κυκλο-φ-οριακα 1093, 23 Φεβρουαρίου 2022

 

Fernando Botero, μία κολομβιανή οικογένεια

Καλημέρα και πάλι πολίτες αυτής της χώρας με την καταπληκτική ποιότητα ζωής, όπως δήλωσε  ο μεγάλος.

Ύστερα του προέκυψε του μεγάλου εκείνος ο κακός κύριος Φουρθιώτης και κατά κοντά εκείνος ο χείρων κύριος Κύρτσος, και οι δύο μετά από τον χείριστο κύριο Δούκα, και τον αποσυντόνισαν λίγο τον άνθρωπο. Αλλά ύστερα πάλι πήρε στο τηλέφωνο εκείνον τον αχρείο, τον Πούτιν ντε, και του τα ‘ψαλε ένα χεράκι κι εκείνος αμέσως αποσύρθηκε από την Ουκρανία. Τέλος αποφάσισε να θέσει οριστικό τέλος στην βία των γηπέδων και, ούτε λίγο ούτε πολύ, προχώρησε στο μόνο ενδεδειγμένο και αποφασιστικό μέτρο: απαγόρευσε στους χούλιγκανς να φοράνε κουκούλες – σεισμός προκλήθηκε σε ολόκληρη τη χώρα από τα γέλια των «διωκόμενων» hooligans (λέξη ιρλανδική με αβέβαιη ετυμολογία). Βλέπετε οι Πρόεδροι των ομάδων, που πάντοτε βρίσκονται πίσω από και καλύπτουν όλες αυτές τις πράξεις βίας, τυγχάνει να είναι και ιδιοκτήτες Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης ή μεγάλοι οικονομικοί παράγοντες, όπως π.χ. ο ημέτερος Άρχων Πύδνας, οπότε ο καθείς αντιλαμβάνεται ότι δεν βολεύει να διωχθούν ή να ελεγχθούν. Ο οποίος Άρχων Πύδνας και συγχρόνως Άρχων Πανθεσσαλικού Σταδίου (σσ. ο μεγάλος και τρανός Βαγγέλης Μαρινάκης δεν έχει δικό του, ιδιόκτητο, γήπεδο, ο δικός μας έχει) απέβαλε από την ιδιοκτησία του την Νίκη Βόλου, για να την αποκαταστήσει πάλι στο δημοτικό συμβούλιο.

Εν τέλει μια χαρά περνάμε και γίνεται καθημερινά πραγματικότητα η πρόβλεψη του μεγάλου τραγουδοποιού Γιάννη Μηλιώκα από το 1988 «…να δεις που κάποτε θα μας πούνε και μ…ς, να δεις που κάποτε θα μας πούνε και χαζούς». Αυτό το «κάποτε» είναι τώρα, συμπολίτες. Τώρα, έχει έρθει εκείνο το «κάποτε», που μπορείτε να το ακούσετε ολόκληρο στο γιουτούμπι, https://www.youtube.com/watch?v=upqS8qjwSl8 Στα μούτρα μάς το λένε συμπολίτες, πολλοί από πολλές μεριές, και κυρίως στην όμορφη πόλη που ζούμε. Κι εμείς κλείνουμε τ’ αυτιά και συνεχίζουμε σε δρόμους και βίους ανθόσπαρτους, σχεδόν μαζοχιστικά.

Στα αμέσως προηγούμενα κυκλο-φ-οριακα γράφαμε σχετικά με την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας για τον κίνδυνο να γλιτώσουμε από την ρύπανση του λιγνίτη και να εκτεθούμε στην 100 φορές μεγαλύτερη ρύπανση της πυρηνικής ενέργειας. Πριν «στεγνώσει το μελάνι» πληροφορηθήκαμε ότι η καλή μας Ευρωπαϊκή Ένωση, πιεζόμενη από την φίλη μας Γαλλία, επιδιώκει να εντάξει την πυρηνική ενέργεια στην λεγόμενη Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία! Επιδιώκει να μας πει, δηλαδή, ότι η πυρηνική ενέργεια είναι πράσινη, άκακη, ακίνδυνη και ωφέλιμη και ίσως να μας επιβάλει την κατασκευή πυρηνικών αντιδραστήρων επί ελληνικού εδάφους, όπως επιβάλλει (και επιδοτεί, υποτίθεται) το κλείσιμο των λιγνιτικών μονάδων. Και να είστε βέβαιοι ότι αν συμβεί αυτό οι λυσσασμένοι εργολάβοι που παντοειδώς μιας διαφεντεύουν θα το βρουν πολύ φυσικό, θα λογαριάσουν τι θα παντελονιάσουν (οι παντελονάτοι…) και θα εφορμήσουν, όπως ήδη κάνουν με τα φωτοβολταϊκά στους έφορους κάμπους μας και τις ανεμογεννήτριες στις κορφές των βουνών μας. Κι εμείς τους κοιτάμε και, εν πολλοίς, τους επικροτούμε. Χρειάζεται μαζική επαγρύπνηση, συμπολίτες συν-Έλληνες.

