Φίλοι μου αγαπημένοι, γεια σας και χαρά σας! Ούτε κατάλαβα πώς πέρασε ολόκληρος ο Αύγουστος. Ολόκληρος! Μου λείψατε, μου έλειψε αυτό το βήμα έκφρασης, μου έλειψε η έκφραση των πολλών και ποικίλων και ετερογενών σκέψεων, που καθημερινά τριβελίζουν το μυαλό όλων μας, πιστεύω, σ’ αυτούς τους περίεργους καιρούς που μας έλαχε να ζούμε.
Ο δικός
μας Αύγουστος πέρασε με τρικυμίες και μπουνάτσες, με καταρρακτώδεις βροχές και
συμπαθητικές δροσιές, με όμορφα φεγγάρια, παγωμένες μπύρες (διότι καλοκαίρι
δίχως μπύρα δεν νοείται) και σχεδόν καθόλου τηλεόραση. Ήσυχα κι απλά «…με λιτρίδια
μαβιά και με ηλιοτρόπια» στις ακούραστες αμμουδιές του Αιγαίου.
Τις
γεμάτες με κόσμο πολλών εθνικοτήτων. Φαίνεται ότι η Ελλάδα είναι πράγματι ένας αγαπημένος προορισμός καλοκαιρινών διακοπών για πολλούς ανθρώπους, σε
όλη την υφήλιο (κάτω απ’ τον ήλιο) ανθρωπότητα. Και με την βοήθεια του
διαδικτύου οι προσβάσεις γίνονται ακόμη πιο εύκολες. Η προσβασιμότητα, πάλι, όχι
μόνο δεν βελτιώνεται, απεναντίας χειροτερεύει, καθώς τραπεζοκαθίσματα και
προχειρο-επισκευούλες τσάτρα-πάτρα ακυρώνουν κομμάτια σωστής, κατ’ αρχήν,
υποδομής. Είχαμε άτομο με σοβαρές κινητικές δυσκολίες μαζί μας και το ζούσαμε
καθημερινά. Γενικά, η συντήρηση των υποδομών πάσχει βαρέως. Θετικό
βήμα φέτος η κάθοδος και διέλευση των λεωφορείων της γραμμής από τον παραλιακό
δρόμο, με την βοήθεια ικανού αριθμού ανδρών και γυναικών «σεκιούριτι» που
αγωνίζονται τρέχοντας και σφυρίζοντας να κρατούν ελεύθερη εμποδίων και
παρκαρισμένων οχημάτων την διαδρομή. Μαζί και τον λεγόμενο «ποδηλατόδρομο».
Κι εκεί
που όλοι οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι κυβερνητικοί και μη παράγοντες
πανηγυρίζουν για την «επίτευξη των στόχων» στον τουρισμό, εμφανίζεται σε γνωστή
και μη εξαιρετέα εφημερίδα ένας άριστος φιλοκυβερνητικός κύριος καθηγητής στην
Οξφόρδη ο οποίος θρηνεί για την καταστροφή του «Ελληνικού Καλοκαιριού» στα
Ελληνικά Νησιά λόγω της επέλασης αλλοδαπών κεφαλαιούχων, που αγοράζουν γην και
ύδωρ, είτε αλμυρό (παραλίες ολόκληρες) είτε γλυκό (πηγές και ρέματα). Κι αν
ψάξει κανείς στα χρονικά των τελευταίων μηνών (ακόμη και στο διαδίκτυο) θα δει
ότι το ίδιο το Κράτος μας, στην λογική της απόλυτης
«αναπτυξιακής μανίας», με κατάλληλους Νόμους διευκολύνει με χίλιους τρόπους την
καταστροφή του Ελληνικού Περιβάλλοντος και την εκποίηση της Ελληνικής Γης.
Αφήστε πια τις νομοθεσίες για τα αυθαίρετα, εκείνο το έρμο το Κτηματολόγιο, που
δεν πρόκειται ποτέ να ολοκληρωθεί, κι εκείνους τους Δασικούς Χάρτες, που
αμφιβάλλω αν ξέρει κανείς για ποιον λόγο ακριβώς συντάχθηκαν. Κι ήρθε τώρα το
(ξε)πλήρωμα του χρόνου να χύνονται κροκοδείλια δάκρυα γιατί
θα χαθεί η δυνατότητα των Ελλήνων να απολαμβάνουν τα Ελληνικά Νησιά.
Γι’
αυτό λέω ότι είναι περίεργοι οι
καιροί. Κι ενώ οι κολλητοί «πάροχοι» (φτιάξαμε κι εδώ καινούργια ορολογία)
θησαυρίζουν ασύστολα, ο αρμόδιος Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης ανοιχτά και ξεδιάντροπα,
όπου σταθεί κι όπου βρεθεί (συνήθως στο «δικό του» ΣΚΑΪ…) μας συνιστά (άκουσον!
