κυκλο-φ-οριακα 1186, 13 Μαρτίου 2024

 

Κάθε που πλησιάζει η Καθαροδευτέρα αναπολώ τους χαρταετούς που οδήγησα στους ουρανούς παρέα με ολόκληρη την Οικογένεια, καθώς αυτή εξελισσόταν. Τα καλύτερα πετάγματα – ψηλά, πολύ ψηλά, «στα καντήλια» – τα πετύχαμε στο Λιμάνι, τότε που αφ’ ενός ο Προβλήτας 2 ήταν ακόμα υπό κατασκευή και αφ’ ετέρου δεν είχε καταλάβει τα πάντα και τους πάντες αυτή η εμμονή με την ασφάλεια. Τότε το κατασκευασμένο τμήμα του Προβλήτα ήταν φωλιά για γλάρους κι εμείς τους κυνηγούσαμε με τ’ αυτοκίνητο, μέχρι να σταματήσουμε και ν’ αρχίσουμε να αμολάμε καλούμπα – τότε οι γλάροι, ξαφνιασμένοι από το άγνωστο ιπτάμενο αντικείμενο (ufo), συναγωνίζονταν σε ύψος και όχι σπάνια παρενοχλούσαν τον περήφανο χαρταετό. Τα παιδιά πανηγύριζαν και όλοι ήμασταν ευτυχισμένοι. Ύστερα οι γλάροι άλλαξαν γειτονιά, κάγκελα και αστυνόμοι «προστατεύουν» τους Προβλήτες, οι τουρίστες των κρουαζιεροπλοίων αποβιβάζονται «με απόλυτη ασφάλεια» δίπλα από τα παλιοσίδερα διότι ο Κεντρικός Προβλήτας είναι μη-ασφαλής. Ο χαρταετός παρέμεινε, ανενεργός εδώ και χρόνια, στο υπόγειο του σπιτιού μας κι έπεσε κι αυτός θύμα της συμμορίας Δανιήλ-Ηλία, τον Σεπτέμβριο του 2023.

«ΠαΣοΚ, ωραία χρόνια» που λέει η γιαγιά Μαριλού στην πολύ επιτυχημένη σειρά της ΕΡΤ1 «Η Τούρτα της Μαμάς». Στα τέλη του 20^ου αιώνα οι περισσότερες καταστάσεις ήταν πιο απλές, πιο ανθρώπινες, παρά τα πολύπλευρα κοσμοϊστορικά γεγονότα που τον σημάδεψαν εκείνον τον αιώνα – τώρα ζούμε υπό την απειλή της τεχνητής νοημοσύνης (artificial intelligence, εν συντομία ΑΙ – πώς λέμε άιιιι χάσου…) η οποία θα αντικαταστήσει την προ πολλού απωλεσθείσα φυσική νοημοσύνη.

Βεβαίως με την αμέριστη συμπαράσταση των ιδιωτικών πανεπιστημίων, η ίδρυση των οποίων υψηλοφρόνως υπερψηφίστηκε αποκλειστικά και μόνον από τους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, τα τέκνα των οποίων ανεξαιρέτως φοιτούν σε ιδιωτικά εκπαιδευτήρια παντός είδους και επιπέδου. Και αναρωτιέμαι, εγώ ο τάλας: α) όλοι οι υπόλοιποι βουλευτές, κατά συγκυρίαν λιγότεροι από τους παντοδύναμους, από κακία και μίσος δεν υπερψήφισαν την καινοτόμο ίδρυση; β) τι ακριβώς συμβαίνει με το άρθρο 16 παρ. 5 του ισχύοντος Συντάγματος της Ελλάδος, στο οποίο ρητά αναφέρεται ότι: «5. Η ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από ιδρύματα που αποτελούν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου με πλήρη αυτοδιοίκηση. Τα ιδρύματα αυτά τελούν υπό την εποπτεία του Κράτους, έχουν δικαίωμα να ενισχύονται οικονομικά από αυτό και λειτουργούν σύμφωνα με τους νόμους που αφορούν τους οργανισμούς τους…». Αυτό είναι το επαίσχυντο «κρατικό μονοπώλειο στην παιδεία», που αίφνης ανακαλύφθηκε από τους παντοδύναμους φωστήρες, αλλά που ρητά (ρητότερα (sic!) δεν γίνεται) καθορίζεται στο ισχύον (;) Σύνταγμα της Ελλάδος και έπρεπε να καταργηθεί, όπως, άλλωστε, και όλα τα υπόλοιπα μονοπώλεια όπως του ΟΤΕ, της ΔΕΗ, του ΟΣΕ, του ΟΠΑΠ, των Αεροδρομίων, των Δρόμων και των Διοδίων και τελειωμό δεν έχει ο κατάλογος – το επόμενο, να μου το θυμηθείτε, θα είναι η κατάργηση του επίσης κατάπτυστου «κρατικού μονοπωλείου στην υγεία», ήδη ο αρμόδιος υπουργός και σχολιαστής του ΣΚΑΪ κάνει την προεργασία.