Θα το ξαναβρούμε μπροστά μας αυτό το τεράστιο θέμα. Θα το βρούμε και με την μορφή των ηλεκτρικών αυτοκινήτων, που φαίνεται ότι είναι μία ακόμη μεγάλη «μπλόφα» του σύγχρονου καπιταλισμού για να αυξήσει τα κέρδη του. Διότι κι αυτή η ηλεκτρική ενέργεια κάπως πρέπει να παραχθεί, πώς άραγε; Διότι κι αυτές οι μπαταρίες έχουν τα δικά τους μεγάλα προβλήματα – θα χρειαστούν πολλά γραφτά για να τα αναλύσουμε όλα – από σπάνια υλικά, η εξόρυξη των οποίων προκαλεί προβλήματα σε χώρες του 3^ου κόσμου (και τι με νοιάζει εμένα;) μέχρι απίθανη τιμή ανανέωσης 8.000-20.000 € κατά κανόνα μετά από 8 έτη λειτουργίας (λεφτά υπάρχουν) και μέχρι το ότι δεν υπάρχει (αλλά θα βρεθεί) διαδικασία απόρριψης και ανακύκλωσης. Κι εμείς εδώ περιμένουμε ακόμη την μεγάλη επένδυση της γερμανοβορειομακεδονικής βιομηχανίας παραγωγής ηλεκτρικών οχημάτων Next.e.GO την οποία καλωσόρισε sto Ellada ο κ. Πρωθυπουργός αυτοπροσώπως στις 15.12.2020 και από τότε η καλή εταιρεία ψάχνει τόπο να σταθεί και να στηθεί και δεν βρίσκει, αδέρφια, ζει ένα δράμα, μου το ‘πε, δεν την βοηθάει ούτε καν ο επί της αναπτύξεως βουλευτής Μαγνησίας, τίποτε.

Με τον δρόμο μέσα από την Άλλη Μεριά κάτι πρέπει να γίνει λέω εγώ και κανένας άλλος, σήμερα. Παλιότερα, όσο υπήρχε ακόμη ο Δήμος Πορταριάς, πριν από αυτή την καταστροφική ανοησία που ονομάστηκε «πρόγραμμα Καλλικράτης», είχε υπάρξει αίτημα του Δήμου (απόφαση Δ.Σ. 112/2009) προς την Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Μαγνησίας (άλλοι καιροί, άλλα ήθη) να απαγορευθεί η διέλευση των βαρέων οχημάτων. Το αίτημα το παρέλαβα εγώ αυτοπροσώπως, το επεξεργάστηκα, φυσικά συμφώνησα αμέσως και βρήκα και τις κατάλληλες διαδικασίες, σημάνσεις κλπ. Για την ιστορία και μόνο το έγγραφο (που το έχω ηλεκτρονικά) έχει ημερομηνία 26.02.2010. Το θέμα έμεινε εκεί, ποτέ δεν έλαβε υπογραφές ανωτέρων κλιμακίων. Έκτοτε, 12 χρόνια μεθαύριο, ήρθαν τα πάνω κάτω, ουδείς ξανα-ενδιαφέρθηκε για οτιδήποτε σ’ αυτό το προάστιο του Βόλου, μόνο ο Άρχων πανηγύρισε χυδαία (όπως το συνηθίζει) όταν διανοίχτηκε επιτέλους ο δρόμος μετά το parking. Ειλικρινά απορώ, δεν έχω να πω τίποτε άλλο, ας είναι καλά οι άγγελοι να μας φυλάνε όλους και όλες σ’ αυτές τις διελεύσεις.

Απορίας άξιον 1: μπαίνοντας στον Βόλο από Νέα Αγχίαλο ψηλά στον Σωρό, κάτω από την γέφυρα-τοπόσημο, υπάρχει μια ωραία άσπρη-μπλε πινακίδα αναγγελίας οικισμού που γράφει (έγραφε, για την ακρίβεια) «Βόλος, Volos». Καταμουτζουρωμένη η έρμη πινακίδα, σχεδόν δεν καταλαβαίνεις τι λέει. Δεν μπορεί κάποιος (όποιος αισθάνεται αρμόδιος) να την καθαρίσει; Βεβαίως ξέρω, δεν είναι η μόνη. Αλλά είναι αυτό που όλο και πιο συχνά ακούω, είναι «εμβληματική», είναι η αναγγελία και ίσως δεν το γνωρίζουν οι αρμόδιοι, αλλά σ’ αυτή την όμορφη πόλη έρχονται πολλοί τουρίστες. Απορίας άξιον 2: χρόνια περίμενε η πόλη να γίνει και να λειτουργήσει μια σοβαρή ιχθυόσκαλα, λειτούργησε επιτέλους. Έχουν περισσέψει οι παράγκες στον ευρύ χώρο μπροστά από τα παλιά σφαγεία. Δεν φτάνει δηλαδή η εγκατεστημένη εδώ και πολλά χρόνια ρύπανση όλου εκείνου του χώρου, έχει προστεθεί και το χάλι με τις παράγκες. Δεν είναι καιρός να φύγουν;

Κι εμείς φεύγουμε, γεια –χαρά με έναν ωραίο πίνακα του Fernando Botero.

