κυκλο-φ-οριακα 823 30.09.2015

ένας δρόμος στο Σαν Φρανσίσκο

Καλημέρα, συμπολίτες. Την είδατε την «υπερπανσέληνο» της 27^ης/28^ης Σεπτεμβρίου που συνδυάστηκε με ολική έκλειψη σελήνης; Αν την είδατε, καλώς εκάματε. Αν δεν, θα πρέπει να περιμένετε μέχρι το έτος 2033 για την επόμενη τέτοια σύμπτωση. Τα πράγματα έχουν ως εξής: Η λεγόμενη υπερπασέληνος φαίνεται μεγαλύτερη επειδή απλούστατα το φεγγάρι βρίσκεται στο περίγειο, δηλαδή στο πιο κοντινό σημείο στη γη. Δεν είναι πολύ σπάνιο φαινόμενο, συμβαίνει περίπου κάθε 412 ημέρες, δηλαδή κάθε έναν χρόνο και κάτι. Εκλείψεις σελήνης, μερικές ή ολικές, συμβαίνουν πολύ συχνά. Όμως ο συνδυασμός υπερπανσελήνου και ολικής έκλειψης σελήνης είναι ένα πράγματι σπάνιο γεγονός. Σκαλίζοντας στο διαδίκτυο βρήκα ότι μέσα στον 20^ο αιώνα συνέβη μόνο πέντε (5) φορές: 1910, 1928, 1946, 1964, 1982, ήτοι με μια περιοδικότητα 18 ετών. Ύστερα αυτή η περιοδικότητα δείχνει να διακόπηκε, δεν ξέρω για ποιον (φυσικό) λόγο. Το φαινόμενο εμφανίστηκε φέτος, 2015, και θα επαναληφθεί το 2033, δηλαδή πάλι μετά από 18 χρόνια – αν κάποιος από τους διακεκριμένους αστρονόμους που διαθέτει η πόλη μας έχει την καλή διάθεση, ας μας διαφωτίσει περαιτέρω, παρακαλώ.

Αρκετές υπεραστικές διαδρομές με αυτοκίνητο έκανε η στήλη όλο το προηγούμενο διάστημα. Πήλιο, Λάρισα, Λεπτοκαρυά, Αλμυρός, Αθήνα, πολλά χιλιόμετρα, πολλές επισημάνσεις (λόγω της γνωστής διαστροφής...). Ας δούμε μερικές: α) Στην Εθνική Οδό αρ. 6, την αποκαλούμενη και Παλαιά Εθνική Οδό Βόλου Λάρισας, τα στέγαστρα και γενικά τα σημεία στάσης των υπεραστικών λεωφορείων παραμένουν στα ίδια απερίγραπτα χάλια, φαίνεται ότι ουδείς ενδιαφέρεται γι’ αυτά, προφανώς ούτε οι ίδιοι οι χρήστες, οι κάτοικοι των πολλών ενδιάμεσων χωριών β) Στην ίδια οδό είναι, κατά την γνώμη μας, εύκολο και χρήσιμο να αντικατασταθούν οι δύο σηματοδοτούμενοι κόμβοι, στις διασταυρώσεις προς Κιλελέρ/Καλαμάκι και προς Χάλκη/Πλατύκαμπο, με μεγάλους υπεραστικούς κυκλικούς κόμβους γ) Ο δρόμος Βόλου-Βελεστίνου «δεν παλεύεται» πλέον, κατά το κοινώς λεγόμενον δ) Στην πόλη της Λάρισας όλα τα οδικά έργα προχωρούν με βήμα ταχύ ε) στην πόλη του Αλμυρού περιμένουμε με μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε το αποτέλεσμα όλης αυτής της τεράστιας αναστάτωσης που συμβαίνει στην κεντρική πλατεία ε) Στο Πήλιο, μέσα στο οργιώδες πράσινο, οι οδικές υποδομές υποφέρουν από τα νερά – τα νερά που είναι η ευλογία του βουνού – κάποια τοιχία αντιστήριξης στον επαρχιακό δρόμο Χάνια-Κισσός κινδυνεύουν με κατάρρευση στ) Στην βρυσούλα των Χανίων ο κάλαθος των αχρήστων λειτουργεί περίφημα, και μπράβο σ’ αυτόν (ή αυτούς) που τακτικά τον αδειάζει – αυτό αποδεικνύει πόσο απλή υπόθεση, τελικά, είναι η διατήρηση ενός καθαρού περιβάλλοντος.

