναι πράγματι όμορφη, όπως λέει το τραγούδι. Ανεβήκαμε για φαγητό στα Κάστρα, ήπιαμε μπύρες στην Πλατεία Μοριχόβου στα Λαδάδικα (άμα έχεις καλούς ξεναγούς-φοιτητές…) περπατήσαμε στην Νέα Παραλία, έργο των Αρχιτεκτόνων Πρόδρομου Νικηφορίδη και Bernard Cuomo ύστερα από διεθνή διαγωνισμό του Δήμου Θεσσαλονίκης με Δήμαρχο Βασίλη Παπαγεωργόπουλο το 2001, μελέτη 2001-2005, έργο 2006-2014, κόστος περίπου 23 εκατ. €. Εμάς η Νέα Παραλία μας αρέσει πολύ, την έχουμε περπατήσει και φωτογραφήσει αρκετά, κι έχουμε ενημερωθεί για το ιστορικό της κατασκευής της, ανάμεσα στον Λευκό Πύργο και το Μακεδονία Παλάς και το Μέγαρο Μουσικής. Ανάμεσα υπάρχουν και συστήματα κοινόχρηστων ποδηλάτων, το ένα από αυτά με όνομα i-bikes ανήκει στην Εθνική Τράπεζα, δεν μπόρεσα να το διαπιστώσω αυτοπροσώπως αλλά νομίζω ότι λειτουργούν κανονικά.

Βεβαίως χρησιμοποιήσαμε τον αυτοκινητόδρομο με τις σήραγγες των Τεμπών Τ1 (2.000 μ.) και Τ2 (6.000 μ., η μεγαλύτερη των Βαλκανίων) και Πλαταμώνα Τ3 (2.700 μ.) και τα διόδια, συνολικά 13,10 € ανά διαδρομή. Εξαιρετική αίσθηση ασφάλειας, λέω ότι επιτέλους έχουμε αυτοκινητοδρόμους στην Ελλάδα. Και επίσης σύντομα θα έχουμε μετρό στη Θεσσαλονίκη, τρέχει με γοργούς ρυθμούς το έργο, το ίδιο αυτό έργο που μέχρι πριν από τρία χρόνια κανείς θεσσαλονικιός δεν πίστευε ότι θα το δει ποτέ τελειωμένο.

Και κάτι ακόμη, σχετικό-άσχετο. Λίγες μέρες πριν στην τηλεόραση της ΕΡΤ3 είδα ένα ρεπορτάζ όπου δέκα Δήμαρχοι παραλιακών Δήμων πέριξ της Σαλονίκης «συνασπίζονταν» ζητώντας να υπάρξει θαλάσσια συγκοινωνία με ταχύπλοα καραβάκια που να συνδέει τους Δήμους τους με το Κέντρο. Αυτά τώρα, εν έτει 2018. Τον Ιούνιο του 1986, ήτοι 32 χρόνια πίσω, σε επιστημονική ημερίδα στο ΤΕΕ Μαγνησίας με Θέμα «Οι Μεταφορές και το Λιμάνι του Βόλου», ο συνάδελφος Σπύρος Βούγιας, Επίκουρος Καθηγητής τότε στον Τομέα Συγκοινωνιακών Έργων του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης παρουσίασε ένα πλήρες σχέδιο θαλάσσιας συγκοινωνίας (περίπου αυτό που «διεκδικούν» οι τωρινοί Δήμαρχοι, αν και δεν το πολυπιστεύω, ίσως να είναι και προεκλογικό…) με σκάφη, σταθμούς, δρομολόγια, οικονομική ανάλυση βιωσιμότητας, τα πάντα. Όλοι χαμογέλασαν ευγενικά και επαίνεσαν την άψογη επιστημονική εργασία, το ωραίο εκείνο σχέδιο ποτέ δεν υλοποιήθηκε. 15 χρόνια αργότερα, το 2001, το Διεθνές Ερευνητικό Κέντρο Ανατολικής Μεσογείου για τις Μεταφορές (ΔΕΚΑΜΜ) και εγώ προσωπικά ως Διευθυντής του, εκπονήσαμε, στο πλαίσιο ενός ευρωπαϊκού προγράμματος σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιό μας, μία μελέτη με τίτλο «Σύστημα Θαλάσσιων Επιβατικών Μεταφορών Μικρών Αποστάσεων (ΣΥΘΕΜΜΑ)» στον Παγασητικό Κόλπο με δύο ταχύπλοα σκάφη, ένα προς ανατολάς μέχρι το Τρίκερι κι ένα προς Δυσμάς μέχρι το Αχίλλειο, με πολλές ενδιάμεσες στάσεις (βλ. εικόνα). Ένα Σύστημα που θα απάλλασσε τους καλοκαιρινούς δρόμους της Μαγνησίας από τις τρελές συμφορήσεις και τους μαγνησιώτες από τα άγχη εντός και εκτός αυτοκινήτων.

