κυκλο-φ-οριακα 1241, 2 Ιουλίου 2025

 Καλημέρα και πάλι, Συμπολίτες!

Η απουσία της περασμένης Τετάρτης (και μας ψάχνατε, έμαθα…) οφειλόταν σε ολιγοήμερη προσκυνηματική εκδρομή στην Μεγαλόχαρη της Τήνου. Πρώτη φορά επισκέφθηκα το νησί στην δεκαετία του ’70, φοιτητής ακόμα, παρέα με τους γονείς μου. Τόσο η Μεγαλόχαρη, όσο και συνολικά η κατάσταση και η ιστορία του νησιού μπήκαν στην καρδιά μου, κι από τότε πολλές φορές, και περισσότερο στις δύσκολες στιγμές των πρόσφατων ετών, έχω καταφύγει προσκυνητής στην Χάρη της.

Τούτη τη φορά επικρατούσε μια ωραία ηρεμία στο νησί. Στη Χώρα, στον τουριστικό Πάνορμο, στον μοναδικό Πύργο με τον πλάτανο της πλατείας, το κλειστό, υπό ανακαίνισιν, Μουσείο Γιαννούλη Χαλεπά και το Μουσείο Μαρμαροτεχνίας. Με την ευκαιρία, να σημειώσω εδώ ότι στον Πύργο της Τήνου κατασκευάστηκε από τον γλύπτη Ιωάννη Στρατή Φιλιππότη (1912-2000) το μαρμάρινο τέμπλο του Ιερού Ναού Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, στον Βόλο. Εγκαταστάθηκε λίγο πριν την 9^η Οκτωβρίου 1973 και κόστισε συνολικά 380.000 δραχμές, ποσόν που συγκεντρώθηκε με εράνους και προσφορές. Στάλθηκε και σχετική επιστολή «προς Εξοχώτατον Αντιβασιλέα και Πρωθυπουργόν της Ελλάδος Κον Γεώργιον Παπαδόπουλον» με αίτημα 100.000 δρχ. αλλά μάλλον ο εξοχώτατος είχε άλλες έγνοιες και δεν ανταπεκρίθη…

Και η θάλασσα, φίλη μας κι αυτή. Παρά τα τηλεοπτικώς αναγγελθέντα, «οι σημάντορες άνεμοι που ιερουργούνε / που σηκώνουν το πέλαγος σαν Θεοτόκο / που φυσούν και ανάβουνε τα πορτοκάλια / που σφυρίζουν στα όρη κι έρχονται», δεν στάθηκαν ενάντιοί μας, τα σύγχρονα γρήγορα οχηματαγωγά (αυτολεξί Fast Ferries) μας πήγαν και μας έφεραν «αρχοντικά» και ομοίως χωρίς συνωστισμούς. Βοήθειά μας.

Αλλά γράφοντας για θάλασσα («θάλασσα, τους θαλασσινούς – θαλασσάκι μου / μη τους θαλασσοδέρνεις» ή, όπως λέει κι ένα σύγχρονο τραγούδι του Μίλτου Πασχαλίδη, «όλους τους ξέμπαρκους τους τρώει το σαράκι / κι όσοι ταξίδεψαν ζηλεύουν την Ιθάκη») για θάλασσα, που λέτε, αναπόφευκτα ο νους τρέχει στον Παγασητικό μας, ο οποίος, προσφάτως, έχει φύγει εντελώς, τελείως, απολύτως και διαχρονκώς από την οποιαδήποτε ευθύνη του Μεγάλου, του Τεράστιου Δήμου Βόλου. Αν κατάλαβα καλά και τα σκουπίδια του δικού του ΧΑΔΑ (Χώρος Ανεξέλεγκτης Διάθεσης Απορριμμάτων, τι ωραία έκφραση για έναν σκουπιδότοπο…) κάπου 85.000 τόνοι, που έχουν έρθει με τους Δανιήλ και Ηλία από τον Ξηριά (ποιος εναποθέτει «ανεξέλεγκτα» σκουπίδια στον Ξηριά;) στον Παγασητικό πρέπει να τα αποκομίσει ο ΦΟΔΣΑ (Φορέας Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων) Θεσσαλίας, Πρόεδρος του οποίου είναι ο Δήμαρχος Τρικάλων, ο αποκλειθείς και «γιδοβοσκός» από τον Άρχοντά μας. Τα είπα καλά, τα καταλάβαμε; ή να τα ξαναπώ; Ο «γιδοβοσκός» των Τρικάλων οφείλει, λέει, να καθαρίσει τις βρωμιές του Άρχοντα του Βόλου! Τι ακούμε, Παναγία μου!, ντροπή δεν υπάρχει.

