κυκλο-φ-οριακα 1085, 22 Δεκεμβρίου 2021

 

Καλημέρα και πάλι φίλοι και φίλες αναγνώστες, όμικρον και ρεβεγιόν δεν πάνε μαζί, τι δεν καταλαβαίνετε; Όοοοολοι εσείς που σκοπεύετε να κλείσετε ταμπλ ντ’ οτ (table d’hôt) σε ακριβό μαγαζί, απαραιτήτως με σολωμό Νορβηγίας και σαμπάνια πρέπει πρώτα να καταθέσετε έναν οβολό στο φαρμακείο της γειτονιάς σας, να κάνετε ένα γρήγορο τεστάκι αμφιβόλου εγκυρότητος και μετά είστε ελεύθεροι να καταναλώσετε. Εγώ, πάντως, δεν σκοπεύω. Θα μείνω σπίτι με την Οικογένεια δίπλα στο χριστουγεννιάτικο δέντρο, που πάλι του κάηκαν αυτά τα ευτελή λαμπάκια που κατά τρισεκατομμύρια παράγουν οι φίλοι μου οι Κινέζοι και διακινούν απανταχού της οικουμένης.

Αλήθεια, θυμάστε πώς πανηγυρίζατε όταν εκείνο το καλό παιδί της εκκλησίας, ο «επικεφαλής λοιμωξιολόγος», έβγαινε κάθε απόγευμα στο γυαλί του σαλονιού μας και εξηγούσε ήρεμα και κατανοητά τα πώς και τα γιατί της καινούργιας, τότε, επιδημίας σε όλους εμάς τους πανικόβλητους Έλληνες; Κοντέψατε να του ζητήσετε να γίνει ο Πρωθυπουργός, μην ξεχνάτε. Αλλά οι μήνες τρέξανε, έγιναν χρόνια, κοντά στα δύο, ο επικεφαλής επιστήμων ενδιαμέσως συναίνεσε στην πλήρη απαξίωση της αρχικώς υπ’ αυτόν Επιτροπής Λοιμωξιολόγων και, ως επιστήμων, συμμετείχε σε μία επιστημονική μελέτη, την οποία όχι μόνο δεν έχει σήμερα το θάρρος να υποστηρίξει αλλά, πολύ περισσότερο αφήνει άλλους, άσχετους και σχετικούς, να την απαξιώνουν συστηματικά (τη μελέτη), προκειμένου να μη θιγεί η εικόνα (όλα μια εικόνα είναι, μια εικονική πραγματικότητα, εκτός από τους θανάτους των συνανθρώπων εντός και εκτός μονάδων εντατικής θεραπείας, κυρίως εκτός Αττικής) του πραγματικού (;) Πρωθυπουργού. Πείτε μου ειλικρινά, καλοί μου αναγνώστες: αισθάνεστε άνετα με όλο αυτό; Πανηγυρίζετε ακόμη για το διαμάντι μας; – πολλές φορές σκέφτομαι πόσο πραγματικά άτιμο πράγμα, με όλη τη σημασία της λέξης, άτιμο, χωρίς τιμή, χωρίς εντιμότητα, είναι η πολιτική.

Αλλά δεν θέλω να σχολιάσω άλλο σήμερα, σήμερα θέλω να ευχηθώ να δώσουν ο Πατήρ Θεός και το οσονούπω αρτιγέννητο Θείο Βρέφος:

Να γλιτώσουμε από τούτο το κακό. Γιατί μόνο ο Θεός, πια, πιστεύω ότι μπορεί να κάνει κάτι. Οι άνθρωποι με έχουν απολύτως απογοητεύσει, η ζωή και ο θάνατος αποτιμώνται στα κέρδη των φαρμακευτικών εταιρειών και των παραφυάδων τους, που αναγορεύονται, μάλιστα, και σε ήρωες – εγώ δεν θυμάμαι, εδώ και 50 τουλάχιστον χρόνια που κατάλαβα τον κόσμο να ήξερα ποτέ τον πρόεδρο μιας διεθνούς φαρμακευτικής εταιρείας και μάλιστα να τον βλέπω μπροστά στον καναπέ μου γελοιωδώς συνεντευξιαζόμενο.

Να παραμείνουν υγιείς και ακέραιοι όλοι και όλες που αγωνίζονται νυχθημερόν να σώσουν ζωές, σε πείσμα των τεχνοκρατών και των τσιφούτικων υπολογισμών τους.

Να διαλυθεί το μίσος που φωλιάζει στις καρδιές κάποιων συμπολιτών, μίσος παντελώς αναίτιο, δημιούργημα μικρόψυχων και αχάριστων ανθρώπων, για προσωπικά και μόνο συμφέροντα.

Να ανεβούν στην Α’ Εθνική Κατηγορία (αυτό το «σουπερλιγκ» στο λαιμό μας στέκεται…) ο Ολυμπιακός Βόλου και η Νίκη Βόλου.

Να βρει τη θέση που του αξίζει στη θάλασσα το ταλαίπωρο ναυπήγημα της Αργούς, που με τόσους κόπους και θυσίες αυτή η πόλη κατάφερε να αποκτήσει και να ταξιδέψει σε χρόνους που οι σημερινοί άρχοντες αγνοούσαν ακόμη και την ύπαρξη της ίδιας της πόλης.

Να βρουν το θάρρος οι ντόπιοι κυβερνητικοί βουλευτές να πουν, για μια φορά, την αλήθεια. Δεν μίλησαν ούτε καν για την ανάγκη της απογραφής κι έτσι το 2023, με το καλό, ετοιμάζονται για την μεγάλη σφαγή, καθώς οι βουλευτικές έδρες της Μαγνησίας θα μειωθούν, όπως φαίνεται, από 6 σε 5, και η πονηρή αλεπού παραμονεύει.

Να κατασταλάξει κάπου το νέο Δικαστικό Μέγαρο Βόλου καθώς εδώ και πάνω από 30 χρόνια «όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν».

Να λυθούν τα κυκλοφοριακά προβλήματα σε ολόκληρο το τέως Πολεοδομικό Συγκρότημα Βόλου – να καταλάβουν «μικροί και μεγάλοι» ότι οι κυκλικοί κόμβοι από μόνοι τους δεν λύνουν κανένα πρόβλημα.

Να μην έχουμε άλλα τραγικά δυστυχήματα με πεζούς σε διαβάσεις φυλασσόμενες ή όχι.

Να μην συμβούν άλλα εγκλήματα είτε κατά της γενετήσιας αξιοπρέπειας είτε κατά της ζωής μανάδων, αδελφών, συγγενών, συναδέλφων, φιλενάδων της διπλανής πόρτας ή αγνώστων – φέτος παράγινε το κακό…

Να γίνει επιτέλους το θαύμα που περιμένουμε σ’ αυτή την πόλη.

Να πηγαίνουμε πάντα μπροστά, πάντα ψηλά, κι ελεύθερα, όπως ο γλάρος στην οικογενειακή μας ευχετήρια κάρτα.

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ φίλες και φίλοι. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην 124χρονη (1898-2021) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 22.12.2021, αρ.φύλλου 37.604)

κυκλο-φ-οριακα 1084, 15 Δεκεμβρίου 2021

ο Άγιος Ελευθέριος

Του Αγίου Ελευθερίου, Καλημέρα φίλοι και φίλες αναγνώστες, «ο φασισμός δεν έρχεται από το μέλλον / καινούργιο τάχα κάτι να μας φέρει. / Τι κρύβει μες στα δόντια του το ξέρω / καθώς μου δίνει γελαστός το χέρι» (Φώντας Λάδης, Θάνος Μικρούτσικος, Μαρία Δημητριάδη, 1978) Άκουγα την καλοταϊσμένη κυρία με τα σκιστά μάτια και τα δωδεκάποντα τακούνια να ωρύεται τηλεοπτικά μεσημεριάτικα «αυτό είναι φασισμόοοος!!» και μου ήρθαν στον νου αυτοί οι σημαδιακοί στίχοι του Φώντα Λάδη. Αφορμή αυτοί οι γραφικοί «Θεματοφύλακες του Συντάγματος» που «συνέλαβαν» έναν Γυμνασιάρχη και τον παρέδωσαν στην Αστυνομία κι ύστερα η Αστυνομία τους συνέλαβε και τώρα τους θεωρεί κακούργους με εγκληματική οργάνωση! Αν αυτό δεν είναι σενάριο για επιθεώρηση, για να γελάει ο κόσμος, πείτε μου εσείς τι είναι. Πάντως «φασισμός», αδέρφια, δεν είναι. Μια τεράστια κουβέντα είναι – που δεν έχει, προφανώς, κανείς τα κότσια να την κάνει σοβαρά – αν όλες αυτές οι υποχρεωτικότητες που επιβάλλονται σε όλους μας «για το καλό μας» είναι ή δεν είναι παραβιάσεις ατομικών δικαιωμάτων. Πάντα σε συνδυασμό και με το ακαταδίωκτο των επιβαλλόντων, ε;!

Του Αγίου Ελευθερίου και «Ελευθερία ανάπηρη πάλι σας τάζουν!» του ποιητή Μιχάλη Κατσαρού από τον συμβολικό κινηματογραφικό «Θίασο» του ποιητή των εικόνων Θόδωρου Αγγελόπουλου. Δεν μπορώ, αγαπητοί μου, να αποφύγω να σκέφτομαι…

Και χθες έφυγε από την ζωή λόγω κορωνοϊού ο ιδρυτής του κόμματος «Ελεύθεροι Άνθρωποι» δημοσιογράφος Γιώργος Τράγκας – ειρωνεία της τύχης;

Βγαίνω λοιπόν για βόλτα στην πόλη, πραγματικά και εικονικά, καθώς τον τελευταίο καιρό λίγα πράγματα έχω να κάνω έξω από τα τείχη του κάστρου μου.

