κυκλο-φ-οριακα 1002, 26 Φεβρουαρίου 2020

Καλημέρα, για χιλιοστή δεύτερη (1002η) φορά. Μας πήρε πχια ο κατήφορος. Αυτό το «πχια», που ένας κατά τα άλλα έξυπνος διαφημιστής κοτσάρισε «για πλάκα» σε μια διαφήμιση για μαγιονέζες κλπ., να μου θυμηθείτε ότι θα ‘ρθει καιρός που θα προβληματίζει τους νέο-έλληνες, ίσως και τους λεξικογράφους – είμαστε, πια, ένας λαός που πιστεύει απολύτως ό,τι του λέει ή, πολύ περισσότερο, του γράφει η τηλεόραση, είτε στις διαφημίσεις, είτε στις ταινίες που «τρέχουν» κάτω από τα πρόσωπα, είτε στους υπότιτλους των αμερικάνικων κινηματογραφικών σκουπιδιών, που κατά κανόνα προβάλλονται «σε Α’ τηλεοπτική μετάδοση», πιθανώς και παγκοσμίως, λέμε εμείς…

Μιλώντας για κινηματογράφο είδα πρόσφατα δύο έργα στην μεγάλη οθόνη: την ελληνική «Ευτυχία» του Άγγελου Φραντζή, που αναφέρεται στη ζωή της στιχουργού Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου (1893-1972), και τα νοτιοκορεάτικα «Παράσιτα» του Μπονγκ-Τζουν-χο, που κατέκτησαν φέτος τα τέσσερα πιο σημαντικά βραβεία όσκαρ. Ως απλός θεατής (και όχι ως κριτικός, αλλά ούτε και ως Τραmp…) λέω ανεπιφύλακτα ναι! στην Ευτυχία και όχι! στα Παράσιτα. Αυτά.

Τοποθετήθηκαν πρόσφατα κάποιοι νέοι υπόγειοι κάδοι απορριμμάτων, οργανικών και ανακυκλώσιμων υλικών, και πολύ καλά έκαναν. Βόλος και Νέα Ιωνία έχουν ήδη πολλούς, και οι τελευταίοι απλώς προστέθηκαν στους υπάρχοντες. Τα κυκλο-φ-οριακα, τα οποία, ως γνωστόν, καταγράφουν την καθημερινή Ιστορία της περιοχής μας, στις 26 Φεβρουαρίου 2014 (σαν σήμερα! κοίτα σύμπτωση…) γράφουν επί λέξει: «Υπόγειοι κάδοι απορριμμάτων, τόσο οργανικών, όσο και ανακυκλώσιμων υλικών. Θετικά κρίνεται η παρέμβαση. Το σύστημα φαίνεται ότι λειτουργεί ικανοποιητικά, δεν υπάρχουν οσμές ή υγρά, η αποκομιδή γίνεται τακτικά, οι κάδοι στις γωνίες έχουν λιγοστέψει, μακάρι να επεκταθεί και σε άλλα σημεία της πόλης.» Αυτό είναι «προ Μονακό». Η ας πούμε «παληκαριά» της πρώτης τοποθέτησης (επειδή τίποτε δεν είναι απλό στην υπέροχη χώρα μας…) ανήκει στην προηγούμενη Δημοτική Αρχή, στην Αρχή Σκοτινιώτη, η οποία, λογικά, πρέπει να χρεώνεται και την επιτυχία. Τώρα λοιπόν που γίνεται επέκταση, κάποιοι, μαζί με τα παπαγαλάκια τους, προσπάθησαν να μας πείσουν ότι πρόκειται για κάτι το νέο, το μοναδικό και ανεπανάληπτο.

Και με την ευκαιρία: τοποθετήθηκαν υπόγειοι κάδοι στην περιοχή του Αγίου Κωνσταντίνου, για την ακρίβεια ακριβώς απέναντι από το αντλιοστάσιο της ΔΕΥΑΜΒ. Τρεις γωνίες πιο πέρα, Τσοποτού με Κανάρη υπάρχουν 5-6 πράσινοι και μπλε κάδοι, σχεδόν μόνιμα γεμάτοι από τα απορρίμματα των καταστημάτων εστίασης της περιοχής. Προς μεγάλη χαρά των γάτων αλλά και, δυστυχώς, κάποιων ανθρώπων, μια κατάσταση αθλιότητας, που χρόνια τώρα ενοχλεί έντονα τους κατοίκους της γειτονιάς. Έφτασε, λοιπόν, η ώρα. Να αφαιρεθούν αύριο το πρωί οι επιφανειακοί κάδοι και όλα τα απορρίμματα, όμορφα κι ωραία, να απορρίπτονται στους υπόγειους κάδους. Για να δούμε τι θα δούμε!

