κυκλο-φ-οριακα 1068, 22 Ιουλίου 2021

Καλημέρα συμπολίτες! Τα μπάνια του λαού, το μεγάλο βήμα στην σελήνη από τον Νηλ Άρμστρονγκ το 1969, η τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974, η αποστασία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη το 1965 είναι ίσως τα πιο σημαντικά γεγονότα μέσα στον Ιούλιο, που μαζί με τον Αύγουστο συνθέτουν το γνωστό «θερμό ελληνικό καλοκαίρι». Εμείς πάντως είμαστε ακόμα εδώ, εντός και επί τα αυτά, περιμέναμε εναγωνίως την «ψυχρή λίμνη» (έχουν ξεφύγει τελείως αυτοί που διαρκώς ονοματίζουν τον κακό μας τον καιρό…) τελικώς μια βροχούλα ήρθε, μάλλον αυξήθηκε η υγρασία, μαζί με την βρώμα του αέρα, που κάποια βράδια γίνεται ανυπόφορη.

Επίσης μου λένε συμπολίτες ότι δέχονται κατ’ οίκον επιθέσεις από κάτι τεράστιες κόκκινες ιπτάμενες κατσαρίδες, οι οποίες κατά τεκμήριο ενδημούν και αναπτύσσονται στους υπονόμους της πόλης. Παλιότερα θυμάμαι κάποια συνεργεία να περνούν και να ψεκάζουν στα φρεάτια των υπονόμων, τώρα δεν βλέπω κάτι. Χώρια που πολλά φρεάτια είναι βουλωμένα κι αν έρθει καμιά πραγματική (επώνυμη ή ανώνυμη) βροχή μπορεί να βρούμε τον μπελά μας ως πολιτική προστασία – είναι η υπηρεσία των ημερών, από πλημμύρες, φωτιές, κατακρημνίσεις μέχρι την (μη) φιλοξενία της προσβληθείσας οικογένειας στην Αλόννησο και την επακολουθήσασα θρασύτατη ανακοίνωση, όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω. Δεν ξέρω – θα μάθω – αν έχουν αρμοδιότητα και στις κατσαρίδες, διότι ο Δήμος του Μονακό δεν φαίνεται διατεθειμένος να ενεργήσει – κάνει προετοιμασία στην Ολλανδία και έχει μεγάλη έγνοια για τα τηλεοπτικά δικαιώματα του ΝΠΣ.

Συγκλονιστικό για εμάς (άλλοι συγκλονίζονται με άλλα…) ήταν το χθεσινό ρεπορτάζ που επί λέξει έγραφε «Ένας 68χρονος μεταφέρθηκε ελαφρά τραυματισμένος στο Νοσοκομείο του Βόλου, όταν παρασύρθηκε από 21χρονο οδηγό. Ο οδηγός παρέσυρε τον 68χρονο γιατί δεν κινούνταν στην διάβαση πεζών.» (η υπογράμμιση δική μας). Κάτι σαν τιμωρία δηλαδή, ο 21χρονος στον 68χρονο; Ή μήπως μία ομολογία ότι αν, λέμε αν, ο 68χρονος κινούνταν σε διάβαση πεζών δεν θα τον παρέσυρε; Δεν ξέρω τι να πω. Φτάνουμε στο σημείο αντί να αναφέρουμε-καταγγείλουμε-σχολιάσουμε την εγκληματική απροσεξία του οδηγού (νεαρού ή όχι, δεν έχει σημασία) να επιτιμούμε τον πεζό (οποιασδήποτε ηλικίας, επίσης δεν έχει σημασία) που είτε σε διάβαση είτε έξω απ’ αυτήν αγωνίζεται να επιβιώσει μέσα στην όλο και εντεινόμενη κυκλοφοριακή αναρχία της εποχής μας. Θεός να φυλάει.

