κυκλο-φ-οριακα 961, 20 Φεβρουαρίου 2019

το Τριώδιον βιβλίο

Τελειώνει σιγά-σιγά και ο δεύτερος μήνας του ενεστώτος έτους (για να μην ξεχνάμε και τα ελληνικά μας). Στενοχωριέται πολύ ο άλλος διότι «επιτρέψαμε» στους κατοίκους της Βόρειας Μακεδονίας να ομιλούν την μακεδονική γλώσσα (λες κι αν δεν την «επιτρέπαμε» οι Έλληνες οι άλλοι θα επέλεγαν την κινεζικήν ως επίσημη γλώσσα τους). Και ερωτώ: υπάρχει λαός, πληθυσμός, ομάδα εντός του Ελλαδικού χώρου που ομιλεί την μακεδονική γλώσσα, από την ομάδα των νοτιοσλαβικών γλωσσών; Αν υπάρχει να το μάθω και να συμμεριστώ την μεγάλη στενοχώρια – εκτός και αν οι Θεσσαλλλονικιοί, οι Σερραίοι ή οι Κοζανίτες μιλούν τέτοια κι όχι Ελληνικά και δεν το ‘χω πάρει χαμπάρι.

Αχ! Βάσανα που ‘χει η αγάπη! Έφυγε κι ο Μιχάλης Πόρναλης, οδοντίατρος, μουσικός-ψυχή της «μπάντας του κόκκινου κρασιού» (red wine band), φωτογράφος απ’ τους καλύτερους, αναζητείστε τις καρτ-ποστάλ με αποτυπωμένη κάθε γωνιά της Μαγνησίας, αποκτήστε τα βιβλία του. Ένα χαμογελαστό παιδί με αγάπη για τη ζωή – φτωχότεροι γινήκαμε.

Και οι επιθέσεις στην νοημοσύνη μας συνεχίζονται. Μετά την «ήπια κυκλοφορία» στην οδό Καραμπατζάκη, τώρα «η πρώτη διαδρομή ΑμεΑ που κατασκευάζεται στο Βόλο». Είδα το αρχικό δρώμενο με σχεδόν σύσσωμη τη Δημοτική Αρχή στην οδό Ιωλκού, διάβασα την ανακοίνωση που μοιράστηκε στους καταστηματάρχες, είπα, ο άνθρωπος, «κάτι καλό πάει να γίνει, για να δούμε». Ύστερα άφησα να περάσει ένα διάστημα, να γίνει ένα κομμάτι έργου, έτσι κι έγινε. Και τι διαπιστώνω; Ότι «η πρώτη διαδρομή ΑμεΑ που κατασκευάζεται στο Βόλο» είναι ακριβές αντίγραφο των πεζοδρομίων Δημητριάδος και Ιάσονος, με τις κόκκινες πλάκες, την κίτρινη ειδική λωρίδα καθοδήγησης τυφλών και τις ράμπες, που σημαίνονται με τις επίσης ειδικές κίτρινες φολιδωτές πλάκες (με τα «μπιμπίκια»). Ένα έργο που βοηθάει πολύ τους τυφλούς, είναι αλήθεια, αλλά που δεν είναι ΤΟ καινοτόμο έργο «την ώρα που σε όλες τις σύγχρονες ευρωπαϊκές πόλεις υπάρχει διαδρομή για άτομα με ειδικές ανάγκες». Τον Δεκέμβριο 2004 στα κυκλο-φ-οριακα 490 γράφαμε ότι «Ολοκληρώθηκαν, σχεδόν, η λωρίδα καθοδήγησης και οι ειδικές ράμπες για τα άτομα με προβλήματα όρασης, στα πεζοδρόμια της Δημητριάδος (αυτές οι κίτρινες πλάκες με τις κατά μήκος αυλακώσεις, που κάποιοι, στην αρχή, τις πέρασαν για ποδηλατόδρομο (!!) και οι άλλες, επίσης κίτρινες, με τα μπιμπίκια, στις ράμπες)» (επί Δημαρχίας Μήτρου). Επαναλαμβάνω, Δεκέμβριος 2004, στα αρχεία της Τεχνικής Υπηρεσίας οπωσδήποτε το έργο με την διαπλάτυνση και ανακατασκευή των πεζοδρομίων Δημητριάδος-Ιάσονος υπάρχει, αλλά και τα ίδια τα στελέχη της Δημοτικής Αρχής που ζούσαν τότε στον Βόλο δεν είναι δυνατόν να μην ξέρουν ότι αυτό που γίνεται στην οδό Ιωλκού είναι μια απλή επανάληψη μιας από 15ετίας υπάρχουσας κατασκευής. Η οποία κατασκευή, πέραν όλων των άλλων, είναι και υποχρεωτική με βάση το ΦΕΚ Β 2621 του 2009, όπου περιλαμβάνεται η Υπουργική Απόφαση ΥΠΕΚΑ αρ. 52907 με αντικείμενο «Ειδικές ρυθμίσεις για την εξυπηρέτηση ατόμων με αναπηρία σε κοινόχρηστους χώρους των οικισμών που προορίζονται για την κυκλοφορία πεζών» στην οποία απόφαση προδιαγράφεται ακριβώς και το είδος των κίτρινων πλακών που θα χρησιμοποιηθεί.

