κυκλο-φ-οριακα 1208, 18 Σεπτεμβρίου 2024

Καλημέρα συμπολίτες. Τι πάθαμε, τι πάθαμε! Πώς θα πορευτούμε τώρα χωρίς Κώστα και χωρίς Απόστολο στα μεγάλα πεπρωμένα της πόλεως ταύτης; Με τον Απόστολο καλά, το κατάλαβα, κακό παιδί, ανυπάκουο, πήγε με τον αντίπαλο στο Επιμελητήριο, έπρεπε να τιμωρηθεί, αν και ανήκει, κατά τα λοιπά, στο ίδιο βουλευτικό στρατόπεδο. Για τον Κώστα όμως αυτό με την Ζάμπια σαν δικαιολογία ακούγεται. Διότι η ιστορία του μύλου στην Ζάμπια έχει αρχίσει εδώ και δυο-τρία χρόνια, είναι αληθές ότι απεβίωσε ο συνεργάτης-συνεταίρος και είναι επίσης αληθές ότι ο καλός επιχειρηματίας πηγαινοέρχεται πολύ συχνά στην αφρικανική χώρα. Τρίτο αληθές είναι ότι ως Δημοτικός Σύμβουλος δεν είχε καμία απασχόληση πέραν της μετά μουσικής συμμετοχής σε κάποια μεσημβρινά Δημοτικά Συμβούλια. Άρα; Άρα, η λογική κατευθύνει σε δύο τινά: ή βαρέθηκε ή διαφώνησε, άλλωστε ό,τι ζημιά ήταν να κάνει στην πόλη την έκανε, και οι επιχειρήσεις πάντοτε προηγούνταν της δόξας…

Εμείς, τα γνωστά! Βόλτες στο Πήλιο με τα μάτια ανοιχτά, βουτιές στο δροσερό και πεντακάθαρο Αιγαίο, παρεμπιπτόντως χθες «φύσηξε βοριάς, μαΐστρος, τραμουντάνα», καθάρισε λαμπίκο την ατμόσφαιρα κι απέναντι πρόβαλε μεγαλοπρεπής και αστραφτερός ο Άθως, λίγο ακόμα και θα βλέπαμε αρσανάδες και μονές, Δοχειάριο, Ξενοφώντα, Παντελεήμονα, μια εξαιρετική διαύγεια, που κράτησε μέχρι αργά το μεσημέρι – πρώτη φορά πέτυχα τόση διάρκεια! Κι αριστερά του Άθω σχεδόν ολόκληρη η Χαλκιδική, μέχρι τον Χορτιάτη. Κι όλα αυτά χάρη στον βοριά που τ’ αρνάκια παγώνει, για να θυμηθούμε και τον «ποιητή του πατρικού πόνου» Γεώργιο Ζαλοκώστα (1805-1858).

Στην διαδρομή, στον δρόμο Χάνια-Κισσός, έργο εκτελεί η Περιφέρεια, προσπαθώντας να επαναφέρει σε καλή λειτουργία (καλύτερη από το παρελθόν, ελπίζουμε…) τα τοιχία αντιστήριξης των πρανών. Ο δρόμος δόθηκε στην κυκλοφορία τον Ιούνιο 2009 και τα κυκλο-φ-οριακά 617 στις 19.06.2009 έγραψαν «Δόθηκε στην κυκλοφορία ο καινούργιος δρόμος Χάνια-Κισσός. Για να τον βρείτε πρέπει να ανεβείτε προς τις Αγριόλευκες και λίγο παραπάνω, αριστερά, ξεκινάει αυτός ο πραγματικά χρήσιμος δρόμος, που συντομεύει την διαδρομή κατά 10 περίπου χιλιόμετρα και κατά 15-20 λεπτά, πάλι περίπου. Το Ανατολικό Πήλιο έρχεται πιο κοντά στην πόλη» και εγκαινιάστηκε επισήμως τον Αύγουστο του ίδιο χρόνου. Στις 30.09.2015, μόλις έξι χρόνια μετά, τα κυκλο-φ-οριακά 823 καταγράφουν ότι «…κάποια τοιχία αντιστήριξης στον επαρχιακό δρόμο Χάνια-Κισσός κινδυνεύουν με κατάρρευση.». Μετά από ακόμη έξι χρόνια, στις 30.09.2021 τα κυκλο-φ-οριακά 1056 επισημαίνουν «…την συνεχιζόμενη καταστροφή των τοιχίων αντιστήριξης στον δρόμο Χάνια-Κισσός, ένα θέμα που είναι γνωστό στην Περιφέρεια αλλά δεν βλέπουμε να εξευρίσκεται το προς αποκατάστασιν απαιτούμενον κονδύλιον.» Τελικώς φτάσαμε στο φθινόπωρο του 2024 και μακάρι να κατασκευαστεί ένα σωστό έργο αυτή τη φορά, διότι ό,τι και να λέμε συμπολίτες, κι όσο και να φταίνε τα νερά του Πηλίου, αυτό που έγινε το 2009 όμορφο ήτανε, σωστό δεν ήτανε και το γιατί δεν το ξέρω.

Παρακολουθήσαμε αρκετά Ολυμπιακούς και Παραολυμπιακούς Αγώνες, χαρήκαμε με τα Ελληνικά μετάλλια και τις επιδόσεις, έχουμε τρεις παρατηρήσεις γενικής φύσεως: α) όλοι οι αθλητικοί χώροι πλέον ονομάζονται «αρένα». Δεν υπάρχουν κολυμβητήρια, γυμναστήρια, παλαίστρες, γήπεδα μπάσκετ, γήπεδα ποδοσφαίρου, τα πάντα είναι «αρένα» β) όλοι οι νικητές και όλες οι νικήτριες «αποθεώνονται». Έχει καταργηθεί από την ορολογία όλων ανεξαιρέτως των σχολιαστών το ρήμα «χειροκροτώ» και έχει συλλήβδην αντικατασταθεί από το ρήμα «αποθεώνω», το οποίο, αν δεν απατώμαι, δηλώνει κάτι διαφορετικό από το «χειροκροτώ», αλλά ποιος νοιάζεται; και γ) το και σημαντικότερο: η Ελλάδα δεν έχει καταφέρει να επιβάλει την ονομασία Hellas αντί του Greece (δεν ξέρω καν αν έχει προσπαθήσει…). Αφού στο τυπικό των Αγώνων στην Ελλάδα αναγνωρίζεται ένας ξεχωριστός και σημαντικός ρόλος, πιστεύω ότι το όνομα Hellas και το επίθετο Hellenic πρέπει οριστικά να αντικαταστήσουν τα γραίκικα Greece και Greek – Hellenic Flag, Hellenic Anthem, Hellenic Athletes…

Περί «εξορθολογισμού» της εκπαίδευσης των ελληνοπαίδων γράφαμε την προηγούμενη φορά. Έντεκα (αριθμητικώς 11) αλλαγές ανακοίνωσε ο λαμπρός υπουργός, οι οποίες απλώς θα προετοιμάζουν τις επόμενες «πολύ σημαντικές» του επομένου έτους! Ησυχία δεν έχουν. Κι αυτές οι 11 αλλαγές ήρθαν μετά τις 45 εξαγγελίες του πρωθυπουργού, κάτι τρέχει με τα νούμερα τελευταία.

