κυκλο-φ-οριακα 979, 31 Ιουλίου 2019

...χωρίς λόγια

Καλόν Μήνα αύριο, συν-Έλληνες. Και όπως έγραψε ο Οδυσσέας Ελύτης και μελοποίησε ο Λίνος Κόκοτος…

«Αύγουστε μήνα και Θεέ σε σένα ορκιζόμαστε, πάλι του χρόνου να μας βρεις στο βράχο να φιλιόμαστε», μια ωραία ευχή για τον χρόνο που έρχεται.

Ωραία ευχή για έναν ακόμη χρόνο ζωής μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο της ολούθε τοξικότητας, που φτάσαμε να ζούμε. Ζωής ή, καλύτερα, επιβίωσης. Μαζί με τα αέρια από την καύση των σκουπιδιών στην ΑΓΕΤ, που τη μια είναι εκτός και την άλλη εντός ορίων – με τα όρια να τίθενται όχι από τα διεθνή όργανα αλλά από τις αντοχές και ανοχές της κοινωνίας μας. Της κοινωνίας που δεν εκπροσωπείται όπως θα έπρεπε από τα όργανα της Αυτοδιοίκησης – πού είναι ο σούπερ-δήμαρχος με την αγωγή των 500 εκατομμυρίων ευρώ; Μόνον τον κύριο Λούλη ξέρει να υπερασπίζεται έναντι παντός κινδύνου; Φτάνουν οι βόλτες του κυρίου περιφερειάρχη, μία έτσι, μία αλλιώς, χρειάζεται απόφαση. Και στο βάθος, κυβέρνηση. Τώρα που «αλλάζουν όλα εδώ κάτω με ορμή», που λέει και ο πάλαι ποτέ Διονύσης Σαββόπουλος, ας αλλάξει λοιπόν, και η εγκληματική άδεια, που φέρει την υπογραφή του κ. Φάμελου.

Κι όταν λέμε όλα, εννοούμε όλα. Μέχρι και το πολύ σωστό μέτρο της πρακτικής επανεξέτασης των οδηγών 74 ετών και άνω βρίσκεται εδώ και πέντε-έξι μέρες σε αναστολή.

«Οδηγών» έγραψα και πλημμύρισε το μυαλό μου με εικόνες οδήγησης στους ωραίους πηλιορείτικους δρόμους, μια εμπειρία ζωής, που τη ζούμε κάθε φορά που ο χρόνος μας επιτρέπει μια απόδραση στο Αιγαίο. Με αποκορύφωμα, βέβαια, τα μηχανάκια. Χωρίς κράνος, με βρώμικο νύχι και σαγιονάρα, με τον καφέ στο ένα χέρι και το αίσθημα στο πίσω κάθισμα, ένα χάρμα οφθαλμών κι ένα κράμα αδρεναλίνης, που μόνο οι φύλακες άγγελοι, οι οποίοι εδώ και χρόνια υπερίπτανται του Πηλίου, προστατεύουν. Άλλος κανείς ή άλλο τι δεν υπάρχει., μυαλό, ας πούμε, πού να βρεθεί; «Δεν πουλάνε πουθενά να πάω να σ’ αγοράσω 300 δράμια» μου έλεγε ο πατέρας όταν έκανα μικρός τις μικρές μου αποκοτιές.

Κι αφού βρεθήκαμε στους δρόμους, πάμε μια βόλτα στα διόδια του Βελεστίνου, τα οποία μια στιγμιαία αφηρημάδα μας ανάγκασε να διαβούμε – εγώ από Βόλο στον Αη Γιώργη ήθελα να πάω, αλλά την έξοδο στο ΠΕΒ την προσπέρασα… χαλαρά, με μουσική και ωραίο τραγούδι, ύστερα δεν έχει γυρισμό, βγαίνεις στον αυτοκινητόδρομο και χρειάζεσαι αναστροφή ή στο Μεγάλο Μοναστήρι (διόδια!) ή στο Αερινό μέσω Βελεστίνου (διόδια!). Προτίμησα το δεύτερο. Και βρέθηκα στο εξής περιβάλλον διοδίων: δύο (2) λωρίδες κίνησης, η μία για ηλεκτρονικό πομποδέκτη-διαβατήριο e-way, που ξεχρεώνει αυτόματα, αφού το έχεις προπληρώσει, η δεύτερη με μηχανικό κερματοδέκτη, που δεν πρόσεξα αν δίνει ρέστα καθότι ψάχτηκα καλά, έψαξα και στο αυτοκίνητο και συγκέντρωσα το ποσόν των 1,20 € σε ψιλά. Άνθρωπος πουθενά, ίσως μπροστά σε καμιά οθόνη, να επιτηρεί ποιος ξέρει πόσους σταθμούς. Η τεχνολογία, γενικώς, που αφαιρεί θέσεις εργασίας και αυξάνει κέρδη, μια χαρά, κι ο καταναλωτής (εν προκειμένω, ο οδηγός) να κόψει τον λαιμό του να μας τα φέρει στο πιάτο…