κυκλο-φ-οριακα 822 23.09.2015

παρτέρι στην οδό Δημητριάδος

Καλημέρα, συμπολίτες. Με τον ίδιο Πρωθυπουργό και με καινούργια Κυβέρνηση βαδίζουμε προς τα πεπρωμένα της φυλής μας. Ο «σοφός λαός», εμείς δηλαδή, μίλησε. Για την ακρίβεια μίλησε το 56,57% των πολιτών που είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους των 56 εκλογικών περιφερειών της χώρας. Μιλώντας περί αποχής των ψηφοφόρων κάναμε μια μικρή αναζήτηση στο διαδίκτυο και διαπιστώσαμε α) ότι ο αριθμός των εγγεγραμμένων μεταβάλλεται σε κάθε εκλογική διαδικασία, πράγμα που σημαίνει ότι οι εκλογικοί κατάλογοι ανανεώνονται συνεχώς. Και έχει μειωθεί κατά 108.876 από τον Μάιο 2012 ως τον Σεπτέμβριο 2015, συμπεριλαμβανομένου και του δημοψηφίσματος του Ιουλίου 2015. β) στο ίδιο διάστημα ο αριθμός τον ψηφισάντων μειώθηκε κατά 910.456, αυτό είναι ένα μεγάλο νούμερο, που δεν ξέρω πώς ακριβώς αξιολογείται από τους αρμόδιους αναλυτές γ) πάντα στο ίδιο διάστημα το απόλυτο ποσοστό της αποχής (100-(ψηφίσαντες/εγγεγραμμένοι)) δείχνει μια σαφή ανοδική τάση, μέχρι το τωρινό 43,43%, που μάλλον αποτελεί το ιστορικό μέγιστο – δεν προλάβαμε να αναλύσουμε όλες τις 17 βουλευτικές εκλογές και τα 2 δημοψηφίσματα από το 1974 μέχρι σήμερα.

Το τι σημαίνει αυτή η αποχή γίνεται προσπάθεια να αναλυθεί με κοινωνιολογικά κριτήρια και νομίζω ότι χρειάζεται μεγάλη σοβαρότητα κι όχι αυτά που ακούω δεξιά κι αριστερά από κάθε έναν που θεωρεί ότι ξέρει. Το ότι δεν ξέρει κανείς αποδεικνύεται κι από τις περίφημες δημοσκοπήσεις, που ακόμη και στο έξιτ πολ έπεσαν πανηγυρικά έξω – η άποψή μας, που διακινδυνεύσαμε την προηγούμενη εβδομάδα, επιβεβαιώθηκε πλήρως: η διαφορά του 7,36% ανάμεσα στα δύο πρώτα κόμματα δεν υπήρξε ούτε στα όνειρα των ποικίλων δημοσκόπων και δημοσιολόγων.

Στην Μαγνησία νομίζουμε ότι μόνο η ανάλυση σε επίπεδο αριθμού ψήφων δίνει κάποια εικόνα, τα ποσοστά δεν λένε πολλά πράγματα. Σημαντικό στοιχείο, για τις δικές μας καταγραφές, η εκλογή κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, το πρωί της Δευτέρας, του 37^ου κατά σειρά Βουλευτή Μαγνησίας από το 1974, του κ. Κώστα Στεργίου από το ΚΚΕ. Σ’ αυτόν και στους υπόλοιπους πέντε επανεκλεγέντες η στήλη εύχεται μακρά και καλή θητεία, προς όφελος της αγαπημένης μας Μαγνησίας.

Αυτά περί αυτών. Οι εκλογές είναι παρελθόν, το μέλλον ανήκει στην νέα Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, το μέλλον είναι δύσκολο, κι αυτό το ξέρουμε κι όσοι ψηφίσαμε κι όσοι απείχαν.

Στην πόλη μας αναμένονται ανακατατάξεις. Γενικώς.