άκουσον!) να βρούμε τρόπους να
μειώσουμε την κατανάλωση ρεύματος στα σπίτια μας! Να βρούμε εμείς τρόπους, το καταλαβαίνουμε αυτό; Αυτός δεν μπορεί
να κάνει τίποτε για την συγκράτηση των τιμών, οι πέντε «πάροχοι»
(Βαρδινογιάννης-NRG, Μυτιληναίος-Protergia, ΓΕΚ Τέρνα-ΗΡΩΝ, J&P ;Aβαξ-VOLTERRA, Ελληνικά Πετρέλαια+Ιταλική EDISON-ELPEDISON) είναι
προφανές ότι τον έχουν δεμένο πισθάγκωνα και δεν τον αφήνουν να ανασάνει τον
φουκαρά...
Και η
ζωή συνεχίζεται. Με χάρτινα καλαμάκια πλέον για τον εσπρέσο φρέντο καφέ,
οικολογική αντιμετώπιση του πλανήτη μας, άσχετο αν από την άλλη πόρτα καταργούμε τις περιοχές Natura 2000, εμείς τα καλαμάκια τα έχουμε χάρτινα, ήτοι από ξύλο.
Μου έλεγε κυρία καφετζού (με την καλή την έννοια) ότι δεν πωλούνται πλέον εν
Ελλάδι πλαστικά καλαμάκια (να θυμηθώ να κρατήσω μερικά που βρίσκονται στο
σπίτι, ως αναμνηστικά) κι όποιος τα επιθυμεί διακαώς τα φέρνει από την
Βουλγαρία! Μια χαρά τρόπο βρήκαμε πάλι αλλά ανεξάρτητα από αυτό πρώτον τα
χάρτινα «μουλιάζουν» άμα μείνουν λίγο παραπάνω μέσα στον καφέ και δεύτερον να
δείτε που θα αρχίσουμε τώρα να ψάχνουμε από τι ξύλο είναι φτιαγμένο αυτό το
χαρτί, γιατί δεν μπορεί να βάζουμε ό,τι κι ό,τι στο στόμα μας – καινούργια
μπερδέματα φοβάμαι.
Ύστερα ήρθε και με βρήκε το φλεγόμενο βέλος ενός τέρατος, που κάποιοι ονόμασαν «κένταυρο» και κάποιοι τελείως… «κένταυρο χείρωνα». Ύστερα βρήκαν στο διαδίκτυο κάτι απίθανες χολυγουντιανές ζωγραφιές με τέρατα όμοια με αυτό που τοποθετήθηκε στον κυκλικό κόμβο της Γορίτσας και είπαν να! αυτός είναι. Πώς και γιατί ο Κένταυρος Χείρων πετούσε φλεγόμενα βέλη κανένας ημι-α-μαθής δεν κάθισε λίγο να σκεφτεί. Εγώ έκανα μια ανάρτηση στο φατσοβιβλίο και προσπάθησα να εξηγήσω ότι αυτό το βάρβαρο, χολυγουντιανής, επαναλαμβάνω, έμπνευσης, πράγμα δεν είναι σε καμία περίπτωση ο Κένταυρος Χείρων που ζούσε στο Πήλιο, ο δικός μας σοφός διδάσκαλος Κένταυρος. Και επειδή ξέρω ότι ισχύει το «Οὔ με πείσεις κἄν μὲ πείσῃς», ας κάνουν όποιοι/-ες θέλουν μισόν κόπο να χαζέψουν κείμενο και φωτογραφίες στην διεύθυνση
https://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/mythology/lexicon/metamorfoseis/page_271.html, είναι μια ιστοσελίδα
οπωσδήποτε πιο έγκυρη...
Και à propos, με γεια τον κόμβο. Χρήσιμος
κι αυτός στην καθημερινή λειτουργία, θα πάω προσωπικά να ελέγξω αν είναι
δύσκολος για τα λεωφορεία, όπως μου λένε, και θα τα ξαναπούμε. Πάντως τέτοια
εγκαίνια! Παρουσία (δοτική…) βουλευτού, κλήρου, λαού, τα πάντα όλα,
κορδέλες, ένας θρίαμβος, εντυπωσιάστηκα, ήταν πρωί και δεν θα φαίνονταν τα
βεγγαλικά, αλλιώς στο τσεπάκι τα έχουμε κι αυτά. Να χαίρεστε.
Διαβάζω
ότι και οι κάτοικοι της Κριθαριάς λένε ΟΧΙ στην εγκατάσταση του σταθμού LNG. Εύγε! Όλοι πρέπει να πούμε ΟΧΙ,
πουθενά μέσα στον Παγασητικό.
Είναι
πολλά μαζεμένα, πλημμυρικά φαινόμενα και άλλα, θα μπούμε σε ρυθμό. Γεια σας.
Στην
φωτογραφία «Ο κένταυρος Χείρων και ο Αχιλλέας». Barry
James, 1772, λάδι σε μουσαμά, Yale Centre for British Art.
(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 31.08.2022, αρ.φύλλου 3762)