Αρκετές φορές έχουμε αναφερθεί στις σύγχρονες παιδικές χαρές «ειδικών προδιαγραφών», που κατά την ταπεινή μας γνώμη είναι απολύτως μελετημένες για παιδιά που παίζουν και χαίρονται μόνο παιχνίδια του ηλεκτρονικού υπολογιστή – παιδιά σε πλήρη «ασφάλεια» πίσω από κάγκελα, παιδιά που θα «καταστραφούν» αν ματώσουν το γονατάκι, παιδιά που επιτρέπεται να παίζουν μπάλα μόνο σε ακαδημίες ποδοσφαίρου, τέτοια θαυμάσια. Αρχές του καλοκαιριού επισκεφτήκαμε, μετά την καραντίνα, τον αγαπημένο μας Αη Γιάννη του Αιγαίου και διαπιστώσαμε ότι ο αρμόδιος Δήμος Ζαγοράς-Μουρεσίου, ακολουθώντας τις προαναφερθείσες ειδικές προδιαγραφές, διαμόρφωσε αναλόγως την μοναδική παιδική χαρά του οικισμού, λίγα μέτρα μακριά από την θάλασσα και δίπλα σε πανύψηλα πλατάνια: περίφραξη με σιδερένια κάγκελα, πλήρης τσιμεντόστρωση (!) και από πάνω πλάκες από πλαστικό (!!) πάχους 3-5 εκ. Δηλαδή τα παιδιά της πόλης στις διακοπές τους μη χάσουν τα γράδα τους αλλάζοντας περιβάλλον, κι εδώ τσιμέντο να γίνει, «εκσυγχρονισμός» λέγεται αυτό ή πώς αλλιώς;

Και επειδή έχουμε μείνει πίσω, ας πάμε ταχέως στο «απορίας άξιον»: 1) Στην σήραγγα της Γορίτσας έχουν εξ αρχής τοποθετηθεί διάφορες ηλεκτρονικές πινακίδες μεταβλητών μηνυμάτων. Δεν λειτουργεί καμία, γιατί; Υπενθυμίζω, για να μην μπερδεύεστε, ότι η σήραγγα λειτουργεί με ευθύνη ιδιώτη εργολάβου ύστερα από σύμβαση με τον Δήμο Βόλου, ο οποίος έχει, πλέον, την ευθύνη του συνόλου του Περιφερειακού Δρόμου. 2) Στην αρχή, ας πούμε, του Περιφερειακού, ανεβαίνοντας την ράμπα από Λαρίσης, συναντά κανείς δεξιά μια ωραία πινακίδα που γράφει «Δήμος Νέας Ιωνίας». Ίσως να μένει εκεί (έχει κι άλλες παρακάτω) περιμένοντας την επανασύσταση του ιστορικού Δήμου, την οποία, για να είμαι ειλικρινής, κι εγώ θα ευχόμουνα… 3) Το 2007-2008 το Αστικό ΚΤΕΛ Βόλου, συμμετέχοντας σε ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα, απέκτησε εξοπλισμό για δορυφορική παρακολούθηση των λεωφορείων που κινούνταν στις διάφορες γραμμές του και, ως αποτέλεσμα χρήσιμο για το επιβατικό κοινό, ηλεκτρονικές πινακίδες μεταβλητών μηνυμάτων στις στάσεις (τηλεματική το λένε αυτό, για να μην νομίζουν οι τωρινοί άρχοντες ότι ο Βόλος ήταν «χωριό» πριν πατήσουν το πόδι τους σ’ αυτόν…), που ενημέρωναν σε πόσα λεπτά θα ερχόταν το επόμενο λεωφορείο, για την κάθε γραμμή εκεί όπου υπάρχουν κοινές στάσεις. Εδώ και αρκετό καιρό (δεν κράτησα ακριβώς από πότε) το σύστημα δεν λειτουργεί και είναι (ένα ακόμα) κρίμα. 4) Τον Ιούνιο 2020 ξεκίνησε με πολλά ταρατατζούμ (όπως συμβαίνει τον τελευταίο καιρό με τα καλοπληρωμένα παπαγαλάκια) ο ονομασθείς «μεγάλος περίπατος της Αθήνας» εμπνεύσεως Δημάρχου Κ.Μπακογιάννη και Συγκοινωνιολόγου Καθηγητού Γ.Γιαννή. Ξοδεύτηκαν 2 μύρια ευρώ. Οι υπόλοιποι συγκοινωνιολόγοι, πολεοδόμοι, πολιτικοί και λοιποί αντιδραστικοί εκφράσαμε τις επιφυλάξεις μας, πλην ο Δήμαρχος βράχος. Τώρα ο μεγάλος περίπατος καταργήθηκε, αφού ξεράθηκαν τα κακόμοιρα δεντράκια και λοιπά φυτά και αφού ξεθώριασαν τα (κακής ποιότητος) χρώματα. Δεν πρέπει κάποιος εισαγγελέας να ρωτήσει τι έγιναν εκείνα τα 2 εκατομμύρια; Και το χειρότερο: το παλληκάρι ετοιμάζει «ανάπλαση της Πλατείας Συντάγματος» και πάλι πανηγυρίζουν τα ως άνω παπαγαλάκια – μήπως ετοιμάζεται νέα ρεμούλα;

Πολλές οι απορίες αγαπητοί φίλοι, αλλά δεν πτοούμεθα. Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει. Γεια σας.