κυκλο-φ-οριακα 821 16.09.2015

Καλημέρα, συμπολίτες. Φτάσαμε, για μία ακόμη φορά στην πολυτάραχη ελληνική ιστορία μας, τρίτη μέσα στο 2015, μπροστά σε κάλπες. Για μία ακόμη φορά με σημαντικές αλλαγές στη σύνθεση του κομματικού χάρτη. Κι αυτό είναι ο βασικός λόγος για τον οποίο οι δημοσκοπήσεις στην Ελλάδα πέφτουν, κατά κανόνα, έξω, και οι ασχολούμενοι μ’ αυτές παλεύουν να κατανοήσουν ποια είναι η περιβόητη «συσπείρωση» και πώς θα γίνουν οι περίφημες «μετακινήσεις ψηφοφόρων. Αυτές οι στατιστικές μέθοδοι προβλέψεων με μικρό, αντιπροσωπευτικό δείγμα ερωτωμένων, που αναπτύχθηκαν από τον αμερικανό κύριο George Gallup (1901-1984) το 1936 και ισχύουν ακόμη με μικρές τροποποιήσεις, βασίστηκαν σε σταθερά συστήματα κομμάτων, δημοκρατικοί-ρεπουμπλικάνοι. εργατικοί-συντηρητικοί, χριστιανοδημοκράτες-σοσιαλδημοκράτες, άντε με προσθήκη ενός ή δύο κομμάτων παραπάνω. Έτσι δημιουργούνται στατιστικές σειρές από πολλές εκλογικές διαδικασίες και πολλά εκλογικά τμήματα και γι αυτόν τον λόγο στις αντίστοιχες χώρες οι αντίστοιχες δημοσκοπήσεις πετυχαίνουν τα λεγόμενα «όρια του στατιστικού λάθους». Εδώ και τώρα στην Ελλάδα μας είναι αδύνατον, λέμε εμείς, να υπάρξει ασφαλής πρόβλεψη, από τη στιγμή που σε κάθε εκλογική αναμέτρηση συμμετέχει και ένας τουλάχιστον καινούργιος κομματικός σχηματισμός. Αυτό που γίνεται και, δυστυχώς, πληρώνεται κιόλας, είναι μια τσαρλατανιά, η οποία ευθέως αποσκοπεί όχι στην αποτύπωση αλλά στην διαμόρφωση των επιθυμιών του εκλογικού σώματος.

Ενός εκλογικού σώματος που εγώ νομίζω, και να με συμπαθάτε αν σας ακούγεται «βαρύ», ότι δεν ξέρει τι επιθυμεί, μετά από έξι χρόνια αλληλοφαγώματος και αλλοπρόσαλλων πολιτικών.

Κι ο Θεός της Ελλάδας, για μία ακόμη φορά, ας βάλει το χέρι του. Κυριακή βράδυ, αλληλούια.

κυκλο-φ-οριακα 820 09.09.2015

χωρίς λόγια...

Ο μήνας έχει εννιά, Καλημέρα, συμπολίτες. Έχουν γεμίσει, πλέον, τα σαλόνια μας με προεκλογικά μηνύματα, συνεντεύξεις, προγράμματα και μη-προγράμματα, κατάρες και αναθέματα (ευχές δεν ακούς ποτέ…), κουτσομπολιά και εξυπναδίτσες και την ανάγκη δια εθνικήν συνεννόησιν – ποιος να συνεννοηθεί με ποιον; εδώ δυο άνθρώποι σ’ ένα καφενείο και δεν μπορούμε να βρούμε κοινό τόπο σ’ ετούτον τον τόπο. Αθώοι και ένοχοι όλοι, το ίδιο και εξ ίσου, εκεί που τα πράγματα έδειχναν να ξεκαθαρίζουν στις 25 Ιανουαρίου, σήμερα μου φαίνονται ακόμη πιο μπερδεμένα κι από πριν, φήμες και δημοσκοπήσεις (συνήθως ψεύτικες και σπανίως αληθινές…) λένε ότι βαδίζουμε προς εννεακομματική Βουλή.