Από το ένα στο άλλο, αγωγή κυκλοφορίας, χαχαχαχα, κυκλοφοριακή αγωγή, τι ‘ν τούτο. πώς το ‘πατε; Πρωτοπορούσαμε κάποτε στον Βόλο, 2001-2002, δεν θυμάμαι ακριβώς, φτιάξαμε ένα από τα πρώτα «Πάρκα Κυκλοφοριακής Αγωγής» στην Ελλάδα, αξιοποιώντας ειδικό κονδύλι του Υπουργείου Μεταφορών. Στην αρχή υπήρχαν και εκπαιδευτικά οχήματα, δωρεά του Συλλόγου Εκπαιδευτών Οδηγών, μετά εξαφανίστηκαν. Το 2007, που ανέλαβα την Επιτροπή Κυκλοφοριακών Θεμάτων, ζήτησα να περιέλθει το Πάρκο στην αρμοδιότητα του Τμήματος Κυκλοφορίας, όμως το Κέντρο Παιδιού, ως εκπαιδευτικός οργανισμός, αντιστάθηκε σθεναρά και διατήρησε τον έλεγχο του Πάρκου. Περάσανε χρόνια πολλά, το ξέρω. Ξέρει κανείς τι απόγινε αυτό το Πάρκο Κυκλοφοριακής Αγωγής εκεί, στην Νεάπολη, στην οδό Νικολαΐδου;

Χωρίς αγωγή, το λοιπόν. Αύγουστος, μήνας αγαπημένος. Εύχομαι γαλήνη και υγεία, γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην 121χρονη καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 31.07.2019, αρ.φύλλου 36.881)

κυκλο-φ-οριακα 978, 24 Ιουλίου 2019

ένα ιδιαίτερο σημείο στον Αη Γιάννη του Αιγαίου

24 Ιουλίου 1974, 45 χρόνια πριν, επάνοδος της Δημοκρατίας (και του Κωνσταντίνου Καραμανλή) μετά την εφτάχρονη χούντα, αυτή ντε!, που κάποιοι «ψυχικώς νοσούντες» την θυμόμαστε ακόμη – και δεν ντρέπεται που τα λέει αυτά, ούτε η ίδια η «κυρία υπουργός» Δόμνα Μιχαηλίδου, τρομάρα της, ούτε ο Αρχηγός της, που, αν θυμάστε, είχε δηλώσει μέσα στην Βουλή ότι ήταν κι ο ίδιος πολιτικός εξόριστος (δεν πειράζει που ήταν μόλις έξι μηνών τότε…). Απίθανοι τύποι, συμπολίτες, που χωρίς εκείνη την ημέρα του ’74 μπορεί σήμερα να μην υπήρχαν καν, και τώρα με περίσσιο θράσος…

Εντάξει έγινε και σεισμός στην Αττική, τίποτε δεν αποδεικνύει ότι πρόκειται για την γνωστή «κληρονομική γκαντεμιά», αλλά γίνεται «χαμός» στα κοινωνικά διαδίκτυα.