Γράφαμε επίσης περί πεζών, ΑμεΑ και εμποδιζόμενων ατόμων γενικά. Και την επόμενη μέρα πήγα με φίλους κοντά στον Ιερό Ναό Αγίου Κωνσταντίνου, αυτό το κόσμημα της πόλης μας, έργο του Αρχιτέκτονα Αριστοτέλη Ζάχου από την δεκαετία του ’30. Υπήρχε κάποια λειτουργία, τελείωσε, οι πιστοί εξήλθαν και πήραν, στην πλειονότητά τους, κατεύθυνση προς ανατολάς, προς την οδό Καραϊσκάκη. Εκεί συνάντησαν το πεζοδρόμιο. Αυτό το πεζοδρόμιο, που βρίσκεται εκεί μπορεί κι από την ίδια δεκαετία, με τα μαρμάρινα κράσπεδα ύψους 25-30 εκατοστών. Παρακολούθησα σκηνές απαράδεκτες για τα χρόνια που ζούμε, ηλικιωμένοι άνθρωποι με ή χωρίς μπαστουνάκι αλλά οπωσδήποτε με ταλαιπωρημένες και πονεμένες αρθρώσεις να προσπαθούν αλληλοβασταζόμενοι και αλληλοϋποστηριζόμενοι να υπερβούν το ύψος αυτού του πεζοδρομίου. Μία ανεβαίνοντας και μία κατεβαίνοντας, όπου υπάρχει και ο κίνδυνος της κουτρουβάλας. Αισθάνθηκα άσχημα, ειλικρινά το λέω, που τόσα χρόνια σ’ αυτή την περιοχή κινούμαι, εδώ έχω μεγαλώσει, κι αυτό το πρόβλημα δεν το είχα εντοπίσει. Θεωρώ ότι κάτι πρέπει να γίνει. Και επειδή πραγματικά δεν ξέρω τίνος αρμοδιότητα είναι το συγκεκριμένο πεζοδρόμιο (Οργανισμός Λιμένος ή Δήμος;) παρακαλώ τους ανθρώπους της εκκλησίας, που ξέρω πόσο πολύ ενδιαφέρονται, να ενδιαφερθούν και γι’ αυτό το θέμα. Κι αν χρειαστεί η καθ’ οιονδήποτε τρόπο βοήθειά μου δηλώνω παρών και έτοιμος όπως πάντα, ως Επιστήμων και ως Πρόσκοπος.

Υμέτερος δια παντός, σας αγαπώ, γεια σας.

Στην ιστορική 20χρονη φωτογραφία η Ομάδα στελεχών του Πανθεσσαλικού Σταδίου, 11.08.2004. 

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 18.09.2024, αρ.φύλλου 4248)

κυκλο-φ-οριακα 1201, 3 Ιουλίου 2024

 

«… Ο Ιούλιος με φωτεινό πουκάμισο και ο Αύγουστος ο πέτρινος…», το καλοκαίρι του Ελύτη, κι όχι μόνο στους «Ναούς στο σχήμα τ’ ουρανού», ούτε μόνο στο «Άξιον Εστί», αλλά σε ολόκληρο το έργο του το καλοκαιρινό φως της απανταχού Ελλάδας κυριαρχεί, καταυγάζει τα πάντα. Να το χαιρόμαστε, να το απολαμβάνουμε αυτό το φως, να μην το γρουσουζεύουμε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και, κυρίως, να μην το μουτζουρώνουμε, να μην το θολώνουμε με τις διάφορες «χρήσιμες» εκπομπές των αερίων του θερμοκηπίου.

Να μην το γρουσουζεύουμε, λέω, διότι ακριβώς πριν τρεις ημέρες, στην όχι και τόσο μακρινή Ελβετία, μετά από διαρκείς βροχές συνέβη σοβαρή κατολίσθηση και κόπηκε ο δρόμος πρόσβασης προς ένα χωριό στο οποίο παρεπιδημούσε για ένα διεθνές μεταπτυχιακό στην παιδο-ψυχιατρική η κόρη μου, και ενώ το πρόγραμμα είχε τελειώσει τα παιδιά ήταν αδύνατον να φτάσουν στο αεροδρόμιο για να πετάξουν στις πατρίδες τους.

Αυτά για το φως. Για την θάλασσα όλα καλά, 12 γαλάζιες σημαίες πήρε φέτος ο Δήμος Βόλου, αν δεν απατώμαι κανένας άλλος Δήμος της χερσαίας Μαγνησίας δεν πήρε (δεν ζήτησε να πάρει, για την ακρίβεια) γαλάζιες σημαίες. 15 πήρε η Σκιάθος και 2 η Σκόπελος. Όλες οι μοναδικής ομορφιάς παραλίες του Ανατολικού Πηλίου στο Αιγαίο δεν έχουν σημαία, αυτό κάτι σημαίνει. Έχουν, όμως, οι περισσότερες, ευτυχώς, ναυαγοσώστη, διότι το Αιγαίο όταν έχει τα νεύρα του δεν αστειεύεται. Η στήλη, όπως κάθε χρόνο, θα κάνει κι αυτή τις διακοπές της (ένας φίλος λέει ότι διακοπές κάνουν οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι δεν είναι εργαζόμενοι…) και ίσως να υπάρξει κάποια αρρυθμία, μη προς κακοφανισμόν σας, από Σεπτέμβρη θα επανέλθουμε σε πλήρεις ρυθμούς.