Όσο για τις ελεύθερες, κοινόχρηστες βρύσες με πηγαίο νερό, που κατά τους «αρμόδιους» μας γυρίζουν 100 χρόνια πίσω, τους πληροφορώ ότι εμείς πληρώνουμε το εμφιαλωμένο νερό, άγνωστης, εν γένει, προέλευσης, που πίνουν αφειδώς στις συναντήσεις τους στα γραφεία και στα συμβούλια. Κι αυτά τα εμφιαλωμένα νερά, που είναι εκ των ουκ άνευ για τα σύγχρονα νοικοκυριά του Αρχοντικού Βόλου, κοστίζουν πανάκριβα, αλλά ποιος νοιάζεται; Τα αρχοντιλίκια να ‘ν’ καλά και τα χριστουγεννιάτικα λαμπάκια. Προσωπικά, εδώ και πολλά χρόνια έχω κατασκευάσει μια έξυπνη πατέντα μεταφοράς (εδώ είμαι για όποιον/-α ενδιαφέρεται), ανεβαίνω κάθε όποτε στο ευλογημένο Βουνό μας κι έχουμε νεράκι καθαρό να πίνουμε – ούτε εμφιαλωμένα, ούτε, πολύ περισσότερο, βρύση, εδώ και πολλά χρόνια. Και το αίτημα για τις κοινόχρηστες βρύσες δεν είναι καινούργιο, όπως προσπαθούν να απαξιώσουν αυτοί που νομίζουν ότι ο Βόλος φτιάχτηκε μετά το ’14. Δεν βρίσκω αυτή την ώρα ακριβή τεκμηρίωση (όποιος έχει ας συμβάλει, παρακαλώ) αλλά σίγουρα υπάρχει από την δεκαετία του ’90, ίσως κι ακόμα πιο πίσω.

Άλλο θέμα. Καλοκαιράκι, αεράκι, κοντά και η πυρκαγιούλα! Νόμοι, παρανόμοι, όργανα και λοιπά, ορθές απαγορεύσεις και ορθές υπαγορεύσεις για καθαρισμό οικοπέδων από ξερά χόρτα και λοιπή «καύσιμη ύλη» (σύγχρονη έννοια κι αυτή, καραμελίτσα στο στοματάκι των απανταχού εκφωνητών). Αλλά τι ακριβώς συμβαίνει, συμπολίτες και απανταχού αναγνώστες, με τους δημόσιους χώρους; Για τρανό παράδειγμα, ο λόφος της Γορίτσας μας, δίπλα μας, μέσα στην πόλη. Γεμάτος ξερόχορτα. Μια σπίθα και θα γίνει «παρανάλωμα του Πειραιώς» όπως έλεγε κινηματογραφικώς η συμπαθέστατη Δέσποινα Στυλιανοπούλου (1932-2024). Δίπλα είναι η τεράστια καύσιμη ύλη των πεύκων, κι αλλοίμονό μας. Ποιος έχει την ευθύνη αυτού του καθαρισμού; Μήπως πάλι ο Δήμαρχος Τρικκαίων; Χωρίς πλάκα, πρέπει ο Δήμος Βόλου να «τσακιστεί» να καθαρίσει, πριν να είναι πολύ αργά.