(δημοσιεύτηκε στην 125χρονη (1898-2022) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 23.02.2022, αρ.φύλλου 37.655)

κυκλο-φ-οριακα 1092, 17 Φεβρουαρίου 2022

 

ένας τοιχος της Αθήνας

Καλημέρα και πάλι πολίτες αυτής της χώρας με την καταπληκτική ποιότητα ζωής. Έχω μείνει κατάπληκτος με όλα αυτά που συμβαίνουν, πιστεύω ότι το ίδιο έχετε πάθει κι εσείς – εκτός αν εσείς ζείτε σε άλλη χώρα, όπως αυτός, ο μεγάλος, που είπε αυτή την καταπληκτική ιστορική «ατάκα».

Στην Πρωτεύουσα βρεθήκαμε το Σαββατοκύριακο, κι όπως έχουμε ξαναπεί η Αθήνα για τους τουρίστες είναι η πιο όμορφη πόλη του κόσμου. Σάββατο πρωί επισκεφτήκαμε το Μουσείο Μπενάκη στην οδό Πειραιώς, όπου φιλοξενείται η έκθεση για τα 100 χρόνια της ελληνικής βιομηχανίας μπισκότων Παπαδοπούλου (1922-2022) – συναφής και η πολύ προσεγμένη διαφήμιση που τρέχει στις τηλεοράσεις. Μια ωραία στημένη και πολύ «τρυφερή» εξιστόρηση 100 χρόνων παρουσίας στα σπίτια μας των θρυλικών «πτι-μπερ» και «μιράντα», τώρα πλέον μαζί με ακόμη 600 περίπου κωδικούς προϊόντων και με κυρίαρχα στις εξαγωγές τα «πουράκια» Caprice, που παράγονται αποκλειστικά στο εργοστάσιο του Βόλου, στην Α’ ΒΙ.ΠΕ. Σάββατο απόγευμα καφεδάκι στο Μουσείο της Ακρόπολης, φάτσα στον Παρθενώνα – τους χώρους του Μουσείου τους έχουμε ήδη δυο φορές επισκεφθεί. Κυριακή πρωί συνάντηση με έναν συμφοιτητή και συγκάτοικο από την Καρλσρούη, μετά από 45 χρόνια που είχαμε να ειδωθούμε! Δευτέρα πρωί καφεδάκι στην Πλάκα, στην οδό Αδριανού, φάτσα στη Στοά του Αττάλου και την Αρχαία Αγορά, κι ύστερα μια τεράστια βόλτα σε Θησείο, Κεραμεικό, Γκάζι, Ψυρρή, Ευριπίδου και γεύμα στην Πλατεία Εξαρχείων, μια βόλτα που περιλαμβάνει απ’ όλα, παρελθόν (πού αλλού στον κόσμο υπάρχουν τόσο πολλά αρχαία μνημεία διαφόρων εποχών μέσα σε μια πόλη;), παρόν (δεν υπάρχει σπιθαμή «αφρούρητου» τοίχου χωρίς γκράφιτι) και μέλλον (μεγάλα πανώ διαφωνούν με την κατασκευή σταθμού της γραμμής 4 του μετρό μέσα στην Πλατεία Εξαρχείων, στα επόμενα 8 και βάλε χρόνια).

Αν είχε αυτά στον νου του ο μεγάλος με την καταπληκτική ατάκα, αυτά (κι αρκετά άλλα) που μπορεί να απολαύσει ένας αργόσχολος επαρχιώτης μεσοαστός με δωρεάν διαμονή για ένα «εξτέντεντ γουικεντ» στο όντως Κλεινόν Άστυ, και με την βεβαιότητα ότι την άλλη μέρα θα ανασαίνει ξανά την ζωοδότρα αύρα ενός Παγασητικού κόλπου, τότε ναι! ισχύει. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις ανθρώπων τε (πλην αρίστων, φυσικά) και συνθηκών (πλην μεγάρου, φυσικά) πρόκειται για χοντρή αλαζονική μπούρδα.