Τι έγινε, λοιπόν, με το Σύνταγμα; Όσο κι αν ασχολήθηκα δεν μπόρεσα να καταλάβω με ποιά κομπίνα το παρακάμψανε. Εκείνο που σαφέστατα μπόρεσα να καταλάβω είναι ότι τις άδειες τις έχουν έτοιμες από χθες και πιθανότατα να έχει μπει και κατιτίς σε τίποτε λογαριασμούς…

«Ένα μικρό-μικρό ποδήλατο / κι ένα μικρό-μικρό παιδί / είδαν το πρόβλημα το άλυτο / και κάναν βόλτα στη ζωή» τραγουδάει από το 2008 σε δικούς της στίχους και μουσική η Ελένη Βιτάλη.

Κι εμείς είπαμε να πάμε μια ακόμη βόλτα στο Βουνό μας, να φτάσουμε στον αγαπημένο μας Αη Γιάννη. Φτάσαμε πρώτα στα Χάνια, κι εκεί άρχισαν τα θαύματα. Η Βρυσούλα απέναντι στον Λούκουλο, που με τόση αγάπη και τόσο κόστος ανακαινίσαμε στην μνήμη του Αδερφού μας Γιάννη Αθ. Κολέτσου (1959-2022) ως Παλαιοί Πρόσκοποι του 58^ου Συστήματος Ναυτοπροσκόπων Βόλου, δεν λειτουργεί, δεν έχει νερό, δεν είναι συνδεμένη σε κάποιο δίκτυο. Κάτι περίεργο συμβαίνει και προσπαθούμε να μάθουμε τι είναι, γιατί νερό υπάρχει στο σημείο, η Βρυσούλα δεν έχει! Και σ’ αυτή τη Βρυσούλα, που είναι, πλέον, εξ ολοκλήρου πετρόκτιστη, έχουμε ενσωματώσει μία μαρμάρινη πλάκα που γράφει «είθε η βρυσούλα τούτη εδώ / στων Κένταυρων τα χώματα / να σου προσφέρει γιατρικό / τα δροσερά της νάματα». Τα δροσερά νάματα, που πάντα διέθετε απλόχερα σε κατασκηνωτές, επισκέπτες, ορειβάτες, περιπατητές και επωχούμενους αυτή η Βρύση – και τώρα δεν διαθέτει κι είναι μεγάλο κρίμα.

Ανεβαίνοντας τις Αγριόλευκες να! η υπό κατασκευήν «παράκαμψη του Χιονοδρομικού Κέντρου». Κατά την γνώμη μας το πιο άχρηστο έργο που έγινε ποτέ όχι μόνο στην Μαγνησία, σ’ ολόκληρη την Θεσσαλία τουλάχιστον. Απίστευτα κομμένα δέντρα και πεταμένα λεφτά. Σε ένα δίκτυο Εθνικής Οδού και Επαρχιακών Οδών που υποφέρει τα πάνδεινα και απαιτεί διαρκή συντήρηση για να μπορεί να εξυπηρετεί στοιχειωδώς όλους τους οικισμούς του Πηλίου, αυτός ο δρόμος δεν εξυπηρετεί τίποτε απολύτως πέρα από κανα-δυο-τρεις εγωισμούς. Θεωρώ επιβεβλημένο να εξεταστεί άμεσα το όλο θέμα από την καινούργια Περιφερειακή Αρχή και το άχρηστο έργο να σταματήσει τώρα – τα δέντρα θα ξαναφυτρώσουν, τα λεφτά, εφ’ όσον υπάρχει δεσμευμένη πίστωση και μετά την εκκαθάριση του εργολάβου, να διατεθούν στον Πλατανιά, στην Μηλίνα, στην Πάλτση, στο Χορευτό, ενδεικτικά, είναι τεράστιες οι πραγματικές ανάγκες για να «παίζουν» κάποιοι λίγοι με τις ζωές των πολλών…