Τις προάλλες περπατήσαμε για μία ακόμη φορά από το Πνευματικό Κέντρο, Γαζή-Κ.Καρτάλη μέχρι την οδό Φιλίππου Ιωάννου. Από το πεζοδρόμιο, που μου έλεγε κι η μανούλα μου. Από το πεζοδρόμιο, μια τραγική κατάσταση, μια περιπέτεια. Με εξαίρεση τρία-τέσσερα καινούργια σχετικά, καλοφτιαγμένα τμήματα, όλα τα υπόλοιπα βρίσκονται σε άθλια κατάσταση, φωτογραφίες υπάρχουν, αν δεν πιστεύετε μια βόλτα θα σας πείσει. Και φυσικά η οδός Γαζή δεν είναι η μόνη. Άθλια είναι όλα τα πεζοδρόμια της πόλης, εκτός από τα κεντρικά, τα οποία κατασκευάζει και επισκευάζει με δικά του κονδύλια ο οικείος Δήμος. Και προβλέπει ο Κτιριοδομικός Κανονισμός (Απόφαση ΥΠΕΝ/ΔΑΟΚΑ/66006/2360, ΦΕΚ Β’ 3985/22-06-2023) που επικαιροποιεί τον παλαιότερο από το ΦΕΚ Δ’ 59/03-02-1989 στο άρθρο 23, παρ. 2.4 ότι «Η κατασκευή, ανακατασκευή ή επισκευή των πεζοδρομίων, μπορεί να γίνεται από τον οικείο Ο.Τ.Α. σε βάρος και για λογαριασμό είτε των ιδιοκτητών των παρόδιων ακινήτων είτε φορέων εκτέλεσης έργων εφόσον αυτά δεν έχουν κατασκευασθεί ή επισκευασθεί ακόμα ή δεν έχουν τηρηθεί οι προδιαγραφές που ισχύουν για την κατασκευή ή επισκευή τους.» Αυτό είναι ένα επίσης σοβαρό θέμα άνισης μεταχείρισης μεταξύ των πολιτών, έχω ξαναγράψει γι’ αυτό, τυχαίο παράδειγμα Δημητριάδος-Γαμβέτα. Διότι ο ίδιος Κτιριοδομικός Κανονισμός σαφέστατα στην παράγραφο 2.1 του ίδιου άρθρου 23 προβλέπει ότι «Υπόχρεοι για την κατασκευή, και συντήρηση των πεζοδρομίων και των τεχνικών έργων που τα αποτελούν (κράσπεδα, ρείθρα, υπόστρωμα και επίστρωση ή επικάλυψη) είναι οι ιδιοκτήτες των παρόδιων ακινήτων μπροστά στα οποία βρίσκονται.» Είναι σαφές αυτό; Υπεύθυνοι για τα χάλια των πεζοδρομίων, κατά τον Νόμο, είμαστε εμείς, συμπολίτες, όσο κι αν πιθανώς σας ακούγεται τρελό κάτι τέτοιο. Είμαστε εμείς, οι παρόδιοι ιδιοκτήτες, που δεν φροντίζουμε για την καλή λειτουργία των πεζοδρομίων που βρίσκονται μπροστά στο σπίτι μας – εσείς προσωπικά, φυσικά, εξαιρείσθε...

Ναι (έτοιμη την έχετε την δικαιολογία, το ξέρω…) αλλά υπάρχουν τα κλειστά σπίτια, τα άχτιστα οικόπεδα. Βεβαίως. Γι’ αυτό ο καλός Κτιριοδομικός Κανονισμός (ένας καλός, γενικά, Νόμος, αποδεκτός από τους Μηχανικούς) προβλέπει την παράγραφο 2.4 που σας έγραψα παραπάνω και πρώτη-πρώτη. Δεν υπάρχει ακίνητο μέσα στην πόλη που δεν έχει ιδιοκτήτη. Πάρα πολύ απλά, λοιπόν, ο Δήμος μπορεί να φτιάξει το πεζοδρόμιο και να στείλει μέσω Εφορίας τον λογαριασμό στον ιδιοκτήτη. Αντί γι’ αυτό ο Δήμος επιλέγει να κάνει έργο βιτρίνας στο κέντρο της πόλης, φυσικά χωρίς να χρεώνει τους παρόδιους ιδιοκτήτες καταστημάτων και κατοικιών π.χ. στην οδό Δημητριάδος και απαιτεί από τους πολίτες της γωνιακής πολυκατοικίας που έχουν την ατυχία να έχουν είσοδο π.χ. από την οδό Γαμβέτα μόνοι τους να φτιάξουν το «δικό τους» πεζοδρόμιο. Θεωρώ ότι αυτό είναι καθαρή αδικία, για την οποία, φυσικά, ουδείς ενδιαφέρεται, ούτε οι ίδιοι οι αδικημένοι πολίτες, οι οποίοι τα αγνοούν όλα αυτά και απλώς βρίζουν δεξιά κι αριστερά ελληνικώς και αδιακρίτως τους ανευθυνοϋπεύθυνους. Και, κλείνοντας, θεωρώ επίσης ότι είναι υποχρέωση του Δήμου να συντηρεί όλα τα πεζοδρόμια της πόλης χρεώνοντας αντίστοιχα τους παρανομούντες παρόδιους ιδιοκτήτες. Για να μπορούμε όλοι άπαντες, συμπεριλαμβανομένων των εμποδιζόμενων ατόμων και των Ατόμων με Αναπηρία, να περπατάμε σε ασφαλή πεζοδρόμια. Αμήν.

Έτσι κι όχι αλλιώς έχουν τα πράγματα, συμπολίτες και συμπολίτισσες. Είναι κι άλλα που θέλω να σας πω, την άλλη φορά. Συλλυπητήρια στην οικογένεια του Βασίλη Κοντορίζου και σ’ ολόκληρη την Πορταριά. Συνέπεσε ο θάνατος με το γαστρονομικό φεστιβάλ και ελπίζω να τον μνημόνευσαν οι σύγχρονοι αναλόγως. Σας αγαπώ μετ’ επιτάσεως, γεια σας.

Στην φωτογραφία οι παραλίες του Αιγαίου μας περιμένουνε.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα) την Τετάρτη 03.07.2024, αρ.φύλλου 4203)

κυκλο-φ-οριακα 1130, 14 Δεκεμβρίου 2022

 

Καλημέρα στα μισά του Δεκέμβρη απανταχού αναγνώστες. Με την ευκαιρία, αυτό το κείμενο είναι καθαρά μία απανταχούσα! Αυτή ακριβώς είναι η προέλευση αυτής της λέξης, που ξεκίνησε να υπάρχει ως όρος από τις πατριαρχικές εγκυκλίους, οι οποίες απευθύνονταν (ίσως να απευθύνονται και τώρα, δεν ξέρω) στους «απανταχού ορθοδόξους» – εγώ απέκτησα μέσα στην πανδημία, μεταξύ άλλων, κι ένα βιβλίο με τίτλο «Η μαύρη βίβλος του 1821» όπου καταγράφονται διάφορες τέτοιες απανταχούσες του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, αντίθετες με τις επαναστατικές κινήσεις των Ελλήνων, μια πολύ πονεμένη ιστορία που παραμένει γενικώς στο σκοτάδι, όπως και πολλές άλλες. Ίσως γι’ αυτόν τον λόγο στην συνέχεια του Έθνους μας και της Γλώσσας μας (στοιχεία ύπαρξής μας άρρηκτα συνδεδεμένα) αυτή η λέξη να απέκτησε την αρνητική σημασία που έχει σήμερα («μου ήρθε η απανταχούσα για το ρεύμα…»).