Περπατώ στα πλακόστρωτα πεζοδρόμια της οδού Δημητριάδος, στα οποία ένα 40% τουλάχιστον των πλακών είναι ξεκολλημένες και κουνιούνται επικίνδυνα. Και θυμάμαι, τι θυμάμαι; Λίγο μετά την τοποθέτηση αυτών των πλακών, το 2001-2002, κάποιες από αυτές κουνήθηκαν λιγάκι. Έγινε ένα μικρό σούσουρο και ο τότε δημοτικός εργολάβος έκανε την μνημειώδη δήλωση ότι «δεν μας προβληματίζει το γεγονός, τις ελάχιστες περιπτώσεις που αυτό μπορεί να συμβεί τις αντιμετωπίζουμε με ειδικό εργαλείο-βεντούζα, με το οποίο πιάνουμε και ανασηκώνουμε την ξεκολλημένη πλάκα, βάζουμε καινούργιο τσιμεντάκι και την ξαναβάζουμε (την πλάκα) στη θέση της». Τότε σας διαβεβαιώνω ότι είχαμε σπάσει μεγάλη πλάκα με αυτά που ακούγαμε-διαβάζαμε, έχουν περάσει 20 ολόκληρα χρόνια (απίστευτο;;) και πια το θέμα δεν είναι για γέλια. Κι αν έχω καλή πληροφόρηση ο Δήμος συνεχώς πληρώνει αποζημιώσεις σε πολίτες που παθαίνουν μικρά ή μεγάλα ατυχήματα σε πεζοδρόμια με ξεκολλημένες πλάκες. Κοστίζουν, άραγε, φτηνότερα από μια γενική επισκευή της πλακόστρωσης;

Στην οδό Φιλελλήνων παρασύρθηκε ζευγάρι ηλικιωμένων που προσπάθησε να διασχίσει την οδό στο ύψος του καινούργιου parking από αυτοκίνητο που κινούνταν με μεγάλη ταχύτητα από Ιάσονος προς Πολυμέρη. Καιρό έχει να συμβεί κάτι σ’ αυτό το σημείο και οι αρμόδιοι το έχουν ξεχάσει. Πριν από αρκετά χρόνια εγώ είχα προτείνει σε αυτή την διασταύρωση (Δημητριάδος-Φιλελλήνων) να μπει κανονική, πλήρης φωτεινή σηματοδότηση, με κανονικές, πλήρεις ρυθμίσεις πρωτίστως για τους πεζούς και δευτερευόντως για τα οχήματα, που ούτως ή άλλως κινούνται σχεδόν όλη τη μέρα σε ουρά μίας λωρίδας πάνω στην αρτηρία (αυτό πριν και μετά τις κορύνες, όπως ξέρουμε). Τότε είχε αντιρρήσεις ο Διοικητής της Τροχαίας, ποτέ μου δεν κατάλαβα τους ακριβείς λόγους, πάντως φανάρια δεν μπήκαν, για την ακρίβεια βγήκαν, διότι κάποια στιγμή υπήρχαν εκεί κάποια αναλάμποντα, αν έχει κανείς φωτογραφία ας κάνει τον κόπο να μου τη στείλει. Πρέπει ξεκάθαρα να μπουν φανάρια καθώς πρόκειται για ένα πολύ επικίνδυνο σημείο, που γίνεται ακόμη πιο επικίνδυνο τώρα που αρμόδιοι συγκοινωνιολόγοι κατήργησαν την κεντρική νησιδούλα της Φιλελλήνων – στενή και χαμηλή μεν, νησίδα δε – όπου υπήρχε μια στοιχειώδης προστασία. Και την κατήργησαν, συμπολίτες, διότι ήταν η εύκολη λύση, απλά πράγματα. Αν ενδιαφέρεστε ρωτήστε, επιτέλους, τους αρμόδιους, που πανηγυρίζουν με και για τους κυκλικούς κόμβους, κι άλλη κυκλοφορία δεν βλέπουν.

Για παράδειγμα οι «δίδυμοι» κυκλικοί κόμβοι στο παλιό νεκροταφείο. Καλό και χρήσιμο έργο, τα φανάρια που λειτουργούν εκεί ανάγονται στα 1985-86, με μελέτη της 3^ης ΔΕΚΕ Λάρισας και επίβλεψη δική μου, αργότερα ίσως να έγιναν κάποιες απλές τροποποιήσεις στα υλικά και στα προγράμματα, πάντως καλή κυκλοφοριακή λειτουργία δεν λες ότι υπάρχει. Χρήσιμοι οι δύο κόμβοι οι οποίοι, βέβαια, δεν θα αποφεύγουν κάποιες «σημειακές» δυσκολίες όταν θα αδειάζει το Πανθεσσαλικό Στάδιο – σε σοβαρές διοργανώσεις, φυσικά, όχι όταν έχει λιγότερους από 200 φιλάθλους με μονόευρα εισιτήρια… Αλλά τι γίνεται στην οδό Αναπαύσεως; Ένας ακόμη «αδιάβατος» δρόμος και ως υποδομή-οδόστρωμα «χαρακωμένο» και ως λειτουργία-δύο κατευθύνσεις, μαζί με την λεωφορειακή γραμμή 2, αμφίπλευρη στάθμευση, πολλές εμπορικές δραστηριότητες. Κανείς δεν ασχολείται μαζί της, ίσως διότι δεν είναι στη βιτρίνα.

Αφήστε που μια μέρα μπαίνοντας από τα Παλιά μετά τους …αμέτρητους κυκλικούς κόμβους είπα να αποφύγω την Ιάσονος κι έστριψα αριστερά στην Κοραή, ανέβηκα μέχρι την Κωνσταντά (όπου δεν διεξάγεται έργο ύδρευσης) και τράβηξα ανατολικά μέχρι τον Άναυρο. Σε ταραγμένο πέλαγο λιγότερο θα ζαλιζόμουνα, σας διαβεβαιώνω. Και σκέφτομαι μήπως πρέπει να αλλάξω αμορτισέρ.

Άντε, φτάνει η (εποικοδομητική;) γκρίνια. Χριστούγεννα έρχονται και σας αγαπώ. Γεια σας.

Στην φωτογραφία ο Άγιος Ελευθέριος, για χρόνια πολλά στον Ορέστη.

(δημοσιεύτηκε στην 124χρονη (1898-2021) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 15.12.2021, αρ.φύλλου 37.598)

 

κυκλο-φ-οριακα 1083, 8 Δεκεμβρίου 2021

 

Περπατώ εις το δάσος, όταν ο λύκος δεν είναι εδώ, Καλημέρα φίλοι αναγνώστες, δεν ξέρω πώς και γιατί μου ήρθε αυτή η «φλασιά» με το δάσος και τον λύκο – ίσως να φταίει το ότι χθες σκαλίζοντας τα βάθη των ηλεκτρονικών μνημών ανακάλυψα ηχογραφημένες δεκατρείς (13) 40λεπτες ραδιοφωνικές εκπομπές μου με τίτλο «Περπατώ εις το δάσος», από 1 Ιουλίου μέχρι 2 Νοεμβρίου 1993, στο (τότε) Ράδιο Σκιάθος fm 94.4, με ηχολήπτη τον Γιώργο Αχλαδιώτη. Το δάσος ήταν – τι άλλο; – η πόλη, όπου άνθη κι αγκάθια φυτρώνουν κι όπου όχι μόνο λύκοι, αλλά κάθε λογής ζώα, άγρια και ήμερα, ευδοκιμούν – είδα και μία «τηλεπερσόνα» (ευγενική έκφραση για ό,τι πιο ανόητο κυκλοφορεί στην ελληνική κοινωνία) μέσα σε ένα δάσος να δείχνει δέντρα και να λέει «αυτά εκεί ψηλά, τα πράσινα, είναι η χλωρίδα, κι αυτά εδώ κάτω, τα ξερά, είναι η πανίδα»! Θέματα προς συζήτηση όπως Ρύπανση πόλης, Παιδιά στο αυτοκίνητο, Κάδοι απορριμμάτων, Εκλογές, Κυκλοφοριακό, Ελεγχόμενη στάθμευση, Κυκλοφοριακές κυψέλες, Ποδηλατόδρομοι, Συναυλία Θεοδωράκη και άλλα παρόμοια, όλα αυτά «μαζί και ταυτοχρόνως, αναντάμ μπαμπαντάμ σε ταβέρνες», που λέει και ο ανέκαθεν Διονύσης.

Αχ!, ωραία χρόνια! (παραλλαγή της ευφάνταστης ατάκας «Αχ! ΠαΣοΚ, ωραία χρόνια!» της γιαγιάς Μαριλού(ς) (Λυδία Φωτοπούλου) στην εξαιρετική τηλεοπτική σειρά της ΕΡΤ1 «Η τούρτα της μαμάς»). Και όπως πάντα σε τούτη τη στήλη, όπου πηδάμε απ’ το ‘να στ’ άλλο, αυτή η αναφορά μας φέρνει στο προσκήνιο δύο θέματα.

Το ένα, η ΕΡΤ. Η αγαπημένη μας δημόσια ραδιοφωνία-τηλεόραση, για το κλείσιμο της οποίας τόσο είχαμε στεναχωρηθεί τότε, στις 11 Ιουνίου 2013 – κι αυτό είναι ακόμη ένα παράλογο της ελληνικής πραγματικότητας, ο σημερινός Πρωθυπουργός ήταν τότε Υπουργός διοικητικής μεταρρύθμισης και ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, τότε έκλεισε την ΕΡΤ, κανείς δεν κατάλαβε γιατί, ίσως ούτε και ο ίδιος, σήμερα την αναβαθμίζει κάθε μέρα! Αλλά εγώ εξακολουθώ να έχω ένα σοβαρό τοπικό παράπονο: δεν ακούω καθαρή ΕΡΤ στο Πήλιο, δεν ξέρω αν κι εσείς το έχετε εντοπίσει, αλλά η μετάδοση των προγραμμάτων της ΕΡΤ στο Πήλιο «ξύνει» απελπιστικά. Το έχω συζητήσει αρμοδίως το θέμα, λύση δεν φαίνεται να βρίσκεται και είναι κρίμα, γιατί η ΕΡΤ έχει εξαιρετικές εκπομπές, τόσο πανελλήνιές, όσο και τοπικές.