Και στον Αη Γιάννη, ομοίως. Οι ντόπιοι μάς είπαν ότι κάποιοι εργολάβοι που πάλευαν να ξαναστήσουν τον κατεστραμμένο περιφερειακό δρόμο δίπλα στο ρέμα της Μαυρούτσας τα μάζεψαν κι έφυγαν διότι δεν πληρώθηκαν! Και οι άνθρωποι αγωνιούν για το Πάσχα και το Καλοκαίρι. Είναι τεράστιες οι ανάγκες σας λέω, κι είχα την ευκαιρία να τις δω «με τα μάτια μου», μέχρι κάτω στο Τρίκερι. Για το φοβερό και τρομερό μάστερπλαν (master plan) της ολλανδέζικης HVA θα πούμε την άλλη φορά.

Σας ασπάζομαι περιδεώς, Μπάμπης. Γεια σας.

Στην φωτογραφία η Βρυσούλα μας στα Χάνια.

(δημοσιεύτηκε στην καθημερινή βολιώτικη εφημερίδα "Μαγνησία" (στην 2η σελίδα!) την Τετάρτη 13.03.2024, αρ.φύλλου 4131)

κυκλο-φ-οριακα 874 25 Ιανουαρίου 2017

η ΔΕΥΑΜΒ στ' Αστέρια

Καλημέρα συμπολίτες. Άγιος Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός (εξ Αριανζού, κοντά στην Ναζιανζό της νοτιοδυτικής Καππαδοκίας, γράφει η Βικιπαίδεια, η διαδικτυακή ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια) ή Θεολόγος, 329-25 Ιανουαρίου 390 μ.Χ., ένας από τους τρεις ιεράρχες, «τους τρεις μεγίστους φωστήρας της Τρισηλίου Θεότητος». Χρόνια πολλά στους Γρηγόρηδες και τις Γρηγορίες.

Και, βέβαια, ας αρχίσουμε να κουνάμε μαντήλι αποχαιρετισμού στην πρώτο μήνα του χρόνου. Πότε ήρθε, πότε φεύγει ντιπ δεν το καταλάβαμε. Εκείνο που καταλάβαμε καλά είναι ότι σε τούτη την πόλη δεν θα ξημερώνει, πλέον, μέρα, που να μην συμβαίνει κάποιος «πόλεμος». Ο καθείς και τα όπλα του ή «εξόριστε ποιητή στον αιώνα σου λέγε, τι βλέπεις;».

Πολλές φορές τον τελευταίο καιρό εμείς εδώ αναφερθήκαμε στο Χιονοδρομικό Κέντρο και τον σημαντικό ρόλο που παίζει στην τουριστική προκοπή του τόπου μας. Και ξέρουμε καλά ότι δημιουργήθηκε το 1967 με πρωτοβουλία του πάντοτε πολύ δραστήριου Ελληνικού Ορειβατικού Συλλόγου (ΕΟΣ) Βόλου και από το 1997 την διαχείρισή του έχει αναλάβει αρχικά η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Μαγνησίας δια της Αναπτυξιακής Εταιρείας Μαγνησίας (ΑΝΕΜ), και με τον Καλλικράτη η Περιφερειακή Ενότητα Μαγνησίας και Β.Σποράδων δια της Εταιρείας «Κενταύρων Όρος», τέλος. Όπως όλα σε τούτον τον τόπο έχει και το Χιονοδρομικό Κέντρο περάσει μέσα από χίλια-μύρια κύματα, από ημέρες δόξης και ημέρες απαξίωσης, έχει μελετηθεί και ξαναμελετηθεί (και τώρα μαθαίνω ότι ξαναματαμελετιέται) η λειτουργία του και οι αναπτυξιακές δυνατότητές του, τα οικονομικά στοιχεία του ήταν πάντοτε το μεγάλο αγκάθι. Αγκάθι και ο μηχανολογικός εξοπλισμός του, κάποια στοιχεία του οποίου βρίσκονται εκεί έκτοτε, τουτέστιν από το 1967-68, τουτέστιν είναι σήμερα ετών συναπτών 50.