Αλλά λέγοντας για ρεύμα και γενικώς ενέργεια, διαπιστώνουμε ότι ο καλός Θεός σαφέστατα είναι με το μέρος μας, αφού μέχρι τώρα πραγματική ανάγκη για διαρκή θέρμανση δεν υπάρχει. Άντε λίγο το βραδάκι, έτσι για να «σπάσει» λίγο η υγρασία, οι θερμοκρασίες γενικά παραμένουν υψηλές στα μέρη μας. Οι μετεωρολόγοι λένε ότι το φαινόμενο δεν είναι πρωτοφανές, έχει συμβεί κι άλλες χρονιές να έχουμε ζεστόν Δεκέμβρη.

Πρωτοφανές προφανώς είναι αυτό που συμβαίνει εδώ και περίπου μια εβδομάδα στις Βρυξέλλες, την πρωτεύουσα της Ευρώπης. Οικονομικό σκάνδαλο, με πρωταγωνίστρια Ελληνίδα Ευρωβουλευτή! Έρευνα, σύλληψη, (προ)φυλάκιση – τσακ-μπαμ! Γιούργια, λοιπόν, όλοι οι ντόπιοι άσχετοι και οι σχετικοί, εκστασιασμένοι μπροστά στον τρόπο δράσης των βελγικών αρχών. Από κοντά και ο αφεντικός Εισαγγελέας της αρχής για την καταπολέμηση βρώμικου χρήματος αστραπιαία να δεσμεύσει τα περιουσιακά στοιχεία της Ευρωβουλευτού και των συγγενών της. Φυσικά καμία δίκη δεν έχει γίνει ακόμη, μόνο βαριές κατηγορίες υπάρχουν εκεί. Εδώ σ’ εμάς; Άκουσε κανείς τίποτε περί «σκανδάλου Novartis»; Έγινε τίποτε, καμιά προφυλάκιση, καμιά δέσμευση, οτιδήποτε, θυμάται κανείς πώς λειτούργησαν οι ελληνικές αρχές και εξουσίες – ναι, αυτοί οι ίδιοι, που σήμερα εκστασιάζονται, επειδή τους βολεύει, με την αντίδραση των Βέλγων, πώς αντέδρασαν ως Έλληνες;

Δύσκολα πράγματα, συνάνθρωποι. Κι άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε. Μη χαλάμε και την εορταστική ατμόσφαιρα…

Και μέσα στην εορταστική ατμόσφαιρα στην πόλη μας ανακατασκευάζονται πεζοδρόμια σε κεντρικούς δρόμους. Πολύ ωραία. Λεφτά υπάρχουν, ο Kostas Agorastos και η Αθήνα να ‘ναι καλά, εκλογές έρχονται, λεφτά υπάρχουν. Αλλά εδώ δημιουργείται ένα (ακόμη…) θέμα ανισονομίας σε τούτη τη χώρα μεταξύ των πολιτών που έχουν τις ιδιοκτησίες τους σε κεντρικούς δρόμους και των άλλων που τις έχουν σε δευτερεύοντες. Όταν γίνονταν με τον ίδιο τρόπο τα πεζοδρόμια της οδού Δημητριάδος (ο Δήμος είναι πάντα ο Δήμος) είχα θέση το θέμα της άνισης μεταχείρισης των ιδιοκτητών πολυκατοικίας με είσοδο επί της οδού Γαμβέτα (ως παράδειγμα) σε σχέση με την όμορη πολυκατοικία που έχει είσοδο επί της οδού Δημητριάδος: οι μεν πρέπει να πληρώσουν για την κατασκευή, επισκευή κλπ. του πεζοδρομίου τους, οι δε το βρίσκουν έτοιμο και δεν πληρώνουν δραχμή! Βεβαίως ο Κτιριοδομικός Κανονισμός (ΦΕΚ Δ 59/03-02-1989) αυτό το έχει προβλέψει, στο άρθρο 24, που μνημονεύσαμε και στα προηγούμενα κυκλο-φ-οριακα και συγκεκριμένα στην παράγραφο 2.4. λέει ότι Η κατασκευή, ανακατασκευή ή επισκευή των πεζοδρομίων, μπορεί να γίνεται από τον οικείο Ο.Τ.Α. σε βάρος και για λογαριασμό είτε των ιδιοκτητών των παρόδιων ακινήτων είτε φορέων εκτέλεσης έργων εφόσον αυτά δεν έχουν κατασκευασθεί ή επισκευασθεί ακόμα ή δεν έχουν τηρηθεί οι προδιαγραφές που ισχύουν για την κατασκευή ή επισκευή τους.» Σαφές; Πότε έκανε ο Δήμος κάτι τέτοιο, διαχρονικά; Και πότε ενδιαφέρθηκαν οι «αδικούμενοι» παρόδιοι για μια οποιαδήποτε διεκδίκηση; Αυτοί, κατά κανόνα, δεν ενδιαφέρονται – και το αποτέλεσμα, φυσικά, είναι αυτά τα εξαιρετικά πεζοδρόμια, που χαρακτηρίζουν το «Μονακό» μας πέραν των αρτηριών. Και φυσικά όλοι οι συν-πολίτες επικαλούνται τον Δήμο για το χάλι των πεζοδρομίων.

Την Δημοτική Αστυνομία εμείς την δεχτήκαμε, την υποστηρίξαμε, συνεργαστήκαμε μαζί της (Θέμη καλά να είσαι…) ως μία ήρεμη δύναμη μέσα στις πόλεις, με ήπια αποστολή, κυρίως στα θέματα της στάθμευσης και της λειτουργίας των καταστημάτων, χωρίς δυνατότητα συλλήψεων κλπ. Ύστερα ο τώρα Πρωθυπουργός και τότε Υπουργός την κατήργησε «εν μία νυκτί» και έστειλε τους εργαζόμενους σ’ αυτήν στα σωφρονιστικά καταστήματα – παρόμοιες ανοησίες έκανε τότε και με τις καθαρίστριες, του σιδηροδρομικούς και άλλους «άχρηστους» κλάδους εργαζομένων, άρχων και παντογνώστης. Όλα αυτά επανήλθαν σε ηρεμία μετά το 2015. Τώρα ο γνωστός τσεκουράτος Υπουργός, σε συνέχεια του δόγματος «Νόμος & Τάξη» (Low & Order, αμερικάνικη σειρά-κονσέρβα), επιδιώκει να εξοπλίσει την Δημοτική Αστυνομία με κλομπ, χειροπέδες και δυνατότητα συλλήψεων. Σοβαρά πράγματα συμπολίτες, φόβος και τρόμος.