Πολλά χαμόγελα κι εδώ, πολλοί έπαινοι, η Αντινομάρχης κ. Τζαβέλα-Αδαμάκη έκανε το 2007 μια καλή προσπάθεια να ενεργοποιήσει τους παράκτιους Καποδιστριακούς Δημάρχους, σε καναδυό συσκέψεις ήρθανε, το χέρι στην τσέπη ποτέ δεν βάλανε, ναυάγησε, ως ήτο φυσικόν, και αυτό το σχέδιο, μαζί με το άλλο, εκείνο για τον Φορέα Λειτουργίας του Τραίνου του Πηλίου, άλλη πονεμένη ιστορία.

Εν πάση περιπτώσει, κάποτε αυτή η πόλη, αυτός ο νομός συζητούσε για κάτι, μελετούσε, σχεδίαζε, απέρριπτε, προχωρούσε, σταματούσε, κάτι συνέβαινε τέλος πάντων. Τώρα άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο (και στο όρος…) βασιλεύει. Και δεν φταίει μόνο η κρίση, ίσως μάλιστα να μην φταίει και καθόλου.

Να είστε καλά. Και αχρείαστη να σας είναι η καινούργια ιατρός Μυρτώ-Αντωνία Σκυργιάννη-Μανουσάκη. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Πέμπτη 11.10.2018, φύλλο 36.639)

Ιατρός Μυρτώ

Στις 9 Οκτωβρίου 2018, ώρα 23:36, έκανα μία ανάρτηση στο facebook που έλεγε:

Μεγάλη ημέρα η σημερινή για την οικογένειά μας, την οικογένεια Σκυργιάννη-Μανουσάκη. Η δεύτερη κόρη μας, η Μυρτώ, περάτωσε με επιτυχία τις σπουδές της στην Ιατρική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
"Ήταν μακρύς ο δρόμος ως εδώ, δύσκολος δρόμος!
Τώρα είναι δικός σου αυτός ο δρόμος." κατά πως λέει ο Γιάννης Ρίτσος.
Δικός σου και συνεχιζόμενα δύσκολος...
Θα είμαστε πάντοτε στο πλευρό σου.

Στις 11 Οκτωβρίου, ώρα 18:30, γι' αυτή την ανάρτηση υπάρχουν 231 "μου αρέσει", 89 σχόλια και 1 κοινοποίηση, στη σελίδα της μητέρας Ηλέκτρας, που μαζεύει επίσης πολλές ευχές.

Να είμαστε καλά η μητέρα, εγώ και τ' αδέρφια, για να μπορούμε να είμαστε στο πλευρό της. Όλοι για όλους.

κυκλο-φ-οριακα 945, 3 Οκτωβρίου 2018

Ομαλά περάσαμε, πλέον στον Οκτώβριο – θυμάμαι την μητέρα μου, «απλή γυναίκα του λαού» και υπάλληλο στου Γκλαβάνη, απόφοιτη οκταταξίου Γυμνασίου με έφεση στα αρχαία ελληνικά, δεκαετία του ’60, εγώ στο Δημοτικό, να χλευάζει κάτι ανόητους που έλεγαν «Οκτώμβριο». Τώρα, 2018, κάτι καινούργιοι ανόητοι, πολύ πιο αγράμματοι από την «απλή» μάνα μου, προσπαθούν απεγνωσμένα να ταυτίσουν την βλακεία αυτού του ίδιου «μ» με κυβερνητικά σχέδια και τέτοιες αηδίες, έλεος!

Αμ! οι άλλοι ανόητοι, για να μην πω τίποτε βαρύτερο! Μέρες μας πιπίλιζαν το μυαλό κανάλια και ιντερνέτια ότι έρχονται αέρηδες δυνατοί και φουρτούνες στα νότια πελάγη, σύμφωνα με τις σύγχρονες ορολογίες-υστερίες ένας μεσογειακός κυκλώνας (medicane), ονόματι Ζορμπάς. Μάλιστα, ήρθε. Κι ενώ οι περισσότεροι παράκτιοι κάτοικοι και περί την θάλασσαν ασχολούμενοι έλαβαν τα μέτρα τους, κατά κανόνα τραβώντας τις βαρκούλες τους στην στεριά, έμειναν μερικοί ντιπ καταντίπ δηλαδή που άφησαν τα πλεούμενα μέσα στη θάλασσα κι όταν άρχισε η φουρτούνα άρχισαν κι αυτοί να «προσπαθούν να σώσουν ότι μπορούν» και τα κανάλια εκεί, να τραβάνε τη μεγάλη δυστυχία, και «να τώρα βυθίστηκε ένα σκάφος» και κανείς να μην κάνει την ερώτηση «γιατί, βρε καλά παιδιά, δεν ασφαλίζατε το, κατά πώς λέτε, βιος σας λίγο πριχού ξεκινήσει η φουρτούνα;;»