Το άλλο, το ΠαΣοΚ. Ή ΚΙΝΑΛ, ή όπως αλλιώς το πουν, το ΠαΣοΚ είναι ένα και μοναδικό, δημιούργημα της 3^ης Σεπτέμβρη 1974, κι αυτό δεν αλλάζει. Ευχή μας, λοιπόν, είναι να ξαναβρεί τον δρόμο του, τον δρόμο που έχασε με τα μνημόνια των Αντωνοβαγγέληδων και να επανέλθει σ’ αυτό που κάποτε λέγαμε, αν θυμάστε, «ΠαΣοΚ και άλλες δημοκρατικές δυνάμεις» και ξέραμε, αν θυμάστε, τι εννοούσαμε, κι ας ανήκαμε απλώς στις «άλλες»… Όπως επίσης ξέραμε, αν θυμάστε, ότι «ο Λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά» και σήμερα, πλέον, καν δεν ξέρουμε προς τα πού είναι δεξιά και προς τα πού αριστερά – «στα σκοτεινά πηγαίνουμε, στα σκοτεινά προχωρούμε» παρερμηνεύοντας τον στίχο του Τελευταίου Σταθμού του Γιώργου Σεφέρη.

Ευτυχώς κάποια παιδιά θυμήθηκαν ξανά την δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου και βγήκαν στον δρόμο, ίσως αυτό να είναι μια κάποια ελπίδα στο ζοφερό μέλλον που ξεκάθαρα διαγράφεται στον ορίζοντα – θυμηθήκαμε κι εμείς τον Βασίλειο Μάγγο, που ακόμη περιμένει το πόρισμα, αλλά η έκφραση «μπάτσοι», ειπωμένη από βουλευτή, τεράστια αντίδραση ευαισθησίας προκάλεσε, ευαισθησία που, προφανώς, δεν φτάνει μέχρι τον έλεγχο του βασανισμού του επαρχιωτόπουλου Βασίλειου. Αντιλαβού, σώσον, ελέησον και διαφύλαξον ημάς.

Ένας φίλος που βρέθηκε επισκέπτης στο Λουξεμβούργο σε μια μαζική υπαίθρια εκδήλωση, μας έλεγε ότι μέσω κινητών φραγμάτων όλοι οι συμμετέχοντες πέρασαν από έλεγχο πιστοποιητικών CoViD-19 και τους τοποθετήθηκε στο χέρι χάρτινο «βραχιολάκι» και άκουσον! άκουσον! δεν ήταν κανείς/καμία στην εκδήλωση (στο ύπαιθρο, επαναλαμβάνω) χωρίς αυτό το βραχιολάκι.

Στην «ευνομούμενη» πόλη μας τέτοια σατανικά εργαλεία δεν χρησιμοποιούνται, οι φωτογραφίες της συγκέντρωσης στην παραλία είναι αψευδής μάρτυς. Οι «Δαίμονες» της κυρίας Βίσση μάλλον τα εξορ(κ)ίζουν όλα. Ή το βάρος των ανθρώπων, σωματικό, ηθικό, επιστημονικό, ίσως όλα αυτά τα τεράστια μεγέθη – έχει και γιατρό ο μπαξές, μη το ξεχνάμε – να μην τις θεωρούν απαραίτητες αυτές τις λεπτομέρειες. Προφανώς έτσι είναι. Και ακολούθως, με την γνωστή μας γαλαντομία, μετατρέπουμε για μία ακόμη φορά το εκθεσιακό και αθλητικό κέντρο της Νεάπολης σε μπουζουκλερί για την παρέα μας – αλήθεια, ξέρει κάποιος/κάποια να μας πει το ποσόν με το οποίο αμείφθηκε η καλλιτέχνις; – οι καλλιτέχνες αυτή τη δουλειά κάνουν και πρέπει να αμείβονται γι’ αυτήν, οι άλλοι, οι «δικοί μας» δεν πρέπει να μας κοροϊδεύουν.

Αλλά τι λέω; Εδώ όσοι βγάζουν καταδικαστικές σε βάρος τους αποφάσεις είναι «νομικά αμόρφωτοι», εδώ είναι, εν πάση περιπτώσει, κάτι σαν μπανανία – α! ναι, και το υπέροχο Πανθεσσαλικό μας Στάδιο ξέρετε ότι έχει μετονομασθεί, στους σχετικούς κύκλους, σε Μπερνα-μπέου; (Santiago Bernabeu , 1895-1978, Πρόεδρος της Ρεάλ Μαδρίτης 1943-1978, προς τιμήν του το στάδιο στην Μαδρίτη φέρει το όνομά του). Τέτοια υπέροχα.

Τέλος, τι να πούμε για την παράσυρση του 43χρονου δρομέα υγείας στον παραλιακό δρόμο έξω από την Παιδόπολη. Χωρίς πολλές λεπτομέρειες μας βρήκε το ρεπορτάζ, στην θάλασσα βρέθηκε ο άνθρωπος, τι αξία έχει, άραγε, η ανθρώπινη ζωή; Το μήνυμα προς τους πεζούς είναι ένα, για μία ακόμη φορά: πίσω, μέσα, στα κλουβιά σας, έξω είναι επικίνδυνα τα πράγματα, παντοιοτρόπως και αναποφεύκτως.

Ας μην τους κάνουμε, γενικώς, το χατίρι συμπολίτες, γεια σας.

Στην φωτογραφία, καλοκαίρι 2021, αυτοπροσώπως…

(δημοσιεύτηκε στην 124χρονη (1898-2021) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 08.12.2021, αρ.φύλλου 37.592)

κυκλο-φ-οριακα 1082, 1 Δεκεμβρίου 2021

η Αργώ, ένα απολύτως αξιόπλοο πλεούμενο

Καλόν Μήνα φίλοι αναγνώστες, πλέον τα Χριστούγεννα είναι …αναπόφευκτα! Το λέει και η τηλεοπτική διαφήμιση που μετράει αντίστροφα, χρόνια τώρα – με το συμπάθιο, η φετινή δεν είναι από τις καλύτερες. Κι ενώ οι κλίνες στις ΜΕΘ κάθε μέρα γίνονται περισσότερες (;), τα μονοκλωνικά αντισώματα σώζουν ζωές αφού πλέον έχουν πεθάνει ένα σωρό άνθρωποι με ευθύνη των ξεροκέφαλων της Υγείας και της Κυβέρνησης (μόνο ξεροκέφαλων άραγε; ή μήπως υπάρχουν και «άλλοι» λόγοι;). Κι εγώ, ως εσαεί αιθεροβάμων, διερωτώμαι γιατί η (τυφλή) Δικαιοσύνη διώκει τους αρνητές των εμβολίων και δεν διώκει τους αρνητές των μονοκλωνικών αντισωμάτων. Τώρα η καινούργια τρέλα λέγεται «όμικρον», όνομα που έδωσε ο ΠΟΫ (επιτέλους, όχι σκέτο ΠΟΥ, που σημαίνει απλώς που) στην SARS-CoV-2 variant Β.1.1.529 (Variant of Concern, VOC, ανησυχητική παραλλαγή, σε επίσημη μετάφραση) και επερχομένου του ρεβεγιόν (ή μήπως του… ρεβεγιού!, όλα είναι πιθανά την σήμερον ημέραν) τρέχει η Κυβέρνηση να επιβάλει νέα μέτρα, παντελώς αποκλειομένου του κλειδώματος κάτω.

Το ποια μέτρα ακριβώς εφαρμόστηκαν χθες βράδυ στην παραλία του Βόλου στην τελετή φωταγώγησης (και προφανέστατα όχι χειραγώγησης, κακεντρεχείς γκρινιάρηδες!), με παρούσα την πολύ καλή τραγουδίστρια κυρία Άννα Βίσση, η οποία πήρε (προ)χθες βράδυ το «βραδινό της δείπνο» σε γνωστό εστιατόριο της πόλης μας, όπως μας πληροφορεί μία ακόμη ανελλήνιστη «ενημερωτική ιστοφυλλάδα», τα μέτρα που εφαρμόστηκαν, λέω, δεν τα γνωρίζω, καθώς για μία ακόμη χρονιά αρνήθηκα συμμετοχή στον «πλέριο» εξευτελισμό της Αργούς και στα αστειάκια αρχόντων και παρουσιαστών – φέτος για έναν παραπάνω λόγο, αυτόν του κορωνοϊού, τη στιγμή που σε όλη την Ελλάδα οι εκδηλώσεις αυτού του είδους ματαιώνονται αλλά «ο Βόλος μας μαγεύει». Εύχομαι ολόψυχα να μην υπάρχει συνέχεια στο επίσης μαγικό Νοσοκομείο μας.

(Δυο λεπτά να συνέλθω, συμπολίτες. Βγήκα με το αυτοκίνητο να κάνω 3 απομακρυσμένες δουλειές και επιστρέφοντας στην οδό Μαγνήτων (από Ιωλκού μέχρι Άναυρο) ζαλίστηκα από το κούνημα, κόντεψα να κάνω …)

Αλλά ο αυτοθαυμασμός δεν σταματάει στην Υγεία, όπου όλα βαίνουν λίαν καλώς, σύμφωνα με την ίδια την Κυβέρνησή μας και με όλα τα τρέχοντα (και μη φθάνοντα…) μέσα μαζικής ενημέρωσης. Για παράδειγμα, ο Υπουργός Υποδομών και Μεταφορών, κ. Κώστας Καραμανλής (ο τρίτος ή ο τέταρτος;) δήλωσε: «Για πρώτη φορά στην ιστορία της Ελλάδας ο σιδηρόδρομος παίρνει τη θέση που του αξίζει και που έχει ανάγκη η χώρα κλπ.κλπ.» απλώς εξαγγέλλοντας τους διαγωνισμούς για έξι (6) περιφερειακά σιδηροδρομικά έργα, όπως σύνδεση λιμένος Ραφήνας και Λαυρίου, Αλεξανδρούπολη-Ορμένιο, Θεσσαλονίκη-Τοξότες και άλλα. Και στριφογύρισε στο μνήμα του ο Χαρίλαος Τρικούπης, ο οποίος το 1882 πράγματι για πρώτη φορά στην μακραίωνη ιστορία της Ελλάδας έβαλε τον σιδηρόδρομο στη θέση που του άξιζε. Αμετροέπεια 1.