Απεβίωσε ο 16χρονος Ρομά στην Θεσσαλονίκη. Αλλά δεν ανησυχώ, ο καλός συνήγορος είμαι βέβαιος ότι θα τον καθαρίσει εκ παντός ρύπου τον δυστυχή, ταλαίπωρο, άριστο οικογενειάρχη, που με βαθύ πόνο ψυχής αναγκάστηκε να πυροβολήσει (στο κεφάλι, η κακιά στιγμή…) τον μικρό, προκειμένου να σώσει την ζωή των συναδέλφων και εαυτού. Αμήν.

Απεβίωσε και ο Γιάννης Διακογιάννης, ο άνθρωπος που μου έμαθε απ’ το τρανζιστοράκι στην αρχή, απ’ την τηλεόραση αργότερα, τι είναι το ποδόσφαιρο. Και απεβίωσε μέσα σε ένα ακόμη από τα αγαπημένα του Παγκόσμια Κύπελλα Ποδοσφαίρου, για τα οποία έγραψε κι ένα βιβλίο το 1990, «60 χρόνια Μουντιάλ: Η Ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου». Αιώνια μνήμη.

Καλά Χριστούγεννα σας εύχομαι, παρά τα όσα λέει ο ΚΥΡ στο σκίτσο του. Την επόμενη Τετάρτη θα απουσιάσουμε, για Πρωτοχρονιά θα τα ξαναπούμε. Με την αγάπη μας, γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 14.12.2022, αρ.φύλλου 3835)

κυκλο-φ-οριακα 1129, 7 Δεκεμβρίου 2022

το ιστορικό μας Τραινάκι στην οδό Δημητριάδος, στον ιστορικό χιονιά του 1957

Καλημέρα συμπολίτες. Με μία ημέρα καθυστέρηση Χρόνια Πολλά στους Νικολάδες και στις Νικολέτες, με δύο ημέρες στους Σάββες, με τρεις ημέρες στις Βαρβάρες. Και ο πολιούχος μας Άγιος να μας φυλάει όλους. Υπάρχει και η παροιμία «Τ’ς Αγιαβαρβάρας βαρβαρών’(ει), τ’ Αησάββα σαβανών’(ει) κι τ’ Αηνικόλα παραχών’(ει)» υπονοώντας άγρια χιονόπτωση στις 6 Δεκεμβρίου, τότε που ειπώθηκε. Και προφανώς άνευ κλιματικής αλλαγής. Αλλά και ο Βόλος έχει την εμπειρία του χιονιά του 1957, όταν στις 3 Δεκεμβρίου χιόνισε παραπάνω από μισό μέτρο μέσα στην πόλη και πολύ περισσότερο στο Πήλιο, όπου πάγωσε τα πάντα για έναν μήνα περίπου, καταστρέφοντας και πολλές καλλιέργειες. Σε αυτόν τον «λευκό όλεθρο» (πηλιορείτες τον ονόμασαν έτσι αυτόν τον χιονιά, δεν υπήρχαν τότε ονόματα στις κακοκαιρίες…) το μόνο συγκοινωνιακό μέσον ήταν το Τραινάκι του Πηλίου, το οποίο, με τη βοήθεια του θρυλικού «βαρδαμπόγου» άνοιγε δρόμο μέσα στο χιόνι και ηρωικά, ως υλικό και ως άνθρωποι, πηγαινοερχόταν καθημερινά Βόλο-Μηλιές. Όπου βαρδαμπόγος ένα μεταλλικό ειδικό εξάρτημα, τριγωνικό με πλάτος βάσης όσο το πλάτος της μηχανής και με οξεία μύτη, που το κοτσάρανε μπροστά στην μηχανή και άνοιγε δρόμο μέσα στο χιόνι, στα «επιστημονικά» χιονοδιώκτης – έψαξα να βρω μια φωτογραφία του, απέτυχα, αν κανείς κατέχει και προαιρείται, μετά χαράς θα την αποδεχτώ.

Πάντως για την ώρα χιόνι στην πόλη δεν έχουμε. Στα Χάνια και στο χιονοδρομικό κέντρο είχαμε 5-10 πόντους, καλόν χειμώνα. Αλλά να που, όπως πάντα σ’ αυτή τη στήλη, το ένα φέρνει τ’ άλλο και το χιονοδρομικό κέντρο φέρνει στον νου την παράκαμψή του. Πάει πολύς καιρός που ανακοινώθηκε αρμοδίως και επισήμως (πάντα με αναφορά στις περιβόητες «ανθρώπινες κοινότητες»…) κάποιο είδος έναρξης του έργου – συγγνώμη για την ασάφεια, αλλά στις 17 Μαΐου 2021 ο Περιφερειάρχης μας Kostas Agorastos ευχαριστούσε τον Υπουργό Κώστα Καραμανλή για την χρηματοδότηση του έργου με 4,5 εκατομμύρια και τα «μέσα» έγραφαν ότι «το έργο δημοπρατείται», σε ενεστώτα χρόνο τον Μάιο πριν από ενάμιση χρόνο, τι έγινε άραγε μετά από τότε; Αλλά μήπως και η συνέχιση του Περιφερειακού Δρόμου δεν έχει ομοίως πανηγυρικά ανακοινωθεί; Έγινε κάτι και δεν το πήρα χαμπάρι; Εκείνος πάντως ο δρομάκος μέσα στα κτήματα που τον εγκαινίασε ο κ. Πέτσας μια χαρά είναι, την υγεία μας να έχουμε και το χαμόγελό μας να μην χάνουμε – στην Λάρισα ολοκληρώνεται κάθε μέρα ο ένας δρόμος μετά τον άλλο! Εγώ για να εξομολογηθώ την αμαρτία μου, και μη προς κακοφανισμόν κανενός, αυτή την παράκαμψη του χιονοδρομικού κέντρου καθόλου απαραίτητη δεν την θεωρώ από την στιγμή που υπάρχει ωραίος δρόμος, η Εθνική Οδός αρ. 34^α, ο οποίος αποχιονίζεται πάντα και γρήγορα και εύγε στους αποχιονιστές! Πάμε παρακάτω.