Έτσι που λέτε, συμπολίτες, έτσι μετατρέπονται τα φύκια σε μεταξωτές κορδέλες και σου λέει ο άλλος «ΕΡΓΟ». Βεβαίως είναι έργο η αντικατάσταση πλακών στα πεζοδρόμια – και μακάρι να γίνει σε όλη την πόλη – αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι ένα «μοναδικό», «πρωτοποριακό» και δεν ξέρω ‘γω τι άλλο κατόρθωμα. Με τα πεζοδρόμια παλεύουν και θα παλεύουν διαχρονικά όλες οι Δημοτικές Αρχές απανταχού της γης.

Αν χρειαστεί θα επανέλθουμε, είδαμε και την κατασκευή στην πρόσβαση της οδού Τάκη Οικονομάκη με τις ήδη κατεστραμμένες πλάκες, εδώ θα είμαστε.

Άνοιξε και το Τριώδιο, το βιβλίο της Εκκλησίας που περιλαμβάνει τις καθημερινές ακολουθίες από τώρα μέχρι τον Εσπερινό του Μεγάλου Σαββάτου. Ανάμεσα είναι και οι Αποκριές. Γεια σας.

Την φωτογραφία την δανείστηκα από τον καλό φίλο Γιώργο Κοτσμανίδη.

κυκλο-φ-οριακα 960, 13 Φεβρουαρίου 2019

οδός Καραμπατζάκη, 2012

Καλημέρα αγαπητοί μου συν-πολίτες. Δεν ξέρω για σας (και εύχομαι να μην…) αλλά εμείς είχαμε μια δύσκολη αρχική εβδομάδα του Φλεβάρη, που δεν επέτρεψε την μεταξύ μας επικοινωνία – μέχρι παραπροχθές Κυριακή, που ο Άγιος Χαραλάμπης, βοήθειά μας, μάς ξαναέφερε κοντά και σας ευχαριστώ όλες και όλους.

Και σ’ αυτό το μεταξύ να συμβαίνουν πράματα και θάματα στην πόλη, στη χώρα στον κόσμο. Τρέλα στη Βενεζουέλα, 13 εβδομάδες κίτρινα γιλέκα στην Γαλλία, απίστευτες εκφράσεις πεζοδρομίου στην Ελληνική Βουλή, ακόμη πιο απίστευτες ανακοινώσεις κομματικών και εκλογικών σχηματισμών στην πόλη, έχασε και ο Ολυμπιακός από τον ΠΑΟΚ, άστα να πάνε, τίποτε όρθιο δεν έχει μείνει.

Όσον αφορά το Πανεπιστήμιο και την θετική επίδρασή του στον Βόλο απάντησε εύστοχα και τεκμηριωμένα ο Καθηγητής και Πρόεδρος του Τμήματος Οικονομικών Σπουδών και πρώην Αντιπρύτανης κ. Μιχάλης Ζουμπουλάκης, το κείμενο υπάρχει στο e-thessalia, στην κατηγορία Άρθρα. Διαβάστε το εσείς γιατί κανένας άλλος από τους ανησυχούντες μπας και γίνει «πανεπιστημιούπολη» ο Βόλος δεν πρόκειται να το διαβάσει – σιγά-σιγά αντιλαμβανόμαστε με τι «επιχειρήματα» θα πάμε στην προεκλογική εκστρατεία.

