κυκλο-φ-οριακα 1023, 27 Αυγούστου 2020

 

Πάει κι ο καλός μήνας Αύγουστος, οσονούπω μας αφήνει και παραχωρεί τη θέση του στον περίφημο μήνα Σεπτέμβριο (έβδομο στη σειρά στο ρωμαϊκό ημερολόγιο, που ξεκινούσε τον Μάρτιο, εξ ου και το Σεπτεμ- από το λατινικό septem), τον μήνα όπου όλα ΘΑ γίνουν. Από το κλασικό «Ραντεβού τον Σεπτέμβρη» των χειμερινών κινηματογράφων, που παραχωρούσαν για το καλοκαίρι τη θέση τους  στους θερινούς, μέχρι, βεβαίως, τα Σχολεία και τα πρωτοβρόχια, την δίαιτα και τις ιατρικές εξετάσεις μετά τα καλοκαιρινά τσίπουρα, την προετοιμασία του καυστήρα η/και την προμήθεια των ξύλων ή των πέλετ, την προετοιμασία της χειμερινής γκαρνταρόμπας, την οργάνωση των σχεδιασμών για το άδηλο μέλλον και λοιπά πολλά.

Ένας περίεργος μήνας είναι ο Σεπτέμβρης, που ποτέ δεν εκπληρώνει τους σχεδιασμούς και τα όνειρά μας…

Πάντως τα Σχολεία θα ξεκινήσουν, πότε ακριβώς θα μάθουμε εν καιρώ. Και μάσκες θα υπάρξουν και παγουράκια και 70.000 ηλεκτρονικοί υπολογιστές, καλού κακού – το νούμερο ακούγεται εξωπραγματικό για τα ελληνικά δεδομένα, όπως και τα 3 εκατ. καινούργια θρανία, πλαστικά, με ρόδες για τη ρύθμιση των αποστάσεων, παρακαλώ, που έχει παραγγείλει το ιταλικό κράτος. Πραγματικά απίστευτα πράγματα συμβαίνουν, συμπολίτες. Και υπάρχουν κάποιοι βιομηχανικοί-βιοτεχνικοί κλάδοι που επωφελούνται θεαματικά από αυτή την αναταραχή. Π.χ. πολύ απλά, όσοι παράγουν, επεξεργάζονται, εγκαθιστούν διαχωριστικά πλεξιγκλας, βεβαίως όσοι παράγουν και εμπορεύονται μάσκες και αντισηπτικά, αλλά για σκεφτείτε και την βιομηχανία που θα κατασκευάσει έτσι ξαφνικά 3 εκατομμύρια θρανία!

Φίλοι αναγνώστες των προηγούμενων κυκλο-φ-οριακων είδαν τον χάρτη της «Οδομηχανικής» και μου ζήτησαν λίγες παραπάνω λεπτομέρειες επί του θέματος «Αρτηρία Παράκαμψης» Βόλου. Παραθέτω ένα σχετικό απόσπασμα από το πόνημα Ομάδας Εργασίας του ΤΕΕ Μαγνησίας με τίτλο «Ιστορία των Μεταφορών της Μαγνησίας», που ολοκληρώθηκε σε 363 σελίδες Α4, και περιλαμβάνει την ιστορική εξέλιξη όλων των Μέσων και των Δικτύων Μεταφοράς:

«Το 1993, ύστερα από πρόταση του Νομαρχιακού Συμβουλίου Μαγνησίας, το έργο εντάχθηκε στο ΠΕΠ Θεσσαλίας (2^ο Κ.Π.Σ.) με ενδεικτικό προϋπολογισμό 2 δισ. δρχ. Τον Οκτώβριο 1995 ανατέθηκε από την ΓΓΔΕ του ΥΠΕΧΩΔΕ στο μελετητικό γραφείο «ΟΔΟΜΗΧΑΝΙΚΗ Α.Ε.» η μελέτη με τίτλο «Παράκαμψη και είσοδος πόλεως Βόλου (από Ε.Ο. Βόλου-Μικροθηβών)». Η προμελέτη του έργου αφορούσε το σύνολο της οδού, μήκους 19,8 χιλιομέτρων με αρχή μελέτης Νέες Παγασές και τέλος μελέτης Κοινότητα Αγριάς με τα εξής τεχνικά χαρακτηριστικά:

Τυπική διατομή οδού: δύο λωρίδες κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση, πλάτους 3,5 μ. εκάστη και ΛΕΑ (λωρίδα έκτακτης ανάγκης) πλάτους 2,5 μ. Διαχωριστική νησίδα με κυμαινόμενο πλάτος από 2,0 έως 4,0 μ. Παράπλευροι δρόμοι όπου απαιτείται.