[Το κείμενο αυτό γράφτηκε το απόγευμα της Δευτέρας κι από ότι φάνηκε ήταν πολύ επίκαιρο. Τρίτη πρωί στις εφημερίδες ανακοινώσεις Περιφερειάρχη περί χρηματοδότησης με 977.000 € της επικαιροποίησης της μελέτης! Άρα δικαίως ανησυχούμε, αγαπητοί αναγνώστες, χρηματοδότηση για απαλλοτριώσεις και, πολύ περισσότερο, για κατασκευή του έργου δεν υπάρχει, θα αναζητηθεί από τον γνωστό θεόσταλτο Υφυπουργό μέχρι τις εκλογές…].

3 Δεκεμβρίου Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία, ΑμεΑ. Τεράστια τα εμπόδια, ελάχιστες οι βελτιωτικές κινήσεις, τις περισσότερες φορές να λειτουργούν ως άλλοθι ή, ακόμη καλύτερα, ως απλή υποχρέωση συμμόρφωσης με τους «αυστηρούς» κανονισμούς «Σχεδιάζοντας για όλους» (1997) και κάποιους μεταγενέστερους, μέχρι το 2009. Και τελικώς; Γεμάτα τα πεζοδρόμια με κίτρινες αυλακωτές και «μπιμπικιασμένες» πλάκες που σταματούν σε δέντρα, καφάσια, στάσεις, μπλοκαρισμένες από αυτοκίνητα οι περισσότερες προσβάσιμες ράμπες στα πεζοδρόμια – υπάρχουν και πολλές ράμπες που εκ κατασκευής δεν είναι προσβάσιμες, έγιναν απλώς για να γίνουν – από τα ηχητικά φανάρια-βοηθούς για τυφλούς που κάποτε είχαμε εγκαταστήσει σε πολλούς σηματοδοτούμενους κόμβους (είχα πρωτοστατήσει σ’ αυτό, σε συνεργασία με τον Πρόεδρο των Μαγνήτων Τυφλών κ. Λάμπρο Παρασκευά) δεν λειτουργεί κανένα, οι ζαρντινιέρες στην οδό Δημάρχου Κονταράτου (ποιος είναι αυτός; ένας, δεν τον ξέρεις, εξωγήινος ήτανε…) διακόπτουν τις κινήσεις αλλά κανείς δεν νοιάζεται. Δεν νοιάζεται, συμπολίτες, και δυστυχώς δεν νοιάζονται ούτε τα ίδια τα πληττόμενα άτομα. Ίσως ακούγεται σκληρό αυτό που λέω, όμως είναι η πραγματικότητα που είναι σκληρή. Απεναντίας, όταν ο Άρχοντας έστησε το γνωστό πανηγυράκι στα πεζοδρόμια της Ιωλκού κάτω από την Γαλλίας για την δήθεν «πρώτη ελεύθερη διαδρομή για ΑμεΑ στον Βόλο» ο σχετικός φορέας έσπευσε να παραστεί και να συγχαρεί αναλόγως. Έκτοτε δεν ξαναπέρασε ΑμεΑ από εκείνα τα πεζοδρόμια…

Δύσκολα πράγματα, συμπολίτες, είμαστε μια κοινωνία που δεν μαθαίνει, που αρνείται να μάθει – μόνο φατσοβιβλίο έμαθε αυτή η κοινωνία τα τελευταία τριάντα χρόνια και πρόσφατα πώς να ζει με επιδόματα. Και χθες έμαθε ότι αστυνομικοί (και λιμενικοί) θα λάβουν «μποναμά» 600 €, ίσως για να εξασκηθούν περισσότερο στην σκοποβολή όταν καταδιώκουν 16χρονους παραβάτες… Δύσκολα πράγματα, συμπολίτες!

Και αφού έγραψα για πεζοδρόμια, ένα αγαπημένο θέμα είναι τα πεζοδρόμια που ανακατασκευάζει ο Δήμος με δική του δαπάνη σε κεντρικούς δρόμους σε αντιδιαστολή με τα πεζοδρόμια που κατασκευάζουν ή ανακατασκευάζουν με δική τους δαπάνη οι παρόδιοι ιδιοκτήτες σε όλους τους υπόλοιπους δρόμους της πόλης. Το έχουμε ψάξει καλά, θα το δούμε λεπτομερώς στα επόμενα, η Νομοθεσία είναι σαφέστατη: Ο ισχύων Κτιριοδομικός Κανονισμός (ΦΕΚ Δ 59/03-02-1989) στο άρθρο 24 «Πεζοδρόμια», παρ. 2 «Υπόχρεοι» γράφει επί λέξει: «2.1. Υπόχρεοι για την κατασκευή, επισκευή και συντήρηση των πεζοδρομίων και των τεχνικών έργων που τα αποτελούν (κράσπεδα, ρείθρα, υπόστρωμα και επίστρωση ή επικάλυψη) είναι οι ιδιοκτήτες των παρόδιων ακινήτων μπροστά στα οποία βρίσκονται.»

Σαφές; Λέει κι άλλα ωραία αυτό το άρθρο, την άλλη φορά. Διαπρύσιος ευχέτης περί υγείας, γεια σας και χαρά σας!

Στην φωτογραφία το ιστορικό μας Τραινάκι στην οδό Δημητριάδος, στον ιστορικό χιονιά του 1957.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" την Τετάρτη 07.12.2022, αρ.φύλλου 3830)

κυκλο-φ-οριακα 969, 8 Μαΐου 2019

φωτογραφία της Η.Μ.