Χάος απέραντο και α(δια)μόρφωτο επικρατεί, πλέον, στο λεγόμενο προσφυγικό-μεταναστευτικό, όπου κάθε πικραμένος σε κάθε τηλεπαράθυρο η ιστοσελίδα λέει ό,τι του κατέβει στο κεφάλι, κατά κανόνα αρχίζοντας με ένα «πρέπει». Φυλάγομαι γενικά, προσπαθώ να είμαι σε κάλυψη όταν πέφτουν «στο τραπέζι» διάφορα τούβλα, ένα όμως δεν το γλύτωσα, με βρήκε μεσοκούτελα: καλή κυρία της τρέχουσας αριστο-κρατίας, ανυπερθέτως επαΐουσα, σε ραδιοφωνική συνέντευξη είπε ότι για να λύσουμε το πρόβλημα «πρέπει να σκεφτούμε άουτ οφ δε μποξ». Εσείς που ξέρετε αγγλοαμερικάνικα, είστε-δεν είστε εκ των αρίστων, βοηθείστε με να καταλάβω κι εγώ τι εννοεί αυτή η καλή κυρία ότι «πρέπει» να κάνουμε. Χάος, και στο βάθος, πάντοτε, ο Σουλτάνος πάσης Ανατολής απέναντι σε ανθρωπάκια τύπου Τουσκ, Όρμπαν, Κόντε, Κουρτς, Μακρόν, ακόμη και Μέρκελ, που τρόμαξε από την αντίδραση των συμπατριωτών της όταν τόλμησε να κάνει λίγο το αντίθετο, και «τα μάζεψε».

Προφανώς δεν έχω πρόταση. Όπως δεν έχω και για τον κορωνοϊό covid-19 (COronaVIrus Desease 2019) – άλλο σόι επαΐοντες από ‘κει – εύχομαι να πάνε όλα καλά στη χώρα μας. Σ’ αυτό το θέμα απλώς μου κάνει εντύπωση ότι ενώ μαθαίνουμε καταιγιστικά αριθμό θυμάτων και αριθμό κρουσμάτων δεν μαθαίνουμε αριθμό ιάσεων, δεν ξέρω γιατί.

Μαθαίνουμε, βέβαια, τις χυδαίες εκφράσεις που χρησιμοποιούν ο μεγαλοδικηγόρος και ο μεγαλοδήμαρχος καθώς συνεχίζουν να ξεκατινιάζονται για το καημένο το ποδόσφαιρο – τι ζούμε σ’ αυτή την πόλη!

Να παραμείνουμε υγιείς. Και να περάσουμε Καλά Κούλουμα. Γεια σας.

Στην φωτογραφία ο αϊτός του Μίμη, από το Αναγνωστικό των παιδικών μας χρόνων.

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 26.02.2020, αρ.φύλλου 37.054)

κυκλο-φ-οριακα 1001, 20 Φεβρουαρίου 2020

Καλημέρα, για χιλιοστή πρώτη (1001η) φορά. Χίλιες και μία καλημέρες, σαν παραμύθι.

Τσικνοπέμπτη, 20.02.2020, τέσσερα δυάρια και τέσσερα μηδενικά, ένας σπάνιος συνδυασμός αριθμών, που φέτος συμπίπτει με την παραδοσιακή ελληνική κρεοφαγία πριν την έναρξη της Σαρακοστής. Μια (ακόμη) ευκαιρία για γλέντι, αμέσως μετά τις συνεστιάσεις λόγω Βασιλόπιτας, και με την δικαιολογία των Απόκρεω. Φέτος η δικιά μας Τσικνοπέμπτη δεν προβλέπει γλέντι, καθώς οι ημέρες που περνάμε επιβεβαιώνουν πανηγυρικά, για μία ακόμη φορά, ότι η βλακεία και η αχαριστία δεν παλεύονται. Αισιοδοξία χρειάζεται, η ζωή συνεχίζεται…

Όπως και τα κυκλο-φ-οριακα που συνεχίζουν τον δρόμο τους, με αμέσως επόμενο στόχο, ύστερα από πρόταση του συν-προσκόπου Κώστα, τους τέσσερεις άσσους, ήτοι τα 1111!!