Καλημέρα, λοιπόν, συμπολίτες, ένας χρόνος πέρασε (23 Ιουλίου 2018) και από την φονική πυρκαγιά στο Μάτι με τα 102 θύματα, μνημόσυνο έγινε, τίποτε ουσιαστικό δεν έγινε, καμία ανησυχία όμως, ο Πρωθυπουργός ανακοίνωσε ότι ανέθεσε στο ΤΕΕ (το ΤΕΕ δεν είναι μελετητικός οργανισμός…) την εκπόνηση ενός «νέου σχεδίου» για το Μάτι, που θα είναι έτοιμο του χρόνου. Τι σόι σχέδιο θα είναι αυτό μπορεί και να μάθουμε εν καιρώ…

Ελπίζω να σας βρίσκω σε καλή σωματική, πνευματική και ψυχική κατάσταση, καλοκαιράκι είναι, φαίνεται ότι οι καιρικές αγριάδες υποχωρούν, είναι παράλογο να παραπονιέστε για τη ζέστη, ένα καλοκαίρι που δεν είναι ζεστό δεν είναι καλοκαίρι. Γι’ αυτό υπάρχει η θάλασσα και η θαλάσσια αύρα, γι’ αυτό υπάρχουν και οι βουνοκορφές (με κουβέρτα κοιμάται φίλος μου στην Πορταριά), ζούμε σε έναν ευλογημένο τόπο που έχει όλα τα καλά. Αλλά δεν είμαι βέβαιος ότι τον αγαπάμε όλοι το ίδιο αυτόν τον τόπο…

Αυτός ο ίδιος φίλος που κοιμάται στην Πορταριά και εργάζεται στον Βόλο βρέθηκε τις προάλλες με το αυτοκίνητό του χωρίς πινακίδες κυκλοφορίας, επειδή είχε σταθμεύσει παρά το αριστερό κράσπεδο της οδού Κ.Καρτάλη προκειμένου να τελειώσει μια δουλειά. Δίκαιον ή άδικον; Η απάντηση βεβαίως είναι «δίκαιον», καθώς στην Κ.Καρτάλη οι συνεχόμενες Πινακίδες Ρ-40 επιτάσσουν πλήρη απαγόρευση στάθμευσης και στάσης. Όμως από Σωκράτους μέχρι Δημάρχου Γεωργιάδου νυχθημερόν αυτή η αριστερή πλευρά είναι μονίμως κατειλημμένη από σταθμευμένα αυτοκίνητα. Που έχουν τις πινακίδες κυκλοφορίας τους. Εγώ, λοιπόν, λέω ότι είναι άδικο για τον φίλο μου, ο οποίος στάθηκε, απλώς, άτυχος! Διότι η κυκλοφορία και η παρεπόμενή της στάθμευση δεν μπορεί να είναι τυχαίο γεγονός: ή υπάρχουν κανόνες ή δεν υπάρχουν – υπάρχουν, βεβαίως, απλώς δεν εφαρμόζονται σε συνεχή βάση, όπως οφείλουν. Κι αυτό δεν είναι ούτε σωστό, ούτε καλό για την γενική εικόνα της Τροχαίας. Τουλάχιστον να συνέβαινε κάθε μέρα, έστω μια φορά, θα μπορούσε, λέω, να λειτουργήσει κάπως αποτρεπτικά. Έτσι, στη χάση και στη φέξη, ούτε σωστό, ούτε καλό είναι.

Άλλος συνειρμός με Πορταριά. Σε παλιότερους καιρούς, προ Καλλικράτη και με Δήμαρχο τον ένα και μοναδικό κύριο Βασίλη Κοντορίζο, είχε μελετηθεί διεξοδικά ένα ωραίο υπόγειο parking, στον χώρο που και σήμερα λειτουργεί ως επιφανειακό parking, δίπλα στην παιδική χαρά. Είχε περάσει κι από τα χέρια μου, έγκριση εισόδου-εξόδου καθότι ο δρόμος που διασχίζει την Πορταριά είναι τριτεύον εθνικό οδικό δίκτυο, όλα καλά κι ύστερα… τίποτε. Έχουν περάσει χρόνια, μπορεί και 10, και μια καλή κουβέντα γι’ αυτή την πολύ χρήσιμη υποδομή δεν έχω ακούσει. Στον Δήμο Βόλου ανήκει, πλέον, η Πορταριά, ο Δήμος πρέπει να βρει χρηματοδότηση και να κατασκευάσει αυτό το υπόγειο parking, που θα απορροφήσει οχήματα τα οποία σταθμεύουν στον δρόμο, με όλα τα γνωστά επακόλουθα.