Η μεγάλη πινακίδα «Δεν ξεχνώ» τοποθετήθηκε στην είσοδο του Λιμένα Βόλου στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και είναι πάντα εκεί.

(δημοσιεύτηκε στην 124χρονη (1898-2021) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Πέμπτη 22.07.2021, αρ.φύλλου 37.474)  

κυκλο-φ-οριακα 1028, 30 Σεπτεμβρίου 2020

 

καταλήψεις σχολείων 2020

Με κλαρίνα και καμαρώνοντας σαν γύφτικα σκεπάρνια οι διοικούντες σήμερα αυτή την πόλη, που, δυστυχώς, ο Καλλικράτης την έκανε έναν ενιαίο αχταρμά, έδωσαν «στην κυκλοφορία» την κατεστραμμένη, πλέον, οδό Καραμπατζάκη – η δική μας άποψη επί αυτού δεν πρόκειται να αλλάξει μέχρι να βγει ο ήλιος απ’ τη δύση: ένα έργο βιώσιμης κινητικότητας, πρωτοποριακό για ολόκληρη την Ελλάδα του 1990, καταστράφηκε χωρίς κανείς να έχει εξηγήσει το κυκλοφοριακό «γιατί».

Καλημέρα συμπολίτες! Τα συγκλονιστικά γεγονότα προηγούνται. Αλλά μιλώ με πολλές άγνωστες λέξεις, το ξέρω, εδώ και 30 χρόνια. Και λέγοντας «άγνωστες λέξεις», ξέρετε ποια είναι η πιο πρόσφατη (ιστορικά) αλλά και μία από τις πιο δημοφιλείς, ελληνική λέξη; Ξέρετε, αλλά δεν πάει ο νους σας. Λοιπόν είναι η λέξη λοκντάουν. Έχει ζωή περίπου 6 μηνών, θεωρείται αυτονόητη και αυταπόδεικτη, δεν υπάρχει καμία ανάγκη να επεξηγηθεί, δεν υπάρχει συζήτηση όπου να μην αναφερθεί έστω μία φορά. Θυμάστε το ποιηματάκι του Γεωργίου Μαρτινέλλη «Μάνα» κράζει το παιδάκι / «Μάνα» ο νιος και «Μάνα» ο γέρος / «Μάνα» ακούς σε κάθε μέρος / αχ! τι όνομα γλυκό, έ! αντικαταστήστε τη λέξη «Μάνα» με τη λέξη «Λοκντάουν» και θα βρείτε αυτό που συμβαίνει σήμερα στο Ελλάντα.

Στο οποίο Ελλάντα εδώ και δύο (2) εβδομάδες υπηρεσίες, αρμόδιοι ειδικοί και (αν)αρμόδιοι πολιτικοί προσπαθούν να συμφωνήσουν για τις διαστάσεις που πρέπει να έχουν οι μάσκες που ΘΑ μοιραστούν στα σχολεία!! Τουτέστιν το λοκντάουν εύκολο, η μάσκα δύσκολο.