Πραγματικά είναι ν’ απορεί κανείς. Μέχρι που σκέφτηκα μήπως τα κανάλια τους πλήρωσαν αυτούς τους ανθρώπους για να παίξουν αυτό το σόου, μαζί με τα ταλέντα, τους μικρομέγαλους μάγειρες, τους ζαχαροπλάστες, τα μανεκέν και όλο το κακό συναπάντημα της σύγχρονης ελληνικής τηλοψίας με τις οριστικές, πλέον, πέντε πανελλήνιες άδειες, 35 εκατομμύρια εκάστη και για δέκα χρόνια, μετά ξανά απ’ την αρχή.

Πάμε παραθαλασσίως. Στον πανέμορφο Άγιο Κωνσταντίνο και στον ωραίο περιβάλλοντα χώρο του. Όπου ο χώρος είναι γεμάτος με Πινακίδες Ρ-40 Απαγόρευση Στάσης και Στάθμευσης (ξέρετε εσείς, εκείνες με το Χ…) και αποκάτω από τις Πινακίδες γεμάτος με σταθμευμένα οχήματα. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες, οι Πινακίδες πρέπει να αφαιρεθούν. Μπήκαν με μία διάθεση πλήρους κυκλοφοριακού ελέγχου αυτού του μεγάλου χώρου, μπήκαν μαζί με μία μπάρα ασφαλείας που ελεγχόταν από τους ανθρώπους του Ναού και υποτίθεται ότι ο χώρος θα ήτο διαθέσιμος στα αυτοκίνητα μόνο κατά τη διάρκεια λειτουργιών ή άλλων εκκλησιαστικών τελετών. Το μέτρο (εξ αρχής λανθασμένο, κατά τη γνώμη μου, και το είχα πει, τότε, στον φίλο μου τον Ηλία, υπεύθυνο μηχανικό του αρμόδιου για τον χώρο Οργανισμού Λιμένος Βόλου) άντεξε κοντά στον ένα χρόνο, κι αυτή η κατεβασμένη μπάρα σ’ έναν χώρο που μεγάλωσα εμένα στον λαιμό μου καθότανε. Ύστερα, όπως πάντα στην Ελλάδα, το μέτρο χαλάρωσε, η μπάρα χάλασε, έμεινε ανοιχτή, τώρα δεν υπάρχει πια μπάρα. Ο χώρος κατέστη ανεξέλεγκτος, γεμάτος με δεκάδες ευπρεπώς σταθμευμένα οχήματα, που κανένα κακό (πέραν μιας μικρής αισθητικής ρύπανσης…) δεν προκαλούν και απεναντίας καλύπτουν ένα σημαντικό μέρος των αναγκών στάθμευσης συνολικά σ’ αυτή την όμορφη περιοχή αναψυχής της πόλης μας. Κατόπιν αυτού πρέπει άμεσα, τώρα, να αφαιρεθούν οι άχρηστες Πινακίδες Ρ-40, διότι όσο παραμένουν χωρίς να εξυπηρετούν κάτι με βάζουν σε υποψίες ότι «κάποιοι» μπορεί να τις χρησιμοποιήσουν σε μια «κατάλληλη» στιγμή για να «γεμίσουν τα ταμεία τους» από πρόστιμα σε συμπολίτες ή επισκέπτες με το πολύ απλό «σκεπτικό» ότι αφού οι Πινακίδες είναι εκεί και ισχύουν, ανεξάρτητα αν ο τόπος κατακλύζεται από σταθμευμένα οχήματα, κάθε στάθμευση είναι παράνομη. Το ίδιο, βέβαια, θα πρέπει να ισχύει και όταν γίνεται γάμος, βάφτιση, κηδεία ή τα πρωινά της Κυριακής στην Θεία Λειτουργία, διότι οι Πινακίδες Ρ-40 είναι ενιαίας και διαρκούς ισχύος.

Συμπέρασμα: αφήστε τις χαζομάρες (ή τις εξυπνάδες…) κι αφαιρέστε αμέσως τις Πινακίδες Ρ-40 από τον χώρο πέριξ του Ιερού Ναού των Αγίων Κωνσταντίνου & Ελένης. Σας αγαπώ πολύ όλους και όλες εκεί πέρα στο Λιμάνι.

Σας αγαπώ και σας σκέφτομαι, Κι εσάς μαζί. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 03.10.2018, αρ.φύλλου 36.632)