Α! και κάτι που μου «ήρθε» τώρα, αν και το σκεφτόμουνα σε όλο το ταξίδι της επιστροφής από την Τήνο. Γεμάτο το νησί με αυτοκίνητα. Κινούμενα και σταματημένα, παρκαρισμένα, παντού και κυρίως στον παραλιακό δρόμο, που συνδέει το Λιμάνι με την Ακτή Γ.Δρόσου κι ακόμα παραπέρα, μέχρι το γήπεδο. Αρκετή κυκλοφορία δύο κατευθύνσεων. Και μέσα σ’ όλο αυτό δύο (2) πανέμορφα αμαξάκια: το ένα με ένα άσπρο αλογάκι και το δεύτερο με δύο κανελιά αλογάκια. Κλιπιτικλόπ, κλιπιτικλόπ, ήρεμα κι απλά, βόλτα τους τουρίστες, από τη μια άκρη στην άλλη. Στοιχείο ζωντανό ενός ήρεμου πολιτισμού. Μελαγχόλησα. Σ’ εμάς εδώ, που, φυσικά, δεν είμαστε καθόλου ήρεμοι, λυσσάξανε να καταργήσουν τα αμαξάκια. Λυσσάξανε, κυριολεκτικά, με αστείες δικαιολογίες και διαρκείς βλακώδεις απαγορεύσεις στερήσανε τον Βόλο από ένα παραδοσιακό κι όμορφο μεταφορικό μέσον αναψυχής. Δύσμοιρη πόλη. Ας ευχηθούμε βελτίωση. Και Καλόν Μήνα. Σας αγαπώ ανελλιπώς, γεια σας.

Στην φωτογραφία μια μακρινή ανάμνηση. Ημέρα χωρίς Αυτοκίνητο, 22 Σεπτεμβρίου 2000, τα παιδάκια χορεύουν μέσα στην οδό Δημητριάδος (!), φωτο ΧΣ.

δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 02.07.2025, αρ.φύλλου 4429)

κυκλο-φ-οριακα 1128, 30 Νοεμβρίου 2022

 

5ο Δ.Σ. Βόλου Γυμναστικές Επιδείξεις Ιούνιος 1965

Μια αδημονία την έχω συμπολίτες, καλημέρα σας. Έρχεται αύριο στην πόλη μου ο Αντώνης Ρέμος, μικρό πράμα είναι αυτό; Μέχρι τώρα, αν δεν κάνω λάθος, έναρξη των χριστουγεννιάτικων εκδηλώσεων μαγείας γινόταν στις 6 Δεκεμβρίου, εορτή του πολιούχου μας Αγίου Νικολάου, τώρα θα υπάρξει επιμήκυνση. Μαγικά πράγματα, ζωή να ‘χουμε συμπολίτες!

Εντύπωση έκανε στους παλιούς Βολιώτες η φωτογραφία της περασμένης Τετάρτης με τον κυρ Κώστα και το αμαξάκι του μπροστά στον Άγιο Κωνσταντίνο. Ξύπνησε θύμησες από έναν καλύτερο, φτωχότερο, πιο ήρεμο Βόλο, όπου τα αμαξάκια μετέφεραν τις ανάγκες, τις χαρές και τις λύπες των ανθρώπων. Και λίγο αργότερα τους επισκέπτες, είτε τους αμερικάνους ναύτες από τα αντιτορπιλικά στο λιμάνι, είτε τους γενικώς τουρίστες, είτε, πιο πρόσφατα, την ελίτ των κρουαζιεροπλοίων. Και όλοι ήταν ευχαριστημένοι, όλοι ήταν χαρούμενοι, ο Βόλος ήταν μία από τις Ελληνικές παραθαλάσσιες πόλεις στις οποίες κυκλοφορούσαν ιππήλατα οχήματα, κοινώς αμαξάκια. Ύστερα, στα χρόνια της μιζέριας, κάποιοι αισθάνθηκαν ότι κάτι χάνουν στον ανταγωνισμό κι άλλοι ότι ενοχλούνται από τα πέταλα και τις σβουνιές των αλόγων κι άλλοι ότι δήθεν καταστρατηγούνται νόμοι και προφήτες. Ανακάλυψαν ότι ως οχήματα δρόμου τα αμαξάκια όφειλαν να έχουν αριθμό κυκλοφορίας (!, τα ποδήλατα γιατί δεν έχουν; στον δρόμο δεν κινούνται κι αυτά;), ανακάλυψαν ότι η παραλία είναι πεζόδρομος (που δεν ήταν χαρακτηρισμένη, εγώ το ανακάλυψα και το οριστικοποίησα) και άρα δήθεν δεν μπορεί να κινούνται τα αμαξάκια (στους πεζοδρόμους της Ευρώπης κινούνται νομιμοτάτως (!) πολύ πιο επικίνδυνα τραμ) αρχές και εξουσίες έπεσαν να φάνε ό,τι είχε απομείνει από τα όμορφα, γραφικά και εντελώς ακίνδυνα αμαξάκια. Έτσι ο Βόλος διαγράφηκε από τον πίνακα των παραθαλάσσιων πόλεων με αμαξάκια και λίγο μετά εξελίχτηκε σε Μονακό με μάγους Άρχοντες, άπειρα καφενεία και τρελή κυκλοφορία. Στις πόλεις όπου συνεχίζουν να λειτουργούν τα αμαξάκια (Κέρκυρα, Ναύπλιο, Σπέτσες κλπ., ακόμα και Κηφισιά) οι «αυστηροί» νόμοι» δεν έχουν, προφανώς, ισχύ.