Εύχομαι καλά να περνάτε και να μην ξεχνάτε. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην 121χρονη καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 24.07.2019, αρ.φύλλου 36.875)

κυκλο-φ-οριακα 977, 17 Ιουλίου 2019

Χαλκιδική, τα φωτοβολταϊκά πέταξαν...

Μαρίνα πράσινο μου αστέρι / Μαρίνα φως του αυγερινού / Μαρίνα μου άγριο περιστέρι / και κρίνο του καλοκαιριού (Οδυσσέας Ελύτης, Μίκης Θεοδωράκης 1964-65), αφιερωμένο εξαιρετικά στην Μαρίνα των ξενοδοχείων, στην Μαρίνα του καπετάνιου και στην Μαρίνα την ξαδέρφη καθώς και στις κυρίες Μωραΐτου και Χρυσοβελώνη – μακάρι να γινόταν να τους το τραγουδήσω κιόλας «δια του Τύπου» αυτό το υπέροχο κομμάτι «μιας άλλης εποχής», όπως αρεσκόμεθα να λέγομεν επ’ εσχάτων, όπου διακρίνω πολλαπλώς μια ανέξοδη όσο και αδιέξοδη παρελθοντολατρεία. Ίσως σ’ αυτό να οφείλεται και η επιστροφή σε κυβερνητικά σχήματα τα οποία, ωστόσο, καθόλου ανέξοδα δεν ήταν στο παρελθόν, για να δούμε τι θα γίνει στο παρόν (αυτό το έρμο το «παρόν» τι τραβάει από τους εκάστοτε προχειρο-γράφοντες, σπανίως το πετυχαίνουν, ή θα «έδωσε το παρών» ή θα έδωσε το «παρών» ή θα «ήταν παρόν» ο κύριος τάδε, αν δε πρόκειται για κυρία, επειδή το «παρούσα» δεν αρέσει, φαίνεται, προτιμάει κι αυτή να το δώσει το ρημάδι το «παρών» και να βγουν όλοι από την υποχρέωση).

Ωχ! Απ’ τη Μαρίνα έρχομαι και στην κορφή παρών, απότομα ξεκίνησε η στήλη. Ως μία ακόμη (μικρή, ελάχιστη, απλώς χάριν λόγου) θεομηνία, μετά την Χαλκιδική και πριν τον αρχηγό των μνηστήρων της Πηνελόπης Αντίνοο που αναμένεται οσονούπω. Βγήκανε πάλι τα τηλεοπτικά ξεφτέρια και ψάχνανε να βρούνε πώς και γιατί δεν έγινε ενημέρωση του πληθυσμού στα κινητά του τηλέφωνα μέσω του αριθμού έκτακτης ανάγκης 112. Τα ίδια έλεγαν και πριν ένα χρόνο, μετά από το δράμα στο Μάτι, ύστερα σταμάτησαν να το λένε και επικεντρώθηκαν αποκλειστικά στις ευθύνες της Περιφερειάρχη, τότε ήταν αντιπολίτευση βλέπεις. Τώρα νομίζω ότι η αναζήτηση ευθυνών του Περιφερειάρχη σταμάτησε πολύ γρήγορα, κι έμεινε μόνο το 112, το οποίο θα έπρεπε να είχε ειδοποιήσει τον ιδιοκτήτη των φωτοβολταϊκών ώστε να ανέβει αυτός στην ταράτσα και να κρατήσει γερά όλη εκείνη την υπερκατασκευή – που ποιος ξέρει αν και τι είδους στατικό έλεγχο είχε περάσει… – ώστε να μην αποκολληθεί και πέσει στα κεφάλια των αποκάτω!