Αμετροέπεια 2. Σε μία κανονική παράσταση για τα «μέσα» στα Χανιά της Κρήτης ο Πρωθυπουργός αναγγέλλει «το πιο σημαντικό αναπτυξιακό έργο για την Κρήτη τον επόμενο αιώνα» (εννοώντας τον 22^ο αιώνα;) αναφερόμενος στον περιλάλητο ΒΟΑΚ-Βόρειος Οδικός Άξονας Κρήτης, τον οποίο πανεύκολα χαρακτηρίζει «ο μεγαλύτερος νέος αυτοκινητόδρομος που θα κατασκευαστεί στην Ευρώπη» κι όλα αυτά διότι «Αν δεν προχωρήσουμε η Κρήτη θα μείνει αναπτυξιακά ακρωτηριασμένη». Ο ΒΟΑΚ είναι μια καραμέλα που ξεκίνησε να πιπιλιέται αρχές του ‘70 και είναι, ειλικρινά, απορίας άξιο πώς τόσες εκατοντάδες Κρητίκαροι πασών των αποχρώσεων Υπουργοί, Πρωθυπουργός, Εργολάβοι και παρατρεχάμενοι, τόσα χρόνια δεν κατάφεραν να υλοποιήσουν αυτό το έργο, ενώ στο μεταξύ στην χερσαία Ελλάδα ολοκληρώθηκαν κοντά στα 2.300 χιλιόμετρα πραγματικά σύγχρονων αυτοκινητοδρόμων – και δεν ξεχνάμε ότι τρεις από αυτούς ολοκληρώθηκαν επί της προηγούμενης κυβέρνησης, αφού επί χρόνια καρκινοβατούσαν λόγω συναλλαγών των παλαιοτέρων κυβερνήσεων με τους παραχωρησιούχους. Τώρα, λοιπόν, έφτασε η ώρα (…του Γιάννη Βαλαώρα, αν θυμάστε…), το κακό (γι’ αυτούς) είναι ότι εμείς εδώ θα μείνουμε, να παρακολουθούμε και να προσπαθούμε να ενημερώνουμε.

Αμετροέπεια 3 (μικρότερης σημασίας αλλά το ίδιο αυτοθαυμαστική). Ο καθαρισμός των ρεμάτων, αυτή η αυτονόητη και πάγια εργασία από συστάσεως της παντοειδούς τοπικής και περιφερειακής αυτό-διοίκησης, στην Θεσσαλία τον τελευταίο καιρό αναγγέλλεται παγίως ως περίπου μάννα εξ ουρανού, το οποίο «με ενσυναίσθηση (είναι και αυτή μία από τις νεοφανείς ελληνικές λέξεις, που οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν τι δηλώνει όταν την χρησιμοποιούν) και κατανόηση των αναγκών προσφέρεται για την ανακούφιση των ανθρώπινων κοινοτήτων». Ενσυναισθάνομαι ολίγον άβολα, αδέρφια.

Αυτά για σήμερα. Εύχομαι να σας βρίσκω όλους και όλες καλά σωματικά, διανοητικά και ψυχικά, εγώ ειλικρινά σας λέω, έχω τρομάξει πολύ τόσο με την «εξυπνάδα» αυτού του κορωνομπαμπούλα, όσο και με τις εξυπνάδες που ακούω καθημερινά ένθεν κακείθεν και με γεμίζουν με ανασφάλεια. Είναι και το ΚΙΝΑΛ-ΠαΣοΚ σε ανασφαλή κίνηση, γιόρταζε χθες και ο αναντικατάστατος Ανδρέας, τώρα ένας άλλος Ανδρέας ακκίζεται μπροστά στις κάμερες, επιδιώκοντας την αρχηγία ως πλυντήριο πασών των ανομιών (;). Και η Απογραφή πήρε παράταση, όχι που δε θα ‘παιρνε, μέχρι 13 Δεκεμβρίου, προλάβετε. Γεια χαρά.

Στην φωτογραφία, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι, η Αργώ, ένα απολύτως αξιόπλοο πλεούμενο.

(δημοσιεύτηκε στην 124χρονη (1898-2021) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 01.12.2021, αρ.φύλλου 37.586)

κυκλο-φ-οριακα 1081, 24 Νοεμβρίου 2021

 

Καλημέρα επιτέλους με λίγο βροχερό καιρό, προχθές την Κυριακή δεν ήταν 21 Νοεμβρίου, 84 Αυγούστου ήταν. Αλλά ο Νοέμβριος είναι (ήταν;) ο μήνας της βροχής στην Ελλάδα, και η γη και τα ζώα και οι άνθρωποι που την πατούνε (…όλοι μέσα θε να μπούνε…) την χρειάζονται την βροχή, τίποτε δεν ζει χωρίς νερό. Εκτός, ίσως, από την «Ηρώ το Μωρό» της μεθεπόμενης γενιάς, που μάλλον θα ζει μέσα στο ίντερνετ (internet και όχι idernet, λέμε).

Τέσσερα «μονολεκτικά» σχόλια «εισαγωγικά» μόνο, διότι πρόθεσή μας σήμερα είναι να ασχοληθούμε κυρίως και βασικώς με θέματα κυκλοφορίας. Το πρώτο, αυτοί οι στομφοδώς και εξοφθάλμως τηλεοπτικώς διαγγελθέντες υπό του κ. Πρωθυπουργού μας «αχρείαστοι θάνατοι», σε αντιδιαστολή, προφανώς, προς τους άλλους, τους «χρειαζούμενους θανάτους». Το δεύτερο, η πλήρης αποενοχοποίηση πασών των αστυνομικών δυνάμεων από πάσης διασποράς ιού CoViD-19 υπό του αρμοδίου τεχνοκρατικού συμβούλου του κ. Πρωθυπουργού μας. Το τρίτο, η κατάργηση της πανισχύρου και πλήρως ακαταδιώκτου αποφασιστικής Επιτροπής Λοιμοξιωλόγων και η αντικατάστασή της υπό Κύριος οίδε τι σόι συμβουλευτικής Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων. Το τέταρτο και τελευταίο, η ευθαρσώς δηλωθείσα αδυναμία της του Χριστού Εκκλησίας εν Συνόδω να ελέγξει πιθανήν διασποράν του άτιμου του ιού εις τους πιστώς εισερχομένους εις τους Ναούς της. Αυτά τα ολίγα. Όπου ενώ η Ευρώπη ολόκληρη «κλείνει» η Ελλάδα χαριεντίζεται, κατ’ άλλους χτενίζεται, φορτώνοντας πολύ εύκολα όλη την ευθύνη στους (απαράδεκτους οπωσδήποτε) αρνητές του εμβολίου και αρνούμενη πεισματικά να ενισχύσει αποφασιστικά το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Ο Θεός της Ελλάδος βοηθός.

Και γράφοντας «αρνητές», τι φρούτο είναι πάλι τούτο με τους «αρνητές απογραφής»; Ξέρετε, συμπολίτες συν-Έλληνες, ότι από την απογραφή πληθυσμού εξαρτάται ο αριθμός των βουλευτών της Μαγνησίας στις επόμενες εκλογές; Κι αν αυτό «δεν σας ενδιαφέρει» διότι είστε «υπεράνω», ξέρετε ότι από την ίδια απογραφή εξαρτώνται τα κονδύλια που θα πάρει η Μαγνησία από το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων για έργα υποδομών; Κι αν κι αυτό «δεν σας ενδιαφέρει» διότι είστε «υπεράνω», τότε πώς κόπτεσθε για την Δημοκρατία, για το καλό της πόλης κλπ. κλπ. φληναφήματα; Ένα κι ένα κάνουν πάντα δύο, συμπολίτες, τα υπόλοιπα είναι τρίχες κατσαρές (φυσικές ή από μασιά). Και φυσικά εκεί στο Δημαρχείο λεφτά υπάρχουν (μαζεύουν μονόευρα και από τους αγώνες της Πύδνας…), με την κυρία Βίσση ασχολούνται (τι φταίει κι αυτή…) με την Απογραφή διόλου δεν ασχολούνται.

Το σκίτσο είναι μία ακόμη υπέροχη δουλειά του Δημήτρη Σκυργιάννη, προσέξτε τις γραμμές, πόσο απλές και πόσο ακριβείς είναι – μέχρι τα κρόσια του χαλιού και τις φούντες της πολυθρόνας, το Trafalgar στο τζάκι και τα καλαμάκια στους φραπέδες! Ο διάλογος βγαλμένος μέσα από την επικαιρότητα και τις λαϊκές δοξασίες…

Ας πάμε λοιπόν στην κυκλοφορία, την οποία επιεικώς θα χαρακτηρίσουμε ως «μπάχαλο». Όσο πάει και χειρότερα, αλλά φαίνεται ότι όλα βαίνουν καλώς διότι ουδείς φαίνεται να ενδιαφέρεται, απεναντίας φαίνεται ότι όλοι είναι ευχαριστημένοι με τους ανθοστόλιστους κυκλικούς κόμβους – πηγαίνετε και στην Λάρισα να δείτε τι γίνεται, κάτι σαν κυκλικοκομβήτιδα έχει πλήξει την Θεσσαλία Kostas Agorastos – και τους δρόμους ήπιας κυκλοφορίας στο κέντρο και δεν ασχολούνται με το τι γίνεται παραπέρα.