Κόμβοι: 2 ανισόπεδοι (Α/Κ) (Διμήνι και Ε.Ο 6 Βόλου-Βελεστίνου), στην οριστική μελέτη προστέθηκε και ο Α/Κ του Πανθεσσαλικού Σταδίου και 20 (19 στην οριστική μελέτη) ισόπεδοι (Ι/Κ) στις θέσεις που φαίνονται στον χάρτη.»

Η Εργασία αυτή ανατέθηκε με την απόφαση 630/18.01.2010 της Δ.Ε. του ΤΕΕ Μαγνησίας (Πρόεδρος Σωκράτης Αναγνώστου) στους Μηχανικούς Χαράλαμπο Σκυργιάννη, Ελένη Σταματίου, Κατερίνα Ντόντη, Βασίλη Μαυρατζά και Αποστόλη Καγιάννη, με πρόβλεψη αμοιβής, σύμφωνα με τα καθιερωμένα του ΤΕΕ. Η συλλογή των στοιχείων ήταν μακρά και επίπονη, η παράδοση της Εργασίας έγινε καθυστερημένα το 2014 και η κυρία Πρόεδρος Νάνσυ Καπούλα αρνήθηκε να καταβάλει την συμβατική αμοιβή στην Ομάδα, επικαλούμενη εκπρόθεσμη παράδοση – ιστορία είναι, άλλαξε άραγε η ιστορία λόγω της καθυστέρησης; το νόμιμον και το ηθικόν, που έλεγε κάποιος, κάπου, κάποτε…

Πάμε να δούμε λίγο τα εκκρεμή οδικά εργοτάξια στον Βόλο. Τα οποία δεν καταλαβαίνω γιατί εκκρεμούν. Η οδός Τοπάλη είναι έτοιμη από την αρχή του καλοκαιριού και ακόμη δεν έχει δοθεί στην κυκλοφορία. Η οδός Ογλ στο τμήμα 28^ης Οκτωβρίου-Γαλλίας δεν «κινείται» καθόλου. Και όπως λέγαμε παραπάνω κάποτε θα ανοίξουν τα παρακείμενα σχολεία! Παρεμπιπτόντως, η απόφαση για μετατροπή της οδού Ογλ σε δρόμο ήπιας κυκλοφορίας από Ιάσονος μέχρι Ανθ. Γαζή ανάγεται στο 2007 με Δήμαρχο Αλέκο Βούλγαρη και την αφεντιά μου Πρόεδρο της Επιτροπής Κυκλοφοριακών Θεμάτων (απόφαση ΔΣ Βόλου 282/2007, πρόταση δική μου) επαναλαμβάνεται στην απόφαση 227/2009 (πάλι πρόταση δική μου) και επαναλαμβάνεται στην απόφαση 617/2011 με Δήμαρχο τον Πάνο Σκοτινιώτη και Αντιδήμαρχο Πολεοδομίας και Διαφάνειας τον Νίκο Μόσχο. Τα ίδια ακριβώς ισχύουν και για την οδό Μαυροκορδάτου, που επίσης καθυστερεί.

Τρέχει κάτι με τις εργολαβίες; Γιατί με την εργολαβία στην οδό Καραμπατζάκη είμαι βέβαιος, πλέον, ότι «κάτι τρέχει». Από τα μέσα Μαΐου, τρεισήμισι μήνες σαν τη χελώνα πάει το (καταστροφικό, ούτως ή άλλως) έργο. Αφήστε που καθόλου σίγουρος δεν είμαι για το ποιος εργολάβος εκτελεί αυτό το σούπερ-έργο…

Σας αγαπώ, να είστε καλά. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την  Πέμπτη 27.08.2020, αρ.φύλλου 37.204)

κυκλο-φ-οριακα 1022, 19 Αυγούστου 2020

 

Καλημέρα ἐν Βόλῳ συμπολίτες και απανταχού της γης αναγνώστες. Τα κυκλο-φ-οριακα είναι εδώ, για την ακρίβεια «εδώ» είναι το Αιγαίο, το Αιγαίο με τους παραλιακούς οικισμούς που έχουν πήξει από αυτοκίνητα και κόσμο, Δεκαπενταύγουστος γαρ. Η αίσθησή μας είναι ότι οι συν-Έλληνες δεν άφησαν τον κορωνοϊό να τους πτοήσει. Χωρίς ή με μάσκα φόρτωσαν στον γάιδαρό τους, τον επονομαζόμενο «αυτοκίνητο», μια ολόκληρη οικοσκευή, τα παιδιά, τον/την σύζυγο, ενδεχομένως και την πεθερά και επέδραμαν στο Καμάρι των Βουνών, να ψάχνουν απελπισμένα μια θέση στάθμευσης. Από κοντά και τα μηχανάκια των χωριών με το μαύρο φανελάκι, το μαύρο νυχάκι, τη σαγιονάρα και βεβαίως χωρίς κράνος, δεν τίθεται θέμα, κατά κανόνα δεν ξέρουν τι είναι κράνος. Επίσης δεν ξέρουν τι είναι μονόδρομος, τι είναι τα όρια, γιατί υπάρχει αυτή η βλακώδης λέξη «απαγορεύεται», πρόκειται για παιδιά που επικοινωνούν μόνο μέσω φέισμπουκ και ακούν αποκλειστικά εναλλάξ χιπ-χοπ και Ζαζόπουλο-Βολάνη.