Και όπως μαθαίνω δεν θα γίνει, τελικά, ούτε πόλεμος. Η Δημοκρατία (ποια Δημοκρατία;) ενίκησε και πάλι, κι όσοι περίμεναν ότι ο κύριος Μπάιντεν θα κάνει κάτι καλύτερο από ό,τι έκανε ο κύριος Τρamp ήδη ηπατήθησαν σφόδρα. Η Αμερική δεν αλλάζει, δυστυχώς, ακόμη και μετά από τόσες βαριές, βαρύτατες ήττες, σε Βιετνάμ, Ιράκ, Αφγανιστάν, ακόμη και σε Κόσσοβο και Λιβύη, παραμένει δέσμια των πρακτικών του ψυχρού πολέμου (που τελείωσε μόνο στα χαρτιά και στην πραγματικότητα ποτέ…) και των βιομηχανιών όπλων. Όσο έβλεπα ρωσικά στρατεύματα και πυραύλους, αμερικάνικα πλάνα τραβηγμένα μπορεί και πριν από έναν χρόνο, κι άκουγα μέσω τηλεοπτικών δικτύων να προσδιορίζεται η 16^η Φεβρουαρίου ως η ημέρα έναρξης της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία (αν είναι ποτέ δυνατόν οποιοσδήποτε τρίτος να ξέρει τέτοια λεπτομέρεια, για εντελώς ηλίθιους μας περνάνε…) περίμενα να ακούσω και περί χρήσης χημικών όπλων, όπως τότε, με τον Σαντάμ Χουσεΐν, που με περίσσιο θράσος βγήκαν «μετά» οι πράκτορες και «αναγνώρισαν» ότι ήταν ένα (ακόμη) ψέμα. Είναι βέβαιο, συνάνθρωποι: δεν θα ησυχάσουμε ποτέ, η Ειρήνη δεν είναι ένα «αποδοτικό» σενάριο, όλα τα άλλα περί αυτής (της Ειρήνης) είναι, δυστυχώς, παραμύθια.

Παραμύθι δεν είναι όμως η μεγάλη εξάπλωση στην ελληνική ύπαιθρο των φωτοβολταϊκών πάρκων, αυτών που εμείς κάποτε είχαμε ονομάσει «φωτοβολταϊκές καλλιέργειες». Γεμίζει συνεχώς ο κάμπος της Θήβας και οι πλαγιές του Μαρτίνου, πρόσφατα περάσαμε από τον παράδρομο που συνδέει την οδό Λαρίσης με τα Μελισσάτικα, κάτω από το κτήριο της Μητρόπολης, και είδαμε σε μία τεράστια έκταση, πρώην πράσινη και δεντροφυτεμένη, να φυτρώνουν πλέον εκατοντάδες φωτοβολταϊκές πλάκες. Ποιος ξέρει πού θα πάει αυτή η κατάσταση; Περάσαμε και κάτω από πολλές ανεμογεννήτριες, άσπροι γίγαντες με τα φτερά πεσμένα καθώς δεν φυσούσε καθόλου, και ευθαρσώς αναρωτιόμαστε αν η κατάργηση του λιγνίτη στην παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος θα κάνει, εν τέλει, καλό ή κακό στην έρμη χώρα μας. Και ας μην ξεχνάμε ποτέ ότι 25%-30% της ηλεκτρικής ενέργειας στην Ευρωπαϊκή Ένωση που παίρνει αυτές τις βαρύγδουπες αποφάσεις «για το καλό μας» παράγεται σε περίπου 130 πυρηνικούς σταθμούς σε 14 χώρες. Πώς σας φαίνεται;

Απορίας άξιον: τι έγινε με εκείνη την πανηγυρικώς από την Περιφέρειά μας Kostas Agorastos αναγγελθείσα, πρωτοποριακή, καινοτομική και ρηξικέλευθη ολφακτομετρία; Μη μου πείτε πως δεν την θυμάστε, εγκόλπιο έπρεπε να την έχετε, ήταν αυτή η μέθοδος που θα έδινε στοιχεία για τις οσμές (χαϊδευτικό του βρώμα και δυσωδία…) που δυναστεύουν το «Μονακό». Τι απέγινε άραγε; Ομοίως Απορίας άξιον είναι τι γίνεται με την απογραφή πληθυσμού; Διαβάζω για μια νέα, «τρίτη φάση», που άρχισε 15 και θα τελειώσει 21 Φεβρουαρίου, στην οποία οι πολίτες κλπ., κλπ., φοβάμαι ότι κι εδώ μπάχαλο προέκυψε! Αν δεν απατώμαι, οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες εξ αρχής έχουν μεταθέσει την απογραφή 2021 για την Άνοιξη 2022, ελπίζοντας σε κάμψη της πανδημίας, που φαίνεται ότι επιβεβαιώνεται. Sto Ellada γιατί δεν προκρίθηκε αυτή η λύση, παρά επιτρέψανε να ανθίσει το νεοφυές άνθος «αρνητής απογραφής»;

Είναι πράγματι πολύ σοβαρό έργο η κατεδάφιση ενός ρυμοτομούμενου, από το 1956 ή και νωρίτερα, κτηρίου για να ολοκληρωθεί ένας δρόμος. Μέχρι τώρα έχουν γίνει εκατοντάδες τέτοια «εργάκια» στην πόλη μας. Πρώτη φορά είδα Άρχοντα να φωτογραφίζεται μπροστά στα ερείπια. Να είστε καλά, γεια σας.