Τι να πεις; Και πού να το πεις; Εδώ ο άλλος έφραξε τον πεζόδρομο εδώ και τόσες μέρες και δεν βρέθηκε ένα όργανο, μια Αρχή να καταργήσει αυτό το αίσχος. Κανείς, τίποτα. Πηγαίνετε στον πεζόδρομο Δημάρχου Κονταράτου να δείτε και αυτοπροσώπως τις ξύλινες ζαρντινιέρες  με τις ελίτσες, το χάλι αυτής της πόλης. Διότι για χάλι πρόκειται, συμπολίτες. Όταν ο καθένας δικαιούται να φράσσει μια δίοδο για πεζούς, εμποδιζόμενα άτομα και άτομα με αναπηρία χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν, αυτό εγώ το λέω χάλι. Κυκλοφόρησε δε, αλλά δεν παίρνω την ευθύνη της αλήθειας, ότι αυτό έγινε «με προσωπική εντολή Δημάρχου», αν τελικά είναι αλήθεια θα πρόκειται για ακόμη μεγαλύτερο χάλι. Και βέβαια ας μην ξεχνάμε ότι βάσει νόμων, προφητών και κανονιστικών αποφάσεων δημοτικών συμβουλίων για οποιαδήποτε πράξη επί οδού παντός είδους απαιτείται απόφαση Επιτροπής Βιώσιμης Κινητικότητας (τα νιάτα μας φάγαμε εκεί μέσα, 1985-2010). Αλλά δε βαριέσαι…

Θέμα της ίδιας Επιτροπής (παλαιότερα την λέγαμε πιο απλά Επιτροπή Κυκλοφοριακών Θεμάτων, από Καλλικράτη και μετά μπήκε δυνατά το θέμα της Βιώσιμης Κινητικότητας (sustainable mobility) και ψιλομπλέξαμε…) είναι και οι θέσεις στάθμευσης για τους πελάτες των διαφόρων ειδών πολυκαταστημάτων, ανάλογα με το μέγεθος του καθενός. Και εδώ, φυσικά, υπάρχει αρμόδια και δεσμευτική νομοθεσία, το κατάστημα υποχρεούται να φέρει μελέτη κυκλοφοριακών επιπτώσεων από την λειτουργία του. Υποχρεούται επίσης να κατασκευάσει και να λειτουργεί τον απαιτούμενο αριθμό θέσεων στάθμευσης και η Υπηρεσία υποχρεούται, αντιστοίχως, να ελέγχει αυτή την διαδικασία και όχι άπαξ, αλλά διαρκώς. Έχω την αίσθηση ότι σε κάποιες περιπτώσεις οι προδιαγραφές που κάποτε μπορεί να πληρούνταν τώρα πλέον, για πολλούς και διάφορους λόγους, δεν πληρούνται. Το αποτέλεσμα είναι κυκλοφοριακά ζητήματα στους πέριξ δρόμους – και δεν μιλώ για την Κ.Καρτάλη, όπου το κυκλοφοριακό πρόβλημα είναι σοβαρό και καθημερινό, δεδομένου ότι, σύμφωνα με την άδεια που χορήγησε η ως άνω Επιτροπή, οι απαιτούμενες θέσεις στάθμευσης δήθεν καλύπτονται σε παρακείμενο υπόγειο parking… Μιλώ για άλλες εγκαταστάσεις, όπου φαίνεται ότι υπάρχει πρόβλημα σταθμεύσεων και βέβαια κανείς δεν ασχολείται.