Όχι, δεν νομίζω ότι ακούν τις δραματικές εκκλήσεις του πρωθυπουργού «προς τους νέους» – ανεξάρτητα από το πού βιντεοσκοπήθηκαν εκείνες οι δηλώσεις εμένα με συγκίνησαν, γιατί έχω κι εγώ τρία παιδιά: είμαστε και οι δυο τρίτεκνοι λοιπόν, και αισθάνθηκα λιγάκι ίσος. Βέβαια όταν πηγαίνει να υποβάλει δίκαια αιτήματα η φίλη μου η Κυρία Σούλα, Πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων Τριών Τέκνων Βόλου «Η Αργώ» στον ίδιο ή στους παρατρεχάμενούς του τόσο ο ίδιος όσο και όλοι οι υπόλοιποι ξεχνούν αυτομάτως ότι και ο Πρωθυπουργός-Μωυσής είναι τρίτεκνος.

Αλλά τι βλακείες γράφω! Είναι δυνατόν τέκνα Μητσοτάκη να έχουν ίδια προβλήματα με τέκνα Σούλας, Μπάμπη και άλλων συναφών σε έναν άγνωστο τόπο που λέγεται Μονακό – συγγνώμη, Βόλος ήθελα να πω, Βόλος σκέτο και καθαρό, χωρίς ΝΠΣ, ΠΑΕ και άλλες αηδίες; Όχι, σας ρωτάω, είναι δυνατόν;

Με τον κορωνοϊό έχουμε μπλέξει άσχημα αγαπητοί φίλοι. Δεν ξέρουμε από πού να φυλαχτούμε, τι να προσέξουμε, τι να κάνουμε. Τι θα κάνουμε, π.χ., με το ρωσικό εμβόλιο, που μπήκε σε παραγωγή. Είμαι βέβαιος ότι συρροή ανακοινώσεων, εκθέσεων, μελετών από την πλευρά της ευρωπαϊκής ένωσης και των ηνωμένων πολιτειών σε πρώτη φάση θα το βγάλει σκάρτο κι ύστερα θα μπουν σε εφαρμογή τα εμπορικά κόλπα με τις εισαγωγές και τα τοιαύτα. Διότι «είναι πολλά τα λεφτά Άρη…». Κι εμείς στα καφενεία μας θα διαπληκτιζόμαστε ανάλογα με το τι διαβάσαμε ο καθένας στο διαδίκτυο. Και η κυβέρνηση θα κάνει αυτό που συμφέρει στο Βερολίνο, δεν το συζητώ. Περιμένοντας – αιωνίως – και τις υπεσχημένες κυρώσεις στην Τουρκία.

Ένα σοβαρό θέμα έφτασε μέσω καλών φίλων στα χέρια μου, ένα θέμα με το οποίο είχε ασχοληθεί και η εφημερίδα μας στις 20 Ιουνίου: η συμπλήρωση της αρτηρίας παράκαμψης του Βόλου από την Μπουρμπουλήθρα μέχρι τον ανισόπεδο κόμβο (Α/Κ) Λαρίσης, που υπάρχει. Αυτό λοιπόν το τμήμα, που ξεκίνησε να αδειοδοτείται-μελετιέται το 1999 (!), δεν πρόλαβε να κατασκευαστεί ως ολυμπιακό έργο το 2004 κι έκτοτε κάνει βόλτες σε γραφεία και υπολογιστές κι όλο και … λιγοστεύει, έφτασε τώρα να είναι ένα δρομάκι λίγο καλύτερο από αυτά που υπάρχουν ήδη στην περιοχή. Είδα και διάβασα και μακάρι να κάνω λάθος, αλλά κάποιοι μας δουλεύουν και μάλιστα άγρια! Αυτό που έχουν σχεδιάσει να μας προσφέρουν ως «αρτηρία παράκαμψης» είναι ένας δίιχνος δρόμος, ήτοι με μία λωρίδα ανά κατεύθυνση, όπως είναι όλοι οι επαρχιακοί δρόμοι, διανθισμένος με τέσσερεις (!) ισόπεδους κυκλικούς κόμβους, έναν στην Μπουρμπουλήθρα κι άλλους τρεις κοντά στην υπάρχουσα γέφυρα για να συνδέεται άνετα το Διμήνι και οι πέριξ δρομίσκοι. Ούτε δύο λωρίδες ανά κατεύθυνση (τετράιχνος δρόμος, όπως είναι ο σημερινός, από Λαρίσης μέχρι Αστέρια - με εξαίρεση, ορθώς, τη σήραγγα) ούτε, φυσικά, διαχωριστική νησίδα ασφαλείας. Τίποτε, ένας δρομάκος σαν όλους τους άλλους, με αντίθετη κυκλοφορία, που θα έχει και την «απαίτηση» να χαρακτηρισθεί Δευτερεύον Εθνικό Οδικό Δίκτυο. Τέσσερεις κυκλικοί κόμβοι (σιγά το πράμα!...) και βγήκαμε απ’ την υποχρέωση, ως Κράτος. Όσο για την σιδηροδρομική γραμμή του πορθμείου, ας μη γίνεται κουβέντα, δεν υπάρχει!