Π.χ. στην οδό Κ.Καρτάλη, τα λέγαμε και την προηγούμενη φορά. Στην οδό Παπαδιαμάντη, στην οδό Αναπαύσεως, στην ίδια την οδό Αναλήψεως, στην οδό Ανθίμου Γαζή και στην οδό Γ.Καρτάλη/Γαλλίας, στην οδό Πολυμέρη, «κλασικά» στην οδό Ιάσονος και στην οδό Δημητριάδος, όλοι αυτοί οι δρόμοι με μία και μοναδική «ελεύθερη» λωρίδα κυκλοφορίας. Και το πρόβλημα εντείνεται από τα πάμπολλα μηχανάκια μικρού κυβισμού, τα περισσότερα με διανομείς φαγητού που βιάζονται μεν, δεν φορούν κράνος δε και κινούνται παντού με σφήνες, αλλά όχι μόνο, διότι και πολλοί ηλικιωμένοι κυκλοφορούν χωρίς κράνος επίσης – και τρέμει η ψυχή μου μη βρεθούν στον δρόμο μου – και μαμάδες με μωρά γαντζωμένα στο πίσω κάθισμα, απ’ όλα έχει ο μπαξές, και η οδήγηση μού γίνεται σιγά-σιγά από ευχαρίστηση που ήταν κάποτε (πρέπει να έχω ξεπεράσει κι εγώ τα 1 εκατομμύριο χιλιόμετρα…) ένα άγχος, ένα σφίξιμο, δεν ξέρω τι και από πού μου ‘ρχεται, δεν ξέρω τι να κάνω στις άπειρες διασταυρώσεις, προσπαθώ να κινούμαι σε δρόμους με προτεραιότητα, με να! κάποια ΣΤΟΠ στους κάθετους δρόμους (ο Βόλος έχει μάλλον την καλύτερη οδική σήμανση από όλες τις ελληνικές πόλεις), δεν υπάρχει γωνία που να μην είναι παρκαρισμένη, «μουσούδες» ξεπροβάλουν (λογικά) από παντού, ένα «μπάχαλο». Στο κάδρο και οι πεζοί, που, στην προσπάθειά τους να επιβιώσουν στην ζούγκλα, έχουν αρχίσει να αισθάνονται λίγο σαν Ταρζάν (me Tarzan, you Jane,που έλεγε κι ο Τζώνυ Βαϊσμύλερ, Θοδωρή φίλε μου!) και να αγνοούν επιδεικτικά σήματα, φανάρια, διαβάσεις, διακινδυνεύοντας την ίδια τους τη ζωή.

Η πλήρης αταξία. Κι όταν μέσα σ’ αυτήν την δηλωμένη, επιθυμητή αταξία – διότι δηλωμένα δεν σου άρεσαν οι κορύνες στον άξονα των αρτηριών, που έβαζαν τάξη στην ροή και οι κορύνες στις γωνίες, που αύξαιναν την ορατότητα – πας και «φυτεύεις» μια εντόνως ανθρωποελκτική (!) δραστηριότητα πάνω σε μία από τις δύο όλες κι όλες κάθετες στην θάλασσα οδικές αρτηρίες, εγγράφως ελπίζοντας ότι οι πελάτες θα κουβαλούν τα ψώνια τους στα «παρακείμενα πάρκινγκ», όπου απαρεγκλίτως θα έχουν εκ των προτέρων παρκάρει τα οχήματά τους, τότε κάνεις την αταξία όχι μόνο μεγαλύτερη αλλά και πολύ επικινδυνοδέστερη. Κι όποιος δεν καταλαβαίνει δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει, που λέει κι ο Διονύσης.

Ξέρω καλά πως σε όλα αυτά υπάρχουν αντίλογοι – σε αυτά δεν υπάρχουν «αρνητές», ο καθένας κοιτάζει την βολή του. Το ζήτημα πάντοτε ήταν ποιος ποιες και με ποιοι κόστος αποφάσεις παίρνει. Αμήν. Και καλή Απογραφή, μεθαύριο τελειώνει η προθεσμία. Και γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην 124χρονη (1898-2021) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 24.11.2021, αρ.φύλλου 37.580)

κυκλο-φ-οριακα 1080, 17 Νοεμβρίου 2021

Καλημέρα σε όλες και όλους, τούτη την ημέρα μνήμης κι αγώνα. Μνήμης για την τεράστια σημασία της εξέγερσης του Πολυτεχνείου κι αγώνα για να μην ξαναγυρίσει η Ελλάδα ποτέ σε τέτοιες καταστάσεις – διότι τα σκουλήκια που σέρνονται εδώ κι εκεί, ακόμα και σε καλογυαλισμένα «επίσημα» πατώματα, καραδοκούν και οργανώνονται, κι όσο κι αν αυτό ακούγεται «εξωπραγματικό» ένα τσακ! είναι αρκετό για να γίνουν όλα, πάλι, στάχτη και μπούρμπερη. Αγώνα για να μην αφεθούμε στα «σόσιαλ», στις/στους «ινφλουένσερ», στις/στους καλοταϊσμένους «οπίνιονμέικερς» και σε όλον αυτόν τον συρφετό που καθημερινά μας βομβαρδίζει με ένα σωρό αηδίες και ασημαντότητες, με μοναδικό, βεβαιωμένο σκοπό να μας αποκοιμίσει, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για πολύ πιο «απλά» πράγματα, όπως π.χ. τα τανκς στους δρόμους, από τα περίπλοκα δημιουργήματα φαντασίας τύπου Μπιλ Γκέιτς, τσιπάκια, 5G και εμβόλια αλλαγής DNA.

Και μιλώντας για τανκς, για δικούς μου λόγους, επειδή κι εγώ βρέθηκα φαντάρος στα τεθωρακισμένα 1981-1983, έψαξα να βρω τι απέγινε εκείνο το άρμα μάχης που γκρέμισε την πόρτα του Πολυτεχνείου, με επικεφαλής τον Υπίλαρχο Μιχάλη Γουνελά, πλήρωμα τον Ανθυπασπιστή Λάμπρο Κωνσταντέλλο, τον Λοχία Στέλιο Εμβαλωμένο και τον Στρατιώτη Γιάννη Τίρπα και οδηγό τον επίσης 20χρονο στρατιώτη Α. Σκευοφύλακα (σε ολόκληρο το διαδίκτυο όσοι «ασχολήθηκαν» με το θέμα αντιγράφουν μια συνέντευξη αυτού του στρατιώτη στο «Βήμα» στις 17.11.2003, και κανείς δεν κάνει τον κόπο να μας εξηγήσει τι υποδηλώνει αυτό το «Α», Αντώνης; Αθανάσιος; Αναστάσης; Αλκιβιάδης; Αριστογείτων;). Και βρήκα τα εξής, εν συντομία: Το άρμα “υπηρέτησε” μέχρι την απόσυρσή του, σε μονάδες του Έβρου. Με μεγάλη δόση …μαύρου χιούμορ – κατάμαυρου και ατυχέστατου – κάποιοι αξιωματικοί είχαν “κολλήσει” στο άρμα μάχης το παρατσούκλι “μορφωμένο”, επειδή είχε μπει στο Πολυτεχνείο!! (σσ. τόσο μυαλό είχαν…). Τώρα εκτίθεται στο ΚΕΤΘ (σσ. Κέντρο Εκπαίδευσης Τεθωρακισμένων, στον Αυλώνα). Το άρμα ήταν ΑΜΧ-30 Γαλλικής κατασκευής, με αριθμό Νο-84337, διοικητικό, με τις περισσότερες ώρες ασκήσεων. Στο ημερολόγιο του άρματος δεν έγραφε τίποτα για το βράδυ της 17 Νοεμβρίου1973 – αυτά έγραψε κάπου, κάποτε ένας μαυροσκούφης που το συνάντησε στην 1^η ΕΜΑ (σσ. Επιλαρχία Μέσων Αρμάτων) στην Αλεξανδρούπολη.

Να μην ξεχνάμε, συμπολίτες, και να μην αφήνουμε κανέναν να μας παραπλανήσει με ψεύτικα λόγια και «διηγήσεις» δήθεν «μαρτύρων». Και επίσης να μην ξεχνάμε ότι η Δημοκρατία ναι μεν «δεν εκδικείται» αλλά δεν είναι και ξέφραγο αμπέλι…

Σε τούτη την πόλη, παραδείγματος χάριν, η Δημοκρατία είναι ένα καθημερινό ζητούμενο. Κι όποιος δεν το βλέπει, επειδή, ίσως, είναι κρυμμένο (το ζητούμενο) πίσω από λαμπάκια ή/και λουλουδάκια, κακό της κεφαλής του.

Πάντως για μία ακόμη χρονιά την Αργώ την έκαναν ρεντίκολο της στεριάς. Και ξέρετε τι μου θυμίζει, πλέον, το ιστορικό αυτό επίτευγμα ναυπηγικής, το μοναδικό εν Ελλάδι, το και παγκοσμίως συμπροσκυνούμενον και συνδοξαζόμενον, ξέρετε τι μου θυμίζει; Τα χριστουγεννιάτικα στολίδια του δέντρου μας, που τα έχω σε ένα χαρτοκιβώτιο στο υπόγειο και τα ανεβάζω τέτοιες μέρες, τα στολίζω-τα κρεμάω, κι ύστερα πάλι τα μαζεύω και τα αποθηκεύω μέχρι του χρόνου. Αυτό μου θυμίζει, κι αν έχει κάποιος αντίρρηση να μου το πει. Ή αν είδε κανείς φέτος το καράβι να πλέει στα γαλανά νερά του Παγασητικού, πάλι να μου το πει – ήταν ένα μικρό καράβι (δις) που ήταν α-α-αταξίδευτο (δις) οε οε οε οε!

Ξεροσταλιάζει, το λοιπόν, η Αργώ μας, κύριε Σταύρο, και περιμένει την Άννα Βίσση να έρθει να την φωτίσει.

Στην στενή παραλία περπατούσα τις προάλλες και παρακολουθούσα για πολλοστή φορά έναν ασπρομάλλη κύριο με μια σκούπα με μακρύ κοντάρι να σκουπίζει το οδόστρωμα. Το έκανε τόσο προσεκτικά, τόσο μεθοδικά, που σκέφτηκα να πάω να του δώσω συγχαρητήρια, δεν το έκανα, δεν ξέρω γιατί. Έκανε αυτή την «ταπεινή» αλλά συνάμα πολύ χρήσιμη δουλειά με περισσή ευσυνειδησία (σπανιότατο είδος στις μέρες μας…) λες και περιποιόνταν κάτι δικό του, λαμπίκο την έκανε την παραλία.