Στον Βόλο βρέθηκε το περασμένο Σάββατο για την κοπή μιας πίτας ο Υφυπουργός Υποδομών Γ. Κεφαλογιάννης. Βγήκανε ωραίες φωτογραφίες, έγιναν και συσκέψεις και όλα ο καλός υφυπουργός τα είδε «θετικά». Για όλα τα έργα που εκκρεμούν στον Νομό είπε μια καλή κουβέντα «θετική», για να μην στενοχωρηθεί και κανένας από τους παρακαθήμενους βουλευτές και λοιπούς συγγενείς, για τίποτε απολύτως οριστικά δεν δεσμεύτηκε. Περιφερειακός Δρόμος, παράκαμψη χιονοδρομικού, υδατοδρόμια, αεροδρόμιο Νέας Αγχιάλου, ακόμη και εμπορευματικό κέντρο (!!), όλα «θετικά», αλλά «…θα γίνει μια προτεραιοποίηση (σσ. ακόμη ένας εξαιρετικός νεολογισμός, προερχόμενος από την προτεραιότητα και την ποίηση…) και θα υπάρχουν συγκεκριμένα αποτελέσματα τους επόμενους μήνες» είπε, τουτέστιν πιασ’ τ’ αυγό και κούρεφτο.Για την ηλεκτροκίνηση του τραίνου Βόλου-Λάρισας «εξήγγειλε» πως η δημοπράτηση ΘΑ γίνει σε έξι (6) μήνες! Αλλά ο τοπικός μας κυβερνητικός βουλευτής έχει δεσμευτεί, τον άκουσα αυτοπροσώπως να καταγγέλλει την προηγούμενη κυβέρνηση για αδράνεια και να δεσμεύεται ότι αυτή η δημοπράτηση θα γίνει τον Μάρτιο! Τι ακριβώς γίνεται αδέρφια;

Κι άλλη μια φωτογραφία είδα, γύρω-γύρω όλοι άπαντες στον Υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας με θέμα το Λιμάνι του Βόλου. Δηλώνω ευθαρσώς ότι καθόλου δεν μου αρέσει αυτή η πρεμούρα των αμερικανών για τα ελληνικά λιμάνια. Και επαναλαμβάνω για χιλιοστή φορά: συνάδελφοι Βίκη και Σωκράτη σας εξορκίζω, σκεφτείτε βολιώτικα, μέσα σ’ αυτή τη διαδικασία στην οποία φαίνεται ότι θα σας βάλουν υποχρεωτικά οι αναπτυξιολάγνοι Αδώνηδες, Χατζηδάκηδες και λοιποί της παρέας, εξασφαλίστε την χερσαία ζώνη του λιμένα για την πόλη, για τον Βόλο μας. Διαφορετικά να είστε βέβαιοι ότι θα σας γράψει η Ιστορία, μαζί με όλους όσους θεωρούν ότι ο Βόλος ξεκίνησε να υπάρχει το 2014.

Μ’ αυτούς τους τελευταίους παρέα και κάποιοι πανεπιστημιακοί που αρέσκονται στο να ευλογούνε τα γένια τους, να λένε το 2020 «σπουδαία» πράγματα, που εμείς τα λέμε από το 1990 (για όποιον αμφιβάλλει, αψευδής μάρτυς τα 1000 κυκλο-φ-οριακα) και επί του πρακτέου να επιδιώκουν καταστροφές. Όλα υπάρχουν εδώ.