Και στο Μάτι μάθατε; έγινε κάτι; γκρεμίστηκαν τίποτε μάντρες, διανοίχτηκαν τίποτε δρόμοι, άνοιξε η παραλία, υπάρχει καμία πολεοδομικού, τουλάχιστον, χαρακτήρα προετοιμασία για διαφυγή από την επόμενη πυρκαγιά, που οπωσδήποτε κάποτε θα συμβεί; Εγώ μπα, τίποτε δεν έμαθα. Μόνο οι κατόπιν εορτής ευθύνες ενδιαφέρουν, οι εισαγγελικές έρευνες και τα δικαστήρια, ο Προμηθέας βρίσκεται δεσμώτης στον Καύκασο, μόνο οι καλοί μετεωρολόγοι (γιατί υπάρχουν και πολλοί τσαρλατάνοι…) κάνουν προβλέψεις τριημέρου, το Αστεροσκοπείο δίνει βαρύγδουπα ονόματα στις κακοκαιρίες και η Πολιτική Προστασία εκδίδει χάρτες επικινδυνότητας για αύριο.

Θεομηνία, η μήνις του Θεού, η οργή του. Αλλά γιατί ο Θεός να έχει οργή εναντίον της Χαλκιδικής τώρα, της Μάντρας προχθές, του Ματιού χθες, γιατί να θέλει να χαλάσουν τα ζαγοριανά μήλα; Τι ακριβώς είναι η «κλιματική αλλαγή» και πώς σχετίζεται, ενδεχομένως, με την θεϊκήν μήνιν; Μήπως δεν φταίει ούτε ο Θεός ούτε το 112 και φταίει μόνο το ξερό μας το κεφάλι;

Παρεμπιπτόντως και ασχέτως (;;) με όλα τα παραπάνω, ο Αρχηγός της Αστυνομίας τότε στο Μάτι, που καταγγέλθηκε, λοιδορήθηκε και τελικά αποπέμφθηκε ως ανίκανος, σήμερα είναι Γενικός Γραμματέας Δημόσιας Τάξης. Κουβέντα να γίνεται, που έλεγε κι ο πατέρας μου.

Αυτά. Και σ’ άλλα με υγεία, Χρόνια Πολλά και στον Κισσό. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην 121χρονη καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 17.07.2019, αρ.φύλλου 36.869)

κυκλο-φ-οριακα 976, 10 Ιουλίου 2019

Υψηλή θερμοκρασία, υψηλή υγρασία, υψηλά εκλογικά αποτελέσματα, ένα «δύσκολο» καλοκαιρινό περιβάλλον που αντιμετωπίζεται μόνο με βαθειά γαλάζια θάλασσα όταν δεν υπάρχει κάτι να μας κρατάει στην πόλη. Όταν υπάρχει, άστα να πάνε, μόνο μια ψυχραιμία μας σώζει.

Αποφασίσαμε, λοιπόν, για την παραπέρα ζωή μας σ’ αυτή τη χώρα. Ξαναφέραμε στην εξουσία τους παλιούς, με ελάχιστα αλλαγμένο πρόσωπο, και μάλιστα με αυτοδυναμία. Ο λαός μίλησε, για την ακρίβεια το 57,92 %, κάτι λίγο παραπάνω από το μισό, του λαού. Κι εσείς που προτιμήσατε την θάλασσα αντί για την κάλπη να μην έχετε παράπονα, αναθέσατε την απόφαση για τη ζωή σας σ’ εμάς που προτιμήσαμε την κάλπη.

Πολλοί οι νικητές αυτών των εκλογών, πολλοί και οι ηττημένοι. Νικητής και άρχων των πάντων η ΝΔ. Νικητής και καθόλου «στρατηγικά ηττημένος» (όπως ονειρεύονταν πολλοί) ο ΣΥΡΙΖΑ. Νικητής το ΚΙΝΑΛ που συγκρατήθηκε και βαθειά ανακουφίστηκε από την αυτοδυναμία της ΝΔ. Νικητής ο πωλών τας αλοιφάς φιλορώσος Κυριάκος Βελόπουλος που μπαίνει στην Βουλή μαζί με 9 ακόμη αποκλειστικούς αναγνώστες των επιστολών του Ιησού. Νικητής ο θεωρητικός των παιγνίων και των κρατικών κονδυλίων Γιάνης Βαρουφάκης (με ένα «ν» είπαμε…) ο οποίος επίσης μπαίνει στην Βουλή μαζί με άλλους 8, που πολύ θα ήθελα να ξέρω εάν καταλαβαίνουν αυτά που λέει. Νικητής, λέει το ίδιο για τον εαυτό του, και το ΚΚΕ, το οποίο, ρε παιδιά, από το 2012 σταθερά και αταλάντευτα βρίσκεται στο 5,3-5,4 %, ποσοστό που κατέχει από το 1996 τουλάχιστον, με μόνη αναλαμπή το 2007 και το 2009. Κάτι που μου θυμίζει αυτό που λέγαμε στα φοιτητικά στέκια της μεταπολίτευσης περί εγκεφαλογραφήματος-ευθείας.