Αυτά πηγαίνοντας προς Παπαστράτου και αφού είχα φωτογραφήσει το νέο απόκτημα-δωρεά «Κάδος ανακύκλωσης αποτσίγαρων» και αφού είχα μάθει ότι «…(τα αποτσίγαρα, τα και «γόπες» αποκαλούμενα) διαχωρίζονται και με ειδική διαδικασία παράγουν νέα ανακυκλωμένα βιομηχανικά προϊόντα, όπως πλαστικές παλέτες. Τα υπολείμματα χαρτιού, καπνού και η τέφρα κομποστοποιούνται και παράγεται λίπασμα», όλα αυτά μου τα είπε αυτομάτως το φοβερό μου κινητό «τηλέφωνο» – η φωτεινή πλευρά της τεχνολογίας.

Επιστρέφοντας προς Άγιο Κωνσταντίνο, ούτε μισή ώρα αργότερα, στην λαμπίκο παραλία «καμάρωναν» δύο σωραδάκια σκλιόσκατα, ήτοι περιττώματα σκύλων. Να χαιρόμαστε τους/τις φιλόζωους, συμπολίτες!

Ύστερα θρηνήσαμε έναν ακόμη νεκρό λόγω παραβίασης προτεραιότητας, κατά πως φαίνεται. Όμως εγώ, που ούτε δικαστής ούτε εισαγγελέας είμαι, απλός ερασιτέχνης οδηγός είμαι, θα θυμηθώ ότι στη συγκεκριμένη διασταύρωση Κ.Καρτάλη-Μαγνήτων έχω κι εγώ διακινδυνέψει κάποια σύγκρουση, καθώς 9 στις 10 φορές δεν υπάρχει καμία απολύτως ορατότητα δεξιά για τον οδηγό που κινείται στην οδό Μαγνήτων. Ολόκληρη η αριστερή πλευρά της οδού Κ.Καρτάλη, από την Ερμού και πάνω είναι μονίμως παρκαρισμένη – ίσως σ’ αυτό να έχει κάποια ευθύνη και η τελείως ανεύθυνη αδειοδότηση λειτουργίας σουπερμάρκετ στη γωνία Κ.Καρτάλη-Γαλλίας.

Την επόμενη φορά περισσότερα και επ’ αυτού. Μνήμη κι αγώνας, συμπολίτες, 17 Νοέμβρη 1973. Γεια σας.

Στις φωτογραφίες το ΑΜΧ-30 μπροστά στην πόρτα του Πολυτεχνείου και αργότερα, στο ΚΕΤΘ.

(δημοσιεύτηκε στην 124χρονη (1898-2021) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 17.11.2021, αρ.φύλλου 37.574)
 

κυκλο-φ-οριακα 1079, 10 Νοεμβρίου 2021

Οι ωραίες συμπτώσεις των αριθμών στην σημερινή ημερομηνία 10.11.21, καθώς 10+11=21. Καλημέρα συμπολίτισσες και συμπολίτες και αναδρομικές ευχές στους εορτάζοντες αγγέλους και αρχαγγέλους καθώς και στην πολεμική μας αεροπορία.

Σε δύσβατα μονοπάτια συνεχίζουμε να βαδίζουμε, παρά τις από τηλεοράσεως δηλώσεις του αρμοδίου Υπουργού Υγείας (ονόματα δε λέμε) στις 2 Νοεμβρίου ότι επί λέξει «Η Κυβέρνηση έχει λάβει όλα τα μέτρα, προκειμένου να ενισχυθεί το Εθνικό Σύστημα Υγείας και προς τούτο έχουμε υπερδιπλασιάσει τις κλίνες ΜΕΘ, οι οποίες φτάνουν τις 1.300 και βρίσκονται πάνω από 2.000 μόνιμοι γιατροί – καινούριες προσλήψεις – καθώς και πάνω από 2.000 επικουρικοί γιατροί και συνολικά 12.000 επικουρικό προσωπικό». Τέτοια επάρκεια κι από την άλλη μεριά η καλή κυρία-τηλεοπτικός αστήρ από την πρώτη στιγμή της πανδημίας να ονοματίζει «νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου» μια προχθεσινή εφημερία στο Νοσοκομείο Γεώργιος Γεννηματάς και όχι μόνο, ένας λαρισινός γιατρός να καταρρέει από υπερκόπωση, το Νοσοκομείο του Βόλου να ασφυκτιά καθημερινά, ποιος μας κοροϊδεύει, επιτέλους; Έχουμε ξαναπεί ότι αυτή η πανδημία είναι μια χρυσή ευκαιρία να οργανωθεί καλά το Εθνικό Σύστημα Υγείας αλλά οι αρμόδιοι (ονόματα δε λέμε) την αφήνουν να χαθεί (την ευκαιρία) προκειμένου αφ’ ενός να αγοράσουν αεροπλάνα και βαπόρια για να μη στεναχωρηθούν οι φίλοι μας οι Γάλλοι και αφ’ ετέρου να μην στεναχωρηθούν τα φιλαράκια των Ιδιωτικών Νοσοκομείων. Μπροστά μας η 3^η δόση, και πιο μπροστά μας τα χάπια τα οποία, αν προσέξατε, μόλις ανακοινώθηκε της εταιρείας Merck αμέσως, την επόμενη μέρα, έσπευσε να ανακοινωθεί της εταιρείας Pfizer – μιλάμε για πολλά δισεκατομμύρια μπικικίνια συμπολίτες.

Και στο μεταξύ ακόμη μία γνωστή μου κυρία, 60 μόλις ετών, απεβίωσε λόγω CoViD-19 (Corona Virus Disease – 2019).

Κι ενώ εγώ υψιπετών και ονειροβατών προσπαθούσα να κατανοήσω χάπια και μονοκλωνικά αντισώματα ήρθε το ποδόσφαιρο να με προσγειώσει στην αδήριτη ελληνική πραγματικότητα. Μάχης πεδίον οι κερκίδες του Πανθεσσαλικού Σταδίου, πρωτοστατούντος του πρώτου πολίτου-άρχοντος της πόλεώς μας και προέδρου της ποδοσφαιρικής ομάδος εκ Πιερίας, με το ιστορικό όνομα Πύδνα Κίτρους-ΝΠΣ Βόλος, και υποκειμένων απαραφράστως των ευγενών οπαδών του Άρεως Θεσσαλονίκης, οι οποίοι εν τέλει επέστρεψαν στην συν-πρωτεύουσα δαρμένοι μεν, νικηταί και τροπαιούχοι δε. Και γέμισαν φύλλα, ιστοσελίδες και «σόσιαλ» με οργίλες ανακοινώσεις της ΠΑΕ ΝΠΣ κατά παντός υπευθύνου τε και ανευθύνου, ιδίως δε κατά του αστυνομικού διευθυντού, του τάλανος εκείνου, ο οποίος κατά την αποφράδα εκείνην ημέρα της διαδηλώσεως έξωθεν της ΑΓΕΤ Ηρακλής εναντίον της καύσεως απορριμμάτων βαρέως ετραυματίσθη, με αποτέλεσμα οι δικοί του την επόμενη μέρα να σπάσουν στο ξύλο τον Βασίλειο Μάγγο, με το σχετικόν πόρισμα να είναι  απόν ανελλιπώς από 13 Ιουνίου 2020 έως και σήμερον (τι θέλω και θυμάμαι...). Αλλά και οι άλλοι, οι κίτρινοι, που και γλώσσα έχουν και μιλιά έχουν, απάντησαν και είπαν ότι μέχρι ώρα 14:30 τα εκδοτήρια του Σταδίου πωλούσαν κανονικά εισιτήρια για τον αγώνα, γιατί άραγε μετά ήταν όλες οι θύρες κλειδωμένες πλην των επισήμων; Η ανακοίνωσή τους γράφει επί λέξει τα εξής: «Όλος ο κόσμος είχε ένα εισιτήριο στο χέρι. Όλοι όμως! Οπότε η αναφορά σου (σ.σ. στον άρχοντα απευθύνεται) στα 288 εισιτήρια που πουλήθηκαν έχει τρεις εκδοχές: Ή ψειρίζεις την εφορία, ή σε ψειρίζουν οι μπάρμπες από τα καφενεία που έβαλες να κόβουν εισιτήρια ή έβγαλες επίτηδες πλαστά εισιτήρια για να ψειρίσεις εμάς. Το πιο από τα τρία είναι το ξέρεις εσύ. Το μόνο σίγουρο είναι ότι εμείς είχαμε όλοι από ένα εισιτήριο στο χέρι.» κι αυτό εγώ θεωρώ ότι είναι μια καταγγελία, που κάποιος πρέπει να την εξετάσει – τι λέω; ποιος να εξετάσει; (αυτό το τμήμα του κειμένου δεν δημοσιεύτηκε, κρίθηκε "επικίνδυνο για μήνυση από τον άρχοντα" παρά το ότι ανήκει σε δημόσια, μέσω facebook, ανακοίνωση της ένωσης φιλάθλων του Άρη Θεσσαλονίκης super 3) Μήπως να επιστρέψω στις ονειροβασίες ή, καλύτερα, στις ονειρώξεις μου;

Εδώ θα έρθουν η Βίσση, η Θεοδωρίδου, οι Διονυσίου, ο Κιάμος, ο Ιακωβίδης, παραλήρημα!! τι λες τώρα, ποιος θα ασχοληθεί να «εξετάσει»; Ακόμη και η αρμοδία (;) Υφυπουργός φάνηκε να χαιρετά αυτές τις εκδηλώσεις…

Μία ακόμη βόλτα στο φθινοπωρινό Πήλιο κάναμε την περασμένη Κυριακή, μέσα στα χρώματα, πράσινα, κίτρινα, κόκκινα, καφέ, μωβ, πορτοκαλί, δίπλα στα κυκλάμινα και στα μανιτάρια, αν δεν το δεις δεν το πιστεύεις ότι υπάρχουν εδώ και τώρα όλα αυτά δίπλα μας, σ’ αυτόν τον ευλογημένο τόπο. Κι απ’ την χαράδρα της Δράκειας να ανεβαίνει αργά αλλά σταθερά η ομίχλη κι ύστερα, στις Αγριόλευκες, να βρίσκεσαι πάνω απ’ τα σύννεφα. Άνω ποταμών και άνω νεφών, συμπολίτες, ευλογημένοι είμαστε κι εμείς αλλά ή δεν το’ χουμε καταλάβει ή δεν το εκτιμούμε δεόντως μου φαίνεται.