Για σήμερα η στήλη επέλεξε να δημοσιοποιήσει ένα «ξένο» κείμενο. Ένα κείμενο που έγραψε στις 20.01.2015 και ανήρτησε στο προσωπικό της ιστολόγιο μια φοιτήτρια Ιατρικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, καθώς μελετούσε για την εξέταση της Φαρμακολογίας!!. Διαβάστε το:

κυκλο-φ-οριακα 819 02.09.2015

... απλώς, πανσέληνος

Ακόμη μία Καλημέρα, συμπολίτες. Μετά την υπέροχη πανσέληνο του περασμένου Σαββάτου αναπόφευκτα μπήκαμε στον ένατο μήνα του 2015, με το καλό να ... βγούμε. Με υπηρεσιακή κυβέρνηση (διαχρονικός και πάντα επίκαιρος ο στίχος του Μανώλη Ρασούλη «οι κυβερνήσεις πέφτουνε μα η αγάπη μένει») και ένα θολό και κατακερματισμένο πολιτικό τοπίο, στο οποίο, μέσα στην αναμπουμπούλα, εμφανίζονται και σχηματισμοί με άτομα από το απώτατο παρελθόν να διεκδικούν είσοδο στην Βουλή – η πεποίθησή μου είναι ότι αυτή η χώρα απαλλάσσεται από «πολιτικά πρόσωπα» μόνο με τον θάνατό τους, ποτέ νωρίτερα...

Όσο για την Ελπίδα, η οποία, ως γνωστόν, πάντα πεθαίνει τελευταία, η πεποίθησή μου είναι ότι υπάρχει ακόμη και μπορεί, σε βάθος τετραετίας να φέρει κάποια καλά αποτελέσματα, π.χ. την δραστική μείωση αυτού του παράλογου, παράνομου και επαχθούς (και όχι απεχθούς, όπως συχνά ακούω και διαβάζω, και μάλιστα από «επαΐοντα» πρόσωπα...) χρέους. Ένας καλός φίλος μού έστειλε μέσω διαδικτύου ένα κειμενάκι, προφανώς γραμμένο λίγο πριν την παραίτηση της κυβέρνησης, σας το παραθέτω αυτούσιο: «Αν ο Τσίπρας υπογράψει θα είναι ίδιος με τους προηγούμενους. Αν δεν υπογράψει θα είναι ανίκανος και θα μας πάει στη ρήξη. Αν πάμε σε ρήξη και νέο νόμισμα θα είναι προδότης γιατί δεν έχει τέτοια εντολή. Αν παραιτηθεί και φύγει θα είναι κότα. Αν δεν παραιτηθεί και αλλάξει κυβερνητικό εταίρο θα είναι λάτρης της εξουσίας. Το θέμα προφανώς δεν είναι ο Τσίπρας ή ο κάθε Τσίπρας. Η συμπλεγματικότητα του νεοέλληνα είναι, που δεν έχει ισορροπία και καθαρό νου. Εννοώ τον συλλογικό εαυτό της χώρας, που είναι διπολικός, τριπολικός και για ψυχιατρείο.» Αυτά, τα συμπεράσματα δικά σας, στην ιστορία υπάρχει και η ρήση του Καωνσταντίνου Καραμανλή περί «απέραντου φρενοκομείου», γεγονός είναι, πάντως, ότι η αυτογνωσία δεν αποτελούσε ποτέ ισχυρό προτέρημά μας ως Λαός.

Τώρα, πλέον, βρισκόμαστε πάλι σε προεκλογική περίοδο για τις 20 Σεπτεμβρίου, κι εμείς λέμε ότι πρέπει και ο Θεός και ο Λαός να βάλει το χέρι του, ώστε να εξυγιανθεί αυτή η άρρωστη κατάσταση.

κυκλο-φ-οριακα 818 26.08.2015

ο Μουτζούρης στην πεντάτοξη γέφυρα

Από του Αιγαίου τα μέρη, τελευταίες ήσυχες μέρες του Αυγούστου, καλημέρα συμπολίτες. Με τον τίτλο «Ήσυχες μέρες του Αυγούστου» υπάρχει και κινηματογραφική ταινία του Παντελή Βούλγαρη από το 1991, με πρωταγωνιστή τον Θανάση Βέγγο και μουσική του Μάνου Χατζιδάκι.