Στην φωτογραφία, ο τοίχος της Αθήνας μιλάει…

(δημοσιεύτηκε στην 125χρονη (1898-2022) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Πέμπτη 17.02.2022, αρ.φύλλου 37.650)

κυκλο-φ-οριακα 1091, 9 Φεβρουαρίου 2022

 

η αμφίπλευρη προτομή του ηθοποιού Νίκου Σκυλοδήμου (1948-1986)

Καλημέρα φίλοι αναγνώστες και φίλες αναγνώστριες, οι αμυγδαλιές άνθισαν κι εμείς ακόμη μιλάμε για τα κακά της «Ελπίδας». Άνθισαν διότι κατάλαβαν ότι ο κακός μας ο καιρός πέρασε, όλα τα ρύθμισαν οι καλοί αρμόδιοι, ακόμη και το σκάνδαλο (ποιο σκάνδαλο;) Novartis εξαφάνισαν από προσώπου Ελλάδος (άφησαν τα ηλίθια αμερικανάκια να πληρώνουν κι αυτοί ακόμη γελάνε…), ησύχασαν μέχρι και οι αμυγδαλιές κι έβαλαν μπροστά να ανθίσουν. Βρέθηκαν και οι ανώνυμοι ένοχοι για τη δολοφονία του Άλκη Καμπανού, ξεχάστηκαν τελείως οι περιώνυμοι ένοχοι για τον βιασμό (ποιον βιασμό;) της Γεωργίας Μπίκα και, ως ανεμένετο, ξανά προς τη δόξα τραβά, τραβά, τραβά. Λίγο μας χάλασε τη σούπα (ποια σούπα;) εκείνος ο ανόητος που είπε εκείνες τις ανοησίες για τα λεφτά που «γύρισαν το παιχνίδι» (ποιο παιχνίδι;) στην Ηλεία το 2007, άκουσε κι ο δικός μας για παιχνίδι κι έφερε εδώ μέχρι και τον Άδωνι να παίξει με το ταλαίπωρο Μουσείο της «ψαρόβαρκας» Αργούς. Όσο για τα λεφτά της Ηλείας, προσοχή! Και τώρα υπάρχουν θεομηνίες και θεόσταλτοι, και οι εκλογές, όπως όλα δείχνουν, πλησιάζουν τρέχοντας…

Βγήκε κι εκείνος ο απαράδεκτος Ευρωπαϊκός Οργανισμός Περιβάλλοντος που έκανε, λέει, έρευνα σχετικά με το πράσινο στις πόλεις 38 ευρωπαϊκών χωρών με βάση φωτογραφίες από τον δορυφόρο «Κοπέρνικο» όπου καταγράφονται οι πράσινες εκτάσεις που φαίνονται από ψηλά λόγω δέντρων. Και στην Ελλάδα έβγαλε (άκουσον! άκουσον!) πρώτη την Καλαμάτα, ακολουθούν Πάτρα, Καβάλα, Ηράκλειο, Λάρισα, Αθήνα, Ιωάννινα, Θεσσαλονίκη και τελευταίο (και καταϊδρωμένο, είναι αλήθεια) τον Βόλο. Απαράδεκτον! Και αναγκάστηκε, τι να κάνει κι αυτός; να κάνει δηλώσεις ο αρμόδιος κύριος Αντιδήμαρχος και είπε ότι αυτοί φυτεύουν στον Βόλο 600 δέντρα κάθε χρόνο!! Γρήγορος εγώ στην αριθμητική, 600 τον χρόνο επί 7 χρόνια = 4.200 νέα δέντρα φυτεύτηκαν! Τα είδατε εσείς πουθενά αυτά τα δέντρα συμπολίτες; Μήπως εννοεί τις ελίτσες-νάνους στα παρτεράκια της Δημητριάδος; – κρίμα μωρέ, αυτά δεν φαίνονται, δεν τα πιάνει ο δορυφόρος. Διότι πού αλλού; Μήπως στο παραλιακό πάρκο Βασιλέως Γεωργίου, μήπως στον χείμαρρο Άναυρο ή στον Κραυσίδωνα, όπου κόπηκαν πολλά, μήπως στο άλσος Ανδρέα Βαλαχή, μήπως στην Πλατεία Πανεπιστημίου, όπου πάλι κόπηκαν, μήπως στον Ι.Ν.Αναλήψεως, πάνε κι εκείνα τα 10 πεύκα, μήπως στην Πλατεία Ελευθερίας ή στην Πλατεία Αναύρου; Πού, τέλος πάντων, φυτεύτηκαν από τον Δήμο 4.200 δέντρα; Και να ξέρετε ότι αν θέλετε να φυτέψετε δέντρα στο πεζοδρόμιό σας τις απολύτως περισσότερες φορές τα πληρώνετε οι ίδιοι. Άρα;

Άρα, πώς απεκάλεσε από βήματος Ελληνικής Βουλής ο Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ τον Ρώσο ιστορικό που αποκάλυψε έγγραφα σχετικά με σχέσεις του ΚΚΕ με την ΕΣΣΔ στα χρόνια του ψυχρού πολέμου; Κάπως έτσι και με τα δέντρα… Αφήστε που ανακοινώθηκαν 20.000 ευρώ για «εργασίες κλαδέματος δεκατεσσάρων (14) ψηλών και επικίνδυνων δένδρων στη Δ.Ε. Πορταριάς, με τη διαδικασία απευθείας ανάθεσης κατόπιν έρευνας αγοράς» ας ευχηθούμε να είναι μόνον κλαδέματος, γιατί, αν δεν κάνω λάθος, κάπως έτσι, «κλάδεμα» το είχαν πει και στον Άη Γιάννη του Αιγαίου και κατέληξε να κοπεί στον πάτο ένα θεόρατο πλατάνι έξω ακριβώς από την εκκλησία του χωριού – τον νου σας χωριανοί!