Έγραψα parking, τι το ‘θελα; Βγήκε μπροστά μου, θηρίο ολόκληρο και οσονούπω κατάφωτο, το δημοτικό parking Φιλελλήνων. Το οποίο κανένας δεν μου λέει αν δουλεύει, πώς δουλεύει, αν βγάζει τα λεφτά του, δεν ξέρω βρε παιδιά, στα άλλα parking του Βόλου, κλειστά και ανοιχτά, όταν περνάω τυχαία βλέπω εισόδους, βλέπω εξόδους, βλέπω μια κίνηση, κάτι τέλος πάντων. Στην Φιλελλήνων (και είναι ο δρόμος για το σπίτι μου) σχεδόν πάντοτε δεν συμβαίνει τίποτε, δεν ξέρω τι να υποθέσω.

«Μια ζωή περιμένω, μα δεν γίνονται θάματα / μια ζωή σ’ ανασταίνω στα γαλάζια σου γράμματα…» (Γ.Χατζηνάσιος, Γ.Κανελλόπουλος, Δ.Γαλάνη), άσμα ηρωικόν και πένθιμον.

Και με την «Κιβωτό του Κόσμου» τι θα γίνει τώρα που άνοιξαν διάφορα κιβώτια κι άρχισε να χύνεται λίγο φως (άπλετο δεν περιμένω να γίνει ποτέ…) σε διάφορες υποθέσεις, από έσοδα και λογαριασμούς μέχρι δωρεές Προσκόπων, Συμμαθητών και Χορωδών και «δωρεές» με αμοιβή ενός εκατομμυρίου ευρώπουλων – ρεζίλι στο πανελλήνιο μας έκανες όλους τους Βολιώτες, για μία ακόμη φορά, αφεντικό, δεν μας έφτανε ο ένας… Αλλά θα μου πεις όμοιος ομοίω αεί πελάζει, όπως έγραψε και ο Πλάτων στο Συμπόσιο ή, επί το δημοτικότερον, όμοιος τον όμοιο (αγαπά) κι η κοπριά τα λάχανα. Και πολύ φοβάμαι ότι θα μ(π)άθουμε κι άλλα, νέο Διοικητικό Συμβούλιο στο Κληροδότημα Δεληγεώργη διαβάζω, ψυχραιμία συμπολίτες.

Σας αγαπώ και σας σκέπτομαι αναφανδόν και ακροποδιτί. Γεια σας.

Στην φωτογραφία μία ακόμη όμορφη ανάμνηση. 5^ο Δημοτικό Σχολείο Βόλου, Γυμναστικές Επιδείξεις στην αυλή του 4^ου, Ιούνιος 1965, 6^η και 5^η τάξη μαζί, Δάσκαλος ο Σταύρος Ντόντος, γυμναστές στα δημοτικά σχολεία δεν υπήρχαν.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 30.11.2022, αρ.φύλλου 3825)