Βέβαια οι μέρες στην Ελλάδα δεν είναι και τόσο «ήσυχες», προς εκλογές βαδίζουμε πάλι, με ένα τουλάχιστον «περίεργο» πολιτικό σκηνικό, όπου πράγματι είναι όλοι εναντίον όλων και το μέλλον διαγράφεται μάλλον αβέβαιο. Θα βρούμε τον καιρό να τα πούμε κι αυτά. Σήμερα έχουμε άλλη προτεραιότητα.

Στις 11 Αυγούστου έφυγε από τη ζωή ένας άνθρωπος για τον οποίο η στήλη αισθάνεται την υποχρέωση να γράψει δυο λόγια. Ο Γιάννης Δαμίγος, σιδηροδρομικός, Δημοτικός Σύμβουλος Βόλου, ισόβιος Πρόεδρος του Συλλόγου «Φίλοι του Τραίνου Βόλου-Πηλίου» και αρωγό μέλος της Βολιώτικης Χορωδίας (ας με συγχωρέσει αν ξεχνώ κάποια άλλη δημόσια ιδιότητά του). Τον μπάρμπα Γιάννη τον γνώρισα το 1983, σχεδόν μόλις είχα επιστέψει στην πόλη μου μετά από 12 χρόνια απουσίας για σπουδές και φανταρικό. Ενδιαφέρθηκα, ως συγκοινωνιολόγος, για το Τραινάκι του Πηλίου και εντάχτηκα μετά πολλών επαίνων στον Σύλλογο των Φίλων του, που είχε συγκροτηθεί τον ίδιο χρόνο, από ανθρώπους που, από την 1^η Αυγούστου 1971 που σταμάτησε η λειτουργία του μικρού τραίνου, δεν σταμάτησαν ποτέ να επιδιώκουν την επαναλειτουργία του. Εκεί συνάντησα για πρώτη φορά τον Πρόεδρο Γιάννη Δαμίγο, τον Αντιπρόεδρο Αλέκο Πώποτα, τον Ταμία Ηλία Παπαθέου (στους ουρανούς και οι τρεις, πλέον) και την Γενική Γραμματέα κυρία Μηλίτσα Καραθάνου, σημερινή Πρόεδρο της Εταιρείας Θεσσαλικών Ερευνών. Αυτοί οι τέσσερις άνθρωποι ήταν και είναι, διαχρονικά, η ψυχή και το σώμα αυτού του Συλλόγου, που με πολύ κόπο κατάφερε πρώτα να χαρακτηριστεί το Τραινάκι στο σύνολό του ως Μνημείο της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς και ύστερα να επισκευαστούν γραμμές, γέφυρες και όλο το τροχαίο υλικό και να ξαναλειτουργήσει το 1996 στο τμήμα Άνω Λεχώνια-Μηλιές. Σ’ αυτή την τετράδα εντάχθηκα ως πέμπτος του Διοικητικού Συμβουλίου, κι όταν το 1992 ο κυρ Αλέκος έφυγε από κοντά μας κατέλαβα την θέση του Αντιπροέδρου. Μείναμε όλοι μαζί μέχρι που σιγά-σιγά αραιώσαμε (...) και έχω τις καλύτερες αναμνήσεις από εκείνες τις πολλές συνεδριάσεις, παραστάσεις, συγκεντρώσεις και λοιπά. Ο μπάρμπα Γιάννης ήταν πάντα ο αδιαμφισβήτητος Πρόεδρος. Μηχανοδηγός του Μουτζούρη στα νιάτα του, ήξερε απέξω κι ανακατωτά κάθε βίδα πάνω στις παλιές ατμομηχανές και τα ξύλινα βαγόνια, ήταν αυτό που λένε (και ξέρουν τι λένε αυτοί που το λένε) βαθύτατα «σιδηροδρομικός», αγαπούσε τα τραίνα και ιδιαίτερα τον «δικό του» Μουτζούρη. Βροντόφωνος αλλά ποτέ εριστικός, με χιούμορ και αποφασιστικότητα, με διαπραγματευτικές ικανότητες και άριστες δημόσιες σχέσεις, Πρόεδρος με τα όλα του. Ευτύχησε να δει το όνειρό του να παίρνει σάρκα και οστά.