Για τα μνημεία είχαμε κάτι ξεκινήσει την προηγούμενη φορά. Βρήκαμε και μια «εικονική γλυπτοθήκη» (ιστότοπος Δήμου Βόλου/Επισκέπτες/Τουρισμός/ Εικονική γλυπτοθήκη) που περιλαμβάνει αρκετά γλυπτά σε όλες τις Δημοτικές Ενότητες με αρκετά στοιχεία γύρω από αυτά – δεν μπορώ να καταλάβω γιατί αυτή η καταγραφή δεν είναι πλήρης, ποιος ο λόγος, διότι τα γλυπτά είναι εκεί, στέκονται και περιμένουν, δεν καταλαβαίνω γιατί άλλα είναι καταγεγραμμένα και άλλα, ακόμα και διπλανά τους, όχι, π.χ. γύρω από το Πολιτιστικό Κέντρο και το Άλσος της Νέας Ιωνίας ή η διπρόσωπη προτομή του Νίκου Σκυλοδήμου (1948-1986) έξω από το Δημοτικό Θέατρο. Και βέβαια το ζητούμενο δεν είναι μόνο η καταγραφή. Είναι η έγνοια, η φροντίδα, η αγάπη γι’ αυτά τα νεκρά μεν, φορτωμένα με ζωή δε στοιχεία της μνήμης αυτής της μεγάλης πόλης. Αυτά η αγάπη δεν φαίνεται να υπάρχει, τόσο στα ίδια τα μνημεία όσο και στο περιβάλλον τους – τρανταχτό δείγμα το «Κοχύλι» του Κώστα Δικέφαλου (1956-) στην Πλατεία Αναύρου, εγκλωβισμένο μέσα στο γνωστό καλοκαιρινό μπαράκι.

Έγραψα Δημοτικό Θέατρο και λέω να ρωτήσω: πολύ δεν καθυστερεί η αποπεράτωσή του; Μήπως, λέω, περιμένει την προκήρυξη των εκλογών; Επίσης απορίας άξιον είναι το πώς λειτουργεί το parking της Φιλελλήνων – έχει κανένας παρατρεχάμενος ( ο Άρχων μάλλον δεν δύναται, έχει φούριες, έπεσαν όλα μαζί, νίκησε και η Πύδνα, φούριες…) τη διάθεση να μας πει δυο λόγια «ενημερωτικά» βρε αδερφέ, τόσα λεφτά δώσαμε οι πολίτες, να μην ξέρουμε πώς βαδίζομεν; Για τον «Βενέτη» βλέπουμε, όλα τα ‘χε η Μαριορή, η λεωφορειολωρίδα τη μάρανε. Αλλά εμείς εδώ έχουμε και ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον, θέλουμε να μάθουμε πώς κινείται ο 6^ος και ο 7^ος ενδοθαλάσσιος όροφος, ζητάμε πολλά;

Τελευταίο θέμα για σήμερα ο δρόμος μέσα από την Άλλη Μεριά. Τελευταία τον περνάω πολύ συχνά γιατί πηγαίνω στις Σταγιάτες για καθαρό νεράκι (και όχι μόνο!) και κάθε φορά που τον περνάω αναρωτιέμαι πόσοι άγγελοι μαζεμένοι φυλάνε τους χιλιάδες επιβάτες στα χιλιάδες οχήματα που ανεβοκατεβαίνουν ασταμάτητα αλλά και τους πολλούς πεζούς, που με τρόμο κινούνται τοίχο-τοίχο, αφού πεζοδρόμια δεν υπάρχουν. Ο δρόμος είναι η Επαρχιακή Οδός 01 και ανήκει στο Πρωτεύον Επαρχιακό Οδικό Δίκτυο, άρα ανήκει με βεβαιότητα στην αρμοδιότητα της Περιφερειακής Ενότητας. Θα ασχοληθούμε την επόμενη φορά, μαζί και με την παράκαμψη του Χιονοδρομικού Κέντρου.

Σαν προχθές, 7 Φεβρουαρίου 2017, πέταξε στους ουρανούς ο Λουκιανός Κηλαηδόνης, και σαν αύριο εορτάζεται παγίως ο Άγιος Χαραλάμπης. Να είμαστε όλοι και όλες καλά, γεια σας.

Στην φωτογραφία, από το μακρινό 2009, η αμφίπλευρη προτομή του Νίκου Σκυλοδήμου.