κυκλο-φ-οριακα 954, 12 Δεκεμβρίου 2018

Χριστουγεννιάτικη Treeπολη

Το φως, επέστρεψε στα μέρη μας το ελληνικό φως, έλιωσαν τα πρώιμα χιόνια στο βουνό, οι κεντρικοί δρόμοι του Βόλου σκεπάστηκαν ξανά από τον μπλε-μωβ νυχτερινό ουρανό, που μου προκαλεί κατάθλιψη – δεν ξέρω ποιος και με ποιο «γκλάμουρους» σκεπτικό επιλέγει αυτό το χρώμα της σκοτεινιάς πάνω από το κέντρο της πόλης. Τα αστεράκια στον νυχτερινό ουρανό είναι άσπρα και κίτρινα, οι παλιότεροι εορταστικοί φωτισμοί στην πόλη, στην πόλη που υπήρχε και πριν από την παρούσα Δημοτική Αρχή, έδιναν κίτρινο φως, μια πόλη μέσα στο φως μου αρέσει πολύ περισσότερο. Δεν με πειράζουν τα μωβ δεντράκια, είναι πολύ ωραία η φετινή προσθήκη στα ξάρτια των ιστιοφόρων της παραλίας – για την Αργώ τα έχουμε ξαναπεί, ούτε να την βλέπω – καλό είναι το ιπτάμενο έλκηθρο του Αη Βασίλη, μάπα η σκεπή του Δημαρχείου, μια χαρά το λούνα-παρκ της πλατείας Ρήγα Φεραίου με την φετινή προσθήκη της πολύχρωμης κατάφωτης μπάλας. Στο φινάλε τα ακριβά μας λαμπιόνια θα με ενοχλούσαν λιγότερο αν έλειπε αυτός ο καταθλιπτικός μπλε-μωβ ουρανός.

Βεβαίως με τόσες χιλιάδες μπλε λαμπάκια στην πόλη ο Δήμαρχος Βόλου δικαίως μπορεί να ονομάζεται Μπλέος!

Α! και κάτι τελευταίο, και δεν θα ξανασχοληθούμε με τα στολίδια. Έγραψα «ακριβά λαμπιόνια» και θέλω να ρωτήσω πόσα από αυτά τα χρήματα επιστρέφουν στην πόλη. Όχι στα μαγαζιά, όχι στους διάφορους συμπολίτες (;) εργολάβους, όχι στις καφετέριες και τα τσιπουράδικα, όχι στην εν γένει αγορά της πόλης, που καλά κάνει και ευνοείται από την εορταστική ατμόσφαιρα. Θέλω να ρωτήσω πόσα από αυτά τα χρήματα επιστρέφουν απ’ ευθείας στον Δήμο, στα Δημοτικά Ταμεία, από ενοίκια, παραδείγματος χάριν, ή από κατανάλωση νερού ή από ειδική αποκομιδή απορριμμάτων, λέω εγώ τώρα. Και το ηλεκτρικό ρεύμα για τη λειτουργία των εγκαταστάσεων στην Πλατεία Πανεπιστημίου και στο Χωριό του Αη Βασίλη δεν πιστεύω να εντάσσεται στον δημοτικό φωτισμό…

Άντε λοιπόν, με το καλό να κάνουμε Χριστούγεννα.