Δεν ξέρω, αν υπάρχουν αρμόδιοι ας το ψάξουν περισσότερο. Εγώ αυτά κατάλαβα. Γεια σας.

Στον χάρτη, για να μην ξεχνάμε, η προμελέτη της Αρτηρίας Παράκαμψης Βόλου, το 1996.

(δημοσιεύτηκε στην 123χρονη (1898-2020) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 19.08.2020, αρ.φύλλου 37.197)

Λαμπίκος

Αυτή είναι μία διαφήμιση, δημοσιευμένη στο ομογενειακό περιοδικό των Ηνωμένων Πολιτειών ΑΤΛΑΝΤΙΣ. Το περιοδικό εκδιδόταν από  το 1910 έως το 1917, με ένα τεύχος κάθε μήνα. Η συγκεκριμένη διαφήμιση εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο τεύχος Σεπτεμβρίου 1910.

Πέρα από την ιστορικότητα της δημοσίευσης του 1910, και το εξαιρετικό κείμενο που διαφημίζει το προϊόν, ενδιαφέρον για εμένα έχει η λέξη "Λαμπίκος". Μια λέξη που δεν είχα ποτέ μέχρι τώρα συναντήσει με αυτή τη χρήση. Άρα υπάρχει ανάγκη έρευνας. Και το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό.

Το διαδικτυακό Βικιλεξικό γράφει: 

λαμπίκος < μεσαιωνική ελληνική λαμπίκον < μεσαιωνική λατινική

 alembicum < αραβική الإِنْبِيق (al-ʾinbīq, δοχείο απόσταξης) < الأَنْبِيق (al-ʾanbīq) < αρχαία ελληνική ἄμβιξ (αντιδάνειο) και καταλήγει στην μετάφραση "αποστακτήρας".

Το ίδιο γράφει και το Λεξικό Μπαμπινιώτη 2005.

Τουτέστιν "κινητός λαμπίκος" ίσον "κινητός αποστακτήρας", εξ ου και ο εργάτης αριστερά στο σκίτσο της διαφήμισης, ντυμένος  με  την ανέκαθεν αμερικάνικη φόρμα εργασίας, ο οποίος τραβάει την συσκευή που έχει ρόδες! Δεν ξέρω αν μια τέτοια συσκευή χρησιμοποιήθηκε ποτέ στην Ελλάδα, πάντως η διαφημιζόμενη εταιρεία καταλήγει γράφοντας "Επιθυμούμεν να επισυνάψωμεν σχέσεις με τα κυριώτερα οινοπνευματοποιεία Ελλάδος και Ανατολής προς εισαγωγήν εκεί των τελείων ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΩΝ ΛΑΜΠΙΚΩΝ ΜΑΣ". Δεν ξέρω αν έγινε ποτέ τέτοια εισαγωγή.

Και πολύ μεγάλο γλωσσικό ενδιαφέρον έχει το άρθρο του Νίκου Σαραντάκου στο ιστολόγιό του "Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία" από 31.03.2016, όπου αποδεικνύει και την σχέση του λαμπίκου-αποστακτήρα με το επίρρημα "λαμπίκο" (πολύ καθαρό) και το ρήμα "λάμπω", που όλοι οι νεοέλληνες ευρύτατα χρησιμοποιούμε.

https://sarantakos.wordpress.com/2016/03/31/lambico/

Μεγαλώνω μαθαίνοντας ή 

γηράσκω αεί διδασκόμενος.