Μαζί, επίσης, και με τους 250, αν δεν κάνω λάθος, μετόχους του Νέου Ποδοσφαιρικού Συλλόγου Πύδνας-Βόλου, που αποφάσισαν να πουλήσουν αυτό το φοβερό και τρομερό brand name(εμπορικό όνομα) και να πάρουν το δημιούργημά τους εκτός Βόλου, να ησυχάσουμε…

Η μόνη εξαιρετική φωτογραφία που είδα τον τελευταίο καιρό ήταν αυτή με τις Πρυτανικές Αρχές του Πανεπιστημίου μας, τις νυν και τις πρώην, στην ανακοίνωση της έγκρισης από την Διϋπουργική Επιτροπή Συμπράξεων Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) της αξιοποίησης του ακινήτου της «Βαμβακουργίας Α.Ε.», μέσω του έργου «Υλοποίηση φοιτητικών εστιών και λοιπών εκπαιδευτικών και ερευνητικών εγκαταστάσεων σε Βόλο και Λαμία». Μαζί με την ανακαίνιση της Κίτρινης Αποθήκης και τα Πανεπιστημιακά κτήρια στα οικόπεδα της Μηχανικής Καλλιέργειας και των Ψυγείων «Πήλιον» μέσα στα επόμενα 2-3 χρόνια θα επενδυθούν στον Βόλο περίπου 100 εκατομμύρια ευρώ και η πόλη πραγματικά θα αλλάξει όψη.

Πραγματικά θα αλλάξει όψη. Όπως άλλαξε όταν ανακαινίστηκαν το κτήριο Παπαστράτου, η Ηλεκτρική Εταιρεία, το Δημοτικό Ωδείο, η Πανεπιστημιακή Βιβλιοθήκη, το κτήριο Αδαμόπουλου, το Συγκρότημα Τσαλαπάτα, το Μεταξουργείο, το Αχιλλειον, το Απεντομωτήριο και ο Στρυχνόκαρπος, το κτήριο Σπήρερ, η βιομηχανία Παπαρήγα, η καπναποθήκη Παπάντου, η βιομηχανία και οι καπναποθήκες Ματσάγγου και άλλα πολλά. Γιατί έτσι, και όχι με λουλουδάκια, αλλάζουν οι όψεις των πόλεων…

Τέλος. Καλό τσίκνισμα (με μέτρο, καραδοκεί χοληστερίνη…). Γεια σας.

Στην φωτογραφία το στρουμφάκι Γκρινιάρης τι άλλο;…γκρινιάζει!

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Πέμπτη 12.02.2020, αρ.φύλλου 37.049)

κυκλο-φ-οριακα 1000, 12 Φεβρουαρίου 2020

Καλημέρα, για χιλιοστή (1000η) φορά, ο Θεός μας αξίωσε να την φτάσουμε την χιλιάδα.

Ποιος μπορούσε να το φανταστεί, όταν την Κυριακή 20 Ιανουαρίου 1991 εμφανίζονταν για πρώτη φορά στον βολιώτικο Τύπο αυτό το περίεργο λογότυπο με τις παύλες, που «όλο κάτι να θυμίζει, μα να μην ξέρουμε τι», όπως λέει κι ο Λουκιανός, ότι θα περνούσαν είκοσι εννιά (29) χρόνια κι ακόμη θα δημοσιευόταν. Μια ζωή!

Τον Ιανουάριο του ’91 η μεγάλη μου κόρη ήταν μόλις 4 μηνών, ακολούθησε άλλη μία κόρη κι ένας γιος, υπήρχε από το 1985 το Διεθνές Ερευνητικό Κέντρο Ανατολικής Μεσογείου για τις Μεταφορές (ΔΕΚΑΜΜ) σε συνεργασία με τον ΟΗΕ στην Γενεύη, το οποίο καταργήθηκε το 2008 βιαίως από έναν Πρόεδρο Επιμελητηρίου που ήθελε, λέει, να γίνει Δήμαρχος (μια μεγάλη ιστορία αυτή του ΔΕΚΑΜΜ, που ελάχιστοι στον Βόλο την ξέρουν, και οπωσδήποτε κανείς από αυτούς που φαντασιώνονται ότι ο Βόλος ξεκίνησε να υπάρχει το 2014…), μετακόμισα στην Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Μαγνησίας κι από εκεί, μέσω Καλλικράτη, στον Δήμο Βόλου, στο μεταξύ υπήρξαν το 2004 Ολυμπιακοί Αγώνες, όπου ευχαριστήθηκα τον τίτλο του Διευθυντή Μεταφορών με αρμοδιότητα την κυκλοφορία σε ολόκληρη την πόλη και στο Πανθεσσαλικό Στάδιο, από το 2000 ως το 2010 δίδαξα Σχεδιασμό Μεταφορών και Κυκλοφοριακή Τεχνική στο Τμήμα Μηχανικών Χωροταξίας, Πολεοδομίας & Περιφερειακής Ανάπτυξης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, στο ίδιο διάστημα ήμουν εξεταστής υποψηφίων οδηγών και από το 2007 ως το 2010 έκανα ό,τι μπορούσα ως Δημοτικός Σύμβουλος Βόλου. Από το 1997 τραγουδώ στην Βολιώτικη Χορωδία, Πρόσκοπος είμαι από το 1963.