Στην Τρίπολη ταξιδέψαμε το Σαββατοκύριακο, να τραγουδήσουμε με την Βολιώτικη Χορωδία και την Χορωδία Εκπαιδευτικών Νομού Μαγνησίας σε Φεστιβάλ-Αφιέρωμα στον ποιητή Νίκο Γκάτσο. Οι πολλοί πήγαν με μεγάλο πούλμαν, εμείς πήγαμε για ειδικούς λόγους με το Ι.Χ. μας Βόλος-Τρίπολη σε 4,5 ώρες χαλαρά. Το 1981 που ήμουνα νεοσύλλεκτος στο εκεί Κέντρο Εκπαιδεύσεως, τόσες ώρες χρειαζόσουνα μόνο από Αθήνα μέχρι Τρίπολη. Τώρα (τι τώρα; από το 2004-5 και λίγο μετά μέχρι να τελειώσουν οι σήραγγες στην Κακιά Σκάλα) το ταξίδι είναι… βόλτα. Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου, Κεντρική Οδός, Νέα Οδός, Αττική Οδός, Ολυμπία Οδός, Μορέας κι έφτασες. Κι από την Τρίπολη η Καλαμάτα και η Σπάρτη ένα πήδημα, κάποτε ένα ταξίδι ολόκληρο. Οι καλύτεροι αυτοκινητόδρομοι της Ευρώπης, διόδια 30 € ανά διαδρομή μέχρι Τρίπολη ή treeΠΟΛΗ όπως είναι το φετινό «διαφημιστικό» της πόλης (tree=δέντρο, άρα η πόλη του δέντρου ή η δεντρόπολη). Με ένα ωραίο κεντρικό έλατο ντυμένο στα άσπρα (η φωτογραφία αν ήταν έγχρωμη…) και πολλά ισοϋψή ελατάκια διάσπαρτα στις πλατείες και τους πεζοδρόμους, με ασπροκόκκινα φωτάκια και για στολίδια μικροπαιχνίδια, κορδελίτσες και κάρτες με κοινωνικά μηνύματα, προφανώς κάθε δεντράκι «υιοθετημένο» από ένα σωματείο, ένα σχολείο, κάτι τέτοιο. Treeπολη. Πολύ φως, πολύ ζεστή ατμόσφαιρα, παρά τις χαμηλές θερμοκρασίες του οροπεδίου.

Α! ναι! Έχει και τρενάκι (λαστιχοφόρο, εννοείται) που τριγυρίζει κατάφορτο την πόλη. Σάββατο πρωί τσαμπιά κρέμονταν από πάνω του τα παιδιά και οι γονείς και κάποιοι χορωδοί εκ Βόλου… Τρενάκια δύο (2) συναντήσαμε και στο Ναύπλιο, όπως και τρίτροχα ποδήλατα, σαν αυτά που έναν καιρό κυκλοφορούσαν και στην δικιά μας παραλία. Μην αναρωτηθείτε γιατί εκεί επιτρέπεται και κυκλοφορούν όλα αυτά και εδώ σ’ εμάς δεν. Δεν έχει νόημα, δεν θα βρείτε ούτε άκρη ούτε μέση. Και αμαξάκια ιππήλατα κυκλοφορούν στο Ναύπλιο, εδώ είναι άλλος τόπος, άλλο κράτος, άλλος δήμος, εδώ εκστασιαζόμαστε με Φουρέιρα που τραγούδησε άκουσον! άκουσον! πλέϊ μπακ (play back) στου Παπαστράτου, δηλαδή δεν τραγούδησε καν η καλή κοπέλα…

Διατελώ έμπλεος χαράς και ενθουσιασμού και διάπυρος προς Κύριον ευχέτης υπέρ παντός αγαθού. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην 120χρονη βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 12.12.2018, αρ. φύλλου 36.692)

κυκλο-φ-οριακα 864 19 Οκτωβρίου 2016

αμαξάκι Θεσσαλονίκης

Καλημέρα και πάλι συμπολίτες. Σαν χθες, στις 18 Οκτωβρίου 1981, η Ελλάδα ψήφιζε «Αλλαγή». Ήταν οι εκλογές που ανέδειξαν το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα (ΠαΣοΚ) του Ανδρέα Παπανδρέου σε πρώτο κόμμα με 48,07%, αφήνοντας δεύτερη την Νέα Δημοκρατία με 35,88% και τρίτο το ΚΚΕ με 10,93%. Και … τέλος. Αυτά τα τρία (3) κόμματα εκπροσωπήθηκαν, τότε, στην Βουλή. Σήμερα εκπροσωπούνται οκτώ (8). Αν είναι καλύτερα ή χειρότερα θα αποφανθεί η Ιστορία, αρκετά χρόνια μετά από εμάς που ζήσαμε και συνεχίζουμε να ζούμε όλα τα πολιτικά γεγονότα της Ελλάδας μετά την δικτατορία των συνταγματαρχών – και με την ευκαιρία, σε ηλικία 104 ετών απεβίωσε και ο Στυλιανός (γνωστότερος ως Στέλιος) Παττακός, ο τρίτος και τελευταίος της χούντας Παπαδόπουλου-Παττακού-Μακαρέζου.