Βεβαίως συντηρήσεις έχουν γίνει πολλές όλα αυτά τα χρόνια, χρήματα πολλά έχουν επενδυθεί και πολύ καλά έκαναν. Και επίσης βεβαίως χρήματα πολλά απαιτούνται και για την συνέχεια.

Καθώς, που λέτε, όλα αυτά εξελίσσονται, την περασμένη Κυριακή συμβαίνει το μοιραίον: παθαίνει βλάβη το λιφτ και 25 άνθρωποι βρίσκονται καθισμένοι στο κενό – ευτυχώς όλοι σώοι και αβλαβείς. Κάτι που είχε να συμβεί, αν κατάλαβα σωστά αυτά που διάβασα, 20 χρόνια (τουτέστιν από το 1997;). Από εκεί και μετά χάθηκε πάλι η μπάλα στην όμορφη πόλη μας. Μόλις είχαμε σχεδόν τελειώσει με τον πόλεμο του νερού άρχισε ο πόλεμος του λιφτ και αναγγέλλεται ένας νέος πόλεμος του βιολογικού καθαρισμού (κάτι σαν τριακονταετής πόλεμος μοιάζει όλο αυτό…). Και δεν μπορώ να καταλάβω ποιο ακριβώς είναι το αντικείμενο, τα λάφυρα, δηλαδή αυτών των μαχών.

Κι αυτά την ώρα που καθυστερεί πολύ το έργο του αντλιοστασίου της αποχέτευσης της Αγριάς στο πάρκο στα Αστέρια. Συγγνώμη που ρωτάω, αλλά εκεί δεν ήταν που έπρεπε απαραιτήτως, κατεπειγόντως και ανυπερθέτως να γίνει εκεί και τότε το έργο διότι αλλιώς θα χανόταν η χρηματοδότηση; Αυτό δεν ήταν το επιχείρημα που έπεισε, τελικά, τους αρμόδιους δικαστές; Ο χρόνος δεν ήταν που δεν επέτρεπε την διερεύνηση της δυνατότητας κατασκευής του αντλιοστασίου στην περιοχή του κόμβου του Περιφερειακού; Τι λάθος κάνω;

Ομοίως καθυστερεί και η μετατόπιση του ανατολικού πεσσού του υδραγωγείου της αρχαίας Δημητριάδας, εκεί στον δρόμο των Νέων Παγασών. Η δική μας άποψη, ευθαρσώς εκφρασμένη, είναι ότι όλη αυτή η φασαρία είναι ιδιαιτέρως περίπλοκη, πολυδάπανη και εντελώς περιττή. Απεναντίας πολύ απλή, δαπανηρή οπωσδήποτε αλλά και απολύτως απαραίτητη είναι μια καινούργια γέφυρα στο Λυγαρόρεμα, λίγο παρακεί στον ίδιο δρόμο – κανείς δεν ασχολείται μ’ αυτό.

Ωσαύτως καθυστερεί και η μεταφορά της Αργούς (του πλοίου, εννοείται) από την στεριά του Παπαστράτου στην θάλασσα του Παγασητικού. Κι έρχεται καινούργιος χιονιάς, λένε τα δελτία…

Αλλά αρκετά για σήμερα, θα έχει και τον Φλεβάρη κυκλο-φ-οριακα. Στην φωτογραφία το κατεστραμμένο πάρκο στα Αστέρια, όπως το φωτογραφίσαμε αυτοπροσώπως ανήμερα την Πρωτοχρονιά του 2017, στον περίπατό μας από τον Βόλο στην Αγριά μ’ εκείνη την υπέροχη λιακάδα. Γεια σας.

(δημοσιεύτηκε στην βολιώτικη "Θεσσαλία" την Τετάρτη 25.01.2017)