Επίσης επισκέφθηκα το Αθανασάκειο Αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης μας και θαύμασα την Χάρτα του Ρήγα κεντημένη από δώδεκα (12) συμπολίτισσες μέλη του Λυκείου των Ελληνίδων Βόλου. Μια μοναδική, σε παγκόσμιο επίπεδο φαντάζομαι, προσπάθεια, επιτυχημένη πέρα ως πέρα, που έδωσε ένα αποτέλεσμα το οποίο επίσης (όπως και παραπάνω) αν δεν το δεις δεν το πιστεύεις. Θερμά συγχαρητήρια στο Λύκειο-κόσμημα της κοινωνίας μας και σε μία-μία από τις δώδεκα κεντήστρες Κυρίες.

Αυτά, δεν (περι)γράφω άλλο. Και… Αν δεν μπορείς, φύγε ρε φίλε. Γεια σας.

Στο φθινοπωρινό Πήλιο και συγκεκριμένα στο Προσκοπικό καταφύγιο «Κένταυρος» στα Χάνια, Σεπτέμβριος 1987, 1^η Συνάντηση Παλαιών Προσκόπων του 58^ου Συστήματος Ναυτοπροσκόπων Βόλου.

(δημοσιεύτηκε στην 124χρονη (1898-2021) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 10.11.2021, αρ.φύλλου 37.568)

κυκλο-φ-οριακα 1078, 3 Νοεμβρίου 2021

ο Νοέμβρης, έργο του Γιάννη Τσαρούχη (1910-1989)

 …Νοέμβρης μήνας δε θα μείνει / να μη θυμάσαι στις 8 / το τραίνο για την Κατερίνη, έγραψε ο Μάνος Ελευθερίου (1938-2018), μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης (1925-2021), τραγούδησε η Μαρία Δημητριάδη (1950-2009) – τόσο φτωχοί είμαστε, πλέον. Καλώς τονε και τον 11^ο μήνα του επετειακού έτους 2021, πάμε για το επόμενο επετειακό έτος 2022, 100 χρόνια μετά την τραγική απώλεια της Σμύρνης και των λοιπών παραλίων της Μικράς Ασίας.

Με το έμπα του, 1 Νοεμβρίου 2021, καταγράφηκαν 5.449 ημερήσια κρούσματα CoViD-19, αριθμός-ρεκόρ από την αρχή της πανδημίας, ο αμέσως προηγούμενος ήταν 4.340 στις 30 Μαρτίου 2021. Και 52 θάνατοι. Κι αν διάβασα και πρόσθεσα σωστά κάποιους αριθμούς, την περασμένη εβδομάδα ο συνολικός «αριθμός εργαστηριακά επιβεβαιωμένων θανάτων με COVID-19 στην Ελλάδα» (έτσι ακριβώς περιγράφεται από τον ΕΟΔΥ) ήταν 310, μέσα στον Οκτώβριο ίσως να ξεπέρασαν και τους 1.000. Τι γίνεται συν-πατριώτες; Πού και πώς βαδίζουμε; Υπάρχει κάτι που δεν καταλαβαίνουμε; Όλη η προσπάθεια γίνεται για να εμβολιαστούν όσοι αρνούνται να το κάνουν, μέχρι και ο Αρχιεπίσκοπος μπήκε δυνατά στη μάχη, δεν ξέρω τι κατάφερε, αφήστε με να έχω τις αμφιβολίες μου. Τώρα θα αρχίσει, λέει, ένας καταιγισμός μηνυμάτων στα κινητά τηλέφωνα – δεν έχω καταλάβει πώς θα γίνει αυτό, με ποια διαδικασία, δηλαδή, θα βρεθούν τα κινητά τηλέφωνα των ανεμβολίαστων, μήπως, λέω τώρα, των εμβολιασμένων εκπέμπουν κάποιο σηματάκι και άρα, δια της του τρίτου αποκλείσεως, που λέει ο (παρα)λόγος, όσα δεν εκπέμπουν…

Τι να πω αγαπητοί; Τα πράγματα αντί να βελτιώνονται δυσκολεύουν, πάμε σε έναν χειμώνα όπου δεν θα ξέρουμε από τι κι από πού να φυλαχτούμε, όπου φοβάμαι ότι θα κλειστούμε στα σπίτια μας αυτοβούλως και χωρίς τα περιβόητα υποχρεωτικά λοκντάουν. Και θα ανασύρουμε από τις κασέλες τις παλιές καλές φλοκάτες για να τυλιγόμαστε ώστε να ζεσταινόμαστε χωρίς την ανάγκη των διεθνών γκάνγκστερ της ενέργειας. Τι να πω, «σε τι κόσμο, μπαμπά, μ’ έχεις φέρει να ζήσω», οι άλλοι, ευκαιρίας δοθείσης, πήγαν ένα ταξιδάκι στην Γλασκώβη, θα φάνε, θα πιούνε, θα βγάλουνε κι ένα ανακοινωθέν-σούπα για το έρμο το περιβάλλον, που ο καθένας θα μπορεί να το «εξειδικεύει» (αυτή είναι η σωστή, η επιστημονική ορολογία, δεδομένου ότι τα πάντα από μια επιτροπή επιστημόνων προέρχονται…) κατά τῶ αὐτῶ δοκούν.

Αυτό εκεί στην Γλασκώβη ονομάστηκε COP26 κι εγώ ο περίεργος είδα κι έπαθα να καταλάβω τι είναι τούτο πάλι, καθώς κανένα ελληνικό «μέσον» στο διαδίκτυο δεν έκανε τον κόπο να καταλάβει τι ήταν αυτό που αντέγραφε η/και μετέφραζε μέσω google (ποιος πληρώνει μεταφραστές την σήμερον ημέραν;) από τα διεθνή πρακτορεία ή τις αγγλικές ιστοσελίδες. COP26 και ξερό ψωμί, πήγαν θείος κι ανεψιός (Κυριάκος και Κωνσταντίνος) στην COP26! Και τελικά COP σημαίνει γενικώς «Conference of the parties, Διάσκεψη των μερών» και στην προκείμενη περίπτωση «Διάσκεψη των 197 κρατών που έχουν υπογράψει την σύμβαση-πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών για την κλιματική αλλαγή το 1992» και το 26 δηλώνει ότι είναι η 26^η ετήσια διάσκεψη που γίνεται με αυτό το αντικείμενο – η προηγούμενη, στο Παρίσι το 2015, ήταν η COP21 και η COP01 (η πρώτη) έγινε το 1995 στο Βερολίνο. Βέβαια αυτή τη φορά οι χώρες είναι 195, αφού ούτε η Ρωσία, ούτε η Κίνα παίρνουν μέρος – καταλάβατε τώρα πόσο αξιόπιστα θα είναι τα αποτελέσματα αυτής της Διάσκεψης. Δυστυχώς.

Κι αφού τελειώσαμε (τρόπος του λέγειν…) με αυτά τα γενικού ενδιαφέροντος, ας έρθουμε και στα δικά μας.

Εγκαινιάστηκε, επιτέλους, η Ιχθυόσκαλα Βόλου, και έχει αρχίσει ήδη να λειτουργεί. Και λέμε επιτέλους διότι ως έργο ξεκίνησε το 1994, το 2010 κατάφερε να εκδοθεί η άδεια δόμησης, το 2014 ήταν έτοιμη και ύστερα …καθόοοοτανε, που θα ‘λεγε, αν ζούσε, κι ο Μίμης Φωτόπουλος (1913-1986), διότι το κράτος είναι αργό. Αυτά τα είπε αυτοπροσώπως ο κ. Περιφερειάρχης, ο οποίος συμπλήρωσε ότι αυτό το έργο καθιστά τον Βόλο εμπορευματικό κέντρο (5 θαυμαστικά) – τι σας έχω κατ’ επανάληψη πει; ότι ουδείς στην γειτονιά μας γνωρίζει τι είναι ένα εμπορευματικό κέντρο; Αν δεν με πιστεύετε, ορίστε ο κ. Περιφερειάρχης. Τέλος πάντων, κάπως τα έφερε η Θεά Τύχη και ήμουν κι εγώ παρών, απαθανάτισα τα κτήρια και αποχώρησα πριν αρχίσουν οι ομιλίες – πρόκειται πράγματι για ένα πολύ χρήσιμο και καλοφτιαγμένο έργο που φαίνεται λειτουργικό, ελπίζω και εύχομαι να βοηθήσει τους αλιείς της περιοχής μας να βελτιώσουν τις υπηρεσίες τους και να αναπτυχθούν. Η Ιχθυόσκαλα Βόλου είναι ενταγμένη στον Οργανισμό Κεντρικών Αγορών & Αλιείας Α.Ε. (ΟΚΑΑ) που διαχειρίζεται ακόμη 10 Ιχθυόσκαλες σε όλη την Ελλάδα.

Ύστερα είδα κόσμο πολύ, φοιτητές, στο καινούργιο κτήριο των Ηλεκτρολόγων Μηχανικών, αριστερά στην οδό Σέκερη, που επίσης επιτέλους άρχισε να λειτουργεί. Το Πανεπιστήμιο μας είναι εδώ και μεγαλουργεί, κι ας μη θέλει ο (ποδοσφαιρικός) άρχων της έρμης πόλης μας να γίνει αυτή Πανεπιστημιούπολη. Άλλωστε ούτε …τουριστούπολη τη θέλει, αφού καμία εκτίμηση δεν τρέφει και στο αεροδρόμιο – τελικά αυτό είναι, ποδόσφαιρο και νύχτα, τι άλλο θέλουμε αδελφοί; Πριν από αυτά είχα περάσει μπροστά κι από το εκθεσιακό, κάποτε και αθλητικό, κέντρο, κλειστό και σκοτεινό, περιμένει τα επόμενα μπουζούκια…

Ύστερα έφτασα στα ΚΤΕΛ, κι από το Αστικό βγήκαν ταυτόχρονα, ώρα 12:40 ακριβώς, τέσσερα (4) λεωφορεία. Περιττό να πω τι έγινε στην Ιάσονος, όπου έκαναν ουρά όλα αυτά τα μεγάλα λεωφορεία σε μια λεωφορειολωρίδα που δεν υπάρχει, παρέα με διπλοπαρκαρισμένα Ι.Χ. και άλλα χαρούμενα οχήματα.