Στην όμορφη και φτωχομάνα Θεσσαλονίκη μεταβήκαμε μετ’ επιστροφής με Ι.Χ. το περασμένο Σάββατο. Πληρώσαμε τα διόδιά μας (πλην Μοσχοχωρίου) και απολαύσαμε για μία ακόμη φορά τα στενά των Τεμπών και τις στροφές του Πλαταμώνα, όπου, ως γνωστόν, εδώ και τουλάχιστον οχτώ χρόνια εκτελούνται έργα σηράγγων και οδοποιίας με βραδύτατους ρυθμούς. Είπαμε να ενημερωθούμε και διαπιστώσαμε ότι φαίνεται πλέον πολύ πιθανό (βέβαιο, λένε οι αισιόδοξοι) να κάνουμε Πάσχα του 2017 με τον αυτοκινητόδρομο και τις σήραγγες σε λειτουργία, τόσο στα Τέμπη όσο και στον Πλαταμώνα. Το συνολικό μήκος διαδρομής είναι 25 χλμ., από τα οποία 14 είναι σε ανοιχτό δρόμο και 11 σε σήραγγες: Τ1 2 χλμ., Τ2 6 χλμ., Τ3 3 χλμ. Και η βραδύτητα δεν οφειλόταν σε τεχνικά-κατασκευαστικά ζητήματα (π.χ. οι σήραγγες Τ1 και Τ2 των Τεμπών είναι έτοιμες από το 2011!!) αλλά σε γραφειοκρατικές διαφωνίες επί των συμβάσεων μεταξύ της παραχωρησιούχου Εταιρείας «Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου Α.Ε.» και του Υπουργείου διαχρονικά. Τώρα φαίνεται ότι έχουν τελειώσει αυτά και το έργο τρέχει γρήγορα.

κυκλο-φ-οριακα 814 24.06.2015

αμαξάκια στην Αίγινα

Καλημέρα συμπολίτες. Οι μέρες περνάνε, τα χρόνια μας φεύγουν, κάποιοι λένε πως όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν, εγώ απ’ το πρωί τραγουδάω «χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια, μόνο τρόπο να κοιτάνε», δεν ξέρω γιατί μου «καρφώθηκε» αυτό το τραγούδι – κανονικά σήμερα (Τετάρτη) το βράδυ ήταν προγραμματισμένο να τραγουδήσουμε όμορφα τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι στο ανοιχτό δημοτικό θέατρο Βόλου «Μελίνα Μερκούρη», δεν θα το κάνουμε διότι δεν πήραμε την άδεια. Κρίμα. Ύστερα ήρθε η σύνοδος κορυφής της Δευτέρας και τα επακόλουθά της την Τρίτη και … με αποτελείωσαν! Όπου την Δευτέρα οι αναλυτές και παντογνώστες έκραζαν «Σώσε την Ελλάδα!» και την Τρίτη οι ίδιοι και όλοι οι ρδιοφωνασκούντες χασκογελούσαν «τι ωραία κωλοτούμπα…». Τι να πω;

Ναι, δεν άρχισαν καλά αυτά τα κυκλο-φ-οριακα. Και πώς ν’ αρχίσουν; Τι πάει καλά για να πάν καλά και τούτα τα έρμα; Εκτός κι αν πρέπει υποχρεωτικά να είναι ευχάριστα για να έχουν αναγνωσιμότητα – αν και τα τελευταία χρόνια όσο πιο δυσάρεστα είναι τα νέα τόσο πιο πολύ ψηλώνουν οι ακροα- και θεα-ματικότητες… Ας δούμε, μαζί, την συνέχειά τους – γιατί θα το ‘χετε καταλάβει, πιστεύω, ότι αυτή η στήλη κάθε φορά κάνει ότι θέλει, ποτέ δεν ξέρω με σιγουριά πώς αρχίζει και πώς τελειώνει.