Όλα αυτά τα βιώματα έχουν βρει ένα βήμα έκφρασης μέσα σ’ αυτά τα 1000 κυκλο-φ-οριακα. Το συνολικό ηλεκτρονικό αρχείο με το κωδικό όνομα kykall.docx, που τα περιέχει όλα, μετράει περίπου 660.000 λέξεις. Λέξεις ελληνικές, λέξεις μιας γλώσσας που υπερ-αγαπάω και προσπαθώ αδιάκοπα να την τιμώ και να την προστατεύω από τις καθημερινές επιθέσεις των ποικιλώνυμων ανοήτων. Λέξεις που περιγράφουν προβλήματα και προτείνουν λύσεις, καταγράφουν κανόνες και παραβάσεις κανόνων, στηλιτεύουν συμπεριφορές οικείων και ξένων, προωθούν δράσεις και προκαλούν αντιδράσεις, ζωγραφίζουν εικόνες, τραγουδάνε, σκαρφαλώνουν βουνά και κολυμπάνε θάλασσες, περιδιαβαίνουν πολιτείες, βολτάρουν «άσκοπα» με ποδήλατο, ταξιδεύουν «μ’ αεροπλάνα και βαπόρια και με τους φίλους τους παλιούς…», παίζουν μπάλα και αθλούνται μετρίως. Λέξεις που παίρνουν τους δρόμους μια βραδιά και τους γνωστούς ρωτάνε, λέξεις που αναμοχλεύουν τους καημούς των λιμανιών, λέξεις που θέλουν να βάλουν φωτιά στα τραίνα όλου του κόσμου, λέξεις του αέρα, της ρύπανσης, του νερού, των φυτών, των κτηρίων, του ουρανού και της γης, των αριθμών, των πλανητών, των όντων και των μη-όντων, των πόντων και των απόντων.

Λέξεις που αποτυπώνουν στο χαρτί συναισθήματα. Στο χαρτί, πάντα. Κανόνας απαράβατος όλα αυτά τα χρόνια: η πρώτη δημοσίευση από τα κυκλο-φ-οριακα να γίνεται στην εφημερίδα, στην έντυπη «Θεσσαλία». Τα ηλεκτρονικά μέσα ήρθαν πολύ αργότερα, το 2011 το ομώνυμο ιστολόγιο (όπου έχουν αναδρομικά αναρτηθεί και όλα τα προηγούμενα κείμενα, μηδενός εξαιρουμένου) το 2016 το φατσοβιβλίο, το 2018 η ηλεκτρονική e-thessalia. Στο χαρτί, με την όραση, την αφή και την όσφρηση σε εγρήγορση – ζούμε στην εποχή των εικόνων, μια εποχή που ακυρώνει όλες τις αισθήσεις πλην της όρασης, όμως ο Πολιτισμός του ανθρώπινου γένους είναι αποθηκευμένος σε χαρτί και σε πάπυρο και σε χαρτί θα διαιωνιστεί όταν μια διαστημική μαγνητική καταιγίδα σβήσει τις μνήμες των απανταχού ηλεκτρονικών υπολογιστών. Το 2001 τα πρώτα 176 κείμενα τυπώθηκαν σε ένα βιβλίο, που ήθελε να θεωρεί τον εαυτό του «1^ο τόμο». Δεν τυπώθηκε ποτέ ο 2^ος. Όπως λέει κάπου κι ο Σαββόπουλος «αντίξοες συνθήκες, κακοί υπολογισμοί, γεγονότα και καταστάσεις τον χτύπησαν απανωτά» τον έρμο τον τόμο και όλους τους εν δυνάμει επόμενους. Ίσως ασχοληθεί κάποιος ιστορικός του μέλλοντος…