Μία Πρωτομαγιάτικη καλημέρα με μία εβδομάδα καθυστέρηση, συμπολίτες! Κι ένα «Χριστός Ανέστη», που κρατάει μέχρι την Ανάληψη, έχουμε καιρό ακόμη. Για τις εκλογές, πάλι, λιγόστεψε ο καιρός, οριστικοποιήθηκαν οι υποψηφιότητες σε Δήμους, Περιφέρειες και Ευρωβουλή, με το καλό να προσέλθουμε στις κάλπες για να αναδείξουμε, όπως πάντα, τους αρίστους εκπροσώπους μας. Το λέω και το εννοώ, συμπολίτες. Διότι αν δεν πιστεύουμε ότι αυτοί που τιμούμε με την ψήφο μας είναι οι άριστοι για να μας εκπροσωπήσουν δεν έχουμε καταλάβει την έννοια της Δημοκρατίας και απλώς την παπαγαλίζουμε για να περνάει η ώρα…

Με αφορμή τη Γιορτή της Μητέρας, σήμερα το βράδυ, ώρα 19:00 στο Πνευματικό Κέντρο της Ι.Μ.Δημητριάδος (Κ.Καρτάλη-Ανθ.Γαζή) ο Σύλλογος Τριτέκνων Ν.Μαγνησίας «Η Αργώ» συνδιοργανώνει με την Περιφερειακή Ενότητα Μαγνησίας μια ωραία εκδήλωση με ομιλίες, βραβεύσεις κλπ. με γενικό τίτλο «Ο θεσμός της οικογένειας, ο ρόλος της μητέρας, οι υποχρεώσεις της Πολιτείας και οι Τρίτεκνοι». Την εκδήλωση θα επενδύσει μουσικά η Βολιώτικη Χορωδία με ένα κατάλληλο για την περίσταση πρόγραμμα τραγουδιών, υπό την διεύθυνση της Στάσας Τζάλλα και με πιανίστα την Εύη Κανελλοπούλου. Ελάτε να τιμήσετε με την παρουσία σας την Ελληνίδα Μητέρα και την Τρίτεκνη Οικογένεια και να ευφρανθεί η ψυχή σας με τις μελωδίες της Βολιώτικης Χορωδίας.

Φρεσκοβαμμένες διαβάσεις πεζών διαπιστώνω και μακάρι να μην είναι έτσι μόνο τώρα, προεκλογικά. Και με την ευκαιρία να τονίσω για μία ακόμη φορά την σημασία των αφύλακτων διαβάσεων για πεζούς, των διαβάσεων, δηλαδή, που δεν ασφαλίζονται με την λειτουργία φωτεινών σηματοδοτών. Εκεί χρειάζεται η απόλυτη προσοχή τόσο των πεζών, που πρέπει να είναι συγκεντρωμένοι σ’ αυτό που κάνουν, όσο και, κυρίως, των οδηγών που οφείλουν να παραχωρούν προτεραιότητα στους πεζούς. Πολλά παράπονα ακούω από πεζούς που αδυνατούν να διασχίσουν την οδό Δημητριάδος στην περιοχή του κόμβου του Δημαρχείου, καθώς δεν υπάρχουν πλέον διαβάσεις φυλασσόμενες από τον Σταμάτη και τον Γρηγόρη. Αυτή είναι μία από τις «παρενέργειες» των κυκλικών κόμβων, που δίνουν σαφή προτεραιότητα στα οχήματα έναντι πεζών, ποδηλάτων, ευάλωτων χρηστών και ΑμεΑ. Δεν υπάρχει άλλη λύση πέρα από την συμμόρφωση των οδηγών στον ΚΟΚ, που επιτάσσει παραχώρηση προτεραιότητας. Βεβαίως ζούμε στην Ελλάδα, όπου ο ένας οδηγώντας «…με 50 χλμ/ώρα…» κατάφερε να τουμπάρει το αυτοκίνητο στην Αργοναυτών, ο άλλος κόντεψε να σκοτωθεί μέσα στην Ιάσονος (τα πιο πρόσφατα λέω…) και γενικά η οδική ασφάλεια είναι το τελευταίο που απασχολεί το εν γένει κοινωνικό σύνολο. Αν αυτό στοιχειωδώς δεν αλλάξει στον Βόλο πολύ φοβάμαι ότι σύντομα θα θρηνήσουμε κι άλλα θύματα.

Πέρασα κανα-δυο φορές κι από την «πρώτη» (και μοναδική και ιστορική και ανεπανάληπτη…) «ασφαλή διαδρομή ΑμεΑ». Είναι να γελάς. Ή μάλλον να κλαις. Α, ναι! Και μια συμπλήρωση στην προηγούμενη αναφορά μας στα συντριβάνια του Βόλου. Στην Πλατεία της Καλλιθέας (ψηλά στην οδό Ιωλκού) το εκεί κάποτε υπάρχον είναι σήμερα επίσης κήπος και στην Ευαγγελίστρια απλώς δεν λειτουργεί. Όπως είπαμε, έχουμε «κάτι» με τα συντριβάνια σε τούτη την πόλη. Και με τις γραμμές του Τραίνου του Πηλίου δεν έμαθα τι έγινε, μήπως μάθατε εσείς;

Και μέσα σ’ όλη αυτή την αναμπουμπούλα, αγαπητοί μου αναγνώστες, ήρθε και με βρήκε ένα βιβλίο. Μάλιστα, ένα βιβλίο, που με καθήλωσε από την πρώτη ως την τελευταία σελίδα και μου δίδαξε Ιστορία. Έχει τον τίτλο «Και εγώ ήμουν στο Γκαίρλιτς» και είναι το Στρατιωτικό Ημερολόγιο 1913-1919 του δεκανέα Νικολάου Μαργαριτούλη, κατοίκου Βόλου με καταγωγή από τον Προφήτη Ηλία του Άνω Βόλου, επιμελημένο και υπέροχα παρουσιασμένο από τον τ. Αναπληρωτή Καθηγητή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας κ. Δημήτριο Μπενέκο. Η Ιστορία 7.000 Ελλήνων στρατιωτών «φιλοξενούμενων» του Κάιζερ της Γερμανίας κατά τον 1^ο Παγκόσμιο Πόλεμο, σε ένα στρατόπεδο στον βορρά της Γερμανίας, στην πόλη Γκαίρλιτς, αποτελεί ένα ξεχωριστό και εν πολλοίς σκοτεινό και άγνωστο κεφάλαιο της Ελληνικής μας Ιστορίας. Κι αυτό το βιβλίο έρχεται, 100 χρόνια μετά, να ρίξει φως. Θα πούμε περισσότερα την επόμενη φορά. 

Ως τότε, γεια σας και χαρά σας.

(δημοσιεύτηκε στην 121χρονη καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 08.05.2019, αρ.φύλλου 36.810)

κυκλο-φ-οριακα 967, 17 Απριλίου 2019

Κωνσταντίνος Βολανάκης (1837-1907) Το λιμάνι του Βόλου.

Γενέθλιος ημέρα σήμερα, ημέρα Παρασκευή ήταν τότε, να με χαίρεστε! Καλημέρα συμπολίτες. Άραγε έχει μπει οριστικά η Άνοιξη, αυτή που, όπως λέει ο Ελύτης «…ολοένα τους κυρίευε. Σα να μην ήτανε άλλος δρόμος πάνω σ’ ολάκερη τη γη για να περάσει η Άνοιξη παρά μονάχα αυτός…».