Ηττημένη η Ένωση Κεντρώων και ο Βασίλης Λεβέντης, η κωμικοτραγική αυτή φυσιογνωμία της ελληνικής πολιτικής σκηνής, που στα τηλεοπτικά του μηνύματα μας παρακαλούσε να του δώσουμε μία ακόμη θητεία στη Βουλή και υποσχόταν ότι μετά θα σταματούσε. Ηττημένα τα από-κόμματα των διαδικασιών του 2015, αρκετοί σωστοί άνθρωποι σε λάθος κατευθύνσεις. Και βέβαια ηττημένη πανηγυρικά η ΧΑ (αυτή η στήλη όλα τα χρόνια ποτέ δεν έγραψε, όταν χρειάστηκε, ολόκληρο το όνομα αυτού του μορφώματος…) που «απείλησε» με επανακαταμέτρηση των ψήφων διότι «το σύστημα» την κυνηγάει!

Αυτά, σύμφωνα με την υποκειμενική μας ανάλυση των εκλογικών αποτελεσμάτων. Είχαν προηγηθεί οι τηλεοπτικές καμπάνιες των κομμάτων, όπου το με απόσταση χειρότερο βίντεο είχε το ΚΙΝΑΛ με τα ντενεκεδάκια-ψηφοφόρους του ΠαΣοΚ, που μετατράπηκαν σε ντενεκεδάκια-ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ και τους ζητούνταν να επανέλθουν στα εύφορα λιβάδια ως ντενεκεδάκια του ΚΙΝΑΛ. Απίστευτο, το κράτησα στα αρχεία μου ως ένα μοναδικό δείγμα βλακείας.

Πάμε, λοιπόν. Σκληρή δουλειά, σεμνά και ταπεινά (Κ.Καραμανλής 2007, Κ.Μητσοτάκης 2019), Κυβέρνηση με 51 μέλη, όπου 21 εξωκοινοβουλευτικοί, 5 γυναίκες, 2 άμεσα διαγραμμένοι από το ΚΙΝΑΛ, κανένα μέλος από την Μαγνησία.

Θερμά και ειλικρινή συγχαρητήρια από την στήλη στον κ. Μπουκώρο, την κα. Μακρή, τον κ. Λιούπη, τον κ. Μαραβέγια, τον κ. Μεϊκόπουλο και την κα. Παπανάτσιου. Καλή θητεία για το καλό της Μαγνησίας.

Και με ειλικρινή, επίσης, αγωνία θα περιμένω να δω τι θα γίνει με την καύση των απορριμμάτων (για την οποία ήταν υπεύθυνος ο «εγκληματίας» Φάμελος) και με την απομάκρυνση του στρατοπέδου Γεωργούλα (με τους γνωστούς, και σ’ αυτή την υπόθεση, «εγκληματίες» κατά της υποστάσεως της ημετέρας Μαγνησίας). Προς Θεού, δεν ειρωνεύομαι συμπολίτες. Τα θέματα είναι πολύ σοβαρά, αφορούν άμεσα τη ζωή μας, εκείνο που θα περιμένω να εκτιμήσω είναι το κατά πόσον η μέχρι τώρα αντιμετώπισή τους ήταν ζήτημα συν- ή αντί-πολίτευσης.

Ας σταματήσουμε εδώ τις αναλύσεις. Ξεκινάει η σκληρή δουλειά. Εμείς εδώ, θα τα λέμε, όπως τα λέμε τα τελευταία 30 χρόνια ευημερίας και κρίσης της πολυταλαίπωρης μεσαίας τάξης. Να είστε καλά, γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην 121χρονη καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 10.07.2019, αρ.φύλλου 36.863)