Αλλά τελειώνει σήμερα και η προθεσμία για την νομιμοποίηση αυθαιρέτων. Για την παράταση της οποίας προθεσμίας έκανε τεράστιο αγώνα το Τεχνικό Επιμελητήριο συνολικά και, φυσικά, το Τμήμα Μαγνησίας, το τελευταίο επικαλούμενο, μάλιστα, την θεομηνία του Ιανού στην Μαγνησία και την αποκοπή της οπτικής ίνας, που άφησε χωρίς internet το κέντρο του Βόλου για μερικές ώρες. Εγώ θεωρώ και το λέω ευθαρσώς και όχι για πρώτη φορά ότι όλη αυτή η ιστορία με την «νομιμοποίηση αυθαιρέτων» είναι ντροπή για τους Έλληνες Μηχανικούς. Ντροπή. Οι Μηχανικοί έπρεπε να είναι αδιαπραγμάτευτα αντίθετοι με κάθε μορφή αυθαιρεσίας στον δημόσιο χώρο, είτε στα κτήρια, είτε στο τοπίο. Απεναντίας και δυστυχώς συμμετέχουν και στην παραγωγή των αυθαιρέτων κτισμάτων (με «μαύρες» αμοιβές) και στην «νομιμοποίησή» τους (με νόμιμες αμοιβές). Μάλιστα τα «άκουσαν» (οι Μηχανικοί, συλλήβδην…) για τα χάλια του πολεοδομημένου χώρου και την συμμετοχή τους στην αυθαίρετη δόμηση στις 15.06.2020 στην συνέντευξη στο ταλαίπωρο Μάτι από τον δικηγόρο Υπουργό Χατζηδάκη και τους Μηχανικούς Υφυπουργό Οικονόμου και Γεν Γραμματείς Μπακογιάννη και Αραβώση, παρόντος και αυτού τούτου του Προέδρου του ΤΕΕ κκ. Γιώργου Στασινού. Δηλαδή πόση περισσότερη ξεφτίλα…

Κι όμως! «Απαίτηση» η παράταση της προθεσμίας, συναινούντων και όλων ανεξαιρέτως των βουλευτών – αυτούς τους καταλαβαίνω, πάντοτε τα αυθαίρετα έφερναν ψηφαλάκια, τους Μηχανικούς δεν καταλαβαίνω. Και μιας και γράψαμε για το πυρόπληκτο Μάτι, σε αυτή τη συνέντευξη αναφέρθηκαν διάφορα περίεργα στοιχεία για την δόμηση «…που θα συζητηθούν στη διάρκεια της διαβούλευσης…) αλλά τελικώς «…θα κατεδαφιστούν 141 (αυθαίρετα) κτήρια…» (θησαυρός αυτή η συνέντευξη). Είδατε, ακούσατε, μάθατε εσείς ότι κατεδαφίστηκε έστω 1 από τα 141;

Η τραγωδία στο Μάτι και η ιστορική Συμφωνία των Πρεσπών. Δεν περιγράφω άλλο.

20 Σεπτεμβρίου η ανακοίνωση έλεγε ότι θα αρχίσει το έργο του κυκλικού κόμβου Λαρίσης-Αθηνών. Δεν άρχισε και (ούτως ή άλλως) τα Χριστούγεννα πλησιάζουν επικίνδυνα. Όμως δόθηκαν στην κυκλοφορία τόσο η οδός Τοπάλη όσο και το τμήμα της οδού Ογλ ανάμεσα στα σχολεία – και καλά έκαναν. Τα κολονάκια και τα καγκελάκια που τοποθετήθηκαν μού φαίνεται ότι αντικατοπτρίζουν την εξέλιξη της πόλης από τον ρομαντισμό στην βαρβαρότητα…

Κι ο άλλος, ο σούπερ δήμαρχος, βγαίνει στο ραδιόφωνο και λέει ανενδοίαστα ότι ο Μεγάλος Περίπατος της Αθήνας «βγήκε και δεν βγήκε». Δηλαδή, παληκάρι μας, 2 εκατ. ευρώ σε μπογιές, ζαρντινιέρες και φυτά πεταμένα; Είναι δυνατόν; Και δεν έχουν, ακόμη, σηκωθεί οι πλάκες των πεζοδρομίων της οδού Πανεπιστημίου να τον βαράνε, απορώ. Για φανταστείτε τι θα γινόταν αν ήταν άλλος ο Δήμαρχος…

Αχ! όπου κι αν στρέψω τη ματιά η Ελλάδα με πληγώνει

Μια κουβέντα μόνο για τον Γιατρό Αλέκο Δούρα – ας είναι ελαφρύ το χώμα.

Σας αγαπώ, ό,τι κι αν σκέφτεστε για μένα. Γεια σας.

Στην φωτογραφία ελάχιστη αναφορά στις καταλήψεις Σχολείων 2020. Περισσότερα στα επόμενα.

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 30.09.2020, αρ.φύλλου 37.233)