Ένα τεράστιο ευχαριστώ οφείλω σε όλους και όλες εσάς, τους πιστούς αναγνώστες της ιστορικής 123χρονης (1898-2020) έντυπης «Θεσσαλίας» και των κυκλο-φ-οριακών. Χωρίς την δική σας αγάπη η δική μου τρέλα ίσως δεν θα είχε αντέξει τόσο πολύ. Και στην εφημερίδα ομοίως. Από το 1991 μέχρι σήμερα πολλοί άνθρωποι συνέτειναν στην μακροημέρευση της στήλης, πολλοί δημοσιογράφοι, διορθωτές, στοιχειοθέτες, τεχνικοί ασχολήθηκαν μαζί της, ώστε να φτάνει περιποιημένη και ακριβής στους αναγνώστες της. Η ίδια η εφημερίδα άλλαξε, μαζί της άλλαξε και η στήλη.

Εδώ τελειώνουν αυτά τα επετειακά κυκλο-φ-οριακα. Να είμαστε καλά, και η εφημερίδα κι εσείς κι εγώ, θα συνεχίσουμε απτόητοι. Γεια σας.

Στο σκίτσο η τούρτα του 1^ου χρόνου (1992), από τον συνάδελφο Γιάννη Πολυμενίδη. Ούτε αυτός φανταζόταν τη συνέχεια…

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 12.02.2020, αρ.φύλλου 37.042)

κυκλο-φ-οριακα 999, 6 Φεβρουαρίου 2020

Καλημέρα, για εννιακοσιοστή ενενηκοστή ένατη (999η) φορά, φτάσαμε αισίως στο παρά-ένα της χιλιάδας. Βροχερός ο καιρός, φλεβαριάτικος, η Αλκυών ή Αλκυόνη βοηθήθηκε από τους θεούς στην επώαση των αυγών της – ένα πολύ ωραίο σχετικό άρθρο μπορείτε να βρείτε εδώ: https://dasarxeio.com/2016/01/15/26723/ - απολαύσαμε τις λιακάδες, τώρα ας πέσει και κανένα χιόνι, καιρός είναι.

Παγκόσμιος τρόμος πάλι. Όπως τότε με τις τρελές αγελάδες, με την γρίπη των πτηνών, με το στέλεχος Η1Ν1 το 2009, που σήμερα θεωρείται «απλή γρίπη» αλλά τότε προκάλεσε ένα από τα μεγαλύτερα ατιμώρητα σκάνδαλα στην Ελλάδα: το σκάνδαλο της προμήθειας από τον τότε υπουργό υγείας Δημήτρη Αβραμόπουλο 16 εκατομμυρίων εμβολίων από την φαρμακευτική εταιρεία Novartis. Έγκλημα χωρίς τιμωρία και ο εν λόγω κύριος στη συνέχεια και για πολλά χρόνια Επίτροπος στην Ευρωπαϊκή Ένωση – σίγουρα λεφτά και εισόδημα μεγάλο. Και όχι μόνο με τα εμβόλια, από τα οποία, σημειώστε, μόνο 3 εκατομμύρια χρησιμοποιήθηκαν, τα υπόλοιπα έληξαν κάποτε κι πετάχτηκαν! Τότε, το 2009, ήμουν Πρόεδρος της Σχολικής Επιτροπής στο 2^ο Λύκειο Βόλου. Μου τηλεφωνεί ο Λυκειάρχης «Μπάμπη έλα σε παρακαλώ», πηγαίνω και μου δείχνει μια εγκύκλιο από το Υπουργείο Παιδείας, όπου περιγράφονταν επακριβώς τα υγειονομικά υλικά που έπρεπε να προμηθευτούμε «για την προστασία των μαθητών από τον φονικό ιό». Υλικά που θα μπορούσαν να καλύψουν προληπτικά τρία συντάγματα πεζικού για έναν χρόνο έπρεπε, έλεγε το σεβαστό Υπουργείο, να τα προμηθευτούμε εμείς για λιγότερα από 200 παιδιά, διαθέτοντας περίπου ολόκληρον τον ετήσιο προϋπολογισμό του Σχολείου. Ευτυχώς με σωφροσύνη και απόλυτη ομοφωνία Λυκειάρχου και Προέδρου προμηθευτήκαμε τα ελάχιστα απαραίτητα, κυρίως απολυμαντικά για τα χέρια, και όλα κύλησαν ωραία και ήρεμα, χωρίς πανικό.