Αλλά δε βαριέσαι αδερφέ, λαμπάκια υπάρχουν! Εύχομαι τα καλύτερα για όλους και όλες, γεια σας.

Στην φωτογραφία ο Νοέμβρης του Γιάννη Τσαρούχη (1910-1989).

(δημοσιεύτηκε στην 124χρονη (1898-2021) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 03.11.2021, αρ.φύλλου 37.562)

κυκλο-φ-οριακα 1077, 27 Οκτωβρίου 2021

 

το 5ο Δημοτικό Σχολείο Βόλου παρελαύνει, 1965

Να ‘μαστε πάλι εδώ, καλημέρα αγαπητοί αναγνώστες! Μια μέρα μετά τον Αη Δημήτρη (ευχές σε όλους και όλες) και μια μέρα πριν από … τα γενέθλια του αείμνηστου πατέρα μας Αντώνη, 28 Οκτωβρίου 1906, 34 χρόνια πριν το 1940 – πέρυσι τέτοιες μέρες, στα κυκλο-φ-οριακά 1032, ανήμερα 28.10.2020, δημοσίευσα μια φωτογραφία κι έγραψα δυο λόγια γι’ αυτόν τον άνθρωπο, που πολέμησε στο αλβανικό μέτωπο ως έφεδρος υπολοχαγός, ως ένας απ’ τους πάρα πολλούς αφανείς ήρωες αυτής της χώρας. Μνήμη, Τιμή και Δόξα.

Και κάθε τέτοιες μέρες ακούω μέσα μου τη φωνή του Μάνου Κατράκη στο Πρώτο Ανάγνωσμα από το «Άξιον Εστί» του Οδυσσέα Ελύτη με τίτλο Η Πορεία προς το μέτωπο «Ξημερώνοντας τ' Αγιαννιού, με την αύριο των Φώτων, λάβαμε τη διαταγή να κινήσουμε πάλι μπροστά, για τα μέρη όπου δεν έχει καθημερινές και σκόλες. Έπρεπε, λέει, να πιάσουμε τις γραμμές που κρατούσανε ως τότε οι Αρτινοί, από Χιμάρα ως Τεπελένι. Λόγω που εκείνοι πολεμούσανε απ' την πρώτη μέρα, συνέχεια, κι είχαν μείνει σχεδόν οι μισοί και δεν αντέχανε άλλο…». Αξιώθηκα να αναγνώσω-απαγγείλω κι εγώ αυτό και τα υπόλοιπα δύο αναγνώσματα που περιλαμβάνονται στο μελοποιημένο από τον Μίκη Θεοδωράκη έργο, στην αλησμόνητη εκείνη συναυλία της Βολιώτικης Χορωδίας και της Χορωδίας Αταλάντης στο Πνευματικό Κέντρο της Ι.Μ.Δημητριάδος, στις 15 Ιουνίου 2014.

Και διηγώντας τα να κλαις… (η φράση προέρχεται από τον «Ύμνον εις την ελευθερίαν» του Διονυσίου Σολωμού, είναι η κατάληξη της 5^ης στροφής, που λέει «Δυστυχής! Παρηγορία / μόνη σου έμενε να λες / περασμένα μεγαλεία / και διηγώντας τα να κλαις). Και ζώντας το παρόν να ολοφύρεσαι, συμπληρώνω εγώ…

Μετά από εκείνη την συναυλία η Βολιώτικη Χορωδία προσκλήθηκε από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και εκτέλεσε τμήμα του «Άξιον Εστί» στην ετήσια επετειακή εκδήλωση για την 28^η Οκτωβρίου 2014, στο αμφιθέατρο «Γιάννης Κορδάτος», τιμή μας και καμάρι μας. Σήμερα μαθαίνω, διαβάζω, ακούω ότι το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας έχει δική του Χορωδία, υπό τη διεύθυνση ενός πολύ άξιου, νέου σε ηλικία, Μαέστρου και Συνθέτη, που είναι γέννημα-θρέμμα της πόλης μας, ομοίως τιμή μας και καμάρι μας. Αλλά δεν μαθαίνω, διαβάζω, ακούω ότι το Πανεπιστήμιό μας εκτιμάει όσο θα έπρεπε την ύπαρξη αυτής της Χορωδίας, τρίτης αν δεν κάνω λάθος, σε σημασία πανεπιστημιακής χορωδίας, μετά από την «Γιάννης Μάντακας» του Αριστοτελείου και εκείνη του Πανεπιστημίου Πατρών. Ως γνήσιος υπέρμαχος τής από πάσης απόψεως χορωδιακής «κουλτούρας» περιμένω (και επιμένω…) καλύτερη μεταχείριση από το αγαπητό μου Πανεπιστήμιο απέναντι στην Χορωδία του.

Στα προηγούμενα κυκλο-φ-οριακά μιλούσα θετικά για το Μόναχο και τους Γερμανούς και είχα υποσχεθεί πως σήμερα θα συνέχιζα με τα αρνητικά τους στοιχεία – διότι, εκτός των άλλων, καλός και παμπάλαιος φίλος με επέπληξε στο φατσοβιβλίο ότι εκθειάζω τους «ολετήρες των λαών, είτε με τα τανκς, είτε με τις μπανκς» (έξυπνο, δεν το είχα σκεφτεί…). Νομίζω ότι είναι ιεροσυλία να αναφερθώ σήμερα στην Γερμανία, μέρα που ‘ναι. Να έχουμε υγεία, χρόνο θα βρούμε, δεν θα τους αφήσουμε έτσι, αλλά ένα πράγμα μπορώ να το πω από τώρα: στην μεγάλη και πολύ αξιόλογη Pinakothek der Moderne Πινακοθήκη μοντέρνας τέχνης και design του Μονάχου είδαμε πολλά έργα τέχνης, προέλευσης τόσο πριν όσο και μετά τον 2^ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Είδαμε μόνον έναν (1) πίνακα, ένα τρίπτυχο για την ακρίβεια, που απεικονίζει, και μάλιστα με άγριο τρόπο, τον ναζισμό και τα βασανιστήρια, είναι του Ιρλανδού ζωγράφου Francis Bacon (Φράνσις Μπέικον) (1909-1992). Από τους πολλούς γερμανούς καλλιτέχνες που φιλοξενούνται ούτε ένας δεν «σχολιάζει» αυτό το πολύ κοντινό εγκληματικό παρελθόν, ούτε καν ο περίφημος Josef Beuys (Γιόζεφ Μπόις) (1921-1986). Είναι βέβαιο ότι κάτι σημαίνει αυτό, κι εγώ λέω πως σημαίνει ότι αυτός ο λαός δεν έχει, όπως θα έπρεπε, διαγράψει από την συλλογική του μνήμη τον ναζισμό και τα επακόλουθά του.

Πέρυσι παρέλαση δεν έγινε, λόγω κορωνοϊού, φέτος θα γίνει, είπαν «οι ειδικοί». Παρ’ όλο που ο κορωνοϊός δείχνει ότι «καλά κρατεί», παρ’ όλο που τα ποσοστά εμβολιασμού σέρνονται. Αλλά τώρα ιδού! Τα μονοκλωνικά αντισώματα είναι εδώ και θα μας σώσουν!! Τι ξευτίλα είναι αυτή αγαπητοί αναγνώστες. Κόσμος και λαός, σοβαροί επιστήμονες, από την αρχή τούτης της πανδημίας ζητούσαν και παρακαλούσαν να εφαρμοστούν οι θεραπείες με τα μονοκλωνικά αντισώματα – ακόμα και τα κυκλο-φ-οριακά ασχολήθηκαν επανειλημμένα με το θέμα. Το ιερατείο της «επιστημονικής» κονόμας απέρριπτε μετά βδελυγμίας πάσαν σκέψιν και κατακεραύνωνε ως αμαθείς και επικινδύνους δια την ασφάλειαν του Έθνους και των οικονομικών του αποθεμάτων όσους απετόλμουν να ομιλήσουν γι’ αυτά τα μιαρά κατασκευάσματα. Και ξαφνικά, όταν πλέον έχουμε 16.000 νεκρούς, όταν έχουν παμπλουτίσει Pfizer, Moderna, AstraZeneka και όλα τα παπαγαλάκια τους ανά την υφήλιο, βγαίνει «η επιτροπή» και εισηγείται την ευρεία χορήγηση μονοκλωνικών αντισωμάτων στα αρχικά στάδια της νόσου και με πλήρη κάλυψη του κόστους από τον ΕΟΠΥΥ, παρακαλώ. Βεβαίως οι «αρμόδιοι» φρόντισαν με νόμο-αίσχος να έχουν (κι αυτοί…) το ακαταδίωκτο, αλλιώς θεωρώ ότι πολλοί συγγενείς θανόντων θα μπορούσαν κάλλιστα να τους μηνύσουν για παράβαση καθήκοντος, ίσως και για ανθρωποκτονία, μαζί με Υπουργούς, Υφυπουργούς και γιατί όχι; και Πρωθυπουργό.

Για την ημέρα ψάξτε κι ακούστε το «Άσμα ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας» του Οδυσσέα Ελύτη (1941) σε μελοποίηση του Νότη Μαυρουδή (1968). Εγώ το πρωτο-άκουσα όντας μαθητής στο 2^ο Γυμνάσιο Αρρένων Βόλου – χούντα μεν, ιδιοφυείς δάσκαλοι δε… Γεια σας.

Στην φωτογραφία το 5^ο Δημοτικό Σχολείο Βόλου παρελαύνει, 1965.

(δημοσιεύτηκε στην 124χρονη (1898-2021) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 27.10.2021, αρ.φύλλου 37.557)