(δημοσιεύτηκε στην 125χρονη (1898-2022) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 09.02.2022, αρ.φύλλου 37.643)

κυκλο-φ-οριακα 1090, 2 Φεβρουαρίου 2022

 

η (αχρηστευμένη σήμερα) πόρτα του Αχιλλοπούλειου Νοσοκομείου Βόλου

Καλημέρα απανταχού φίλοι αναγνώστες και φίλες αναγνώστριες και καλόν μήνα. 2.2.22 σήμερα, τέσσερα τα δυάρια και, όπως σας ξαναγράψαμε, προσοχή μεγάλη στους διχασμούς που σηματοδοτεί ο αριθμός «2». Όλα βαίνουν καλώς, ουδεμία ανησυχία δικαιολογείται για οτιδήποτε και αν δεν προκύψει καινούργια μετάλλαξη μετά την Ο2 (πάλι το 2…) η πανδημία CoViD-19 θα τελειώσει οσονούπω, όλοι οι «ειδικοί» συμφωνούν επί αυτού. Βεβαίως αν! Εμείς, ως μη ειδικοί, παραμένουμε αισιόδοξοι και οπωσδήποτε φυλαγόμαστε όσο μπορούμε, διότι οι συνέπειες αυτού του διαβολοϊού παραμένουν ολέθριες. Και χαιρόμαστε που το αντιικό χάπι της φαρμακοβιομηχανίας Merck μπαίνει στη μάχη (αν και υπάρχουν κάποιες επιφυλάξεις…) προκειμένου να αντικαταστήσει τα μονοκλωνικά αντισώματα, τα οποία, αν τα χορηγούσαν όταν και όπως έπρεπε, θα είχαν σώσει πολλές ανθρώπινες ζωές. Πάμε παρακάτω.

Παραμένει κλειστή η 50ρα πισίνα στο Κολυμβητήριο του Εθνικού Αθλητικού Κέντρου (ΕΑΚ) που φέρει το όνομα «Ιάσων Ζηργάνος» (το άλλο στην Νέα Ιωνία φέρει το όνομα «Βασίλης Πολύμερος» και τα δύο ονόματα σωστά και επιβεβλημένα), αν και πέρασε η μεγάλη κακοκαιρία, η οποία, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, καθόλου μεγάλη δεν ήταν στα μέρη μας. Ευκαιρία για την Δημοτική μας Αρχή γενικώς και αδιακρίτως για ένα ακόμη βρισίδι στους εκπροσώπους της αντιπολίτευσης που πήγαν να δουν και ζήτησαν (άκουσον! άκουσον!) να ενημερωθούν για το τι συμβαίνει στο Κολυμβητήριο. Συνήθεια πλέον, τρόπος ζωής αυτό το δημοτικό βρισίδι – είναι απολύτως βέβαιο ότι δεν συμβαίνει σε καμία άλλη ελληνική Αυτοδιοίκηση, δεν ξέρω αν συμβαίνει σε κάποιο άλλο σημείο του Κόσμου. Ας είμαστε υπερήφανοι οι Βολιώτες!

Το οποίο βρισίδι συνεχίστηκε και στην Οικονομική Επιτροπή όπου αποφασίστηκε (ακούσατε! ακούσατε!) το πρώην Εκθεσιακό και Αθλητικό Κέντρο και νυν δήθεν Συνεδριακό και πραγματικά Νυχτερινό Κέντρο (μπουζουκλερί, το λένε κάποιοι…) να παραχωρηθεί δωρεάν σε κάποιον ιδιώτη και να μετατραπεί σε Μουσείο Ναυτικής Παράδοσης, Πρόεδρος του οποίου Μουσείου ανέλαβε (δόξα! δόξα!) ο κ. Κώστας Λούλης, πρώην στέλεχος της Κυβέρνησης. Ιδιοκτήτης αυτού του Μουσείου είναι κάποιος κ. Ευάγγελος Κυριαζόπουλος στέλεχος της Κυβέρνησης, και «μεσολαβητής» σε αυτό το deal (διότι περί συναλλαγής πρόκειται) είναι ο θεόσταλτος κ. Τριαντόπουλος, επίσης στέλεχος της Κυβέρνησης. Μία ωραία ατμόσφαιρα, δηλαδή, με προεξάρχοντα τον ένα και μοναδικό κ. Δήμαρχο Βόλου. Θαύμα! Και το πιο σημαντικό είναι, όπως ορθώς αποκαλύπτει νεοφανής ειδησεογραφική ιστοσελίδα του Βόλου, ότι το υπ’ όψιν Μουσείο έχει μέχρι τώρα εκδιωχθεί από τον Οργανισμό Λιμένος Πειραιώς και από τον Δήμο Περάματος λόγω αθέτησης ανειλημμένων υποχρεώσεων. Στο πλαίσιο, λοιπόν, αυτής της συζήτησης και όταν εκπρόσωπος της αντιπολίτευσης «τόλμησε» να αναφέρει ότι αυτό το κτήριο κατασκευής προηγούμενων Δημοτικών Αρχών, πριν το 1992 (ναι! υπήρχε και τότε Βόλος…), για τελείως διαφορετικούς σκοπούς, μετασκευάστηκε βιαίως από την παρούσα Δημοτική Αρχή σε μπουζουξίδικο με δημοτικό κόστος 1 εκ. ευρώ και πώς παραχωρείται τώρα δωρεάν σε κάποιον ιδιώτη; υπέστη αυτό που ο λαός μας ονομάζει «λούσιμο», με πολλές χυδαίες φράσεις και χαρακτηρισμούς. Επαναλαμβάνω: Ας είμαστε υπερήφανοι οι Βολιώτες!