Δεν έμαθα ποτέ τι έκαναν τα Σχολεία ανά την Ελλάδα, στον Βόλο, ευτυχώς επικράτησε σύνεση και λογική. Αλλά σκεφτείτε πόσα λεφτά άλλαξαν τσέπες εκείνη την περίοδο «υπό την επίβλεψη» του Κράτους, του ΚΕΕΛΠΝΟ, των φαρμακευτικών και παραφαρμακευτικώ εταιρειών, και, βεβαίως, των μέσων μαζικής παραπληροφόρησης.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και τώρα με τον καινούργιο κορωνοϊό, που λέγεται έτσι μόνο και μόνο επειδή στο μικροσκόπιο μοιάζει με στρογγυλή-οβάλ κορώνα – novel coronavirus 2019-nCoV τον λένε οι επιστήμονες. Κατά την δική μας απολύτως και ανυπερθέτως μη επιστημονική άποψη δεν πρόκειται για τίποτε το ιδιαίτερο, πρόκειται για έναν ακόμη μεταλλαγμένο ιό της γρίπης, που θα αντιμετωπιστεί όπως αντιμετωπίστηκαν όλοι οι προηγούμενοι. Και του χρόνου που θα κάνουμε το σχετικό εμβόλιο θα είναι ήδη ενσωματωμένος. Απλώς τώρα ας παρακολουθήσουμε, όσο μπορούμε, τις ροές των «προληπτικών» χρημάτων και τις υπερβολές των ΜΜΕ.

Πέρα από κάθε φαντασία, πάντως, είναι αυτό που συνέβη στην Κίνα, όπου μέσα σε 10 ημέρες χτίστηκε, εξοπλίστηκε, στελεχώθηκε και άρχισε να δουλεύει ένα Νοσοκομείο 1000 κλινών. Μέσα σε 10 ημέρες. Εμείς εδώ έχουμε 11 χρόνια που χτίζουμε και εξοπλίζουμε (με τι άραγε;) μια ιχθυόσκαλα, δεν είναι τρομερό; Ιχθυόσκαλα σημαίνει δυο τρία μουράγια με τσιμεντένια προκατασκευασμένα μπλόκια και καναδυό ψευτο-κτήρια να στεγάζουν τους πάγκους (εξοπλισμός;) με τα ψαράκια. Το καταλαβαίνει κανείς αυτό; Το «έχει» κανείς το θέμα, όπως λένε και οι αμερικάνοι κάθε βράδυ στην ΤV μου; Βεβαίως άλλο Κίνα, άλλο Ψωροκώσταινα (κατ’ αναλογίαν τώρα Ψωροκούλαινα…), εδώ για να προμηθευτεί ένα Νοσοκομείο έναν καρδιογράφο πρέπει να περάσουν καναδυό χρονάκια από την προκήρυξη του διαγωνισμού, αλλά και η διαφορά 10 μέρες με 11 χρόνια, ήτοι 4015 μέρες, χώρια τα δίσεκτα, υπερβαίνει την λογική.

Αλλά, θα μου πείτε, μήπως είναι το μόνο που ξεπερνάει τα όρια της λογικής σε τούτη τη χώρα. Είναι λογικά τα όσα συμβαίνουν στον χώρο του ποδοσφαίρου, όπου πάλι για στημένα παιχνίδια δίκη γίνεται και κανείς δεν ξέρει τίποτε (μνήμες «κοριόπολις» όπου άπαντες όλοι, πληβείοι και δήμαρχοι, αθώοι…); Είναι λογικά τα όσα συμβαίνουν στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου με τους πρόσφυγες και τους μετανάστες έρμαια στις βλακείες των κυβερνώντων, που μόνοι τους αποφάσισαν πως θα εξυπηρετηθούν για άσυλο πρώτοι όσοι έφτασαν τελευταίοι και τελευταίοι όσοι έχουν ακόμη και χρόνια σ’ αυτό το κολαστήριο της Μόριας;

Έχουμε κι άλλα κατά νου, πλην όμως χώρος και χρόνος τελείωσαν. Γεια χαρά.

Στην φωτογραφία μία υπέροχη γαλάζια αλκυόνη.

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Πέμπτη 06.02.2020, αρ.φύλλου 37.037)