Πάμε στο θέμα της οδού Καραμπατζάκη, που κάποιοι έχουν κάνει σκοπό της ζωής τους να την καταστρέψουν. Πριν από 30 χρόνια, τότε που οι Έλληνες δεν ήξεραν περί τίνος πρόκειται, εγώ ο γερμανοσπουδαγμένος μίλαγα κι έγραφα και προσπαθούσα να εξηγήσω τι εννοούμε ως Ήπια Κυκλοφορία. Και «τρελαίνομαι» πραγματικά όταν 30 χρόνια μετά έρχεται τώρα ένας Δήμος, ένας συνάδελφος Πολιτικός Μηχανικός που εγώ ονόμασα «συγκοινωνιολόγο», κι ένας Καθηγητής Πανεπιστημίου, και ονομάζουν «ήπιας κυκλοφορίας» έναν μονόδρομο-ευθεία ατελείωτη από Περιφερειακό μέχρι Φιλαδελφείας κι ακόμα παραπέρα.

Έγραφα εγώ, και κάποιοι άνθρωποι, ευτυχώς, καταλάβαιναν τότε και υλοποιούσαν, στις αρχές της δεκαετίας του ’90:

«Ως ορισμό της Περιοχής Ήπιας Κυκλοφορίας μπορούμε να δώσουμε:

Είναι περιοχή κατοικίας κυρίως, μέσα στην πόλη, όπου έχουν γίνει ειδικές διαμορφώσεις που περιορίζουν σημαντικά την κυκλοφορία αυτοκινήτων χωρίς να την απαγορεύουν εντελώς και επιτρέπουν αφ' ενός την στάθμευση και αφ' ετέρου την χρήση όλων των ελεύθερων χώρων και από πεζούς και από ποδηλάτες, χωρίς απαραίτητα ειδικές λωρίδες. Τα τρία "δόγματα" των Περιοχών Ήπιας Κυκλοφορίας είναι: 1. λιγότερος κυκλοφοριακός φόρτος, 2. όσο το δυνατόν πιο χαμηλή ταχύτητα, 3. άριστη οπτική επαφή». Τα ίδια δίδασκα και στους Μηχανικούς Χωροταξίας Πολεοδομίας & Περιφερειακής Ανάπτυξης από το 2000 ως το 2010.

Πριν έναν χρόνο, στις 14 Ιανουαρίου 2018 ο Κύριος Καθηγητής έδωσε συνέντευξη στην Κυρία Ελένη Χάνου:

«ΕΧ -Από το βήμα των εγκαινίων του πρώτου κυκλικού κόμβου αναφερθήκατε στη μελέτη βιώσιμης κινητικότητας για τον Βόλο. Τι αλλαγές πρέπει να περιμένουμε στην πόλη; 

Θα πρέπει να περιμένετε σημαντικές ανατρεπτικές προτάσεις, που σαν κεντρική ιδέα θα έχουν «Να δώσουμε πίσω τον δημόσιο χώρο που κλέψαμε από τους πεζούς, τους ποδηλάτες, τους ευάλωτους χρήστες, τη δημόσια συγκοινωνία, και τον παραδώσαμε ανενδοίαστα στα ΙΧ αυτοκίνητα».

Επειδή η βιώσιμη αστική κινητικότητα δεν επιβάλλεται αλλά προκύπτει από ευρύτατες διαβουλεύσεις και συναινέσεις, οι πολίτες του Βόλου θα πρέπει να αποφασίσουν αν θέλουν να ζουν σε μια πόλη ανθρώπινη (σαν αυτές που βλέπουμε στο εξωτερικό και ζηλεύουμε) ή στην πόλη με την απάνθρωπη λειτουργία που έχει σήμερα.» 

Ωραία λόγια ν’ αγαπιόμαστε, δηλαδή, σανό για προβατάκια. Και το τι έχουμε να περιμένουμε φάνηκε ξεκάθαρα έναν χρόνο μετά, τώρα, με μια φαρδιά-πλατιά υπογραφή για την καταστροφή ενός έργου που έχει ήδη κάνει «την πόλη ανθρώπινη (σαν αυτές που βλέπουμε στο εξωτερικό και ζηλεύουμε)» και που, πλέον, μας επιστρέφει «στην πόλη με την απάνθρωπη λειτουργία που έχει σήμερα». Προς δόξαν του αυτοκινήτου και της ιδεοληψίας των «μαζών».

Θλίβομαι, θλίβομαι βαθύτατα. Και σταματώ εδώ γιατί αν συνεχίσω… Γεια σας.

Η φωτογραφία της οδού Καραμπατζάκη είναι από παρουσίαση που έκανα ως υπάλληλος της Διεύθυνσης Βιώσιμης Κινητικότητας του Δήμου Βόλου στις 14 Δεκεμβρίου 2012 με θέμα «Δρόμοι και Περιοχές Ήπιας Κυκλοφορίας. Θεωρία και Πράξη στον Βόλο», στο πλαίσιο του 1^ου Συνεδρίου Βιώσιμης Αστικής Κινητικότητας.