Τέτοια υπέροχα συμβαίνουν παρ’ ημίν. Και υπάρχουν κι άλλα, ακόμα πιο περισσότερο υπέροχα (!) που πολύ φοβούμαι ότι θα ενταθούν όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογικές διαδικασίες, τόσο τις εθνικές όσο και τις αυτοδιοικητικές. Κι αν μου επιτρέπετε, θεωρώ ότι δεν είναι καθόλου νωρίς για να σκεφτούμε με σοβαρότητα το μέλλον της όμορφης πόλης μας.

Στις 20 Ιανουαρίου έκανα ακόμη μία ωραία βόλτα με κατάληξη την Πλατεία Αναύρου και τον πεζόδρομο της οδού Πλαστήρα μπροστά από την Αγία Τριάδα. Παρατήρησα τα εξής και σας τα μεταφέρω: α) είναι εκ κατασκευής τελείως λάθος ο αποκλεισμός με σιδερένια κολωνάκια της οδού Τσιτσιλιάνου. Δεν είναι δυνατόν ένας κυκλοφορούμενος δρόμος δύο κατευθύνσεων, με παρόδια και εκτός οδού, σε pilotis, στάθμευση να καταλήγει σε τέτοιο αδιέξοδο, χωρίς καμία δυνατότητα αναστροφής, οι Συγκοινωνιολόγοι ξέρουμε ότι σε τέτοιες περιπτώσεις κατασκευάζονται ειδικές διατάξεις που στα γερμανικά ονομάζονται Wendehammer, (σφυρί αναστροφής), στα αγγλικά turning bay, και στα γαλλικά cul-de-sac, στα ελληνικά δεν έχει βρεθεί ακόμη ο αρμόδιος όρος, αν το ψάξετε στο google θα δείτε τι είναι. Το αποτέλεσμα είναι ότι κάποιος-κάποιοι πάρα πολύ απλά έχουν ξεβιδώσει ένα κολωνάκι και η αναστροφή γίνεται μια χαρά επί του πεζοδρόμου. Αλλά όχι μόνο! Διότι σε αυτές τις περιπτώσεις είναι να μη γίνει η αρχή, να μην ανοίξει η τρυπούλα. Φωτογράφισα ήδη λευκόν αυτοκίνητον όχημα σταθμευμένο μια χαρά επί του πεζοδρόμου. Και σ’ άλλα με υγεία, και ψάξε εσύ να βρεις «ποιος φταίει», που έλεγε κι ο Χάρυ Κλυνν β) η μεγάλη σιδερένια πόρτα του Νοσοκομείου, ένα πραγματικό έργο τέχνης, ένα μνημείο τοπικού πολιτισμού, χρειάζεται συντήρηση, αναστήλωση και γενική φροντίδα, μαζί με τις χοντρές μαρμάρινες κολώνες που την αναρτούν. Είναι μεγάλο κρίμα να στέκει εκεί σχεδόν ξεχαρβαλωμένη γ) οι φοίνικες στον κήπο του Αθανασάκειου Μουσείου, πανύψηλοι και υγιέστατοι, χρειάζονται κλάδεμα και γενικώς περιποίηση. Επίσης, ενώ η ανατολική πλευρά του κήπου είναι σε πολύ καλή κατάσταση, η δυτική, εκεί πίσω και δίπλα από τα κοντέϊνερς, χρειάζεται ένα γενναίο συμμάζεμα.

Έγραψα «μνημείο» κι ο νους μου ταξίδεψε στα καταγεγραμμένα γλυπτά και λοιπά μνημεία σε όλους τους οικισμούς του Δήμου Βόλου, που περιέχονται ιδανικά στην «Εικονική Γλυπτοθήκη» στην ιστοσελίδα του Δήμου. Και λέω «ιδανικά» διότι δεν αρκεί μια ωραία φωτογραφία μιας ωραίας στιγμής, όλα αυτά τα γλυπτά-μνημεία πολιτισμού χρειάζονται διαρκή φροντίδα – θα επανέλθουμε στα επόμενα. Να είστε καλά, στο σώμα, στην ψυχή και στον νου, γεια σας.

Στην φωτογραφία η πόρτα του Νοσοκομείου στην οδό Πλαστήρα.

(δημοσιεύτηκε στην 125χρονη (1898-2022) καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Θεσσαλία" την Τετάρτη 02.02.2022, αρ.φύλλου 37.637)