Εγκαινιάστηκε, διαβάζω σε τοπικό μέσον, «η πρώτη διαδρομή ΑμεΑ στον Βόλο» και εκτός από τον Δήμαρχο ήταν, λέει το ρεπορτάζ, παρόντες και οι πρόεδροι των σωματείων των κινητικά αναπήρων. Την γνώμη μας για το έργο την έχουμε καταγράψει, μία ωραία και χρήσιμη αλλαγή στην επίστρωση με πλάκες των πεζοδρομίων της οδού Ιωλκού (βεβαίως και οι καινούργιες πλάκες γλιστράνε, είναι αδύνατον σε τούτη τη χώρα να χρησιμοποιηθούν μη ολισθηρά υλικά στην επιφάνεια των πεζοδρομίων…) και κατασκευή της δια Νόμου υποχρεωτικής λωρίδας όδευσης τυφλών. Ίδια κι απαράλλαχτα όπως στα πεζοδρόμια της οδού Δημητριάδος από το 2006, που έχουν και αισθητά μεγαλύτερο πλάτος. Τώρα, είδατε εσείς ποτέ στα πεζοδρόμια της οδού Δημητριάδος να κυκλοφορούν αναπηρικά καροτσάκια; Τρεις φορές περισσότερο δεν πρόκειται να δείτε στα πεζοδρόμια της οδού Ιωλκού που έχουν πλάτος 1,80-2,00 μ κι έχουν και την λωρίδα όδευσης που δυσκολεύει την κίνηση των τροχών. Κολλητά στις πόρτες των μαγαζιών θα πρέπει να περνάνε οι άνθρωποι και επιπλέον να μην υπάρχουν ούτε γλαστρούλες, ούτε λουλουδάκια, ούτε ψαράκια, ούτε σκαμπουδάκια, τίποτε απολύτως πάνω στο πεζοδρόμιο. Όσοι πρόεδροι κι αν «εγκαινιάσουν» μαζί με την παρέα άλλο ένα «προεκλογικό» έργο, η λύση στα τεράστια προβλήματα κινητικότητας που αντιμετωπίζουν δεν είναι αυτή και το ξέρουν.

Άλλο πράμα η πλήρης ασφαλτόστρωση της οδού Ανθίμου Γαζή. Αυτό άξιον και δίκαιον, διότι η οδός ήταν χωράφι μετά από αμέτρητες τομές δια λόγους ΔΕΥΑΜΒ, φυσικού αερίου, οπτικών ινών κλπ. Βεβαίως την προσαρμογή των καπακιών των φρεατίων της αποχέτευσης στην άσφαλτο δεν πρόκειται ποτέ να την πετύχουμε σε τούτη τη χώρα, αυτό το έχω κατανοήσει, αλλά εν πάση περιπτώσει το έργο είναι άξιον και είναι από τα καλά που μας συμβαίνουν, ως πολίτες, σε προεκλογικές περιόδους. Το ίδιο κι απαράλλαχτο φαίνεται ότι θα συμβεί και στην οδό Γαλλίας, πέρα-πέρα, που επίσης είναι οργωμένο χωράφι.

13 Απριλίου 2003, μέσα στα Τέμπη, σε σύγκρουση νταλίκας που κουβαλούσε πλάκες νοβοπάν με λεωφορείο που μετέφερε μαθητές από το Μακρυχώρι Ημαθίας, 21 παιδάκια νεκρά, θρήνος και οδυρμός. Την επόμενη μέρα η Υπουργός Δημοσίων Έργων του ΠαΣοΚ Βάσω Παπανδρέου δήλωσε ότι η οδική παράκαμψη των Τεμπών θα ολοκληρωθεί πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Η παράκαμψη ολοκληρώθηκε το 2017 με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και πλέον ένα δυστύχημα ίδιο ή παρόμοιο με εκείνο της αποφράδας 13^ης Απριλίου 2003 είναι σχεδόν αδύνατο. Αιώνια η μνήμη των 21 παιδιών του Μακρυχωρίου.

Πόλεμοι σοβούν εν Βόλω! Πόλεμοι, συνεχώς, υπάρχει μια έντονη πολεμική διάθεση. Με τους πεζοναύτες προσωρινώς απεσοβήθη το μοιραίον και οπωσδήποτε δεν θα χρειαστεί να «χυθεί αίμα» (αυτό κι αν είναι φασισμός…), με την αναδιάρθρωση του ποδοσφαίρου υποπτεύομαι παρόμοια εξέλιξη, με την ΑΓΕΤ και το εργοστάσιο SRF οι μάχες συνεχίζονται, κι ένα καινούργιο πεδίο μάχης αναπτύσσεται πέριξ του κυκλικού κόμβου στο Δημαρχείου, όπου πάλι ευθύνεται «το σάπιο πολιτικό σύστημα» (καραμέλα κατάντησε αυτό…). Αφορά βεβαίως την καταστροφή των σιδηροδρομικών γραμμών του Τρένου Πηλίου, οι οποίες από το 1985, με ενέργειες του δικού μας Συλλόγου Φίλων του Τρένου και απόφαση της τότε Υπουργού Πολιτισμού του ΠαΣοΚ Μελίνας Μερκούρη έχουν κριθεί απολύτως διατηρητέες (απόφαση ΥΠΠΕ/ΔΠΠΠ/Γ/20387/1282/6-5-85). Αυτό το γνωρίζουν όλες οι Δημοτικές Αρχές του Βόλου, κι έχουν συμβεί διάφορά κατά καιρούς. Μεγάλη εντύπωση μας κάνει πώς το αγνοεί η σημερινή Αρχή, η σημερινή Υπηρεσία και ο σημερινός Μελετητής. Κι ακόμη μεγαλύτερη εντύπωση διότι πριν λίγους μήνες η ίδια Αρχή είχε την ίδια διένεξη με τον ΟΣΕ στον κόμβο Παπαδιαμάντη, στα Ψαράδικα, λίγο παρακεί δηλαδή. Δεν ξέρω τι άλλο να πω, εκτός από το ότι ο ΟΣΕ και όλοι εμείς που παλέψαμε γι’ αυτό όταν η Αρχή δεν ήξερε καν πού πέφτει ο Βόλος δεν θέλουμε να πειραχτεί καθόλου η υποδομή του «Μουτζούρη». Σαφές;

Μας πήρε λίγο παραπάνω σήμερα. Και χρωστάω και στον Φίλο μου τον Γιώργο, την άλλη φορά. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη 121χρονη καθημερινή εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 17.04.2019, αρ.φύλλου 36.795)